Q & A with GSD 115 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៨ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២៦ នាទី)

Q & A @ N 1= 00--2:14

 Baba Ji, I believe that you know me more than I know myself. And I don't know what I'm going through. So I need your help to understand and deal with it. I seem to be driven by fear and for that I keep trying very hard to ensure that what I'm fearing doesn't happen. But I don't think I achieve much. And then what happens is that I have this feeling of helplessness, too much fatigue. And now I'm at a state where I feel I want to do nothing. I mean, I was a very driven person, but suddenly I am at a state where I really want to do nothing. Well, that's also an art which very few people know how to do nothing -- because if you see our lives, we are always doing something, we are constantly thinking of something, and messing up our lives! So meditation is also the art of doing nothing. So ... and we all have a certain fear, each one of us, you know. Even the fear of offending somebody you love, is a fear. But we need to sort of go beyond all of this. On a practical level, you’ll always be scared in one way or the other. But on one side, we say that everything happens with the Lord's will. The other side, we are making our choices. We are trying to change everybody and everything around us. So it's a contradiction. So one has to learn to accept. You can't change other people. You can't change your destiny. You can change yourself. So let's focus on that. Whatever you focus on in life -- Most of us are too much focus on the problems of life, and that's why the problems are becoming bigger and bigger. Let's focus on the solutions. You focus on the solutions, you'll get a solution. But if you focus on the problem, it will only get more complicated. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាជឿថា ព្រះគ្រូដឹងអំពីខ្ញុំកូណាច្រើនជាងខ្ញុំកូណាខ្លួនឯងទៅទៀត ខ្ញុំកូណាពិបាកចិត្តណាស់ មិនដឹងជាត្រូវគិតយ៉ាងម៉េច ធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ អីចឹងបានជាខ្ញុំកូណា សូមព្រះគ្រូជួយពន្យល់ ជួយណែនាំដោះស្រាយផងចុះ ខ្ញុំកូណា ចេះតែមានការភ័យខ្លាច ព្រួយបារម្ភ អីចឹងទៅជា ខ្លាញមិនហ៊ានចង់ធ្វើអ្វីសោះខ្លាចខុស ខ្លាចធ្វើទៅវាកើតរឿងអីចឹងមាន ខ្លាចរឿងនោះវាកើតឡើងមក ខ្ញុំកូណា

ចង់ឲ្យការគិតរបស់ខ្ញុំកូណាកុំកើតមានឡើង តែ មិនបានជោគជ័យទេ រឿងនៅតែកើត ខ្ញុំកូណា

ទៅជាពិបាកចិត្ត បាក់ទឹកចិត្ត អស់កំលាំង ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណា ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលមិនចង់ធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ គឺខុសពីមុនមក ញុំកូណា ជាមនុស្សសកម្ម រហ័សរហួន តែពេលនេះ អ្វីក៍មិនចង់ធ្វើដែរ។ មែន ញោម ជារឿងល្អដែរតើ គឺមានតែមនុស្សមួយចំនួនតូច ដែលចេះជំនាញនេះ គឺជំនាញមិនចង់ធ្វើអ្វីសោះឡើយ គឺដោយសារ យើងមើលឃើញអំពីខ្សែជីវិតយើង យើងគិតរឿងណាមួយ យើងស្មុកស្មាញក្នុងខួរក្បាល ​ដូច្នេះ គឺមានតែការតាំងសមាធិ ដែលការតាំងសមាធិនេះ គឺ អត់ធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែដឹង ថាយើងមានការភ័យខ្លាចក្នុងជីវិត សូម្បីតែការកាពារមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ ក៍យើងមានការភ័យខ្លាចដែរ ជាធម្មតាទេ យើងជាមនុស្ស យើងចេះតែមានការភ័យខ្លាចនេះ​ខ្លាចនោះតែអីចឹង តែយើងមានឃ្លាមួយគេថា បើរឿងវាត្រូវកើត គឺទេវតាចង់ឲ្យកើតឡើង ទោះជារឿងអ្វីក៍ដោយចុះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៍មានជម្រើសដែរ ខ្លះគេព្យាយាម ដូរមនុស្សរាល់គ្នា ដូរមនុស្សជុំវិញខ្លួន ឬ ដូរស្ថានការណ៍នៅជុំវិញខ្លួន ដែលការធ្វើបែបនេះ គឺផ្ទុយពី បំណងទេវតា ដូច្នេះ យើងម្នាក់ៗត្រូវតែ រៀនទទួលយកការពិត គឺ យើង មិនអាចផ្លាស់ប្តូរអ្នកដ៍ទៃបានទេ យើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាបានទេ តែ យើងអាចផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯង ដូច្នះ ត្រូវចាប់អារម្មណ៍រឿងនេះឲ្យបានមែនទែន គឺយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយជីវិតរស់នៅ។ មនុស្សជាច្រើននាំគ្នាផ្តោតលើបណ្ហាជីវិត អីចឹងទៅ បញ្ហាជីវិតនេះ វាកាន់តែរីកធំទៅៗជាលំដាប់ បើដូច្នេះទេ ត្រូវតែ ផ្ចង់យកចិត្តទុកដាក់លើ ដំណោះស្រាយវិញ Solution ព្រោះបើផ្ចង់លើ ដំណោះស្រាយ យើងនឹងទទួលបានជាដំណោះស្រាយ តែបើយើងយកចាត់ទុកដាក់លើបញ្ហា យើងនឹងបានបញ្ហាកាន់តែស្មុកស្មាញឡើងៗ ។

Q & A @ N 2= 00--3:14

Radha Soami, Baba Ji. Baba ji, sometimes there are certain disputes that happen in your life because of reasons like money, property, business, which affects your relationships with your siblings and sometimes your family. It’s not worth it! Never let money come in between your relationships. Not worth it! What is the most important thing in your life is peace of mind and happiness. Most of us, we run after these things, thinking that “With lots of money, I can get happiness. With relationships, I can get happiness or peace of mind with position.” These are means - they are not the end. The end is always peace of mind and happiness. Nothing, nothing in this world is worth that peace of mind and happiness! So always keep that as the objective, that you want peace of mind and happiness. Everything else is secondary.

ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ មានរឿងជំលោះទំនាស់ កើតឡើង ដោយសារហេតុផលរឿង លុយកាក់ ទ្រព្សសម្បត្តិ មុខរបរជំនួញជាដើម ដែលទំនាស់នេះ បង្ករជាការលំបាកដល់ បងប្អូនបង្កើត ដល់គ្រួសារទាំងមូល។ ញោម ទ្រព្យទាំងនេះ គ្មានតម្លៃ អ្វីទេ ចូរកុំឲ្យ លុយកាក់មកសណ្ឋិតនៅចន្លោះរវាងទំនាក់ទំនងយើងឲ្យសោះ បែបនេះ លុយគ្មានតម្លៃទេ អ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស​គឺ សេចក្តីស្ងប់ក្នុងចិត្ត និង សុភមង្គល សប្បាយចិត្ត មនុស្សយើងភាគច្រើនរត់តាមរកលុយ ទ្រព្យសម្បត្តិ មុខជំនួញ ដោយគិតថា បើកាលណាមានលុយច្រើន យើងនឹងសប្បាយចិត្ត អាចមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នា អាចឲ្យចិត្តស្ងប់ មានឋានៈអាចឲ្យចិត្តស្ងប់។  ការគិតឃើញបែបនេះ គឺយើង មិនអាចឈានដល់ចុងបញ្ចប់ឡើយ ព្រោះចុងបញ្ចប់ គឺចប់ត្រឹម ចិត្តស្ងប់​ សប្បាយចិត្ត លើលោកនេះ គ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃជាង ចិត្តស្ងប់ សប្បាយចិត្តទេ ចូរចឹងចាំរឿងហ្នឹង ចំណែកអ្វីៗផ្សេងទៀត គឺជា ចំណុចបន្ទាប់ ឬ ទី ២ ។

Q & A @ N 3= 00--5:48

 Okay. Thank you, Baba Ji. Please bless me with the gift of initiation. Radha Soami, Baba Ji. This time, you took so long to come here. Please don’t take that long to come. We really miss you. Shouldn’t I be saying that to all of you? Well, I really missed you. So that’s why I’m here. Seems like I’m complaining. I mean, again the physical is only a means, it’s not the end. The end is within you. Yes. So if we go within, we can have darshan every day. Now, if we’re going to create a dependency on the physical, then it’s time for the physical to be removed! I only see darkness. I try my best, but I don’t see … You know, there’s a very interesting … In the Bible, Christ says in the Last Supper, He tells His apostles that, “It’s time for me to go.” And they all say, “What are we going to do without you? and what'll happen to us and all that? He says, “As long as I am with you, you’re dependent upon my physical.” He says, “When I’m not here, then you will turn towards the Comforter.” And the Comforter is the Holy Ghost, the Spirit, Shabd. He said, “And then the Comforter will bring onto you my teachings.” And that’s what we are doing, sister. We are becoming too dependent upon the physical. What is the physical? When we call somebody the Masតter, is it because of the body or is it because of the teachings? It’s because of the teachings. Then let’s focus on the teachings. The physical is transient. It will come and go. It is the teachings that are eternal. Aren't we seeking the truth? Yes. So it is the teachings that won't change. The physical will change. So how do I change this whole thing? Meditation. Our meditation. Well, I’m doing your work, I’m doing Maharaj Ji’s work too. Let’s keep on doing it. Sure. I will do that. Thank you so much. 

ខ្ញុំកូណា សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ប្រទាន ការបំបួងដល់ញុំកូណា មកចុះ ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបានប្រើពេលវេលាយួរពេកណាស់ ទម្រាំបានមកទីនេះនៅថ្ងៃនេះ សូមព្រះគ្រូ កុំមានការ យឺតយូរដុច្នេះទៀត ត្បិតពួកយើងខ្ញុំមានការនឹករលឹកព្រះគ្រូខ្លាំងណាស់ ស្វាគម៍ ញោម អាត្មាភាពក៍នឹករលឹក​ញាតិញោមទាំងអស់គ្នាណាស់ដែរ ពិតជានឹងខ្លាំងណាស់ អីចឹងបានជាអាត្មាភាពមកដល់ទីនេះ។ និយាយអីចឹងទៅដូចជា មានបំណងបន្ទោសអាត្មាមែនទេ? តាមពិតនៅ ការជួបគ្នាផ្ទាល់ៗ គ្រាន់តែជា មធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ វាមិនមែនជាការ បញ្ចប់ការនឹករលឹកទេ ព្រោះការបញ្ចប់ការនឹងរលឹក គឺស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនយើងម្នាក់ៗ។ អីចឹង បើសិនជា យើងចូលទៅក្នុងខ្លួន យើងនឹងជួបជាមួយ ព្រះធម៍ រាល់ៗថ្ងៃ អីចឹង បើសិនជាយើងគិតថា ទាល់តែជូបជាមួយព្រះគ្រូផ្ទាល់ ជួបរូបកាយផ្ទាល់ទើបបញ្ហាត្រូវបានបញ្ចប់ ដូច្នេះ វាទាមទារឲ្យយើងនាំគ្នាធ្វើដំណើរដើម្បីស្កាត់ជួបគ្នា។ ព្រះគ្រូ ញុំកូណា បានព្យាយាមអស់ពី ចិត្តដើម្បីបានជួបព្រះធម៍ តែឃើញតែ ខ្មៅៗងងឹតឈឹងប៉ុណ្ណោះ អូ ញោមដឹងទេ មានរឿងមួយគួរចាប់អារម្មណ៍កាលណោះ ព្រះគ្រឹស្តិ ទូលទៅ សាវគ្គរបស់ទ្រង់ថា ដលើពេលវេលា ដែលអាត្មាភាពត្រូវចាកចេញ ខាងបរិស័ទ្ធតបវិញថា បើព្រះអង្គចាកចេញទៅបាត់ ឲ្យយើងខ្ញុំព្រះអង្គពឹងអ្នកណា? សួរអ្នកណា? បានអ្នកណាមកជួយយើងខ្ញុំ? តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង?  គ្រានោះ ព្រះគ្រឹស្តិទូលតបថា បើរូបកាយអាត្មាភាពនៅតែមានអីចឹង ដូច្នេះ ញោមញាតិពិតជាពឹងលើរូបកាយអាត្មាភាពដដែល ពេលអស់ពីអាត្មាទៅ ញោម ត្រូវចូលទៅក្នុងស្ថានសួរគ៍ And the Comforter is the Holy Ghost, the Spirit, Shabd. ដែលនៅក្នុងឋានសួរគ៍នោះ មានព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៍​ ព្រះសង្ឃ នៅក្នុងឋានសួរគ៍ហ្នឹង ញាត់ិញោមនឹងបានទទួលនូវ ធម៍ទេសនារបស់អាត្មា។  ឃើញទេ ញោមស្រី នេះគឺជាអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើសព្វថ្ងៃនេះ យើងនាំគ្នាពឹងអាស្រ័យខ្លាំងពេកលើរូបកាយ សួរថា អ្វីជារូបកាយ? ពេលណាយើងហៅ មនុស្សណាម្នាក់ថាជាព្រះគ្រូៗ តើដោយសារសំអាងលើរូបកាយព្រះគ្រូ ឬ មួយសំអាងលើ ធម៍ទេសនារបស់ព្រះគ្រូ កូណាព្រះគ្រូ គឺដោយយោងលើ ធម៍ទេសនា បើអីចឹង ញោមត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍លើធម៍ទេសនា រូបកាយ គឺជារបស់ មិនទៀង​ដែល អាចរលាយបាត់ អាចកើតមក អាចស្លាប់ទៅវិញ ចំណែកធម៍ទេសនាគឺជាធាតុអនន្ត  ក្រែងយើងកំពុងតែស្វែងរកព្រះសច្ចៈ? មែនព្រះគ្រូ បើមែន គឺ ធម៍ទេសនានេះឯងដែល គ្មានផ្លាស់ប្តូរ នៅជាអនន្ត រូបកាយជាកម្មវត្ថុនៃការផ្លាស់ប្តូរ ។ ការតាំងសមាធិ គឺដើម្បីការផ្លាស់ប្តូររឿងទាំងមូល ដូច្នេះ ញោមត្រូវតាំងសមាធិ កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណានឹងធ្វើសមាធិ។ សូមអរគុណព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 4= 00--3:14

Baba Ji, thank you very much. Thank you very much for uploading all the question answer in YouTube. And we have learnt so much that sometimes I feel, Oh, that we get a new perspective of Sant Mat than what we understood before, you know? You know all our religious scriptures, the teachings and all – they were never meant to just give us one message. You know, it’s like when you are young, you read a book, and then when you grow up, you read that book again - you get a different message. A few years afterwards, you read that book again, you’ll get a totally different perspective. So similarly, it depends upon your level of maturity and your understanding. So it was never to just give you one point of view; it was to whet the appetite. And to make you think for yourself. They never came to give you the answer for everything and say, “Okay, this is it!” The scriptures are to help you to think. To give you a different perspective of life. And to create your own goal for yourself.  I was thinking, that probably there are different answers in different age, you are giving (teachings) probably depends on the situation in that moment, that the weakness of the people of that moment, that we feel sometimes Baba Ji has upgraded ... Teachings don’t change. The truth cannot change. But depending upon the circumstances … the need of a teacher is that he applies the teachings to that particular time. 

He will stress … I mean, in good old days, the weaknesses and strengths were different. Today, the weaknesses and strengths are different. So the stress, and what is put forward could be a little different, but the teachings don’t change. And sometimes I’m listening to the question and answers, more than the answers, it creates more questions! And one of the questions I was thinking is regarding ambitions, you know? You have explained so many times that there is no harm in having ambitions. But is it really possible ... I mean to say, if we are working and we are doing our business, and we are thinking of expanding our business, and at the same time in meditation, we have to get a focus. And I think so, I read somewhere, or I heard somewhere that Guru Nanak has said, that, “It is not possible to accumulate wealth without accumulating sins.” Is that really contradictory? Or a tradeoff between spirituality and worldly … Money is not bad. How you get that money or what money makes you do, makes it good and bad. You can’t exist without money, can you? No, can’t. So, that same money can be used to do good things and that same money can lead you towards indulgences. So it is your mind. if it is weak, it can take you towards the negative side.

 Mind is strong - that same money, you can do so much good stuff. So we put everything into slots. What too much money makes you do, that’s a problem. We get overconfident, we start indulging ourselves, we become arrogant. So it's always possible to get success in both ways. I mean to say, success in materialistic world, so to say you’ve got much money, at the same time, success in spirituality. As long as money is a tool in your hands, you don't have a problem. The moment you let money dictate terms and conditions to you, that is the problem. 

ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណជាអនេកណាស់ ព្រះគ្រូបាបាជី សម្រាប់ការ ដាក់បញ្ជូលនូវ កម្រងសំនួរ ចម្លើយធម៍ទេសនាក្នុង Youtube ពួកយើងបានរៀសូត្រច្រើនណាស់ពី បណ្តាញសង្គមមួយនេះ ពួកយើងមានការភ្ញាក់ផ្អើលថា អូ យើងបានដឹងច្រើនជាងមុន យើងយល់បានច្រើនជាងមុនថា សារ នៃ ព្រះបរមគ្រូ មិនមែនមានតែ មួយ បែប ដដែលៗនោះទេ ជារួមគឺពួកយើងដឹងអំពី សាសនា ដឹងអំពី ទស្សនៈវិស័យ Perspective ។ ញោម ដូចដឹងស្រាប់ថា កាលពីក្មេង យើងអានសៀវភៅមួយ ដល់យើងធំឡើងយើងអានសៀវភៅនោះទៀត តែយើងទទួលបានទស្សនវិស័យខុសគ្នា ដល់តែ ប់ុន្មានឆ្នាំក្រោយយក យើងអានសៀវភៅនោះទៀត យើងមានទស្សនវិស័យខុសពីមុនថែមទៀត គឺវាស្រដៀងគ្នាអីចឹងដែរ ថាការដែល មានភាពខុសគ្នានៃទស្សនវិស័យគឺដោយសារកម្រិតនៃ ភាពចាស់ទុំ Maturity និង ការយល់ដឹងរបស់យើងខុសគ្នា គឺគេមិនដែលផ្តល់ ទស្សនៈតែមួយ ឯកឯងនោះឡើយ គឺវាដូចជា មុខម្ហូបចម្រុះ អីចឹងដែរ ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីយើងមានការរិះគិតដោយខ្លួនឯង  គេមិនដែល គ្រាន់តែដើរចូលមក រួចប្រាប់យើង ត្រង់ៗគ្រប់រឿងថា អូខេ ហក នេះ យកទៅ នេះជាចម្លើយ នោះឡើយ អីចឹង សាស្រ្តានានាគឺដើម្បីជួយយ់ើងឲ្យមានជាគំនិត ឲ្យយើងបានជាទស្សនវិស័យខុសៗគ្នាក្នុងឆាកជីវិតរបស់នៅ ដើម្បីនឹងនាំយើងឈានដល់ការកំណត់គោលដៅរួមធំនៃឆាកជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ សំនួរមួយ អាចមានចម្លើយច្រើន ខុសៗគ្នាទៅតាមអាយុយើង ធម៍ទេសនាដែលគេបង្រៀនដូចគ្នាដែរ គេឲ្យទៅតាម ស្ថានភាពជាក់ស្តែង ដែលសម័យកាលនោះ វេលានោះ មនុស្សមានចំណុចខ្សោយបែបនេះ បានជាគេឲ្យធម៍ទេសនាទៅតាមហ្នឹងដែរ ហើយមនុស្សបែរជាច្រលំថា អូ ព្រះគ្រូបាបាជី ធ្វើបច្ចុប្បភាពធម៍ទេស ទៀត ធម៍ទេសនាគ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ ព្រះសច្ចះក៍គ្មានការផ្លាស់ប្តូរដែរ គឺវាអាស្រ័យទៅតាមកាលទេសៈជាក់ស្តែង ជាតម្រូវការរបស់ព្រះគ្រូ គឺត្រូវតែបំពេញទៅតាមតម្រូវការក្នុងកាលទេសៈមួយនោះ។ 

ព្រះគ្រូ ពីដើមឡើយ ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយ មានការខុសគ្នា ថ្ងៃនេះ ក៍អីចឹងដែរ ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយនូវតែមានការខុសគ្នា ហេតុនេះ ដំណោះស្រាយមានភាពខុសគ្នាបន្តិចបន្តួច តែធម៍ទេសនាឬការបង្រៀន គ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ ជួលកាល យើងស្តាប់នូវសំណួរចម្លើយ ជួនកាលយើងកាន់តែស្តាប់ យើងកាន់តែមានចម្ងល់ថែមទៀត ខ្ញុំកូណានៅមានសំនួរមួយទៀត ទាក់ទងជាមួយ មហិច្ឆិតា មនុស្សយើង  ដែលព្រះគ្រូធ្លាប់មានការបកស្រាយជាច្រើនលើកច្រើនសារ ថា ការដែលមាន មហិច្ឆិតា មិនមែន បាបកម្ម ឬ ការឈឺចាប់អ្វិទេ តែ វាពិតជាអាចមាន បាបកម្មមែន ...រឿងនេះ អាត្មាភាពចង់សំដៅថា បើញោមកំពុងតែ បើកមុខរបររកស៊ី ញោមចង់មានការង្រីកមុខរបរ ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែមានការតាំងសមាធិ ក្នុងពេលហ្នឹង ត្បិតញោម ត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍លើរឿងហ្នឹង កូណាព្រះគ្រូ។ព្រះគ្រូ ចុះខ្ញុំកូណាបាន អានឯកសារខ្លះ គេសរសេរថា កាលណោះ គូរូណាណាក់ លោកទូលថា  " គេមិនអាចប្រមូលទ្រព្យបាន ដោយគ្មានការប្រមូលកម្មសោះឡើយ " អីចឹង វាពិតជាមានការផ្ទុយគ្នាមែនទេ ព្រះគ្រូ ? ឬ មួយថា ត្រូវតែ មានមួយ អតមួយ ដូចជាថា បើរកសម្បត្តិព្រះម៍ កុំរកសម្បត្តិលោកិយ។ ញោម លុយកាក់ មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេ តើយើងរកលុយបែបណា?យកលុយនោះទៅធ្វើអ្វី បែបណា? លុយនោះធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយជាបែបណា ល្អ ឬ អាក្រក់ ញោម មិនអាចរស់ដោយគ្មានលុយទេ តើមែនទេ? ទេ  មិនអាច រស់ដោយគ្មានលុយទេ ព្រះគ្រូ បើអីចឹងទេ ញោមដឹងថា លុយអាចធ្វើឲ្យញោម ល្អ ឬ អាចធ្វើឲ្យញោមអាក្រក់ គឺអាស្រ័យទៅលើចិត្តរបស់យើង បើសិនជាចិត្តយើងខ្សោយ គឺលុយនាំរឿងអាក្រក់ដល់ខ្លួន។

កាលណាចិត្តរឹងមាំ លុយចំនួនដូចគ្នាដដែល អាចធ្វើអំពើល្អដល់យើង ជួយយើង អីចឹងយើងដាក់អ្វីៗចូលក្នុង ប្រអប់មួយទៅ វានឹងចេញជាលទ្ធផល កាលណាមានលុយច្រើនពេកដាក់ក្នុងហ្នឹង ក៍នាំឲ្យមានកើតជាបញ្ហាដែរ យើងត្រូវមានការគិតដោយខ្លួនយើង កាលណាមានលុយច្រើន យើងទៅជា ឡូយ ក្រអើតក្រទម យើងមានទំនុចចិត្តខ្លាំងពេក កាលណាមានលុយនៅនឹងដៃយើង យើងគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ តែបើឲ្យលុយជាអ្នកកំណត់វិញថា យើងត្រូវធ្វើអ្វី ធ្វើបែបនេះ នោះវានឹងក្លាយជាបញ្ហា។

Q & A @ N 5= 00--9:33

Radha Soami, Baba Ji. May we have the grace of you to be everywhere in the world? Because whatever is happening with Ukraine, Russia, affecting Singapore, India, and so many other things, so I just asked … Sister, tell me do you think that any time of this creation, there wasn't war? Yes, there always has been, yeah. As long as there are human beings – there's going to be jealousy, there's going to be leg pulling, there's going to be everything. If we go by the Christian concept, the first two brothers also fought. Cain and Abel – one killed the other. And there was nobody else around, okay? So again, we are looking at perfection. There's going to be no perfection, so don't even think about it. But each one of us has to protect himself. We have to strengthen ourselves that no matter what happens, we don't get affected by that. Okay. Wars will be there, famines will be there, illness will be there, everything goes on. If the Lord wanted to change it, so many mystics have come, we have attributed so many miracles to them. If they had wanted to change it, they would have changed it by now. If they haven't changed it, it’s because they said, “Thy will be done.” 

ខ្ញុំគូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី តើយើងខ្ញុំអាចសុំព្រះមេត្តាធម៍ព្រះគ្រូ​កើតមានពាសពេញ សកលោកបានតែអត់ ?ដោយសារ មានសរឿងសង្រ្គាម នៅ អ៊ុយក្រែន រុស្សី វានាំឲ្យមានផលបះពាល់ មកដល់ សាំងសហ្គាពួ ដល់ ឥណ្ឌា ថែមទាំងកើតមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀត​ ។ ញោម ស្រី ញោមអាច ប្រាប់ អាត្មាភាព បានទេថា សម័យកាលណាមួយ ដែលគ្មានសង្រ្គាម ? តាំងពី មានកំណកំណើតសត្វលោកមកនេះ ? គឺ គ្មានទេ គឺមានសង្រ្គាមតាំងពី កកើតមនុស្សមក។ កើតសង្រ្គាម ដោយសារមានការច្រណែនគ្នា​ការឈាន់ជើងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ បើតាម ទ្រឹស្តី សាសនាគ្រឹស្តិ គេថា កាលណោះ មានតែ ព្រះបុត្រា តែ ២ នាក់ផងទេ តែឈ្លោះគ្នា សម្លាប់គ្នា គឺ ព្រះបុត្រា Cain and Abel​ គឺអត់មាន មនុស្សណាផ្សេងគេនៅក្បែរហ្នឹង ឬ ជិតៗហ្នឹងទេ។ អីចឹង គឺយើងម្នាក់ៗនាំគ្នា ស្វែងរកអ្វីដែល ជាភាពល្អឥតខ្ចោះ Perfection តែរកមិនបាន ដូច្នេះ កុំមានការគិតរឿងហ្នឹង តែយើងម្នាក់ៗ រៀងៗខ្លួនប្រឹងធ្វើឲ្យ ល្អឥតខ្ចោះខ្លួនឯងទៅ កាលណាយើងខ្លាំងខ្លួនឯង ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅក្បែរយើង ក៍យើងគ្មានរងផលវិបាកដែរ សង្រ្គាម កើតនៅហ្នឹង គ្រោះទុរភិក អត់ឃ្លាន កើតនៅណឹង ជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗកើតមានឡើង បើសិនជាទេវតាចង់ឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ នោះនឹងមាន ព្រះគ្រូជាច្រើនចេញមកព្រោង ព្រាត ព្រះគ្រូទាំងអស់នោះ មានឬទ្ធិបារមីណាស់ បើសិនព្រះគ្រូចង់ផ្លាស់ប្តុរ គេនឹងផ្លាស់ប្តុរហើយ គេទុកចាំយូរទេ បើសិនពួកគេ មិនចង់ផ្លាស់ប្តូរ ពួកគេនឹងនិយាយថា " ពួកគេនឹងធ្វើកិច្ចការនោះឲ្យមានជោគជ័យ " ។

Q & A @ N 6= 00--10:58

Radha Soami, Baba Ji. I’ve been listening to your satsangs at home for a while. My mother and aunts discuss your teachings and talk to me about you. So I’ve always felt the connection towards you. And at the same time, I celebrate Ganesh Chaturthi with equal enthusiasm. I’ve noticed that being initiates, they do not light candles when they pray. So my question to you is: When will I know what my real connection is, and whether I am ready for initiation. Please advise. Spirituality is a personal journey. It would be wrong to say that there is only one way to worship the Lord. You can adopt any path you like. Just remember that we need to thank the Lord and build a relationship with Him. Now how you build that relationship ... You will only be able to fulfill this relationship when you have a comfort level. If we don’t have a comfort level with something, we may do it superficially for a little while, but we will not be able to fulfill it properly. So think carefully before taking that step. The idea is to go beyond external observances and engage in that true devotion, which is internal. And you referred to lighting a candle – these things are symbolic. We read about that Sound and Light in scriptures, but we didn’t have the strength to go inside, and so we started to physically ring bells and light candles. But the real Light is: “Within me is the illumination of God’s Light, and through the ceaseless reverberation of the Word, I am attuned to my true Lord.” Even in Christianity, it says: “If thine eye be single, thy whole body shall be full of light.” So this Light is symbolic. You cannot see in the darkness, and when you cannot see, you will stumble and fall. When there’s light, we can see. This means a state of awakening. So by lighting a candle outside, will that illuminate us from within? So that was more symbolic. So we have to find the real meaning of all this. As it says in the Bible, “If thine eye be single ...” This means when we close both our eyes and open that third eye, we will see that Light. Then we will attain that state of awakening in life when we can understand everything, fulfill our responsibilities, and be able to attain union with the Lord.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាបានស្តាប់ធម៍ទេសនារបស់ព្រះគ្រូបានមួយរយៈដែរ ម្តាយ និង ម្តាយមីងខ្ញុំកូណាគាត់បានស្តាប់ធម៍ទេសនាព្រះគ្រូ ពួកគាត់មានការពិភាគក្សាគ្នា ថែមទាំងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំកូណាផង រហូតខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថាបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូ គ្រានោះ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែមានការគោរពដល់ ព្រះគីនណេះ​ ទេវតាប្រកេស ឬ ទេវតាក្បាលដំរី។ ខ្ញុំកូណាចាបអារម្មណ៍ថា​ពេលធ្វើពិធីបួងសូង គេមិនបានដុតភ្លើងទៀនទេ  ជាសំនូរខ្ញុំកូណាថា តើធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាដឹងថា មានការភ្ចាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូខាងណេះ? ធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាដឹងថា ខ្ញុំកូណាត្រៀមរួចរាល់សម្រាប់ការបំបួស? ។ ញោម ការធ្វើធម៍ គឺជាការធ្វើដំណើររបស់ បុគ្គលម្នាក់ៗ។ គឺជាកំហុសមួយ បើសិន មានអ្នកណាគេនិយាយថា ការគោរពបូជាថ្វាយព្រះឬថ្វាយទេវតា មានតែ ១ ផ្លូវ ។ ញោម អាចដើរតាមផ្លូវ ណាមួយក៍បានដែរ ដោយគ្រាន់តែចង់ចាំក្នុងចិត្តថា ត្រូវតែអរគុណទេវតា ត្រូវតែកសាងទំនាក់ទំនង ជាមួយទេវតា យើងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយទេវតាបាន លុះត្រាតែយើងឈានដល់កម្រិតមួយ សមស្រប។ បើយើងមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតគ្រប់លក្ខខណ្ឌទេ យើងអាចបួសបានដែរ តែរបៀប មិនទាន់ស៊ុប ចាំដល់គ្រប់ សឹមឈានដល់កម្រិតស៊ុប ដូច្នេះទេ ទាមទារឲ្យមានការគិតគូរច្បាស់លាស់ មុនពេលសម្រេចចិត្តបួស។ ជាគោលបំណង គឺដើម្បី យើងទៅឆ្ងាយផុតពីការប្រើភ្នែកមើល គឺឈានដល់កម្រិតប្រើវិញ្ញាណមើលដើម្បីជាការបូជាព្រះដោយពិតប្រាកដ គឺព្រះនៅខាងក្នុងខ្លួន។ ញោមថា ញោម ចូលចិត្តដុតភ្លើងទៀនដើម្បីបួងសួង នេះវាគ្រាន់តែជា និម្មិតសញ្ញា Symbol យើងបានអាច នូវ គម្ពីរ ស្តីពី ព្រះសម្លេង និង ព្រះពន្លឺ  តែយើងអត់មាន ថាមពលខ្លាំង អាចចូលទៅខាងក្នុងខ្លួនបាន អីចឹងបានជាគេត្រូវការ អ្វិមួយ ដែលជារូប ដូចជា ជួង និង ភ្លើងទៀន នេះជាដើម តែ ព្រះពន្លឺពិត គឺសណ្ឋិតនៅក្នុងរូបកាយនៃយើង គឺ ព្រះពន្លឺនៃទេវតា ដែលបំភ្លឺជាអនន្ត ដែលសាយភាពជាអនន្ត អាត្មាភាព​បានទទួលនូវព្រះពន្លឺនេះពីទេវតា។ ដូច្នេះ ព្រះពន្លឺ គឺជា និម្មិតសញ្ញា ញោម មិនអាច មើលឃើញនៅ ភពខ្មៅងងឹតទេ កាលណាគ្មានភ្លើង កាលណាមិនឃើញកន្លែងងងឹត ញោមនឹងដួលធ្លាក់ចុះ។ កាលណា មានពន្លឺ ញោមអាចមើលឃើញផ្លូវ កម្រិតបែបនេះ គេហៅថា កម្រិតមានសតិដឹងខ្លួន ឬ ញាណដឹង អីចឹង ការដុតទៀនខាងក្រៅខ្លួន តើអាចមើលឃើញខាងក្នុងខ្លួនដែរឬអត់?  ហេតុនេះ យើងត្រូវនាំគ្នា ស្វែងរកអត្តន័យពិតប្រាកដនៃ ភ្លើងទៀន ដូចដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរថា " ភ្នែកយើងមានតែ ១ " នេះសំដៅថា កាលណាយើងបិទភ្នែកធម្មតាទាំង ២ នោះទៅ យើងនៅសល់ភ្នែកទី ៣ គឺយើងអាច មើលឃើញព្រះពន្លឺ ពេលនោះយើងឈានចូលដល់កម្រិត ត្រាស់ដឹង ទ្រង់ញាញ យើងយល់ដឹងរឿងសព្វយ៉ាងក្នុង ឆាកជីវិតមនុស្ស យើងមានការទទួលខុសត្រូវ យើងឈានជើងចូលជាមួយ ភពទេវតា ឬ កម្រិតឋានទេវតា ។

Q & A @ N 7= 00--14:14

 Radha Soami, Baba Ji. My question is about being a good human being. I know we cannot please everyone and I don't want to be a people pleaser. But yet, I try a lot to follow all the teachings, all the ethics and the moral principles. Yet people get offended, we have conflicts, people get sad no matter how much effort I put. So, in today’s world, where I want to have a peaceful relationship with everybody, what’s the definition of good human being today then? One who learns to share … You know, again we are looking at the consequences, we are not focusing on the effort. Constantly as human beings, we always want to see the results, even before we’ve put in our effort. Now, if you put in your effort, you do the right thing, eventually you will see that becomes your strength. Don’t make love a weakness, make love your strength. We make love … You know, we say, “fall in love,” -- you’re not supposed to ‘fall’ in love, You're supposed to rise in love, okay? So we tend to make all these positive qualities into negative, into weaknesses. And we are so calculative, when the results don’t happen the way we want them to, you know, we lose hope. Eventually you will. Initially there might be some hurdles -- you know, you can’t change the world. Everybody has their own perspective, their own viewpoint. But if you persist, you will be able to make your own foundation so strong that nothing what anybody say or does will make a difference. And that will become your strength, which helps you to carry on. Okay. I cannot emphasize enough how thankful and grateful I am to you. Please keep on showering your blessings on all of us. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណា ពេលនេះ មានសំណួរថា ធ្វើម៉េចឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អ ?ខ្ញុំកូណាដឹងដែរថា យើងមិនអាច ដើរអោនលំទោនតម្រូវចិត្តមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាទេ ខ្ញុំកូណាក៍មិនចង់ក្លាយជាមនុស្ស ដើរលន់តួរគេអីចឹងដែរ តែធ្វើមិនកើត ទោះបីជាព្យាយាមអានធម៍ទេសនាជាច្រើន ធ្វើតាមគេ ធ្វើតាមគោលការសីលធម៍ ឬ ក្បូនតម្រានានា នៅតែមិនបានជោគជ័យ នូវតែមានគេ រិះគន់ គេដៀលត្មេះ នៅតែមានជំលោះ មិនថាខ្ញុំកូណាប្រឹងប្រែងបែបណាឡើយ។  ខ្ញុំកូណាចង់មានសន្តិភាព ចង់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយមនុស្សរាល់គ្នា អិចឹងបានជាខ្ញុំកូណាចង់ដឹងថា និយមន័យមនុស្សល្អ គឺជាអ្វី?  ចម្រើនពរ ញោម ញោម បានឃើញហើយថា ពេលនេះ ញោមកំពុងស្វែងរក លទ្ធផល ឬ ផលវិបាក Consequences គឺយើងមិនបាន ផ្តោតផ្ចង់លើការ ខិតខំប្រឹងប្រែងទេ Efforts បើសិនជាញោម ប្រឹងប្រែងធ្វើកិច្ចការដោយត្រឹមត្រូវ នោះញោមនឹងទទួលបានជាលទ្ធផលមកវិញល្អ ដែលវាក្លាយជា កម្លាំង ជាភាពខ្លាំង ចូរកុំមានការស្រលាញ់ភាពខ្សោយ ចូរមានការស្រលាញ់នូវភាពខ្លាំង ដូចជា យើងតែងតែនិយាយថា អូ ខ្ញុំពេលនេះ លង់ស្រលាញ់គេ តែយើងមិនចង់មានន័យបែបហ្នឹងទេ គឺចង់សំដៅថា ស្រលាញ់់ខ្លាំងឡើងៗ គឺយើងកែរឿង គុណភាពល្អ ឲ្យទៅជា គុណភាពអន់វិញ។ កាលណាយើងអត់បានលទ្ធផលតាមការរំពឹងទុក យើងមានការគណនាច្រើនណាស់លើរឿងនេះ ដល់មិនបានសម្រេច តាមបំណង យើងទៅជា ខកបំណង ខូចចិត្ត ។​ ញោម មិនអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកទេ​ មនុស្សម្នាក់ៗគេមានទស្សនវិស័យផ្ទាល់ខ្លួន រៀងៗខ្លួន តែបើយើងចងើក្លាយជាមនុស្សខ្លាំង យើងត្រូវតែបង្កើតគ្រឹះខ្លួនឯងឲ្យរឹងមាំ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតគើតក្បែរខ្លួន ក៍មិនបះពាល់ដល់យើងដែរ  ទោះបីគេនិយាយអាក្រក់ពីយើងក៍ដោយចុះ បាទ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាអរគុណណាស់ មិនដឹងមានពាក្យឯណាមក បរិយាយឲ្យអស់សេចក្តីដើម្បី អរគុណព្រះគ្រូឡើយ សូមព្រះគ្រូរក្សាព្រះមេត្តាធម៍ដលើពួកយើងខ្ញុំជាដរាបតទៅ ។

Q & A @ N 8= 00--16:10

Thank you. Hazur, thank you for everything. I have a question -- so spiritually and karmically, does a parent choose a child, or does a child choose a parent? None of them have a choice. What do you think? There is a book out there, parents go there and say, “Okay, I want this baby!” Or the baby is going through the book and says, “This one looks nice, he will be kind to me! This one is too strict!” That way ? It’s His choice. We don’t have any choices.

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរ ទាក់ទងជាមួយផ្លូវធម៍ ជាមួយ ផ្លុវ បាបកម្ម គឺថា ឪពុកម្តាយជាអ្នកជ្រើសរើសយកកូន​ ឬ កូនជាអ្នកជ្រើសរើសយកឪពុកម្តាយ? ញោម ទាំង ភាគីឪពុកម្តាយ ទាំងភាគីកូនៗ គ្មានបានជ្រើសរើសអ្វីឡើយ តើញោម យល់ឃើញថាម៉េច? គេមានសៀវភៅ ១ ក្បាល ឪពុកម្តាយដើរចូលមក បើកសៀវភៅមើល រួចនិយាយថា ខ្ញុំចង់បាន កូនមួយនេះ ! តាមរូបហ្នឹង ឬ មួយ ក៍ កូន វាបើកសៀវភៅរូចថា សៀវភៅនេះ ល្អណាស់ ស្អាតណាស់ សមជាមួយ វា រួបមួយនេះ មិនសូវស្អាតទេ !! មិនអាចបែបនេះទេ ណាញោម អ្វីៗគឺ ជាជម្រើសរបស់ទេវតា មិនមែន យើងជាអ្នកជ្រើសរើសទេ ។

Q & A @ N 9= 00--16:57

 Radha Soami, Guru Ji. I’d like to ask you about milk, yogurt, and butter -- we take these when we are on a fast, and we also use yogurt as a ritualistic offering to our deities during prayer ceremonies. But when we look at yogurt magnified through a microscope, we see millions of bacteria moving around in it. Yet we are allowed to eat yogurt. So what about the millions of bacteria we are ingesting – can we really say yogurt is vegetarian? Are we allowed to eat it if we are pure vegetarians, then isn't this considered the killing of living beings? Sister, in that case, we should also stop breathing! Because every time we breathe, we inhale so many bacteria and microorganisms that exist in the air. Now, everything in the creation is based on the elements. Human beings have all five elements present in them. Mammals have four elements, creatures that hatch from eggs have three, and the others have two or one. In the end, it is all karmic. Life feeds on life. But there are certain karmas that you can settle through your good conduct and the right attitude. But there are other karmas for which ... For example, if you pluck a flower from someone’s garden, he will glare at you. If you pick up a stone and kill his chicken, he’ll insult you. If you kill his horse, he’ll take you to court. And if you kill him, you’ll be sent to the gallows. Now, at every stage, you’ve taken a life. But society assigns a different punishment for each one. So life feeds on life. As I said, even these breaths we take contains so many things like microorganisms, bacteria, etc. They are also being killed. Yes, but we aren’t aware of it. Unknowingly. They enter through our breath without our knowing.

 But we know about the bacteria in yogurt, and we still eat it! Do you think that there are no living beings in plants, vegetables, or fruits? You talked about karma and I’d like to ask you: When a person goes to temples, gurdwaras, or places of worship, or when he fasts day and night – is that a better means to attain salvation? Or is it better to do good deeds – to help the poor, or to help a poor student by paying for their education? This person’s actions are compassionate and righteous. Which is better? Which path should one adopt to attain salvation, and unite with the Lord and keep a balance? Goswami Tulsidas Ji said, “Karma is supreme.” Everything depends on karma. The third Sikh Guru said: Above all acts of piety, charity, austerity, and concentration is the Lord’s Name. And he who utters only the Lord's Name is fulfilled.” Now, everything is karmic If we only do good deeds, we will get better circumstances in our next birth. But as the saying goes, “Austerities lead to kingship; kingship leads to hell!” Let’s say someone donated a lot of money to charities, he created very good karma. With that good karma, he came back as a king. Once he came back as a king, he started indulging in sensual pleasures, and then he had to go burn in the fires of hell. So he didn’t attain salvation, right? How can one attain salvation? “The Shabd erases the imprint of karma; the Shabd leads us to the Primal Shabd.” The Shabd has that power. It is beyond our capacity to get out of this web of karma on our own. Human beings will keep committing actions – good and bad – and the cycle will continue. If we want to get out of this prison-house of 8.4 million species, unless we get the support from that Creative Power, that Shabd, that Nam ... What you’re saying is true – we should donate money and do all these things – this is where we start from. Only then does the mind gain humility and become pure – so that we can meditate. But we cannot attain salvation just by doing good actions. So we need to balance both these things. Thank you. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរ រឿង ទឹកដោះគោ យ៉ាហ៊ូ និង បើរ កាលណាយើងប្រញាប់ យើងប្រើរបស់ទាំងនេះ យើងប្រើ យ៉ាអ៊ូ ពេលណាយើងធ្វើពិធី សែនព្រែន ជាដង្វាយទេវតា តែ ដល់ពេលយើង យក យាអ៊ូ ទឹកដោះគោជូ ទៅ ពិនិត្យក្នុង មីក្រូទេស្សន៍ យើងឃើញមាន បាតេរី រាប់លាន ជីវិតក្នុងហ្នឹង  តែគេក៍អនុញ្ញាតិឲ្យយើងទទួលទាន យ៉ាអ៊ូ អីចឹង ចុះជីវិតបាតេរីរាប់លានក្នុងប្រព័ន្ធរំលាយអាហាររបស់យើងវាយ៉ាងម៉េចទៅវិញ? តើយើអាចនិយាយថា យាអ៊ូ ជាអាហារបួសបានដែរទេ? បើយើងជាអ្នកបួសពិតប្រាកដ តើគួរហូបយ៉ាអ៊ូដែរអត់? មួយទៀត តើការទទួលទានបែបនេះ ស្មើរនឹងការសម្លាប់ជីវិតរាប់លានដែរឬទេ? ញោម ស្រី ទាក់ទងរឿងនេះ អាត្មាសួរវិញថា យើងអាច ឈប់ ដកដ្ហើម បានដែរឬអត់? ដោយសារពេលយើងដកដង្ហើម ក៍មានជីវិតបាតតេរី មីក្រូតូចៗជាអតិសុខុមប្រាណនៅក្នុងខ្យល់ដែរ ។ ឥលូវ យើងអាចមើលឃើញថា គ្រប់សត្វលោកទាំងអស់ សុទ្ធតែមាន ធាតុផ្សេងៗនៅក្នុងនោះ ដែលមនុស្សលោក មានធាតុចំនួន ៥ ចំណែក សត្វលោក មានធាតុតែ ៤ ទេ ចំណែក សត្វដែលកើតចេញពី ពង ស៊ុត មានធាតុតែ ៣​ ប៉ុណ្ណោះ ហើយក្រៅពីហ្នឹង មាន ២ ធាតុ ឬ ១ ធាតុ ។ គ្រប់ៗអ្វី សុទ្ធតែមាន កម្មា ក្នុងនោះ ជីវិតមួយ សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតមួយទៀត តែ មានកម្មា មួយចំនួន ដែលយើងអាចកាត់បន្ថយបាន តាមរយៈអំពើរល្អ និង តាម សមាជីវោ ហើយមានកម្មា មួយចំនួន កាត់មិនបានឡើយ ដូចជាថា ៖ បើយើងបេះផ្តា ពីសួនផ្កានណាម្នាក់ ម្ចាស់គេនឹងតាមមករកយើង បើយើងរើសដុំថ្ម គប់មាន់គេស្លាប់ គេនឹងប្តឹង ជេរយើងវិញ បើយើងសម្លាប់សេះគេ គេនឹងប្តឹងយើងទៅតុលាការ បើយើងសម្លាប់គេ គេនឹងបញ្ជូនយើងចូលគុក។ គ្រាប់ដំណាក់កាលសុទ្ធតែទាក់ទង ជាមួយការ សម្លាប់ជីវិត ហើយការដាក់ទោសទណ្ឌអាស្រ័យទៅតាមហ្នឹងដែរ ដូច្នេះ ឃើញថា ជីវិត ចិញ្ចឹមជីវិត សូម្បីការដកសង្ហើម ក៍មានបាក់តេរី សត្វល្អិតតូចក្នុងនោះដែរ តែ យើងមិនបានដឹងគឺ អចេតនា គឺវាចូលមកក្នុងពោះយើងតាមខ្យល់ ដោយយើងមិនបានដឹងឡើយ។

ព្រះគ្រូ តែ យើងដឹងថាមាន ជីវិត មានបាក់តេរី ក្នុងយ៉ាអ៊ូ យើងនូវតែទទួលទានទៀត  តើញោមដឹងមានមានជីវិតនៅក្នុងរក្ខជាតិ ក្នុងបន្លែបង្ការដែរឬទេ?  ញោម និយាយរឿង កម្មា អាត្មាសួរវិញ ពេលញោម ទៅ ព្រវិហារ ទៅ ផ្ទះបាយនៅវត្តហ្នឹង ទៅក្លែងទីសក្ការនានា សួរថា ញោមទៅទីហ្នឹង ដើម្បី ទៅ រំដោះកម្ម ឬ មួយទៅធ្វើអី?ឬ មួយទៅសាងអំពើរល្អ ទៅជួយអ្នកក្រីក្រ ទៅជួយនិស្សិតក្រីក្រ ដោយជួយបង់ថ្លៃសាលាពួកគេ ដែលទង្វើពួកគេមាន ក្តីមេត្តា និង សុចរិតភាព តើផ្លូវមួយណាយើងគួរដើរដើម្បីការរួចរំដោះ? ឬ មួយចូលជាមួយព្រះ ឬ មួយ រក្សាផ្លូវកណ្តាលមួយមាន តុល្យភាព? ។ តាមព្រះគ្រូ ទូលសីដា លើកទូលថា កម្មា នៅលើគេ អ្វីសព្វយើងកើតឡើងដោយសារ កម្មា ។ ខាង សិក្ខាគូរូ ទូលថា " ការបូជាព្រះ ការធ្វើបុណ្យជាមនុស្សធម៍ ការសាងបាបកម្ម Austerities ការតាំងសមាធិ គឺធ្វើក្នុងនាមជា ព្រះ ជាទេវតា មានតែជនណា អង្គណាធ្វើក្នុងនាមទេវតាទេ ដែលសម្រេចបានបុណ្យជាកុសល។ ពេលនេះ យើងឃើញថា អ្វីគ្រប់យើងគឺជាកម្ម បើយើងសាងល្អ ជាតិក្រោយៗយើងនឹងបានកើតក្នុងស្ថានភាពល្អប្រសើរ តែវាដូចអាត្មាទូលអីចឹង សាងបាបកម្ម បានឡើងជាស្តេច ហើយស្តេចនោះឈានទៅរក ឋាននរក ឥលូវយើងមើល ជា ឧ. ថា មានមនុស្សម្នាក់់គាត់ចំណាយលុយច្រើនណាស់ធ្វើ បុណ្យ បែប មនុស្សធម៍ គឺគាត់បង្កើតជា កម្មាល្អ ដោយសារ កម្មាល្អ គាត់ក្លាយជាស្តេចផែនដី ដល់ពេលក្លាយជាស្តេច គាត់ចាប់ផ្តើមបណ្តោយខ្លួន វីវក់ជាមួយ កាមកិលេស អីចឹងគឺគាត់ ដុតខ្លួនឯងក្នុងឋាននរក ។ អិចឹង គាត់អតើអាចឈានដល់ការរួចរំដោះទេ តើគាត់ឈានដល់ការរួចរំដោះបែបម៉េច? គឺ ព្រះធម៍ ដែល ព្រះធម៍ លាងសម្អាតកម្មអាក្រក់ ព្រះធម៍នាំយើងឡើងឋានសួរគ៍ ព្រះធម៍មាន ព្រះថាមពលបារមី បែបហ្នឹង។ យើងខ្លួនឯងចេញពីសំណាញ់កម្មមិនរួចទេតែ ព្រះធម៍នាំយើងចាកចេញបាន។  មនុស្សលោក នៅតែ សាងទាំង កម្មល្អ ទាំងកម្មអាក្រក់ បើយើងចង់រួចផុតពី គុកនៃ ៨,៤ លានធម្មខន្ត ទាល់តែយើងមានជំនួយពី ព្រះធម៍ ព្រះរាជថាមពល ព្រះនាម ដែលយើងទាំងឡាយហៅថា ព្រះសច្ចៈ យើងគួរតែ បរិចាកលុយកាក់ដើម្បី កិច្ចការទាំងនេះ  នេះជាចំណុចយើងគួរចាប់ផ្តើម។ តែ យើងមិនអាច បានរួចរំដោះ ដោយគ្រាន់តែ សាងអំពើល្អទេ គឺ មានតែជម្រើស យក តុល្យភាពប៉ុណ្ណោះ។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 10= 00--22: 22

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I am a domestic helper here, and my employer is a very nice person. Actually, my aunty suffers from dementia. How can I look after her? I am her caretaker, and I want to help her and make her well. With love and affection. You see, usually we think that seva is only done at a place of worship. Seva is anything that we do selflessly. So whether it is housework or at a job – anything that you do selflessly becomes seva. So do it with the attitude of service. Look after her well and be loving towards her. Because people with dementia sometimes become forgetful and repeat the same things over and over again. So if you serve her with love, it will automatically make her feel better. Okay, Baba Ji. Please bless my uncle and aunty. 

 សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំជា កម្មករសម្អាតផ្ទះ ថៅកែខ្ញុំកូណាជាមនុស្សល្អ មីងខ្ញុំកូណា មានជម្ងឺ វង្វេងស្មារតី តើខ្ញុំកូណាត្រូវមើលថែទាំងគាត់យ៉ាងម៉េចទៅ? ខ្ញុំជាអ្នកមើលថែទាំគាត់ ខ្ញុំចង់ជួយគាត់ណាស់ ឲ្យគាត់ជាឡើងវិញ ។ ញោមអាចជួយគាត់ ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយសេចក្តីគោរព ញោមឃើញស្រាប់ ជាធម្មតា យើងឃើញថាការបំរើព្រះឬ សេវា មានតែនៅតាម ទីសក្ការៈ​វត្តអារាម ។ សេវា គឺកិច្ចការណាក្តីដែលមិនគិតពីផលប្រយោជន៍ខ្លួនឯង មិនថា កិច្ចការនៅផ្ទះ មិនថាកិច្ចការនៅក្រុមហ៊ុនទេ ឲ្យតែមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គេហៅថា សេវា។ ​ចូររៀបចំខ្លួនឲ្យល្អ ដើម្បីបំរើសេរវា ឬ បំរើព្រះ ចូរថែទាំ មីងរបស់ញោមឲ្យបានល្អ ចូរគោរពស្រលាញ់គាត់ ដោយសារមនុស្សវង្វេងស្មារតីនេះ ជួលកាល ភ្លេចអស់រលឹងតែម្តង រួមទាំងធ្វើអ្វីណាមួយដដែលៗ ដូច្នេះ បើញោម  បំរើគាត់ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ជាស្វ័យប្រវត្តិ គាត់នឹងគ្រាន់បើ ធូរស្រាល។ កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូប្រគេនពរដល់ ពូខ្ញុំ និង មីងខ្ញុំ។

Q & A @ N 11= 00--23: 38

Baba Ji, when the masters are above their … I mean to say, that they are above all these karmas. Of course, if we fall sick we say, “Oh you are suffering, I mean, your karmas are coming in the way or like that we are suffering because of our karmas.” But the Masters, they are above all these things, then why do they suffer? Body means karma, okay? Now, for most of us, any karma, it would affect us. And sometimes we lose our balance. But if they came with ideal circumstances, how would you relate to them? You’d say, “You’ve got it all made; you don’t know what we are going through!” So the role of the Master is to be amongst us, to be like us, and show us the way. An example is one who is like you. If he’s got ideal circumstances, you’ll never understand from him. You’ll never learn from him. The difference is that our karma affects us; he doesn’t get affected by the karma. But then why does he suffer? Because he comes as an example. If he had the ideal circumstances, would you be able to relate to that? You can only relate to that, where somebody’s going through life like you. If he’s got ideal circumstances, you’ll say, “You’ve got it very good. You’re sitting on top out there; you don’t know what we are going through!” So for us to understand, for us to be able to relate, he has to be like us. Otherwise, why do we need a master then? The Lord is there. He has to come to our level - only then can we relate to him. Thank you, Baba Ji. Q & A @ N 11= 00--23: 38--25: 44

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូដឹងគ្រប់រឿង ព្រះគ្រូដឹងថា រឿងទាំងអស់ កើតមកពី កម្មា បើសិនជាមាននណាម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ យើងថា ទាំងអស់ គឺមកពី កម្មា តែព្រះគ្រូដឹង ទាំងអស់ តើរឿងកើតទាំងនេះ មកពី កម្មាមែនឬទេ ព្រះគ្រូ? ។ ញោម គឺដូច្នេះឯង កាលណាមានរូប គឺមាន ទុក្ខ តើអីចឹងមែនអត់ញោម? យើងរាល់គ្នាភាគច្រើន សុទ្ធតែ រងទុក្ខដោយសារកម្មា ជួលកាលយើងថែមទាំង បាត់បង់នូវ តុល្យភាព ទៀតផង ចុះ បើសិនជាយើង ស្ថិតក្នុងកាលទេសះនោះដែរ តើយើងគិតយ៉ាងម៉េចវិញ? បើមិនអីចឹងទេ ធ្វើម៉េច យើងយល់អំពីខ្លួនគេនោះ? រឿងដែលវាខុសគ្នាគឺថា កម្មាយើង បះពាល់ខ្លួនយើង កម្មាយើងមិនបះពាល់គេអ្នកផ្សេងទេ ចុះថា ម៉េចបានជាគាត់នោះ រងទុក្ខទោសដែរ? នេះ ដោយសារ គាត់នោះ គឺជា ឧ. បានន័យថា បើសិនជាយើងជាគាត់ គឺយើងមានកម្មដូចគាតអីចឹង។ យើងអាចនិយាយថា យើងសាងអំពើល្អណាស់ យើងអង្គុយនៅលើកំពូលភ្នំមួយ យើងអត់ដឹងថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅលើអ្នកផ្សេងទេ ចឹងយើងយល់ ថា បើសិនជាគេនោះជាយើងវិញ គេមានស្ថានភាពដូចយើង។ ហេតុនេះ បានជាមាន ព្រះគ្រូមកទីនេះ ហេតុនេះបានជា មាន ព្រះ មានទេវតា មកកាន់ផែនដី់នេះ ទ្រង់មកកម្រិតមួយ ស្មើរយើង មានតែ បែបនេះ ដែល យើងមានកម្រិតស្មើរទេវតា កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A with GSD 114 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២១  ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២១ នាទី) 

  Q & A @ N 1= 00--1:17

 Baba Ji, I’m not worthy enough to stand before God and ask Him for anything. Well, first, I am not God. And second, we should never judge ourselves like this. Here, no one is superior or inferior. Here, everyone is equal. If we are in this world, it is due to our karma. If we didn’t have karma, why would we be in this world? So, to say, “I am not worthy” – Who is worthy? Before the Lord, no one is worthy. Besides, the purpose of a Guru is not for us to compare him to that Almighty Lord. The physical form has come to explain the way to us, not to be worshipped. Through his own example, he teaches us and helps us understand. But we have to worship only that One, because the body will change. And anything that changes is illusory. “Whatever comes and goes is Maya (illusion).” Now, does the body change or not? Yes, Baba Ji. So, we have set out in search of the truth, and the truth never changes – it is eternal. So, let’s seek that truth; let’s step into the Lord’s domain and worship Him. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃក្រពេក មិនហ៊ានឈចំពោះមុខព្រះ មិនហ៊ានសុំអ្វីពីព្រះទេ ដោយសារក្រពេក ។ ឪ ញោមអ់់យ អត្មាមាន ២ ចំណុចត្រូវទូលឡើង គឺ ជាដំបូង គឺ អត្មាភាពមិនមែនជាព្រះ ឬ ទេវតាទេ ទី ២ ទៀត គឺថា យើងមិនគួរវាយតម្លៃខ្លួនឯងបែបនេះទេ។ នៅទីនេះ គ្មានអ្នកណាខ្លាំង មានអ្នកណាខ្សោយទេ មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែស្មើរៗគ្នា។ យើងកើតមកជាមនុស្សលើផែនដីនេះ គឺដោយសារតែ កម្មារបស់យ់ង បើសិនជាគ្មានកម្មានេះ យ់ើងក៍មិនបានមកកើតលើផែនដីនេះដែរ ដូច្នេះ ការដែលញោមនិយាយថា ខ្ញុំក្រ  អីចឹងអ្នកណាជាអ្នកមាន? នៅចំពោះមុខព្រះ គ្មានអ្នកណាជាអ្នកមានទេ។ ក្នុងន័យនេះដែរ គោលបំណងដែលមាន ព្រះគ្រូ គឺ មិនមែនដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀប ព្រះគ្រូជាមួយ អង្គទេវតាឡើយ ការបញ្ជូនព្រះគ្រូមកផែនដីនេះ ដើម្បីព្រះគ្រូបង្រៀន ពន្យល់់ ទេសនាណែនាំមនុស្សលោក មិនមែនមកដើម្បីឲ្យគេគោរពបូជាទេ។ ព្រះគ្រូ ធ្វើជាឧទាហរណ៍ គឺព្រះគ្រូទេសនាបង្រៀន និងជួយមនុស្សលោកឲ្យមានការយល់ដឹង។ មនុស្សលោក ត្រូវតែមានការគោរព ព្រះតែមួយអង្គគត់ The One ដោយសារ រូបកាយមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរ ហើយអ្វីៗដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនោះគឺជា ការបោកបញ្ឆោត ជាមាយាការ អ្វីក៍ដោយដែល មកហើយ ទៅវិញបាត់ គឺជា មាយា Maya គឺជាការ បោកបញ្ឆោត ឥលូវនេះ តើមានអ្នកណាម្នាក់មានការផ្លាស់ប្តូរដែរឬអត់? ពិតណាស់ព្រះគ្រូ បាបាជី ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ស្វែងរការព្រះសច្ចៈ Truth ដែលព្រះសច្ចៈគឺមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ ព្រះសច្ចៈគឺជា ព្រះអនន្ត Eternal ដូច្នេះ ចូរស្វែងរកព្រះសច្ចៈ ចូរចូលរួមជាមួយ សង្គមទេវតា ឬ ឋានទេវតា និងចូរគោរពបូជាទេវតា បូជាព្រះ។

  Q & A @ N 1= 00--1:17

Baba Ji, I’ve come from Nepal; I don’t know much Hindi. My first question is: Can a woman ever become Baba Ji (a saint)? Yes, absolutely! Do you want to? And Baba Ji, my second question is that whenever I do something, I know have the capacity to do it. I feel from within, “Yes, I can do this!” But I lack confidence. Time – it will come with time. Today’s youth is in a hurry. Don’t be in a hurry. When the Lord feels you are ready to handle something, He’ll give it to you on His own. In our hurry, we ask for things but we cannot handle them, and then we end up having to work even harder. So have faith and put in your effort, and when the Lord thinks you’re capable of receiving it, He will definitely give it. Baba Ji, on behalf of the whole sangat from Nepal, Radha Soami. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមកពី ប្រទេសនេប៉ាល់ ខ្ញុំកូណាមិនសូវចេះដឹងវប្បធម៍ ហិណ្ឌូទេ តែជាសំនួរទី១ របស់ខ្ញុំកូណាគឺថា តើស្រ្តីភេទអាចក្លាយជា ព្រះគ្រូបាបាជី ដែរឬទេ? ញោម ស្រី ពិតជាអាច តើញោមស្រីចង់ក្លាយជា ព្រះគ្រូដែរទេ?។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជាសំនួរទី២ គឺថា ពេលខ្ញូំកូណាធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ខ្ញុំដឹងថា សមត្ថភាពខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺច្បាស់លាស់ ចេញពីក្នុងខ្លួនឯងតែម្តង តែដូចជា ខ្វះទំនុកចិត្ត ១០០%។ ញោម រឿងនេះ ទាក់ទងជាមួយពេលវេលា កិច្ចការណាមួយនោះត្រូវរង់ចាំពេលវេលាល្អមកដល់ សព្វថ្ងៃនេះ យុវជនតែងតែតក់ក្រហល់ណាស់ក្នុងការបំពេញកិច្ចការណាមួយ ចូរកុំមានការតក់ក្រហល់ កាលណាទេវតាដឹងថា ពេលវេលាល្អមកដល់ យើងនឹងមានប្រថ្នូលអាចដោះស្រាយកិច្ចការនោះបាន។ ទេវតានឹងប្រទានពរជ័យ ពេលវេលានោះឲ្យយើងធ្វើជំនួសទេវតា កាលណាយើងប្រញាប់ប្រញាល់ យើងក៍ស្នើរសុំពីទេវតា តែយើងមិនអាចដោះស្រាយការងារនោះចេញទេ គឺមានតែជួបការងារពិបាកឡ់ើងៗ ដូច្នេះ សូមមានសេចក្តីជឿជាក់លើទេវតា ជ្រះថ្លា និងប្រឹងប្រែង កាលណាទេវតាទតឃ់ើញយើងមាន សមត្ថភាពនឹងទេវតានឹងប្រទានទេវតាជួយដល់យើង។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជំនួសឲ្យអ្នកធ្វើធម៍ទាំងអស់ មកពី នេប៉ាល់សូមអរព្រះគុណព្រះគ្រូ រាដាស្វាមី ។

  Q & A @ N 2= 00--2:43

Baba Ji, you know everything ... please shower your mercy. The Lord’s grace is immense – sometimes, a person is unable to realize it. We are in a hurry. So, have faith and live in His will. He will give you everything when He deems fit. Okay

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូដឹងគ្រប់យ៉ាង់ ឥតខ្ចោះ សូមព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា។ ញោម ទេវតាទ្រង់មានព្រះមេត្តាដ៍័មហិមារ ជួលកាលមនុស្សលោកយើងមិនបានដឹងរឿងនេះទេ មនុស្សយើងមានការ តក់ក្រហល់ចង់បានភ្វីមួយភ្លាមៗ ដូច្នេះទេ យើងត្រូវតែមាន សទ្ធាជ្រះថ្លា ចូររស់នៅតាមបំណងទេវតា នោះទេវតានឹងប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាង គ្រាណាដែលទេវតាទ្រង់ទតឃ់់ញថា ដល់ពេលវេលា ប្រសើរបំផុត កូណាព្រះគ្រូ ។

  Q & A @ N 3= 00--3:22

 Baba Ji, why is the whole world unhappy? Is it because of destiny or karma? No, because of one’s desires! We try and copy others; we compare ourselves with others. If a person looks at his own strengths and builds his foundation based on those strengths, he will never have to look back. We don’t appreciate what the Lord has blessed us with. We look at others, copy them, and think, “They have this or that!” Even if we get those things, we can only handle what the Lord has written in our destiny. So, we should remain happy. The Lord has blessed us with far more than we deserve. Appreciate it. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីទៅបានជាសកលលោកនេះគ្មានសេចក្តីសុខសប្បាយ? គឺដោយសារតែ វាសនាចារមកអីចឹង ឬ មួយថានេះជា កម្មា? ទេ ទេ ញោម គឺដោយសារតែ តណ្ហា desires ! ពួកយើងជាមនុស្សលោកតែងតែខំព្យាយាម និង ចម្លងតាមគ្នីតាមគ្នាទៅវិញទៅមក គឺដោយសារយើងប្រៀប​ធៀបខ្លួនយើងជាមួយអ្នកដ៍ទៃ បើសិនជាមនុស្សម្នាក់ៗសម្លឹងមើលភាពខ្លាំង របស់ខ្លួនឯង រួចហើយ កសាងជាគ្រឹះមូលដ្ឋានមួយឡើងមក អីចឹងយើងអត់ចាំបាច់ ងាកក្រោយសម្លឹងម់ើល អតីតកាលទេ។ យើងមិនបាន មានអំណរ គឺ អរគុណដល់ទេវតាដែលប្រទានជីវិតជាមនុស្សឲ្យយើងទេ យើងបែរជានាំគ្នាចម្លងធ្វើតាមគ្នា គិតតាមគ្នា ម៉េចបានជាគេមានអីចឹង ! គេធ្វើម៉េចបានជាមានអីចឹង !បើ ទោះបីជាយើងមាន របស់ទាំងនោះមកក្តី ក៍នោះគឺមានចែងក្នុងក្រាំងមាសជាវាសនាដែលទេវតា ចារមកដែរ បើអីចឹងទេ យើងត្រូវតែ រក្សានូ ភាពសប្បាយរីករាយទាំងនេះ ទេវតាទ្រង់ប្រទានអ្វីៗដែល ច្រើនលើសហួសពីអ្វីដែលជាបំណងជាតណ្ហារបស់យើងទៅទៀត។ ចូរមានអំណរគុណចំពោះទេវតា។

  Q & A @ N 4= 00--4:13

Radha Soami Ji. My first question is about the love between a loving disciple and the Master. You are an ocean of love. But the day you became the Master, you had said something to the sangat about love Today, that sangat loves you very much. We may be lacking in our meditation, but there is nothing lacking in our love for you. Referring to what you’d said that day to the sangat about love – are you satisfied with the sangat’s love today? There are two aspects to this. First and foremost, there can never be enough love – the more you will feel that something is missing. And secondly, in love, there is great sacrifice. If the child says, “I love my parents very much!” but he doesn’t listen to them, his parents will say, “Son, what kind of love is this?” So, love is not expressed in words; it is not superficial. Until we reflect all those things in our actions ... And Hazur has not asked us for anything! He has only asked us for a little time, so that we should take out a little time to be able to share that love with him and sit in his remembrance. So, until we can give at least that much ... If we talk about love, or list different examples of love, we are still trapped in external love. When a mother loves her child, she forgets everything else. If the child is suffering, she forgets to eat, drink, and sleep – she forgets everything! And this is just a physical relationship, whereas we are talking about a spiritual relationship. When we attain that state, we will become oblivious of everything else. When we are dyed in that color ... “Repeating the name of my beloved ‘Ranjha’, I have become Ranjha!” Could you please put a little love in this beggar’s heart? Love is not given – love will come from within you. The Lord has already given what He wanted to give. We only want to be in an awakened state so that we can realize it. My second question is about darshan. Can a lover have his Master’s darshan on his own, or does the Master grant that darshan when he chooses? Darshan is given, not taken – that is also a stage. As I said, when a mother looks at her child, she is so lost in that love, that even if the phone is ringing, or someone is calling her, she is completely oblivious of everything. So we also have to attain that state – then we will be able to have true darshan. At this stage, we are just looking. As long as we are thinking, “This is what I need to do,” or, “I need to look at his face!” or, “I need to look at his eyes” – that is not darshan! In darshan, one is completely oblivious of oneself.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរជាដំបូងនេះ ខ្ញុំកូណាសុំសូរអំពីរឿង ទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់រវាង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះសាវគ្គ និង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះព្រះធម៍។ ព្រះគ្រូមានសេចក្តីស្រលាញ់ធំធេងដូចជា មហាសាគរ តែពេល លោកក្លាយជាព្រះគ្រូ លោកទូលថា ព្រះគ្រូ ស្រលាញ់ ព្រះធម៍ខ្លាំងណាស់។

ញោម សេចក្តីស្រលាញ់ចែកចេញជា ២ ផ្នែក​ទី ១ សំដៅថា យើងនៅមានការខ្វះខាតអ្វីមួយ និង ទី ២ សំដៅថា យើងលះបង់បូជា ដើម្បីសេចក្តីស្រលាញ់នោះ។ បើសិនជាកូនៗគាត់ថា គាត់ស្រលាញ់ឪពុកម្តាយណាស់ តែបែរជាមិនស្តាប់ការទូន្មានឪពុកម្តាយសោះ នោះឪពុកម្តាយនឹងសួរទៅកូនៗថា ជាសេចក្តីស្រលាញ់បែបម៉េច?  អីចឹង សេចក្តីស្រលាញ់ មិនះអាស្រ័យនៅលើ មាត់យើងនិយាយចេញមកឡើយ ទាល់តែយើងធ្វើអ្វីមួយសិន ទើបបញ្ចាកថាយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់់។  កូនៗសុំយើងអង្គុយលេងជាមួយពួកគេ បន្តិចមក ដូច្នេះ វាទាល់តែយើងចំណាយពេលអង្គុយលេងជាមួយពូកគេបានហៅថា នោះជាសេចក្តីស្រលាញ់។ យើងមានឧទាហរណ៍ច្រើនទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់ ដូចជា ម្តាយបង្ខំកូន រៀន បង្ខំកូនញាំបាយ គេង ដើម្បីការពារកូនកុំឲ្យកូនឈឺ ទាំងនេះជាទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីស្រលាញ់រវាង ម្តាយ និង​កូន ដែលស្តែងចេញជាសកម្មភាពបែបនេះ។ ពេលយើងស្រលាញ់ ព្រះរាជានី យើងក៍ផាត់ពណ៍ដដែលៗលើរូបនោះ តើយើងអាចដាក់សេចក្តីស្រលាញ់ ដាក់បះដូងលើអ្នកសុំទានបានទេ? មិនអាចទេ ដោយសារយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់លើរាជនី ទាល់តែសេចក្តីស្រលាញ់ចេញពី ខាងក្នុង ចេញពី បេះដូង បានយើងអាចធ្វើអ្វីៗបាន។ ទេវតា ប្រទាន សេចក្តីស្រលាញ់ឲ្យយើងគ្រប់ៗគ្នាជាស្រេច អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺគ្រាន់តែ ព្រមទទួលស្គាល់រឿងនេះទៅបានហើយ។ 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយទៀត រឿង ព្រះធម៍ Darshan  ទាក់ទងរឿងនេះ តើយើងមានព្រះធម៍ដោយខ្លួនឯង ឬ មួយ ព្រះគ្រូជាអ្នកប្រទានព្រះធម៍នេះមកឲ្យយើង? ញោម ព្រះធម៍ ប្រែថា ការឲ្យ ការប្រគេន ការផ្តល់ មិនមែនជាការទទួល ការយកទេ ដូចដែលអត្មាបានទូលស្រាប់ថា ម្តាយស្រលាញ់កូនណាស់ ស្រលាញ់ស្លុងលើកូន ទោះជាមានទូរស័ព្ទរោរិ ឬ មានគេហៅគាត់ ក៍គាត់មិនឮដែរ គាត់ស្លុងតែ ជាមួយការមើលថែកូនគាត់ អីចឹងគ្រានោះ ដែលថា ម្តាយមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន សកម្ម​ភាពហ្នឹង ដែលថា ម្តាយស្រលាញ់កូន មិនមែនការស្រលាញ់ មើកលតាមផ្ទៃមុខទេ មិនមែនការម់ើលលើកែវភ្នែក ដែរ ការស្រលាញ់ ឬ ព្រះធម៍ សំដៅថា លែងខ្វល់ពីខ្លួនឯង ហ៊ានបូជា ដើម្បីអ្វីដែលខ្លួនស្រលាញ់។

  Q & A @ N 5= 00--8:04

 Radha Soami, Baba Ji. So nice to see you again after a long gap. Few years ago, when we met, one of the things you mentioned to me was, to do ... To serve my parent. I’ve noticed over the years that I hardly do any of their seva. It's opposite - they’re doing my seva. And I’m very much dependent on them for my discipline, for my life. Even my meditation I do it, the reason is because they are around. So my concern is that, my fear is, once, if they do pass away before I do, I’m afraid I won’t be able to take care of myself and keep my life in order. First and foremost, this dependency on our parents will always be there. As children, we can never repay them for what they do. And emotionally, we are always dependent for that love which they give us. Because that is what nourishes us. And where seva is concerned, i think sometimes, we take it too literally, you know? Seva doesn’t mean just, sort of, pressing their legs or doing something. It’s the atmosphere that you create around you. Anything that you do where there is no calculation, that becomes seva. You sit with them, share their day, what has been done, what has happened in their lives – that’s all that they want. So, whether physically we are present or we are not present, they’re in another country, now you have the means, so you can talk to them. That’s what is important. Just that they should feel that you are always available to them. Don’t put it into calculation, that they’ve done so much, and I have to do so much. All they want is your love. All they want is what? Your love. Okay. Baba Ji, I have another concern. I’m working in a school as a caretaker for an ADHD special needs student. And sometimes he acts really crazy and I lose my temper. How do I manage it? Sometimes, I try to remember you or Master Ji, but ... You’ve just used the words ‘special needs'. So when you are trying to teach him, or looking after him, if he has special needs, definitely, there’s going to be certain amount of frustration. Because he can’t behave like you. So you have to be more caring and more understanding in that right? Rather than getting annoyed on him. We’ve recognized the fact that he’s a special needs child. There are expectations from school and from parents as well for him to perform. So that’s what keeps me in a difficult bind. No, expectations is ... everybody is going to have big expectations! But you’re answerable to yourself. You should do your best. And the moment that you recognize that he is a special needs, which means he needs more care; he needs more love. Because with his issues, definitely, a certain amount of frustration is going to be there. So, we have to be positive to that.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី អស់រយៈជាយូរហើយដែលខ្ញុំកូណាមិនដែនបានជួបមុខព្រះគ្រូ កាលណោះព្រះគ្រូធ្លាប់ទូលប្រាប់ថាឲ្យខ្ញុំកូណាបំរើឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកាលណោះខ្ញុំកូណាដឹងថា ពិតជាអត់បានបំរើឪពុកម្តាយទេ គឺមានតែឪពុកម្តាយបែរជាបំរ់ើសេវាដល់ខ្ញុំកូណាវិញ គឺកាលណោះ ខ្ញុំកូណារស់នៅ ពឹងពាក់ទាំងស្រុង ពេញមួយជីវិត ពឹងតែលើឪពុកម្តាយ ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗតាមតែឪពុកម្តាយប្រាប់ឲ្យធ្វើ សួម្បីការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណានោះ ក៍ជាគំនិតណែនាំរបស់ពួកគាត់ដែរ។ អ្វីដែលជាការបារម្ភរបស់ខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថាពេលណាមួយ ដែល លោកឪពុកអ្នកម្តាយស្លាប់ទៅ តើខ្ញុំកូណាពឹងអ្នកណា?បានអ្នកណាម់់លថែខ្ញុំ?បានអ្នកណាប្រៀនប្រដៅខ្ញុំកូណា?  ញោម ជាដំបូង និងជាចំណុចសំខាន់បំផុត គឺថា គុណឪពុកម្តាយមានទំហំធំធេងណាស់ មានគុណជាអនន្ត យើងជាកូន យើងមិនអាច សងគុណគាត់អស់ទេ ជាមនោសញ្ចេតនា យើងនូវតែស្រលាញ់ពួកគាត់ ដោយសារពួកគាត់ជាអ្នក បណ្តុះបណ្តាលយើង ។ គ្រាដែលញោម លើកឡើងអំពីការបំរើព្រះ ជាសេវានោះ អាត្មាមានរឿងត្រូវទូលថា សេវា ការបំរើទេវតានេះ មិនមែនគ្រាន់តែជាការស្មានៗ គ្រាន់តែជាការ ច្របាច់ដៃ ច្របាច់់ជើង ពួកគាត់នោះទេ គឺសំដៅថា បរិយាកាសជុំវិញខ្លួនដែលញោមធ្វើ ក៍ជាសេវា ដែរ គឺជាកិច្ចទាំងឡាយណាដែល ញោមធ្វើ ដោយគ្មានការគណនា គិតលេខបូកដកចែកលេខ គឺជា សេវា។ យើងអង្គុយលេងជាមួយ ពួកគាត់ និយាយលេងជាមួយគាត់ នោះក៍ជា សេវាការបំរើទេវតាដែរ ទាំងនេះជា អ្វីដែលឪពូកម្តាយប្រាថ្នា ចង់បាន។ អីចឹងទេ ទោះបីជាយើងនៅឆ្ងាយគាត់ នៅប្រទេសផ្សេងគ្នាក្តី យើងនូវតែមាន មធ្យោបាយ ដើម្បីបានឆ្ល់ងឆ្លើយជាមួយគាត់ នេះជាកិច្ចការសំខាន់ណាស់ ព្រោះការធ្វើអីចឹង គាត់គិតថា យើងជាកូនៗនៅក្បែរគាត់ជានិច្ច។ ចូរកុំមានការគណនា ព្រោះឪពុកម្តាយប្រឹងប្រែងច្រើនណាស់ ដើម្បីឲ្យតែកូនៗស្រលាញ់គាត់។

កូណាព្រះគ្រូ ពេលនេះខ្ញុំកូណានៅមានរឿងមួយទៀត គឺថា ខ្ញុំកូណាបំរើការនៅ សាលារៀនមួយ ដែលខ្ញុំកូណាទទួលបន្ទុកថែទាំកូនសិស្ស ឆ្លើយតប បំពេញតម្រូវការជាពិសេសសម្រាប់កូនសិស្ស ពេលខ្លះកូនសិស្សទាំងនោះ ធ្វើទង្វើរមិនគប្បីដាក់ខ្ញុំកូណាទេ ដល់ថ្នាក់ទ្រាំសឹងមិនបាន តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណាទៅ? ត្រូវគិតផ្ចង់អារម្មណ៍ដល់ព្រះគ្រូ?ឬ ធ្វើម៉េច? ។ អម្បាញមិញនេះ ញោមទើបតែបានប្រើពាក្យថា តម្រូវការពិសេស ដូច្នេះ ញោមដឹងស្រាប់ហើយថា កូនសិស្សទាំងនេះ មានតម្រូវការពិសេស មួយ ដែលពួកគេមិនអាច មានឬកពារធម្មតាដូចជា ញោមទេ គឺញោមត្រូវតែយល់ ដឹងពី តម្រូវការពិសេស របស់ពួកគេ ជាជាងការច្រឡោតខឹង ការរំខានដល់ពួកគេ ញោម ត្រូវតែផ្តល់តម្រូវការជាពិសេសដល់ ពួកគេវិញ ជាធម្មតា គឺមានការរំពឹងទុក Expectation ពិខាងសាលារៀន ពីខាងឪពុកម្តាយសិស្ស និង ពី កូនសិស្សផ្ទាល់ទៀត ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែច្បាសក្នុងចិត្ត ត្រូវតែសម្របសម្រួល។ មនុស្សម្នាក់សុទ្ធតែមាន ការរំពឹងទុក ការចង់បានដ៍ធំមួយចំនួន ញោមត្រូវតែឆក្លើយតបតាមសំណូមពរនេះ ញោមត្រូវតែបំពេញកិច្ចឲ្យល្អ អស់ពីចិត្ត កាលណាញោមដឹងពីតម្រូវការពិសេសរបស់សិស្ស គឺញោមដឹងថា ពួកគេត្រូវការការថែទាំងជាពិសេសកាន់តែច្រើន ត្រូវការសេចក្តីស្រលាញ់កាន់តែច្រើន បើការរំពឹងទុកច្រើន នោះការខកចិត្ត frustration ក៍មានទំហំធំដែរ ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែ មានចិត្តវិជ្ជមានគិតរឿងល្អៗ។

  Q & A @ N 6= 00--11:43

 There are three parts to my question. The first one is regarding about the inner form of the Master. Is it necessary that the inner form of the Master has to be that same person who has initiated me? Or can it be anybody whom I wish to see, as the inner form of the Master? Like I just explained, He is formless, okay? Because of our lack of the inner planes, we tend to give everything a form. Now, you look at the cloud - cloud has no form. But depending upon the impressions you have on your mind, somebody will say it looks like a house, somebody says it looks like a plane, somebody will say it looks like something else. Now, the cloud has no form, but we are giving it a form depending on the impressions of our mind. So even when inner darshan is concerned, that association makes ... it give you a form. If you’ve seen Maharaj Ji’s pictorial album, on the last page, what has He written? “The formless" That you should have the ability to graduate from the form to the formless. 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរ ទាក់ទងរឿងព្រលឹងព្រះគ្រូ មាន ៣ ផ្នែក គឺថា តើព្រលឹងនោះចេញពីខាងក្នុងព្រះគ្រូមក? ឬ ព្រលឹងហ្នឹងចេញពី អ្នកដែលមកបំបួសខ្ញុំកូណា? ឬ ថាព្រលឹងនោះចេញមកពី មនុស្សដែលខ្ញុំកូណាស្រម៉ៃស្រលាញ់ចង់ឃើញទេ? ញោម រឿងហ្នឹងដូចអាត្មាបានទូលរួចថា ព្រះ ឬ ទេវតា គឺ អត់មានរូបរាងទេ អរូបិយ។ ដោយសារយើងអត់មាន ឋានខាងក្នុង ឬហៅថា ឋានទេវតា អីចឹងយើងនាំគ្នាខ្ចីរូបរាង ឬ ផ្តល់រូបរាងណាមួយ បញ្ជាក់ថានោះជា ព្រះជាទេវតា។ ញោមអាច សម្លឹងមើលរូបពពក ដែល ពពកគ្មានរូបរាងឡើយ តែវាអាស្រ័យលើចិត្ត អារម្មណ៍យើងដាក់លើពពកនោះ ខ្លះគេថា ពពកមានរាងដូចជា ផ្ទះ ខ្លះថាពពកមានរាងដូចជា យន្តហោះ ខ្លះថាមានរាងដូចនេះ ឬ ដូចនោះ គឺអាស្រ័យតាមចិត្តពួកគេថា។ នេះឃើញថាពពកគ្មានរូបរាងទេ តែយើងដាក់រូបរាងឲ្យពពក សូម្បី រូបរាងព្រះធម៍ ឬ សេចក្តីស្រលាញ់ក៍យើងដាក់ឲ្យដែរ បើមាននណាម្នាក់បានឃើញ អាល់ប៊ុមរូបថត ព្រះគ្រូ មហារាជាទេ នៅទំព័រចុងក្រោយ ព្រះគ្រូសរសេរថា " គ្មានរូបរាង ឬ អរូបិយ៍ The formess  នេះជា លទ្ធភាពមួយដែល យើងអាច កែប្រែក្លាយអ្វីដែលមានរូប ទៅជាអ្វីដែលគ្មានរូប ។

  Q & A @ N 7= 00--13:05

Radha Soami, Baba Ji. Thank you for this opportunity. Baba Ji, I have a question, that is, while being on the path - initiated by you about 25 years, Baba Ji, I was listening to satsang that pointed to non-duality or is like a pointer to the One. And while listening, without knowing that it would change my whole life or belief system, the self recognized itself. And it was realized with time, while abiding in that presence that, that was a second, a split second of no mind, or no identification. And there’s a knowing that if I come back, to do bhajan simran, it’s like going backwards after the recognition. I also understand, that there’s a knowing that He is here and now. As in simran, somebody sitting and focusing, doing simran is subject object. But when one is realized, do I continue on bhajan simran? Bhajan simran we still have to do. This duality is created because of the physical. So as long as we are focused on the physical, we see everybody as distinct, as separate. But when we go into the spiritual realm, we have gone beyond the physical. In the spiritual, there is only One. So today, because of the physical, we are thinking that we are separated.

 That’s why I said, spirituality is a realization, you know? So as the consciousness rises … What is the ray of light? What identity does it have as opposed to the sun? So the identity of the ray of light is based on the sun. It’s just a projection. So we are projections of that One. And what we are seeking is, to go beyond the physical - into the spiritual, which is the unlimited, to get that realization. Once the drop merges into the ocean, it becomes the ocean. This what you said, - ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' - In the Vedic thing it’s called ‘janana’ (to know). It’s an 'avastha' - it’s a stage : to know. Today we don’t know. For us, reality today is what we are seeing. The rest is only a concept for us. We’ve heard it in satsang, We’ve probably read it in our scriptures. But we haven’t realized that. Once you’ve realized that, that you are not the physical … The physical is eventually going to be left behind. So until we don’t realize the spiritual aspect - which is the soul ... Soul is eternal. The physical will come and go. When we go beyond the physical and identify ourselves with the soul, we will be go beyond duality. You just need to realize. And for that realization, you need a focus. And to get that focus, you need your meditation. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះឪកាសមួយនេះ ខ្ញុំមានសំណួរ ពេលខ្ញុំកូណាកំពុងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ គឺខ្ញុំកូណាបានបួស ២៥ ឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំកូណា បានស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដែលទេសនារឿង គ្មានទ្វីកភាគ non-duality ឬគ្មានការសងទៅវិញទៅមក គឺដូចជា ព្រះ ឬ ទេវតាអីចឹង។ ក្រោយពេលស្តាប់រួច ដោយមិនបានយល់ដឹងផងនោះ នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពេញមួយជីវិត សូម្បីតែជំនឿ ក៍មានការប្រែប្រួលផ្លាស់ប្តូរដែរ គឺផ្លាស់ប្តូរគ្រប់យ៉ាង់ ដំបូងដឹងខ្លួនឯងជានណា ក្រោយមក លែងស្គាល់ខ្លួនឯងជានណា? វិលចុះឡើងៗទៅមកៗ ដូចជាការតាំងសមាធិ ដំបូងចាប់ផ្តើមពីការប្រមូលផ្ចង់អារម្មណ៍ ស្មឹង និង ស្មាត បន្ទាប់ត្រឡប់សារឡើងវិញដដែលៗ ព្រះគ្រូ ពេលដែលខ្ញុំកូណា ឈានដល់កម្រិតស្មឹងស្មាតដឹងខ្លួនជានណាហើយ ចាំបាច់អីខ្ញុំកូណាត្រូវត្រឡប់មក ផ្ចង់អារម្មណ៍ម្តងទៀតធ្វើអ្វី ? ញោម ៗ ត្រូវតែ បន្តធ្វើទាំង ការស្មឹង និង ស្មាតគិតឡើងចុះៗ ការដែលធ្វើចុះឡើងៗ ទៅមកៗ បែបនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយជាមនុស្ស ដល់ព់េលយើងសមាធិលើរូបកាយជាមនុស្ស​ នេះ យើងឃើញភាពខុសគ្នាចេញឡើងមក យើងឃើញការខុសគ្នានេះ នាំយើងឡើងដល់ឋានទេវតា បានន័យថាយើងទៅឆ្ងាយផុតពី ឋានមនុស្សលោកជាឋានរូបិយ៍។ នៅឋានទេវតា គឺមានតែ ទេវតាមួយអង្គ ​The One នេះឯង សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយ អីចឹងយើងគិតថា យើងជាមួយទេវតា បែកគ្នាដាច់ស្រឡៈ។ 

អីចឹងបានជាអាត្មាភាពទូលថា ព្រះធម៍ គឺជាការទទួលស្គាល់ដឹងថាខ្លួនទេវតា អីចឹងកាលណា យើងមានសតិ ឡើងចេញមក នោះយើងមាន ភ្លើងជាពន្លឺ ជាកាំរស្មី តើកាំរស្មីនោះប្រឆាំងជាមួយ ព្រះអាទិត្យ ទេ? ដូច្នេះ ការកំណត់ថា នេះជាកាំរស្មី ដោយសំអាងយោងទៅលើ ព្រះអាទិត្យ។ កាំរស្មី ជាចំណោលនៃ ព្រះអាទិត្យ ហើយមនុស្សលោកយើងគឺជាចំណោលពន្លឺនៃ ទេវតា អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺត្រូវទៅឲ្យឆ្ងាយផុត ពីឋានរូបិយឬឋានកណ្តាល ដល់ឋានទេវតា​គឺជាឋានដែលគ្មានព្រំដែន ទាល់តែបានដល់ឋាននេះ ទើបយើងឈានដល់ការត្រាស់ដឹងថាខ្លួនទេវតា។ ពេលណាដំណក់ទឹក ធ្លាក់រំលាយចូលក្នុងមហាសារគរ ពេលនោះ ដំណក់ទឹកក្លាយជាមហាសាគរ ចំណុចនេះ ដែលគេហៅថា ចំណុចត្រាស់ដឹង ឬថាចំណុច ពុទ្ធិញាណ ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' ដែលក្នុងព្រះគម្ពីរវេទ គេហៅថា ចេតនា ឬ ការដឹង ត្រាស់ ខ្លះគេថាជាដំណាក់កាល អវតា ជាដំណាក់កាលត្រាស់ដឹង។ សម្រាប់យើងជាមនុស្សលោក យើងគ្រាន់តែបានឃើញ ផ្សេងក្រៅពីហ្នឹង គ្រាន់តែជា អារម្មណ៍របស់មនុស្សលោក ដោយសារយើងបាន ឮសូរគេនិយាយក្នុងកម្មវិធីធម៍ទេសនា ឬ បានអានក្នុងគម្ពីរធម៍ផ្សេងៗ តែយើងមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតមួយដែលមាន ញាណ ដឹងឡើយ  បើសិននណាម្នាក់ឈានដល់កម្រិត ត្រាស់ញាណ អីចឹងគាត់នោះ លែងជា បុគ្គលរូបិយ៍។ ព្រលឹងមនុស្សគឺ អនន្ត បើគេមានរូប គេនៅតែមិនមែន អានន្ត កាលណាមានរូបកាយ ត្រូវតែវិលទៅវិលមក ចំណែក ព្រលឹងធាតុអនន្តគឺ ផ្ទុយពីនេះ កាលណាព្រលឹងយើងឈានដល់ កម្រិតទេវតា គឺយើងលែងមាន កម្រិតទ្វីកភាព ទៅមកៗ។ យើងត្រូវតែមានការត្រាស់ដឹង ដើម្បីត្រាស់ដឹងបាន ត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍បាន ត្រូវតែធ្វើ សមាធិ។

  Q & A @ N 8= 00--16:52

Radha Soami, Baba Ji. I wanted to ask you that, right now, I'm researching about different religions and I am trying to learn about the Supreme Being. I want to know that, why we all are always attracted to the powers of Him, not teachings of Him? I agree with you. You see, because we want the easy way out! For us it's very easy, somebody is sitting in front of you, you bow to him and you praise him, and do all sorts of things. If somebody is the master, is he the master because of his physical or because of the teachings? Teachings. So the teachings have to be supreme. And if all of us were to focus on the teachings, there would be no divisions of religion or caste or anything. These walls have been created by us. The Lord never created religions. He created human beings. Human beings came here and when these mystics came amongst us, whilst they were there, we were okay. When they left us, there was a fear that people might misuse the teachings or interpret them in a different manner, so we made these walls. And by making these walls, we've kept, we think that we can sort of you know, imprison the Lord within those four walls. Bani says: “For the four castes, there is one common spiritual message.” His message is for the entire world, not only for a particular sect. But isn't that what we do? Till the people, the mystics are here, we are okay. The moment they leave, we create these walls around them.

ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្រាវជ្រាវភាពខុសគ្នារវាងសាសនាផ្សេងៗ និង កំពុងតែសិក្សារៀនសូត្រអំពី ព្រះបរមគ្រូ ខ្ញុំកូណាឆ្ងលណាស់ថាម៉េចបានជា យើងទាំងអស់គ្នា លង់ ជាមួយ ព្រះរាជថាមពលទេវតា ឬ ព្រះដ៍ឧត្តមអីចឹង? ម៉េចមិនលង់ជាមួយ មេរៀន ឬ ធមទេសនារបស់ព្រះសោះ?  ញោម អាត្មាភាពយល់ស្របជាមួយទស្សនរបស់ញោម រឿងនេះ ដោយសារមនុស្សលោកសព្វថ្ងៃចង់បានផ្លូវកាត់ រហ័សលឿន ! ស្រួលៗ យើងសព្វថ្ងៃស្រួលពេល គ្រាន់តែមានអ្នកណាម្នាក់អង្គុយមុខយើង យើងនាំគ្នា អោនក្បាលក្រាបថ្វាយបង្គំភ្លាម និងធ្វើរឿងគ្រប់យ៉ាងដើម្បី អ្នកនោះ បើសិនជានណាម្នាក់ជា ព្រះគ្រូ តើគាត់ក្លាយជាព្រះគ្រូ ដោយសារតែរូបកាយគាត់ ឬ ដោយសារតែ ការទេសនាបង្រៀនរបស់គាត់?  ដូច្នេះ ធម៍ទេសនា ត្រូវតែ លេខ ១ នៅលើគេ ខ្ពង់ខ្ពស់ជាងគេបង្អស់  ដូចគ្នានេះដែរ បើសិនជាយើង ផ្ចង់អារម្មណ៍គិតពី ធម៍ទេសនាបង្រៀន យើងមិនត្រូវ មានការបែងចែករវាងសាសនាផ្សេងៗទេ ដោយសារជញ្ញាំងសាសនា ឬ ជញ្ជាំងវណ្ណះទាំងនោះគឺយើងជា អ្នកបង្កើតឡើងមក ។ព្រះ ឬ ទេវតា អត់មានបង្កើតសាសនាឡើងមកទេ ទេវតាបង្កើតមនុស្សលោក ។ មនសុ្សលោកចូលដល់ ក៍មានព្រះគ្រូបាចារ្យចូលមកដល់ចំណោមមនុស្សលោកដែរ ពួកយើងរីករាយ សប្បាយណាស់ ពេល គ្រូបាចារ្យនោះស្លាប់ទៅ យើងនាំគ្នាយំ ទួញសោក ស្តាយស្រណោះ ខ្លាចថា ក្រែង មានគេផ្សេងចូលមក បកស្រាយ ទេសនាបង្រៀនខុសពីគ្រូមុន ឬ បកស្រាយខុសពីមុនៗ អីចឹង ជញ្ជាំងទាំងនេះ គឺយើងជាអ្នកដាក់ចុះមក ដោយសារតែមាន ជញ្ជាំងនេះ ទេវតា ឬ ព្រះត្រូវបានជាប់ឃុំ ក្នុងជញ្ជាំងទាំង ៤ ជ្រុងនោះ ដួចដែលព្រះគ្រូ បានី ទូលថា " វណ្ណះទាំង ៤ នេះ មានព្រះធម៍តែមួយដូចគ្នា " សាររបស់ព្រះគ្រូ បានី គឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល មិនសម្រាប់តែនិកាយសាសនាណាមួយឡើយ តែសួរថា យើងមានបានធ្វើតាមហ្នឹងអត់? គឺយើងនៅតែគិតថា គ្រូបាចារ្យហ្នឹងយើងពេញចិត្តណាស់ អូខេ ពេលព្រះគ្រូសុគតទៅ យើងលើកជញ្ជាំងទាំង ៤ មកបាំងភ្លាម។

  Q & A @ N 9= 00--18:39

 Radha Soami, Baba Ji. My question, Baba Ji, is, now how do you, nowadays the youth don’t really follow the spiritual path. So how can we kind of encourage them or ... to follow the path? Not our path, maybe any spiritual path. They are kind of misleading. I mean it’s … they are all over the … I mean, they are not following any spiritual path. We are to blame. Yeah, that’s because ... We are to blame. Firstly, we have not been ... Yeah, we are not a good example, yes. Firstly, we have not been good examples. And second is that we have become so dependent upon rituals and ceremonies. And until you don’t give them a certain logic, they are very justified in saying, “Why should I do this?” You see, so you have to give them a logical way forward. Rather than just talking about blind faith and making it into a contradiction. That’s right. So if you take it in a logical way, definitely. Sometimes, one has to face the ups and downs of life and get a little bit of a shock. It’s only then that you turn towards spirituality. Because we all need an anchor in our life. So the question is, what and who is going to be your anchor? If you have a weak anchor, then the ship is going to go with the storm. If you have a strong anchor, you can weather any storm. So when we are young, we use different forms of experience – sometimes, we want money to be everything, sometimes positions, sometimes something else, right? So we have to see, we have to come to that level of maturity where we find the right anchor. And when you have the right anchor, then you don’t falter. Yes, as parents you have to be good examples. Thank you so much, Baba Ji, for being here with us today. Thank you so much!

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ យុវជន ក្មេងៗ មិនដើរតាមផ្លូវព្រះធម៏សោះ ព្រះគ្រូ តើយើងត្រូវលើកទឹកចិត្តពួកគេបែបណា ដើម្បីពួកគេដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍របស់យើង?ញោម មិនមែនផ្លូវព្រះធម៍របស់យើងទេ គឺផ្លូវព្រះធម៍ណាមួយក៍ដោយ នេះដោយសារពួកគេមានការយល់ខុស បានជាមានការបកស្រាយខុស យើងយុវជនក៍មិនដើរតាមផ្លូវនោះទៅ អ្នកដែលត្រូវបន្ទោស គឺ យើងនេះទេ មិនមែនយុវជនឡ់ើយ ទី ១ គឺ យើងជាមនុស្សចាស់ គ្មានបង្ហាញជាឧទាហរណ៍ណាមួយមួយល្អទេ  ទី ២ ទៀត គឺថា យើងជាមនុស្សចាស់ ពឹងអាស្រ័យខ្លាំងជ្រុលពេកជាមួយ ក្បូន តម្រា គម្ពីរ ពិធីផ្សេងៗ កាលណាយើងជាមនុស្សចាសគ្មាន ហេតុផលបែប ឡូហ្សិកទេ គឺយើងមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលក្មេងៗឡើយ  គេសួរយើងថា ម៉េចបានជាធ្វើអី៏ចឹង? ត្រូវរកចម្លើយឲ្យ ឡូហ្សិក កុំចេះត្រឹមតែប្រាប់គេធ្វើកិច្ចការណាមួយ ដោយងងឹតងងុល រហូតពេលធ្វើទៅ មិនបានផល ទៅជា ប្រឆាំងប្រទើសទៅវិញ Controversal បើសិនជាយើងលើកអំពី ឡូហ្សិកមកនិយាយ ជាកស្តែងយើងឃើញថា ជីវិតអ្នកខ្លះមានការឡើង ចុះ មានជូរ មានចត់ ជា រស់ជាតិជីវីត ទាល់តែអីចឹងបានមនុស្សគេជឿទៅលើ ផ្លូវព្រះធម៍ ។ ដោយសារជីវិតមនុស្ស ត្រូវការ យុថ្កា មួយសម្រាប់ ជីវិតជាបង្អែក ដូច្នេះ សំណូរអាចថា តើនណាក្លាយជា យុថ្កា នោះទៅ Anchor បើសិនណាជាយើង មាន យុថ្កាមួយដែលខ្សោយ មិនរឹងមាំទេ ពេលនោះ កប៉ាល់រវបស់យើងវានឹងរសាត់ទៅតាមព្យុះសមុទ្រ អីចឹង ប់ើយើងនៅក្មេង យើងប្រើបទពិសោធន៍មួយផ្សេង ជួនកាល ក្មេង ត្រូវការលុយកាក់ ជួនកាលត្រូវការ បុណ្យសក្តិ តួរឬនាទី មែនទេ? ដូច្នេះ យើងត្រូវតែរក យុថ្កាណាមួយ សមស្រប រឹងមាំតាមកាលទេសៈ គឺជាយុថ្កាមួយដែល សមស្រប ត្រឹមត្រូវ កាលណាមាន យុថ្កា រឹងមាំ ត្រឹមត្រូវ យើងមិន រសាត់តាមព្យុះទេ យើងជាឪពុកម្តាយ ត្រូវតែធ្វើជាគំរូល្អដលកូនៗ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណជាអនេកព្រះគ្រូ មានវត្តមានថ្ងៃនេះ សូមអរព្រះគុណ៕

  Q & A @ N 10= 00--20:46