Q & A with GSD 118 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៩ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២២ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:06

 Baba Ji, you have given me this opportunity today. I’ve been doing outer seva for the past 27 years. I have done my best – you know everything. Baba Ji, I humbly request you to please remove the inner obstacles that block my path. No, there are no obstacles. And if there are any, they have been created by us, not the Lord. We are in too much of a hurry. After all, man isn’t a switch that can be turned on or off. Now, we have collected karma over so many years. And we think, “All my karma should finish quickly so I can return to the Lord!” We shouldn’t analyze; We just need to live in His will. If you do your part, and do your best in seva and meditation, then the Lord will take care of the rest. 

ព្រះគ្រូបាបាជី​ ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណណាស់សម្រាប់ឪកាសមួយនេះ ខ្ញុំគូណា បានបរើព្រះសំពះទេវតា អស់ពេល ២៧ ឆ្នាំ មកហើយ ដោយសទ្ធាជ្រះថ្លាជ្រាលជ្រៅបំផុត ព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូជួយខ្ញុំគូណា ដោយរំដោះ យកចេញនូវឧបសគ្គផងទាំងពួងផង ខ្ញុំគូណា  ដឹងថា ព្រះគ្រូដឹងរឿងគ្រប់យ៉ាង ត្បិតឧបសគ្គទាំងនោះ នៅរាំងខ្ទប់ចំលើផ្លូវព្រះធម៍នៃខ្ញុំគូណា ។ ទេ ទេ ញោម គ្មានឧបសគ្គបែបហ្នឹងទេ បើសិនជាមាន ឧបសគ្គណាមួយដូចញោមថាមែន នោះគឺជាឧបសគ្គបង្កើតដោយយើងខ្លួនឯងទាំងអស់ មិន​មែន ទេវតា ឬ ព្រះ បង្កើតឧបសគ្គទាំងនោះមកទេ។ យើងមានការប្រញាប់ប្រញាល់ តក់ក្រហល់ពេក មនុស្សលោកយើងមិនទាន់មានសមត្ថភាព បិទ​ បើក កម្មានៅឡើយទេ ពេលនេះដែរ យើងកំពុងតែ ប្រមែប្រមូលនូវកម្មានានាអស់ពេលជាច្រើនឆ្នាំ រួចបែរជានិយាយថា ប្រាថ្នាឲ្យអស់កម្មាភ្លាមទៅវិញ ដើម្បីប្រញាប់ទៅជួបជាមួយទេវតា ។យើងកុំមានការវិភាគវែកញែកអី យើងគ្រាន់តែ រសនៅតាម ព្រះរាជបំណងទេវតា បើសិនជាយើងប្រឹងអស់សមត្ថភាព ប្រឹងធ្វើកិច្ចការយើងឲ្យបានប្រសើរបំផុត ប្រឹងបំរើទេវតា ប្រឹងតាំងសមាធិ ដូចនេះ កិច្ចការសេសសល់ផ្សេងៗគឺទេវតាទ្រង់នឹងបំពេញព្រះរាជកិច្ចរបស់ទ្រង់។

Q & A @ N 2= 00--2:02

Baba Ji, is the path of “Waheguru” the same as the Radha Soami path? You see, these outer methods are there to create an atmosphere. The inner path is the same for everyone – whether we are Hindus, Muslims, Sikhs, or Christians. The inner path is the same for everyone. Now, we first need to create a certain atmosphere outside – only then will we be able to do our part. And that external atmosphere is associated with our culture. Now, every culture has its own strengths and weaknesses. So, when saints come to this world, they look at the needs of the time and explain certain methods to us, so that we can make ourselves worthy of walking this path. So outer methods may certainly differ, but the inner path isn’t different.

ព្រះគ្រូបាបាជី សម្រាប់ផ្លូវព្រះធម៍ ពាក្យថា " វិថីទេវតា" គឺមានន័យស្មើរជាមួយនឹងពាក្យថា ផ្លូវរាដាស្វាមីដែរឬទេ? ញោម ដូច ញោម បាបានឃើញដឹងស្រាប់ថា មានវិធីផ្សេងៗគ្នាដើម្បីបង្កើតជាបរិយាកាស ព្រះធម៍មួយ។ ផ្លុវខាងក្នុងឬ ផ្លូវព្រះធម៍គឺដូចៗគ្នាទាំងអស់ មិនថា សាសនាហិណ្ឌូ សាសនាមូស្លីម សាសនាសីក្ខា ឬ សាសនាគ្រឹស្តិឡើយ ដែល ផ្លូវព្រះធម៍ខាងក្នុងនោះ គឺដូចៗគ្នាទាំងអស់ហ្នឹង។​ជាដំបូង យើងត្រូវតែ បង្កើតបរិយាកាសមួយនៅខាងក្រៅខ្លួន មានតែ បែបនេះ បានយើងអាចធ្វើកិច្ចការរបស់យើង ផ្លូវខាងក្រៅ គឺជាផ្លវដែលជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយ វប្បធម៍មនុស្សជាតិ ដែលរាល់វប្បធម៍នីមួយៗនោះសុទ្ធតែមានភាពខ្លាំង និងភាពខ្សោយរៀងខ្លួន ហេតុនេះ បានជាមានព្រះបរមគ្រូ​យាងមក ដើម្បី ពន្យល់តាមវិធីសាស្រ្តផ្សេងៗឲ្យយើងជាមនុស្សលោកនេះបានយល់ដឹង និងអាចធ្វើដំណើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ដូច្នេះ វិធីដើរតាមផ្លូវខាងក្រៅ ពិតជាមានការខុសគ្នាមែន តែផ្លូវខាងក្នុងវិញ គ្មានការខុសគ្នាឡើយ។

Q & A @ N 3= 00--2:02

 Baba Ji, from childhood, we’ve been hearing in satsangs that this world is a “township of sorrow”. But with your grace, I'm content, I'm happy in my life. You've given me everything -- good parents, good friends, I've got you. In satsangs, they refer to it as a township of “joy and sorrow” – you are only looking at one aspect. This is a township of joy and sorrow. We go through both – joy and sorrow. If there is no sorrow, we will not appreciate happiness. Failure is the road to success. So Baba Ji, I lost my father last year, and there’s a lot of history related to him - good and bad both. But what happens with me is that the negative thoughts overlap the positive ones, and I'm unable to focus on my present. So how to deal with these battle of thoughts and the negativity I’m surrounded with? Why should we always ... In life whatever you focus on, that is what’s going to happen. 

You focus on the problem, the problem will become larger than life. You focus on the solution, you’ll definitely get a solution. So why should we focus on the negativity? Good and bad is part of the learning process. So we have to go through that learning process and learn from it. But don’t get overwhelmed just by something wrong has happened or somebody’s done something – that’s how you’ll learn. But Baba Ji, what to do with the battle of thoughts, I’m dealing with right now? I have tried everything to distract myself but nothing’s working. The spiritual path is basically how to control the mind. Because we have spoiled the mind. It’s like a child in the house. You love him so much, you pamper him – you spoiled the child. Who has to suffer the consequences? You’ll have to suffer the consequences. So, if the Lord has given us human birth, He’s given us that sense of discrimination also – vivek – to realize what is right and what is wrong. Ahead, we will have to pay the price; somebody else is not going to pay the price. So, by nature we are all very calculative. So, if nothing else, for your own sake, see what is the right thing to do. Why would you want to enhance your burden? 

ព្រះគ្រូបាបាជី តាំងពី កុមារភាពមក ខ្ញុំកូណាឮសូរគេនិយាយពេលសម្តែងធម៍ទេសាថា សកលលោកនេះ គឺជា ឋានទុក្ខ តែ ដោយសារមានព្រះសណ្តោសពីព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាបែជារីករាយ សប្បាយក្នុងឆាកជីវីត។ ញោម ញោម ទទួលបានអ្វីៗទាំងអស់ ពីទេវតា​ដូចជា មានឪពុកម្តាយល្អ មានមិត្តភ័ក្រ្តល្អ ។ ក្នុងធម៍ទេសនា បានសម្តែងថា លោកនេះ គឺជា ឋានសុខ និងជា ឋានទុក្ខ ញោម រកសម្លឹងមើលតែ មួយជ្រុងទេ យើងត្រូវតែ ឆ្លងកាត់ រស់ជាតិ ទាំងឋានសុខ និង ឋានទុក្ខ បើសិនជាគ្មានការទុក្ខព្រួយទេ យើងក៍មិនអរគុណជាមួយទេវតាដែរ មិនអរគុណជាមួយ សុខសប្បាយរីករាយដែរ។ បរាជ័យគឺជាផ្លូវ នាំទៅរកជោគជ័យ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណា បាត់បង់ឪពុកកាលពី ឆ្នាំទៅ ខ្ញុំកូណា មានទាំង រឿងល្អ រឿងអាក្រក់ ទាក់ទងជាមួយនឹងឪពុកខ្ញុំកូណា ដែលជួបរឿង អាក្រក់ គ្រប ពីលើរឿងល្អទៅវិញ ធ្វើឲ្យខ្ញុំកូណា ចិត្តមិនស្ងប់ អារម្មណ៍មិនមូលសោះ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចទៅ?  ញោម ម៉េចបានជាញោម ចេះតែចាប់អារម្មណ៍ជាមួយរឿងដែលកើតមានឡើង? កាលណាញោមផ្តោតលើបញ្ហានោះ បញ្ហាវាកាន់តែរីកធំឡើងៗ បើសិនជាញោម ផ្តោតលើដំណោះស្រាយ នោះនឹងរកឃើញដំណោះស្រាយ។ ចុះម៉េចបានជាយើងបែរទៅគិត ផ្ចង់លើភាពអវិជ្ជមានទៅវិញ?  ទាំងល្អ ទាំងអាក្រក់ សុទ្ធតែសឹងតែជាផ្នែកមួយនៃជីវិតដែលត្រូវតែ យកមកធ្វើជាដំណើរការក្នុងការរៀនសូត្រ កុំដោយសារមានគេធ្វើអាក្រក់លើយើង កុំដោយសារ មានរឿងអាក្រក់កើតឡើង យើងបែរជាគិតផ្តេសផ្តាស់។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញំកូណាត្រូវធ្វើម៉ែចទៅ ដើម្បីគ្រប់គ្រងចិត្ត ត្រូវមើលលើរឿងល្អ ឬ រឿងអាក្រក់? ខ្ញុំកូណាប្រឹងប្រែងធ្វើដែរ តែគ្មានបានផលសោះ។ ញោម ការធ្វើធម៍ អាស្រ័យលើការគ្រប់គ្រងចិត្ត ប្រៀបដូចជា ក្មេងនៅក្នុងផ្ទះ យើងស្រលាញ់ក្មេងណាស់ យើងបែរជាទំរើសក្មេង វាក្លាយជាការបំផ្លាញអនាគតក្មេងទៅវិញ ដូច្នេះ អ្នកណារងគ្រោះដោយសារ ផលវិបាកបែបនេះ? គឺយើងជាអ្នករងគ្រោះដោយសារផលវិភាគនោះ។ ទេវតា ប្រទានរូបកាយជាមនុស្សឲ្យយើង មានលទ្ធភាពវិភាគរកខុស និង ត្រូវ។ បែបនេះ បានជាយើងត្រូវ បង់់តម្លៃមួយចំនួន ដែលអ្នកខ្លះគេ មិនទូទាត់ បង់តម្លៃនេះទេ បើអីចឹងត្រូវគិត មួយណាចំណេញ មួយណាខាត គឺគិតធ្វើម៉េច ឲ្យចំណេញទាំងសងខាង យើងធ្វើអ្វីដែលល្អសម្រាប់យើង កុំធ្វើអ្វីដែលនាំទុក្ខទោសដល់ខ្លួនយើង។

And my next question is : everyone says that meditation and prayer is the cure of every problem. But initially, everyone faces distractions and we’re not able to focus. So as a beginner, where should we start from, and what’s the basic thing we can do to focus? There are different stages of prayer. For us, prayer is some set words, through which we request the Lord, or through which we read our scriptures. But the question is, if He has the power to give, doesn’t He have the power to know? Do I need to tell Him what He has to give me, or what He should do for me? So the best prayer is the silent prayer. Because the moment you start thinking ... thinking comes from the mind – you’re bringing your mind right back (in) ! Now, the only way to control the mind is, in Punjabi we say: First you have to still the body, then the mind will get still. 

ព្រះគ្រូ សំនូរជាបន្ត គឺថា ម្នាក់ៗគេនាំគ្នានិយាយថា ការតាំងសមាធិ និង បួងសួង គឺដើម្បីព្យាបាលរឿងគ្រប់យ៉ាង តែដល់ពេលធ្វើសមាធិបែរជាធ្វើមិនបាន​អារម្មណ៍មិនមូល។  ញោម ជាដំបូង ជាការចាប់ផ្តើមយើងត្រូវផ្ចង់ថា យើងនឹងផ្ចង់អារម្មណ៍លើរឿងអ្វី? វាមានដំណាក់កាលជាច្រើនក្នុងការបួងសួង ខ្លះគេមានពាក្យពេជ្ជមួយចំនួន ដើម្បីបួងសួងទេវតា ដែលការបួងសួងនោះ គេសូត្រចេញពី គម្ពីរ សាស្រ្តា។ រឿងវាស្ថិតនៅត្រង់ថា បើទេវតាមានឬទ្ធិអាចប្រទានអ្វីៗឲ្យយើងបាន ម៉េចបានជាទ្រង់ គ្មានឬទ្ធិបារមីដឹងថា យើងចង់បានអ្វី? តើយើងចាំបាច់រំលឹក ឬ ប្រាប់ទៅទេវតា ថាយើងចង់បានរបស់នេះ ឬ របស់នោះដែរឬទេ? បើអីចឹងទេ អ្នងបួងសួងដែលប្រពៃថ្លៃថ្លាបំផុត គឺគេបួងសួងដោយស្ងាត់ស្ងៀម ព្រោះពេលណាយើងចាប់ផ្តើមគិត ការគិតនោះចេញពីក្នុងចិត្ត គឺយើង នាំអន្ទងចិត្តពីក្រៅចូលមកខាងក្នុងវិញ គឺមានតែវិធីនេះទេ ដែលជាវិធីនៃការគ្រប់គ្រងចិត្តតែមួយគត់។ ក្នុងគម្ពីរ ប៉ាន់ហ្សាប់ ក៍និយាយដែរថា ដំបូងធ្វើរាងកាយឲ្យស្ងៀមស្ងាត់ កាលណាកាយស្ងាត់ នោះ ចិត្តនឹងស្ងៀម ។

Q & A @ N 4= 00--5:53

Thank you, Baba Ji. Baba Ji, in my childhood, I would hear Hazur Maharaj Ji say, “There is a means to give, and a means to receive.” At that time, I was immature, and I lacked that understanding. Then time passed, and you became that medium and blessed me with initiation. You blessed me with that understanding, which finally opened the door that had been closed for eons. The Shabd manifested itself, and I had your darshan inside. O Lord, all this has only happened by your grace. I have no words to thank you with. O Lord, will you please take me to that Nameless Region that you have spoken about? Here, it isn’t about expressing your gratitude, it’s about being appreciative. We need to digest and appreciate whatever blessings the Lord showers on us. The more we appreciate, the more He will shower His blessings. Baba Ji, in satsang, we hear that the Lord is present in every particle of the creation. But, at the same time, we are told that we can only find the Lord within. Can you explain this contradiction, please? We read: “The created universe is the manifestation of your Name. Without your Name, there is no place at all.” Okay? So, everything only exists because it has been created by that Shabd or Nam. Even a human being exists only because of the Shabd. And that Shabd is inside you. Now, if we think that we need to enter a leaf or an animal to be able to experience the Shabd ... We can only experience the Shabd from within ourselves, right?

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី តាំងពីនៅក្មេងវ័យ ខ្ញូំកូណាឮសូរព្រះគ្រូ ហាហ្សូ មហារាជ ទូលថា " ធ្វើបុណ្យចែកទាន ធ្វើបុណ្យទទួលទាន កាលណោះ ខ្ញុំកូណានៅក្មេងសេចក្តី មិនយល់អំពីខ្លឹមសារនោះទេ ពេលវេលាកន្លងទៅច្រើនឆ្នាំ ខ្ញុំកូណាកាន់តែចម្រើនវ័យ រហូតបានចូលបូសជាមួយព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូ ប្រទានពរឲ្យខ្ញុំកូណាបានយល់ អត្តន័យ ជាចុងក្រោយ ទ្វារដែលបិទអស់ជាច្រើនឆ្នាំ បានបើកឡើង ព្រះធម៍សម្តែងឬទ្ធិ មានព្រះធម៍នៅខាងក្នុង ឪ ទេវតាអើយ អ្វីៗទាំងឡាយ បានមកពីទេវតាប្រទាន ខ្ញុំកូណាគ្មានពាក្យឯណា ក្រៅតែពីពាក្យថា អរព្រះគុណទេវតា សូមទេវតាទ្រង់នាំខ្ញុំកូណាទៅឯស្ថានសួរគ៍ា ជាមួយទ្រង់ផង នេះមិនមែនគ្រាន់តែជាការដឹងគុណទេ តែវាជាការ ស្ងើចសរសើរទេវតា ស្ងើចសរសើរដោយសារទេវតាប្រទានអ្វីដែោលសក្តិសមដល់យើងខ្ញុំព្រអង្គ យើងកាន់តែស្ងើចសរសើរ ទេវតាកាន់តែប្រទានពរជ័យ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណានៅមាន ឮគេថា ទេវតាសណ្ឋិតនៅគ្របអ្វីទាំងអស់នៃ សត្វលោក តែ ជាមួយគ្នាហ្នឹង មានគេ ថា រកឃើញទេវតា ឬ រកឃើញព្រះ មានតែនៅក្នុងរូបកាយជាមនុស្ស  សូមព្រះគ្រូ ជួយពន្យល់ខ្ញុំកូណាផងចុះ។ ញោម ពេលយើងអាន គម្ពីរធម៍ មានចែងថា សកលលោកនេះ បង្កើតឡើងដោយ ព្រះធម៍ បើគ្មានព្រះធម៍ទេ អ្វីៗផ្សេងទៀត ក៍គ្មានដែរ។ ដូច្នេះ បានជាថា អ្វីៗកើតមកដោយសារតែ ព្រះធម៍ សូម្បី​មនុស្សលោក ក៍កើតឡើងដោយសារព្រះធម៍ ដែលព្រះធម៍ នៅក្នុងខ្លួនយើងជាមនុស្សលោក អីចឹង បើញោមចង់ចូលទៅខាងក្នុងសត្វ ដើម្បីពន្យល់រឿងព្រះធម៍ ធ្វើម៉េចយើងអាចពន្យល់បាន? មានតែចូលមកខាងក្នុងរូបកាយជាមនុស្សលោក​ តើមែនទេ?

Q & A @ N 5= 00--8:09

 “Within this body is the treasure of the Lord’s Nam, and one finds it through the infinite love of the Guru.” Baba Ji, I have just completed my degree in medicine. This is my plea to you – may my hands never cause harm to anyone. You’ve given me such a blessed seva, now you will have to fulfill it – I am not capable of doing so myself. It’s true – when we become doctors, we should want the best for everyone. But beyond that, they have their own destiny, right? So, you should always do what’s right, and then leave the rest to the will of the Lord. 

Baba Ji, you are all-knowing. You know my problem. I’ve been on medication for so many years. My parents are also very distressed, and this has greatly impacted my career as well. So can I expect to stop taking all these medications or will I have to take them forever? Look, if you are positive, then the body has the power to start fighting back. What do we do? We keep thinking about it over and over and make it another burden. We are only fueling the fire with our negativity. The more positive you are, the better you’ll be.

ព្រះគ្រូ គឺថា នៅក្នុងរូបកាយមនុស្ស មានព្រះធម៍ សណ្ឋិតនៅខាងក្នុងរូបកាយមនុស្សយើង ដែលគេរកឃើញថាមានព្រះធម៍បាន គឺតាមរយៈសេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះបរមគ្រូ ខ្ញុំគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណា ទើបតែរៀនចប់​ទទួលសញ្ញាប័ត្រខាងវេជ្ជសាស្រ្ត គ្រូពេទ្យ ខ្ញូំកូណាមានប្រាថ្នាថា​ សូមកុំឲ្យដៃ ខ្ញុំកូណាធ្វើឲ្យនណាម្នាក់មានការឈឺចាប់សោះឡើយ ព្រះគ្រូឲ្យខ្ញុំបានបំរើទេវតា ឪ្យពរជ័យខ្ញុំកូណាបានបំពេញតាមបំណងប្រាថ្នារៀបចប់ខាងពេទ្យ មែន តែ ខ្ញុំកូណា នៅមិនអាចបំពេញតាមប្រាថ្នាថា មិនឲ្យមានគេ នណាម្នាក់ឈឺចាប់នោះទេ។  ញោម កាលណាញោម ឬ អ្នកណាម្នាក់រៀនចប់ខាងពេទ្យ គេត្រូវតែបំពេញកិច្ចការពេទ្យឲ្យបានប្រពៃបំផុតដល់មនុស្សរាល់គ្នា តែ ក្រៅពីហ្នឹងទៀត គឺ មនុស្សរាល់គ្នា គេក៍មាន វាសនា របស់ពួកគេរៀងៗខ្លួនគេដែរ តើមែនដែរអត់? អីចឹងទេ ញោមជាគ្រូពេទ្យ បំពេញការងារឲ្យបានល្អទៅ កិច្ចការនៅសេសសល់ទុកឲ្យទេវតាបំពេញ។

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបានដឹងរឿងគ្រប់បែបយ៉ាង ព្រះគ្រូដឹងរឿងរបស់ខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាប្រើថ្នាំអស់ជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយដែរ ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាគាត់មានការពិបាកចិត្តណាស់ គាត់ថា ប្រើថ្នាំនេះយូរទៅ នាំឲ្យមានជម្ងឺមហារីក  បើអីចឹងទេ តើខ្ញុំគូណាគួរតែប​ន្តប្រើថ្នាំជារហូត ឬ មួយត្រូវតែ បញ្ចប់ការប្រើថ្នាំនោះ? ញោម ឃើញទេ បើសិនជា ញោមគិតល្អៗ នោះ ញោម មានកម្លាំងកំហែងអាចជំនះ ជាសះស្បើយឡើងវិញ បើសិនជាញោម ខ្សោយនោះ ជម្ងឺវាកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅៗជាលំដាប់ ចឹង បើយើងគិតឃើញអាក្រក់ វាកាន់តែអាក្រក់ បើគិតឃើញល្អៗ នោះរឿងវាកាន់តែល្អឡើងៗ។

Q & A @ N 6= 00--9:35

 Baba Ji, Radha Soami. My question is, how to attain moksha (liberation), if one is stuck in the whirlpool of life, which is always involved in good and bad? You see, I mean, it’s not in our hands. We don’t have that capacity or capability to take care of the karmas that we have created. But at the same time, when He’s given us the top of the creation, this is the only species which can attain salvation or moksha as you said. For that, we have to put in our best. So whatever action we take … Because if He’s given us human birth, He’s also given us a sense of discrimination, which means understanding right and wrong. So if I understand something, but I still do it, then I have to shoulder the blame. But if I am able to protect myself and given the circumstances, no matter consciously, subconsciously, I do my best and do the right thing, then He will take care of it. But sometimes circumstances make the person do things involuntarily. How to control that? No, at the ending of the day … Like I said, let’s take everything to a logical conclusion. Why would I do something which I know that tomorrow I'm going to have to pay the price of that? Would I start a business which I know is doomed to failure? Would I take up a job if I know that I’m never going to be paid a salary? So why would I take an action which I know is going to end up by putting pressure on me? So to that extent I have to save myself. So I should only take that step which takes me towards the Lord and keeps me within the parameters of His grace. Then it’s His responsibility to see me out of this.

ព្រះគ្រូបាបាជី សំនូរខ្ញុំកូណាគឺថា ដើម្បីយើងឈានដល់កម្រិត មោឃៈ គឺការរួចរំដោះ ការមានសេរីភាព ការមិនចុះមកយកកំណើតម្តងទៀត វិលចុះឡើៗ ចុះបើសិនជា យើងកំពុងរស់នៅក្នុង រូងល្អាងមួយ ដែលពោរពេញដោយ ភាពល្អផង អាក្រក់ផងលាយគ្នាបែបនេះ តើធ្វើម៉េចបានរួចរំដោះបានទៅ? ញោម ញោមឃើញទេ ដូចអាត្មាភាពបានទូលស្រាប់​ គឺ មិនមែន​ ដៃ យើងអាចមានលទ្ធភាពធ្វើកិច្ចការហ្នឹងបានទេ មិនមែនខ្លួនយើងអាច ដោះស្រាយកម្មារដែលយើងបានសាងជាច្រើនឆ្នាំនោះបានឡើយ តែ ទោះបីជាអីចឹងក៍ដោយ គឺ ទេវតាប្រទានយើងមានរូបកាយជាមនុស្សលោក ជាសត្វលោកដែលខ្ពស់ជាងគេបង្អស់ធៀបសត្វលោកផ្សេងទៀត ដូច្នេះ នេះជា ឪកាសដែលយើងអាចឈានទៅដល់ការ រួចរំដោះ ឬ ហៅថា មោឃៈ នោះបាន។ ក្នុងន័យនេះ យើងត្រូវតែ ប្រឹងប្រែងបំពេញកិច្ចការឲ្យបានប្រពៃបំផុត ព្រោះថា កាលណាទេវតាប្រទាន យើងកើតជាមនុស្សលោក គឺទេវតាប្រទានយើងមានសមត្ថភាព អាចដឹង អាចញែកដាច់ ភាព ខុស និង ត្រូវ បានន័យថា បើសិនជាយើងដល់ដឹង ខាងវាមិនល្អ បែរជាយើងនូវតែប្រព្រឹត្តិ អីចឹងផលដែលនឹងបានវិញគឺការរងទុក្ខទារុណ។ បើសិនជាយើងចេះការពារខ្លួន ប្រឹងប្រែងរកវិធីណាដែលល្អដើម្បីខ្លួន​ ដូច្នេះ ទេវតានឹងតាមថែរក្សា ជួយការពារជួយចម្រុងចម្រើនដល់យើង។ ចុះបើសិនពេលណាមួយ មនុស្សម្នាក់ធ្វើការងារដោយគ្មានចេតនាទេ សួរថាតើគេអាចគ្រប់គ្រង ខ្លួនបែបម៉េច? ទេ ចុងក្រោយ យើងនូវតែដឹងដដែល យើងធ្វិអ្វីក៍ដោយ ត្រូវមាន លក្ខណៈជា ឡូហ្សិក សមហេតុផល យើងសួរខ្លួនឯង ម៉េចបានជាយើងត្រូវធ្វើអំពើមួយនោះនៅថ្ងៃនេះ? បើយើងដឹងច្បាស់ថា នៅថ្ងៃស្អែកវានឹងមានផលវិបាកធំមហិមារធ្លាក់មកលើខ្លួនឯង? តើយើងចេញរកស៊ីដែរអត់ បើដឹងថា មុខរបរនោះនឹងខាតបង់ ដួលរលំ? ឬ ថា យើងនឹងទៅធ្វើការឲ្យគេដែរអត់ បើដឹងច្បាស់ថា ការងារហ្នឹងគ្មានបានលុយ បានប្រាក់ខែផងហ្នឹង? ដូច្នេះ យើងប្រាកដជាដឹងថា បើសិនជាយើងធ្វើសកម្មភាពថ្ងៃនេះ អំពើរថ្ងៃនេះ នឹងបានផលវិភាគវិញថ្ងៃក្រោយ នោះយើងនឹងមិនធ្វើវាទេ។ ដូចនេះ ជាគោលការណ៍យើងត្រូវ ជួយខ្លួនឯង សង្រ្គោះខ្លួនឯង ដូច្នេះ យើងចាំក្នុងចិត្តជានិច្ចថា ធ្វើកិច្ចការណាដែលនាំយើងសំដៅទៅរកទេវតា និងកិច្ចការណាជូនយើងរស់នៅក្នុងរង្វង់នៃ ព្រះមេត្តា ឬ ក្តីសណ្តោស ពីទេវតា។ អីចឹងគ្រាហ្នឹង គឺយើងស្ថិតក្រោមការទទួលខុសត្រូវរបស់ ទេវតា។

Q & A @ N 7= 00--11:46

 Radha Soami, Baba Ji. During Hazur’s time, I had several inner experiences. Those inner experiences were taken away from me. I don't know for what reason. I did not disclose anything to anyone. But I’m begging you to please give it back to me. Secondly, from January this year, to the last day before I flew here at your feet, I’ve been having obstacle after obstacles. I know it’s all the bad karmas. But I need the strength to go through them. I have no children. I have no … only you. I rely only ... I fall on you. Sometimes you answer me straight away Other times, you don’t even answer. So I don’t want to live anymore, With your grace, I did my duty to my parents. Now I don’t want to live …. I can’t go to satsang, I can’t go to seva. I can barely manage to walk to the hospital for my medication. And I've got no family, no friends, no one close to me. So I have to pray every day that you take me, please, Baba Ji. Thank you. First and foremost, I think this is again, a fallacy that if we have lots of friends and lots of family, we will be in any better position. Whatever situation we are in, that's of our own making. That’s our karmas. And where the spiritual experience is concerned, if the Lord gives you something, He doesn't take it back. It's not that He has to take it back from one and give it to another. But again, if you see the weather, sometimes it's sunny, sometimes it's raining, sometimes it's cloudy. But that doesn't mean the sun has gone away. So we all have ups and downs in life. We have to strengthen ourselves that we are able to face up to that without losing our balance. So don’t over analyze. By over-analyzing we are just putting additional burden on ourselves. So just face what is in front of you and do the best you can. And then the rest He will take care of. 

ព្រះគ្រូ​បាបាជី នៅជំនាន់ ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ខ្ញុំកូណាមានបទពិសោធន៍ច្រើនណាស់ ទាក់ទងជាមួយរឿងផ្លូវធម៍ ឬ ផ្លូវខាងក្នុងហ្នឹង តែសព្វថ្ងៃ ភ្លេចអស់ បាត់អស់ មិនដឹងថាមកពី ហេតុអ្វី? សូម្បីប្រាប់គេថា ម៉េច ក៍រកវិធីប្រាប់មកឃើញដែរ ដូច្នេះទេ សូមព្រះគ្រូ ជួយនាំបទពិ់សោធន៍ទាំងនោះឲ្យខ្ញុំកូណាវិញផង។ នៅមានរឿងទី ២ ទៀត គឺតាំងពីខែ មករា ឆ្នាំណឹង រហូតមក រហូតដល់ ពី​ម្សិល មុនពេលមកជួបជាមួយ ព្រះគ្រូ គឺជួបតែជាមួយ ឧបសគ្គរហូត អស់ពីមួយ ចូលមួយៗ ខ្ញុំកូណាដឹង ដឹងថាអាហ្នឹងជា កម្មពារ ជាកម្មអាក្រក់ តែខ្ញុំកូណា ចង់បានកម្លាំងពលំពីព្រះគ្រូជួយដើម្បិខ្ញុំកូណាតតាំងជាមួយ កម្មពារនោះវិញ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាអត់មានអីទាំងអស់ អត់មានកូន អត់មានចៅ គឺមានតែ ព្រះគ្រូប៉ុណ្ណោះ ពេលខ្លះទៅ ព្រះគ្រូឆ្លើយតបខ្ញុំកូណា ពេលខ្លះទៀត សូម្បីឆ្លើយតប ក៍ព្រះគ្រូមិនតបវិញដែរ អីចឹងបានជាខ្ញុំកូណាមិនចង់រស់នៅទៀតទេ ពីមុន ដោយសារមានព្រះមេត្តាពីព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាក៍មើលថែទាំ ឪពុកម្តាយ ..តែ ឥលូវនេះ អស់ ហើយ លែងមានទៀតហើយ ខ្ញុំកូណាក័លែងចង់រស់ដែរ មិនអាចទៅធ្វើធម៍ទេសនាបាន មិនអាចទៅបំរើព្រះបាន សព្វថ្ងៃ បានត្រឹមតែប្រឹងដើរ គឺដើរទៅពេទ្យ ទៅយកថ្នាំពេទ្យ សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណាគ្មានគ្រួសារ​ គ្មានមិត្តភ័ក្រ្ត គ្មានសាច់សាច់ញាតិ  គឺមានតែបួសសួងរាល់ថ្ងៃ សុំព្រះគ្រូ យកខ្ញុំកូណាមកនៅជាមួយព្រះគ្រូ ។ ញោម បើសិនជាមាន គ្រួសារធំ គ្នាច្រើន មានមិត្តភ័ក្រ្តច្រើន នោះប្រហែលជាមានសំណងល្អជាងនេះ ស្ថានភាព ដែលយើងបានជួបពេលនេះ គឺជាផលដែល យើងបានសាងមកដោយខ្លួនឯង នេះជាផលកម្មារបស់យើង។ ទាក់ទងជាមួយរឿង បទពិសោធន៍ដែលយើងធ្លាប់មានកន្លងមក បើសិនជាទេវតាប្រទានឲ្យយើង គឺទេវតាមកយកទៅវិញទេ ហើយទេវតា ក៍អត់មាន យកពី យើង ទៅឲ្យ មនុស្សម្នាក់ផ្សេងទៀតដែរ។ រឿងមួយទៀតផ្សេងពីនេះ បើយើងឃើញអាកាសធាតុ ថ្ងៃនេះ មានភ្លៀង មានមេឃក្តៅ មានព្យុះ មានពភ្លៀងព្យុះ គឺមិនមែនមានន័យថា ព្រះអាទិត្យចាកចេញទៅបាត់នោះទេ ដូចគ្នានេះដែរ មនុស្សមានរាសីឡើង រាសីចុះ ដែលយើងត្រូវតែខ្លាំង ត្រូវតែប្រឈមមុខជាមួយ បញ្ហាទាំងអស់នោះ ជៀសវាងបាត់បង់តុល្យភាព ឬ លំនឹង។ ចូរកុំមានការវិភាគច្រើន កាន់តែវិភាគ កាន់តែមានរឿងធំឡើងៗ គឺគ្រាន់តែប្រឈម ជាមួយបញ្ហាចំពោះមុខ ប្រឹងប្រែងធ្វើឲ្យបានល្អ ការងារនៅសល់ ទុកឲ្យទេវតា ទ្រង់បំពេញការងារទេវតាចុះ ។

Q & A @ N 8= 00--14:16

My question is about spirituality versus religious codes of conduct – these are two different viewpoints. Are these two related in any way? And once we follow the spiritual path, should we completely abandon all religious codes of conduct? No, religious codes of conduct tell us about the principles of life. Now, no matter which country you live in, there are certain laws that everyone must follow. For example, when you drive a car, there are certain rules and regulations, aren’t there? What speed we can drive at, which side of the road we must drive on, when to overtake, etc. If everybody ignores those rules and does whatever they please, then there will be accidents. So, these religious codes of conduct present the principles of life that we should abide by. And after that, spirituality comes into the picture. Religious codes of conduct teach us the manner in which we should live our outer life; spirituality teaches us about our inner life. So if we are disciplined on the outside, if we keep ourselves clean on the outside, if we walk on the right path, only then will we be able to do all this inside, right? If my environment outside is always unclean, or if I am always with people who are doing the wrong thing, then how will I be able to walk the spiritual path? 

សំណួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ ទាក់ទងជាមួយ ក្រមសីលធម៍ក្នុងផ្លូវព្រះធម៍ ដែលរឿងនេះ មានទស្សនៈ ២ ផ្ទុយគ្នាស្រឡៈ គឺ ទី (១) យើង មិនចាំបាច់បោះបង់ចោលសាសនាទេ និង (២) គឺចាំបាច់ត្រូវតែបោះបង់សាសនាចោល ដើម្បីតម្រូវតាម ក្រមសីលធម៍។ មិនទេ ញោម មិនអីចឹងទេ ក្រមសីលធម៍នៅក្នុងព្រះធម៍ គឺយើងគោរពតាមគោលការណ៍នៃជីវិត។ ដូចជាពេលនេះអីចឹងដែរ យើងរស់នៅ តាមប្រទេសរៀងខ្លួន ដែលគ្រប់ប្រទេស គេមានច្បាប់របស់គេផ្ទាល់ ដែលគ្រប់រូបត្រូវតែគោរពច្បាប់រដ្ឋ។ ឧ.​ដូចជាការបើកបររថយន្តក៍ដូចគ្នាដែរ គេមានច្បាប់កំណើតថា បើលើផ្លុវនេះ ល្បឿនប៉ុណ្ណេះ បើចង់វ៉ា ត្រូវបើក តាមគន្លងផ្លូវនេះ ក្នុងល្បឿននេះ បើយើងមិនគោរពច្បាប់នេះទេ យើងនឹងមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍ ដូចនេះដេរ ក្រមសីលធម៍ក្នុងសាសនាក៍គេមានចែងស្រាប់ ដែលទាក់ទងជាមួយជីវិតរស់នៅតាមព្រះធម៍ ។ ក្រមសីលធម៍គឺលើកស្ទួយតម្លៃជីវិត បង្រៀនយើងអំពី ផ្លូវខាងក្នុង ផ្លូវខាងព្រះធម៍ ដែលអាចបានសម្រេចលុះត្រាយើងរស់នៅតាមច្បាប់រដ្ឋ ឬ ច្បាប់ខាងក្រៅតាមត្រឹមត្រូវជាមុនសិន។ គោរពច្បាប់ខាងក្រៅបានល្អ ត្រឹមត្រូវ ទើបគោរពច្បាប់ខាងក្នុង ច្បាប់ព្រះធម៍បានត្រឹមត្រូវដែរ តើមែនទេ? បើបរិយាកាសខាងក្រៅមិនស្អាត បើយើងដើរជាមួយមនុស្សមិនល្អនៅខាងក្រៅ ធ្វើម៉េចយើងអាចចូលទៅខាងក្នុងខ្លួនបានទៅ ធ្វើម៉េចអាចដើរចូលផ្លូវព្រះធម៍បានទៅ? ។

Q & A @ N 9= 00--15:49

Thank you, Baba Ji. Radha Soami. My question is: In this world that’s full of negativity, how do you find a way to keep remaining peaceful? How do you find a way to stay away from the negativity? No, no, no, I think again, somehow we start saying, everything is bad, everything is negative. Whatever the Lord has created, He’s created a beautiful creation. Lord can’t make anything bad. It’s our interaction that makes it positive and negative. You can as easily do the right thing as you can do the wrong thing. So everybody has positivity and everybody has negativity. Sometimes, you know .... Hazur in one of His satsangs said, “I’ve got wonderful sevadars out here, but sometimes when I put them together, I don’t know what happens to their chemistry.” So whatever you focus on in the other person - if you focus on his positivity, his positivity - he will start working on that. You focus on his negativity … In the house you have somebody (who works for you), you keep on calling him a thief, thief, thief – he’ll become a thief. But if you focus on the positive aspects of the character of that person, eventually, that is what is going to come forward. Okay, Thank you.

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី សំនួរខ្ញុំកូណាសូរថា បើនៅខាងអាណាចក្រខាងក្រៅនេះ វាមិនស្អាតបាត ពោរពេញដោយរបស់ អវិជ្ជមាន តើយើងធ្វើម៉េច រក្សាចិត្តយើងខាងក្នុងឲ្យស្អាត មានសន្តិ បានទៅ? តើយើងអាចនឹងរកឃើញផ្លូវណាសម្រាប់ចាកចេញចោលឆ្ងាយអំពី បញ្ហាអាក្រក់ៗទាំងនេះ?  អត់ ទេ អត់ទេ គិតម្តងទៀតមើល នៅខាងក្រៅ នៅលើផែនដីនេះ សុទ្ធតែរឿងអាក្រក់ៗ សុទ្ធតែមនុស្សអាក្រក់ ចឹងមានតែថា ទេវតាបង្កើតសត្វលោកមកសុទ្ធតែជាសត្វលោកអាក្រក់? តាមពិតទៅ ទេវតា បង្កើតសត្វលោកឡើងមុខ ស្អាត ភូរផង់ណាស់ ទេវតាអត់បាន​ជប់ ឬ បង្កើតអ្វីដែលអាក្រក់ឡើងមកទេ គេ មនុស្សលោកខ្លួនឯងទេ ដែលជាអ្នកធ្វើឲ្យមាន ធាតុល្អផង អាក្រក់ផងកើតឡើង​ មនុស្សលើលោកយើង​អាចបង្កើតបានយ៉ាងស្រួលៗ ទាំងរឿងល្អ ទាំងរឿងអាក្រក់ ដូច្នេះ មនុស្សរាល់គ្នា​សុទ្ធតែមាន រឿង វិជ្ជមាន និង រឿងអវិជ្ជមាន គឺដូចដែល ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ កាល សម្តែងធម៍ទេសនា ទូលថា លោកមាន មនុស្សល្អច្រើនណាស់ តែដល់ចូលជាមួយគ្នាទៅ ប្រែក្លាយជា ល្បាយគីមីមួយទៅវិញ អីចឹងវាអស្រ័យលើយើង បើយើងគិយល្អលើមនុស្សណាម្នាក់ វានឹងបានផលល្អវិញ បើគិតអាក្រកើវានឹងបានផលអាក្រក់វិញដែរ ក្នុងផ្ទះមួយមាន មនុស្សធ្វើការដើម្បីយើង យើងគិតថា គាត់នោះជាមនុស្សមិនល្អ ហៅគាត់ថា អាចោរ អាចោរ ចឹងទោះជាគាត់អ្វីមួយ ក៍យើងគិតថាគាត់ជាចោរដែរ  តែបើយើងគិថាគាត់ជាមនុស្សល្អ នោះការធ្វើកិច្ចការងាររបស់គាត់ ក៍វាបានផលវិញតាមហ្នឹងដែរ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 10= 00--17:17

 Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, if someone asks for your photo but then is disrespectful towards it, what should we do? What difference does it make? A photo is just a photo! Yes, but it is my Father’s photo, and I don’t want anyone to show any disrespect towards it. No, you shouldn’t think like that. Look, God has made man the top of the creation. It is the lower life forms that react. We should think carefully before taking a step. Now, if I’m going somewhere and someone insults me, the easiest thing for me to do is insult them back. That doesn’t take much intelligence – even a 5-year-old child can do that! It takes intelligence to quietly walk away and to reflect upon why they felt the need to insult me. Otherwise, we have stooped to the same level. So, we shouldn’t react. What difference does it make?

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី បើសិនជាមានអ្នកណាម្នាក់ គេយករូបថតយើង យកទៅ មើលងាយ តើយើងនឹងត្រូវ  ដោះស្រាយថាម៉េច? ញោម ញោម តើ មានអ្វីខុសគ្នាទៅរវាងរូបថតនោះ? រូបថត វាគ្រាន់តែជារូបថតដដែលហ្នឹង !កូណា ព្រះគ្រូ រូបថតនោះជា រូបថត ពុករបស់ខ្ញុំកូណា ដែលខ្ញុំកូណា មិនចង់ឲ្យមានអ្នកណាម្នាក់និយាយអាក្រក់អំពី ឪពុកខ្ញុំទេ។ ទេ ញោម មិនគួរគិតបែបហ្នឹងទេ ទេវតា ទ្រង់ បង្កើតមនុស្សលោកមក ធ្វើជា សត្វលោកថ្នាក់ដ៍កំពូលខ្ពស់ជាងគេបង្អស់ បានន័យថា នៅមានសត្វលោក ថ្នាក់ក្រោមៗ ទាបជាងនោះទៀត ដូច្នេះ មិនពេលមាន ប្រតិកម្មណាមួយ ត្រូវតែកិតឲ្យបានវែងឆ្ងាយ  ឧ​ ដូចជា ពេលនេះ យើងទៅកន្លែងណាមួយ គេមើលងាយយើង គេជេរដៀលយើង យើងជេរ​ដៀលគេវិញដែរ ធ្វើបែបនេះ យើងហាក់ដូចជាមនុស្សមិនសូវមានបញ្ញាទេ ព្រោះ សូម្បីក្មេងអាយុ ៥ ឆ្នាំ ក៍វាចេះជេរ​ដៀល មើលងាយតបវិញដែរ បើជាមនុស្សឆ្លាត មានបញ្ញា គេដើរទៅឆ្ងាយ គេសួរខ្លួនឯង ថាម៉េចបានជាគេនោះ ជេរខ្ញុំ មើលងាយខ្ញុំ? បើមិនអីចឹងទេ យើងដូចជា ម្នាក់នោះដែរជាមនុស្ស ឆ្កួតៗ កំរោលគ្មានហេតុផល ដូច្នេះ មិនត្រូវ ប្រតិកម្ម តបត ទេ ។

Q & A @ N 11= 00--18:17

 Baba Ji, it is said that the person we are meant to marry has been predetermined by the Lord. But often, we find people marrying within the same caste. So does that mean that the Lord also believes in these castes? No, what has the same caste got to do with it? In olden times, everyone’s lifestyles were different, okay? Their thinking was different, and their strengths and weaknesses were different as well. So, everyone would try and remain within their own social circles, so that their daughters didn’t have to face any challenges after marriage. But those things no longer exist. Nowadays, no one considers these things important. Kabir Sahib said, “No one will ask you about your caste or creed. Those who worship the Lord will become His.” So, these things don't matter anymore in today’s day and age.

ព្រះគ្រូ បាបាជី មានគេនិយាយថា ការរៀបការជាមួយអ្នកណាម្នាក់ គឺសុទ្ធតែជាការរៀបចំរបស់ទេវតា ទុកជាមុន ឬ ជាគូរព្រេង តែជាញឹកញាប់ មនុស្សតែងតែរៀបការជាមួយ មនុស្សដែលមកពី វណ្ណះតែមួយ ដូចគ្នា អីចឹង បានន័យថា សូម្បីទេវតា ក៍ជឿលើ វណ្ណៈនេះដែរ? ទេ មិនអីចឹងទេ ម៉េចបានជាថា ការរៀបការ ជាប់ទាក់ទងជាមួយនឹងវណ្ណៈទៅវិញ? ពីដើមឡើយ មនុស្សជាតិ​ មានរបៀបរស់នៅខុសគ្នា មានការគិតឃើញខុសៗគ្នា មានភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយខុសគ្នាដែរ ដូច្នេះ មនុស្សព្យាយាមរស់នៅជា ក្រុមៗ ពេលណាកូនស្រីគេរៀបការរួច ពួកគេមិនប្រឈមជាមួយបញ្ហាផ្សេងៗដូចជាការរស់នៅនោះទេ តែ របៀប បែបបទ នេះ សព្វថ្ងៃ លែងមានទៀតហើយ  សព្វថ្ងៃ គេលែងគិតថារឿងនោះជារឿងសំខាន់ដូចមុន ដូចដែល កាប៊ើត ទូលថា រាល់ថ្ងៃ គ្មានអ្នកណាគេសួរយើងថា មកពី វណ្ណះណាទេ? ឬ មកពី សាសនាណា? អ្នកណាគោរពព្រះណាក៍តាមចិត្តគេ សម័យនេះ គ្មានអ្នកណាគេគិត ឈឺក្បាលរឿងហ្នឹងទេ។

Q & A @ N 12= 00--19:24

 Baba Ji, you teach us about spirituality in every satsang. You’ve only taught us good things. But despite that, many people in the sangat aren’t able to follow your teachings. Does that ever make you feel exhausted? My job is to teach, right? You are the ones who stand to benefit or lose. Should I stop giving out the teachings? No, sir. So then? My only purpose is that, sooner or later, some word or some verse might strike your heart and you’ll put that into practice. So, I will go on doing my work and you go on doing yours! 

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូតែងតែទេសនាបង្រៀនយើងខាងផ្លូវធម៍​រាល់កម្មវិធីសម្តែងធម៍ទេសនា ព្រះគ្រូ បង្រៀនយើងអំពី ការធ្វើអំពើរល្អ តែ មានមនុស្សជាច្រើន នៅតែមិនអាចធ្វើបាន តាមធម៍ទេសនានោះទេ តើការនេះ នាំឲ្យព្រះគ្រូ អស់កម្លាំង បាក់ទឹកចិត្ត អស់សង្ឈឹមដែរឬទេ?  ញោម ការងារអាត្មាភាព គឺការទេសនាបង្រៀន តើមែនអត់?  ចំណែកញោម ជាមនុស្សម្នាក់ ដែល អាចជាអ្នកបានចំណេញ ឬ ខាតបង់  អីចឹង សួរថា អាត្មាភាពគួរឈប់បង្រៀនដែរអត់?  អត់ទេ ៗ ព្រះគ្រូ បើអត់ទេ គឺអាត្មានៅតែ បង្រៀនអីចឹង ថ្ងៃណាមួយ មិនយូរ មិនឆាប់ បេះដូងញោមនឹងទទួលយកការបង្រៀននោះ ប្រែក្លាយធម៍ទេសនានោះ ទៅជាការអនុវត្តជាក់ស្តែង។អីចឹង អាត្មាបន្តរធ្វើកិច្ចការអាត្មា ចំណែកញោម បន្តធ្វើកិច្ចការញោមចុះ។ 

Q & A @ N 13= 00--20:09

Radha Soami, Baba Ji. My father is a follower of Guru Gobind Singh Ji. He rarely goes to a Gurudwara, but he tells us just one thing that Guru Nanak Dev Ji used to say: “Work is worship.” Meaning that someone who does his work sincerely, doesn’t need to go anywhere else. Could you please explain this to me, Baba Ji? Well, what he’s saying is right, because everything depends on your actions. After all, even our karma is based on our actions. So, if we fulfill our responsibilities sincerely ... But let’s not forget that we also have a responsibility towards the Lord. After all, He has given us everything, right? So just as we need time and attention to fulfill our other responsibilities, we also need a little time to thank Him, don’t we? Yes, Baba Ji. Right, so we should fulfill our responsibilities. It’s true, if we put in a sincere effort, the Lord will automatically shower His grace. Radha Soami, Baba Ji.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ឪពុកខ្ញុំកូណាគាត់ដើរតាម ព្រះគ្រូ ហ្គូប៊ិន សឹង្ហជី គាត់កម្របានទៅព្រះវិហារ គូរូស្វារ៉ាណាស តែគាត់បានប្រាប់យើងរឿងមួយ គាត់ថា ព្រះគ្រូ គូរូណាណាក់ ទូលថា​" ការងារគឺជា បូរជាព្រះ" ដែលមានន័យថា អ្នកណាបំពេញកិច្ចការងាររបស់គេដោយល្អ ផ្ចិតផ្ចង់ ក៍មិនចាំបាច់ចេញទៅខាងក្រៅណាដែរ តើ ព្រះគ្រូអាចជួយបកស្រាយរឿងនេះបានទេ? ចម្រើនពរ ញោម ការទូល នោះ ពិតជាត្រឹមត្រូវណាស់ ដោយសារអ្វីៗទាំងអស់ អាស្រ័យតាមទង្វើរសកម្មភាពដែលយើងធ្វើ  សូម្បីតែ កម្មា របស់យើងក៍អាស្រ័យតាមអ្វីដែលយើងបានសាងមកដែរ។ ចឹងបើយើងបំពេញការទទួលខុសត្រូវ បានល្អ នោះនឹងបានផលល្អមកវិញ....តែ កុំភ្លេចថា​ មានរឿងមួយទៀត គឺថា  យើងក៍មានការទទួលខុសត្រូវ ជាមួយ ទេវតាផងដែរ ព្រោះទេវតា ទ្រង់ប្រទានសព្វយ៉ាងដលើយើង តើមែនទេ? ដូច្នេះ យើងក៍ ត្រូវការពេលវេលា ការយកចិត្តទុកដាក់ ដើម្បីបំពេញកិច្ចការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងដែរ។ ច្បាសើណាស់ បើយើងបំពេញកិច្ចការដោយ ហ្មត់ចត់ ដោយសេចក្តីជ្រះថ្លា នោះទេវតា នឹងបង្ហាញព្រះសណ្តោសប្រណី..គូណាព្រះគ្រូ ៕

Q & A with GSD 117 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១២ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២១ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--0:00

Baba Ji, my whole family has been initiated by you, and they also do a lot of seva. But still, everyone is always fighting and there’s so much anger in our house. Why is that? What do you think – that when someone gets initiated, they become a saint? Well, there are others – you, for example ... No ... You have so much love ... Listen to me. You see, getting initiated means that we have placed a goal in front of us – it has become our objective. Now, we have to walk towards it. Right? A person doesn’t become a satsangi by receiving initiation – he has only expressed his desire to become a satsangi. He has to walk that path, okay? There are many ups and downs in life. Now, how should we face those ups and downs? How should we face life? As we meditate, with time, we will gradually start to understand these things. But we shouldn’t point a finger at someone and say, “He’s a satsangi, so why does he get angry or do this or that?” Your anger has love in it, but their anger ... How do you know? If parents scold a child, they do it for his own welfare. After all, your parents are not your enemies. Right now, we cannot understand. Later on, when you have your own children, you might do the same thing too. Learn, so that you don’t become like them later. Please continue to shower your grace and bless me with the gift of initiation. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ក្រុមគ្រួសារខ្ញុំកូណាទាំងមូលសុទ្ធតែត្រូវបានបំបូសដោយព្រះគ្រូផ្ទាល់ ពួកយើងបានធ្វើបុណ្យទានបំរើព្រះច្រើនណាស់ តែ ពួកយើងនូវតែជួបជាមួយបញ្ហា មានជំលោះជាមួយគ្នា និង ក្នុងផ្ទះពួកយើងពោរពេញទៅដោយកំហឹងច្រើនមហិមារ។ តើម៉េចបានជាអីចឹងទៅព្រះគ្រូ? ញោម តើញោម គិតថាម៉េចដែររឿងហ្នឹង? ឬ មួយ ញោមគិតថា​ឲ្យតែអ្នកណាម្នាក់បួស ដឹងតែក្លាយជាជា ព្រះគ្រូ?  ការនេះ​មានរឿងផ្សេង  ញោម មានសេចក្តីស្រលាញ់ច្រើនណាស់់ ចូរញោមស្តាប់អាត្មាភាព ការបំបួស មានន័យថា យ់ើងបានដាក់គោលបំណងធំក្នុងជីវិតនៅចំពោះមុខយើង។ បែបនេះ វាក្លាយជា គោលបំណងដែលយើងត្រូវសម្រេចឲ្យបាន។ ពេលនេះ វេលា យើងត្រូវតែធ្វើដំណើរសំដៅទៅរក គោលដៅ គោលបំណងនោះ។ មនុស្សម្នាក់ មិនអាចក្លាយទៅជា អ្នកធ្វើធម៍ ដោយគ្រាន់តែបាន បួស នោះទេ គឺ គាត់នោះគ្រាន់តែបាន និយាយ ប្រកាសចេញមកក្រៅ នូវគោលបំណងរបស់គាត់ដើម្បីក្លាយជាអ្នកបួស តាមពិត គាត់ត្រូវធ្វើដំណើរសំដៅទៅរកគោលបំណងនោះ។ ក្នុងឆាកជីវីតមនុស្សមាន រាសីឡើង រាសីចុះ ត់ើយើងបានត្រៀមជាមួយការឡើងចុះនៃឆាកជីវិតនេះទេ តើយើងនឹងប្រឹងប្រែងដើម្បីរស់នៅបន្តទេ? ត់ើយើងនឹងប្រឈមមុខជាមួយ បញ្ហាក្នុងជីវិតបែបណាទៅ? កាលណា ញោមបានបួសជាមួយ អាត្មាភាព គឺ ប្រាកដជាបានដឹងអំពីរឿងនេះ យល់រឿងទាំងនេះ តែ យើងមិនគួរ លើកម្រាមដៃ ចង្អុលមុខគេ រួចហើយនិយាយថា ឯងជាអ្នកបូស ម៉េចបានជាមានកំហឹងអីចឹង? ក្នុងកំហឹង ក៍មានសេចក្តីស្រលាញ់ដែរ ហ៉ាក ម៉េចអីចឹងព្រះគ្រូ ញោម រឿងហ្នឹងប្រៀបដូចជា ឪពុកម្តាយ គាត់ខឹងជាមួយ កូន ច្រឡោតដាក់កូន តែរួចហើយ គាត់អត់បានចាត់ចទុកកូនជាសត្រូវ ជាខ្មាំងឡើយ ឥលូវនេះ ញោម អាចមិនទាន់យល់ទេ ពេលក្រោយ ញោមនឹងយល់ កាលណាញោម មានកូន គឺនឹងធ្វើដូចជា ឪពុកម្តាយអីចឹងដែរ ។ អីចឹង ចូររៀន ចូរយល់ ដើម្បីការពារកុំឲ្យដូចគាត់ទៀត។ កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូ ប្រគេនពរដល់ខ្ញុំកូណា​ឲ្យបានបួសជាមួយព្រះគ្រូផងចុះ ។

Q & A @ N 2= 00--1:54

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, why was love created when it has no value in this world? Human beings cannot exist without love. In Christianity, they say, “Love is God and God is Love." “God is love and love is God.” We haven’t been able to understand love. We have limited love to the physical, and we haven’t been able to go beyond that. In love, a person feels happier when he gives, than when he receives. One has to make many sacrifices in love. We haven’t yet been able to understand love. We have limited love to such an extent – today we say, “Now I feel love!” and tomorrow we say, “Now I don’t!” I don’t understand it!

ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីបានជា យើងបង្កើតឲ្យមានសេចក្តីស្រលាញ់ គ្រាដែលសកលោកនេះគ្មានតម្លៃទាល់តែសោះ? ញោម មនុស្សលោក មិនអាចកើតមានឡ់ើងបានទេ បើសិនជាគ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ Love ដូចដែល គ្រឹស្តសាសនិក តែងតែ ទូល ប្រាប់គ្នីគ្នាថា " សេចក្តីស្រលាញ់គឺជាព្រះ ហ់ើយព្រះគឺជាសេចក្តីស្រលាញ់" យើងជាមនុស្សនេះ មិនទាល់បានយល់ដឹងអំពីសេចក្តីស្រលាញ់នូវឡើយ យ់ើងមានសេចក្តីស្រលាញ់តិចតួច ក្នុងចក្រវាឡនេះ ក្នុងលោកិយនេះ ក្នុងអាណាចក្រនេះ ដែលជា ភពរូបដែលយើងមើលឃើញ តែ នៅព្រះភពពុទ្ធចក្រ ជាភពយើងមើលមិនឃើញ យើងគ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ឡើយ។ សម្រាប់សេចក្តីស្រលាញ់ គឺមនុស្សម្នាក់ មានសេចក្តីសប្បាយរីករាយខ្លាំងណាស់ គ្រាដែលគេបានចែកទាន ធ្វើបុណ្យចែកទាន គឺសប្បាយជាងការទទួលទានពីគេ។  មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវតែ ធ្វើ ពលិកម្មដើម្បី សេចក្តីស្រលាញ់ តែ តើយើងមិនទាន់មានការយល់ដឹងអំពីសេចក្តីស្រលាញ់ យើងមានសេចក្តីស្រលាញ់តិចតួចណាស់ក្នងលោកិយនេះ។ ថ្ងៃនេះ យើងថា ដូចជាមានអារម្មណ៍មានចិត្តថា ស្រលាញ់ ដល់ថ្ងៃស្អែក បែរជានិយាយថា ដូចជា គ្មានស្រលាញ់សោះ អាត្មាមិនយល់សោះរឿងហ្នឹង !

Q & A @ N 3= 00--2:50

 Baba Ji, whenever I listen to or sing shabads (hymns), there are some lines I don’t understand. How do I clarify the meaning of those lines so I can understand the message that the saint is trying to convey through the hymn? Well, these days, you can find many books that explain these hymns. Otherwise, you can go to an older satsangi in your Sangat, and ask them. But you’re right, when we listen to shabads, we should also understand them. Sometimes, I ask my grandparents, and they explain the meaning to me. But sometimes, they say, “This is something Baba Ji will explain to you himself; it’s related to Nam.” Don’t worry, you’ll understand as you get older. You can ask an older satsangi. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលណាខ្ញុំកូណាស្តាប់ការស្មូត ឬ ការសូត្រធម៍ គឺមានឃ្លាខ្លះខ្ញុំកូណាមិនយល់សោះ មិនដឹងថាមានន័យយ៉ាងម៉េច ខ្ញុំកូណាអត់យើងថា ព្រះបរមគ្រូសូត្រហ្នឹងមានន័យ៉ាងណាទេ តើព្រះបរមគ្រូសូត្រហ្នឹងចង់ឲ្យយើងជាអ្នកស្តាប់ធ្វើម៉េច?  មិនអីទេ ញោម ថ្ងៃនេះ ញោមមិនយល់ ញោមអាចទៅសួរមចាស់ៗដែលគាត់ធ្វើធម៍មុនយើង ឲ្យគាត់ពន្យល់អត្តន័យ ក៍អាចមានសៀវភៅខ្លះគេ ធ្វើការបកស្រាយ ពន្យលខ្លឹមសារផងដែរ ។ ត្រឹមត្រូវណាស់ញោម ការស្តាប់ការសូត្រធម៍ទាមទារយល់យល់ដឹងថា គេចង់និយាយពីអ្វី អីចឹងហើយ។ ជួនកាលទៀត ញោមអាច សួរ យាយ តា ឲ្យគាត់ពន្យល់បានដែរ ។ ព្រះគ្រូ ពេលខ្លះគាត់ថា ធម៍ហ្នឹង គឺព្រះគ្រូ បាបាជី នឹងពន្យល់តែជាមួយខ្ញុំកូណាផ្ទាល់ទេ  ដែលធម៍នោះ ជាប់ពាក់ព័ន្ធជាមួយ ព្រះធម៍ ណាម។ កុំព្រួយ កុំពិបាកចិត្ត ញោម ពេលណាញោមធំឡើង ចាស់ឡើង នឹងដឹងអត្តន័យនោះហើយ ជាពិសេស ញោមអាចសាកសួរ អ្នកធ្វើធម៍ចាស់ៗ មុនយើង ។

Q & A @ N 4= 00--3:38

Baba Ji, with your grace, you have given me everything. With your blessings, I have everything; I have your grace. But despite that, my faith wavers. Faith doesn’t develop instantly. Okay? First, we have to walk on the path. Then, as we gain experience, we will start to build that relationship. That is when faith will develop, right? We shouldn’t be in a hurry. We think, “Today, I heard satsang, and by tomorrow, I should have faith!” It doesn’t happen like that. After all, we’re human beings – there isn’t a switch we can turn on or off! So don’t be in a hurry. Do your meditation. As you start to meditate and gain that experience within, that is when faith is developed. Baba Ji, the older I get, the stronger the five vices become. Lust, anger, and so on – it feels like these things are only increasing with time. You see, first, the whole world was doing it, and we used to think, “Let me do it too! What difference does it make?” But once we come to spirituality, we start thinking about these things a little – “This is right, that is wrong.” And it feels like our mind has completely overpowered us. But you see, when we want to improve or control something, we first have to become aware of it, right? So, as we start getting awakened within, we start becoming aware of these things. This doesn’t mean that we are going backwards. We are just entering that state of awakening, and we start understanding how we are to mould ourselves. And as I said earlier, this doesn’t happen in a day. Gradually, as we learn, we will get strength from within – only then will we be able to face these things.

ព្រះគ្រូបាបាជី ដោយសារមានព្រះពរ ពីព្រះគ្រូ ដោយសារព្រះគ្រូប្រទានគ្រប់យ៉ាងដល់ខ្ញុំកូណា បានជាខ្ញុំកូណាមានអ្វីៗសព្វយ៉ាងដែរ តែទោះជាយ៉ាងនេះក្តី ខ្ញុំកូណានូវតែមានជំនឿតិចតួច ស្តួចស្តើង ជំនឿលើទេវតានេះ ហាក់់ដូចជា កើន ឡើង មិនថេសោះ។ ពរ ញោម ជាដំបូង ញោមត្រូវតែលើនៅ លើផ្លូវព្រះធម៍ ។ បន្ទាប់មកទៀត ញោមនឹងទទួលបានបទសោធន៍ក្នុងឆាកជីវីត ក្នុងពេលហ្នឹង ញោម ចាប់ផ្តើមកសាងទំនាក់ទំនង ជាមួយព្រះធម៍ ធ្វើអីចឹងទៅ នោះ ជំនឿលើទេវតា នឹងមានការីកចម្រើន ទៅមុខ។ ញោម កុំមានការប្រញាប់ប្រញាល់តក់ក្រហល់ខ្លាំងពេក  កុំគិតថា ថ្ងៃនេះ បានស្តាប់ធម៍ទេសនា ស្អែកឡើងនឹងមានជំនឿលើទេវតាឡើងស្រឹតៗ អ្វីៗវាមិនមានដំណើរការបែបនេះឡ់ើយ។ អ្វីដែលគួរចងចាំ គឺថា មនុស្សលោក មិនមែនជា គ្រឿងភ្លើង គ្រឿងអគ្គីសនី ចុចបិទ ចុចបើកភ្លាមៗតាមការចង់បានទេ ។ ដូច្នេះ ចូរកុំមានការប្រញាប តល់ក្រហល់ ចូរធ្វើសមាធិ ពេលណា មានការតាំងសមាធិ នោះយើងនឹង ទទួលបាននូវបទពិសោធន៍ កាលណាមានពិសោធន៍ នឹង ការជឿជាក់លើទេវតានឹងមានការីកចម្រិន ដុះលូតលាស់។

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានរឿងមួយទៀត ខ្ញុំកូណាកាន់តែចាស់ទៅៗ ហើយ សត្រូវទាំង ៥ កាន់តែធំៗទៅៗ ខ្លាំងឡើងៗដែរ ដូចជា មោហៈ ទោសៈ លោភៈ ខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថា សត្រូវទាំងនេះ កើនឡើងតាមពេលវេលា។ ដូចញោមបានឃើញស្រាប់ថា សកលលោកគេធ្វើអីចឹង ដូច្នេះ យើងនាំគ្នាធ្វ់ើអីចឹង តាមគេដែរទៅ បែបនេះ តើមានអ្វីខុសគ្នាទៅ ? តែ ពេលណាយើងឈានជើងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ យើងមានការ យល់ដឹងខ្លះរឿងនេះ ដឹងថា ធ្វើអីចេះត្រូវ ធ្វើអីចុះ គឺខុស នឹងដឹងថា ដូចជា ចិត្តយើងបាន គ្រប់សង្កត់លើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងទាំងស្រុង។ ហេតុនេះ មុនពេលធ្វើអ្វី មិនពេលមានការសម្រេចចិត្តបែបណាមួយ ត្រូវតែដឹងរឿងនេះជាមុន គឺដឹងអំពី ចិត្ត ។ គ្រានោះ​សតិ យើងចាប់ផ្តើមដឹង ការញាណដឹងខុសត្រូវត្រូវ ចាប់ផ្ត់់ើមផុសចេញពីក្នុងខ្លួន។ នេះមិនមែនជាពេលវេលាត្រឡប់ថយក្រោយទេ គឺជាពេលត្រូវ ទៅមុខ ។ យើងទើបតែឈានជើងចូលក្នុង កម្រិតមានសតិដឹងខ្លួន ដឹងខុស ដឹងត្រូវ តែ ដួចអាត្មាភាពបានទូលតាំងពីដំបូងមក ទំរាំឈានដល់កម្រិតមួយនេះ មិនមែន ប្រើពេល ១ ថ្ងៃ ឬ ២ថ្ងៃឡើយ មានតែការការសិក្សារៀនសូត្រស្រង់បទពិសោធន៍នេះទេ ទ់ើបយើងមានការរីកចម្រើន មានកម្លាំងខ្លាំងចេញពីខាងក្នុងខ្លួន មានតែបែបនេះ បានយើងអាចប្រឈមមុខជាមួយ រឿងរ៉ាវ ផ្សេង។

Q & A @ N 5= 00--5:44

 Baba Ji, since my childhood, I have been very fond of painting and drawing. When I wasn’t married, no one said anything about it. But now that I’m married, my in-laws tell me to earn a living by selling these paintings. They want me to earn money. Should I sell these pictures or not? That is up to you whether you want to sell them or not – that is up to you. But the problem is that I only draw pictures of you! And they tell me, “Let’s see if your Baba Ji accepts a picture made by you!” If you permit, could I show you a photo of what I’ve made? When the real one is sitting in front of us, why do we need a photo? Well, I agree with you, but my in-laws don’t agree. No, we shouldn’t get into these things. Do we really want to commercialize spirituality? Let’s at least protect spirituality from becoming commercialized, right? You can do whatever you want as a hobby, but we shouldn’t make spirituality a business.

ព្រះគ្រូបាបាជី កាលពីក្មេង ខ្ញុំកូណាជាមនុស្សពួកែខាង គូរូប ផាត់រូបណាស់ ដល់ពេលខ្ញុំរៀបការរួច បែរជាគ្មានអ្នកណាម្នាក់គេនិយាយរឿង គូរូប ផាត់រូបទៀតទេ។ ពេលខ្ញុំរៀបការរួចនោះ ខាងមែក្មេក គាត់ចងឲ្យខ្ញុំកូណារកស៊ីខាង លក់រូបថត រូបគំនូរនេះ គាតចង់ឲ្យខ្ញុំរកលុពីមុខរបរមួយនេះ តើខ្ញូកូណាគួរ ឬ មិនគួររកស៊ីលក់រូបគំនូរ? ញោម រឿងនេះ អាស្រ័យលើញោមទេ កូណាព្រះគ្រូ តែបញ្ហាគឺត្រង់ថា រូបគំនូរនោះ គឺមានតែ រូបព្រះគ្រូប៉ុណ្ណោះ។ គ្រួសារខាង មែក្មេង ឪក្មេងប្រាប់ថា ត្រូវសួរខាងព្រះគ្រូ បាបាជីទៅ​តើព្រះគ្រូយល់ព្រមដែរអត់?  បើសិនជា ព្រះគ្រូ យល់ព្រម តើខ្ញុំកូណាអាចបង្ហាញរូបភាពនោះបានទេ?  ញោម ៗ មិនអាចធ្វើបែបនេះបានទេ ញោម មិនអាច យកព្រះធម៍ មកធ្វើជា អាជីវកម្ម ពាណិជ្ជកម្មបានឡើយ ចូរការពារកុំមានការយកព្រះធម៍ធ្វើជំនួញទេ ញោមអាចធ្វើអ្វីដែលជា ការចូលចិត្តរបស់ញោមបាន តែ មិនអាច យកព្រះធម៍ទៅធ្វើជាការរកស៊ីជូញដួរឡើយ។

Q & A @ N 6= 00--6:57

 Baba Ji, today, my condition is like that of a mute person eating candy – I cannot express my happiness! I have just one request – this moment, this scene that is before my eyes... I am looking at you! May these moments become the foundation of my life; may they be etched in my memory forever. Please meet me inside and let's talk like a father and daughter talk to each other. I need your guidance at every moment. I’d also like to ask you a worldly question. Just as you love the sangat like they are your own children, in this world, a mother is also very attached to her children. Please keep both my children connected to you and stay with them all the time. Thank you very, very much, Baba Ji. In the Adi Granth, it says: “By mere words, union is not attained.” This is not a path of words. If you think that words will give you peace of mind or answer your questions, this is your misconception. So here, words don’t matter – it is your action that matters. In the Bible, Christ said: I come with a sword in my hand – because with that sword, I have come to cut asunder all the things that bind you to this world. So yes, we have to fulfill our responsibilities. But we rely on mere words, whereas we need to put these things into action. Words are not going to accomplish our task. So unless we reflect these things in our actions, they will remain just thoughts. Thank you Baba ji, so much.

ព្រះគ្រូបាបាជី ស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំកូណាពេលនេះ ប្រៀបដូចជា មនុស្សគម្នាក់ ដែល បៀប ទៀន ពេញមាត់ គឺមិនអាចនិយាយអ្វីចេញមកក្រៅបាន សូម្បីការសប្បាយក៍មិនអាចនិយាយចេញបានដែរ ខ្ញុំកូណា មានសំណូមរមួយ សុំព្រះគ្រូជួយបំពេញបំណង នូវចំពោះមុខព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូក្លាយជាគ្រឹះរឹងមាំសម្រាប់ខ្សែជីវីតខ្ញុំកូណា ជារហូតតទៅសូមឲ្យខ្ញុំកូណាបានសណ្ឋិតក្នុងរូបកាយព្រះគ្រូ ដូចជា កូនប្រុស កូនស្រី ស្ថិតនៅក្រោមការបីបា់ច់ថែទាំងពីព្រះគ្រូ  សូមព្រះគ្រូស្រលាញ់ខ្ញុំកូណាដូចជា អ្នកធ្វើធម៍ទាំងអស់ ស្រលាញ់ដូចកូនស្រី ដូចកូនប្រុស របស់ព្រះគ្រូផ្ទាល់។ នៅលើលោកនេះ ឪពុកម្តាយស្រលាញ់កូនៗ ណាស ការពារកូនៗណាស់  សូមព្រះគ្រូតាមជួយថែទាំងយើងទាំងអស់គ្នាដូចជា កូនៗព្រះគ្រូផ្ទាល់ សូមអរគុណណាស់ ព្រះគ្រូបាបាជី ។ ញោម ញោម ដូចមានចែងក្នងគម្ពីរ អាឌីក្រាន ដែលចែងថា " គ្រាន់តែនិយាយ មិនអាចរួមគ្នាជាសហជីពបានឡើយ។  ទាំងនេះ មិនមែនជា ផ្លូវ ជាមាគ៍ារបស់ ចិត្តទេ ដោយសារ គ្រាន់តែនិយាយ គ្រាន់តែ បកស្រាយពន្យល់ មិនអាចឲ្យយើងមានសេចក្តីស្ងប់ចិត្ត មានសន្តិភាពឡើយ បែប នេះ វាគ្រាន់់តែជាការយល់ច្រឡំទេ។ ដូច្នេះ ការនិយាយ គ្មានអ្វីជាការធំដុំ ជា បញ្ហាទេ រឿងដែលធំ ដែលសំខាន់ គឺអំពើ អ្វីជាដែលយើងសាងឡើង។ក្នុងព្រះគម្ពីរ Bible គេបានបកស្រាយថា ព្រះយាងមកលើផែនដីនេះ ដោយដៃ មានកាន់ដាវ មួយដើម​ដាវមួយដើមនេះសម្រាប់ កាប់់ កាត់ អ្វីៗដែលជាការស្មុកស្មាញចោលឲ្យអស់ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែមានការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន ដោយ​សារយើងពឹងអាស្រ័យលើ ពាក្យពេជ្ជ នោះយើងត្រូវតែកែ ដូរការនិយាយទៅជា ការអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែងវិញ។ ពាក្យសំដី មិនអាចបំពេញកិច្ចការអ្វីបានទេ គឺមានតែការកែប្រែសំដីទៅជា ការអនុវត្តន៍ ជាក់ស្តែងផ្ទាល់ៗ  បើមិនអីចឹងទេ គឺនិយាយវាគ្រាន់តែជាការនិយាយ គ្រាន់តែជាការគិត។ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 7= 00--8:52

 Baba Ji, how does the soul that has been separated from the Lord, reunite with Him? Well, we are the ones who have created this separation. The Lord hasn’t created any separation – the Lord is closer than close! But because we cannot see Him, we think that there is separation. But in truth, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru’s teachings.” The Lord dwells in the soul, and the soul dwells in the Lord. So, we’re the ones who have created this separation; we are trapped in delusion. The day we realize that: “Everything is within the home of the self; there is nothing outside. One who searches outside is deluded by doubt.”

ព្រះគ្រូបាបាជី តើព្រលឹង បែកចេញពីទេវាបែបណា? និង ព្រលឹងចូលជាមួយទេវតាវិញ យ៉ាងម៉េចដែរ?  មែនញោម ការបែកគ្នានេះ គឺដោយសារ យើងជាអ្នកបង្កើតឡើង។ ទេវតា អត់បាន បែកចេញពី យើងទេ  ទេវតា គឺមានតែ ជិតឡើងៗ ជាមួយយើងរាល់គ្នា តែ តែ ដោយសារយើងមើលទេវតា មិនឃើញ យើងក៍នាំគ្នានិយាយថា យើងជាមួយទេវតា បែកគ្នា ឆ្ងាយគ្នាទីទៃ ។ តាមព្រះសច្ចៈ ទេវតា គឺសណ្ឋិតនៅក្នុង ព្រលឹង ព្រលឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងទេវតា ។ ដឹងបែបនេះ ទាល់តែ ឆ្លងកាត់ធម៍ទេសនារបស់ ព្រះបរមគ្រូ ទេវតានៅក្នុងព្រលឹង ព្រលឹងនៅក្នុងទេវតា អិចឹងការបែកគ្នា គឺយើងជាអ្នកបំបែកចេញពី ទេវតា យើងរស់នៅក្នុងការបោកបន្លំ ភូតកុហក តាមពិត អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងសណ្ឋិតនៅក្នុងខ្លួនយើង ខាងក្រៅ គ្មានអ្វីទាំងអស់។ អ្នកណាឡើយស្វែករកទេវតានៅក្រៅខ្លួន គឺជាការភ័ន្តច្រលំ យល់ខុស។

Q & A @ N 8= 00--9:37

 Baba Ji, my parents have deep faith in you, and they’ve been on this path their whole lives. Thanks to them, I’m on this path as well. We have seen many ups and downs in life, but their faith has never wavered. They are currently going through another difficult phase, and they need to rely on their faith in you. They are convinced that “This too shall pass.” Sometimes, people give all sorts of advice, but their faith in you has remained steadfast. Please let their faith remain strong. We should never qualify our faith and our love. “The Lord is the giver of all peace and comfort. There is no other at all.” The Lord is the doer. And whatever He does, He does for our benefit. Do you think your parents would ever want to make you unhappy? Then how can you think that the Lord wants to make His children unhappy? It is the settling of our karmic accounts. If we live in His will, He will automatically shower His grace. So, we shouldn’t let our faith be dependent on anything. We must live in the Lord’s will. “If you give me an empire to rule, the praise is yours. If you make me beg for alms, what do I lose thereby?”

ព្រះគ្រូ បាបាជី ឪពុកម្តាយរបស់ខ្ញុំមានជំនឿជឿជាក់លើព្រះគ្រូ ពួកគាត់ដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍ពេញមួយជីវីត សូមអរគុណពួកគាត់ណាស់ ខ្ញុំកូណាក័៍កំពុងដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍ផងដែរ ពួកយើងមានឆាកជីវិត ជួនឡើង ជួនចុះពេញមួយជីវិត ពួកគាត់មានជំនឿមិនដែលប្រែប្រួល ថមថយទេ ពេលណាជួបការលំបាក គាត់តែងតែពឹងអាស្រ័យលើ ជំនឿចំពោះព្រះគ្រូ ពួកគាត់យល់ថា ផ្លុវធម៍មួយនេះ មានទំហំតូចណាស់ តូចពេក ពិបាកដែរ អ្នកខ្លះប្រដៅគេឲ្យមានជំនឿលើព្រះគ្រូ តែជាក់ស្តែងខ្លួនឯងគ្មានជំនឿខ្លាំង មុតមាំល់ព្រះគ្រូទេ។ សូមឲ្យពួកគាត់មានជំនឿខ្លាំង ថេរ ជារហូតតទៅ។ ញោម យើងមិនអាច​ វាយតម្លៃបែបណា ទៅលើ ការមានជំនឿ និងសេចក្តីស្រលាញ់បានទេ ។ ទេវតា គឺជា អង្គដែលប្រទានសព្វយ៉ាង ជាអង្គដែលប្រទាន សេចក្តីស្ងប់សតិក្នុងចិត្តយើង ក្រៅពីនេះ គ្មានអ្នកគេផ្តល់ឲ្យទេ ទេវតា គឺជា អង្គអ្នកសាង អ្វីដែលទេវតា បង្កើតឡើង សាងឡើង គឺដ់ើម្បីជាប្រយោជន៍យើងរាល់គ្នា តើយើងពិតជាគិតថា ឪពុកម្តាយយើងធ្វើអ្វីៗដើម្បីកុំឲ្យកូនៗសប្បាយចិត្តមែនទេ? បើដូច្នេះ ម៉េចបានជាយើងគិតថា ទេវតា ទ្រង់ធ្វើសព្វយ៉ាងដើម្បីយើងជាកូនៗមិនរីករាយទៅ? ទាំងនោះគឺជា កម្មារបស់យើង បើយើងរស់នៅតាមបំណងពីទេវតា ជាស្វ័យប្រវត្តិយើងនឹងទទួលព្រះមេត្តាសណ្តោសប្រណី យើងមិនគួរមាន ជំនឿលើអ្វីផ្សេងទេ ត្រូវតែមានជំនឿតែលើទេវតា រស់នៅតាមប្រាថ្នា បំណងទេវតា បើទេវតា​មមិនប្រទានអ្វីសោះដល់យើង នោះក៍ដើម្បីយើងល្អ បើសិនជាយើងព្រមអង្វរករទេវតា តើយើងមានទៅខាតបង់អ្វីទៅ?

Q & A @ N 9= 00--11:03

 Radha Soami, Ji. Baba Ji, you know everything. I don’t want to ask anything from you. But I just want to say something, which I have in my mind. That when I depart from this world, I want liberation. And I don't want to come back to this creation. Also, I want your presence 24/7 in my life and for eternity. And till the time I am living in this world, I want to become fearless and carefree. It’s not a question of what we want, It's a question of the attitude we create within ourselves. So it is not that He is not with us – He is there. But we don’t have that vision, or we don’t have that understanding where we are able to perceive His presence in our life. So we don't have to ask for it. That’s why we say, spirituality is a realization. You know? We are too busy trying to do different things, trying to reach somewhere – It's nothing. He's there. You just need to realize it. So, we have to reflect it in our actions, not just ask for it. Just by asking, you are not going to get anything, but if you reflect it in your actions, in your thoughts, in your attitude, you can rest assured, He will always be there. Baba Ji, last question is that like ... ... if we don’t repeat the names correctly, will that affect our progress inside, or do we have to only listen to the Shabd? That's to create an association. For example, the foreigners with their accent, you think they can have the same accent as us? You see? So, when we do our simran, that is to create a certain association. Yes, to the extent we should repeat ... I mean it's like calling somebody. So even if you mispronounce his name, he understands that you are calling him, he will come. But it would be better if you pronounce the name correctly. Radha Soami.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាអត់មានជាការសុំអ្វីមួយពី ព្រះគ្រូទេ គឺមានតែចង់​លាងសម្អាតការមន្ទិលសង្ស័យចេញស្រឡះពីក្នុងចិត្ត ។ ពេលដែលខ្ញូំកូណាចាកចេញពីលើលោកនេះ ខ្ញុំកូណាចង់បានការរួចរំដោះមួយ គឺ ខ្ញុំកូណាអត់ចង់ត្រឡប់មកចាប់ជាតិសារជាថ្មីឡើងវិញទេ ។ ខ្ញុំកូណា ចង់បានតែមានវត្តមានព្រះគ្រូពេញ ២៤ ម៉ោង ពេញ មួយសប្តាហ៍ ពេញមួយជីវិត និង រហូតអស់កាលជាអនន្តរៀងទៅ ។ ពេលដែលកំពុងមានជីវិតរស់នៅលើផែនដីនេះ ខ្ញុំកូណាប្រាថ្នាកុំមានការភ័័យខ្លាច កុំមានការព្រួយបារម្ភផ្សេងៗ។  ញោម ទាំងនេះ មិនមែនជាបញ្ហាថា ញោមចង់បាន ញោម ប្រាថ្នាយ៉ាងម៉េចនោះទេ គឺជាបញ្ហាថា ញោមសាងកម្មបែបម៉េច មានអាកប្បកិរិយាបែបណា នៅក្នុងខ្លួន? ដូច្នេះ មិនមែនជារឿងថា ទេវតា មិនសណ្ឋិតនៅជាមួយញោមទេ ការពិតគឺទេវតាកំពង់សណ្ឋិតនៅជាមួយញោម។ តែ បញ្ហាគឺ ញោម មើលមិនឃើញទេវតា ញោមមិនយល់អំពីទេវតា មិនដឹងថា ក្នុងឆាកជីវិតញោមកំពុងមានទេវតាតាមថែរក្សា។ ​អីចឹង កុំចាំបាច់មានការសុំអ្វីពីទេវតាឡើយ  ហេតុនេះ បានជាយើងតែងតែនិយាយថា ព្រះធម៍ គឺជាការទទួលស្គាល់ថាមានទេវតា ញោមដឹងទេ សព្វថ្ងៃ យើងប្រើវិធីចំរុះច្រើនពេកណាស់ ដើម្បីស្វែងរកទេវតាគ្រប់កៀន គ្រប់កោះ តែ រកមិនឃើញទេវតាទេ ទេវតា សណ្ឋិតនៅទីនេះ គឺក្នុងខ្លួន។ អ្វីដែលចាំបាច់ គឺគ្រាន់តែ ទទួលស្គាលថាទេវតាមាន ទេវតានៅក្នុងខ្លួន ហេតុនេះចាំបាច់ ធ្វើសកម្មភាព ធ្វើអំពើឡើង កុំគ្រាន់តែនិយាយចេញពីមាត់ កុំចាំតែ សុំៗ ៗ បើចាំតែសុំអីចឹង លោកអ្នកនឹងមិនទទួលបានអ្វីទេ យើងត្រូវតែ ធ្វើអ្វីមួយដើម្បីឆ្លុះបញ្ចាំងការចង់បាន ចង់សុំនោះ។ រាល់ការគិត រាល់ទង្វើរ សុទ្ធតែមានទេវតាតាមឃ្លាំមើល ទេវតា សណ្ឋិតនៅទីនេះជានិច្ចកាល ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជាសំណួរចុងក្រោយនេះ បើសិនជាយើង សូត្រឈ្មោះព្រះ ឬ នាមទេវតា ខុស តើអាចបះពាល់ដល់ ការចម្រើនធម៍ដែរទេ? ឬ មួយយើងគ្រាន់តែសណ្តាប់ព្រះធម៍ទៅបានហើយ កុំចាំបាច់ ហៅឈ្មោះ អានឈ្មោះព្រះអ្វីទេ? ញោម ការអាន ការសូត្រនេះ វាបង្កើតជាទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះជាមួយទេវតា ជាធម្មតា ការអានរបស់ ជនបរទេស ខុសពី យើងអានមានសម្លេងខុសគ្នា អីចឹង ពេលណាដែលយើងតាំងសមាធិ គឺយើងបង្កើត កសាងទំនាក់ទំនងជាមួយទេវតា ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ទន្ទេញនាមទេវតាដដែលៗ វាដូចជា យើងហៅរកអ្នកណាម្នាក់អីចឹងដែរ ទោះបីជាយើង ហៅឈ្មោះខុសក្តី មិនសូវចំឈ្មោះល្អទេ តែសាម៉ីខ្លួនដឹងថា យើងហៅគាត់ គាត់មករកយើង តែជាការប្រសើរណាស់ បើសិនជាយើងព្យាយាមហៅឲ្យចំៗឈ្មោះគាត់។

Q & A @ N 10= 00--13:31

 Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I have a question. If being desireless is enlightenment, whenever I go to sit and do bhajan and simran, and I have a desire to have your darshan, is there like, this kind of desire, could it be an obstacle to my goal? One ... One is the ideal, and the other is the practical. The ideal is that we should have no desires. But on a practical level, everything stems from a desire. Desire to keep this body healthy, we eat food. Desire to be clean, we go and have a bath. Okay? So, we are working towards that desire-less action. But at this level, there will be desires. Even the desire for the Lord is a desire. The desire to do bhajan simran is a desire. So we need to channelize our desires. And slowly, slowly … I mean, the word in Hindi is nishkaam –– desireless. So, we have to reach that level. At this level, we will have desires. But eventually, we should work ourselves towards where there is no desire, and we are living in His hukam (will). And my second question is that : Suppose if I finish my journey being a soul, and I vanish all my karmas with bhajan and simran, so is there any possibility that I can be pulled back to the creation by the Lord, just because my family and friends have desire to be (with) me in their lifetime whenever they have a next life or janmaas (lifetimes)? Whatever are your actions – that is going to be the final thing ; not their actions or their desires or their wants. So if you are able to, sort of detach yourself, and you are able to finish off, to some extent, your karmas, rest is with His grace. So, then we don’t have to come back. We will not come back because of somebody else’s desires – only of our own desires. 

ព្រះគ្រូបាបាជី​ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយ ឮគេថា មនុស្សដែលគ្មានតណ្ហា គ្មានប្រាថ្នា គឺជាមនុស្សដែល ត្រាស់ដឹង ពេលណាដែលខ្ញូំកូណាទៅ អង្គុយ ប្រមូលអារម្មណ៍ តាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណា ប្រាថ្នាចង់បានសម្រេច ក្នុងការយល់ដឹងផ្លូវធម៍ តើនេះចាត់ទុកថាដូចគ្នាជាមួយ តណ្ហា ប្រាថ្នាដែរឬទេព្រះគ្រូ? តើក្តីប្រាថ្នានេះ អាចក្លាយជាឧបសគ្គរារាំងដល់ គោលដៅជីវិតរបស់ខ្ញុំកូណាដែរអត់?  ញោម រឿងនេះ មាន មួយគឺជា គំនិតជាទ្រឹស្តី មួយទៀតគឺការអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ ជាទ្រឹស្តី គេនិយាយអីចឹងថា យើងមិនគួរណាមាន ប្រាថ្នា មានបំណង មានតណ្ហាទេ តែក្នុងការអនុវត្តន៍ជាកស្តែង គឺអ្វីៗទាំងអស់ចេញមកអំពី ប្រាថ្នាំ ចេញពី បំណង ឬ តណ្ហានេះឯង។ យើងប្រាថ្នាចង់បានសុខភាពល្អ យើងប្រាថ្នាចង់បាន​ ការហូបចុកល្អ បើយើងចង់បាន រាងកាយស្អាត ដូច្នេះ មានតែ ងូតទឹក ដូច្នេះ គឺថា យើងសំដៅរក សេចក្តីប្រាថ្នា ច្រើនជាង ការអនុវត្តន៍័ផ្ទាល់ អិចឹងក្នុងកម្រិតនេះ ក្នុងពេលនេះ យើងសំដៅទៅរក សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា សូម្បីប្រាថ្នាចង់បានទេវតា ។ ការប្រាថ្នាចង់ធ្វើសមាធិ ក៍ចាតទុកជា សេចក្តីប្រាថ្នា មួយដែរ ។ ដោយហេតុនេះ បានជាយើងត្រូវតែ ធ្វើការកែសម្រួលឲ្យទៅជា កាណាល់មួយ សម្រាប់ខ្លួនឯង បន្តិចម្តងៗ សកលលោកទាំងមួលទៅជា គ្មានក្តីប្រាថ្នា ដូចមានចែងក្នុង សាសនា ហិណ្ឌូ ។ ក្នុងកម្រិតនេះ គឺជាកម្រិតដែលមាន ក្តីប្រាថ្នា តែយើងកំពុងប្រឹងប្រែងឡើងទៅកម្រិតមួយទៀតជាកម្រិតដែលគ្មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដល់គ្រានោះ គឺយើងរស់នៅតាម ប្រាថ្នាទេវតា។ 

សម្រាប់ជាសំនូរបន្ទាប់របស់ខ្ញុំកូណា សួរថា បើថ្ងៃណាមួយខ្ញុំកូណស្លាប់ទៅ ព្រលឹងខ្ញុំកូណាក៍បាន ទូទាត់រួចរវាង កម្មា ការធ្វើសមាធិផងដែរ តើអាចទេ ថាទេវតា ឬ ព្រះ រុញខ្ញុំកូណាទំលាក់ចុះមកឋានកណ្តាលនេះវិញ  ដោយសារ  មានសាច់ញាត់ិខ្ញុំកូណា មាន មិត្តភ័ក្រ្តនានា គេប្រាថ្នាចង់បានខ្ញុំកូណា មករួមរសជាមួយពួកគេ មួយជាតិឬ ជាតិក្រោយៗបន្តបន្ទាប់?  ញោម រឿងនេះ ជាដំណាក់កាលចុងក្រោយបង្អស់ មិនថា ក្តីប្រាថ្នារបស់ញាតិមិត្ត សាច់ញាតិទេ មិនថាពួកគេធ្វើអ្វីទេ មិនថាពួកគេប្រាថ្នាថាម៉េចទេ បើយើងបានផ្តាច់កម្មពារអស់ សងកម្មអស់ គឺយើងសណ្ឋិតនៅ ឋានព្រះបរមសុខជាមួយ ទេវតា គឺថា យើងមិនអាចត្រឡប់ចុះមកវិញទេ មិនអាចត្រឡប់មកវិញ ដោយសារអ្នកផ្សេងគេមានប្រាថ្នាចង់បានយើងឡើយ។ អ្វីៗ គឺអាស្រ័យតាមតែ ប្រាថ្នារបស់យើងផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ ។

Q & A @ N 11= 00--15:44

Thank you, and Radha Soami, Baba Ji. Radha Soami, Baba Ji, Thank you for this opportunity. Baba Ji, I have a question. I’m a nurse by profession and lots of times I get told, “Your profession is so noble, you’ll get lots of good karma.” Last year I came to Dera actually, to take care of my grandmother, and everyone told me, “You’ll get so much good karma.” But if I’m being told constantly, or if I’m expecting that something good will actually happen from what I’m doing – whether it’s getting a pay cheque for my profession, or taking care of my grandmother – is it actually giving me any good karma? The moment you put it into calculation, then it is business, it is not seva. Seva is when you do something in a selfless manner. You do it for the sake of doing it, rather than for what you’re going to get out of it. So, in seva there should be no calculation. Serving your parents, your in-laws, your grandparents – it should be out of love for them, rather than from a calculation. So even in your profession … yes, we get paid for it, but the attitude makes a difference. One is, I’m performing something in a very mechanical manner. And in the other, I’m taking full responsibility, and putting my full heart into it. So that attitude can even make your work into seva.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី  សូមសំដែងអំណរគុណណាស់ សម្រាប់កាសបានឡើងសួរសំនួរមួយនេះ ខ្ញុំកូណាគឺជា គ្រូពេទ្យគិលានុបដ្ឋាយិកាអាជីពម្នាក់ គេតែងតែនិយាយប្រាប់ខ្ញុំកូណាថា អាជីពមួយនេះ ល្អណាស់ មានមុខមានមាត់ណាស់ ថ្លៃថ្នូរណាស់ គេថា ខ្ញុំកូណាសាងបុណ្យ កម្មាល្អណាស់ ឬ បុណ្យកុសល្យ ល្អណាស។ កាលឆ្នាំមុខ ខ្ញុំកូណាទៅ ព្រះវិហារដេរ៉ា ដោយមើលថែទាំ លោកយាយរបស់ខ្ញុំកូណាផងដែរ កាលណោះ មនុស្សម្នាជាច្រើននិយាយថាខ្ញុំសាងបុណ្យកុសល្យល្អណាស់ ប្រពៃណាស់ ។ បើសិនមានគេសរសើរយ៉ាងនេះ តើបុណ្យកុសល្យនោះកើតចេញពីអ្វីខ្ញុំបានសាង ឬ មួយ ដោយសារគេឃើញខ្ញុំមានប្រាក់ខែច្រើន? ឬ មួយដោយសារខ្ញុំថែទាំលោកយាយរបស់ខ្ញុំកូណា? ។ ញោម បើសិនជាញោម គិតលេខ គណនាបែបនេះ វាលែងជាការធ្វើបុណ្យបំរើទេវតា វាទៅជាការធ្វើជំនួញទៅវិញ ការបំរើទេវតា លុះត្រា យើងបំរើព្រះ ដោយមិនគិតពីខ្លួនឯង មានន័យថា យើងធ្វើអ្វីមួយ គឺធ្វើទៅ តែមិនគិតថា ទាមទារ ផលប្រយោជន៍ពីហ្នឹងវិញទេ អីចឹង ការបំរ់ើសវា ការបំរើព្រះ គ្មានការគណនាឡើយ។ យើងបំរើឪពុកម្តាយ យើងបំរើមែឪក្មេក យើងបំរើយាយតា គឺអត់មានអ្វីក្រៅតែពីសេចក្តីស្រលាញ់ទេ យើងគ្មានការគណនាទេ ទោះបីជាយើងមានអាជីពជាគ្រូពេទ្យមែន យើងទទួលបានប្រាក់ខែមែន តែ គុណភាពការពារខុសគ្នា គឺយើងធ្វើការងារបែបជា មេកានិកត្រឹមត្រូវ មានការទទួលខុសត្រូវខ្ពស់ ច្បាស់លាស់ យកបេះដូងទៅបំរើការងារ ដូច្នេះ កាយវិការបែបនេះ អាកប្បកិរយាបែបនេះ គេហៅថា ការបំរើទេវតា ឬ បំរើព្រះ បំរើសេវា។

Q & A @ N 11= 00--17:09

 Hazur, I have two questions. First, my father had cancer in 2014. And at the end of his life, he had faith in another master, but we always had faith in you. I’d heard that at the time of death, the Master comes to receive souls in a satsangi’s family even if they aren’t initiated. So my only hope was that you would come to take my father. And at the end, my father said, “Radha Soami dwells in every heart. Never leave the refuge of your Master!” He experienced you in that form. Master, since that day, you showered us with so much grace and love, that we barely felt any grief at his passing, Hazur. At the end of my life, please come to take me just like you came to take my father. We should never think that our path is the only one. The objective is to unite with the Lord – how you do that is up to you. But it would be arrogant of us to think that ours is the only true path – we should never do that. So don’t forget the objective. The objective is to unite with the Lord and to thank Him. Now, how we do that is up to us. Whether you choose to follow one path or another – that is up to you. Hazur, my second question is about my mother. She has a kidney disease and is on dialysis. She has been suffering a lot for the last two years. Hazur, you’re the only one I can go to for help in making this decision – I don’t have anyone else. Could you please give me your advice? I want to donate one of my kidneys to my mother. Should I do that, Hazur? I have no one else to seek advice from. Perhaps that is why I got this chance to meet you today. We can never repay our parents for all they have done for us. So if your kidney is a match... Yes, sir. Then you should certainly donate it, why not? Okay, Baba Ji. Thank you so much, Baba Ji. Radha Soami. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណូរ ២ សំណូរដំបូងគេគឺថា ឪពុកខ្ញុំកូណាមានជម្ងឺមហារីក ឆ្នាំ ២០១៤ លោកក៍ស្លាប់ឆ្នាំនោះដែរ ឪពុកខ្ញុំកូណាកាត់មានជំនឿលើព្រះគ្រូមួយផ្សេងទៀតមែន តែគាត់ក៍មានជំនឿលើព្រះគ្រូផងដែរ ។ មានគេប្រាប់ខ្ញុំថា កាលពុកខ្ញុំស្លាប់នោះ មានព្រះគ្រូ លោកនិមន្តទៅដល់ផ្ទះ អ្នកស្រុកដែលជាអ្នកកាន់ធម៍ សុទ្ធសាង គឺ ទៅអន្ទងយកព្រលឹងអ្នកស្លាប់នោះ បើទោះបីជាគាត់នោះមិនទាន់បានបួសក៍ដោយ។ ដូច្នេះ ក្តីសង្ឃឹមរបស់ខ្ញុំកូណាមានតែ មួយគត់ នោះគឺ ព្រះគ្រូនិមន្តទៅ យកព្រលឹងឪពុកខ្ញុំកូណា ដូចគ្រួសារគេដែរ ព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូមានមេត្តាធម៍ មានសេចក្តីស្រលាញ់ ថ្ងៃក្រោយបើខ្ញុំស្លាប់ទៅ សូមព្រះគ្រូ​ យកព្រលឹងខ្ញុំទៅផង ។ ញោម សូម ញោម​ កុំមានការគិតថា ផ្លូវព្រះធម៍មានតែ ១ គត់់ គោលបំណងធំ នៃព្រះធម៍ គឺដើម្បីរួបរួបជាមួយទេវតា យើងធ្វើបែបណា ជារឿងរបស់យើង អាស្រ័យលើខ្លួនយើង តែ យើងក៍កុំគីតថា មានមោទនភាពត្រង់ថា ផ្លូវព្រះធម៍របស់យើង គឺជាផ្លូវ ព្រះសច្ចៈ កុំគិតអីចឹង ត្បិតគោលដៅរួមគឺ​ការរួមបញ្ចូលជាមួយទេវតា និង ត្រូវអរគុណទេវតា ដើរផ្លូវមួយណាអាស្រ័យខ្លួនយើង ។ 

ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទី ២ គឺ ម្តាយខ្ញុំ មានជំងឺ ក្រលៀនផង និង មានបញ្ហាត្រូវ លាងឈាមផង dialysis ម្តាយខ្ញុំកូណាមានការឈឺចាប់ណាស់ កាលពីរ ឆ្នាំមុន ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ព្រះគ្រូ គឺជា អ្នកជួយក្នុងការសម្រេចចិត្តដ៍សំខាន់ ខ្ញុំកូណាអត់មានអ្នកណាផ្សេងទេ សូមព្រះគ្រូ ជួយផ្តល់ជា ព្រះឪវាទផងចុះ ខ្ញុំកូណាចង់បរិចាក ក្រលៀន ១ គ្រាប់ឪ្យម្តាយរបស់ខ្ញុំ តើខ្ញុំអាចធ្វើបានដែរឬអត់? ខ្ញុំកូណា ក៍អត់មានស្គាល់់អ្នកណាដើម្បីសុំជាការប្រឹក្សាដែរ នេះជាមូលហេតុធំ ដែលខ្ញុំមកជួបព្រះគ្រូពេលនេះ។ ញោម ញោម មិនអាចសងទូទាត់សងជាមួយ គុណ ដែលម្តាយមានចំពោះញោមបានទេ ដូច្នេះ ក្រលៀន របស់ញោម ជូនម្តាយ គឺជារឿងល្អ ត្រឹមត្រូវ ប្រពៃណាស់។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។ 

Q & A @ N 12= 00--19:28

Baba Ji, my question is that everything in this world has two aspects to it. For example, if there is day, then there is also night. If there is birth, there is also death. And when someone dies, then that soul has to be reborn. Then how will it ever be freed from this cycle? When we rise above these things. As long as we are within the realm of “right / wrong, good karma / bad karma”, life will continue like this. So through our meditation, we have to leave the physical realm, and enter the spiritual realm. And when we enter the spiritual realm, then we will rise above all these things.

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញុំកូណាគឺថា អ្វីៗក្នុងលោកនេះ សុទ្ធតែមាន២ ជារហូត ដូចជាថា បើមានថ្ងៃ ប្រាកដជាមាន យប់ បើមាន​កើត ប្រាកដជាមាន ស្លាប់ បើមានមនុស្សណាស្លាប់ ប្រាកដជា ព្រលឹងនោះ ទៅចាប់កំណើតជាថ្មី។  បើអីចឹងទេ ធ្វើម៉េច ព្រលឹងអាចរួចរំដោះពី កងចក្រនៃការវិលកើត វិលស្លាប់ទៅ? ពេលណាយើងអាចយកឈ្នះលើរឿងទាំងនេះ។ញោម កាលណាមនុស្សលោក នៅតែស្ថិតនៅក្នុង ពុទ្ធចក្រមួយ នៅឋានមួយដែលមាន កម្មល្អ កម្មអាក្រក់ មានខុស មានត្រូវ  គឺ យើងនៅតែ រងនៅ វាលវដ្តសង្សាបែបនេះរហូតដែរ ដូច្នេះ តាមរយៈការតាំងសមាធិ យើងត្រូវតែចាកចេញពី អាណាចក្រនេះ ត្រូវតែចូលទៅដល់ ខាង ពុទ្ធចក្រ កាលណាបានឡើងដល់ឋានព្រះធម៍ គឺ យើងផុតអស់ រឿងរ៉ាវក្នុងលោកកិយ ៕

Q & A with GSD 116 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០៥ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៩ នាទី)

Q & A @ N 1= 00--0:27

Baba Ji, thanks for everything. What is spirituality? The realization of that Primal Spirit – that’s spirituality. The One who has made this creation, whom we refer to as the Lord, Waheguru, the Eternal Being, God, the Creator – whatever word we use – it is about realizing Him.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា សូមអរគុណសម្រាប់គ្រប់យ៉ាង ព្រះគ្រូ តើអ្វីទៅជា ព្រះធម៍? ញោម ព្រះធម៍គឺជា ព្រះដ៍ឧត្តម នោះគឺជា ព្រះធម៍។ ជាព្រះអង្គទេព ដែលបង្កើតសត្វលោកឡើងមក ជាអង្គដែលយើងជា ញាតិញោមសំដៅថាជា ទេវតា ជាព្រះគ្រូ ជាព្រះដ៍អនន្ត ជាព្រះ ជាព្រះបង្កើតសត្វលោក ជារួមគឺភាសា ឬ ពាក្យអ្វីក៍ដោយដែលយ់ើងប្រើ គឺប្រើសម្រាប់ការទទួលស្គាល់ថាមាន ព្រះ មានទេវតា ។

Q & A @ N 2= 00--1:21

Baba Ji, when we come for seva or satsang, it becomes a sort of habit or routine We feel, “I have to go there on this day.” Sometimes, we get so caught up in this habit that we forget the purpose of why we’re going, or what we’re going to do there. We blindly follow a routine, and then we don’t feel that same longing in our hearts. No, we start overanalyzing. It’s good to have a routine for everything. If we have a routine, everything runs very smoothly. Without a routine, a person sometimes goes in one direction, sometimes another; sometimes, he thinks one thing, sometimes, another. So don’t think about these things too much When we have a little discipline on the outside, only then will the mind start getting disciplined inside. If the mind itself is running wild, how will we find that inner discipline?

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលណាដែលយើងនាំគ្នាបំរើទេវតា ឬ បំរើធម៍ទេសនា គឺ ពួកយើងគិតថា ដូចជា ក្លាយជាទំលាប់ ក្លាយជារឿងដដែល វិលទៅវិលមក ជួលកាល ខ្ញុំកូណា ថា ថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណា ទៅធ្វើធម៍ ជួលកាលទៀត យើងទៅជាមានទំលាប់ថាដល់ថ្ងៃហ្នឹងនាំគ្នាទៅធ្វើធម៍ ដោយភ្លេចថា ម៉េចបានជាយើងត្រូវទៅថ្ងៃហ្នឹង? ឬ ភ្លេចអត់ដឹងថា ទៅធ្វើធម៍ថ្ងៃហ្នឹងប្រយោន៍អ្វី? គឺយើងចេះតែនាំគ្នាធ្វើតាមគ្នីតាមគ្នាវិលជុំដោយងងឹតងងល់ រួចហើយដូចជាគ្មានទេវតា គ្មានព្រះក្នុងបេះដូងផងទេ។ ទេ ទេ ញោម ញោម​កំពុងតែគិតវិភាគជ្រុលហួសហេតុពេកហើយ ជាការល្អតើដែលយើងរាល់គ្នាមានទំលាប់វិលជុំគ្រប់កិច្ចការគ្រប់សាច់រឿងបែបនេះ។ បើសិនជាយើងមានទំលាប់វិលជុំអីចឹងទៅ កិច្ចការនានាផងទាំងឡាយទាំងពួងនឹងប្រព្រឹត្តិទៅដោយរលូតល្អណាស់។ បើសិនជាគ្មានការវិលជុំបែបនេះទេ មនុស្សម្នាក់ដើរទៅផ្លូវមួយផ្សេង មនុស្សម្នាក់ទៀតដើរទៅផ្លូវខាងណោះផ្សឹង ដូច្នេះទេ សូមញោម កុំមានការវិភាគខ្លាំងពេក យើងមានក្បូនខ្នាតតិចតួចនៅខាងក្រៅខ្លូនខ្លះៗ មានតែ បែបហ្នឹងទេ ទើបបាន​ចិត្ត យើងចាប់ផ្តើមមានវិន័យ មានក្បួនច្បាប់ខាងក្នុងខ្លួនដែរ បើសិនជាខាងក្រៅអត់មានវិន័យផងហ្នឹង ធ្វើម៉េចចិត្តមានវិន័យនៅខាងក្នុងខ្លួនទៅ?

Q & A @ N 3= 00--8:14

 Baba Ji, I have a question which perhaps relates to two concepts that look opposing to each other, that seem contradictory to each other on the surface. On one hand, we are told in order to make spiritual progress one needs to have complete mastery of the mind. One should have complete control over the five passions: lust, anger, etc. On the other hand, in one of the Q&A’s I’ve heard, where you mentioned that one should channelize one’s energy – too much suppression of one’s natural instincts can lead to a reaction. How can I reconcile, how can I rationalize these two concepts that seem a bit disparate? One is the objective, and the other is your present state of affairs. The objective is that the mind should be in our total control and we should … The idea is not to suppress but to wean yourself away from this. Otherwise, the mind will keep on running towards them. Now, if you make them irrelevant in your life... Everything has a certain meaning up to a certain point of view. So, we need to wean the mind away. When the mind starts getting something better than what it is used to, Like Hazur used to say that if you have a few coins in your hand, and somebody says, “Give it to me!” you’ll say, “Why should I give it?” But if he puts some diamonds in front of you, your hand will automatically open. Because you’re getting something of a higher value. So similarly, as you taste of that divine bliss within, it should be something natural. 

It’ll be the consequences of your action, that when you taste that divine bliss within, automatically your mind goes away from these things. So, you have to wean the mind away, not suppress the mind. If you suppress it, it will react and go back to them. So, it’s a systematic approach. We go in fits and starts. “I heard satsang today, I’m not going to do this!” And that’s where the mind reacts. Okay? But you have an objective in front of you, and keeping that objective in front of you, you start moulding yourself. Trying to rationalize – what is the purpose of this, what is good for me, what is beneficial for me, what is not beneficial for me? Automatically, the mind will stop running after things, because the mind is very calculative. Isn’t it? It puts everything into calculation. So, we have to use that logic and take everything to a logical conclusion. What is the distinction between us and the lower creatures? That the Lord has given us a sense of discrimination. So, we have to use that, and in a logical manner wean the mind away, rather than suppress it or force it. So, it is that systematic approach we have to take. Baba Ji, that makes perfect sense. Building upon your response in the previous question, may I ask another follow-up? Baba Ji, in today’s tough economic times, we’re going through a phase where the concept of job security is no longer holding true. 

Despite being a seemingly expert in a field, despite putting ‘n’ number of years in a specific area of work, you can always be subjected to a layoff you can always lose your job within a moment. What happens due to this is we all at work are trying to put in extra hours, trying to figure out different ways to boost productivity wherever you work for. And knowingly or unknowingly that leads to some bit of stress and sometimes a tendency for negativity. Baba Ji I know you are the real deal. I know you’re always there to help us. In these moments of negativity, if I invoke your name, if I do my simran, will you help me? First and foremost, understand these are cyclicals. You know, the world goes through these different cycles where there is prosperity, then everything seems to be down, then we go into depression, then again things start reviving themselves and again, you go into prosperity. So these cyclicals will keep on happening all over the time. 

Now we want the best of all the worlds, you know? Now there will be some countries where the system is very different and there’s a job security. But there will be other countries where the pay is much, but there is no job security. Now you can’t have the best of both the worlds. So, from our side we have to do the best and try and hold ourselves together. Yes, when we are down and we are going through some trouble or problems we will always remember the Master. But at the ending of the day, it’s our own karmas that are going to be the deciding factor. The role of the teacher is, to teach you. Not to lead your life for you. It’s like the role of a parent. The parent, at some stage, he holds the finger of the child, at some stage he wants him to stand on his own feet. So, he will give us sufficient experience to go towards that maturity where we can think for ourselves, and we can take decisions for ourselves. Then as a parent, he has done his duty. Most of us, use the word contradiction. You know? This is the contradiction of life – on one side we want freedom, and on the other side we want dependency. This is the perils of democracy. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណា មានទស្សន់ចំនួន ២ ដែលមានចរិកផ្ទុយ បញ្រ្ចាសគ្នា ដែលមើលទៅវាមាន លក្ខណ់ប្រឆាំងគ្នាទៅវិញទៅមក នេះតាមន័យដែលយើងមើលឃើញ។ ដោយទី ១ យើងថា ដើម្បីអាចឈានដល់កម្រិតចម្រើនព្រះធម៍ ឬ ការធ្វើធម៍មានការរីកចម្រើន លុះត្រាតែយើងមានការគ្រប់ចិត្តឲ្យមានល្អ។ ទស្សនៈទី២ យើងថា ដើម្បីចម្រើនព្រះធម៍បាន មានតែការគ្រប់គ្រងល់ើ តណ្ហាទាំង ៥ មានដូចជា ៖ ទោសៈ មោហៈ តណ្ហាណៈ លោភៈ ។ ផ្ទុយពីនេះ តាមរយៈកម្រងសំនួរចម្លើយដែលព្រះគ្រូបានសម្តែងធម៍ទេសនានោះ ព្រះគ្រូទូលថាគេត្រូវតែមានការរៀបចំឲ្យមានជា ខ្សែថាមពលទេព របៀបជា កាណាល់ថាមពល អីចឹង ដូចនេះ កាលណាយើងមានសម្ពាធខ្លាំងពេល មានគំនាបខ្លាំងពេល ​Suppression វានាំឲ្យក់ើតមានជា ចលនាចល មូម៉ៅបែបនេះទៅ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េច ដើម្បីអាច សម្របសម្រួល ឬ ធ្វើទៅវាមានជា លក្ខណៈរលូនទៅបាន? ដោយសារថាទស្សនៈទាំងនេះវាខុសគ្នាដាច់ ស្រឡះអីចឹង?  ញោម ករណីនេះ មានរឿង ២ ដែលទីមួយ គឺ គោលបំណង វត្ថុបំណង ក្តីប្រាថ្នារបស់ ញោម ចំណែករឿងទី ២ គឺថា កិច្ចការសព្វថ្ងៃរបស់ញោម។ ជាគោលបំណងធំ រួម គឺយើងត្រូវតែមានការគ្រប់គ្រង ចិត្តឲ្យបានល្អ ត្រឹមត្រូវ ជាគំនិតរួម មិនមែនឲ្យញោម ទៅគាបសង្កត់ដាក់សម្ពាធ បង្ខំលើចិត្តទេ តែត្រូវមានការ ព្រមាន ហាមៗ ការពារពិតកុំធ្វើអីចឹង កុំគិតអីចឹង បើមិនអីចឹងទេ ចិត្តវានឹងរត់សំដៅទៅកន្លែងហ្នឹង កន្លែងដែលយើងហាមហ្នឹង ហេតុនេះ បានជាយើងត្រូវចេះ លួងលោមចិត្ត រកអ្វីដែលល្អ ប្រពៃ ប្រសើរជាងការដែលចិត្តវាចង់បាន ដើម្បីទាក់ចិត្តកុំឲ្យទៅកន្លែងនោះ ដូចដែល ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ធ្លាប់មានសង្ឃដីកាថា " ពេលណាយើងមាន កាក់ មួយចំនួន ក្តាប់ក្នុងដៃ ពេលគេថា សុំកាក់ ពី ឬ បី មក? យើងនឹងឆ្លើយថា ហ៉ាក ម៉េច ខ្ញុំត្រូវឲ្យទៅឯង? តើបើសិនជា អ្នកនោះ គេ យកដុំពេជ្ជ គ្រាប់ពេជ្ជ ច្រើនគ្រាប់ មកដាក់ពីមុខយើង ពេលនោះ មិនទាន់់សុំកាក់ផង ដៃរបស់យើង រលា បើកឡើងដោយឯកឯង ។ នេះគឺមកពីថា យើងមាន វត្ថុ មានតម្លៃជាង របស់ដែលយើងមានក្នុងដៃ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យើងមាន ព្រះពរដ៍មានតម្លៃពីទេវតាប្រទានមក សណ្ឋិតនៅក្នុងខ្លួនយើង គឺយើងមានតម្លៃខ្ពស់ ជាធម្មតា។

នេះជាលទ្ធផលដែលបានមកពីការដែលយើង លួងចិត្ត ព្រោះយើងមាន ព្រះពរ ពីទេវតា សណ្ឋិតក្នុងខ្លួនយើង គឺលួងចិត្តដែលវាចាកចេញទៅក្រៅឲ្យចូលមកក្នងវិញ  ជាផលកើតចេញពីការលួង ការពន្យល់ មិនមែនបានមកពីការ បង្រ្កាប បង្ខំដាក់សម្ពាធលើចិត្តឡើយ បើយើងបង្រ្កាបចិត្ត ចិត្តនឹង ប្រឆាំងតប ចិត្តនឹងរត់ទៅកន្លែងដែលវាធ្លាប់ទៅ។ អិចឹង នេះជា ជំហាន ជាដំណើរការមួយ មានលក្ខណះជា ប្រព័័ន្ធជា System approach យើងត្រូវតែការសម្រួល ត្រូវតែចាប់ផ្តើម ដូចជាថា ខ្ញុំបានស្តាប់ព្រះធម៍ទេសនា ថ្ងៃនេះ ខ្ញំនឹងមិនធ្វើអីចឹងទេ ពេលយើងគិតអីចឹង ចិត្តវានឹងប្រឆាំងតប តវិញភ្លាមដែរ ដូចនេះ យើងត្រូវសម្របសម្រួលជាមួយចិត្ត កំណត់រកអ្វីទៅជាគោលបំណងធំរបស់យើង ស្វែងរកផ្លូវណាមួយចំណេញ ល្អជាង ប្រសើរជាង ពេលណាយើងរកឃើញផលប្រយោជន៍ជាង នោះចិត្តវានឹង រត់តាមយើងវិញ ត្បិតចិត្តវាចេះ គណនា បួកលេងដកលេខរកអ្វីដែលចំណេញដែរ ហេតុនេះបានជា ទាមទារយកចេះរកហេតុផលអ្វីដែលមានលក្ខណៈ ឡូហ្សិក សមស្រប ទំនង មានហេតុមានផលត្រឹមត្រូវ ។ ការដែលខុសគ្នានេះ សំដៅថា មនុស្សខុសពីទេវតា នេះជាអ្វីដែលទេវតា ប្រទានពរ ឲ្យយើងអាចមានការវិភាគរកភាពខុសគ្នារវាង សត្វលោកកម្រិតទាប និង សត្វលោកកម្រិតខ្ពស់ តាមន័យនេះ យើងត្រូវតែ លួងលោម ពន្យល់ចិត្ត ទាញហេតុផលត្រឹមត្រូវ ជាជាងការដែលយើង បង្រ្កាប បង្ខំ ដាក់សម្ពាធផ្លូវចិត្ត ជាវាប្រព័ន្ធជាខ្សែសង្វាក់មួយដែលយើងត្រូវតែធ្វើ ។ កូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូមាន សង្ឃដីការ ច្បាស់ប្រកបដោយ ព្រះញាណណាស់ ។​ទាក់ទងជាមួយសំនូរពីដើមមកនេះ ខ្ញុំកូណា សូមសួរព្រះគ្រូ រឿងមួយទៀត តើបានទេ?ចម្រើនពរ មកចុះញោម។ ព្រះគ្រូ សព្វថ្ងៃនេះជាសម័យកាលសេដ្ឋកិច្ច អីចឹង ទស្សនៈមួយដែលគេតែងតែនិយាយថា សន្តិសុខការងារ  Security Job នោះវាលែងជារឿងពិតហើយតើមែនទេ ?

មិនថាយើងមានជំនាញកិច្ចការនោះច្រើនឆ្នាំ យូរឆ្នាំរាប់មិនអស់ទេ យើងនៅតែ ប្រឈមនឹងការបាត់បង់ការងារតែក្នុងរយៈពេល មួយពព្រិចភ្នែក ដើម្បីការងារល្អ យើងត្រូវធ្វើការថែមម៉ោងបន្ថែមទៀត ធ្វើការលើសម៉ោង ឬ គេប្រើវិធីសាស្រ្តជាច្រ់ើនដើម្បីបង្ក់ើននូវ ផលិតភាពការពារ ជួលកាលធ្វើដោយដឹងខ្លួន ជួកកាលធ្វើឡើងដោយ អចេតនាក៍មានដែរ  ដែលការនេះ នាំឲ្យយើងមានការវពិបាកចិត្ត ស្មុកស្មាញក្នុងចិត្ត តប់ប្រម៉ល់ក្នុងចិត្ត ពេលខ្លះគិតដល់រឿង អាក្រក់ៗជាអវិជ្ជមានក៍មានដែរ ព្រះគ្រូបាបាជី ដ៍ចម្រើន ខ្ញុំកូណាដឹងថា វត្តមានព្រះគ្រូ គឺដើម្បីជួយពួកយើង សូមព្រះគ្រូមេត្តាបង្ហាញផ្លូវ ជួយខ្ញូំកូណា ខ្ញុំកូណាតែងតែនឹងឃើញព្រះគ្រូពេលជួបការលំបាកបែបនេះ តើខ្ញុំកូណាអាចសមាធិ ះអាចនឹកឃើញ រំលឹកឈ្មោះព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូអាចជួយខ្ញុំកូណាបានអត់ ?។ ញោម ចំណុចធំ សំខាន់ មានតែ មួយគត់ នោះគឺ ត្រូវយល់ដឹងថា នេះជា វដ្ត ឬ ជាការ វិលដូច កង់រទេះអីចឹង ដំបូងមានជា ចំណុច រុងរឿង  សប្បាយរីករាយ Prosperity បន្ទាប់វាវិលចុះតិចៗទៅក្រោម វាលេចចេញជា ការពិបាកចិត្តការព្រួយចិត្ត រង្គាសចិត្ត តប់ប្រម៉ល់ Depression សភាពបែបនេះ​វាវិលអីចឹងទៀត គឺចុះបន្តិចម្តងៗ រហូតងើបឡើងនូវ សភាពរីករាយសប្បាយ ម្តងហើយ​ម្តងទៀត ៗ។

ឥលូវនេះ វេលានេះ យើងថាចង់បានកន្លែងយើងល្អជាងគេ ប្រពៃជាងគេបង្អស់ក្នុងលោក តែយើងក្រឡេកមើលប្រទេសដ៍ទៃផ្សេងទៀត គេយ៉ាងម៉េច ? គឺគេមានប្រព័ន្ធសន្តិសុខការងារខុសប្លែកពី យើងឆ្ងាយណាស់  តែក៍មានប្រទេសខ្លះមួយចំនួនគេឲ្យប្រាក់ខែខ្ពស់ណាស់ ក៍ប៉ុន្តែ បែរជាគ្មានទេ សន្តិសុខការងារហ្នឹង គ្រានេះ វេលានេះ ញោម មិនអាច ទទួលមាន ទាំង ២ គឺ សន្តិសុខការងារ និង ការងារមានប្រាក់ខែខ្ពស់ឡើយ សម្រាប់យើង គឺមានតែការខំប្រឹងប្រែងអស់ពី សមត្ថភាព ប្រឹងសម្របសម្រួល ឲ្យអស់់លទ្ធភាព កាលណាយើងមានរាសីចុះពិបាក ចូរនឹកដល់ព្រះគ្រូ  តែជាចុងក្រោយ គឺ យើងខ្លួនឯងដដែលទេ ដែលត្រូវជួបជាមួយ កម្មា នោះ គឺ កម្មាទាំងអស់ហ្នឹង ដែលមាន ឥទ្ធិពលលើការសម្រេចិត្តរបស់យើង។ តួរនាទីជា គ្រូបង្រៀន គឺបង្រៀនយើងពីការរស់នៅ មិនមែន ដឹកនាំខ្សែជីវិតយើងឡើយ ដូចគ្នានេះដែរ យតួរនាទីជា ឪពុកម្តាយ ជួនកាល ចង្អុលកូនៗថាត្រូវធ្វើបែបនេះ ឬ បែបនោះ ជួលកាលទៀត ប្រាប់កូនៗឲ្យរៀនឈខ្លួនឯង ប្រឹងប្រែងគិតគូរដោយខ្លួនឯង ជារួមមក គឺយើងមាន ភាពចាស់ទុំ មានបទពិសោធន៍ច្រើនក្នុងការដឹកនាំគ្រប់គ្រងខ្សែជីវីត យើងហ៊ានសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងផ្ទាល់ អីចឹង ជាឪពុកម្តាយ គឺបានបំពេញ តួរនាទីរបស់ខ្លួន តែក៍មានគេ និយាយដែរថា នេះជា ការផ្ទុយ ការប្រឆាំង ក្នុងឆាកជីវិតទៅវិញ តើហេតុអ្វី? ដោយសារ ម្ខាងចងបាន សេរីភាព freedom ម្ខាងទៀត ចង់បានឲ្យគេចំណុះខ្លួន dependency អានេះវាជា និន្នាការគ្រោះថ្នាក់ នៃការធ្វើ ប្រជាធិប្បតេយ្យ 

Q & A @ N 4= 00--8:14

Last year, before I got into depression and stuff, when I was trying to meditate, I connected my breath with simran. I tried, tried, tried, and I started hyperventilating myself. So, as I repeated simran, I would fill the air inside my body. I didn’t know what to do, I got scared of it. I asked the representative of the country as well as to what should I do, and then they said just repeat, just focus. But it didn’t help, and then I asked again what should I do, and then they said ask Baba Ji what to do because as soon as I sit in meditation, as I think about simran, all the attention goes to the breath and I just fill myself with the air. You are talking with me just now, are you aware of your breath? No. So, we have to do it in the most natural manner. The more natural you are, the easier you will make it for yourself. Synchronizing your speech or your simran with your breath is not natural to you. So just forget about the breath, just do your simran. The idea is to be as natural as possible.

ព្រះគ្រូបាបាជី កាលឆ្នាំមុន ខ្ញុំកូណាពិបាកចិត្តណាស់ មានអារម្មណ៍ថា ថប់ៗ ពេលខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណាភ្ជាប់ជាមួយ ការដកដង្ហើម ដល់ពេលខ្ញុំកូណាធ្វើៗៗ ទៅ ស្រាប់តែ ដង្ហើមខ្ញុំកូណាញាប់ទៅៗ ប្រៀបដូច កង្ហាល់វិលខ្លាំងអីចឹងដែរ អីចឹងពេលខ្ញុំកូណាធ្វើសម្រាន្ត ឬ សមាធិ គឺក្នុងខ្លួនខ្ញុំកូណា ពោរពេញទៅដោយខ្យល់ពេញពោះ ខ្ញុំកូណាមិនដឹងថាត្រូវធ្វើម៉េចទេ ខ្ញុំកូណាភ័យខ្លាំងណាស់ បន្ទាប់ខ្ញុំកូណា ទៅសាកសួរ គ្រូតំណាងប្រចាំប្រទេស គាត់ប្រាប់ថា ឲ្យបន្តធ្វើសមាធិទៀតទៅ ឲ្យផ្ចង់អារម្មណ៍ ឲ្យមូលតែ​មិនអាចជួយអ្វីបានទេ គឺនៅតែដដែល ខ្ញុំកូណាក៍ទៅសួរគាត់ទៀត គាត់តបថា ឲ្យមកសួរព្រះគ្រូបាបាជីតែម្តងទៅ ដោយសារពេលណាដែលខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ ប្រមូលផ្ចង់អារម្មណ៍ តែងតែដឹង ជាប់ទាក់ទងជាមួយ ការដកដ្ហើមជាដរាប ហើយក្នុងខ្លួនខ្ញុំកូណាមានសុទ្ធតែខ្យល់ឡ់ើងពេញពោះ។ ញោម ចុះពេលញោម កំពុងនិយាយជាមួយអាត្មាភាពនេះ ញោមមានបានដឹងថា ញោមកំពុងដកដង្ហើមដែរឬអត់? អត់ទេ ព្រះគ្រូ បើអត់ទេ ចូរញោមធ្វើដូចធម្មតាទៅ កុំប្រឹង កុំបង្ខំ កុំភ័យ កាលណា ញោមកាន់តែធ្វើធម្មតា​ៗ នោះវាកាន់តែងាយស្រួលឡើងៗក្នុងការតាំងសមាធិ។ កាលណាមុននិយាយ មុនធ្វើសមាធិ យើងរាប់ដង្ហើមចេញចូលអីចឹង វាមិនមែនរឿងធម្មជាតិទេ ចឹងកុំខ្វល់ជាមួយ ការដកដង្ហើម គិតតែពីរឿងធ្វើសមាធិ ប្រមួលអារម្មណ៍ គៅលបំណងគឺដើម្បីឲ្យវាធម្មជាតិបែបធម្មតាៗ ។

Q & A @ N 5= 00--9:25

 Baba Ji, I haven’t had Hazur Maharaj Ji’s darshan in this lifetime, but it feels like I’ve had a very deep connection with him in the past. Is this just my mind playing tricks on me or is this a connection from a past life? We all have that connection – it’s just a matter of realization. Someone who has appreciated that connection becomes conscious of it and realizes these things. But if we think that the Lord has built a relationship with just a few people – that’s not how it works. The Lord doesn’t care about these things – for Him, all are equal. Bhikha Ji was a saint who said, “O Bhikha, no one is poor, everyone has rubies in his bundle. But because he does not know how to untie the knot, he remains a beggar.” It’s a matter of realization. The Lord isn’t partial. Baba Ji, you’ve kept me connected to satsang since my childhood. There are times when people come and ask me questions. If we’ve been attending satsang, and we give them an answer based on what we’ve learned from satsang or the scriptures, it won’t harm our meditation, will it? No, there’s no harm, but spirituality and politics are two areas where everyone has their own perspective. No one learns by someone else explaining it to them. So, tell them whatever you can, but beyond that, you can say, “Everyone has their own experience in life. You follow your experience, and I’ll follow mine.” Baba Ji, I want you alone; I don’t want anything else! 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា កើតមិនទាន់សម័យកាលព្រះធម៍ជំនាន់ព្រះ ហ្សូហ្សូ មហារាជទេ តែខ្ញូំកូណា ដូចជាមានប្រថ្នូលក្នុងចិត្តថា ធ្លាប់មានទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូ ហ្សូហ៊ូ មហារាជ តាំងពីជាតិមុន ព្រះគ្រូបាបាជី តើនេះជា ល្បិចកលមួយរបស់ ចិត្ត ឬ មួយថា ខ្ញុំកូណាធ្លាប់មាន ទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះធម៍កាលពីជាតិមុនមកមែន ? ញោម យើងទាំងអសគ្នា សុទ្ធតែមានទំនាក់ទំនង បែបនេះមែន  ដែលនេះជាការទទួលស្គាល់ថា មានព្រះ មានទេវតា  ជនណា អ្នកណាមួយដែលគេ អរគុណ ជាមួយទំនាក់ទំនងទេវតាបែបនេះ គេនោះជាមនុស្សមាន ញាណទេវតា គេដឹងគុណថា អ្វីៗដែលគេមានគឺបានមកពីទេវតាប្រទាន​ តែបើសិនជាមានអ្នកណាគេគិតថា អូ ទេវតា ទ្រង់មានទំនាក់តែជាមួយ មនុស្សមួយចំនួនតូច អីចឹងការគិតបែបនេះ មើលទៅជា អ្វីៗក្នុងលោកគ្មានដំណើរការឡើយ ទេវតា អត់មានចាប់អារម្មណ៍ យកព្រះទ័យទុកដាក់រឿងអីចឹងៗទេ គឺទ្រង់់ ទតឃើញថា មនុស្សលោកស្មើរគ្នាទាំងអស់ ។ កាលណោះ ព្រះភិក្ខុជី ទូលថា អត់មានអ្នកណាក្រទេ ម្នាក់ៗសុទ្ធតែមាន ពេជ្រក្នុងដៃ តែដោយសារគាត់អត់ដឹងថា ត្រូវគោះទ្វារបែបម៉េច ដូច្នេះបានជាគាត់នៅតែជាអ្នកសុំទានគេ។ នេះជាបញ្ហានៃការទទួលស្គាល់ថា មានព្រះ មានទេវតា។  អង្គទេវតា មិនមែនមានតែ ១ ចំណែក ឬ មួយភាគទេ ។  កូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយខ្ញុំកូណាតាំងពី ក្មេងៗដោយការស្តាប់ព្រះធម៍ទេសនារបស់ព្រះគ្រូ ដែលមានជាសំណូរ និង ចម្លើយ ។ ព្រះគ្រូ បើសិនជាយើង រៀនសូត្រចេញពី ធម៍ទសនាហ្នឹង សួរថា អាចមានជា ប្រឆាំង ការជំទាស់ជាមួយ នឹងការតាំងសមាធិដែរឬអត់ទេ?  អទ់ទេ ញោម គ្មានអ្វីទាស់ខុស គ្មានអ្វីជាការឈឺចាប់ទេ ដោយសារ យើងមាន ធាតុ ២ ផ្សេងគ្នា ទីមួយ គឺព្រះធម៍ និង ទី ២ គឺ នយោបាយ ដែលយើងម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួនលើធាតុទាំង ២ នេះ ។ លើលោកនេះ គ្មានអ្នកណាមួយគេរៀនសូត្រចេញពី ការប្រាប់ការបង្រៀនរបស់អ្នកណាម្នាក់ឡើយ យើងអាចប្រាប់គេបានថា ត្រូវធ្វ់ើយ៉ាងម៉េច យ៉ាងណា  តែជាចុងក្រោយ យើងប្រាប់គេថា ម្នាក់ៗមានទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួន លោកអ្នកដើរតាមបទពិសោធន៍ដែលលោកអ្នកមាន ចំណែកខ្ញុំខ្ញុំដើរតាមបទពិសោធន៍ដែលខ្ញុំមាន។ គូណា ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាត្រូវការតែព្រះគ្រូ គ្មានត្រូវការអ្វីផ្សេងឡើយ ។

Q & A @ N 6= 00--11:30

Radha Soami. Baba Ji Radha Soami. I have one question regarding the mind. Though today we had good satsang but still I have little more doubt left. So the mind - is it reborn with the soul, or it’s just like a body we change … We are used to seeing everything as separate entities, you know. The soul and the mind are knotted together so it’s like when you buy a computer, there’s already a memory in that computer. So you can call that memory the mind. Mind is what picks up all the influences. So the computer, the output is based on the input, isn’t it? So over a period of time, you’ve collected wrong input. You have a child in the house, with lot of love, you spoil that child, you have to suffer the consequences… So mind has no power – you give mind the power. And, and all this question answers, satsang, sewa – are we doing only to satisfy our mind, so that we can sit in meditation or ...? We are doing it to control the mind. Mind is in your control, you can’t have a better friend. Mind is out of control, you can’t have a worse enemy! So that’s the reason every week we need to… Because we function through the mind. Whatever you do is through the mind, right? So you’re sitting in a car, the steering wheel of the car is in your hand, you can turn it wherever you want to. (If) it’s not in your hand, it will take you wherever it wants to. Okay, and next question is regarding the soul impression, is it sanskaar? And are the mind impressions and soul impressions different or… Impression is impression. What is mind impression, soul impression? 

I told you, that they are knotted together, they are actually together. So, mind is the one which picks up all the impressions. And this impression comes back when the soul…. If you want to go further, soul impression is that it is part and particle of the Lord, nothing else, nothing more. These worldly impressions are picked up by the mind, the physical. Right, so the soul which… what are the qualities of soul? Is it love and faith? Or there are more qualities for the soul? You have to… these are… spirituality cannot be explained by words. You have to experience it. You know we are trying to use the intellect to understand all this. So Adi Granth says, “Only one as great and high as God can know His lofty and exalted state.” So it has to be a systematic approach. Before you understand all this, first you have to understand yourself, then you take the next step of controlling the mind, then you’ll come to that part where you’ll be able to understand the soul and everything else. We want to understand everything, and then we think we will take the action.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណូរទាក់ទងជាមួយនឹង បញ្ហានៃ ចិត្ត សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានធម៍ទេសនា សួរដេញដោលធម៍បានល្អហើយ តែខ្ញុំកូណានៅមានចម្ងល់ខ្លះៗ គឺ រឿងចិត្តហ្នឹង វាចាប់ជាតិកើតមកជាមួយ ព្រលឹង ឬ មួយថា ចិត្តវាដូចជា រូបកាយយើងដែរ ដែលអាចមានការផ្លាស់ប្តូរ ?  ញោមជា ទូទៅ យើងតែងតែមើលឃើញថា គ្រប់ធាតុគ្រប់យ៉ាង សុទ្ធតែមាន បែកគ្នា ខុសៗគ្នា ទីទៃ ចំណែកព្រលឹង នឹង ចិត្តវិញ គឺវាចងជាប់ជាមួយគ្នា ប្រៀបដូចការដែលយើងទៅទិញ កំព្យុទ័រ មួយគ្រឿងមក គឺគេមានបញ្ជុលកម្មវិធី  Memory  ក្នុងហ្នឹងជាស្រេច ដូច្នេះ យើងក៍អាចហៅថា មេមូរីចិត្ត Memory of Mind  ឬ អង្គចងចាំនៃចិត្ត ដែលក្នុងចិត្តគឺមាន ធាតុឥទ្ធិពលក្នងនោះ វាដូចម៉ាស៊ីនកំព្យុទ័រដែរ ដែល លទ្ធផលជា Output គឺជាអាស្រ័យលើធាតុចូលជា Inputs  តើវាអីចឹងមែនអត់? អីចឹង កន្លងមក ពី មួយពេលទៅមួយពេល គឺយើង ប្រមូលយកធាតុចូលខុសៗជាច្រើន យើងមានកូនប្រុសក្នុងផ្ទះ យើងស្រលាញ់កូននោះខ្លាំងណាស់ ខ្លាំងជ្រុលពេក ធ្វើឲ្យកូនបានចិត្ត ខូចកូន ជាលទ្ធផល គឺយើងមាន ផលវិបាកត្រឡប់មកវិញ។  នេះសំដៅថា ចិត្តគ្មាន ថាមពល កំលាំងកំហែងទេ តែយើងជាអ្នកផ្តល់កម្លាំងកំហែងដល់ ចិត្ត ។ បែបនេះ ឃើញថា សំនូរចំលើយ ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង និងការបំរើព្រះនានា គឺធ្វើឡើងដើម្បីតែជាការបំពេញចិត្តប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីឈានទៅរកការតាំងសមាធិ ដើម្បីយើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្ត តើមែនដែរអត់ព្រះគ្រូ? ។ ញោម បើយើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្ត គឺយើងមិនអាចមាន មិត្តម្នាក់ដ៍លល្អទេ តែបើយើងគ្រប់គ្រងចិត្តមិនបានល្អវិញ គឺយើងមាន សត្រូវម្នាក់់ដ័ខ្លាំងពូកែ ! អានេះជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវទៅស្លាប់ធម៍ទេសនារាល់សប្តាហ៍...ដោយសារយើងមានដំណើរការទៅបានតាមរយៈចិត្តនេះ តើមែនអត់ អ្វីសុទ្ធតែតាមរយៈចិត្ត គឺដូចជាការដែល់យើងអង្គុយក្នុងឡាន កង់ឡានគឺយើងអ្នកបញ្ជា  បត់ឆ្វេង បត់ស្តាំ យើងជាអ្នកបញ្ជាចង្កួតឡាន បើដៃយើងមិនបញ្ជា គ្រប់គ្រងទេ ឡានវានឹងនាំយើងទៅកន្លែងណាដែលចិត្តវាចង់នាំ ។ កូណា ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា នៅមានសំនួរ ទៀត រឿង ចំណាប់អារម្មណ៍ Impression របស់ព្រលឹង តើនោះគឺជា សង្ខា ឬជាអ្វី ចុះរឿង ចំណាប់អារម្មណ៍របស់ ចិត្ត ? តើវាខុសគ្នាយ៉ាងម៉េចជាមួយចំណាប់អារម្មណ៍របស់ ព្រលឹង? ។ ញោម ចំណាប់អារម្មណ៍ គឺជាចំណាប់អារម្មណ៍ តើអ្វីជាចំណាប់អារម្មណ៍ចិត្ត អ្វីជាចំណាប់អារម្មណ៍ព្រលឹង?

វាដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលស្រាប់ថា ព្រលឹង នឹងចិត្ត ចងជាប់គ្នា វានៅជាមួយគ្នា ដែលចិត្ត គឺវាប្រមូលយកមកទាំងអស់នូវ ចំណាប់អារម្មណ៍នានា ប់ើយើងចង់ដឹងជាលំអិតរឿងនេះ គឺថា ចំណាប់អារម្មណ៍របស់ព្រលឹង គឺត្រលប់ទៅឋានទេវតាវិញ ព្រលឹងជាផ្នែកមួយនៃទេវតា មានតែប៉ុណ្ណឹង ក្រៅពីហ្នឹងគ្មានអ្វីទៀតទេ ចំណាប់អារម្មណ៍លើលោកិយទាំងមួល គឺប្រមូលផ្តុំដោយសារ ចិត្ត ដែលចិត្តជា រូបកាយ ជា អាណាចក្រ ចំណែកព្រលឹង គឺសំដៅលើ សេចក្តីស្រលាញ់ និង សទ្ធាជ្រះថ្លា។ ទាក់ទងជាមួយ គុណភាព នៃព្រលឹង គឺយ់់ើង មិនអាចមានអ្វីមួយ មកពន្យល់បកស្រាយបានទេ ទាល់តែយើងមាន ជាពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឯង កន្លងមក យ់ើងព្យាយាម ប្រើបញ្ញា ដើម្បីសិក្សា ស្វែងយល់រឿងហ្នឹង តែវាដូចដែល ព្រះគ្រូ អាឌីក្រាន លោកទូលថា ទាល់យើងមានកម្រិតស្មើរទេវតា បានអាចយល់បានកិច្ចការទេវតា អ្វីៗត្រូវតែដំណើរការជាប្រព័ន្ធ គឺថា បើចង់យល់កិច្ចការទេវតា ទាល់តែយើងយល់ដឹងពី ខ្លួនឯងជាមុនសិន ជំហានទី ២ គឺការគ្រប់គ្រងពីលើចិត្ត ថែមទាំងគ្រប់គ្រងរឿងមួយចំនួនទៀត ​បើចង់ដឹង ចង់យល់រឿងសព្វយ់ាង ត្រូវតែចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្មភាពដូចពោលខាងលើពីពេលនេះតទៅ ។

Q & A @ N 7= 00--14:42

 Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I wanted to ask you about this. At home, we’ve grown up hearing everyone say that we should have faith in the Lord, and we should trust the Lord. They say this even for the smallest task – but we simply do not have that faith. We’re just absorbed in ourselves! We’re merely saying it superficially, “No, no, I have faith in the Lord!” But our actions don’t reflect it. Well, if we don’t have faith in the Lord, then we will have to bear every burden ourself, right? Baba Ji, why can’t we develop this kind of faith? Because our faith is not based on experience. Our faith is based on hearsay and things we’ve read. We hear things in satsangs, we read books, and we say, “I have faith in this philosophy!” But may the Lord never test anyone! We will not be able to pass! Okay? Now, let’s say I place a dessert in front of you and say, “This is the sweetest thing in the world!” Out of respect for me, you’ll nod your head, but that doubt doesn’t leave your mind. But if we pick up that dessert and taste it for ourselves, then we can say it with full conviction. So, unless we build our faith on our own experience, this will go on. As long as everything is okay, we say, “The Lord loves me!” As soon as we face a little difficulty, we immediately turn away. So, until you experience it, you will not have faith. Baba Ji, is it our simran that will give us that experience? Within yourself. From within, okay.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី​ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទាក់ទងរឿងនេះ ដូច្នេះថា កាលពីក្មេង កើតមក ឮសូរតែគេនិយាយថា ឲ្យយើងមាន សទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់លើទេវតា គេថា សូម្បីកិច្ចការតូចតាចមួយក៍ដោយ ត្រូវធ្វើក្នុងនាមទេវតា ជឿជាក់លើទេវតាដែរ  តែតាមពិតទៅ យើងអត់មានជឿជាក់ មានសទ្ធាអីជាមួយទេវតាទេ យើងគ្រាន់តែកំណត់ខ្លួនឯងថា អីចឹង យើងនិយាយគឺគ្រាន់តែឲ្យគេស្តាប់ទៅវាពិរោះស្តាប់ superficially  ទេ ទេ ញោម អាត្មាភាពមានសទ្ធាជ្រះថ្លាជាមួយ ទេវតា ជាមួយព្រះណាស់ គ្រាន់តែទង្វើរបស់យើងវាមិនដូច វាមិនត្រូវជាមួយ សទ្ធា ជ្រះថ្លាជឿជាក់  បើយើងអត់ជឿជាក់លើទេវតាទេ អីចឹងមានតែយើងជឿជាក់លើខ្លួនឯង ? ទទួលបន្ទុកខុសត្រូវលើខ្លួនឯង? ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះម៉េចបានជាយើងមិននាំគ្នាធ្វើឲ្យសទ្ធាជ្រះថ្លា ការជឿជាក់់នេះ មានការរីកចម្រើនថែមទៀត?  ញោម នេះ គឺមកពី ជំនឿជ្រះថ្លានេះ គ្មានមូលដ្ឋានគ្រឹះជាបទពិសោធន៍ឡើយ យើងនាំគ្នាមានជំនឿដោយសារ តែ ឮសូរគេនិយាយ ដោយសារតែការអាន ដោយសារឮគេនិយាយក្នុងកម្មវិធីធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដោយការអានសៀវភៅជាដើម រួច យើងបែរជានាំគ្នានិយាយថា ខ្ញុំជឿលើទស្សនវិជ្ជានេះ ទ្រឹស្តីនេះ តែ សួរថា ទេវតា ឬ ព្រះអត់បានធ្វើតេស្ត យើងរាល់គ្នាទេឬ ? បើទេវតាធ្វើតេស្ត អីចឹងយើងគ្មានអ្នកណាជាប់ទេ ដូចជា ពេលនេះ បើសិនជា អាត្មាភាព មានបង្អែម មួយចាន និយាយចំពោះ មុខ ញោមថា អូមានរសជាតិ ឆ្ងាញ់ ឆ្ងុយ ផ្អែមណាស់  ដោយសារអាត្មាមានកេរ្តិឈ្មោះ ញោម អាច អោនក្បាល រួចថា ពិតមែន ព្រះអង្គ ៗ តែក្នុងចិត្តញោមវិញ ជឿដែរទេ? តែបើសិនជា  ញោម បានបង្អែម មួយចាន ត្រជាក់ៗ ហូបទៅ ផ្អែមមែន ឆ្ងាញ់មែន អីចឹង ញោមនឹងជឿអាត្មា ១០០% ដូច្នេះ យើងជឿ វាទាល់តែយើងមានពិសោធន៍ខ្លួនឯង ទាល់តែយើងឃើញថា រឿងមានដំណើរល្អគ្រប់យ៉ាង ជោគជ័យគ្រប់យ៉ាង បានយើងនិយាយថា អូខេ ទេវតា មានព្រះទ័យស្រលាញ់ខ្ញុំម្ចាស់ណាស់  បើសិនមានរឿងមិនល្អ មិនជោគជ័យតែបន្តិច ក៍តាំងស្រែកភ្លាមថា ទេវតាខ្វាក់ភ្នែក ឬ បែរក្រោយ មិនងាករកទេវតា ហេតុនេះ បើគ្មានបទពិសោធន៍ទេ យើងមិនគ្មានការជឿជាក់ គ្មានសទ្ធាជ្រះថ្លាឡើយ ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះការតាំងសមាធិ នេះជា បទពិសោធន៍ដែលព្រះគ្រូប្រទានមែនទេ? ពរ ញោម នោះគឺ បទពិសោធន៍ចេញពី ក្នុងខ្លួនញោម អូខេ ចម្រើនពរ។

Q & A @ N 8= 00--16:25

 Radha Soami, Baba Ji. Thank you so much. I don’t really have a question, but I’ll try using this opportunity to the fullest. My first question is related to marriage. I am single yet. And I think so far I’ve made some mistakes, probably a lot of mistakes, but I feel I’m very conflicted about what I should do, in terms of who I should marry. I try embracing the idea of being free rather than being tied to someone with whom many aspects of life are … What gives you the idea that anybody’s free? You are bound by the mind, you are bound by your ideas, you are bound by the desires. What gives you the idea that we have a choice? What about being practical and what if Practical, is that if you want the shoe to stay on your footyou have to tie the laces. You see? So, life can be pretty lonely. We are only looking at one aspect of life. So, marriage means that you get a friend with whom you can share your ups and downs. You’ve got a shoulder to cry on, a support base. We look at marriage from very different aspects. It’s basically friendship – everything else will wear away with time. That friendship sustains itself. If you have a good friend in life, in your spouse, life becomes easier. Yeah, thank you.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាគ្មានសំនួរអ្វីទេ ឡើងមកនេះ ដើម្បីឆ្លៀតឪកាសរៀនសូត្របន្ថែមទៀត។ បញ្ហាទីមួយរបស់នាងខ្ញំគឺការរៀបការ សព្វថ្ងៃនេះ នាងខ្ញុំនៅលីវ កន្លងមកនាងខ្ញុំ ធ្លាប់មានកំហុសមួយចំនួន អាចថាមានកំហុសច្រើនដែរ ដែលជារឿងថា ខ្ញុំកូណាគួររៀបការ ឬ មិនគួរទេ ។ ខ្ញុំកូណាសម្រេចចិត្តជ្រើសរើសយកការ មានសេរីភាព ជាជាង ការរយកខ្លួនទៅជាប់ជំំពាក់ជាមួយ អ្នកផ្សេងដោយសារ ពួកយើងមានស្ថានភាពខុសគ្នាទាំងផ្នែក ជីវភាពផង និងមានរឿងផ្សេងៗជាច្រើន។  ញោម ស្រី តើញោមស្រី ចង់សំដៅថាម៉េច ពាក្យថា មានសេរីភាព ? មិនចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនណាម្នាក់? ញោម ត្រូវបាន ចងជាប់គ្នាជាមួយ ចិត្ត ជាមួយប្រាថ្នា ជាមួយទស្សនគំនិតយោបល់ផ្សេងៗគ្នា តើចំណុចមួយណាដែលញោមស្រីសម្រេចចិត្តជ្រើសរើស? ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាចង់បានបែប practical គឺថា មើលទៅ សម ទំនង អាចធ្វើបាន អាចធ្វើទៅរួច  ញោម ៗ ចង់និយាយរឿង practical ​ចឹងញោមចង់ថា ស្បែកជើង វាត្រូវចង់ជាប់ជាមួយជើង តែញោមចង់យកស្បែកជ់ើងទៅចងជាប់ជាមួយ ខ្សែកវិញ អាហ្នឹងជារឿង Practical? ញោមស្រី ឃើញទេ ខ្សែជីវិត ឆាកជីវិតអាចក្លាយជាជីវិតឯការ កំសត់ ដោយសារតែយើង ជ្រើសរើសយកទស្សនៈមួយជាពិសេស ឬ ស្វែករកតម្រូវការមូយជាពិសេស។ ដូច្នេះ ការរៀបការ គឺជាការចងមិត្តភាពជាមួយ មនុស្សម្នាក់ដែលយើងអាច ចែករំលែង សប្បាយទុក្ខសោក ពិបាកជាមួយគ្នា ដើម្បីយើងមាន ស្មាមួយ ពឹងផ្អែក ដើម្បីយំ ដើម្បីគាំទ្រយើងជាមួយគ្នា។ ចូរញោមស្រី សម្លឹងមើលទៅលើជ្រុងផ្សេងៗគ្នាច្រើនក្នុងការរឿងរៀបការនេះ  ដែលជាមូលដ្ឋានគ្រឹះ នោះគឺដើម្បី មិត្តភាព Friendship នេះឯង កាលណាយើងមានមិត្តភាព ទុក្ខព្រួយការលំបាកនានាវានឹងរលាយបាត់បង់ទៅតាមពេលវេលា ចំណែកមិត្តភាពហ្នឹងវានឹងកាន់តែរឹងមាំឡើងៗមាននិរន្តភាព ប់ើសិនជា ក្នងឆាកជីវិតញោមស្រីមានមិត្តល្អ ជា ប្តីល្អ នោះជីវិតគឺកាន់តែងាយស្រួល ស្រណុកជាងមុន។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 8= 00--18:00

 Thank you, thank you, Hazur, for giving me such a wonderful opportunity today. Baba Ji, when I sit in meditation, I try and pull my attention up according to the instructions. Should we put in this effort, or should we leave everything to the Lord and just sit quietly and continue doing our simran? We cannot pull our attention up; the consciousness will rise automatically. If you force it, it will create a sort of mental block. It’s like a balloon – we simply have to untie its string, and it automatically starts rising up. We think it will make a difference by pushing or using force – it won’t make a difference. So just sit comfortably, start your simran, and let yourself go.

សូមអរព្រះគុណណាស់ ព្រះគ្រូ ហ៊ូហ្សូ សម្រាប់ការផ្តល់ឪកាសដ៍មហាអស្ចារ្យមួយនេះដល់ខ្ញុំកូណាថ្ងៃនេះ ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលណាខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណាក៍ព្យាយាម​នាំអារម្មណ៍ឡើងមកខាងលើ ទៅ​តាមការណែនាំធ្វើសមាធិ។ តើខ្ញុំកូណាគួរតែបន្តធ្វើបែបនេះទៀត ឬ មួយទុកភារ នេះថ្វាយទេវតា ហើយខ្ញុំកូណាចាំតែអង្គុយស្ងៀម បន្តធ្វើការប្រមូលអារម្មណ៍ទេ? ញោម យើងមិនអាចរុញអារម្មណ៍យើងឡើងទៅខាងលើបានទេ គឺ អារម្មណ៍សតិដឹងខ្លួន​ឬ ញាណនេះវាឡើងទៅលើជាស្វ័យប្រវត្តិ បើសិនជា ញោមមានការបង្ខំ ការប្រឹង នោះវាបណ្តាលឲ្យមានការការ ប្លុក បាំង រារាំង រំខានទៅវិញ គឺវាឡើង ហោះឡើង ដួចជា បាល់ឡុងអីចឹងដែរ យើងគ្រាន់តែអង្គុយតាំងសមាធិដោយល្អ នោះជាស្វ័យប្រវត្តិ អារម្មណ័ សតិនឹងឡើងកើនដោយឯកឯង យើងគិតថា អូ បើសិនជាមានការប្រើកម្លាំង ឬ ជម្រុញ នោះនឹងបានផលជាងនេះ នោះគឺមិនពិតទេ មិនមានផលខុសគ្នាទេ ចូរគ្រាន់តែ អង្គុយសមាធិដោយស្រួល ធម្មតា ប្រមូលអារម្មណ៍ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ទុកអ្វីផ្សេងៗវាដំណើរការដោយខ្លួនឯង។ សូមចម្រើនពរ ញាតិញោម . . រាដាស្វាមី ៕