ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៥ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០២៤ (២១នាទី) ១៧ សំនូរ ចម្លើយ
Question No = 01 @ 00- 01: 00
Thank you, Baba Ji. Baba Ji, the caterpillar is an insect that slowly feeds on leaves until it gets fat. It goes on eating until it gets tired, and a cocoon starts to form over its body. Then it struggles to get out. This is how I feel about myself. No, why do you get into these things? You see, the Lord has made everyone different. Everyone has their own strengths and weaknesses. We should look at our own strengths and weaknesses – why do we look at others? We need inner beauty. Outer beauty only lasts for two days and then comes to an end. When someone is a good person, when they stick to their principles – that is true beauty. We just look at people’s faces for beauty. Hazur used to say, “We like outer beauty, but if there’s an accident, our own children don’t even feel like looking at us!” So, what’s the use of this kind of beauty? He used to say, “Go to a hospital and look at the sick patients there! Anyone who is proud of their good health should go to a hospital and see how the patients there suffer.” So, realize what’s essential and attach yourself to that. These are just superficial things – what difference do they make?
ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី សត្វដង្កូវស្លឹកឈើ ឬ ដង្កូវពោះ គឺជាសត្វល្អិតម្យ៉ាងដែល ស៊ីស្លឹកឈើជាអាហារបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់ខ្លួនវារីកធំធាត់ គឺវាស៊ីគ្មានទំនេរ ហូតដល់វាអស់កម្លាំងលែងស៊ីកើត ចំណែកសត្វដង្កូវដួង ក៍វាមានលំនាំដូចគ្នានេះដែរ ស៊ីទាល់តែខ្លួនឡើងធំ ដោយសាររឿងនេះ ខ្ញុំកូណាចេះតែគិតអំពីខ្លួនឯង ..ទេ ទេ ញោម ម៉េចបានជាញោមគិតឃើញបែបហ្នឹង ញោមឃើញទេ ទេវតា បង្កើតសត្វលោកមក ខុសៗគ្នា ម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានចំណុចខ្លាំង ចំណុចខ្សោយខុសៗគ្នា យើងក៍ដូចគ្នាដែរ ត្រូវតែសម្លឹងមើលចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ចុះម៉េចបានជាទៅមើលចំណុចខ្លាំង ខ្សោយរបស់អ្នកផ្សេង? អ្វីដែលយើង ត្រូវការ នោះគឺសម្រស់ខាងក្នុងខ្លួន សម្រស់ខាងក្រៅខ្លួនមានរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣ ថ្ងៃ វានឹងរលាយបាត់អស់។ កាលណាមនុស្សម្នាក់ ចាត់ទុកថាជាមនុស្សល្អ គេមានគោលការណ៍ជីវិត នោះគឺជាសម្រប់ពិតប្រាកដ។ យើងសម្លឹងមើលមុខមនុស្សដើម្បីកំណត់អំពី សម្រស់ កាលណោះ ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ទេសនាថា យើងចូលចិត្តសម្រស់ខាងក្រៅ តែបើសិនជាយើង ជួបគ្រោះថ្នាក់ណាមួយ ពេលនោះ សូម្បីតែកូនៗ វាមិនមើលមុខយើងផងទេ ដូច្នេះ តើសម្រស់បែបហ្នឹង ចង់បានមកដើម្បីអ្វី? ព្រះអង្គទូលទៀតថា ឲ្យយើងទៅមើលនៅពេទ្យ ទៅមើលអ្នកជម្ងឺនៅមន្ទីរពេទ្យ មនុស្សណាដែលមានអំណួតរឿងថា មានសុខភាពល្អ គឺគេថាត្រូវតែមកពេទ្យ តើយើងឃើញទេ ថា ពួកគេមានការឈឺចាប់បែបណា? ដូច្នេះ យើងត្រូវគិតដល់រឿងនេះ យករឿងនេះមកដាក់នៅខ្លួន និង ត្រូវគិតថា ម៉េចបានជាពួកគេជួបរឿងឈឺចាប់បែបហ្នឹង វាខុសគ្នាយ៉ាងម៉េចជាមួយយើង ?។
Question No = 01 @ 00- 01: 42
Baba Ji, what is love? Is it when the sangat loves us, or when we love the sangat? No, love is a state of being. At this time, we are limited, and our love is need-based. Only when we reach that high state of love will we come to know what love is. In love, one learns to give, not take.
ព្រះគ្រូបាបាជី តើអ្វីជា សេចក្តីស្រលាញ់ ? តើ សេចក្តីស្រលាញ់ កើតមានពេល សង្ឃគហធម៍ ឬ ព្រះធម៍នេះ ស្រលាញ់យើង ឬ កើតមានពេល យើងស្រលាញ់ សង្ឃគហធម៍? ទេ ទេ ញោម សេចក្តីស្រលាញ់ សំដៅថា ជាសេចក្តីដឹងខ្លួន ដោយសារគ្រានេះ វេលានេះ យើងនៅមានកម្រិតទាបនៅឡើយ ដោយសារពេលនេះ សេចក្តីស្រលាញ់របស់យើងត្រឹមតែកម្រិត ត្រូវការ មានតម្រូវការនៅឡើយ។ លុះត្រាតែពេលយើងឈានដល់កម្រិតមួយខ្ពស់ មានសេចក្តីស្រលាញ់មួយកម្រិតខ្ពស់ ពេលហ្នឹងបានយើងដឹងថា អ្វីជាសេចក្តីស្រលាញ់។ នៅក្នុងសេចក្តីស្រលាញ់ គឺយើងរៀនសូត្រអំពីការ ចែកទាន ផ្តល់ទាន ឬ ធ្វើបុណ្យឲ្យទានគេ មិនមែន យកទានពីគេ ឡើយ។
Question No = 02 @ 00- 02: 11
Baba Ji, in the Japji Sahib, Guru Nanak Dev Ji clearly expressed it in just one phrase – “beyond birth and self-existence” – meaning that God has never taken birth. Yet we worship gods and goddesses who have taken on incarnations. Could you please clarify this? Do we need to worship these deities or be afraid of them? We say, “A drowning man even clutches at straw!” So we have that faith, but whatever we get will only come with our own devotion. If we put in the right effort, we will definitely make progress. You see, it has become difficult for us to understand that one God can have so much power. When we look up, we see one sun. When we look down, we see many different rays. So which is the truth? Now, a ray cannot exist without the sun, but the sun can exist without that ray. So, just to explain these different aspects to us, they created separate deities for each role. There’s one deity responsible for knowledge, another for travel, etc. But the power lies in His hands, right? So, this is just a way of explaining things to us. After all, we are taught to leave duality and step into oneness, right? Similarly, so many saints have come here also. But they come as a means to explain things to us. And through them, we have to reach the one Lord.
ព្រះគ្រូបាបាជី ក្នុងគម្ពីរធម៍ ហ្សាប៊ី សាហ្សីប ព្រះគ្រូ ណាណាក ដេវ ជី មានសង្ឃដីការ តែ ១ ឃ្លាគត់ថា " ព្រះមិនប្រសូត្រ ព្រះប្រសូត្រឯកឯងនេះមានន័យថា ព្រះមក មកយកកំណើតឡើយ ទោះជាបែបហ្នឹងក្តី យើងរាល់គ្នានៅតែ គោរពបូជាព្រះ ដែលមកចាប់ជាតិ ក្នុងរឿងនេះ សូមព្រះគ្រូជួយបកស្រាយពន្យល់ផងចុះបានទេ? ញោម ត់ើយើងនាំគ្នាគោរពបូជាព្រះ បូជាទេវតាទាំងនេះ ឬ មួយយើងនាំគ្នា ភ័យខ្លាចព្រះ ឬទេវតាទាំងនេះទេ? យើងតែងនាំគ្នានិយាយថា ពេលមនុស្សលង់ទឹក សូម្បីតែចំបើង ក៍យើងអោប តោងដែរ អីចឹង អ្វីដែលយើងមានសទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់ គឺជាការពិតមែន តែជាក់ស្តែង យើងធ្វើទៅតាមតែអ្វីដែលជា តម្រូវការខ្លួនឯង អ្វីដែលជា ការជ្រះថ្លាដោយខ្លួនឯង បើសិនជា យើង ខិតខំប្រឹងប្រែង នោះយើងនឹងបាន មគ្គផលមកវិញដែរ យើងឃើញហើយថា ជាការពិបាកណាស់ ដើម្បីយល់បានថាហេតុអ្វីបានជា ព្រះ ឬ ទេវតាមាន អំណាចមហិឬទ្ធិខ្លាំងយ៉ាងនេះ? កាលណាយើងងើយមើលទៅខាងលើ យើងឃើញមានតែ ព្រះអាទិត្យ ១ ដួង តែពេលសម្លឹងចុះមកខាងក្រោម យើងឃើញមានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យរាប់សិបលាន សួរថា ត់ើនេះជាការពិតទេ? កាំរស្មីព្រះអាទិត្យមិនអាចមានទេ បើគ្មានព្រះអាទិត្យ តែព្រះអាទិត្យវិញអាចមាន បើទោះជាគ្មានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះ នេះគ្រាន់តែជាការពន្យល់មួយឲ្យយើងដឹងថា មានទេវតា ដែលទេវតា ឬ ព្រះនីមួយៗមានតួរនាទីខុសៗគ្នា មានទេវតាទទួលខាង បញ្ញ មានទេវតាទទួលខាងធ្វើដំណើរ...តែអំណាចទាំងអស់ គឺស្ថិតក្នុង ដៃ ព្រហស្បត្តិរបស់ ទេវតា ការបំបែកដូច្នេះ ដើម្បីងាយក្នុងការពន្យល់ ដូចជាយើងបានឃើញស្រាប់ថា មានព្រះបរមគ្រូ ច្រើនណាស់ ចុះមក យាងមក តែមកដើម្បីតែពន្យល់អំពី ព្រះសច្ចៈ ហើយយើងត្រូវតែត្រឡប់ទៅជួបជាមួយ ទេវតា ជាមួយព្រះតែមួយអង្គឡើងវិញ។
Question No = 03 @ 00- 04: 07
When we come for seva, should we leave our work to come here or stay there and finish our work? Which one should we prioritize? Well, when you’re studying, you should give priority to your studies. And what if we’re working? If you’re working, that is necessary, too. If we don’t pay attention to our work, we will become dependent on others. Then we won’t be able to do seva either.
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលយើងដល់ម៉ោងត្រូវចេញទៅបំរើសេវាទេវតា តើយើងត្រូវ ទុកការងារយើងចោលសិន ឬ មួយថា ត្រូវបញ្ចប់ការសិនសឹមចេញដំណើរទៅ? តើការងារមូយណាដែលយើងត្រូវឲ្យអាទិភាពខ្ពស៉ជាងគេ? ញោម ពិតណាស់ ពេលញោមកំពុងសិក្សារៀនសូត្រ ញោមត្រូវផ្តល់អាទិភាពដល់កិច្ចការរបស់ញោម ចុះបើសិនជាញោមកំពុងធ្វើការងារ? គឺដូចគ្នាអីចឹងដែរ ញោមត្រូវឲ្យកិច្ចការសំខាន់ទៅលើការងារ បើយើងមិនផ្តោតផ្ចង់លើការងារយើងទេ យើងនឹងពឹងអាស្រ័យលើអ្នកផ្សេង អីចឹងយើងអត់អាចមានពេលវេលាទៅបំរើសេវា បំរើព្រះបានទេ។
Question No = 04 @ 00- 04: 43
Baba Ji, if someone is a decent person and doesn’t know how to say “no” to others, he suffers a lot. Everyone uses him to get things done, and he feels bad but doesn’t say anything to anyone. Baba Ji, what should he do? It’s very good! If we help others and do what’s right, our own load will become lighter. The one who acts unfairly and takes advantage of others will increase his own burden. In the end, it’s about settling our karmic account. Why should we increase our load? You see, this is how the mind thinks, right? The mind makes us wonder, “Why did this happen to me?” Who else should it have happened to? We have to do what’s right. We shouldn’t do anything wrong. But Baba Ji, in that situation, the mind becomes very negative. The mind becomes negative when we focus too much on it. In childhood, we were taught, “Do good and then throw it into a well!” We shouldn’t analyze our good actions or look for results from them. We should do good for its own sake; we shouldn’t bring it into calculation.
ព្រះគ្រូបាបាជី បើសិនយើងឃើញ នណាម្នាក់ដែលគាត់មាន កម្មពារ លំបាក់វេទនា ជាមនុស្សថ្នាក់ទាបបំផុត រកពាក្យអ្វីមកប្រៀបមិនបាន គឺម្នាក់់ៗចូលចិត្តប្រើជនបែបនេះដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់គេ ដោយគាត់ក៍ដឹងដែរថា ជារឿងអាក្រក់អាក្រីណាស់់ តែ គាត់ហាមាត់និយាយតបទៅគេវិញមិនកើត ព្រះគ្រូបាបាជី បើជូបរឿងទាំងនេះ តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច? ជាការប្រសើរណាស់ បើសិនជាយើងជួយគេតាម ផ្លូវមួយត្រឹមត្រូវ នោះ បន្ទុកលើស្មាយើង ក៍វាស្រាលដែរ ហើយអ្នកណាដែលជួយគេ កេងចំណេញពីគេ នោះ អ្នកហ្នឹងនឹងមាន កម្មពារ មានបន្ទុកលើស្មាកាន់តែធ្ងន់។ នៅចុងក្រោយ កម្មពារទាំងនោះ នឹងរក្សាទុកក្នុងគណនេយ្យផ្ទាល់ខ្លួន។ ម៉េចបានជាយើង យកបន្ទុកកម្មមកដាក់់ក្នុងខ្លួន យើងឃើញដែរថា ចិត្តវានាំយើងគិតបែបម៉េច? ចិត្តវាតែងតែនាំយើងគិត ឆ្ង់ល់ សង្ស័យ សួរថា ម៉េចបានជាកើតមានរឿង អីចឹង? បើរឿងហ្នឹងមិនកើតលើ យើងទេ តើត្រូវទៅកើតលើអ្នកណា? ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ប្រព្រឹត្តិ ធ្វើ អ្វីដែលជា កិច្ចការត្រឹមត្រូវ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី តែ ពេលនោះ ចិត្តយើងគិតឃើញតែរឿងអាក្រក់ៗ ញោម ចិត្តវាគិតអាក្រក់អីចឹង ដោយសារយើងគិតច្រើនពេល ផ្ចង់អារម្មណ៍ច្រើនពេកលើកិច្ចការនោះ។ កាលយើងនៅក្មេង គេបង្រៀនយើងថា " ចូរធ្វើល្អ រួចគប់អំពើរល្អនោះទៅលើជញ្ជាំង " យើងមិនត្រូវ មានការវិភាគអំពី ទង្វើរល្អ ឬ វិភាគគិតអំពីផលដែលបានមកវិញទេ យើងគួរតែ ធ្វើអំពីល្អ ឬ សាងតែអំពើល្អទៅជាការស្រេច កុំគិតរកចំណេញខាតចេញពីកិច្ចការនោះ។
Question No = 05 @ 00- 06: 03
Baba Ji, my question is, how can I achieve sahaj (peace) and can be in peace forever? Sahaj will come when the mind is in control. Till the mind is not in our control, there will always be turbulence. So the objective of meditation and the spiritual path, is to control the mind. And when the mind is in control, then you can channelize it whichever way you want. Today, we are following the dictates of the mind. So this is the purpose – that we control the mind and channelize it towards the objective we have put in front of us. Yes, Baba Ji.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញុំកូណាសួរថា តើយើងសម្រេចបាន សន្តិ ជាសេចក្តីស្ងប់តាមវិធីណា? និងថា តើយើងអាចរក្សាបានសេចក្តីស្ងប់ជាសន្តិនេះ បានជារហូតអនន្តដែរឬទេ? សន្តិជាសេចក្តីស្ងប់ កើតមានពេលណាដែល យើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន បើសិនជា មិនទាន់អាចគ្រប់គ្រងចិត្តទេ នោះចិត្តនៅតែមានភាពច្របូលច្របល់ turbulence. ជាដដែល ជានិច្ចកាល ហេតុដូច្នេះ បានជាគោលបំណង នៃការតាំងសមាធិ គោលបំណងនៃ ផ្លូវព្រះធម៍ គឺដើម្បី គ្រប់គ្រងលើចិត្ត ពេលណាយើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន ពេលនោះ យើងអាចបញ្ជាចិត្តតាមអ្វីដែលយើងចង់បាន។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងធ្វើទៅតាម អំណាចផ្តាច់ការរបស់ ចិត្ត ដូច្នេះ ជាគោលបំណងរួម ធំ យើងត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្ត ត្រូវនាំចិត្តសំដៅទៅរក គោលបំណងដែលយើងកំណត់ទុក នៅ ពីមុខយើង។ កូណាព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Question No = 06 @ 00- 06: 51
I am always very worried. I cannot sleep at night because my mind is filled with fear. Please shower your grace on me and grant me initiation, so that I can get peace of mind, and also so that I can come here again. This is my first visit here, and it has been an amazing experience. Please shower your grace on me. We are the ones who have made this mind so agitated – no one else has, right? Our wants, our desires – this is what has created the mind’s present condition. A person thinks that his mind will become content if his wishes are fulfilled, but that is his misconception. The mind is a bottomless well. The more you give to it, the more its desires will increase. Unless we change our way of thinking ... Now, on one side, we have our needs; on the other side, we have our desires. The Lord has given us plenty to take care of our needs, whereas our desires can never be fulfilled. So, we have to change our way of thinking. If the Lord has led us this far and showered His grace, He will do so in the future as well. But this is human nature – when someone gets too much, he starts to worry even more. The one who has less, worries less. Rather, if the Lord has given us more, we should thank Him. But instead of thanking Him, we start worrying more. So first, have the right mindset. That will give you contentment within.
ខ្ញុំកូណាព្រួយបារម្ភខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំកូណាអត់អាចដេកបានសោះពេលយប់ ចេះតែភ័យៗ សូមព្រះគ្រូ ជួយផ្តល់ព្រះមេត្តាករុណា ជួយខ្ញុំកូណាបានបួសផងចុះ ដើម្បីខ្ញុំកូណាមានចិត្តស្ងប់ ដើម្បីខ្ញុំកូណាអាច មកទីនេះជាថ្មីម្តងទៀត។ នេះជា លើកទីមួយ ដែលខ្ញុំកូណាបានមកដល់ទីនេះ។ គឺជា រឿងអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់ សូមព្រះគ្រូ ព្រះមេត្តាកុរណា។ ញោម យើងជា អ្នកដែលធ្វើឲ្យចិត្តយើងរំជើបរំជួលបែបហ្នឹង គ្មានអ្នកណាផ្សេងគេធ្វើទេ មែនអត់? អ្វីដែលយើងចង់បាន អ្វីដែលយើងប្រាថ្នា នោះ គឺជា លក្ខខណ្ឌ ដែលចិត្តវាទទួលយកពីយើង។ មានអ្នកខ្លះគេយល់ថា ចិត្តគេនឹងបានសប្បាយ រីករាយ ប្រសិនបើ ប្រាថ្នា បំណងគេបានសម្រេច តែ ទស្សនបែបនេះ គឺជា ការយល់ខុសស្រឡះ ចិត្ត វាដូចជា កញ្ជើរធ្លុះ គ្មានបាតទេ យើងកាន់តែដាក់របស់របរចូលទៅ វាកាន់តែត្រូវការថែមទៀត យើងកាន់តែដាក់បំពេញចិត្ត ចិត្តវាកាន់តែចង់បានច្រើនឡើងៗ ទាល់តែយើងធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបគិត គឺ ម្ខាងយើងមាន តម្រូវការចាំបាច់ ម្ខាងទៀត យើងមានជា ក្តីប្រាថ្នា ចង់បាន ទេវតា ប្រទានពរជ័យដល់យើងដើម្បីតែ សេចក្តីត្រូវការ គ្រាដែលសេចក្តីប្រាថ្នាចង់បានរបស់យើង មិនដែលបានគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ អីចឹង យើងត្រូវតែដូរការគិតរបស់យើងដែរ។ បើទេវតាបំពេញនូវតម្រូវការយើង ថ្ងៃក្រោយទេវតាក៍នឹងបំពេញប្រាថ្នាយើងដែរ នេះជាការគិតរបស់មនុស្សលោក ដែលមនុស្សលោកយើងមានធម្មជាតិផ្សេងទៅវិញ គឺមានទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន ព្រួយកាន់តែច្រើនដែរ អ្នកណាមិនសូវមានទ្រព្យ ក៍អត់សូវព្រួយដែរ អូចឹងទេ បើសិនជា ទេវតាមិនសូវប្រទានឲ្យយើងច្រើនទេ យើងគួរតែ អរគុណ មានអំណរ ចំពោះទេវតា តែយើងមិនអីចឹងទេ គឺមិនត្រឹមតែមិនអរគុណទេវតា បែរជា ព្រួយបារម្ភកាន់តែច្រើនថែមទៀត ហេតុនេះ ដំបូងត្រូវរៀបចំខួរក្បាលគិតឲ្យត្រឹមត្រូវសិន នោះយើងនឹងសប្បាយចិត្តចេញពីខាងក្នុងខ្លួន។
Question No = 07 @ 00- 08: 24
Radha Soami, Baba Ji. Extremely thankful and grateful. I have a question: society creates some boxes for us, and they want us to fit in those boxes. If we want to walk out of the boxes … and they also term it as - ‘nature’s want.’ If we want to walk out of those boxes, and lead our life with truth, what is advisable? To live a life of lie and be in those boxes? Or live a life of truth and be on your own? I think everybody has a right to live, by what they think is right. I don’t think so anybody has a right to put pressure on us. Having said that, we should make life objective also. Whatever we do, it should take us to some logical conclusion. Now, what has happened is over a period of time, we have started thinking that the sensual pleasures or all this will give us more satisfaction. We think it’s a means of happiness, and a means of contentment and all that. So as long as you are objective, I have absolutely no issue with anything. You don’t have to live by anyone's rules. You make your rules, okay? But be objective.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរព្រះគុណជាអនេកប្បការ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយ ដោយសារ សង្គមមនុស្ស បានបង្កើតជា ប្រអប់មួយចំនួនឡើងមក ហើយមនុស្សក្នុងសង្គមនេះ គេចង់យកយើងទៅដាក់តាម ប្រអប់ទាំងនោះ បើសិនជាយើងចង់ដើរចេញក្រៅប្រអប់នោះ មិនបានទេ គេចែងច្បាប់ មកហាមឃាត់យើង បើយើងចង់ចាកចេញមកដើរតាមផ្លូវរបស់យើង ដែលមាន ព្រះសច្ចៈ មានការពិត តើព្រះគ្រូមានអ្វីជា ការទូលទេសនាប្រៀនប្រដៅដែរឬទេ? ញោម ដើម្បីរស់នៅក្នុងឆាកជីវីតមួយដែលពោរពេញដោយការភូតកុហក គ្មានព្រះសច្ចះ ឬ មួយយើងត្រូវការឆាកជីវិតមួយ មានព្រះសច្ចៈ យើងរើសយកមួយណា? អាត្មាភាពយល់ថា ម្នាក់ៗមានសិទ្ធិដើម្បីសម្រេចចិត្តរស់នៅ តាមអ្វីដែលគេគិតថាជាការល្អសម្រាប់គេ អាត្មាភាពមិនគិតថាមានអ្នកណាមូយគេមានសិទ្ធិមកបង្ខំ ដាក់សម្ពាធលើយើងទេក្នុងការរស់នៅ។ យើងត្រូវរសនៅ ដោយមានគោលបំណង គោលដៅជីវិតផងដែរ អ្វីក័ដោយដែលយើងធ្វើ ត្រូវមានការសន្ធិដ្ឋានមួយដោយ ឡូហ្សិក ត្រឹមត្រូវ សមហេតុសមផល អ្វីដែលយើងបាន សាងកន្លងមកត្រូវយកមកគិតវិភាគថា យើងពេញចិត្តដែរអត់ ពេញចិត្តកម្រិតណា? វាសប្បាយតែ ផ្លូវអារម្មណ៍? ឬ មួយយ៉ាងម៉េច? ការងារហ្នឹងធ្វើឲ្យយើងរីករាយ?សប្បាយចិត្ត? ស្របតាមបំណងប្រាថ្នាអត់ តាមគោលបំណងដែរឬទេ? យើងមិនត្រូវរស់នៅតាមគេបង្ខំទេ យើងជាអ្នកបង្កើតច្បាប់មួយខ្លួនឯង អាចធ្វើបានទេ? តែត្រូវមាន គោលបំណងជាក់លាក់ ច្បាស់លាស់។
Question No = 08 @ 00- 09: 59
My question is, so most people that come here worship you. They see you as their God but you’re the Master and … No, I’m no God. Yes. You see, we are searching for the Truth. Now Truth is eternal. Truth can’t change. Anything which changes is part of maya (illusion). “That which comes and goes is maya (illusion).” Does the body change? Body’s constantly changing. And the limit of this body is the cremation ground. It can’t go beyond that. So as I said earlier, that the body is just to show us. It’s a means, it is not the end. Now, in our love sometimes we say, “You are everything for me, you are this, that and all.” But that doesn’t change anything. Now, if He was to come in the human, then there would be so many gods. But every religion says that there is only One. So the human is just a means to teach you. What we are seeking is that One. “The One and Only.”
សំណួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថា មានមនុស្សខ្លះគេមកទីនេះ ដើម្បី គោរពបូជាព្រះគ្រូ ពួកគេចាត់ទុកព្រះគ្រូ គឺជា ព្រះ របស់ពួកគេ តែ តាមពិត គឺជា ព្រះគ្រូសោះ...ទេ ទេ ញោមអាត្មាភាពមិនមែនជា ព្រះ ទេ ញោមឃើញទេ យើងកំពុងនាំគ្នាស្វែងរកព្រះសច្ចៈ ពេលនេះ ព្រះសច្ច គឺ អមតៈ ព្រះសច្ចៈគ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ អ្វីក៍ដោយដែលមានការផ្លាស់ប្តូរ គឺជា របស់មិនទៀង ជាមាយាការ ជាការបន្លំ illusion អ្វីដែល ទៅ អ្វីដែលមក គឺសុទ្ធតែ មាយាការ តើរូបកាយមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរដែរអត់? រូបកាយ មានការផ្លាស់ប្តូរជានិច្ចកាល ចំណុចទាបខ្សោយនៃរូបកាយ គឺវាផ្សំឡើងដោយ ធាតុដី មិនអាច ក្លាយជាធាតុអ្វីផ្សេងពីដី បានទេ ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលស្រាប់ គឺថា រូបកាយដើម្បីតែ បង្ហាញយើង រូបកាយជា ចំណុចកណ្តាល means មិនមែនជាចំណុចបញ្ចប់ឡើយ the end ពេលមានសេ្នហារ ភាគីណាមួយ តែងតែ និយាយថា អូន ឬ បងជា អ្វីៗសព្វយ៉ាងរបស់ បង ឬ របស់ អូន តែ ទោះជានិយាយអីចឹង ក៍មិនផ្លាស់ប្តូរ អីដែរ បើសិនជា ទេវតា ឬ ព្រះយាង មក យករូបកាយជាមនុស្ស គឺនឹងមាន ព្រះជាច្រើនអង្គរ ជាការពិត ចំណែក សាសនានីមួយៗ គេចែងថា មានព្រះ តែ ១ អង្គ ដូច្នេះ មនុស្សលោក គ្រាន់តែជា ចំណុចកណ្តាល ឬ មធ្យោបាយ ដើម្បីបង្រៀនយើង អ្វីដែលយើងកំពុងស្វែងរក គឺ ព្រះអង្គតែ ១ គឺ ព្រះ១អង្គ និង ព្រះអង្គតែ ១ The One and The Only.
Question No = 09 @ 00- 11: 15
Radha Soami, Baba Ji. My question is that when we serve our parents, when we massage their hands and feet, does that erase our karma and increase theirs? No, it isn’t like that. You see, after the Lord, our parents are the most important. A parent’s blessings are very powerful. But we should never serve them with that calculation in mind. Even if we were to spend our whole lives trying to repay our parents for what they’ve given us, we would never be able to. So, from your side, serve them as much as you can – you can never do enough. Okay, Baba Ji. Thank you.
សូមក្រាបថវ្ាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំនូរខ្ញុំកូណាគឺថា ពេលណាយើងបំរើឪពុកម្តាយយើង ពេលណាយើង ធ្វើសរសៃ ម៉ាស្សាដៃ ជើងជូនគាត់ តើធ្វើបែបនេះ កម្មារបស់យើងថយចុះ ហើយកម្មារបស់ឪពុកម្តាយយើងកើនដែឬទេ? ទេ មិនអាចទៅជាអីចឹងទេ ញោមឃើញហើយថា បន្ទាប់ពី ព្រះទៅ គឺមានតែ ឪពុកម្តាយយើងដែរសំខាន់បន្ទាប់។ ការបំើគាត់ផ្នែករាងកាយ របៀបជាការជូនពរគាត់បែបរាងកាយនេះ មានកម្លាំងមានឬទ្ធិខ្លាំងក្លាណាស់ តែ យើងមិនត្រូវបំរើដោយមានការគណនាបែបនេះទេ ទោះបីយើងប្រើធ្វើការងារពិបាកពេញមួយជីវិតយើងដើម្បីតបស្នងសងគុណពុកម្តាយ ក៍មិនអាច សងគុណអស់ដែរ ដូច្នេះ សម្រាប់ជាកូន យើងសងគុណគាត់បំរើគាត់តាមលទ្ធភាព គឺយើងមិនអាច បំរើឲ្យបាន គ្រប់គ្រាន់ទេ you can never do enough. កូណាព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។
Question No = 10 @ 00- 11: 59
Baba Ji, these days, attachment and illusion have become so pervasive, that people don’t even respect each other anymore – they look down upon one other. So, Baba Ji, could you please give us a message to reduce the impact of these things in the world? No, it doesn’t work like that. Look, by reading or hearing about these things nothing is going to happen. If that were true, this world would have changed by now. There is no lack of scriptures. There is no lack of saints and mystics. But until we experience these things within ourselves, we won’t have that faith. We hear it from outside and the mind creates a certain concept. But we will only realize how much of it is true and how much is false when we experience it. So, unless we have faith from within, whatever we hear will just go in one ear and out the other! We say things like, “Illusion is bad, this is bad, that is bad!” – but it is our own thinking that makes it bad. Now, we cannot survive without money, but how we earn that money matters. If we adopt the wrong means to earn it ... So, money by itself is not bad – it is our intention that is bad. Sometimes, we say women are bad. A woman isn’t bad – what is bad is your way of looking at her – how you look at her makes all the difference. If you look at her as a mother or sister, that raises her stature very high. But if you look at her with bad intentions, you’re not taking any responsibility and you simply label her as bad. So, unless we change our outlook, these things will carry on.
ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ ចំណងកម្ម ផង ការបោកបន្លំផង ក្លាយជា មោបាំងខាងធំក្រាស់ ដែលមនុស្សម្នាលែងមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមានតែការ មើលងាយគ្នាទៅវិញទៅមក តើព្រះគ្រូបាបាជី អាចចេញជា សារទេសនាប្រៀនប្រដៅទៅ បណ្តាជនក្នុងលោកដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាអាក្រក់ទាំងនេះបានដែរឬទេ? ទេ ទេ ញោម វាមិនមានដំណើរការបែបនេះទេ យើងមើលទៅ បើបានអាន បានស្តាប នោះយើងដឹងថា គ្មានរឿងបែបនេះ កើតឡើងមកទេ បើសិនជាមានរឿងអីចឹងមែន ម្លេះ សកលលោកនេះ មានការប្រើប្រួលបាត់ទៅហើយ រឿង វាមិនមែនពី កង្វះខាត សាស្រ្តាគម្ពីរនោះទេ រឿងគឺមកពី កង្ខះខាតព្រះគ្រូ ព្រះបរមគ្រូ តែថា លុះត្រាយើងឈានដល់កម្រិតមានសទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់សិន បានយើងអាចដឹងរឿងនេះ ចេញពីខាងក្នុងខ្លួន។ យើងឮសូរតែគេនិយាយមកពីខាងក្រៅ ចំណែកចិត្តវាបង្កើតជា ទស្សនៈនៅខាងក្នុងខ្លួន នាំឲ្យយើងអត់អាចដឹងថា បានខុសកម្រិតណា ត្រូវកម្រិងណាទេ ព្រោះយើងមិនធ្លាប់បានជួប ឬ មានបទពិសោធន៍ ចឹងទាល់តែយើងមានពិសោធន៍ក្នុង ខ្លួនសិន បានពេលយើងស្តាប់ឮគេនិយាយយើង កំណត់ដឹងថា ត្រូវប៉ុណ្ណា ខុស បណ្ណា ? មានគេខ្លះនិយាយមកថា ការបោកបន្លំជារឿង អាក្រក់ចេះមួយ អាចុះមួយ តែ យើងទេ ជាអ្នកគិតឃើញបែបហ្នឹង ថាអាក្រក់អីចឹង ដូចជា ពេលនេះ យើងគិតថា យើងមិនអាចរស់នៅទេ បើគ្មានលុយ តែ សួរថា យើងរកលុយតាមវិធីណា នោះទើបជា បញ្ហា ។ បើយើងរកលុយតាមផ្លូវអាក្រក់ នោះលុយដែលមាន ជាលុយអាក្រក់ បើរកលុយតាមផ្លូវល្អ នោះលុយជាលុយល្អ សុច្ចរិត ជួលកាលយើងថា ស្រ្តី អាក្រក់ណាស់ ដែលតាមពិតទៅ ស្រ្តី មិនអាក្រក់ទេ អ្វីដែលអាក្រក់គឺដោយសារយើងមើលលើចំណុចណាមួយដែលគិតថា អាក្រក់ ។ បើយើងមើលស្រីនោះ ដូចជា ម្តាយយើង ដូចជា ប្អូនស្រី បងស្រីយើង ពេលនោះ ស្រី្តនោះមានចំណុចល្អណាស់។ តែបើយើងមើលនាងក្នុងផ្លូវអាក្រក់់ គឺយើងជាមនុស្សគ្មានការទទួលខុសត្រូវ យើងគ្រាន់តែ ដាក់ផ្លាកមួយថា នាងនោះអាក្រក់ណាស់ ហេតុនេះ យើងត្រូវ ផ្លាស់ប្តូរការគិតសិន បានអ្វីៗវានឹងប្រើប្រួលជាក្រោយ។
Question No = 11 @ 00- 14: 03
Baba Ji, my mother always says, “You will always reap the benefits of patience.” Is this true? Look, you will definitely get whatever is written in your destiny. And no power in the world can give you what isn’t written in your destiny. We are in a hurry, and we want to receive everything immediately. But we don’t have the capacity to handle it yet. If a little child says, “Give me the car keys!” – would you give them to him? You know he can’t handle that yet, that he could have an accident. So, you wait patiently till he grows up, and then you happily give him the keys. So, in life, if we ask for something, who knows whether we will be able to handle it or not. But the Lord will only give it to us when He knows that we will be able to handle it. So why should we ask for anything?
ព្រះគ្រូបាបាជី ម្តាយខ្ញុំកូណា តែងតែនិយាយថា កូនឯងនឹងបានមគ្គផលពី ភាពអត់ធ្មត់ តើនេះជាការពិតដែរឬទេ ព្រះគ្រូ? ញោមអាចនិងឃើញថា ញោមនឹងទទួលបានអ្វីៗ ដូចដែលបានចែងក្នុងក្រាំងមាស ចារដោយទេវតា ក៍អត់មានកម្លាំងណាអាចមកផ្លាស់ប្តូរឲ្យ ញោមទទួលបានអ្វីដែលគ្មានចារក្នុងក្រាំងមាសនោះដែរ។ យើងតែងតែ ប្រញាប់ប្រញាល់ ចង់បានអ្វីមួយឆាប់ៗ ភ្លាមៗតែម្តង គ្រាដែលយើង មិនទាន់មានលទ្ធភាពដើម្បីគ្រប់គ្រងថែរក្សារបស់នោះនៅឡើយ បើសិនជាកូនតូច វាប្រាប់ថា ប៉ាឲ្យកូនសោរឡាន មកខ្ញុំ សួរថា យើងហ៊ានឲ្យទេ? យើងដឹងដែរថា កូនយើងមិនទាន់ចេះបើកឡានទេ បើប់ើកឡាន ប្រាកដជាមានគ្រោះថ្នាក់ជាមិនខាន ដូច្នេះ កូននោះត្រូវតែរងចាំដោយ អត់ធ្មត់សិន ចាំទាល់តែធំ យើងនឹងឲ្យកូនសោរឡាន ក្នុងឆាកជីវិតយើងដូចគ្នាអីចឹង យើងសុំរបស់ខ្លះ តើយើងប្រាកដទេ អាចអាចដោះស្រាយ ចេះប្រើរបស់ទាំងនោះ? តែ ទេវតា ឬ ព្រះ ទ្រង់ញាណដឹងថា ពេលណាដែលយើង អាចគ្រប់គ្រង ចេះប្រើ ការពាររបស់ទាំងនោះ ចឹងចាំបាចើអីយើងសុំពរពី ទេវតា?
Question No = 12 @ 00- 14: 55
Baba Ji, my question is that you have often said that whatever the Lord does for us in life, is for our own good. And that we should always be grateful for everything – we don’t have the capacity to know whether it is good or bad for us. So, Baba Ji, I wanted to ask you: How can it ever be good for a home to break, for a family to separate? And if this happens, then how can we be grateful for it? With so much chaos happening in my life and in my mind, I cannot even sit in meditation! My attention is constantly scattered; I cannot concentrate at all. And the cause of these circumstances is such that I cannot even feel sincerely grateful. What should I do? How can I rise above this? We are very limited. We look at everything from our own perspective; we don’t see things from the other person’s perspective. In life, can you change the whole world? Everyone has their own perspective. And everyone wants things to go according to their own wishes and ideas. Can anyone ever clap with just one hand? You need both hands, right? Similarly, fights only happen when both parties jump in and start arguing. If one person simply stays quiet and doesn’t argue, then the fight can be resolved. But these days, everyone wants their own rights. But what rights do we really have? Everything has been given to us by the Lord. In English, we say, “What about what I want?” “What about what I want?” In olden days, families used to live together as one unit. That was a strength of its own. These days, we have become so selfish that everyone looks out for themselves – “What do I gain or lose from this?” That is what leads to this situation where we are fighting with one another. As the children start growing up, the parents think they should focus only on their children, and they ignore each other. So, the whole world is moving in this direction. But if we live in His will, then it’s His responsibility. If we do things our own way, then we will have to bear the burden. So, we may feel bad right now, but as we move forward, we will slowly start to realize that whatever the Lord will do will be right for us. Sooner or later, in one way or another, it will always be to our benefit.
ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ តែងតែទូលថា អ្វីក័៍ដោយដែលទេវតា ព្រះ ប្រទានដល់យើង ធ្វើដើម្បីយើង សុទ្ធតែល្អ សម គ្រាដែលយើង មិនទាន់់ទាំងមានលទ្ធភាពកំណត់ដឹងផងហ្នឹងថា មួយហ្នឹងល្អ ឬ មិនល្អ? ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំគឺថា ធ្វើម៉េចឲ្យខ្លួនល្អ នៅក្នុងផ្ទះមួយដែល បែកបាក់ នៅក្នុងគ្រូសារមួយ ដែល ខ្ចាត់ព្រាត់បែកគ្នាបែបនេះ? ចុះបើមានរឿងអាក្រក់អីចឹងៗ តើឲ្យខ្ញុំសប្បាយចិត្តម៉េចកើតទៅ? រឿងអាស្រូវក្នុងគ្រួសារ រឿងអាស្រូវក្នុងចិត្ត ធ្វើឪ្យខ្ញុំមិនអាចតាំងសមាធិបាន មិនអាចប្រមូលអារម្មណ៍ឲ្យមូលបានទេ អារម្មណ៍ក៍មិនមូល តើធ្វើយ៉ាងណាខ្ញុំកូណាអាចជំនះរឿងទាំងនេះបាន ? ញោម យើង មានសមត្ថភាពទាបណាស់ យើងមើលឃើញតែ គំនិតខ្លួនឯងទេ យើងមិនទាន់អាចមើលឃើញ អ្នកផ្សេងគេគិតបែបណាទេ គ្រាដែលមនុស្សុំម្នាក់ គេគិតថាអ្វីដែលគេចង់បាន ដែលគេប្រាថ្នា។ សួរថា មានអ្នកណា អាចទះដៃ តែម្ខាងបានដែរឬអត់? គ្មានទេគឺទាល់តែ ទះដៃទាំង ២ បានវាឮសួរ មែនទេ? ស្រដៀងគ្នានេះដែរ យើងវ៉ៃគ្នា ឈ្លោះគ្នា វាទាល់តែ ម្ខាងៗស្ទុះចូលមក ស្រែកវែកញែកដាក់គ្នា បើម្ខាងនៅ ស្ងៀម ទោះជា វ៉ៃគ្នាក៍អត់បានដោះស្រាយគ្នាដែរ ព្រោះគ្មានការវែកញែក សព្វថ្ងៃនេះ ម្នាក់់ៗ ប្រកាន់ថា នេះជាសិទ្ធពួកគេរៀងខ្លួន។ តែសួរថា អ្វីជាសិទ្ធិរបស់ពួកគេ? អ្វីៗទាំងអស់ គឺ ទេវតា ប្រទាន មកឲ្យយើង ជាភាសាអគ្លេស ពីមុនគេថា ចូលស្ទឹង តាមបត់ យើងចង់ធ្វើអី ធ្វើតាមគេ “What about what I want?ពីដើមឡើយ យើងរស់នៅជុំគ្នា ជាក្រុមជា សម្ព័ន្ធ ពេលនោះ ធ្វើឲ្យយើង ខ្លាំង។ សព្វថ្ងៃ យើងរស់នៅ បែកគ្នា យើងគិតរឿងយើង គេគិតរឿងគេ " ធ្វើអីចឹង ខ្ញុំចំណេញ ឬ ខ្ញុំខាត ? ដោយសារការគិតបែបហ្នឹង បានជាឈានដល់ការ វៃគ្នា ឈ្លោះគ្នា។ ពេលកូនធំៗឡើង ឪពុកម្តាយនិយាយថា យើងម់ើលតែកូនយើងទៅបានហើយ គេមើលថែកូនគេ ដូច្នេះ សកលោកទាំងមូលដើរទៅផ្លូវហ្នឹង បើសិនជាយើង រស់នៅ តាមបំណងទេវតា ប្រាថ្នាទេវតា នោះទេវតាទទួលខុសត្រូវលើជីវិតយើង បើយើងរស់នៅតាមប្រាថ្នាខ្លួនឯង យើងនឹងមានកម្មពារដោយខ្លួនឯងវិញ ដូច្នេះដំបូងយើងមានអារម្មណ៍មួយថា ពិបាកទទួលយក ដល់យូរៗទៅ យើងដឹងថា អ្វីដែលទេវតាប្រទានដល់យើងពិតជាល្អ សម្រាប់យើងមែន។
Question No = 13 @ 00- 18: 06
Baba Ji, while we are here, we remember the teachings, but we forget about them once we go home. Will you ever forget your parents’ names? No. So, when a person truly needs something, they won’t be able to ever forget it. We only forget about things when we don’t keep our attention on them. Baba Ji, please give me an opportunity to sing shabads (hymns) before you. We are the ones who need Him. So, we should never forget Him. He may or may not need us, but we definitely need Him.
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលនៅទីនេះ ខ្ញុំកូណានឹកឃើញធម៍ទេស ដល់ពេលទៅដល់ផ្ទះ ភ្លេចធម៍ទេសនាអស់រលីង ញោម តើញោមមានភ្លេចឈ្មោះឪពុកម្តាយញោមទេ? គ្មានទេ ព្រះគ្រូ ញោម អីចឹង បើសិនជា ញោម ពិតជាត្រូវការរបស់ណាមួយមែន នោះញោមនឹងមិនភ្លេចជាដាច់ខាត។ យើងភ្លេចរបស់ណាមួយ ដោយសារយើងមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ចាប់អារម្មណ៍លើរឿងនោះ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ដល់ឪកាសខ្ញុំកូណាបាន ស្មូត ( សូត្រធម៍) ចំពោះមុខព្រះគ្រូផង។ ញោម យើងជាមនុស្សដែលត្រូវការ ទេវតា ត្រូវការព្រះ ដូច្នេះ កុំភ្លេចព្រះ ឬ ទេវតា ទេវតា ឬ ព្រះអាច មិនត្រូវការ ញោម តែ ញោម ពិតជា ត្រូវការ ទ្រង់យ៉ាងប្រាកដ។
Question No = 14 @ 00- 18: 41
Radha Soami. Baba Ji, how can we protect today’s youngsters who are 24 or 25 years old from taking drugs and doing other bad deeds? You see, people of today have become very selfish. They calculate everything. If someone comes to your home, you’ll only invite him inside and offer him tea, if you think he can be of some use to you. And if you feel he’s of no use to you, then you won’t even offer him a glass of water! So, we start to calculate. On the one hand, we say we want freedom. On the other hand, we start taking these intoxicants and become dependent on them. So how can this be good for us? If I take drugs and lose my senses, then I will slowly become a slave to them. So how can that be good for me? I’ve spent my money, I’ve lost my freedom, I’ve become a slave – then what have I gained? So, this is a slow poison – it will destroy the person! On the one hand, we are trying to control the mind. And on the other, we take these substances, and the mind goes even more out of control than it presently is! So, we should think carefully before taking a step, right?
ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច ដើម្បីការពារក្មេងៗ យុវជន អាយុ ២៤ ឆ្នាំ ឬ ២៥ ឆ្នាំ ដែលកំពុងប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ដែលកំពុងប្រព្រឹត្តិអំពើរខុសច្បាប់? ញោម បានឃើញ ថា មនុស្សសព្វថ្ងៃ គិតតែ ខ្លួនឯង ពួកគេ គណនាខាតចំណេញជាដរាបគ្រប់រឿងទាំងអស់។ បើសិនជាមានគេមកផ្ទះញោម ញោមនឹងហៅគេចូលមកក្នុងផ្ទះ ទទួលទឹកតែ ដល់ពួកគេ បើសិនជាយើងគីតថា គេនោះដូចយើងពីមុន មកដែរ បើសិនជាយើងគិតថា គាត់នោះ មិនដូចជាយើងពីមុនមកទេ គឺសូម្បីតែទឹក ១ កែវ ក៍មិនឲ្យផឹកដែរ ដូច្នេះ គឺយើងចាប់ផ្ត់ើម គណនាចំណេញ ខាត គឺ ម្ខាងយើងចង់បាន សេរីភាព ម្ខាង យើងចាប់ផ្តើមបំពុលខ្លួនឯង ចាប់ផ្តើមធ្វើខ្លួនឲ្យចំណុះថ្នាំញៀន ចឹងសួរថា ថ្នាំញៀនល្អម៉េចសម្រាប់ខ្លួន? បើប្រើថ្នាំញៀន យើងបាត់បង់វិញ្ញាណ បន្ទាប់ក្លាយជាទាសករនៃថ្នាំញៀន បន្ទាប់មក យើងបានអីមកវិញ? ដំបូងវាបំពុលយ់ើងស្រាលៗតិចតួច បន្ទាប់វាបំផ្លាញយើងខ្លាំង ម្ខាងយ់ងចាប់ផ្តើមគិត វិធីគ្រប់គ្រងចិត្ត ម្ខាងចិត្តវាចង់ប្រើគ្រឿងញៀន ពេលនោះ ចិត្តវារួចផុតលែងស្តាប់យ់ើងបន្តិចម្តងៗ ជាលំដាប់។ ដូច្នេះទេ ចូរគិតឲ្យច្បាស់លាស់ មុនពេលសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ៕
No comments:
Post a Comment