ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៤ (២៤ នាទី) ១៧ សំនូរ ចម្លើយ
Question No = 01 @ 00- 01: 39
Radha Soami, Baba Ji. My question is about meditation, about bhajan and simran. Baba Ji, we are instructed to first give time to simran and then sit in bhajan. Baba Ji, when I do my simran, my mind doesn’t concentrate – it constantly keeps thinking. Baba Ji, then my mind doesn’t even let me sit in bhajan. It starts putting forth arguments, like : “You haven’t been able to focus properly in simran, so what’s the point of sitting in bhajan?” And then I get up and I cannot sit for the full time, Baba Ji. Please shower your grace on me. Look, we need to control the mind. Instead, we listen to the mind and get up from our meditation. What did Maharaj Ji say? “Whether your mind is focused or not, you should sit. You must fulfill your responsibility.” If you don’t sit in bhajan, then how will you hear the Sound? A shopkeeper doesn’t say, “I’ll only open my shop when a customer comes!” He keeps the shop open the whole day and sits in it, doesn’t he? Yes. So, the mind will put all these questions before us. We have to do what was explained to us. When it’s time for simran, do simran. When it’s time for bhajan, do bhajan. When we sit, we will create a habit – only then will we move forward. But again, we follow the mind and think, “The mind says that my simran has not matured, or I haven’t achieved this or that!” Then this is counterproductive. We were supposed to control the mind, and instead we are following its dictates even more. Baba Ji, please shower your grace so that I can do my meditation properly. Thank you, Baba Ji
ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំនូររបស់ខ្ញុំកូណាទាក់់ទងជាមួយ ការតាំងសមាធិ ការធ្វើការធ្វើ ពិធីស្មឹងស្មាត ( bhajan) និងការធ្វើពិធី ភាវនាធម៍ simran. ព្រះគ្រូបាបាជី តាំងពីដំបូងទីមក គេបានណែនាំឲ្យយើងចំណាយពេលវេលាលើការធ្វើ សម្រាន្ត ឬភាវនាធម៍នេះ បន្ទាប់ សឹមធ្វើពិធី ស្នឹងស្មាតជាក្រោយ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាធ្វើការភាវនាធម៍ ឬ សម្រាន្តនេះ ចិត្តខ្ញុំកូណាអត់ស្ងប់ មិនមូលឡើយ ចិត្តខ្ញុំកូណានៅតែគិតជានិច្ច ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលនោះ ចិត្តខ្ញុំកូណា វាមិនព្រមទេ សូម្បីតែអង្គុយធ្វ់ើ ការស្នឹងស្មាត Bhajan នេះ ក៍វាមិនព្រមដែរ។ ពេលនោះ វាចាប់ផ្តើមចេញជាការអះអាង លើកហេតុផល ដូចជា អ្នកឯង មិនទាន់អាចធ្វើពិធី ភាវនាធម៍បានត្រឹមត្រូវផងហ្នឹង អីចឹងមានប្រយោជន៍អី ដែលខំប្រឹងធ្វើ ពិធីភាវនាធម៍ Bhajan នេះ? ពេលនោះខ្ញុំកូណាងើបឈ រូច លែងអង្គុយតាំងសមាធិបានពេញម៉ោងដូចមុន ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណាផង។
ញោម ៗ អាចមើលឃើញ ដឹងដែរថា តាមពិតយើងត្រូវ តែគ្រប់គ្រងចិត្តឲ្យបាន តែមិនអីចឹងទេ យើងបែរជាក្រោកឈ ងើបដែរចេញលែងតាំងសមាធិទៅវិញ តើព្រះគ្រូ មហាររាជា មានសង្ឃដីកាថាម៉េច? លោកទូលថា មិនថាចិត្តវាផ្ចង់ ឬ មិនផ្ចង់ទេ យើងត្រូវតែអង្គុយតាំងសមាធិ យើងត្រូវតែមានការទទួលខុសត្រូវ បើសិនជាយើងអត់បានអង្គុយធ្វើការ ស្មឹងស្មាតនេះផងហ្នឹង ធ្វើម៉េចយើងអាចស្តាប់ឮសូរសម្លេង ព្រះធម៍ Sound ? ម្ចាស់ហាងលកដូរ គេអត់បាន និយាយថា អូ ខ្ញុំអត់បើកទ្វារហាងទេ បើសិនជាគ្មាន អ្នកមកទិញអីវ៉ាន់ ! គឺម្ចាស់ហាងគាត់បើកហាង ពេញមូយថ្ងៃ តាំងពីព្រឹក ដល់ល្ងាច គាត់អង្កុយនៅក្នុងហាងគាត់ ចឹងមែនអត់? ដូចគ្នាដែរ ចិត្តវា លើកជាបញ្ហាដាក់នៅចំពោះមុខយើង ចំណែកយើង ត្រូវចេះបកស្រាយ តបវិញថាត្រូវធ្វើម៉េច? ដល់ម៉ោងធ្វើ ភាវនាធម៍ យើងធ្វើការភាវនាធម៍ទៅ ដល់ម៉ោងធ្វើការសុមឹងស្មាត យើងធ្វើពិធីស្មឹងស្មាតទៅ បើដល់វេលាត្រូវធ្វើការភាវនាធម៍ យើងធ្វើទៅ កាលណាយើងអង្គុយធ្វើពិធីបែបនេះ វានឹងក្លាយទៅជាទំលាប់ ទាល់តែវាក្លាយជាទំលាប់សិន បានវាអាចមានការចម្រើនទៅមុខទៀត។ តែ យើងមិនអីចឹងឯណា បែរជាធ្វើតាមតែចិត្តបញ្ជា រួចគិតថា អូធ្វើការភាវធម៍មិនទាន់កើតទេ ធ្វើក៍អត់បានផលដែរ ដូច្នេះ វាលែងបានផល បែរជាមាន នាំឲ្យខាតបង់ទៅវិញ យើងគួរតែគ្រប់គ្រងចិត្ត បែរជា ធ្វើតាមស្តាប់បង្គាប់ចិត្ត។ ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូ ជួយប្រទានពរជ័យ ដល់ខ្ញុំកូណាអាចតាំងសមាធិបានជោគជ័យកុំខានឡើយ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី ។
ការបកប្រែដោយកម្មវិធី AI Artificial Intelligence
អ្នកមិនអាចផ្តោតអារម្មណ៍បានល្អក្នុងកំឡុងពេលស៊ីមរ៉ាន; ដូច្នេះតើការអង្គុយនៅ bhajan គឺជាអ្វី? បន្ទាប់មកខ្ញុំក្រោកឡើង ខ្ញុំមិនអាចអង្គុយគ្រប់ពេលទេ Baba Ji សូមថ្វាយព្រះគុណរបស់អ្នកមកលើខ្ញុំ។ មើល យើងត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ យើងឆ្លើយតបនឹងវិញ្ញាណ ហើយយើងក្រោកពីសមាធិ។ តើ Maharaj Ji និយាយអ្វីខ្លះ? “មិនថាចិត្តរបស់អ្នកផ្តោត ឬអត់ អ្នកត្រូវតែអង្គុយ។ អ្នកត្រូវតែបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក”។ តើអ្នកមិននៅ bhajan, តើអ្នកនឹងអាចឮសំឡេងដោយរបៀបណា? ម្ចាស់ហាងមិននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបើកហាងតែពេលមានអតិថិជនមក!» គាត់បើកហាងរបស់គាត់ពេញមួយថ្ងៃ ហើយស្នាក់នៅទីនោះមែនទេ? បាទ។ ដូច្នេះ ចិត្តនឹងលើកសំណួរទាំងអស់នោះមកឲ្យយើង។ យើងត្រូវធ្វើអ្វីដែលបានពន្យល់ដល់យើង។ ប្រសិនបើដល់ពេលស៊ីមរ៉ាន ធ្វើស៊ីមរ៉ាន។ ដល់ពេលបិណ្ឌបាត ធ្វើបាហាន។ ពេលយើងអង្គុយ យើងនឹងបង្កើតទម្លាប់ ហើយមានតែពេលនោះទេដែលយើងនឹងរីកចម្រើន។ ប៉ុន្តែម្ដងទៀត យើងគោរពតាមវិញ្ញាណ ហើយគិតថា ៖ "វិញ្ញាណនិយាយថាស៊ីមរ៉ានរបស់ខ្ញុំមិនទាន់ពេញវ័យទេ ឬថាខ្ញុំមិនបានសម្រេចនេះឬនោះ!»។ នោះគឺជាការប្រឆាំងផលិតភាព។ យើងរំពឹងថានឹងគ្រប់គ្រងចិត្ត ផ្ទុយទៅវិញ យើងស្តាប់បង្គាប់គាត់ច្រើនជាង។ Baba Ji សូមថ្វាយព្រះគុណ ដើម្បីឱ្យខ្ញុំធ្វើសមាធិតាមដែលខ្ញុំគួរ។ សូមអរគុណ Baba Ji ។
Question No = 01 @ 00- 01: 39
. Baba Ji, my question is on desire. Desire is a bottomless pit, as we heard from the satsang yesterday. It is said that we should not have desires. But how can we live in this physical, materialistic world without desires? One is the ideal; the other is the practical. Ideally yes, there should be no desires, but practically, everything stems from a desire. Even the desire for the Lord is a desire. It’s a desire that makes us move forward. The desire to be clean and to be healthy – I will have food and I’ll go and have a bath. The desire to rest the body – I’ll go and lie on my bed. So we have to channelize these desires. So we can’t suppress the mind, we need to channelize. And as we channelize, then we will come to that level, where we can have the nishkaam karma – desireless action. So at this level, everything is going to stem from a desire. So let’s channelize our desires, to wanting something which will be more permanent than something which just comes and goes away. Thank you.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាទាក់ទងអំពី សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដែលសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានេះ គឺជា កញ្ជើរធ្លុះ គ្មានបាតទេ ដូចដែលយើងទាំងអស់គ្នាបានឮ ចេញពី ព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង កាលពីម្សិលមិញអីចឹង។ ក្នុងកម្មធីដេញដោយសួរសំណួរព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាងនេះ គេបានចែងថា យើងមិនគួរមាន សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាឡើយ។ តែ សួរថា ឲ្យយើងរស់នៅក្នុង អាណាចក្រ ក្នុងចក្រវាឡនៃ សម្បត្តិលោកិយនេះ ដោយគ្មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាបែបម៉េចទៅកើត? ញោម រោះងនេះ មាន ២ ផ្នែក ដែលទី ១ សំដីលើ គំនិតការយល់ឃើញ និង ទី២ សំដៅលើ ការជាក់ស្តែងក្នុងសង្គមមនុស្ស។ ជាទស្សនៈនោះ គឺជារឿងត្រឹមត្រូវណាស់ថា មនុស្សយើងមិនត្រូវ មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាឬ ឥណ្ហានេះ ទេ តែ ក្នុងជីវិតជាក់ស្តែង អ្វីៗទាំងអស់ គឺវា វិវត្តន៍ចេញពី តណ្ហា ឬសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានេះ។ សូម្បីសេចក្តីប្រាថ្នាចង់បានទេវតា ក៍ចាត់ទុកជាសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ឬ តណ្ហានេះដែរ។ ដូចជាថា ខ្ញុំ ប៉ងប្រាថ្នាឲ្យមានរូបរាង ស្អាតបាត និង មានសុខភាពល្អ បរិសុទ្ធ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវតែទៅ រកអាហារ ឬ ហូបបាយ ហូបទឹក ទឹក រួចខ្ញុំទៅ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន បើថា ខ្ញុំមានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ឲ្យ រាងកាយបានសម្រាក គឺខ្ញុំត្រូវទៅរកបន្ទប់់ដេក រួច ដេកលើគ្រែ ដូច្នេះទេ យើងត្រូវ រៀបចំចាត់ចែកកិច្ចការតូចៗ ដើម្បីយើងធ្វើឲ្យសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាយើងបានសម្រេច តាមការចង់បាន។ យើងមិនអាច បង្ខំលើចិត្តទេ យើងត្រូវតែសម្របសម្រួលជាមួយចិត្ត ។ បើយើងអាច សម្របសម្រួលបាន គឺយើងឈានដល់ចំណុចនេះ បើសម្របមិនបានទេ យើងមិនអាចឈានដល់កម្រិតនេះទេ នោះគឺកម្រិតមួយ ដែលយើងធ្វើអ្វីមួយមិនចង់ឲ្យគេសងគុណទេ។ អីចឹងអ្វីៗគ៍សុទ្ធតែមាន សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ជាតណ្ហានេះដែរ។ ហេតុនេះ យើងត្រូវតែធ្វើការសម្របសម្រួលជាមួយចិត្ត ដើម្បី យើងប្រាថ្នា យកអ្វីមួយ យកមគ្គផលមួយ ដែល ជាអនន្ត ជាអមរៈ យើងកុំប្រាថ្នាអ្វីដែលមួយភ្លែតៗ គ្រាន់តែ មកភ្លាម ទៅវិញភ្លែត។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។
Question No = 02 @ 00- 02: 57
Radha Soami, Baba Ji. Thanks for bringing me once again in front of you. My question is : As I’m getting more success in my business, I’m going away from bhajan and simran. Shouldn’t it be the other way around? I mean, if the Lord is giving us His blessings, shouldn’t we take out more time to show our gratitude? Do we really think that it’s our effort which is helping us to make more money and do better? Baba Ji, I know I never ask for anything. It’s just I have a fear that (if) I don’t work more, I will lose money. So ... No, there’s nothing wrong in making money, I think that’s again a fallacy we have. Money is not bad. Without money you can’t function. It’s what you do to earn that money. So money by itself is not bad. It’s just sometimes, we compromise on our values to earn that money – that is bad. So in life, you will have to go forward, or you will go backward. But we need to cherish what He gives us. We need to be grateful for that. Baba Ji, I need your support so that I can do more bhajan and simran. You don’t need my support. You need first to understand how valuable that is for you. Why would I not want everybody to be successful in their meditation? But it’s just that our attention gets diverted. So you have to set your priorities. If He’s blessing you with everything, we should be grateful to Him. Yes, Baba Ji. Radha Soami, Baba Ji.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ដែលមានបាននាំខ្ញុំមកទីនេះជាថ្មី មកនៅពីមុខព្រះគ្រូ។ ខ្ញុំមានសំណួរដែលថា ខ្ញុំកូណាមានជោគជ័យក្នុងការកិច្ចជំនួញ រកស៊ី ខ្ញុំកូណាបាន ឃ្លាតចាកឆ្ងាយចេញពី ការ ស្មឹងស្មាត និងការ ភាវនាធម៍ ត់់ើយើងមិនអាចមានវិធីណាល្អជាងនេះទេឬ? ខ្ញុំចង់និយាយថា បើសិនជាទេវតា ព្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណាមក ចឹងខ្ញុំមិនចាំបាច់ខំខ្លាំងក៍រកស៊ីចំណេញដែរ? ញោម តើញោម គិតថា មិនបាច់មានទេវតាជួយទេ ប្រឹងតែខ្លួនយើងឲ្យតែខ្លាំង គង់តែរកស៊ីមានបានមែនទេ? ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាអត់ដែលបានសុំអ្វីទាល់តែសោះ ពី ទេវតា ខ្ញូំកូណាគ្រាន់តែព្រួយភ័យថា សព្វថ្ងៃបើមិនប្រឹងខ្លួនឯងទេ ប្រាកដជា យ៉ាប់ គ្មានទេវតាណាមកជួយយើងទេ ឬ ថាបើមិនប្រឹងទេ ដឹងតែ ខាតបង់លុយកាក់។ ទេ ញោម ការរកលុយ គ្មានអ្វីជាការខុសឆ្គងទេ អាត្មានៅតែ យល់ថា យើងគិតខុស គឺ លុយមិនអាក្រក់ទេ តែការគ្មានលុយ យើងអត់អាចធ្វើអ្វីបានសោះឡើយ លុយដែលយើងរកបានមក វាមិនអាក្រក់ទេ តែ ត្រូវគិតថា រកលុយបែបម៉េចឲ្យមានតម្លៃ រកលុយតាមផ្លូវអាក្រក់ នោះទើបជារឿងអាក្រក់ ។ ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស យើងត្រូវ ត្រលប់មើលទៅខាងក្រោយផងដែរ ថាទេវតា ទ្រង់បានជួយអ្វីខ្លះដល់យើង? យើងត្រូវតែអរគុណទេវតា ដែលមានជួយឲ្យយើងមានពរ មានជ័យ។ កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណព្រះគ្រូណាស់ សូមជួយខ្ញុំកូណាអាចមានពេលធ្វើ ពិធីស្មឹងស្មាត និងភាវនាធម៍។ ញោម មិនចាំបាច់ទាមទារ ឲ្យអាត្មាជួយទេ ញោមត្រូវ ស្វែងយលអត្ថន័យនេះគារធ្វើសមាធិនេះ ត្រូវដឹងម៉េចបានជា មនុស្សទាំងអស់ មិនជោគជ័យក្នុងការតាំងសមាធិ មេចបានមានខ្លះគេជោគជ័យ ដូច្នេះ ញោមត្រូវធ្វើចំណាត់ថ្នាក់អាទិភាព កិច្ចការមួយណាសំខាន់ជាង ការរកស៊ី ឬ មួយការតាំងសមាធិ ការធ្វើធម៍? បើសិនជាទេវតាជួយយើងគ្រប់រឿងមែន ដូច្នេះ យើងគួរតែអរគុណ ដល់ទេវតា។ កូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Question No = 03 @ 00- 04: 42
My question is, if we are the marked sheep and then how did it take me so long to come on this path, to join Sant Mat? What was the hurry? Sorry? What was the hurry? There is no hurry but I felt that I have lost so much time ... No, no, it’s not time lost, it is time gained. You do anything in a hurry, without thinking, there will always be doubts. But if you take your time, think about it properly, then ... Because at the ending of the day, you’re only going to get from your own experience. And that experience will only come when you put it into practice. And if I’m half-hearted in what I’m doing, I’ll never be able to practice. So it’s better to take your time, think about it. But once you’ve taken that step, then it is the practice. Thank you, Baba Ji.
សំនួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថា យើងទាំងអស់គ្នា គឺជាសត្វ ចៀម ដែលគេមាន គូសសញ្ញាចំណាំ រួចហើយ តែ ម៉េចបានជាចំណាយពេលយូរម្លេះដើម្បីនាំសត្វចៀមដូចពួកយើងឡើងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ឬ ដើរលើផ្លូវ ព្រះសុទ្ធសាងមួយនេះ? ញោម ចុះម៉េចបានជា ញោម ប្រញាប់ តក់់ក្រហល់ខ្លាំងម្លេះ? ថាម៉េច ព្រះគ្រូ សុំម្តងទៀត ញោម ម៉េចបានជា ប្រញាប់យ៉ាងនេះ? ព្រះគ្រូ នេះមិនមែនជាការប្រញាប់អីទេ តែយើងទាំងអស់គ្នាខាតបង់ពេលវេលាច្រើនណាស់ទៅហើយ...ទេ ទេ ញោម នេះ មិនមែនជាការខាតបង់ពេលវលេាអីទេ តែជាការចំណេញពេលវេលាទៅវិញទេតើ ។ ញោម ធ្វើអ្វីតែងតែ ប្រញាប់ប្រញាល់់ ដោយគ្មានយកពេលវេលាមកធ្វើការគិត ពិចារណា យើងធ្វើអីតែងតែមានការសង្ស័យមិនច្បាស់ តែ បើយើង យកពេលវេលា មកគិត មក គូរ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នោះនឹងបានមគ្គផល ដោយសារនៅ នាទីចុងក្រោយ យើងនឹងបាន ជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលបទពិសោធន៍នេះ ទទួលបានតាមតែ រយះការអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ បើសិនជា លឿន ឬប្រញាប់ ចង់ធ្វើអ្វីមួយ យើងគិតភ្លាមធ្វើភ្លាម ដោយអត់ទាល់បាន អនុវត្តន៍ផ្ទាល់ទេ ហេតុ ដូច្នេះជាការល្អ ត្រូវ យកពេលវេលា មកគិត បន្ទាប់់ពី គីតរូច សឹម គួ ឬ អនុវត្តន៍ផ្ទាល់ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ ។
Question No = 04 @ 00- 05: 38
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for the opportunity. I’m not saying that I have questions, but rather I have doubts. My mom just passed couple of months ago. And I came here with her ashes. I belong to an orthodox Brahmin family. And I’m the first person in the family who became a satsangi. I went with her ashes, and all those things, when I see, I don’t think my family would do it for me. Would I not get salvation then? Why? See, these are social norms. The idea is ... There’s no spiritual element in all what is done after the death. The idea was to take your mind away from the sadness. Because you’ve experienced some loss, so they do all this pooja (worship) and all this thing to distract you, to take your mind away from this. But to think that if you don’t do the pooja, that somebody’s karmas are going to change – it’s not like that. And again, what we call “immersion of ashes,” was basically that you put the ashes in running water. But over a period of time, because they concentrated in a particular place, so that myth started that only in Haridwar, or only in Varanasi. Why? God doesn’t stay in the other places? You can put it anywhere. In your own countries, if it’s a running river, you can put it there. It’s the same thing.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សម្រាប់ឪកាសនេះ ខ្ញុំកូណាគ្មានសំណួរទេ តែមានជាការ សង្ស័យ មិនច្បាស់។ ម្តាយខ្ញុំកូណាទើបតែស្លាប់ចែកឋានទៅ ប៉ុន្មានខែមុននេះ ខ្ញុំកូណាមកទីនេះ ដោយនាំយក ធាតុ ជាផេះ របស់គាត់មកដែរ ។ គ្រួសារខ្ញុំកូណាកាន់សាសនា អ័រតូដុក ព្រហ្មមញ្ញសាសនា។ ក្នុងក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ គឺមានតែខ្ញុំកូណានេះ ដែលជា មនុស្សទីមួយ មកចូលបួសក្នុង ផ្លូវព្រះធម៍សុទ្ធសាង ( អ្នកហូបបួស) ។ ខ្ញុំទៅណា ក៍នាំធាតុម្តាយខ្ញុំទៅជាមួយដែរ ខ្ញុំឃើញអ្វីៗសុទ្ធតែមានរូបម្តាយខ្ញុំ តែ សមាជិកគ្រូសារខ្ញុំ ពួកគាត់មិនចង់ឃើញខ្ញុំធ្វើបែបនេះទេ ។ ព្រះគ្រូ បើអីចឹង ខ្ញុំកូណានឹងបាន សង្រ្គោះ salvation ទេឬ? ។ ញោម ទាំងនេះ គឺជា ក្រមសីលធម៍សង្គម ។ គំនិតដែលគែធ្វើអីចឹង អត់មានធាតុ ព្រះធម៍អ្វីទេ ដោយសារថា ពេលស្លាប់់គឺគ្មានធាតុធម៍នេះឡើយ អ្វីដែលគេចង់សំដៅ គឺថា ចង់ឲ្យយើង កុំមានការពិបាកចិត្ត។ ដោយសារ ញោម ធ្លាប់មានការបាត់បង់សមាជិកគ្រូសារ គេធ្វើពិធីគោរពបូជា ជា បញ្ជរាសី ដើម្បីកុំឲ្យយើងព្រួយ កើតទុក្ខសង្រេក ។ យើងគិតថា បើអត់បានធ្វើបុណ្យជូនគាត់ទេ នោះ កម្មារបស់គាត់អាច នៅដដែល គ្មានបានមគ្គផល ឬ បានបុណ្យ តែនេះជាការយល់ច្រលំ នេះជាការគិតខុស នេះជាពិធី យកផេះជ្រមុជទឹក ឬ យកផេះបោះចូលទឹកទន្លេ “immersion of ashes, ដែលជា ពិធីមួយ គេយក ផេះធាតុហ្នឹង បង្ហោះទៅតាមទឹកហូរ នេះជាគំនិតពីដំបូង គេគិតឃើញអីចឹង តែដោយសារ ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ ច្រើនទៅៗ យើងបែរជានាំគ្នា គិតដល់អំពី ទាល់តែ យកធាតុ ផេះទាំងនោះមកដល់ ប្រាសាទ ហរិវត្ត Haridwar បានវាត្រូវ ឬ ទាល់តែ យកមក បោះចូលទន្លេ គង្គារ បាន ល្អ ។ នេះជាការគិតខុស។ ព្រះគ្រូ ម៉េចបានជា នេះជាគិតខុស? ញោម គឺដោយសារ ទេវតា ឬ ព្រះ អត់មានគង់់ សណ្ឋិតនៅកន្លែងណាផ្សេងទេ អីចឹង ញោមអាច ដាក់ធាតុ ឬ ផេះហ្នឹង នៅកន្លែងណាក៍បានដែរ ឲ្យតែយើងចង់ថាមានទឹកទន្លេហូរ អីចឹងយើង បោះផេះនោះចូលទៅ។ គឺ វាដូចតែ គ្នាទេ ។ កូណា ព្រះគ្រូ
Radha Soami, Baba Ji. Thank you so much for giving me this opportunity. You have given so much success, money, and despite that, I have been like living in so much anxiety and fear, since last couple of years, which it just ... That’s the irony. The more He gives us, the more we worry. People who have nothing to lose they have no worry. More possessing – more possessed. Less possessing – less possessed. So, I mean we should be grateful, but we start worrying. It’s a total contradiction. Even if I try to be grateful, that anxiety’s just not going away. Maybe it’s because of the people, not doing the things in the way we want them to. “Man should only worry over what can be averted.” Worry about that which is in your hands. If everything is coming with His grace, we’re just recipient of His grace. So why worry about it? You think these things are permanent or they’ll stay with you forever? Then? If He’s given you the opportunity, enjoy it and be grateful.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ការផ្តល់ឪកាសដល់ខ្ញុំកូណា ព្រះគ្រូ បានប្រទានជោគជ័យច្រើនណាស់ដល់ខ្ញុំកូណា ទាំងលុយកាក់ ទាំង អ្វីៗផ្សេងទៀត ដែលទាំងនេះ វាហាក់ដូចជា ធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំកូណារស់នៅ ជាមួយភាព ភ័យខ្លាច អស់កម្លាំង ហត់នឿយ គឺខ្ញុំកូណាជូបប្រទះ រឿងបែបនេះ រយះពេល ២ ទៅ ៣ ឆ្នាំ មកហើយ។ ញោម យើង កំពុសរស់នៅ យុគ្គសម័យដែក បានន័យថា ទេវតាប្រទានឲ្យយើងកាន់តែច្រើន នោះយើងព្រួយ ភ័យបារម្ភ កាន់តែច្រើនដែរ មនុស្សខ្លះដែលអតើមានអ្វីដើម្បីខាត បង់ ឬ បាត់បង់ ពួកគេអត់មានអីត្រូវព្រួយបារម្ភទេ ។ យើងរកមុខរបរកាន់តែច្រើន យើងកាន់តែមានបាន យើងរកមុខរបរកាន់តែតិច យើងកាន់តែមានតិចទៅៗ More possessing – more possessed. Less possessing – less possessed. ត្រង់់នេះ អាត្មាភាពចង់សំដៅថា យើងគួរតែអរគុណទេវតា តែបែរជាភ័យ ព្រួយទៅវិញ គឺថា អ្វីៗខុសផ្ទុយគ្នាទាំងស្រុង ។ បើទោះបីខ្ញុំកូណា អរគុណទេវតា តែ ការពិបាកចិត្តធុញថប់វានៅតែមានដដែល។ ញោម រឿងនេះវាអាស្រ័យតាមមនុស្ស យើងដែល យើង កុំគម្បីធ្វើអ្វីមួយតាមចិត្តយើង ចង់ឲ្យគេអ្នកផ្សេងគេធ្វើតាមយើង ។ មនុស្សយើង តែងតែព្រួយណាស់ ព្រួយរឿងគេបដិសេធ។ យើងត្រូវមានព្រួយអ្វីដែលមាន នៅក្នុងដៃយើង ។ បើអ្វីៗយើងបាន មកពី ពរទេវតាប្រទាន ដូច្នេះ យើងគ្រាន់តែ ជាអ្នកទទួកពរ ពីទេវតា ចុះម៉េចបានជាយើងព្រួយ? យើងគិតថា របស់បានមក ទាំងនេះជា របស់ អមតៈ អនន្តឬ? ឬថា របស់ហ្នឹងវានៅជាមួយយើង រហូត? អីចឹងទេ បើសិនជា ទេវតាប្រទានឪកាសដល់យើង ចូរយើងរីករាយចុះ ចូរយើងសប្បាយចុះ ។
Question No = 05 @ 00- 08: 26។
Baba Ji, I sometimes listen to a shabad (hymn). It is a hymn by Dadu Sahib and one of the lines was : “O Dadu, I am not worthy of having the Lord’s darshan.” Hearing this shabd, I feel that if a great saint like him is saying like this, then where do I stand? He is describing our condition. The day we become worthy of attaining that goal, we will not be here anymore. We are only in this body because we have karma. That is why we are here – the Lord has given us an opportunity to settle this karmic account. So to think that while in this body, someone will become perfect, and then all of his karmic accounts will be settled … But once that happens, he won’t remain here! So as long as we are within the physical realm, we are all unworthy. We will become worthy when we settle all our karmic accounts, and we return home and attain union with Him. It’s like a tiny drop. No matter how much dirt it contains, when that drop merges into the ocean, the ocean has the capacity to absorb that little bit of dirt into itself, and to make the drop clean and pure like itself.
ព្រះគ្រូបាបាជី ជួនកាលខ្ញុំកូណាស្តាប់ ការសូត្រធម៍ ដែលស្មូតដោយ ព្រះគ្រូ ដាឌូ សាហ្សីប ហើយមានឃ្លាមួយនោះ សូត្រថា " ឪ ព្រះពុទ្ធអង្គម្ចាស់ ខ្ញុំកូណាគ្មានភ័ព្វសំណាងបានជួបព្រះធម៍ដ៍ចម្រើន មានព្រះធម៍ដ៍ចម្រើន ខ្ញុំកូណា ដូចមានព្រះអង្គដ័ឧត្តម តែខ្ញុំកូណាគ្មានវាសនា មិនដឹងឈនៅទីឯណា ? ព្រះធម៍នេះ សូត្រចេញមក រៀបរាប់ដូចលក្ខខណ្ឌយើងទាំងអស់គ្នានាពេលនេះ ថ្ងៃណាដែលយើងមានបុណ្យភ័ព្វសំណាងបានជួបព្រះធម៍ដូចបំណង ប៉ងប្រាថ្នា ពេលនោះ យើងអាចនឹងលែងមានជីវិតលើផែនដី។ ញោម យើងមានតែ រូបរាងកាយទេ ព្រោះថា យើងមាន កម្មា ដោយសារយើងមានកម្មានេះ បានជាយើងមកនៅលើផែនដីនេះ ទេវតា ឬ ព្រះ ប្រទានពរឲ្យយើងមកនៅលើផែនដី ដើម្បីយើង ទូទាត់កម្មា របស់យើង ពេលមានរូបកាយជាមនុស្សនេះ អ្នកណាឡើយ ក្លាយជាមនុស្សទេព ដ៍ប្រសើរ ឥតទោះ នោះ កម្មាគេនឹងទូទាំង លាងសម្អាតបានប្រពៃ អ្នកនៅមានកម្មាពារ មិនទាន់សម្អាត គេនៅស្ថិតល់ើផែនដី អីចឹងទេ អ្នកណាដែលមិនទាន់អស់កម្មពារ គឺគេនៅតែស្ថិតនៅលើផែនដីជាបន្ត យើងនឹងបាន ស្អាត លាងអស់កម្មពារ និង អាចមានវាសនាត្រឡប់ទៅឋានលើវិញ និងបានចូលរួមជាមួយ ទេវតា នៅឋានទេវតាឡើងវិញ ប្រៀបដូចជា កូនដំណក់ទឹកមួយដ៍សែនតូច មិនថាមាន កម្ម មានពណ៍អាក្រក់ ពេលមួយនោះ ដំណគ់ទឹករលាយចូលជាមួយមហាសាគរ មហាសាគរមានមត្ថភាព លាងសម្អាធដំណក់ទឹកកខ្វក់តូចមួយនេះឲ្យ ស្អាត បរិសុទ្ធ ប្រសើរក្រៃណា ល្អដូចជា មហាសាគរផងដែរ។
Question No = 06 @ 00- 09: 46
Baba Ji, may I ask a question? “If my Guru and God appear together, whose feet should I bow to? I sacrifice myself to my Guru, for he is the one who revealed God to me.” Then who is greater amongst the two, O Lord? Is the Guru greater, or is God greater? No, God is greater. But we haven’t seen God, right? That is why this has been written – We can only have faith in the one we have seen. If we haven’t seen someone, and we don’t know anything about them ... So this is just a manner of expression. But no one can be greater than God, right? I have another question, Baba Ji. What is wrong with wearing red-colored clothes? No, no, there’s nothing wrong with it. My Lord, people hate me because of this. No, no. I had to change my clothes to receive initiation. The ones who hate you actually hate themselves, not you. We have just created our own concepts, that things should be this way or that way. We wear clothes to cover our body, not to show others what we’re wearing. So, to cover the body, any clothes I wear are fine. People who believe in these things are limited in their thinking. You shouldn’t worry about it.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរថា " បើសិនជា ព្រះគ្រូ និង ព្រះ បង្ហាញព្រះកាយរួមគ្នាក្នុងពេលតែមួយ តើខ្ញុំកូណាត្រូវក្រាបថ្វាយបង្គំបាតជើងព្រះមួយណា? សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំកូណា ថ្វាយខ្លួនបំរើព្រះគ្រូ ដែលខ្ញូំកូណា ចាត់ទុកថាជាព្រះនៃខ្ញុំកូណា " ដូច្នេះ តើព្រះមួយណាសំខាន់ជាង? ធំជាង? តើជាព្រះគ្រូដ៍មហិមារ ឬ ព្រះដ៍មហិមារ? ទេ ញោម ព្រះគឺធំមហិមារជាងគេ តែ យើងមិនដែលបានឃើញរូបកាយព្រះនេះទេ មែនអត់? ហេតុដូច្នេះបានជាមានគេសរសេរថា -ចូរយើងមានស្វាមីភ័ក្រគោរពប្រតិបត្តិតែជាមួយ ព្រះណាដែលយើងបានឃើញ បានជួប ប់ើយើងមិនដែលបានឃើញព្រះណាមួយផងហ្នឹង បើយើងមិនដឹងថា ព្រះនោះមានរូបរាងយ៉ាងម៉េចផងហ្នឹង អីចឹងឲ្យយើង...ដូច្នេះ រឿងនេះវាគ្រាន់តែជាការ បង្ហាញ អារម្មណ៍ចេញមកខាងក្រៅ តែជាការពិតណាស់ អត់មាន អ្វី អ្នកណាដែលធំជាង ព្រះទេ មែនទេ? ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរមួយទៀត ថា អ្វីជាការខុសឆ្កងក្នុងការ ស្លៀកសំលៀកបំពាក់ពណ៍ក្រហម? ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្វីជាការខុសទាស់ក្នុងការស្លៀកពាក់ព័ណក្រហមនេះទេ ព្រះគ្រូ ជាម្ចាស់ មនុស្សម្នាគេស្អប់ខ្ញុំ កូណាណាស់ ព្រោះខ្ញុំកូណាស្លៀកពាក់ពណ៍ក្រហម ខ្ញុំកូណាត្រូវតែដូរទៅជាពណ៍ក្រហម ដើម្បីខ្ញុំកូណា បូស ញោម អ្នកណាដែលគេស្អប់ ញោម គឺគេនោះស្អប់ខ្លួនគេផ្ទាល់វិញទេ យើងតែងតែមានការ បង្កើតជា ទស្សនៈ ជាទ្រឹស្តីផ្ទាល់ខ្លួនឡើងមក យើងប្រើសំលៀកបំពាក់ដើម្បីបិទបាំងរាងកាយ មិនមែនដើម្បី ន័យថាម៉េចទេ តែ ព្រះគ្រូ បើខ្ញុំកូណាស្លៀកពាក់ពណ៍ផ្សេងពួកគេមិនស្អប់ខ្ញុំកូណាទេ ទេ ទេ ញោម ពួកគេមានទស្សនៈតាមការគិតរបស់គេ ញោម មិនគួរខ្វល់ជាមួយគេច្រើនពេកទេ ។
Question No = 07 @ 00- 11: 14
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I have just one question. Both my children work in the share market. Is this wrong, Baba Ji? Look, it’s okay for a long-term investment. But to play the market, and buy and sell repeatedly ... I don’t think that anyone is intelligent enough to be able to make money that way – it leads to more losses. We should work for our earnings. There is more prosperity in a livelihood earned by our own sweat and blood. Thank you for answering my question.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរតែ ១ ទេ គឺថា កូនៗរបស់ខ្ញុំកូណាទាំងអស់ សុទ្ធតែធ្វើការនៅ ផ្សារភាគហ៊ុន តើនេះជាការខុសដែរឬទេ? ញោម រឿងនេះ បើមើលរយៈពេលវែងទៅមុខ ឃើញថាវាល្អណាស់ក្នុងការវិនិយោគទុនពេលវែង តែ ការលេងផ្សារហ៊ុន ការទិញភាគហ៊ុន ការលក់ភាគហ៊ុន ទាមទារការធ្វើដដែលៗ...អាត្មាភាពគីតថា គ្មានអ្នកណាម្នាក់គេមានបញ្ញាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី រកលុយតាម ផ្សារហ៊ុននេះទេ វាអាចមានជោគជ័យមែន តែវាកាន់តែមានចំនួនតិចណាស់។ យើងគួរតែរកលុយតាមផ្លូវបស់យើងវិញ ដែលវា មានមោទនភាព ជាង ក្នុងការរស់នៅ រកស៊ីតាម ញើស ឈាមខ្លួនឯង។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូសម្រាប់សំនួរនេះ ។
Question No = 08 @ 00- 11:52
Baba Ji, I sing shabads at my satsang center. And I am also in the singing profession. The committee at the center has told me to stop singing as a profession. No, no, there’s no problem with it, you’re most welcome to sing. There’s no problem. But, Baba Ji... But just be mindful about one thing – don’t sing songs that are inappropriate.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូត្រធម៍ នៅ មណ្ឌលព្រះធម៍សុទ្ធសាង ខ្ញុំកូណាគឺជា អ្នកចម្រៀងអាជីពផងដែរ កាលណោះ គណកម្មាធិការមណ្ឌលព្រះធម៍សុទ្ធសាង គេប្រាប់ខ្ញុំកូណាឲ្យឈប់ស្មូត បែប ជាអាជីពនេះទៅ ...ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្វីទាស់ខុសក្នុងរឿងនេះទេ ញោមអាចច្រៀង ឬ ស្មូតបាន យើងអបអរសាទរ ណាស់ គ្មានអ្វីជាបញ្ហាទេ តែ តែ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណានៅតែចង់..អឺ...ញោម ៗ ត្រូវចងចាំជានិច្ចរឿងមួយ គឺ ថា កុំច្រៀងចម្រៀង ឬ ស្មូត្រ បទណាដែលវាមិនសមរម្យ ។
Question No = 09 @ 00- 12:19
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for taking me out of 8.4 million life forms and giving me a human birth. And also, for giving me the opportunity in this human lifetime to stand before you today. I have a few questions, Baba Ji. When my mother wants to ask you for something, she often talks to your photograph. Baba Ji, do you hear what she says? I often ask her, “Who are you talking to?” And she says, “I’m talking to my farmer friend from Moga!” Look, everybody needs an anchor in life. And we should never take away someone’s anchor. You see, we go through so many ups and downs in life, and the mind gets a little perturbed. So, if we can vent our frustration in this manner, the mind feels at peace. So, it is a question of faith. We should never shatter anyone’s faith.
Baba Ji, my next question is that my faith sometimes wavers. And my father often tells me, “Why do you get stressed? Baba’s with us!” Baba Ji, are you with me? Well, the Lord is with everyone. At this stage, we can’t see Him. That is why we don’t experience Him. This is why Bulleh Shah said, “That Lord is not separate from us; besides the Lord, nothing else exists! But we lack the eye to see this.” It’s a question of faith; it’s a question of love. One who has faith will never feel a lack of anything.
ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណជាអនេកដែលបាន យកខ្ញួំកូណាចេញពី ៨.៤ លានធម្មខន្ត ឬ ជីវិតសត្វលោក និងបាន ប្រទាន ឲ្យខ្ញុំកូណាមាន កំណើត ជាមនុស្សលោក។ ខ្ញូំកូណាក៍សូមអរព្រះគុណដែលទ្រង់បានប្រទានឪកាសឲ្យខ្ញូំកូណាបានឈនៅចំពោះមុខព្រះគ្រូថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរ មួយចំនួន ព្រះគ្រូបាបាជី ម្តាយខ្ញុំកូណា សុំខ្ញុំកូណាជួយសួរព្រះគ្រូរឿងខ្លះ ម្តាយខ្ញុំកូណាតែងតែ និយាយជាមួយ រូបថតព្រះគ្រូជាញឹកញាប់ ព្រះគ្រូ តើព្រះគ្រូមានបានឮសូរម្តាយខ្ញុំកូណានិយាយដែរឬទេ? ខ្ញូំកូណា តែងតែសូរទៅម្តាយថា មែ មែ និយាយទៅកាន់អ្នកណា? គាត់តបថា មែ និយាយជាមួយ មិត្តចាស់របស់មែ មូហ្គា ។ ញោម មនុស្សរាល់គ្នាតែងតែត្រូវការ យុថ្កា ក្នុងឆាកជីវិត យើងក៍មិនត្រូវយកចេញ នូវអ្វីដែលពួកគេគិតថាជា យុថ្កា នេះដែរ ដូចយើងបានឃើញទាំងអស់គ្នា ឆាកជីវិតមនុស្ស មានឡើង មានចុះ ចំណែកចិត្ត ក៍វាមានទទួលបាន បទពិសោធន៍នេះដែរ អីចឹងបើសិនជាយើង យកឈ្នះលើ ការរំជួលចិត្ត ពិបាកចិត្ត ភ័យព្រួយនេះបាន នោះ ចិត្តវានឹងមាន សេចក្តីស្ងប់ជា សន្តិ។ នេះជា បញ្ហានៃការមានជំនឿទុកចិត្តលើអ្នកណាម្នាក់ ដូច្នេះ យើងមិនត្រូវរារាំង ការមានជំនឿនេះទេ។
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទី ២ បន្ទាប់នេះ គឺថា ការមានជំនឿ មានសទ្ធាជ្រះថ្លារបស់ ខ្ញុំកូណាមានការប្រែប្រួលមិនទៀង ឪពុកខ្ញុំកូណាតែងតែសួរថា ម៉េចបានជាកូនឯងពិបាកចិត្តម្លេះ? ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាផង ព្រះគ្រូនៅជាមួយខ្ញុំកូណាដែរទេ? ញោម ជាការពិតណាស់ ទេវតា ឬ ព្រះគង់សណ្ឋិតនៅជាមួយ មនុស្សគ្រប់គ្នាមែន តែ គ្រានេះ ដំណាក់កាលនេះ យើងមិនអាច មើលឃើញ ទេវតា ឬ ព្រះនៅឡើយទេ ហេតុនេះ បានជាយើងគ្មានបទពិសោធន៍អ្វីជាមួយ ព្រះអង្គឡើយ។ អីចឹងបានជា ព្រះគ្រូ ប៊ូឡាស្ហាប ទូលថា ព្រះមិនបែកចេញជាពីមនុស្សលោក ព្រះមិនគង់ទៅទីណាផ្សេងឡើយ តែ យើង ខ្វះភ្នែក ដែលអាច មើលឃើញ ទេវតា។ យើងនៅមានបញ្ហានៃការ ជឿជាក់់ សទ្ធាជ្រះថ្លា និង សេចក្តីស្រលាញ់។ មនុស្សណាដែលគេមាន សេចក្តីជឿជាក់ មានសទ្ធាជ្រះថ្លាជាមួយ ព្រះ ឬ ទេវតា គេមិនដែលមានអារម្មណ៍ថា ខ្វះខាតអ្វីសោះឡើយ ។
Question No = 10 @ 00- 14:07
Baba Ji, where should we focus our attention when we sit in meditation? At our third eye? On God? Or on the Names we are repeating – on our simran? The purpose of meditation is to prepare ourselves and make ourselves worthy to have His darshan. In our present condition, we are limited to the physical. When we focus our attention and hold it behind the eyes, that is when we will begin our true spiritual journey. Then we will become worthy of having the Lord’s darshan.
ព្រះគ្រូបាបាជី នៅពេលអង្គុយតាំងសមាធិ តើខ្ញុំកូណាគួរតែផ្ចង់អារម្មណ៍កន្លែងណាឬចំណុចណា? នៅចំណុចភ្នែកកណ្តាល? នៅលើ ទេវតា? នៅលើព្រះធមួដែលយើងកំពុងទន្លេញ ឬ មួយ នៅពេលធ្វើពិធី ភាវនាធម៍? ញោម គោលបំណងនៃការតាំងសមាធិ គឺដើម្បីទន្ទេញធម៍ដដែលៗដោយខ្លួនឯង និង ដើម្បី ឲ្យខ្លួនយើងមានព្រះធម៍។ យើងមានចំណុចខ្វះខាត ដោយសារយើងផ្ចង់លើអ្វីដែលជារូបរាងមើលឃើញ គឺស្ថិតនៅ ឋាន អាណាចក្រ នេះជាចំណុចខ្វះខាត។ យើងត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍នៅពីខាងក្រោយភ្នែក ឬភ្នែកទី៣ នេះ ដែលជា ដំណាក់កាលយើងចូលដល់ ផ្លូវព្រះធម៍ ក្នុងឋានពុទ្ធចក្រ។ គ្រាចុងក្រោយនេះ ជាពេលដែលយើងទទួលបាន ព្រះធមួ ពីទេវតា។
Question No = 11 @ 00- 14:53
Hazur Ji, as you know, I have completed the meditation homework you gave me. Now, I am ready to do any seva you want me to do. Your wish is my command. This body and soul are ready to go wherever they are needed. You see, no matter how much meditation we do, as long as we are within the realm of the physical, our work is never complete. So, from our side, we can just put in the effort – He is the one who will shower His grace. So do your meditation and focus more on that. The second thing is that when you granted me initiation, it was a very intense time – it felt as if everything was accomplished according to your will. After that, when my soul was presented to you inside, your form appeared and gave me darshan – you already know all this. So, that entire process is complete. Now, all I can do is present myself in your service. As I said, when we think that we have reached a certain stage, our journey is far beyond that. So, we should digest everything He has given, gain strength from it, and move forward. We have to live in His will. “Whatever pleases Him, O Nanak, that alone is good.” So, living in His will ... Meditation is the highest seva. And we should never think … The day our meditation is complete, we will not remain in this physical realm. We are in the physical realm because we still have karma. And we need to settle those karmic accounts; we need to fulfill those responsibilities. So, we should focus on meditation.
ព្រះគ្រូ ហាហ្សីជី ខ្ញុំកូណាបានបញ្ចប់កិច្ចការផ្ទះគឺការតាំងសមាធិរួចហើយ ព្រះគ្រូក៍ដឹងដែរ។ ពេលនេះ ខ្ញុំកូណាបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច ដើម្បីបំរើព្រះតាមតែព្រះគ្រូចង់បាន។ ញោម អាត្មាបញ្ជាអ្វី គឺជា ប្រាថ្នារបស់ញោម។ រូបកាយនេះ ព្រលឹងនេះ គឺត្រៀមរួចជាស្រេចនឹងចេញទៅកន្លែងណាក៍ដោយដែលមានតម្រូវការចាំបាច់។ ដោយសារយើងកំពុងនៅក្នុង ឋានអាណាចក្រនេះ មិនថាយើងបញ្ចប់កិច្ចការតាំងសមាធិទេ គឺ ការងាររបស់យើងនឹងមិនបានចប់សព្វគ្រប់ឡើយ ដូច្នេះ កិច្ចការញោម គឺមានតែ ការខិតខំប្រឹងប្រែង ខ្លាំងក្លា ចំណែក លទ្ធផលជា ព្រះមេត្តាធម៍ពីទេវតាគឺទេវតាជាអ្នកបង្ហាញទៅញោមវិញ។ អីចឹងការងារញោមត្រូវធ្វើសមាធិ ផ្ចង់លើការធ្វើសមាធិ កិច្ចការទី២ ជាបន្ទាប់ គឺពេលណា ញោមឲ្យអាត្មាភាពបំបួស ពេលនោះ ការងាររបស់ញោម កាន់តែ មមាញឹក គឺជាពេលដែលគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ត្រូវតែសម្រេចជោគជ័យតាមអ្វីដែលញោមប្រាថ្នា។ ពេលនោះ ព្រលឹងញោម ចូលមកសណ្ឋិតក្នុងខ្លួនញោម ញោមបានដឹង និង មានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនញោម រឿងនេះ ញោមក៍ដឹងដែរ ថា ទាំងអស់នេះ មានដំណើរការជា ខ្សែសង្វាក់។ ដោយសារយើងកំពុងនៅក្នុងកម្រិតឋានអាណាចក្រមនុស្សលោក ដូច្នេះ យើងអត់ដឹងពី ឋានទេតា ឬ ពុទ្ធចក្រទេ ហេតុនេះ យើងត្រូវតែមានអំណរ អរគុណ អ្វីដែលទេវតា ប្រទានដល់ញោម។ ញោម ត្រូវ ទទួលយកចំណុចខ្លាំងចេញពីកិច្ចការញោមធ្វើ រួច ធ្វើដំណើរទៅមុខ ពឹងលើភាពខ្លាំងដែលញោមមាន យើងត្រូវតែរស់់នៅ តាមឆន្ទះ ឬ ប្រាថ្នាទេវតា យើងត្រូវតែ អរគុណទេវតា មានតែ ពរ មានតែ ទ្រព្យទេវតាទេដែល ប្រពៃ ល្អ ដូច្នេះ ត្រូវរស់នៅ តាមប្រាថ្នាទេវតា ។ ការតាំងសមាធិ គឺជា ការបំរើទេវតាមួយដែលប្រពៃជាងគេបង្អស់ ។ យើងកំគិតថា ធ្វើសមាធិចប់ ព្រោះកាលណាធ្វើសមាធិចប់ យើងក៍លែងមានជីវិតលើផែនដីនេះដែរ យើងអាចនៅលើអាណាចក្រជាផែនដីនេះ ដោយសារយើងនៅមាន កម្មា យើងត្រូវតែរស់នៅដើម្បីលាងសម្អាតកម្ម យើងត្រូវរស់នៅដោយមាន ការទទួលខុសត្រូវ ដូចនេះ យើងត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍លើការតាំងសមាធិ ។
Question No = 12 @ 00- 17:30
Radha Soami, Baba Ji. My question is: What is the purpose of a human being’s life? Self-realization. Baba Ji, if we’ve made a promise to someone, and we cannot fulfill that promise in this life, then are we punished for it? Why use the word “punishment” ? We are just beggars at His door. If someone thinks that he can finish all his karma on his own – he cannot. But if we live in His will and enter that spiritual realm, He will automatically shower His grace and lighten our load.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំនួរខ្ញុំកូណា គឺថា អ្វីជាគោលបំណងនៃជីវិតមនុស្សលោក? ញោម គឺ ការទទួលស្គាល់ថាមានទេវតានៅក្នុងខ្លួន Self-realization.។ ព្រះគ្រូបាបាជី ចុះបើសិនជាយើងសន្យាជាមួយគេណាម្នាក់ តែ យើងមិនបានបំពេញការទទួលខុសត្រូវដូចការសន្យាទេ តើយើងនឹងមានទណ្ឌកម្ម ឬ បាបកម្មនេះដែរឬទេ? ញោម ម៉េច បានជាញោម ប្រើពាក្យថា " ទណ្ឌកម្ម" យើងគ្រាន់តែជា អ្នកសុំទានដ៍ក្រីក្រកំសត់ពីទេវតាប៉ុណ្ណោះ។ បើសិនជាមានគេណាម្នាក់ គិតថា មានគេអាចបញ្ចប់កម្មា របស់គាត់បាន នេះជាការគិតខុស គឺមិនអាចបែបនេះទេ តែ បើសិនជា យើងរស់នៅតាម ប្រាថ្នាទេវតា យើងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ចូលទៅក្នុងឋានទេវតាជាមួយទ្រង់់ អីចឹងទ្រង់នឹងបង្ហាញពី ព្រះមេត្តាករុណាសណ្តោសប្រណីរបស់ទ្រង់ ហើយអំរែកកម្មលើស្មាយើងក៍វាស្រាលជាងមុនដែរ ។
Question No = 13 @ 00- 18:18
Radha Soami, Baba Ji. Sometimes, the Master showers his grace on someone, and then later, that person makes a mistake, and cannot digest that grace. When the Master bestowed that grace, did he know that the person wouldn’t be able to digest it? His job is to give. He is not going to hold back from doing his work. What is the duty of the parents? They try to look after their children all the time. Now, the children may or may not listen to them – that’s a different matter. But even if the child turns out to be incompetent, that doesn’t mean the parents will love him any less.
ព្រះគ្រូបាបាជី មានពេលខ្លះព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យឲ្យអ្នកណាម្នាក់ បន្ទាប់មក ជននោះ បង្ករជាកំហុសឆ្គង ហើយគាត់ហ្នឹងមិនអាច បានពរ តាមដែរទេវតាប្រទានពរឲ្យមកទេ ( អត់បានបុណ្យ) អីចឹងសួរថា ពេលដែល ព្រះគ្រូ ប្រគេនពរមកហ្នឹង មានបានដឹងទេថា ជននេះគ្មានសំណាងមានលទ្ធភាពដើម្បី ទទួលបុណ្យហ្នឹងទេ? ។ ញោម ទេវតា មានកិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺកិច្ចការប្រទានពរ ឲ្យពរ ទេវតា អត់មានកិច្ចការណាសម្រាប់យក ពរ យកបុណ្យនោះមកវិញទេ។ សួរថា អ្វីជាកិច្ចការរបស់ឪពុកម្តាយ? គឺ ពួកគាត់មានកិច្ចការត្រូវ មើលថែរក្សាកូនៗគ្រប់ពេលវេលា។ ពេលនេះ កូនៗ អាច មិនស្តាប់ដំបូលន្មាន ឬ អាចស្តាប់ខ្លះ ទាំងនេះគឺជា រឿងខុសគ្នា តែទោះជា កូនៗមិនស្តាប់គាត់ ក៍មិនមែន ឪពុកម្តាយស្រលាញ់កូនៗតិចជាងមុនទេ។
Question No = 14 @ 00- 19:05
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, to what extent should we try to control our mind? You can’t force it; you have to channelize it. So basically, the idea of meditation is that you attach your mind to something better. And once you get the taste of that, automatically, the taste of the worldly things will go away. So rather than progressing in a negative manner, in a positive manner – see what we need to do. And when we start doing that, automatically, the mind will go away from all these worldly things. Please bless me with the gift of initiation, Baba Ji. Radha Soami.
ក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងត្រូវគ្រប់គ្រង់ចិត្តកម្រិតណា បែបណា? ញោម យើងមិនអាច គ្រប់គ្រងចិត្តដោយបង្ខំបានទេ ញោម ត្រូវតែ សម្របសម្រួលតាមដំណើរ មួយៗ ដូច្នេះ បានជា ការតាំងសមាធិក គឺជា គំនិតមួយល្អដែលគេធ្វើដើម្បី ចងចិត្តទៅជាប់ជាមួយ អ្វីមួយដែលវា ប្រសើរជាង របស់មួយ អ្វីមួយដែលចិត្តកំពុងលង់ជាមួយ។ កាលណាចិត្តបានភ្លក់រស់ជាតិថ្មីនៃ របស់ដែលយើងចងនោះ ចិត្តវានឹងព្រលែងរបស់ដែលវាកំពុងលង់ ឬ ខាំជាប់នៅលើអាណាចក្រនេះជាស្វ័យប្រវត្តិ ដូចជា ជាជាងការនាំចិត្តផ្ចង់លើរឿងអាក្រក់ៗ ចូរនាំចិត្តមកចងជាមួយរឿង ល្អៗជំនួសវិញ។ នេះជា អ្វីដែលយើងត្រូវ ធ្វើ។ កាលណាយើងធ្វើបែបនេះបាន នោះចិត្តវានឹងព្រលែងចោលរបស់ក្នុងលោកិយជាស្វ័យប្រវត្តិ។ សូមព្រះគ្រូប្រទានពរ ប្រទានការបំបួសដល់ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំលាព្រះគ្រូ។
Question No = 15 @ 00- 19:59
Baba Ji, my question is: How can I become successful in my career? Put in the effort. If you put in the effort, you can attain everything. People want to make progress but don’t put in the effort. That is why they do not value what they get, nor can they move forward. Radha Soami, Baba Ji.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញូំកូណា តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីបានជោគជ័យក្នុងការងារ? ញោម ចូរប្រឹងប្រែងបំពេញការងារ នោះញោមនឹងជោគជ័យគ្រប់កិច្ចការ។ មនុស្សម្នាជាច្រើនចង់បាន មានការរីកចម្រើនក្នុងការងារ តែអត់បាន ដាក់ការខិតខំប្រឹងប្រែងទេ។ នេះជាមូលហេតុដែល កិច្ចការបស់ពួកគេគ្មានតម្លៃតបស្នង ចំណែកកិច្ចការក៍មិនដំណើរការទៅមុខដែរ។ គូណាព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Question No = 16 @ 00- 20:21
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is in connection to my 8 year old daughter. Or for that matter, I would say, in general, all the kids of that age group. The way things are advancing nowadays around us, be it artificial intelligence, virtual reality, multiverse, surrogacy. So when I look at all these things and the way they are getting into our lives, at times, I really get scared for the little ones. Especially they are getting too engrossed with these things. As we hear in your satsangs, there is already a veil of maya pulled over our eyes. So, at times, I think won’t these things add another layer of illusion onto that veil? So, in this connection, I wish to hear from you. As they say, saints know past, present, future. How these technological advancements will be used in future? And how can we guide our young ones? We can’t stop progress. But technology should be a tool in your hands to be used. If you become a slave to technology, you will destroy yourself. When we use the word “artificial intelligence,” – “artificial.” Artificial is something which is not real. Now, the closer you are to nature, the easier you will make it for yourself. The further that you go away from nature, the more difficult it’ll become for you. We want everything to be made very easy. In that we will eventually create dependency. And in that dependency, we will not be able to survive.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញុំកូណាពេលនេះ ទាក់ទងជាមួយ កូនស្រីអាយុ ៨ ឆ្នាំ រឿងនេះ ខ្ញុំកូណាអាចថាជារឿងមួយ ទូទៅដែរ ចំពោះក្មេងៗដែលមានអាយុស្របាលនេះ សព្វថ្ងៃនេះ មានការរីកចម្រើនខ្លាំងផ្នែក បច្ចេកវិជ្ជាជុំវិញខ្លួនយើង ដែលគេហៅថា AI គឺជា ចារកម្មសិប្បនិម្មិត ឬជា បញ្ញាសិប្បនិម្មិត មើលទៅដូចជាការពិតបេះបិទ ១០០% របៀបិជា ពិតនិម្មិត ប្រើបានច្រើនមុខងារ និង របៀបជាការខ្វីដៃ ឬ ពពោះជំនួស virtual reality, multiverse, surrogacy. ដូច្នេះ ពេលខ្ញូំកូណាមើលទៅ បច្ចេកវិជ្ជាទាំងនេះ ពេលពីការចូលមកជំនួសនៃ AI មកក្នុងឆាកជីវិតមនុស្សសព្វថ្ងៃ ខ្ញុំកូណាពិតជា មានការភ័យខ្លាច ព្រួយបារម្ភណាស់ ជាពិសេស សម្រាប់ក្មេងតូចដូចជាកូនខ្ញុំកូណា ជាពិសេសបំផុត គឺ ក្មេងៗទាំងនេះ ចូលចិត្ត AI នេះខ្លាំងមែនទែន។ ញោម ដូចជា ញោមបាននិយាយស្រាប់អម្បាញមិញ វាគឺជាការបោកបញ្ឆោតភ្នែករបស់មនុស្សយើង ។ មែនហើយ ព្រះគ្រូ វាកាន់តែជ្រៀតចូលមកក្នុងជីវិតមនុស្សយើង បង្ករជាការបោក កុហកមាយាការ ហេតុនេះ ខ្ញុំកូណាចង់ឮសូរចេញពី ព្រះគ្រូ ដោយសារ ព្រះគ្រូ ដឹងរឿង តាំងពី អតីកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងទៅ អនាគតកាលផងដែរ ថាតើទៅថ្ងៃខាងមុខ បច្ចេកវិជ្ជាទំនើបទាំងនេះ គេនឹងប្រើប្រាស់វាបែបម៉េចថែមទៀត? តើយើងត្រូវណែនាំ ទូន្មានក្មេងៗបែបណា?យើងត្រូវ បញ្ឈប់បច្ចេកវិជ្ជានេះកុំឪ្យវាមានការីកចម្រើនដែរឬទេ? ញោម បច្ចេកវិជ្ជា ជា មធ្យោបាយមួយដែលយើងត្រូវតែ យកមកគ្រប់គ្រងក្នុងដៃរបស់យើង បើសិនជាយើង ក្លាយជាទាសករនៃ បច្ចេកវិជ្ជា គឺ យើងជាអ្នកបំផ្លាញខ្លួនយើង ។ គ្រាដែលយើងប្រើពាក្យថា " ចារកម្មសិប្បនិម្មិត ឬ បញ្ញាសិប្បនិម្មិត" គឺ យើងឮសូរពាក្យថា សិប្បនិម្មិត Artificial ដែល សិប្បនិម្មិតនេះ គឺសំដៅលើអ្វីមួយ ដែលមិនមែនជា ការពិត ។ ពេលនេះ គឺថា អ្វីដែលកាន់តែធម្មតាៗ នោះវាកាន់តែងាយស្រួល ស្រប ជាមួយខ្លួនយើង ។ ទៅថ្ងៃអនាគត់ កាលណាយើងទៅកាន់តែឆ្ងាយពីខ្លួនឯង គឺ យើងកាន់តែជួបបញ្ហា យើងចង់បានអ្វីមួយដែល បង្កើតមកងាយៗ ស្រួលៗពេក តាមបែបនេះ យើងក្លាយជា មនុស្ស ចំណុះ គ្មានឯករាជ្យ គ្រាដែលយើងគ្មានឯករាជ្យ ឬ ចំណុះគេ ចំណុះបច្ចេកវិជ្ជាបែបនេះ យើងមិនអាចរស់នៅ បានទេ។
Now, as long as we are in a natural environment, you are using your brain, you are using your intelligence, you are sharpening your thinking. But the moment you get into this technology, you are trying to program it in a manner where you don’t have to think. So slowly, slowly, your mind will become so dull, that you become totally dependent. So, I’m not saying we should not have technology, but don’t become a slave to it. Use it as a tool, you’ll be okay. But the moment you become dependent … Now we are becoming so dependent upon cellphones – you go into a restaurant, if there’s 5 people in the family, everybody’s on their cell phone, looking at their WhatsApp messages. So, the art of conversation is going. When you converse, you talk, again, your mind is getting sharpened. No conversation – dull mind. So we are destroying ourselves; nobody is destroying us. The moment you become dependent in any aspect of life – you get dependent upon liquor, you get dependent upon drugs, – this is also a similar dependency. So, Baba Ji, if we check their usage, I’m talking in connection to these kids because the way they ... No, I don’t think anyone is going to learn from our experience. Everybody’s going to learn from their experience. I guess we can only try and create that atmosphere for our children. But to say that we can go and change the world and we can ... We can’t change ourselves, where are we doing to change anybody else?
ពេលនេះ កាលណាយើងរស់នៅបែបធម្មជាតិ គឺ យើងប្រើប្រាស់ ខួរក្បាល យើងប្រើប្រាស់ នូវ បញ្ញា យើងយកបញ្ញា មកគិតវិភាគ តែគ្រាដែលយើងរស់នៅប្រកបដោយបច្ចេកវិជ្ជា មកឆាកជីវីតយើង គឺ យើង កំពុងតែ ធ្វើកម្មវិធី Programming ដោយស្វ័យប្រវត្តិដោយអត់ចាំបាច់គិតអ្វីទេ ដូច្នេះ បន្តិចម្តង" ចិត្តរបស់យើងក្លាយជា ប៊ូ មិនច្បាស់លាស់ ស្រពិចស្រពិល និងក្លាយជា មនុស្សចំណុះបើគ្មានបច្ចេកវិជ្ជារស់នៅមិនបាន។ អត្មាភាពមិនចង់សំដៅថា យើងមិនគួរមានបច្ចេកវិជ្ជាទេ តែចង់សំដៅថា យើងមិនត្រូវក្លាយជាទាសករនៃបច្ចេកវិជ្ជាឡើយ។ បើប្រើបច្ចេកវិជ្ជាដើម្បីជាប្រយោជន៍ គឺ អូខេ ប្រពៃណាស់ តើបើយើងក្លាយជាចំណុះវា យើងគឺជា ទាសករ។ ឥលូវនេះ យើងចំណុះខ្លាំងទៅលើ ទូរស័ព្ទដៃ យើងទៅ ភោជ្ជនីដ្ឋាន ដែលមានសមាជិកគ្រួសារ ៥ នាក់ សុទ្ធតែមាន ទូរស័ព្ទដៃម្នាក់មួយៗ ពួកគេកំពុងសម្លឹងមើលសារ ក្នុង WhatsApp ដែលនេះជា កម្មវិធីសិល្បះនៃការសន្ទនាគ្នា ចិត្តយើង អន្ទះសារចង់តែ និយាយ ចង់តែ សន្ទនាឆ្លងឆ្លើយគ្នា បើអត់បាននិយាយចិត្ត ចេះតែសង្ស័យគ្នា មិនដឹងខាងណោះគេយ៉ាងម៉េច? នេះជាការបំផ្លាញខ្លួនយើង អត់មានអ្នកណាគេមកបំផ្លាញយើងទេ។ កាលណាយើងចំណុះគេ ចំណុះអ្វីមួយ គឺយើងមិនអាចរស់ដោយគ្មានរបស់នោះទេ ដូចជា យើងចំណុះ ឲ្យគ្រឿងញៀន ចំណុះឪ្យស្រាប៊ីយែ ទាំងនេះ ក៍ចាត់ទុកដូចជាការចំណុះគ្មានឯករាជ្យមួយដែរ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាបាន ឆែកមើលសាររបស់កូនស្រីខ្ញុំ ឃើញថា...ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្នកណាគេរៀនសូត្រ ចេញពី បទពិសោធន៍របស់យើងទេ ពួកគេមានតែរៀនសូត្រចេញពី បទពិសោធន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ ។អាត្មាគិតថា ញោមត្រូវព្យាយាមបង្កើតបរិយាកាសមួយសម្រាប់កូនរបស់យើង តែ យើងនិយាយថា យើងចង់ដូរសកលោកម៉េចកើត បើមិនទាំងអាចដូរខ្លួនឯង ផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងផងហ្នឹង មានរឿងអី ទៅអាចផ្លាស់ប្តូរអ្នកដ៍ទៃបានទៅ ? ៕ ចប់
No comments:
Post a Comment