ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៨ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ២០២៤ (២៤នាទី)
Baba Ji, my mother has had a very unsuccessful marriage. And my only fear is that I will face the same thing. I’m not worried about anything else. You take care of everything for me – my life is running smoothly. This is my only fear. If one person has an accident, should everyone else be fearful and sit at home? Everyone brings their own destiny with them. She got what was in her destiny, and you will get what is in your destiny. We have to learn from the world, not be fearful and sit at home.
Baba Ji, then, can I trust someone in the future? You see, our honour lies in our own hands. So, think carefully before taking a step. These days, children are in too much of a hurry. And in that haste, they make a mistake and then regret it. If we think carefully before taking a step, why would we regret it? Baba Ji, thank you for being with me in every situation. Thank you, thank you, O Lord.
ព្រះគ្រូបាបាជី ម្តាយខ្ញុំកូណាមានមានរៀបការ ជួបតែរឿង គូរកម្ម វេទនាណាស់ ខ្ញុំកូណា ព្រួយភ័យ ខ្លាចតែពេលខ្ញុំកូណារៀបការជួប គូរកម្ម មិនមែនគូរព្រេងដូចម្តាយខ្ញុំកូណា។ ខ្ញុំកូណាអត់មានព្រួយរឿងអីផ្សេងទេ គឺមានតែរឿងមួយនេះ។ ព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូតាមជួយថែរក្សាខ្ញូំកូណាគ្រប់កិច្ចការគ្រប់រឿង ធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំកូណាជួបរឿងល្អៗ ដំណើរការដោយរលូន។ តែរឿងដែលខ្ញូំកូណាព្រួយតែមួយគត់នោះ គឺជួបជាមួយ គូរកម្ម។ ញោមស្រី បើសិនជាក្នុងក្រយមគ្រួសារមានអ្នកណាម្នាក់ជួបគ្រោះចរាចរ សួរថា អ្នកផ្សេងភ័យខ្លាចមានគ្រោះថ្នាក់ដែរ និង អង្គុយនៅតែក្នុងផ្ទះឬ? មនុស្សម្នាក់ៗកើតមក នាំទាំង វាសនាពួកគេមកជាមួយរៀងៗខ្លួន។ ម្តាយរបស់ញោម មានវាសនារបស់គាត ចំណែកញោមនឹងមានវាសនារបស់ញោមផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។ មនុស្សលោកយើងត្រូវតែរៀនសូត្រចេញពី សកលលោកនេះ គឺ មិនត្រូវភ័យខ្លាច អង្គុយនៅតែក្នុងផ្ទះទេ ។
ព្រះគ្រូបាបាជី អីចឹង តើខ្ញុំកូណាត្រូវជឿទុកចិត្តល់ើអ្នកណាម្នាក់នៅថ្ងៃក្រោយដែរឬអត់? ញោម បានឃើញហើយថា ឆាកជីវីតមនុស្សម្នាក់ៗស្ថិតនៅក្នុងដៃរបស់គេផ្ទាល់ ដូច្នេះ ត្រូវតែ គិតឲ្យបានល្អិតល្អន់មុនពេលសម្រេចចិត្តធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ។ សព្វថ្ងៃនេះ ក្មេងៗធ្វើកិច្ចការច្រើនតែ ប្រញាប់ប្រញាល់ តក់ក្រហល់ណាស់ មួយទៀតដោយសារការសំអប់ នាំឲ្យមាន កំហុសខុសឆ្គង និងមាន ការសោកស្តាយ បើសិនជាយើងបានគិតល្អិតល្អិនជាមុនមែន រឿងអីយើងមានការស្តាយក្រោយ? ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា សូមអរព្រះគុណគ្រប់ប្រការ។
Question No = 01 @ 1: 23
Baba Ji, my question is: Does a human being have the capacity to surrender to the Lord? Well, one can at least try, right? Right now, we are dominated by the mind. If we use our logic and sense of discrimination ... Do we know better than the Lord? Ever since man came into this world, he has exercised his right to choose. We asked for the wrong things, and that is why we are stuck here. And we ask from that same Lord! If we live in His will … He knows better than us. But if we do whatever we want, then we will have to pay the price for our actions.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំនួរខ្ញុំកូណាគឺថា មនុស្សលោកយើងមានសមត្ថភាពអាចថ្វាយខ្លួនជាមួយ ទេវតាបានដែរឬទេ? ញោម ៗ អាចនឹងធ្វើការសាកល្បែង យ៉ាងហោចណាស់ ក៍យើងអាចសាកល្បងបានដែរ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សលោក ត្រូវបានគ្របសង្កត់ ដណ្តប់ពីលើដោយសារ ចិត្ត ។ ព្រះគ្រូ ចុះបើសិនជាមនុស្សលោក ប្រើប្រាស់់នូវ ឡូហ្សិក សមហេតុ សមផល និង មានការដឹងខុស ដឹងត្រូវ តើអាច ប្រពៃ ល្អប្រសើរជា ទេវតាដែរអត់? ញោម មនុស្សលោកមកកាន់ផែនដីនេះ តាំងពីដំបូងទីមកម្លេះ គឺ គេបានធ្វើការជ្រើសរើសផ្លូវខុស អីចឹងបានជាមនុស្សលោក ជាប់គាំងនៅលើផែនដី ចក្រវាឡដល់សព្វថ្ងៃ បើសិនជា មនុស្សលោក សុំពរត្រឹមត្រូវដូច ទេវតាដែរ បើមនុស្សលោករបស់នៅ តាមប្រាថ្នាដូចគ្នាជាមួយ ប្រាថ្នាទេវតាដែរ ក៍ នៅតែមិនប្រពៃឧត្តមជាងទេវតាដែរ។ មនុស្សលោកនៅតែធ្វើអ្វីតាម ការចង់់បានរបស់ចិត្ត ដូច្នេះ មនុស្សលោកត្រូវតែ ទូទាត់សងវិញនៅអ្វីដែលគេបានសាង។
Question No = 02 @ 2: 44
Baba Ji, if we lie to protect ourselves or someone else, is that okay? You see, in life, what’s wrong is wrong. Whether we feel we’ve done it to protect someone or for their own good, what’s wrong is still wrong. You can stay quiet. After all, we don’t necessarily have to be a part of it.
ព្រះគ្រូបាបាជី បើសិនជាយើងកុហក ភូតភរ ខ្លួនឯង ឬ អ្នកដ៍ទៃដើម្បីការពារខ្លួន តើជារឿងល្អដែរឬទេ? ញោម ក្នុងជីវិតមនុស្ស អ្វីដែលខុស គឺវាខុស។ មិនថា យើងកហុកគេដើម្បីការពារខ្លួន ដើម្បី យក ល្អខ្លួនឯង ក្តី គឺ អ្វីដែលវាខុស គឺនៅតែជារឿងខុសដដែល។ ញោម អាចរក្សាភាពស្ងប់ស្ងាត់ ធ្វើបែបនេះ យើង អត់បានចូលរួម ក្នុង ទង្វើខុសឆ្គងជាបន្តទៀតទេ ។
Question No = 03 @ 1: 23
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my first question is that whenever I do something, even before it is completed, I start thinking of the next task. Due to this, I never end up completing any task, and I make a lot of mistakes. Please give me some advice that I can remember for the rest of my life to help me become more patient, so that I am patient and content, no matter what I do. Unless we pay attention to what we are doing, how can we succeed? A human being doesn’t appreciate what’s at hand. Instead, he starts anticipating what comes next. So, work hard at whatever you’re doing – only then will you move forward. The mind will always make us feel these different emotions. After all, this whole game is because of the mind. So, appreciate whatever the Lord has blessed you with and do it well – only then will you be able to move forward.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាតែងតែមានការការគិតពិចារណា មុន នឹងក្រោយធ្វើអ្វីមួយ ដោយហ្មត់ចត់ណាស់ រួចគិតដល់ជំហានបន្ទាប់ ដោយសារតែការគិតចុះគិតឡើងៗ ( សូញសាញ) បែបនេះ កិច្ចការបស់ខ្ញុំកូណាអត់មានមួយណា បំពេញបានចប់សព្វគ្រប់ឡើយ ខ្ញុំកូណាធ្វើឲ្យមាន កំហុសឆ្គងជាច្រើន សូមព្រះគ្រូ ព្រះមេត្តាប្រទានពរ ប្រទាន ព្រះ ឪវាទដល់ខ្ញុំកូណាដើម្បីជីវិតដែលនៅ សេសសលើនេះ មានប្រសើរឡើង ដើម្បីខ្ញុំកូណាមានការអត់ធ្មត់ ដើម្បីបានសេចក្តីសុខ សប្បាយ ។ ញោម គឺ ញោមទាល់តែ ផ្តោតអារម្មណ៍ខ្លាំង ទៅល់ើអ្វីដែលញោមកំពុងតែធ្វើ បើមិនផ្ទោតអារម្មណ៍បែប ហ្នឹងទេ ធ្វើម៉េចនឹងបានជោគជ័យក្នុងការងារ? ដោយសារជាមនុស្សលោកយើងគ្មានអំណរ ចំពោះទេវតានូវអ្វីដែលយើងមានបាន នៅក្នុងដៃសព្វថ្ងៃនេះ បែរជាទៅ គិតដល់ជំហានបន្ទាប់់ ថា ត្រូវធ្វើអ្វី? ដូច្នេះទេ សូមញោម ប្រឹងប្រែងបំពេញកិច្ចការងារឲ្យបានល្អ គឺមានតែវិធីនេះទេ ទើបញោមអាច ចល័ត រំកិលទៅមុខទៀត ជាជំហានបន្ទាប់។ សម្រាប់ចិត្ត វានឹងនាំញោម គិតខុសពី នេះ វានាំយើងទៅ អណ្តែតអណ្តូង EMOTION សរុបរួមទៅ ល្បែងទាំងមូល ឬ សេណារីយោនេះ គឺ រៀបចំដោយ ចិត្ត ហេតុនេះ ញោមត្រូវ មានអំណរ អរគុណចំពោះអ្វីដែលទេវតាប្រទានដល់ញោម និងប្រឹងប្រែងបំពេញកិច្ចការនោះឲ្យបានល្អ ទាល់តែដើរតាមជំហាននេះ ទ់ើបញោមអាច រំកិលទៅជំហានជាបន្តាប់ ។
Question No = 04 @ 4: 00
Radha Soami, Baba Ji. My first question is that everything feels like a dream to me. This feeling was okay about external things, but now I am also starting to feel this about spirituality. Please give me a solution for this. There is only one reality. We experience that reality when we are aware of the truth. And the truth can never change. We create a delusion for ourselves in every situation. We live in that delusion, and our entire life is spent in that delusion. So, the Lord has given us this opportunity to put in our effort and realize the truth. This is awakening. As long as a human being is in the dark, he will stumble and falter. Unless he enters an awakened state, realizes the truth, and moves forward, his life will be spent as is
. Baba Ji, my second question is: Why is there a minimum age to express our love to the Lord? You see, this feeling of love will take us to the depths of what we want. Our life has become very superficial. Unless we go deep into whatever we do, unless we think carefully before taking a step – the way our life is going, we will continue to stumble about.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំមានសំនួរជាដំបូងនេះ គឺថា អ្វីៗវាហាក់ដូចជា ក្តីសុបិន្ត កាលមុន ខ្ញុំកូណាគីតថា ការយល់សប្តិបែបនេះ មានតែក្នុងអាណាចក្រទេ តែ ពេលនេះ ខ្ញុំកូណាគិតថា សូម្បីតែក្នុង ពុទ្ធចក្រ ឬ ព្រះធម៍ ក៍ដូចគ្នាដែរ ដូច្នេះ សួមព្រះគ្រូជូយផ្តល់ជាដំណោះស្រាយផងុចះ។ ញោម ព្រះសច្ចះ គឺមានតែ មួយគត់ យើងដឹងថា ថាមានការពិតមួយបាន លុះត្រាតែយ់ើងដឹង អំពី ព្រះសច្ចៈ ដែល ព្រះសច្ចៈនេះ គ្មានការប្រែប្រួល ផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ មនុស្សលោកយើង បង្កើតនូវការ ភូតភរ បន្លំ ខ្លួនឯងគ្រប់ស្ថានការណ៍ទាំងអស់។ មនុស្សយើងរស់នៅក្នុងការបោក កុហក មាយាការ ជីវិតយើង គឺជាផ្នែកមួយ នៃការភូត កុហក នេះជាហេតុផលដែល ទេវតាប្រទាន ឪកាសជាមនុស្សលោកដល់យើង ដើម្បីយើងរៀនសូត្រអំពី ព្រះសច្ចៈ ទទួលដឹងថាមានព្រះសច្ចៈ ។ បែបនេះ គេហៅថា ការឈាន ការត្រាស់ដឹង This is awarkened state កាលណាមនុស្សលោក ស្ថិតនៅ ស្ថានភាពមួយដែល ងងឹតស្លុប គឺមនុស្សអត់ដឹងខុសត្រូវ អតដឹងទិសតំបន់ ទាល់តែមនុស្សបានឈានចូលដល់កម្រិត ឈាន ឬ កន្លែងភ្លឺ ទើបមនុស្សដឹងអំពី ព្រះសច្ចៈ ពេលហ្នឹងបានមនុស្សលោក រស់នៅបានសុខចម្រើន ទៅមុខ។
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថាហេតុអ្វីបានជាមនុស្សលោកយើង ត្រូវមាន ខ្ទ់ងអាយុមួយ សម្រាប់ បង្ហាញអំពី សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះព្រះ ចំពោះទេវតា? ញោម ការដែលមនុស្សមានអាយុខ្ទង់ ល្មមអាចមានសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះទេវតា គឺដោយសារមនុស្សនោះគេមានប្រាថ្នារបស់គេបែបហ្នឹង ។ ឆាកជីវីតមនុស្សលោកមាន ន័យខ្លឹមសារ បាន ទាល់តែមនុស្សចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំង ផ្តោតអារម្មណ៍ខ្លាំង ទៅលើអ្វីដែលពួកគេកំពុងសាង កំពុងធ្វើ ទាល់តែអ្នកនោះគីតហ្មត់ចត់ ច្បាស់លាស់ មុនពេលឈានជើងចូល ជំហានជាបន្ទាប់ គឺ ជីវិតមនុស្សមាន លំនាំតាមផ្លូវមួយហ្នឹង បើមិនដូច្នេះទេ ជីវិតមនុស្សនឹងជំពប់ដួលជាមិនខាន។
Question No = 05 @ 5: 48
Baba Ji, how can I believe that life is false? I’ve just had a baby, and I feel that everything revolves around him, that he’s the only truth. Everything I see around me – my family, etc. – feels like the only truth. So, how do I believe life to be false? This is also right – when we are limited, everything we see is within that limited sphere. If someone locks you in a room and asks, “What is the source of light?” – you will point towards the light bulb in the room. What you’re saying isn’t wrong, but it is limited. Within that limited sphere, you feel that it is true. When you come out of that room and look at the sun or the moon, you will realize that your answer was only partially true. Similarly, as we make progress in life, as we start to understand all the aspects of life, then we will realize reality or truth.
Okay, Baba Ji. My second question is that when we come to Beas, we follow all the principles – we talk lovingly with everyone, we see God in everyone. But as soon as we leave and go to the railway station, we get caught up again in attachment and illusion, Baba Ji. Everything changes, we behave differently. So how can we hold on to that state, Baba Ji? We should have some stability in life. If we get affected by everything in life – if you get influenced by one thing today, a second thing tomorrow, and a third thing the day after – and a third thing the day after – what identity do you have?
ព្រះគ្រូបាបាជី តើធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាដឹងថា ឆាកជីវិតមនុស្សគឺជា រឿង ភូតកហុក ឬ ហៅថា ឆាកល្ខោន? ខ្ញុំកូណាទើបបាន កូន មួយ អ្វីៗប្រសើរណាស់ ជុំវិញខ្លួនខ្ញុំកូណា គឺមានតែ ព្រះសច្ចៈជុំវិញខ្លួន ខ្ញុំកូណា គ្រួសារ មានអ្វីៗជាច្រើន សព្វយ៉ាង ធ្វ់ើឲ្យខ្ញុំកូណាមានការគិតឃើញថា កឺមានតែ ព្រះសច្ចៈ ដូច្នេះ សួរថា តើឲ្យខ្ញុំកូណាគិតថា ឆាកជីវីតនេះជាឆាកល្ខោន ជាការភូត សំដែងម៉េចកើត? ។ ជាការពិតណាស
ញោម កាលណាមនុស្សយ់់ើង នូវមានកម្រិត គឺយើងម់ើលឃើញ តែអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើងប៉ុណ្ណោះ ។ បើសិនជាមានអ្នកណាម្នាក់ ដាក់យើងចូលទៅក្នុងបន្ទប់ ចាក់សោរពីក្រៅ រួចសួរយើងថា តើពន្លឺថ្ងៃ មានប្រភពមកពីណា ចូលតាមច្រកណា? ពេលនោះ ញោមនឹង លើកដៃ ចង្អុលទៅតាម ប្រឡោះតូចៗដែលពន្លឺថ្ងៃចាំងចូលមក អ្វីដែលជាចម្លើយរបស់ញោម វាមិនខុសទេ តែ ចម្លើយនេះវាមិនគ្រប់ មិនពេញលេញ ។ កាលណាយើងរស់នៅកន្លែងមួយតូចចង្អៀត ដូច្នេះ ការដឹងការយល់របស់យើងតូច ចង្អៀតដែរ គឺមើលឃិញការពិត តែ ១ ភាគតូចប៉ុណ្ណោះ ។ ស្រដៀងគ្នាហ្នឹងដែរ ជីវិតយើងមានន័យ មាន ខ្លឹមសារ ទាល់តែយើង យល់ដឹងពី ឆាកជីវិតគ្រប់ រសជាតិជីវីតទាំងអស់ ។
កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញំកូណាមានសំណួរទី ២ ពេលយើងខ្ញុំទៅ ព្រះវិហារ ប៊ីស យើងបានធ្វើតាមគោលការណ៍ ព្រះធម័ទាំងអស់ យើងឃើញ ទេវតាមាននៅគ្រប់់ៗគ្នា យើងស្រលាញ់រាប់អានគ្នា យើងនិយាយ រាក់ទាក់គ្នា តែដល់ចប់ធម៍ ចេញមកវិញ មកដល់ចំណតរថភ្លើង យើងជាប់គាំងដដែលជាមួយ រឿងលោកិយ រឿង បោកកុហកគ្នា ភរគ្នា ព្រះគ្រូបាបាជី អ្វីៗសុទ្ធតែមានការផ្លាស់ប្តូរ យើងជូប នៅ អាកប្បកិរិយាខុសៗគ្នា ព្រះគ្រូបាបាជី តើត្រូវដោះស្រាយ ធ្វើបែបណា? ធ្វើម៉៉េចឲ្យជីវិតមនុស្សយើងមាន ស្ថេរភាព ដដែលបានទៅ? ញោម បើសិនជាជីវិតយើង រងផលប៉ះពាល់ដោយសាររឿងគ្រប់យ៉ាងបែបនេះ បើថ្ងៃនេះ ជីវិតញោមរងឥទ្ធិពលពី រឿងមួយ ថ្ងៃស្អែក រងសម្ពាធរឿងមួយទៀត ថ្ងៃទី ១ រងផលវិបាកមកពី រឿងមួយថ្មីទៀត សួរវិញថា ជីវីតញោមមានអ្វីសំគាល់ ជាអត្តសញ្ញាណរបស់ ញោម ?
Question No = 06 @ 7: 45
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is that if a family member is on drugs, why do they no longer care how they behave with their mother, father, sister, or brother? Because they are no longer in control. Drugs are highly addictive – once someone gets addicted to drugs, he forgets everything else. It isn’t easy to give up these habits. And he will only give them up if he gets something more powerful to hold on to. If you treat him with love and affection, he will feel, “I should also make a sacrifice for my family.” But if we complain and argue, he will react, and the situation will not change.
សូមក្រយាថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណា គឺ សមាជិកគ្រួសារមួយ កំពុងញៀនថ្នាំ ម៉េចបានជា ពួកគេលែងគិត ខ្វល់ខ្វាយជាមួយជាមួយ ម្តាយ ឪពុក បងប្អូនប្រុសស្រីអីចឹង? ញោម នេះដោយសារតែ ពួកគេនោះ លែងអាចគ្រប់គ្រងបានហើយ ថ្នាំញៀន ធ្វើឲ្យមនុស្សញៀនខ្លាំងណាស់ កាលណាមនុស្សណាម្នាក់ញៀនថ្នាំ គឺគេនោះភ្លេចអ្វីៗទាំងអស់ ។ ការបោះបង់ចោលថ្នាំញៀន មិនមែនជារឿងឆងាយស្រួលឡើយ គេអាចនឹងបោះបង់ថ្នាំញៀនចោល លុះត្រាតែគេមានអ្វីមួយដែលខ្លាំង ប្រពៃ ជាង ថ្នាំញៀន។ បើសិនជាយើង ព្យាបាលអ្នកញៀនថ្នាំនោះ ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ អាណិតអាសូរ អ្នកនោះនឹងបានប្រសើរឡើង បើយើងធ្វើអ្វីដើម្បីគ្រួសារយើងជាការប្រសើរ បើសិនជាយើង ទាញហេតុផង រិះគន់ ដៀល គាត់អ្នកញៀនថ្នាំនោះនឹងប្រតិកម្មតបវិញ ហើយស្ថានភាពនឹងមិនផ្លាស់ប្តូរទេ។
Question No = 06 @ 8: 45
Thank you for this golden chance, Baba Ji. My first question is: Why do negative situations seem so attractive? Why do they tempt the mind to say, “Yes, I want this!” It is easy to do the wrong thing. It is difficult to walk on the right path. We have to think about it – if I do something wrong and I have to carry that burden, who would call me wise? This is what it means to use our sense of discrimination, our logic – to do the right thing in life so that we don’t have to bear the burden. After all, we’re the ones who will have to account for those actions, not anyone else. If I put my hand in fire, it’s my hand that will burn
.
សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី សម្រាប់ឪកាសនាពេលនេះ សំនួរខ្ញុំកូណាគឺថា ហេតុអ្វីបានជា អំពើរអាក្រក់់ហាក់ដូចជាមានការទាក់ួទាញណាស់ ម៉េចបានជាគេ ចង់តែនិយាយថា អុ ល្អណាស់ ខ្ញុំចង់បានវាណាស់ ខ្ញុំពេញចិត្តណាស់។ ញោម ការប្រព្រឹត្តិខុស គឺងាយ ធ្វើណាស់ តែកិច្ចការត្រឹមត្រូវ វាកាន់តែ ពិបាកធ្វើណាស់ ហេតុដូច្នេះ យើងត្រូវតែមានការគិតគូរច្បាស់លាស់រឿងនេះ ។ បើសិនជាយើងប្រព្រឹត្តិ សាងខុស យើងត្រូវតែរង ទទួលនៅ ផលអាក្រក់់ កម្មពារ មកវិញ តើមានអ្នកណាគេហៅយើងថាជា បណ្ឌិតទេ? នេះជាមូលហេតុដែលយើងត្រូវតែប្រើប្រាស់នូវ ញាណដឹងខុស ដឹងត្រូវ ឬ ឡូហ្សិក ក្នុងឆាកជីវិតទាល់តែយើងធ្វើកិច្ចការត្រឹមត្រូវ ទើបគេមិនទទួលបាននូវការ ទុក្ខទោស កម្មពារ យើងជា ម្ចាស់ គណនេយ្យនូវអ្វីដែលយើងបានសាងទាំងអស់ គ្មានអ្នកណាក្រៅឡើយ ។ បើសិនជាអាត្មាភាព ដាកដៃ ល់ើភ្លើង នោះដៃអាត្មានឹងរលាក មិនមែនដៃអ្នកផ្សេងទេ ដែលនឹងត្រូវឆេះ ។
Question No = 09 @ 9: 39
Baba Ji, my first question is: sometimes we care too much about people and then they don't make the same efforts as we do. So in that situation, should we just let them go and value our peace of mind? Or just keep loving them, keep caring for them and expect nothing in return? All pain and pleasure comes from expectancy. We expect too much from everybody. They also have a certain expectancy from us. Can we say that we have fulfilled their expectancy hundred percent? So you have to love for the sake of loving. Not by putting it into a calculation, as to what you are going to get from it. You fulfill your responsibility. That is important. Now, the other person reciprocates/ doesn’t reciprocate – that’s a different thing. But always remember love has that power. That’s why we say, “Love can move mountains.”
ព្រះគ្រូបាបាជី សំនូរទី១ នេះ គឺថា ជួលកាលខ្ញុំកូណាយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយ មនុស្សម្នាខ្លាំងពេក ប្រឹងប្រែងខ្លាំងពេកដើម្បីគេនោះ តែគេវិញ អត់បានប្រឹងប្រែងដូចខ្ញុំកូណាវិញទេ បើស្ថិតក្នុងស្ថានភាព បែបនេះ តើខ្ញុំកូណាគួរតែបញ្ឈប់ កុំខ្វល់ជាមួយគេទៀត គេទៅណាទៅទៅ គួរតែរក្សាចិត្តឲ្យស្ងប់ខ្លួនឯងដែរឬទេ? ឬ មូយ នៅតែបន្តរក្សាការណិតស្រលាញ់់ជាបន្តទៀត? ដោយកុំសង្ឃឹមចង់បានអ្វីជា សរគុណ ពីគេនោះមកវិញ ? ញោម រាល់ការឈឺចាប់ទាមងអស់ រាល់ក្តីសប្បាយទាំងអស់ សុទ្ធតែចេញ មកពី ការសង្ឃឹម ការរំពឹងចង់បាន ឬ ការរំពឹងទុក expectency ។ យើងមានការរំពឹងទុកខ្លាំងពេក ខ្ពស់ពេកពី មនុស្សគ្រប់គ្នា។ ពួកគេគ្រប់គ្នាក៍មានការរំពឹងទុកចង់បានពីយើងដែរ។ សួរថា យើងអាចនិយាយបានទេថា យ់ើងទាំងអស់គ្នា បានបំពេញចិត្ត ១០០% នូវការរំពឹងទុករបស់ពួកគេ? ដូច្នេះទេ យើងត្រូវតែមាន សេចក្តីស្រលាញ់ប្រកបដោយ គតិបណ្ឌិត កុំមានការស្រលាញ់ដោយ ការគណនាជាលេខ កុំមានការគណនាថា ចំណាយអស់ ប់ុន្មាន បានមកវិញប៉ុន្មាន។ គឺ យើងបំពេញតាមការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង។ បែបនេះ ជាការចាំបាច់ មានសារសំខាន់។ អ្នកទទួលបុណ្យពីយើង គេមិនសងបុណ្យមកយើងវិញ រឿងនេះវាខុសគ្នា។ តែអ្វីដែលត្រូវចងចាំ គឺថា សេចក្តីស្រលាញ់មានថាមពល មានឬទ្ធិមហិមារ ហេតុនេះ បានជាគេនិយាយថា សេចក្តីស្រលាញ់អាចរំកិលភ្នំបាន !។
Question No = 10 @ 10: 50
In today’s age, who is considered a successful person? The one who has peace of mind. Baba Ji, I humbly seek your guidance and advice. At this point, I’ve done many jobs, left many jobs, been fired few times. I’m a software teacher since last three or four years. And I’ve spent all that I earned since last one and a half years in acting and theater. At this point of time, I’m responsible for my parents. They’ve done so much for me financial and everything. So I don’t really know what to do. Should I pursue acting or should I pursue software? I’m not really sure. A bird in hand is better than two in the bush, right? So whatever you are qualified in – that is the job you should take. And as a hobby, you can fulfill your desire of acting. And if you get success, then you can change. But to give up your job and try something which is uncertain– that’s taking a very big risk in life. So it’s better that you take up a regular job, and in your free time, you can do theater or some acting. And if you become successful, then you can change. But don’t leave your job.
សព្វថ្ងៃនេះ ក្នុងអាយុស្របាលខ្ញុំកូណានេះ តើមានអ្នកណាគេដែលមានចិត្តស្ងប់ទៅកើត ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រុជួយជាព្រះឪវាទដល់ខ្ញុំកូណាផង។ ខ្ញុំកូណាធ្វើការងារច្រើនកន្លែងណាស់ ចេញពីការងារក៍ច្រើនកន្លែងផងដែរ ត្រូវគេដេញចេញពីការងារពី បី ដងដែរ ។ កាលពី ៣ ឬ ៤ ឆ្នាំមុន ខ្ញូំកូណា គឺជា គ្រូបង្រៀនផ្នែក Software . រយៈពេល ១ ឆ្នាំ កន្លះចុងក្រោយនេះ ចំណូលដែលរកបានពីំមុនៗ យកមកចំណាយលើ ការសម្តែង រោងល្ខោន ។ ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណាទទួលខុសត្រូវថែទាំឪពូកម្តាយ ដែលពួកគេបាន ជួយខ្ញុំកូណាច្រើនណាស់ពីមុនមក ទាំងថវិការ ទាំងអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង។ ដូច្នេះ ខ្ញុំកូណាមិនដឹងថាត្រូវ ធ្វើអ្វី ដើម្បីពួកគាត់វិញទេ តើខ្ញុំកូណាត្រូវ សម្តែងល្ខោន ឬ ត្រូវធ្វ់ើកិច្ចការខាង Software ? ខ្ញុំកូណា អត់ច្បាស់ ប្រាកដខ្លួនឯងសោះ។ ញោម មានសត្វ ១ ក្បាលនៅក្នុងដៃ វាប្រស់ើរជា មានសត្វ ២ ក្បាល នៅលើឡានក្រុង តើមែនដែឬទេ? ដូច្នេះ បើសិនជា ញោមខ្លាំងពូកែខាងអ្វី ញោមបំពេញកិច្ចការនោះចុះ នោះជាកិច្ចការដែលញោមគួរបំពេញ។ បើសិនជា កិច្ចការកំសាន្តសប្បាយដូចជា សម្តែងល្ខោន បានជោគជ័យ ដូច្នេះ ញោមអាផ្លាស់ប្តូរការងារបាន។ តែការដែលញោម បោះបង់ការងារចាស់់ចោល មកចាប់យក ការងារថ្មីមួយ ដែលមិនច្បាស់លាស់ គឺជារឿងមួយប្រឈមជាមួយ ហានិភ័យខ្ពស់ណាស់។ ដូច្នេះជាជំរើស ញោមគួរតែចាប់យកការងារស្នួលជាធម្មតា ចំាដែលពេលណាទំនេះ សឹងបាប់យកការងារបន្ទាប់បន្សំ ដូចជា ការងាររោងល្ខោន។ បើការងារនេះបានជោគជ័យ សឹមយើងផ្លាស់ប្តូរការងារ តែកុំមានការ បោះបង់ការងារចោល។
Question No = 11 @ 12: 26
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for continuing to keep me under your wings. I have a couple of questions. First one is about one of the things you ask us not to do, which is analyzing the growth or lack of (growth) during meditation. And the second is subsequently about balance. So in the first, like with everything else – on the worldly aspect versus the spiritual aspect – it’s quite contradictory. You say that you should not be analyzing what you’re doing or what the progress is, but …
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សូមអរព្រះគុណ គុណម្ចាស់ សម្រាប់ការបន្តថែទាំង ខ្ញុំកូណាក្រោម ក្រោមដំបូលព្រះធម៍របស់ព្រះគ្រូ ។ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរមួយចំនួន ដែលសំនួរដំបូងគេនេះ គឺរឿងដែលព្រះគ្រូ ហាមប្រាម មិនឲ្យប្រព្រឹត្តិ ដែលជាការវិភាគ លើរឿង ការតាំងសមាធិអារម្មណ៍ធ្លាក់ចុះ ឡើងលើ ចំណែក សំនួរទី ២ គឺរឿង តុល្យភាព ដូច្នេះដំបូងវាដូចជា រឿងទូទៅដែរ គឺរឿងផ្លូវ លោកិយ ខុសពី រឿង ផ្លូវធម៍ គឺខុសគ្នាខ្លាំងណាស់។ ព្រះគ្រូ ទូលថា កុំមានការវិភាគ ញែកញែកនូវអ្វីដែលកំពុងធ្វើ គឺធ្វើវាទៅ លទ្ធផលចម្រើន ទុកឲ្យទេវតាសម្រេច....
How will you calculate? How do you calculate love? How do you calculate your feelings, your emotions? Do you have any measure? No. But where I’m coming from is, you’ve been given an important task by the Master. And your sole purpose is to at least strive to make the Master happy. Yeah, so the basic thing is that as you come to terms with yourself, you’ll be able to feel more comfortable with your surroundings, there will be more acceptance in whatever happens in your life. So it’s not that the changes are not there. But to say that you can calculate love and emotion – you can’t! You see, this is our limitation – that we are limited to, you know – “something should be weighed, measured, calculated” – or we can’t understand it. So with the passage of time as you make progress, you will automatically see the changes that are taking place within yourself. But then how do you know from the actual practice of meditation, that you are on the right track or not? By observing those changes? Naturally.
ញោម តើញោម នឹងគណនាបែបម៉េច? តើញោមគណនាសេចក្តីស្រលាញ់បែបណា? តើញោមគណនាអារម្មណ៍យ៉ាងម៉េច?តើញោមគណនាមនោសញ្ចេតនាបែបម៉េច? តើញោមមានវិធីអ្វីមកធ្វើការគណនា? តើញោម មានប្រភពមកពីណា? នេះជាសំណួរញោម តែញោមទទួលនបាន កិច្ចការដ៍មាគិនតម្លៃមួយពី ព្រះគ្រូ ដែលកិច្ចការជាចំបងនោះ គឺញោមត្រូវធ្វើឲ្យព្រះគ្រូ ទេវតាសប្បាយព្រះទ័យ ដូចនេញ ចំណុចសំខាន់ គឺញោម ត្រូវគិតពីខ្លួនឯងសិន កាលណាយើងខ្លាំង យើងអាចធ្វើកិច្ចការបានច្រើនថែមទៀត យើងកាន់តែមានជំនឿចិត្តថែមទៀត យើងកានតែអាចទទួលយកបាននូវអ្វីដែលជីវិតយើង ជួបប្រទះសព្វថ្ងៃ ដូច្នេះ កុំគិតថា លើលោកនេះគ្មានអ្វីមិនផ្លាស់ប្តូរ តែ បើនិយាយថា អាចគណនាបាន នូវសេចក្តីស្រលាញ់់ នូវ មនោសញ្ចេតនា គឺមិនត្រឹមត្រូវទេ មិនអាចធ្វើបានឡើយ។ យើងដឹងហើយ ថា មនុស្សលោកនូវមានកម្រិតទាបណាស់ យើងមិនដឹងថាមានទំងន់កម្រិតណា? មិនដឹងថា ត្រូវ គណនាបែបម៉េច? ឬ មួយថា យើងគឺ មិនយល់សោះតែម្តង ហេតុនេះ បានថា ពេលណា ពេលវេលាកន្លងផុតទៅ យើងនឹងយល់ និងបានប្រសើរ យើងនឹងបានឃើញថា មានការផ្លាស់ប្តូរ មានចម្រើនទៅ មុខ ក្នុងខ្លួនយើង។ យើងអាចដឹងរឿងចម្រើនទាំងនេះបាន គឺមានតែ ការប្រតិបត្តិចេញពីការតាំងសមាធិ ប់ុណ្ណោះ ព្រោះការតាំងសមាធិ ធ្វើឲ្យយើងដឹងខុស ឬ ត្រូវ ធ្វើបន្តឬ ត្រូវឈប់? គឺយើងតាមដានឃើញថា មានការផ្លាស់ប្តូរដែរអត់?
Okay. And the second one is about balance. I was here seven or eight years ago and you had suggested that, “Why not give another woman an opportunity?” So I did pay attention to that and I did go down that road. But now the challenge is that you focus on one thing, you disgruntle either the Master, or at least perceive to disgruntle the Master, or you disgruntle the worldly side of things. No, it’s a question of understanding, you know? If we have a good understanding, you can never have this issue. If the other person is seeing that you are walking a path which is going to make you a better human being, they will never have a problem. Our problem is that we do it at the cost of the other. And that’s where the balance comes in. 24 hours in a day – sufficient time to pay attention to your family, to your work and to the spiritual side. We tend to go to extremes. And when you go to extremes, something gets left out, and that then causes a reaction. I think wives, all they want is a little bit of love and a little bit of attention. I mean, the wife is not the problem, it’s the work that’s the problem. The work is the problem? Yeah. Oh, so the work is so much that you can’t pay attention to anything else? Not that I can’t ... it’s ... “All work and no play makes Jack a dull boy!” That’s what we learnt in school. Yeah. I mean, like with studies, I’m not really fond of work. But it’s a necessary evil that you got to do. No, but then you’re going to burn yourself out. Whenever you don’t keep a balance, you’re heading for trouble. Okay? Now, you look at a vehicle – you keep on driving it without letting it rest, even that’s going to get burnt out. And we are here still, human beings with sensitivities and emotions and everything. So you are heading for trouble! Whatever you leave behind – you might go ahead, but that very thing is going to pull you back afterwards. So that’s very important. No matter how busy you are, you must take out time for the family and for the spiritual aspect. Please continue to strengthen my faith.
កូណាព្រះគ្រូ ចូលដល់សំណួរទី ២ គឺរឿង តុល្យភាព ខ្ញុំកូណាបានមកដល់ទីនេះ កាលណពី ៧ ឬ ៨ ឆ្នាំមុន កាលណោះ ព្រះគ្រូសួរខ្ញុំកូណាថា ម៉េចបានជាអត់មាន មនុស្សស្រី មកអីចឹង ? ម៉េចបានជា មិនផ្តល់ ឪកាសឲ្យស្រី្ត? ចឹងតាំងពីពេលនោះមក ខ្ញុំកូណា ចុះដើរតាមផ្លូវ ឬ ចាប់ផ្តើមធ្វើការងារហ្នឹង ។ ស្រាប់តែ ពេលនេះ យើងមាន បញ្ហាប្រឈមមួយ ដែលវាធ្វើឲ្យយើង អាក់អន់ចិត្តជាមួយព្រះគ្រូ មិនសប្បាយចិត្តជាមួយព្រះគ្រូ មិនសប្បាយចិត្តជាមួយរឿងលោកិយ ។ ទេ ញោម នេះគឺជា បញ្ហានៃការមិនយល់ បើយើង មានការយល់ដឹងត្រឹមត្រូវ នោះវាគ្មានរឿងបែបនេះកើតឡើងមកទេ ។ បើសិនជាមនុស្សម្នា គេមើលឃើញថា អ្នកណាម្នាក់ កំពុងតែដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍បានត្រឹមត្រូវ មានអ្នកណាគេទៅស្តីអ្នកនោះ? បញ្ហាគឺដោយសារ យើងធ្វើអ្វីមួយបានចំណេញខាងយើង តែខាងគេវាខាតបង់ ។ គឺពេលហ្នឹង ដែលយើងត្រូវ រក្សាឲ្យមាន តុល្យភាព។ ក្នុងរយពេល ២៤ មោង យើងត្រូវមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី ក្រុមគ្រួសារ ការងារ និងផ្លូវព្រះធម៍។ យើងធ្វើអ្វីដែលវាមានលក្ខណៈជ្រុលពេក ហួសហេតុពេក។ កាលណាយើងធ្វើអ្វីមួយ ជ្រុកពេល ហួសពេល វានាំឲ្យ ហៀរ កំពប់ នឹង បង្កើតចេញជា ប្រតិកម្ម។ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ចង់និយាយរឿង ប្រពន្ធ បើប្រពន្ធៗ មានសេចក្តីស្រលាញ់តិចតួច មានការយកចិត្តទុកដាក់តិចតួច ៗ អីចឹង ប្រពន្ធមិនមែនជាបញ្ហាទេ តែ បញ្ហាគឺ រឿងការងារទៅវិញ អ្ហាក ញោមថា ការងារគឺជា បញ្ហា? គូណាព្រះគ្រូ ព្រោះការងារច្រើនពេក នាំឲ្យប្រពន្ធមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ឲ្យដិតដល់សមល្មម ។ ទេ ទេ មិនអាចទេ ញោម ការងារដែលក្មេងលេង មិនអាចឲ្យក្មេងនោះក្លាយជាក្មេងល្ងងទេ មិនទេ ព្រោះគ្រូ ក្មេងៗលេងនៅនៅសាលារៀន នាំឲ្យក្លាយជាបញ្ហា ទេ ញោម ញោមគិតបែបនេះខុសហើយ គឺដុតខ្លួនឯង។ ការងារណាក៍ដោយ បើគ្មាន តុល្យភាពទេ វានឹងបង្ករជា បញ្ហាមិនខានឡើយ ។ ដូចជា រឿង យើង បើកឡាន មូតូ បើបើកមិនឈប់សោះ បើករហូតនោះវានឹង ឆេះម៉ាស៊ីន ដូចគ្នានេះដែរ មនុស្សលោកណាដែលមាន ឆាបរំជួលចិត្តគ្រប់រឿង មានមនោសញ្ចេតនាគ្រប់រឿង មានអារម្មណ៍អណ្តែតអណ្តូង ចឹងមនុស្សហ្នឹង ប្រាកដជាជួបបញ្ហា។ អ្វីៗដែលមាននៅពីខាងក្រោយយើង យើងសម្រុកដើរទៅមុខ តែជាធម្មតា វានឹងទាញយើងថយក្រោយមកវិញ ចឹង កត្តាសំខាន់បំផុត មិនថា យើងរវល់កម្រិតណាទេ យើងត្រូវតែ លៃពេលវេលាសម្រាប់គ្រួសារ សម្រាប់កិច្ចការព្រះធម៍។ កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណាជាបន្ត។
Question No = 12 @ 17: 03
Radha Soami, Baba Ji. I don’t have the ground to ask you a question, but I have three requests to make – can I ? My first request is, Baba Ji, I spent five years in Canada now. I’ve worked there, I got the PR. I spent my twenty years in India. I worked here; I did my education here. Considering both sides of the world, I made the decision to come back and made my life here. I need your blessings, like you did before, to build enough to survive and make my parents and wife proud. To say that one country is better than the other – it isn’t. Circumstances, the environment – we create. So the question is, where do you feel happy? Where do you feel that you can make a go out of it? That’s for you to choose. From my side, you can be anywhere. As long as you have that objective in front of you, and you be a good human being.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាឡើងមកនេះ មិនមែនមកសួរនាំអ្វីទេ គេមក សំណូមពរ ។ សំណូមពរជាដំបូង គឺ ខ្ញូំកូណា បានចំណាយពេល ៥ ឆ្នាំ រស់នៅ ប្រទេសកាណាដា ហើយកាលណោះ ខ្ញូំកណាមានការងារធ្វើនៅ កាណាដា ។ ឥលូវ ខ្ញុំកូណាបានមករស់នៅ ឥណ្ឌា ២០ ឆ្នាំ និងធ្វើការនៅ ឥណ្ឌាទៀត ខ្ញុំរៀនសូត្រនៅ ឥណ្ឌា ដោយសារ មានការប្រៀបធៀប ប្រទេសទាំង ២ ក្នុងលោកនេះ បានជាខ្ញុំកូណាសម្រេចចិត្តថា ត្រូវ មករស់នៅ ឥណ្ឌាវិញ ខ្ញុំកូណាសុំ ពរ ពី ព្រះគ្រូ ដូចកាលពេលមុនទៀត ដើម្បីខ្ញុំកូណាបានរស់នៅ បានសុខ ដើម្បី ឲ្យឪពុកម្តាយ ប្រពន្ធខ្ញូំកូណាសប្បាយចិត្ត មានមោទនភាព។ ញោម ការដែលនិយាយថា រស់នៅ ប្រទេសមួយ ល្អប្រសើរជាប្រទេសមួយទៀត មិនត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះ ស្ថានភាព បិរស្ថានជុំវិញ កាលទេស ទាំងនេះ គឺយើងជាអ្នកបង្កើតឡើងមក បញ្ហាដែលចេញមក គឺថា យើងសប្បាយចិត្តដោយសារអ្វី ? វាមានប្រភពពីណាមក? នេះ ទើបជាចំណុចដែលញោមត្រូវជ្រើសរើស ។ សម្រាប់អាត្មាភាព ញោមអាច នៅកន្លែងណាក៍បានដែរ ឲ្យតែញោមមាន គោលបំណងជាក់លាក់ដាក់នៅនឹងមុខញោម គឺ ញោមជាមនុស្សល្អ។
Question No = 13 @ 18: 18
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for this opportunity. We all know that we all go through sufferings in our life. And it’s part of life. But with that comes trauma. How do you deal with that? No, why do you call it suffering? It's a consequence of your own actions. If you put your hand into fire, the hand is going to burn, isn’t it? So what is karma? Action – reaction – consequence. So when we take the action, we don't think about it. But for every action, there’s going to be a reaction. Isn't that the law of nature? And there's going to be a consequence. Because we don’t like it, we call it suffering. But if you’ve put your hand into the fire, then it’s going to burn, isn’t it?
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សម្រាប់ឪកាសមួយនេះ យើងទាំងអស់គ្នាបានរងគ្រោះ ឈឺចាប់ខ្លោចផ្សារ ឬ មានសុខសប្បាយ ផង ពេញមួយជីវិត នេះជាផ្នែកមួយនៃជីវិតយើងជាមនុស្សលោក តែ សម្រាប់់ផ្នែកមួយនិយាយរឿង ការពិបាកចិត្ត ការខូចចិត្ត trauma តើយើងត្រូវដោះស្រាយបែបណាទៅ? ទេ ញោម ម៉េច បានជាញោម ហៅថា នោះគឺជា ការឈឺចាប់ខ្លោចផ្សារទៅវិញ suffering ? នេះជា លទ្ធផល ឬ ផលវិបាកចេញពី អំពើរដែលយើងបានសាង។ បើយើងដាក់ដៃ ចូលភ្លើង ដូច្នេះ ដៃ ប្រាកដជារលាកអីចឹងហើយ តើមែនអត់? ដូច្នេះ តើអ្វីទៅជា កម្មា? នោះគឺ សំដៅថា អំពើ ប្រតិកម្ម និង កម្មផល Action- Reaction - Consequence . ដូច្នេះ ហេតុថា ពេលយើងប្រព្រឹត្តិអ្វីមួយ យើងអត់បានគិតដល់ រឿង កម្មផលទេ រឿង ប្រតិកម្មទេ តែ ចូរចាំថា រាល់ការប្រព្រឹត្តិ សុទ្ធទែមាន ការប្រតិកម្មតបវិញ តើនេះមិនមែនជាច្បាប់់ ធម្មជាតិទេឬ? នេះក៍ជា កម្មផលដែលចេញមកពីការប្រព្រឹត្តិនោះដែរ។ ដោយសារយើងមិនពេញចិត្តជាមួយផលកម្ម យើងហៅនោះថាជា ការឈឺចាប់ តែ បើសិនជាយើង ដាក់ដៃ ចូលភ្លើង ៗ វានឹងឆេះដៃ តើមែនអត់?
Question No = 14 @ 19: 12
Baba Ji, I read somewhere – “Meditation is not something that we do; it’s something that we are.” Can you please elaborate on what I read? We are tuning into ourselves. We are trying to realize. Self-realization before God-realization. So the moment you realize the self, the next step is automatic. Today, we want to find out about world, we want to find out about everything, without learning to find out about ourselves. So meditation is just coming to terms with yourself. Understanding your strengths, your weaknesses. Using those strengths to overcome the weaknesses.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាបានអាន ចំកន្លែងមួយ គេសរសេរថា ការតាំងសមាធិ គឺមិនមែនជាអ្វីដែលយើងធ្វើទេ តែ សមាធិ គឺជាអ្វីដែលយើងកំពុងមាន សូមព្រះគ្រូជួយ អត្ថាធិប្បាយ បកស្រាយពន្យល់ផងចុះ។ ញោម រឿងនេះ សំដៅថា មនុស្សយើង ត្រឡប់ចូលមកក្នុងខ្លួនឯងផ្ទាល់ យើងព្យាយាមទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងជាទេវតា គឺ យើងទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងជាទេវា មុនពេលក្លាយខ្លួនជាទេវតា Self-realization before God-realization.ដូច្នេះ ពេលណាយើងទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងជាទេវតា ជំហានជាបន្ទាប់ជាស្វ័យប្រវត្តិ យើងក្លាយជាជាទេវតា។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងនាំគ្នាស្វែងយល់សកលលោកទាំងមូល ស្វែងរកអ្វីៗសព្វយ៉ាង ដោយមិនបានស្វែងយល់អំពីខ្លួនឯងទេ ដូច្នេះ ការតាំងសមាធិ គឺជាការដែលយើង ចូលមកនៅក្នុងខ្លួនឯង ការដឹងថា ខ្លួនឯងមានកម្លាំងពលំ មានចំណុចខ្សោយ គឺជាការប្រើប្រាស់ចំណុចខ្លាំងដើម្បី ជំនៈលើចំណុចខ្សោយដែលយើងមាន។
Question No = 15 @ 19:55
Thank you, Baba Ji. Radha Soami. Baba Ji in 2017, we were here. At that time, this was a question related to our child with different abilities. You had given us a very positive perspective. Your guidance helped us get through so far, and it will take us along. You had told us at that time that consider... be grateful that the Lord has considered you worthy of taking care of such a soul. That has been our cornerstone, and we’ve been doing our seva to the best of our ability. The one struggle that we go through is, as we do our seva, is what we sometimes desire as parents for our child, and what his destiny is ultimately – that balance is what we struggle with. Please guide us. Everyone in this creation is having to go through their own battles, okay? Nobody has an ideal life. Ideal is a concept. Ideal is an objective. On a practical level, we have to make do with what we have. If the Lord has blessed us with a child of special needs and we have to look after him, you should look at it as seva. Right? Now, you have to see what are his needs, and accordingly, you have to mould your life for that. Now, there is no ideal out here. Everybody has issues in life, everybody. Success in life is not how much money you make, but how well you solve your problems.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី កាលឆ្នាំ ២០១៧ យើងបានមកកាន់ទីនេះ ហើយវេលានេះដែរ យើងមានសំណូរទាក់ទងជាមួយនឹង កូនរបស់យើងខ្ញុំកូណាដែលមានសមត្ថភាពខុសៗគ្នា ព្រះគ្រូធ្លាប់មានសង្ឃដីការវិជ្ជមានអនេក ព្រះឪវាទព្រះគ្រូ ជួយយើងបានច្រើនណាស់នាពេលកន្លកមក និងកំពុងជួយ ពួកយើងជាបន្តទៀត កាលណោះព្រគ្រូ ទូលថាទេវតាតាមថែរក្សាបីបាច់យើងទាំងអស់គ្នា យើងខ្ញុំក៍បានធ្វើបុណ្យ ទាន បំរើទេវតា ផងដែរ តាមលទ្ធភាពដែលយើងមាន ។ យើងក៍ប្រឈមមុខជាមួយ បញ្ហា ដែលកើតមកក្លាយជា ឪពុកម្តាយរបស់កូនៗ ចង់ដឹងពី វាសនារបស់កូនៗ ធ្វើម៉េចឲ្យមាន តុកល្យភាពក្នុងឆាកជីវិត សូមព្រះគ្រូជួយណែនាំផង។ ញោម មនុស្សលោកគ្រប់គ្នាកើតមក ត្រូវ ឆ្លងកាត់ ឆាកប្រយុទ្ធឬសមរភូមិដោយខ្លួនឯង មែនទេ? គ្មានអ្នកណាម្នាក់គិតថា ថា ឆាកជីវិតវាយ៉ាងម៉េចទេ ការគិត គឺជា ទស្សនៈទាន។ ការគិត គំនិតនេះ គឺជា គោលបំណង។ តាមរយះការប្រតិបត្តិ យើងយកគំនិតការគិតនេះ មកប្រតិបត្តិចេញជាការអនុវត្តន៍ផ្ទាល់។ បើសិនជា ទេវតា ប្រទាន កូននោះ មកជាកូនយើងដែលទាមទារការថែទាំពិសេស ដូច្នេះ យើងត្រូវតែថែទាំងជាពិសេស យើងត្រូវតែ សម្លឹងមើលអំពីការបំរើទេវតា មែនទេ? ទីនេះ យើងអត់មានគំនិតថាម៉េចទេ។ មនុស្សរាល់រូបមាន បញ្ហាក្នុងជីវិតគ្រប់ៗគ្នា ជោគជ័យក្នុងឆាកជីវិតមនុស្សថា មានលុយកាក់កម្រិតណាអាចធ្វើបានទេ តែ ជោគជ័យអាស្រ័យលើ ការដោះស្រាយបញ្ហា កម្រិតណ?
That’s where that vivek (sense of discrimination) comes in. So never lose heart; be confident. If the Lord has given you that seva, He will help you to fulfill it also. So it’s not that “I have to do it,” – He’s there with you to do it. So I just have to be receptive to that grace, where I can feel that strength and confidence to fulfill it. What is it that anyone of us can do in life? And Baba Ji, to that point, there was a Q & A in one of the series, Q & A series, where you had also guided a parent who had a similar situation. That what we need to find is what is exceptional about that individual, to help that child move forward in life. How do we do that, Baba Ji? No, there are different ways. You see, the Lord, for Him everybody is equal. If He has left you short in one phase, He’s probably given you something more in the other. But we need to recognize that ability in that child. You know, some of them, they’re very good painters, some of them are very good musicians – there’s something or the other.
គេមានពាក្យមួយ ហៅថា ជីវីត គឺ ញាណមួយសម្រាប់ការដឹងខុស ដឹងត្រូវ ដូច្នេះ កុំមានការបាក់ទឹកចិត្ត ត្រូវមានជំនឿពេញបេះដូង បើទេវតាប្រទានពរជ័យឲ្យយើងបានបំរើព្រះ ឬ បំរើសេវានេះ គឺ ប្រាកដណាស់ថាទេវតានឹងតាមជួយថែរក្សាយើង ជួយយើងឲ្យសម្រេចបានជោគជ័យជាមិនខានឡើយ ដូច្នេះ មិនមែនជារឿង ដែលយើងត្រូវតែធ្វើទេ គឺជារឿងដែលថា ទេវតាទ្រង់នៅជាមួយយើងជានិច្ចទ្រង់នឹងតាមជួយយើងជានិច្ច គឺ យើងគ្រាន់់តែចាំទទួលពរជ័យពីទេវតា ពរជ័យនេះ ធ្វើឲ្យយើងមាន កម្លាំងពលំ មានការជឿទុកចិត្ត ឬ ភាពកក់ក្តៅ ក្រៅពីហ្នឹង សួរថា មានអ្នកណាម្នាក់អាចធ្វើអ្វីលើសពី ហ្នឹងបានអត់? ព្រះគ្រូបាបាជី ក្នុងរឿងនេះដែរ មានកម្រងសំណូរ ចម្លើយ ដែលមានសាច់រឿងទាក់ទង អាចយកមក ដោះស្រាយបញ្ហាបានដែរទេ? គឺសំណូរចម្លើយដែល ឪពុកម្តាយមានស្ថានភាព ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះ? បានន័យថា ករណីដែលមានក្មេងមានបញ្ហាស្រដៀងបែបនេះ ដើម្បីយកករណីពិសេស ដូចគ្នានេះ មកជាមេរៀន? ទេ ញោម គ្មានទេ ញោមឃើញស្រាប់ហើយថាទេវតាប្រទានឲ្យមនុស្សលោកម្នាក់ៗ មានភាពខុសៗគ្នា តែមនុស្សមានភាពស្មើរគ្នា បើសិនជា ទេវតាប្រទានឲ្យយើង ខ្លីចំណុចណាមួយ ប្រាកដជា ប្រទាន ឲ្យយើងវែង ចំណុចណាមួយផ្សេងទៀត ដើម្បីបះប៉ូវ ( មនុស្សមិនល្អគ្រប់ ១០) តែ យើងជាឪពុកម្តាយត្រូវតែទទួលស្គាលើចំណុចខ្លាំងរបស់កូនយើង ដែលកូនខ្លះខ្លាំងខាងគូរូប ខ្លះពូកែខាង ភ្លេង ខ្លះខ្លាំងខាងនេះ ខ្លះពូកែខាងនោះ។
So whether it’s through the education system, or through the special needs people who understand these children, we have to try and find out that ability within that child, and then build on that. Then the child gets the confidence when he’s able to achieve something, that “no, I can lead a normal life.” And Baba Ji lastly, what happens to him after us? Why should you think like that? If the Lord has sent, He will ... You see, that’s what the problem is – we keep on thinking about the future, and we burden our mind. Who has any surety of life – the next hour, how many of us will be sitting here? We don’t have surety. So, “Who will look after the children?” – some children have just been born, some are old, some are young – there’s no surety of anything. So this is where our faith comes in that if He’s given birth to the child, He will look after the child. If He’s looking after us, why won’t He look after the child? Thank you so much, Baba Ji.
ដូច្នេះ ទោះបីតាមរយៈប្រព័ន្ធអប់រំក្តី តាមរយៈ សាលាវិជ្ជាជីវពិសេសក្តី គេត្រូវមាន មនុស្សពិសេស ដែលគេមានជំនាញដឹងអំពី ក្មេងបែបនេះ យើងត្រូវតែព្យាយាមសាកល្បងស្វែងរកសមត្ថភាពដែលមានក្នុងក្មេងនោះ និង បង្កើតសមត្ថភាពដល់ក្មេងនោះ កាលណាក្មេងសម្រេចបានជោគជ័យរឿងអ្វីមួយ វានឹងមានការកក់ក្តៅ ជឿទុកចិត្ត ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី តើក្មេងនោះ នឹងទៅជាយ៉ាងណា បើសិនអត់ពី ពួកយើងទៅ? ចុះម៉េចបានជាញោម គិតឃើញបែបនេះ? ប់ើសិនជាទេវតា ប្រទានបែបនេះ ឲ្យយើង នោះទេវតាប្រាកដជាដឹងពី វិធីដោះស្រាយដែរហើយ។ កាលណាយើងនៅតែគិតពីរឿងអនាគតកាល នោះចិត្តយើងនឹងកាន់តែ ដុតរោលឆេះ។ តើមានអ្នកណាគេដឹងច្បាស់ថា ឆាកជីវីតថ្ងៃក្រោយយ៉ាងម៉េច? ម៉ោងក្រោយនេះ សួរថាមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលអង្គុយនៅទីនេះ? គ្មានអ្នកណាមូយដឹងច្បាស់ប្រាកដទេ។ សួរថា អ្នកណានឹងថែរក្សាក្មេងទាំងនេះ? ក្មេងខ្លះទើបកើតមក អ្នកខ្លះអាយុចាស់ ខ្លះអាយុនៅក្មេង គ្មានអ្នកណាដឹងច្បាស់រឿងអ្វីមួយទេ មានតែសទ្ធាជ្រះថ្លា ដែលទេវតាប្រទាន កំណើតជាមនុស្សដល់់យើង ទេវតានឹងតាមថែរក្សាក្មេងទាំងនោះ បើទេវតាតាមថែរក្សាយើងជាមនុស្សចាស់ ម៉េចថាទេវតាមិនតាមថែរក្សាមនុស្សក្មេងៗ? កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូជាអនេក៕
No comments:
Post a Comment