ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១១ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០២៤ (២២នាទី) ១៧ សំនូរ ចម្លើយ
Question No = 01 @ 00- 01: 21
Baba Ji, you are all-knowing. What can I say before you? To keep harmony in the family, must we sacrifice all our other relationships? Look, you will definitely get whatever the Lord has written in your destiny. And no one can give you what isn’t written in your destiny. If we live in His will and protect our own peace of mind, that’s best for us. Even if we do get something by arguing and fighting for it, it won’t make us happy. So, it’s better to try and handle things with love and affection. No matter what we get by arguing and complaining, it won’t make us happy. Okay, Baba Ji, because that is what has been happening between me and my husband. He says I need to forget about my parents. How can I forget them? You tell us we shouldn’t forget our parents. No, you see, men want attention – that’s why he’s saying it. If you fulfill all your responsibilities towards him, he will tell you to look after your parents on his own.
ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូត្រាស់ដឹងគ្រប់រឿង តើឲ្យខ្ញុំកូណានិយាយយ៉ាងម៉េចចំពោះមុខព្រះគ្រូ ? ដើម្បីគ្រូសារមួយមានសុកដុមនីយកម្ម ល្អល្អូកល្អើនជាមួយគ្នា តើយើងត្រូវតែលះបង់គ្រប់យ៉ាងដើម្បីសមាជិកគ្រួសារមែនដែរឬទេ? ញោម ៗ អាចឃ់ើញថា ញោមទទួលបានអ្វីៗសព្វយ៉ាងមកនេះ គឺទែវតាប្រទានមក ដូចមានចារក្នងក្រាំងមាស ឬ វាសនា ។ គ្មានអ្នកណាគេឲ្យញោម អ្វីមួយដោយគ្មានបាន ចារក្នុងក្រាំងវាសនា ឬ ក្រាំងមាសនោះទេ បើសិនជាញោមរបស់នៅតាម ប្រាថ្នាទេវតា រស់នភដោយមាន ចិត្តស្ងប់សន្តិភាព នោះគឺជា ជំរើសល្អបំផុតសម្រាប់ញោម។ ប់ើទោះបីជាញោមប្រឹងប្រែង ប្រកាប់ប្រចាក់យករបស់ទាំងនោះមកបានក្តី ក៍ញោមមិនសប្បាយចិត្តដែរ ដូច្នេះ យើងត្រីវតែ ដោះស្រាយ ប្រឹងប្រែងយកអ្វីដែលយើងចង់បានដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយតាមផ្លូវធម៍ បើសិនជាមិនធ្វើតាមវិធីនេះទេ អ្នកនឹងគ្មានសេចក្តីសប្បាយរីករាយសោះឡើយ។ កូណាព្រះគ្រូ រឿងខ្ញុំកូណាគឺវាអីចេះ ប្តីខ្ញុំកូណា ប្រាប់ខ្ញុំកូណាថា បើចង់ឲ្យក្រុមគ្រួសារមានសុភមង្គល ទាល់តែយើងបំភ្លេចចោល ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណា តើឲ្យខ្ញុំកូណាបំភ្លេចឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាយ៉ាងម៉េចកើត? ទេ ញោម មនុស្សប្រុស គេចង់បានការ យកចិត្តទុកដាក់ ហេតុនេះ បានជាគាត់និយាយបែបហ្នឹង បើសិនជាញោមស្រីបំពេញតួរនាទីជាប្រពន្ធបាន ពេញលេញដើម្បីប្តី ពេលនោះប្តីគាត់នឹងនិយាយថា ឲ្យយ់ើងថែទាំបីចាច់រក្សាឪពូកម្តាយរបស់យើងផ្ទាល់ ។
Question No = 02 @ 00- 01: 21
Baba Ji, why do we have to listen to your satsangs before we can receive initiation? The purpose is to step into this with our eyes open, not with our eyes closed. If we don’t even know the principles of Sant Mat or what responsibility we will be taking on, we will regret it later. So, it’s better to go in with our eyes open, understand everything, and only then take that step.
ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីបានជាយើងត្រូវ ស្តាប់ធម៍ទែសនាសុទ្ធសាង មុនពេលទទួលការបំបួស? ញោម មូលហេតុនៃរឿងនេះ គឺដ់ើម្បីញោម បើកភ្នែក ប្រៀបដូចជាពិធីបើកភ្នែគ ជៀងវាសការបិទភ្នែក ប់ើសិនជាយើងអត់បានដឹងអំពី គោលការណ៍័គ្រឹះជាមូលដ្ឋាន នៃ ផ្លូវព្រះធម៍ សុទ្ធមាគ៍ានេះទេ ឬ មិនមានដឹងអំពី ការទទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួនក្នុងនាមជាអ្នកបួសនេះទេ អីចឹងពេលបួសរួច យើងនឹងមានការស្តាយក្រោយជាមុនខានឡើយ។ ហេតុនេះ បានជាចាំបាច់ត្រូវតែ បើកភ្នែកឡើងពេលធ្វ់ើដំណោះរចូលទៅខាងក្នុងផ្លូវព្រះធម៍ ដ់ើម្បីជាការស្វែងយល់គ្រប់យ៉ាងសិន មានតែវិធីនេះទេ ទ់ើបយ់ងអាចដើរលើផ្លូវព្រះធម៍នេះបាន។
Question No = 03 @ 00- 01: 49
Hi, Baba Ji. So school and college was really nice. But now, I’m entering into the real world and I’m like, really struggling to find my place in the real world. Like I gave GMAT,(The Graduate Management Admission Test (GMAT) is a graduate admissions entrance exam designed specifically for students who want to earn a postgraduate degree in business.) it went badly. Then I did a job, I’m not interested. Business – not interested. Like, I’m not passionate about anything. So I don’t know how to choose and if I choose, how to stick to it without feeling like FOMO (fear of missing out) and keep switching. At the ending of the day, it’s our actions that will decide our future. So unless we don’t apply ourself and unless we don’t make an effort, nothing is going to happen on its own. Our parents just can create a positive environment for us. But unless we don’t apply ourself, and we don’t cherish and go forward, then we’ll be stuck out there. So, we have to do it for our own sake, right? So, take your time in deciding, but once you’ve decided then focus on that. But what to decide? Can you give me a definite thing and then I’ll
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ យើងឃើញមានសាលារៀន មានវិទ្យាល័យ គឺជាការល្អប្រពៃណាស់ តែ ពេលនេះ ខ្ញុំកូណាបានឈានជើងចូល ពិភពលោកមួយជាក់ស្តែងច្បាស់ៗ ផ្ទាល់ដោយខ្លួនឯងតែម្តង ដោយខ្ញុំមានបញ្ហា ពិបាករកកន្លែងមួយ ឈ ជើង រស់នៅណាស់ ខ្ញុំកូណា ប្រឡងជាប់ GMAT ជាវិញ្ញាសារប្រឡងដើម្បីចូលរៀនកម្រិត អនុបណ្ឌិត។ ខ្ញុំកូណាជួបរឿងអាក្រក់ក្រែលែង ដោយខ្ញុំកូណាមានការងារធ្វើ តែ ការងារនោះខ្ញុំកូណាអត់ពេញចិត្ត មិនថាការងារពាណិជ្ជកម្ម ជំនួយទេ គឺ អត់ចូលចិតសោះ។ ដល់អីចឹងទៅ ខ្ញុំកូណាអត់ដឹងថាត្រូវធ្វើការងារអ្វីទេ បើសិនជាខ្ញុំកូណាសម្រេចចិត្តថាយកការងារនោះ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើចិត្តបែបម៉េច បើខ្ញុំកូណាអត់ចិត្តចិត្តការងារហ្នឹងផងហ្នឹង? តែបើមិន យកការងារហ្នឹងទេ វាទៅជា FOMO គឺខ្លាចអត់មានការងារធ្វ់ើ។ ញោម នេះជាការសម្រេចចិត្តមួយ សម្រាប់អនាគតរបស់យើង បើសិនជាយើងមិនប្រឹងប្រែង មិនខំធ្វើរឿងមួយហ្នឹងទេ ក៍គ្មានរឿងហ្នឹងកើតឡើងមកដែរ។ ឪពុកម្តាយយើងគាត់ ជាអ្នកត្រួសត្រាយផ្លូវ បើកផ្លូវសម្រាប់ បរិយាកាសមួយល្អដល់យើង តែបើសិនជាយើងមិនប្រឹងប្រែងទេណ មិនខំទេ ក៍អត់មានប្រយោជន៍អ្វីដែរ ហេតុនេះ យើងត្រូវតែប្រឹងប្រែងខំដោយខ្លួនឯងឡើង អីចឹងមែនទេ? ដូច្នេះ ត្រូវតែ យកពេលវេលាមកគិតដើម្បីសម្រេចចិត្ត ពេលណាសម្រេចចិត្តរួចហើយ ត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ប្រមូលស្មារតីដើម្បីកិច្ចការនោះ ពេលនោះ ផល នឹងកើតតាមហ្នឹងដែរ។
… No, unless you don’t focus, unless you don’t study and get on your feet… In anything – to make anything successful – there are two ingredients. One is time and the other is attention. Whether it’s your relationships, anything – if you don’t give it time or you don’t pay attention – nothing is going to happen. So sometimes, at this age, we take everything very lightly. It’s okay – I’m not saying that one should become very serious also. But there is a time for everything. So if we want to go forward, we need to be little serious on our work. The rest of the day you can enjoy yourself. But that application has to be there. Thank you, Baba Ji. My second question is that I feel like I’m a very ‘transactional’ human being. I don’t like accepting help and I also don’t like helping people. So how do I open myself up and be more like receptive? No man is an island. We are living in a society where we can’t segregate ourselves. So, each one of us – we are all interdependent. So to say that we can isolate ourself, live by ourselves and do everything by ourself – that’s not humanly possible. So, let’s start with trying to help others. And there is more pleasure in giving than in receiving. So if we are able to do that … We are doing it for ourself, not for anybody else. Thank you so much, Baba Ji. Radha Soami, Baba Ji.
បើយើងមិនប្រឹងរៀនសូត្រទេ បើមិនប្រឹងប្រែងធ្វើការងារទេ បើគ្មានការឈ លើជើងខ្លួនឯងទេ យើងមិនអាចដើរ មិនអាចធ្វើអ្វីបានទេ ដើម្បីបំពេញការងារបានជោគជ័យ វាត្រូវតែមានធាតុផ្សំ ចំនួន ២ ចួលគ្នា ដែលទី ១ គឺ ពេលវេលា និង ទី ២ គឺការយកចិត្តទុកដាក់ ។ មិនថារឿងទំនាក់ទំនងគ្នា មិនថា រឿងអ្វភ្សេងទេ បើគ្មានការយកចិត្តទុកដាក់ទេ គឺអ្វីៗមុិនប្រសើរ គ្មានការចម្រើនឡើយ ដោយសារយើងនៅក្មេង ដូចពេលនេះ យើងអាចមិនសូវខ្វល់ ឬ គិតលំៗ យើងចេះតែធ្វើៗទៅៗ តែ អាត្មាភាព មិនចង់ថា យើងក្មេងគិតជ្រៅជ្រះដូចចាស់ៗទេ តែ អ្វីៗក៍វាមានពេលវេលារបស់វាដែរ ។ បើសិនជាយើងចង់ដើរទៅមុខជាបន្ត ទាមទារយើងមានការគិតគូល្អិតល្អន់ ហ្មត់ចត់់ក្នុងការងារ សល់ពេលវេលាខ្លះ យើងសប្បាយក្នុងជីវិតយើងចុះ។ តែ ការងារស្នួលទាំងពេលវេលា ទាំងការយកចិត្តទុកដាក់ត្រូវតែមាន ជាដាច់ខាត។
ព្រះគ្រូបានាជី ខ្ញុំកូណានៅមានសំនូរទី ២ ខ្ញុំកូណាប្រៀបដូចជាមនុស្សអ្នកធ្វើពិតប្រាកដ ឬ អ្នកមែន transactional’ human being គឺមិនចូលចិត្តជួយគេ ក៍មិនចូលចិត្តគេជួយខ្ញុំកូណាវិញដែរ ហេតុនេះ តើខ្ញុំកូណាត្រូវរៀបឬកពារបែបណា ធ្វើខ្លួនយ៉ាងម៉េចដើម្បីក្លាយជាមនុស្សរស់នៅត្រូវជាមួយគេបាន ? ជាមនុស្សមានបេះដូងបើកទូលាយ? ទេ ញោម មនុស្សលោក មិនមែនជា ដែនដីកោះ មួយនោះទេ ។ យើងរស់នៅក្នុងសង្គមមួយ យើងមិនអាចបំបែកខ្លួនចេញបានទេ ដូច្នេះ ម្នាក់ៗ ចំណោមយើង ត្រូវតែ ពឹង ពាក់គ្នាទៅវិញទៅមក បើសិនជាយើងអាចរស់នៅ ឯការបាន បើយើងអាចធ្វើការងារយើង គេធ្វើការងារគេ ការងារអ្វីៗធ្វើតែខ្លួនឯង ពេលនោះ យើងមិនមែនជា មនុស្សលោកទៀតទេ ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវ ចាប់ផ្តើមជួយគេអ្នកផ្សេង ជាពេលមួយដែលយើង រីករាយក្នុងការ ចែកទាន ជាជាងការទទួលទាន ពីគេវិញ ។បើយើងអាចធ្វើអីចឹងបាន គឺយើងធ្វ់ើដើម្បីខ្លួនឯង មិនមែនសម្រាប់អ្នកណាផ្សេងទេ...កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណព្រះគ្រូបាបាជី ។
Question No = 04 @ 00- 04: 43
My first question is about advancing in my career. Right now, I’m working in Indian Air Force. I have two questions about professional growth while being in this organization. On the one hand, spirituality tells us not to chase after the mind’s desires – that we should be content with what we’ve been given. On the other hand, I see my own skills and feel like advancing in my career. What should one do in this situation? No, ambition is not bad – you should move forward in life. Because if you don’t go forward, you’ll go backwards. No one can stand still in one place. So, there’s nothing wrong with that. When is it wrong? It’s wrong when we adopt certain means that make us start sacrificing our principles. So, if we adhere to our principles, work hard, and advance in life, there’s nothing wrong with that. Everyone wants their children to be raised well and for them to attend good schools. So, there’s nothing wrong with thinking like that. But only if we remain within those limits. If we remain within those limits, we will make progress and it will also make us happy. If we cross those limits, it will create a burden on us, and we will still only get what the Lord has written in our destiny.
សំនួរជាដំបូងទីរបស់់ខ្ញុំកូណានេះ និាយយអំពីការងារធំ ពេលនេះខ្ញុំកូណាធ្វើការនៅ កងទ័ពអាកាស ប្រទេសឥណ្ឌា ដែលខ្ញុំកូណាមានសំនួរ ២ គឺ ទៅ ១ ទាក់ទងជាមួយ ការងារអាជីព នៅអង្គភាព ទី ២ គឺ រឿង ព្រះធម៍ ដែលប្រាប់ថា កុំធ្វើអ្វីតាមចិត្តចង់ ចិត្តប្រាថ្នាចង់បាន ត្រូវរីករាយ សប្បាយជាមួយអ្វីដែលទេវតាប្រទានឲ្យ ឯជ្រុងម្ខាងទៀត គឺការងារធំ ការងារជំនាញនៅកន្លែងធ្វើការ ត់ើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណា? ទេ ញោម មនុស្សមានមហិច្ឆិតាមិនមែនរឿងអាក្រក់ទេ យើងត្រូវតែមាន មហិច្ឆិតាទៅមុខសម្រាប់ឆាកជីវីតរបស់យើង គេមិនអាចឈ ជ្រំជើងនៅកន្លែងដដែលបានទេ រឿងនេះគ្មានអ្វីជាការខុសឆ្គងឡើយ ចុះរឿងវាខុស ត្រង់កន្លែងណា?បើសិនជារឿងនោះវាខុស លុះត្រាតែ យើងមិនបាន គោរពតាមគោលការណ៍គ្រឹះរបស់ការងារ បើយើងគោរពតាមគោលការណ៍ បើយើងប្រឹងប្រែងបំពេញការងារ នោះគឺគ្មានអ្វីជាការខុសឡើយ។ ម្នាក់ៗដូចៗគ្នា គឺចង់បានកូន មានមុខមាត់មានកេរ្តិឈ្មោះ ចង់បានកូនៗចូលរៀនសាលាល្អៗ ដូចនេះ អត់មានអ្វីខុសទេ ដែលពួកគេគីតឃើញបែបនេះ គឺជាការគិតូរមួយ មានកម្រិតក្នុងរង្វង់គ្រប់គ្រងបាន ពេលនោះការងារចម្រើន មានផលល្អ យើងក៍សប្បាយចិត្តជាមួយការងារនោះ បើយើងគិតធំ ហួសមាឌ វាទៅជាការឈឺចាប់ទៅវិញ ទោះជាគិតធំបែបម៉េច អ្វីដែលយើងទទួលបាន គឺដូចមានចែងក្នុងក្រាំងមាស វាសនារបស់ទេវតាអីចឹង ។
Question No = 05 @ 00- 06: 00
Baba Ji, we all know that our life is very precious. Baba Ji, I am serving in the army. And in the army, there are times when one person has to sacrifice his life to save his comrade. So does that mean that the life of the person is wasted? Nothing is ever wasted. The time of taking birth and the time of going is predetermined. Nobody can change that. We think that by putting ourself in danger or doing this, I might die sooner. You’re going to die the day He wants you to die. So, if we are there to help our comrades and support them – why not? Baba Ji, are the soul and mind really separate? Or has this been said just as a manner of explanation, to make things easier for us to understand? The soul and the Lord are one. You can think of the mind as an instrument through which everything happens. It’s the mind that gets influenced; the soul doesn’t get influenced. It’s like a child at home. If we love him so much that we pamper and spoil him, who will have to endure the consequences? So, we have influenced the mind; we have given it freedom. That’s why it pulls us towards the wrong things. We are the ones who have spoiled it, and we are also the ones who have to control it. Because it’s the soul that will have to endure the consequences, right? Baba Ji, thank you for being my friend!
ព្រះគ្រូបាបាជី យើងទាំងអស់គ្នាដឹងថា ជីវីតយើងនេះមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំកូណាបំរើការជាយោធាក្នុងជួរកងទ័ព ដែលពេលខ្លះ យើងត្រូវតែលះបង់ជីវីតដើម្បី មិត្តរួមអាវុធ តើបែបនេះ មានន័យថា ជីវិតមនុស្សម្នាក់ គឺជា សម្រាម គឺជាការបាត់បង់ មែនទេ? ញោម គ្មានអ្វីមួយ បាត់បង់ជារហូតទេ មនុស្សយើង ទាំងកើតមក ទាំង ស្លាប់ទៅវិញ សុទ្ធតែមានាករ កំណត់ទុកជាមុនរួចជាស្រេច គ្មានអ្វីអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូររឿងនេះបានឡើយ។ យើងគិតថា បើយកជីវិតយើងទៅប្រឈមជាមួយនឹងគ្រោះថ្នាក់យ៉ាងនេះ យើងប្រាកដជាឆាប់ស្លាប់មិនខាន ឬ នឹងស្លាប់ក្នុងពេលឆាប់ៗខាងមុខ ។ មនុស្សយើងម្នាក់ៗស្លាប់ទៅថ្ងៃណាមួយ គឺអាស្រ័យថាទេវតាចង់ឲ្យយើងស្លាប់ អីចឹងយើងមកទីនេះ ដើម្បីមក ជួយសង្រ្គោះជីវិតមិត្តរួមការងារយើង ហេតុអ្វីមិនអាចធ្វើបាន? ។
ព្រះគ្រូបាបាជី នៅមានសំនួរមួយទៀតថា តើ ព្រលឹង និង ចិត្តយើង នៅបែកគ្នាដែរឬទេ? ឬ មួយថា នេះវាគ្រាន់តែជាការពន្យល់របស់គេទេ? ដើម្បីយើងងាយស្រួលយល់? ញោម ព្រលឹង និង ព្រះ គឺ តែ មួយ។ យើងអាចគិតថា ចិត្ត គឺជា ឧបករណ៍តន្រ្តីកំដរឿងគ្រប់បែបយ៉ាងចេញមកក្រៅ គឺ ចិត្តនេះឯង ដែលរងនៅអំពើ រងឥទ្ធិពល ចំណែកព្រលឹង មិនទេ វាដូចដែល ក្មេងតូចៗនៅផ្ទះ ពេលយើងស្រលាញ់ ទំរើសក្មេងខ្លាំងពេក ក្មេងទៅជាបាន ចិត្ត ទៅជា ក្មេងខូច ហេតុនេះ យើងត្រូវតែ កាត់បន្ថយផលបះពាល់នោះចេញ យើងត្រូវតែគ្រប់គ្រងចិត្ត មានឥទ្ធិពលលើចិត្ត កាលណាយើងឲ្យសេរីភាពច្រើនពេក ទៅ វានាំឲ្យមានផលអាក្រក់់ នាំមានការខុសឆ្គងមកយើងវិញ គឺ យើងជាអ្នកធ្ផើឲ្យខូច យើងក៍ជាមនុស្សម្នាក់ដែលគ្រប់គ្រងចិត្តនោះដែរ ព្រោះថា ព្រលឹងទេ ដែលរងផលអាក្រក់ ព្រលឹងខូចដោយសារ យើងគ្រប់គ្រងចិត្តមិនបានល្អ អីចឹងមែនអត់? កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។
Question No = 06 @ 00- 07: 38
Radha Soami, Baba Ji. My question is: What does it truly mean to be successful in life? When the mind comes under your control, when the mind is at peace, when it is content – that is true success. Even a fool can make money! But the one who can solve his problems well – he is truly successful.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណា ចង់សួរថាអ្វីជាអត្តន័យពិតប្រាកដនៃ ភាពជោគជ័យក្នុងជីវិត? ញោម នោះគឺសំដៅថា ចិត្តស្ថិតក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់យើង ពេលដែលចិត្តស្ងប់ ពេលដែលចិត្តសប្បាយ រីករាយនោះគឺជាជោគជ័យដោយពិតប្រាកដ។ សូម្បីឆ្កួតក៍គេចេះរកលុយដែរ តែ មនុស្សដែលចេះដោះស្រាយបញ្ហាបានល្អ គឺគេនោះជាមនុស្សមានជោគជ័យពិតប្រាកដ។
Question No = 07 @ 00- 08: 06
Baba Ji, my first question is: Why do we cry whenever we see you? You’re the one who should tell me why! You see, whenever there is a relationship of love … For example, when we leave our parents to go elsewhere to study or work, at that time too, our emotions well up. So, it’s about that feeling of love and devotion. Another question, Baba Ji. You said that everything is destined. But if I ask the Lord for the Lord, won’t He grant my wish? Well, He will grant it, but we will only be able to safeguard it if we value it. If we don’t value it … A person asks for so many things. Ever since we were born, we started asking for things. But the desire for those things only lasts for a few days, and then the person starts asking for something else. Till today, he hasn’t been able to understand what he really wants. He thinks that by asking for these things, he will obtain them, and he will be happy. But once he gets that thing, his happiness lasts for 4 to 5 days, and then he starts chasing something else. So, when we ask for it from the depths of our heart, we will definitely get it, and then we will also value it. At this stage, we’ve heard satsangs and maybe read some books – it’s just a concept. But when you ask for it from the depths of your heart, and it is reflected in your actions, then you will value it and the Lord will grant it to you.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរទីនេះមួយ សួរថា ហេតុអ្វូបានជា យើងនាំគ្នាយំ ពេលដែលជួបជាមួយព្រះគ្រូ? ញោម ៗ គួរតែជាអ្នកប្រាប់អាត្មាភាពវិញថាហេតុអ្វី? រឿងនេះ ញោមដឹងថា ពេលណាដែលរាល់គ្នា មានសេចក្តីស្រលាញ់ជាទំនាក់ទំនងគ្នា គឺវាអីចឹង ឧ ដូចជា ពេលណាដែលយើងបែកពី ឪពុកម្តាយ ចាកចេញទៅរៀនសូត្រ ឬ ទៅធ្វើការងារនៅកន្លែងផ្សេងគឺយើងមានអារម្មណ៍មួយ ក្តុកក្តួលចេញមកក្រៅ ដូច្នេះ វាឆ្លុះបញ្ជាំងអំពីសេចក្តីស្រលាញើ និងសទ្ធារបស់មនុស្ស។ សំណួរមួយទៀតនេះ ព្រះគ្រូបាបាជី គឺថា ជីវិតមនុស្សលោកយើង ត្រូវបានទេវតាតាក់តែងរួចជាស្រេច តែ ប់ើសិនជា ខ្ញុំកូណាសូររឿងនេះទៅ ទេវតា សួរថាទេវតាអាចប្រទានតាមប្រាថ្នាខ្ញុំកូណាដែរឬទេ? មែន ញោម ទេវតានិង ប្រទានដល់ញោម តែ យើងបានត្រឹមតែ រក្សាការពាររបស់នោះប៉ុណ្ណោះ បើសិនជាញោមគិតថារបស់នោះមានតម្លៃ គឺបានត្រឹមការពារ បើគិតថាគ្មានតម្លៃ សួម្បីការពារមិនបានផង។ មនុស្សលោកយើងសុំ សំណូមពរច្រើនណាស់ ពី ទេវតាគឺសុំតាំងពីពេលកើតមកម្លេះ តែការប្រាថ្នាសុំនោះមានរយៈពេលតែ ២ ទៅ ៣ ថ្ងៃទេ កុំចង់បានវិញ បន្ទាប់មក មនុស្សយើងក៍ចាប់ផ្ត់ើមសុំអ្វីផ្សេងខុសពីមុនទៀត រហូតដល់ពេលនេះ គាត់នូវតែមិនទាន់យល់ថា ពួកគាត់ចង់បានអ្វីឲ្យពិតប្រាកដ ? គាត់នៅតែគិតថា គាត់សុំអ្វីមួយ ត្រូវតែបាន ហ្នឹងមកវិញ ទាល់តែសុំបាន ទើបគាត់សប្បាយក្នុងចិត្ត ដល់ពេលសុំបានមែន គាត់សប្បាយចិត្តតែ ៤ទៅ ៥ ថ្ងៃ គាត់លែងស្រលាញ់់ គាត់លែងសប្បាយចិត្ត រួចគាត់ងាកទៅសុំរបស់ផ្សេងទៀត ដូច្នេះ បើសិនជាយើងស្រលាញ់ចេញពី បេះដូង សុំចេញពីបេះដូងមែន គាត់ពិតជាបានរបស់នោះ គាត់និងឲ្យតម្លៃរបស់ទាំងនោះ ។ គ្រានេះ យើងបានស្តាប់ព្រះធម៍ទេសនា និង បានអានសៀវភៅធម៍មួយចំនួន តែនោះគ្រាន់តែជាទស្សនះនៅឡើយទេ បើ់សិនជាយើងចង់បានចេញពី បេះដូង គឺយើងនឹងចេញជា អំពើរ ចេញជាសកម្មភាព រួចយើងនឹងឲ្យតម្លៃរបស់នោះ រួចទេវតានឹងប្រទានពរ តាមប្រាថ្នារបស់យើងដែរ។
Question No = 08 @ 00- 10: 02
Radha Soami. Who is our true friend? Because it is said in satsang, “None of your companions are truly your well-wishers.” It means that no one can truly accompany us. These are relationships of self-interest. As soon as that selfish interest is fulfilled, even our closest relationships … The closest relationship we have is with our children. If even they don’t truly value us, who else is going to value us? So, these are just relationships of self-interest. The only true relationship we have is with the Lord. He’s the only one who can fulfill this relationship – nobody else can fulfill it. I’m a sinner, O Lord, please forgive me.
សូមក្រាបបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី តើអ្នកណាមួយជាមិត្តពិតប្រាកដរបស់យ់ើង? ដោយសារនៅក្នុង ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង គេបានចែងថា " គ្មានអ្នកណាមួយជា ជូនពរយើងពិតប្រាកដឬ ជាអ្នកជូនពរយើងក៍ល្អប្រពៃនោះឡើយ" ញោម នេះសំដៅថា អត់មានអ្នកណាមួយជាអ្នកតាមយើង ហែរដើរតាមយើងពិតប្រាកដទេ ទំនាក់ទំនងរបស់យើង គ្រាន់តែជាទំនាក់ទំនងដើម្បីផលប្រយោជន៍គ្នាទៅវិញទៅមក ពេលណាដែលផលប្រយោជន៍សួនតួរនេះត្រូវបានបំពេញរួច គឺយើងលែងមាន ឬ បិទទំនាក់់ទំនងនោះចោលដែរ ទំនាក់ទំនងជិតស្និតជាងគេរបស់យើង គឺ កូនៗ បើទោះជាថា ពួកគេមិនឲ្យតម្លៃនេះ សួរថា អ្នកណាជាអ្នកឲ្យតម្លៃពួកយើង? ប្រាកដជាកូនៗ ដូច្នេះ នេះជាទំនាក់ទំនងផលប្រយោជន៍ បានចំណេញ។ ទំនាក់ទំនងពិតប្រាកដ គឺទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះ ជាមួយទេវតា គឺមានតែទេវតានេះ ដែលបំពេញនូវទំនាក់ទំនងរបស់យើង គ្មានអ្នកណាផ្សេងពីទេវតាអាចបំពេញនូវទំនាក់ទំនងនេះបាន កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញូំកូណាជាមនុស្សមានបាប សូមទេវតា ខមាលទោស ខ្ញុំកូណាផងចុះ។
Question No = 09 @ 00- 10: 43
Baba Ji, does the Guru take on the responsibility of all the souls he initiates? First, let’s at least understand what the purpose is of taking on that responsibility. If you walk with him, he will become your support and lead you to the right path. But who walks with him? Hazur used to say that receiving initiation is like being tied to a bulldozer. If you walk along with it, you will reach your destination very comfortably. If you don’t walk along with it, the bulldozer is going to pull you, and then it will hurt! Baba Ji, can a satsangi enter into politics? You can do anything you like – there are no restrictions from my side, but the idea is to not sacrifice your principles. Keep your principles before you and then do whatever you like.
ព្រះគ្រូបាបាជី តើព្រះគ្រូជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះព្រលឹងទាំងអស់ ដែលព្រះគ្រូបានបំបួសដែរឬទេ? ជាដំបូងនេះ យ៉ាងហោចណាស់ យើងត្រូវមានការយល់ដឹងអំពី អ្វីជាមូលហេតុ គឺជាគោលបំណងនៃការទទួលខុសត្រូវមួយនេះ បើយើងដើរលើផ្លូវជាមួយព្រះគ្រូ ពេលនោះព្រះគ្រូក្លាយជាអ្នកជួយគាំទ្រយើង និងជាអ្នកនាំយើងដើរសំដៅរកផ្លូវត្រឹមត្រូវ តែ សំនួរសួរថា អ្នកណាខ្លះដើរលើផ្លូវជាមួយព្រះគ្រូ? ដូចដែល ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ធ្លាប់មានសង្ឃដីការថា ការបួស ប្រៀបដូចជាការ ចងយើងជាប់ជាមួយ ឡានរុញដី Buldozer បើយើងដើរតាមឡាននេះ យើងនឹងដើរតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវបានដល់គោលដៅ បើដើរជាមួយ ឡាននេះ យើងដើរដល់គោលដៅ ឬ វាសនាមួយដោយកក់ក្តៅ ដោយពេញចិត្ត បើមិនដើរជាមួយឡាន នេះទេ ឡាននោះនិងបុកយើង រុញយើងចេញ យើងនឹងមានរបួសស្នាម ឈឺចាប់ ! ព្រះគ្រូបាបាជី ចុះអ្នកធ្វើធម៍ សុទ្ធសាងនេះ អាចចូលធ្វើនយោបាយបានដែរអត់? ញោម យើងអាចធ្វើកិច្ចការអ្វីក៍បានដែរ ឲ្យតែយើងមានការចូលចិត្ត ពេញចិត្ត គ្មានការប្រកាន់ខុសណាមួយពីខាងអាត្មាភាពទេ តែ អ្វីដែលជាការចង់បាន គឺខ្លាចយើងមិនយកគោលការណ៍ព្រះធម៍ដាក់មុខ បើយើងមានគោលការណ៍ព្រះធម៍នៅពីមុខ យើងអាចធ្វើកិច្ចការណាក៍បានដែរតាមការចូលចិត្ត។
Question No =10 @ 00- 11: 45
Baba Ji, my question is that these days, despite not wanting to, we have become so addicted to our phones! How can we avoid this? Would we accept being enslaved by anything? So, this is also a kind of enslavement. If you make use of it – that’s fine. But if we end up becoming dependent on it, then it will lead to problems later on. What special power does it possess that we are so enamored by it? When we were children, did cell phones, computers, and TVs even exist? But we still enjoyed our childhood. These days, you youngsters have everything, but you still get bored. So, tread carefully.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរនេះ គឺជា យើងសព្វថ្ងៃ មិនត្រឹមតែ ចង់បានទូរស័ព្ទទេ គឺញៀនតែម្តងជាមួយ ទូរស័ព្ទ តើយើងត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីការពាររឿងនេះបាន? ញោម តើយើងទទួលយកបានទេ បើយើងជា ទាសករនៃរបស់ណាមួយ? ដូច្នេះ នេះវាជា ទម្រង់មួយ នៃ ទាសភាព បើសិនជាយើងយក ទូរស័ព្ទមកបំរើការយើង នោះជាការល្អណាស់ តែបើសិនជាយើងយកវាមក បំរើវា ក្លាយជាអ្នកនៅក្នុងបន្ទុក ឬ ពឹងលើវា នោះវានឹងនាំយើងទៅរកបញ្ហានៅថ្ងៃណាមួយជាមិនខាន តើអ្វីជាការជម្រុញឲ្យ ទូរស័ព្ទនេះមានន័យ មានខ្លឹមសារធំបែបនេះ? កាលយើងនៅពីក្មេង សួរថា យើងមានទូរស័ព្ទដៃ មានកំព្យុទ័រ មាន ទូរទស្សន៍ដែរអត់? គឺអត់ទាន់មានទេ តែយើងនៅតែសប្បាយ រីករាយក្នុងឆាកជីវិតជាក្មេង សព្វថ្ងៃនេះ ក្មេងៗមានរបស់គ្រប់សព្វបែពយ៉ាង តែ យើងនៅតែមានការព្រួយបារម្ភ មិនសប្បាយ ដូច្នេះ ត្រូវ ប្រើប្រាស់ឲ្យត្រឹមត្រូវ ដោយប្រយ័ត្នប្រយែងខ្ពស់។
Question No =11 @ 00- 12: 49
Radha Soami, Baba Ji. My question is: how to deal with a narcissist? Because they make us feel guilty about everything – including things we are not even responsible for! The world will never spare anyone – if four people praise you, another four will criticize you. Your happiness lies in your own hands. These things will only affect you if you listen to them. And if we are so weak that we take everything that everyone says to heart, then you will not be able to go through life. People are bound by their habits. We should make ourselves so strong that no matter what the world says or does, we never give up our objective.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាគឺថា យើងត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីដោះស្រាយជាមួយ ប្រភេទមនុស្ស មានតែអញឆ្លាតជាងគេ ពូកែជាងគេ ល្អជាងគេ narcissist ដោយសារយើងគិតថា ជំពូកមនុស្សដូចនេះ ជាមនុស្សមិនល្អក្រប់យ៉ាង គ្រប់រឿងទាំងអស់ សូម្បីតែរឿងមួយចំនួនដែលមិនមែនជាការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងក៍ដោយ។ ញោម សកលោកនេះ មិនមែនដើម្បីបំរើអ្នកណាមួយទេ បើសិនជា មានមនុស្ស ៤ នាក់គេ សរសើរយើង នោះនឹងមានមនុស្ស ៤ នាក់ផ្សេងទៀតគេ រិះគន់យើងដែរ ការសប្បាយចិត្តរបស់យើង គឺស្ថិតនៅក្នុងដៃយើង រឿងទាំងឡាយមានផលបះពាល់ដ់ល់យើង កាលណាយើងស្តាប់តាមពួកគេ បើសិនជាយើងខ្សោយ គឺ យើងស្តាប់តាមមនុស្សរាល់គ្នាដែលគេនិយាយមករកយ់ើង ពេលនោះ ខ្សែជីវិតយើងនឹងជួបបញ្ហាមិនចេះចប់ មនុស្សម្នាក់ៗគេមានទំលាប់របស់គេផ្ទាល់ យើងត្រូវតែធ្វើខ្លួនជាមនុស្សខ្លាំង មិនថា អ្នកដ៍ទៃទេថាម៉េច គេធ្វើម៉េចដាក់យើងទេគឺយើងនៅតែរក្សាបានគៅលបំណងនៃជីវិតយើងជានិច្ច ។
Question No =12 @ 00- 13: 37
Baba Ji, my first question is: Can we have the Lord’s darshan inside without receiving initiation? This relationship is based only on love and devotion. It would be arrogant of us to think that the Lord can be attained by following only one path. Whoever devotes himself to the Lord with love and tries to connect with Him – the Lord will shower His grace upon him. My second question is: Does a soul gain liberation only through the Guru’s glance of mercy? No, we give everything an external interpretation. Whatever we get will come from within. And when we talk about darshan or his glance of mercy – all these things are inside, not outside. In the Adi Granth, we read: “Receiving His darshan, all sins are erased.” This is inner darshan. If it referred to outer darshan, if it was just about receiving his glance outside, then everybody would attain liberation! So, he is talking about inner darshan – when we collect our attention and take it within.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរទី១ នេះ សួរថា តើយើងអាចមាន ព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន ដោយមិនចាំបាច់ បួស បានដែរឬទេ? ញោម ទំនាក់់ទំនងជាមួយ ព្រះធម៍នេះ កើតមានតែតាមរយៈសេចក្តីស្រលាញ់ និង ការមានសទ្ធាជ្រះថ្លាតែប៉ុណ្ណោះ។ ជាការមួយមានអំណួតជ្រុលពេក ដែលយើងនាំគ្នាគិតថា យើងអាចមាន ទេវតា បានតាមតែ ផ្លូវតែមួយគត់នោះ។ ជនណាដែលគេគោរពបូជាដល់់ទេវតាដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយការខិតខំព្យាយាមភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយទេវតា នោះទេវតានឹងប្រទានពរជ័យដល់គេនោះ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណូរទីនេះ នេះ គឺថា ព្រលឹងមនុស្សយើងអាចរួចរំដោះតាមរយៈ ព្រះមេត្តាករុណារបស់ ព្រះគ្រូបានដែរឬទេ? ទេ ទេ យើងនាំគ្នាបកស្រាយតែ អ្វីដែលមាននៅខាងក្រៅខ្លួន ចំណែកពរជ័យដែលមានមក គឺមានតែ ចេញពីពរ ទេវតានៅក្នុងខ្លួន កាលណាយើងនិយាយអំពីផ្លូវព្រះធម៍ អំពី ព្រះធម៍ គឺជារឿងក្នុងខ្លួន មិនមែនជារឿងក្រៅខ្លួនទេ នៅក្នុងគម្ពីរអាឌីក្រាន បានចែងថា អ្នកណាមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន កម្មពាររបស់គេនឹងលាងជម្រះអស់។ នេះសំដៅលើព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន បើសិនជាយើងសំដៅថា ព្រះធម៍ក្រៅខ្លួន ចឹងយើងនឹងបានការ ក្រឡេកមើល មើលភ្នែកមើលតែមួយភ្លែតពីក្រៅខ្លួនដែរ ទាល់តែ ចេញពីក្នុងខ្លួនទើបព្រលឹងអាចរួចរំដោះ។ ដូច្នេះ ចំណុចនេះ គឺគេនិយាយអំពី ព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន គឺសំដៅថា យើងប្រមូលអារម្មណ៍ពីក្រៅខ្លួនមកដាក់ក្នុងខ្លួន។
Question No =13 @ 00- 15: 03
Baba Ji, everywhere I look, I see you. I see you in every form. In every name and every face, I am drawn to you. Is it right to feel this way? You see, in spirituality, the first thing we need in order to move forward is realization. At this stage, we don’t have that realization, we aren’t aware of the truth. We form certain concepts in our minds, and we are moving forward based on those concepts. The Lord has blessed us with this human form, and has given us the sense of discrimination so that we can realize what is true and what is false. Baba Ji, how can I realize what is false? Meditation – when we experience that within. At this time, we have simply created our own concepts. We have formed our own concepts about things, and we are moving forward with those concepts. Baba Ji, you are my parent. I don’t have a home of my own. Your home is my true home. A child’s home is their parent’s home. Your true home is also my true home. So, please take me to my true home through my meditation. This is what Maharaj Ji used to say in satsang – that our true home is Sach Khand. We have only come here for a specific task for a short while – for a few moments, a few days, a few months. And our real religion is love and devotion. So, when we adopt that true religion… we will attain true happiness when we go back to our true home. Here, we have a responsibility that comes from our karmas. We are here to fulfill and end that responsibility.
ព្រះគ្រូបាបាជី គ្រប់ទីកន្លែងដែលខ្ញុំសម្លឹងមើល សុទ្ធតែឃើញរូបព្រះគ្រូ គឺឃើញនៅគ្រប់ទម្រង់ទាំងអស់ ឃើញមានគ្រប់ឈ្មោះ គ្រប់អ្វីទាំងឡាយ ខ្ញូំកូណាលង់ជាមួយព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូ តើការគិតឃើញបែបនេះ ជាការត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ញោម ក្នងផ្លូវព្រះធម៍ ជាដំបូងទី អ្វីដែលយើងត្រូវដើរទៅមុខបាន គឺមានតែការដើរដល់ចំណុចមួយ ដែលគេហៅថា ទទួលខ្លួនឯងជាព្រះជាទេវតា។ ខណនេះ វេលានេះ យើងអត់ទាន់បានដល់កម្រិតហ្នឹងទេ យើងអត់ទាន់ដឹងថាអ្វីជា ព្រះសច្ចៈនៅឡើយទេ ក្នុងចិត្តយើងគ្រាន់តែមានជា ទស្សនៈ ជា Concept នៅឡើយ យើងឈានដើរទៅមុខ ក៍ពឹងតែល់ើ ទស្សនជាការគិតឃើញនេះដែរ ទេវតា ព្រះប្រទានពរយើងបានកើតមក មានរូបកាយជាមនុស្ស បានប្រទានពរឲ្យយើងមានវិញ្ញាណ ដើម្បីដឹងថា ម៉េចខុស ម៉េចត្រូវ ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ចុះខ្ញុំកូណាធ្វើម៉៉េចបានដឹងថា នេះខុស ឬ នោះត្រូវ? ញោម គឺតាមរយការតាំងសមាធិ គឺជាការដឹងចេញមកពីខាងក្នុងខ្លួន ពេលនោះ គឺទស្សនៈដឹងខុសត្រូវបែបនេះចេញមកពីក្នុងខ្លួនយើងតែម្តង យើងមើលអ្វីមួយ គិតអ្វីមួយ គឺមាន ទស្សនចេញពីខាងក្នុងខ្លួនយើង យើងដើរទៅមុខ ក៍ពឹងលើទស្សនៈចេញពីក្នុងខ្លួននេះដែរ ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូ គឺជាផ្ទះនៃខ្ញំកូណា ខ្ញំកូណាអត់មានផ្ទះពិតខ្លួនឯងទេ ផ្ទះពិតព្រះគ្រូ គឺជាផ្ទះពិតនៃខ្ញុំកូណា ផ្ទះកុមារគឺជាផ្ទះឪពុកម្តាយកុមារ ផ្ទះពិតព្រះគ្រូ គឺជាផ្ទះពិតនៃខ្ញុំកូណា សូមព្រះគ្រូនាំខ្ញុំកូណាទៅផ្ទះពិតនៃខ្ញុំ តាមរយះការតាំងសមាធិ ។ នេះជាអ្វីដែលព្រះគ្រូមហារាជី ទូលក្នុងសុទ្ធសាងថា ផ្ទះពិតនៃយើង នៅឯសច្ចៈខន្ត យើងមកកើតទីនេះ គឺដើម្បីបេសសកម្មមួយរយៈពេលខ្លីប៉ុណ្ណោះ តែប៉ុន្មានពេល ប៉ុន្មានថ្ងៃ ប៉ុន្មានខែ ឬ ២ ឬ បីខែ តែប៉ុណ្ណោះ ហើយថាសាសនាពិតប្រាកដនៃយើង គឺ សេចក្តីស្រលាញ់ និង ការគោរពបូជាព្រះ អីចឹងកាលណាយើងមានសាសនាពិត គឺយើងមានសេចក្តីសប្បាយរីករាយពិតប្រាកដដែរ យើងអាចត្រឡប់ទៅផ្ទះពិតនៃយើងបានដែរ នៅទីនេះ លើផែនដីនេះ យើងទទួលខុសត្រូវចំពោះ កម្មា របស់យ់ើងផ្ទាល់ យើងមកទីនេះ ដើម្បីបំពេញចប់សព្វគ្រប់ការទទួលខុសត្រូវរបស់់យើង និង ដើម្បី បញ្ចប់ការទទួលខុសត្រូវរបស់យើងដែរ។
Question No =14 @ 00- 17: 19
Baba Ji, my father has immense faith in you. Whenever anyone asks him anything, he says, “Baba Ji will do everything himself!” And he spends a lot of time doing seva. He says, “I don’t enjoy being at home!” This makes my mother a little angry with him sometimes. Well, he’s doing something good – at least he isn’t doing anything bad! If he was doing something wrong, would it be easier on us? Everyone has their own perspective. Our whole life, ever since we started to mature, we have only asked for things. Now, the time has come for us to also learn to give. Because if we take, it will increase our burden. And if we give, we will become more appreciative. So yes, I’m not saying that your mother is wrong, but we should keep a balance.
ព្រះគ្រូបាបាជី ពុកខ្ញុំកូណាមានស្វាមីភ័ក្រ្តមាន ឧបនិស្ស័យជាមួយព្រះគ្រូណាស់ ពេលណាមានគេសុំអ្វីមួយពីគាត់ គាត់តែងតែនិយាយថា ព្រះគ្រូបាបាជី និងធ្វើកិច្ចការគ្រប់យ៉ាងដើម្បីព្រះគ្រូ និងថា ព្រះគ្រូចំណាយពេលវេលាច្រើនដើម្បីធ្វើកិច្ចការបំរើសេវាកម្ម គាត់ថាទៀតថា គាត់អត់សប្បាយចិត្តសោះ ពេលនៅផ្ទះ ! ដល់អីចឹងទៅ ម្តាយខ្ញុំកូណាពេលខ្លះខឹងជាមួយពុកម្តងម្តាល តិចតួចដែរ។ មិនថ្វីទេញោម ពុកញោមគាត់ធ្វើការងារបានល្អ យ៉ាងហោចណាស់គាត់អត់បានធ្វើការងារអ្វីដែលមិនល្អ ដែលខុសទេ បើសិនជា ពុកលោកធ្វើកិច្ចការមិនបានល្អ កិច្ចការខុស ស្មានតែកូនៗមានភាពងាយស្រួលបែបហ្នឹង? មនុស្សម្នាក់មាន ការគិតឃើញអនាគតរៀងៗខ្លួន perspective មនុស្សយើង តាំងពីមានកំណើតមក គឺសុំរហូត មានតែការសុំរហូត សុំនេះសុំនោះ នេះជាពេល ដល់ពេល ដែលយើងត្រូវរៀន ឲ្យ រៀនចែកទានម្តង ដោយសារថា កាលណាយើងទទួលយកទានពីគេ គឺយើងមាន កម្មពារ បើកាលណាយើងឲ្យទានគេវិញ យើងកាន់តែក្លាយជាមនុស្សដែលគេសរសើរជាងវិញ more appreciative ត្រឹមត្រូវណាស់ ញោម អាត្មាអត់ថា ម្តាយញោមខុសទេ តែ យើងជាកូនត្រូវរក្សាឲ្យមាន តុល្យភាព ស្មើរ ឬ លំនឹង ។
Question No =15 @ 00- 18: 21
Baba Ji, why is it necessary for a person to achieve liberation? No, there’s no need! If you feel, “I’m very happy here!” – then, by all means, stay here! One way of thinking about it is, “I want to go beyond this land of joy and sorrow and return to my Almighty Father.” But if you think, “I want to remain here!” – then, by all means, remain here. Baba Ji, when one achieves liberation, will the soul realize, “Today, I have reached the Lord!” What is there to realize? What identity does a tiny drop have? Once that drop merges into the ocean, it will become the ocean, right? Then what scope is left to feel anything? Then it has become the ocean. It is like when water emerges from the ocean for a little while, we call it a wave. We think it is separate from the ocean, but it is still a part of the ocean.
ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីបានជាចំាបាច់សម្រាប់មនុស្សម្នាក់ដើម្បីបានរួចរំដោះ? ទេ មិនមែនជាការចាំបាច់ មិនមែនជាតម្រូវការទេ បើសិនជា លោកអ្នកញាតិញោម គិតថា ខ្ញំនៅទីនេះសប្បាយចិត្ត អីចឹង តាមគ្រប់រូបភាព អ្វីក៍បានដែរ ចូរនៅទីនេះបន្តទៀតចុះ អ្វីដែលគេំីតឃើញ គឺគេគិតថា ខ្ញុំប្រាថ្នា ទៅឆ្ងាយផុតពីការសប្បាយក្នុងលោកិយ៍ ក្នុងអាណាចក្រ ចាកផុតពីទុក្ខសោក ត្រឡប់ទៅផ្ទះពិតប្រាកដ នៅឋានសូរគ៍ ឬ ឋានព្រះបរមគ្រូ តែបើសិនជាយើងថាអត់ទេ ខ្ញុំចង់នៅទីនេះបន្តទៀត ចឹងធ្វ់ើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដ់ើម្បីបាននៅទីនេះចុះ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ចុះ ពេលដែលព្រលឹងបានរូចរំដោះ សួរថា ព្រលឹងដឹងខ្លួនឯងទេ? សព្វថ្ងៃនេះ អាត្មាទទួលស្គាល់ដឹងថាមាន ព្រះ មានទេវតា សួរថា តើដឹងរឿងអ្វីទៀត? តើដំណកើទឹកតូចមួយនេះមានប្រភពមកពីណា? កាលណាដំណក់ទឹកតូចមួយនេះ រលាយចូលជាមួយ មហាសមុទ្រ វានឹងក្លាយជាមហាសមុទ្រ មែនអត់? សួរថាមានរឿងអ្វីទៀតដែលយើងចង់ដឹង? វាដូចជារឿង ទឹកសមុទ្រដែរ កាលណាវានៅជាទឹក តែមួយរយខ្លះ បន្ទាប់ពីវាចូលជាមួយ សមុទ្រ វាក្លាយជារលកសមុទ្រ យើងហៅថា រលក។ យើងគិតថា រលក ខុសពី សមុទ្រ តែវានៅតែជាផ្នែកមួយរបស់សមុទ្រដដែល។
Question No =16 @ 00- 19: 26
Baba Ji, “My mind does not focus, nor does my discrimination awaken. How do I repeat the Lord’s Name? I have no appreciation, no inclination – how can I face the Lord and repeat the Lord’s Name?” I greatly lack this appreciation, discrimination, and inclination. How do I remedy this? No one lacks anything. You see, outer wealth has to do with our karma. But the Lord has given the wealth of spirituality to everyone in equal measure. The only difference lies in its realization. “Repeat the Lord’s Name and worship Him within your being. Contemplate the Guru’s Shabd and no other.” Okay? When we use the word “Ram”, it refers to the power that permeates us, that is with us all the time. So, spirituality is a realization – nothing else. Because He is within us.
ព្រះគ្រូបាបាជី ចិត្តខ្ញុំកូណាអត់មូលសោះ អត់់មានដឹងថា មួយណាខុស មួយណាត្រូវទេ អត់ដឹងថា ត្រូវទន្ទេញព្រះនាមទេវតា ព្រះនាមព្រះបែបម៉េចទេ ខ្ញុំកូណាអត់ដឹងត្រូវសរសើរទេវតាម៉េច? ត្រូវបន្ទោសទេវតាម៉េច? បើអីចឹងត្រូវទន្ទេញព្រះនាមបែបណា? ធ្វើម៉េចខ្ញូំកូណាអាចបាន មគ្គផល បានបុណ្យ ទាំងអស់នេះ? ញោម មនុស្សលោក អត់មានអ្នកណាមួយខ្វះអ្វីទេ ញោមដឹងហើយថា សម្បត្តិលោកិយនេះ សម្បត្តិក្រៅខ្លួននេះ វាកើតឡើងតាម កម្មា របស់យើង តែ ទេវតា ទ្រង់ប្រទាន ជា សម្បត្តិព្រះធម៍ សម្បត្តិខាងពុទ្ធចក្រឲ្យស្មើរៗគ្នាដូចៗគ្នា អ្វីដែលជាការខុសគ្នា ត្រង់ថា ការទទួលស្គាល់នេះឯង realization ការទន្ទេញឈ្មោះព្រះ ការគោរពបូជាព្រះ គឺធ្វើក្នុងខ្លួន ត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ជាមួួ ព្រះគ្រូ ព្រះបរមគ្រូ កុំផ្ងង់លើអ្នកណាផ្សេង។ កាលណាយើងប្រើពាក្យថា ព្រះរាម គឺសំដៅថា វា កម្លាំងទេព កម្លាំងទេវតា នៅជាមួយយ់់ើងគ្រប់កន្លែង គ្រប់ពេលវេលា ដូចនេះ ព្រះធម៍ គឺជាការទទួលស្គាល់ថាមាន ព្រះ មានទេវតា-- អត់មានអ្វីផ្សេងក្រៅពីនេះទេ ដោយសារ ទេវតា គង់ សណ្ឋិតនៅក្នងុខ្លួនយើង។
Question No =17 @ 00- 20: 25
Baba Ji, what should one do to attain peace of mind? Look, who has let the mind run wild? We are the ones who have done it. The mind becomes influenced. We have picked up the wrong impressions. That is why we have now become subservient to the mind. So, would you like to remain subservient your whole life, or would you like to become independent? Kabir Sahib said, “O Kabir, there is only one mind – engage it wherever you like. Either engage it in devotion to the Guru or engage it in sensual indulgences.” That same mind that will engage in the Lord’s devotion if it is in your control. And that same mind pulls us towards sensual indulgences. Now it depends on you – whether you control the mind and take it to the right path, or whether you admit defeat and remain a slave to the mind.
ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីបានចិត្តស្ងប់ ចិត្តមានសន្តិ? ញោម មើល សួរថា អ្នកណាដែលធ្វើឲ្យចិត្តរត់ប្រសេចប្រសាចបែបនេះ យើងជាមនុស្សម្នាក់ដែលធ្វើរឿងហ្នឹង។ ចិត្តវារង ចេញពីទង្វើររបស់យើងនេះឯង យើងធ្វើឲ្យចិត្តវាខូច ៊ ដូច្នេះ សព្វថ្ងៃ យើងក្លាយជា អ្នកអនុគ្រោះដល់ចិត្ត ដូច្នេះ យើងគួរតែបណ្តោយឲ្យជីវីតយើងមានការអនុគ្រោះបែបហ្នឹងឬយ៉ាងម៉េច? ឬ មួយចង់បានឯករាជ្យ លែងចំណុះ លែងតាមចិត្តវាបញ្ជា? ព្រះគ្រូ ការប៊ើត មានបន្ទូលថា ចិត្តមានតែ ១ គត់ បើយើងពេញចិត្តដែរ ធ្វើតាមចិត្តទៅ មិនថា តាមចិត្តដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ មិនថាតាមចិត្តសប្បាយក្នុងលោកិយទេ។គឺ ចិត្តមានតែ មួយ បើចិត្តដើរលើផ្លូវធម៍ យើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន ចិត្តតែមួយនេះដដែល ចូលរួមជាមួយ ការសប្បាយលោកិយផងដែរ អីចឹងវាអាស្រ័យល់ើយើងជាអ្នកកំណត់ឲ្យចិត្តដើរតាមផ្លូវមួយណា ដែលយើងគិតថាអាចគ្រប់ើគ្រង់លើចិត្តបាន អាចដ់ើរតាមផ្លូវមួយត្រឹមត្រូវបាន តើយើងក្លាយជា ម្ចាស់នៃចិត្ត ឬ មួយក្លាយជាទាសករនៃចិត្ត? ៕
No comments:
Post a Comment