Q & A with GSD 130 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០១ ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៤ (២៤ នាទី) ១៧ សំនូរ ចម្លើយ

 Question No = 01 @ 00- 01: 39

Radha Soami, Baba Ji. My question is about meditation, about bhajan and simran. Baba Ji, we are instructed to first give time to simran and then sit in bhajan. Baba Ji, when I do my simran, my mind doesn’t concentrate – it constantly keeps thinking. Baba Ji, then my mind doesn’t even let me sit in bhajan. It starts putting forth arguments, like : “You haven’t been able to focus properly in simran, so what’s the point of sitting in bhajan?” And then I get up and I cannot sit for the full time, Baba Ji. Please shower your grace on me. Look, we need to control the mind. Instead, we listen to the mind and get up from our meditation. What did Maharaj Ji say? “Whether your mind is focused or not, you should sit. You must fulfill your responsibility.” If you don’t sit in bhajan, then how will you hear the Sound? A shopkeeper doesn’t say, “I’ll only open my shop when a customer comes!” He keeps the shop open the whole day and sits in it, doesn’t he? Yes. So, the mind will put all these questions before us. We have to do what was explained to us. When it’s time for simran, do simran. When it’s time for bhajan, do bhajan. When we sit, we will create a habit – only then will we move forward. But again, we follow the mind and think, “The mind says that my simran has not matured, or I haven’t achieved this or that!” Then this is counterproductive. We were supposed to control the mind, and instead we are following its dictates even more. Baba Ji, please shower your grace so that I can do my meditation properly. Thank you, Baba Ji

ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំនូររបស់ខ្ញុំកូណាទាក់់ទងជាមួយ ការតាំងសមាធិ ការធ្វើការធ្វើ ពិធីស្មឹងស្មាត ( bhajan) និងការធ្វើពិធី ភាវនាធម៍ simran. ព្រះគ្រូបាបាជី តាំងពីដំបូងទីមក គេបានណែនាំឲ្យយើងចំណាយពេលវេលាលើការធ្វើ សម្រាន្ត ឬភាវនាធម៍នេះ បន្ទាប់ សឹមធ្វើពិធី ស្នឹងស្មាតជាក្រោយ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាធ្វើការភាវនាធម៍ ឬ សម្រាន្តនេះ ចិត្តខ្ញុំកូណាអត់ស្ងប់ មិនមូលឡើយ ចិត្តខ្ញុំកូណានៅតែគិតជានិច្ច ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលនោះ ចិត្តខ្ញុំកូណា វាមិនព្រមទេ សូម្បីតែអង្គុយធ្វ់ើ ការស្នឹងស្មាត Bhajan  នេះ ក៍វាមិនព្រមដែរ។ ពេលនោះ វាចាប់ផ្តើមចេញជាការអះអាង លើកហេតុផល ដូចជា អ្នកឯង មិនទាន់អាចធ្វើពិធី ភាវនាធម៍បានត្រឹមត្រូវផងហ្នឹង អីចឹងមានប្រយោជន៍អី ដែលខំប្រឹងធ្វើ ពិធីភាវនាធម៍ Bhajan នេះ? ពេលនោះខ្ញុំកូណាងើបឈ រូច លែងអង្គុយតាំងសមាធិបានពេញម៉ោងដូចមុន ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណាផង។ 

ញោម ៗ អាចមើលឃើញ ដឹងដែរថា តាមពិតយើងត្រូវ តែគ្រប់គ្រងចិត្តឲ្យបាន តែមិនអីចឹងទេ យើងបែរជាក្រោកឈ ងើបដែរចេញលែងតាំងសមាធិទៅវិញ តើព្រះគ្រូ មហាររាជា មានសង្ឃដីកាថាម៉េច? លោកទូលថា មិនថាចិត្តវាផ្ចង់ ឬ មិនផ្ចង់ទេ យើងត្រូវតែអង្គុយតាំងសមាធិ យើងត្រូវតែមានការទទួលខុសត្រូវ បើសិនជាយើងអត់បានអង្គុយធ្វើការ ស្មឹងស្មាតនេះផងហ្នឹង ធ្វើម៉េចយើងអាចស្តាប់ឮសូរសម្លេង ព្រះធម៍ Sound ? ម្ចាស់ហាងលកដូរ គេអត់បាន និយាយថា អូ ខ្ញុំអត់បើកទ្វារហាងទេ បើសិនជាគ្មាន អ្នកមកទិញអីវ៉ាន់  ! គឺម្ចាស់ហាងគាត់បើកហាង ពេញមូយថ្ងៃ តាំងពីព្រឹក ដល់ល្ងាច គាត់អង្កុយនៅក្នុងហាងគាត់ ចឹងមែនអត់? ដូចគ្នាដែរ ចិត្តវា លើកជាបញ្ហាដាក់នៅចំពោះមុខយើង ចំណែកយើង ត្រូវចេះបកស្រាយ តបវិញថាត្រូវធ្វើម៉េច? ដល់ម៉ោងធ្វើ ភាវនាធម៍ យើងធ្វើការភាវនាធម៍ទៅ ដល់ម៉ោងធ្វើការសុមឹងស្មាត យើងធ្វើពិធីស្មឹងស្មាតទៅ បើដល់វេលាត្រូវធ្វើការភាវនាធម៍ យើងធ្វើទៅ កាលណាយើងអង្គុយធ្វើពិធីបែបនេះ វានឹងក្លាយទៅជាទំលាប់ ទាល់តែវាក្លាយជាទំលាប់សិន បានវាអាចមានការចម្រើនទៅមុខទៀត។ តែ យើងមិនអីចឹងឯណា បែរជាធ្វើតាមតែចិត្តបញ្ជា រួចគិតថា អូ​ធ្វើការភាវធម៍មិនទាន់កើតទេ ធ្វើក៍អត់បានផលដែរ ដូច្នេះ វាលែងបានផល បែរជាមាន នាំឲ្យខាតបង់ទៅវិញ  យើងគួរតែគ្រប់គ្រងចិត្ត បែរជា ធ្វើតាមស្តាប់បង្គាប់ចិត្ត។ ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូ ជួយប្រទានពរជ័យ ដល់ខ្ញុំកូណាអាចតាំងសមាធិបានជោគជ័យកុំខានឡើយ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

ការបកប្រែដោយកម្មវិធី AI Artificial Intelligence

អ្នក​មិន​អាច​ផ្តោត​អារម្មណ៍​បាន​ល្អ​ក្នុង​កំឡុង​ពេល​ស៊ីមរ៉ាន;  ដូច្នេះតើការអង្គុយនៅ bhajan គឺជាអ្វី?  បន្ទាប់មកខ្ញុំក្រោកឡើង  ខ្ញុំមិនអាចអង្គុយគ្រប់ពេលទេ Baba Ji  សូមថ្វាយព្រះគុណរបស់អ្នកមកលើខ្ញុំ។  មើល យើងត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្ត។  ប៉ុន្តែ ផ្ទុយទៅវិញ យើង​ឆ្លើយ​តប​នឹង​វិញ្ញាណ  ហើយយើងក្រោកពីសមាធិ។  តើ Maharaj Ji និយាយអ្វីខ្លះ?  “មិនថាចិត្តរបស់អ្នកផ្តោត ឬអត់ អ្នកត្រូវតែអង្គុយ។  អ្នកត្រូវតែបំពេញទំនួលខុសត្រូវរបស់អ្នក”។  តើអ្នកមិននៅ bhajan,  តើ​អ្នក​នឹង​អាច​ឮ​សំឡេង​ដោយ​របៀប​ណា?  ម្ចាស់ហាងមិននិយាយថា៖  «ខ្ញុំបើកហាងតែពេលមានអតិថិជនមក!»  គាត់បើកហាងរបស់គាត់ពេញមួយថ្ងៃ  ហើយស្នាក់នៅទីនោះមែនទេ?  បាទ។  ដូច្នេះ ចិត្ត​នឹង​លើក​សំណួរ​ទាំង​អស់​នោះ​មក​ឲ្យ​យើង។  យើង​ត្រូវ​ធ្វើ​អ្វី​ដែល​បាន​ពន្យល់​ដល់​យើង។  ប្រសិនបើដល់ពេលស៊ីមរ៉ាន ធ្វើស៊ីមរ៉ាន។  ដល់ពេលបិណ្ឌបាត ធ្វើបាហាន។  ពេលយើងអង្គុយ យើងនឹងបង្កើតទម្លាប់  ហើយមានតែពេលនោះទេដែលយើងនឹងរីកចម្រើន។  ប៉ុន្តែ​ម្ដង​ទៀត យើង​គោរព​តាម​វិញ្ញាណ ហើយ​គិត​ថា ៖  "វិញ្ញាណនិយាយថាស៊ីមរ៉ានរបស់ខ្ញុំមិនទាន់ពេញវ័យទេ  ឬ​ថា​ខ្ញុំ​មិន​បាន​សម្រេច​នេះ​ឬ​នោះ!»។  នោះគឺជាការប្រឆាំងផលិតភាព។  យើងរំពឹងថានឹងគ្រប់គ្រងចិត្ត  ផ្ទុយទៅវិញ យើងស្តាប់បង្គាប់គាត់ច្រើនជាង។  Baba Ji សូមថ្វាយព្រះគុណ  ដើម្បីឱ្យខ្ញុំធ្វើសមាធិតាមដែលខ្ញុំគួរ។  សូមអរគុណ Baba Ji ។

Question No = 01 @ 00- 01: 39

. Baba Ji, my question is on desire. Desire is a bottomless pit, as we heard from the satsang yesterday. It is said that we should not have desires. But how can we live in this physical, materialistic world without desires? One is the ideal; the other is the practical. Ideally yes, there should be no desires, but practically, everything stems from a desire. Even the desire for the Lord is a desire. It’s a desire that makes us move forward. The desire to be clean and to be healthy – I will have food and I’ll go and have a bath. The desire to rest the body – I’ll go and lie on my bed. So we have to channelize these desires. So we can’t suppress the mind, we need to channelize. And as we channelize, then we will come to that level, where we can have the nishkaam karma – desireless action. So at this level, everything is going to stem from a desire. So let’s channelize our desires, to wanting something which will be more permanent than something which just comes and goes away. Thank you. 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាទាក់ទងអំពី សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ដែលសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានេះ គឺជា កញ្ជើរធ្លុះ គ្មានបាតទេ ដូចដែលយើងទាំងអស់គ្នាបានឮ ចេញពី ព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង កាលពីម្សិលមិញអីចឹង។ ក្នុងកម្មធីដេញដោយសួរសំណួរព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាងនេះ គេបានចែងថា យើងមិនគួរមាន សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាឡើយ។ តែ សួរថា ឲ្យយើងរស់នៅក្នុង អាណាចក្រ ក្នុងចក្រវាឡនៃ សម្បត្តិលោកិយនេះ ដោយគ្មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាបែបម៉េចទៅកើត?  ញោម រោះងនេះ មាន ២ ផ្នែក ដែលទី ១ សំដីលើ គំនិតការយល់ឃើញ និង ទី២ សំដៅលើ ការជាក់ស្តែងក្នុងសង្គមមនុស្ស។ ជាទស្សនៈនោះ គឺជារឿងត្រឹមត្រូវណាស់ថា មនុស្សយើងមិនត្រូវ មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាឬ ឥណ្ហានេះ ទេ តែ ក្នុងជីវិតជាក់ស្តែង អ្វីៗទាំងអស់ គឺវា វិវត្តន៍ចេញពី តណ្ហា ឬសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នានេះ។ សូម្បីសេចក្តីប្រាថ្នាចង់បានទេវតា ក៍ចាត់ទុកជាសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ឬ តណ្ហានេះដែរ។ ដូចជាថា ខ្ញុំ ប៉ងប្រាថ្នាឲ្យមានរូបរាង ស្អាតបាត និង មានសុខភាពល្អ បរិសុទ្ធ ដូច្នេះ ខ្ញុំត្រូវតែទៅ រកអាហារ ឬ ហូបបាយ ហូបទឹក ទឹក រួចខ្ញុំទៅ ងូតទឹកសម្អាតខ្លួន បើថា ខ្ញុំមានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ឲ្យ រាងកាយបានសម្រាក គឺខ្ញុំត្រូវទៅរកបន្ទប់់ដេក រួច ដេកលើគ្រែ ដូច្នេះទេ យើងត្រូវ រៀបចំចាត់ចែកកិច្ចការតូចៗ ដើម្បីយើងធ្វើឲ្យសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាយើងបានសម្រេច តាមការចង់បាន។ យើងមិនអាច បង្ខំលើចិត្តទេ យើងត្រូវតែសម្របសម្រួលជាមួយចិត្ត ។ បើយើងអាច សម្របសម្រួលបាន គឺយើងឈានដល់ចំណុចនេះ បើសម្របមិនបានទេ យើងមិនអាចឈានដល់កម្រិតនេះទេ នោះគឺកម្រិតមួយ ដែលយើងធ្វើអ្វីមួយមិនចង់ឲ្យគេសងគុណទេ។ អីចឹងអ្វីៗគ៍សុទ្ធតែមាន សេចក្តីប៉ងប្រាថ្នា ជាតណ្ហានេះដែរ។ ហេតុនេះ យើងត្រូវតែធ្វើការសម្របសម្រួលជាមួយចិត្ត ដើម្បី យើងប្រាថ្នា យកអ្វីមួយ យកមគ្គផលមួយ ដែល ជាអនន្ត ជាអមរៈ យើងកុំប្រាថ្នាអ្វីដែលមួយភ្លែតៗ គ្រាន់តែ មកភ្លាម ទៅវិញភ្លែត។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។

Question No = 02 @ 00- 02: 57

Radha Soami, Baba Ji. Thanks for bringing me once again in front of you. My question is : As I’m getting more success in my business, I’m going away from bhajan and simran. Shouldn’t it be the other way around? I mean, if the Lord is giving us His blessings, shouldn’t we take out more time to show our gratitude? Do we really think that it’s our effort which is helping us to make more money and do better? Baba Ji, I know I never ask for anything. It’s just I have a fear that (if) I don’t work more, I will lose money. So ... No, there’s nothing wrong in making money, I think that’s again a fallacy we have. Money is not bad. Without money you can’t function. It’s what you do to earn that money. So money by itself is not bad. It’s just sometimes, we compromise on our values to earn that money – that is bad. So in life, you will have to go forward, or you will go backward. But we need to cherish what He gives us. We need to be grateful for that. Baba Ji, I need your support so that I can do more bhajan and simran. You don’t need my support. You need first to understand how valuable that is for you. Why would I not want everybody to be successful in their meditation? But it’s just that our attention gets diverted. So you have to set your priorities. If He’s blessing you with everything, we should be grateful to Him. Yes, Baba Ji. Radha Soami, Baba Ji.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ដែលមានបាននាំខ្ញុំមកទីនេះជាថ្មី មកនៅពីមុខព្រះគ្រូ។ ខ្ញុំមានសំណួរដែលថា ខ្ញុំកូណាមានជោគជ័យក្នុងការកិច្ចជំនួញ រកស៊ី ខ្ញុំកូណាបាន ឃ្លាតចាកឆ្ងាយចេញពី ការ ស្មឹងស្មាត និងការ ភាវនាធម៍ ត់់ើយើងមិនអាចមានវិធីណាល្អជាងនេះទេឬ? ខ្ញុំចង់និយាយថា បើសិនជាទេវតា ព្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណាមក ចឹងខ្ញុំមិនចាំបាច់ខំខ្លាំងក៍រកស៊ីចំណេញដែរ? ញោម តើញោម គិតថា មិនបាច់មានទេវតាជួយទេ ប្រឹងតែខ្លួនយើងឲ្យតែខ្លាំង គង់តែរកស៊ីមានបានមែនទេ? ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាអត់ដែលបានសុំអ្វីទាល់តែសោះ ពី ទេវតា ខ្ញូំកូណាគ្រាន់តែព្រួយភ័យថា សព្វថ្ងៃបើមិនប្រឹងខ្លួនឯងទេ ប្រាកដជា យ៉ាប់ គ្មានទេវតាណាមកជួយយើងទេ ឬ ថាបើមិនប្រឹងទេ ដឹងតែ ខាតបង់លុយកាក់។ ទេ ញោម ការរកលុយ គ្មានអ្វីជាការខុសឆ្គងទេ អាត្មានៅតែ យល់ថា យើងគិតខុស  គឺ លុយមិនអាក្រក់ទេ តែការគ្មានលុយ យើងអត់អាចធ្វើអ្វីបានសោះឡើយ លុយដែលយើងរកបានមក វាមិនអាក្រក់ទេ តែ ត្រូវគិតថា រកលុយបែបម៉េចឲ្យមានតម្លៃ រកលុយតាមផ្លូវអាក្រក់ នោះទើបជារឿងអាក្រក់ ។ ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស យើងត្រូវ ត្រលប់មើលទៅខាងក្រោយផងដែរ ថាទេវតា ទ្រង់បានជួយអ្វីខ្លះដល់យើង? យើងត្រូវតែអរគុណទេវតា ដែលមានជួយឲ្យយើងមានពរ មានជ័យ។ កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណព្រះគ្រូណាស់ សូមជួយខ្ញុំកូណាអាចមានពេលធ្វើ ពិធីស្មឹងស្មាត​ និង​ភាវនាធម៍។ ញោម មិនចាំបាច់ទាមទារ ឲ្យអាត្មាជួយទេ ញោមត្រូវ ស្វែងយលអត្ថន័យនេះគារធ្វើសមាធិនេះ ត្រូវដឹងម៉េចបានជា មនុស្សទាំងអស់ មិនជោគជ័យក្នុងការតាំងសមាធិ មេចបានមានខ្លះគេជោគជ័យ ដូច្នេះ ញោមត្រូវធ្វើចំណាត់ថ្នាក់អាទិភាព កិច្ចការមួយណាសំខាន់ជាង ការរកស៊ី ឬ មួយការតាំងសមាធិ ការធ្វើធម៍? បើសិនជាទេវតាជួយយើងគ្រប់រឿងមែន ដូច្នេះ យើងគួរតែអរគុណ ដល់ទេវតា។ កូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Question No = 03 @ 00- 04: 42

My question is, if we are the marked sheep and then how did it take me so long to come on this path, to join Sant Mat? What was the hurry? Sorry? What was the hurry? There is no hurry but I felt that I have lost so much time ... No, no, it’s not time lost, it is time gained. You do anything in a hurry, without thinking, there will always be doubts. But if you take your time, think about it properly, then ... Because at the ending of the day, you’re only going to get from your own experience. And that experience will only come when you put it into practice. And if I’m half-hearted in what I’m doing, I’ll never be able to practice. So it’s better to take your time, think about it. But once you’ve taken that step, then it is the practice. Thank you, Baba Ji. 

សំនួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថា យើងទាំងអស់គ្នា គឺជាសត្វ ចៀម ដែលគេមាន គូសសញ្ញាចំណាំ រួចហើយ តែ ម៉េចបានជាចំណាយពេលយូរម្លេះដើម្បីនាំសត្វចៀមដូចពួកយើងឡើងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ឬ ដើរលើផ្លូវ ព្រះសុទ្ធសាងមួយនេះ? ញោម ចុះម៉េចបានជា ញោម ប្រញាប់ តក់់ក្រហល់ខ្លាំងម្លេះ? ថាម៉េច ព្រះគ្រូ សុំម្តងទៀត ញោម ម៉េចបានជា ប្រញាប់យ៉ាងនេះ? ព្រះគ្រូ នេះមិនមែនជាការប្រញាប់អីទេ តែយើងទាំងអស់គ្នាខាតបង់ពេលវេលាច្រើនណាស់ទៅហើយ...ទេ ទេ ញោម នេះ មិនមែនជាការខាតបង់ពេលវលេាអីទេ តែជាការចំណេញពេលវេលាទៅវិញទេតើ ។ ញោម ធ្វើអ្វីតែងតែ ប្រញាប់ប្រញាល់់ ដោយគ្មានយកពេលវេលាមកធ្វើការគិត ពិចារណា យើងធ្វើអីតែងតែមានការសង្ស័យមិនច្បាស់  តែ បើយើង យកពេលវេលា មកគិត មក គូរ ឲ្យបានត្រឹមត្រូវ នោះនឹងបានមគ្គផល ដោយសារនៅ នាទីចុងក្រោយ យើងនឹងបាន ជាបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ដែលបទពិសោធន៍នេះ ទទួលបានតាមតែ រយះការអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ប៉ុណ្ណោះ បើសិនជា លឿន ឬប្រញាប់ ចង់ធ្វើអ្វីមួយ យើងគិតភ្លាមធ្វើភ្លាម ដោយអត់ទាល់បាន អនុវត្តន៍ផ្ទាល់ទេ ហេតុ  ដូច្នេះជាការល្អ ត្រូវ យកពេលវេលា មកគិត បន្ទាប់់ពី គីតរូច សឹម គួ ឬ អនុវត្តន៍ផ្ទាល់ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ ។

Question No = 04 @ 00- 05: 38

Radha Soami, Baba Ji. Thank you for the opportunity. I’m not saying that I have questions, but rather I have doubts. My mom just passed couple of months ago. And I came here with her ashes. I belong to an orthodox Brahmin family. And I’m the first person in the family who became a satsangi. I went with her ashes, and all those things, when I see, I don’t think my family would do it for me. Would I not get salvation then? Why? See, these are social norms. The idea is ... There’s no spiritual element in all what is done after the death. The idea was to take your mind away from the sadness. Because you’ve experienced some loss, so they do all this pooja (worship) and all this thing to distract you, to take your mind away from this. But to think that if you don’t do the pooja, that somebody’s karmas are going to change – it’s not like that. And again, what we call “immersion of ashes,” was basically that you put the ashes in running water. But over a period of time, because they concentrated in a particular place, so that myth started that only in Haridwar, or only in Varanasi. Why? God doesn’t stay in the other places? You can put it anywhere. In your own countries, if it’s a running river, you can put it there. It’s the same thing. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សម្រាប់ឪកាសនេះ ខ្ញុំកូណាគ្មានសំណួរទេ តែមានជាការ សង្ស័យ មិនច្បាស់។ ម្តាយខ្ញុំកូណាទើបតែស្លាប់ចែកឋានទៅ ប៉ុន្មានខែមុននេះ ខ្ញុំកូណាមកទីនេះ ដោយនាំយក ធាតុ ជាផេះ របស់គាត់មកដែរ ។ គ្រួសារខ្ញុំកូណាកាន់សាសនា អ័រតូដុក ព្រហ្មមញ្ញសាសនា។ ក្នុងក្រុមគ្រួសារខ្ញុំ គឺមានតែខ្ញុំកូណានេះ ដែលជា មនុស្សទីមួយ មកចូលបួសក្នុង ផ្លូវព្រះធម៍សុទ្ធសាង ( អ្នកហូបបួស) ។ ខ្ញុំទៅណា ក៍នាំធាតុម្តាយខ្ញុំទៅជាមួយដែរ ខ្ញុំឃើញអ្វីៗសុទ្ធតែមានរូបម្តាយខ្ញុំ តែ សមាជិកគ្រូសារខ្ញុំ ពួកគាត់មិនចង់ឃើញខ្ញុំធ្វើបែបនេះទេ ។ ព្រះគ្រូ បើអីចឹង ខ្ញុំកូណានឹងបាន សង្រ្គោះ  salvation ទេឬ? ។ ញោម ទាំងនេះ គឺជា ក្រមសីលធម៍សង្គម ។ គំនិតដែលគែធ្វើអីចឹង អត់មានធាតុ ព្រះធម៍អ្វីទេ ដោយសារថា ពេលស្លាប់់គឺគ្មានធាតុធម៍នេះឡើយ អ្វីដែលគេចង់សំដៅ គឺថា ចង់ឲ្យយើង កុំមានការពិបាកចិត្ត។ ដោយសារ ញោម ធ្លាប់មានការបាត់បង់សមាជិកគ្រូសារ គេធ្វើពិធីគោរពបូជា ជា បញ្ជរាសី ដើម្បីកុំឲ្យយើងព្រួយ កើតទុក្ខសង្រេក ។ យើងគិតថា បើអត់បានធ្វើបុណ្យជូនគាត់ទេ នោះ កម្មារបស់គាត់អាច នៅដដែល គ្មានបានមគ្គផល ឬ បានបុណ្យ តែនេះជាការយល់ច្រលំ នេះជាការគិតខុស នេះជាពិធី យកផេះជ្រមុជទឹក ឬ យកផេះបោះចូលទឹកទន្លេ “immersion of ashes, ដែលជា ពិធីមួយ គេយក ផេះធាតុហ្នឹង បង្ហោះទៅតាមទឹកហូរ  នេះជាគំនិតពីដំបូង គេគិតឃើញអីចឹង តែដោយសារ ពេលវេលាចេះតែកន្លងផុតទៅ ច្រើនទៅៗ យើងបែរជានាំគ្នា គិតដល់អំពី ទាល់តែ យកធាតុ ផេះទាំងនោះមកដល់ ប្រាសាទ ហរិវត្ត Haridwar បានវាត្រូវ ឬ ទាល់តែ យកមក បោះចូលទន្លេ គង្គារ បាន ល្អ ។ នេះជាការគិតខុស។ ព្រះគ្រូ ម៉េចបានជា នេះជាគិតខុស? ញោម គឺដោយសារ ទេវតា ឬ ព្រះ អត់មានគង់់ សណ្ឋិតនៅកន្លែងណាផ្សេងទេ អីចឹង ញោមអាច ដាក់ធាតុ ឬ ផេះហ្នឹង នៅកន្លែងណាក៍បានដែរ ឲ្យតែយើងចង់ថា​មានទឹកទន្លេហូរ អីចឹងយើង បោះផេះនោះចូលទៅ។  គឺ វាដូចតែ គ្នាទេ ។ កូណា ព្រះគ្រូ

Radha Soami, Baba Ji. Thank you so much for giving me this opportunity. You have given so much success, money, and despite that, I have been like living in so much anxiety and fear, since last couple of years, which it just ... That’s the irony. The more He gives us, the more we worry. People who have nothing to lose they have no worry. More possessing – more possessed. Less possessing – less possessed. So, I mean we should be grateful, but we start worrying. It’s a total contradiction. Even if I try to be grateful, that anxiety’s just not going away. Maybe it’s because of the people, not doing the things in the way we want them to. “Man should only worry over what can be averted.” Worry about that which is in your hands. If everything is coming with His grace, we’re just recipient of His grace. So why worry about it? You think these things are permanent or they’ll stay with you forever? Then? If He’s given you the opportunity, enjoy it and be grateful.

 សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរព្រះគុណ សម្រាប់ការផ្តល់ឪកាសដល់ខ្ញុំកូណា ព្រះគ្រូ បានប្រទានជោគជ័យច្រើនណាស់ដល់ខ្ញុំកូណា ទាំងលុយកាក់ ទាំង អ្វីៗផ្សេងទៀត ដែលទាំងនេះ វាហាក់ដូចជា ធ្វើឲ្យជីវិតខ្ញុំកូណារស់នៅ ជាមួយភាព ភ័យខ្លាច អស់កម្លាំង ហត់នឿយ គឺខ្ញុំកូណាជូបប្រទះ រឿងបែបនេះ រយះពេល ២ ទៅ ៣ ឆ្នាំ មកហើយ។  ញោម យើង កំពុសរស់នៅ យុគ្គសម័យដែក បានន័យថា ទេវតាប្រទានឲ្យយើងកាន់តែច្រើន នោះយើងព្រួយ ភ័យបារម្ភ កាន់តែច្រើនដែរ​ មនុស្សខ្លះដែលអតើមានអ្វីដើម្បីខាត បង់ ឬ បាត់បង់ ពួកគេអត់មានអីត្រូវព្រួយបារម្ភទេ ។ យើងរកមុខរបរកាន់តែច្រើន យើងកាន់តែមានបាន យើងរកមុខរបរកាន់តែតិច យើងកាន់តែមានតិចទៅៗ More possessing – more possessed. Less possessing – less possessed. ត្រង់់នេះ អាត្មាភាពចង់សំដៅថា យើងគួរតែអរគុណទេវតា តែបែរជាភ័យ ព្រួយទៅវិញ គឺថា អ្វីៗខុសផ្ទុយគ្នាទាំងស្រុង ។ បើទោះបីខ្ញុំកូណា អរគុណទេវតា តែ ការពិបាកចិត្តធុញថប់វានៅតែមានដដែល។ ញោម រឿងនេះវាអាស្រ័យតាមមនុស្ស យើងដែល យើង កុំគម្បីធ្វើអ្វីមួយតាមចិត្តយើង ចង់ឲ្យគេអ្នកផ្សេងគេធ្វើតាមយើង ។ មនុស្សយើង តែងតែព្រួយណាស់ ព្រួយរឿងគេបដិសេធ។ យើងត្រូវមានព្រួយអ្វីដែលមាន នៅក្នុងដៃយើង ។ បើអ្វីៗយើងបាន មកពី ពរទេវតាប្រទាន ដូច្នេះ យើងគ្រាន់តែ ជាអ្នកទទួកពរ ពីទេវតា ចុះម៉េចបានជាយើងព្រួយ? យើងគិតថា របស់បានមក ទាំងនេះជា របស់ អមតៈ អនន្តឬ? ឬថា របស់ហ្នឹងវានៅជាមួយយើង រហូត? អីចឹងទេ បើសិនជា ទេវតាប្រទានឪកាសដល់យើង ចូរយើងរីករាយចុះ ចូរយើងសប្បាយចុះ ។

Question No = 05 @ 00- 08: 26។ 

 Baba Ji, I sometimes listen to a shabad (hymn). It is a hymn by Dadu Sahib and one of the lines was : “O Dadu, I am not worthy of having the Lord’s darshan.” Hearing this shabd, I feel that if a great saint like him is saying like this, then where do I stand? He is describing our condition. The day we become worthy of attaining that goal, we will not be here anymore. We are only in this body because we have karma. That is why we are here – the Lord has given us an opportunity to settle this karmic account. So to think that while in this body, someone will become perfect, and then all of his karmic accounts will be settled … But once that happens, he won’t remain here! So as long as we are within the physical realm, we are all unworthy. We will become worthy when we settle all our karmic accounts, and we return home and attain union with Him. It’s like a tiny drop. No matter how much dirt it contains, when that drop merges into the ocean, the ocean has the capacity to absorb that little bit of dirt into itself, and to make the drop clean and pure like itself. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ជួនកាលខ្ញុំកូណាស្តាប់ ការសូត្រធម៍ ដែលស្មូតដោយ ព្រះគ្រូ ដាឌូ សាហ្សីប ហើយ​មានឃ្លាមួយនោះ សូត្រថា " ឪ ព្រះពុទ្ធអង្គម្ចាស់ ខ្ញុំកូណាគ្មានភ័ព្វសំណាងបានជួបព្រះធម៍ដ៍ចម្រើន  មានព្រះធម៍ដ៍ចម្រើន ខ្ញុំកូណា ដូចមានព្រះអង្គដ័ឧត្តម​ តែខ្ញុំកូណាគ្មានវាសនា មិនដឹងឈនៅទីឯណា ? ព្រះធម៍នេះ សូត្រចេញមក រៀបរាប់ដូចលក្ខខណ្ឌយើងទាំងអស់គ្នានាពេលនេះ ថ្ងៃណាដែលយើងមាន​បុណ្យភ័ព្វសំណាងបានជួបព្រះធម៍ដូចបំណង ប៉ងប្រាថ្នា ពេលនោះ យើងអាចនឹងលែងមានជីវិតលើផែនដី។ ញោម យើងមានតែ រូបរាងកាយទេ ព្រោះថា យើងមាន កម្មា ដោយសារយើងមានកម្មានេះ បានជាយើងមកនៅលើផែនដីនេះ ទេវតា ឬ ព្រះ ប្រទានពរឲ្យយើងមកនៅលើផែនដី ដើម្បីយើង ទូទាត់កម្មា របស់យើង ពេលមានរូបកាយជាមនុស្សនេះ អ្នកណាឡើយ ក្លាយជាមនុស្សទេព ដ៍ប្រសើរ ឥតទោះ នោះ កម្មាគេនឹងទូទាំង លាងសម្អាតបានប្រពៃ  អ្នកនៅមានកម្មាពារ មិនទាន់សម្អាត គេនៅស្ថិតល់ើផែនដី  អីចឹងទេ អ្នកណាដែលមិនទាន់អស់កម្មពារ គឺគេនៅតែស្ថិតនៅលើផែនដីជាបន្ត យើងនឹងបាន ស្អាត លាងអស់កម្មពារ និង អាចមានវាសនាត្រឡប់ទៅឋានលើវិញ និងបានចូលរួមជាមួយ ទេវតា នៅឋានទេវតាឡើងវិញ ប្រៀបដូចជា កូនដំណក់ទឹកមួយដ៍សែនតូច មិនថាមាន កម្ម មានពណ៍អាក្រក់ ពេលមួយនោះ ដំណគ់ទឹករលាយចូលជាមួយមហាសាគរ មហាសាគរមានមត្ថភាព លាងសម្អាធដំណក់ទឹកកខ្វក់តូចមួយនេះឲ្យ ស្អាត បរិសុទ្ធ ប្រសើរក្រៃណា ល្អដូចជា មហាសាគរផងដែរ។

Question No = 06 @ 00- 09: 46

Baba Ji, may I ask a question? “If my Guru and God appear together, whose feet should I bow to? I sacrifice myself to my Guru, for he is the one who revealed God to me.” Then who is greater amongst the two, O Lord? Is the Guru greater, or is God greater? No, God is greater. But we haven’t seen God, right? That is why this has been written – We can only have faith in the one we have seen. If we haven’t seen someone, and we don’t know anything about them ... So this is just a manner of expression. But no one can be greater than God, right? I have another question, Baba Ji. What is wrong with wearing red-colored clothes? No, no, there’s nothing wrong with it. My Lord, people hate me because of this. No, no. I had to change my clothes to receive initiation. The ones who hate you actually hate themselves, not you. We have just created our own concepts, that things should be this way or that way. We wear clothes to cover our body, not to show others what we’re wearing. So, to cover the body, any clothes I wear are fine. People who believe in these things are limited in their thinking. You shouldn’t worry about it. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរថា " បើសិនជា ព្រះគ្រូ និង ព្រះ បង្ហាញព្រះកាយរួមគ្នាក្នុងពេលតែមួយ តើខ្ញុំកូណាត្រូវក្រាបថ្វាយបង្គំបាតជើងព្រះមួយណា?  សព្វថ្ងៃ ខ្ញុំកូណា ថ្វាយខ្លួនបំរើព្រះគ្រូ ដែលខ្ញូំកូណា ចាត់ទុកថាជាព្រះនៃខ្ញុំកូណា " ដូច្នេះ តើព្រះមួយណាសំខាន់ជាង? ធំជាង? តើជាព្រះគ្រូដ៍មហិមារ ឬ ព្រះដ៍មហិមារ? ទេ ញោម ព្រះគឺធំមហិមារជាងគេ តែ យើងមិនដែលបានឃើញរូបកាយព្រះនេះទេ មែនអត់? ហេតុដូច្នេះបានជាមានគេសរសេរថា -ចូរយើងមានស្វាមីភ័ក្រគោរពប្រតិបត្តិតែជាមួយ ព្រះណាដែលយើងបានឃើញ បានជួប ប់ើយើងមិនដែលបានឃើញព្រះណាមួយផងហ្នឹង បើយើងមិនដឹងថា ព្រះនោះមានរូបរាងយ៉ាងម៉េចផងហ្នឹង អីចឹងឲ្យយើង...ដូច្នេះ រឿងនេះវាគ្រាន់តែជាការ បង្ហាញ អារម្មណ៍ចេញមកខាងក្រៅ តែជាការពិតណាស់ អត់មាន អ្វី អ្នកណាដែលធំជាង ព្រះទេ មែនទេ?  ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរមួយទៀត ថា អ្វីជាការខុសឆ្កងក្នុងការ ស្លៀកសំលៀកបំពាក់ពណ៍ក្រហម?  ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្វីជាការខុសទាស់ក្នុងការស្លៀកពាក់ព័ណក្រហមនេះទេ ព្រះគ្រូ ជាម្ចាស់ មនុស្សម្នាគេស្អប់ខ្ញុំ កូណាណាស់ ព្រោះខ្ញុំកូណាស្លៀកពាក់ពណ៍ក្រហម ខ្ញុំកូណាត្រូវតែដូរទៅជាពណ៍ក្រហម ដើម្បីខ្ញុំកូណា បូស  ញោម អ្នកណាដែលគេស្អប់ ញោម គឺគេនោះស្អប់ខ្លួនគេផ្ទាល់វិញទេ យើងតែងតែមានការ បង្កើតជា ទស្សនៈ ជាទ្រឹស្តីផ្ទាល់ខ្លួនឡើងមក យើងប្រើសំលៀកបំពាក់ដើម្បីបិទបាំងរាងកាយ មិនមែនដើម្បី ន័យថាម៉េចទេ តែ ព្រះគ្រូ បើខ្ញុំកូណាស្លៀកពាក់ពណ៍ផ្សេងពួកគេមិនស្អប់ខ្ញុំកូណាទេ ទេ ទេ ញោម ពួកគេមានទស្សនៈតាមការគិតរបស់គេ ញោម មិនគួរខ្វល់ជាមួយគេច្រើនពេកទេ ។

Question No = 07 @ 00- 11: 14

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I have just one question. Both my children work in the share market. Is this wrong, Baba Ji? Look, it’s okay for a long-term investment. But to play the market, and buy and sell repeatedly ... I don’t think that anyone is intelligent enough to be able to make money that way – it leads to more losses. We should work for our earnings. There is more prosperity in a livelihood earned by our own sweat and blood. Thank you for answering my question. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរតែ ១ ទេ គឺថា កូនៗរបស់ខ្ញុំកូណាទាំងអស់ សុទ្ធតែធ្វើការនៅ ផ្សារភាគហ៊ុន តើនេះជាការខុសដែរឬទេ? ញោម  រឿងនេះ បើមើលរយៈពេលវែងទៅមុខ ឃើញថាវាល្អណាស់ក្នុងការវិនិយោគទុនពេលវែង តែ ការលេងផ្សារហ៊ុន ការទិញភាគហ៊ុន ការលក់ភាគហ៊ុន ទាមទារការធ្វើដដែលៗ...អាត្មាភាពគីតថា គ្មានអ្នកណាម្នាក់គេមានបញ្ញាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បី រកលុយតាម ផ្សារហ៊ុននេះទេ វាអាចមានជោគជ័យមែន តែវាកាន់តែមានចំនួនតិចណាស់។ យើងគួរតែរកលុយតាមផ្លូវបស់យើងវិញ ដែលវា មានមោទនភាព ជាង ក្នុងការរស់នៅ រកស៊ីតាម ញើស ឈាមខ្លួនឯង។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូសម្រាប់សំនួរនេះ ។

Question No = 08 @ 00- 11:52

Baba Ji, I sing shabads at my satsang center. And I am also in the singing profession. The committee at the center has told me to stop singing as a profession. No, no, there’s no problem with it, you’re most welcome to sing. There’s no problem. But, Baba Ji... But just be mindful about one thing – don’t sing songs that are inappropriate. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូត្រធម៍ នៅ មណ្ឌលព្រះធម៍សុទ្ធសាង ខ្ញុំកូណាគឺជា អ្នកចម្រៀងអាជីពផងដែរ កាលណោះ គណកម្មាធិការមណ្ឌលព្រះធម៍សុទ្ធសាង គេប្រាប់ខ្ញុំកូណាឲ្យឈប់ស្មូត បែប ជាអាជីពនេះទៅ ...ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្វីទាស់ខុសក្នុងរឿងនេះទេ ញោមអាចច្រៀង ឬ ស្មូតបាន យើងអបអរសាទរ ណាស់ គ្មានអ្វីជាបញ្ហាទេ តែ តែ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណានៅតែចង់..អឺ...ញោម ៗ ត្រូវចងចាំជានិច្ចរឿងមួយ គឺ ថា កុំច្រៀងចម្រៀង ឬ ស្មូត្រ បទណាដែលវាមិនសមរម្យ ។

Question No = 09 @ 00- 12:19

Radha Soami, Baba Ji. Thank you for taking me out of 8.4 million life forms and giving me a human birth. And also, for giving me the opportunity in this human lifetime to stand before you today. I have a few questions, Baba Ji. When my mother wants to ask you for something, she often talks to your photograph. Baba Ji, do you hear what she says? I often ask her, “Who are you talking to?” And she says, “I’m talking to my farmer friend from Moga!” Look, everybody needs an anchor in life. And we should never take away someone’s anchor. You see, we go through so many ups and downs in life, and the mind gets a little perturbed. So, if we can vent our frustration in this manner, the mind feels at peace. So, it is a question of faith. We should never shatter anyone’s faith. 

Baba Ji, my next question is that my faith sometimes wavers. And my father often tells me, “Why do you get stressed? Baba’s with us!” Baba Ji, are you with me? Well, the Lord is with everyone. At this stage, we can’t see Him. That is why we don’t experience Him. This is why Bulleh Shah said, “That Lord is not separate from us; besides the Lord, nothing else exists! But we lack the eye to see this.” It’s a question of faith; it’s a question of love. One who has faith will never feel a lack of anything. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណជាអនេកដែលបាន យកខ្ញួំកូណាចេញពី ៨.៤ លានធម្មខន្ត ឬ ជីវិតសត្វលោក និងបាន ប្រទាន ឲ្យខ្ញុំកូណាមាន កំណើត ជាមនុស្សលោក។ ខ្ញូំកូណាក៍សូមអរព្រះគុណដែលទ្រង់បានប្រទានឪកាសឲ្យខ្ញូំកូណាបានឈនៅចំពោះមុខព្រះគ្រូថ្ងៃនេះ។ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរ មួយចំនួន ព្រះគ្រូបាបាជី ម្តាយខ្ញុំកូណា សុំខ្ញុំកូណាជួយសួរព្រះគ្រូរឿងខ្លះ ម្តាយខ្ញុំកូណាតែងតែ និយាយជាមួយ រូបថតព្រះគ្រូជាញឹកញាប់ ព្រះគ្រូ តើព្រះគ្រូមានបានឮសូរម្តាយខ្ញុំកូណានិយាយដែរឬទេ? ខ្ញូំកូណា តែងតែសូរទៅម្តាយថា មែ មែ និយាយទៅកាន់អ្នកណា?  គាត់តបថា មែ និយាយជាមួយ មិត្តចាស់របស់មែ មូហ្គា ។ ញោម មនុស្សរាល់គ្នាតែងតែត្រូវការ យុថ្កា ក្នុងឆាកជីវិត យើងក៍មិនត្រូវយកចេញ នូវអ្វីដែលពួកគេគិតថាជា យុថ្កា នេះដែរ ដូចយើងបានឃើញទាំងអស់គ្នា ឆាកជីវិតមនុស្ស មានឡើង មានចុះ ចំណែកចិត្ត ក៍វាមានទទួលបាន បទពិសោធន៍នេះដែរ អីចឹងបើសិនជាយើង យកឈ្នះលើ ការរំជួលចិត្ត ពិបាកចិត្ត ភ័យព្រួយនេះបាន នោះ ចិត្តវានឹងមាន សេចក្តីស្ងប់ជា សន្តិ។ នេះជា បញ្ហានៃការមានជំនឿទុកចិត្តលើអ្នកណាម្នាក់ ដូច្នេះ យើងមិនត្រូវរារាំង ការមានជំនឿនេះទេ។

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទី ២ បន្ទាប់នេះ គឺថា ការមានជំនឿ មានសទ្ធាជ្រះថ្លារបស់ ខ្ញុំកូណាមានការប្រែប្រួលមិនទៀង ឪពុកខ្ញុំកូណាតែងតែសួរថា ម៉េចបានជាកូនឯងពិបាកចិត្តម្លេះ? ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាផង ព្រះគ្រូនៅជាមួយខ្ញុំកូណាដែរទេ? ញោម ជាការពិតណាស់ ទេវតា ឬ ព្រះគង់សណ្ឋិតនៅជាមួយ មនុស្សគ្រប់គ្នាមែន តែ គ្រានេះ ដំណាក់កាលនេះ យើងមិនអាច មើលឃើញ ទេវតា ឬ ព្រះនៅឡើយទេ ហេតុនេះ បានជាយើងគ្មានបទពិសោធន៍អ្វីជាមួយ ព្រះអង្គឡើយ។ អីចឹងបានជា ព្រះគ្រូ ប៊ូឡាស្ហាប ទូលថា ព្រះមិនបែកចេញជាពីមនុស្សលោក ព្រះមិនគង់ទៅទីណាផ្សេងឡើយ តែ យើង ខ្វះភ្នែក ដែលអាច មើលឃើញ ទេវតា។ យើងនៅមានបញ្ហានៃការ ជឿជាក់់ សទ្ធាជ្រះថ្លា និង សេចក្តីស្រលាញ់។ មនុស្សណាដែលគេមាន សេចក្តីជឿជាក់ មានសទ្ធាជ្រះថ្លាជាមួយ ព្រះ ឬ ទេវតា គេមិនដែលមានអារម្មណ៍ថា ខ្វះខាតអ្វីសោះឡើយ ។

Question No = 10 @ 00- 14:07

Baba Ji, where should we focus our attention when we sit in meditation? At our third eye? On God? Or on the Names we are repeating – on our simran? The purpose of meditation is to prepare ourselves and make ourselves worthy to have His darshan. In our present condition, we are limited to the physical. When we focus our attention and hold it behind the eyes, that is when we will begin our true spiritual journey. Then we will become worthy of having the Lord’s darshan.

ព្រះគ្រូបាបាជី នៅពេលអង្គុយតាំងសមាធិ តើខ្ញុំកូណាគួរតែផ្ចង់អារម្មណ៍កន្លែងណាឬចំណុចណា? នៅចំណុចភ្នែកកណ្តាល? នៅលើ ទេវតា? នៅលើព្រះធមួដែលយើងកំពុងទន្លេញ ឬ មួយ នៅពេលធ្វើពិធី ភាវនាធម៍? ញោម គោលបំណងនៃការតាំងសមាធិ គឺដើម្បីទន្ទេញធម៍ដដែលៗដោយខ្លួនឯង និង ដើម្បី ឲ្យខ្លួនយើងមានព្រះធម៍។ យើងមានចំណុចខ្វះខាត ដោយសារយើងផ្ចង់លើអ្វីដែលជារូបរាងមើលឃើញ  គឺស្ថិតនៅ ឋាន អាណាចក្រ នេះជាចំណុចខ្វះខាត។ យើងត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍នៅពីខាងក្រោយភ្នែក  ឬភ្នែកទី៣ នេះ ដែលជា ដំណាក់កាលយើងចូលដល់ ផ្លូវព្រះធម៍ ក្នុងឋានពុទ្ធចក្រ។ គ្រាចុងក្រោយនេះ ជាពេលដែលយើងទទួលបាន ព្រះធមួ ពីទេវតា។

Question No = 11 @ 00- 14:53

 Hazur Ji, as you know, I have completed the meditation homework you gave me. Now, I am ready to do any seva you want me to do. Your wish is my command. This body and soul are ready to go wherever they are needed. You see, no matter how much meditation we do, as long as we are within the realm of the physical, our work is never complete. So, from our side, we can just put in the effort – He is the one who will shower His grace. So do your meditation and focus more on that. The second thing is that when you granted me initiation, it was a very intense time – it felt as if everything was accomplished according to your will. After that, when my soul was presented to you inside, your form appeared and gave me darshan – you already know all this. So, that entire process is complete. Now, all I can do is present myself in your service. As I said, when we think that we have reached a certain stage, our journey is far beyond that. So, we should digest everything He has given, gain strength from it, and move forward. We have to live in His will. “Whatever pleases Him, O Nanak, that alone is good.” So, living in His will ... Meditation is the highest seva. And we should never think … The day our meditation is complete, we will not remain in this physical realm. We are in the physical realm because we still have karma. And we need to settle those karmic accounts; we need to fulfill those responsibilities. So, we should focus on meditation.

ព្រះគ្រូ ហាហ្សីជី ខ្ញុំកូណាបានបញ្ចប់កិច្ចការផ្ទះគឺការតាំងសមាធិរួចហើយ ព្រះគ្រូក៍ដឹងដែរ។ ពេលនេះ ខ្ញុំកូណាបានត្រៀមខ្លួនរួចជាស្រេច ដើម្បីបំរើព្រះតាមតែព្រះគ្រូចង់បាន។  ញោម  អាត្មាបញ្ជាអ្វី គឺជា ប្រាថ្នារបស់ញោម។ រូបកាយនេះ ព្រលឹងនេះ គឺត្រៀមរួចជាស្រេចនឹងចេញទៅកន្លែងណាក៍ដោយដែលមានតម្រូវការចាំបាច់។  ដោយសារយើងកំពុងនៅក្នុង ឋានអាណាចក្រនេះ មិនថាយើងបញ្ចប់កិច្ចការតាំងសមាធិទេ គឺ ការងាររបស់យើងនឹងមិនបានចប់សព្វគ្រប់ឡើយ ដូច្នេះ កិច្ចការញោម គឺមានតែ ការខិតខំប្រឹងប្រែង ខ្លាំងក្លា ចំណែក លទ្ធផលជា ព្រះមេត្តាធម៍ពីទេវតាគឺទេវតាជាអ្នកបង្ហាញទៅញោមវិញ។ អីចឹងការងារញោមត្រូវធ្វើសមាធិ ផ្ចង់លើការធ្វើសមាធិ កិច្ចការទី២ ជាបន្ទាប់ គឺពេលណា ញោមឲ្យអាត្មាភាពបំបួស  ពេលនោះ ការងាររបស់ញោម កាន់តែ មមាញឹក គឺជាពេលដែលគ្រប់កិច្ចការទាំងអស់ត្រូវតែសម្រេចជោគជ័យតាមអ្វីដែលញោមប្រាថ្នា។ ពេលនោះ ព្រលឹងញោម ចូលមកសណ្ឋិតក្នុងខ្លួនញោម ញោមបានដឹង និង មានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនញោម រឿងនេះ ញោមក៍ដឹងដែរ ថា ទាំងអស់នេះ មានដំណើរការជា ខ្សែសង្វាក់។ ដោយសារយើងកំពុងនៅក្នុងកម្រិតឋានអាណាចក្រមនុស្សលោក ដូច្នេះ យើងអត់ដឹងពី ឋានទេតា ឬ ពុទ្ធចក្រទេ ហេតុនេះ យើងត្រូវតែមានអំណរ អរគុណ អ្វីដែលទេវតា ប្រទានដល់ញោម។ ញោម ត្រូវ ទទួលយកចំណុចខ្លាំងចេញពីកិច្ចការញោមធ្វើ រួច ធ្វើដំណើរទៅមុខ ពឹងលើភាពខ្លាំងដែលញោមមាន យើងត្រូវតែរស់់នៅ តាមឆន្ទះ ឬ ប្រាថ្នាទេវតា យើងត្រូវតែ អរគុណទេវតា មានតែ ពរ មានតែ ទ្រព្យទេវតាទេដែល ប្រពៃ ល្អ ដូច្នេះ ត្រូវរស់នៅ តាមប្រាថ្នាទេវតា ។ ការតាំងសមាធិ គឺជា ការបំរើទេវតាមួយដែលប្រពៃជាងគេបង្អស់ ។ យើងកំគិតថា ធ្វើសមាធិចប់ ព្រោះកាលណាធ្វើសមាធិចប់ យើងក៍លែងមានជីវិតលើផែនដីនេះដែរ យើងអាចនៅលើអាណាចក្រជាផែនដីនេះ ដោយសារយើងនៅមាន កម្មា យើងត្រូវតែរស់នៅដើម្បីលាងសម្អាតកម្ម យើងត្រូវរស់នៅដោយមាន ការទទួលខុសត្រូវ ដូចនេះ យើងត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍លើការតាំងសមាធិ ។

Question No = 12 @ 00- 17:30

 Radha Soami, Baba Ji. My question is: What is the purpose of a human being’s life? Self-realization. Baba Ji, if we’ve made a promise to someone, and we cannot fulfill that promise in this life, then are we punished for it? Why use the word “punishment” ? We are just beggars at His door. If someone thinks that he can finish all his karma on his own – he cannot. But if we live in His will and enter that spiritual realm, He will automatically shower His grace and lighten our load. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំនួរខ្ញុំកូណា គឺថា អ្វីជាគោលបំណងនៃជីវិតមនុស្សលោក?  ញោម គឺ ការទទួលស្គាល់ថាមានទេវតានៅក្នុងខ្លួន Self-realization.។ ព្រះគ្រូបាបាជី ចុះបើសិនជាយើងសន្យាជាមួយគេណាម្នាក់ តែ យើងមិនបានបំពេញការទទួលខុសត្រូវដូចការសន្យាទេ តើយើងនឹងមានទណ្ឌកម្ម ឬ បាបកម្មនេះដែរឬទេ? ញោម ម៉េច បានជាញោម ប្រើពាក្យថា " ទណ្ឌកម្ម" យើងគ្រាន់តែជា អ្នកសុំទានដ៍ក្រីក្រកំសត់ពីទេវតាប៉ុណ្ណោះ។ បើសិនជាមានគេណាម្នាក់ គិតថា មានគេអាចបញ្ចប់កម្មា របស់គាត់បាន នេះជាការគិតខុស គឺមិនអាចបែបនេះទេ​ តែ បើសិនជា យើងរស់នៅតាម ប្រាថ្នាទេវតា យើងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ចូលទៅក្នុងឋានទេវតាជាមួយទ្រង់់ អីចឹងទ្រង់នឹងបង្ហាញពី ព្រះមេត្តាករុណាសណ្តោសប្រណីរបស់ទ្រង់ ហើយអំរែកកម្មលើស្មាយើងក៍វាស្រាលជាងមុនដែរ ។

Question No = 13 @ 00- 18:18

Radha Soami, Baba Ji. Sometimes, the Master showers his grace on someone, and then later, that person makes a mistake, and cannot digest that grace. When the Master bestowed that grace, did he know that the person wouldn’t be able to digest it? His job is to give. He is not going to hold back from doing his work. What is the duty of the parents? They try to look after their children all the time. Now, the children may or may not listen to them – that’s a different matter. But even if the child turns out to be incompetent, that doesn’t mean the parents will love him any less. 

ព្រះគ្រូបាបាជី មានពេលខ្លះព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យឲ្យអ្នកណាម្នាក់ បន្ទាប់មក ជននោះ បង្ករជាកំហុសឆ្គង ហើយគាត់ហ្នឹងមិនអាច បានពរ តាមដែរទេវតាប្រទានពរឲ្យមកទេ ( អត់បានបុណ្យ) អីចឹងសួរថា ពេលដែល ព្រះគ្រូ ប្រគេនពរមកហ្នឹង មានបានដឹងទេថា ជននេះគ្មានសំណាងមានលទ្ធភាពដើម្បី ទទួលបុណ្យហ្នឹងទេ? ។ ញោម ទេវតា មានកិច្ចការរបស់ទ្រង់ គឺកិច្ចការប្រទានពរ ឲ្យពរ ទេវតា អត់មានកិច្ចការណាសម្រាប់យក ពរ យកបុណ្យនោះមកវិញទេ។ សួរថា អ្វីជាកិច្ចការរបស់ឪពុកម្តាយ? គឺ ពួកគាត់មានកិច្ចការត្រូវ មើលថែរក្សាកូនៗគ្រប់ពេលវេលា។ ពេលនេះ កូនៗ អាច មិនស្តាប់ដំបូលន្មាន ឬ អាចស្តាប់ខ្លះ ទាំងនេះគឺជា រឿងខុសគ្នា តែទោះជា កូនៗមិនស្តាប់គាត់ ក៍មិនមែន ឪពុកម្តាយស្រលាញ់កូនៗតិចជាងមុនទេ។

Question No = 14 @ 00- 19:05

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, to what extent should we try to control our mind? You can’t force it; you have to channelize it. So basically, the idea of meditation is that you attach your mind to something better. And once you get the taste of that, automatically, the taste of the worldly things will go away. So rather than progressing in a negative manner, in a positive manner – see what we need to do. And when we start doing that, automatically, the mind will go away from all these worldly things. Please bless me with the gift of initiation, Baba Ji. Radha Soami. 

ក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងត្រូវគ្រប់គ្រង់ចិត្តកម្រិតណា បែបណា? ញោម យើងមិនអាច គ្រប់គ្រងចិត្តដោយបង្ខំបានទេ ញោម ត្រូវតែ សម្របសម្រួលតាមដំណើរ មួយៗ ដូច្នេះ បានជា ការតាំងសមាធិក គឺជា គំនិតមួយល្អដែលគេធ្វើដើម្បី ចងចិត្តទៅជាប់ជាមួយ អ្វីមួយដែលវា ប្រសើរជាង របស់មួយ អ្វីមួយដែលចិត្តកំពុងលង់ជាមួយ។ កាលណាចិត្តបានភ្លក់រស់ជាតិថ្មីនៃ របស់ដែលយើងចងនោះ ចិត្តវានឹងព្រលែងរបស់ដែលវាកំពុងលង់ ឬ ខាំជាប់នៅលើអាណាចក្រនេះជាស្វ័យប្រវត្តិ  ដូចជា ជាជាងការនាំចិត្តផ្ចង់លើរឿងអាក្រក់ៗ ចូរនាំចិត្តមកចងជាមួយរឿង ល្អៗជំនួសវិញ។ នេះជា អ្វីដែលយើងត្រូវ ធ្វើ។ កាលណាយើងធ្វើបែបនេះបាន នោះចិត្តវានឹងព្រលែងចោលរបស់ក្នុងលោកិយជាស្វ័យប្រវត្តិ។ សូមព្រះគ្រូប្រទានពរ ប្រទានការបំបួសដល់ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំលាព្រះគ្រូ។

Question No = 15 @ 00- 19:59

Baba Ji, my question is: How can I become successful in my career? Put in the effort. If you put in the effort, you can attain everything. People want to make progress but don’t put in the effort. That is why they do not value what they get, nor can they move forward. Radha Soami, Baba Ji.

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញូំកូណា តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើដូចម្តេច ដើម្បីបានជោគជ័យក្នុងការងារ? ញោម ចូរប្រឹងប្រែងបំពេញការងារ នោះញោមនឹងជោគជ័យគ្រប់កិច្ចការ។ មនុស្សម្នាជាច្រើនចង់បាន មានការរីកចម្រើនក្នុងការងារ តែអត់បាន ដាក់ការខិតខំប្រឹងប្រែងទេ។ នេះជាមូលហេតុដែល កិច្ចការបស់ពួកគេគ្មានតម្លៃតបស្នង ចំណែកកិច្ចការក៍មិនដំណើរការទៅមុខដែរ។ គូណាព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Question No = 16 @ 00- 20:21

 Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is in connection to my 8 year old daughter. Or for that matter, I would say, in general, all the kids of that age group. The way things are advancing nowadays around us, be it artificial intelligence, virtual reality, multiverse, surrogacy. So when I look at all these things and the way they are getting into our lives, at times, I really get scared for the little ones. Especially they are getting too engrossed with these things. As we hear in your satsangs, there is already a veil of maya pulled over our eyes. So, at times, I think won’t these things add another layer of illusion onto that veil? So, in this connection, I wish to hear from you. As they say, saints know past, present, future. How these technological advancements will be used in future? And how can we guide our young ones? We can’t stop progress. But technology should be a tool in your hands to be used. If you become a slave to technology, you will destroy yourself. When we use the word “artificial intelligence,” – “artificial.” Artificial is something which is not real. Now, the closer you are to nature, the easier you will make it for yourself. The further that you go away from nature, the more difficult it’ll become for you. We want everything to be made very easy. In that we will eventually create dependency. And in that dependency, we will not be able to survive.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញុំកូណាពេលនេះ ទាក់ទងជាមួយ កូនស្រីអាយុ ៨ ឆ្នាំ រឿងនេះ ខ្ញុំកូណាអាចថាជារឿងមួយ ទូទៅដែរ ចំពោះក្មេងៗដែលមានអាយុស្របាលនេះ សព្វថ្ងៃនេះ មានការរីកចម្រើនខ្លាំងផ្នែក បច្ចេកវិជ្ជាជុំវិញខ្លួនយើង ដែលគេហៅថា AI គឺជា ចារកម្មសិប្បនិម្មិត ឬជា បញ្ញាសិប្បនិម្មិត មើលទៅដូចជាការពិតបេះបិទ ១០០% របៀបិជា ពិតនិម្មិត ប្រើបានច្រើនមុខងារ និង របៀបជាការខ្វីដៃ ឬ ពពោះជំនួស virtual reality, multiverse, surrogacy. ដូច្នេះ ពេលខ្ញូំកូណាមើលទៅ បច្ចេកវិជ្ជាទាំងនេះ ពេលពីការចូលមកជំនួសនៃ AI មកក្នុងឆាកជីវិតមនុស្សសព្វថ្ងៃ ខ្ញុំកូណាពិតជា មានការភ័យខ្លាច ព្រួយបារម្ភណាស់ ជាពិសេស សម្រាប់ក្មេងតូចដូចជាកូនខ្ញុំកូណា  ជាពិសេសបំផុត គឺ ក្មេងៗទាំងនេះ ចូលចិត្ត AI នេះខ្លាំងមែនទែន។ ញោម ដូចជា ញោមបាននិយាយស្រាប់អម្បាញមិញ វាគឺជាការបោកបញ្ឆោតភ្នែករបស់មនុស្សយើង ។ មែនហើយ ព្រះគ្រូ វាកាន់តែជ្រៀតចូលមកក្នុងជីវិតមនុស្សយើង បង្ករជាការបោក កុហកមាយាការ ហេតុនេះ ខ្ញុំកូណាចង់ឮសូរចេញពី ព្រះគ្រូ ដោយសារ ព្រះគ្រូ ដឹងរឿង តាំងពី អតីកាល បច្ចុប្បន្នកាល និងទៅ អនាគតកាលផងដែរ ថាតើទៅថ្ងៃខាងមុខ បច្ចេកវិជ្ជាទំនើបទាំងនេះ គេនឹងប្រើប្រាស់វាបែបម៉េចថែមទៀត? តើយើងត្រូវណែនាំ ទូន្មានក្មេងៗបែបណា?យើងត្រូវ បញ្ឈប់បច្ចេកវិជ្ជានេះកុំឪ្យវាមានការីកចម្រើនដែរឬទេ? ញោម បច្ចេកវិជ្ជា ជា មធ្យោបាយមួយដែលយើងត្រូវតែ យកមកគ្រប់គ្រងក្នុងដៃរបស់យើង បើសិនជាយើង ក្លាយជាទាសករនៃ បច្ចេកវិជ្ជា គឺ យើងជាអ្នកបំផ្លាញខ្លួនយើង ។ គ្រាដែលយើងប្រើពាក្យថា " ចារកម្មសិប្បនិម្មិត ឬ បញ្ញាសិប្បនិម្មិត" គឺ យើងឮសូរពាក្យថា សិប្បនិម្មិត Artificial ដែល សិប្បនិម្មិតនេះ គឺសំដៅលើអ្វីមួយ ដែលមិនមែនជា ការ​ពិត ។ ពេលនេះ គឺថា អ្វីដែលកាន់តែធម្មតាៗ នោះវាកាន់តែងាយស្រួល ស្រប ជាមួយខ្លួនយើង ។ ទៅថ្ងៃអនាគត់ កាលណាយើងទៅកាន់តែឆ្ងាយពីខ្លួនឯង គឺ យើងកាន់តែជួបបញ្ហា យើងចង់បានអ្វីមួយដែល បង្កើតមកងាយៗ ស្រួលៗពេក តាមបែបនេះ យើងក្លាយជា មនុស្ស ចំណុះ គ្មានឯករាជ្យ គ្រាដែលយើងគ្មានឯករាជ្យ ឬ ចំណុះគេ ចំណុះបច្ចេកវិជ្ជាបែបនេះ យើងមិនអាចរស់នៅ បានទេ។

 Now, as long as we are in a natural environment, you are using your brain, you are using your intelligence, you are sharpening your thinking. But the moment you get into this technology, you are trying to program it in a manner where you don’t have to think. So slowly, slowly, your mind will become so dull, that you become totally dependent. So, I’m not saying we should not have technology, but don’t become a slave to it. Use it as a tool, you’ll be okay. But the moment you become dependent … Now we are becoming so dependent upon cellphones – you go into a restaurant, if there’s 5 people in the family, everybody’s on their cell phone, looking at their WhatsApp messages. So, the art of conversation is going. When you converse, you talk, again, your mind is getting sharpened. No conversation – dull mind. So we are destroying ourselves; nobody is destroying us. The moment you become dependent in any aspect of life – you get dependent upon liquor, you get dependent upon drugs, – this is also a similar dependency. So, Baba Ji, if we check their usage, I’m talking in connection to these kids because the way they ... No, I don’t think anyone is going to learn from our experience. Everybody’s going to learn from their experience. I guess we can only try and create that atmosphere for our children. But to say that we can go and change the world and we can ... We can’t change ourselves, where are we doing to change anybody else?

ពេលនេះ កាលណាយើងរស់នៅបែបធម្មជាតិ គឺ យើងប្រើប្រាស់ ខួរក្បាល យើងប្រើប្រាស់ នូវ បញ្ញា យើងយកបញ្ញា មកគិតវិភាគ តែគ្រាដែលយើងរស់នៅប្រកបដោយបច្ចេកវិជ្ជា មកឆាកជីវីតយើង គឺ យើង កំពុងតែ ធ្វើកម្មវិធី  Programming ដោយស្វ័យប្រវត្តិដោយអត់ចាំបាច់គិតអ្វីទេ ដូច្នេះ បន្តិចម្តង" ចិត្តរបស់យើងក្លាយជា ប៊ូ មិនច្បាស់លាស់ ស្រពិចស្រពិល និងក្លាយជា មនុស្សចំណុះបើគ្មានបច្ចេកវិជ្ជារស់នៅមិនបាន។ អត្មាភាពមិនចង់សំដៅថា យើងមិនគួរមានបច្ចេកវិជ្ជាទេ តែចង់សំដៅថា យើងមិនត្រូវក្លាយជាទាសករនៃបច្ចេកវិជ្ជាឡើយ។ បើប្រើបច្ចេកវិជ្ជាដើម្បីជាប្រយោជន៍ គឺ អូខេ ប្រពៃណាស់ តើបើយើងក្លាយជាចំណុះវា យើងគឺជា ទាសករ។ ឥលូវនេះ យើងចំណុះខ្លាំងទៅលើ ទូរស័ព្ទដៃ យើងទៅ ភោជ្ជនីដ្ឋាន​ ដែលមានសមាជិកគ្រួសារ​ ៥ នាក់ សុទ្ធតែមាន ទូរស័ព្ទដៃម្នាក់មួយៗ  ពួកគេកំពុងសម្លឹងមើលសារ ក្នុង WhatsApp  ដែលនេះជា កម្មវិធីសិល្បះនៃការសន្ទនាគ្នា ចិត្តយើង អន្ទះសារចង់តែ និយាយ ចង់តែ សន្ទនាឆ្លងឆ្លើយគ្នា បើអត់បាននិយាយចិត្ត ចេះតែសង្ស័យគ្នា មិនដឹងខាងណោះគេយ៉ាងម៉េច? នេះជាការបំផ្លាញខ្លួនយើង អត់មានអ្នកណាគេមកបំផ្លាញយើងទេ។ កាលណាយើងចំណុះគេ ចំណុះអ្វីមួយ គឺយើងមិនអាចរស់ដោយគ្មានរបស់នោះទេ ដូចជា យើងចំណុះ ឲ្យគ្រឿងញៀន ចំណុះឪ្យស្រាប៊ីយែ ទាំងនេះ ក៍ចាត់ទុកដូចជាការចំណុះគ្មានឯករាជ្យមួយដែរ។  ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាបាន ឆែកមើលសាររបស់កូនស្រីខ្ញុំ ឃើញថា...ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្នកណាគេរៀនសូត្រ ចេញពី បទពិសោធន៍របស់យើងទេ ពួកគេមានតែរៀនសូត្រចេញពី បទពិសោធន៍របស់ពួកគេផ្ទាល់ ។អាត្មាគិតថា ញោមត្រូវព្យាយាមបង្កើតបរិយាកាសមួយសម្រាប់កូនរបស់យើង តែ យើងនិយាយថា យើងចង់ដូរសកលោកម៉េចកើត បើមិនទាំងអាចដូរខ្លួនឯង ផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯងផងហ្នឹង មានរឿងអី ទៅអាចផ្លាស់ប្តូរអ្នកដ៍ទៃបានទៅ ? ៕ ចប់

Q & A Maharaj Charan Singh Ji - Volume 1

Volume 1 Volume 2 Volume 3 Volume 4 Volume 5 Volume 6 Volume 7 Volume 8

Questions and Answers - Maharaj Charan Singh Ji - Volume 1 - RSSB

Q & A No= 1= (03 minutes, 00 second)

 If you want to ask any question you are most welcome! Maharaj Ji? Yes, please? I'm asking this question on behalf of a satsangi in our group. He says, "You have told us in the books that we should concentrate at, and do our simran at the third eye. And, at satsang, you very often point to the third eye. Now you also say that we should just close our eyes and be there in the darkness and repeat our simran there. And he would like to know, which of the two is correct? 

Sister, both are correct. There is no particular spot which I can point out that this is a place where third eye has to open. Third eye mean the faculty to see within. So, we should keep our... we should not try to find any particular spot in the darkness and try to concentrate on that particular spot. That is wrong. It will strain our eyes. We should just keep our attention in the darkness here and go on doing simran, along with dhyan, if possible. Automatically we will come where we have to come. Concentration automatically will be there where it should be. Before that faculty to see will open. And you can call it third eye. Whatever name you want to give it. 

Third eye, the word is used from that point of view because two eyes see outside and that faculty sees within, so we call it third eye. There is no eye like these eyes there. Anything which sees that light within, that is third eye. So, there’s no particular spot which you have to find or which you have to locate in order to concentrate there. You just keep your attention in the darkness here and go on doing your simran. Automatically you will come where you should be. When the concentration is complete automatically you will start seeing within. The flashes will be there, the light will be there. It will start becoming brighter and brighter and that is opening of the third eye. Thank you Maharaj Ji.

Q & A No= 2= (04 minutes, 00 second)

Yes, please? Master? Like many disciples I'm sure I think I'll always want to know more about you and it's coming here to India, has been such a beautiful experience in getting to know you personally. Sometimes you look like a brother, with so much nobility and so much love. And a dear father who cares for his children. And I don't know how much of it is imagination but sometimes you seem to be so full of light and musical sound. And thirdly, and perhaps mostly of all, sometimes I see this very exceedingly gentle and beautiful person that is obviously from the highest region, the Radha Soami region which is so, and it's so beautiful to see you that way. 

And wanting to know more about you. Is there any way you could express in the simplest terms maybe of a description of how you see yourself or what is our true home, the Radha Soami region like? Perhaps in a few simple words. 

Brother, I am just like you. I am doing my allotted job. Left to me I would have loved to be there where you are sitting. I’m just like you. We are all struggling soul knocking at the same gate. And, depends entirely on His grace, and love, and devotion. And don't raise me too high, I'm just one of you people. 

Master. Other masters have made descriptions to their disciples. Is there any way that in your own words, maybe just a few words, you could say something about the highest region, which is our true home. Well these words are meaningless to describe those things. Let us do our job and try to go there and experience ourself. These all words are meaningless.

Q & A No= 3= (02 minutes, 00 second)

 Radha Soami. Yes, sister? Maharaj Ji, I have two questions I'd like to ask. But first I'd like to say thank you to Mr. Babani for the lovely words he's shared with us during this session. The first question that I have has to do with making progress in meditation. Yesterday you explained to us that for each disciple progress and meditation is a, a function of our effort of your grace of past sanskaras. However, I am aware that at times we can make progress in our meditation without being aware of the fact that we're making that progress. Is that because, if we were conscious of our progress, let me reword that... is that because we are not necessarily fit or mature enough to be able to integrate that the inner experience with our outer lives? 

Sister there can be many reasons. When we are boring a thick wall we cannot see through unless that piercing is right through. Then only you can see the light on the other side. So we have to pierce through thick layer of clouds of karma before we can realize how much we have been able to achieve and how much little is left to see that light.

 The second question that I have is a little different. Does the inner form of the master have as lovely a sense of humor as yourself? No, this is how we take life. Whether we take it very seriously and how and cry on very minor things or we just accept it as it comes and like to take it smilingly, everything. Thank you, Master. This is... this depends on our own attitude towards life. There’s nothing much to weep about in this creation. And  there’s nothing worth weeping in this creation, I can assure you. And if we can't get it, let us laugh over it and pass through this world. 

Q & A No= 4= (02 minutes, 00 second)

Yes, that elderly gentleman is waiting, since long. Yes, please? Thank you Master, for being with you. There’s been a burning question with me for many years. The opportunity, this time, you asked if you have any questions, but you failed to say, or can we... or if anything which to discuss. Now I have not a question. I just have... I’d like to discuss the pain of separation.

 There are many forms of the pain of separation. There’s loneliness... lonesomeness, there’s even jealousy or the pain of falling in love. All have a similar pain and it has been coming to the surface with me for many years and, I wish you would make a small the discussion on it- or how we can alleviate those pains, once those pains attack you there’s is no way of doing any meditation or any concentration.

 Brother, definitely there's a great pain even in jealousy. In jealousy there is a sense of possession which we like to possess and do not want another person to possess. So there is selfishness in that love. This is no love. Love is giving, not taking. Love is submission, not making another person submit to your whims. The pleasure  lies in giving, in submitting, rather than possessing anything. It is the pleasure to be possessed rather than to possess, so love for the Lord is just submission, giving, merging into Him, merging into the Lord. There’s no sense for possessing Him. So there's no jealousy in the love of Lord. Rather the fellow-beings comes closer to us when we love the Lord. When we find somebody loving the Lord, they become much more closer to us than our own kith and kins, because there's no jealousy in this love, because we are all giving and submitting. We’re not trying  to possess Him, we’re trying to be possessed by Him. So there's a difference in this worldly love and the love for the Lord. Of course, pain of separation is always there but there's a certain pleasure in that pain. which will... will not like to part at any cost. That is our life, that pain, that pleasure of separation. We exist on that pain of separation and we will not like to part with that pain of separation. 

There’s a great pleasure in it, great peace in it, though it looks sometime torturing, but still we will not like to get rid of that. Right now, I'm going through the pains of rejection, age rejection and it's a very, very real pain and it’s the same thing. It's hard to explain, but there is a definite separation between youth and senior... being senior, and that separation is brought to the foreground all the time, And as I say that's a real pain, and it has nothing to do with possession or…

 Brother, love for the Master or love for the Lord, there’s no rejection in it, there’s always acceptance in it. Our love is never rejected. Actually he's the one who is pulling us from inside, he's the one who's making us receptive to that pull. He is the doer. He is the puller. We feel we love, actually He is the one who is loving us, who's pulling us, who's creating that feeling of separation in us. 

Q & A No= 5= (01 minutes, 00 second)

Maharaj Ji, but I would like to ask you, does Akal Purush come into Kali Yuga? Kal Purush? Does Akal Purush manifest himself during Kali Yuga? What do you mean by Kal Purush manifesting? Kal is sitting right within everyone of us. Maybe I should rephrase it. Does Radha Soami himself manifests into Kali Yuga? Lord is always there in this creation. Radha Soami is the Lord, Kal is the mind. Mind is, mind is within every one of us.

 The Lord is within every one of us. I believe it says in “Sar Bachan”, and I cannot quote the exact thing, that, during Kali Yuga, Radha Soami himself comes down in the form of the human being to take the jivas back. What it... what it means is that in Kal Yuga, the Lord is always coming down to the creation in one form or another, form of a saint or a form of a mystic. Kali Yuga is never without Saints. Thank you very much. Radha Soami. 

Q & A No= 6= (02 minutes, 00 second)

When I, at times, when I feel some despair, the meditation is not as fervent as I'd like it to be. And I would like it to be more fervent, I would like to feel more powerful, more intense. Is there any suggestion to make that even stronger? 

Well brother, knock knock knock knock. There’s no other way except knocking. It will automatically be opened. Thank you so much.

Q & A No= 7= (03 minutes, 00 second)

 Yes, brother? Master, the real home of the soul is Radha Soami Dham. We emanated once from there and now we are here in a physical body, in a physical world. We meet a saint and He promises us he will bring us back. Now my question. When we once emanated from there, could it happen again? When we will return? You mean, since we have been sent back from the Father, and where is the guarantee that we will not (be) sent back again once we go back to Him? Yes.

 Well, it's worth asking Him when we go back to Him. I mean, what guarantee can we give on this mortal, at this level? He is all-powerful. He can do whatever He likes. But at least saints assure us that once we are one with Him, we will not be sent back again. But we cannot put, lay any conditions over Him. And, who are we? The main thing is to let us go back to Him. Thank you.

Q & A No= 8= (05 minutes, 00 second)

 Yes? Master, Christians have a prayer called the Lord's Prayer, And in it, there's a phrase, “Thy will be done, on earth as it is in heaven.” And when I hear this prayer, I think of you and I also question myself what... Sister, what is the meaning of these words, “Thy will be done, as thy will be in heaven?” What is the meaning of these exact words? How do you interpret it? 

Well, what I question is, how often… No, I'd like to know the meaning of this phrase. Thy will, your will... No,no. Forget my will or other will. I want to know the Christian meaning of this phrase. That everything that happens in the creation is a part of your plan. Sister, whatever you have written in my destiny I'll be happy to go through this, that destiny, while being on this earth. That is the meaning of these words, and that we all accept, and that we are going through. Whatever you have written in heaven, whatever you have written in our forehead, or whatever our destiny is, we like to go through it smilingly, through our destiny.

 Everybody’s born with a certain destiny and we have to go through that destiny. The purpose of meditation is that we should go through the destiny without losing our balance, smilingly, happily. Every day I discuss, events of life cannot be changed. We have to go through it. But we have to change our attitude in such a way that those events of life don't affect our mind at all. So that the destiny we pass through smilingly. If you thoroughly try to understand the meaning, this is what it is. And there's nothing wrong with it, but there is no sense in repeating these words every day. We should understand them and live accordingly. That is more important. That’s what I want to do, Master. To be, to live in your will and accept the destiny. Thank you. 

Q & A No= 9= (03 minutes, 00 second)

Yes? You can put it on, you see, with mic. Father, please tell me, why I am again not present when you came to the meals in the pac? Why you were not there? This time I sit in meditation in the hotel… … now I'm little sad. Then, you were doing much better than what they were doing there. But I'm here to see your physical… Why do you want to repent about it? You should be happy. I must send you a lot of greetings from my husband. Thank you. Thank you,

Q & A No= 10= (01 minutes, 00 second)

 please, thank you. Did the people in those other ages also need Perfect Masters to go back to the Lord? Christ says, “Since the creation of this world, till the end of the creation, a comma cannot be changed in the teaching a full-stop cannot be added.” Nothing can be changed in the teaching. Every mystic tells the same thing, harping on the same tune. There’s no other way to go back to the Father. Teaching always have remained the same and this will always remain the same. Every mystic is harping on the same tune. Every mystic comes with the same spiritual truths to share with us. No mystic brings any new teaching for us, any other shortcut for us. It is the same teaching which they explain to us.

 Sometime they lay emphasis on certain things, sometimes they lay emphasis on a certain thing, according to our background. Their way, their approach may be different. Their way of explaining us may be different with our background, with our intellect, intellectual background. But the basic teaching cannot be changed, it has got to be the same. Yes, I understand, thank you.

Q & A No= 11= (01 minutes, 00 second)

Master, I was wondering. I've been on the path for about almost 12 years now and it seems like, even though my meditation isn't really that great, I mean, I think I try but it's it seems especially difficult to do dhyan. I have some success at doing simran but it seems like dhyan is a lot harder than to do than simran is. You want to know that why dhyan is difficult? Why, well why is it harder to do dhyan than it is to do simran?

 You see, even if you cannot contemplate on the form of the Master, you should keep your attention in the darkness here, in the forehead. Keeping your attention there, you can repeat the simran. Even this will help you to hold your attention there. Dhyan is not must. It is a great help to a devotee to hold his attention at the eye center. Or you can feel that your Master is sitting right at the eye center, and you are doing simran in his presence. That also helps you to be there from where you are doing your simran. And when you start seeing the flashes of light, then they automatically hold your attention there. And then that dhyan becomes easier when you see some object there, that divine light there. Then it becomes easier to hold the attention there. But why is it easier to repeat the names,  actually repeat the names, but it's more difficult to visualize the face of the Master even though you've seen the Master? It’s not only a question of seeing the Master. We are so much attached to the worldly faces, worldly objects. To detach ourselves from them, and to attach any holy face, it's not so easy. 

Dhyan means automatically our attention goes to the one we love. We don't have to put any effort to visualize him, people we love, people we are attached to. We don't find any difficult to visualize their faces. When mind is attached to so many other faces, so many other objects of life, so naturally it's difficult to visualize on the form of the master. It’s true. Thank you.

Q & A No= 12= (01 minutes, 00 second)

 Yes? Radha Soami. Sweet Lord, I talked to you the last time in 1973. I didn't make much sense then. I hope I”ll make more sense now. Recently you sent an answer to me and in that letter you used the words, “Do your meditation with faith in the Master and belief in yourself.” I have just a glimpse of what the faith in the Master means, But what did you mean by faith in yourself? Have faith in your own self. You have confidence in yourself. And I also came up here to see you more clearly. Most welcome. Radha Soami. 

Q & A No= 13= (02 minutes, 00 second)

In this morning’s discourse, I thought I heard the words in English “Income tax and sales tax.” I thought you mentioned those words and I was wondering what the context was? Well brother, tension on the mind. The context was in connection with the tension of the mind. That we can never get peace of mind or happiness in this world, no matter how much wealth we earn. But there'll always be tension of our mind. Some problem of collecting that mind, holding that wealth, dealing with that wealth will always be there. Sometime of income tax problem, sometime  of sales tax problem, I don't about your country, Here there’s a lot of, you see, black money. So people don't declare their full incomes. They don't declare their full sales tax. So there are always raids on them and they are harassed by the government. So what is the use of that wealth? They can’t, I mean, they don't get happiness from that wealth and they're always fearing the income tax raids and sales tax raids So there's always tension, in spite of the fact that they have earned so much money. So even the money hasn't brought any happiness to them. In that connection I was probably referring. Thank you, 

Q & A No= 14= (02 minutes, 00 second)

Master. Radha Soami, Father. At first I would like to thank you that again I'm here in India with you. And I thank you for all your presents. But I have a wish from my heart and I request you to fulfil this wish. I beg you to manifest the Lord in me, really. I'm... I'm ready to pay every price for this. We don't need any price at all. We don't want you to sacrifice anything at all. What is your question? You come out with the open question. This is no question, this is a wish from me. Just attend to your meditation. Don’t worry. Leave everything to the Father. Please. Thank you.

Q & A No= 15= (01 minutes, 00 second)

 Could you tell us any other thing  that you'd like to tell us from the morning satsang? The gist of the morning satsang is that there's no happiness in this creation. Neither in a family life nor in the children, nor in the wealth, nor in the social position, nor in the power. No matter even if you ruled the whole world you will not get the real peace. in this creation at all. Because tendency and inclination of the soul is always towards its own origin. So unless this goes back to the Father, question of soul getting a peace in this creation doesn't arise at all. These are temporary you see, pleasures, and their reaction is horrible, terrible. The more we try to seek pleasure in this creation, the more miserable we are becoming everyday, the more frustrated we feel every day. That is why so many mental asylum, so many diseases and sicknesses, mental sicknesses, so many suicide which never used to be, have before, because we are trying to seek pleasure in this creation, in this world. So we are in a wrong direction for the search of peace. Real peace we can only attain from within. When we go towards our own original goal, our destination, that is Father. And then I was trying to say that this world is of good and bad Karmas.

 Our good karmas also brings us here, our bad karmas also bring us here. Due to our past good karmas we are happy sometimes. Due to our past bad karmas we are miserable And this life is a combination of good and bad. So sometimes we are laughing, sometime we are miserable. So this, you see, events and cycle always go in this creation. We cannot change the events of our life. We have to go along with the events of our life. We should try to adjust to the events of our life because they will not change, but we should change. If you say winter should not come, winter will have to come. Summer should not come, summer will have to come. But if we prepare for the winter, prepare for the summer, they will pass. So effect of good karma also has to come, effect of bad karma also have to come, and we have to face through both of them.

 So we should always be prepared to face the situations, accept the situations and not be affected by them. But we can't change the evens of our life. They are already written, have already to undergo. Our destiny is already set no matter what we do we cannot change. So we cannot seek permanent happiness in this creation at all. Real happiness is in the lap of the Father. So we try to search our destination, our goal. So Soami Ji was explaining about the relationship of the world with our family, our children, our mother, our sisters, our neighbors, our friends. He said they are all players on the stage. As every player come on the stage they have a certain part to play, and after that, when they get down, they have no relationship with each other at all. This is also a big play. We have been given certain part to play, as a wife, as a husband, as a friend, as an enemy. So we get so absorbed, so... loves of our past life, romances of our past life. 

Naturally we're going to forget these ones too, for which we are so anxious to have. For those, you see, for whom we spent sleepless nights even today. You will also forget them in the next birth. If we have not able to keep, you see, in our mind the past affections, past loves, past attachments, we’re not going to keep these, too, also. So these... these are all we're playing part on this stage. So we should behave like an actor in this world rather than be involved with the play. Then He was giving example, you have a tank full with water. If you have one outlet, open it, slowly and slowly the whole water will be drained out. So, similarly our body is full with the breathing, you see. So we have breathing day and night but we forget that day when the breathing will stop, when this body will not function. 

When all relation will come in no time, from nowhere, and they have loved so much, they are not willing to keep even for the night at home. They think he has become probably, evil spirit, at night he may not haunt us. Let us dispose of him, you see, during the daytime. Nobody likes to... wants to sit even at night with the dead body. He said, this is our relationship of the world. People break, you see, I don't know about your country, you put some... I mean... handful of dust in the grave, just what you are to me, just as the dust is to me, so you are to me, for which we have done so much in this world. So it has just become a dust for us. And in India, you see we will break the small piece of wood. Just as this wood has broken so our relationship forever is broken. He says, in no time we become strangers, for whom you are so much bothering about, weeping and crying and howling for whom, for what? It’s not going to last you forever. So you have forgotten the real purpose of life for which the Lord has given this human birth. Try to achieve that. And then he says that Shabd and Nam is vibrating within every one of us. Unless you come to the eye center, and attach yourself to the Shabd and Nam, you cannot be pulled beyond the realm of mind and maya. 

The only thing which can drag us out of the mind and Maya is the Shabd, which the Lord has kept within every one of us. Then Soami Ji was explaining that we are so much involved in this creation, that we have forgotten even the real aim of our life. We have forgotten our death even, that we have to die. We think death is only for others, not for us at all. He says, don't forget, you also will have to face. If people, those who have died have not been able to take any wealth, or anything from this creation, you think you will be able to take anything from this creation?

 If people could take anything from this creation, nothing would come to our share. People would have taken everything from this creation. All wealth, all money, nothing would have been left to our share. So we have collected, we have got it from here, we are going to leave everything here. No matter whether you leave ten million dollars, or one million dollar or ten dollar, it makes hardly any difference when you die. Nothing goes with you. 

So Soami Ji was explaining from that point of view. And then, he says how you can be in touch with the Shabd. He says, only with simran and dhyan. Unless you come to the eye center, you cannot enjoy the bliss and peace of that Shabd. So that is the only way to withdraw your attention to the eye center. The easiest way is by simran and dhyan. Then he says, you have enjoyed life so much, all these years. Drinks and merry making and dancing and what not. If till yet you could not get happiness in life from all these things, You think you will... in rest of your life you'll be able to see happiness in these things? They make you more miserable every day. So he says, your search is absolutely in a wrong direction. If you want to search for happiness that is within you, that you can only achieve when you are attached to the Shabd and Nam within, when you are going towards your own destination.

 The more nearer and nearer to your own destination, the more happier and happier you become. He said that is the only way, you see, he says you can achieve your goal. So his main emphasis was not to be attached to this, anything in this creation, and always remain your goal before your eyes, and always keep your attention attached to the Shabd and Nam within. Rest is only interpretation, explanation. Okay? Thank you.

Q & A No= 16= (01 minutes, 00 second)

 Master, you have told this soul to let the time come, and you’ve also told this humble seeker that seekers must be... western seekers must be initiated in their own country. Expain the wisdom of this procedure to me so all doubt may disappear. How will you know us from an application? Pardon? How do you know us from an application? There is no question of knowing; only those will come who have been marked to come. It is not for me to know at all. It is not for you to know at all. You will be dragged and Master will be helpless to initiate. The wire is in somebody else hand. The marking is in somebody else hand. The one who's pulling is someone sitting behind the curtain. Sheeps are marked for certain Shepherd. Christ said, "When I whistle, my sheep recognize my voice.”

 When mystics and saints come, those marked for them automatically surround them, no matter where they are. They don't need any advertisement. They will automatically be drawn to him and shepherd has no power to refuse them. Whether there is any application or not, it is immaterial, they are just organisation formalities for record. Then Master, what is meant by, “let the time come”? And why are seekers from the western world initiated in their country, when they come here ... It’s more convenient, it's more convenient. What is meant by “let the time come?” Master? Everybody has a mark time to come. That is the time. Thank you very much. 

You see, when his time comes all these questions are automatically dissolved. His all doubts are automatically vanished. He will automatically be drawn. Till his time come he may be living next door neighbor. He may not feel at all. When his time comes he will automatically be drawn, running, pulling. He will pull and running towards you, when the times comes, he can't resist the pull. Without his time he may be living even the next door, he will not even care to listen to you. So marking is there and marking is also the time, what time he is to be initiated.

Q & A No= 17= (01 minutes, 00 second)

 Maharaj Ji I like to meditate in the evening, because I can hold my concentration better. In the morning I fall asleep, except I have horrible dreams a lot, not always, but very disturbing dreams, when I meditate at night, and then go to sleep. Will that pass after a time?

 Sister, there's no particular time for meditation. Any time it suits you, try to make use of that time. There are certain advantages in the morning time. That differs with individuals also. Because in the morning, generally our body is fresh. We have forgotten all the ups and downs of the last day. Our thoughts are not scattered. Children are sleeping. There is nothing... not much hustle and bustle in the streets. So when we are going to start a day, why not in the name of the Lord so that the so that the atmosphere we build in meditation, we can live in that for the whole day. That is the only advantage. If we cannot make use of that time, any time is good for meditation. No time is wrong for meditation.

 But the fact that I... when I go to sleep after meditation and I have very intense, very bizarre dreams and then the next day I'm thinking about these dreams, will that pass after a while? Dream... dream generally one forgets and don't try to analyze them, don't try to think about them, let them forget,… Forget them... forget those dreams. Okay. Thank you 

Q & A No= 18= (01 minutes, 00 second)

Maharaj Ji. Master, when the soul returns to its source in Sach Khand does it still have it's individual personality? Who will like to retain individuality rather than to become a God? When a drop goes to the ocean, He would like to remain a drop or an ocean? He’s also a drop there, he's also ocean there. You pick out, it’s a drop. You throw it, it’s the sea. So therefore he's no more, then? 

Q & A No= 19= (01 minutes, 00 second)

Master, that shabd of Guru Arjun was very beautiful and the timing on it for the trip to Dera is quite meaningful for me in that, there are pulls of work. My rational mind says “Well, you've got to go back and fulfill these obligations.” And I know that in the teachings there's a lot of emphasis on working and providing your own resources for existence. Brother, brother, you must fulfill your obligations and naturally I can imagine you are not taking long leaves to come and you shouldn't try... not try to run away from your responsibilities from your jobs Because you will be getting more opportunities to come. It’s not the only opportunity to go to Beas, now since it has been open and we are building more and more, so it will be easier to come to the Beas. So if some of you cannot go, you should not feel bad at all. After very few months again it will be open. Thank you very much. 

Q & A No= 20= (01 minutes, 00 second)

Maharaji Ji I’ll request you to discuss briefly meditation as a prayer. Well, brother, prayer doesn't mean to repeat set words. Prayer should be from the heart. No matter what type of prayer it may be. But any prayer gives us mental consolation to face the situation. Prayer never changes events of our life, prayer never changes our destiny, that we have to go through. It may gives us strength... moral strength, strong will power, to face to face the situation. Prayer doesn't change the situation, the events of life. The real prayer is meditation. The real prayer is to the father to forgive us, what stand between us and the Father, to forgive us. Unless that is forgiven, no soul can go back to the Father. That is why Christ said, “Repent, the kingdom of God is within you.” To repent for what what? What has the child done to repent? He has just taken birth but he doesn't see the father within. Repent what we have done in the past lives, the karmas or the sins which we have been collecting in every life. Unless we repent for all those, they stand in our way, in... you see... to the Father. So unless we are able to repent for them, or we are able to clear those karmas, or rise above those karmas, we cannot go back to the Father. So real prayer is meditation. 

Meditation only helps us to repent, for the past because we don't know what we have done. Unless we are conscious, how can we repent? Unless we are cconscious what we have done in the past, we naturally can't repent. And we don't know what we have been doing in the past. So the real repentance is attending to our meditation. Meditation itself is a prayer to the Lord. It is knocking, it's a begging to the Lord to forgive us. Otherwise what can our poor little meditation can do? Meditation creates our attitude towards our own home, to our own destination. It creates a tendency for us to go back to our own home. It creates a consciousness in our mind, that we have got to go back to our Father. And that is what is more essential. 

So real meditation is the prayer. Because even without our praying ,the Lord... prayer, the Lord knows what we need. If He can fulfill our desires, He can also understand and know what our desires are. He doesn't need asking at all. You have a maid working in the house, if she is diligently working, lovingly working and very obedient in his behavior and duty, we are always anxious to give her more and more, some gifts, more and more. If she doesn't work at all, always grumbling for the increase, would you like to get rid of her. So, you see, we should be a humble devotee of the Father. 

We should accept what he gives us and we should just attend to our meditation. Meditation itself is a prayer, nothing else but a prayer. Meditation is a real prayer. It helps us to go through our destiny cheerfully. It helps us not to sow anymore seeds for the future. And it destroys all the old seeds which we have sown. So, meditation is the main thing.

Q & A No= 21= (01 minutes, 00 second)

 Another question, Master. All saints have stressed much on doing meditation. But unfortunately, just by the fact that all the souls are looking towards going back to their Father or their origin, we find it very, very very difficult to attend to our meditation. I'm asking, Master, why is it very very difficult to search our true home? Well, brother, we have parted from a real home, true home, since ages. And we have even forgotten our real home. 

So mind is so attached to this creation, so attached to this... you see... non-real homes, or this creation, the object and the faces of this creation, and the pleasure of the senses, it doesn't want to leave them. So that is why it is difficult to detach our mind from all these things and to go back to our own home. It’s not so easy. Philosophy, to understand Sant Mat philosophy is very easy, to follow it is very, very difficult. Nothing new is Sant Mat philosophy. Every mystic has been explaining us the same thing. Same spiritual truth they shared with us. But it's difficult naturally to follow it. But there's no other way. You have got to knock at the door, because we have no other alternative. Thank you, Master. 

Q & A No= 22= (01 minutes, 00 second)

Maharaj Ji, I’m one of your new initiates Thank you very much for all your grace. I'm not so clear about when to sit for bhajan. We are told to sit for simran two thirds of the time and then one third for bhajan. But if you are not able to concentrate the mind, is it not a waste of time to sit for bhajan until you can? Sister it is no waste of time at all. We have to create habit of sitting in meditation also… ... sitting in bhajan posture, also. Yes, I see, I just wanted to make clear... You can give more time to simran, less time to shabd, but you should give, definitely some time to Shabd so that you may get into the habit of hearing the Shabd. Oh, I understand then. Thank you for much for your grace. Radha Soami. 

Q & A No= 23= (01 minutes, 00 second)

Hi, Master. I just spent two days in my hotel room, sick and I just want to thank you for the extra bed rest. I guess I must have needed it. I came late today. I take a taxi to get here by 4:00 o'clock. I just made it in time but a couple of times during the last few days when I had the fever and I was sick to my stomach, I got angry for coming halfway around the world to get here and then I was sick. And, in the end my sense of humor came back and now I feel pretty graceful about it. So I guess all's well that ends well. I'm glad you are taking in that spirit. Yeah. I just want to see you up close, too. Thank you. 

Q & A No= 24= (01 minutes, 00 second)

Master, I understand before creation we were all a part of the Creator, and my question is, at what point did we break away and why, if we were all equal are some pieces building different karma than other pieces, or why would we not have all the same karma? Well sister, how can we have the same type of karmas? When you see this building, all bricks can't be put in the foundation. Some bricks have to come to the... in the walls, some bricks have to be in the ceiling, some at the top. Then only this whole building can be constructed. So if this creation is to continue, there are so many parts to be played by people so they have to be fitted in their own parts. Then only this creation can continue. Thank You, 

Q & A No= 25= (01 minutes, 00 second)

Master. I'm confused. You say that everything in the world is illusion. Shabd is real. Nam is real. Okay? So, I'm not real? Who says you're not reaI? I thought I read in the books that we were all illusion. You say we are puppets. No, puppet is different thing, illusion is something different. Puppet and illusion is not the same thing. In essence we're Shabd… Potentially everyone of us is God. Not the question of illusion. Okay. Every soul potentially is a God. So I'm Shabd walking around pretending that I'm Linda. Yes. And you’re… Okay. And you’re Shabd pretending that you’re Charan Singh. Give it any interpretation. Well, what I don't understand, Sir, is it's so easy for us to be pulled to come see you in the physical, you know, but it’s so hard for me to fill that pull to see you inside. And it's inside which is real. Isn’t that so? Yes. Real in a sense that that is a permanent thing, which can always stay with us. So, so what is this So, what is this game that I come to India and we go to Dera and… what we really want to do is go inside. You know best, why did you come, that is for you to decide why did you come. To see you. Then, why are you asking me all this question? Thank you.

Q & A with GSD 129 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៥ ខែ សីហា ឆ្នាំ ២០២៤ (២១នាទី) ១៧ សំនូរ ចម្លើយ

Question No = 01 @ 00- 01: 00

Thank you, Baba Ji. Baba Ji, the caterpillar is an insect that slowly feeds on leaves until it gets fat. It goes on eating until it gets tired, and a cocoon starts to form over its body. Then it struggles to get out. This is how I feel about myself. No, why do you get into these things? You see, the Lord has made everyone different. Everyone has their own strengths and weaknesses. We should look at our own strengths and weaknesses – why do we look at others? We need inner beauty. Outer beauty only lasts for two days and then comes to an end. When someone is a good person, when they stick to their principles – that is true beauty. We just look at people’s faces for beauty. Hazur used to say, “We like outer beauty, but if there’s an accident, our own children don’t even feel like looking at us!” So, what’s the use of this kind of beauty? He used to say, “Go to a hospital and look at the sick patients there! Anyone who is proud of their good health should go to a hospital and see how the patients there suffer.” So, realize what’s essential and attach yourself to that. These are just superficial things – what difference do they make? 

ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី សត្វដង្កូវស្លឹកឈើ ឬ ដង្កូវពោះ គឺជាសត្វល្អិតម្យ៉ាងដែល ស៊ីស្លឹកឈើជាអាហារបន្តិចម្តងៗ រហូតដល់ខ្លួនវារីកធំធាត់ គឺវាស៊ីគ្មានទំនេរ ហូតដល់វាអស់កម្លាំងលែងស៊ីកើត ចំណែកសត្វដង្កូវដួង ក៍វាមានលំនាំដូចគ្នានេះដែរ ស៊ីទាល់តែខ្លួនឡើងធំ ដោយសាររឿងនេះ ខ្ញុំកូណាចេះតែគិតអំពីខ្លួនឯង ..ទេ ទេ ញោម​ ម៉េចបានជាញោមគិតឃើញបែបហ្នឹង ញោមឃើញទេ ទេវតា បង្កើតសត្វលោកមក ខុសៗគ្នា ម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានចំណុចខ្លាំង ចំណុចខ្សោយខុសៗគ្នា  យើងក៍ដូចគ្នាដែរ ត្រូវតែសម្លឹងមើលចំណុចខ្លាំង និងចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ ចុះម៉េចបានជាទៅមើលចំណុចខ្លាំង ខ្សោយរបស់អ្នកផ្សេង? អ្វីដែលយើង ត្រូវការ នោះគឺសម្រស់ខាងក្នុងខ្លួន សម្រស់ខាងក្រៅខ្លួនមានរយៈពេលតែ ២ ឬ ៣​ ថ្ងៃ វានឹងរលាយបាត់អស់។  កាលណាមនុស្សម្នាក់ ចាត់ទុកថាជាមនុស្សល្អ គេមានគោលការណ៍ជីវិត នោះគឺជាសម្រប់ពិតប្រាកដ។ យើងសម្លឹងមើលមុខមនុស្សដើម្បីកំណត់អំពី សម្រស់ កាលណោះ ព្រះគ្រូ ហាហ្សូ  ទេសនាថា យើងចូលចិត្តសម្រស់ខាងក្រៅ តែបើសិនជាយើង ជួបគ្រោះថ្នាក់ណាមួយ ពេលនោះ សូម្បីតែកូនៗ វាមិនមើលមុខយើងផងទេ ដូច្នេះ តើសម្រស់បែបហ្នឹង ចង់បានមកដើម្បីអ្វី?  ព្រះអង្គទូលទៀតថា ឲ្យយើងទៅមើលនៅពេទ្យ ទៅមើលអ្នកជម្ងឺនៅមន្ទីរពេទ្យ  មនុស្សណាដែលមានអំណួតរឿងថា មានសុខភាពល្អ គឺគេថាត្រូវតែមកពេទ្យ តើយើងឃើញទេ ថា ពួកគេមានការឈឺចាប់បែបណា? ដូច្នេះ យើងត្រូវគិតដល់រឿងនេះ យករឿងនេះមកដាក់នៅខ្លួន និង ត្រូវគិតថា ម៉េចបានជាពួកគេជួបរឿងឈឺចាប់បែបហ្នឹង វាខុសគ្នាយ៉ាងម៉េចជាមួយយើង ?។

Question No = 01 @ 00- 01: 42

Baba Ji, what is love? Is it when the sangat loves us, or when we love the sangat? No, love is a state of being. At this time, we are limited, and our love is need-based. Only when we reach that high state of love will we come to know what love is. In love, one learns to give, not take.

ព្រះគ្រូបាបាជី តើអ្វីជា សេចក្តីស្រលាញ់ ? តើ សេចក្តីស្រលាញ់ កើតមានពេល សង្ឃគហធម៍ ឬ ព្រះ​ធម៍នេះ ស្រលាញ់យើង ឬ កើតមានពេល យើងស្រលាញ់ សង្ឃគហធម៍? ទេ ទេ ញោម សេចក្តីស្រលាញ់ សំដៅថា ជាសេចក្តីដឹងខ្លួន ដោយសារគ្រានេះ វេលានេះ យើងនៅមានកម្រិតទាបនៅឡើយ ដោយសារពេលនេះ សេចក្តីស្រលាញ់របស់យើងត្រឹមតែកម្រិត ត្រូវការ មានតម្រូវការនៅឡើយ។ លុះត្រាតែពេលយើងឈានដល់កម្រិតមួយខ្ពស់ មានសេចក្តីស្រលាញ់មួយកម្រិតខ្ពស់ ពេលហ្នឹងបានយើងដឹងថា អ្វីជាសេចក្តីស្រលាញ់។ នៅក្នុងសេចក្តីស្រលាញ់ គឺយើងរៀនសូត្រអំពីការ ចែកទាន ផ្តល់ទាន ឬ ធ្វើបុណ្យឲ្យទានគេ មិនមែន យកទានពីគេ ឡើយ។

Question No = 02 @ 00- 02: 11

 Baba Ji, in the Japji Sahib, Guru Nanak Dev Ji clearly expressed it in just one phrase – “beyond birth and self-existence” – meaning that God has never taken birth. Yet we worship gods and goddesses who have taken on incarnations. Could you please clarify this? Do we need to worship these deities or be afraid of them? We say, “A drowning man even clutches at straw!” So we have that faith, but whatever we get will only come with our own devotion. If we put in the right effort, we will definitely make progress. You see, it has become difficult for us to understand that one God can have so much power. When we look up, we see one sun. When we look down, we see many different rays. So which is the truth? Now, a ray cannot exist without the sun, but the sun can exist without that ray. So, just to explain these different aspects to us, they created separate deities for each role. There’s one deity responsible for knowledge, another for travel, etc. But the power lies in His hands, right? So, this is just a way of explaining things to us. After all, we are taught to leave duality and step into oneness, right? Similarly, so many saints have come here also. But they come as a means to explain things to us. And through them, we have to reach the one Lord. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ក្នុងគម្ពីរធម៍ ហ្សាប៊ី សាហ្សីប ព្រះគ្រូ ណាណាក ដេវ ជី មានសង្ឃដីការ តែ ១ ឃ្លាគត់ថា " ព្រះមិនប្រសូត្រ  ព្រះប្រសូត្រឯកឯងនេះមានន័យថា ព្រះមក មកយកកំណើតឡើយ ទោះជាបែបហ្នឹងក្តី យើងរាល់គ្នានៅតែ គោរពបូជាព្រះ ដែលមកចាប់ជាតិ ក្នុងរឿងនេះ សូមព្រះគ្រូជួយបកស្រាយពន្យល់ផងចុះបានទេ? ញោម ត់ើយើងនាំគ្នាគោរពបូជាព្រះ បូជាទេវតាទាំងនេះ ឬ មួយ​យើងនាំគ្នា ភ័យខ្លាចព្រះ ឬទេវតាទាំងនេះទេ?  យើងតែងនាំគ្នានិយាយថា ពេលមនុស្សលង់ទឹក សូម្បីតែចំបើង ក៍យើងអោប តោងដែរ អីចឹង អ្វីដែលយើងមានសទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់ គឺជាការពិតមែន តែជាក់ស្តែង យើងធ្វើទៅតាមតែអ្វីដែលជា តម្រូវការខ្លួនឯង អ្វីដែលជា ការជ្រះថ្លាដោយខ្លួនឯង  បើសិនជា យើង ខិតខំប្រឹងប្រែង នោះយើងនឹងបាន មគ្គផលមកវិញដែរ យើងឃើញហើយថា ជាការពិបាកណាស់ ដើម្បីយល់បានថាហេតុអ្វីបានជា ព្រះ ឬ ទេវតាមាន អំណាចមហិឬទ្ធិខ្លាំងយ៉ាងនេះ?  កាលណាយើងងើយមើលទៅខាងលើ យើងឃើញមានតែ ព្រះអាទិត្យ ១ ដួង តែពេលសម្លឹងចុះមកខាងក្រោម យើងឃើញមានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យរាប់សិបលាន សួរថា ត់ើនេះជាការពិតទេ? កាំរស្មីព្រះអាទិត្យមិនអាចមានទេ បើគ្មានព្រះអាទិត្យ តែព្រះអាទិត្យវិញអាចមាន បើទោះជាគ្មានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះ នេះគ្រាន់តែជាការពន្យល់មួយឲ្យយើងដឹងថា មានទេវតា ដែលទេវតា ឬ ព្រះនីមួយៗមានតួរនាទីខុសៗគ្នា  មានទេវតាទទួលខាង បញ្ញ មានទេវតាទទួលខាងធ្វើដំណើរ...តែអំណាចទាំងអស់ គឺស្ថិតក្នុង ដៃ ព្រហស្បត្តិរបស់ ទេវតា ការបំបែកដូច្នេះ ដើម្បីងាយក្នុងការពន្យល់ ដូចជាយើងបានឃើញស្រាប់ថា មានព្រះបរមគ្រូ ច្រើនណាស់ ចុះមក យាងមក តែមកដើម្បីតែពន្យល់អំពី ព្រះសច្ចៈ ហើយយើងត្រូវតែត្រឡប់ទៅជួបជាមួយ ទេវតា ជាមួយព្រះតែមួយអង្គឡើងវិញ។

 

Question No = 03 @ 00- 04: 07

When we come for seva, should we leave our work to come here or stay there and finish our work? Which one should we prioritize? Well, when you’re studying, you should give priority to your studies. And what if we’re working? If you’re working, that is necessary, too. If we don’t pay attention to our work, we will become dependent on others. Then we won’t be able to do seva either. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលយើងដល់ម៉ោងត្រូវចេញទៅបំរើសេវាទេវតា តើយើងត្រូវ ទុកការងារយើងចោល​សិន ឬ មួយថា ត្រូវបញ្ចប់ការសិនសឹមចេញដំណើរទៅ? តើការងារមូយណាដែលយើងត្រូវឲ្យអាទិភាពខ្ពស៉ជាងគេ? ញោម ពិតណាស់ ពេលញោមកំពុងសិក្សារៀនសូត្រ ញោមត្រូវផ្តល់អាទិភាពដល់កិច្ចការរបស់ញោម ចុះបើសិនជាញោមកំពុងធ្វើការងារ? គឺដូចគ្នាអីចឹងដែរ ញោមត្រូវឲ្យកិច្ចការសំខាន់ទៅលើការងារ បើយើងមិនផ្តោតផ្ចង់លើការងារយើងទេ យើងនឹងពឹងអាស្រ័យលើអ្នកផ្សេង អីចឹងយើងអត់អាចមានពេលវេលាទៅបំរើសេវា បំរើព្រះបានទេ។

Question No = 04 @ 00- 04: 43

Baba Ji, if someone is a decent person and doesn’t know how to say “no” to others, he suffers a lot. Everyone uses him to get things done, and he feels bad but doesn’t say anything to anyone. Baba Ji, what should he do? It’s very good! If we help others and do what’s right, our own load will become lighter. The one who acts unfairly and takes advantage of others will increase his own burden. In the end, it’s about settling our karmic account. Why should we increase our load? You see, this is how the mind thinks, right? The mind makes us wonder, “Why did this happen to me?” Who else should it have happened to? We have to do what’s right. We shouldn’t do anything wrong. But Baba Ji, in that situation, the mind becomes very negative. The mind becomes negative when we focus too much on it. In childhood, we were taught, “Do good and then throw it into a well!” We shouldn’t analyze our good actions or look for results from them. We should do good for its own sake; we shouldn’t bring it into calculation. 

ព្រះគ្រូបាបាជី បើសិនយើងឃើញ នណាម្នាក់ដែលគាត់មាន កម្មពារ លំបាក់វេទនា ជាមនុស្សថ្នាក់ទាបបំផុត រកពាក្យអ្វីមកប្រៀបមិនបាន គឺម្នាក់់ៗចូលចិត្តប្រើជនបែបនេះដើម្បីសម្រេចកិច្ចការរបស់គេ  ដោយគាត់ក៍ដឹងដែរថា ជារឿងអាក្រក់អាក្រីណាស់់ តែ គាត់ហាមាត់និយាយតបទៅគេវិញមិនកើត ព្រះគ្រូបាបាជី បើជូបរឿងទាំងនេះ តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច?  ជាការប្រសើរណាស់ បើសិនជាយើងជួយគេតាម ផ្លូវមួយត្រឹមត្រូវ នោះ បន្ទុកលើស្មាយើង ក៍វាស្រាលដែរ  ហើយអ្នកណាដែលជួយគេ កេងចំណេញពីគេ នោះ អ្នកហ្នឹងនឹងមាន កម្មពារ មានបន្ទុកលើស្មាកាន់តែធ្ងន់។ នៅចុងក្រោយ កម្មពារទាំងនោះ នឹងរក្សាទុកក្នុងគណនេយ្យផ្ទាល់ខ្លួន។ ម៉េចបានជាយើង យកបន្ទុកកម្ម​មកដាក់់ក្នុងខ្លួន យើងឃើញដែរថា ចិត្តវានាំយើងគិតបែបម៉េច? ចិត្តវាតែងតែនាំយើងគិត ឆ្ង់ល់ សង្ស័យ សួរថា ម៉េចបានជាកើតមានរឿង អីចឹង?  បើរឿងហ្នឹងមិនកើតលើ យើងទេ តើត្រូវទៅកើតលើអ្នកណា?  ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ប្រព្រឹត្តិ ធ្វើ អ្វីដែលជា កិច្ចការត្រឹមត្រូវ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី តែ ពេលនោះ ចិត្តយើងគិតឃើញតែរឿងអាក្រក់ៗ ញោម ចិត្តវាគិតអាក្រក់អីចឹង ដោយសារយើងគិតច្រើនពេល  ផ្ចង់អារម្មណ៍ច្រើនពេកលើកិច្ចការនោះ។ កាលយើងនៅក្មេង គេបង្រៀនយើងថា " ចូរធ្វើល្អ រួចគប់អំពើរល្អនោះទៅលើជញ្ជាំង " យើងមិនត្រូវ មានការវិភាគអំពី ទង្វើរល្អ ឬ វិភាគគិតអំពីផលដែលបានមកវិញទេ យើងគួរតែ ធ្វើអំពីល្អ ឬ សាងតែអំពើល្អទៅជាការស្រេច កុំគិតរកចំណេញខាតចេញពីកិច្ចការនោះ។

Question No = 05 @ 00- 06: 03

Baba Ji, my question is, how can I achieve sahaj (peace) and can be in peace forever? Sahaj will come when the mind is in control. Till the mind is not in our control, there will always be turbulence. So the objective of meditation and the spiritual path, is to control the mind. And when the mind is in control, then you can channelize it whichever way you want. Today, we are following the dictates of the mind. So this is the purpose – that we control the mind and channelize it towards the objective we have put in front of us. Yes, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរខ្ញុំកូណាសួរថា តើយើងសម្រេចបាន សន្តិ ជាសេចក្តីស្ងប់តាមវិធីណា? និងថា តើយើងអាចរក្សាបានសេចក្តីស្ងប់ជាសន្តិនេះ បានជារហូតអនន្តដែរឬទេ? សន្តិជាសេចក្តីស្ងប់ កើតមានពេលណាដែល យើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន បើសិនជា មិនទាន់អាចគ្រប់គ្រងចិត្តទេ នោះ​ចិត្តនៅតែមានភាពច្របូលច្របល់ turbulence. ជាដដែល ជានិច្ចកាល ហេតុដូច្នេះ បានជាគោលបំណង នៃការតាំងសមាធិ  គោលបំណងនៃ ផ្លូវព្រះធម៍ គឺដើម្បី គ្រប់គ្រងលើចិត្ត ពេលណាយើងអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន ពេលនោះ យើងអាចបញ្ជាចិត្តតាមអ្វីដែលយើងចង់បាន។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងធ្វើទៅតាម អំណាចផ្តាច់ការរបស់ ចិត្ត ដូច្នេះ ជាគោលបំណងរួម ធំ យើងត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្ត ត្រូវនាំចិត្តសំដៅទៅរក គោលបំណងដែលយើងកំណត់ទុក នៅ ពីមុខយើង។ កូណាព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Question No = 06 @ 00- 06: 51

I am always very worried. I cannot sleep at night because my mind is filled with fear. Please shower your grace on me and grant me initiation, so that I can get peace of mind, and also so that I can come here again. This is my first visit here, and it has been an amazing experience. Please shower your grace on me. We are the ones who have made this mind so agitated – no one else has, right? Our wants, our desires – this is what has created the mind’s present condition. A person thinks that his mind will become content if his wishes are fulfilled, but that is his misconception. The mind is a bottomless well. The more you give to it, the more its desires will increase. Unless we change our way of thinking ... Now, on one side, we have our needs; on the other side, we have our desires. The Lord has given us plenty to take care of our needs, whereas our desires can never be fulfilled. So, we have to change our way of thinking. If the Lord has led us this far and showered His grace, He will do so in the future as well. But this is human nature – when someone gets too much, he starts to worry even more. The one who has less, worries less. Rather, if the Lord has given us more, we should thank Him. But instead of thanking Him, we start worrying more. So first, have the right mindset. That will give you contentment within.

ខ្ញុំកូណាព្រួយបារម្ភខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំកូណាអត់អាចដេកបានសោះពេលយប់ ចេះតែភ័យៗ សូមព្រះគ្រូ ជួយផ្តល់ព្រះមេត្តាករុណា ជួយខ្ញុំកូណាបានបួសផងចុះ ដើម្បីខ្ញុំកូណាមានចិត្តស្ងប់ ដើម្បីខ្ញុំកូណាអាច មកទីនេះជាថ្មីម្តងទៀត។ នេះជា លើកទីមួយ ដែលខ្ញុំកូណាបានមកដល់ទីនេះ។  គឺជា រឿងអស្ចារ្យខ្លាំងណាស់ សូមព្រះគ្រូ ព្រះមេត្តា​កុរណា។ ញោម យើងជា អ្នកដែលធ្វើឲ្យចិត្តយើងរំជើបរំជួលបែបហ្នឹង  គ្មានអ្នកណាផ្សេងគេធ្វើទេ មែនអត់?  អ្វីដែលយើងចង់បាន អ្វីដែលយើងប្រាថ្នា នោះ គឺជា លក្ខខណ្ឌ ដែលចិត្តវាទទួលយកពីយើង។  មានអ្នកខ្លះគេយល់ថា​ ចិត្តគេនឹងបានសប្បាយ រីករាយ ប្រសិនបើ ប្រាថ្នា បំណងគេបានសម្រេច តែ ទស្សនបែបនេះ គឺជា ការយល់ខុសស្រឡះ  ចិត្ត វាដូចជា កញ្ជើរធ្លុះ គ្មានបាតទេ  យើងកាន់តែដាក់របស់របរចូលទៅ វាកាន់តែត្រូវការថែមទៀត យើងកាន់តែដាក់បំពេញចិត្ត ចិត្តវាកាន់តែចង់បានច្រើនឡើងៗ ទាល់តែយើងធ្វើការផ្លាស់ប្តូររបៀបគិត  គឺ ម្ខាងយើងមាន តម្រូវការចាំបាច់ ម្ខាងទៀត យើងមានជា ក្តីប្រាថ្នា ចង់បាន ទេវតា ប្រទានពរជ័យដល់យើងដើម្បីតែ សេចក្តីត្រូវការ គ្រាដែលសេចក្តីប្រាថ្នាចង់បានរបស់យើង មិនដែលបានគ្រប់គ្រាន់ឡើយ។ អីចឹង យើងត្រូវតែដូរការគិតរបស់យើងដែរ។  បើទេវតាបំពេញនូវតម្រូវការយើង ថ្ងៃក្រោយទេវតាក៍នឹងបំពេញប្រាថ្នាយើងដែរ នេះជាការគិតរបស់មនុស្សលោក ដែលមនុស្សលោកយើងមានធម្មជាតិផ្សេងទៅវិញ គឺមានទ្រព្យសម្បត្តិកាន់តែច្រើន ព្រួយកាន់តែច្រើនដែរ អ្នកណាមិនសូវមានទ្រព្យ ក៍អត់សូវព្រួយដែរ អូចឹងទេ បើសិនជា ទេវតាមិនសូវប្រទានឲ្យយើងច្រើនទេ យើងគួរតែ អរគុណ មានអំណរ ចំពោះទេវតា តែយើងមិនអីចឹងទេ គឺមិនត្រឹមតែមិនអរគុណទេវតា បែរជា ព្រួយបារម្ភកាន់តែច្រើនថែមទៀត ហេតុនេះ ដំបូងត្រូវរៀបចំខួរក្បាលគិតឲ្យត្រឹមត្រូវសិន នោះយើងនឹងសប្បាយចិត្តចេញពីខាងក្នុងខ្លួន។

Question No = 07 @ 00- 08: 24

 Radha Soami, Baba Ji. Extremely thankful and grateful. I have a question: society creates some boxes for us, and they want us to fit in those boxes. If we want to walk out of the boxes … and they also term it as - ‘nature’s want.’ If we want to walk out of those boxes, and lead our life with truth, what is advisable? To live a life of lie and be in those boxes? Or live a life of truth and be on your own? I think everybody has a right to live, by what they think is right. I don’t think so anybody has a right to put pressure on us. Having said that, we should make life objective also. Whatever we do, it should take us to some logical conclusion. Now, what has happened is over a period of time, we have started thinking that the sensual pleasures or all this will give us more satisfaction. We think it’s a means of happiness, and a means of contentment and all that. So as long as you are objective, I have absolutely no issue with anything. You don’t have to live by anyone's rules. You make your rules, okay? But be objective. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរព្រះគុណជាអនេកប្បការ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយ ដោយសារ សង្គមមនុស្ស បានបង្កើតជា ប្រអប់មួយចំនួនឡើងមក ហើយមនុស្សក្នុងសង្គមនេះ គេចង់យកយើងទៅដាក់តាម ប្រអប់ទាំងនោះ បើសិនជាយើងចង់ដើរចេញក្រៅប្រអប់នោះ មិនបានទេ គេចែងច្បាប់ មកហាមឃាត់យើង បើយើងចង់ចាកចេញមកដើរតាមផ្លូវរបស់យើង ដែលមាន ព្រះសច្ចៈ មានការពិត តើព្រះគ្រូមានអ្វីជា ការទូលទេសនាប្រៀនប្រដៅដែរឬទេ? ញោម ដើម្បីរស់នៅក្នុងឆាកជីវីតមួយដែលពោរពេញដោយការភូតកុហក គ្មានព្រះសច្ចះ  ឬ មួយយើងត្រូវការឆាកជីវិតមួយ មានព្រះសច្ចៈ យើងរើសយកមួយណា?  អាត្មាភាពយល់ថា ម្នាក់ៗមានសិទ្ធិដើម្បីសម្រេចចិត្តរស់នៅ តាមអ្វីដែលគេគិតថាជាការល្អសម្រាប់គេ អាត្មាភាពមិនគិតថាមានអ្នកណាមូយគេមានសិទ្ធិមកបង្ខំ ដាក់សម្ពាធលើយើងទេក្នុងការរស់នៅ។ យើងត្រូវរសនៅ ដោយមានគោលបំណង គោលដៅជីវិតផងដែរ អ្វីក័ដោយដែលយើងធ្វើ ត្រូវមានការសន្ធិដ្ឋានមួយដោយ ឡូហ្សិក ត្រឹមត្រូវ សមហេតុសមផល អ្វីដែលយើងបាន សាងកន្លងមក​ត្រូវយកមកគិតវិភាគថា យើងពេញចិត្តដែរអត់ ពេញចិត្តកម្រិតណា? វាសប្បាយតែ ផ្លូវអារម្មណ៍? ឬ មួយយ៉ាងម៉េច? ការងារហ្នឹងធ្វើឲ្យយើងរីករាយ?សប្បាយចិត្ត? ស្របតាមបំណងប្រាថ្នាអត់ តាមគោលបំណងដែរឬទេ? យើងមិនត្រូវរស់នៅតាមគេបង្ខំទេ  យើងជាអ្នកបង្កើតច្បាប់មួយខ្លួនឯង អាចធ្វើបានទេ? តែត្រូវមាន គោលបំណងជាក់លាក់ ច្បាស់លាស់។

Question No = 08 @ 00- 09: 59

My question is, so most people that come here worship you. They see you as their God but you’re the Master and … No, I’m no God. Yes. You see, we are searching for the Truth. Now Truth is eternal. Truth can’t change. Anything which changes is part of maya (illusion). “That which comes and goes is maya (illusion).” Does the body change? Body’s constantly changing. And the limit of this body is the cremation ground. It can’t go beyond that. So as I said earlier, that the body is just to show us. It’s a means, it is not the end. Now, in our love sometimes we say, “You are everything for me, you are this, that and all.” But that doesn’t change anything. Now, if He was to come in the human, then there would be so many gods. But every religion says that there is only One. So the human is just a means to teach you. What we are seeking is that One. “The One and Only.” 

សំណួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថា មានមនុស្សខ្លះគេមកទីនេះ ដើម្បី គោរពបូជាព្រះគ្រូ ពួកគេចាត់ទុកព្រះគ្រូ គឺជា ព្រះ របស់ពួកគេ តែ តាមពិត គឺជា ព្រះគ្រូសោះ...ទេ ទេ ញោមអាត្មាភាពមិនមែនជា ព្រះ ទេ ញោមឃើញទេ យើងកំពុងនាំគ្នាស្វែងរកព្រះសច្ចៈ ពេលនេះ ព្រះសច្ច គឺ អមតៈ ព្រះសច្ចៈគ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ​ អ្វីក៍ដោយដែលមានការផ្លាស់ប្តូរ គឺជា របស់មិនទៀង ជាមាយាការ ជាការបន្លំ illusion អ្វីដែល ទៅ អ្វីដែលមក គឺសុទ្ធតែ មាយាការ តើរូបកាយមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរដែរអត់? រូបកាយ មានការផ្លាស់ប្តូរជានិច្ចកាល ចំណុចទាបខ្សោយនៃរូបកាយ គឺវាផ្សំឡើងដោយ ធាតុដី មិនអាច ក្លាយជាធាតុអ្វីផ្សេងពីដី បានទេ ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលស្រាប់ គឺថា រូបកាយដើម្បីតែ បង្ហាញយើង  រូបកាយជា ចំណុចកណ្តាល means មិនមែនជាចំណុចបញ្ចប់ឡើយ the end  ពេលមានសេ្នហារ ភាគីណាមួយ តែងតែ និយាយថា អូន ឬ បងជា អ្វីៗសព្វយ៉ាងរបស់ បង ឬ របស់ អូន តែ ទោះជានិយាយអីចឹង ក៍មិនផ្លាស់ប្តូរ អីដែរ  បើសិនជា ទេវតា ឬ ព្រះយាង មក យករូបកាយជាមនុស្ស គឺនឹងមាន ព្រះជាច្រើនអង្គរ ជាការពិត ចំណែក សាសនានីមួយៗ គេចែងថា មានព្រះ តែ ១ អង្គ ដូច្នេះ មនុស្សលោក គ្រាន់តែជា ចំណុចកណ្តាល ឬ មធ្យោបាយ ដើម្បីបង្រៀនយើង អ្វីដែលយើងកំពុងស្វែងរក គឺ ព្រះអង្គតែ ១ គឺ ព្រះ១អង្គ និង ព្រះអង្គតែ ១ The One and The Only. 

Question No = 09 @ 00- 11: 15

Radha Soami, Baba Ji. My question is that when we serve our parents, when we massage their hands and feet, does that erase our karma and increase theirs? No, it isn’t like that. You see, after the Lord, our parents are the most important. A parent’s blessings are very powerful. But we should never serve them with that calculation in mind. Even if we were to spend our whole lives trying to repay our parents for what they’ve given us, we would never be able to. So, from your side, serve them as much as you can – you can never do enough. Okay, Baba Ji. Thank you. 

សូមក្រាបថវ្ាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំនូរខ្ញុំកូណាគឺថា ពេលណាយើងបំរើឪពុកម្តាយយើង ពេលណាយើង ធ្វើសរសៃ ម៉ាស្សាដៃ ជើងជូនគាត់ តើធ្វើបែបនេះ កម្មារបស់យើងថយចុះ ហើយកម្មារបស់ឪពុកម្តាយយើងកើនដែឬទេ? ទេ មិនអាចទៅជាអីចឹងទេ ញោមឃើញហើយថា បន្ទាប់ពី ព្រះទៅ គឺមានតែ ឪពុកម្តាយយើងដែរសំខាន់បន្ទាប់។ ការបំើគាត់ផ្នែករាងកាយ របៀបជាការជូនពរគាត់បែបរាងកាយនេះ មានកម្លាំងមានឬទ្ធិខ្លាំងក្លាណាស់ តែ យើងមិនត្រូវបំរើដោយមានការគណនាបែបនេះទេ  ទោះបីយើងប្រើធ្វើការងារពិបាកពេញមួយជីវិតយើងដើម្បីតបស្នងសងគុណពុកម្តាយ​ ក៍មិនអាច សងគុណអស់ដែរ  ដូច្នេះ សម្រាប់ជាកូន យើងសងគុណគាត់​បំរើគាត់តាមលទ្ធភាព  គឺយើងមិនអាច បំរើឲ្យបាន គ្រប់គ្រាន់ទេ you can never do enough. កូណាព្រះគ្រូ បាបាជី សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។

Question No = 10 @ 00- 11: 59

Baba Ji, these days, attachment and illusion have become so pervasive, that people don’t even respect each other anymore – they look down upon one other. So, Baba Ji, could you please give us a message to reduce the impact of these things in the world? No, it doesn’t work like that. Look, by reading or hearing about these things nothing is going to happen. If that were true, this world would have changed by now. There is no lack of scriptures. There is no lack of saints and mystics. But until we experience these things within ourselves, we won’t have that faith. We hear it from outside and the mind creates a certain concept. But we will only realize how much of it is true and how much is false when we experience it. So, unless we have faith from within, whatever we hear will just go in one ear and out the other! We say things like, “Illusion is bad, this is bad, that is bad!” – but it is our own thinking that makes it bad. Now, we cannot survive without money, but how we earn that money matters. If we adopt the wrong means to earn it ... So, money by itself is not bad – it is our intention that is bad. Sometimes, we say women are bad. A woman isn’t bad – what is bad is your way of looking at her – how you look at her makes all the difference. If you look at her as a mother or sister, that raises her stature very high. But if you look at her with bad intentions, you’re not taking any responsibility and you simply label her as bad. So, unless we change our outlook, these things will carry on. 

ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ ចំណងកម្ម ផង ការបោកបន្លំផង ក្លាយជា មោបាំងខាងធំក្រាស់ ដែលមនុស្សម្នាលែងមានការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមានតែការ មើលងាយគ្នាទៅវិញទៅមក តើព្រះគ្រូបាបាជី អាចចេញជា សារទេសនាប្រៀនប្រដៅទៅ បណ្តាជនក្នុងលោកដើម្បីកាត់បន្ថយបញ្ហាអាក្រក់ទាំងនេះបានដែរឬទេ?  ទេ ទេ ញោម វាមិនមានដំណើរការបែបនេះទេ យើងមើលទៅ បើបានអាន បានស្តាប នោះយើងដឹងថា គ្មានរឿងបែបនេះ កើតឡើងមកទេ  បើសិនជាមានរឿងអីចឹងមែន ម្លេះ សកលលោកនេះ មានការប្រើប្រួលបាត់ទៅហើយ រឿង វាមិនមែនពី កង្វះខាត សាស្រ្តាគម្ពីរនោះទេ រឿងគឺមកពី កង្ខះខាតព្រះគ្រូ ព្រះបរមគ្រូ  តែថា លុះត្រាយើងឈានដល់កម្រិតមានសទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់សិន បានយើងអាចដឹងរឿងនេះ ចេញពីខាងក្នុងខ្លួន។ យើងឮសូរតែគេនិយាយមកពីខាងក្រៅ ចំណែកចិត្តវាបង្កើតជា ទស្សនៈនៅខាងក្នុងខ្លួន នាំឲ្យយើងអត់អាចដឹងថា បានខុសកម្រិតណា ត្រូវកម្រិងណាទេ ព្រោះយើងមិនធ្លាប់បានជួប ឬ មានបទពិសោធន៍ ចឹងទាល់តែយើងមានពិសោធន៍ក្នុង ខ្លួនសិន បានពេលយើងស្តាប់ឮគេនិយាយយើង កំណត់ដឹងថា ត្រូវប៉ុណ្ណា ខុស បណ្ណា ? មានគេខ្លះនិយាយមកថា ការបោកបន្លំជារឿង អាក្រក់ចេះមួយ អាចុះមួយ តែ យើងទេ ជាអ្នកគិតឃើញបែបហ្នឹង ថាអាក្រក់អីចឹង ដូចជា ពេលនេះ យើងគិតថា យើងមិនអាចរស់នៅទេ បើគ្មានលុយ តែ សួរថា យើងរកលុយតាមវិធីណា នោះទើបជា បញ្ហា ។ បើយើងរកលុយតាមផ្លូវអាក្រក់ នោះលុយដែលមាន ជាលុយអាក្រក់ បើរកលុយតាមផ្លូវល្អ នោះលុយជាលុយល្អ សុច្ចរិត ជួលកាលយើងថា ស្រ្តី អាក្រក់ណាស់ ដែលតាមពិតទៅ ស្រ្តី មិនអាក្រក់ទេ​ អ្វីដែលអាក្រក់គឺដោយសារយើងមើលលើចំណុចណាមួយដែលគិតថា អាក្រក់ ។ បើយើងមើលស្រីនោះ ដូចជា ម្តាយយើង ដូចជា ប្អូនស្រី បងស្រីយើង ពេលនោះ ស្រី្តនោះមានចំណុចល្អណាស់។  តែបើយើងមើលនាងក្នុងផ្លូវអាក្រក់់ គឺយើងជាមនុស្សគ្មានការទទួលខុសត្រូវ យើងគ្រាន់តែ ដាក់ផ្លាកមួយថា នាងនោះអាក្រក់ណាស់ ហេតុនេះ យើងត្រូវ ផ្លាស់ប្តូរការគិតសិន បានអ្វីៗវានឹងប្រើប្រួលជាក្រោយ។

Question No = 11 @ 00- 14: 03

Baba Ji, my mother always says, “You will always reap the benefits of patience.” Is this true? Look, you will definitely get whatever is written in your destiny. And no power in the world can give you what isn’t written in your destiny. We are in a hurry, and we want to receive everything immediately. But we don’t have the capacity to handle it yet. If a little child says, “Give me the car keys!” – would you give them to him? You know he can’t handle that yet, that he could have an accident. So, you wait patiently till he grows up, and then you happily give him the keys. So, in life, if we ask for something, who knows whether we will be able to handle it or not. But the Lord will only give it to us when He knows that we will be able to handle it. So why should we ask for anything? 

ព្រះគ្រូបាបាជី ម្តាយខ្ញុំកូណា តែងតែនិយាយថា កូនឯងនឹងបានមគ្គផលពី ភាពអត់ធ្មត់ តើនេះជាការពិតដែរឬទេ ព្រះគ្រូ? ញោមអាចនិងឃើញ​ថា ញោមនឹងទទួលបានអ្វីៗ ដូចដែលបានចែងក្នុងក្រាំងមាស ចារដោយទេវតា ក៍អត់មានកម្លាំងណាអាចមកផ្លាស់ប្តូរឲ្យ ញោមទទួលបានអ្វីដែលគ្មានចារក្នុងក្រាំងមាសនោះដែរ។ យើងតែងតែ ប្រញាប់ប្រញាល់ ចង់បានអ្វីមួយឆាប់ៗ ភ្លាមៗតែម្តង គ្រាដែលយើង មិនទាន់មានលទ្ធភាពដើម្បីគ្រប់គ្រងថែរក្សារបស់នោះនៅឡើយ បើសិនជាកូនតូច វាប្រាប់ថា ប៉ាឲ្យកូនសោរឡាន មកខ្ញុំ សួរថា យើងហ៊ានឲ្យទេ?  យើងដឹងដែរថា កូនយើងមិនទាន់ចេះបើកឡានទេ  បើប់ើកឡាន ប្រាកដជាមានគ្រោះថ្នាក់ជាមិនខាន  ដូច្នេះ កូននោះត្រូវតែរងចាំដោយ អត់ធ្មត់សិន ចាំទាល់តែធំ យើងនឹងឲ្យកូនសោរឡាន ក្នុងឆាកជីវិតយើងដូចគ្នាអីចឹង យើងសុំរបស់ខ្លះ តើយើងប្រាកដទេ អាចអាចដោះស្រាយ ចេះប្រើរបស់ទាំងនោះ? តែ ទេវតា ឬ ព្រះ ទ្រង់ញាណដឹងថា ពេលណាដែលយើង អាចគ្រប់គ្រង ចេះប្រើ ការពាររបស់ទាំងនោះ ចឹងចាំបាចើអីយើងសុំពរពី ទេវតា?

Question No = 12 @ 00- 14: 55

Baba Ji, my question is that you have often said that whatever the Lord does for us in life, is for our own good. And that we should always be grateful for everything – we don’t have the capacity to know whether it is good or bad for us. So, Baba Ji, I wanted to ask you: How can it ever be good for a home to break, for a family to separate? And if this happens, then how can we be grateful for it? With so much chaos happening in my life and in my mind, I cannot even sit in meditation! My attention is constantly scattered; I cannot concentrate at all. And the cause of these circumstances is such that I cannot even feel sincerely grateful. What should I do? How can I rise above this? We are very limited. We look at everything from our own perspective; we don’t see things from the other person’s perspective. In life, can you change the whole world? Everyone has their own perspective. And everyone wants things to go according to their own wishes and ideas. Can anyone ever clap with just one hand? You need both hands, right? Similarly, fights only happen when both parties jump in and start arguing. If one person simply stays quiet and doesn’t argue, then the fight can be resolved. But these days, everyone wants their own rights. But what rights do we really have? Everything has been given to us by the Lord. In English, we say, “What about what I want?” “What about what I want?” In olden days, families used to live together as one unit. That was a strength of its own. These days, we have become so selfish that everyone looks out for themselves – “What do I gain or lose from this?” That is what leads to this situation where we are fighting with one another. As the children start growing up, the parents think they should focus only on their children, and they ignore each other. So, the whole world is moving in this direction. But if we live in His will, then it’s His responsibility. If we do things our own way, then we will have to bear the burden. So, we may feel bad right now, but as we move forward, we will slowly start to realize that whatever the Lord will do will be right for us. Sooner or later, in one way or another, it will always be to our benefit. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ តែងតែទូលថា អ្វីក័៍ដោយដែលទេវតា ព្រះ ប្រទានដល់យើង ធ្វើដើម្បីយើង សុទ្ធតែល្អ សម គ្រាដែលយើង មិនទាន់់ទាំងមានលទ្ធភាពកំណត់ដឹងផងហ្នឹងថា មួយហ្នឹងល្អ ឬ មិនល្អ?  ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំគឺថា ធ្វើម៉េចឲ្យខ្លួនល្អ នៅក្នុងផ្ទះមួយដែល បែកបាក់ នៅក្នុងគ្រូសារមួយ ដែល ខ្ចាត់ព្រាត់បែកគ្នាបែបនេះ? ចុះបើមានរឿងអាក្រក់អីចឹងៗ តើឲ្យខ្ញុំសប្បាយចិត្តម៉េចកើតទៅ? រឿងអាស្រូវក្នុងគ្រួសារ រឿងអាស្រូវក្នុងចិត្ត ធ្វើឪ្យខ្ញុំមិនអាចតាំងសមាធិបាន មិនអាចប្រមូលអារម្មណ៍ឲ្យមូលបានទេ អារម្មណ៍ក៍មិនមូល តើធ្វើយ៉ាងណាខ្ញុំកូណាអាចជំនះរឿងទាំងនេះបាន ? ញោម យើង មានសមត្ថភាពទាបណាស់  យើងមើលឃើញតែ គំនិតខ្លួនឯងទេ យើងមិនទាន់អាចមើលឃើញ អ្នកផ្សេងគេគិតបែបណាទេ គ្រាដែលមនុស្សុំម្នាក់ គេគិតថាអ្វីដែលគេចង់បាន ដែលគេប្រាថ្នា។ សួរថា មានអ្នកណា អាចទះដៃ តែម្ខាងបានដែរឬអត់? គ្មានទេ​គឺទាល់តែ ទះដៃទាំង ២ បានវាឮសួរ មែនទេ? ស្រដៀងគ្នានេះដែរ  យើងវ៉ៃគ្នា ឈ្លោះគ្នា វាទាល់តែ ម្ខាងៗស្ទុះចូលមក ស្រែកវែកញែកដាក់គ្នា បើម្ខាងនៅ ស្ងៀម  ទោះជា វ៉ៃគ្នាក៍អត់បានដោះស្រាយគ្នាដែរ ព្រោះគ្មានការវែកញែក សព្វថ្ងៃនេះ ម្នាក់់ៗ ប្រកាន់ថា នេះជាសិទ្ធពួកគេរៀងខ្លួន។ តែសួរថា អ្វីជាសិទ្ធិរបស់ពួកគេ?  អ្វីៗទាំងអស់ គឺ ទេវតា ប្រទាន មកឲ្យយើង ជាភាសាអគ្លេស ពីមុនគេថា ចូលស្ទឹង តាមបត់ យើងចង់ធ្វើអី ធ្វើតាមគេ “What about what I want?ពីដើមឡើយ យើងរស់នៅជុំគ្នា ជាក្រុមជា សម្ព័ន្ធ ពេលនោះ ធ្វើឲ្យយើង ខ្លាំង។ សព្វថ្ងៃ យើងរស់នៅ បែកគ្នា យើងគិតរឿងយើង គេគិតរឿងគេ " ធ្វើអីចឹង ខ្ញុំចំណេញ ឬ ខ្ញុំខាត ? ដោយសារការគិតបែបហ្នឹង បានជាឈានដល់ការ វៃគ្នា ឈ្លោះគ្នា។ ពេលកូនធំៗឡើង ឪពុកម្តាយនិយាយថា យើងម់ើលតែកូនយើងទៅបានហើយ គេមើលថែកូនគេ ដូច្នេះ សកលោកទាំងមូលដើរទៅផ្លូវហ្នឹង បើសិនជាយើង រស់នៅ តាមបំណងទេវតា ប្រាថ្នាទេវតា នោះទេវតាទទួលខុសត្រូវលើជីវិតយើង  បើយើងរស់នៅតាមប្រាថ្នាខ្លួនឯង យើងនឹងមានកម្មពារដោយខ្លួនឯងវិញ ដូច្នេះ​ដំបូងយើងមានអារម្មណ៍មួយថា ពិបាកទទួលយក ដល់យូរៗទៅ យើងដឹងថា អ្វីដែលទេវតាប្រទានដល់យើងពិតជាល្អ សម្រាប់យើងមែន។

Question No = 13 @ 00- 18: 06

Baba Ji, while we are here, we remember the teachings, but we forget about them once we go home. Will you ever forget your parents’ names? No. So, when a person truly needs something, they won’t be able to ever forget it. We only forget about things when we don’t keep our attention on them. Baba Ji, please give me an opportunity to sing shabads (hymns) before you. We are the ones who need Him. So, we should never forget Him. He may or may not need us, but we definitely need Him. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលនៅទីនេះ ខ្ញុំកូណានឹកឃើញធម៍ទេស ដល់ពេលទៅដល់ផ្ទះ ភ្លេចធម៍ទេសនាអស់រលីង ញោម តើញោមមានភ្លេចឈ្មោះឪពុកម្តាយញោមទេ?  គ្មានទេ ព្រះគ្រូ ញោម អីចឹង បើសិនជា ញោម ពិតជាត្រូវការរបស់ណាមួយមែន នោះញោមនឹងមិនភ្លេចជាដាច់ខាត។ យើងភ្លេចរបស់ណាមួយ ដោយសារយើងមិនបានយកចិត្តទុកដាក់ ចាប់អារម្មណ៍លើរឿងនោះ។  ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ដល់ឪកាសខ្ញុំកូណាបាន ស្មូត ( សូត្រធម៍) ចំពោះមុខព្រះគ្រូផង។ ញោម យើងជាមនុស្សដែលត្រូវការ ទេវតា ត្រូវការព្រះ ដូច្នេះ កុំភ្លេចព្រះ ឬ ទេវតា ទេវតា ឬ ព្រះអាច មិនត្រូវការ ញោម តែ ញោម ពិតជា ត្រូវការ ទ្រង់យ៉ាងប្រាកដ។

Question No = 14 @ 00- 18: 41

Radha Soami. Baba Ji, how can we protect today’s youngsters who are 24 or 25 years old from taking drugs and doing other bad deeds? You see, people of today have become very selfish. They calculate everything. If someone comes to your home, you’ll only invite him inside and offer him tea, if you think he can be of some use to you. And if you feel he’s of no use to you, then you won’t even offer him a glass of water! So, we start to calculate. On the one hand, we say we want freedom. On the other hand, we start taking these intoxicants and become dependent on them. So how can this be good for us? If I take drugs and lose my senses, then I will slowly become a slave to them. So how can that be good for me? I’ve spent my money, I’ve lost my freedom, I’ve become a slave – then what have I gained? So, this is a slow poison – it will destroy the person! On the one hand, we are trying to control the mind. And on the other, we take these substances, and the mind goes even more out of control than it presently is! So, we should think carefully before taking a step, right?

ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច ដើម្បីការពារក្មេងៗ យុវជន អាយុ ២៤ ឆ្នាំ ឬ ២៥ ឆ្នាំ ដែលកំពុងប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន ដែលកំពុងប្រព្រឹត្តិអំពើរខុសច្បាប់?  ញោម បានឃើញ ថា មនុស្សសព្វថ្ងៃ គិតតែ ខ្លួនឯង ពួកគេ គណនាខាតចំណេញជាដរាប​គ្រប់រឿងទាំងអស់។ បើសិនជាមានគេមកផ្ទះញោម ញោមនឹងហៅគេចូលមកក្នុងផ្ទះ ទទួលទឹកតែ ដល់ពួកគេ បើសិនជាយើងគីតថា គេនោះដូចយើងពីមុន មកដែរ  បើសិនជាយើងគិតថា គាត់នោះ មិនដូចជាយើងពីមុនមកទេ គឺសូម្បីតែ​ទឹក ១ កែវ ក៍មិនឲ្យផឹកដែរ ដូច្នេះ គឺយើងចាប់ផ្ត់ើម គណនាចំណេញ ខាត គឺ ម្ខាងយើងចង់បាន សេរីភាព ម្ខាង យើងចាប់ផ្តើមបំពុលខ្លួនឯង ចាប់ផ្តើមធ្វើខ្លួនឲ្យចំណុះថ្នាំញៀន  ចឹងសួរថា ថ្នាំញៀនល្អម៉េចសម្រាប់ខ្លួន?  បើប្រើថ្នាំញៀន យើងបាត់បង់វិញ្ញាណ បន្ទាប់ក្លាយជាទាសករនៃថ្នាំញៀន បន្ទាប់មក យើងបានអីមកវិញ? ​ដំបូងវាបំពុលយ់ើងស្រាលៗតិចតួច បន្ទាប់វាបំផ្លាញយើងខ្លាំង ម្ខាងយ់ងចាប់ផ្តើមគិត វិធីគ្រប់គ្រងចិត្ត ម្ខាងចិត្តវាចង់ប្រើគ្រឿងញៀន  ពេលនោះ ចិត្តវារួចផុត​លែងស្តាប់យ់ើងបន្តិចម្តងៗ ជាលំដាប់។ ដូច្នេះទេ ចូរគិតឲ្យច្បាស់លាស់ មុនពេលសម្រេចចិត្តធ្វើអ្វីមួយ ៕