These were the three words that Saint John said, when he was asked to address a school gathering. He said this not once, but three times. When asked to say something more, he said, “I give this advice, over and over again, because of all the qualities, that of love, is the greatest need of mankind. If you love each other, and the current of love fills your minds, you would possess all other good qualities. Love, and all things shall be added unto you.”
ព្រះគ្រូសាំងហ្សនទូលថា មានពាក្យ ៣ ម៉ាត់ ខណៈដែលព្រះគ្រូឆ្លើយតបជាមួយសំនួររបស់ សិស្សនិស្សិតនៅសាលារៀនមួយ។ ព្រះគ្រូមិនមែនលើកឡើងតែ ១ដងទេ គឺ ចំនួន ៣ ដង គ្រាដែលមានសំណូមពរព្រះគ្រូបកស្រាយបន្ថែមនោះ ព្រះគ្រូ ទូលថា “ អាត្មាភាពសូមជូនជា ឪវាទ ម្តងហើយម្តងទៀតដូច្នេះថា នេះគឺមកពី គុណភាពនៃសេចក្តីស្រលាញ់ ដែលជាតម្រូវការ ដ័មហាវិសេសវិសាលសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ បើសិនជាញាតិញោមស្រលាញ់គ្នា បើសិនជាក្នុងចិត្តត្រូវបានបំពេញដោយក្តីស្រលាញ់បែបនេះ នោះញាតិញោមនឹងមានគុណតម្លៃល្អមួយបន្ថែម ទៀត។ សេចក្តីស្រលាញ់ និងអ្វីៗផ្សេងបូកចូលគ្នាត្រូវតែដាក់បញ្ចូលក្នុងខ្លួនញាត់ ញោម។
Although this anecdote អក្ខរាវិរុទ្ធ originated centuries ago, this same truth holds true even today. We may have progressed in many different fields, but in this one avenue ផ្លូវ , we have not had much progress.
អក្ខរាវិវិទ្ធខាងលើមានប្រភពចេញមកតាំងពី ច្រើនសតវត្សមកហើយ ដែលនូវតែរក្សាអន្តន័យជា ព្រះសច្ចៈតាំងពីនោះរហូតដល់បច្ចុប្បន្នកាលនេះ។ ពាក្យថាស្រលាញ់គ្នាអាចមានន័យច្រើនយ៉ាង តែតាមម ផ្លូវព្រះធម៍ ១ នេះ យើងគ្មានឃើញមានការខុសគ្នាផ្នែកអត្តន័យច្រើនឡើយ។
The Masters have told us: “First be a man. You, as man, have a body and a soul. As for the body, let the light of humanity shine from it. As for the soul, you are a particle of the Lord. Recognize the divine in yourself.”
ព្រះគ្រូ ទ្រង់បានទូលប្រាប់យើងថា “ ដំបូងឡើយមានមនុស្ស ដែលមនុស្សមានរូបកាយ មានព្រលឹង ហើយក្នុងរូបកាយនេះ មានពន្លឺរស្មីចែងចាំជាមនុស្សជាតិចេញមក ឯ ក្នុងព្រលឹង គឺមានធាតុ ទេវតា ចូរញាតិញោមទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងថាជាធាតុទេវតា”។
What did the Master mean by humanity here? The same thing that Saint John was trying to impress upon us centuries ago: Love one another.
តើព្រះគ្រូ ទ្រងចង់មានន័យថាម៉េច ពេលទូលអំពី ធាតុមនុស្សនាពេលនេះ? នោះគឺដូចដែល ព្រះគ្រូ សាំងហ្សន បានទេសនារៀបរាប់តាំងពី សតវត្សមុនៗមកម្លេះគឺថា ៖ ចូរមានសេចក្តីស្រលាញ់គ្នា ទៅវិញទៅមក ។
What is meant by the word LOVE. If we were to check a dictionary, we would find various definitions of the word LOVE. However, none of them can give an accurate description of what Love actually is. Love, at best, can be described as a pure and delicate feeling, or emotion. It is something, that we have to experience, for ourselves. All of us, do know what it is to be in Love, whether is it with our spouses, our parents, our children or our Master.
តើពាក្យថា សេចក្តីស្រលាញ់មានន័យថាបែបណា ? បើសិនជាយើងទៅ ឆែកមើលក្នុងវច្ចនានុក្រម យើងនឹងកឃើញមានអត្តន័យជាច្រើនយ៉ាងខុសៗគ្នា ទោះជាបែបនេះក្តី គឺគ្មានអត្តន័យណាមួយ ដែលនឹងបញ្ជាក់អំពី អត្តន័យពិតប្រាកដនៃពាក្យថា ស្រលាញ់គឺ ព្រះសេអារិរ្យមេត្រី ដែរ ។ សេចក្តីស្រលាញ់ដែលជាការប្រពៃសំដៅថា ជាសេចក្តីបរិសុទ្ធ បង្ហាញអំពី អារម្មណ៍ ឬការគិតឃើញ ដែលពេលខ្លះការគិតឃើញនោះ បង្ហាញចេញមកខាងក្រៅ ដោយឯកឯង។ ញាតិញោមទាំងអស់គ្នាអាច បានដឹងអំពីថា តើត្រូវធ្វើម៉េចឲ្យមានសេចក្តីស្រលាញ់ មិនថាជាមួយ ប្តីប្រពន្ធ ជាមួយ ឪពុកម្តាយ ជាកូនៗ ឬ ជាមួយព្រះគ្រូ។
This quality of love is so powerful that sometimes, just by seeing someone or being in their presence, we feel that current of love. Not only humans, even animals and birds feel the presence of love. And this love, has got a very positive effect on us.
គុណភាពនៃសេចក្តីស្រលាញ់មានមហិឬទ្ធិដែលជួលកាលគ្រាន់តែបានឃើញគ្នា ក៍អាចដឹងបានថា គេនោះមានកម្រិតនៃសេចក្តីស្រលាញ់បែបណា រឿងនេះ មិនត្រឹមតែចំពោះមនុស្សទេ សូម្បី សត្វពាហនៈ សត្វស្លាប ក៍អាចមើើដឹងអំពីគុណភាពនៃសេចក្តីស្រលាញ់ដែរ គឺថាសេចក្តីស្រលាញ់ មានផលជាវិជ្ជមានសម្រាប់យើងរាល់ៗគ្នា។
To understand who to love, we must first look at what is our core, what is our identity. If we identify with our current self, our body, we may only love those who we know, those we see and interact with. However, once we realize that our real self is our soul, and that the soul is a part of that eternal power, the Lord, then we will start to love and respect, each and every living creature, whether it be man, animal, bird or plant, as we will see the Lord in everyone. Just like how Master said, that if we really understood Spirituality, we wouldn’t even hurt an insect.
ដើម្បីដឹងថា អ្នកណាខ្លះដែលយើង គួរស្រលាញ់ ជាដំបូង យើងត្រូវតែដឹងអំពីតម្លៃស្នូលរបស់ខ្លួន សិន ថា តើយើងជានណា មានអត្តសញ្ញាណបែបណា។ បើសិនជាយើងយល់ដឹងពីខ្លួនឯង ដឹងពី រូបកាយខ្លួនឯង យើងទំនងជាមានសេចក្តីស្រលាញ់តែលើ អ្នកណាដែលយើងស្គាល់ តែលើអ្នកណា ដែលយើងបានជួប តែលើអ្នកណាដែលយើងបានប្រាស្រ័យទាក់ទង។ ដូច្នោះ បើពេលនោះ យើងដឹងខ្លួនឯងថា ព្រលឹងយើងជានណា ដឹងថាព្រលឹងយើងជាធាតុទេវតាដ៍អនន្ត ជាធាតុព្រះ ពេលនោះ យើងនឹងចាប់ផ្តើមមានសេចក្តីស្រលាញ់ និង ការគោរពគ្នាទៅវិញទៅមក និង មាន ដូចគ្នាសម្រាប់គ្រប់សត្វលោកទាំងពួង មិនថា ចំណោមមនុស្ស សត្វ បក្សាបក្សី ឬ រុក្ខជាតិឡើយ គឺយើងនឹងឃើញវត្តមានទេវតានៅក្នុងនោះគ្រប់ៗរូប ដែលដូចព្រះគ្រូ ទូលថា បើសិនជាយើងយល់ ដឹងពី ផ្លូវធម៍ នោះយើងនឹងមិនបង្ករការឈឺចាប់ឡើយ សូម្បីតែចំពោះសត្វល្អិតក័ដោយចុះ ។
We have all come from the same source. The Lord resides in each and everyone of us.
The Great Master very beautifully commented:
“God, in the form of love, is within everybody. Those, whose eyes are open, see all human beings as manifestations of God, like rays of the sun or the waves of the ocean. They know, that the same spark of love has created them all. Therefore, who can be low or who can be high? Men in different positions of life, and in different countries, are all one in His eyes; and differences of caste, creed or country can never, be of any importance to those who possess the quality of love. There is one God in heaven and his one family on Earth.” Unquote.
យើងទាំងអស់គ្នាចេញមកពី ប្រភពតែមួយដូចគ្នា ទេវតាគង់ក្នុងខ្លួន ម្នាក់ៗ និង យើងរាល់គ្នា សុទ្ធតែមានទេវតាគង់នៅ។
ព្រះគ្រូធំទេសនាយ៉ាងពិរោះមានន័យខ្លឹមសារដូច្នេះថា “ទេវតាមានរូបកាយជាសេចក្តីស្រលាញ់ គង់នៅក្នុងរូបកាយយើងរាល់គ្នា នណាឡើយ មានភ្នែកបើក នោះគេនឹងមើលឃើញ ថា មនុស្សគ្រប់ៗរូបសុទ្ធតែមាន ទេវតាសម្តែងឬទ្ធិ រៀបដូចជា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ឬ មួយ ទឹករលកនៃ មហាសាគរ គេមើលឃើញថានូវគ្រប់ធាតុទាំងអស់ សុទ្ធតែមានអង្គទេវតា បើដូច្នេះ តើអាចមាន មនុស្សកម្រិតទាប ឬ មនុស្សកម្រិតខ្ពស់ទេ? មនុស្សមានឋានសង្គមខុសៗគ្នា ក្នុងប្រទេសខុសៗគ្នា គឺសុទ្ធតែដូចគ្នាតែមួយចំពោះ ព្រះនេតអង្គទេវតា ឋានសង្គមខុសគ្នា សាសនាខុសគ្នា ប្រទេសខុសៗគ្នាមែន តែមិនមែនជាចំណុចសំខាន់ដែលមានកម្រិតនៃសេចក្តីស្រលាញ់ខុសៗគ្នា នៅឋាន សួរក៍មានអង្គទេវតាតែ ១ អង្គ នៅលើភពផែនដី ជាឋានកណ្តាល នេះ មានគ្រួសារអង្គទេវតាតែ ១។
In general there are two kinds of love. ជាទូទៅ សេចក្តីស្រលាញ់មាន ០២ ប្រភេទ
The first kind of love is a conditional love, which is developed by association and need. It is like having an electric battery device in our pockets to keep us warm. As long as the battery works, we have an association with it but as soon as the battery is exhausted, we have no use of the device. Another example, is when a servant works well and obeys our orders, we love him. But when he develops a bad attitude, he is turned out. When a horse is beautiful and has a good and fast trot, we love it. When it becomes weak and old, we try to get rid of it.
សេចក្តីស្រលាញ់ប្រភេទទី ១ មាន ភ្ជាប់ លក្ខខណ្ឌ ដែលវាចងគ្នាជាមួយ សម្ព័ន្ធ និង តម្រូវការជាចាំបាច់ វាដូចគ្នារវាង អាគុយ ជាមួយ ឧបករណ៍ គឺវារក្សាជាកំដៅនៅក្នុងហោះប៉ៅរបស់យើង កាលនាថ្មឬអាគុយនៅមានថាមពល វានៅមានសម្ព័ន្ធទំនាក់ទំនងជាមួយយើង តែពេលណាដែល ថ្មអស់ភ្លើងថាមពល យើងក៍លែងមានទំនាក់ទំនងជាសម្ព័ន្ធក្នុងការប្រើឧបករណ័នោះដែរ។ នៅមាន ឧ. មួយទៀត គឺថា អ្នកបំរើគាត់ធ្វើការឲ្យយើង គាត់គោរពតាមបទបញ្ជាយើង យើងស្រលាញ់គាត់ តែពេលមួយគាត់បញ្ចេញកាយវិការអាក្រក់ យើងដេញគាត់ចេញ។ ក្នុងន័យនេះដែរ ពេលសេះស្អាត រត់លឿន យើងស្រលាញ់សេះ ពេលដែលសេះនេះខ្សោយកំលាំង អាយុចាស់ យើងផ្ទេរចេញវិញ
This conditional love also applies to our relationships. We may love a person because of our dependency on the person. This kind of love is selfish in nature. The average type of love in this world comes under this category, and is finished as soon as one’s object or motive is fulfilled. This is not true love.
សេចក្តីស្រលាញ់ភ្ជាប់លក្ខខណ្ឌបែបនេ គឺមាននូវជាមួយនឹងទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សយើង យើង មានសេចក្តីស្រលាញ់មនុស្សណាម្នាក់ដោយសារតែយើងពឹងអាស្រ័យចំណុះលើមនុស្សនោះ ការស្រលាញ់បែបនេះ គេហៅថាការស្រលាញ់បែបអាត្មានិយម។ ពាក់កណ្តាលនៃសេចក្តីលើ ផែនដីនេះជាប្រភេទសេចក្តីស្រលាញ់ភ្ជាប់លក្ខខណ្ឌដូចខាងលើ ការបញ្ចប់នឹងកើតមានភ្លាមៗពេល ណាដែល វត្ថុ ឬអង្គនោះ ឬ ការជម្រុញចិត្តជា បំណង នោះត្រូវបានបំពេញរួចរាល់។ ការនេះមិនមែន ជាសេចក្តីស្រលាញ់បរិសុទ្ធឡើយ។
We have all heard the tale of Majnun and Laila, which is the Indian version of Romeo and Juliet. Majnun ran after his beloved Laila like a madman. Evan if he saw her footprint, he would consider it a sin to pass by it, without first bending his forehead to touch it in homage. It is written that once he was seen kissing the feet of a dog, and when asked the reason why, he said: This dog sometimes walks in the vicinity of Laila’s residence.”
យើងសុទ្ធតែធ្លាប់បានឮរឿងនិទានមួយស្តីពី កំលោះ Mainum និងក្រមុំ Laila ដែលផ្សាយជាភាសា ឥណ្ឌា ហៅថា រឿង Romeo and Jullet ដែលតួរប្រុស រូមេអ៊ូ រត់តាមស្រីជាទីស្រលាញ់ដូចមនុស្សឆ្កួត បើទោះបីជាមានឃើញ តែដានជើងនាង ក៍ស្លាប់ទៅបិទភ្នែកជិតដែរ ពេលឃើញដានជើងនាង កំលោះនោះ ក្រាប់ថ្វាយបង្គំក្បាលដល់ដី។ រឿងប្រលោមលោកនេះ គេបានសរសេរថា កាល កំលោះបានឃើញ ឆ្កែរបស់នាង គាត់ថើបជើងឆ្កែ ពេលត្រូវគេសូរនាំថាម៉េចធ្វើដល់ថ្នាក់ហ្នឹង គាត់ តបវិញថា ឆ្កែនេះជួនកាលវាដើរក្នុងបរិវេណផ្ទះរបស់ នាង Laila
Majnun, however, cultivated physical love for Laila, which exists only in the physical plane. After Laila’s death, Majnun realized the truth. He said that his mad love for Laila caused him to feel ashamed.ខ្មាស់ He regretted, having showered all his love on a mortal being. He said,
កំលោះ Majnun មានសេចក្តីស្នេហារបែប ឋានកណ្តាល ដែលសេ្នហារនះ កើតមានតែក្នុង ភពផែនដីនេះទេ ក្រោយពេលដែល ក្រមុំLaila ស្លាប់ទៅ កំលោះ Majnun ទទួលស្គាល់ការពិត គាតថា នេះជាសេចក្តីស្នេហារ ដ៍សែនឆ្កួតដែលស្រលាញ់នាង គាត់មានការខ្មាស់អៀនជាបន់ពេក ណាស់ គាត់បន្ថែមថា គាត់ពិតជាមានាករសោកស្តាយដែលស្រលាញ់លើ របស់មួយដ៍មិនទៀង មិនអតមៈ។
“Give your heart to the Being who is eternal. Why attach yourself to one who is subject to death and decay?”ពុកផុយ Unquote
“ចូរ បើកបេះដូងលោកអ្នកដើម្បី អង្គទេវតា ដែល អនន្ត ម៉េចឡើយបានជាភ្ជាប់ខ្លួនជាមួយរបស់ ដែលពុកផុយ ដែលវិនាសស្លាប់បែបនេះ “?
The only lasting and true love is for God. This is the other kind of love, one which is unconditional. It is neither dependant nor created by any material circumstance, or action. This love comes from the heart and in it, there is no motive of gain or selfishness. This love is not dependant on the physical appearance. It is not confined to worldly forms.
ដែលអនន្ត ដែល ពិត គឺមានតែសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះ អង្គទេវតា។ នេះជាប្រភេទសេចក្តីស្រលាញ់មួយបែបផ្សេងទៀត ដែល គ្មានភ្ជាប់ជាមួយលក្ខខណ្ឌ។ សេចក្តីបែបនេះគ្មានទេ ការភ្ជាប់ ជាមួយ បន្ទុក ឬ ដោយកាលៈទេសៈណាមួយ ឬ ដោយសារសកម្មភាពណាមួយ សេចក្តី ស្រលាញ់បែបនេះ ចេញមកពី បេះដូង គ្មានធាតុណាមួយចេញមកពី គ្រាប់ពូជ ឬ ការជម្រុញចិត្តចេញពី ភាពអាត្មានិយមឡើយ។ សេចក្តីស្រលាញ់នេះ មិនអាស្រ័យលើសំបករូបរាងខាងក្រៅ សេចក្តីស្រលាញ់នេះ មិនជាប់ជំពាក់ជាមួយរឿងលោកិយ។
How do we cultivate true love? We need to start somewhere. Sufi saints have described physical or worldly love as the first step towards spiritual love. They say:
“Love, whether it is material or spiritual, should be in every heart, because in the mirror of material love, there is the reflection of spiritual love. The light of worldly love illuminates the path of Love Divine.”
តើយើងបង្កើតសេចក្តីស្រលាញ់បែបម៉េច? យើងត្រូវតែចាប់ផ្តើមបង្កើតសេចក្តីស្រលាញ់នៅពេល ណាមួយ ព្រះគ្រូ Sufi បានទូលអំពីសេចក្តីស្រលាញ់លោកិយថា ឬ ការស្រលាញ់អាណាចក្រ ថាជាជំហានទីមួយ ក្នុងការឈានទៅរកសេចក្តីស្រលាញ់ខាង ពុទ្ធចក្រ។ ព្រះគ្រូទូលថា សេចក្តីស្រលាញ់បែប អាណាចក្រក្តី បែបពុទ្ធចក្រក្តី គឺត្រូវតែមានក្នុងបេះដូងយើងគ្រប់ៗគ្នា ដោយសារតែក្នុងធាតុតូចៗនៃ សេចក្តីចក្រវាឡ គឺមានបង្កប់នូវសេចក្តីស្រលាញ់ខាងពុទ្ធចក្រ ពន្លឺនៃ សេចក្តីចក្រវាឡឆ្លុះបញ្ចាំងឃើញផ្លូវ នៃ សេចក្តីស្រលាញ់ក្នុងពុទ្ធិចក្រ។
What are the qualities of love. Let us take an example of a couple in love from a worldly point of view. From here, we will look at five of the qualities that come with this love and try to apply it to a wider audience.
តើអ្វីជាគុណភាពនៃសេចក្តីស្រលាញ់ ពេលនេះ យើងសូមលើកយក ឧ. មួយចំនួនទាក់ទងសេចក្តី ស្រលាញ់អាណាចក្រ ផ្អែកលើចំណុចនេះ យើងទាញបាននៅ គុណភាពសេចក្តីស្រលាញ់ ៥ ប្រភេទ ដែលញាតិញោមជាទូទៅជួបប្រទះ។
1. Firstly, the couple will have unlimited patience for each other. They tend to give their loved ones more leeway ផ្លូវលំ in almost anything they do and hardly ever get upset or irritated ខឹង at them.
ទី១៖ ប្តីប្រពន្ធនឹងមានការអត់ធ្មត់លើគ្នាទៅវីញទៅមកដោយគ្មានព្រំដែន ពួកគេស្រលាញ់គ្នាខ្លាំងឡើងៗ ដើរលើផ្លូវលំតែមួយជាមួយគ្នា គ្រប់រឿង ទោះជាមានការលំបាកលំបិន ខឹងសម្បារ ឬ មានទុក្ខព្រួយដោយអន្លើរក្តី ។
In the same way, with the general public, let us try to be patient and not get upset. តូចចិត្ត
Let us not get upset when someone drives erratically ខុសឆ្គង on the road. We never know what their situation is, what their circumstances are. For all we know, they may be rushing to the hospital.
Let us take the example of our Master. We have all seen, in the question and answers sessions, that we have attended, how He answers,, each and every question, with love and patience. He does not care on who is asking the question, whether he’s rich, poor, his Caste វណ្ណៈ, Creed. សាសនា He looks at each and every one of us as equals. We need to try to follow this example that He is setting for us.
ក្នុងន័យដូចគ្នានេះដែរ សម្រាប់មហាជនទូទៅ ចូរញតិញោមមានការអត់ធ្មត់ និង កុំមានការតូចចិត្ត ជាមួយគ្នា។ កុំមានការអាក់អន់ចិត្តពេលណា អ្នកណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើង ខ្នាស់ចិត្តពេលដែលកំពុង ស្ថិតនៅលើផ្លូវ ដោយសារតែយើងមិនដឹងថា គាត់នោអកំពុងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពបែបណា ដែលពេល ខ្លះរឿងដែលយើងមិនដឹង ទំនងជា គាត់ហ្នឹងប្រញាប់ប្រញាល់ទៅ មន្ទីរពេទ្យ។ យើងសូមលើកយក ឧ. មួយ ស្តីពីព្រះគ្រូរបស់យើង ដែលកំពុងស្ថិតក្នុង ពេលធ្វើធម៍ទេសនាសូរដេញដោល ថាតើព្រះគ្រូ លោកមានការអត់ធ្មត់កម្រិតណា ពេលឆ្លើយរាល់សំនួរនីមួយៗ គ្រប់ៗសំនូរ សុទ្ធតែមានសេចក្តី ស្រលាញ់ និង ការអត់ធ្មត់។ ព្រះគ្រូ លោកមិនខ្វល់ខ្វាយថា អ្នកណាឡើងសួរសំណូរ អ្នកហ្នឹងជា អ្នកមាន ឬ អ្នកក្រ វណ្ណះអ្វី ឬ សាសនាអ្វី គឺព្រះគ្រូសម្លឹងពួកគេដោយ ស្មើរៗភាព យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែ ធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះគ្រួ កំពុងតែបង្ហាញដល់យើង។
Getting angry or irritated,ខឹង has a very negative effect on us personally. Firstly, why, are we allowing the other person to control the way we think? Our getting angry may not even affect the other person at all. They may be happily going through their day and in their minds, laughing at us.
ពេលណាយើងមានកំហឹង ឬ ក្តៅក្រហាយក្នុងចិត្ត នោះវានឹងផ្តល់ផលវិបាកអាក្រក់ដល់ ខ្លួនយើងវិញ ទី ១ គឺបណ្តាលឲ្យមានគេ អ្នកផ្សេងចូលមកគ្រប់គ្រងយើងនូវអ្វីដែលយើងកំពុងគិត ផ្ទុយទៅ វិញកំហឹងរបស់យើងគ្មានជះឥទ្ធិពលអ្វីដែលអ្នកផ្សេងសោះឡើយ។ ពួកគេមានតែ អាច សប្បាយ ពេលមួយថ្ងៃ និង សើចសប្បាយទៀតផង។
Getting angry, may also lead to a lot of physical ailments ជំងឺ. And to top it off, it effects our meditation adversely. Huzur Maharaji’s reply to a question on anger goes as follows:
កាលណាមានកំហឹង វាបង្ករជាជម្ងឺច្រើនប្រភេទ ដែលធំជាងគេ គឺវាបៈពាក់ដល់ការតាំងសមាធិ ព្រះគ្រូ ហ៊ូហ្សូ មហារាជា លោកបានទូលតបជាមួយ បញ្ហានៃ កំហឹងដូចខាងក្រោមនេះថា
If you have some grievance ទុក្ខព្រួយ or anger in your heart, and you sit in meditation, your mind will never be still. You will always be thinking of that grievance, or thinking ill of the other person, and you can never even concentrate, or be in touch with the Shabd, nor enjoy the Bliss within. But if your heart is relaxed, is free of all ill will, and you do not have any malice ព្យាបាទ or grievances against anybody, then, your meditation is easy because then you are receptive ទទួល to the Grace of the Father. Otherwise you are closed to His grace.” Unquote
Let us all learn from our Master and practice this very important quality of patience with all those around us. If we sincerely try, He will definitely help us.
ពេលតាំងសមាធិ ចិត្តរបស់ញាតិញោមនឹងមិនស្ងប់ស្ងាត់ឡើយ បើសិនជាញាតិញោមមានកំហឹង ឬ មួយមាន ការទុក្ខព្រួយក្នុងបេះដូង ញាតិញោមនឹងគិតតែពីរឿងទុក្ខព្រួយ ឬ គិតតែពីរឿង ជម្ងឺរបស់ អ្នកណាម្នាក់ ញាតិញោមពិតជាមិនអាចប្រមូលអារម្មណ៍បានមូល ឬ មិនអាចបានជួបជាមួយ ព្រះធម៍ ឬ មិនអាចបានសប្បាយជា ព្រះពរ ក្នុងខ្លួនឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើសិនជា ក្នុងបេះដូង មានក្តីសប្បាយរីករាយ ញាតិញោមគ្មានការឈឺចាប់ ក៍គ្មានដែរ ការព្យាបាទពីអ្នកដ៍ទៃ គ្មានទុក្ខព្រួយ ពេលនោះ ការតាំងសមាធិកាន់តែងាយសម្រេចបានផល ព្រោះថា ញាតិញោមទទួលបាននូវ ព្រះមេត្តាធម៍ ពីអង្គទេវតា ដូច្នេះ គឺថា ញាតិញោមបានកៀកជិតជាមួយ ព្រះសណ្តោសនៃ អង្គទេវតា។
ចូរយើងជា ពុទ្ធបរិស័ទ្ធរៀនសូត្រពី ព្រះគ្រូរបស់យើង រៀនប្រតិបត្តិអំពី ភាពអត់ធ្មត់ដ៍មានគុណតម្លៃ ជាមួយមនុស្សរាល់រូបជុំវិញខ្លួនយើង បើសិនជាយើងព្យាយាមដោយអំណរ នោះ ទេរតានឹង ជួយយើងវិញដោយប្រាកដ។
2. Secondly, the couple in love will try to help each other out to the best of their ability. There is no assigning of tasks. This question of mine and yours is out of the picture. They like to share everything. There is no greed លោភលន់ between them.
ចំណុចទី ២ ៖ គឺជាសេចក្តីស្រលាញ់ ដែល ២ នាក់ប្តីប្រពន្ធ ប្រឹងជំនះជួយគ្នាទៅវិញទៅមកអស់ ពីលទ្ធភាព ដោយមិនប្រកាន់ការងារ។ ចំណុចនេះ ទាក់ទងនឹងរឿងដែលថា ការងារនោះជារបស់ខ្ញុំ ការងារនោះជារបស់ឯងគឺគ្មានទេ។ ពួកគេចែករំលែកគ្នាគ្រប់ៗរឿង។ ពួកគេគ្មានការលោភលន់ ច្រណែនគ្នាឡើយ។
In the same way, when we are out in the world, we should try and help all those in need. If we see an elderly gentleman in need of some help, carrying a heavy package for example, we should help him. Just as we would help someone we know…. And the surprising thing is, we will get more satisfaction from helping the elderly gentleman then even the elderly gentleman would get.
ដូចគ្នានេះដែរ ពេលណាយើងចេញមករស់នៅក្នុងលោកនេះ យើងត្រូវតែព្យាយាមជួយគ្នាគ្រប់ តម្រូវការទាំងអស់ បើសិនជាយើងឃើញមនុស្សចាស់ជរាគាត់ត្រូវការជំនួយ ឧ ដូចជា យួរឬកាន់ ឥវ៉ាន់ធ្ងន់ យើងគួរតែជួយគាត់ គឺដូចជាយើងបានជួយមនុស្សណាម្នាក់ដែលយើងធ្លាប់ស្គាល់អីចឹង អ្វីដែលជារឿងអស្ចារ្យ ភ្ញាក់ផ្អើល គឺថាយើងជាអ្នកបានជួយគេ យើងមានការពេញចិត្ត រីករាយ ជាងមនុស្សចាស់ដែលយើងជួយទៅទៀត។
We should sometimes stop looking at what we are going to get out of it and just think of helping the other person. Many a time, we are reluctant ពួកគេស្ទាក់ស្ទើរ to help unless we can see some way, in which we can get rewarded រង្វាន់. Or we may say there are so many other people around, why don’t they help?
ពេលខ្លះយើងគួរតែឈប់សម្លឹងមើល នាយអាយ រួចងាកមកជួយមនុស្សវិញ។ ជាញឹកញាប់ យើងតែងតែមានការអល់ឯកក្នុងការជួយ គឺយើងគិតសិនថាបើសិនជាជួយ សមតែបានរង្វាន់អ្វីមកវិញ ឬមួយយើងគិតថា មានមនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញហ្នឹង គេជួយចុះ ហេតុអ្វីខ្ញុំចាំបាច់ជួយគាត់?
Huzur sums it up beautifully when he talks about serving others:
If we can do anything to help anybody, we should. That is our duty. We are meant to help each other. Humans are meant to help humans – who else will help? Birds and lions will not come to help you. You have to help each other.”
ក្នុងគ្រាទូលអំពីរឿងជួយអ្នកដ៍ទៃនោះ ព្រះគ្រូ ហ្សូស៊ី បានសង្ខេបដោយមានន័យខ្លឹមសារថា បើសិនជាយើង អាចធ្វើអ្វីមួយ ជួយអ្នកដៃទៃនោះ ចូរអ្នកជួយចុះ ព្រោះនេះជា តួរនាទីរបស់អ្នក។ យើងកើតមកគឺដើម្បីមកជួយអ្នកដ៍ទៃ មនុស្សកើតមកគឺដើម្បីជួយមនុស្ស តើមានអ្នកណាផ្សេង គេនឹងមកជួយ? បក្សាបក្សី ឬ សត្វតោ វានឹងមិនមកជួយមនុស្សទេ យើងមានតែត្រូវជួយគ្នាទៅវិញ ទៅមក។
Even in Babaji’s satsangs, He talks a lot about helping others. In the past few years, He has been emphasizing about donating our organs. What use are our organs to us when we die? They are either going to be burnt or buried. And by giving it to someone else, a life can be saved, so why not.
ក្នុងធម៍ទេសនារបស់ ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ ទេសនាច្រើនរឿងជួយអ្នកដ៍ទៃ កាលពី ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន នេះ ព្រះគ្រូបានទូលអំពីការ បរិច្ចាកសរីរាង្គកាយមនុស្ស តើពេលយើងស្លាប់ទៅ សីរីរាង្គកាយយើង ត្រូវបានគេយកទៅធ្វើអ្វី? គឺ គេនឹងយកទៅ ដុតចោល ឬ កប់ចោល អីចឹង បើសិនជាគេយកទៅជួយ ជីវិតមនុស្ស អាចសង្រ្គោះជីវិតមនុស្ស ហេតុអ្វីមិនបរិច្ចាក។
When we talk about sharing/helping others, we are not referring to the extreme where we distribute all our wealth to everyone around us. Rather it is to give a little bit of our good fortune to others who are not as fortunate.
គ្រាពេលនិយាយដល់រឿង ជួយគ្នាចែករំលែកគ្នានេះដែរ យើងមិនបានសំដៅលើ ការបរិចាកទាន នូទ្រព្យធនរបស់យើងទាំងអស់ឲ្យទៅមនុស្សជុំវិញខ្លួនយើងទេ គឺគ្រាន់តែសុំឲ្យមានការបរិច្ចាកបន្តិច បន្តួច នូវទ្រព្យធន ទៅអ្នកដ៍ទៃ ដែលគាត់គ្មានទ្រព្យសម្បត្តិ។
There was an incident which shows us the merits of sharing:
A holy man was having a conversation with the Lord one day and said, "Lord, I would like to know what Heaven and Hell are like."
The Lord led the holy man to two doors. He opened one of the doors and the holy man looked in. In the middle of the room was a large round table. In the middle of the table was a large pot of soup which smelled delicious and made the holy man's mouth water.
យើងមានអំណះអំណាងមួយទាកើទងដល់ការចែកទាននេះ ដែលដំណាលថា គ្រាមួយនោះ មានអ្នកបួសម្នាក់ បាននិយាយទៅកាន់ ព្រះ ដែលបុរសនោះ សួរទៅ ព្រះថា ព្រះអង្គ តើឋានសួរគ៍ និង ឋាននរក ខុសគ្នាបែបម៉េច?
គ្រានេះ ព្រះបាននាំ អ្នកបួសនោះ ធ្វើដំណើរទៅកាន់ ទ្វារ ចំនួន ០២ ព្រះទ្រង់បើកទ្វារទី ១ ឲ្យ បុរសនោះមើលនៅខាងក្នុង ដែលនៅក្នុងបន្ទប់នោះនៅ ចំកណ្តាល មានតុធំ មូល មួយ នៅ លើតុ នេះ មាន ឆ្នាំងសម្លរមួយដ៍ធំនៅចំកណ្តាលតុ ដែលមាន ភាយក្លិនយ៉ាងឈ្ងុយឆ្ងាយ សូម្បី បុរសនោះ ក៍ហៀរទឹកមាត់។
The people sitting around the table were thin and sickly ស្ញមៗ ចាស់ៗ. They appeared to be famished ឃ្លាន. They were holding spoons with very long handles ដងស្លាបព្រា ធំ វែង ធ្ងន់. Each found it possible to reach into the pot of soup and take a spoonful, but the handle was longer than their arms and they could not get the spoons back into their mouths. The holy man felt really sorry for them, seeing their misery and suffering. The Lord said, "You have seen Hell."
មនុស្សអង្គុយជំវិញតុ បែរជាស្គមៗ ចាស់ៗ ពួកគេមានទឹកមុខស្រេកឃ្លានខ្លាំងណាស់ ពួកគេកាន់ ស្លាបព្រាធំ វែង ធ្ងន់ ម្នាក់មួយៗ មើលតាមធម្មតា ពួកគេអាច លួចដៃដល់ ឆ្នាំងសម្លរ អាចដូសយកមកញ់កមាត់ តែជាក់ស្តែង ដងស្លាបព្រា វែងធំវែងជាង ដៃ មិនអាច កាន់លើកស្លាប ព្រាដាក់ចូលមាត់បាន។ បុរសអ្នកបួសឃើញបែបនេះ ពិតជាមានអារម្មណ៍អាណិតអាសូរ និង ខ្លោចចិត្តជាខ្លាំង ព្រះបានទូលទៅគាត់ថា “ មាណព បានឃើញហើយ នេះជា ឋាននរក “។
They went to the next room and opened the door. It was exactly the same as the first one. There was the large round table with the large pot of soup, which again made the holy man's mouth water. The people were equipped with the same long-handled spoons. But here the people were well nourished and plump បញ្ជុកគ្នាទៅវិញទៅមក, laughing and talking. The holy man said, "I don't understand."
បន្ទាប់ព្រះ នាំបុរសនេះ ទៅទ្វារទី ២ ជាបន្ត គឺបន្ទប់នេះ មានរូបភាព ដូចគ្នាបេះបិទជាមួយ បន្ទប់ទី ១ ដំបូង គឺមានតុមូលធំ១ មានឆ្នាំងសម្លធំមួយ មានក្លិនសម្លរឆ្ងាយ រហូតដល់ស្រក់ទឹកមាត់ដូចគ្នា មនុស្សម្នាក់ៗសុទ្ធតែមាន ស្លាបព្រាធំវែងដូចៗគ្នា តែខុសគ្នាត្រង់ ទីនេះ ពួកគេ បញ្ចុកគ្នាទៅវិញទៅមក ពួកគេនិយាយគ្នា សើចលេងជាមួយគ្នាយ៉ាងសប្បាយ។ ពេលនោះ បុរសជាមាណព លាន់មាត់ថា ខ្ញុំមិនយល់សោះ !
It is simple," said the Lord, "it requires but one skill. You see, they have learned to feed each other, while the greedy លោភលន់ think only of themselves.
ចំណុចនេះ សាមញ្ញធម្មតា ព្រះ ទូលប្រាប់ទៅ មាណព អ្វីដែលគេត្រូវការ មានតែ មួយគឺជំនាញ ដូចដែលគេបានឃើញស្រាប់ ពួកគេរៀនជំនាញក្នុងការបញ្ចុកគ្នាទៅវិញទៅមក អ្វីដែលពួកគេមាន គ្រានេះ គឺថា ពួកគេមានការលោភលន់ ។
We can see two situations which are the same. Only difference is that in one situation the people help each other….
យើងអាចមើលឃើញ ស្ថានភាព ២ បែប ដែលដូចគ្នា អ្វីដែលជាការខុសគ្នា ត្រង់ពួកគេជួយគ្នា។
It is said that one good deed deserves another. As we start on this journey where our hand is always out to share and help, people will also start to return these good deeds ទង្វើរ. Of course, this should not be the reason for us to help others. We should do so for no selfish gain. That is the real way to help.
ដូចមានគេនិយាយថា យកអំពើរល្អជួយអ្នកដ៍ទៃ ។ យើងចាប់ផ្តើមដំណើរជីវិតយើង ដោយប្រើដៃ យើង ដើម្បីចែករំលែក និង ជួយមនុស្ស នេះ បើសិនជាយើងមិនទាន់បានធ្វើពីមុនមកទេ ជាការពិត ណាស់ នេះ មិនមែនជាហេតុផលដែលយើងជួយគេឡើយ ការពិតទៅ យើងត្រូវតែជួយគេកុំគិត ពី ប្រយោជន៍ នោះទើបជាការជួយដោយពិតប្រាកដ។
3. They look at each other and always a smile comes on their face. They are always cheerful in each others company and find every opportunity to laugh.
ប្តីប្រពន្ធថែរក្សាគ្នា មើលមុខគ្នាដោយក្តីញញឹមជានិច្ច គូរស្វាមីភិរិយាផ្អែមល្ហែម ល្អើនជាមួយគ្នា ស្វែករកឪកាសសើចសប្បាយរីករាយជាមួយគ្នា។
We should always be ready to smile at everyone. We don’t have to know the person to smile at him. Automatically, it brightens up everyone’s mood, even if we smile with our mask on, the other person can notice it. This quality is especially needed in a place like Hong Kong, where we are so engrossed in our own work. Walking on any of the streets, we see most of the people, walking with their heads down, or with no expression on their faces, deep in thought. We have literally become like robots, hardly ever smiling, or greeting each other.
យើងគួរតែញញឹមដាក់មនុស្សរាល់គ្នា ជានិច្ចកាល យើងមិនចាំបាច់កំណត់ថា មនុស្សណាខ្លះដែល យើងមិនត្រូវញញឹមដាក់ឡើយ ធ្វើបែបនេះ វាបង្ហាញពី អារម្មណ័របស់យើងទៅអ្នកដ៍ទៃ បើទោះបី ជាយើងពាក់ម៉ាស់ ញញឹមក៍គង់គេដឹងដែរ។ គុណភាពនៃក្តីញញឹមបែបនេះ វិសេសណាស់ សម្រាប់ ហុង កុង គ្រាដែលយើងបំពេញកិច្ចការនៅទីនោះ។ នៅលើដងផ្លូវនានា យើងឃើញមនុស្សម្នា ដើរចុះឡើងៗដោយអោនមុខចុះ ឬ មួយ មានទឹកមុខស្មើរ ហាក់សម្តែងការព្រួយបារម្ភ ពួកគេ សឹងតែក្លាយជា មនុស្សយន្ត កម្រឃើញមានគេញញឹមដាក់គ្នា ឬ រាក់ទាក់គ្នា ណាស់។
What to say about laughing then, when we find it difficult to even smile. As Huzur Maharaji puts it:
តើយើងអាចនិយាយរឿងសើចសប្បាយយ៉ាងម៉េចកើតទៅ បើសូម្បីតែការញញឹមសោះ ក៍ពិបាកទៅហើយនោះ ដូចដែលព្រះគ្រូ ហ្សូហ៊ូ មហារាជ ទូលយ៉ាងដូច្នេះថា៖
Except humans, nobody laughs. I don’t think you would have ever seen a bird laughing or a dog laughing, or any animal laughing. They may smile but you have not seen them laughing. This privilege is only given to humans. If we want to remain human, humor has to be there just to relax. But we have so much association with the past species; we find it very hard to laugh.”
ក្រៅពីមនុស្សលោកចេញ គ្មានអ្នកណាចេះញញឹមឡើយ អាត្មាភាពមិនដែឡឃើញសត្វបក្សាបក្សី វាចេះសើចទេ ឬ ឆ្កែ ឬ សត្វផ្សេងៗ ក៍មិនចេះសើចដែរ ។ ជាការពិតណាស់ សត្វទាំងនេះ អាចចេញះ ញញឹម តែវាមិនចេះសើចទេ។ ការចេះសើច គឺជា អភ័យឯកសិទ្ធិរបស់មនុស្សលោកតែ មួយគត់។ បើសិនជាយើងចង់រក្សាខ្លួនជាមនុស្ស ពេលបានមកដល់ផែនដីនេះ គប្បីសប្បាយ តែគួរ ឲ្យស្តាយណាស់ មនុស្សយើងមានទំនាក់ទំនងខ្លាំងពេកជាមួយ សត្វធាតុកាលពី អតីតកាល ដូច្នេះ បានជា ពិបាកក្នុងការសើច។
Huzur practically showed it. If we look at most of Huzur’s pictures in the book Legacy of Love, we see Him smiling and laughing. And if we go on to read the book, we will hear of so many incidents of Huzur’s good humor.កំប្លែង
ការប្រតិបត្តិដូចបានឃើញស្រាប់ គឺថា បើសិនជាយើងមើលលើរូបថត ព្រះគ្រូ ហ្សូស៊ូ នៅក្នុង សៀវភៅ ជាទូទៅតែងតែបង្ហាញអំពី សេចក្តីស្រលាញ់/ ព្រះមេត្រីយ៍ យើងឃើញ ព្រះគ្រូញញឹម និង សើចសប្បាយ។ លុះពេលយើងអានសៀវភៅ យើងនឹងឃើញថា មានឈុតកំប្លែងសប្បាយក្នុងនោះ
Even for Babaji, in every Question and Answer, we see that He always tries to bring in some humor and as we have heard the Master saying. “What is there to be serious about anyway?”
សូម្បី ពេលសម្តែងធម៍ទេសនាសួរដេញដោល ព្រះគ្រូ បាបាជី តែងតែ បង្ករបរិយាកាសសប្បាយ ជានិច្ច ដូចដែលយើងធ្លាប់បានស្តាប់ ព្រះគ្រូ ទូលដូច្នេះថា“ បើមកទីនេះដោយមូម៉ៅតើមានប្រយោជន័អ្វី”
We have all had our shares of ups and downs. The incidents that once caused us so much worry and caused us to compromise on our meditation, now seem insignificant មិនសំខាន់. Huzur always says, “This too shall pass….” When we keep repeating this we will easily laugh our way to heaven.
មនុស្សលោកយើងមាន រាសីចុះ និង ឡើង ចំណុចនេះ បញ្ជាក់ថាកាលណាមានរឿងកើតច្រើនពេក នាំឲ្យយើងមានទុក្ខព្រួយ និងនាំឲ្យមានការសម្រួលពេលតាំងសមាធិ ការនេះ វាលែងជាការសំខាន់ ដូចដែលព្រះគ្រូ ហ្សូស៊ី ទូលជានិច្ចថា “ ទុករឿងនេះឲ្យវាកន្លងផុតទៅ....” កាលណាយើងរក្សាចិត្ត បានបែបនេះ យើងងាយនឹងផ្ទុះសំណើចពេលយើងធ្វើដំណើរទៅ ឋានសួរគ៍។
4. The word thank you is always on their lips… It does not hurt to say the words “thank you”. It just shows that we appreciate what the other person has done for us. Let us take an example of a bus driver. He drives the bus the whole day, for us. His job is to take us from place to place. If we look at it from a different angle, our life is actually in his hands. The least we can do is to tell him Thank you when we alight from the bus and then, see the smile on his face.
ចូរដាក់អរគុណនៅលើបបូរមាត់ជានិច្ច..ក្នុងការនិយាយពាក្យថា អរគុណ គឺមិនមែនជារឿង ឈឺចាប់ សោះឡើយ។ ពាក្យនេះ មានន័យថាយើងសម្តែងការដឹងគុណ ស្ងើចសរសើរដល់នណាម្នាក់ ដែលគេបានធ្វើមកលើយើង ពេលនេះ យើងសូមលើកយក ឧ.ដ័ពិសេសមួយ ស្តីពី អ្នកបើកបររថយន្តក្រុង។ គាត់បាន បើកបរពេញ មួយថ្ងៃ ដើម្បីជូនយើង។ ការងាររបស់គាត់ គឺ នាំយើងពី កន្លែងមួយ ទៅកន្លែងមួយ។ បើសិនជាយើង មើលទៅលើគាត់គ្រប់សព្វជ្រុងជ្រោយ គឺថា ជីវិត ពួកយើងស្ថិតក្នុងកណ្តាប់ដៃ គាត់។ ជាចុងក្រោយ អ្វីដែលយើងអាច ប្រាប់គាត់គឺពាក្យថា សូមអរគុណ ពេលយើងចុះដើរមក យើងនឹងឃើញទឹកមុខញញឹមរបស់គាត់។
We usually thank those who are higher than us; when our boss or a customer does something for us, we will definitely say thank you. Let us abolish លុបចោល these differences and treat everyone as equals. After all, aren’t we all part of the same family… The Master certainly treats us as His one family.
ជាធម្មតា យើងតែងតែ អរគុណ ទៅមនុស្សណាដែលគេមានឋានៈខ្ពស់ជាងយើង ឬ អាចជា ថៅកែ ឬជា ភ្ញៀវ ដែលគេជួយយើង ពេលនោះយើងនឹងថ្លែងពាក្យថា អរគុណ។ ឥលូវចូរយងលុចចោល ភាពខុសគ្នារបៀបនេះ និង ចាប់ផ្តើមនិយាយអរគុណទៅមនុស្សទាំងអស់ស្មើរៗគ្នា បើធ្វើអីចឹងបាន យើងមិនក្លាយជាមនុស្សគ្រួសារតែមួយដូចគ្នាទៅហើយ ព្រះគ្រូលោកបានបំពេញកិច្ចការបែបនេះក្នុងនាមជាគ្រួសារទេវតាតែមួយ។
And of course, the main thanks should be going to our Master, who has given us the opportunity to go back to the Lord. And to express gratitude to Him, we have to keep to our promise of the 4 vows we made at the time of initiation, which includes never missing or compromising on our 2.5 hours of meditation.
ជាចំណុចសំខាន់ គឺ ការអរគុណគួរតែត្រូវបាន ប្រើចំពោះ ព្រះគ្រូ ដែលលោក បានប្រទានឪកាស យើងបានត្រឡប់ទៅឋានទេវតាវិញ និងដើម្បីជាការសម្តែងអំណរគុណដល់ ទេវតា យើងត្រូវតែ រក្សាឲ្យបាន នូវ ពាក្យសច្ចារទាំង ៤ ដែលយើងបានសច្ចារពេល បំបួស ដែលក្នុងនោះ រួមមានទាំង ការធ្វើសមាធិ រយៈពេល ២ ម៉ោង ៣០ នាទី ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។
5. Couples easily forget and forgive. បំភ្លេច និង អហោសកម្ម From the Bible, we have all heard Christ speaking of forgiving seventy seven times. What that means is to keep on forgiving. There is no particular number of times to keep forgiving or for that matter, there is no particular number of times in which we are to ask for forgiveness.
ប្តីប្រពន្ធបំភ្លេចនិង អហោសកម្មឲ្យគ្នា ជាការដកស្រង់ចេញពី ព្រះគម្ពីរ ចែងថា យើងទាំងអស់គ្នា បានស្តាប់ឮ ព្រះបនទូល ព្រះគ្រឹស្តស្តីពី អហោសកម្ម ៧៧ ដង ដែលគោលបំណងគឺដើម្បី អហោសកម្ម។ គេមិនដឹងថា មានចំនួនប៉ុន្មានដងដែលត្រូវ អហោសកម្ម ឬ ដែលជួបរឿងរ៉ាវ នោះទេ ក៍មិនដឹងថា ប៉ុន្មានដង ដែលគេសុំឲ្យយើងអហោសកម្មដែរ។
We, on the other hand, pray to the Lord to forgive us for our many sins, and for our misbehaviors towards other people. But we are often not prepared to forgive even the little faults of others. That is what Christ is trying to impress upon us. He says: How can you be forgiven when you have no compassion គ្មានមេត្តា for your own brothers? First you should learn to forgive others, and then ask for the Father’s forgiveness.”
មនុស្សយើង ផ្ទុយពីរឿងខាងលើ តែងតែសុំ ទេវតា អហោសកម្មយើងរាល់អំពើរបាបជាច្រើនរបស់ យើងចោល សុំឲ្យអ្នកដ៍ទៃ អហោសកម្ម រាល់ អាកប្បករិយាមិនល្អរបស់យើង តែយើងមិនបាន ត្រៀមទាល់តែសោះ ក្នុងការអហោសកម្មឲ្យអ្នកដ៍ទៃសូម្បីតែរឿងបន្តិចបន្តួច។ នេះជាអ្វីដែល ព្រះគ្រឹស្តព្យាយាមពន្យល់ ក្នុងន័យថា តើឲ្យគេអហោសកម្មឲ្យយើងបែបម៉េច បើយើងជាមនុស្សគ្មាន មេត្តាផងហ្នឹង? ជាដំបូងញោតិញោមត្រុវតែ អត់ទោស អហសកម្មឲ្យគេសិន បន្ទាប់សឹម យើង សុំទេវតា អហោសកម្មឲ្យខ្លួនយើង។
It is equally important to ask for forgiveness when we have wronged someone. Sometimes, however, we don’t even realize that our words or deeds have harmed or hurt someone. In that case, Huzur explains what we should do in a short answer to a question:
ជាការស្មើរភាពគ្នា យើងអាចសុំការអត់ទោស ពេលយើងសាងកំហុសទៅលើនណាម្នាក់។ ពេលខ្លះ យើងមិនទាំងច្បាស់ផងថា ពាក្យពេជ្ជយើងអាចធ្វើឲ្យគេឈឺចាប់ ឬ ទុក្ខសោក ក្នុងករណីនេះ ព្រះគ្រូ ហ្សូស៊ូ ទូលថា យើងគួរតែផ្តល់ចម្លើយខ្លីៗតបជាមួយសំនួរ។
If you have injured somebody and you are fortunate enough to have forgotten it, it is all right, but generally we never forget what harm we do to others, and if this is weighing on our conscience then we should try to ask for forgiveness. If we have not consciously harmed anybody, then we should try to devote our time to meditation. That also squares up that karma.”
បើសិនជា ញាតិញោមធ្វើឲ្យនណាម្នាក់មានរបួស ហើយ លោកអ្នកមានលទ្ធភាព បះប៉ូវគេ ដើម្បី អហោសកម្ម នោះជារឿង ត្រឹមត្រូវណាស់ តែជាទូទៅ យើងមិនដែលបំភ្លេចអ្វីដែលយើងធ្វើឲ្យគេ ឈឺចាប់ឡើយ តែបើសិនជាគេធ្វើឲ្យខ្លួនយើងឈឺចាប់វិញ គឺយើងទាមទារឲ្យមានការ អហោសកម្ម បើសិនយើង គ្មានចេតនាឲ្យគេឈឺចាប់ទេ យើងអាចរំលឹករឿងនេះ ពេលយើងតាំងសមាធិ ហើយ វានឹងបូកបណ្តាក់ទុកជា ស្តុកនៃផលកម្មរបស់យើង។
Therefore, taking the above passage into consideration, let us at least never miss our meditation so we can cover these short comings…To summarize, we have looked at five different ways in which we can increase our love for one another and they are:
ក្រោយពីបានវិភាគលើខ្លឹមសារខាងលើ យើងសូមសង្ខេបឡើងវិញ ដើម្បីកុំឲ្យភ្លេចពេលតាំងសមាធិ ដើម្បីងាយក្នុងការចងចាំឲ្យខ្ចីៗ ដែលជាសង្ខេប យើងមាន ៥ ផ្លូវដែលយើងត្រូវតែ បន្ថែមដើម្បីបង្កើនសេចក្តីស្រលាញ់រវាងគ្នានឹងគ្នា ដូចមានខាងក្រោមនេះ
1. We should have patience with everyone we meet.
2. We should be helpful and share our good fortune with others.
3. We should always maintain a cheerful outlook on life.
4. We should show our gratitude at every opportunity we can.
5. And finally, we should always be ready to ask for forgiveness and never hesitate to forgive others.
យើងគួរតែអត់ធ្មត់ជាមួយគ្រប់មនុស្សដែលយើងបានជួប
យើងគួរតែ ជួយគ្នា ចែករំលែងគ្នានូវ ទ័យទានផ្សេង
យើងគួរតែ រក្សាឲ្យបានជានិច្ចនូវ ក្តីសុខសប្បាយក្នុងជីវិត
យើងគួរតែសម្តែងការដឹងគុណដល់មនុស្សគ្រប់គ្នាពេលណាមានឪកាស
យើងគួរតែត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ការសុំអហោសកម្ម និង កុំមានការរារែកក្នុងការអត់ទោស ឲ្យអ្នកដ៍ទៃ
A wise physician said, The best medicine for humans in LOVE.
Someone asked, “What if it does not work?”
He smiled and answered – Increase the dose.
តាមគ្រូពេទ្យវ័យឆ្លាត លោកថ្លែងថា ថ្នាំដ័សក្តិសិទ្ធិសម្រាប់មនុស្សគឺ សេចក្តីស្រលាញ់
មានគេសួរថា “ ចុះបើថ្នាំហ្នឹងមិនពូកែសក្តិសិទ្ធិ? “
គ្រូពេទ្យ ញញឹម រួចឆ្លើយតបថា - ចូរបន្ថែម ដូស
Now that we have gone though the theory of why and how to love, its still very difficult for us to practice it naturally. The reason for this is because we have not reached that level of maturity that we are able to see the Lord in each and every person. Huzur very beautifully explains to us that to reach this state, to actually see the Lord in each and everyone, we first have to have love and devotion for Him. To get that love, to get that devotion, there is only one way, and that is to practice our Meditation, Our Bhajan and Simran.
ពេលនេះ យើងបានដឹង អំពី ទ្រឹស្តីថា ហេតុអ្វី បានជាមានសេចក្តីស្រលាញ់ តើសេចក្តីស្រលាញ់ មាន លំនាំបែបណា តែជាការអនុវត្តន៍ យើងនូវតែជូបប្រទៈការលំបាក។ ការលំបាកនេះ ដោយព្រោះថា យើងមិនទាន់ឈានដលកម្រិតមួយ ដែលអាច មើលឃើញ ទេវតា គង់់ក្នុងខ្លួន មនុស្សរាល់រូប និង គ្រប់ៗគ្នា។ ព្រះគ្រុ ហ្សូស៊ូ លោកបានឲ្យជា ឧ. ដ៍ល្អមួយថា ដើម្បិឃើញ ទេវតា ក្នុងខ្លួនមនុស្សគ្រប់ៗគ្នា ជាដំបូង យើងត្រូវតែមានសេចក្តីស្រលាញ់សិន បន្ទាប់យើងមានការបូជា ដល់ទេវតា។ ដើម្បី ទទួលបានសេចក្តីស្រលាញ់ ដើម្បីទទួលបាននូវ ការបូជា វិធីមានតែ ១ គត់ គឺ ការប្រតិបត្តិការតាំងសមាធិ ការប្រមូលអារម្មណ៍មកនៅភ្នែកទី ៣ និងការភាវនាធម៍នៅភ្នែកទី ៣។
In conclusion, let us see what Huzur Maharaji had to say to the UK sangat during his last official meeting in 1964,
ជាការសន្ធិដ្ឋាន យើងសូមមើលទៅលើធម៍ទេសនារបស់ ព្រះគ្រូ ហ្សូស៊ូ មហារាជ នៅ អគ្គេស ឆ្នាំ ១៩៦៤ ក្នុងពេលមានកិច្ចប្រជុំផ្លូវការមួយថា៖
I can only say a few last words – I have nothing more to give in advice. The books are full of the teachings so I can only suggest that everybody should try to love one another. The more you are nearer to each other, the more you will be nearer and dearer to me. The more we are nearer and dearer to each other, the more we are nearer and dearer to the Lord. We should always try to keep this in our minds. We should, in our group meetings, always be in harmony; there should always be love, affection and understanding. Try to help each other. Try to strengthen each others faith; try to strengthen each other on the path. That is the real service we can do.
អាត្មាភាព សូមទូលតែពាក្យពីបីម៉ាត់- ក្រៅពី ធម៍ទេសនាប្រៀនប្រដៅ អត្មាគ្មានអ្វីក្រៅពីនេះឡើយ ក្នុងសៀវភៅ គេមានសរសេរពេញ នូវស្តីពីការ បង្រៀន ដែលសំដៅឲ្យមនុស្សលោកមានការ ស្រលាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ញាតិញោមកាន់តែជិតស្និតជាមួយអ្នកដ៍ទៃនោះ ញាតិញោមកាន់តែ ជិតកៀកបំផុតជាមួយ មនុស្សជាទីស្រលាញ់បំផុត នៃអាត្មាភាពដែរ។ កាលណាយើងលកាន់ក្បែរ កៀកគ្នាជាមួយ មនស្សជាទីស្រលាញ់ គឺ ញាតិញោមកាន់តែកៀកស្និតជាមួយ អង្គទេវតា យើង រាល់គ្នាត្រូវតែព្យាយាមរក្សារឿងនេះជាប់ក្នុងចិត្តជាប្រចាំ។ យើងគួរតែស្ថិតនៅក្នុងក្រុមជំនុំព្រះធម៍ ត្រូវតែ ល្អូកល្អើនជាមួយគ្នា ស្រលាញ់គ្នា យោគយល់គ្នា ចូរព្យាយាមជួយគ្នា ចូរព្យាយាម ពង្រឹងនូវ សទ្ធាជ្រះថ្លាជំនឿដល់គ្នា ចុរព្យាយាមពង្រឹងគ្នាលើផ្លុវព្រះធម៍ ទាំងអស់នេះជាសេវាកម្មពិតប្រាកដ ដែលយើងអាចធ្វើបាន។
I always advise that our group meetings should be open to everybody – our arms should be open to everybody. We should give a warm welcome to whosoever wants to come and join us, but for that, we must develop love and affection within ourselves. That is the only thing which can impress others, the only thing which can welcome others. If there is no love within ourselves, there is no love within our group meetings, I think we are not coming up to the mark that Sant Mat expects from us. So I can only ask you again, as Christ also taught us, “LOVE ONE ANOTHER”.
RADHA SOAMI
អាត្មាភាព បានទូលប្រាបជានិច្ចថា ក្រុមពិភាក្សាព្រះធម៍ គួរតែត្រូវបាន បើកចំហរសម្រាប់មនុស្ស គ្រប់ៗគ្នា- គោលបំណងយើងត្រូវតែបើកចំហរដល់មនុស្សទូទៅ។ យើងគួរតែផ្តល់ការស្វាគមន៍យ៉ាង កក់ក្តៅចំពោះអ្នកណាដែលចង់ចូលរួម និង ចង់មកស្តាប់ព្រះធម៍ តែដើម្បីធ្វើបែបនេះបាន យើងត្រូវ តែបណ្តុះសេចក្តីស្រលាញ់ និងការយោគយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក គឺមានតែវិធីនេះទេ ដែលអាច អង្រួនចិត្តអ្នកដ៍ទៃ មានតែវិធីនេះប៉ុណ្ណោះអាច ស្វាគមនទអ្នកផ្សេងបាន បើគ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ ចំណោមពួកយើងទេ នោះក៍គ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ចំណោមសមាជិកក្រុមដែរ។ អាត្មាភាព គិតថា មិនចាំបាច់ រំលឹកឡោះងវិញអំពី សុទ្ធមាគ៍ា ដែលបានបកស្រាយរឿងនេះទេ។ ដូច្នេះ អាត្មាភាព មានតែ សុំម្យ៉ាងប៉ុណ្ណោះជាថ្មីម្តងទៀត គឺដូចដែលព្រះគ្រឹស្ត ទេសនាទូលថា “ចូរស្រលាញ់គ្នា”៕
RADHA SOAMI
