The Word of God ព្រះពុទ្ធដិកា សង្ឃដីកា

The Word of God ព្រះបន្ទូល ព្រះពុទ្ធដិកា សង្ឈដីកា

កិច្ចសំខាន់ជាងគេ បង្អស់ ១ ចំណោម នានា ក្នុង សាត់ម៉ាត គឺមិនត្រឹមតែអំពាវនាវ ឱ្យមានក្តីសង្ឃឹម និង ក្តីប្រាថ្នាដ៍មុតស្រួច តែនៅមាន ផ្តល់ចំណោះដឹងជាមូលដ្ឋានទៀត-វិទ្យាសាស្ត្រស្តីពី តក្កវិទ្យា និង ហេតុផល-ដែលកំពុងតែមានតម្លៃខ្ពស់ពេលបច្ចុប្បន្ន។ ថ្ងៃ ដែលមនុស្សម្នា គិតថា គួរ តែទទួលយកនូវ លទ្ធិតាមសៀវភៅ ឬ បុព្វជិត បានកន្លងផុតទៅ។ សព្វថ្ងៃ ដើម្បីយល់ស្រប ទៅលើ បញ្ញា លើប្រព័ន្ធ ឬ វិធីសាស្ត្រជាន់ខ្ពស់ស្តីពីស្មារតី គឺត្រូវតែមានការ យល់ថាពិត ជា ត្រឹមត្រូវជាទូទៅសិន។

ពឹងលើចំនុចនេះ ដែលការបង្រៀនរបស់សត្តបុគ្គលតែងតែអំពាវនាវច្រើនបំផុត។ ផ្លូវ នេះមិនត្រឹមតែមានភាពពិតប្រាកដ តែពេលជាមួយគ្នានេះ វិទ្យាសាស្ត្រក៏គាំទ្រដែរ។ សម្រាប់អ្នកស្វែងរកធម៍ និងអ្នកត្រៀមរួចជាស្រេចដើម្បីទទួលធម៍ គេរីករាយជានិច្ចជាមួយ រាល់ សំនួរ ដែលចេញពីហេតុផល។

សៀវភៅជាច្រើនបរិយាយពីព្រះដ៍ពិត តែមិនបានបរិយាយពីវិធីណាឱ្យច្បាស់ប្រាកដ ដើម្បីគេអាចតាំងអារម្មណ៍ឱ្យ ខ្ពស់ដល់ចំនុចកំពូលក្នុងជីវិតរបស់គេ។ មានតែព្រះគ្រូដ៍ពិត ឬមានតែ សត្តបុគ្គល ដែលមានចំណេះដឹង និង វិធីសាស្ត្រនេះ។ មានតែ លោក ទេ ដែល មានកូនសោរសម្រាប់បើកទ្វារ មហាអាថ៍កំបាំងនេះ។

អស់ពេលច្រើនសតវត្សដែលមនុស្សម្នាត្រូវគេ ប្រាប់ថាខ្លួន ជាព្រះវិហារនៃព្រះរស់-បន្ទូល ឬ ណាម។ ដូចមានចែង ក្នុងព្រះគម្ពីរ  “ដឹងទេ ថាអ្នកជាវិហារនៃព្រះ និង ព្រះវិញ្ញាណសណ្ឋិតនៅជាមួយអ្នក?” តែតើគេត្រូវចូលក្នុងព្រះវិហារនោះ ជួបព្រះបែបម៉េច នៅតែ ស្ថិតជាបញ្ហាដ៍មហិមារសម្រាប់ បថុចជន។ ព្រះគ្រូពិត បង្រៀនពីវិធីសាស្ត្រនេះ និងផ្តល់ ឱ្យសាវគ្គ របស់លោកនូវកូនសោរ និងជម្រុញឱ្យ គោះទ្វារ បើកទ្វារ និងចូលទៅខាងក្នុង។

ពេលណារឿងនេះជាការពិត អ្នកចាប់អារម្មណ៍អាចប្រតិបត្តិដោយខ្លួនគេ មិនមាន ភាពខុសគ្នារវាងទ្រឹស្តីអ្នកកាន់ សាសនា អ័រតូដុក និងការបង្រៀនរបស់សត្តបុគ្គល។ អ្នកទាំង ឡាយណាស្វែងរកធម៍ គួរតែប្រាកដក្នុងចិត្ត និងមិនគួរមានចិត្ត ថ្នាំងថ្នាក់ជាមួយការ រកឃើញទាំងនេះ។ វិទ្យាសាស្ត្រនេះកើតឡើងក្រោយការពិសោធន៍របស់មនុស្ស ជួយួផ្តល់ ជាពន្លឺបន្ថែម គឺមិនពាក់ព័ន្ធជាមួយ ព្រះវិហារគ្រឺស្ត ឬអង្គការណាឡើយ។ ដូច្នេះគេមិន ចាំ បាច់បោះបង់ចោល សាសនាមួយ មកចាប់យកការ បង្រៀនរបស់ សាត់ម៉ាត ឬ មកបួស ឡើយ។

ធាតុពិត និងសំខាន់ នៃការបង្រៀប សាត់ម៉ាត គឺដូចគ្នាជាមួយមេបង្កេតសាសនាផ្សេងៗលើលោកដែរ។ តែឆ្លងកាត់ ពេលវេលា និង ដោយសារតែការបកប្រែ ព្រមជាមួយ ការផ្លាស់ប្តូរនានា ដោយសាវគ្គ ដោយអ្នកគ្រប់គ្រងសាសនា និងិមនុស្ស ផ្សេងទៀត គោលគ្រឺះនៃអ្នកបួស ដែលជា មនុស្សព្រះ ត្រូវបានបាត់បង់នូវធម៍វិន័យ និងមានការ បក ស្រាយ ខុស។

ដំបូង គេត្រូវចូលសាសនា ដែលជាមធ្យោបាយអាចឱ្យមនុស្ស មានទំនាក់ទំនង ជា មួយ ព្រះបិតា និងព្រះបង្កើត។ វិទ្យាសាស្ត្រពិតរបស់ព្រះគ្រូគឺធ្វើតាមរយៈ ព្រលឹង និងការរំដោះ ព្រលឹងចេញពចិត្ត និងបញ្ហានានាចាប់ពីពេលនេះតទៅ មិនរង់ ចាំដល់ជាតិក្រោយ។ សម្រាប់អ្នកត្រៀមរួចរាល់ ដើម្បជួបួជាមួយព្រះ គ្រាដែលគេនៅកំពុងមានជីវិត គឺគេអាច ធ្វើទៅបាន។ វិធីសាស្ត្រផ្តល់ដោយព្រះបង្កើត ដើម្បីរំដោះ និង សង្គ្រោះ បថុចជន គឺមិន ប្រែប្រួល និងនៅតែរក្សាដូចៗគ្នាទាំងអស់។ វិធីនេះ មានបំណង ឱ្យមានការជួបជុំ រវាង ព្រលឹង ជាមួយ ព្រះបន្ទូល ឬ ព្រះវិញ្ញាណ ថាមពល ជីវិត និងក្តីស្រលាញ់ចំពោះព្រះឧត្តម។

សំដៅលើពាក្យ “ព្រះបន្ទូល” លោក សាំង ជន  អធិប្បាយដោយពាក្យថា “ដំបូងមាន ព្រះបន្ទូល ហើយព្រះបន្ទូល គឺនៅជា មួយព្រះ ហើយព្រះបន្ទូលនោះគឺជាព្រះ” ដូចគ្នា គឺដំបូងឡើយមានតែព្រះ។ អ្វីៗទាំងអស់បង្កើតឡើងដោយព្រះ គ្មានព្រះ គឺគ្មាន អ្វីៗទាំងអស់”។

ទីនេះ លោក សាំង ជន ធ្វើការអធិប្បាយយ៉ាងច្បាស់លាស់ថា អ្វីដែលគេហៅថាជា “ព្រះបន្ទូល” គឺជាសំដៅទៅ លើព្រះ គឺជាអ្នកបង្កើតចក្រវាឡ។

ដើម្បីកាន់តែយល់ច្បាស់ពីអត្ថាធិប្បាយនេះ អត្ថន័យជាក់លាក់នៃពាក្យថា ព្រះបន្ទូល ត្រូវតែវែកញែក។ វាមិនមែន ជាពាក្យដែលគេអាច សរសេរបាន ឬនិយាយបាន ដូច ដែលគេធ្លាប់តែឮជាទូទៅឡើយ ឧទារណ៍ដូចជា សៀវភៅធម៍។ វាគឺជា ថាមពល ចាកំលាំង បង្កើតនៃព្រះដ៍ឧត្តមក្នុងបរិបទដ៍ខ្លាំងក្លាបំផុត។ មូលដ្ឋានគ្រឺះនៃ ព្រះដ៍ពិត នេះត្រូវបានគេ បង្រៀនទៅដល់ មនុស្សព្រះ និង ដល់ក្រុម អ្នកចំលងធម៍ តាំងពីគ្រាដំបូង។

ព្រះដ៍អមតៈបច្ចុប្បន្ន ជាប្រធាន ជាកំលាំងគ្រឹះ និងជា កំលាំងចលករ សម្រាប់រាល់អ្វីៗទូទាំងចក្រវាឡ។ គឺព្រះអង្គ ឯង ជាអ្នកខ្លែងធ្វើជា កំលាំងរលកវិញ្ញាណ ដែលសាយភាយទូទាំងចក្រវាឡ ហើយនៅពេលជាមួយគ្នាក៍នៅបានធ្វើជា សម្លេង ម្តងហើយ ម្តងទៀត ចូលទៅក្នុងសត្វលោកទាំងពួង។ នេះជាកំលាំងទេពដែលបញ្ចោញដើម្បីបង្ហាញ។ តាមរយៈ ថាមពលដ៍ខ្លាំង ក្លានេះ ចក្រវាឡនានាត្រូវបានបង្កើត ត្រូវបានថែរក្សា និងកំពុងមានជីវិត។ តាមរយៈការសាយភាយនៃព្រះបន្ទូល ព្រះទ្រង់ បញ្ជូន ជីវិតសត្វលោក រាប់ពាន់លាន គឺ អាស្រ័យលើទ្រង់។ ជីវិតសត្វលោកទាំងនោះ ទៅទទួលយកនូវ រូបរាង ខាងក្រៅគ្រប់ ប្រភេទ ទាំងអស់។

ដូចនេះ ព្រះបន្ទូល គឺជា ជីវិតដ៍សំខាន់ និងមានតម្លៃជាពន់ពេក។ ព្រះបន្ទូលចេញពី ព្រះបង្កើត ដែល ទ្រង់ផ្តល់ដល់ គ្រប់ព្រលឹងក្នុងទូទាំងចក្រវាឡ។

ជាសរុប គេអាចនិយាយថា បើគ្មានជាជួបជាមួយ វិញាណ ឬគ្មានជាជូនដំណើរ ពីព្រះបង្កើតដ៍ឧត្តម តាមរយៈ ព្រះបន្ទូល ឬ តាមរយៈព្រះសំលេង គេគ្មានការរីចចំរើនឡើង។ ក្រៅពីនេះ គេមិនអាចរកឃើញព្រះបន្ទូល និងមិនអាចស្តាប់ឮ លុះណាគេបានទទួល ការ បំបួស ដោយព្រះគ្រូកំពុងមានជីវិតដ៍ពិតប្រាកដ មិនថាគេប្រឹងសិក្សាយ៉ាងណា មិនថាគេ មានវប្បធម៍ បែបណា មិនថាគេមាន បញ្ញាបែបណាឡើយ។ ពោលគឺមានតែ ព្រះបន្ទូលតែ មួយគត់ដែលជា មធ្យោបាយដើម្បីរំដោះ និង សង្គ្រោះ។ ថាមពលនេះប្រើសម្រាប់តែតែ រំដោះ ព្រលឹងចេញពីក្រញ៉ាំដៃនៃកងចក្រវាលវដ្តសង្សា និង រំដោះជារៀងរហូត ចេញពីភាព ជា ទាសករនៃការកើតស្លាប់៕

The Word Of God

One of the most interesting facts in Sant Mat teachings is that it not only appeals to one’s highest hopes and aspirations, but also holds its own on the basis of intellect - the logical and scientific reasoning power - which is so highly prized today. The days are gone when thinking people would accept almost any doctrine on the authority of a book or a priest. Today, to be accepted by the intelligentsia, any system or method of spiritual advancement must satisfy rational intelligence.

It is exactly at this point that the teaching of the saints make their strongest appeal. The path is not only realistic, but scientific at the same time. For those who are seeking and are ready , it satisfies every question raised by the power of reasoning .

Many books give hints of the Truth, but they do not describe any definite method by which one can rise to the highest consciousness during this life. Only the true masters or saints have the knowledge and the method. They alone hold the key that unlocks the gates of the great mystery,

For many centuries men have been told that they themselves are the temples of the living God - the Word or Nam. As cited in the Bible: "Know ye not that ye are the temple of God, and the Spirit of God dwelled in you?" But exactly how to enter the temple and meet God has been a constant dilemma for mankind. The perfect Masters, however, teach this method and give their disciples the key to the temple and urge them to knock, open the door, and enter.

While this is true, as any interested person can ascertain for himself, there is no contradiction between the basic precepts of orthodox religions and the teaching of the Saints. Those who are seeking should bear this in mind and not permit any dogmatic or preconceived ideas to interfere with their investigation. This science is supplement to what people already have, irrespective of what church or organization they may belong to; giving them additional light. Therefore, one does not have to give up one’s religion in order to find out about Sant Mat or to be initiated into it.

The essential truth or principles of Sant Mat are the same as those taught by the founders of all the world's religions. But during the course of time and because of the interpretations and changes made by many hundreds of scholars , theologians and others , the core teachings of the initiators, who were indeed God-men, have been lost in a maze of distortions and misinterpretations.

In the beginning, each path before taking on the face of an organized religion was a means of communion between man and his Divine Father and Creator. The spiritual science of the perfect Masters deals exclusively with the soul, and gives it freedom from mind and matter here and now, instead of in the life after the physical death. It makes it possible to those who are ready now to contact and commune with God while they are living on this earth. The method ordained by the Creator to bring redemption and salvation to mankind is unchanged today and has always been the same. It aims at the union of the soul with the Word or Holy Spirit, the power, life and love of the supreme Lord.

Concerning 'the Word of God ', Saint John commences his gospel with the words: "In the beginning was the Word and the Word was with God, and the Word was God. The same was in the beginning with God. All th ings were made through Him; and without Him was not anything made that was made."

Here Saint John cl arl y states that something which is called 'the

Word' is identical with God, the Creator.

To further comprehend that statement, the true meaning of the Word of God must be grasped. It is not a spoken or written word, as is commonly supposed, such as for example, a scriptural book. It is a power, the creative force of the supreme Lord God in dynamic action. This fundamental Truth has been advocated by holy men and spiritual adepts since the beginning of time.

This eternal divine current is the chief and basic force and factor in the universe. It is God Himself continuously pouring Himself out in waves of spiritual energy that vibrate throughout the universe and at the same time resound within every living creature. It is divine energy in the actual process of manifestation.. Through its dynamic power, the universes were created and are now sustained and kept in being. Through the mighty vibrations of the Word, the Creator sends out streams of life to the billions of beings who are dependent upon Him. These streams of life reach out to the outermost bounds of all creation.

Thus , the Word is the cardinal current of spiritual life, and its very essence. It.is flowing out from the Creator to every soul in the cosmos. This spiritual current is also the means by which the Creator will ultimately bring each and every soul back to Himself.

In conclusion, it may again be emphasized that without the conscious contact or companionship of the supreme Creator through the harmonies of His Word or sound current, there can be no real progress. Furthermore, the Word cannot be discovered and heard until one is initiated into it by a living perfect Master, no matter how learned, cultured or intelligent one may be. The Word, moreover, is the only means of redemption and salvation. Its power is the only power that can free the soul from the captivity of the cycle of birth and death and eternally emancipate it from the slavery of reincarnation. <>

ព្រះបន្ទូល/ពុទ្ធឪវាទគឺជាព្រះ

     The Word Is God

កាលដំបូងឡើយមាន ពុទ្ធឪវាទ ពុទ្ធឪវាទ

មានក្នុងព្រះពុទ្ធអង្គ ហើយពុទ្ធឪវាទគឺជាព្រះ

Bible, John II:1-4

សេចក្តីដូចបានចែងមកពីខាងលើ គឺមានក្នុងព្រះគម្ពីគ្រឹស្តសាសនា ដែលសរសេរដោយព្រះគ្រូ St. John ប្រហែលជាទ្រឹស្តីដែលមានបកស្រាយច្រើនជាងគេបង្អស់ស្តីអំពី ព្រះបន្ទូល (ពុទ្ធឪវាទ)។ ព្រះរាជបន្ទូល គឺដូចដែលបានបរិយាយដោយព្រះបរមគ្រូ គឺមាននៅ គ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលា ជាព្រះរាជបន្ទូលបង្កើតសត្វលោក និងថែរក្សាសត្វលោក ដែលបង្កើតដោយព្រះអង្គឯងដ៍ប្រសើរ។ សត្វលោកភាយចេញមកពីព្រះបង្កើត មានរូបរាង ដូចសព្វថ្ងៃ ឬដូចជារលកសម្លេងភាយចេញមកពីព្រះមានមិនដាច់ កើតមាននៅគ្រប់ទាំង សត្វលោកមានជីវិត និងរបស់របរគ្មានជីវិត។

 រាល់ជីវិតទាំងអស់ រាល់សកម្មភាពទាំងអស់ សុទ្ធតែចេញមកពីព្រះរាជបន្ទូល។ ព្រះរាជបន្ទូលគឺជាកំលាំងស្នូលង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងចក្រវាឡ។ ព្រះរាជបន្ទូលប្រដិស្ថានទៅ តាមគ្រប់រូបរាងផ្សេងៗគ្នា តែព្រះរាជបន្ទូលនេះតាមច្បាមនាំយកព្រលឹងទាំងនោះត្រឡប់ ទៅកាន់ឋានទេវតាវិញ រាល់សត្វលោកគឺមានធាតុ ទេវតា សណ្ឋិតនៅខាងក្នុង ជាធាតុគ្រឹះនៃថាម ពលព្រះ។ ព្រះរាជបន្ទូល/ធាតុព្រះ លាក់កំបាំង តែមានសកម្មភាពរស់រវើកក្នុងជំហាននាំត្រឡប់ទៅវិញនូវរាល់ធាតុទេវតាទាំងអស់។

ព្រះបង្កើតចក្រវាឡទាំងមូល

ព្រះបង្កើតជាភ្លើង ជា ពន្លឺដល់សត្វលោក

Shams-i-Tabriz

កំលាំងខ្លាំងមហាសាល ព្រះរាជបន្ទូល គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃវិទ្យាសាស្រ្តសម្រាប់ព្រះគ្រូ ទ្រឹស្តីនោះគឺជាគ្រឹះទូទាំងសម្រាប់ព្រះបរមគ្រូ ក្នុងការទេសនាប្រៀនប្រដៅ និងសម្រាប់ប្រើ ក្នុងការវែកញែកវិភាគសម្រាប់គ្រប់រឿងទាំងអស់ក្នុងឆាកជីវិត។ ជាស្នូលដំបង ដែលព្រះបរមគ្រូដ៍មហាប្រសើរដឹងច្បាស់ជាងគេ។

ប្រៀបប្រដូចជាចរន្តអគ្គីសនីនៅលើអាកាសដែរ ព្រះរាជបន្ទូល ឬ ព្រះវិញ្ញាណ បន្សាយក្នុងចក្រវាឡទាំងមូល គ្រប់ពេលគ្រប់វេលា គ្រប់រូបបុគ្គលនានា គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលព្រះបានបង្កើតឡើង។ នាពេលថ្មីៗនេះ ខាងវិទ្យាសាស្រ្តគេបានរកឃើញថា មានកំលាំងថាមពលព្រះគ្រប់ទីកន្លែង គ្រប់អាតូមជាធាតុតូចល្អិតៗ ក្នុងទូទាំងមហាចក្រវាឡ។ តាមលោក Einstein គាត់បង្ហាញថា គ្រប់អង្គ គ្រប់ធាតុ សុទ្ធតែមានធាតុព្រះ ខុសគ្នាតែទម្រង់ រាងរៅ។ បណ្តាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត លែងមានការពិភាក្សាគ្នាអំពី ថាមពលព្រះជាបន្តទៀត។ ពួកគេទទួលស្គាល់ការពិត ដូច្នេះបានជាមានគ្រប់ធាតុទាំងអស់ក្នុងអាតូមនីមួយៗ ដែលអាតូមនៅះគឺមានផ្ទុកធាតុព្រះដ៍គ្មានព្រំដែន។

គ្រប់អ្វីទាំងអស់មានលើអាណាចក្រនេះ គឺសុទ្ធតែមានថាមពលព្រះ សុទ្ធតែមាន កំលាំងកំលាំងបំភាយចេញពីមួយទៅមួយ សូម្បីដុំថ្មី សូម្បីផ្ទាំងសីលាក៍មានធាតុព្រះ ក៍មាន ព្រលឹងព្រះក្នុងនោះដែរ តាមន័យនេះដែរ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានបកស្រាយយ៉ាងគ្រប់គ្រាន់ ដូចគ្នាជាមួយនឹងទឹកមួយស្លាបព្រាកាហ្វេរ ក៍អាចរសាត់បានរាប់សិបគីឡូម៉ែត្រពីផ្ទៃសមុទ្រ ទៅកំពូលភ្នំ អេហ្វ្រេស /ភ្នំហេមពាន្ត/ភ្នំហិម៉ាល័យា។

ក្នុងការធ្វើគ្រាប់បែកអាតូមិច អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត រកឃើញមានធាតុព្រះ ឬព្រះរាជបន្ទូល ជាការពិតពួកគេមិនជឿនៅឡើយទេ។ ពួកគេមួយចំនួនជឿថាមានធាតុព្រះដ៍អាថ៍កំបាំង ក្នុងដំណើរការធ្វើ អាតូមិក នោះ។

ធាតុព្រះក៍ជាកំលាំងមានក្នុងខ្លួនយើងផងដែរ ជីវិតទាំងអស់សុទ្ធតែមកពីកំលាំងជា ថាមពលព្រះនោះឯង។ ធាតុព្រះជាកំលាំងស្នូល ជាធាតុមាននៅគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។គ្រប់ជីវិត សុទ្ធតែមានធាតុព្រះ។ គ្មានអ្វីមួយ គ្មានអង្គធាតុណាមួយ បង្កើតឡើងក្នុងលោកនេះ ដោយគ្មានកំលាំងថាមពលព្រះក្នុងនោះឡើយ។ ព្រះ គឺជាជីវិត គ្មានព្រះ គឺគ្មានអ្វីៗទាំងអស់ គ្មានអ្វីមួយអាចរស់បានសូម្បីមួយវិនាទីដោយគ្មានធាតុព្រះ។

ព្រះរាជបន្ទូលគឺជាស្នូល

គ្រប់ធាតុទោះមើលឃើញ ទោះមើលមិនឃើញក្នុងចក្រវាឡ

មានធាតុព្រះសណ្ខិតខាងក្នុង

គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់បង្កើតដោយព្រះរាជបន្ទួល/ព្រះរាជអោងការ.

តាំងពីយូរយារ មានព្រះរាជអោងការ ពេលនេះមានព្រះរាជអោងការ

ព្រះរាជអោងការនូវតែសណ្ឋិតជាដំណាងឲ្យព្រះសច្ចៈដ៍គ្រឹមាំ The Basic Reality

Maharaj Sawan Singh Ji

ព្រះពុទ្ធអង្គដ៍មហាប្រសើរគង់ក្នុងបេះដូងយើងរាល់គ្នា គង់ក្នុងឈាម ក្នុងសរសៃឈាមនៃយើងរាល់គ្នា។ ដង្ហើមរបស់យើងគឺជាព្រះ ខ្យល់ អាកាស សុទ្ធតែជាព្រះ។ ដូច្នេះគឺថា ព្រះសណ្ឋិតក្នុងខ្លួនយើង និងក្នុងអ្វីៗទាំងអស់។ ព្រះនៅជិតជាងអ្នកណាៗទាំងអស សូម្បី មុនពេលយើងនិយាយក៍ព្រះឮដែរ។ កាន់តែច្បាស់ដូចមានចែងក្នុងកំណាព្យខាងក្រោមនេះ ដែលសរសេរដោយ Tennyson  ដូចមានសេចក្តីថា៖

យើងនិយាយទៅកាន់ព្រះ ព្រះមានបន្ទូលតបយើងវិញ

មានព្រះមានព្រលឹង យើងអាចនិយាយបាន

អ្នកជិតយើងជាងគេបង្អស់គឺព្រះ

ព្រះនៅសណ្ឋិតជិតជាង ដៃ ជិតជាង ជើង

អ្នកណាបានឮសូរសម្លេងព្រះដ៍គ្មានឈ្មោះ នោះគឺជាសម្លេងព្រះ

ព្រះគង់ក្នុងព្រះវិហារ គឺក្នុងខ្លួនយើងផ្ទាល់នេះឯង។

យើងមានសំណាងបាននៅជិតព្រះបំផុត ដែលមិននឹកស្មានដល់។ អ្វីដែលត្រូវការចំា បាច់គឺមានពិសោធន៍ជាមួយព្រះ អ្នកណាចង់បានជួបព្រះផ្ទាល់ត្រូវរៀនសូត្រតែពីអ្នកណា ដែលដើរតាមផ្លូវព្រះបរមគ្រូ។ ផ្លូវព្រះបរមគ្រូ មានគោលបំណងជាសំខាន់នាំយើងទៅជួប ជាមួយព្រះរាជបន្ទូល នាំយើងទៅចាប់កំណើតនៅឋានលើ ជាឋានកំណើតដើម។

កាលណាពេលវេលាមកដល់ អ្នកមានបុណ្យនឹងរកឃើញអាឋ៍កំបាំងក្នុងខ្លួនគេផ្ទាល់ ក្នុងជីវិតផ្ទាល់ គេនឹងមានសេចក្តីស្រលាញ់ នឹងមានគតិបណ្ឌិត មានកំលាំងថាមពល និងមានសេចក្តីស្ងប់ជាសន្តិផ្តល់ដោយព្រះ។ សរុបមកវិញ គឺសំដៅថា ព្រះរាជបន្ទូល ឬ ព្រះរាជអោងការ៕

The Word Is God

In the beginning was the Word, and the Word

was with God and the Word was God.

Bible, John II:l-4

This statement in the Bible made by St. John, is probably among the most revealing in describing the divine Word of God. The divine Word, as explained by the Masters, is the omnipotent and omnipresent, creative and sustaining spiritual power of the supreme Lord. Emanating from the Creator in the form of a current or wave of spiritual vibrations of immeasurable energetic intensity, it flows outwards continuously permeating and pervading all worlds all created objects and beings.

All life and activity emanate from the divine Word. It is the one basic power of the universe. It shows itself in the form of many apparently different forms of energy, but trace them back to their original source and they are all found to be fundamentally one ­the dynamic power of God. It dwells hidden, but supremely active, at the back of all energy.

The Word createth the whole universe

And to all lights giveth it birth.

Shams-i-Tabriz

This great power, the divine Word of God, is the basic factor in the spiritual science of the Masters. It is the very foundation of all true Masters' teachings and the principal aspect that distinguishes their method of spiritual development from all others. It is the one certainty by which a genuine Master may be known.

Like electricity in the air, the Word, or the Holy Spirit of God, is spread out through the universe and is immanent in every individual and in every created thing. In recent years, scientists have found that energy exists everywhere and is present in every atom of matter throughout the universe. Einstein showed that matter and energy are actually only different forms of the same thing. Scientists no longer talk about matter and energy separately. They are identical, and this is so because all matter is made up of atoms that contain the boundless energy of God.

Everything that exists in the material world is energy, electric vibration in one form or another. Even the very stones and rocks are interpenetrated by the God-life of their atoms. So tremendous is this power that according to the scientists, enough of it locked up in a teaspoonful of water is capable to raise a load of five million tons from sea level to the top of Mount Everest.

In making their atomic discoveries, the scientists have found God in action, or the Word of God, in all matter though they do not yet realise this fact. Some among them have stated their belief that •this tremendous energy is the mysterious power of God.

The Word is also our own very life force, for all life comes from it. It is the very essence and being of all things, the life of all that lives. There is not a living creature in all the material worlds that does not derive its life and energy from this life current. For God is life, and without Him, nothing could live for a single moment.

The Word is the foundation on which the whole

visible and invisible structure of the universe is

 resting. Everything has sprung from this Word....

The Word has been ... now is ... and always will be

the Basic Reality.

Maharaj Sawan Singh Ji

The Supreme Being is the beating of our hearts, and the blood that pulses through our veins. He is our breathing, and the air that we breathe. Thus, God dwells within us and is our very essence. He is so near that He hears our feeblest whisper even before we speak. It was this truth that inspired the poet, Tennyson, when he wrote:

Speak to Him, thou, for He heareth,

And spirit to spirit can speak,

Nearer is He than breathing,

Closer than hands and feet.

If thou wouldst hear the Nameless and wilt dive,

Into the temple cave of thine own self

We are as close to God as we ever shall be. All that is needed is to realise this by experience. And this is made abundantly possible for those who follow the path of the Masters. The ultimate purpose is to contact and connect with this Word and to be borne upward by it to our original home.

When the time comes, man will find that in the mysterious depth of his own being there resides the life, love, wisdom, power and peace of God. In short, the divine Word of God. <>

ទេវតា/ព្រះគឺជា អនាម

The Lord is Nameless

សុទ្ធនាម មានន័យថា “ នាម ពិត” ឬហៅថា ព្រះឪង្កា ព្រះ/ទេវតាគឺគ្មាននាមគ្មានឈ្មោះឡើយ តែសាវគ្គរបស់ទេវតាព្យាយាមដាក់ឈ្មោះទេវតារាប់មិនអស់។ នាមឬឈ្មោះទាំងអស់នោះ គឺមាននិយមន័យ អាចឲ្យគេពិពណ៍នាបាន អាចសរសេរ ស្តាប់ និង និយាយបាន ឈ្មោះឬនាម ទាំងអម្បាលមាននោះបញ្ជាក់អំពីកិតិ្តគុណកម្រិតណាមួយនៃអង្គទេវតាដ៍អនន្ត។ គេហៅនាមព្រះថាជាព្រះបង្កើត ដោយសារព្រះអង្គបង្កើតសត្វលោក គេហៅទេវតាថាជាព្រះករុណា Merciful ដោយសារទេវតបង្ហាញអំពី មេត្តាករុណ។

នៅគ្រប់ភាសាសុទ្ធតែង មានបង្កប់ន័យ អង្គទេវតាក្នុងនោះ និងសុទ្ធតែអាចផ្លាសប្តូរប្រែប្រួល តែ ព្រះសុទ្ធ SAT (ព្រះសច្ចៈ) គឺមិនប្រែប្រួលឡើយ គ្រប់គ្រាន់ពេញលេញអង្គឯង និងមានអាយុ ជានិរន្តអស់កាល។ សុទ្ធនាម គឺជាអង្គដែលមិនប្រែប្រួល ជានាមកម្មសិទ្ធិនៃអង្គទេវតាដែលសច្ចៈ ជានិច្ច និងគ្មានការផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ ព្រះសច្ចៈនាម គឺសំដៅលើព្រះរាជឪង្ការនៃអង្គទេវតា ដែលជា កម្លាំងទេពដ៍គ្មានការចាប់ផ្តើម ក៍គ្មានទីបញ្ចប់។ ឈ្មោះទាំងឡាយណាដែលគេបង្កើតឡើងមកវា ស្ថិតក្នុងពេលវេលាណាមួយ តែព្រះនាមទេវតាវិញគឺគ្មានអ្នកណាបង្កើតឡើងមកទេ គឺជានាមព្រះ អនន្ត ដូចដែលគូរូ អាចានដេវ ទូលយ៉ាងដូច្នេះថា៖

ពិពណ៍នានាមអង្គទេវតាតាមអណ្តាត

តែសុទ្ធនាមដ៍ពិតនៃអង្គទេវតាចាស់ជាងអាយុអណ្តាត

ព្រះណាម Nam គឺជាធាតុទេពដែលបំភាយជ្រាបចូលគ្រប់់អ្វីៗសព្វយ៉ាង ជាធាតុដែលកើតមកគ្មានហេតុ គ្មានកំលាំងចលករ គ្មានហេតុផលផ្ទុយគ្នា គឺជាអង្គព្រះសច្ចៈដែលទ្រទ្រងគ្រប់ សត្វលោកទាំងពួង ដូច្នេះសុទ្ធនាម/នាមពិត គឺមិនអាចបំបែកវែកញែកខុសគ្នាជាមួយអង្គទេវតា។ ណាម ឬ វើត (ព្រះនាម ឬព្រះឪង្កា)គឺជាថាមពលទេពបង្កើតសត្វលោក ទ្រទ្រង់ នឹងដឹកនាំចក្រ វាឡទាំងមូល គ្រប់អ្វីសព្វយ៉ាងកើតមានដោយសារថាមពលព្រះណាម។

គិត ដឹង យល់ ភាវធម៍កើតចេញពីព្រះណាម

ព្រះណាមទ្រង់ទ្រង់បង្កើតមេឃ និងក្រោមមេឃ

ព្រះណាមបន្សាយភាពដល់គ្រប់ទាំងចក្រវាឡ

ព្រះណាមឬ ព្រះវើត ជាព្រះសច្ចៈដូចមានចែងក្នុងគម្ពីរ Bible ស្រាប់ថា៖

ដំបូងឡើយមានព្រះវើត  ព្រះវើត នៅជាមួយអង្គទេវតា

ព្រះវើតគឺជាអង្គទេវតា ព្រះវើតមានអាយុ

ស្នើរនឹងព្រះជន្មានៃអង្គទេវតា

អ្វីៗសព្វសត្វលោកកើតដោយអង្គទេវតា គ្មាន

អង្គទេវតាអ្វីសព្វយ៉ាងគ្មានកំណើត

ក្នុងអង្គទេវតាម មានព្រលឹង

ព្រលឹងគឺជារស្មីពន្លឺនៃមនុស្សលោក។

John (1: 1-4)

ព្រះណាម ឬ ព្រះវើត គឺមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង មាននៅគ្រប់អ្វីៗសព្វយ៉ាង គ្រប់សត្វលោកមានរំញ័រនៃព្រះណាម នៅចន្លោះភ្នែកកណ្តាលមាន ព្រះសូរតន្រ្តី Melody និងមានព្រះរស្មីដ៍មាន ព្រះពរ Blissful Light គ្រប់អង្គព្រះបរមគ្រូសុទ្ធតែមានធាតុព្រះណាមដូចពោលខាងលើ ព្រះគ្រូ គូរូណាណាក រៀបរាប់ថាមាន ក្នុងខ្លួនយើងមានព្រះពន្លឺ ក្នុងព្រះពន្លឺនេះមានព្រះសម្លេងព្រះតន្រ្តី

ការតាំងសីលធ្វើធម៍ពិតប្រាកដ true devotion ត្រូវតែចាប់ផ្តើមចេញពីការជួបជាមួយព្រះ ពន្លឺ និងព្រះសម្លេងទេពជាមុន។

កាលចិត្តជួបព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍

ចិត្តផ្តាច់ចេញពីលោកិយលែងងប់ងុល

ក្នុងខ្លួនមនុស្សលោកនេះមានព្រះពន្លឺ

ព្រះពន្លឺជ្រួតជ្រាបចូលគ្រប់កន្លែង

សម្លេងព្រះធម៍ពីឋានសួគា៍

នាំយើងឡើងដល់ឋានអង្គទេវតា

ព្រះគ្រូ Paltu ពេលគ្រាពោលសំដៅ ព្រះពន្លឺ និងព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន ថាជាធាតុនៃ ព្រះណាម ដោយទូលថា៖

ក្នុងខ្លួនមនុស្សលោកមានមេឃ មានជញ្ជាំង

ក្នុងខ្លួនមានផងដែរនូវចង្កៀង

ដុតបំភ្លឺពេញ ៦ រដូវកាលនិងទាំង ១២ ខែ

អំពូលចង្កៀងនេះឆេះទាំងយប់ ឆេះទាំងថ្ងៃ

មានតែអ្នកណាឡើងមានសំណាងបានជួបព្រះគ្រូ

មានសំណាងបានឃើញព្រះពន្លឺ

អ្នកណាគ្មានព្រះបរមគ្រូ

ដូចជាមនុស្សម្នាក់នៅម្ខាងជញ្ជាំង

អ្នកមានព្រះពន្លឺបំភ្លឺឃើញទាំងព្រះតន្រ្តីយ៍

ជាមនុស្សមានរស្មីពន្លឺភ្លឺត្រចេះត្រចង់

អាចសណ្តាប់យល់់បានពីព្រះធម៍

តែអ្នកផ្សេងធម្មតាៗគ្មានវាសនាស្តាប់ព្រះធម៍ឡើយ។

គ្រាទូលសំដៅព្រះធម៍ ព្រះពន្លឺកាលគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្តិ មានបន្ឌូលដូច្នេះថា៖

ពន្លឹនៃរូបកាយមនុស្សសំដៅភ្នែកទាំងគូរ

បើជាណាភ្នែកទេវតាតែមួយអង្គ ខ្លួនប្រាណទាំងមួលភ្លឺចិញ្ចែង

ព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្តិ នូវបានសំដៅទៅសម្លេងព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនដូច្នេះថា៖

សម្លេងព្រះធម៍ឮពេញមក យើងទាញស្រូបយកមគ្គផល

ព្រះធម៍ដ៍ប្រសើររកប្រភពឮពីទីណា ទៅ ទីណាក៍មិនដឹង

មនុស្សគ្រប់ៗគ្នាមានព្រះធម៍ពីកំណើត។

John 3;8

ព្រះគ្រូគឺជាព្រះវើត/ព្រះធម៍បង្កើតសត្វលោកមានសាច់ មានឈាម មានតែព្រះបរមគ្រូមួយ អង្គគត់ដែលរក្សាថែព្រះវើត ឬ ព្រះណាមក្នុងអាណាចក្រលោកិយ នាឋានកណ្តាលនេះ។ មានតែ ព្រះបរមគ្រូមួយអង្គគត់អាចភ្ជាប់ព្រលឹងសាវគ្គជាមួយនឹងព្រះពន្លឺ និងព្រះសម្លេងព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន មនុស្សយើងបាន។

ពេលណាយើងប្រតិបត្តិតាម ពុទ្ធដីការ ឬ ការណែនាំព្រះបរមគ្រូ រួចដកអារម្មណ៍វិញ្ញាណយើងទៅកាន់ភ្នែកកណ្តាល គ្រានោះភ្នែកខាងក្នុង និងត្រចៀកខាងក្នុងខ្លួនយើងនឹងបើកឡើង នោះ យើងនឹងមើលឃើញ ព្រះពន្លឺ និងស្តាប់ឮសូរព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍ ព្រះពន្លឺ និង ព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍នេះនឹងជួយលាងសម្អាតព្រលឹងឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ ជួយក្នុងការរុញព្រលឹងឡើងទៅឋានខ្ពស់ ខាងលើជាបន្ត និងជាចុងក្រោយ ដ៍ពិតជាក់ច្បាស់ ព្រលឹងនឹងឡើងដល់ឋានអង្គទេវតា ដែលជា ប្រភពនៃព្រះវើត/ព្រះធម៍ ឬឋានព្រះណាម ដូចដែល កាប៊ើត ទូលសម្តែងដូច្នេះថា៖

ព្រះរាម ព្រះណាម គឺជាព្រះណាមនៃអង្គទេវតា គឺជាព្រះសំខាន់ដ៍ពិតៗ

អ្វីក្រៅអំពីនេះ សុទ្ធតែជារឿងជារបស់មិនពិត ចូរនឹកចាំជានិច្ចដល់អង្គព្រះរាម

អ្នកណាឡើយមានអង្គព្រះរាម គេនឹងមិនធ្លាក់ចូលក្នុងឋានបិសាចអសុរកាយ កាល់ ឡើយ

ព្រះគ្រូ គូរូ អាចានដេវ ទូលថា៖

នៅជាមួយអង្គទេវតា រួចផុតចាកអស់ពី

ការកើតនឹងស្លាប់ ដូចទន្ទេញព្រះណាម/ព្រះធម៍អ្នកនឹងបានរួចភ័យ

សម្លេងនៃព្រះធម៍លាន់ឮកងរំពងមិនដាច់គឺជាព្រះរតនសម្បត្តិ

ឯកូនសោរសម្រាប់នឹងបើកយករតនសម្បត្តិមាននៅឯដៃព្រះបរមគ្រូ៕ The Dawn of Light

The Lord is Nameless

SATNAM means 'true Name', or Word of God. The Lord is nameless but His devotees have addressed Him with countless names. These are all definitive or descriptive names which can be written, heard or spoken on the physical plane. These names describe some quality or virtue of the Infinite. He is called the Creator because He creates; the Merciful because He shows mercy.

All languages, including the names ascribed to the Lord in them. are perishable. But SAT (truth) means imperishable. self-sufficient and ever-existent. Satnam is that imperishable, personal name of God which is always true and which never changes. True Name is that eternal Word of God. It is the creative power which is without beginning or end. Created names are under the sway of time but the uncreated, eternal Nam is not. Guru Arjan says:

The tongue utters Your definitive names, Satnam is YOU age-old original Name. (Adi Granth. M.S, Maru, p. 1083)

Nam is the very essence of that all-pervading power which we call the uncaused cause of causes. Free from and beyond the domain of duality, it is that absolute Truth which sustains all. The true Name is, therefore, indistinguishable from the true Lord. It is this Name. or Word, the power which creates, sustains and governs the universes . Everything owes its existence to the supreme power of Nam, Nam sustains all knowledge and contemplation,ı Nam sustains all skies and underworlds,ı Nam pervades all the worlds.

(Adi Granth, M.5, Gauri. p. 284)

Nam or Word, is that truth about which the Bible says:

In the beginning was the Word. and the Word was with God, and the Word was God. The same was in the beginning with God. All things were made by Him; and without Him was not anything made that was made. In Him was life,' and the life was the light of men

(John I : 1-4)

Nam, or Word, is omnipresent. It permeates every pore of existence. In each human being it is reverberating behind and between the two eyes in the form of an enchanting Melody and blissful Light. All Saints have referred to this dual characteristic of Nam. Guru Nanak says that there is Light within us which contains the Divine Melody or Sound. True devotion springs from contact with this Light and Sound.

When the mind was attuned to the Shabd, I became detached and dispassionate,ı There appeared Light within, And from it emanated The heavenly Sound which made me a devotee Of the true Lord.

(Adi Granth, M.1. Sorath, p. 634 )

Saint Paltu when referring to the inner Light and Sound as two inseparable aspects of Nam, says:

With" the inner sky is ill! inverted well.

And therein bums a lamp:

Therein bums the six seasons and twelve months

It bums day and night.

Only he who has found a perfect Master

Can see this light,

To one who is without a perfect Master,

It remains out of sight.

From the flame of the lamp emanates a Melody;

One in the meditative state of illumination

Can hear it,

But none else can it be heard.

(Paltu Sahib Ki Bani, I: Kundali 169)

Referring to the inner Light (of the Word), Jesus Christ says:

The light of the body is the eye. If, therefore. thine

eye be single, thy whole body shall be full of Light.

(Matthew 6:22-23)

He has referred to the inner Sound as follows:

The wind bloweth where it listeth and thou hearest

the sound thereof, bill cannot tell whence it cometh

nor whither it goeth; so is everyone that is born of the spirit.

(John 3:8)

The Master is "Word made flesh.' He is tile sole custodian of Nam or Word, in this world of phenomena. He alone can impart the technique of connecting the soul to the Light and Sound within.

When we practise His teachings and withdraw our consciousness to the eye centre, our inner eyes and ears are opened, enabling us to see the Light and hear the Sound. 'ThisLight and Sound cleanse the soul of its impurities, pull it gradually to the higher spiritual regions and ultimately take it to the abode of the Lord -the source of Word, or Nam. Kabir says:

Ram Nam, tile Name of God, is tile real Essence.

All else in tile world is false. Remember Ram.

One who remembers Ram is not subject to the dictates of Kal.

Guru Arjan says:

It unites us with Him, ridding us of tile woes of

birth and death. Repealing tile Name frees us from fear.

Adi Granth, M.5,Gaund, p. 866)

The unceasing inner Sound is tile Treasure

And its key is in tile hands of the Masters.

Adi Granth, M.5, Rarnkali, p. 893 )

The Dawn Of Light

➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽

The Lord is Nameless

SATNAM means 'true Name', or Word of God. The Lord is nameless but His devotees have addressed Him with countless names. These are all definitive or descriptive names which can be written, heard or spoken on the physical plane. These names describe some quality or virtue of the Infinite. He is called the Creator because He creates; the Merciful because He shows mercy.

All languages, including the names ascribed to the Lord in them. are perishable. But SAT (truth) means imperishable. self-sufficient and ever-existent. Satnam is that imperishable, personal name of God which is always true and which never changes. True Name is that eternal Word of God. It is the creative power which is without beginning or end. Created names are under the sway of time but the uncreated, eternal Nam is not. Guru Arjan says:

The tongue utters Your definitive names, Satnam is YOU age-old original Name. (Adi Granth. M.S, Maru, p. 1083)

Nam is the very essence of that all-pervading power which we call the uncaused cause of causes. Free from and beyond the domain of duality, it is that absolute Truth which sustains all. The true Name is, therefore, indistinguishable from the true Lord. It is this Name. or Word, the power which creates, sustains and governs the universes . Everything owes its existence to the supreme power of Nam, Nam sustains all knowledge and contemplation,ı Nam sustains all skies and underworlds,ı Nam pervades all the worlds.

(Adi Granth, M.5, Gauri. p. 284)

Nam or Word, is that truth about which the Bible says:

In the beginning was the Word. and the Word was with God, and the Word was God. The same was in the beginning with God. All things were made by Him; and without Him was not anything made that was made. In Him was life,' and the life was the light of men

(John I : 1-4)

Nam, or Word, is omnipresent. It permeates every pore of existence. In each human being it is reverberating behind and between the two eyes in the form of an enchanting Melody and blissful Light. All Saints have referred to this dual characteristic of Nam. Guru Nanak says that there is Light within us which contains the Divine Melody or Sound. True devotion springs from contact with this Light and Sound.

When the mind was attuned to the Shabd, I became detached and dispassionate,ı There appeared Light within, And from it emanated The heavenly Sound which made me a devotee Of the true Lord.

(Adi Granth, M.1. Sorath, p. 634 )

Saint Paltu when referring to the inner Light and Sound as two inseparable aspects of Nam, says:

With" the inner sky is ill! inverted well.

And therein bums a lamp:

Therein bums the six seasons and twelve months

It bums day and night.

Only he who has found a perfect Master

Can see this light,

To one who is without a perfect Master,

It remains out of sight.

From the flame of the lamp emanates a Melody;

One in the meditative state of illumination

Can hear it,

But none else can it be heard.

(Paltu Sahib Ki Bani, I: Kundali 169)

Referring to the inner Light (of the Word), Jesus Christ says:

The light of the body is the eye. If, therefore. thine

eye be single, thy whole body shall be full of Light.

(Matthew 6:22-23)

He has referred to the inner Sound as follows:

The wind bloweth where it listeth and thou hearest

the sound thereof, bill cannot tell whence it cometh

nor whither it goeth; so is everyone that is born of the spirit.

(John 3:8)

The Master is "Word made flesh.' He is tile sole custodian of Nam or Word, in this world of phenomena. He alone can impart the technique of connecting the soul to the Light and Sound within.

When we practise His teachings and withdraw our consciousness to the eye centre, our inner eyes and ears are opened, enabling us to see the Light and hear the Sound. 'ThisLight and Sound cleanse the soul of its impurities, pull it gradually to the higher spiritual regions and ultimately take it to the abode of the Lord -the source of Word, or Nam. Kabir says:

Ram Nam, tile Name of God, is tile real Essence.

All else in tile world is false. Remember Ram.

One who remembers Ram is not subject to the dictates of Kal.

Guru Arjan says:

It unites us with Him, ridding us of tile woes of

birth and death. Repealing tile Name frees us from fear.

Adi Granth, M.5,Gaund, p. 866)

The unceasing inner Sound is tile Treasure

And its key is in tile hands of the Masters.

Adi Granth, M.5, Rarnkali, p. 893 )

The Dawn Of Light

➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽➽

ទេវតា/ព្រះគឺជា អនាម

The Lord is Nameless

សុទ្ធនាម មានន័យថា “ នាម ពិត” ឬហៅថា ព្រះឪង្កា ព្រះ/ទេវតាគឺគ្មាននាមគ្មានឈ្មោះឡើយ តែសាវគ្គរបស់ទេវតាព្យាយាមដាក់ឈ្មោះទេវតារាប់មិនអស់។ នាមឬឈ្មោះទាំងអស់នោះ គឺមាននិយមន័យ អាចឲ្យគេពិពណ៍នាបាន អាចសរសេរ ស្តាប់ និង និយាយបាន ឈ្មោះឬនាម ទាំងអម្បាលមាននោះបញ្ជាក់អំពីកិតិ្តគុណកម្រិតណាមួយនៃអង្គទេវតាដ៍អនន្ត។ គេហៅនាមព្រះថាជាព្រះបង្កើត ដោយសារព្រះអង្គបង្កើតសត្វលោក គេហៅទេវតាថាជាព្រះករុណា Merciful ដោយសារទេវតបង្ហាញអំពី មេត្តាករុណ។

នៅគ្រប់ភាសាសុទ្ធតែមានបង្កប់ន័យអង្គទេវតាក្នុងនោះ និងសុទ្ធតែអាចផ្លាសប្តូរប្រែប្រួល តែ ព្រះសុទ្ធ SAT (ព្រះសច្ចៈ) គឺមិនប្រែប្រួលឡើយ គ្រប់គ្រាន់ពេញលេញអង្គឯង និងមានអាយុ ជានិរន្តអស់កាល។ សុទ្ធនាម គឺជាអង្គដែលមិនប្រែប្រួល ជានាមកម្មសិទ្ធិនៃអង្គទេវតាដែលសច្ចៈ ជានិច្ច និងគ្មានការផ្លាស់ប្តូរឡើយ។ ព្រះសច្ចៈនាម គឺសំដៅលើព្រះរាជឪង្ការនៃអង្គទេវតា ដែលជា កម្លាំងទេពដ៍គ្មានការចាប់ផ្តើម ក៍គ្មានទីបញ្ចប់។ ឈ្មោះទាំងឡាយណាដែលគេបង្កើតឡើងមកវា ស្ថិតក្នុងពេលវេលាណាមួយ តែព្រះនាមទេវតាវិញគឺគ្មានអ្នកណាបង្កើតឡើងមកទេ គឺជានាមព្រះ អនន្ត ដូចដែលគូរូ អាចានដេវ ទូលយ៉ាងដូច្នេះថា៖

ពិពណ៍នានាមអង្គទេវតាតាមអណ្តាត

តែសុទ្ធនាមដ៍ពិតនៃអង្គទេវតាចាស់ជាងអាយុអណ្តាត

ព្រះណាម Nam គឺជាធាតុទេពដែលបំភាយជ្រាបចូលគ្រប់់អ្វីៗសព្វយ៉ាង ជាធាតុដែលកើតមកគ្មានហេតុ គ្មានកំលាំងចលករ គ្មានហេតុផលផ្ទុយគ្នា គឺជាអង្គព្រះសច្ចៈដែលទ្រទ្រងគ្រប់ សត្វលោកទាំងពួង ដូច្នេះសុទ្ធនាម/នាមពិត គឺមិនអាចបំបែកវែកញែកខុសគ្នាជាមួយអង្គទេវតា។ ណាម ឬ វើត (ព្រះនាម ឬព្រះឪង្កា)គឺជាថាមពលទេពបង្កើតសត្វលោក ទ្រទ្រង់ នឹងដឹកនាំចក្រ វាឡទាំងមូល គ្រប់អ្វីសព្វយ៉ាងកើតមានដោយសារថាមពលព្រះណាម។

គិត ដឹង យល់ ភាវធម៍កើតចេញពីព្រះណាម

ព្រះណាមទ្រង់ទ្រង់បង្កើតមេឃ និងក្រោមមេឃ

ព្រះណាមបន្សាយភាពដល់គ្រប់ទាំងចក្រវាឡ

ព្រះណាមឬ ព្រះវើត ជាព្រះសច្ចៈដូចមានចែងក្នុងគម្ពីរ Bible ស្រាប់ថា៖

ដំបូងឡើយមានព្រះវើត  ព្រះវើត នៅជាមួយអង្គទេវតា

ព្រះវើតគឺជាអង្គទេវតា ព្រះវើតមានអាយុ

ស្នើរនឹងព្រះជន្មានៃអង្គទេវតា

អ្វីៗសព្វសត្វលោកកើតដោយអង្គទេវតា គ្មាន

អង្គទេវតាអ្វីសព្វយ៉ាងគ្មានកំណើត

ក្នុងអង្គទេវតាម មានព្រលឹង

ព្រលឹងគឺជារស្មីពន្លឺនៃមនុស្សលោក។

John (1: 1-4)

ព្រះណាម ឬ ព្រះវើត គឺមាននៅគ្រប់ទីកន្លែង មាននៅគ្រប់អ្វីៗសព្វយ៉ាង គ្រប់សត្វលោកមានរំញ័រនៃព្រះណាម នៅចន្លោះភ្នែកកណ្តាលមាន ព្រះសូតន្រ្តី Melody និងមានព្រះរស្មីដ៍មាន ព្រះពរ Blissful Light គ្រប់អង្គព្រះបរមគ្រូសុទ្ធតែមានធាតុព្រះណាមដូចពោលខាងលើ ព្រះគ្រូ គូរូណាណាក រៀបរាប់ថាមាន ក្នុងខ្លួនយើងមានព្រះពន្លឺ ក្នុងព្រះពន្លឺនេះមានព្រះសម្លេងព្រះតន្រ្តី

ការតាំងសីលធ្វើធម៍ពិតប្រាកដ true devotion ត្រូវតែចាប់ផ្តើមចេញពីការជួបជាមួយព្រះ ពន្លឺ និងព្រះសម្លេងទេពជាមុន។

កាលចិត្តជួបព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍

ចិត្តផ្តាច់ចេញពីលោកិយលែងងប់ងុល

ក្នុងខ្លួនមនុស្សលោកនេះមានព្រះពន្លឺ

ព្រះពន្លឺជ្រួតជ្រាបចូលគ្រប់កន្លែង

សម្លេងព្រះធម៍ពីឋានសួគា៍

នាំយើងឡើងដល់ឋានអង្គទេវតា

ព្រះគ្រូ Paltu ពេលគ្រាពោលសំដៅ ព្រះពន្លឺ និងព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន ថាជាធាតុនៃ ព្រះណាម ដោយទូលថា៖

ក្នុងខ្លួនមនុស្សលោកមានមេឃ មានជញ្ជាំង

ក្នុងខ្លួនមានផងដែរនូវចង្កៀង

ដុតបំភ្លឺពេញ ៦ រដូវកាលនិងទាំង១២ខែ

អំពូលចង្កៀងនេះឆេះទាំងយប់ ឆេះទាំងថ្ងៃ

មានតែអ្នកណាឡើងមានសំណាងបានជួបព្រះគ្រូ

មានសំណាងបានឃើញព្រះពន្លឺ

អ្នកណាគ្មានព្រះបរមគ្រូ

ដូចជាមនុស្សម្នាក់នៅម្ខាងជញ្ជាំង

អ្នកមានព្រះពន្លឺបំភ្លឺឃើញទាំងព្រះតន្រ្តីយ៍

ជាមនុស្សមានរស្មីពន្លឺភ្លឺត្រចេះត្រចង់

អាចសណ្តាប់យល់់បានពីព្រះធម៍

តែអ្នកផ្សេងធម្មតាៗគ្មានវាសនាស្តាប់ព្រះធម៍ឡើយ។

គ្រាទូលសំដៅព្រះធម៍ ព្រះពន្លឺកាលគ្រានោះ ព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្តិ មានបន្ឌូលដូច្នេះថា៖

ពន្លឹនៃរូបកាយមនុស្សសំដៅភ្នែកទាំងគូរ

បើជាណាភ្នែកទេវតាតែមួយអង្គ ខ្លួនប្រាណទាំងមួលភ្លឺចិញ្ចែង

ព្រះយេស៊ូ គ្រឹស្តិ នូវបានសំដៅទៅសម្លេងព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនដូច្នេះថា៖

សម្លេងព្រះធម៍ឮពេញមក យើងទាញស្រូបយកមគ្គផល

ព្រះធម៍ដ៍ប្រសើររកប្រភពឮពីទីណា ទៅ ទីណាក៍មិនដឹង

មនុស្សគ្រប់ៗគ្នាមានព្រះធម៍ពីកំណើត។

John 3;8

ព្រះគ្រូគឺជាព្រះវើត/ព្រះធម៍បង្កើតសត្វលោកមានសាច់មានឈាម មានតែព្រះបរមគ្រូមួយ អង្គគត់ដែលរក្សាថែព្រះវើត ឬ ព្រះណាមក្នុងអាណាចក្រលោកិយនាឋានកណ្តាលនេះ។មានតែ ព្រះបរមគ្រូមួយអង្គគត់អាចភ្ជាប់ព្រលឹងសាវគ្គជាមួយនឹងព្រះពន្លឺ និងព្រះសម្លេងព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន មនុស្សយើងបាន។

ពេលណាយើងប្រតិបត្តិតាម ពុទ្ធដីការឬការណែនាំព្រះបរមគ្រូ រួចដកអារម្មណ៍វិញ្ញាណយើងទៅកាន់ភ្នែកកណ្តាល គ្រានោះភ្នែកខាងក្នុង និងត្រចៀកខាងក្នុងខ្លួនយើងនឹងបើកឡើង នោះ យើងនឹងមើលឃើញ ព្រះពន្លឺ និងស្តាប់ឮសូរព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍ ព្រះពន្លឺ និង ព្រះសម្លេង/ព្រះធម៍នេះនឹងជួយលាងសម្អាតព្រលឹងឲ្យស្អាតបរិសុទ្ធ ជួយក្នុងការរុញព្រលឹងឡើងទៅឋានខ្ពស់ ខាងលើជាបន្ត និងជាចុងក្រោយ ដ៍ពិតជាក់ច្បាស់ ព្រលឹងនឹងឡើងដល់ឋានអង្គទេវតា ដែលជា ប្រភពនៃព្រះវើត/ព្រះធម៍ ឬឋានព្រះណាម ដូចដែល កាប៊ើត ទូលសម្តែងដូច្នេះថា៖

ព្រះរាម ព្រះណាម គឺជាព្រះណាមនៃអង្គទេវតា គឺជាព្រះសំខាន់ដ៍ពិតៗ

អ្វីក្រៅអំពីនេះ សុទ្ធតែជារឿងជារបស់មិនពិត ចូរនឹកចាំជានិច្ចដល់អង្គព្រះរាម

អ្នកណាឡើយមានអង្គព្រះរាម គេនឹងមិនធ្លាក់ចូលក្នុងឋានបិសាចអសុរកាយ កាល់ ឡើយ

ព្រះគ្រូ គូរូ អាចានដេវ ទូលថា៖

នៅជាមួយអង្គទេវតា រួចផុតចាកអស់ពី

ការកើតនឹងស្លាប់ ដូចទន្ទេញព្រះណាម/ព្រះធម៍អ្នកនឹងបានរួចភ័យ

សម្លេងនៃព្រះធម៍លាន់ឮកងរំពងមិនដាច់គឺជាព្រះរតនសម្បត្តិ

ឯកូនសោរសម្រាប់នឹងបើកយករតនសម្បត្តិមាននៅឯដៃព្រះបរមគ្រូ៕ The Dawn of Light

ពុទ្ធឪវាទគឺជាព្រះ (ព្រះបន្ទូល)

ព្រះបន្ទូល/ពុទ្ធឪវាទគឺជាព្រះ

     The Word Is God

កាលដំបូងឡើយមាន ពុទ្ធឪវាទ ពុទ្ធឪវាទ

មានក្នុងព្រះពុទ្ធអង្គ ហើយពុទ្ធឪវាទគឺជាព្រះ

Bible, John II:1-4

សេចក្តីដូចបានចែងមកពីខាងលើ គឺមានក្នុងព្រះគម្ពីគ្រឹស្តសាសនា ដែលសរសេរដោយព្រះគ្រូ St. John ប្រហែលជាទ្រឹស្តីដែលមានបកស្រាយច្រើនជាងគេបង្អស់ស្តីអំពី ព្រះបន្ទូល (ពុទ្ធឪវាទ)។ ព្រះរាជបន្ទូល គឺដូចដែលបានបរិយាយដោយព្រះបរមគ្រូ គឺមាននៅ គ្រប់ទីកន្លែង និងគ្រប់ពេលវេលា ជាព្រះរាជបន្ទូលបង្កើតសត្វលោក និងថែរក្សាសត្វលោក ដែលបង្កើតដោយព្រះអង្គឯងដ៍ប្រសើរ។ សត្វលោកភាយចេញមកពីព្រះបង្កើត មានរូបរាង ដូចសព្វថ្ងៃ ឬដូចជារលកសម្លេងភាយចេញមកពីព្រះមានមិនដាច់ កើតមាននៅគ្រប់ទាំង សត្វលោកមានជីវិត និងរបស់របរគ្មានជីវិត។

 រាល់ជីវិតទាំងអស់ រាល់សកម្មភាពទាំងអស់ សុទ្ធតែចេញមកពីព្រះរាជបន្ទូល។ ព្រះរាជបន្ទូលគឺជាកំលាំងស្នូលង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ក្នុងចក្រវាឡ។ ព្រះរាជបន្ទូលប្រដិស្ថានទៅ តាមគ្រប់រូបរាងផ្សេងៗគ្នា តែព្រះរាជបន្ទូលនេះតាមច្បាមនាំយកព្រលឹងទាំងនោះត្រឡប់ ទៅកាន់ឋានទេវតាវិញ រាល់សត្វលោកគឺមានធាតុ ទេវតា សណ្ឋិតនៅខាងក្នុង ជាធាតុគ្រឹះនៃថាម ពលព្រះ។ ព្រះរាជបន្ទូល/ធាតុព្រះ លាក់កំបាំង តែមានសកម្មភាពរស់រវើកក្នុងជំហាននាំត្រឡប់ទៅវិញនូវរាល់ធាតុទេវតាទាំងអស់។

ព្រះបង្កើតចក្រវាឡទាំងមូល

ព្រះបង្កើតជាភ្លើង ជា ពន្លឺដល់សត្វលោក

Shams-i-Tabriz

កំលាំងខ្លាំងមហាសាល ព្រះរាជបន្ទូល គឺជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃវិទ្យាសាស្រ្តសម្រាប់ព្រះគ្រូ ទ្រឹស្តីនោះគឺជាគ្រឹះទូទាំងសម្រាប់ព្រះបរមគ្រូ ក្នុងការទេសនាប្រៀនប្រដៅ និងសម្រាប់ប្រើ ក្នុងការវែកញែកវិភាគសម្រាប់គ្រប់រឿងទាំងអស់ក្នុងឆាកជីវិត។ ជាស្នូលដំបង ដែលព្រះបរមគ្រូដ៍មហាប្រសើរដឹងច្បាស់ជាងគេ។

ប្រៀបប្រដូចជាចរន្តអគ្គីសនីនៅលើអាកាសដែរ ព្រះរាជបន្ទូល ឬ ព្រះវិញ្ញាណ បន្សាយក្នុងចក្រវាឡទាំងមូល គ្រប់ពេលគ្រប់វេលា គ្រប់រូបបុគ្គលនានា គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់ ដែលព្រះបានបង្កើតឡើង។ នាពេលថ្មីៗនេះ ខាងវិទ្យាសាស្រ្តគេបានរកឃើញថា មានកំលាំងថាមពលព្រះគ្រប់ទីកន្លែង គ្រប់អាតូមជាធាតុតូចល្អិតៗ ក្នុងទូទាំងមហាចក្រវាឡ។ តាមលោក Einstein គាត់បង្ហាញថា គ្រប់អង្គ គ្រប់ធាតុ សុទ្ធតែមានធាតុព្រះ ខុសគ្នាតែទម្រង់ រាងរៅ។ បណ្តាអ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត លែងមានការពិភាក្សាគ្នាអំពី ថាមពលព្រះជាបន្តទៀត។ ពួកគេទទួលស្គាល់ការពិត ដូច្នេះបានជាមានគ្រប់ធាតុទាំងអស់ក្នុងអាតូមនីមួយៗ ដែលអាតូមនៅះគឺមានផ្ទុកធាតុព្រះដ៍គ្មានព្រំដែន។

គ្រប់អ្វីទាំងអស់មានលើអាណាចក្រនេះ គឺសុទ្ធតែមានថាមពលព្រះ សុទ្ធតែមាន កំលាំងកំលាំងបំភាយចេញពីមួយទៅមួយ សូម្បីដុំថ្មី សូម្បីផ្ទាំងសីលាក៍មានធាតុព្រះ ក៍មាន ព្រលឹងព្រះក្នុងនោះដែរ តាមន័យនេះដែរ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបានបកស្រាយយ៉ាងគ្រប់គ្រាន់ ដូចគ្នាជាមួយនឹងទឹកមួយស្លាបព្រាកាហ្វេរ ក៍អាចរសាត់បានរាប់សិបគីឡូម៉ែត្រពីផ្ទៃសមុទ្រ ទៅកំពូលភ្នំ អេហ្វ្រេស /ភ្នំហេមពាន្ត/ភ្នំហិម៉ាល័យា។

ក្នុងការធ្វើគ្រាប់បែកអាតូមិច អ្នកវិទ្យាសាស្រ្ត រកឃើញមានធាតុព្រះ ឬព្រះរាជបន្ទូល ជាការពិតពួកគេមិនជឿនៅឡើយទេ។ ពួកគេមួយចំនួនជឿថាមានធាតុព្រះដ៍អាថ៍កំបាំង ក្នុងដំណើរការធ្វើ អាតូមិក នោះ។

ធាតុព្រះក៍ជាកំលាំងមានក្នុងខ្លួនយើងផងដែរ ជីវិតទាំងអស់សុទ្ធតែមកពីកំលាំងជា ថាមពលព្រះនោះឯង។ ធាតុព្រះជាកំលាំងស្នូល ជាធាតុមាននៅគ្រប់អ្វីៗទាំងអស់។គ្រប់ជីវិត សុទ្ធតែមានធាតុព្រះ។ គ្មានអ្វីមួយ គ្មានអង្គធាតុណាមួយ បង្កើតឡើងក្នុងលោកនេះ ដោយគ្មានកំលាំងថាមពលព្រះក្នុងនោះឡើយ។ ព្រះ គឺជាជីវិត គ្មានព្រះ គឺគ្មានអ្វីៗទាំងអស់ គ្មានអ្វីមួយអាចរស់បានសូម្បីមួយវិនាទីដោយគ្មានធាតុព្រះ។

ព្រះរាជបន្ទូលគឺជាស្នូល

គ្រប់ធាតុទោះមើលឃើញ ទោះមើលមិនឃើញក្នុងចក្រវាឡ

មានធាតុព្រះសណ្ខិតខាងក្នុង

គ្រប់អ្វីៗទាំងអស់បង្កើតដោយព្រះរាជបន្ទួល/ព្រះរាជអោងការ.

តាំងពីយូរយារ មានព្រះរាជអោងការ ពេលនេះមានព្រះរាជអោងការ

ព្រះរាជអោងការនូវតែសណ្ឋិតជាដំណាងឲ្យព្រះសច្ចៈដ៍គ្រឹមាំ The Basic Reality

Maharaj Sawan Singh Ji

ព្រះពុទ្ធអង្គដ៍មហាប្រសើរគង់ក្នុងបេះដូងយើងរាល់គ្នា គង់ក្នុងឈាម ក្នុងសរសៃឈាមនៃយើងរាល់គ្នា។ ដង្ហើមរបស់យើងគឺជាព្រះ ខ្យល់ អាកាស សុទ្ធតែជាព្រះ។ ដូច្នេះគឺថា ព្រះសណ្ឋិតក្នុងខ្លួនយើង និងក្នុងអ្វីៗទាំងអស់។ ព្រះនៅជិតជាងអ្នកណាៗទាំងអស សូម្បី មុនពេលយើងនិយាយក៍ព្រះឮដែរ។ កាន់តែច្បាស់ដូចមានចែងក្នុងកំណាព្យខាងក្រោមនេះ ដែលសរសេរដោយ Tennyson  ដូចមានសេចក្តីថា៖

យើងនិយាយទៅកាន់ព្រះ ព្រះមានបន្ទូលតបយើងវិញ

មានព្រះមានព្រលឹង យើងអាចនិយាយបាន

អ្នកជិតយើងជាងគេបង្អស់គឺព្រះ

ព្រះនៅសណ្ឋិតជិតជាង ដៃ ជិតជាង ជើង

អ្នកណាបានឮសូរសម្លេងព្រះដ៍គ្មានឈ្មោះ នោះគឺជាសម្លេងព្រះ

ព្រះគង់ក្នុងព្រះវិហារ គឺក្នុងខ្លួនយើងផ្ទាល់នេះឯង។

យើងមានសំណាងបាននៅជិតព្រះបំផុត ដែលមិននឹកស្មានដល់។ អ្វីដែលត្រូវការចំា បាច់គឺមានពិសោធន៍ជាមួយព្រះ អ្នកណាចង់បានជួបព្រះផ្ទាល់ត្រូវរៀនសូត្រតែពីអ្នកណា ដែលដើរតាមផ្លូវព្រះបរមគ្រូ។ ផ្លូវព្រះបរមគ្រូ មានគោលបំណងជាសំខាន់នាំយើងទៅជួប ជាមួយព្រះរាជបន្ទូល នាំយើងទៅចាប់កំណើតនៅឋានលើ ជាឋានកំណើតដើម។

កាលណាពេលវេលាមកដល់ អ្នកមានបុណ្យនឹងរកឃើញអាឋ៍កំបាំងក្នុងខ្លួនគេផ្ទាល់ ក្នុងជីវិតផ្ទាល់ គេនឹងមានសេចក្តីស្រលាញ់ នឹងមានគតិបណ្ឌិត មានកំលាំងថាមពល និងមានសេចក្តីស្ងប់ជាសន្តិផ្តល់ដោយព្រះ។ សរុបមកវិញ គឺសំដៅថា ព្រះរាជបន្ទូល ឬ ព្រះរាជអោងការ៕

The Word Is God

In the beginning was the Word, and the Word

was with God and the Word was God.

Bible, John II:l-4

This statement in the Bible made by St. John, is probably among the most revealing in describing the divine Word of God. The divine Word, as explained by the Masters, is the omnipotent and omnipresent, creative and sustaining spiritual power of the supreme Lord. Emanating from the Creator in the form of a current or wave of spiritual vibrations of immeasurable energetic intensity, it flows outwards continuously permeating and pervading all worlds all created objects and beings.

All life and activity emanate from the divine Word. It is the one basic power of the universe. It shows itself in the form of many apparently different forms of energy, but trace them back to their original source and they are all found to be fundamentally one ­the dynamic power of God. It dwells hidden, but supremely active, at the back of all energy.

The Word createth the whole universe

And to all lights giveth it birth.

Shams-i-Tabriz

This great power, the divine Word of God, is the basic factor in the spiritual science of the Masters. It is the very foundation of all true Masters' teachings and the principal aspect that distinguishes their method of spiritual development from all others. It is the one certainty by which a genuine Master may be known.

Like electricity in the air, the Word, or the Holy Spirit of God, is spread out through the universe and is immanent in every individual and in every created thing. In recent years, scientists have found that energy exists everywhere and is present in every atom of matter throughout the universe. Einstein showed that matter and energy are actually only different forms of the same thing. Scientists no longer talk about matter and energy separately. They are identical, and this is so because all matter is made up of atoms that contain the boundless energy of God.

Everything that exists in the material world is energy, electric vibration in one form or another. Even the very stones and rocks are interpenetrated by the God-life of their atoms. So tremendous is this power that according to the scientists, enough of it locked up in a teaspoonful of water is capable to raise a load of five million tons from sea level to the top of Mount Everest.

In making their atomic discoveries, the scientists have found God in action, or the Word of God, in all matter though they do not yet realise this fact. Some among them have stated their belief that •this tremendous energy is the mysterious power of God.

The Word is also our own very life force, for all life comes from it. It is the very essence and being of all things, the life of all that lives. There is not a living creature in all the material worlds that does not derive its life and energy from this life current. For God is life, and without Him, nothing could live for a single moment.

The Word is the foundation on which the whole

visible and invisible structure of the universe is

 resting. Everything has sprung from this Word....

The Word has been ... now is ... and always will be

the Basic Reality.

Maharaj Sawan Singh Ji

The Supreme Being is the beating of our hearts, and the blood that pulses through our veins. He is our breathing, and the air that we breathe. Thus, God dwells within us and is our very essence. He is so near that He hears our feeblest whisper even before we speak. It was this truth that inspired the poet, Tennyson, when he wrote:

Speak to Him, thou, for He heareth,

And spirit to spirit can speak,

Nearer is He than breathing,

Closer than hands and feet.

If thou wouldst hear the Nameless and wilt dive,

Into the temple cave of thine own self

We are as close to God as we ever shall be. All that is needed is to realise this by experience. And this is made abundantly possible for those who follow the path of the Masters. The ultimate purpose is to contact and connect with this Word and to be borne upward by it to our original home.

When the time comes, man will find that in the mysterious depth of his own being there resides the life, love, wisdom, power and peace of God. In short, the divine Word of God. <>

Mind And Senses

ចិត្តនិងវិញ្ញាណ Mind And Senses

ព្រះសាវគ្គ Saints និយាយប្រាប់យើងថាៈ ចិត្តជាឧបសគ្គធំបំផុតតែមួយគត់ ក្នុងផ្លូវឆ្ពោះទៅជឿជាក់​លើព្រះ។ គឺជាអត្តទដ្ឋបុគ្គល(គិតតែពីខ្លួនឯង) ជាការសប្បាយក្នុងក្តីស្រលាញ់ និងគឺជាការឥតបានការ គ្មានន័យ​ ចិត្តភ្លេចថា ការសប្បាយនៅលើលោកនេះ មិនមែនអ្វីលើសពីពពុះទឹកមួយ ដែលអាចបែក ក្នុងនាទី​ណា​មួយ ភ្លេចគិតថារូបកាយក្នុងពេលនេះ នឹងរលាយសាបសូន្យជាយថាហេតុ ។ ទុក្ខ និង បញ្ហានានានឹង ស្តិតក្រោមឥទ្ឋិពលរបស់ចិត្ត នឹងបន្តមកពីផលកម្មពីមុនៗ ក្នុងពេលអន្តរកាល (បណ្តោះ​អាសន្ន) ហើយនឹងក្លាយជាវត្ថុមិនទៀងនៃលោកនេះ។ អំពើរបស់ចិត្ត ទោះល្ អ​ឬអាក្រក់ ​គ្រាន់តែជា​លទ្ធផល​ដែល​បន្តទុកឲ្យព្រលឹងស្ថិតក្នុងរង្វង់នៃការវិលកើត និង ការមានកំណើតថ្មីតែប៉ុណ្ណោះ។

ចិត្តជាសត្រូវស្លាប់រស់ ប៉ុន្តែមានប្រយោជន៍បំផុតសំរាប់ធ្វើជាអ្នកបំរើ។ កាលណាចិត្ត ទាំង​នោះ​បែរទៅជាព្រៃផ្សៃវិញ ចិត្តមិនស្ថិតក្រោមការត្រួតពិនិត្យ វានាំទៅរកភាពហិនហោច។ បើវាភ្ញាក់​រលឹក និងត្រូវពិនិត្យពីភាពគ្មានព្រំដែនរបស់ចិត្ត ចំពោះអ្វីដែលចិត្តអាចធ្វើបាន វាជាជំហ៊ានឆ្ពោះទៅការរំដោះ Saomi Ji  សុំឱ្យយើង ” ប្រែចិត្តពីសត្រូវ ទៅជាមិត្តវិញ ” ។

ដើម្បីម្ចាស់ការលើចិត្តនេះបាន យើងត្រូវសិក្សាពីសារជាតិនៃចិត្ត។ ប៉ុន្តែគ្មានអ្វីអាចបំពេញការ ស្រែកឃ្លានដ៏សាហាវរបស់ចិត្តបានទេ។ ការប្រមូលយកទ្រព្យនិង យកអំណាច បង្កើតជាចំណងមិន​ចេះចប់។ ទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើង ក្លាយទៅជាម្ចាស់ យើងក្លាយជាបាវព្រាវ ។ ការជក់ចិត្តជាបណ្តើរៗ បន្ថែមទំងន់ឱ្យទៅច្រវាក់ ដែលនៅជុំវិញខ្លួនយើង ចងយើងភ្ជាប់ទៅនឹងសម្បត្តិដែលមានក្នុងឋាន​កណ្តាលនៅលើផែនដីនេះ នឹងកាន់តែធ្វើឲ្យចិត្តយើងខ្លាំងគ្មានការប្រែប្រួល ។

ទោះជាចិត្តល្មោភនឹងការសប្បាយ គ្មានការសប្បាយណាមួយ ដែលតម្រូវចិត្តជារៀងរហូត​ទេ។ វាបោះបង់ការសប្បាយយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយចាប់យក ឬមើលឃើញមួយទៀតដែលឮល្អ​ជាង។ ហេតុដូចនេះ បើចិត្តវាមិនបានឆ្លងកាត់វត្ថុអ្វីមួយល្អខ្ពស់ហួសបំផុតពីការសប្បាយ ដែលវា​ធ្លាប់​មានរួច មកហើយ វាមិនអាចកាត់ផ្តាច់ពី ការសប្បាយទាំងនោះ​បានដោយជោគជ័យឡើយ។ ម៉្យាង​វិញទៀត បើវាត្រូវកាត់ផ្តាច់ ហើយរកអ្វីមិនបានដើម្បីភ្ជាប់ខ្លួនវា ឲ្យវាស្ងប់ គឺចិត្តនឹងមានប្រតិកម្ម ហើយ​ហក់លោត ត្រទ្បប់ងាកទៅរកសេចក្តីសប្បាយផ្សេងៗ ហើយរិតតែរីករាយទ្វេរទ្បើងៗ។

ចង់បានមិនចេះចប់ និងមានភាពតក់ក្រហល់ ត្រទ្បប់ទៅ ពិភពលោកវិញ(ឋានកណ្តាល) ដើម្បី​បំពេញសារជាតិនៃចិត្តឮ។ តើយើងលះបង់ខ្លួនជាសំបកទទេមួយមួយហើយ មួយទៀត ដែលឈរ​រង់ចាំយើងជាស្រេចនោះយ៉ាងណា? យើងស្ទើរតែលះបង់សម្បត្តិ ឬ វត្ថុ មួយចោលនៅពេល ដែល យើងយើងកុំពុងតែងប់ជាមួយរបស់ទំាងនោះ។ ជានិច្ចកាលយើងត្រូវ ស្តេចយមរាជ្យ​ បង្ខិតបង្ខំយើង។ តើមានទុក្ខវេទនាណាខ្លះដែលយើងមិនត្រូវបញ្ចប់? តើមានជួរ“ទឹក”និងខ្យល់គំនួចណាដែល យើងមិន​ត្រូវប្រឈមមុខ? តើមានកំលាំងរលកដ៏កំណាចណាដែលយើងមិនប្រឆាំង? តើមាន ខ្យល់ព្យុះ​សង្ឃរា​ណា ដែលយើងមិនត្រូវប្រយុទ្ធប្រឆាំង? កំលាំងនៃច្រវាក់ជីវិតរបស់យើងពីមួយជាតិទៅមួយជាតិ ខ្លាំងជាងច្រវាក់ជាតិមុន ។

លទ្ធផលនៃសេចក្តីអស់សង្ឃឹម“ខកចិត្ត” នៃសោកនាដកម្ម កើតទ្បើងតែនៅពេល ដែលយើង​រស់ទ្បើងវិញ នៅពេលដែលយើងស្លាប់ទៅហើយ។ ពេលវេលានៃមរណៈភាព ខិតជិតដល់លើ​រូបយើង ចំពោះយើង អ្វីៗដូចជាមិត្តភក្តិ ការទំនាក់ទំនង ទ្រព្យសម្បត្តិ និងកម្មសិទ្ធិ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងកិត្តិសព្ទ័ វណ្ណៈ និង ជំនឿសាសនា គឺត្រូវបន្សល់នៅខាងម្ខាង។ យើងត្រូវជឿជាក់ថា ពេលវេលារបស់​យើង​បាន​ត្រឹមតែខ្ជៈខ្ជាយនៅក្នុងការភន្ត័ច្រទ្បំ ក្នុងការព្យាយាមយកវត្ថុទាំង អស់នោះមកធ្វើជារបស់យើង។ យើង​ខំ​​ប្រឹងឥតប្រយោជន៍ ដើម្បីយកការយល់ច្រទ្បំនោះ មកធ្វើជារបស់នៃការពិតដ៏សំខាន់ទៅវិញ។ យើងបន្តក្តីលំបាកវេទនា ហើយមិនសប្បាយចិត្ត ពីព្រោះព្រលឹងរបស់យើងដែលបានដាច់ចេញពី​ព្រះពុទ្ធអង្គ(ឋានព្រះពុទ្ធអង្គ) កំពុងតែចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនូវការវិលទៅរកប្រភពផ្ទាល់ខ្លួនវិញ។

ព្រះសាវគ្គនិយាយប្រាប់យើងជាប្រចាំថាៈ គ្មានសេចក្តីសុខជារៀងរហូត និង គ្មានសុភមង្គល​ជារហូតទេ គឺគ្រាន់តែជា​សំបកក្រៅ។ ជាជាងស្វែងរករបស់ទាំងនោះនៅខាងក្រៅ ព្រះសាវគ្គ និយាយ​ថាៈ យើងត្រូវព្យាយាមស្វែងរកអោយឃើញនូវសេចក្តីសុខ និងសុភមង្គល នោះនៅក្នុងខ្លួន​យើង​ផ្ទាល់។ វាមិនមែនជា សេចក្តីស្រឡាញ់ជាបណ្តោះអាសន្នទេ ប៉ុន្តែជាក្តីស្រឡាញ់ចំពោះ​“ភាពជា​អមតៈ” នឹងត្រូវជា ជំនួយសង្គ្រោះ របស់យើងពិតប្រាកដ ហើយជាចំណីអាហាររបស់យើងប្រាកដដែរ ដោយមានតែក្តីស្រឡាញ់មួយទេដែលនាំមកអោយយើងនូវសេចក្តីសុខជាស្ថាពរ ទាំងនៅ​ក្នុងពេល​នេះ​និងនៅពេលខាងមុខ “ឬទាំងនៅក្នុងលោកនេះ និង លោកខាងមុខ ” ។

Mind and Senses

The Saints tell us that the mind is the greatest and the only obstacle in the way of God - realization. It is ego-centered, pleasure-loving and vain. It forgets that its existence in the world is no more than a bubble that may burst at any minute, and that the body enclosing it will eventually perish. Its outward and downward tendencies keep it tied to the transient, evanescent objects of the world. Its actions, whether good or bad, only result in keeping the soul in the perpetual round of birth and rebirth.

Mind is the deadliest of foes, but the most useful of servants. When it turns wild and gets out of control, it heads for certain destruction. When properly awakened and controlled, there is no limit to

what the mind can do. As a step towards liberation, Soami Ji calls upon us to "turn the hostile mind into a friend."

In order to gain mastery over it, we have to study its nature. Relentlessly and restlessly, the mind tries to experience and enjoy everything. But nothing seems to satisfy its ravenous hunger. The acquisition of wealth and power gives rise to endless desires. Our possessions become the master, instead of being our slave. The passions gradually forge heavy chains around us, bind us to the baser things of the world and invariably harden our heart.

Though the mind is fond of pleasures, no single pleasure ever pleases it for all time. It gives up one pleasure as soon as it gets or sees a better one. Unless, therefore, it comes across something vastly superior to the pleasures it already has, it cannot be successfully weaned away from them. Otherwise, if it should become detached and find nothing to attach itself to, it would react and rebound, and go back to its pleasures and enjoyments with redoubled vigour.

There is no end to our desires and cravings, and we have to return to this world in order to fulfil them. Barely do we leave one body before another stands ready for us. We are hardly rid of one fetter when a tighter one is fastened onto us. Ceaselessly are we goaded by the invisible angels of Death. What sufferings do we not go through, what rapids and whirlpools do we not face, what lashings of the mighty waves do we not encounter, what tempestuous storms and raging gales do we net have to struggle against. And every succeeding link of the chain of our lives is stronger than the one that preceded it.

The realization of the deception of this drama comes only when we wake up-at the time of our death. The moment death closes upon us, everything of this world -- friends and relations, wealth and possessions, name and fame, caste and creed -- is left behind. Only then do we realize that our time has just been wasted in illusion, in trying to make ours that which can never become ours. We nonetheless persist in taking this illusion as the ultimate reality. We continue to feel miserable and unhappy because our soul, being separated from the Father, is perpetually yearning for its own Source.

The Saints constantly tell us that there is no lasting peace and happiness outside in this world. Instead of trying to find it outside, they say we must try to find that peace and happiness within ourselves. It is not love for the transient, but love for the Eternal that will be our real succour, our true sustenance, for it alone will bring us lasting peace, both here and beyond.

ព្រះ និងព្រលឹង  The Lord and The Soul

គឺជា“ទ្បូហ្សិក” រួមដែលថា បើសិនណា ព្រះគឺតែមួយ ហើយព្រះអង្គ ស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនយើងគ្រប់ៗគ្នា យើង ត្រូវស្វែងរកព្រះ នៅក្នុងរូបកាយយើង។ ផ្លូវព្រះធម៍ The Path ដឹកនាំទៅដល់គោលដៅចុងក្រោយជា វាសនា Destination ដែលជា ឋានទេវតា  Home (ឋានព្រះ) យើងមិនអាចមានអ្វីផ្សេងទៀតក្រៅពីតែនេះទេ។ តែរឿងនេះ មិនអាចទៅរួច សូម្បី យើងគិតក្នុងមានអ្នកកាន់សាសនា Christian  គេមានតែ​ផ្លូវព្រះធម៍ ១ សម្រាប់ទៅ ឋានព្រះ ហើយចំពោះសាសនា ហិនឌូ Hindus or Sikhs or Muslims  ក៍ពួកគេមានផ្លូវផ្សេងទៀតឆ្ពោះទៅរកឋានព្រះអង្គពួកគេដែរ។ អាចមានការខុសប្លែកគ្នា ក្នុងការបកស្រាយ ក្នុងការ​យល់ដឹង ប៉ុន្តែ វាមិនអាចមានផ្លូវ ០២ ឆ្ពោះទៅរក ព្រះអង្គ ។  បើយើងស្វែងរក​ព្រះអង្គ​នៅក្នុងខ្លួនយើង យើងនឺងឃើញផ្លូវព្រះធម៍ដដែល គឺផ្លូវនៃព្រះធម៍ The Path of Sound, Light ប៉ុន្តែបើយើងស្វែងរកព្រះអង្គនៅខាងក្រៅ យើងឃើញថាម្នាក់ៗ មានផ្លូវផ្ទាល់ខ្លួនរៀងខ្លួនៗ របស់គេ ដែលប្រហែលជាឆ្ពោះទៅទីណាក៍មិនដឹង។

ព្រលឹង គឺជា ខ្លឹមសាររបស់ ព្រះ/ទេវតា គឺជាដំណក់ទឹកនៃមហាសាគរទិព្វ Divide Ocean  ដើមដំបូង ដំណក់ទឹក បែកចេញពីប្រភព The Source  ហើយធ្លាក់ចុះលើពិភពលោកនេះ (ឋានកណ្តាល) ដែលពោរពេញទៅ​ដោយ​ការលំបាក​វេទនាព្រមជាមួយការឈឺចាប់ ដោយភ្លេចអស់ ព្រះប្រភពដើមកំណើត Origin ព្រលឹង យកចិត្តធ្វើ​ជា ​មាគ៌ា (ត្រីមុខ) និងធ្វើជាមិត្ត។ ប៉ុន្តែផ្លូវចិត្ត ផ្ទាល់ ស្ថិតក្រោមសម្ពាធរបស់វិញ្ញាណ។ អ្វីដែល វិញ្ញាណ​ចង់បាន​ ចិត្តរាំរែក ទៅតាមចង្វាក់របស់វិញ្ញាណនោះ ។ បើចិត្ត ប្រព្រឹត្តអំពើផ្សេងៗ​ទាំងឡាយ​ក្រោម​ឥទ្ធិពលរបស់វិញ្ញាណ ព្រលឹងដែលបរិសុទ្ធ និង មិនចេះ ខូច ស្អុយ ក្លាយដូចជាផ្លែឈើទុំជោរ ហើយរង​ខូច វិនាស ។ ស្វាមីជីនិយាយទៅកាន់ព្រលឹងថា ៖

ឱ!ព្រលឹងអើយ ខ្ញុំ ដឹងថាអ្នកមានការឈឺចាប់។

អ្នកមានការឈឺចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលអ្នក

បានបែកចេញពី ព្រះ/វើត Word ទេវតា

ហើយបែ ចងចាប់ មិត្តភាពជាមួយចិត្តដ៍មិនទៀង

ដោយរួមដំណើរល្ងីល្ងើជាមួយចិត្ត។ ហើយអ្នកត្រូវជាប់អន្ទាក់ជាមួយរាងកាយ

ដោយការអន្ទងសប្បាយរីករាយផ្នែកអារម្មណ៍។

ព្រះសាវគ្គទាំងឡាយ ស្គាល់ច្បាស់នូវស្ថានភាព ដែលគួរអោយអាណិតអារសូរ។ ព្រះអង្គ ដឹងថា​យើងរស់នៅក្នុងការភ័ន្តច្រឡំ។ ដូចនេះ ព្រះអង្គ យាងមកដើម្បីលាតត្រដាងស្ថានភាពពិត របស់ពិភព​លោក ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា ៖ នេះគឺជាល្បែងរបស់ព្រះទាំងអស់ ថាព្រះបង្កើត​គ្រប់​បែបយ៉ាងទាំងអស់។ ល្បែងនេះកើតឡើងក្នុងពេលយល់សប្តិដែលគ្មានអ្វីពិតប្រាកដសោះ។ យើង​ប្រលូក​ក្នុងល្បែងនេះថែមទៀតដោយបាន ភ្លេចមរតកពិតប្រាកដរបស់យើង នឹកស្មានថា នេះឯង​លំនៅ​ដ្ឋាន  ឋានបំណុលកម្ម Karmic Depts របស់យើង ដូចជាយើងយំស្រែក ហើយសើចជាមួយអ្នកផ្សេងម្នាក់ទៀត។ ប៉ុន្តែ​នៅពេលដែលបំណុលកម្មសំរាប់ជីវិតនេះត្រូវបានទូទាត់រួច យើងចាប់ធ្វើដំណើរចាកចេញគឺដូច ជា​ភ្ងៀវក្នុងសណ្ឋាគារមួយ។ យើងលាចាកក្រុមហ៊ុនជាមួយគ្នា ក្រោយពេលស្នាក់នៅជាមួយគ្នាយ៉ាងខ្លី ឥតមានទំនាក់ទំនងយូរអង្វែងជាមួយគ្នាទាល់តែសោះ ។

The Lord and The Soul

It is only common logic that if the Lord is one and He is within every one of us and we have to seek Him within our body, the Path leading to that destination to our Home, cannot be but one. It is impossible even to think that for Christians there is one path leading to the Lord's house, and for Hindus or Sikhs or Muslims there is a different path leading to Him. There may be a difference in our interpretation in our understanding, but there cannot be two paths 'leading to Him. If we seek Him within, we will find the same Path, the Path of Sound and Light. But if we search for Him outside, we find that everybody has his own path, leading perhaps nowhere.

The soul is the essence of the Lord, a drop of the Divine Ocean. In the beginning, it separated from its Source and descended into this world of misery and suffering. Forgetting its Origin, the soul took the mind as its guide and companion. But the mind itself is under the sway of the senses. Whatever the senses desire, the mind does their bidding and dances to their tune. And whatever deeds the mind commits under their influence, the soul, itself pure and stainless, must reap the fruits and suffer the consequences. Soami Ji, addressing the soul, says:

O soul, you are miserable, this I know. You've been suffering since the day You separated from the Word

And made friends with mind.

In the company of the reckless mind, You remain bound by the body

And entrapped by sense pleasures.

The Saints well know our pitiful condition. They know that we live in delusion. So they come to reveal the true plight of the world. They tell us this is all the Lord's play, that He has created everything. This play is set on a dream stage where nothing is real. Yet we come into this play and, having forgotten our true heritage, think this is our home, as we weep, cry and laugh with one another. But when our karmic debts for this life have been paid, we depart like the patrons of an inn. We leave one another's company after only a brief stay, having no lasting relationship with anyone at all.

ព្រះវើត(ព្រះពុទ្ធអង្គ)បង្កើតសត្វលោក Word Made Flesh

ព្រះគ្រូ ពិតប្រាកដរបស់យើងគឺៈព្រះវើត Word ព្រះឡូហ្គូ Logo ព្រះសាប់ (Shabd) ព្រះ ណាម (Name) ព្រះពុទ្ធប្រវត្តិ (Audible Life Stream ឬក៍ឈ្មោះ អ្វីមួយដែលគេ អាចជ្រើសរើស ដាក់អោយ។ ព្រះគ្រូយ គឺជាថាមពល ស្តែងចេញជារូបរាងមនុស្ស យើងត្រូវការអ្នកណាម្នាក់ក្នុង​រូបរាងជាមនុស្ស ដែលលិចឡើងក្នុងពន្លឺ ឬព្រះបន្ទូល(Word) ដែលជា អ្នកមានសាច់ឈាម ដែលកើតឡើងដោយ ព្រះបន្ទូល/ ពុទ្ធដីកា និងជាអ្នកអាចប្រែប្រួល មានទំនាក់ទំនង យើងជាមួយ ឋាមពលខាងក្នុងនោះ ហើយអ្នកនោះជាព្រះគ្រូ ដែលកំពុងមានជីវិត ស្វាម៉ីជី និយាយថា ៖

ព្រលឹងទេវតា ឬ ព្រះ (រ៉ាដាស្វាម៉ី) ព្រះជាអម្ចាស់

ចុះមកចាប់កំនើតជាមនុស្ស

នៅលើផែនដីព្រះអង្គ ចាប់កំនើតជា ព្រះគ្រូ

ដើម្បីប្រមូលព្រលឹង ដែលបានកំនត់ដោយ ពុទ្ធដីកា/ បន្ទូល ដ៏សំងាត់របស់ទេវតា ព្រះ ណាម)។

ទំនាក់ទំនងរ ព្រះគ្រូ ជាមួយ ទេវតា គឺទំនាក់ទំនងនៃរលក ជាមួយមហាសមុទ្រ។ គូរូ  Arjan  និយាយថាៈ

”ខ្ញុំ និង ព្រះពុទ្ធ/ ព្រះវបីតា គឺ តែមួយ ”។

ចូរកុំព្យាយាមបំបែក ព្រោះតែរូបរាងមនុស្ស

ព្រះគ្រូ ទុកដូចជាទឹករលក ដែល ហួត រំភាយ ឡើងទៅលើ

ហើយទឹករលក កើតចេញពី មហាសមុទ្រ។

យើងត្រឡប់ទៅនៅក្នុងមហាសមុទ្រុវិញ ។ រលក និង មហាសមុទ្រគឺតែមួយ។ ព្រះយេស៊ូ មាន បន្ទូលថា ៖ ”ខ្ញុំនិងព្រះពុទ្ធអង្គខ្ញុំ គឺតែមួយ ” ព្រះពុទ្ធអង្គ មិនទូល ថារូបរបស់ទ្រង់ ខុសប្លែកពី ព្រះពុទ្ធអង្គ។ ទ្រង់ពន្យល់ថា ព្រះសាវគ្ គជារលកនៃមហាសមុទ្រដដែល ទ្រង់ទូល ថា ព្រះសាវគ្គ និងព្រះ គឺតែមួយ ។ ប្រហាក់ប្រហែលគ្នានេះដែរ Bulleh Shah ទូលអំពី លោក ព្រះគ្រូគាត់ថាៈ

ព្រះ /ទេវតា ទ្រង់បានទទួលយករូបរាងជាមនុស្ស

ព្រះអង្គយាងមកដាស់តឿន ក្រើនរំលឹកដល់ ពិភពលោក ។

តាមរយៈការ បំបួស ព្រះគ្រូ ភ្ជាប់ព្រលឹងរបស់សាវគ្គ ទៅនឹង ព្រះសំលេងខាងក្នុង ហើយដាក់សាវគ្គនោះទៅលើ ផ្លូវព្រះធម៍ Path ដែល ឆ្ពោះទៅរកឋានទេវតា។ ការ បំបួស មិនមែនជា ក្បូនគម្ពិធម៌ ឬ ជាពិធី បុណ្យទានទេ ។ ការបំបួស គឺជាការចាប់បញ្ជូនកំណើតនៃព្រលឹង ឲ្យចូលនៅក្នុង ព្រះសាប់ Shabd ដែលសណ្ឌិតខាងក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង ។ ព្រះយេស៊ូ ទូលថា ៖

ជាការពិតណាស ៗ  អត្មាអញ  បានទូលប្រាប់អ្នក មានតែមនុស្ស 

យកកំណើតម្តងទៀតប៉ុណ្ណោះ  មនុស្ស ក្រៅពីនេះ នេះ មិនអាចឃើញ ឋានទេវតាឡើយ

ជាការពិតណាស ៗ  អត្មាអញ  បានទូលប្រាប់អ្នក មនុស្សដែលមិន កើតចេញពី 

ព្រះគង្គា Water មនុស្សដែលគ្មានកំណើតចេញពី វិញ្ញាណទេតា (ព្រះវិញ្ញាណ) គេមិនអាចចូលក្នុង

ឋានទេវតាឡើយ។

នៅទីនេះ ព្រះយេស៊ូ Jesus ទូលប្រាប់ទៅសាវគ្គរបស់ព្រះអង្គថា តើត្រូវស្វែងរកព្រះខាងក្នុងខ្លួនយើង របៀប​ណា? អ្នកត្រូវកើតម្តងទៀត មិនមែនកើតជារូបរាងកាយទេ។ អ្វីដែលព្រះអង្គមានបំណង ចង់​មានបន្ទូលគឺចាំបាច់មានព្រះ/ទេវតា ឬដោយមានការណែនាំ​ ការបំបួស ពីព្រះគ្រូ ដែលនៅរស់​មានជីវិត​ដែលជាអ្នកអាចឱ្យយើងទាក់ងជាមួយ អង្គរទេវតា Holly Ghost ឬ ជាមួយព្រះ Shabd ឬជា ព្រះសម្លេងThe Sound Currrent ខាងក្នុងខ្លួនយើង។ មានន័យថា កើតចេញពី ព្រះអង្គារ Water  ឬ ព្រះអម្រិត Nectar  ខាងក្នុងខ្លួន ឬ កើតចេញពី ពុទ្ធិញ្ញាណ Spirit ។

ព្រះអម្រិត Nectar  នេះទាក់ទងជាមួយភ្នែកកណ្តាល Eye Center  ។ លើកលែងតែយើង ទាក់ទងជាមួយព្រះ Shabd  ព្រះណាម​ Name ដោយផ្ទាល់ ពុំនោះទេ យើងនៅតែជាអ្នករងគ្រោះរបស់ ចិត្ត និង វិញ្ញាណ ។ ព្រះយេស៊ូ ទេសនាទូន្មាន​យើងឱ្យដាក់បួស តាមរយៈ ព្រះបុត្រា  The Son of the Father  គឺតាមរយៈនេះ ជា​ការទាក់ទង​ជាមួយ ពុទ្ធិញ្ញាណ Spirit ក្នុងខ្លួន។ នោះឯងដែល ព្រះ មានបំណង ទូឡប្រាប់ថា ” ចាប់កំណើត​ម្តង​ទៀត ”។

មនុស្សកើតចេញពី មនុស្ស គឺជា មនុស្ស  មនុស្សដែលកើតចេញពី ពុទ្ធញ្ញាណ

គឺជា ព្រះពុត្ធ អាត្មាអញ មិន ទូលរឿង Marvel ទេ

យើងជាមនុស្សលោក ត្រូវតែកើតជាថ្មីម្តងទៀត

ថ្ងៃបំបួស​ គឺជាថ្ងៃកំនើត ផ្នែក សតិ របស់យើង បន្ទាប់មកតាមរយៈ អនុវត្តន៍​សតិ ឬ ការធ្វើធម៍ យើង​កាន់តែប្រសើរកើន​ឡើង​ៗ ​ដើម្បីក្លាយទៅតែ ១ ជាមួយ ទេវតា Lord ។ ដូចជាក្មេង ដែលធំឡើងហើយទៅជាមនុស្ស ដូចនេះ​ ក្រោយ​​ពី​ការបំបួស​ទៅ សាវគ្គរីកដុះដាលផ្នែកសតិ ដើម្បីប្រែក្លាយទៅជាព្រះពុទ្ធអង្គ គឺដូចនេះ​ហើយ​បានជាគេហៅ ការបំបួសនោះថាជាកំនើតថ្មី បើគ្មានការបំបួសពី ព្រះគ្រូ យើងមិន អាចត្រឡប់​ទៅរក​ព្រះពុទ្ធអង្គយើងវិញបានទេ។

តាមយោបល់របស់ គ្រូគូរូណាណាក់ Guru Nanak និយាយថាៈ វដ្តសង្សា” វិលទៅវិលមក​” ក្នុងវាលវដ្តសង្សាសំដៅ​ទៅ​​ការ ផ្លាស់ប្តូរកំណើតចុះឡើងៗ ដែលការនេះ នឹងឈានដល់ចុងបញ្ចប់ សម្រាប់សាវគ្គទាំងឡាយណាដែលកើតម្តងទៀត។

ការចាប់​កំនើតតាម​រយៈព្រះគ្រូ ជាការ  បញ្ចប់ការវិលទៅវិលមកៗ របស់ទូលបង្ខំជាខ្ញុំ។

ព្រះគ្រូ មិនភ្លេចសាវគ្គនៅក្រោយពេលបំបួសទេ។ ព្រះគ្រូ  រស់នៅជាមួយសាវគ្គរហូត តាមណែនាំ និង ដឹកនាំ យើង នៅក្នុងរូបភាពដ៍ភ្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច Radiant Form តាមជួយសាវគ្គរបស់លោកគ្រប់ជំហាន ជូនគេរហូតក្នុងដំណើរ​សតិ(ធ្វើធម៍) លោក មិនគ្រាន់តែ ណែនាំ​និងជួយសាវគ្គក្នុងពេលរស់​នៅប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែលោកស្នាក់​នៅ​ជាមួយទោះក្នុងពេលស្លាប់ និង ក្រោយពេលស្លាប់។

ព្រះវើត(ព្រះពុទ្ធអង្គ)បង្កើតសត្វលោក Word Made Flesh

Our real Master is the Word, the Logos Shabd Nam the Audible Life Stream, or whatever name one may choose to give It. The Master is that Power manifested in human form. We need someone in the human form who has merged himself in the Shabd or Word, who is."Word made flesh," and who can in turn connect us with that Power within; and that someone is the living Master. Soami Ji says:

Radhasoami, the Supreme Being, descended to earth as a man;

He came as a Master to initiate souls into the mystery of Nam.

The relationship of the Master with the Lord is that of a wave with the ocean. Guru Arjan says: The Lord and His Servant are one and the same

Make no distinction because of human form.

The Masters are just like waves that rise in the ocean

And merge back into it again.

Waves come from the ocean and merge back into the ocean. Wave and ocean are one. Christ says, "I and my Father are one." He does not say that his image is different from the Father. He is explaining that Saints are waves of the same ocean, that Saints and the Lord are one. Similarly, talking of his Master, Bulleh Shah says:

The Lord has taken the form of man, He has come to awaken the world.

The Master, through initiation, connects the soul of the disciple to the Sound within, and puts him on the Path to the Lord. Initiation is not a ritual nor a ceremony; it is the birth of the soul into the Shabd within. Christ says:

Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born again, he cannot see the Kingdom of God. Verily, verily, I say unto thee, Except a man be born of Water and of the Spirit, he cannot enter into the kingdom of God.

Here Jesus tells his disciples how to find the Lord within themselves. You must be born again-but not physically. What he means to say is that it is necessary to be baptized or initiated by a living Master who can put us in touch with the Holy Ghost, the Shabd, the Sound Current within. That is being born of the living Water or the Nectar within, and of the Spirit.

This Nectar is contacted at the eye center. Unless we get in touch with that Shabd or Nam within

ourselves, we always remain the victims of the mind and senses. Christ advises us to get initiated through the Son of the Father, and thus get in touch with the Spirit within. That is what he means by being "born again."

That which is born of the flesh is flesh; and that which is born of the Spirit is Spirit. Marvel not that I said unto thee, Ye must be born again.

The day of our initiation is the day of our spiritual birth. Then, through spiritual practice, we grow and grow to become one with the Lord. As a child grows into a man, so, after initiation, the disciple grows spiritually to become the Father. That is why initiation is referred to as a new birth, being "born again." And unless we take a new birth-that is, get initiation from a living Master-we cannot go back to our Father.

According to Guru Nanak, the cycle of "coming and going," the cycle of transmigration, comes to an end for the disciple who is "born again":

Birth through the Master ended my coming and going.

The Master does not leave or forget the disciple after initiation. He is always with him, guiding and leading him. In his Radiant Form, he helps the disciple at every step, accompanying him throughout the spiritual journey. The Master not only guides and helps during the disciple's lifetime, but stays with him even at the time of his death, and afterwards.