Q & A with GSD 113 with CC

  ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ៣១  ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២២ នាទី) 

  Q & A @ N 1= 00--1:12

  Radha Soami, Baba Ji. It is due to your grace that I am standing here today. Baba Ji, in 2010, my foot was amputated. I couldn’t walk at all after that. It is because you have showered your grace that I’m standing here before you. You see, there is no human being who has never faced pain, nor is there anyone who has received everything they wished for. These joys and sorrows are a part of life. So, we should just live in His will. “Whatever pleases Him, O Nanak, that alone is good.” If we live in His will, He will grant us the strength to be able to fulfill our responsibilities. We don’t have that strength. When a person cannot even look after his own body, what else will he look after? So, if we reach that level and thank Him, if we live in His will, He will automatically shower so much grace that we will be able to fulfill our responsibilities, and also make ourselves worthy of Him. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ដោយសារមាន ព្រះសណ្តោសប្រណី ពីព្រះគ្រូ បានជាខ្ញុំកូណាបានឈ ចំពោះមុខព្រះគ្រូថ្ងៃនេះ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី កាលឆ្នាំ ២០១០ ខ្ញុំកូណា ពិការជើង ខ្ញុំកូណាមិនអាចដើរបានឡើយ ដោយសារមាន ព្រះមេត្តាពី ព្រះគ្រូខ្ញុំអាចឈបានឡើងវិញ។ ញោម ឃើញទេ ជាមនុស្ស គឺ មិនអាច គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលគ្មានការឈឺចាប់ឡើយ ក៍គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ បានសម្រេចតាមក្តីប្រាថ្នា គ្រប់យ៉ាង ឬ ១០០% ដែរ។ ការព្រួយ បារម្ភ ភាពរីករាយទាំងនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតមនុស្សលោក។ ដូច្នេះ យើងជាមនុស្ស គឺមានតែត្រឹមរស់នៅតាម ព្រះរាជបំណងរបស់ទេវតា " ឪទេវតាអើយ អរគុណទេវតាណាស់ មានតែ ទេវតា មួយអង្គគត់ដែលល្អជាមួយខ្ញុំកូណា " បើកាលណាយើងរស់នៅតាមព្រះរាជបំណង ទេវតា នោះយើងនឹងមានកម្លាំងពលំ  បំពេញកិច្ចការ បំពេញរាល់ការទទួលខុសត្រូវនានា។ បើយើងគ្មានកម្លាំងកំហែងផង នោះសូម្បីតែកម្លាំងថែរក្សាសុខភាពខ្លួនឯង ក៍គ្មានដែរ អីចឹងមានអីទៀត ដែលយើងអាចធ្វើបាន?  ដូច្នេះ បើយើងមានកម្លាំង កំហែងហើយ ចួរអរគុណដល់ទេវតា បើយើងរស់តាមបំណងទេវតា អីចឹងទេវតាប្រទានពរ​ជ័យ មេត្តាឲ្យយើងអាចសម្រេចកិច្ចការនានា ឲ្យយើងមាន ព្រទ្យមានធន គឺដោយសារ អង្គទេវតានេះ។

Q & A @ N 2= 00--1:12

Baba Ji, you know everything about my life; you know what I went through. Despite that, my parents want me to think about getting married again. You know, if someone in the Air Force has an accident while flying a plane, they immediately make him go fly another plane so that fear doesn’t set in. Now, there will be many ups and downs in life. But if we get scared every time we go through difficulties, we will not be able to live our life. Parents only want what’s best for you. Baba Ji, I don’t have confidence in myself. Please tell me what to do, and I’ll do exactly as you say. I’ll do whatever you think is best. For me, everyone is good – how can I say anyone is bad? Everyone is good. The only thing is, when the Lord places two people together, each one has a different way of thinking. That’s why we start to complain about each other. So I cannot judge anyone. You are the one who has to bear the consequences, so you need to see what’s right for you. But definitely pay attention to what your parents tell you, because it becomes very difficult to spend one’s life alone.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូស្គាល់ដឹងគ្រប់យ៉ាងក្នុងឆាកជីវីតខ្ញុំកូណា ព្រះគ្រូក៍ដឹងថា ខ្ញុំកូណារស់តាមព្រះធម៍ តាមដំណើរ តែ ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកំពុងតែសុំឲ្យខ្ញុំកូណាគិតគូ ពិចារណារៀបការម្តងទៀត។ ព្រះគ្រូ លោកជ្រាបច្បាស់ រឿងហ្នឹង បើទ័ពអាកាសណាម្នាក់ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារ ធ្លាក់យន្តហោះ នោះ គេតម្រូវឲ្យទ័ពអាកាសនោះ បើយន្តហោះថ្មីមួយទៀត ភ្លាមៗតែម្តង មិនរង់ចាំយូរឡើយ។ ឥលូវនេះ ឆាកជីវិតខ្ញុំកូណាមានឡើង មានចុះច្រើនណាស់ តែបើសិនជាយើងខ្លាចគ្រប់តែរឿងអីចឹង ជីវិតយើងកាន់តែពិបាកថែមទៀត ដូច្នេះ សូមព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាផង។ ញោម ឪពុកម្តាយ ចង់ឲ្យយើងបាន ល្អ តែ​ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃនេះ លែងទុកចិត្តខ្លួនឯង តែម្តង ដូច្នេះសូមព្រះគ្រូមេត្តាជួយខ្ញុំកូណាផង អ្វីក៍ដោយ បែបណាក្តីឲ្យតែព្រះគ្រូទូលមក ខ្ញុំកូណានឹងធ្វើតាមព្រះគ្រូជានិច្ចគ្រប់រឿង។ ញោម ស្រី មនុស្សទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ តើឪ្យខ្ញំកូណាថាពួកគេជាមនុស្សមិនល្អមីចទៅ? គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ ជាបញ្ហាស្ថិតត្រង់ថា កាលណាទេវតា រៀបចំទុកដាក់មនុស្ស ២ នាក់រស់នៅជាមួយគ្នា គឺ ពួកគេមានការគិតឃើញខុសៗគ្នា ដូច្នេះបានជាយើងចាប់ផ្តើមស្តីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះ អាត្មាភាពមិនអាច វាយតម្លៃ កាត់ក្តីនណាម្នាក់បានឡើយ ញោមស្រីជាមនុស្សម្នាក់ដែល នៅចាំទទួល លទ្ធផលផ្សេងដោយផ្ទាល់ខ្លួនឯង ដូច្នេះ គឺញោមស្រីត្រូវតែ រកមើលថា មួយណាដែលត្រូវ សម ជាមួយ ញោមស្រី តែដាច់ខាតត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយ ដំបូលន្មានឪពុកម្តាយញោមស្រី ដោយសារញោម ស្រីមិនអាចរស់នៅ ពេញមួយឆាកជីវិត ដោយ ឯការម្នាក់ឯងបានឡើយ ។

Q & A @ N 3= 00--2:49

 Baba Ji, my question is: When we burn wood in the langar, if there are termites in the wood … Pardon? When the wood has termites. When we burn wood that has termites in it ... Then who has to pay for that karma – he person who burns the wood, or the person who eats the food cooked on it? Everyone! Everyone takes on karma? Yes. Look, even the breath that you take creates karma, because there are microscopic organisms living in the air that we don’t even see. So, everything creates karma. But certain karmas can be settled through our good conduct and our seva, while there are other types of karma for which we may have to come back. So don’t do anything wrong intentionally. But if someone says, “I have mice in my house! If I trap them and throw them out, will I take on karma or not?” But out of compassion, if you ignore the mice and later fall sick because of them, you’re the one who will suffer, right? 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណា​គឺថា ពេលយើង យកអុស ទៅដុតនៅ ផ្ទះបាយក្នុងវត្ត ដែលក្នុង អុសនោះមានសត្វល្អិតនៅក្នុងហ្នឹង..ញោមថាម៉េច? សុំម្តងទៀត ព្រះគ្រូ គឺនៅក្នុង ឈឺអុស មានសត្វល្អិតកំពុងរស់នៅ យើងយកអុសនោះទៅដុតធ្វើបាយ សម្លរ​ ដាំទឹក តើអ្នកណានឹងទទួលកម្មារ ឬ កម្មពារទាំងនេះ តើជាអ្នកយកអុសទៅដុត ឬ មួយ អ្នកហូបបាយទឹក សម្លរទាំងនេះ? ញោម គឺ គ្រប់ៗគ្នា ! ហ៉ាក ព្រះគ្រូ ម៉េចទៅជាអីចឹងវិញ? ញោម ​គឺដោយសារ អីចេះ សូម្បីខ្យល់យើងដកដង្ហើមមក ក័មាន អតិសុខុមប្រាណ សត្វតូចៗមើលនឹងភ្នែកមិនឃើញមានក្នុងខ្យល់ នាំឲ្យយើងមានបាបកម្មដែរ គឺគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមាន កម្មា តែ កម្មាមួយចំនួន ត្រូវបាន សាបរលាប ឬ ថយ ដោយសារយើងរស់នៅបែប មានសីល សមាជីវោ ប្រព្រឹត្តិល្អ  និងការ បំរើព្រះធម៍ (សេវា) តែក៍មាន​កម្មាខ្លះទៀតដែលយើងត្រូវ មកចាប់ជាតិជាថ្មីមកលាងជម្រះផងដែរ។ ដូច្នេះ ចូរញោម កុំប្រព្រឹត្តិអ្វីខុសដោយ ចេតនា don't do anaythings wrong intentionally . ព្រះគ្រូ ចុះបើនៅក្នុងផ្ទះសុខៗ មានឮ គេស្រែកថា កណ្តុរ ៗៗៗ យើងស្ទះវឹងទៅវ៉ៃសម្លាប់កណ្តុរ បោះចេញក្រៅផ្ទះភ្លាម អាហ្នឹងមានកម្មាដែរឬអត់ទេ? ញោម រឿងហ្នឹង វាហូសពីក្តីមេត្តា ឬ ថា មេត្តាមិនបាន ដោយសារ ថា បើសិនជាទុកកណ្តុរនៅក្នងផ្ទះហ្នឹង ថ្ងៃណាមួយ ញោមធ្លាក់ខ្លួនឈឺដោយសារមេរោគចេញពី កណ្តុរ អីចឹងគឺញោមជាអ្នកទទួលការឈឺចាប់ តើមែនឬអត់? ។

Q & A @ N 4= 00--3:03

Baba Ji, should we celebrate festivals like Diwali, Dussehra, Holi, etc.? You’re most welcome to do so! What difference does it make? But you see, there’s a reason behind each of these festivals. We celebrate and have fun, and we call it a festival. But we should also remember the reason behind it, right? Now, why do we celebrate Diwali? The Sikhs have a different association with Diwali. At that time, Guru Sahib had returned home. Hindus have a different association with it – Lord Ram had returned home. Right? So, if you celebrate it while keeping that reason in mind, then it would be worthwhile. But instead, if we think, “I’m going to celebrate Diwali by gambling!” and so on – that isn’t the purpose, right? Baba Ji, my second question is about the parshad that is given out after satsang. Should we make it a habit to eat it every day? That’s up to you, whether you want to eat it or not. Okay. 

ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងគួរតែរៀបចំបុណ្យផ្សេងៗដូចជា បុណ្យចូលឆ្នាំហិណ្ឌូ បុណ្យវិសាខបូជាហិណ្ឌូ បុណ្យភ្នំហិណ្ឌូដែរឬទេ? ញោម អាចធ្វើបានជាការល្អណាស់ មិនជាការខុសទាស់អ្វីឡើយ តែដូចជា ញោមបានដឹងថា​បុណ្យទាំងនេះ សុទ្ធតែមានគោលបំណងលាក់បាំងនៅពីខាងក្រោយៗ។ កាលណាយើងរៀបចំនីមួយៗ គឺយើងបានសប្បាយ អីចឹងយើងនាំគ្នាហៅថា បុណ្យសប្បាយ តែជាមួយគ្នានេះដែរ យើងគួរតែ នឹកឃើញផងអំពី គោលបំណងនៃការប្រារម្ភពិធីបុណ្យ ឧ ដូចជាថា ម៉េចបានជាយើងធ្វើបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីហិណ្ឌូ? ក្នុងសាសនាសិក្ខា គឺមានទំនាក់ជាប្រពៃណីខុសគ្នាជាមួយ ព្រះទែវលី ដែលកាលពោះ ព្រះគ្រូ គូរូ សាហ្សីបត្រឡប់មក ផ្ទះវិញ ចំណែកសាសនាហិណ្ឌូ គេមានរឿងខុសហ្នឹង គឺ ព្រះរាមត្រឡប់មកកាន់ ព្រះនគរ ឬ ព្រះរាជវាំង្គឡើងវិញ តែមែនទេ? ដូច្នេះពេលណាយើងរៀបចំពិធីបុណ្យទាន យើងត្រូវដឹងអំពី ហេតុផលគោលបំណងនៃបុណ្យនោះ ធ្វើបែបនេះជា ជាមគ្គផលប្រពៃណាស់។ តែបើសិនជាយើងគិតថា អូ រៀបចំបុណ្យចូលឆ្នាំដើម្បីសប្បាយលេងល្បែង អីចឹងឯណាទៅជាគោលបំណងពិតនៃពិធីបុណ្យពី​ដើម? ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថា ពេលបុណ្យបច្ច័យបួនក្រោយពេលស្តាប់ធម៍ទេសនាចប់វាមានន័យថាម៉េច តើយើងធ្វើបុណ្យហ្នឹងដើម្បីយើងនាំគ្នា ហូបចុងរាល់ៗថ្ងៃឬយ៉ាងណា? ញោម នេះវាអាស្រ័យលើញោមទេ បើញោមចង់ហូបចុកក៍តាមចិត្តចុះ កូណាព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 5= 00--5:18

Baba Ji, after initiation, if someone intentionally breaks the vows of Sant Mat, can they ever make progress in meditation again? Look, life has been given to us to learn. If we learn, if we realize that we’ve made a mistake and we try and rectify it, the Lord will definitely shower His grace. But human beings have made it a sort of habit … Now, a little child makes a mistake. He goes to his mother and asks for forgiveness. His mother says, “It’s okay, but don’t do it again.” He makes the mistake again and asks her for forgiveness again. His mother will say, “Don’t make it a habit!” But then he makes the mistake again, and goes to her again! She’ll say, “Unless I pull your ear, you won’t learn!” So, problems arise when people don’t learn. Why is history taught to us? So that we learn from the past. And if we don’t learn, then we’re the ones who will have to bear the burden, right? The Lord has created a law of Nature. When we break that law … If someone breaks this law, he will have to bear that burden – no one else will bear it for him. So why would I take a step that will increase my burden? The Lord has given me the sense of discrimination. I should at least use that discrimination, right? Baba Ji, my second question is: I worry so much about my children’s future, which interferes with my meditation. What should I do, Baba Ji? Look, parents have a relationship with their children, and with that comes a certain responsibility. But you cannot live your child’s life for him. What typically happens is that if the parents wanted to achieve something in their life but were unable to, they try to fulfill that desire through their children. This isn’t right, because your strengths and weaknesses are very different from those of your child. So, parents have the responsibility to do as much as they can for their child. They should create an atmosphere so that the child can stand on his own feet and become capable of thinking for himself. But don’t try and live his life for him because he may not have the same strengths as you. You should just support him. Okay. Please bless me with the strength to meditate, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូបាបាជី បើក្រោយពីបានបួសរួច យើងបែរជាបំពាន មិនប្រតិបត្តិតាម ព្រះសុទ្ធមាគ៍ាទេ សួរថា តើពេលតាំងសមាធិ យើងមានការរីកចម្រើនដែរឬអត់? ញោម រឿងនេះ គឺថា ទេវតាប្រទានជីវិតមនុស្សមកដើម្បីរៀនសូត្រ ។ បើសិនណាជាយើងចេះរៀនសូត្រ អីចឹងពេលណាមានកំហុស ធ្វើកិច្ចការណាមួយខុស យើងកែប្រែឲ្យត្រូវឡើងវិញ អីចឹង ពេលនោះគឺ ទេវតា ទ្រង់ប្រទាន ពរជ័យ ព្រះមេត្តាដល់យើង។  តែមនុស្សយើងមាន បញ្ហាត្រង់ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗ គឺតាមទំលាប់ ដូចជា ក្មេង កាលណាធ្វើអ្វីខុស វាទៅសុំទោសម្តាយវា សុំការអាណិត សណ្តោសពី ម្តាយ ឯម្តាយ តបថា អូខេ មិនអីទេ តែលើកក្រោយ កុំមានការខុសម្តងទៀត តែថ្ងៃក្រោយមក គឺក្មេងប្រព្រឹត្តិខុសដដែល រួចទៅជួបម្តាយ ម្តាយនិយាយដដែល ក្មេងវានៅតែធ្វើខុសដដែលជាដដែល ពេលនោះ ម្តាយក៍ថា បើមែ មិនញឹង ទាញស្លឹកត្រចៀកឯងទេ ឯងនឹងមិនរាងចាល មិនរៀនសូត្រឡើយ។ ដូច្នេះ គឺថា បញ្ហាកើតឡើងដោយសារមនុស្ស មិនព្រមរៀនសូត្រពីកំហុស ថាម៉េចបានជាមានរឿងបែបហ្នឹងកើតឡើង? គឺមកពីគេមិនរៀនសូត្រកំហុសពី អតីតកាល ពីមុនៗ អីចឹងអ្នកណាដែលមិនព្រមរៀនសូត្រ គឺគេជាអ្នករកទុក្ខទារុណដោយខ្លួនឯង ទេវតា បង្កើតច្បាប់ទេវតាចេញមក ហើយអ្នកណារំលោភច្បាប់ទេវតានេះ អ្នកនោះនឹង រងទុក្ខទោសជាមិនខាន គ្មានអ្នកណាគេមករងទុក្ខជំនួសយើងឡើយ ម៉េចបានជាអ្នករំលោភច្បាប់ទេវតាមានទោស? ដោយសារអ្នកនោះមានពរ ពីទេវតាមានចំណេះដឹងអាចធ្វើការបែងចែកខុសត្រូវ អាក្រក់ល្អ ដែលមុនពេលធ្វើមួយ តម្រូវឲ្យមានការពិចារណា ថ្លឹងថ្លែង តើមែនទេ? ។

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញូំកូណាមានសំណួរទី ២ ទាក់ទងរឿង អនាគតក្មេងៗ មិនដឹងធំឡើងវាយ៉ាងម៉េច បើពួកគេមករំខានការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណាយ៉ាងនេះ ? តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណា? ញោម អាចកត់ចំណាបានថា ឪពុកម្តាយ​មានទំនាក់ទំនងជាមួយកូនៗ មានការទទួលខុសត្រូវជាមួយកូនៗ តែ យើងមិនអាចរស់នៅ ដើម្បីបំរើកូនៗទេ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើសិនជា យើងជាឪពុកម្តាយ មានបំណង មានប្រាថ្នាមួយ ដើម្បីកូនៗ តែបំណងនោះ មិនបានសម្រេច រួចប្រើប្រាស់ ក្មេងៗដើម្បីសម្រេចគោលបំណងខ្លួនឯង? នេះមិនមែនជាការត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះថា ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយរបស់ ពុកម្តាយ ខុសពី ក្មេងៗជាកូន។ដូចនេះ ឪពុកម្តាយមានការទទួលខុសត្រូវខ្លាំង ប្រឹងប្រែងខ្លាំងដើម្បី កូនៗ ធ្វើឲ្យកូនៗមានលទ្ធភាព មានឪកាស ងើបឈដោយខ្លួនវាផ្ទាល់ មានសមត្ថភាពគិតពិចារណារកហេតុផល តែកុំព្យាយាមធ្វើជំនួសកូនៗដោយសារ កូនៗមិនខ្លាំង មិនពូកែដូចយើងជាឪពុកម្តាយ យើងគ្រាន់តែ គាំទ្រកូន។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូប្រទាន កម្លាំងពលំដល់ខ្ញុំកូណាដើម្បីការតាំងសមាធិ។

Q & A @ N 6= 00--7:44

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, as I go about my daily life and activities, there remains this lingering question at the end of the day : What is my real identity? And how can my mind be aware of the truth at all times? It depends on one’s scope. As long as a person’s scope is limited, he keeps trying to establish his own identity. But once he realizes the truth … What identity does a tiny blade of grass have? What identity does a drop have in relation to the ocean? Now, it’s true that in a small family, each person has their individual identity. But as you widen your scope to include your city, there will be many other families like yours. If you widen it further to include your state, there will be even more. So, as we expand our horizons … And this will not happen with just the intellect – it will happen through meditation. Then we come to understand that we are nothing. The world continued before us, and it will continue after we are gone. We have been sent here for a purpose. We think that our families or work cannot function without us. Great souls have come to this world, but even they had to depart. So what identity do we have? 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាមមើលឡើងវិញ កិច្ចការងារប្រចាំថ្ងៃ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃខ្លួនឯង ក្នុងឆាកជីវិតនេះ យួរៗទៅ បែរមានមានសំនួរ ឆ្ងល់ គាំង ឆ្លើយខ្លួនឯងមិនរួច មិនដឹងខ្លួនឯងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី? ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាធ្វើម៉េចដើម្បីក្នុងចិត្តយើងដឹងពី សច្ចៈពិតប្រាកដ គ្រប់ពេល គ្រប់វេលា? ។ ញោម រឿងនេះ វាស្រ័យទៅលើ វិសាលភាព ដែលជា Scope ដោយសារ មនុស្សយើងមាន វិសាលភាពតូច ចង្អៀត ដូច្នេះ យើងនាំគ្នាព្យាយាម កំណត់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ កំណត់អត្តសញ្ញាណខ្លួនឯង តែ យើងមិនដឹងថា ស្មៅតូចមួយដើម មានប្រភពមកពីណា? មិនដឹងថា ដំណក់ទឹកតូចមួយ មានប្រភពមកពី មហាសាគរសោះឡើយ ។ សូម្បីគ្រូសារតូចមួយ មានសមាជិកគ្រូសារដែលមាន អត្តសញ្ញាណខុសៗគ្នា ចុះបើទំរាំមនុស្សមួយទីក្រុងធំវិញ ប្រាកដជាមានគ្រួសារច្រើនណាស់ និង មានគ្រួសារខ្លះដូចយើងអីចឹងដែរ បើសិនជា ប្រជាជនទូទាំង រដ្ឋ ទូទាំងប្រទេស នោះសមាសភាព អត្តសញ្ញាណ ក៍មានលំនាំបែបហ្នឹង បានន័យថា ជើងមេឃកាន់តែធំទៅៗ ដែលរឿងនេះ មិនមែបញ្ញាអាចយល់បានទេ -វាទាល់តែការតាំងសមាធិ បានគេអាចយល់បាន ។ ពេលនោះ ទើបយើងដឹងថា យើងគ្មានអ្វីទាំងអស់ ឬ ថាតូចតាចណាស់ សកលលោកនេះ មានដំណើរមុនពេលយើងចាប់កំណើត និង សកលលោកនេះនៅតែបន្ត ទោះជា យើងស្លាប់ទៅវិញក្តី ។ ទេវតា បញ្ជូនយើងមកផែនដីនេះ គឺមាន គោលបំណង។ យើងទេ ដែលជាអ្នកគិត ដោយគិតថា គ្រួសារយើង ផែនទីនេះ មិនដំណើរការទេ បើអត់ពីយើងទៅ សូម្បីព្រលឹងទេវតា ក៍ត្រូវបញ្ជូនមកទីនេះដែរ នឹងត្រូវ បញ្ជូនចេញទៅវិញដែរ អីចឹងសួរថា យើងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី ?

Q & A @ N 7= 00--9:15

Baba Ji, at the time of initiation, we are told that when we hear the Sound and see the Light … Can we focus more on the Light? Firstly, it isn’t a question of “when” we hear the Sound – the Sound resounds 24 hours a day. The Light is within you 24 hours a day. Now, if I choose to close my own eyes, what will I be able to see? So, the purpose of meditation is to enter a state of awakening. A state of awakening, meaning that we should realize the truth. When we close our outer eyes … This is why Soami Ji said that - saints tell us the opposite of what the world tells us. The world says, “Open your eyes and see.” Saints say, “Close your eyes and see!” The world says, “Listen with your ears.” Saints say, “Close your ears and listen!” The world says, “Learn to live.” Saints say, “Learn to die!” So, everything is inside us. We simply need to enter that state of awakening. Our attention is scattered outside. As we focus our attention and turn it inwards, all these things will automatically come before us. When we sit in meditation, some people see the Light first, while others hear the Sound first. But that doesn’t come and go; it’s our attention that comes and goes. So simply attach yourself to whatever comes before you; don’t analyze. If you see the Light, just enjoy it. If you hear the sound, enjoy that. Thank you, Baba Ji.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ពេលបំបួស គេណែនាំឲ្យយើងស្តាប់សម្លេងព្រះធម៍ Sound សម្លឹងមើលពន្លឺព្រះធម៍ Light តើយើងអាចផ្ចង់អារម្មណ័ថែមទៀតទៅលើ ពន្លឺព្រះធម៍នោះដែរទេ? ញោម ជាដំបូង នោះ គឺ​មិនមែនជា បញ្ហាថា ពេលណា យើងឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ទេ ដោយសារតែ ព្រះធម៍មានសម្លេងពេញ ២៤ ម៉ោង ឯ ពន្លឺព្រះធម៍ ក៍មាន ២៤ ម៉ោងដូចគ្នាដែរ ។ ពេលនេះ សួរថា បើសិនជា អាត្មាភាពបិទភ្នែកអស់ តើនឹងមើលឃើញអ្វី? ដូច្នេះ គោលបំណងនៃការតាំងសមាធិ​គឺដើម្បីយើងចូលដល់កម្រិតមួយ ដឹងខ្លួន ឬ ទ្រង់ញាណ ដំណាក់កាល ទ្រង់ញាណ ឬ ដឹង មានសតិ គឺការដែលយើងដឹងអំពី ការពិត អំពីសច្ចៈ គឺ យើងដឹង ទោះបីជាយើងបិទភ្នែកអស់ក៍ដោយចុះ។  អីចឹងបានជា ព្រះគ្រូ បាបាជី ទូលថា ព្រះគ្រូ ប្រាប់យើងរឿងផ្ទុយស្រឡៈ ឬ បញ្ច្រាសគ្នារឿងលើផែនដីនេះ ខាង អាណាចក្រគេប្រាប់ថា បើកភ្នែកឡើង អ្នកនឹងឃើញ ចំណែកខាង ពុទ្ធចក្រគេប្រាប់ថា ចូរបិទភ្នែកញោម ញោមនឹងបានឃើញ។ ខាងអាណាចក្រ ប្រាប់ថា បើកត្រចៀកឡើងមក នឹងស្តាប់ឮសួរ ចំណែកខាងពុទ្ធចក្រ ប្រាប់ថា បិទត្រចៀកចុះ នោះ ញោមនឹងស្តាប់ឮសួរ។ ខាងអាណាចក្រប្រាបថា ចូររៀនដើម្បីរស់ ឯខាងពុទ្ធចក្រប្រាប់ថា ចូររៀនដើម្បីស្លាប់ អីចឹងទេ អ្វីៗទាំងអសសណ្ឋិតនៅខាងក្នុងខ្លួនយើង គ្រាន់គ្រាន់តែរៀនវិធីចូលទៅខាងក្នុងខ្លួន ដើម្បីដល់កម្រិតទ្រង់ញាណដឹង​ អារម្មណ៍យើងនៅខាងក្រៅមិនល្អទេ ខ្លាចមុខខ្លាចក្រោយ កាលណាអារម្មណ៍យើងចូលខាងក្នុងខ្លួន ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូល នោះយើងឃើញរឿងគ្រប់យ៉ាងដោយស្វ័យប្រវត្តិ ។ កាលណាយើងអង្គុយតាំងសមាធិ ខ្លះមើលឃើញ ពន្លឺព្រះធម៍ ខ្លះស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ តែរឿងនេះ មិនមែនដូចគ្នា ចេញស្រួលចូលស្រួលទេ គឺត្រូវការ ការផ្ចង់អារម្មណ៍ Pay attention ភ្ជាប់អារម្មណ័នោះជាមួយ រូបភាពណាមួយដែលនៅចំពោះមុខយើង តែកុំវិភាគសោះឡើយ បើឃើញមាន ពន្លឺព្រះធម៍ យើងសប្បាយរីករាយជាមួយពន្លឺព្រះធម៍នោះចុះ បើឮសួរសម្លេងព្រះធម៍ ក៍ចូរសប្បាយជាមួយចុះ។ បាទ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 8= 00--11:12

 Baba Ji, you’ve given me so much, you’ve given me so much. I don’t want anything. Please just dye me in the colour of your love, Baba Ji. Please dye me in your colour. We will get the results of our actions. If someone just gives it to us without our effort, we won’t appreciate it. In the world, if we receive wealth without putting in the effort, we don’t appreciate it, and we end up squandering it away. We appreciate only what comes from our own experience and effort, what we earn with our blood and sweat. Similarly, in meditation, when we put in the effort ... if you take one step, He will take ten. That is when we will appreciate it; that is when we will be able to safeguard it. We keep asking for it, but even if He were to listen to us and grant our wish, if we cannot safeguard it, then the loss will be ours. So, reflect it through your actions. Baba Ji, in the past, I had such intense yearning for you. But as my responsibilities increase, I’m feeling distant from you, Baba Ji. Then I try to hold on to your refuge again, Baba Ji. I only want to be in your refuge, Baba Ji. We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, how can we fulfill them? In fact, when our responsibilities increase, we should do even more meditation. But we do the opposite. When responsibilities fall on us, meditation is the first thing we give up! We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, we cannot fulfill them. These shoulders do not have the strength to bear these responsibilities. So, we have to meditate because we need it; we are the ones who need it. If we meditate, He will shower His grace, we will get the strength, and then we will be able to fulfill them; otherwise, we won’t. Baba Ji, there is no other Master like you! We could never find another Master like you! You are the one who makes him great or small. He will only be great if you meditate. No one is going to become great just by your words! Reflect it in your transformation – that is where greatness lies. Every family is recognized by how competent the children are. If a child turns out to be incompetent, no one says anything to the child – the blame falls on his father. Someone asked Maharaj Ji about his life. Maharaj Ji said, “My life is my sangat.” So this responsibility falls on you – on how great or small you make me. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណណាស់ គ្រប់យ៉៉ាងដែលព្រះគ្រូប្រទាន ពេលនេះខ្ញុំកូណាគ្មានប្រាថ្នាចង់បានអ្វីទៀតទេ សុំតែព្រះគ្រូជួយឲ្យខ្ញុំកូណាមានសេចក្តីស្រលាញ់ព្រះគ្រូកាន់់តែខ្លាំង។ ញោម យើងទទួលមានផល មកវិញ តាមរយៈអំពើដែលយើងបានសាង បើសិនជាមានគេណាម្នាក់ឲ្យអ្វីមួយមកយើងស្រួលៗ ដោយយើងអត់បានប្រឹងសោះ នោះយើងក៍មិនអរគុណគេដែរ ក្នុងលោកនេះដូចគ្នា បើគេឲ្យអ្វីមកយើងងាយៗស្រួល យើងមិនត្រេកអរទេ យើងមិនដឹងគុណគេទេ យើងមានអំណរតែកិច្ចការអ្វី ដែលយើងបានខិតខំ ​ប្រឹងប្រែង បើយើងចេញដំណើរពី ១ ជំហាន នោះ យើងនឹងដើរដល់ទំហានទី ១០ ជាមិនខានឡើយ ចំណុចហ្នឹងដែលយើងត្រូវការពារ ត្រូវមានអំណរគុណ បើពេលនេះ យើងសុំពីទេវតា ទេវតា ប្រទានឲ្យយើងមែន តាមសំណូមពរ តែយើងមិនចេះការពារ នោះវានឹងបាត់បង់ទៅវិញ ដូចនេះ អ្វីៗទាំងអស់ គឺទាកទងជាមួយទង្វើររបស់យើងផ្ទាល់។ 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពីមុនមក ខ្ញុំកូណានឹងឃើញព្រះគ្រូរហូត ក្រោយមក ខ្ញុំកូណាមានការមមាញឹកជាមួយ ការងារ ជាមួយការទទួលខុសត្រូវច្រើនឡើងៗ កាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះគ្រូ ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណាចង់ចូលមកកៀក មកនៅក្នុងជំរុំ បីបាច់ព្រះគ្រូជាថ្មីឡើងវិញ ដោយខ្ញុំកូណាលែងអាចបំពេញកិច្ចការទទួលខុសត្រូវដូចមុនបានឡើយ។ ញោម ញោម មិនអាចបំពេញកិច្ចការនេះបានទេ បើសិនជាទេវតាមិន ថ្វាយពរ ជ័យ ឬ ព្រះមេត្តាធម៍ដល់ញោម ។ តាមការពិតទៅ កាលណាការទទួលខុសត្រូវរបស់ញោមកាន់តែច្រើនឡើងៗ នោះការតាំងសមាធិ ក័ត្រូវតែធ្វើច្រើនឡើងៗដែរ តែ យើងបែរជាប្រព្រឹត្តិផ្ទុយទៅវិញ គឺ ការងារច្រើនឡើងៗ ការតាំងសមាធិតិចទៅៗ។ បើកាលណាការទទួលខុសត្រូវធ្លាក់ចុះ ដូច្នេះត្រូវតែបង្កើតការតាំងសមាធិ បើមិនអីចឹងទេ យើងមិនអាចបំពេញ់ការទទួលខុសត្រូវបានឡើយ។ លុះត្រាតែទេវតា ប្រគេន ថ្វាយពរជ័យដល់យើង ស្មារយើងទាំង ២ នេះ មិនអាចរែកពុនរួចបានទេ​ គឺយើងត្រូវតែតាំងសមាធិ ព្រោះយើងត្រូវការកម្លាំង ពលំ ។ បើយើងតាំងសមាធិ ទេវតាប្រទាន ព្រះមេត្តាឲ្យយើង  បន្ទាបយើងមានកំលាំងពលំ រួចយើងអាចបំពេញការទទួលខុសត្រូវបានពេញលេញ។ គូណាព្រះគ្រូ  ព្រះគ្រូ​តើអត់មានព្រះគ្រូណាខ្លាំងពូកែដូចជាព្រះគ្រូ មានតែព្រះគ្រូ អាចធ្វើរឿង ធំ រឿងតូចបានគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងទាំងអស់។  ញោម ខ្លាំង គ៍ដោយសារការតាំងសមាធិ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ខ្លាំងគ្រាន់តែដោយសារ សំដីរបស់យើងទេ ចូរញោម ប្រែក្លាយការតាំងសមាធិទៅជាកម្លាំងពលំឡើង កំលាំងកំហែងមាន កប់លាក់នៅខាងក្នុងខ្លួនយើង។ គ្រួសារមួយខ្លាំងក្លា អាស្រ័យលើសមាសភាពកូនៗនៃគ្រួសារនោះ បើសិនជាកូនៗ គ្មានសមត្ថភាព គ្មានអ្នកណាប្រដៅ ណែនាំ ពេលនោះគ្រួសារទាំងមូលដួលរលំ គេនឹងបន្ទោសយើងជា ឪពុក ។ ធ្លាប់មានគេសាកសួរព្រះគ្រូ មហារាជជី អំពីឆាកជីវិតរបស់ព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូតបវិញថា ឆាកជីវិតព្រះគ្រូ គឺ សង្ឃហធម៍ ( ធម៍ទាំង ៨ គិតត្រូវ ធ្វើត្រូវ និយាយត្រូវ...)អិចឹងទេ ការទទួលខុសត្រូវ គឺនៅលើយើង រឿងធំ រឿងតូច គឺយើងជាអ្នកបង្កើតឡើងដោយខ្លួនឯង។

Q & A @ N 9= 00--14:07

Baba Ji, I am very grateful to you for giving me this opportunity today. Baba Ji, this child of yours is an artist. Can I sing any genre of songs, or should I only sing shabads (hymns)? No, that is up to you. Any field you work in will have its own requirements which you should fulfill. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណណាស់សម្រាប់ឪកាសនៅថ្ងៃនេះ ។ ព្រះគ្រូ សព្វថ្ងៃ កូនព្រះគ្រូ គឺជា អ្នកសិល្បះ តើខ្ញុំកូណាអាចច្រៀងចម្រៀងសប្បាយបានទេ ឬ មួយខ្ញុំកូណាអាចតែ ច្រៀងចម្រៀងធម៍ ឬ ស្មូត្រតែមួយមុខទេ? ទេ ញោម រឿងនេះអាស្រ័យលើញោមធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមស្ថានភាព កន្លែង​ណាដែលញោមធ្វើការ ញោមត្រូវ គោរពតាមគោលការណ៍ណែនាំ តាមតម្រូវការនៅកន្លែងនោះ ។

Q & A @ N 10= 00--14:43

Hazur, sometimes after meditation or seva, there are days when I feel intense yearning within. It is a state of deep detachment where I don’t feel like talking to anyone. At that time, when my heart longs for my master, what should I do? You see, this longing is also a gift from Him. Because the mind is very powerful – unless it feels something is missing, it doesn’t make any sacrifices. So, if the Lord is showering His grace on us, if He is giving us that longing, we need to channelize it. If the Lord has given you that longing, then sit down again – do a little more meditation. The Giver has given His gift. Now it’s up to us to utilize it how we want. If we go back to the world and take our attention back into worldly matters, then we haven’t used that longing. But if we sit for 5 or 10 more minutes, our capacity to digest and appreciate His grace increases proportionately. Hazur, anything the Supreme Lord gives is parshad – every breath is parshad. But it is said there’s a certain kind of parshad that is considered to be the highest. What does one need to do to attain this? You have given the answer yourself. Whatever the Lord gives is parshad. And what has the Lord not given? We limit ourselves and consider external things to be parshad. Even this body is His parshad. Whatever He has given is parshad. Even this outer parshad – we fold our hands in humility to receive it. Similarly, in life, if we are appreciative, if we believe everything to be a gift from Him, and we serve Him with that appreciation, that is where greatness lies. Hazur, bless me with your glance of mercy and let me always contemplate on you. 

ព្រះគ្រូ ហ្សាហ្សូ ពេលខ្លះ ក្រោយពីការតាំងសមាធិ ឬ ក្រោយពីការបំពេញកិច្ចការបំរើព្រះធម៍មក ខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថាចូលស្លុង ស៊ុប ជាមួយទេវតា រហូតដល់ថ្នាក់អត់ចង់និយាយរកអ្នកណាទេ ចុះឥលូវនេះ ពេលដែលខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្លុង ស៊ុបជាមួយ ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េច?  ញោម ការចូលស្លុង ជាមួយទេវតាបែបនេះ គឺជា ពរជ័យ មគ្គផលមួយដែលទេវតាប្រទានដល់ញោម ដែលចិត្ត គឺជាធាតុ ដ៍មានកម្លាំងថាមពលមហាសាល ទាល់តែចិត្ត ខក ឬ ខាត មិនបានសម្រេចកិច្ចការណាមួយទើប ចិត្តប្រែជាសៅហ្មង មិនរីករាយ។ អីចឹង ដោយសារទេវតាប្រទានដល់ចិត្ត ទើបចិត្តវារីករាយ បានស្លុងអារម្មណ៍បែបនេះ ដូច្នេះ ចូរសម្របសប្បាយជាមួយពរនោះចុះ បើពេលយើងសប្បាយចិត្ត ដោយមានពរ ពីទេវតាមកហើយ ចូរអង្គុយចុះ តាំងសមាធិ។ ទេវតា ជាអង្គប្រទាន ពរ ដល់យើង ឥលូវយើងមានពរ ពីទេវតា បន្ទាប់វាអាស្រ័យលើយើងថា យើងប្រើប្រាស់ពរ ពីទេវតានេះបែបណា? បើសិនជាយើងមានពរ ពីទេវតា បែរជា ចិត្តចេញទៅក្រៅ ទៅរក អាណាចក្រវិញ ដូច្នេះ គឺយើងមិនបានប្រើប្រាស់ នូវ ការចូលរូប ឬ ស្លុងចិត្តជាមួយទេវតាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងបានចូលរូប ឬ ស្លុងជាមួយទេវតា យើងអង្គុយតាំងសមាធិបាន ១០ ទៅ ១៥ នាទី នោះការចម្រើនសមត្ថភាពពិតជាក់ើតមានគួរជាទីមោទនៈ។ ព្រះគ្រូ ហាស្សូ អ្វីដែលទេវតា ទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផល តែ បុណ្យ ឬ មគ្គផលទាំងនោះ ខ្លះវាដូចជាមានកម្រិតមួយខ្ពស់ពេក ឃោងចាប់មិនដល់ បើអីចឹងត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីឈោងចាប់យក មគ្គផលនោះ? ញោម រឿងនេះ ញោមឆ្លើយសំនូរខ្លួនឯងទៅ អ្វីដែលទេវតាប្រទានឲ្យញោម ញោមថាជា បុណ្យ ជាមគ្គផល ចុះអ្វីដែលទេវតា មិនប្រទានឲ្យញោម តើជាអ្វីវិញ ? គឺ យើងជាអ្នកកម្រិតខ្លួនឯងឲ្យទាប តូច យើងពឹងអាស្រ័យល់ើ ធាតុខាងក្រៅខ្លួន ដោយចាត់ទុកថានោះគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផលទេវតាប្រទាន  សូម្បីតែ រូបកាយរបស់យើង ក៍ជា មគ្គផលដែលទេវតា ប្រទានមកឲ្យយើងដែរ។ អ្វីក៍ដោយ ឲ្យតែទេវតាប្រទានមក គឺជា មគ្គផល Parshad របស់នៅក្រៅខ្លួន ក៍ទេវតាប្រទានដែរ អីចឹង ចូល លា​ដៃ លាតត្រដាងដៃ ចាប់យក មគ្គផលនោះចុះ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ បើយើង ទទួលស្គាល់ទេវា យើងដឹងគុណទេវតា ថាអ្វីៗទាំងអស់បានមកពី ទេវតា យើងបំរើទេវតា បំរើព្រះធម៍ដោយចិត្តស្មោះសរ ដោយចិត្ត អំណរ នោះគឺជា ចំណងធំ មាំណាស់ចងយើងជាមួយទេវតា។ កូណាព្រះគ្រូសូមព្រះគ្រូថ្វាយពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា ឲ្យខ្ញុំកូណាស្លុង ផ្ចង់អារម្មណ៍តែជាមួយព្រះគ្រូតរៀងទៅ។

Q & A @ N 11= 00--17:28

Baba Ji, thank you so much for giving me this precious opportunity. Baba Ji, thank you so much – everything you give us is always perfect. You love the entire sangat so much. Baba Ji, my first question is that I want to become an officer in the Civil Services. Could you please give me some guidance that I can hold on to for the rest of my life? First and foremost, you can never clap with one hand. I don’t know how much love I give – the sangat gives me much more. I am just one person, but there are so many of you. So why should we compare who gives more? On your other question, it’s true that we have an objective in life, but unless we put in the effort … We shouldn’t become beggars; don’t ask for it. Put in the effort. And the Lord will give us whatever He deems fit. 

ព្រះគ្រូីបាបាជី ខ្ញុំកូណាអរព្រះគុណណាស់ សម្រាប់ឪកាសដ៍មានតម្លៃនេះ ព្រះគ្រូបានប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាងដល់ខ្ញុំកូណា ដែលជាប្រពៃ ត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ ព្រះគ្រូស្រលាញ់អ្នកកាន់ធម៍កាន់អារ្យទាំងអស់គ្រប់ៗគ្នា ។ ជាសំនួរដំបូងខ្ញុំកូណាគឺសុំព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាឲ្យបានក្លាយជាមន្រ្តីនៅ ក្រសូងស៊ីវិលផង សូមព្រះគ្រូ ជួយជាព្រះឪវាទធ្វើបែបណា ដើម្បីខ្ញុំកូណាទ្រទ្រង់ជីវិតនេះបានពេញលេញអស់មួយជីវិត? ញោម ជាដំបូង និង សំខាន់ជាងគេ គឺថា ញោម មិនអាច ទះដៃ តែម្ខាង ឮសូរទេ ។អាត្មាភាពក៍មិនដឹងថា ប្រទានក្តីស្រលាញ់ប៉ុណ្ណាឲ្យញោមម្នាក់ទើបគ្រប់ទេ ព្រោះមាន ញាតិញោមច្រើនណាស់ អាចមានការ ប្រៀបធៀបថា ស្រលាញ់ច្រើន ស្រលាញ់តិច មិនស្មើរគ្នា។ ដូចជានៅក្នុង អង្គការ ឬ សង្គមមួយដែរ ដែលម្នាក់ៗគេមានគោលបំណងរបស់គេរៀងខ្លួនមែន តែគោលបំណងនោះមិនសម្រេចទេ បើសិនជាគ្មានការខិតខំ ប្រឹងប្រែង។យើងមិនអាចក្លាយជា អ្នកសុំទានទេ បើសិនជាយើងមិនប្រឹងប្រែងសុំទានផង នោះ ។ អីចឹងយើងត្រូវប្រឹងប្រែងសិន ទុកទេវតាទតមើល ទេវតាជួយតាមអ្វីដែលសម អ្វីដែល ទំនង ប្រកប អាចជួយបាន​ប្រពៃបំផុតសម្រាប់យើង ។

Q & A @ N 12= 18:33--21:30

Thank you very much for blessing me with this opportunity. I don’t have a question, just a request. But before that, I have a doubt I’d like to clarify. If I ask you about my inner experiences in meditation here, it won’t create any difficulties on my path later on, will it? The inner experiences we have during meditation are meant for ourselves - to increase our faith. But our destination is much further. Now, wherever we’ve reached is due to the Lord’s grace. We need to appreciate Him. It should build our inner faith knowing that His grace has led us to this stage. So, should I just continue to travel the inner path as I have done so far, with the Lord’s grace? You will get the results of your own actions. You aren’t going to get the results of someone else’s actions. Now, our effort … this is a relationship of love. Do we ever wonder whether our love for our children or parents is right or wrong? No, I mean I am experiencing something, but I am not sure whether I can trust it or not. When a horse is made to race, they place blinkers on its eyes. Then it cannot look left or right; it can only look straight ahead. Because the more it looks left or right, the slower it gets. So, we just have one objective; we have to go on working towards it. If I start thinking, “This is what I’m experiencing,” or, “Where have I reached?” – how does all this concern me? Maharaj Ji used to say that, there’s no mid-way on this path – you’re either there or you’re not! There’s no other way. So, until I reach my destination, I need to keep putting in the effort. The day I reach my destination, the matter ends. Bless the sangat with the strength to meditate, and please continue to keep me in your refuge.

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ សម្រាប់ការប្រទានឪកាសនេះ ខ្ញុំកូណាអត់មានសំណួរទេ គឺមានតែ សំណូមពរ តែមុនពេលមានសំណូមពរ ខ្ញុំកូណាមានចម្ងល់មួយដែរសុំការបញ្ជាក់ពីព្រះគ្រូ។ បើសិនជាព្រះគ្រូសួរអំពី បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ តើនេះជាការបង្កើតនូវការពិបាកក្នុងការធ្វើធម៍ដែរទេ ឬ មួយវានឹងបង្ករការពិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ?។ ញោម បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ គឺជា បទពិសោធន៍រៀងខ្លួនម្នាក់ ដើម្បី បង្កើននូវសទ្ធាជ្រះថ្លា ក៍ប៉ុន្តែរឿង វាសនាមនុស្ស គឺជារឿងមួយទៀត ទៅថ្ងៃក្រោយ។ ឥលូវនេះ ញោមអាចតាំងសមាធិបានស្រួល មិនពិបាក គឺដោយសារមាន ពរពីទេវតា តែញោមត្រូវតែដឹងគុណ ត្រូវតែអរគុណទេវតា យើងត្រូវតែដឹងគុណទេវតាថា ដោយសារទេវតា មានព្រះទ័យសណ្តោសបានជាយើងឈានដល់កម្រិតមានសតិ ដឹងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ អីចឹងញោម បន្ត តាមអ្វីដែលញោមបានធ្វើកន្លងមកជាធម្មតាចុះ គឺញោមប្រឹងប្រែងខ្លួនឯង បានផលមកវិញដោយខ្លួនឯង អត់មានអ្នកណាមួយគេធ្វើ ដើម្បីយើងបានទទួលផលទេ។ 

ឥលូវចូលដល់រឿង ទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្រលាញ់វិញម្តង  តើការស្រលាញ់របស់ឪពុកម្តាយ ចំពោះ កូនៗ ជាការខុស ឬ ត្រូវ? តើញោមចង់សួររឿងហ្នឹងឬ? ទេ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាចង់សួរថា ខ្ញុំកូណាមានបទពិសោធន៍ក្នុងការធ្វើសមាធិបែបហ្នឹង តែមិនដឹងថា ត្រឹមត្រូវ ឬ ខុសឆ្គង?  ញោម វាដូចជា សេះ កាលរត់អូសរទេស គេត្រូវ បាំងភ្នែកវា ទាំងឆ្វេងទាំងស្តាំ  ឲ្យវាមើលឃើញតែទៅមុខត្រង់ ដោយសារតែ កាលណាឲ្យសេះ មើលឃើញឆ្វេងផង ស្តាំផងអីចឹង នោះល្បឿននៃការរត់របស់វា កាន់តែ យឺតទៅៗ។ មនុស្សយើងមានគោលបំណងជីវិតតែមួយគត់ ដូច្នេះ យើងផ្តោតលើគោលបំណងនោះ ទៅធ្វើកិច្ចការនោះ និង ចាប់ផ្តើមគិតអំពីកិច្ចការនោះ នេះជាបទពិសោធន៍ដែលអាត្មាមាន ឬ មួយ សួរថា តើអាត្មា បានទៅដល់គោលដៅនោះហើយឬនៅ? ម៉េចបានជាអាត្មារំលឹក ចាប់អារម្មណ័ផ្តោតលើរឿងនេះខ្លាំងម្លេះ? ពីព្រោះដូចជា ព្រះគ្រូមហារាជ លោកទូលស្រាប ថាយើងគ្មាន ផ្លូវកណ្តាល គ្មានចំណុចកណ្តាលទេ គឺតែថា ទៅដល់ចំណុច ឬ មិនទៅដល់ចំណុចនោះ? គឺគ្មានជម្រើសផ្សេងឡើយ ដូច្នេះ បើចង់ទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ Destination ឬ វាសនា គឺយើងត្រូវតែខិតខំ ប្រឹងប្រែង។ ពេលណាយើងបានទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ ឬ វាសនា ពេលនោះ រឿងឬបញ្ហាផ្សេងៗត្រូវបានបញ្ចប់់។ព្រះគ្រូ សូមប្រទាន ពរ ជ័យដល់យើងខ្ញុំឲ្យមានកម្លាំងពលំខ្លាំងក្លា បានស្ថិតនៅក្រោមម្លប់ព្រះគ្រូជារហូតទៅ ៕

Q & A with GSD 112 with CC

  ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៤  ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៨ នាទី) 

Q & A @ N 1= 00--1:41

Radha Soami, Baba Ji. My wife and I are preparing for initiation, and we read a book called ‘Honest Living’. It states that we should not partake of food given in charity. But in our social life, or at places like gurdwaras and temples, we end up having to eat food without being able to do seva there. So my question is, should we eat at such places, or should we politely decline? No, we take things too literally. The idea is that we should not take anything for free. For example, when we go to a gurdwara and eat at the langar, everyone sits there and eat together. So in exchange, you could go and donate little money there. We shouldn't take on karma. We need to learn to give, not take. Because this give and take will only continue our debit and credit. So at all times in life, there should be a credit, not a debit. But to say, "We will not take from anyone, we will not accept any gifts ..." If we want to live in this world, but instead we just isolate ourselves, it will become very difficult to go through life. So we have to live in this world. But hold onto this thought - we need to give. And even if we eat at someone's house, or we take parshad from a place of worship, or we eat a meal there, in exchange you can donate some money there. Okay, Baba Ji. Please bless me with the gift of initiation.

ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណានិង ភរិយាកំពុងតែត្រៀមរៀបចំខ្លួនដើម្បីបួស ពួកយើងបានអានសៀវវភៅមួយក្បាល មានចំណងជើងថា " ជីវីតរស់នៅតាមសមាជីវោ" ដែលសៀវភៅនោះ គេហាមមិនឲ្យយើងទទួលទានអាហារវត្ត ឬ បាយវត្ត ( ឬជា អាហារសម្បុរសធម៍ food given in charity) តែតាមជាក់ស្តែងជីវិតរស់នៅក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃនេះ យើងតែងតែ ទទួលទានបាយទឹក នៅតាម វត្ត វិហារ ដោយអត់មានបានបំរើព្រះ ឬ បំរើព្រះធម៍ឡើយ ដូច្នេះជាសំនូរខ្ញុំកូណា គឺថា យើងគួរហូបបាយទឹកនៅតាមវត្ត តាមវិហារអស់ហ្នឹង ឬ មួយយើងត្រូវ បដិសេធដោយការគោរព?  ញោម រឿងនេះ មិនអីចឹងទេ យើងនាំគ្នាគិតទូលំទូលាយពេក ជាគំនិតនៅក្នុងសៀវភៅនោះ គេថាយើងមិនគួរទទួលទានបាយទឹកដោយគ្មានបង់លុយ free ឬ ហូបទទេៗ ឧ.ជាក់ស្តែងដូចជា ពួកយើងទៅ វត្ត ឬ វិហារ ដូចនាំគ្នាចូលទៅ សាលាឆាន់ នាំគ្នាអង្គុយហូបបាយទឹក ដែលតាម ត្រូវ យើងគួរតែ ចូលបច្ច័យជាលុយកាក់ តិចតួច។ យើងមិនត្រូវ ទទួលយក កម្មពារទេ Karma យើងត្រូវតែរៀនសូត្រ អំពីការធ្វើទាន ការចែកទាន  donate or give គឺ កុំ យកឬ ទទួលទាន take ដោយសារការ ឲ្យទានគេ និង យកទាន ពីគេវិញ គឺនាំឲ្យកើតមាន ដេប៊ីត និង ក្រេឌីត debit and credit ដែលពេញមួយជីវិតមនុស្សយើង ត្រូវតែមាន ក្រេឌីតជាប់រហូត មិនមែន ដេប៊ីត ឡើយ។ តែការដែលយើង និយាយថា ខ្ញុំមិនទទួលយកពីគេ ទេ ខ្ញូំមិនទទួលជំនួន ឬ ជំនួយពីគេទេ តែខ្ញុំចង់រស់នៅក្នុងលោកនេះ គឺជា ការរស់នៅមួយបែប ដែលដាច់ឆ្ងាយចេញពីសង្គម នឹងធ្វើឲ្យឆាកជីវីតមនុស្សយើងកាន់តែ ពិបាកវេទនាទ្វេរឡើង។ អីចឹង​បើចង់រស់នៅបន្តក្នុងលើកនេះ យើងត្រូវតែរស់ និងត្រូវតែគិតជានិច្ចថា ត្រូវតែ បរិចាកទាន ធ្វើទាន គឺថា បើទៅហូបបាយទឹកនៅផ្ទះគេក្តី ហូបបាយទឹកនៅតាមវត្ត​អារាមក្តី យើងត្រូវតែចំណាយទានតិចតួចខ្លះៗ ជាលុយកាក់ក្តី ។ បាទ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ប្រទានជា រង្វាន់ដល់ខ្ញុំកូណា គឺការបំបួសផងចុះ។

Q & A @ N 2= 00--1:41

 Radha Soami, Baba Ji. Thank you so much for everything – every good, bad times. Because of those times I’m standing here in front of (you) today. I want to remember you only, in every happiness and sorrow. And I know in bad times, we easily start losing faith and we start complaining to you. And somewhere in my heart, I always believe whatever is happening, happening for good. I want to know, what should I do to keep my faith in you strong enough, that I will not get any second thoughts or doubts on your decision, in any point of time in my life? Our faith today is very conceptual. It’s based on what we’ve heard, what we’ve seen. But real faith will only come through experience. Unless that experience is not there, it is very conceptual. (If) our wishes are answered, what we want gets fulfilled, we say we have faith. The moment we have to face adversity, or some illness or something happens, that faith gets shaken. Now, in Sant Mat, we must realize that whatever happens is because of our karmas. So, it’s not that somebody else is doing something to you, or somebody can change what is happening. Because everything is karmic. So, we have to go through our karmas. Now, we can make it easier for ourself, or we can make it difficult for ourself. (If) we are positive, we keep our faith, it becomes very easy to go through everything. (If) we resist, we traumatize ourself with all this worrying and thinking, you’re putting additional pressure on your mind and there’s a chance you might compromise somewhere. So you are making it more difficult for yourself. So it is for our own sake, we need to build up that faith and to be positive. There are certain things in life you can change, and certain things in life you can’t change. And what you can’t change, you must learn to accept. See, whatever has to happen is going to happen. You can protect yourself by increasing your positivity, your confidence level. And if you do that, you’ll go through everything without having to look back. 

ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សម្រាប់រឿងល្អ រឿងអាក្រក់នានា ដោយសារមានទាំងល្អ មានទាំងអាក្រក់ បានជាថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណា មកឈ នៅចំពោះមុខព្រះគ្រូ  ខ្ញុំកូណាចង់តែនឹកឃើញ ព្រះគ្រូតែប៉ុណ្ណោះ ទាំងពេលរីករាយ ទាំងពេលកើតទុក្ខ ពេលដែលខ្ញុំកូណាកំពុងតែពិបាកមែនទែននោះ ខ្ញុំកូណាទៅជាអស់សេចក្តីជឿជាក់ គ្មានជំនឿ និង ស្តីបន្ទោសព្រះគ្រូទៀតផង  តែពេលខ្លះទៀត ក្នុងបេះដូងខ្ញុំកូណានៅតែជឿជាក់ថា រឿងដែលត្រូវកើតវានឹងកើត ហើយកើតឡើងសុទ្ធតែជារឿងល្អៗ ខ្ញុំកូណា ចង់ដឹងថា តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីឲ្យខ្ញុំកូណានូវតែមានជំនឿ កុំឲ្យមានគំនិតទី ២ កើតឡើង កុំឲ្យមានការរសេមរសាមក្នុងចិត្ត កុំមានការពិបាកធ្វើសេចក្តីសម្រេចិត្តផ្សេងៗ?  ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ជំនឿរបស់យើងមានការប្រែប្រួល ស្រមើស្រម៉ៃណាស់ ដែលវាអាស្រ័យទាំងស្រុង លើអ្វីដែលយើងបាន ឮសូរគេនិយាយ អាស្រ័យលើអ្វីដែលយើងបានឃើញ តែជំនឿពិតប្រាកដ កើតមានតែករណីដែលយើងមាន បទពិសោធន៍ធ្លាប់ដឹង។ បើគ្មានបទពិសោធន៍ទេ គឺជំនឿនោះគ្រាន់តែជាការស្រមើស្រមៃ។ បើយើងប្រាថ្នាចង់បានអ្វីមួយ យើងបានសម្រេចតាមប្រាថ្នា នោះយើងនឹងថា ខ្ញុំកូណា មានជំនឿលើព្រះធម៍ណាស់ ។ បើសិនជា ប្រាថ្នាមិនសម្រេចទេ បើមានជំងឺដង្កាត់ បើមានរឿងមិនល្អ យើងក៍អស់ជំនឿលើព្រះធម៍ទៅវិញ។ ឥលូវយើងងាកមកមើល សៀវភៅធម៍ ចំណងជើងថា សុទ្ធម៉ាគា ដែលចែងមកថា ឬ រឿងអ្វីៗដែឡកើតឡើងមក គឺបណ្តាលមកពី កម្មារបស់យើង  " ដូច្នេះ វាមិនមែនមានគេបង្កើតរឿងឡើងមកដាក់កំហុសយើងឡើយ ឬ មានគេបង្វែរឿងនោះទេ ព្រោះថា អ្វីសព្វយ៉ាង គឺជា​បណ្ហា កម្មា  ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ សម្រប បណ្តាយតាមកម្មា ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីខ្លួនស្រួល ឬ ដើម្បីខ្លួនពិបាក? បើយើងសាងល្អ បានផលល្អ យើងក៍ជឿលើព្រះធម៍យ៉ាងរលូន  បើយើងគិតអាក្រក់ សាងអាក្រក់ នាំឲ្យព្រួយចិត្ត ពិបាកចិត្ត មានសម្ពាធក្នុងចិត្ត បែបនេះ គឺយើងនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនឯង។ ដូច្នេះ សំខាន់គឺយើងជាអ្នកសម្រេចិត្ត សាងល្អ គិតល្អ និងបង្កើតជំនឿ។ ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស​មានរឿងខ្លះ យើងអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរបាន មានរឿងខ្លះយើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន គឺយើងត្រូវតែរៀនទទួលយក ការពិតបែបហ្នឹង។ រឿង ដែលវាត្រូវកើត វាត្រូវតែកើតឡើងជាដាច់ខាត យើងអាចការពារ ឬ បន្ថយគ្រោះបាន តាមរយៈការ សាងល្អ គិតល្អ ជាវិជ្ជមាន ជឿជាក់លើខ្លួនឯង បើយើងអាចធ្វើនេះបាន គឺថា រឿងអ្វីៗនឹងដំណើរការដោយធម្មតាៗ យើងមិនចាំបាច់ងាកបែក្រោយដែរ។

Q & A @ N 3= 00--4:26

Hi Baba Ji. Thank you very much for this opportunity to be here in your presence, and to come for seva as well. The week’s seva has been amazing, which is something I've tried recently. I wonder what a month’s seva or a year’s seva would look like, but interesting ... See, you’ve got the ultimate seva which is meditation. That’s true. Not to deviate from meditation; yes, definitely. I'm trying my best, actually. Not very much sitting in meditation ... I think somewhere we are getting confused with the teacher and the teachings. The teacher is there because of the teachings. What is important is the teachings. I think somewhere along the way, we’ve started giving too much importance to the teacher. Teacher is there to give you the teachings, not to have the focus on himself. So be focused on the teachings, rather than on the teacher. So my actual question was, when somebody’s going through an overwhelming situation, and it’s difficult to have objectivity and use of intellect as much as possible, but there is no purpose, you’re trying to reconstruct yourself, try new things. How does that work, and being still in the will of the Lord? Because I'm slightly confused with the whole ... because of the objectivity being missing. You have to give a purpose to life, nobody else is going to give you a purpose. Like I said, you have your strengths, and you have your weaknesses. You have to see what your goal is and how to give a purpose to your life. Now, if we say, "Okay, I'm just going to let life pass as it is!” Well, you’re just putting a burden on yourself, because then you’re going to be going around in circles. You’re not going to reach anywhere. So we’ve come here … I mean, Bani has given us, or hinted to us as to what our purpose should be. But now, it’s for us to fulfill that. “This human body has been given to you. This is your chance to meet the Lord.” All other efforts are in vain. Join the company of the holy and contemplate on only the One Name.” You know, that we’ve got this physical birth – “This human body has been given to you.” “This is your chance to meet the Lord.” This is the opportunity to realize the Divine within us. “All other efforts are in vain.” Everything else – fulfilling our responsibilities, our duties, earning money all this – it’s a means. I’m not saying that we have to just run away from life, but the main purpose or the main goal for which He’s given this human birth – “Out of all the 8.4 million species of beings, God has blessed mankind with glory. That human who misses this chance shall suffer the pangs of coming and going in reincarnation.” Okay. Thank you very much.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណជាអនេកចំណោះឪកាសមួយនេះដែលបានមានវត្តមាន និង បានឪកាសបានបំរើព្រះធម៍ ព្រឹត្តិការណ៍សប្តាហ៍បំរើព្រះធម៍ពិតមានមានន័យជ្រាលជ្រៅល្អណាស់ ខ្ញុំ​កូណាក៍បានចូលរួមផងដែរ ខ្ញុំកូណាគិតថា ចុះទំរាំតែមាន ខែបំរើព្រះធម៍ ឬ ឆ្នាំបំរើព្រះធម៍ទៀត មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ? មែន ញោម  ញោមឃើញទេ បំរើព្រះធម៍ គឺជាការតាំងសមាធិ ធ្វើអ្វីក៍ដោយ កុំឆ្ងាយពីការតាំងសមាធិ កូណា ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាបានដឹងច្រើន គឺខ្ញុំកូណាអត់បានអង្គុយតាំងសមាធិយូរ ច្រើនទេ តែបានបំរើព្រះធម៍ច្រើន តែខ្ញុំកូណានៅតែមានការច្រលំគ្នា រវាង គ្រូ និង ការបង្រៀន ឬ រវាងព្រះគ្រូ និង ព្រះធម៍ទេសនា ។ ញោម ព្រះគ្រូ មកទីនេះ គឺដើម្បី ព្រះធម៍ទេសនាជាការបង្រៀន អ្វីដែលជាការសំខាន់គឺការបង្រៀន។ ព្រះគ្រូ​ខ្ញុំកូណានៅតែឆ្ងល់ ដូចជា មនុស្សម្នាក់ជួបបញ្ហាក្នុងជីវិតដោះស្រាយមិនចេញ រកគោលដៅ មិនឃើញ ប្រឹងប្រើបញ្ញាដោះស្រាយបញ្ហានូវតែដោះវាមិនចេញ ។​ ញោម រឿងហ្នឹង មកពីយើងគ្មានគោលដៅជីវិតជាក់លាក់ យើងដោះបែបនេះមិនចេញ ក៍ទៅដោះបែបនោះវិញ នូវតែមិនចេញដដែល ដូច្នេះ ប្រឹងតែការសម្រួលខ្លួនឯង តើយើងប្រឹងកែបែបម៉េច បើនេះជា បំណងទេវតា !ដោយសារមនុស្សមិនដឹង មនុស្សភ្លេចអំពី គោលដៅនៃជីវិតមនុស្ស គោលដៅនៃជីវិត គឺយើងខ្លួនឯង ជាអ្នកកសាង ជាអ្នកកំណត់ គ្មានអ្នកដ៍ទៃណាគេមកកំណត់ឲ្យយើងទេ។ ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលអីចឹងថា យើងខ្លួនឯងដឹងថា អ្វីជាចំណុចខ្សោយ អ្វីជាចំណុចខ្លាំង អ្វីជាគោលដៅជីវិត ដូច្នេះ យើងមិនបណ្តោយមានខ្យល់ពាសណាពាសណីទេ បើធ្វើបែបហ្នឹង ប្រៀបដូចជា វាលវដ្តសង្សា គឺ មិនអាចទៅមុខរួច មានតែ វិលចុះវិលឡើង។ ដូចនេះយើងដឹងថា​គោលដៅជីវិត គឺ រស់នៅលើលោកនេះ ដូច្នេះបានជា មានកំណើតជាមនុស្ស មានរូបកាយជាមនុស្ស លោកឡើងមក គឺដើម្បី​មានឪកាសជួបជាមួយ ព្រះ ឬ ជាមួយទេវតា យើងមកជួបជាមួយ ក្រុមមនុស្សធ្វើធម៍ កាន់សីល យើងផ្ចង់អារម្មណ៍តែលើព្រះធម៍ ដែលឲ្យយើងមានកំណើតមកជាមនុស្ស ឲ្យយើងជួបជាមួយទេវតា ឲ្យយើងបានក្លាយជាទេវតានៅក្នុងខ្លួន អ្វីៗផ្សេងទៀតគឺទេវតាអ្នករៀបចំដូចជា សរសៃឈាម យើងបំពេញកិច្ចការងារ យើងមានការទទួលខុសត្រូវ យើងធ្វើការរកលុយកាក់ គឺជាកិច្ចការយើងត្រូវធ្វើ មិនមែន រត់ចាកចេញពី ភពផែនដីនេះទេ នេះជាអ្វីដែលទេវតាឲ្យយើងមានរាងកាយជាមនុស្ស ចំណោម សត្វលោកទាំងអស់ ៨,៤ លានធម្មខន្ត ដែលទេវតាប្រទានឲ្យតែមនុស្សមានឧត្តមភាពខ្ពស់ជាងគេ។ បើបានជាមនុស្សហើយ បែរជាភ្លេចគោលបំណងនៃជីវិតនោះយើងនឹងវិលទៅវិលមកចាប់កំណើតចុះឡើងៗក្នុងវាលវដ្តសង្សា។ កូណាព្រះគ្រូ​សូមអរព្រះគុណណាស់ព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 4= 00--8:01

 Baba Ji, my question is from my husband. He said, if your disciple comes in your raza (will) and lives in your hukam, then what will happen with his virah (longing)? Firstly, what is hukam? Hukam is not just this mundane responsibility that is given to us. Hukam is the Shabd. “The One Name is the Lord’s Hukam (Command), O Nanak. The true Guru has given me this understanding.” So Hukam and Nam is the same thing. So meditating on Nam, that is the real Hukam. When you meditate on Nam, you and the Shabad are one, why do you need virah (longing)? The merger has taken place. We interpret everything from, let’s say, our limited knowledge. In normal talk we will say, "What is your hukam?" What is your hukam? The Hukam cannot be written, read, or explained to us.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរដែលប្តីខ្ញុំកូណាគាត់ចង់សួរព្រះគ្រូ។ គាត់ថា បើសិនជាសាវគ្គព្រះគ្រូធ្វើតាមព្រះរាជបំណងទេវតា និង រស់នៅ តាមបញ្ជាទេវតា អីចឹង ពេលនៅជាមួយគ្នា រលាយចូលគ្នាបែបនេះ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង? ។ ញោម ស្រី រឿងនេះដំបូងត្រូវដឹងថា អ្វីជា បញ្ជាទេវតា ឬ ព្រះរាជបញ្ជា? ព្រះរាជបញ្ជានេះ មិនមែនត្រឹមតែជាការទទួលខុសត្រូវទេ តែជា ព្រះធម៍ផងដែរ " The One Name is the Lord Hukam មានន័យថា ព្រះដ៍មានតែ១ គឺព្រះនាម​គឺជា ព្រះ គឺជា ព្រះបញ្ជា។ មានតែព្រះបរមគ្រូពិតដែលបង្រៀនទេសនាឲ្យយើងយល់ន័យទាំងនេះ ដូច្នេះ សរុបមកវិ ព្រះរាជបញ្ជា និង ព្រះធម៍គឺតែ មួយ ដូចគ្នាសុទ្ធសាធ។ នេះសំដៅថា ការតាំងសមាធិលើ ព្រះធម៍ គឺជាការគោរពតាមបញ្ជាទេវតាដ៍ពិតៗ។ កាលណាយើងសមាធិផ្ចង់លើព្រះនាម និង លើព្រះធម៍ គឺដូចគ្នាតែមួយ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីចាំបាច់ រំលាយចូលគ្នាទៀត? ។ អ្នកដែលរំលាយខ្លួនចូលគ្នា គឺបានចាប់ផ្តើមរួចជាស្រេចអស់ហើយ ដោយសារតែយើង មានចំណេះដឹងទាប រាក់ យើងនាំគ្នាបកប្រែលំៗ យើងនិយាយជាមួយគ្នាយ៉ាងសាមញ្ញថា អ្វីជា បញ្ជាទេវតារបស់អ្នកឯង?  តែព្រះរាជបញ្ជាទេ គេមិនអាចនិយាយពន្យល់បាន ឬ ក៍ សរសេររៀបរាប់បានឡើយ ។

Q & A @ N 5= 00--9:16

 Hello. I like to study ancient civilizations. And what I’ve learnt from there, is the people from those times, they were a lot more spiritual, they were a lot more in tune with the earth. So, my question would be, nowadays, why have we forgotten about spirituality, and why do we lean more towards religions? Right from the beginning of time, people have fought wars, people have killed each other, disease has been there. In good old days, the media was not so advanced. So you lived in a village, you only knew what happened in your village. You probably didn’t know what was happening in the next village, or the next village. Our desires were also limited. Today, media has exposed us to so much, that it has increased our desires. So to that extent, we think that yes, we’ve gone backwards. But it’s not that the situation has changed. Situations are created by us. The world is the same! Spirituality … maybe there was less of a population. And being less of a population, there was more to share between everybody. Populations have increased, and therefore we are fighting with each other for our possessions. Earlier on, there were probably the lower creatures – the animals, the birds – were greater in number. Now, humans are more in number. So the population of the earth hasn’t decreased, it has shifted one species to another species. Now, this species – human beings were supposed to be the advanced prototypes. He gave us the ability to think, He gave us sense of discrimination, He gave us vivek. But what have we used this discrimination for? To discriminate against each other, rather than to see good and bad and to protect ourself. Our biggest enemy … we are our biggest enemy. I mean, I think the human being has created more destruction on this planet, than any animal or any other species. And we still call ourself the top of the creation. So it’s like we are in a self-destructive mode. Spirituality is the same, creation is the same, everything is the same. Now, how you interact … You know, it’s like a piece of iron. You can use that piece of iron to make cars, to make cooking vessels, other things which can be of use to you. You can use that same iron to make pistols, tanks, missiles, to destroy others. So it depends upon how you interact. Thank you. 

សូមថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាជាមនុស្សចូលចិត្តសិក្សាអរិយធម៍មនុស្សសម័យបុរាណ អ្វីដែលខ្ញូំកូណាបានរៀនសូត្រដឹងគឺថា មនុស្សបុរាណគេមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនច្រើនជាងមនុស្សសព្វថ្ងៃ មនុស្សបុរាណ គេរស់នៅចុះសម្រុងជាមួយធម្មជាតិ ជាមួយភពផែនដី នេះជាង។ ជាសំនួរខ្ញុំកូណា នោះគឺថា ម៉េចបានជាមនុស្សលោកភ្លេចអស់ ព្រះធម៍ ? ម៉េចបានជាមនុស្សចូលចិត្តសំដៅទៅរក សាសនាទៅវិញ? ញោម កាលពីដំបូងឡើយ វាអីចឹងមែន គឺមនុស្ស បង្កើតសង្រ្គាម សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ថែមទាំងមានជម្ងឺដង្កាត់ចូលមកសម្លាប់មនុស្សជាតិទៀតផង រឿងដែលល្អកាលសម័យបុរាណ គឺកាសែតមិនទាន់រីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ ។ ដូច្នេះ យើងរស់នៅក្នុងភូមិតូចមួយ យើងដឹងតែរឿងកើតឡើងក្នុងភូមិយើងប៉ុណ្ណោះ ចំណែករឿងកើតឡើងក្នុងភូមិគេផ្សេង នៅជាប់ៗគ្នាជាមួយភូមិយើង គឺ យើងអត់ដឹងសោះឡើយ ។ កាលសម័យនោះដែរ បំណងប្រាថ្នា ក្តីស្រម៉ៃរបស់យើង ក៍មិនធំធូរលាយ សម្បើមដូចសព្វថ្ងៃ ។ សព្វថ្ងៃនេះ មានសារពត៍មានទំនើបខ្លាំងមែនទែន ដែលនាំឲ្យ ក្តីស្រមៃ បំណងប្រាថ្នារបស់យើងមានកំណើនខ្ពស់ខ្លាំង ធំទូលាយ គឺស្ថិតក្នុងបរិបទបែបហ្នឹង បានជាយើងនាំគ្នាគិតថា  យើងចង់ដើរថយក្រោយរកសម័យបុរាណវិញ​ តែទោះជា ដូរយ៉ាងម៉េច ក៍ស្ថានភាពសង្គម មិនផ្លាស់ប្តូរទេ ត្បិតស្ថានភាពសង្គមប្រែប្រួល គឺដោយសារមនុស្សលោកយើងអ្នកបង្កើតឡើង ដដែលជាដដែល គឺពិភពលោកនៅតែដដែល ។ កាលណោះ អាចថាមានចំនួនប្រជាជនតិចជាង ប្រជាជនតិចជាង នាំឲ្យមិនសូវមានការផ្លាសប្តូរចែករំលែកគ្នា ដណ្តើមគ្នា ដល់ពេលមានកំណើនប្រជាជន នាំឲ្យមាន សង្រ្គាមកើតឡើងដណ្តើមគ្នាយក ភោគទ្រព្យធនធាន ជំនាន់បុរាណ មានចំនួនសត្វ ជើង៤ ឬ ចតុបាត ឬ សត្វស្លាប មានចំនួន ច្រើន ចំណែក មនុស្សលោក មានចំនួនតិច ឯសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សមានចំនួនច្រើន ហើយសត្វមានចំនួនតិចវិញ ដូច្នេះ ចំនួនមនុស្សលោកលើផែនដីនេះ មិនចុះថយឡើយ ចំណែកសត្វលោកទៀតសោត មានការបំលែងទៅជាសត្វលោក មួយផ្សេង ដូចជា មនុស្សលោក គឺបំលែងខ្លាំង វិវត្តន៍ខ្លាំង អាចឲ្យមនុស្សមានកម្រិតមួយចេះគិតគូរ ញែកដឹងខុស និង ត្រូវ តែ យើងបែរជាប្រើសមត្ថភាពទាំងនោះ ទៅ ប្រឆាំងគ្នា សម្លាប់គ្នា មិនមែនប្រើសម្រាប់ ការពារខ្លួនទេ គឺ មនុស្សលោក ក្លាយជាសត្រូវធំជាងគេបង្អស់លើភពផែនដីនេះ ដោយសារមនុស្សជាអ្នកបំផ្លាញភពផែនដី ជាង ពួកសត្វធាតុផ្សេងទៅទៀត ទោះជាបែបនេះក្តី យើងនៅតែហៅខ្លួនឯងថាជាកំពូល សត្វលោកដដែល។ រឿងនេះ វាដូចជាមនុស្សបំផ្លាញមនុស្សខ្លួនឯង។ ព្រះធម៍នៅដដែល សត្វលោកនៅដដែល អ្វីៗនៅដដែលដូចគ្នាទាំងអស់ ដែកវានៅតែជាដែក តែការប្រើប្រាស់ខុសគ្នា ការផលិតខុសគ្នា គេអាចយកកំទេចដែកទៅផលិតជា ឡាន ជាឆ្នាំងបាយ ឆ្នាំងខ្ទះ ឬ អ្វីៗដែលមានប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ តែយើងបែរជា យកដែកទៅផលិតជា អាវុធ កាំជ្រួច កាំភ្លើងខ្លី រថក្រោះ ដើម្បីសម្លាប់គ្នា បំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះ រឿងនេះអាស្រ័យលើយើងធ្វើ អន្តរកម្ម បែបណា you interact បំលែងបែបណា?

Q & A @ N 6= 00--12:51

Baba Ji, Radha Soami Ji. Thank you so much for everything. My question is: Do our religious beliefs affect our spiritual beliefs? Spirituality is the core. That is the core. Now, religion is basically … We have enclosed spirituality within the four walls of religion. Saints came and tried to explain to us, they wrote scriptures to remind us so that we don’t forget. We became concerned that someone may misinterpret or misuse them. That is why we gradually started to create the four walls of religion. And the teachings that were meant for the whole world – we confined them within four walls for just one sect. In the Adi Granth, it says: “For the four castes of warriors, priests, farmers and menials, there is one common spiritual message.” Meaning that their teachings were for the whole world, not for one specific caste, religion, or country. So this word “religion” comes from a Latin word which means “to bind” – when people are bound together for a specific purpose. What was that purpose? God-realization. Okay? Is there any religion that doesn’t have this purpose? We used these very religions to divide ourselves. We made these religions into a ‘branding exercise’, even though they all shared a common purpose! When we go shopping, we say, “I want this brand or that brand!” What is the purpose? Is the purpose to cover our body, or is it to see which brand of clothing we are wearing? If I want to cover my body, what difference does the brand make to me? This is where we go wrong. The truth is spirituality, which is the foundation of every religion. We enclosed that spirituality within four walls and created religions. “Religion does not teach us to create differences amongst one another.” 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជីសម្រាប់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ សំនួរខ្ញុំកូណាថ្ងៃនេះ គឺថា តើជំនឿលើ សាសនា មានឥទ្ធិពល ឬ ផលវិបាកអ្វីខ្លះទៅលើ ជំនឿព្រះធម៍? ញោម ព្រះធម៍ គឺជាស្នូលសំខាន់ ចំណែក សាសនា គឺជា គ្រឹះខាងក្រោមសម្រាប់ទ្រទ្រង់។  សព្វថ្ងៃនេះ ជំនឿខាងព្រះធម៍ រងការររាំង ហ៊ុំព័ទ្ធ ដោយជញ្ជាំងសាសនា ចំនួន ៤ ((១)  ជញ្ជាំងចិត្ត, (២) ជញ្ជាំងពណ៍សម្បុរជាតិសាសន៍ (៣) ជញ្ជាំងបក្ស ពួក ក្រុម ឬ និកាយ និង (៤) ជញ្ជាំង វណ្ណះ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច អ្នកមាន អ្នកក្រ )។ ព្រះបរមគ្រូ ចុះមកទេសនាបង្រៀន សរសេរពន្យល់ក្នុងគម្ពីរដើម្បីកុំឲ្យយើងភ្លេច ពួកគាត់មានការខ្វល់ខ្វាយថា អាចមាននណាម្នាក់ភ្លេច មិនចាំ ឬ បកប្រែខុស គឺ ប្រើប្រាស់ខុស នេះជាមូលហេតុដែលគេបង្កើតជញ្ជាំង សាសនាទាំង ៤ ឡើង ចំណែកធម៍ទេសនាគឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល ដោយកំណត់យក ជញ្ជាំងសាសនាទាំង ៤ ហ្នឹងមកចងធ្វើជា សំណុំតែ ១ ។ ក្នុងព្រះគម្ពី អាដីក្រាន មានចែងអំពី វណ្ណះទាំង ៤ រួមមានវណ្ណះអ្នកចម្បាំង វណ្ណះព្រះគ្រូ វណ្ណះកសិករ ទាសករ គឺមាន សារពីទេវតា តែមួយ ដូចៗគ្នា ត្រង់នេះ សំដៅថា ព្រះធម៍ទេសនាគឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល ដោយមិនសំដៅជាពិសេស ទៅលើ សាសនាណាមួយ ទៅលើប្រទេសណាមួយ ឬ វណ្ណះណាមួយឡើយ។ ដូចនេះ យើងឃើញថា ពាក្យថា សាសនា​គឺជា ភាសាឡាតាំង ដែលមានន័យថា ចងភ្ជាប់គ្នា សំដៅថា មនុស្សមួយក្រុមដែលគេចង់ភ្ជាប់គ្នាព្រោះមានគោលដៅ គោលបំណងដូចៗគ្នា ហើយគោលបំណងនោះគឺជា ការទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងជាទេវតា God Realization ចុះពេលសួរថា តើមានសាសនាណាមួយ ដែលគ្មានគោលបំណងនេះទេ?  យើងប្រើប្រាស់គ្រប់ សាសនាដើម្បីធ្វើការបែងចែករវាងក្នានិងគ្នា មនុស្សយើងព្យាយាមបង្ហាញឲ្យឃើញថា យើងមានសាសនាខុសៗគ្នា បើទោះបីជាយើងមាន គោលដៅ គោលបំណងរួមដូចគ្នាក្តី។  តើអ្វីទៅជាគោលបំណង ? តើមានគោលបំណងគ្របដណ្តប់បាំងលើរាងកាយ ឬ មួយគោលបំណងរកមើលថា ខោអាវសម្លៀកបំពាក់នោះ ម៉ាកអ្វី ម៉ូតអី?  បើអាត្មាគ្រាន់តែចង់គ្របដណ្តប់រាងកាយទេ ចាំបាច់អីទៅខ្វល់រឿង ម៉ាកមូតសម្លៀកបំពាក់? នេះជាកំហុសដែលមនុស្សយើងសាងឡើង។ អ្វីដែលជាសច្ចៈពិត នោះគឺ ព្រះធម៍ ដែលជាគ្រឹះសម្រាប់គ្រប់សាសនាទាំងអស់។  យើងជាមនុស្សឃុំគ្រងព្រះធម៍ ជាមួយជញ្ជាំងទាំង ៤ និង ជាមួយការបង្កើតសាសនាឡើងមក។ សាសនា មិនបង្រៀនយើងឲ្យបង្កើតភាពខុសគ្នារវាង គ្នា និងគ្នាឡើយ។គំនូសបំព្រួញ ជញ្ជាំងទាំង ៤ នៃ សាសនា The Four Walls of Religion

Q & A @ N 7= 15:58--17:58

Radha Soami Ji. Baba Ji, what is the meaning of initiation? The Shabd is a power through which the Lord has created the entire creation, and that Shabd is within us. But slowly, people have gotten trapped in external observances, and they have forgotten what it means to go within. So at initiation, we are simply taught how to engage in devotion and what technique to adopt. But you will get the results of your own action. One should never think, “I’ve received initiation, so now everything will happen on its own.” It won’t! So if you engage in true devotion and attach yourself to the Shabd, then this karmic account … “The Shabd erases the imprint of karma; the Shabd leads us to the Primal Shabd.” A human being does not have the strength to fulfill these responsibilities. So when he connects to the Shabd, that is when he gets that strength to fulfill his responsibilities, and also to settle the account of his past karmas. Baba Ji, my second question is: where can one find true happiness? In the Lord’s will, because He knows best what is good for us. We are slaves to our desires; we are serving the mind. “Worries and desires have been eradicated – the mind is now carefree. The one who wants nothing is truly an emperor!” Baba Ji, please bless me with the gift of initiation.

ព្រះគ្រូបាបាជី តើអ្វីជាអត្តន័យនៃការបំបូស?  ញោម នោះគឺ ព្រះធម៍ ដោយសារមានព្រះធម៍នេះ ដែលទេវតា បង្កើតសត្វលោកឡើងមក ។ ក្នុងខ្លួនយើងមានព្រះធម៍សណ្ឋិតនៅ។  បន្តិចម្តងៗ មនុស្សម្នា បែជានាំគ្នាស្វែងរកព្រះ រកទេវតានៅក្រៅខ្លួន ភ្លេចអស់ពី វិធីចូលក្នុងខ្លួនស្វែងរកទេវតា។ និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ទៅ ការបំបួស គេបង្រៀនយើងឲ្យស្គាល់សន្ធាជ្រះថ្លា និងបច្ចេកទេសចូលទៅក្នុងខ្លួន។ យើងនិងបានផល មកវិញ ទៅតាមអ្វីដែលយើងបានសាងផ្ទាល់ខ្លួនឯង អ្វីដែលយើងស្មានមិនដល់ គឺការបំបួស ពេលនោះ យើងដឹងថា អ្វីៗកើតឡើងលើខ្លួនឯងគឺគឺមកពី អំពើជាកម្មខ្លួនឯង ដូច្នេះ បើយើងជ្រះថ្លា ពិតប្រាកដ បើយើងយើងបូជាដើម្បីព្រះធម៍ពិត នោះ កម្មានិងត្រូវបាន កត់ត្រាទុកក្នុង ក្រាំងមាស។ ព្រះធម៍លុបបំបាត់កម្មាអាក្រក់ៗ ព្រះធម៍នាំយើងឡើងខ្ពស់ទៅទៅឋានព្រះធម៍។ ជាមនុស្សជាតិធម្មតា គ្មានសមត្ថភាពបំពេញនូវ ការការទទួលខុសត្រូវពេញលេញឡើយ ក៍មិនអាចជម្រះកម្មាពី អតីកកាលបានដែរ ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថា ពេលណាមនុស្សយើងមានសេចក្តីរីករាយពិតប្រាកដ? ញោម មនុស្សមានសេចក្តីរីករាយពិតអាស្រ័យតាមបំណងទេវតាដែរ ដោយសារទេវតា ទ្រង់ដឹងថាអ្វីជា រឿងល្អប្រសើរបំផុតសម្រាប់មនុស្ស សម្រាប់ញោម។ មនុស្សយើងជា ទាសករនៃ បំណងប្រាថ្នា មនុស្សយើងបំរើ ចិត្ត កាលណាអស់ គ្មានការព្រួយបារម្ភ គ្មានប្រាថ្នា ពេលនោះចិត្តបានស្រឡះផុតទុក មានសេរីភាព។ មនុស្សម្នាក់ដែលគ្មានចង់បានអ្វីសោះ គេគឺជា អធិរាជដ៍ពិតៗ។ ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូប្រទានការបំបូសដល់ខ្ញុំកូណាមកចុះ ៕

Q & A with GSD 111 with CC

 ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៧  ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៨ នាទី) 

Thank you for also introducing us to Yunus Emre. Through lockdown, it was a great help spiritually, to see the Sheikh with his disciple, Baba Ji. Beta, all these people - I mean, you know … I don’t think so, spirituality is restricted to one country. So every country has their own religious tradition. Probably before the onset of television and all these, YouTube and these place - we were not aware of that. But in the Sufi tradition, you know ... So there’s so much value in all this, which is now coming in the form of these plays or these movies; and in Turkey especially they had this tradition. I mean good old days it was not the ruler who looked after the administration. It was the local Sheikh, you know, who kept a balance between the spiritual aspect, right and wrong - and the materialistic was left to the others. So, the courts were held by the Sheikhs. You never had any judicial system as such. The Sheikhs decided, so that they kept the spiritual traditions in mind and what is right and wrong before passing judgment. But I think if you’ve seen this play with attention, one of the thing that comes out, that there’s nothing right and there’s nothing wrong. Again it’s a perspective. One man’s food can be another man’s poison. So, looking at it from one point of view, it seems wrong. Looking at it from the other point of view, it seems right. Give us the wisdom and strength to go through what we’re going through as a family, at the moment, Baba Ji. Thank you. 

ខ្ញូំកូណាសូមអរគុណណាស់ចំពោះព្រះគ្រូដែលបាននិទានរឿង រូមី រូមីអូ កំណាព្យដ៍ល្បីរបស់ ទួរគី ឆ្នាំ ១២៣៨ ដល់ ១៣២០ ) បើទោះបីជាយើងត្រូវបានគេ បិទក្រុងដោយសារមានកូវីដក្តី ក៍យើងនៅតែមាន ព្រះធម៍តាមជួយថែរក្សាពួកយើង ឯ រឿងមួយទៀតទាក់ទងជាមួយ ជនជាតិ ស៊ីក នៅទូរគីដែរ ដែលមានជនជាតិ ស៊ីកនេះជាសាវគ្គរបស់ព្រះ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាដូចជាមិនជឿរឿងទាំងនះទេ ខ្ញុំកូណា មិនជឿទេ ថា ព្រះធម៍ឯណាទៅមានសិទ្ធិកំណត់លើប្រទេសមួយ ដោយសារគ្រប់ប្រទេសនីមួយៗសុទ្ធតែ មានសាសនារៀងៗខ្លួន។ ញោម រឿងនេះអាចថា ពីមុនយ់ើងមិនទាន់មាន កុន ភាពយន្ត មាន យូធូប គេផ្សព្វផ្សាយដូច្នេះបានជាយើងមិនដឹង។ តែតាមប្រពៃណីជនជាតិ សូហ្វីនេះ គេមានតម្លៃណាស់ ដូច្នេះ បានជាមានរឿងចេញជារឿងភាពយន្ត រឿងប្រលោមលោកនៅទួរគីសព្វថ្ងៃ។ ជាពិសេស នៅ ទួរគី គេមានប្រពៃណីបែបហ្នឹង នៅសម័យដើម មិនមែន នាយករដ្ឋមន្រ្តី ឬ ប្រធានាធិបតីគេដឹកនាំរដ្ឋបាលដែនដីទេ គឺ ជនជាតិ ស៊ីក នេះឯងដែលចាត់ចែងកិច្ចការរដ្ឋបាលនៃនគរ  នៅសម័យនោះ គេរក្សាបាន តុល្យភាពរវាង ខុស និង ត្រូវ ដាច់ស្រឡះពីគ្នា គឺជាកិច្ចការខាង ព្រះធម៍ ចំណែកកិច្ចការខាង អាណាចក្រ គេមានផ្នែករបស់គេដោយឡែក ជារូម គឺខាង កិច្ចការរាជវាំង្គ គឺដឹកនាំដោយ ជនជាតិ ស៊ីក ។​ ខាងយើង គឺ យើងមិនដែលមាន ប្រព័ន្ធយុត្តិធម៍បែបនេះឡើយ។ ខាង សាសនាស៊ីក គឺគេំណត់យកព្រះធម៍ ប្រពៃណីមកដាក់ ក្នុងចិត្ត ដើម្បីដឹងថាអ្វីខុស អ្វីត្រូវ មុនពេលគេឡើងតុលាការកាត់ក្តីជំនុំជំរៈ។ អ្វីដែលយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បំផុតនោះគឺថា ករណីនេះ គ្មានអ្វីជាការខុស ក៍គ្មានអ្វីជាការត្រូវដែរ គឺវាដូចគ្នាជាមួយអ្វីដែលយ់ើងគិតឃើញ គឺថា អាហាររបស់យើង បែរជាថ្នាំពុលសម្រាប់អ្នកផ្សេងទៅវិញ ដូច្នេះ បើយើងមើលពីជ្រុងនេះឃើញថា ខុស តែបើមើលពីជ្រុងនោះស្រាប់តែឃើញថាត្រូវវិញ ហេតុនេះ យើងត្រូវធ្វើខ្លួនឯងក្លាយជាមនុស្សមានគតិបណ្ឌិត ដើម្បីមានកម្លាំងខ្លាំងអាចដឹងខុស ដឹងត្រូវក្នុងគ្រួសារ.ក្នុងសង្គម..កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ។

Q & A @ N 1= 00--2:09

Hazur, I want to merge with God, so I’m meditating. The one who is meditating … You can never do it. The moment you said, “I want to merge with God.” Finished! Beta, there is no difference. It’s not that God is separate and you are separate and the two have to come together. You see, the moment you think of it like that, end of subject. No possibility! Say, “I have to realize.” You know, in Bani we read, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru's teachings.” In the soul is the Lord and the Lord is in the soul; but few have been able to realize it. So what we are seeking is the realization. Not that they are distinct. This word “paramatama” means the Supreme Lord. The first soul. So it's like the ray of light. You think the ray of light has any identity separate from the Sun? Can it exist without the Sun? No. It's just a projection of the Sun. Sun can exist without the ray of light, the ray of light can't exist without the Sun. 

ព្រះគ្រូណ ហ្សាហ៊ូ ខ្ញុំកូណាចង់រំលាយខ្លួនចូលជាមួយទេវតា អីចឹងបានជាខ្ញុំកូណាតាំងសមាធិ ដើម្បីក្លាយជាមនុស្សម្នាក់ចូលជាមួយទេវតា..ញោមអើយ ញោមមិនអាចធ្វ់ើអីចឹងបានទេ មិនអាចទាល់សោះហ្មង កាលណាញោម ប្រើពាក្យថា ខ្ញុំចង់រំលាយខ្លួនចូលជាមួយទេវតា គឺ អ្វីៗចប់ លែងនិយាយអ្វីកើត។ ព្រ្រះ មេត្តា គឺគ្មានអ្វីខុសគ្នាជាមួយយើងទេ គ្មានទេវតាណាបែកចេញពីយើងទេ យើងទេដែលបែកចេញពី ទេវតា យើងទាំង ២ ត្រូវតែចូលគ្នាវិញ ញោមឃើញទេ កាលណាញោមគីតអីចឹង អ្វីៗគឺចង់តែម្តង ញោមឃើញគេសរសេរក្នុងព្រះគម្ពី៏រ បានីទេ គេថា ទេវតាសណ្ឋិតក្នុងដួងព្រលឹង និងថា ដួងព្រលឹងសណ្ឋិតក្នុងទេវតា ។ រឿងនេះត្រូវបានគេពិសោធន៍ឃើញជាក់តាមរយៈព្រះធម៍ទេសនារបស់់ព្រះបរមគ្រូ ក្នុងព្រលឹង មានទេវតា ក្នុងទេវតាមានដួងព្រលឹង តែគឺមានតែមនុស្សតិចតួចណាស់ ( ហិនយាន្ត មនុស្សតិចតួច) ដែលដឹងរឿងនេះដូច្នេះអ្វីដែលយើងត្រូវតែស្វែងរក នោះគឺការទទួលស្គាល់ថាខ្លួនជាទេវតា Realization កុំគិតថាទេវតាបែកចេញពីយើង ពាក្យគេថា បរ៉ាមាតាណា សំដៅមានន័យថា ទេវតាដ័ឧត្តង្គ។ ជាដំបូង គឺមាន ដួងព្រលឹងសិន វាដូចជា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យដែរ  យើងអាចនឹងគិតថា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យបែកចេញពី ព្រះអាទិត្យទេ? តើកាំរស្មីព្រះអាទិត្យហ្នឹងមានទេ បើសិនជាគ្មានព្រះអាទិត្យ? គឺ មិនអាចទេ វាដូចជា ចំណោលស្រម៉ោលអីចឹងដែរ បើអត់កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ ក៍នូវតែមានព្រះអាទិត្យ តែកាំរស្មីព្រះអាទិត្យមិនអាចមានបើគ្មានព្រះអាទិត្យ។

So all that we are seeking is the realization that there is no distinction, there is no difference. But the moment I say, I have to do this, you know, I have to reach this, all our life we've made goals and we are trying to achieve those goals. I don't have to go anywhere. I just have to feel the present, I have to feel His presence within me, He's there! Baba Ji, if you dissolve yourself while you are meditating, is that the correct way to achieve this? Beta, dissolving again means two distinct things. True You know, Maharaj Ji always in satsang gave the example of the drop of water and the ocean. So, the drop of water is part of the ocean. It's only like, it's like, “As waves arise in numerous ways, but merge in the ocean again and get absorbed.” With the wind, the wave comes out of the ocean and for sometime we think of it as a wave and the ocean as separated. But, can the wave exist without the ocean? No. It's part and parcel of the ocean? Yeah. That's how you have to think of it. If you think of separation, if you think of, you know, a goal - He's there, I'm here, then you are making the journey difficult. But if I think I'm there, I just need to be aware of it. That's what I'm trying to do Baba Ji, right now. That's what our meditative process is! You know it's ... that's why we call meditation – taking your attention through the eye of the needle. Just what we need is that. In Bible, Christ says, "Be still and know that I'm God." So it's awareness - that stillness, will take you through the eye of the needle. Radha Soami, Baba Ji.

ដូច្នេះអ្វីដែលយើងត្រូវតែស្វែងរកឲ្យឃើញនោះគឺការពិតមួយដែលថា គ្មានការខុសប្លែកគ្នាទេ គ្មានការបែងចែកគ្នាទេ កាលណាយើងនិយាយអីចឹង ដំបូងយើងត្រូវធ្វើជាគោលដៅជីវិតសិន យើងត្រូវដើរតាមផ្លូវសំដៅគោលដៅជីវិតនោះសិន កុំដើរតាមផ្លូវណាផ្សេង ត្រូវទទួលយកថា ទេវតាសណ្ឋិតនៅក្នុងខ្លួនយើងសិន។ បាទ ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះបើពេលតាំងសមាធិទៅ ខ្ញុំទៅដល់កម្រិតមួយជាទេវតា តើការគិតបែបហ្នឹងជាការត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ញោម គិតបែបនេះ គឺដូចមុនដដែល គឺយើងគិតថា យើងនឹងទេវតាគឺ បែកគ្នាខុសគ្នា។ ក្នុងពេលសម្តែងធម៍ទេសនាព្រះគ្រូ មហារាជា តែងតែល់ើកយករឿង ដំណក់ទឹកសមុទ្រ និង មហាសមុទ្រ គឺថា ដំណក់ទឹកសមុទ្រ គឺជាផ្នែកមួយនៃមហាសមុទ្រទឹកសមុទ្រ និង សមុទ្រគែឺដូចគ្នាបេះបិទ  រលកទឹកសមុទ្រមានច្រើនបែបច្រើនសណ្ឋាន តែវាចូលគ្នា រលាយក្លាយជាទឹកសមុទ្រតែមួយ ដោយសារមានខ្យល់បក នាំឲ្យមានរលកសមុទ្របក់ចេញទៅ យើងក៍នាំគ្នាគិតថា ទឹកសមុទ្រ និង រលកសមុទ្រផ្សេងគ្នាខុសគ្នា តែសួរវិញថា អាចមានរលកទេ បើគ្មានសមុទ្រ? អីចឹង រលកសមុទ្រគឺជាផ្នែគមួយនៃសមុទ្រ ជាធាតុមួយតូច។ បើយើងគិតអីចឹង គិតថា យើងខុសពីទេវតា អីចឹងសួរបកវិញថា អ្វីជាគោលបំណងនៃជីវិតយើង? បើយើងយល់ថាទេវតានៅឆ្ងាយ បែកចេញពីយើង អីចឹងត្រូវធ្វើដំណើរផ្លូវវែងឆ្ងាយ ពិបាកវេទាស្វែងរកទេវតា តែបើគិតថា ទេវតាអង្គអញនៅទីនេះ នៅក្នុងខ្លួន អីចឹងស្រួលៗ គឺយើងអង្គុយតាំងសមាធិរកទេវតាឃើញស្រួលៗដែរ អីចឹងបានជាទាមទារឲ្យមានការតាំងសមាធិ ដើម្បីបែកភ្នែកសម្លឹករកមើលម្ជូលដ័តូច ដូចដែលព្រះគ្រឹស្តិទូលថា ចូរបរិស័ទ្ធរក្សាចិត្តឲ្យស្ងៀមស្ងាត់ អាត្មាជាទេវតានីនេះ កាលណាយើងស្ងៀម ស្ងប់ អីចឹងភ្នែកយើងរកឃើញម្ជុល។ បាទ កូណាព្រះគ្រូ សួមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 2= 00--6:09

 Do you Masters sometimes take on their disciples’ karmas? No. He can. Doesn’t love make the Masters automatically do that? Why would the Lord want to change His own law? He’s created the law of creation – He wants to break His own law? Wouldn’t a father for a child do anything? That’s what I said, he can but he won’t. Because then the child won’t learn. Sometimes the child makes a mistake, only then he learns. If a child never makes a mistake, there’s very little learning that will take place. When a child is born, he falls, he gets up, he falls, he gets up. That’s how he learns how to walk. I was always told that love has no barriers. It doesn’t have. But you create them. In reality, there are no barriers, but mentally I create them. Do you Saints ever tell you (us) the truth? Do ...? Do you Saints, Masters, ever tell you (us) the truth? You won’t be able to accept it. Ah! "You won’t be able to accept it." ‘You’ won’t! So they will not tell a lie. But whatever they present, will be presented in a manner that is acceptable to us. For example, you are in this room. If I ask you, what is the source of light? You will point to this tube light? Now, it’s not a lie. But it’s neither the full truth. If you step out of the room, you can see the sun, the moon – then you realize there are other sources of light. So whilst you were not wrong, but that was only part of the truth. So we have to have the capacity to be able to realize the full truth, before He puts it in front of us. Today, we don’t have that capacity. If I told you the truth about everything, you would probably be in shivers just now! Yes? 

ព្រះគ្រូ តើពេលខ្លះ ព្រះគ្រូអាចទទួលកម្មពារជំនួស សាវគ្គដែឬអត់? ទេ ញោម ព្រះគ្រូមិនធ្វើបែបហ្នឹងទេ អីចឹង ម៉េចក៍សេចក្តីស្រលាញ់របស់ព្រះគ្រូចំពោះសាវគ្គមិននាំបណ្តាលឲ្យព្រះគ្រូទទួលកម្មពារជំនួសសាវគ្គផងទៅ? ញោម អាត្មាសួរវិញ ម៉េចក៍ទេវតា ចង់ផ្លាស់ប្តូរច្បាប់ដែលទេវតាអ្នកចារមកអីចឹង? ច្បាប់សត្វលោក គឺទេវតាអ្នកបង្កើតឡោះងមកទេតើ តើទេវតាចង់បំបែកកែប្រែច្បាប់ព្រះអង្គឯងឬ? អីចឹងបានជាអាត្មាភាពថា ទេវតាអាចធ្វើបាន តែទ្រង់មិនធ្វើអីចឹងទេ ត់ើឪពុកម្តាយចង់ឲ្យកូនៗធ្វើខុសឬទេ? ព្រោះថា បើកូនមិនធ្វើខុសទេ នោះកូនៗក៍មិនបានរៀនសូត្រចេញពីកំហុសដែរ ។ បើកូនៗមិនដែលមានកំហុសសោះអីចឹងវាទទួលបានមេរៀនតិចតួចណាស់។ ពេលកូនកើតមកវារៀនដើរ វាដូល រួចវាងើបវិញៗ នេះជាជំហានដែលក្មេងរៀនដើរ ។សេចក្តីស្រលាញ់គ្មានព្រំដែនទេ គ្មានឧបសគ្គទេ តែយើងជាអ្នកបង្កើតឧបសគ្គ។ ព្រះបរមគ្រូតែងតែប្រាប់យើងអំពីព្រះសច្ច់ះជាដរាប់ តើព្រះគ្រូមិនដែន ប្រាប់អំពីព្រះសច្ចៈទេឬ?  មិនដែលទេ ដូច្នេះ ញោម ញាតិ មិននិយាយកុហុកទេ​គឺនិយាយតែការពិតរហូត ញោមចេះកុហកដែរ តែញោមមិនកុហកទេវតាទេ ព្រះគ្រូក៍ដូចគ្នាដែរ ទ្រង់ចេះកុហក តែទ្រង់មិនធ្វើអីចឹងឡើយ អ្វីដែលទ្រង់បង្ហាញយើង គឺទ្រង់បង្ហាញក្នុងរបៀបមួយ រូបភាពមួយដែលយើងអាច ទទួលយកបាន ។ ឧ. ដូចជាពេលនេះ យើងកំពុងនៅក្នុងបន្ទប់ បើអាត្មាសួរថា មានពន្លឺចាំងមកពីណា? នោះ ញោមនឹងឆ្លើយបង្អុរថាវាចាំងមកពីនោះ នេះមិនមែនជាការភូតកុហកទេ  តែរឿងនេះ ក៍វាមិនជា សច្ចៈសុទ្ធពេញ ១០០%ដែរ ដោយសារថាបើយើងចេញពី បន្ទប់ យើងនឹងឃើញថា ប្រភពនៃពន្លឺគឺចេញមកពី ព្រះអាទិត្យ និង ព្រះច័ន្ទ តែយើងយល់ថា ពន្លឺចេញមកពី ចំណុចផ្សេង អីចឹង យើងក៍មិនខុសដែរ តែក៍មិនចំ ត្រឹមត្រូវជាសច្ចៈដែរទេ។ អីចឹងយើងត្រូវតែមាន សមត្ថភាពដើម្បី មកកំណត់រឿងអ្វីមួយឲ្យចំ សុក្រឹតល្អជាងហ្នឹង ព្រោះពេលនេះ យើងមិនទាន់មានសមត្ថភាពទាំងនេះ នៅឡើយ។ បើសិនជាអត្មាភាពប្រាប់ពី សច្ចៈគ្រប់យ៉ាង ម្លះញោមញាតិភ័យញ័រដៃញ័រជើងមិនខាន។ កូណាព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 3= 00--8:16

Baba Ji, Radha Soami. Thank you very much for this opportunity. Baba Ji, there’s an inner voice that constantly talks to us. We refer to it as the mind, or the mind’s voice, or our thinking process. Sometimes it thinks negatively about others, and sometimes it thinks positively about others. So how is the nature of the mind formed? Is its nature based on our past karma or is it formed in this lifetime? The mind is very easily influenced. Whether from this life or previous lives, it has always picked up different impressions – good and bad. All these impressions come together to form our thoughts. Sometimes our thoughts are positive, sometimes they are negative. Based on these thoughts, we make choices. And those same actions we take accumulate to form our destiny. So we can’t erase them immediately. Right. If you take a glass of water and put red ink into it, that red colour becomes an integral part of the water. Then we think, “I made a mistake!” Now you cannot separate the colour from the water. But what can we do? If we go on adding more water to it, we start to dilute that red colour. And gradually, the water becomes so diluted that we no longer see that red colour. So the actions we have performed in the past – they are not in our hands. But from now on, if we perform positive actions, they will create positive impressions, and our old ways of thinking will start getting diluted. If your actions are positive, you will get positive results. If your actions are negative, you will get negative results.

 My second question is: When we apply for initiation, we are told to read certain books. These days, with your grace, there are several audiobooks on YouTube as well. Can we listen to them to apply for initiation? Focus on the objective. The objective behind this is for us to take that step with our eyes open, not under someone else’s influence. If someone comes to me and says, “I want to be initiated because my parents are satsangis,” I will not initiate him! I don’t want to know what your parents want! What do you want? Because this is a path of action. Unless we think carefully before taking that step and truly own that decision, we will not be able to do justice to it. So the objective is to think carefully about it, understand it, and then take that step. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ និង សូមថ្លែងអំណរគុណណាស់ ចំពោះឪកាសមួយនេះ បានសាកសូរព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាតែងតែឮសូរសម្លេងពីខាងក្នុងនិយាយជាមួយខ្ញុំកូណា ដែលគិតថានេះជាសម្លេងនៃចិត្ត  ឬ ថាជាចិត្ត ជាអ្វីដែលកើតចេញពីពីការគីតរបស់ចិត្ត ជួលកាលសម្លេងនេះគិតរឿងអាក្រក់ពីគេ ជួលកាលទឿតគិតរឿងល្អៗជាវិជ្ជមានអំពីគេដែរ តើការក់ើតបែបនេះ មកពី ធម្មជាតិនៃចិត្ត ឬ មួយចេញមកពី ឆាកជីវិតដែលយើងកំពុងរស់នៅ? ឬ មួយដោយសារយ់ើងមានកម្មាពីអតីតកាលមកទេ? ។ ញោម ចិត្តវាងាយរកឥទ្ធិពលខាងក្រៅណាស់ វាអាចយកសម្ពាធពីជាតិនេះ ឬ ពីជាតិមុនៗមក គឺសុទ្ធតែបង្គរជាហេតុភេទ មានល្អ មានអាក្រក់ឲ្យឃើញនៅពេលសព្វថ្ងៃ។ គឺវាកើតចេញពី ការអ្វីដែលយើងបានគិត ជួលកាលយើងគិតល្អ ជួនកាលយើងគិតអាក្រក់ រួចឈានដល់ការសម្រេចិត្តរបស់យើង និងឈានទៅដល់ការប្រព្រឹត្តជាអំពើរទៅតាម វាសនាដែលចារមកទៀត ដូច្នេះ គេមិនអាច លុបបំបាត់បានដោយភ្លាមៗងាយៗទេ។ បើយើងយកទឹកម្លា ឬ ទឹកធម្មតា ១ កែវ មក រួច លាយជាមួយទឹកថ្នាំ ពណ៍ក្រហម នោះទឹក ស នេះនឹងដួរពណ៍ភ្លាមដែរ ទៅជាពណ៍ផ្សេង បន្ទាប់មក យើងគិតថា អុ ច្រលំដៃ ចាក់ ដូច្នេះ ចង់ញែកទឹក ពណ៍ ស ជាមួយ ទឹកពណ៍ក្រហមនេះចេញវិញ តើត្រូវធ្វើម៉េច?  ដូច្នេះ គឺយើងចាក់ទឹកធម្មតាចូល ពេលចាក់់ទឹកចូលទៅ ទឹកនោះវាឡើងពណ៍រាង ស កាន់តែចាក់ ទឹកកាន់តែ ស ឡ់ើងៗ រហូតដល់យើងលែងឃើញពណ៍ក្រហម  ដូចគ្នាអីចឹងដែរ កម្មាពី អតីតកាល មិនស្ថិតនៅក្នុងដៃយើងទេ យើងមិនអាចធ្វ់ើអ្វីបានទេ តែ កម្មា ពេលបច្ចុប្បន្នគឺយើងអាចគ្រប់គ្រងបាន ផោយការសាងនូវ កម្មល្អជា មគ្គផលពេលនោះ ការគិតអាក្រក់ៗរបស់យើង កាន់តែស្អាត ថ្លាទៅៗជាលំដាប់ បើសិនជាយើងសាងល្អ អីចឹងផលបានមកវិញ ក៍នឹងល្អដូចគ្នាដែរ បើយើងសាងអាក្រក់ នឹងបានផលអាក្រក់មកវិញដែរ ។

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនូរទី ២ គឺ ថាពេលខ្ញុំកូណាដាក់ពាក្យសុំបួស គេសំណូមពរយើងអានសៀវភៅ មួយចំនួន ខ្ញុំកូណាសួរថាសព្វថ្ងៃនេះ មានសៀវភៅជាសម្លេង Audiobook តើអាចអានបានទេ អាចមើលតាម​វីដេអូ យូធូបានទេ?  ញោមត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍ ស្មារតី ដើម្បី ផ្តោតលើគោលបំណងណាមួយ ដោយផ្ចង់នៅ ភ្នែគកណ្តាល ធ្វើតាមអ្វីដែលបញ្ជាចេញពីភ្នែកកណ្តាល ញោមកុំស្តាប់តាម ឥទ្ធិពលអ្នកណាម្នាក់ផ្សេងទៀតដែលគេបញ្ជាញោម បើសិនជាមានអ្នកណាម្នាក់ មករកអាត្មា រួចប្រាប់ថា ខ្ញុំចង់បួស ដោយសារតែ ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាជាអ្នកបួស ដូច្នេះ អាត្មាមិនបំបូសឲ្យជាដាច់ខាត  អាត្មាអត់ចង់ថា ឪពុកម្តាយញោមចង់បានអ្វីទេ អាត្មាគ្រាន់តែចង់ដឹងថា ញោមចង់បានអ្វី? ព្រោះនេះជា ផ្លូវដែលយើងត្រូវដើរ ត្រូវសាងអំពើ ទាមទារឲ្យយើងគិតច្បាស់លាស់ មានការសម្រេចិត្តច្បាស់លាស់សិន ដូច្នេះ គោលបំណងនៃការបួស ត្រូវតែច្បាស់ ប្រាកដ ត្រឹមត្រូវសឹមធ្វើការសម្រេចិត្តមុនបួស។

Q & A @ N 4= 00--11:17

Radha Soami, Baba Ji. Recently, I found a lot of peace in reading the Jap Ji Sahib. And basically, it’s common practice to read in the morning only. So, my question really is, how strict are the rules to only read it in the morning? No, that was not the idea. Actually, Jap Ji Sahib is the … you can say the entire Granth Sahib is an explanation of the Jap Ji Sahib. So Jap Ji Sahib is the core, and it is elaborated in the rest of the Bani (Adi Granth). But it is not just the reading – it is understanding. Now, if I take a cookbook and I start reading it, will I be able to satisfy my hunger? I must practice what I’m reading, right? So you can read it at any time. The morning time was explained to us more, because the mind is fresh. There are less distractions. There’s a better focus. You know, at any other time of the day, there are so many things which are going on in our mind. So that is the only reason. But to say, that somebody you love – there’s a set time or a set place that you have to remember them – you remember them all the time. Got it. Radha Soami, Baba Ji.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ថ្មីៗនេះខ្ញុំកូណាហាក់មានអារម្មណ៍ថាស្ងប់ស្ងាត់ជាខ្លាំងដោយបានអានសៀវភៅធម៍ឈ្មោះ Jap Ji Sahib. ដែលគេសរសេរឆ្នាំ ១៦០០ ជាសំនួរគឺថា គេត្រូវឲ្យអានតែពេលព្រឹកឬ មួយយ៉ាងណា? ចុះម៉េចបានជាគេថាយើងត្រូវតែអានសៀវភៅធម៍នេះនៅពេលព្រឹក? ទេ ទេ ញោម នេះមិនមែនជាគំនិតដែលគេចង់សំដៅឡើយ សៀវភៅធម៍ទាំងមូលនេះ ជាស្នាដៃរបស់ព្រះគ្រូធំ ព្រះនាម Granth Sahib  ដែលព្រះគ្រូធ្វើការពន្យល់អំពី អត្តន័យនៃពាក្យថា Jap Ji Sahib. នេះឡើង ជាផ្នែកមួយសំខាន់គម្ពីរព្រះធម៍ តែគេមិនត្រឹមតែអានៗនោះទេ គឺទាមទារការយល់ដឹងអំពីអត្តន័យរបស់់ សៀវភៅនេះផងដែរ បើសិនណាជាយើងចាប់់ផ្តើមះអានសៀវភៅធ្វើម្ហូប សួរថាអាចឲ្យយើងបានឃ្លាន ឬ ឆ្ងាញ់បានដែរឬទេ? គឺមិនអាចទេ គឺយើងត្រូវតែយកទ្រឹស្តីក្នុងសៀវភៅមកធ្វើជាម្ហូបជាក់់ស្តែង ដូច្នេះ ញោមអាចអានសៀវភៅធម៍នេះ ពេលណាក៍បានដែរ  តែការអាននៅពេល ព្រឹកជាការប្រសើរជាង ត្បិតពេលនោះ ខួរក្បាលយើងស្រឡះល្អ  អារម្មណ៍យើងមូលល្អ ដោយពេលវេលាផ្សេងទៀត យើងមានការជាប់រវល់ច្រើនជាមួយការងារ នេះជាមួលហេតុដែលគេចង់ឲ្យយើងអានពេលព្រឹក តែវាដូចជា យើងស្រលាញ់អ្នកណាម្នាក់ គេក៍ណាត់ម៉ោង ណាត់ទីកន្លែងជួបគ្នា ដើម្បីងាយស្រួលក្នុងការចងចាំនឹកឃើញ ថ្ងៃក្រោយយើងសួរគ្នាមាននៅចាំកន្លែងយើងជួបគ្នាទេ គឺក្នុងន័យស្រួលចាំ បាទព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាយល់ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី។

Q & A @ N 5= 00--12:45

 Radha Soami, Baba Ji. Spiritually, we understand that everything stems and leads to karma. So with spirituality in mind, how should we handle or deal with relationships for people around us? Especially when they hurt us or break our trust, or just take up a lot of space in our mind. And how do we view and learn from this, and move ahead in spirituality? I don't think so that anybody consciously would want to hurt the others all the time. Circumstances are such – sometimes there's frustration in what you want to do, what you can achieve, what is not happening. And all these things added together, create a certain mindset which makes us react. It’s not right, but it happens. I don’t think so there’s anybody who has not reacted – all of us react. Now, some of us are in better control of our minds and some of us are not. So I don't think so genuinely anybody wants to hurt anybody – circumstances. Yes, whatever we do will create karma, good or bad. Now, for the other people, somebody has the ability to hurt you, only if you are weak. If you are strong, no matter what anybody says, no matter what anybody does, nothing is going to happen. But if I'm weak, then every little word, everything that somebody says is going to affect me. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី យើងខ្ញុំដឹងថាអ្វីៗទាំងអស់សុទ្ធតែជាប់់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹង​ កម្មារបស់យើង បើគិតតាមផ្លូវព្រះធម៍ តើយើងត្រូវដោះស្រាយបែបណា សម្រាប់មនុស្សដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយយើង ជាពិសេសមនុស្សដែលធ្លាប់ធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ ឬ ធ្លាប់ធ្វើឲ្យយើងឆ្អែតចិត្ត រគាសចិត្ត ឬថា គេនោះជាមនុស្សដែលនាំឲ្យយើងគិតឃើញជានិច្ច គឺនៅតែក្នុងខួរក្បាលយើង? តើយើងត្រូវបំភ្លេចពួកគេបែបណា?ត្រូវបំពេញតាមផ្លូវព្រះធម៍បែបណា?  ញោមអាត្មាគិតថាគ្មានអ្នកណាមួយ ចង់​មកចងកម្មចងពារជាមួយយើងគ្រប់ពេលគ្រប់វេលាទេ គឺវាអាស្រ័យតាមកាលទេសះ ដូចជាពេលខ្លះ ដូចជាពេលខ្លះទៅ យើងមានការខកចិត្ត តូចចិត្តមិនបានសម្រេចតាមប្រាថ្នា បំណង ពេលខ្លះកិច្ចការបានសម្រេចតាមការចង់បាន ដូច្នេះ ការបានសម្រេច និង មិនបានសម្រេច បញ្ជូលគ្នាទៅ ក្លាយជា បន្តុំមួយក្នុងខួរក្បាលយើង ទោះបីរឿងខ្លះវាមិនពិត តែបានកើតមានឡើងដែរ ខ្លះគេច្រឡោតខិង ខ្លះគេមិនច្រឡោតខឹង ហេតុអ្វី គឺមកពីគេនោះអាចគ្រប់គ្រងចិត្តខ្លួនឯងបាន ដូច្នេះ គ្មានអ្នកណាគេចង់ធ្វើឲ្យយើងឈឺផ្សារចុកចាប់ជាប់ជាប្រចាំគ្រប់ពេលទេ គឺដោយសារគេទ្រាំមិនបាន  ជាការពិតណាស់ អ្វីក៍ដោយដែលយើងធ្វើ វានឹងបង្ករជាកម្មា វាអាចជាការល្អ ឬ ជារឿងអាក្រក់ទៅលើ មនុស្សណាម្នាក់ផ្សេងទៀត ។ គេអាចធ្វើឲ្យយើងមានការឈឺចាប់ តែក្នុងករណីដែលយើងខ្សោយជាងគេ បើសិនជាយើងខ្លាំង មានកម្លាំងកំហែងរឹងមាំ មិនថាគេអ្នកផ្សេងគិតបែបណា ធ្វ់ើបែបណា គឺមិនអាចធ្វើយើងបានទេ។ តែបើយើងខ្សោយខ្លួនឯង សូម្បីតែពាក្យុសំដីគេតូចមួយ ទង្វើរគេតួចមួយសោះ ក៍អាចធ្វើឲ្យយើងមានការឈឺចាប់បានដែរ។

Q & A @ N 6= 00--14:36

Baba Ji, I have a question on behalf of somebody. So, somebody told me yesterday to ask you that in their household, their children want to use vegan salt, but they rather use normal salt. So how far … The question I think is how far … What is the difference? I don’t know what is vegan salt! So I think to preserve salt, something is used that is probably has some animal content or something. Whereas she would just rather use the normal salt. So she said, how far should we go with this? See, the truth is that every action of ours, every thought of ours creates karma. But if I'm going to start nit-picking in everything, I'm never going to be able to get down to my meditation. But if I do my meditation, I focus on my meditation, that meditation will give me the strength to be able to sustain myself. That is why only certain general guidelines are given to you. But if we keep on going into these little-little aspects of life, and become so particular on everything, you will never be able to ... In a manner, it is right. I mean, if you see the Vedic lifestyle, they've divided everything into Tamsik, Rajsik, you know? So it's like chillies. Chillies tend to disturb the mind. Chillies create heat in the system. So in a manner that is not good, that on one side, you want to control your mind and the other side you are eating something that is activating the mind. So if we are going to come to nit-picking, then we probably should be sitting in house, not doing anything – not going out, not wearing any leather, not wearing any clothes or anything. So it’s a personal decision? So it's a personal decision as to how much burden you can take. Everybody's strength is different. So, I would rather that we first create that capacity before you try and go to such extremes. So first control the mind, create that capacity before you try and put all this into practice.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរមួយ ជាសំនូរគេផ្តាំឲ្យជួយសួរ គាត់ប្រាប់ខ្ញូំកូណាពីម្សិលមិញថា នៅផ្ទះកាត់ក្រុមគ្រួសារគាត់ កូនៗគាត់ ចង់ប្រើអំបិលបួស vegan salt ឬ អំបិលធម្មតា ដែលគ្មានជាតិសាច់ ឬ មួយត្រូវប្រើអំបិលទូទៅ? សំនួរនេះដូចជាវែងឆ្ងាយណាស់ តែថា តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាងអំបិលបួស និង អំបិលខ្នុរ (មិនបូស អំបិលមានជាតិសាច់)។ ញោម អាត្មាភាពក៍មិនដឹងថា អំបិលបួសហ្នឹងវាយ៉ាងម៉េចដែរទេ អាត្មាគ្រាន់តែគិតទេ ថាវាអាចមានអំបិលខ្លះគេផលិតចេញពី សាច់សត្វ តែជាការប្រសើរ គាតគួរតែ ប្រើប្រាស់អំបិលធម្មតាៗទៅ (​អំបិលថ្ម អំបិលសមុទ្រ អំបិលដី) ដូច្នេះ សរុបមកវិញ យើងឃើញ រាល់ការគីត រាល់ការអ្វីដែលមនុស្សធ្វើសុទ្ធតែបង្ករជាកម្មា ហើយបើសិនជាយើងរវលើគិតសព្វគិតគ្រប់រឿងអីចឹង យើងមិនអាចមកអង្គុយតាំងសមាធិបានទេ តែបើយើងតាំងចិត្តមកអង្គុយតាំងសមាធិ យើងចូរកុំគិតច្រើនវែងឆ្ងាយពេក ខំប្រឹងតែតាំងសមាធិ ការតាំងសមាធិនាំឲ្យយើងខ្លាំង មានលំនឹងក្នុងខ្លួន អីចឹងបានជាគេរៀបចំតែការណែនាំមួយចំនួនទេសម្រាប់យើងធ្វើសមាធិ តែបើសិនមាន លក្ខខណ្ឌច្រើន នាំឲ្យយើងគិតៗៗ ជ្រៅទៅៗ យើងលែងធ្វើអ្វីកើត។ បើជីវិតយើងមានធម៍ យើងស៊ាំ យើងអាចគាំទ្របាន អាចធន់បាន ប្រៀបដូចជា មនុស្សខ្លះ ហូបម្ទេស ដែលម្ទេសវាមានជាតិ ហិរខ្លាំង បង្កើតជាកំដៅក្នុងរាងកាយមនុស្ស អីចឹងវាល្អសម្រាប់ឲ្យយើងមានកំដៅក្នុងខ្លួន តែមួយជ្រុងផ្សេងទៀត វាមិនល្អទេ ព្រោះវារំខានដល់ចិត្តស្ងប់។ បើយ់ើងគីតសព្វគ្រប់ពេកទៅ យើងលែងធ្វើអីកើត អង្គុយតែនៅក្នុងផ្ទះ អត់ពាក់អាវ អត់ស្លៀកខោ គិតតែខ្លាចបាបៗ។ សរុបមកវិញ នេះជាការសម្រចចិត្តរបស់យើងផ្ទាល់ខ្លួនម្នាក់ៗថាយើងអាចធ្វើបានកម្រិតណា យកម្រិតហ្នឹងទៅ ព្រោះមនុស្សម្នាក់់ៗ  មមានកម្រិតខ្លាំងរៀងៗខ្លួន គ្រាន់តែថា ដំបូងត្រូវ បង្កើនសមត្ថភាពសិន មុនធ្វើអ្វីមួយដើម្បីប្រាកដថា យើងអាចធ្វើបានគឺ ទីមួយ គ្រប់គ្រងចិត្តឲ្យបានសិន បន្ទាប់សឹមបង្កើនសមត្ថភាព រួចឈានទៅ​អនុវត្តន៍ផ្ទាល់។ ជាចុងក្រោយ សូមចម្រើនពរ ជួបគ្នាលើកក្រោយ៕

Q & A @ N 6= 00--17:28

Q & A with GSD 110 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១០  ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៧ នាទី)

Q & A @ N 1= 00--6:58

 Baba Ji, I have a request. The lady who asked you a question earlier and cried a lot is my mother. So, the question is that she has attended satsang for the past 60 to 70 years and has been deeply impacted by its spiritual influence. For the past 50 years, she has meditated daily for 2 to 2 ½ hours almost without fail. She may have missed 3 or 4 days, but apart from that, she has done her meditation and has greatly benefited from it. Very difficult situations of life, including losing my father at an early age, and many other – bank going bankrupt where you have your life savings. In all of these and in many other ways, the resilience that satsang has given her is unparalleled. But at the same time, she has a fixed notion in her mind about satsang. She feels, “If satsang is held on both Wednesday and Sunday, why shouldn’t I attend both?” “If I don’t attend both, it’s a sort of betrayal; I feel such deep longing,” etc. And frankly there is hysteria at home! I’m speaking very transparently – many people here know us. It becomes difficult. As I understand it, you have opened multiple centres in every city, and satsang is held in multiple languages; multiple locations, multiple days of the week. You’ve done this so that a person can attend satsang wherever it is convenient with a reasonable frequency.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណូមពរ មុននេះ មានស្រ្តីម្នាក់ឡើងសួរសំនួរព្រះគ្រូផង យំផង គាត់គឺជា ម្តាយខ្ញុំកូណា សំនូរគឺអីចេះ ម្តាយខ្ញុំកូណាមានចូលរួមស្តាប់ធម៍ទេសនា អស់ពេលយូរ អាចពី ៦០ ឬ ៧០ ឆ្នាំ ដូច្នេះ ព្រះធម៍មានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់លើផម្តាយខ្ញុំកូណា។ កាលជាង ៥០ ឆ្នាំ គាត់តែងតែតាំងសមាធិ ពី ២ ម៉ោង ទៅ ២ ម៉ោង ៣០ នាទីមិនដែលខកខានឡើយ តែគាត់ក៍ធ្លាប់អត់បានតាំងសមាធិ ៣ ទៅ ៤ ដងដែរ។ ការតាំងសមាធិនេះ​ផ្តល់ផលជាច្រើនដល់គាត់មានទាំងល្អ មានទាំងអាក្រក់ ដូចជា ឪពុកខ្ញុំកូណាស្លាប់តាំងពី គាត់នៅអាយុក្មេង និង កូនៗផ្សេងទៀត ការរកស៊ីផ្នែកធនាគារ រងការខាតបង់ ដួលរលំ bank bankrupt ដូច្នេះ ឃើញថាការតស៊ូក្នុងការធ្វើបុណ្យ ស្តាប់ធម៍ទេសនាដូចជា គ្មានតុល្យភាពសោះ តែគាត់នោះ ម្តាយខ្ញុំកូណានៅតែខំប្រឹង នៅតែខំប្រមូលចិត្ត អារម្មណ៍ធ្វើធម៍។ កាលណោះ មានធម៍ទេសនា ទាំងថ្ងៃ​ ពុធ និង ថ្ងៃ​អាទិត្យ គាត់គិតថា បើ ២ ថ្ងៃបែបនេះ ចាំបាច់អី ត្រូវទៅស្លាប់ធម៍ទេសនាទាំង ២ ថ្ងៃ? ចុះបើមិនទៅស្តាប់ តើនឹងមានរឿងអ្វី? កាលនោះ បើនិយាយឲ្យងាយទៅ គេមានរឿងក្នុងផ្ទះ ដោយសារកាលណោះ មនុស្សជាច្រើនសុទ្ធតែបានដឹងរឿងហ្នឹង វាក្លាយជាបណ្ហា កើតឡើង គឺ កាលណោះ តាមទីក្រុងជាច្រើន មានបើកមណ្ឌលធម៍ទេសនាជាច្រើនកន្លែង ជាច្រើនថ្ងៃ ក្នុង ១ សប្តាហ៍ ធ្វើច្រើនភាសាផ្សេងៗគ្នា ធ្វើច្រើនទីតាំងខុសៗគ្នា ព្រះគ្រូរៀបចំបែបនេះ ដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាគេអាចទៅចូលរួមស្តាប់ធម៍ទេសនាបានពេលណា កន្លែងណាដែលសមស្របសម្រាប់ពួកគេ

 Rather than thinking, “I absolutely must attend every single satsang no matter where or in which language it is held!” Is my understanding correct? You see, it’s a matter of faith. This cannot be compared to other things. I eat a meal three times a day because I know that unless I eat, it will affect my health, or I will not be able to do my work properly. So that food becomes essential for me. It’s like when a young child is fond of studying. Whether it’s raining, whether it’s sunny, whether the school is closed for the holidays – he has a certain attachment to his school. Because when he goes there, he receives something, he gets a certain satisfaction from it. Similarly, as a person starts to enter old age, he slowly starts gaining an understanding of his life, and he needs a support – just to hold on to. Everything in life has a certain association. For example, an office is associated with work, a kitchen is associated with food, a cinema hall is associated with entertainment. Similarly, satsang is associated with spirituality. We tend to cling on for our own need. A drowning man will clutch at a straw! So as I get older and see my life before me, I will cling on to whatever I can hold on to, to get some source of strength and some inspiration – That, “It will be okay!” Would I do that or not? Can you fault her for it? So I think, to the extent that this is … Having me understand what it means to her, I think this is very valid and makes a lot of sense. And I certainly should ... I mean, even when I was young, I wouldn’t miss satsang for anything! Even if it meant, you know, running away from work or whatever it is. I guess, my only request to you is ... My request to you is … 

កាលណោះ ខ្ញុំកូណាបានចូលរួមស្តាប់ធម៍ទេសនាដែរ មិនថាកន្លែងណាទេ មិនថា ធម៍ទេសនាធ្វើជាភាសាអ្វីទេ​ តើខ្ញុំកូណាធ្វើដូច្នេះជាការត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ។ ដូចញោម បានដឹងថា នេះជារឿង ទាក់ទងជាមួយនឹងជំនឿ ការជឿជាក់ faith ដោយគេមិនអាចទៅធ្វើការប្រៀបធៀប ការជឿជាក់បែបនេះជាមួយ អ្វីផ្សេងទៀតបានឡើយ ដូចជា អាត្មាភាព ត្រូវការឆាន់បាយ ៣ ដង ក្នុង ១ ថ្ងៃ ដោយសារ មានតម្រូវការថា ទាល់តែ ឆាន់បាយ ៣ដងក្នុងថ្ងៃ ទើបអាចឲ្យរាងកាយមានសុខភាពរឹងមាំ  ឬ ថា បើមិនឆាន់បាន ៣ ដង/ថ្ងៃទេ ប្រាកដជាមិនអាចបំពេញកិច្ចការការងារបានឡើយ ដូច្នេះ ចំណីអាហារ គឺជា ធាតុសំខាន់ណាស់សម្រាប់អាត្មាភាព គឺវាដូចជា ក្មេងសិស្សសាលាដូច្នោះដែរ ដែលពួកគេត្រូវតែ សិក្សា មិនថា មេឃភ្លៀង មេឃក្តៅ មិនថា សាលាគេបិទទ្វារឈប់សម្រាកទេ គឺក្មេងសិស្សសាលានៅតែ​សកម្ម ជាមួយ កិច្ចការសាលា ដោយសារថា កាលណាក្មេងវាទៅដល់សាលា ពួកគេទទួលបាន​ផលប្រយោជន៍ ទទួលបានការពេញចិត្ត រីករាយពេលទៅដល់សាលា។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ កាលណាមនុស្សយើង ឈានដល់វ័យចាស់ គេផ្តើមមានការយល់ដឹងអំពី ខ្សែជីវិត និង ត្រូវការការគាំទ្រ ដូច្នេះ ចូលបន្តការគាំទ្រគាត់ចុះ ។ ខ្សែជីវិត អ្វីៗកើតមានក្នុងឆាកជីវិតសុទ្ធតែមានទំនាក់ទំនងគ្នា association ដូចជា ការិយាល័យធ្វើការ គឺមានទំនាក់ទំនងជាមួយ កិច្ចការ ផ្ទះបាយ ឬ កង្រ្កានបាយ គឺមានទំនាក់ទំនងជាមួយ ម្ហូបអាហារ រោងភាពយន្ត មានទំនាក់ទំនងជាមួយ កន្លែងកំសាន្ត entainment ស្រដៀងៗនឹងរឿងនេះដែរ គឺ ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង មានទំនងជាមួយ ព្រះធម៍ Spirituality គឺសំដៅថា យើងត្រូវការអ្វី យើងទៅកន្លែងនោះ ។ មនុស្សម្នាក់លង់ទឹក សូម្បីតែចំបើងក៍គាត់អោប តោងដែរ  A drowning man will clutch at a straw! ! អាត្មាភាពកាន់តែចាស់ កាន់តែមើលឃើញច្បាស់ពីឆាកជីវិតខ្លួនឯង ដូច្នេះ ត្រូវតែតោង ត្រូវតែអោប ទោះជាមានអ្វីនៅទីំមុខក៍ដោយចុះ ដើម្បីឲ្យមានកម្លាំងកំហែង ដើម្បីឲ្យមាន ជាគំនិតផងឡើងមកជួយ inspiration  ដូច្នេះ គឺអត់មានអ្វីថាអាក្រក់ទេ។ ព្រះគ្រូ សួរថា តើខ្ញុំកូណា គួរតែបន្ទោស ម្តាយខ្ញុំដែរឬទេ? ញោម តាមដែលអាត្មាយល់ គឺញោមត្រូវតែគាំទ្រម្តាយញោម គឺជារឿងមានន័យខ្លឹមសារណាស់ក្នុងឆាកជីវិត កាលពី អាត្មានៅក្មេង អាត្មា មិនដែលខកខានការស្តាប់ធម៍ទេសនាម្តងណាទេ រឿងនេះ វាដូចជា យើងឃ្លានបាយ គឺយើងត្រូវតែរត់ទៅរកបាយ មិនថាឆ្ងាយប៉ុណ្ណាទេ។

I do know what benefits we have received from satsang. This isn’t from hearsay – I have seen it with my own eyes! When the bank where my mother had 95 percent of her life savings failed, there wasn’t even a trace of worry on her face! She was super calm. Why? Because of satsang, because she has done it. So I understand the importance of satsang. And particularly as you said that as one goes into the sunset, there are lesser and lesser things to hang on to. And so of course you hang to it. So I totally hear you. But I have another request. As you mentioned, the office is associated with work, the cinema is associated with entertainment. These days, we have started to work from home. These days, we can even see you on YouTube from our own homes. So if you could just say a few words … for myself, I have understood that I have to keep trying the maximum to bring (her) as much as possible. So I get that. But if you could also say a few words to her explaining that satsang is important, but there’s a certain … It's not like a “max dose” of it, you know? No, it's not. It's never … I mean, love can never be sufficient! To say that I will ever get satisfied where love is concerned, that will never happen. Because there's always something more to look forward to, and there's something more that I want, okay? So you can never have sufficient of that. But having said that, okay ... I mean, normally there wouldn’t be restrictions, but when I'm here, because everybody wants to come, and there's a government restriction that only so many people can be here, so one has to put in certain restrictions. That, “You have to register, and only those who are registered can come.” To that extent, yes, I will request everybody that let’s stay within that. Everybody wants to come, and we should be graceful enough to accept that. To that extent, yes. But beyond that, I would say, that it's like taking somebody's life from them! Because that's what they are holding on to. I hear you, I hear you. Thank you. Appreciate it.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាដឹងពី ផលប្រយោជន៍នៃ ព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង អ្វីដែលយើងទទួលបានមក គឺមិនដូចអ្វីដែល ជាពាក្យចចាមអារាមទេ  គឺខ្ញុំកូណាមានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែក គ្រាដែលធនាគារមួយ ដែល ម្តាយខ្ញុំ ដាក់លុយ ប្រមាណ ជា ៩៥% នៃ ប្រាក់ដែលម្តាយខ្ញុំកូណាខំប្រឹងរកសន្សំ បែរជាធនាគារដួលរលំ ខាតបង់ តែទឹកមុខម្តាយខ្ញុំគ្មានបង្ហាញពីការព្រួយបារម្ភភ័យទេ គឺគាត់នៅតែរក្សាទឹកមុខ ស្ងប់ស្ងប់ សួរថាហេតុអ្វី?  គឺដោយសារតេមាន ធម៍ទេសនានេះឯង  គឺដោយសារតែ ម្តាយខ្ញុំកូណាគាត់ធ្វើដោយខ្លួនឯង ដូច្នេះ ខ្ញុំកូណាពិតជាដឹងអំពីសារៈសំខាន់នៃ ព្រធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ជាពិសេស គឺដូចជា ព្រះគ្រូបានទូលស្រាប់អីចឹងថា មនុស្សម្នាក់កាន់តែចាស់ កាន់តែដើរចូលជិត​ទីអស្តង់គត គឺនៅនឹងដៃ លែងមានអ្វីជាសំអាង ឬថា នៅដៃកាន់តែខ្សត់ទៅៗគ្មានអ្វីពឹងសំអាងទេ។ ព្រះគ្រូ រឿងនេះ ខ្ញុំកូណានៅមានសំណួរមួយទៀត ដែលព្រះគ្រូ ទូលអំម្បាញមិញថា ការិយាល័យ មានទំនាក់ទំនងជាមួយ ការងារ រោងកុន ឬ រោងភាពយន្តមានទំនាក់ទំនងជាមួយ ការកម្សាន្តសប្បាយ តែ សព្វថ្ងៃនេះ យើងទាំងអស់គ្នា ធ្វើការងារពីផ្ទះ ឬ មួយ យើងអាចបានឃើញព្រះគ្រូ តាមរយៈ យូធូប Youtube គឺ មើលតែពីផ្ទះទៅ ដូច្នេះ ខ្ញុំកូណាសុំព្រះគ្រូជួយជា យោបល់ឲ្យច្បាស់ៗប៉ុន្មានមាត់់មកថា ខ្ញុំកូណាគួរតែ ជូន ម្តាយខ្ញុំកូណាទៅស្តាប់់ធម៍ទេសនា យ៉ាងច្រើន ប៉ុន្មានដងក្នុង ១ ខែ ? សុំព្រះគ្រូ ជួយ ពន្យល់ ម្តាយខ្ញុំកូណាផងចុះថា ធម៍ទេសនាមានមគ្គផល មានប្រយោជន៍ណាស់ តែក្នុងស្ថានការណ៍ ស្ថានភាពជាក់ស្តែងមួយចំនួន មិនគួរ មិនអាចទៅចូលរួមបាន ? ទេ ញោម មិនអាចទេ មិនអាចសោះ ដោយសារថា សេចក្តីស្រលាញ់ គឺ មិនអាចគ្រប់គ្រាន់ទេ  បើសិនណាជាយើង និយាយថា ខ្ញុំនឹងពេញចិត្តពេញថ្លើមណាស់ បើមានសេចក្តីស្រលាញ់ និយាយបែបនេះ គឺមិនអាចធ្វើទៅបានទេ ដោយសារយើងចេះតែ មើលឃើញថែមទៀតនូវរូបភាពខាងមុខៗ ដែលយើងពេញចិត្ត ស្រលាញ់ តែជាធម្មតា គឺមានជា បំរាម ជាការហាមឃាត់ ការកំណត់ដែរ ដូចជាថា អាត្មាភាព មកទីនេះ ដោយសារតែមានការសំណួមពរ ពី ញាតិញោមជា បរិស័ទ្ធ ចំណែក ខាងរដ្ឋាភិបាល ក៍គេដាក់ កំហិតដែរថា ព្រះគ្រូនិមន្តមកទីនេះបាន លុះត្រមានមនុស្សច្រើនៗ ដូច្នេះ ម្នាក់ៗត្រូវតែមាន បំរាម បែបហ្នឹង​តាមជាក់ស្តែង ឬ តាមកាលទេសៈ​ដូចជាថា " ញាតិញោមត្រូវតេចុះឈ្មោះ មានតែអ្នកចុះឈ្មោះប៉ុណ្ណោះ ទើបអាចចូលរួមស្តាប់ធម៍ទេសនាបាន យើងក៍មានសំណូមពរជា លក្ខខណ្ឌដែរថា អ្នកដែលមក ស្នាក់នៅ គឺឲ្យមកតែក្នុងរយៈពេល ប៉ុន្មានថ្ងៃ គេអាចមាន ការកំណត់មួយផ្សេង គេថា អ្នកណាដែលចង់មកស្តាប់ធម៍ទេសនា អាចមកចូលរួមបានតាមចិត្តចង់ ស្វាគមន៍ជានិច្ច តែ បើធ្វើអីចឹងទៅ អាត្មាភាព យល់ថា វាដូចជាយើង យកជីវិតអ្នកណាម្នាក់អីចឹងដែរ ពីព្រោះ ពួកគេកំពុងតែ អោប កំពុងតែ តោង របស់នោះ ដើម្បីរស់់។ បាទ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាយល់ហើយ សូរអរគុណព្រះគ្រូ។

Q & A @ N2= 00--6:58

 Radha Soami, Baba Ji. When we sit on bhajan and the Sound comes, which is not anything related to the river or the birds, and we think it’s an ear infection because it’s … We know our sitting pretty well – how much we are giving time. So, how to go about it? It’s really confusing, and it’s been really long. First and foremost, no two people are going to hear the same sound. So what is explained to you is, you will hear “something like this”. Now, depending upon what instruments you are used to, so you are actually looking at the Sound depending upon that. A Westerner will hear different sounds, an Eastern person will hear different sounds. So don’t get into the analysis of, “What sound am I hearing?” It doesn’t make a difference. Sound is to give you a sense of direction. If you are lost in a dark forest, you are listening to the sound to give you a sense of direction which way you have to go. It doesn’t make a difference what he is saying or what he is not saying. That gives you a sense of direction. Now, instead of just making my way with the sound, if I start and saying, “What is he saying?” – How does it make a difference, what he is saying? Because I know my sitting, and it’s really overwhelming … No, it doesn’t depend upon how much you are sitting or this, that and all. You see, there are a lot of factors which come into play out here. It depends upon your past karmas, depends upon your past actions. Depends upon so many factors. So I would say all of us have heard the Sound at some stage or the other – all of us! Now, because we are not aware of it, or because we are only looking for some specific sound, so you just let it go. So it’s not that the Sound comes and goes. What comes and goes is your attention. Sound is there; it's constant. It doesn't increase, decrease. And the Sound is same for few years. It’s been really long. So the Sound changes or it’s the same forever? Sound doesn’t change. You see, what happens is at different stage when it is reverberating, you know? For example, this is a particular sound. This is a particular sound. This is a different sound. So as your attention is going up, as you are going through different stages, you are hearing different sounds. Sound is only one.

ព្រះគ្រូបាបាជី នៅពេលយើងអង្គុយតាំងសមាធិ ដំណាក់កាល ភាវនាធម៍ ឬ បាយន្ត យើងក៍ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ The Sound ដែលនោះមិនមែនជាសម្លេងទឹកហូរតាមស្ទឹង ឬ សម្លេងចេញពី បក្សាបក្សីឡើយ គឺវាមិនមែនជាសម្លេងអ្វីទាំងអស់ វាគ្រាន់តែជា ការដែលត្រចៀកយើងស្តាប់ឮប៉ុណ្ណោះ។ ញោម ញោម ដឹងច្បាស់ណាស់អំពី ដំណាក់កាលនៃការអង្គុយតាំងសមាធិ តែសួរថា តើញោម អង្គុយតាំងសមាធិ រយៈពេលយូរប៉ុណ្ណា? នោះគឺជាចំណុចដែលមានការយល់ច្រលំធំណាស់ ក៍ជាចំណុចដែលត្រូវការពេលវេលាយូរណាស់ដែរ។ ជាដំបូង និងជា ចំណុចសំខាន់ ត្រូវដឹងថា មនុស្ស ២ នាក់ ស្តាប់ឮសម្លេងព្រះធម៍នេះ មិនដូចគ្នាទេ ដូច្នេះ ដើម្បី ងាយស្រួលយល់ អាត្មាសូមធ្វើការពន្យល់បែបនេះ បើយើង វ៉ៃលើ អ្វីមួយ ឬ លើរនាតឈើខុសៗគ្នា យើងនឹងឮសូរសម្លេងខុសៗគ្នាដែរ រឿងនេះដូចគ្នាអីចឹងដែរ ការស្តាប់ឮសម្លេងព្រះធម៍គឺខុសៗគ្នាតាមកម្រិត។​ ជនជាតិ អឺរ៉ុបខាងលិច ស្តាប់ឮសម្លេងព្រះធម៍ មួយបែប ចំណែក ជនជាតិអឺរ៉ុបខាងកើត ស្តាប់ឮសម្លេងព្រះធម៍មួយបែបផ្សឹង។  បើអីចឹងទេ កុំមានការវិភាក កុំគិតថា ខ្ញុំគួរតែស្តាប់ឮសូរសម្លេងបែបណា? ។ គ្មានអ្វីខុសគ្នាទេ សម្លេងព្រះធម័នោះ គឺជា ការណែនាំឲ្យយើងផ្ចង់ សំដៅទិសណាមួយ។ បើសិនជាយើងកំពុងវង្វែងក្នុងព្រៃជ្រៅ ងងឹងស្លុប រកទិសតំបន់មិនឃើញទេ យើងស្តាប់សម្លេងនោះ ដើម្បីកំណត់ថា ឭរសូរពីទិសណា ខាងណាដៃ រួចដើរសំដៅទិសនោះចុះ វាគ្មានអ្វីខុសគ្នាទេដែលសម្លេងនោះនិយាយថាម៉េច ឬ គ្មាននិយាអ្វិសោះ សម្លេងឮចេញពី ទិសណា រួចយើងបែរសំដៅទិសនោះ បើយើងមិនព្រមដែរ​ទៅរកទិសនៃសម្លេងទេ បែរជាមកពិតថា ជាសម្លេងអ្វី? គេនិយាយថាម៉េច? ។ 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាដឹងពីការ អង្គុយ ការតាំងសមាធិ​...ទេ ទេ ញោម វាមិនអាស្រ័យថា ញោមអង្គុយតាំងសមាធិយូរកម្រិតណាទេ ដូចជាញោមបានដឹងថា ឆាកជីវិតមនុស្ស មានកត្តាច្រើនណាស់ មករួមផ្សំ​មានឥទ្ធិលពលឆាកជីវិតមនុស្សយើង វាអាចមានជា កម្មា ពីអតីតកាល អាចមានជា អំពើរយើងសាងពី អតីតកាល  គឺមានវាជា ច្រើនកត្តា ដូចដែលញោម​ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍អីចឹងដែរ គឺស្ថិតក្នុងតំណាក់កាលណាមួយ  ដោយសារយើងមិនចាប់អារម្មណ៍ ដោយសារថាយើងគិតថាសម្លេងណាមួយមួយដែលយើងនឹងស្តាប់ឮសូរ ដូច្នេះយើងក៍ចេះតែ ហីៗ មិនខ្វល់ ដូច្នេះ វាមិនមែនជារឿងថា សម្លេងព្រះធម៍នោះឮចេញមកពីណា ឬ ធ្វើដំណើរទៅណាទេ គឺវាជាការដែលយើង ផ្ចង់អារម្មណ៍ pay attention  យើងនឹងដឹងថា សម្លេងនោះខ្លាំង ខ្សោយ ថេរ ឡើង ចុះ គឺសម្លេងដូចគ្នាទាំងអស់ ទោះជាប៉ុន្មានឆ្នាំក៍ដោយចុះ អ្ហាក ព្រះគ្រូ អីចឹងសម្លេងព្រះធម៍ ផ្លាស់ប្តូរ ឬមួយ មិនប្រែប្រួលជាអនន្តទេ? ញោម សម្លេងនោះគ្មានការប្រែប្រួលឡើយ ដូចញោមបានដឹងថា អ្វីដែលខុសគ្នា គឺមកពី សម្លេងនោះចេញពី ដំណាក់កាល កម្រិតកន្លែងណាមួយ គឺដូចជា ទីនេះអីចឹងដែរ បើគោះកន្លែងនេះឮសូរ១ បែប បើគោះកន្លែងនេះ ឮសូរ១បែបផ្សេង...តាមពិតទៅសម្លេងគឺតែមួយដដែល។

Q & A @ N 3= 00--9:39

 Radha Soami, Baba Ji. Thank you very, very, very much. Even if I thank you with every breath, it would never be enough! What more can I ask of you? I only ask for you – to be able to contemplate on your form, hear your Sound, have your darshan, and be able to see you all the time. Whatever breaths I have left are all dedicated to you. Don’t worry. The Lord is always with us. In our love, if we have that true desire, the Lord will automatically shower His grace. Yes, Baba Ji, it’s true. You do it! You hold us by the hand and save us. You do everything. I just scold you all! No, no, Baba Ji, you … Maharaj Ji used to do everything right. Then he noticed, “These people are not listening to me!” So he said, “Let me send someone a little stricter who can set them straight!” Baba Ji, that was the Shabd. He used to say, “The one with the stick will come and make you meditate!” So you have brought that stick, but it is a stick of immense love! And you’re the doer. You aren’t going to leave anyone behind. You will get it done, no matter what! No one can escape! Please let the treasure of breaths I have left be spent in your love, contemplating on you. Thank you, Baba Ji. Thank you, thank you, thank you, thank you. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូបាបាជី សូមអរគុណព្រះគ្រូ គ្រប់ៗវិនាទី គ្រប់ដង្ហើមចេញចូល អ្វីដែលខ្ញុំកូណាសុំពីព្រះគ្រួ គ្មានទៀតទេ គឺមានតែសុំឲ្យពេលសមាធិ មើលឃើញរូបព្រះគ្រូ ស្តាប់ឮសូរព្រធម៍គ្រប់ពេលវេលា រាល់ដង្ហើមចេញចូលខ្ញុំកូណាសុទ្ធតែ់ឧទ្ទិសដល់ព្រះគ្រូជានិច្ច  ញោម​ៗ កុំមានការព្រួយបារម្ភថ្វី ត្បិតទេវតាគង់នៅជាមួយ ញោមជានិច្ច ទេវតាមានក្នុងសេចក្តីស្រលាញ់របស់ញោម បើញោមាន ប្រាថ្នាពិតប្រាកដ ទេវតាពិតជាបង្ហាញបារមីពិតជាស្វ័យប្រវត្តិដោយឯកឯងឲ្យញោមឃើញ គូណាព្រះគ្រូ សូម ព្រះគ្រួជួយទាញខ្ញុំកូណាឡើងដោយដៃព្រះគ្រូផ្ទាល់ និងជួយសង្រ្គោះខ្ញុំកូណា ។ ញោម ៗ ធ្វើអ្វីៗសព្វយ៉ាង អាត្មាគ្រាន់តែជាអ្នកស្តីបន្ទោសទេ​! អត់ទេ ព្រះគ្រូ មិនអីចឹងទេ មហារាជា ទ្រង់ធ្វើរឿងសព្វយ៉ាង បន្ទាប់មក ទ្រង់កត់សំគាល់ថា " មនុស្សម្នាទាំងឡាយនេះ គេគ្មានស្តាប់ព្រះអង្គទេ ដូច្នេះ ព្រះអង្គរ នឹងបញ្ជូន រាជទូតម្នាក់ចុះមក គេមានវិន័យតឹងរឹងជាងដើម្បីមនុស្សស្តាប់ ដើម្បីមនុស្សខ្លាំងក្លា "។​ ព្រះគ្រូ បាបាជី​ នោះគឺ ព្រះធម៍ Shabd នេះឯង ដែលចែងថា " មនុស្សម្នាក់នឹងមក ដៃកាន់រំពាត់មួយផងដើម្បីឲ្យមនុស្សធ្វើសមាធិ ដូច្នេះ ព្រះគ្រូនេះហើយដែលដៃមានកាន់រំពាត់ តែជា រំពាត់ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ជាអនន្តអស់កាល  ព្រះគ្រូជាអ្នកសាងបុណ្យ ព្រះគ្រូនឹងមិនទុកចោលអ្នកណាម្នាក់ឡើយ អ្វីក៍ដោយដែលព្រះគ្រូសាង ធ្វើ គឺនឹងបានសម្រេច គ្មានអ្វីដែលមិនសម្រេចទេ គ្មានអ្នកណាមួយអាចគេចផុតពី ព្រះគ្រូឡើយ សូមឲ្យខ្ញុំកូណាមានដង្ហើមដើម្បិអរគុណព្រះគ្រូជារហូតតទៅ ឲ្យខ្ញុំកូណាមានសេចក្តីស្រលាញ់ មានការតាំងសមាធិ​ ការតាំងសីល  សូមអរគុណព្រះគ្រូ សូមអរគុណ...។

Q & A @ N 4= 00--11:23

When I do my simran, after some time, I don’t even know where I am – whether I exist or not. I feel like I am in a dreamland. When I see people, I feel as if a story is going on. After some time, I realize myself, and then I see that my simran is still going on and it never stopped. Baba Ji, what is this story? That’s the idea! That’s basically the idea that from … You see, the conscious self is used to always thinking of something, worrying about something. Now, we are trying to go beyond that; we are trying to still the mind. We are trying to focus the mind. And as the focus comes in, definitely, we will lose our … how shall I put it? We will not be aware of the thoughts that are taking place at the back of our mind. That’s the basic idea of simran. So that’s good!

ពេលខ្ញុំកូណាធ្វើសមាធិ ដំណាក់កាលដំបូង សម្រាន្ត ( បើកវិញ្ញាណទាំង ៩ ឲ្យព្រះគ្រូចូលមកសណ្ឋិត) ខ្ញុំកូណាដូចជាភ្លឹក អត់ដឹងខ្លួន មិនដឹងថាមានខ្លួនឯង ឬ អត់មានទេ គឺដូចជាក្នុងស្ថានសួរគ៍  dreamland ទឹកដីក្នុងសុបិន្ត ខ្ញុំកូណាដូចជាបានឃើញមនុស្សពិត ធម្មតា ពេលខ្លះដឹងខ្លួនស្គាល់ខ្លួនឯង ពេលខ្លះដូចជាដឹងថា ខ្លួនឯងកំពុងសមាធិ ចេះតែចូលស្លុងទៅៗ មិនអាចបញ្ឃប់បាន។ ព្រះគ្រូ តើរឿងបានឃើញទាំងនោះគឺជាអ្វី?  ញោម នេះគឺជា គំនិត Idea ! នេះជាការគិតមួយ ជារូបភាពមួយចេញមកពីគារគិត ញោមឃើញហើយថា វិញ្ញាណយើងគិត គិតឃើញរឿងអ្វីដែលយើងគិតហ្នឹង មានការព្រួយបារម្ភរឿងណាមួយ។ ឥលូវនេះ យើងត្រូវទៅឲ្យ ឆ្ងាយពី កម្រិតមួយហ្នឹង យើងត្រូវឈានដល់ កម្រិតមួយដែល ចិត្តស្ងប់ ស្ងៀម កាលណាអារម្មណ៍យើងមូល ស្លុង នោះយើងលែងដឹងខ្លួន  ធ្វើម៉េចដឹងទៅព្រះគ្រូ? គឺដឹងដោយសារយើង អត់ដឹងខ្លួន អត់ដឹងថាចិត្តគិតអី នេះជា មូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការ ធ្វើ សម្រាន្ត ឬ សមាធិ ពិតជាប្រពៃណាស់ ។

Q & A @ N 5= 00--12:37

 Baba Ji, we often hear this verse in satsang: “Baba Nanak liberated souls in all directions, only the four were left behind.” What does this mean, Baba Ji? No, this isn’t a verse from the Adi Granth. It’s just a verse someone made up. “Baba Nanak liberated souls in all directions – only these four were left behind: His in-laws, parents, grandparents, and closest friends!” Meaning that everyone else had faith in him except these four sets of people. Okay? Because there’s an English idiom that says: “Familiarity breeds contempt.” When someone is too close to a person, they cannot have faith in them. So that’s what this means. Guru Nanak Dev Ji traveled in all four directions, redeeming souls wherever he went. But his own family members didn’t have complete faith in him. But this is just a saying; it isn’t in the Adi Granth.  

ព្រះគ្រូ បាបាជី ជាញឹកញាប់ ពេលធ្វើធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង តែងតែឮសូរគេសូត្រ ឃ្លា ខ ក្នងគម្ពីរ បែបនេះ គេសូត្រថា " ព្រះគ្រូ  បាបាណាក់ ណាណាក់ លោករំដោះព្រលឹងពីសព្វទិសទី គ្រប់ៗជ្រុង នៅសល់តែ រឿង ៤ មិនទាន់រំដោះបាន " ព្រះគ្រូបាបាជី តើនេះមានន័យខ្លឹមសារថាម៉េច? ទេ ញោម នេះមិនមែនជា ខ គម្ពីរសូត្រចេញពី គម្ពីរ អាឌីក្រាន ឡើយ គឺជា ខ មួយដែលគេ បង្កើតឡើងមកដោយនណាម្នាក់ ដែលថា បាបា ណាណាក់់ រំដោះព្រលឹងពីគ្រប់ជ្រុងទាំងអស់ - មានតែ ៤ ជ្រុង មិនទាន់រួចរំដោះ នោះមាន ដូចជា សាច់ថ្លៃ in laws ឪពុកម្តាយ ជីដូនជីតា និង មិត្តជិតស្និត ! "  មានន័យថា អ្នកផ្សេងមានឧបនិស្ស័យជាមួយ ព្រះគ្រូ មានតែ មនុស្ស ៤ ប្រភេទនេះដែលមិនលង់តាមព្រះគ្រូ។ នេះវាដូចជា សុភាសិតមួយ ជាភាសាអគ្លេស គេថា “Familiarity breeds contempt.” មនុស្សកាន់តែស្គាល់គ្នា កាន់តែ មើលងាយយើង កាលណា មនុស្សម្នាក់កាន់តែជិតស្និតពេក ជាមួយយើង គឺកាន់តែគ្មានជំនឿជាមួយយើង ព្រះគ្រូ ណាណាក់ អាហ្សាន់ដេវ និមន្តទៅសង្រ្គោះសត្វលោកសព្វទិសទី ទៅរំដោះព្រលឹងផងទាំងឡាយ ទាំងពួង តែ សាច់ញាតិ ក្រុមគ្រួសារព្រះគ្រូ មិនសូវជាមានជំនឿលើព្រះគ្រូទេ នេះជា អ្វីដែល គេសូត្រ គឺមិនចេញមកពី គម្ពី អាឌីក្រានឡើយ ។

Q & A @ N 6= 00--13:33

Baba Ji, many saints and mystics come to this world. They come here to redeem souls. Do they also have their own karma that makes them come to this world? Are the troubles they endure due to their karma? The body means karma. The body will have to go through ups and downs. An ordinary person doesn’t have the strength. Weighed down by his karma, he will create new karma sooner or later. But the ones who are attached to Shabd, the ones we refer to as Gurmukhs – when they are attached to that Shabd, they get the strength to be able to face everything. Now, when we have to face problems or troubles in life, our faith wavers. The Gurmukhs don’t waver. But if we say they shouldn’t have to face any problems – well, then how could they become an example? Then we’d say, “How can you understand what we are going through? You’re just comfortably looking on from that higher state! Live amongst us, become like us and walk amongst us – only then will you know what we go through!” So only the one who walks amongst you can be a good example.

ព្រះគ្រូ​បាបាជី មាន វត្តមានជា ទេវតាទូតជាច្រើន មានព្រះគ្រូជាច្រើនអង្គរ saints and mystics ចុះមក ដើម្បី លោះ ដើម្បីសង្រ្គោះព្រលឹង តើពួកគាត់ទាំងនោះជាមនុស្សមាន បាបកម្មាដែរទេ ទើបបានជាត្រូវ មកកាន់ផែនដីនេះ? គាត់មកកម្ម បែបនេះ មកពីគាត់មាន កម្មពា ដែរឬអត់? ញោម រូបកាយ គឺមានន័យថាជា កម្មា ( មានរូប​ មានទុក្ខ) រូបកាយត្រូវតែមាន រាសីឡើង ចុះ ឈឺ ជា។ មនុស្សធម្មតា គ្មានកម្លាំងកំហែងទេ ។ កាលណាគាត់មាន កម្មា ចុះមក ឋានក្រោមនេះ អីចឹង មិនយូរ មិនឆាប់ទេ គាត់នឹង​មាន កម្មាថ្មីៗថែមទៀត  តែមនុស្សណាដែលគេមាន កម្មាទាំងនេះ គេចុះមកឋានក្រោម គេជួប មានសម្ព័ន្ធជាមួយ ព្រះធម៍ គាត់ក្លាយជា មនុស្សទេព ឬ ទេវទូត គឺ គូរូមុខ Gurmukhs កាលណាគាត់មាន ព្រះធម៍នេះ គាត់ទៅជាមានកម្លាំង មហិឬទ្ធិ ដែលអាចប្រឈមមុខដោះស្រាយបញ្ហាបានគ្រប់រឿង ។ ឥលូវនេះ យើងកំពុងមានរឿង កំពុងជួបបញ្ហាក្នុងឆាកជីវិត ដូច្នេះ ជំនឿរបស់យើង ប្រែប្រួល ដូចទឹករលកស្រកចុះឡើងៗ ម្តងជោរ ម្តងនាច  ចំណែក ព្រះគ្រូ ឬ ទេវទូត លោកគ្មានចិត្ត រន្ធត់ញាប់ញ័រ ច្របូកប្របល់ដូច ទឹកជោរ ទឹកនាចទេ តែបើយើងនិយាយថា ព្រះគ្រូក៍មិនអាចប្រឈមមុខជាមួយ បញ្ហាដូចតែមនុស្សយើងទូទៅអីចឹងដែរ បើសិនជាថាបែបហ្នឹង តែយើងលើកជាឧទាហរណ៍ ពីភាពខុសគ្នារវាង មនស្សលោក និង ព្រះគ្រូបានបែបម៉េច? អីចឹង តើមនុស្សយើងធម្មតាធ្វើម៉េចអាចដោះស្រាយ បញ្ហាបាន? គឺមានតែថា យើងត្រូវប្រឈមមុខជាមួយ បញ្ហា ត្រូវពឹងលើអ្វីមួយ អ្នកណាម្នាក់់ដែល ខ្ពស់ ដែលពួកែជាងយើង ទាល់តែយើងគិតបែបហ្នឹង បានយើងដឹងថា ត្រូវដោះស្រាយតាមណា? ដូច្នេះ មានតែ យើងមើលអ្នកណាម្នាក់ចំណោម ពួកយើងហ្នឹង បានយើងដឹងថាត្រូវដើរតាមអ្នកណា យកអ្នកណាជាគំរូ ប្រពៃបំផុត?

Q & A @ N 7= 00--15:10

 Baba Ji, my first question is: What is the duty of a student? Studies. My second question is: What is the main difference between devotion and dharma? Dharma means responsibility. We haven’t been able to differentiate between dharma and religion. Dharma doesn’t mean religion; dharma is one’s responsibility. First comes karma – we must account for our karma. And there’s a certain responsibility that comes with that karma. So that responsibility is your dharma. If you read the Gita, when Lord Krishna is talking to Arjun, he is teaching him about his dharma. He says, “You are from the warrior class! Being a warrior, it is your dharma to fight!” Now, devotion is connected to spirituality. Okay? Dharma is connected to one’s karma. When we enter the realm of spirituality, we will rise above all these things. Thank you very, very much, Baba Ji. Q & A @ N 7= 00--16:25

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរជាដំបូង ខ្ញុំគូណាចង់ដឹងថា អ្វីជា ភារកិច្ចរបស់ និស្សិត ញោម នោះ គឺ ការសិក្សា។ ព្រះគ្រូ សំនួរទី ២ តើអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាង devotion and dharma?  ការលះបង់ និង ព្រះធម៍ ។ ញោម ព្រះធម៍សំដៅថា ការទទួលខុសត្រូវ យើងមិនអាច ញែកពីគ្នារវាង ព្រះធម៍  និង សាសនាបានឡើយ។ ព្រះធម៍ គ្មានន័យថាជា សាសនាទេ ព្រះធម៍គឺជាការទទួលខុសត្រូវ មួយបែប។ ជាដំបូង គឺ យើងមានជា កម្មា- គឺយើងត្រូវតែ ទទួលខុសត្រូវជាមួយ កម្មា របស់់យើង ដែលក្នុង កម្មានេះ មានការទទួលខុសត្រូវ មួយចំនួន ដូច្នេះ ការទទួលខុសត្រូវ គឺជា ព្រះធម៍ ។ បើយើងបានអានរឿង រឿង មហាភារតៈយុទ្ធ យើងនឹងឃើញមានឈុតមួយដែលព្រះក្រឹស្នា បង្រៀនទៅ ព្រះ អរជូន Arjun ដែលទ្រង់បង្រៀនអំពី ព្រះធម៍ ទ្រង់ទូលដូច្នេះថា " អង្គឯងជាស្តេចសឹក warrior មកពី ឋានលើ អង្គឯងជា ព្រះទេវតាចម្បាំង អង្គឯងមាន ព្រះធម៍ដែលត្រូវតែច្បាំង ! Being a warrior, it is your dharma to fight! ដូច្នេះ ការលះបង់ គឺមានភ្ជាប់ជាមួយនឹង ព្រះធម៍ ។ ព្រះធម៍ គឺមានភ្ជាប់់ជាមួយនឹង កម្មា របស់ អ្នកណាម្នាក់។ កាលណាយើងឈានជើងចូលក្នុង ពុទ្ធចក្រដែនដីព្រះធម៍ គឺយើងបានទៅខ្ពស់ ផុតអស់ អ្វីៗទាំងឡាយ។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមក្រាបថ្វាយបង្គំលា៕