ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ៣១ ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២២ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:12
Radha Soami, Baba Ji. It is due to your grace that I am standing here today. Baba Ji, in 2010, my foot was amputated. I couldn’t walk at all after that. It is because you have showered your grace that I’m standing here before you. You see, there is no human being who has never faced pain, nor is there anyone who has received everything they wished for. These joys and sorrows are a part of life. So, we should just live in His will. “Whatever pleases Him, O Nanak, that alone is good.” If we live in His will, He will grant us the strength to be able to fulfill our responsibilities. We don’t have that strength. When a person cannot even look after his own body, what else will he look after? So, if we reach that level and thank Him, if we live in His will, He will automatically shower so much grace that we will be able to fulfill our responsibilities, and also make ourselves worthy of Him.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ដោយសារមាន ព្រះសណ្តោសប្រណី ពីព្រះគ្រូ បានជាខ្ញុំកូណាបានឈ ចំពោះមុខព្រះគ្រូថ្ងៃនេះ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី កាលឆ្នាំ ២០១០ ខ្ញុំកូណា ពិការជើង ខ្ញុំកូណាមិនអាចដើរបានឡើយ ដោយសារមាន ព្រះមេត្តាពី ព្រះគ្រូខ្ញុំអាចឈបានឡើងវិញ។ ញោម ឃើញទេ ជាមនុស្ស គឺ មិនអាច គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលគ្មានការឈឺចាប់ឡើយ ក៍គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ បានសម្រេចតាមក្តីប្រាថ្នា គ្រប់យ៉ាង ឬ ១០០% ដែរ។ ការព្រួយ បារម្ភ ភាពរីករាយទាំងនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតមនុស្សលោក។ ដូច្នេះ យើងជាមនុស្ស គឺមានតែត្រឹមរស់នៅតាម ព្រះរាជបំណងរបស់ទេវតា " ឪទេវតាអើយ អរគុណទេវតាណាស់ មានតែ ទេវតា មួយអង្គគត់ដែលល្អជាមួយខ្ញុំកូណា " បើកាលណាយើងរស់នៅតាមព្រះរាជបំណង ទេវតា នោះយើងនឹងមានកម្លាំងពលំ បំពេញកិច្ចការ បំពេញរាល់ការទទួលខុសត្រូវនានា។ បើយើងគ្មានកម្លាំងកំហែងផង នោះសូម្បីតែកម្លាំងថែរក្សាសុខភាពខ្លួនឯង ក៍គ្មានដែរ អីចឹងមានអីទៀត ដែលយើងអាចធ្វើបាន? ដូច្នេះ បើយើងមានកម្លាំង កំហែងហើយ ចួរអរគុណដល់ទេវតា បើយើងរស់តាមបំណងទេវតា អីចឹងទេវតាប្រទានពរជ័យ មេត្តាឲ្យយើងអាចសម្រេចកិច្ចការនានា ឲ្យយើងមាន ព្រទ្យមានធន គឺដោយសារ អង្គទេវតានេះ។
Q & A @ N 2= 00--1:12
Baba Ji, you know everything about my life; you know what I went through. Despite that, my parents want me to think about getting married again. You know, if someone in the Air Force has an accident while flying a plane, they immediately make him go fly another plane so that fear doesn’t set in. Now, there will be many ups and downs in life. But if we get scared every time we go through difficulties, we will not be able to live our life. Parents only want what’s best for you. Baba Ji, I don’t have confidence in myself. Please tell me what to do, and I’ll do exactly as you say. I’ll do whatever you think is best. For me, everyone is good – how can I say anyone is bad? Everyone is good. The only thing is, when the Lord places two people together, each one has a different way of thinking. That’s why we start to complain about each other. So I cannot judge anyone. You are the one who has to bear the consequences, so you need to see what’s right for you. But definitely pay attention to what your parents tell you, because it becomes very difficult to spend one’s life alone.
ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូស្គាល់ដឹងគ្រប់យ៉ាងក្នុងឆាកជីវីតខ្ញុំកូណា ព្រះគ្រូក៍ដឹងថា ខ្ញុំកូណារស់តាមព្រះធម៍ តាមដំណើរ តែ ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកំពុងតែសុំឲ្យខ្ញុំកូណាគិតគូ ពិចារណារៀបការម្តងទៀត។ ព្រះគ្រូ លោកជ្រាបច្បាស់ រឿងហ្នឹង បើទ័ពអាកាសណាម្នាក់ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារ ធ្លាក់យន្តហោះ នោះ គេតម្រូវឲ្យទ័ពអាកាសនោះ បើយន្តហោះថ្មីមួយទៀត ភ្លាមៗតែម្តង មិនរង់ចាំយូរឡើយ។ ឥលូវនេះ ឆាកជីវិតខ្ញុំកូណាមានឡើង មានចុះច្រើនណាស់ តែបើសិនជាយើងខ្លាចគ្រប់តែរឿងអីចឹង ជីវិតយើងកាន់តែពិបាកថែមទៀត ដូច្នេះ សូមព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាផង។ ញោម ឪពុកម្តាយ ចង់ឲ្យយើងបាន ល្អ តែព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃនេះ លែងទុកចិត្តខ្លួនឯង តែម្តង ដូច្នេះសូមព្រះគ្រូមេត្តាជួយខ្ញុំកូណាផង អ្វីក៍ដោយ បែបណាក្តីឲ្យតែព្រះគ្រូទូលមក ខ្ញុំកូណានឹងធ្វើតាមព្រះគ្រូជានិច្ចគ្រប់រឿង។ ញោម ស្រី មនុស្សទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ តើឪ្យខ្ញំកូណាថាពួកគេជាមនុស្សមិនល្អមីចទៅ? គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ ជាបញ្ហាស្ថិតត្រង់ថា កាលណាទេវតា រៀបចំទុកដាក់មនុស្ស ២ នាក់រស់នៅជាមួយគ្នា គឺ ពួកគេមានការគិតឃើញខុសៗគ្នា ដូច្នេះបានជាយើងចាប់ផ្តើមស្តីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះ អាត្មាភាពមិនអាច វាយតម្លៃ កាត់ក្តីនណាម្នាក់បានឡើយ ញោមស្រីជាមនុស្សម្នាក់ដែល នៅចាំទទួល លទ្ធផលផ្សេងដោយផ្ទាល់ខ្លួនឯង ដូច្នេះ គឺញោមស្រីត្រូវតែ រកមើលថា មួយណាដែលត្រូវ សម ជាមួយ ញោមស្រី តែដាច់ខាតត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយ ដំបូលន្មានឪពុកម្តាយញោមស្រី ដោយសារញោម ស្រីមិនអាចរស់នៅ ពេញមួយឆាកជីវិត ដោយ ឯការម្នាក់ឯងបានឡើយ ។
Q & A @ N 3= 00--2:49
Baba Ji, my question is: When we burn wood in the langar, if there are termites in the wood … Pardon? When the wood has termites. When we burn wood that has termites in it ... Then who has to pay for that karma – he person who burns the wood, or the person who eats the food cooked on it? Everyone! Everyone takes on karma? Yes. Look, even the breath that you take creates karma, because there are microscopic organisms living in the air that we don’t even see. So, everything creates karma. But certain karmas can be settled through our good conduct and our seva, while there are other types of karma for which we may have to come back. So don’t do anything wrong intentionally. But if someone says, “I have mice in my house! If I trap them and throw them out, will I take on karma or not?” But out of compassion, if you ignore the mice and later fall sick because of them, you’re the one who will suffer, right?
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាគឺថា ពេលយើង យកអុស ទៅដុតនៅ ផ្ទះបាយក្នុងវត្ត ដែលក្នុង អុសនោះមានសត្វល្អិតនៅក្នុងហ្នឹង..ញោមថាម៉េច? សុំម្តងទៀត ព្រះគ្រូ គឺនៅក្នុង ឈឺអុស មានសត្វល្អិតកំពុងរស់នៅ យើងយកអុសនោះទៅដុតធ្វើបាយ សម្លរ ដាំទឹក តើអ្នកណានឹងទទួលកម្មារ ឬ កម្មពារទាំងនេះ តើជាអ្នកយកអុសទៅដុត ឬ មួយ អ្នកហូបបាយទឹក សម្លរទាំងនេះ? ញោម គឺ គ្រប់ៗគ្នា ! ហ៉ាក ព្រះគ្រូ ម៉េចទៅជាអីចឹងវិញ? ញោម គឺដោយសារ អីចេះ សូម្បីខ្យល់យើងដកដង្ហើមមក ក័មាន អតិសុខុមប្រាណ សត្វតូចៗមើលនឹងភ្នែកមិនឃើញមានក្នុងខ្យល់ នាំឲ្យយើងមានបាបកម្មដែរ គឺគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមាន កម្មា តែ កម្មាមួយចំនួន ត្រូវបាន សាបរលាប ឬ ថយ ដោយសារយើងរស់នៅបែប មានសីល សមាជីវោ ប្រព្រឹត្តិល្អ និងការ បំរើព្រះធម៍ (សេវា) តែក៍មានកម្មាខ្លះទៀតដែលយើងត្រូវ មកចាប់ជាតិជាថ្មីមកលាងជម្រះផងដែរ។ ដូច្នេះ ចូរញោម កុំប្រព្រឹត្តិអ្វីខុសដោយ ចេតនា don't do anaythings wrong intentionally . ព្រះគ្រូ ចុះបើនៅក្នុងផ្ទះសុខៗ មានឮ គេស្រែកថា កណ្តុរ ៗៗៗ យើងស្ទះវឹងទៅវ៉ៃសម្លាប់កណ្តុរ បោះចេញក្រៅផ្ទះភ្លាម អាហ្នឹងមានកម្មាដែរឬអត់ទេ? ញោម រឿងហ្នឹង វាហូសពីក្តីមេត្តា ឬ ថា មេត្តាមិនបាន ដោយសារ ថា បើសិនជាទុកកណ្តុរនៅក្នងផ្ទះហ្នឹង ថ្ងៃណាមួយ ញោមធ្លាក់ខ្លួនឈឺដោយសារមេរោគចេញពី កណ្តុរ អីចឹងគឺញោមជាអ្នកទទួលការឈឺចាប់ តើមែនឬអត់? ។
Q & A @ N 4= 00--3:03
Baba Ji, should we celebrate festivals like Diwali, Dussehra, Holi, etc.? You’re most welcome to do so! What difference does it make? But you see, there’s a reason behind each of these festivals. We celebrate and have fun, and we call it a festival. But we should also remember the reason behind it, right? Now, why do we celebrate Diwali? The Sikhs have a different association with Diwali. At that time, Guru Sahib had returned home. Hindus have a different association with it – Lord Ram had returned home. Right? So, if you celebrate it while keeping that reason in mind, then it would be worthwhile. But instead, if we think, “I’m going to celebrate Diwali by gambling!” and so on – that isn’t the purpose, right? Baba Ji, my second question is about the parshad that is given out after satsang. Should we make it a habit to eat it every day? That’s up to you, whether you want to eat it or not. Okay.
ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងគួរតែរៀបចំបុណ្យផ្សេងៗដូចជា បុណ្យចូលឆ្នាំហិណ្ឌូ បុណ្យវិសាខបូជាហិណ្ឌូ បុណ្យភ្នំហិណ្ឌូដែរឬទេ? ញោម អាចធ្វើបានជាការល្អណាស់ មិនជាការខុសទាស់អ្វីឡើយ តែដូចជា ញោមបានដឹងថាបុណ្យទាំងនេះ សុទ្ធតែមានគោលបំណងលាក់បាំងនៅពីខាងក្រោយៗ។ កាលណាយើងរៀបចំនីមួយៗ គឺយើងបានសប្បាយ អីចឹងយើងនាំគ្នាហៅថា បុណ្យសប្បាយ តែជាមួយគ្នានេះដែរ យើងគួរតែ នឹកឃើញផងអំពី គោលបំណងនៃការប្រារម្ភពិធីបុណ្យ ឧ ដូចជាថា ម៉េចបានជាយើងធ្វើបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីហិណ្ឌូ? ក្នុងសាសនាសិក្ខា គឺមានទំនាក់ជាប្រពៃណីខុសគ្នាជាមួយ ព្រះទែវលី ដែលកាលពោះ ព្រះគ្រូ គូរូ សាហ្សីបត្រឡប់មក ផ្ទះវិញ ចំណែកសាសនាហិណ្ឌូ គេមានរឿងខុសហ្នឹង គឺ ព្រះរាមត្រឡប់មកកាន់ ព្រះនគរ ឬ ព្រះរាជវាំង្គឡើងវិញ តែមែនទេ? ដូច្នេះពេលណាយើងរៀបចំពិធីបុណ្យទាន យើងត្រូវដឹងអំពី ហេតុផលគោលបំណងនៃបុណ្យនោះ ធ្វើបែបនេះជា ជាមគ្គផលប្រពៃណាស់។ តែបើសិនជាយើងគិតថា អូ រៀបចំបុណ្យចូលឆ្នាំដើម្បីសប្បាយលេងល្បែង អីចឹងឯណាទៅជាគោលបំណងពិតនៃពិធីបុណ្យពីដើម? ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថា ពេលបុណ្យបច្ច័យបួនក្រោយពេលស្តាប់ធម៍ទេសនាចប់វាមានន័យថាម៉េច តើយើងធ្វើបុណ្យហ្នឹងដើម្បីយើងនាំគ្នា ហូបចុងរាល់ៗថ្ងៃឬយ៉ាងណា? ញោម នេះវាអាស្រ័យលើញោមទេ បើញោមចង់ហូបចុកក៍តាមចិត្តចុះ កូណាព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 5= 00--5:18
Baba Ji, after initiation, if someone intentionally breaks the vows of Sant Mat, can they ever make progress in meditation again? Look, life has been given to us to learn. If we learn, if we realize that we’ve made a mistake and we try and rectify it, the Lord will definitely shower His grace. But human beings have made it a sort of habit … Now, a little child makes a mistake. He goes to his mother and asks for forgiveness. His mother says, “It’s okay, but don’t do it again.” He makes the mistake again and asks her for forgiveness again. His mother will say, “Don’t make it a habit!” But then he makes the mistake again, and goes to her again! She’ll say, “Unless I pull your ear, you won’t learn!” So, problems arise when people don’t learn. Why is history taught to us? So that we learn from the past. And if we don’t learn, then we’re the ones who will have to bear the burden, right? The Lord has created a law of Nature. When we break that law … If someone breaks this law, he will have to bear that burden – no one else will bear it for him. So why would I take a step that will increase my burden? The Lord has given me the sense of discrimination. I should at least use that discrimination, right? Baba Ji, my second question is: I worry so much about my children’s future, which interferes with my meditation. What should I do, Baba Ji? Look, parents have a relationship with their children, and with that comes a certain responsibility. But you cannot live your child’s life for him. What typically happens is that if the parents wanted to achieve something in their life but were unable to, they try to fulfill that desire through their children. This isn’t right, because your strengths and weaknesses are very different from those of your child. So, parents have the responsibility to do as much as they can for their child. They should create an atmosphere so that the child can stand on his own feet and become capable of thinking for himself. But don’t try and live his life for him because he may not have the same strengths as you. You should just support him. Okay. Please bless me with the strength to meditate, Baba Ji.
ព្រះគ្រូបាបាជី បើក្រោយពីបានបួសរួច យើងបែរជាបំពាន មិនប្រតិបត្តិតាម ព្រះសុទ្ធមាគ៍ាទេ សួរថា តើពេលតាំងសមាធិ យើងមានការរីកចម្រើនដែរឬអត់? ញោម រឿងនេះ គឺថា ទេវតាប្រទានជីវិតមនុស្សមកដើម្បីរៀនសូត្រ ។ បើសិនណាជាយើងចេះរៀនសូត្រ អីចឹងពេលណាមានកំហុស ធ្វើកិច្ចការណាមួយខុស យើងកែប្រែឲ្យត្រូវឡើងវិញ អីចឹង ពេលនោះគឺ ទេវតា ទ្រង់ប្រទាន ពរជ័យ ព្រះមេត្តាដល់យើង។ តែមនុស្សយើងមាន បញ្ហាត្រង់ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗ គឺតាមទំលាប់ ដូចជា ក្មេង កាលណាធ្វើអ្វីខុស វាទៅសុំទោសម្តាយវា សុំការអាណិត សណ្តោសពី ម្តាយ ឯម្តាយ តបថា អូខេ មិនអីទេ តែលើកក្រោយ កុំមានការខុសម្តងទៀត តែថ្ងៃក្រោយមក គឺក្មេងប្រព្រឹត្តិខុសដដែល រួចទៅជួបម្តាយ ម្តាយនិយាយដដែល ក្មេងវានៅតែធ្វើខុសដដែលជាដដែល ពេលនោះ ម្តាយក៍ថា បើមែ មិនញឹង ទាញស្លឹកត្រចៀកឯងទេ ឯងនឹងមិនរាងចាល មិនរៀនសូត្រឡើយ។ ដូច្នេះ គឺថា បញ្ហាកើតឡើងដោយសារមនុស្ស មិនព្រមរៀនសូត្រពីកំហុស ថាម៉េចបានជាមានរឿងបែបហ្នឹងកើតឡើង? គឺមកពីគេមិនរៀនសូត្រកំហុសពី អតីតកាល ពីមុនៗ អីចឹងអ្នកណាដែលមិនព្រមរៀនសូត្រ គឺគេជាអ្នករកទុក្ខទារុណដោយខ្លួនឯង ទេវតា បង្កើតច្បាប់ទេវតាចេញមក ហើយអ្នកណារំលោភច្បាប់ទេវតានេះ អ្នកនោះនឹង រងទុក្ខទោសជាមិនខាន គ្មានអ្នកណាគេមករងទុក្ខជំនួសយើងឡើយ ម៉េចបានជាអ្នករំលោភច្បាប់ទេវតាមានទោស? ដោយសារអ្នកនោះមានពរ ពីទេវតាមានចំណេះដឹងអាចធ្វើការបែងចែកខុសត្រូវ អាក្រក់ល្អ ដែលមុនពេលធ្វើមួយ តម្រូវឲ្យមានការពិចារណា ថ្លឹងថ្លែង តើមែនទេ? ។
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញូំកូណាមានសំណួរទី ២ ទាក់ទងរឿង អនាគតក្មេងៗ មិនដឹងធំឡើងវាយ៉ាងម៉េច បើពួកគេមករំខានការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណាយ៉ាងនេះ ? តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណា? ញោម អាចកត់ចំណាបានថា ឪពុកម្តាយមានទំនាក់ទំនងជាមួយកូនៗ មានការទទួលខុសត្រូវជាមួយកូនៗ តែ យើងមិនអាចរស់នៅ ដើម្បីបំរើកូនៗទេ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើសិនជា យើងជាឪពុកម្តាយ មានបំណង មានប្រាថ្នាមួយ ដើម្បីកូនៗ តែបំណងនោះ មិនបានសម្រេច រួចប្រើប្រាស់ ក្មេងៗដើម្បីសម្រេចគោលបំណងខ្លួនឯង? នេះមិនមែនជាការត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះថា ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយរបស់ ពុកម្តាយ ខុសពី ក្មេងៗជាកូន។ដូចនេះ ឪពុកម្តាយមានការទទួលខុសត្រូវខ្លាំង ប្រឹងប្រែងខ្លាំងដើម្បី កូនៗ ធ្វើឲ្យកូនៗមានលទ្ធភាព មានឪកាស ងើបឈដោយខ្លួនវាផ្ទាល់ មានសមត្ថភាពគិតពិចារណារកហេតុផល តែកុំព្យាយាមធ្វើជំនួសកូនៗដោយសារ កូនៗមិនខ្លាំង មិនពូកែដូចយើងជាឪពុកម្តាយ យើងគ្រាន់តែ គាំទ្រកូន។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូប្រទាន កម្លាំងពលំដល់ខ្ញុំកូណាដើម្បីការតាំងសមាធិ។
Q & A @ N 6= 00--7:44
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, as I go about my daily life and activities, there remains this lingering question at the end of the day : What is my real identity? And how can my mind be aware of the truth at all times? It depends on one’s scope. As long as a person’s scope is limited, he keeps trying to establish his own identity. But once he realizes the truth … What identity does a tiny blade of grass have? What identity does a drop have in relation to the ocean? Now, it’s true that in a small family, each person has their individual identity. But as you widen your scope to include your city, there will be many other families like yours. If you widen it further to include your state, there will be even more. So, as we expand our horizons … And this will not happen with just the intellect – it will happen through meditation. Then we come to understand that we are nothing. The world continued before us, and it will continue after we are gone. We have been sent here for a purpose. We think that our families or work cannot function without us. Great souls have come to this world, but even they had to depart. So what identity do we have?
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាមមើលឡើងវិញ កិច្ចការងារប្រចាំថ្ងៃ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃខ្លួនឯង ក្នុងឆាកជីវិតនេះ យួរៗទៅ បែរមានមានសំនួរ ឆ្ងល់ គាំង ឆ្លើយខ្លួនឯងមិនរួច មិនដឹងខ្លួនឯងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី? ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាធ្វើម៉េចដើម្បីក្នុងចិត្តយើងដឹងពី សច្ចៈពិតប្រាកដ គ្រប់ពេល គ្រប់វេលា? ។ ញោម រឿងនេះ វាស្រ័យទៅលើ វិសាលភាព ដែលជា Scope ដោយសារ មនុស្សយើងមាន វិសាលភាពតូច ចង្អៀត ដូច្នេះ យើងនាំគ្នាព្យាយាម កំណត់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ កំណត់អត្តសញ្ញាណខ្លួនឯង តែ យើងមិនដឹងថា ស្មៅតូចមួយដើម មានប្រភពមកពីណា? មិនដឹងថា ដំណក់ទឹកតូចមួយ មានប្រភពមកពី មហាសាគរសោះឡើយ ។ សូម្បីគ្រូសារតូចមួយ មានសមាជិកគ្រូសារដែលមាន អត្តសញ្ញាណខុសៗគ្នា ចុះបើទំរាំមនុស្សមួយទីក្រុងធំវិញ ប្រាកដជាមានគ្រួសារច្រើនណាស់ និង មានគ្រួសារខ្លះដូចយើងអីចឹងដែរ បើសិនជា ប្រជាជនទូទាំង រដ្ឋ ទូទាំងប្រទេស នោះសមាសភាព អត្តសញ្ញាណ ក៍មានលំនាំបែបហ្នឹង បានន័យថា ជើងមេឃកាន់តែធំទៅៗ ដែលរឿងនេះ មិនមែបញ្ញាអាចយល់បានទេ -វាទាល់តែការតាំងសមាធិ បានគេអាចយល់បាន ។ ពេលនោះ ទើបយើងដឹងថា យើងគ្មានអ្វីទាំងអស់ ឬ ថាតូចតាចណាស់ សកលលោកនេះ មានដំណើរមុនពេលយើងចាប់កំណើត និង សកលលោកនេះនៅតែបន្ត ទោះជា យើងស្លាប់ទៅវិញក្តី ។ ទេវតា បញ្ជូនយើងមកផែនដីនេះ គឺមាន គោលបំណង។ យើងទេ ដែលជាអ្នកគិត ដោយគិតថា គ្រួសារយើង ផែនទីនេះ មិនដំណើរការទេ បើអត់ពីយើងទៅ សូម្បីព្រលឹងទេវតា ក៍ត្រូវបញ្ជូនមកទីនេះដែរ នឹងត្រូវ បញ្ជូនចេញទៅវិញដែរ អីចឹងសួរថា យើងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី ?
Q & A @ N 7= 00--9:15
Baba Ji, at the time of initiation, we are told that when we hear the Sound and see the Light … Can we focus more on the Light? Firstly, it isn’t a question of “when” we hear the Sound – the Sound resounds 24 hours a day. The Light is within you 24 hours a day. Now, if I choose to close my own eyes, what will I be able to see? So, the purpose of meditation is to enter a state of awakening. A state of awakening, meaning that we should realize the truth. When we close our outer eyes … This is why Soami Ji said that - saints tell us the opposite of what the world tells us. The world says, “Open your eyes and see.” Saints say, “Close your eyes and see!” The world says, “Listen with your ears.” Saints say, “Close your ears and listen!” The world says, “Learn to live.” Saints say, “Learn to die!” So, everything is inside us. We simply need to enter that state of awakening. Our attention is scattered outside. As we focus our attention and turn it inwards, all these things will automatically come before us. When we sit in meditation, some people see the Light first, while others hear the Sound first. But that doesn’t come and go; it’s our attention that comes and goes. So simply attach yourself to whatever comes before you; don’t analyze. If you see the Light, just enjoy it. If you hear the sound, enjoy that. Thank you, Baba Ji.
ព្រះគ្រូ បាបាជី ពេលបំបួស គេណែនាំឲ្យយើងស្តាប់សម្លេងព្រះធម៍ Sound សម្លឹងមើលពន្លឺព្រះធម៍ Light តើយើងអាចផ្ចង់អារម្មណ័ថែមទៀតទៅលើ ពន្លឺព្រះធម៍នោះដែរទេ? ញោម ជាដំបូង នោះ គឺមិនមែនជា បញ្ហាថា ពេលណា យើងឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ទេ ដោយសារតែ ព្រះធម៍មានសម្លេងពេញ ២៤ ម៉ោង ឯ ពន្លឺព្រះធម៍ ក៍មាន ២៤ ម៉ោងដូចគ្នាដែរ ។ ពេលនេះ សួរថា បើសិនជា អាត្មាភាពបិទភ្នែកអស់ តើនឹងមើលឃើញអ្វី? ដូច្នេះ គោលបំណងនៃការតាំងសមាធិគឺដើម្បីយើងចូលដល់កម្រិតមួយ ដឹងខ្លួន ឬ ទ្រង់ញាណ ដំណាក់កាល ទ្រង់ញាណ ឬ ដឹង មានសតិ គឺការដែលយើងដឹងអំពី ការពិត អំពីសច្ចៈ គឺ យើងដឹង ទោះបីជាយើងបិទភ្នែកអស់ក៍ដោយចុះ។ អីចឹងបានជា ព្រះគ្រូ បាបាជី ទូលថា ព្រះគ្រូ ប្រាប់យើងរឿងផ្ទុយស្រឡៈ ឬ បញ្ច្រាសគ្នារឿងលើផែនដីនេះ ខាង អាណាចក្រគេប្រាប់ថា បើកភ្នែកឡើង អ្នកនឹងឃើញ ចំណែកខាង ពុទ្ធចក្រគេប្រាប់ថា ចូរបិទភ្នែកញោម ញោមនឹងបានឃើញ។ ខាងអាណាចក្រ ប្រាប់ថា បើកត្រចៀកឡើងមក នឹងស្តាប់ឮសួរ ចំណែកខាងពុទ្ធចក្រ ប្រាប់ថា បិទត្រចៀកចុះ នោះ ញោមនឹងស្តាប់ឮសួរ។ ខាងអាណាចក្រប្រាបថា ចូររៀនដើម្បីរស់ ឯខាងពុទ្ធចក្រប្រាប់ថា ចូររៀនដើម្បីស្លាប់ អីចឹងទេ អ្វីៗទាំងអសសណ្ឋិតនៅខាងក្នុងខ្លួនយើង គ្រាន់គ្រាន់តែរៀនវិធីចូលទៅខាងក្នុងខ្លួន ដើម្បីដល់កម្រិតទ្រង់ញាណដឹង អារម្មណ៍យើងនៅខាងក្រៅមិនល្អទេ ខ្លាចមុខខ្លាចក្រោយ កាលណាអារម្មណ៍យើងចូលខាងក្នុងខ្លួន ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូល នោះយើងឃើញរឿងគ្រប់យ៉ាងដោយស្វ័យប្រវត្តិ ។ កាលណាយើងអង្គុយតាំងសមាធិ ខ្លះមើលឃើញ ពន្លឺព្រះធម៍ ខ្លះស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ តែរឿងនេះ មិនមែនដូចគ្នា ចេញស្រួលចូលស្រួលទេ គឺត្រូវការ ការផ្ចង់អារម្មណ៍ Pay attention ភ្ជាប់អារម្មណ័នោះជាមួយ រូបភាពណាមួយដែលនៅចំពោះមុខយើង តែកុំវិភាគសោះឡើយ បើឃើញមាន ពន្លឺព្រះធម៍ យើងសប្បាយរីករាយជាមួយពន្លឺព្រះធម៍នោះចុះ បើឮសួរសម្លេងព្រះធម៍ ក៍ចូរសប្បាយជាមួយចុះ។ បាទ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Q & A @ N 8= 00--11:12
Baba Ji, you’ve given me so much, you’ve given me so much. I don’t want anything. Please just dye me in the colour of your love, Baba Ji. Please dye me in your colour. We will get the results of our actions. If someone just gives it to us without our effort, we won’t appreciate it. In the world, if we receive wealth without putting in the effort, we don’t appreciate it, and we end up squandering it away. We appreciate only what comes from our own experience and effort, what we earn with our blood and sweat. Similarly, in meditation, when we put in the effort ... if you take one step, He will take ten. That is when we will appreciate it; that is when we will be able to safeguard it. We keep asking for it, but even if He were to listen to us and grant our wish, if we cannot safeguard it, then the loss will be ours. So, reflect it through your actions. Baba Ji, in the past, I had such intense yearning for you. But as my responsibilities increase, I’m feeling distant from you, Baba Ji. Then I try to hold on to your refuge again, Baba Ji. I only want to be in your refuge, Baba Ji. We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, how can we fulfill them? In fact, when our responsibilities increase, we should do even more meditation. But we do the opposite. When responsibilities fall on us, meditation is the first thing we give up! We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, we cannot fulfill them. These shoulders do not have the strength to bear these responsibilities. So, we have to meditate because we need it; we are the ones who need it. If we meditate, He will shower His grace, we will get the strength, and then we will be able to fulfill them; otherwise, we won’t. Baba Ji, there is no other Master like you! We could never find another Master like you! You are the one who makes him great or small. He will only be great if you meditate. No one is going to become great just by your words! Reflect it in your transformation – that is where greatness lies. Every family is recognized by how competent the children are. If a child turns out to be incompetent, no one says anything to the child – the blame falls on his father. Someone asked Maharaj Ji about his life. Maharaj Ji said, “My life is my sangat.” So this responsibility falls on you – on how great or small you make me.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណណាស់ គ្រប់យ៉៉ាងដែលព្រះគ្រូប្រទាន ពេលនេះខ្ញុំកូណាគ្មានប្រាថ្នាចង់បានអ្វីទៀតទេ សុំតែព្រះគ្រូជួយឲ្យខ្ញុំកូណាមានសេចក្តីស្រលាញ់ព្រះគ្រូកាន់់តែខ្លាំង។ ញោម យើងទទួលមានផល មកវិញ តាមរយៈអំពើដែលយើងបានសាង បើសិនជាមានគេណាម្នាក់ឲ្យអ្វីមួយមកយើងស្រួលៗ ដោយយើងអត់បានប្រឹងសោះ នោះយើងក៍មិនអរគុណគេដែរ ក្នុងលោកនេះដូចគ្នា បើគេឲ្យអ្វីមកយើងងាយៗស្រួល យើងមិនត្រេកអរទេ យើងមិនដឹងគុណគេទេ យើងមានអំណរតែកិច្ចការអ្វី ដែលយើងបានខិតខំ ប្រឹងប្រែង បើយើងចេញដំណើរពី ១ ជំហាន នោះ យើងនឹងដើរដល់ទំហានទី ១០ ជាមិនខានឡើយ ចំណុចហ្នឹងដែលយើងត្រូវការពារ ត្រូវមានអំណរគុណ បើពេលនេះ យើងសុំពីទេវតា ទេវតា ប្រទានឲ្យយើងមែន តាមសំណូមពរ តែយើងមិនចេះការពារ នោះវានឹងបាត់បង់ទៅវិញ ដូចនេះ អ្វីៗទាំងអស់ គឺទាកទងជាមួយទង្វើររបស់យើងផ្ទាល់។
ព្រះគ្រូបាបាជី ពីមុនមក ខ្ញុំកូណានឹងឃើញព្រះគ្រូរហូត ក្រោយមក ខ្ញុំកូណាមានការមមាញឹកជាមួយ ការងារ ជាមួយការទទួលខុសត្រូវច្រើនឡើងៗ កាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះគ្រូ ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណាចង់ចូលមកកៀក មកនៅក្នុងជំរុំ បីបាច់ព្រះគ្រូជាថ្មីឡើងវិញ ដោយខ្ញុំកូណាលែងអាចបំពេញកិច្ចការទទួលខុសត្រូវដូចមុនបានឡើយ។ ញោម ញោម មិនអាចបំពេញកិច្ចការនេះបានទេ បើសិនជាទេវតាមិន ថ្វាយពរ ជ័យ ឬ ព្រះមេត្តាធម៍ដល់ញោម ។ តាមការពិតទៅ កាលណាការទទួលខុសត្រូវរបស់ញោមកាន់តែច្រើនឡើងៗ នោះការតាំងសមាធិ ក័ត្រូវតែធ្វើច្រើនឡើងៗដែរ តែ យើងបែរជាប្រព្រឹត្តិផ្ទុយទៅវិញ គឺ ការងារច្រើនឡើងៗ ការតាំងសមាធិតិចទៅៗ។ បើកាលណាការទទួលខុសត្រូវធ្លាក់ចុះ ដូច្នេះត្រូវតែបង្កើតការតាំងសមាធិ បើមិនអីចឹងទេ យើងមិនអាចបំពេញ់ការទទួលខុសត្រូវបានឡើយ។ លុះត្រាតែទេវតា ប្រគេន ថ្វាយពរជ័យដល់យើង ស្មារយើងទាំង ២ នេះ មិនអាចរែកពុនរួចបានទេ គឺយើងត្រូវតែតាំងសមាធិ ព្រោះយើងត្រូវការកម្លាំង ពលំ ។ បើយើងតាំងសមាធិ ទេវតាប្រទាន ព្រះមេត្តាឲ្យយើង បន្ទាបយើងមានកំលាំងពលំ រួចយើងអាចបំពេញការទទួលខុសត្រូវបានពេញលេញ។ គូណាព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូតើអត់មានព្រះគ្រូណាខ្លាំងពូកែដូចជាព្រះគ្រូ មានតែព្រះគ្រូ អាចធ្វើរឿង ធំ រឿងតូចបានគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងទាំងអស់។ ញោម ខ្លាំង គ៍ដោយសារការតាំងសមាធិ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ខ្លាំងគ្រាន់តែដោយសារ សំដីរបស់យើងទេ ចូរញោម ប្រែក្លាយការតាំងសមាធិទៅជាកម្លាំងពលំឡើង កំលាំងកំហែងមាន កប់លាក់នៅខាងក្នុងខ្លួនយើង។ គ្រួសារមួយខ្លាំងក្លា អាស្រ័យលើសមាសភាពកូនៗនៃគ្រួសារនោះ បើសិនជាកូនៗ គ្មានសមត្ថភាព គ្មានអ្នកណាប្រដៅ ណែនាំ ពេលនោះគ្រួសារទាំងមូលដួលរលំ គេនឹងបន្ទោសយើងជា ឪពុក ។ ធ្លាប់មានគេសាកសួរព្រះគ្រូ មហារាជជី អំពីឆាកជីវិតរបស់ព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូតបវិញថា ឆាកជីវិតព្រះគ្រូ គឺ សង្ឃហធម៍ ( ធម៍ទាំង ៨ គិតត្រូវ ធ្វើត្រូវ និយាយត្រូវ...)អិចឹងទេ ការទទួលខុសត្រូវ គឺនៅលើយើង រឿងធំ រឿងតូច គឺយើងជាអ្នកបង្កើតឡើងដោយខ្លួនឯង។
Q & A @ N 9= 00--14:07
Baba Ji, I am very grateful to you for giving me this opportunity today. Baba Ji, this child of yours is an artist. Can I sing any genre of songs, or should I only sing shabads (hymns)? No, that is up to you. Any field you work in will have its own requirements which you should fulfill.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណណាស់សម្រាប់ឪកាសនៅថ្ងៃនេះ ។ ព្រះគ្រូ សព្វថ្ងៃ កូនព្រះគ្រូ គឺជា អ្នកសិល្បះ តើខ្ញុំកូណាអាចច្រៀងចម្រៀងសប្បាយបានទេ ឬ មួយខ្ញុំកូណាអាចតែ ច្រៀងចម្រៀងធម៍ ឬ ស្មូត្រតែមួយមុខទេ? ទេ ញោម រឿងនេះអាស្រ័យលើញោមធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមស្ថានភាព កន្លែងណាដែលញោមធ្វើការ ញោមត្រូវ គោរពតាមគោលការណ៍ណែនាំ តាមតម្រូវការនៅកន្លែងនោះ ។
Q & A @ N 10= 00--14:43
Hazur, sometimes after meditation or seva, there are days when I feel intense yearning within. It is a state of deep detachment where I don’t feel like talking to anyone. At that time, when my heart longs for my master, what should I do? You see, this longing is also a gift from Him. Because the mind is very powerful – unless it feels something is missing, it doesn’t make any sacrifices. So, if the Lord is showering His grace on us, if He is giving us that longing, we need to channelize it. If the Lord has given you that longing, then sit down again – do a little more meditation. The Giver has given His gift. Now it’s up to us to utilize it how we want. If we go back to the world and take our attention back into worldly matters, then we haven’t used that longing. But if we sit for 5 or 10 more minutes, our capacity to digest and appreciate His grace increases proportionately. Hazur, anything the Supreme Lord gives is parshad – every breath is parshad. But it is said there’s a certain kind of parshad that is considered to be the highest. What does one need to do to attain this? You have given the answer yourself. Whatever the Lord gives is parshad. And what has the Lord not given? We limit ourselves and consider external things to be parshad. Even this body is His parshad. Whatever He has given is parshad. Even this outer parshad – we fold our hands in humility to receive it. Similarly, in life, if we are appreciative, if we believe everything to be a gift from Him, and we serve Him with that appreciation, that is where greatness lies. Hazur, bless me with your glance of mercy and let me always contemplate on you.
ព្រះគ្រូ ហ្សាហ្សូ ពេលខ្លះ ក្រោយពីការតាំងសមាធិ ឬ ក្រោយពីការបំពេញកិច្ចការបំរើព្រះធម៍មក ខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថាចូលស្លុង ស៊ុប ជាមួយទេវតា រហូតដល់ថ្នាក់អត់ចង់និយាយរកអ្នកណាទេ ចុះឥលូវនេះ ពេលដែលខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្លុង ស៊ុបជាមួយ ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េច? ញោម ការចូលស្លុង ជាមួយទេវតាបែបនេះ គឺជា ពរជ័យ មគ្គផលមួយដែលទេវតាប្រទានដល់ញោម ដែលចិត្ត គឺជាធាតុ ដ៍មានកម្លាំងថាមពលមហាសាល ទាល់តែចិត្ត ខក ឬ ខាត មិនបានសម្រេចកិច្ចការណាមួយទើប ចិត្តប្រែជាសៅហ្មង មិនរីករាយ។ អីចឹង ដោយសារទេវតាប្រទានដល់ចិត្ត ទើបចិត្តវារីករាយ បានស្លុងអារម្មណ៍បែបនេះ ដូច្នេះ ចូរសម្របសប្បាយជាមួយពរនោះចុះ បើពេលយើងសប្បាយចិត្ត ដោយមានពរ ពីទេវតាមកហើយ ចូរអង្គុយចុះ តាំងសមាធិ។ ទេវតា ជាអង្គប្រទាន ពរ ដល់យើង ឥលូវយើងមានពរ ពីទេវតា បន្ទាប់វាអាស្រ័យលើយើងថា យើងប្រើប្រាស់ពរ ពីទេវតានេះបែបណា? បើសិនជាយើងមានពរ ពីទេវតា បែរជា ចិត្តចេញទៅក្រៅ ទៅរក អាណាចក្រវិញ ដូច្នេះ គឺយើងមិនបានប្រើប្រាស់ នូវ ការចូលរូប ឬ ស្លុងចិត្តជាមួយទេវតាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងបានចូលរូប ឬ ស្លុងជាមួយទេវតា យើងអង្គុយតាំងសមាធិបាន ១០ ទៅ ១៥ នាទី នោះការចម្រើនសមត្ថភាពពិតជាក់ើតមានគួរជាទីមោទនៈ។ ព្រះគ្រូ ហាស្សូ អ្វីដែលទេវតា ទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផល តែ បុណ្យ ឬ មគ្គផលទាំងនោះ ខ្លះវាដូចជាមានកម្រិតមួយខ្ពស់ពេក ឃោងចាប់មិនដល់ បើអីចឹងត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីឈោងចាប់យក មគ្គផលនោះ? ញោម រឿងនេះ ញោមឆ្លើយសំនូរខ្លួនឯងទៅ អ្វីដែលទេវតាប្រទានឲ្យញោម ញោមថាជា បុណ្យ ជាមគ្គផល ចុះអ្វីដែលទេវតា មិនប្រទានឲ្យញោម តើជាអ្វីវិញ ? គឺ យើងជាអ្នកកម្រិតខ្លួនឯងឲ្យទាប តូច យើងពឹងអាស្រ័យល់ើ ធាតុខាងក្រៅខ្លួន ដោយចាត់ទុកថានោះគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផលទេវតាប្រទាន សូម្បីតែ រូបកាយរបស់យើង ក៍ជា មគ្គផលដែលទេវតា ប្រទានមកឲ្យយើងដែរ។ អ្វីក៍ដោយ ឲ្យតែទេវតាប្រទានមក គឺជា មគ្គផល Parshad របស់នៅក្រៅខ្លួន ក៍ទេវតាប្រទានដែរ អីចឹង ចូល លាដៃ លាតត្រដាងដៃ ចាប់យក មគ្គផលនោះចុះ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ បើយើង ទទួលស្គាល់ទេវា យើងដឹងគុណទេវតា ថាអ្វីៗទាំងអស់បានមកពី ទេវតា យើងបំរើទេវតា បំរើព្រះធម៍ដោយចិត្តស្មោះសរ ដោយចិត្ត អំណរ នោះគឺជា ចំណងធំ មាំណាស់ចងយើងជាមួយទេវតា។ កូណាព្រះគ្រូសូមព្រះគ្រូថ្វាយពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា ឲ្យខ្ញុំកូណាស្លុង ផ្ចង់អារម្មណ៍តែជាមួយព្រះគ្រូតរៀងទៅ។
Q & A @ N 11= 00--17:28
Baba Ji, thank you so much for giving me this precious opportunity. Baba Ji, thank you so much – everything you give us is always perfect. You love the entire sangat so much. Baba Ji, my first question is that I want to become an officer in the Civil Services. Could you please give me some guidance that I can hold on to for the rest of my life? First and foremost, you can never clap with one hand. I don’t know how much love I give – the sangat gives me much more. I am just one person, but there are so many of you. So why should we compare who gives more? On your other question, it’s true that we have an objective in life, but unless we put in the effort … We shouldn’t become beggars; don’t ask for it. Put in the effort. And the Lord will give us whatever He deems fit.
ព្រះគ្រូីបាបាជី ខ្ញុំកូណាអរព្រះគុណណាស់ សម្រាប់ឪកាសដ៍មានតម្លៃនេះ ព្រះគ្រូបានប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាងដល់ខ្ញុំកូណា ដែលជាប្រពៃ ត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ ព្រះគ្រូស្រលាញ់អ្នកកាន់ធម៍កាន់អារ្យទាំងអស់គ្រប់ៗគ្នា ។ ជាសំនួរដំបូងខ្ញុំកូណាគឺសុំព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាឲ្យបានក្លាយជាមន្រ្តីនៅ ក្រសូងស៊ីវិលផង សូមព្រះគ្រូ ជួយជាព្រះឪវាទធ្វើបែបណា ដើម្បីខ្ញុំកូណាទ្រទ្រង់ជីវិតនេះបានពេញលេញអស់មួយជីវិត? ញោម ជាដំបូង និង សំខាន់ជាងគេ គឺថា ញោម មិនអាច ទះដៃ តែម្ខាង ឮសូរទេ ។អាត្មាភាពក៍មិនដឹងថា ប្រទានក្តីស្រលាញ់ប៉ុណ្ណាឲ្យញោមម្នាក់ទើបគ្រប់ទេ ព្រោះមាន ញាតិញោមច្រើនណាស់ អាចមានការ ប្រៀបធៀបថា ស្រលាញ់ច្រើន ស្រលាញ់តិច មិនស្មើរគ្នា។ ដូចជានៅក្នុង អង្គការ ឬ សង្គមមួយដែរ ដែលម្នាក់ៗគេមានគោលបំណងរបស់គេរៀងខ្លួនមែន តែគោលបំណងនោះមិនសម្រេចទេ បើសិនជាគ្មានការខិតខំ ប្រឹងប្រែង។យើងមិនអាចក្លាយជា អ្នកសុំទានទេ បើសិនជាយើងមិនប្រឹងប្រែងសុំទានផង នោះ ។ អីចឹងយើងត្រូវប្រឹងប្រែងសិន ទុកទេវតាទតមើល ទេវតាជួយតាមអ្វីដែលសម អ្វីដែល ទំនង ប្រកប អាចជួយបានប្រពៃបំផុតសម្រាប់យើង ។
Q & A @ N 12= 18:33--21:30
Thank you very much for blessing me with this opportunity. I don’t have a question, just a request. But before that, I have a doubt I’d like to clarify. If I ask you about my inner experiences in meditation here, it won’t create any difficulties on my path later on, will it? The inner experiences we have during meditation are meant for ourselves - to increase our faith. But our destination is much further. Now, wherever we’ve reached is due to the Lord’s grace. We need to appreciate Him. It should build our inner faith knowing that His grace has led us to this stage. So, should I just continue to travel the inner path as I have done so far, with the Lord’s grace? You will get the results of your own actions. You aren’t going to get the results of someone else’s actions. Now, our effort … this is a relationship of love. Do we ever wonder whether our love for our children or parents is right or wrong? No, I mean I am experiencing something, but I am not sure whether I can trust it or not. When a horse is made to race, they place blinkers on its eyes. Then it cannot look left or right; it can only look straight ahead. Because the more it looks left or right, the slower it gets. So, we just have one objective; we have to go on working towards it. If I start thinking, “This is what I’m experiencing,” or, “Where have I reached?” – how does all this concern me? Maharaj Ji used to say that, there’s no mid-way on this path – you’re either there or you’re not! There’s no other way. So, until I reach my destination, I need to keep putting in the effort. The day I reach my destination, the matter ends. Bless the sangat with the strength to meditate, and please continue to keep me in your refuge.
សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ សម្រាប់ការប្រទានឪកាសនេះ ខ្ញុំកូណាអត់មានសំណួរទេ គឺមានតែ សំណូមពរ តែមុនពេលមានសំណូមពរ ខ្ញុំកូណាមានចម្ងល់មួយដែរសុំការបញ្ជាក់ពីព្រះគ្រូ។ បើសិនជាព្រះគ្រូសួរអំពី បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ តើនេះជាការបង្កើតនូវការពិបាកក្នុងការធ្វើធម៍ដែរទេ ឬ មួយវានឹងបង្ករការពិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ?។ ញោម បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ គឺជា បទពិសោធន៍រៀងខ្លួនម្នាក់ ដើម្បី បង្កើននូវសទ្ធាជ្រះថ្លា ក៍ប៉ុន្តែរឿង វាសនាមនុស្ស គឺជារឿងមួយទៀត ទៅថ្ងៃក្រោយ។ ឥលូវនេះ ញោមអាចតាំងសមាធិបានស្រួល មិនពិបាក គឺដោយសារមាន ពរពីទេវតា តែញោមត្រូវតែដឹងគុណ ត្រូវតែអរគុណទេវតា យើងត្រូវតែដឹងគុណទេវតាថា ដោយសារទេវតា មានព្រះទ័យសណ្តោសបានជាយើងឈានដល់កម្រិតមានសតិ ដឹងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ អីចឹងញោម បន្ត តាមអ្វីដែលញោមបានធ្វើកន្លងមកជាធម្មតាចុះ គឺញោមប្រឹងប្រែងខ្លួនឯង បានផលមកវិញដោយខ្លួនឯង អត់មានអ្នកណាមួយគេធ្វើ ដើម្បីយើងបានទទួលផលទេ។
ឥលូវចូលដល់រឿង ទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្រលាញ់វិញម្តង តើការស្រលាញ់របស់ឪពុកម្តាយ ចំពោះ កូនៗ ជាការខុស ឬ ត្រូវ? តើញោមចង់សួររឿងហ្នឹងឬ? ទេ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាចង់សួរថា ខ្ញុំកូណាមានបទពិសោធន៍ក្នុងការធ្វើសមាធិបែបហ្នឹង តែមិនដឹងថា ត្រឹមត្រូវ ឬ ខុសឆ្គង? ញោម វាដូចជា សេះ កាលរត់អូសរទេស គេត្រូវ បាំងភ្នែកវា ទាំងឆ្វេងទាំងស្តាំ ឲ្យវាមើលឃើញតែទៅមុខត្រង់ ដោយសារតែ កាលណាឲ្យសេះ មើលឃើញឆ្វេងផង ស្តាំផងអីចឹង នោះល្បឿននៃការរត់របស់វា កាន់តែ យឺតទៅៗ។ មនុស្សយើងមានគោលបំណងជីវិតតែមួយគត់ ដូច្នេះ យើងផ្តោតលើគោលបំណងនោះ ទៅធ្វើកិច្ចការនោះ និង ចាប់ផ្តើមគិតអំពីកិច្ចការនោះ នេះជាបទពិសោធន៍ដែលអាត្មាមាន ឬ មួយ សួរថា តើអាត្មា បានទៅដល់គោលដៅនោះហើយឬនៅ? ម៉េចបានជាអាត្មារំលឹក ចាប់អារម្មណ័ផ្តោតលើរឿងនេះខ្លាំងម្លេះ? ពីព្រោះដូចជា ព្រះគ្រូមហារាជ លោកទូលស្រាប ថាយើងគ្មាន ផ្លូវកណ្តាល គ្មានចំណុចកណ្តាលទេ គឺតែថា ទៅដល់ចំណុច ឬ មិនទៅដល់ចំណុចនោះ? គឺគ្មានជម្រើសផ្សេងឡើយ ដូច្នេះ បើចង់ទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ Destination ឬ វាសនា គឺយើងត្រូវតែខិតខំ ប្រឹងប្រែង។ ពេលណាយើងបានទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ ឬ វាសនា ពេលនោះ រឿងឬបញ្ហាផ្សេងៗត្រូវបានបញ្ចប់់។ព្រះគ្រូ សូមប្រទាន ពរ ជ័យដល់យើងខ្ញុំឲ្យមានកម្លាំងពលំខ្លាំងក្លា បានស្ថិតនៅក្រោមម្លប់ព្រះគ្រូជារហូតទៅ ៕
No comments:
Post a Comment