ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២១ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២១ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:17
Baba Ji, I’m not worthy enough to stand before God and ask Him for anything. Well, first, I am not God. And second, we should never judge ourselves like this. Here, no one is superior or inferior. Here, everyone is equal. If we are in this world, it is due to our karma. If we didn’t have karma, why would we be in this world? So, to say, “I am not worthy” – Who is worthy? Before the Lord, no one is worthy. Besides, the purpose of a Guru is not for us to compare him to that Almighty Lord. The physical form has come to explain the way to us, not to be worshipped. Through his own example, he teaches us and helps us understand. But we have to worship only that One, because the body will change. And anything that changes is illusory. “Whatever comes and goes is Maya (illusion).” Now, does the body change or not? Yes, Baba Ji. So, we have set out in search of the truth, and the truth never changes – it is eternal. So, let’s seek that truth; let’s step into the Lord’s domain and worship Him.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃក្រពេក មិនហ៊ានឈចំពោះមុខព្រះ មិនហ៊ានសុំអ្វីពីព្រះទេ ដោយសារក្រពេក ។ ឪ ញោមអ់់យ អត្មាមាន ២ ចំណុចត្រូវទូលឡើង គឺ ជាដំបូង គឺ អត្មាភាពមិនមែនជាព្រះ ឬ ទេវតាទេ ទី ២ ទៀត គឺថា យើងមិនគួរវាយតម្លៃខ្លួនឯងបែបនេះទេ។ នៅទីនេះ គ្មានអ្នកណាខ្លាំង មានអ្នកណាខ្សោយទេ មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែស្មើរៗគ្នា។ យើងកើតមកជាមនុស្សលើផែនដីនេះ គឺដោយសារតែ កម្មារបស់យ់ង បើសិនជាគ្មានកម្មានេះ យ់ើងក៍មិនបានមកកើតលើផែនដីនេះដែរ ដូច្នេះ ការដែលញោមនិយាយថា ខ្ញុំក្រ អីចឹងអ្នកណាជាអ្នកមាន? នៅចំពោះមុខព្រះ គ្មានអ្នកណាជាអ្នកមានទេ។ ក្នុងន័យនេះដែរ គោលបំណងដែលមាន ព្រះគ្រូ គឺ មិនមែនដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀប ព្រះគ្រូជាមួយ អង្គទេវតាឡើយ ការបញ្ជូនព្រះគ្រូមកផែនដីនេះ ដើម្បីព្រះគ្រូបង្រៀន ពន្យល់់ ទេសនាណែនាំមនុស្សលោក មិនមែនមកដើម្បីឲ្យគេគោរពបូជាទេ។ ព្រះគ្រូ ធ្វើជាឧទាហរណ៍ គឺព្រះគ្រូទេសនាបង្រៀន និងជួយមនុស្សលោកឲ្យមានការយល់ដឹង។ មនុស្សលោក ត្រូវតែមានការគោរព ព្រះតែមួយអង្គគត់ The One ដោយសារ រូបកាយមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរ ហើយអ្វីៗដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនោះគឺជា ការបោកបញ្ឆោត ជាមាយាការ អ្វីក៍ដោយដែល មកហើយ ទៅវិញបាត់ គឺជា មាយា Maya គឺជាការ បោកបញ្ឆោត ឥលូវនេះ តើមានអ្នកណាម្នាក់មានការផ្លាស់ប្តូរដែរឬអត់? ពិតណាស់ព្រះគ្រូ បាបាជី ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ស្វែងរការព្រះសច្ចៈ Truth ដែលព្រះសច្ចៈគឺមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ ព្រះសច្ចៈគឺជា ព្រះអនន្ត Eternal ដូច្នេះ ចូរស្វែងរកព្រះសច្ចៈ ចូរចូលរួមជាមួយ សង្គមទេវតា ឬ ឋានទេវតា និងចូរគោរពបូជាទេវតា បូជាព្រះ។
Q & A @ N 1= 00--1:17
Baba Ji, I’ve come from Nepal; I don’t know much Hindi. My first question is: Can a woman ever become Baba Ji (a saint)? Yes, absolutely! Do you want to? And Baba Ji, my second question is that whenever I do something, I know have the capacity to do it. I feel from within, “Yes, I can do this!” But I lack confidence. Time – it will come with time. Today’s youth is in a hurry. Don’t be in a hurry. When the Lord feels you are ready to handle something, He’ll give it to you on His own. In our hurry, we ask for things but we cannot handle them, and then we end up having to work even harder. So have faith and put in your effort, and when the Lord thinks you’re capable of receiving it, He will definitely give it. Baba Ji, on behalf of the whole sangat from Nepal, Radha Soami.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមកពី ប្រទេសនេប៉ាល់ ខ្ញុំកូណាមិនសូវចេះដឹងវប្បធម៍ ហិណ្ឌូទេ តែជាសំនួរទី១ របស់ខ្ញុំកូណាគឺថា តើស្រ្តីភេទអាចក្លាយជា ព្រះគ្រូបាបាជី ដែរឬទេ? ញោម ស្រី ពិតជាអាច តើញោមស្រីចង់ក្លាយជា ព្រះគ្រូដែរទេ?។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជាសំនួរទី២ គឺថា ពេលខ្ញូំកូណាធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ខ្ញុំដឹងថា សមត្ថភាពខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺច្បាស់លាស់ ចេញពីក្នុងខ្លួនឯងតែម្តង តែដូចជា ខ្វះទំនុកចិត្ត ១០០%។ ញោម រឿងនេះ ទាក់ទងជាមួយពេលវេលា កិច្ចការណាមួយនោះត្រូវរង់ចាំពេលវេលាល្អមកដល់ សព្វថ្ងៃនេះ យុវជនតែងតែតក់ក្រហល់ណាស់ក្នុងការបំពេញកិច្ចការណាមួយ ចូរកុំមានការតក់ក្រហល់ កាលណាទេវតាដឹងថា ពេលវេលាល្អមកដល់ យើងនឹងមានប្រថ្នូលអាចដោះស្រាយកិច្ចការនោះបាន។ ទេវតានឹងប្រទានពរជ័យ ពេលវេលានោះឲ្យយើងធ្វើជំនួសទេវតា កាលណាយើងប្រញាប់ប្រញាល់ យើងក៍ស្នើរសុំពីទេវតា តែយើងមិនអាចដោះស្រាយការងារនោះចេញទេ គឺមានតែជួបការងារពិបាកឡ់ើងៗ ដូច្នេះ សូមមានសេចក្តីជឿជាក់លើទេវតា ជ្រះថ្លា និងប្រឹងប្រែង កាលណាទេវតាទតឃ់ើញយើងមាន សមត្ថភាពនឹងទេវតានឹងប្រទានទេវតាជួយដល់យើង។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជំនួសឲ្យអ្នកធ្វើធម៍ទាំងអស់ មកពី នេប៉ាល់សូមអរព្រះគុណព្រះគ្រូ រាដាស្វាមី ។
Q & A @ N 2= 00--2:43
Baba Ji, you know everything ... please shower your mercy. The Lord’s grace is immense – sometimes, a person is unable to realize it. We are in a hurry. So, have faith and live in His will. He will give you everything when He deems fit. Okay
ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូដឹងគ្រប់យ៉ាង់ ឥតខ្ចោះ សូមព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា។ ញោម ទេវតាទ្រង់មានព្រះមេត្តាដ៍័មហិមារ ជួលកាលមនុស្សលោកយើងមិនបានដឹងរឿងនេះទេ មនុស្សយើងមានការ តក់ក្រហល់ចង់បានភ្វីមួយភ្លាមៗ ដូច្នេះទេ យើងត្រូវតែមាន សទ្ធាជ្រះថ្លា ចូររស់នៅតាមបំណងទេវតា នោះទេវតានឹងប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាង គ្រាណាដែលទេវតាទ្រង់ទតឃ់់ញថា ដល់ពេលវេលា ប្រសើរបំផុត កូណាព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 3= 00--3:22
Baba Ji, why is the whole world unhappy? Is it because of destiny or karma? No, because of one’s desires! We try and copy others; we compare ourselves with others. If a person looks at his own strengths and builds his foundation based on those strengths, he will never have to look back. We don’t appreciate what the Lord has blessed us with. We look at others, copy them, and think, “They have this or that!” Even if we get those things, we can only handle what the Lord has written in our destiny. So, we should remain happy. The Lord has blessed us with far more than we deserve. Appreciate it.
ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីទៅបានជាសកលលោកនេះគ្មានសេចក្តីសុខសប្បាយ? គឺដោយសារតែ វាសនាចារមកអីចឹង ឬ មួយថានេះជា កម្មា? ទេ ទេ ញោម គឺដោយសារតែ តណ្ហា desires ! ពួកយើងជាមនុស្សលោកតែងតែខំព្យាយាម និង ចម្លងតាមគ្នីតាមគ្នាទៅវិញទៅមក គឺដោយសារយើងប្រៀបធៀបខ្លួនយើងជាមួយអ្នកដ៍ទៃ បើសិនជាមនុស្សម្នាក់ៗសម្លឹងមើលភាពខ្លាំង របស់ខ្លួនឯង រួចហើយ កសាងជាគ្រឹះមូលដ្ឋានមួយឡើងមក អីចឹងយើងអត់ចាំបាច់ ងាកក្រោយសម្លឹងម់ើល អតីតកាលទេ។ យើងមិនបាន មានអំណរ គឺ អរគុណដល់ទេវតាដែលប្រទានជីវិតជាមនុស្សឲ្យយើងទេ យើងបែរជានាំគ្នាចម្លងធ្វើតាមគ្នា គិតតាមគ្នា ម៉េចបានជាគេមានអីចឹង ! គេធ្វើម៉េចបានជាមានអីចឹង !បើ ទោះបីជាយើងមាន របស់ទាំងនោះមកក្តី ក៍នោះគឺមានចែងក្នុងក្រាំងមាសជាវាសនាដែលទេវតា ចារមកដែរ បើអីចឹងទេ យើងត្រូវតែ រក្សានូ ភាពសប្បាយរីករាយទាំងនេះ ទេវតាទ្រង់ប្រទានអ្វីៗដែល ច្រើនលើសហួសពីអ្វីដែលជាបំណងជាតណ្ហារបស់យើងទៅទៀត។ ចូរមានអំណរគុណចំពោះទេវតា។
Q & A @ N 4= 00--4:13
Radha Soami Ji. My first question is about the love between a loving disciple and the Master. You are an ocean of love. But the day you became the Master, you had said something to the sangat about love Today, that sangat loves you very much. We may be lacking in our meditation, but there is nothing lacking in our love for you. Referring to what you’d said that day to the sangat about love – are you satisfied with the sangat’s love today? There are two aspects to this. First and foremost, there can never be enough love – the more you will feel that something is missing. And secondly, in love, there is great sacrifice. If the child says, “I love my parents very much!” but he doesn’t listen to them, his parents will say, “Son, what kind of love is this?” So, love is not expressed in words; it is not superficial. Until we reflect all those things in our actions ... And Hazur has not asked us for anything! He has only asked us for a little time, so that we should take out a little time to be able to share that love with him and sit in his remembrance. So, until we can give at least that much ... If we talk about love, or list different examples of love, we are still trapped in external love. When a mother loves her child, she forgets everything else. If the child is suffering, she forgets to eat, drink, and sleep – she forgets everything! And this is just a physical relationship, whereas we are talking about a spiritual relationship. When we attain that state, we will become oblivious of everything else. When we are dyed in that color ... “Repeating the name of my beloved ‘Ranjha’, I have become Ranjha!” Could you please put a little love in this beggar’s heart? Love is not given – love will come from within you. The Lord has already given what He wanted to give. We only want to be in an awakened state so that we can realize it. My second question is about darshan. Can a lover have his Master’s darshan on his own, or does the Master grant that darshan when he chooses? Darshan is given, not taken – that is also a stage. As I said, when a mother looks at her child, she is so lost in that love, that even if the phone is ringing, or someone is calling her, she is completely oblivious of everything. So we also have to attain that state – then we will be able to have true darshan. At this stage, we are just looking. As long as we are thinking, “This is what I need to do,” or, “I need to look at his face!” or, “I need to look at his eyes” – that is not darshan! In darshan, one is completely oblivious of oneself.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរជាដំបូងនេះ ខ្ញុំកូណាសុំសូរអំពីរឿង ទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់រវាង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះសាវគ្គ និង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះព្រះធម៍។ ព្រះគ្រូមានសេចក្តីស្រលាញ់ធំធេងដូចជា មហាសាគរ តែពេល លោកក្លាយជាព្រះគ្រូ លោកទូលថា ព្រះគ្រូ ស្រលាញ់ ព្រះធម៍ខ្លាំងណាស់។
ញោម សេចក្តីស្រលាញ់ចែកចេញជា ២ ផ្នែកទី ១ សំដៅថា យើងនៅមានការខ្វះខាតអ្វីមួយ និង ទី ២ សំដៅថា យើងលះបង់បូជា ដើម្បីសេចក្តីស្រលាញ់នោះ។ បើសិនជាកូនៗគាត់ថា គាត់ស្រលាញ់ឪពុកម្តាយណាស់ តែបែរជាមិនស្តាប់ការទូន្មានឪពុកម្តាយសោះ នោះឪពុកម្តាយនឹងសួរទៅកូនៗថា ជាសេចក្តីស្រលាញ់បែបម៉េច? អីចឹង សេចក្តីស្រលាញ់ មិនះអាស្រ័យនៅលើ មាត់យើងនិយាយចេញមកឡើយ ទាល់តែយើងធ្វើអ្វីមួយសិន ទើបបញ្ចាកថាយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់់។ កូនៗសុំយើងអង្គុយលេងជាមួយពួកគេ បន្តិចមក ដូច្នេះ វាទាល់តែយើងចំណាយពេលអង្គុយលេងជាមួយពូកគេបានហៅថា នោះជាសេចក្តីស្រលាញ់។ យើងមានឧទាហរណ៍ច្រើនទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់ ដូចជា ម្តាយបង្ខំកូន រៀន បង្ខំកូនញាំបាយ គេង ដើម្បីការពារកូនកុំឲ្យកូនឈឺ ទាំងនេះជាទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីស្រលាញ់រវាង ម្តាយ និងកូន ដែលស្តែងចេញជាសកម្មភាពបែបនេះ។ ពេលយើងស្រលាញ់ ព្រះរាជានី យើងក៍ផាត់ពណ៍ដដែលៗលើរូបនោះ តើយើងអាចដាក់សេចក្តីស្រលាញ់ ដាក់បះដូងលើអ្នកសុំទានបានទេ? មិនអាចទេ ដោយសារយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់លើរាជនី ទាល់តែសេចក្តីស្រលាញ់ចេញពី ខាងក្នុង ចេញពី បេះដូង បានយើងអាចធ្វើអ្វីៗបាន។ ទេវតា ប្រទាន សេចក្តីស្រលាញ់ឲ្យយើងគ្រប់ៗគ្នាជាស្រេច អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺគ្រាន់តែ ព្រមទទួលស្គាល់រឿងនេះទៅបានហើយ។
ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយទៀត រឿង ព្រះធម៍ Darshan ទាក់ទងរឿងនេះ តើយើងមានព្រះធម៍ដោយខ្លួនឯង ឬ មួយ ព្រះគ្រូជាអ្នកប្រទានព្រះធម៍នេះមកឲ្យយើង? ញោម ព្រះធម៍ ប្រែថា ការឲ្យ ការប្រគេន ការផ្តល់ មិនមែនជាការទទួល ការយកទេ ដូចដែលអត្មាបានទូលស្រាប់ថា ម្តាយស្រលាញ់កូនណាស់ ស្រលាញ់ស្លុងលើកូន ទោះជាមានទូរស័ព្ទរោរិ ឬ មានគេហៅគាត់ ក៍គាត់មិនឮដែរ គាត់ស្លុងតែ ជាមួយការមើលថែកូនគាត់ អីចឹងគ្រានោះ ដែលថា ម្តាយមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន សកម្មភាពហ្នឹង ដែលថា ម្តាយស្រលាញ់កូន មិនមែនការស្រលាញ់ មើកលតាមផ្ទៃមុខទេ មិនមែនការម់ើលលើកែវភ្នែក ដែរ ការស្រលាញ់ ឬ ព្រះធម៍ សំដៅថា លែងខ្វល់ពីខ្លួនឯង ហ៊ានបូជា ដើម្បីអ្វីដែលខ្លួនស្រលាញ់។
Q & A @ N 5= 00--8:04
Radha Soami, Baba Ji. So nice to see you again after a long gap. Few years ago, when we met, one of the things you mentioned to me was, to do ... To serve my parent. I’ve noticed over the years that I hardly do any of their seva. It's opposite - they’re doing my seva. And I’m very much dependent on them for my discipline, for my life. Even my meditation I do it, the reason is because they are around. So my concern is that, my fear is, once, if they do pass away before I do, I’m afraid I won’t be able to take care of myself and keep my life in order. First and foremost, this dependency on our parents will always be there. As children, we can never repay them for what they do. And emotionally, we are always dependent for that love which they give us. Because that is what nourishes us. And where seva is concerned, i think sometimes, we take it too literally, you know? Seva doesn’t mean just, sort of, pressing their legs or doing something. It’s the atmosphere that you create around you. Anything that you do where there is no calculation, that becomes seva. You sit with them, share their day, what has been done, what has happened in their lives – that’s all that they want. So, whether physically we are present or we are not present, they’re in another country, now you have the means, so you can talk to them. That’s what is important. Just that they should feel that you are always available to them. Don’t put it into calculation, that they’ve done so much, and I have to do so much. All they want is your love. All they want is what? Your love. Okay. Baba Ji, I have another concern. I’m working in a school as a caretaker for an ADHD special needs student. And sometimes he acts really crazy and I lose my temper. How do I manage it? Sometimes, I try to remember you or Master Ji, but ... You’ve just used the words ‘special needs'. So when you are trying to teach him, or looking after him, if he has special needs, definitely, there’s going to be certain amount of frustration. Because he can’t behave like you. So you have to be more caring and more understanding in that right? Rather than getting annoyed on him. We’ve recognized the fact that he’s a special needs child. There are expectations from school and from parents as well for him to perform. So that’s what keeps me in a difficult bind. No, expectations is ... everybody is going to have big expectations! But you’re answerable to yourself. You should do your best. And the moment that you recognize that he is a special needs, which means he needs more care; he needs more love. Because with his issues, definitely, a certain amount of frustration is going to be there. So, we have to be positive to that.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី អស់រយៈជាយូរហើយដែលខ្ញុំកូណាមិនដែនបានជួបមុខព្រះគ្រូ កាលណោះព្រះគ្រូធ្លាប់ទូលប្រាប់ថាឲ្យខ្ញុំកូណាបំរើឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកាលណោះខ្ញុំកូណាដឹងថា ពិតជាអត់បានបំរើឪពុកម្តាយទេ គឺមានតែឪពុកម្តាយបែរជាបំរ់ើសេវាដល់ខ្ញុំកូណាវិញ គឺកាលណោះ ខ្ញុំកូណារស់នៅ ពឹងពាក់ទាំងស្រុង ពេញមួយជីវិត ពឹងតែលើឪពុកម្តាយ ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗតាមតែឪពុកម្តាយប្រាប់ឲ្យធ្វើ សួម្បីការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណានោះ ក៍ជាគំនិតណែនាំរបស់ពួកគាត់ដែរ។ អ្វីដែលជាការបារម្ភរបស់ខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថាពេលណាមួយ ដែល លោកឪពុកអ្នកម្តាយស្លាប់ទៅ តើខ្ញុំកូណាពឹងអ្នកណា?បានអ្នកណាម់់លថែខ្ញុំ?បានអ្នកណាប្រៀនប្រដៅខ្ញុំកូណា? ញោម ជាដំបូង និងជាចំណុចសំខាន់បំផុត គឺថា គុណឪពុកម្តាយមានទំហំធំធេងណាស់ មានគុណជាអនន្ត យើងជាកូន យើងមិនអាច សងគុណគាត់អស់ទេ ជាមនោសញ្ចេតនា យើងនូវតែស្រលាញ់ពួកគាត់ ដោយសារពួកគាត់ជាអ្នក បណ្តុះបណ្តាលយើង ។ គ្រាដែលញោម លើកឡើងអំពីការបំរើព្រះ ជាសេវានោះ អាត្មាមានរឿងត្រូវទូលថា សេវា ការបំរើទេវតានេះ មិនមែនគ្រាន់តែជាការស្មានៗ គ្រាន់តែជាការ ច្របាច់ដៃ ច្របាច់់ជើង ពួកគាត់នោះទេ គឺសំដៅថា បរិយាកាសជុំវិញខ្លួនដែលញោមធ្វើ ក៍ជាសេវា ដែរ គឺជាកិច្ចទាំងឡាយណាដែល ញោមធ្វើ ដោយគ្មានការគណនា គិតលេខបូកដកចែកលេខ គឺជា សេវា។ យើងអង្គុយលេងជាមួយ ពួកគាត់ និយាយលេងជាមួយគាត់ នោះក៍ជា សេវាការបំរើទេវតាដែរ ទាំងនេះជា អ្វីដែលឪពូកម្តាយប្រាថ្នា ចង់បាន។ អីចឹងទេ ទោះបីជាយើងនៅឆ្ងាយគាត់ នៅប្រទេសផ្សេងគ្នាក្តី យើងនូវតែមាន មធ្យោបាយ ដើម្បីបានឆ្ល់ងឆ្លើយជាមួយគាត់ នេះជាកិច្ចការសំខាន់ណាស់ ព្រោះការធ្វើអីចឹង គាត់គិតថា យើងជាកូនៗនៅក្បែរគាត់ជានិច្ច។ ចូរកុំមានការគណនា ព្រោះឪពុកម្តាយប្រឹងប្រែងច្រើនណាស់ ដើម្បីឲ្យតែកូនៗស្រលាញ់គាត់។
កូណាព្រះគ្រូ ពេលនេះខ្ញុំកូណានៅមានរឿងមួយទៀត គឺថា ខ្ញុំកូណាបំរើការនៅ សាលារៀនមួយ ដែលខ្ញុំកូណាទទួលបន្ទុកថែទាំកូនសិស្ស ឆ្លើយតប បំពេញតម្រូវការជាពិសេសសម្រាប់កូនសិស្ស ពេលខ្លះកូនសិស្សទាំងនោះ ធ្វើទង្វើរមិនគប្បីដាក់ខ្ញុំកូណាទេ ដល់ថ្នាក់ទ្រាំសឹងមិនបាន តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណាទៅ? ត្រូវគិតផ្ចង់អារម្មណ៍ដល់ព្រះគ្រូ?ឬ ធ្វើម៉េច? ។ អម្បាញមិញនេះ ញោមទើបតែបានប្រើពាក្យថា តម្រូវការពិសេស ដូច្នេះ ញោមដឹងស្រាប់ហើយថា កូនសិស្សទាំងនេះ មានតម្រូវការពិសេស មួយ ដែលពួកគេមិនអាច មានឬកពារធម្មតាដូចជា ញោមទេ គឺញោមត្រូវតែយល់ ដឹងពី តម្រូវការពិសេស របស់ពួកគេ ជាជាងការច្រឡោតខឹង ការរំខានដល់ពួកគេ ញោម ត្រូវតែផ្តល់តម្រូវការជាពិសេសដល់ ពួកគេវិញ ជាធម្មតា គឺមានការរំពឹងទុក Expectation ពិខាងសាលារៀន ពីខាងឪពុកម្តាយសិស្ស និង ពី កូនសិស្សផ្ទាល់ទៀត ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែច្បាសក្នុងចិត្ត ត្រូវតែសម្របសម្រួល។ មនុស្សម្នាក់សុទ្ធតែមាន ការរំពឹងទុក ការចង់បានដ៍ធំមួយចំនួន ញោមត្រូវតែឆក្លើយតបតាមសំណូមពរនេះ ញោមត្រូវតែបំពេញកិច្ចឲ្យល្អ អស់ពីចិត្ត កាលណាញោមដឹងពីតម្រូវការពិសេសរបស់សិស្ស គឺញោមដឹងថា ពួកគេត្រូវការការថែទាំងជាពិសេសកាន់តែច្រើន ត្រូវការសេចក្តីស្រលាញ់កាន់តែច្រើន បើការរំពឹងទុកច្រើន នោះការខកចិត្ត frustration ក៍មានទំហំធំដែរ ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែ មានចិត្តវិជ្ជមានគិតរឿងល្អៗ។
Q & A @ N 6= 00--11:43
There are three parts to my question. The first one is regarding about the inner form of the Master. Is it necessary that the inner form of the Master has to be that same person who has initiated me? Or can it be anybody whom I wish to see, as the inner form of the Master? Like I just explained, He is formless, okay? Because of our lack of the inner planes, we tend to give everything a form. Now, you look at the cloud - cloud has no form. But depending upon the impressions you have on your mind, somebody will say it looks like a house, somebody says it looks like a plane, somebody will say it looks like something else. Now, the cloud has no form, but we are giving it a form depending on the impressions of our mind. So even when inner darshan is concerned, that association makes ... it give you a form. If you’ve seen Maharaj Ji’s pictorial album, on the last page, what has He written? “The formless" That you should have the ability to graduate from the form to the formless.
ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរ ទាក់ទងរឿងព្រលឹងព្រះគ្រូ មាន ៣ ផ្នែក គឺថា តើព្រលឹងនោះចេញពីខាងក្នុងព្រះគ្រូមក? ឬ ព្រលឹងហ្នឹងចេញពី អ្នកដែលមកបំបួសខ្ញុំកូណា? ឬ ថាព្រលឹងនោះចេញមកពី មនុស្សដែលខ្ញុំកូណាស្រម៉ៃស្រលាញ់ចង់ឃើញទេ? ញោម រឿងហ្នឹងដូចអាត្មាបានទូលរួចថា ព្រះ ឬ ទេវតា គឺ អត់មានរូបរាងទេ អរូបិយ។ ដោយសារយើងអត់មាន ឋានខាងក្នុង ឬហៅថា ឋានទេវតា អីចឹងយើងនាំគ្នាខ្ចីរូបរាង ឬ ផ្តល់រូបរាងណាមួយ បញ្ជាក់ថានោះជា ព្រះជាទេវតា។ ញោមអាច សម្លឹងមើលរូបពពក ដែល ពពកគ្មានរូបរាងឡើយ តែវាអាស្រ័យលើចិត្ត អារម្មណ៍យើងដាក់លើពពកនោះ ខ្លះគេថា ពពកមានរាងដូចជា ផ្ទះ ខ្លះថាពពកមានរាងដូចជា យន្តហោះ ខ្លះថាមានរាងដូចនេះ ឬ ដូចនោះ គឺអាស្រ័យតាមចិត្តពួកគេថា។ នេះឃើញថាពពកគ្មានរូបរាងទេ តែយើងដាក់រូបរាងឲ្យពពក សូម្បី រូបរាងព្រះធម៍ ឬ សេចក្តីស្រលាញ់ក៍យើងដាក់ឲ្យដែរ បើមាននណាម្នាក់បានឃើញ អាល់ប៊ុមរូបថត ព្រះគ្រូ មហារាជាទេ នៅទំព័រចុងក្រោយ ព្រះគ្រូសរសេរថា " គ្មានរូបរាង ឬ អរូបិយ៍ The formess នេះជា លទ្ធភាពមួយដែល យើងអាច កែប្រែក្លាយអ្វីដែលមានរូប ទៅជាអ្វីដែលគ្មានរូប ។
Q & A @ N 7= 00--13:05
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for this opportunity. Baba Ji, I have a question, that is, while being on the path - initiated by you about 25 years, Baba Ji, I was listening to satsang that pointed to non-duality or is like a pointer to the One. And while listening, without knowing that it would change my whole life or belief system, the self recognized itself. And it was realized with time, while abiding in that presence that, that was a second, a split second of no mind, or no identification. And there’s a knowing that if I come back, to do bhajan simran, it’s like going backwards after the recognition. I also understand, that there’s a knowing that He is here and now. As in simran, somebody sitting and focusing, doing simran is subject object. But when one is realized, do I continue on bhajan simran? Bhajan simran we still have to do. This duality is created because of the physical. So as long as we are focused on the physical, we see everybody as distinct, as separate. But when we go into the spiritual realm, we have gone beyond the physical. In the spiritual, there is only One. So today, because of the physical, we are thinking that we are separated.
That’s why I said, spirituality is a realization, you know? So as the consciousness rises … What is the ray of light? What identity does it have as opposed to the sun? So the identity of the ray of light is based on the sun. It’s just a projection. So we are projections of that One. And what we are seeking is, to go beyond the physical - into the spiritual, which is the unlimited, to get that realization. Once the drop merges into the ocean, it becomes the ocean. This what you said, - ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' - In the Vedic thing it’s called ‘janana’ (to know). It’s an 'avastha' - it’s a stage : to know. Today we don’t know. For us, reality today is what we are seeing. The rest is only a concept for us. We’ve heard it in satsang, We’ve probably read it in our scriptures. But we haven’t realized that. Once you’ve realized that, that you are not the physical … The physical is eventually going to be left behind. So until we don’t realize the spiritual aspect - which is the soul ... Soul is eternal. The physical will come and go. When we go beyond the physical and identify ourselves with the soul, we will be go beyond duality. You just need to realize. And for that realization, you need a focus. And to get that focus, you need your meditation.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះឪកាសមួយនេះ ខ្ញុំមានសំណួរ ពេលខ្ញុំកូណាកំពុងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ គឺខ្ញុំកូណាបានបួស ២៥ ឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំកូណា បានស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដែលទេសនារឿង គ្មានទ្វីកភាគ non-duality ឬគ្មានការសងទៅវិញទៅមក គឺដូចជា ព្រះ ឬ ទេវតាអីចឹង។ ក្រោយពេលស្តាប់រួច ដោយមិនបានយល់ដឹងផងនោះ នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពេញមួយជីវិត សូម្បីតែជំនឿ ក៍មានការប្រែប្រួលផ្លាស់ប្តូរដែរ គឺផ្លាស់ប្តូរគ្រប់យ៉ាង់ ដំបូងដឹងខ្លួនឯងជានណា ក្រោយមក លែងស្គាល់ខ្លួនឯងជានណា? វិលចុះឡើងៗទៅមកៗ ដូចជាការតាំងសមាធិ ដំបូងចាប់ផ្តើមពីការប្រមូលផ្ចង់អារម្មណ៍ ស្មឹង និង ស្មាត បន្ទាប់ត្រឡប់សារឡើងវិញដដែលៗ ព្រះគ្រូ ពេលដែលខ្ញុំកូណា ឈានដល់កម្រិតស្មឹងស្មាតដឹងខ្លួនជានណាហើយ ចាំបាច់អីខ្ញុំកូណាត្រូវត្រឡប់មក ផ្ចង់អារម្មណ៍ម្តងទៀតធ្វើអ្វី ? ញោម ៗ ត្រូវតែ បន្តធ្វើទាំង ការស្មឹង និង ស្មាតគិតឡើងចុះៗ ការដែលធ្វើចុះឡើងៗ ទៅមកៗ បែបនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយជាមនុស្ស ដល់ព់េលយើងសមាធិលើរូបកាយជាមនុស្ស នេះ យើងឃើញភាពខុសគ្នាចេញឡើងមក យើងឃើញការខុសគ្នានេះ នាំយើងឡើងដល់ឋានទេវតា បានន័យថាយើងទៅឆ្ងាយផុតពី ឋានមនុស្សលោកជាឋានរូបិយ៍។ នៅឋានទេវតា គឺមានតែ ទេវតាមួយអង្គ The One នេះឯង សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយ អីចឹងយើងគិតថា យើងជាមួយទេវតា បែកគ្នាដាច់ស្រឡៈ។
អីចឹងបានជាអាត្មាភាពទូលថា ព្រះធម៍ គឺជាការទទួលស្គាល់ដឹងថាខ្លួនទេវតា អីចឹងកាលណា យើងមានសតិ ឡើងចេញមក នោះយើងមាន ភ្លើងជាពន្លឺ ជាកាំរស្មី តើកាំរស្មីនោះប្រឆាំងជាមួយ ព្រះអាទិត្យ ទេ? ដូច្នេះ ការកំណត់ថា នេះជាកាំរស្មី ដោយសំអាងយោងទៅលើ ព្រះអាទិត្យ។ កាំរស្មី ជាចំណោលនៃ ព្រះអាទិត្យ ហើយមនុស្សលោកយើងគឺជាចំណោលពន្លឺនៃ ទេវតា អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺត្រូវទៅឲ្យឆ្ងាយផុត ពីឋានរូបិយឬឋានកណ្តាល ដល់ឋានទេវតាគឺជាឋានដែលគ្មានព្រំដែន ទាល់តែបានដល់ឋាននេះ ទើបយើងឈានដល់ការត្រាស់ដឹងថាខ្លួនទេវតា។ ពេលណាដំណក់ទឹក ធ្លាក់រំលាយចូលក្នុងមហាសារគរ ពេលនោះ ដំណក់ទឹកក្លាយជាមហាសាគរ ចំណុចនេះ ដែលគេហៅថា ចំណុចត្រាស់ដឹង ឬថាចំណុច ពុទ្ធិញាណ ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' ដែលក្នុងព្រះគម្ពីរវេទ គេហៅថា ចេតនា ឬ ការដឹង ត្រាស់ ខ្លះគេថាជាដំណាក់កាល អវតា ជាដំណាក់កាលត្រាស់ដឹង។ សម្រាប់យើងជាមនុស្សលោក យើងគ្រាន់តែបានឃើញ ផ្សេងក្រៅពីហ្នឹង គ្រាន់តែជា អារម្មណ៍របស់មនុស្សលោក ដោយសារយើងបាន ឮសូរគេនិយាយក្នុងកម្មវិធីធម៍ទេសនា ឬ បានអានក្នុងគម្ពីរធម៍ផ្សេងៗ តែយើងមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតមួយដែលមាន ញាណ ដឹងឡើយ បើសិននណាម្នាក់ឈានដល់កម្រិត ត្រាស់ញាណ អីចឹងគាត់នោះ លែងជា បុគ្គលរូបិយ៍។ ព្រលឹងមនុស្សគឺ អនន្ត បើគេមានរូប គេនៅតែមិនមែន អានន្ត កាលណាមានរូបកាយ ត្រូវតែវិលទៅវិលមក ចំណែក ព្រលឹងធាតុអនន្តគឺ ផ្ទុយពីនេះ កាលណាព្រលឹងយើងឈានដល់ កម្រិតទេវតា គឺយើងលែងមាន កម្រិតទ្វីកភាព ទៅមកៗ។ យើងត្រូវតែមានការត្រាស់ដឹង ដើម្បីត្រាស់ដឹងបាន ត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍បាន ត្រូវតែធ្វើ សមាធិ។
Q & A @ N 8= 00--16:52
Radha Soami, Baba Ji. I wanted to ask you that, right now, I'm researching about different religions and I am trying to learn about the Supreme Being. I want to know that, why we all are always attracted to the powers of Him, not teachings of Him? I agree with you. You see, because we want the easy way out! For us it's very easy, somebody is sitting in front of you, you bow to him and you praise him, and do all sorts of things. If somebody is the master, is he the master because of his physical or because of the teachings? Teachings. So the teachings have to be supreme. And if all of us were to focus on the teachings, there would be no divisions of religion or caste or anything. These walls have been created by us. The Lord never created religions. He created human beings. Human beings came here and when these mystics came amongst us, whilst they were there, we were okay. When they left us, there was a fear that people might misuse the teachings or interpret them in a different manner, so we made these walls. And by making these walls, we've kept, we think that we can sort of you know, imprison the Lord within those four walls. Bani says: “For the four castes, there is one common spiritual message.” His message is for the entire world, not only for a particular sect. But isn't that what we do? Till the people, the mystics are here, we are okay. The moment they leave, we create these walls around them.
ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្រាវជ្រាវភាពខុសគ្នារវាងសាសនាផ្សេងៗ និង កំពុងតែសិក្សារៀនសូត្រអំពី ព្រះបរមគ្រូ ខ្ញុំកូណាឆ្ងលណាស់ថាម៉េចបានជា យើងទាំងអស់គ្នា លង់ ជាមួយ ព្រះរាជថាមពលទេវតា ឬ ព្រះដ៍ឧត្តមអីចឹង? ម៉េចមិនលង់ជាមួយ មេរៀន ឬ ធមទេសនារបស់ព្រះសោះ? ញោម អាត្មាភាពយល់ស្របជាមួយទស្សនរបស់ញោម រឿងនេះ ដោយសារមនុស្សលោកសព្វថ្ងៃចង់បានផ្លូវកាត់ រហ័សលឿន ! ស្រួលៗ យើងសព្វថ្ងៃស្រួលពេល គ្រាន់តែមានអ្នកណាម្នាក់អង្គុយមុខយើង យើងនាំគ្នា អោនក្បាលក្រាបថ្វាយបង្គំភ្លាម និងធ្វើរឿងគ្រប់យ៉ាងដើម្បី អ្នកនោះ បើសិនជានណាម្នាក់ជា ព្រះគ្រូ តើគាត់ក្លាយជាព្រះគ្រូ ដោយសារតែរូបកាយគាត់ ឬ ដោយសារតែ ការទេសនាបង្រៀនរបស់គាត់? ដូច្នេះ ធម៍ទេសនា ត្រូវតែ លេខ ១ នៅលើគេ ខ្ពង់ខ្ពស់ជាងគេបង្អស់ ដូចគ្នានេះដែរ បើសិនជាយើង ផ្ចង់អារម្មណ៍គិតពី ធម៍ទេសនាបង្រៀន យើងមិនត្រូវ មានការបែងចែករវាងសាសនាផ្សេងៗទេ ដោយសារជញ្ញាំងសាសនា ឬ ជញ្ជាំងវណ្ណះទាំងនោះគឺយើងជា អ្នកបង្កើតឡើងមក ។ព្រះ ឬ ទេវតា អត់មានបង្កើតសាសនាឡើងមកទេ ទេវតាបង្កើតមនុស្សលោក ។ មនសុ្សលោកចូលដល់ ក៍មានព្រះគ្រូបាចារ្យចូលមកដល់ចំណោមមនុស្សលោកដែរ ពួកយើងរីករាយ សប្បាយណាស់ ពេល គ្រូបាចារ្យនោះស្លាប់ទៅ យើងនាំគ្នាយំ ទួញសោក ស្តាយស្រណោះ ខ្លាចថា ក្រែង មានគេផ្សេងចូលមក បកស្រាយ ទេសនាបង្រៀនខុសពីគ្រូមុន ឬ បកស្រាយខុសពីមុនៗ អីចឹង ជញ្ជាំងទាំងនេះ គឺយើងជាអ្នកដាក់ចុះមក ដោយសារតែមាន ជញ្ជាំងនេះ ទេវតា ឬ ព្រះត្រូវបានជាប់ឃុំ ក្នុងជញ្ជាំងទាំង ៤ ជ្រុងនោះ ដួចដែលព្រះគ្រូ បានី ទូលថា " វណ្ណះទាំង ៤ នេះ មានព្រះធម៍តែមួយដូចគ្នា " សាររបស់ព្រះគ្រូ បានី គឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល មិនសម្រាប់តែនិកាយសាសនាណាមួយឡើយ តែសួរថា យើងមានបានធ្វើតាមហ្នឹងអត់? គឺយើងនៅតែគិតថា គ្រូបាចារ្យហ្នឹងយើងពេញចិត្តណាស់ អូខេ ពេលព្រះគ្រូសុគតទៅ យើងលើកជញ្ជាំងទាំង ៤ មកបាំងភ្លាម។
Q & A @ N 9= 00--18:39
Radha Soami, Baba Ji. My question, Baba Ji, is, now how do you, nowadays the youth don’t really follow the spiritual path. So how can we kind of encourage them or ... to follow the path? Not our path, maybe any spiritual path. They are kind of misleading. I mean it’s … they are all over the … I mean, they are not following any spiritual path. We are to blame. Yeah, that’s because ... We are to blame. Firstly, we have not been ... Yeah, we are not a good example, yes. Firstly, we have not been good examples. And second is that we have become so dependent upon rituals and ceremonies. And until you don’t give them a certain logic, they are very justified in saying, “Why should I do this?” You see, so you have to give them a logical way forward. Rather than just talking about blind faith and making it into a contradiction. That’s right. So if you take it in a logical way, definitely. Sometimes, one has to face the ups and downs of life and get a little bit of a shock. It’s only then that you turn towards spirituality. Because we all need an anchor in our life. So the question is, what and who is going to be your anchor? If you have a weak anchor, then the ship is going to go with the storm. If you have a strong anchor, you can weather any storm. So when we are young, we use different forms of experience – sometimes, we want money to be everything, sometimes positions, sometimes something else, right? So we have to see, we have to come to that level of maturity where we find the right anchor. And when you have the right anchor, then you don’t falter. Yes, as parents you have to be good examples. Thank you so much, Baba Ji, for being here with us today. Thank you so much!
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ យុវជន ក្មេងៗ មិនដើរតាមផ្លូវព្រះធម៏សោះ ព្រះគ្រូ តើយើងត្រូវលើកទឹកចិត្តពួកគេបែបណា ដើម្បីពួកគេដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍របស់យើង?ញោម មិនមែនផ្លូវព្រះធម៍របស់យើងទេ គឺផ្លូវព្រះធម៍ណាមួយក៍ដោយ នេះដោយសារពួកគេមានការយល់ខុស បានជាមានការបកស្រាយខុស យើងយុវជនក៍មិនដើរតាមផ្លូវនោះទៅ អ្នកដែលត្រូវបន្ទោស គឺ យើងនេះទេ មិនមែនយុវជនឡ់ើយ ទី ១ គឺ យើងជាមនុស្សចាស់ គ្មានបង្ហាញជាឧទាហរណ៍ណាមួយមួយល្អទេ ទី ២ ទៀត គឺថា យើងជាមនុស្សចាស់ ពឹងអាស្រ័យខ្លាំងជ្រុលពេកជាមួយ ក្បូន តម្រា គម្ពីរ ពិធីផ្សេងៗ កាលណាយើងជាមនុស្សចាសគ្មាន ហេតុផលបែប ឡូហ្សិកទេ គឺយើងមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលក្មេងៗឡើយ គេសួរយើងថា ម៉េចបានជាធ្វើអី៏ចឹង? ត្រូវរកចម្លើយឲ្យ ឡូហ្សិក កុំចេះត្រឹមតែប្រាប់គេធ្វើកិច្ចការណាមួយ ដោយងងឹតងងុល រហូតពេលធ្វើទៅ មិនបានផល ទៅជា ប្រឆាំងប្រទើសទៅវិញ Controversal បើសិនជាយើងលើកអំពី ឡូហ្សិកមកនិយាយ ជាកស្តែងយើងឃើញថា ជីវិតអ្នកខ្លះមានការឡើង ចុះ មានជូរ មានចត់ ជា រស់ជាតិជីវីត ទាល់តែអីចឹងបានមនុស្សគេជឿទៅលើ ផ្លូវព្រះធម៍ ។ ដោយសារជីវិតមនុស្ស ត្រូវការ យុថ្កា មួយសម្រាប់ ជីវិតជាបង្អែក ដូច្នេះ សំណូរអាចថា តើនណាក្លាយជា យុថ្កា នោះទៅ Anchor បើសិនណាជាយើង មាន យុថ្កាមួយដែលខ្សោយ មិនរឹងមាំទេ ពេលនោះ កប៉ាល់រវបស់យើងវានឹងរសាត់ទៅតាមព្យុះសមុទ្រ អីចឹង ប់ើយើងនៅក្មេង យើងប្រើបទពិសោធន៍មួយផ្សេង ជួនកាល ក្មេង ត្រូវការលុយកាក់ ជួនកាលត្រូវការ បុណ្យសក្តិ តួរឬនាទី មែនទេ? ដូច្នេះ យើងត្រូវតែរក យុថ្កាណាមួយ សមស្រប រឹងមាំតាមកាលទេសៈ គឺជាយុថ្កាមួយដែល សមស្រប ត្រឹមត្រូវ កាលណាមាន យុថ្កា រឹងមាំ ត្រឹមត្រូវ យើងមិន រសាត់តាមព្យុះទេ យើងជាឪពុកម្តាយ ត្រូវតែធ្វើជាគំរូល្អដលកូនៗ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណជាអនេកព្រះគ្រូ មានវត្តមានថ្ងៃនេះ សូមអរព្រះគុណ៕
Q & A @ N 10= 00--20:46
No comments:
Post a Comment