Q & A with GSD 115 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៨ ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២៦ នាទី)

Q & A @ N 1= 00--2:14

 Baba Ji, I believe that you know me more than I know myself. And I don't know what I'm going through. So I need your help to understand and deal with it. I seem to be driven by fear and for that I keep trying very hard to ensure that what I'm fearing doesn't happen. But I don't think I achieve much. And then what happens is that I have this feeling of helplessness, too much fatigue. And now I'm at a state where I feel I want to do nothing. I mean, I was a very driven person, but suddenly I am at a state where I really want to do nothing. Well, that's also an art which very few people know how to do nothing -- because if you see our lives, we are always doing something, we are constantly thinking of something, and messing up our lives! So meditation is also the art of doing nothing. So ... and we all have a certain fear, each one of us, you know. Even the fear of offending somebody you love, is a fear. But we need to sort of go beyond all of this. On a practical level, you’ll always be scared in one way or the other. But on one side, we say that everything happens with the Lord's will. The other side, we are making our choices. We are trying to change everybody and everything around us. So it's a contradiction. So one has to learn to accept. You can't change other people. You can't change your destiny. You can change yourself. So let's focus on that. Whatever you focus on in life -- Most of us are too much focus on the problems of life, and that's why the problems are becoming bigger and bigger. Let's focus on the solutions. You focus on the solutions, you'll get a solution. But if you focus on the problem, it will only get more complicated. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាជឿថា ព្រះគ្រូដឹងអំពីខ្ញុំកូណាច្រើនជាងខ្ញុំកូណាខ្លួនឯងទៅទៀត ខ្ញុំកូណាពិបាកចិត្តណាស់ មិនដឹងជាត្រូវគិតយ៉ាងម៉េច ធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ អីចឹងបានជាខ្ញុំកូណា សូមព្រះគ្រូជួយពន្យល់ ជួយណែនាំដោះស្រាយផងចុះ ខ្ញុំកូណា ចេះតែមានការភ័យខ្លាច ព្រួយបារម្ភ អីចឹងទៅជា ខ្លាញមិនហ៊ានចង់ធ្វើអ្វីសោះខ្លាចខុស ខ្លាចធ្វើទៅវាកើតរឿងអីចឹងមាន ខ្លាចរឿងនោះវាកើតឡើងមក ខ្ញុំកូណា

ចង់ឲ្យការគិតរបស់ខ្ញុំកូណាកុំកើតមានឡើង តែ មិនបានជោគជ័យទេ រឿងនៅតែកើត ខ្ញុំកូណា

ទៅជាពិបាកចិត្ត បាក់ទឹកចិត្ត អស់កំលាំង ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណា ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលមិនចង់ធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ គឺខុសពីមុនមក ញុំកូណា ជាមនុស្សសកម្ម រហ័សរហួន តែពេលនេះ អ្វីក៍មិនចង់ធ្វើដែរ។ មែន ញោម ជារឿងល្អដែរតើ គឺមានតែមនុស្សមួយចំនួនតូច ដែលចេះជំនាញនេះ គឺជំនាញមិនចង់ធ្វើអ្វីសោះឡើយ គឺដោយសារ យើងមើលឃើញអំពីខ្សែជីវិតយើង យើងគិតរឿងណាមួយ យើងស្មុកស្មាញក្នុងខួរក្បាល ​ដូច្នេះ គឺមានតែការតាំងសមាធិ ដែលការតាំងសមាធិនេះ គឺ អត់ធ្វើអ្វីទាល់តែសោះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែដឹង ថាយើងមានការភ័យខ្លាចក្នុងជីវិត សូម្បីតែការកាពារមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ ក៍យើងមានការភ័យខ្លាចដែរ ជាធម្មតាទេ យើងជាមនុស្ស យើងចេះតែមានការភ័យខ្លាចនេះ​ខ្លាចនោះតែអីចឹង តែយើងមានឃ្លាមួយគេថា បើរឿងវាត្រូវកើត គឺទេវតាចង់ឲ្យកើតឡើង ទោះជារឿងអ្វីក៍ដោយចុះ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៍មានជម្រើសដែរ ខ្លះគេព្យាយាម ដូរមនុស្សរាល់គ្នា ដូរមនុស្សជុំវិញខ្លួន ឬ ដូរស្ថានការណ៍នៅជុំវិញខ្លួន ដែលការធ្វើបែបនេះ គឺផ្ទុយពី បំណងទេវតា ដូច្នេះ យើងម្នាក់ៗត្រូវតែ រៀនទទួលយកការពិត គឺ យើង មិនអាចផ្លាស់ប្តូរអ្នកដ៍ទៃបានទេ យើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរវាសនាបានទេ តែ យើងអាចផ្លាស់ប្តូរខ្លួនឯង ដូច្នះ ត្រូវចាប់អារម្មណ៍រឿងនេះឲ្យបានមែនទែន គឺយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយជីវិតរស់នៅ។ មនុស្សជាច្រើននាំគ្នាផ្តោតលើបណ្ហាជីវិត អីចឹងទៅ បញ្ហាជីវិតនេះ វាកាន់តែរីកធំទៅៗជាលំដាប់ បើដូច្នេះទេ ត្រូវតែ ផ្ចង់យកចិត្តទុកដាក់លើ ដំណោះស្រាយវិញ Solution ព្រោះបើផ្ចង់លើ ដំណោះស្រាយ យើងនឹងទទួលបានជាដំណោះស្រាយ តែបើយើងយកចាត់ទុកដាក់លើបញ្ហា យើងនឹងបានបញ្ហាកាន់តែស្មុកស្មាញឡើងៗ ។

Q & A @ N 2= 00--3:14

Radha Soami, Baba Ji. Baba ji, sometimes there are certain disputes that happen in your life because of reasons like money, property, business, which affects your relationships with your siblings and sometimes your family. It’s not worth it! Never let money come in between your relationships. Not worth it! What is the most important thing in your life is peace of mind and happiness. Most of us, we run after these things, thinking that “With lots of money, I can get happiness. With relationships, I can get happiness or peace of mind with position.” These are means - they are not the end. The end is always peace of mind and happiness. Nothing, nothing in this world is worth that peace of mind and happiness! So always keep that as the objective, that you want peace of mind and happiness. Everything else is secondary.

ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ មានរឿងជំលោះទំនាស់ កើតឡើង ដោយសារហេតុផលរឿង លុយកាក់ ទ្រព្សសម្បត្តិ មុខរបរជំនួញជាដើម ដែលទំនាស់នេះ បង្ករជាការលំបាកដល់ បងប្អូនបង្កើត ដល់គ្រួសារទាំងមូល។ ញោម ទ្រព្យទាំងនេះ គ្មានតម្លៃ អ្វីទេ ចូរកុំឲ្យ លុយកាក់មកសណ្ឋិតនៅចន្លោះរវាងទំនាក់ទំនងយើងឲ្យសោះ បែបនេះ លុយគ្មានតម្លៃទេ អ្វីដែលមានតម្លៃបំផុតក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស​គឺ សេចក្តីស្ងប់ក្នុងចិត្ត និង សុភមង្គល សប្បាយចិត្ត មនុស្សយើងភាគច្រើនរត់តាមរកលុយ ទ្រព្យសម្បត្តិ មុខជំនួញ ដោយគិតថា បើកាលណាមានលុយច្រើន យើងនឹងសប្បាយចិត្ត អាចមានទំនាក់ទំនងនឹងគ្នា អាចឲ្យចិត្តស្ងប់ មានឋានៈអាចឲ្យចិត្តស្ងប់។  ការគិតឃើញបែបនេះ គឺយើង មិនអាចឈានដល់ចុងបញ្ចប់ឡើយ ព្រោះចុងបញ្ចប់ គឺចប់ត្រឹម ចិត្តស្ងប់​ សប្បាយចិត្ត លើលោកនេះ គ្មានអ្វីដែលមានតម្លៃជាង ចិត្តស្ងប់ សប្បាយចិត្តទេ ចូរចឹងចាំរឿងហ្នឹង ចំណែកអ្វីៗផ្សេងទៀត គឺជា ចំណុចបន្ទាប់ ឬ ទី ២ ។

Q & A @ N 3= 00--5:48

 Okay. Thank you, Baba Ji. Please bless me with the gift of initiation. Radha Soami, Baba Ji. This time, you took so long to come here. Please don’t take that long to come. We really miss you. Shouldn’t I be saying that to all of you? Well, I really missed you. So that’s why I’m here. Seems like I’m complaining. I mean, again the physical is only a means, it’s not the end. The end is within you. Yes. So if we go within, we can have darshan every day. Now, if we’re going to create a dependency on the physical, then it’s time for the physical to be removed! I only see darkness. I try my best, but I don’t see … You know, there’s a very interesting … In the Bible, Christ says in the Last Supper, He tells His apostles that, “It’s time for me to go.” And they all say, “What are we going to do without you? and what'll happen to us and all that? He says, “As long as I am with you, you’re dependent upon my physical.” He says, “When I’m not here, then you will turn towards the Comforter.” And the Comforter is the Holy Ghost, the Spirit, Shabd. He said, “And then the Comforter will bring onto you my teachings.” And that’s what we are doing, sister. We are becoming too dependent upon the physical. What is the physical? When we call somebody the Masតter, is it because of the body or is it because of the teachings? It’s because of the teachings. Then let’s focus on the teachings. The physical is transient. It will come and go. It is the teachings that are eternal. Aren't we seeking the truth? Yes. So it is the teachings that won't change. The physical will change. So how do I change this whole thing? Meditation. Our meditation. Well, I’m doing your work, I’m doing Maharaj Ji’s work too. Let’s keep on doing it. Sure. I will do that. Thank you so much. 

ខ្ញុំកូណា សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ប្រទាន ការបំបួងដល់ញុំកូណា មកចុះ ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបានប្រើពេលវេលាយួរពេកណាស់ ទម្រាំបានមកទីនេះនៅថ្ងៃនេះ សូមព្រះគ្រូ កុំមានការ យឺតយូរដុច្នេះទៀត ត្បិតពួកយើងខ្ញុំមានការនឹករលឹកព្រះគ្រូខ្លាំងណាស់ ស្វាគម៍ ញោម អាត្មាភាពក៍នឹករលឹក​ញាតិញោមទាំងអស់គ្នាណាស់ដែរ ពិតជានឹងខ្លាំងណាស់ អីចឹងបានជាអាត្មាភាពមកដល់ទីនេះ។ និយាយអីចឹងទៅដូចជា មានបំណងបន្ទោសអាត្មាមែនទេ? តាមពិតនៅ ការជួបគ្នាផ្ទាល់ៗ គ្រាន់តែជា មធ្យោបាយមួយប៉ុណ្ណោះ វាមិនមែនជាការ បញ្ចប់ការនឹករលឹកទេ ព្រោះការបញ្ចប់ការនឹងរលឹក គឺស្ថិតនៅក្នុងខ្លួនយើងម្នាក់ៗ។ អីចឹង បើសិនជា យើងចូលទៅក្នុងខ្លួន យើងនឹងជួបជាមួយ ព្រះធម៍ រាល់ៗថ្ងៃ អីចឹង បើសិនជាយើងគិតថា ទាល់តែជូបជាមួយព្រះគ្រូផ្ទាល់ ជួបរូបកាយផ្ទាល់ទើបបញ្ហាត្រូវបានបញ្ចប់ ដូច្នេះ វាទាមទារឲ្យយើងនាំគ្នាធ្វើដំណើរដើម្បីស្កាត់ជួបគ្នា។ ព្រះគ្រូ ញុំកូណា បានព្យាយាមអស់ពី ចិត្តដើម្បីបានជួបព្រះធម៍ តែឃើញតែ ខ្មៅៗងងឹតឈឹងប៉ុណ្ណោះ អូ ញោមដឹងទេ មានរឿងមួយគួរចាប់អារម្មណ៍កាលណោះ ព្រះគ្រឹស្តិ ទូលទៅ សាវគ្គរបស់ទ្រង់ថា ដលើពេលវេលា ដែលអាត្មាភាពត្រូវចាកចេញ ខាងបរិស័ទ្ធតបវិញថា បើព្រះអង្គចាកចេញទៅបាត់ ឲ្យយើងខ្ញុំព្រះអង្គពឹងអ្នកណា? សួរអ្នកណា? បានអ្នកណាមកជួយយើងខ្ញុំ? តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង?  គ្រានោះ ព្រះគ្រឹស្តិទូលតបថា បើរូបកាយអាត្មាភាពនៅតែមានអីចឹង ដូច្នេះ ញោមញាតិពិតជាពឹងលើរូបកាយអាត្មាភាពដដែល ពេលអស់ពីអាត្មាទៅ ញោម ត្រូវចូលទៅក្នុងស្ថានសួរគ៍ And the Comforter is the Holy Ghost, the Spirit, Shabd. ដែលនៅក្នុងឋានសួរគ៍នោះ មានព្រះពុទ្ធ ព្រះធម៍​ ព្រះសង្ឃ នៅក្នុងឋានសួរគ៍ហ្នឹង ញាត់ិញោមនឹងបានទទួលនូវ ធម៍ទេសនារបស់អាត្មា។  ឃើញទេ ញោមស្រី នេះគឺជាអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើសព្វថ្ងៃនេះ យើងនាំគ្នាពឹងអាស្រ័យខ្លាំងពេកលើរូបកាយ សួរថា អ្វីជារូបកាយ? ពេលណាយើងហៅ មនុស្សណាម្នាក់ថាជាព្រះគ្រូៗ តើដោយសារសំអាងលើរូបកាយព្រះគ្រូ ឬ មួយសំអាងលើ ធម៍ទេសនារបស់ព្រះគ្រូ កូណាព្រះគ្រូ គឺដោយយោងលើ ធម៍ទេសនា បើអីចឹង ញោមត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍លើធម៍ទេសនា រូបកាយ គឺជារបស់ មិនទៀង​ដែល អាចរលាយបាត់ អាចកើតមក អាចស្លាប់ទៅវិញ ចំណែកធម៍ទេសនាគឺជាធាតុអនន្ត  ក្រែងយើងកំពុងតែស្វែងរកព្រះសច្ចៈ? មែនព្រះគ្រូ បើមែន គឺ ធម៍ទេសនានេះឯងដែល គ្មានផ្លាស់ប្តូរ នៅជាអនន្ត រូបកាយជាកម្មវត្ថុនៃការផ្លាស់ប្តូរ ។ ការតាំងសមាធិ គឺដើម្បីការផ្លាស់ប្តូររឿងទាំងមូល ដូច្នេះ ញោមត្រូវតាំងសមាធិ កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណានឹងធ្វើសមាធិ។ សូមអរគុណព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 4= 00--3:14

Baba Ji, thank you very much. Thank you very much for uploading all the question answer in YouTube. And we have learnt so much that sometimes I feel, Oh, that we get a new perspective of Sant Mat than what we understood before, you know? You know all our religious scriptures, the teachings and all – they were never meant to just give us one message. You know, it’s like when you are young, you read a book, and then when you grow up, you read that book again - you get a different message. A few years afterwards, you read that book again, you’ll get a totally different perspective. So similarly, it depends upon your level of maturity and your understanding. So it was never to just give you one point of view; it was to whet the appetite. And to make you think for yourself. They never came to give you the answer for everything and say, “Okay, this is it!” The scriptures are to help you to think. To give you a different perspective of life. And to create your own goal for yourself.  I was thinking, that probably there are different answers in different age, you are giving (teachings) probably depends on the situation in that moment, that the weakness of the people of that moment, that we feel sometimes Baba Ji has upgraded ... Teachings don’t change. The truth cannot change. But depending upon the circumstances … the need of a teacher is that he applies the teachings to that particular time. 

He will stress … I mean, in good old days, the weaknesses and strengths were different. Today, the weaknesses and strengths are different. So the stress, and what is put forward could be a little different, but the teachings don’t change. And sometimes I’m listening to the question and answers, more than the answers, it creates more questions! And one of the questions I was thinking is regarding ambitions, you know? You have explained so many times that there is no harm in having ambitions. But is it really possible ... I mean to say, if we are working and we are doing our business, and we are thinking of expanding our business, and at the same time in meditation, we have to get a focus. And I think so, I read somewhere, or I heard somewhere that Guru Nanak has said, that, “It is not possible to accumulate wealth without accumulating sins.” Is that really contradictory? Or a tradeoff between spirituality and worldly … Money is not bad. How you get that money or what money makes you do, makes it good and bad. You can’t exist without money, can you? No, can’t. So, that same money can be used to do good things and that same money can lead you towards indulgences. So it is your mind. if it is weak, it can take you towards the negative side.

 Mind is strong - that same money, you can do so much good stuff. So we put everything into slots. What too much money makes you do, that’s a problem. We get overconfident, we start indulging ourselves, we become arrogant. So it's always possible to get success in both ways. I mean to say, success in materialistic world, so to say you’ve got much money, at the same time, success in spirituality. As long as money is a tool in your hands, you don't have a problem. The moment you let money dictate terms and conditions to you, that is the problem. 

ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណជាអនេកណាស់ ព្រះគ្រូបាបាជី សម្រាប់ការ ដាក់បញ្ជូលនូវ កម្រងសំនួរ ចម្លើយធម៍ទេសនាក្នុង Youtube ពួកយើងបានរៀសូត្រច្រើនណាស់ពី បណ្តាញសង្គមមួយនេះ ពួកយើងមានការភ្ញាក់ផ្អើលថា អូ យើងបានដឹងច្រើនជាងមុន យើងយល់បានច្រើនជាងមុនថា សារ នៃ ព្រះបរមគ្រូ មិនមែនមានតែ មួយ បែប ដដែលៗនោះទេ ជារួមគឺពួកយើងដឹងអំពី សាសនា ដឹងអំពី ទស្សនៈវិស័យ Perspective ។ ញោម ដូចដឹងស្រាប់ថា កាលពីក្មេង យើងអានសៀវភៅមួយ ដល់យើងធំឡើងយើងអានសៀវភៅនោះទៀត តែយើងទទួលបានទស្សនវិស័យខុសគ្នា ដល់តែ ប់ុន្មានឆ្នាំក្រោយយក យើងអានសៀវភៅនោះទៀត យើងមានទស្សនវិស័យខុសពីមុនថែមទៀត គឺវាស្រដៀងគ្នាអីចឹងដែរ ថាការដែល មានភាពខុសគ្នានៃទស្សនវិស័យគឺដោយសារកម្រិតនៃ ភាពចាស់ទុំ Maturity និង ការយល់ដឹងរបស់យើងខុសគ្នា គឺគេមិនដែលផ្តល់ ទស្សនៈតែមួយ ឯកឯងនោះឡើយ គឺវាដូចជា មុខម្ហូបចម្រុះ អីចឹងដែរ ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីយើងមានការរិះគិតដោយខ្លួនឯង  គេមិនដែល គ្រាន់តែដើរចូលមក រួចប្រាប់យើង ត្រង់ៗគ្រប់រឿងថា អូខេ ហក នេះ យកទៅ នេះជាចម្លើយ នោះឡើយ អីចឹង សាស្រ្តានានាគឺដើម្បីជួយយ់ើងឲ្យមានជាគំនិត ឲ្យយើងបានជាទស្សនវិស័យខុសៗគ្នាក្នុងឆាកជីវិតរបស់នៅ ដើម្បីនឹងនាំយើងឈានដល់ការកំណត់គោលដៅរួមធំនៃឆាកជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង ។ សំនួរមួយ អាចមានចម្លើយច្រើន ខុសៗគ្នាទៅតាមអាយុយើង ធម៍ទេសនាដែលគេបង្រៀនដូចគ្នាដែរ គេឲ្យទៅតាម ស្ថានភាពជាក់ស្តែង ដែលសម័យកាលនោះ វេលានោះ មនុស្សមានចំណុចខ្សោយបែបនេះ បានជាគេឲ្យធម៍ទេសនាទៅតាមហ្នឹងដែរ ហើយមនុស្សបែរជាច្រលំថា អូ ព្រះគ្រូបាបាជី ធ្វើបច្ចុប្បភាពធម៍ទេស ទៀត ធម៍ទេសនាគ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ ព្រះសច្ចះក៍គ្មានការផ្លាស់ប្តូរដែរ គឺវាអាស្រ័យទៅតាមកាលទេសៈជាក់ស្តែង ជាតម្រូវការរបស់ព្រះគ្រូ គឺត្រូវតែបំពេញទៅតាមតម្រូវការក្នុងកាលទេសៈមួយនោះ។ 

ព្រះគ្រូ ពីដើមឡើយ ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយ មានការខុសគ្នា ថ្ងៃនេះ ក៍អីចឹងដែរ ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយនូវតែមានការខុសគ្នា ហេតុនេះ ដំណោះស្រាយមានភាពខុសគ្នាបន្តិចបន្តួច តែធម៍ទេសនាឬការបង្រៀន គ្មានការផ្លាស់ប្តូរទេ ជួលកាល យើងស្តាប់នូវសំណួរចម្លើយ ជួនកាលយើងកាន់តែស្តាប់ យើងកាន់តែមានចម្ងល់ថែមទៀត ខ្ញុំកូណានៅមានសំនួរមួយទៀត ទាក់ទងជាមួយ មហិច្ឆិតា មនុស្សយើង  ដែលព្រះគ្រូធ្លាប់មានការបកស្រាយជាច្រើនលើកច្រើនសារ ថា ការដែលមាន មហិច្ឆិតា មិនមែន បាបកម្ម ឬ ការឈឺចាប់អ្វិទេ តែ វាពិតជាអាចមាន បាបកម្មមែន ...រឿងនេះ អាត្មាភាពចង់សំដៅថា បើញោមកំពុងតែ បើកមុខរបររកស៊ី ញោមចង់មានការង្រីកមុខរបរ ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែមានការតាំងសមាធិ ក្នុងពេលហ្នឹង ត្បិតញោម ត្រូវតែផ្ចង់អារម្មណ៍លើរឿងហ្នឹង កូណាព្រះគ្រូ។ព្រះគ្រូ ចុះខ្ញុំកូណាបាន អានឯកសារខ្លះ គេសរសេរថា កាលណោះ គូរូណាណាក់ លោកទូលថា  " គេមិនអាចប្រមូលទ្រព្យបាន ដោយគ្មានការប្រមូលកម្មសោះឡើយ " អីចឹង វាពិតជាមានការផ្ទុយគ្នាមែនទេ ព្រះគ្រូ ? ឬ មួយថា ត្រូវតែ មានមួយ អតមួយ ដូចជាថា បើរកសម្បត្តិព្រះម៍ កុំរកសម្បត្តិលោកិយ។ ញោម លុយកាក់ មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេ តើយើងរកលុយបែបណា?យកលុយនោះទៅធ្វើអ្វី បែបណា? លុយនោះធ្វើឲ្យអ្នកក្លាយជាបែបណា ល្អ ឬ អាក្រក់ ញោម មិនអាចរស់ដោយគ្មានលុយទេ តើមែនទេ? ទេ  មិនអាច រស់ដោយគ្មានលុយទេ ព្រះគ្រូ បើអីចឹងទេ ញោមដឹងថា លុយអាចធ្វើឲ្យញោម ល្អ ឬ អាចធ្វើឲ្យញោមអាក្រក់ គឺអាស្រ័យទៅលើចិត្តរបស់យើង បើសិនជាចិត្តយើងខ្សោយ គឺលុយនាំរឿងអាក្រក់ដល់ខ្លួន។

កាលណាចិត្តរឹងមាំ លុយចំនួនដូចគ្នាដដែល អាចធ្វើអំពើល្អដល់យើង ជួយយើង អីចឹងយើងដាក់អ្វីៗចូលក្នុង ប្រអប់មួយទៅ វានឹងចេញជាលទ្ធផល កាលណាមានលុយច្រើនពេកដាក់ក្នុងហ្នឹង ក៍នាំឲ្យមានកើតជាបញ្ហាដែរ យើងត្រូវមានការគិតដោយខ្លួនយើង កាលណាមានលុយច្រើន យើងទៅជា ឡូយ ក្រអើតក្រទម យើងមានទំនុចចិត្តខ្លាំងពេក កាលណាមានលុយនៅនឹងដៃយើង យើងគ្មានបញ្ហាអ្វីទេ តែបើឲ្យលុយជាអ្នកកំណត់វិញថា យើងត្រូវធ្វើអ្វី ធ្វើបែបនេះ នោះវានឹងក្លាយជាបញ្ហា។

Q & A @ N 5= 00--9:33

Radha Soami, Baba Ji. May we have the grace of you to be everywhere in the world? Because whatever is happening with Ukraine, Russia, affecting Singapore, India, and so many other things, so I just asked … Sister, tell me do you think that any time of this creation, there wasn't war? Yes, there always has been, yeah. As long as there are human beings – there's going to be jealousy, there's going to be leg pulling, there's going to be everything. If we go by the Christian concept, the first two brothers also fought. Cain and Abel – one killed the other. And there was nobody else around, okay? So again, we are looking at perfection. There's going to be no perfection, so don't even think about it. But each one of us has to protect himself. We have to strengthen ourselves that no matter what happens, we don't get affected by that. Okay. Wars will be there, famines will be there, illness will be there, everything goes on. If the Lord wanted to change it, so many mystics have come, we have attributed so many miracles to them. If they had wanted to change it, they would have changed it by now. If they haven't changed it, it’s because they said, “Thy will be done.” 

ខ្ញុំគូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី តើយើងខ្ញុំអាចសុំព្រះមេត្តាធម៍ព្រះគ្រូ​កើតមានពាសពេញ សកលោកបានតែអត់ ?ដោយសារ មានសរឿងសង្រ្គាម នៅ អ៊ុយក្រែន រុស្សី វានាំឲ្យមានផលបះពាល់ មកដល់ សាំងសហ្គាពួ ដល់ ឥណ្ឌា ថែមទាំងកើតមានរឿងរ៉ាវជាច្រើនទៀត​ ។ ញោម ស្រី ញោមអាច ប្រាប់ អាត្មាភាព បានទេថា សម័យកាលណាមួយ ដែលគ្មានសង្រ្គាម ? តាំងពី មានកំណកំណើតសត្វលោកមកនេះ ? គឺ គ្មានទេ គឺមានសង្រ្គាមតាំងពី កកើតមនុស្សមក។ កើតសង្រ្គាម ដោយសារមានការច្រណែនគ្នា​ការឈាន់ជើងគ្នាទៅវិញទៅមក ។ បើតាម ទ្រឹស្តី សាសនាគ្រឹស្តិ គេថា កាលណោះ មានតែ ព្រះបុត្រា តែ ២ នាក់ផងទេ តែឈ្លោះគ្នា សម្លាប់គ្នា គឺ ព្រះបុត្រា Cain and Abel​ គឺអត់មាន មនុស្សណាផ្សេងគេនៅក្បែរហ្នឹង ឬ ជិតៗហ្នឹងទេ។ អីចឹង គឺយើងម្នាក់ៗនាំគ្នា ស្វែងរកអ្វីដែល ជាភាពល្អឥតខ្ចោះ Perfection តែរកមិនបាន ដូច្នេះ កុំមានការគិតរឿងហ្នឹង តែយើងម្នាក់ៗ រៀងៗខ្លួនប្រឹងធ្វើឲ្យ ល្អឥតខ្ចោះខ្លួនឯងទៅ កាលណាយើងខ្លាំងខ្លួនឯង ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតឡើងនៅក្បែរយើង ក៍យើងគ្មានរងផលវិបាកដែរ សង្រ្គាម កើតនៅហ្នឹង គ្រោះទុរភិក អត់ឃ្លាន កើតនៅណឹង ជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗកើតមានឡើង បើសិនជាទេវតាចង់ឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ នោះនឹងមាន ព្រះគ្រូជាច្រើនចេញមកព្រោង ព្រាត ព្រះគ្រូទាំងអស់នោះ មានឬទ្ធិបារមីណាស់ បើសិនព្រះគ្រូចង់ផ្លាស់ប្តុរ គេនឹងផ្លាស់ប្តុរហើយ គេទុកចាំយូរទេ បើសិនពួកគេ មិនចង់ផ្លាស់ប្តូរ ពួកគេនឹងនិយាយថា " ពួកគេនឹងធ្វើកិច្ចការនោះឲ្យមានជោគជ័យ " ។

Q & A @ N 6= 00--10:58

Radha Soami, Baba Ji. I’ve been listening to your satsangs at home for a while. My mother and aunts discuss your teachings and talk to me about you. So I’ve always felt the connection towards you. And at the same time, I celebrate Ganesh Chaturthi with equal enthusiasm. I’ve noticed that being initiates, they do not light candles when they pray. So my question to you is: When will I know what my real connection is, and whether I am ready for initiation. Please advise. Spirituality is a personal journey. It would be wrong to say that there is only one way to worship the Lord. You can adopt any path you like. Just remember that we need to thank the Lord and build a relationship with Him. Now how you build that relationship ... You will only be able to fulfill this relationship when you have a comfort level. If we don’t have a comfort level with something, we may do it superficially for a little while, but we will not be able to fulfill it properly. So think carefully before taking that step. The idea is to go beyond external observances and engage in that true devotion, which is internal. And you referred to lighting a candle – these things are symbolic. We read about that Sound and Light in scriptures, but we didn’t have the strength to go inside, and so we started to physically ring bells and light candles. But the real Light is: “Within me is the illumination of God’s Light, and through the ceaseless reverberation of the Word, I am attuned to my true Lord.” Even in Christianity, it says: “If thine eye be single, thy whole body shall be full of light.” So this Light is symbolic. You cannot see in the darkness, and when you cannot see, you will stumble and fall. When there’s light, we can see. This means a state of awakening. So by lighting a candle outside, will that illuminate us from within? So that was more symbolic. So we have to find the real meaning of all this. As it says in the Bible, “If thine eye be single ...” This means when we close both our eyes and open that third eye, we will see that Light. Then we will attain that state of awakening in life when we can understand everything, fulfill our responsibilities, and be able to attain union with the Lord.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាបានស្តាប់ធម៍ទេសនារបស់ព្រះគ្រូបានមួយរយៈដែរ ម្តាយ និង ម្តាយមីងខ្ញុំកូណាគាត់បានស្តាប់ធម៍ទេសនាព្រះគ្រូ ពួកគាត់មានការពិភាគក្សាគ្នា ថែមទាំងនិយាយប្រាប់ខ្ញុំកូណាផង រហូតខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថាបានភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូ គ្រានោះ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែមានការគោរពដល់ ព្រះគីនណេះ​ ទេវតាប្រកេស ឬ ទេវតាក្បាលដំរី។ ខ្ញុំកូណាចាបអារម្មណ៍ថា​ពេលធ្វើពិធីបួងសូង គេមិនបានដុតភ្លើងទៀនទេ  ជាសំនូរខ្ញុំកូណាថា តើធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាដឹងថា មានការភ្ចាប់ទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូខាងណេះ? ធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាដឹងថា ខ្ញុំកូណាត្រៀមរួចរាល់សម្រាប់ការបំបួស? ។ ញោម ការធ្វើធម៍ គឺជាការធ្វើដំណើររបស់ បុគ្គលម្នាក់ៗ។ គឺជាកំហុសមួយ បើសិន មានអ្នកណាគេនិយាយថា ការគោរពបូជាថ្វាយព្រះឬថ្វាយទេវតា មានតែ ១ ផ្លូវ ។ ញោម អាចដើរតាមផ្លូវ ណាមួយក៍បានដែរ ដោយគ្រាន់តែចង់ចាំក្នុងចិត្តថា ត្រូវតែអរគុណទេវតា ត្រូវតែកសាងទំនាក់ទំនង ជាមួយទេវតា យើងអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយទេវតាបាន លុះត្រាតែយើងឈានដល់កម្រិតមួយ សមស្រប។ បើយើងមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតគ្រប់លក្ខខណ្ឌទេ យើងអាចបួសបានដែរ តែរបៀប មិនទាន់ស៊ុប ចាំដល់គ្រប់ សឹមឈានដល់កម្រិតស៊ុប ដូច្នេះទេ ទាមទារឲ្យមានការគិតគូរច្បាស់លាស់ មុនពេលសម្រេចចិត្តបួស។ ជាគោលបំណង គឺដើម្បី យើងទៅឆ្ងាយផុតពីការប្រើភ្នែកមើល គឺឈានដល់កម្រិតប្រើវិញ្ញាណមើលដើម្បីជាការបូជាព្រះដោយពិតប្រាកដ គឺព្រះនៅខាងក្នុងខ្លួន។ ញោមថា ញោម ចូលចិត្តដុតភ្លើងទៀនដើម្បីបួងសួង នេះវាគ្រាន់តែជា និម្មិតសញ្ញា Symbol យើងបានអាច នូវ គម្ពីរ ស្តីពី ព្រះសម្លេង និង ព្រះពន្លឺ  តែយើងអត់មាន ថាមពលខ្លាំង អាចចូលទៅខាងក្នុងខ្លួនបាន អីចឹងបានជាគេត្រូវការ អ្វិមួយ ដែលជារូប ដូចជា ជួង និង ភ្លើងទៀន នេះជាដើម តែ ព្រះពន្លឺពិត គឺសណ្ឋិតនៅក្នុងរូបកាយនៃយើង គឺ ព្រះពន្លឺនៃទេវតា ដែលបំភ្លឺជាអនន្ត ដែលសាយភាពជាអនន្ត អាត្មាភាព​បានទទួលនូវព្រះពន្លឺនេះពីទេវតា។ ដូច្នេះ ព្រះពន្លឺ គឺជា និម្មិតសញ្ញា ញោម មិនអាច មើលឃើញនៅ ភពខ្មៅងងឹតទេ កាលណាគ្មានភ្លើង កាលណាមិនឃើញកន្លែងងងឹត ញោមនឹងដួលធ្លាក់ចុះ។ កាលណា មានពន្លឺ ញោមអាចមើលឃើញផ្លូវ កម្រិតបែបនេះ គេហៅថា កម្រិតមានសតិដឹងខ្លួន ឬ ញាណដឹង អីចឹង ការដុតទៀនខាងក្រៅខ្លួន តើអាចមើលឃើញខាងក្នុងខ្លួនដែរឬអត់?  ហេតុនេះ យើងត្រូវនាំគ្នា ស្វែងរកអត្តន័យពិតប្រាកដនៃ ភ្លើងទៀន ដូចដែលមានចែងក្នុងព្រះគម្ពីរថា " ភ្នែកយើងមានតែ ១ " នេះសំដៅថា កាលណាយើងបិទភ្នែកធម្មតាទាំង ២ នោះទៅ យើងនៅសល់ភ្នែកទី ៣ គឺយើងអាច មើលឃើញព្រះពន្លឺ ពេលនោះយើងឈានចូលដល់កម្រិត ត្រាស់ដឹង ទ្រង់ញាញ យើងយល់ដឹងរឿងសព្វយ៉ាងក្នុង ឆាកជីវិតមនុស្ស យើងមានការទទួលខុសត្រូវ យើងឈានជើងចូលជាមួយ ភពទេវតា ឬ កម្រិតឋានទេវតា ។

Q & A @ N 7= 00--14:14

 Radha Soami, Baba Ji. My question is about being a good human being. I know we cannot please everyone and I don't want to be a people pleaser. But yet, I try a lot to follow all the teachings, all the ethics and the moral principles. Yet people get offended, we have conflicts, people get sad no matter how much effort I put. So, in today’s world, where I want to have a peaceful relationship with everybody, what’s the definition of good human being today then? One who learns to share … You know, again we are looking at the consequences, we are not focusing on the effort. Constantly as human beings, we always want to see the results, even before we’ve put in our effort. Now, if you put in your effort, you do the right thing, eventually you will see that becomes your strength. Don’t make love a weakness, make love your strength. We make love … You know, we say, “fall in love,” -- you’re not supposed to ‘fall’ in love, You're supposed to rise in love, okay? So we tend to make all these positive qualities into negative, into weaknesses. And we are so calculative, when the results don’t happen the way we want them to, you know, we lose hope. Eventually you will. Initially there might be some hurdles -- you know, you can’t change the world. Everybody has their own perspective, their own viewpoint. But if you persist, you will be able to make your own foundation so strong that nothing what anybody say or does will make a difference. And that will become your strength, which helps you to carry on. Okay. I cannot emphasize enough how thankful and grateful I am to you. Please keep on showering your blessings on all of us. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណា ពេលនេះ មានសំណួរថា ធ្វើម៉េចឲ្យក្លាយជាមនុស្សល្អ ?ខ្ញុំកូណាដឹងដែរថា យើងមិនអាច ដើរអោនលំទោនតម្រូវចិត្តមនុស្សគ្រប់ៗគ្នាទេ ខ្ញុំកូណាក៍មិនចង់ក្លាយជាមនុស្ស ដើរលន់តួរគេអីចឹងដែរ តែធ្វើមិនកើត ទោះបីជាព្យាយាមអានធម៍ទេសនាជាច្រើន ធ្វើតាមគេ ធ្វើតាមគោលការសីលធម៍ ឬ ក្បូនតម្រានានា នៅតែមិនបានជោគជ័យ នូវតែមានគេ រិះគន់ គេដៀលត្មេះ នៅតែមានជំលោះ មិនថាខ្ញុំកូណាប្រឹងប្រែងបែបណាឡើយ។  ខ្ញុំកូណាចង់មានសន្តិភាព ចង់មានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយមនុស្សរាល់គ្នា អិចឹងបានជាខ្ញុំកូណាចង់ដឹងថា និយមន័យមនុស្សល្អ គឺជាអ្វី?  ចម្រើនពរ ញោម ញោម បានឃើញហើយថា ពេលនេះ ញោមកំពុងស្វែងរក លទ្ធផល ឬ ផលវិបាក Consequences គឺយើងមិនបាន ផ្តោតផ្ចង់លើការ ខិតខំប្រឹងប្រែងទេ Efforts បើសិនជាញោម ប្រឹងប្រែងធ្វើកិច្ចការដោយត្រឹមត្រូវ នោះញោមនឹងទទួលបានជាលទ្ធផលមកវិញល្អ ដែលវាក្លាយជា កម្លាំង ជាភាពខ្លាំង ចូរកុំមានការស្រលាញ់ភាពខ្សោយ ចូរមានការស្រលាញ់នូវភាពខ្លាំង ដូចជា យើងតែងតែនិយាយថា អូ ខ្ញុំពេលនេះ លង់ស្រលាញ់គេ តែយើងមិនចង់មានន័យបែបហ្នឹងទេ គឺចង់សំដៅថា ស្រលាញ់់ខ្លាំងឡើងៗ គឺយើងកែរឿង គុណភាពល្អ ឲ្យទៅជា គុណភាពអន់វិញ។ កាលណាយើងអត់បានលទ្ធផលតាមការរំពឹងទុក យើងមានការគណនាច្រើនណាស់លើរឿងនេះ ដល់មិនបានសម្រេច តាមបំណង យើងទៅជា ខកបំណង ខូចចិត្ត ។​ ញោម មិនអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកទេ​ មនុស្សម្នាក់ៗគេមានទស្សនវិស័យផ្ទាល់ខ្លួន រៀងៗខ្លួន តែបើយើងចងើក្លាយជាមនុស្សខ្លាំង យើងត្រូវតែបង្កើតគ្រឹះខ្លួនឯងឲ្យរឹងមាំ ទោះជាមានរឿងអ្វីកើតគើតក្បែរខ្លួន ក៍មិនបះពាល់ដល់យើងដែរ  ទោះបីគេនិយាយអាក្រក់ពីយើងក៍ដោយចុះ បាទ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាអរគុណណាស់ មិនដឹងមានពាក្យឯណាមក បរិយាយឲ្យអស់សេចក្តីដើម្បី អរគុណព្រះគ្រូឡើយ សូមព្រះគ្រូរក្សាព្រះមេត្តាធម៍ដលើពួកយើងខ្ញុំជាដរាបតទៅ ។

Q & A @ N 8= 00--16:10

Thank you. Hazur, thank you for everything. I have a question -- so spiritually and karmically, does a parent choose a child, or does a child choose a parent? None of them have a choice. What do you think? There is a book out there, parents go there and say, “Okay, I want this baby!” Or the baby is going through the book and says, “This one looks nice, he will be kind to me! This one is too strict!” That way ? It’s His choice. We don’t have any choices.

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរ ទាក់ទងជាមួយផ្លូវធម៍ ជាមួយ ផ្លុវ បាបកម្ម គឺថា ឪពុកម្តាយជាអ្នកជ្រើសរើសយកកូន​ ឬ កូនជាអ្នកជ្រើសរើសយកឪពុកម្តាយ? ញោម ទាំង ភាគីឪពុកម្តាយ ទាំងភាគីកូនៗ គ្មានបានជ្រើសរើសអ្វីឡើយ តើញោម យល់ឃើញថាម៉េច? គេមានសៀវភៅ ១ ក្បាល ឪពុកម្តាយដើរចូលមក បើកសៀវភៅមើល រួចនិយាយថា ខ្ញុំចង់បាន កូនមួយនេះ ! តាមរូបហ្នឹង ឬ មួយ ក៍ កូន វាបើកសៀវភៅរូចថា សៀវភៅនេះ ល្អណាស់ ស្អាតណាស់ សមជាមួយ វា រួបមួយនេះ មិនសូវស្អាតទេ !! មិនអាចបែបនេះទេ ណាញោម អ្វីៗគឺ ជាជម្រើសរបស់ទេវតា មិនមែន យើងជាអ្នកជ្រើសរើសទេ ។

Q & A @ N 9= 00--16:57

 Radha Soami, Guru Ji. I’d like to ask you about milk, yogurt, and butter -- we take these when we are on a fast, and we also use yogurt as a ritualistic offering to our deities during prayer ceremonies. But when we look at yogurt magnified through a microscope, we see millions of bacteria moving around in it. Yet we are allowed to eat yogurt. So what about the millions of bacteria we are ingesting – can we really say yogurt is vegetarian? Are we allowed to eat it if we are pure vegetarians, then isn't this considered the killing of living beings? Sister, in that case, we should also stop breathing! Because every time we breathe, we inhale so many bacteria and microorganisms that exist in the air. Now, everything in the creation is based on the elements. Human beings have all five elements present in them. Mammals have four elements, creatures that hatch from eggs have three, and the others have two or one. In the end, it is all karmic. Life feeds on life. But there are certain karmas that you can settle through your good conduct and the right attitude. But there are other karmas for which ... For example, if you pluck a flower from someone’s garden, he will glare at you. If you pick up a stone and kill his chicken, he’ll insult you. If you kill his horse, he’ll take you to court. And if you kill him, you’ll be sent to the gallows. Now, at every stage, you’ve taken a life. But society assigns a different punishment for each one. So life feeds on life. As I said, even these breaths we take contains so many things like microorganisms, bacteria, etc. They are also being killed. Yes, but we aren’t aware of it. Unknowingly. They enter through our breath without our knowing.

 But we know about the bacteria in yogurt, and we still eat it! Do you think that there are no living beings in plants, vegetables, or fruits? You talked about karma and I’d like to ask you: When a person goes to temples, gurdwaras, or places of worship, or when he fasts day and night – is that a better means to attain salvation? Or is it better to do good deeds – to help the poor, or to help a poor student by paying for their education? This person’s actions are compassionate and righteous. Which is better? Which path should one adopt to attain salvation, and unite with the Lord and keep a balance? Goswami Tulsidas Ji said, “Karma is supreme.” Everything depends on karma. The third Sikh Guru said: Above all acts of piety, charity, austerity, and concentration is the Lord’s Name. And he who utters only the Lord's Name is fulfilled.” Now, everything is karmic If we only do good deeds, we will get better circumstances in our next birth. But as the saying goes, “Austerities lead to kingship; kingship leads to hell!” Let’s say someone donated a lot of money to charities, he created very good karma. With that good karma, he came back as a king. Once he came back as a king, he started indulging in sensual pleasures, and then he had to go burn in the fires of hell. So he didn’t attain salvation, right? How can one attain salvation? “The Shabd erases the imprint of karma; the Shabd leads us to the Primal Shabd.” The Shabd has that power. It is beyond our capacity to get out of this web of karma on our own. Human beings will keep committing actions – good and bad – and the cycle will continue. If we want to get out of this prison-house of 8.4 million species, unless we get the support from that Creative Power, that Shabd, that Nam ... What you’re saying is true – we should donate money and do all these things – this is where we start from. Only then does the mind gain humility and become pure – so that we can meditate. But we cannot attain salvation just by doing good actions. So we need to balance both these things. Thank you. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរ រឿង ទឹកដោះគោ យ៉ាហ៊ូ និង បើរ កាលណាយើងប្រញាប់ យើងប្រើរបស់ទាំងនេះ យើងប្រើ យ៉ាអ៊ូ ពេលណាយើងធ្វើពិធី សែនព្រែន ជាដង្វាយទេវតា តែ ដល់ពេលយើង យក យាអ៊ូ ទឹកដោះគោជូ ទៅ ពិនិត្យក្នុង មីក្រូទេស្សន៍ យើងឃើញមាន បាតេរី រាប់លាន ជីវិតក្នុងហ្នឹង  តែគេក៍អនុញ្ញាតិឲ្យយើងទទួលទាន យ៉ាអ៊ូ អីចឹង ចុះជីវិតបាតេរីរាប់លានក្នុងប្រព័ន្ធរំលាយអាហាររបស់យើងវាយ៉ាងម៉េចទៅវិញ? តើយើអាចនិយាយថា យាអ៊ូ ជាអាហារបួសបានដែរទេ? បើយើងជាអ្នកបួសពិតប្រាកដ តើគួរហូបយ៉ាអ៊ូដែរអត់? មួយទៀត តើការទទួលទានបែបនេះ ស្មើរនឹងការសម្លាប់ជីវិតរាប់លានដែរឬទេ? ញោម ស្រី ទាក់ទងរឿងនេះ អាត្មាសួរវិញថា យើងអាច ឈប់ ដកដ្ហើម បានដែរឬអត់? ដោយសារពេលយើងដកដង្ហើម ក៍មានជីវិតបាតតេរី មីក្រូតូចៗជាអតិសុខុមប្រាណនៅក្នុងខ្យល់ដែរ ។ ឥលូវ យើងអាចមើលឃើញថា គ្រប់សត្វលោកទាំងអស់ សុទ្ធតែមាន ធាតុផ្សេងៗនៅក្នុងនោះ ដែលមនុស្សលោក មានធាតុចំនួន ៥ ចំណែក សត្វលោក មានធាតុតែ ៤ ទេ ចំណែក សត្វដែលកើតចេញពី ពង ស៊ុត មានធាតុតែ ៣​ ប៉ុណ្ណោះ ហើយក្រៅពីហ្នឹង មាន ២ ធាតុ ឬ ១ ធាតុ ។ គ្រប់ៗអ្វី សុទ្ធតែមាន កម្មា ក្នុងនោះ ជីវិតមួយ សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតមួយទៀត តែ មានកម្មា មួយចំនួន ដែលយើងអាចកាត់បន្ថយបាន តាមរយៈអំពើរល្អ និង តាម សមាជីវោ ហើយមានកម្មា មួយចំនួន កាត់មិនបានឡើយ ដូចជាថា ៖ បើយើងបេះផ្តា ពីសួនផ្កានណាម្នាក់ ម្ចាស់គេនឹងតាមមករកយើង បើយើងរើសដុំថ្ម គប់មាន់គេស្លាប់ គេនឹងប្តឹង ជេរយើងវិញ បើយើងសម្លាប់សេះគេ គេនឹងប្តឹងយើងទៅតុលាការ បើយើងសម្លាប់គេ គេនឹងបញ្ជូនយើងចូលគុក។ គ្រាប់ដំណាក់កាលសុទ្ធតែទាក់ទង ជាមួយការ សម្លាប់ជីវិត ហើយការដាក់ទោសទណ្ឌអាស្រ័យទៅតាមហ្នឹងដែរ ដូច្នេះ ឃើញថា ជីវិត ចិញ្ចឹមជីវិត សូម្បីការដកសង្ហើម ក៍មានបាក់តេរី សត្វល្អិតតូចក្នុងនោះដែរ តែ យើងមិនបានដឹងគឺ អចេតនា គឺវាចូលមកក្នុងពោះយើងតាមខ្យល់ ដោយយើងមិនបានដឹងឡើយ។

ព្រះគ្រូ តែ យើងដឹងថាមាន ជីវិត មានបាក់តេរី ក្នុងយ៉ាអ៊ូ យើងនូវតែទទួលទានទៀត  តើញោមដឹងមានមានជីវិតនៅក្នុងរក្ខជាតិ ក្នុងបន្លែបង្ការដែរឬទេ?  ញោម និយាយរឿង កម្មា អាត្មាសួរវិញ ពេលញោម ទៅ ព្រវិហារ ទៅ ផ្ទះបាយនៅវត្តហ្នឹង ទៅក្លែងទីសក្ការនានា សួរថា ញោមទៅទីហ្នឹង ដើម្បី ទៅ រំដោះកម្ម ឬ មួយទៅធ្វើអី?ឬ មួយទៅសាងអំពើរល្អ ទៅជួយអ្នកក្រីក្រ ទៅជួយនិស្សិតក្រីក្រ ដោយជួយបង់ថ្លៃសាលាពួកគេ ដែលទង្វើពួកគេមាន ក្តីមេត្តា និង សុចរិតភាព តើផ្លូវមួយណាយើងគួរដើរដើម្បីការរួចរំដោះ? ឬ មួយចូលជាមួយព្រះ ឬ មួយ រក្សាផ្លូវកណ្តាលមួយមាន តុល្យភាព? ។ តាមព្រះគ្រូ ទូលសីដា លើកទូលថា កម្មា នៅលើគេ អ្វីសព្វយើងកើតឡើងដោយសារ កម្មា ។ ខាង សិក្ខាគូរូ ទូលថា " ការបូជាព្រះ ការធ្វើបុណ្យជាមនុស្សធម៍ ការសាងបាបកម្ម Austerities ការតាំងសមាធិ គឺធ្វើក្នុងនាមជា ព្រះ ជាទេវតា មានតែជនណា អង្គណាធ្វើក្នុងនាមទេវតាទេ ដែលសម្រេចបានបុណ្យជាកុសល។ ពេលនេះ យើងឃើញថា អ្វីគ្រប់យើងគឺជាកម្ម បើយើងសាងល្អ ជាតិក្រោយៗយើងនឹងបានកើតក្នុងស្ថានភាពល្អប្រសើរ តែវាដូចអាត្មាទូលអីចឹង សាងបាបកម្ម បានឡើងជាស្តេច ហើយស្តេចនោះឈានទៅរក ឋាននរក ឥលូវយើងមើល ជា ឧ. ថា មានមនុស្សម្នាក់់គាត់ចំណាយលុយច្រើនណាស់ធ្វើ បុណ្យ បែប មនុស្សធម៍ គឺគាត់បង្កើតជា កម្មាល្អ ដោយសារ កម្មាល្អ គាត់ក្លាយជាស្តេចផែនដី ដល់ពេលក្លាយជាស្តេច គាត់ចាប់ផ្តើមបណ្តោយខ្លួន វីវក់ជាមួយ កាមកិលេស អីចឹងគឺគាត់ ដុតខ្លួនឯងក្នុងឋាននរក ។ អិចឹង គាត់អតើអាចឈានដល់ការរួចរំដោះទេ តើគាត់ឈានដល់ការរួចរំដោះបែបម៉េច? គឺ ព្រះធម៍ ដែល ព្រះធម៍ លាងសម្អាតកម្មអាក្រក់ ព្រះធម៍នាំយើងឡើងឋានសួរគ៍ ព្រះធម៍មាន ព្រះថាមពលបារមី បែបហ្នឹង។ យើងខ្លួនឯងចេញពីសំណាញ់កម្មមិនរួចទេតែ ព្រះធម៍នាំយើងចាកចេញបាន។  មនុស្សលោក នៅតែ សាងទាំង កម្មល្អ ទាំងកម្មអាក្រក់ បើយើងចង់រួចផុតពី គុកនៃ ៨,៤ លានធម្មខន្ត ទាល់តែយើងមានជំនួយពី ព្រះធម៍ ព្រះរាជថាមពល ព្រះនាម ដែលយើងទាំងឡាយហៅថា ព្រះសច្ចៈ យើងគួរតែ បរិចាកលុយកាក់ដើម្បី កិច្ចការទាំងនេះ  នេះជាចំណុចយើងគួរចាប់ផ្តើម។ តែ យើងមិនអាច បានរួចរំដោះ ដោយគ្រាន់តែ សាងអំពើល្អទេ គឺ មានតែជម្រើស យក តុល្យភាពប៉ុណ្ណោះ។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 10= 00--22: 22

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, I am a domestic helper here, and my employer is a very nice person. Actually, my aunty suffers from dementia. How can I look after her? I am her caretaker, and I want to help her and make her well. With love and affection. You see, usually we think that seva is only done at a place of worship. Seva is anything that we do selflessly. So whether it is housework or at a job – anything that you do selflessly becomes seva. So do it with the attitude of service. Look after her well and be loving towards her. Because people with dementia sometimes become forgetful and repeat the same things over and over again. So if you serve her with love, it will automatically make her feel better. Okay, Baba Ji. Please bless my uncle and aunty. 

 សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំជា កម្មករសម្អាតផ្ទះ ថៅកែខ្ញុំកូណាជាមនុស្សល្អ មីងខ្ញុំកូណា មានជម្ងឺ វង្វេងស្មារតី តើខ្ញុំកូណាត្រូវមើលថែទាំងគាត់យ៉ាងម៉េចទៅ? ខ្ញុំជាអ្នកមើលថែទាំគាត់ ខ្ញុំចង់ជួយគាត់ណាស់ ឲ្យគាត់ជាឡើងវិញ ។ ញោមអាចជួយគាត់ ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយសេចក្តីគោរព ញោមឃើញស្រាប់ ជាធម្មតា យើងឃើញថាការបំរើព្រះឬ សេវា មានតែនៅតាម ទីសក្ការៈ​វត្តអារាម ។ សេវា គឺកិច្ចការណាក្តីដែលមិនគិតពីផលប្រយោជន៍ខ្លួនឯង មិនថា កិច្ចការនៅផ្ទះ មិនថាកិច្ចការនៅក្រុមហ៊ុនទេ ឲ្យតែមិនគិតប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គេហៅថា សេវា។ ​ចូររៀបចំខ្លួនឲ្យល្អ ដើម្បីបំរើសេរវា ឬ បំរើព្រះ ចូរថែទាំ មីងរបស់ញោមឲ្យបានល្អ ចូរគោរពស្រលាញ់គាត់ ដោយសារមនុស្សវង្វេងស្មារតីនេះ ជួលកាល ភ្លេចអស់រលឹងតែម្តង រួមទាំងធ្វើអ្វីណាមួយដដែលៗ ដូច្នេះ បើញោម  បំរើគាត់ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ជាស្វ័យប្រវត្តិ គាត់នឹងគ្រាន់បើ ធូរស្រាល។ កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូប្រគេនពរដល់ ពូខ្ញុំ និង មីងខ្ញុំ។

Q & A @ N 11= 00--23: 38

Baba Ji, when the masters are above their … I mean to say, that they are above all these karmas. Of course, if we fall sick we say, “Oh you are suffering, I mean, your karmas are coming in the way or like that we are suffering because of our karmas.” But the Masters, they are above all these things, then why do they suffer? Body means karma, okay? Now, for most of us, any karma, it would affect us. And sometimes we lose our balance. But if they came with ideal circumstances, how would you relate to them? You’d say, “You’ve got it all made; you don’t know what we are going through!” So the role of the Master is to be amongst us, to be like us, and show us the way. An example is one who is like you. If he’s got ideal circumstances, you’ll never understand from him. You’ll never learn from him. The difference is that our karma affects us; he doesn’t get affected by the karma. But then why does he suffer? Because he comes as an example. If he had the ideal circumstances, would you be able to relate to that? You can only relate to that, where somebody’s going through life like you. If he’s got ideal circumstances, you’ll say, “You’ve got it very good. You’re sitting on top out there; you don’t know what we are going through!” So for us to understand, for us to be able to relate, he has to be like us. Otherwise, why do we need a master then? The Lord is there. He has to come to our level - only then can we relate to him. Thank you, Baba Ji. Q & A @ N 11= 00--23: 38--25: 44

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូដឹងគ្រប់រឿង ព្រះគ្រូដឹងថា រឿងទាំងអស់ កើតមកពី កម្មា បើសិនជាមាននណាម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ យើងថា ទាំងអស់ គឺមកពី កម្មា តែព្រះគ្រូដឹង ទាំងអស់ តើរឿងកើតទាំងនេះ មកពី កម្មាមែនឬទេ ព្រះគ្រូ? ។ ញោម គឺដូច្នេះឯង កាលណាមានរូប គឺមាន ទុក្ខ តើអីចឹងមែនអត់ញោម? យើងរាល់គ្នាភាគច្រើន សុទ្ធតែ រងទុក្ខដោយសារកម្មា ជួលកាលយើងថែមទាំង បាត់បង់នូវ តុល្យភាព ទៀតផង ចុះ បើសិនជាយើង ស្ថិតក្នុងកាលទេសះនោះដែរ តើយើងគិតយ៉ាងម៉េចវិញ? បើមិនអីចឹងទេ ធ្វើម៉េច យើងយល់អំពីខ្លួនគេនោះ? រឿងដែលវាខុសគ្នាគឺថា កម្មាយើង បះពាល់ខ្លួនយើង កម្មាយើងមិនបះពាល់គេអ្នកផ្សេងទេ ចុះថា ម៉េចបានជាគាត់នោះ រងទុក្ខទោសដែរ? នេះ ដោយសារ គាត់នោះ គឺជា ឧ. បានន័យថា បើសិនជាយើងជាគាត់ គឺយើងមានកម្មដូចគាតអីចឹង។ យើងអាចនិយាយថា យើងសាងអំពើល្អណាស់ យើងអង្គុយនៅលើកំពូលភ្នំមួយ យើងអត់ដឹងថាមានរឿងអ្វីកើតឡើងទៅលើអ្នកផ្សេងទេ ចឹងយើងយល់ ថា បើសិនជាគេនោះជាយើងវិញ គេមានស្ថានភាពដូចយើង។ ហេតុនេះ បានជាមាន ព្រះគ្រូមកទីនេះ ហេតុនេះបានជា មាន ព្រះ មានទេវតា មកកាន់ផែនដី់នេះ ទ្រង់មកកម្រិតមួយ ស្មើរយើង មានតែ បែបនេះ ដែល យើងមានកម្រិតស្មើរទេវតា កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A with GSD 114 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២១  ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២១ នាទី) 

  Q & A @ N 1= 00--1:17

 Baba Ji, I’m not worthy enough to stand before God and ask Him for anything. Well, first, I am not God. And second, we should never judge ourselves like this. Here, no one is superior or inferior. Here, everyone is equal. If we are in this world, it is due to our karma. If we didn’t have karma, why would we be in this world? So, to say, “I am not worthy” – Who is worthy? Before the Lord, no one is worthy. Besides, the purpose of a Guru is not for us to compare him to that Almighty Lord. The physical form has come to explain the way to us, not to be worshipped. Through his own example, he teaches us and helps us understand. But we have to worship only that One, because the body will change. And anything that changes is illusory. “Whatever comes and goes is Maya (illusion).” Now, does the body change or not? Yes, Baba Ji. So, we have set out in search of the truth, and the truth never changes – it is eternal. So, let’s seek that truth; let’s step into the Lord’s domain and worship Him. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃក្រពេក មិនហ៊ានឈចំពោះមុខព្រះ មិនហ៊ានសុំអ្វីពីព្រះទេ ដោយសារក្រពេក ។ ឪ ញោមអ់់យ អត្មាមាន ២ ចំណុចត្រូវទូលឡើង គឺ ជាដំបូង គឺ អត្មាភាពមិនមែនជាព្រះ ឬ ទេវតាទេ ទី ២ ទៀត គឺថា យើងមិនគួរវាយតម្លៃខ្លួនឯងបែបនេះទេ។ នៅទីនេះ គ្មានអ្នកណាខ្លាំង មានអ្នកណាខ្សោយទេ មនុស្សទាំងអស់សុទ្ធតែស្មើរៗគ្នា។ យើងកើតមកជាមនុស្សលើផែនដីនេះ គឺដោយសារតែ កម្មារបស់យ់ង បើសិនជាគ្មានកម្មានេះ យ់ើងក៍មិនបានមកកើតលើផែនដីនេះដែរ ដូច្នេះ ការដែលញោមនិយាយថា ខ្ញុំក្រ  អីចឹងអ្នកណាជាអ្នកមាន? នៅចំពោះមុខព្រះ គ្មានអ្នកណាជាអ្នកមានទេ។ ក្នុងន័យនេះដែរ គោលបំណងដែលមាន ព្រះគ្រូ គឺ មិនមែនដើម្បីធ្វើការប្រៀបធៀប ព្រះគ្រូជាមួយ អង្គទេវតាឡើយ ការបញ្ជូនព្រះគ្រូមកផែនដីនេះ ដើម្បីព្រះគ្រូបង្រៀន ពន្យល់់ ទេសនាណែនាំមនុស្សលោក មិនមែនមកដើម្បីឲ្យគេគោរពបូជាទេ។ ព្រះគ្រូ ធ្វើជាឧទាហរណ៍ គឺព្រះគ្រូទេសនាបង្រៀន និងជួយមនុស្សលោកឲ្យមានការយល់ដឹង។ មនុស្សលោក ត្រូវតែមានការគោរព ព្រះតែមួយអង្គគត់ The One ដោយសារ រូបកាយមនុស្សមានការផ្លាស់ប្តូរ ហើយអ្វីៗដែលមានការផ្លាស់ប្តូរនោះគឺជា ការបោកបញ្ឆោត ជាមាយាការ អ្វីក៍ដោយដែល មកហើយ ទៅវិញបាត់ គឺជា មាយា Maya គឺជាការ បោកបញ្ឆោត ឥលូវនេះ តើមានអ្នកណាម្នាក់មានការផ្លាស់ប្តូរដែរឬអត់? ពិតណាស់ព្រះគ្រូ បាបាជី ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ស្វែងរការព្រះសច្ចៈ Truth ដែលព្រះសច្ចៈគឺមិនផ្លាស់ប្តូរឡើយ ព្រះសច្ចៈគឺជា ព្រះអនន្ត Eternal ដូច្នេះ ចូរស្វែងរកព្រះសច្ចៈ ចូរចូលរួមជាមួយ សង្គមទេវតា ឬ ឋានទេវតា និងចូរគោរពបូជាទេវតា បូជាព្រះ។

  Q & A @ N 1= 00--1:17

Baba Ji, I’ve come from Nepal; I don’t know much Hindi. My first question is: Can a woman ever become Baba Ji (a saint)? Yes, absolutely! Do you want to? And Baba Ji, my second question is that whenever I do something, I know have the capacity to do it. I feel from within, “Yes, I can do this!” But I lack confidence. Time – it will come with time. Today’s youth is in a hurry. Don’t be in a hurry. When the Lord feels you are ready to handle something, He’ll give it to you on His own. In our hurry, we ask for things but we cannot handle them, and then we end up having to work even harder. So have faith and put in your effort, and when the Lord thinks you’re capable of receiving it, He will definitely give it. Baba Ji, on behalf of the whole sangat from Nepal, Radha Soami. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមកពី ប្រទេសនេប៉ាល់ ខ្ញុំកូណាមិនសូវចេះដឹងវប្បធម៍ ហិណ្ឌូទេ តែជាសំនួរទី១ របស់ខ្ញុំកូណាគឺថា តើស្រ្តីភេទអាចក្លាយជា ព្រះគ្រូបាបាជី ដែរឬទេ? ញោម ស្រី ពិតជាអាច តើញោមស្រីចង់ក្លាយជា ព្រះគ្រូដែរទេ?។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជាសំនួរទី២ គឺថា ពេលខ្ញូំកូណាធ្វើកិច្ចការអ្វីមួយ ខ្ញុំដឹងថា សមត្ថភាពខ្ញុំអាចធ្វើបាន គឺច្បាស់លាស់ ចេញពីក្នុងខ្លួនឯងតែម្តង តែដូចជា ខ្វះទំនុកចិត្ត ១០០%។ ញោម រឿងនេះ ទាក់ទងជាមួយពេលវេលា កិច្ចការណាមួយនោះត្រូវរង់ចាំពេលវេលាល្អមកដល់ សព្វថ្ងៃនេះ យុវជនតែងតែតក់ក្រហល់ណាស់ក្នុងការបំពេញកិច្ចការណាមួយ ចូរកុំមានការតក់ក្រហល់ កាលណាទេវតាដឹងថា ពេលវេលាល្អមកដល់ យើងនឹងមានប្រថ្នូលអាចដោះស្រាយកិច្ចការនោះបាន។ ទេវតានឹងប្រទានពរជ័យ ពេលវេលានោះឲ្យយើងធ្វើជំនួសទេវតា កាលណាយើងប្រញាប់ប្រញាល់ យើងក៍ស្នើរសុំពីទេវតា តែយើងមិនអាចដោះស្រាយការងារនោះចេញទេ គឺមានតែជួបការងារពិបាកឡ់ើងៗ ដូច្នេះ សូមមានសេចក្តីជឿជាក់លើទេវតា ជ្រះថ្លា និងប្រឹងប្រែង កាលណាទេវតាទតឃ់ើញយើងមាន សមត្ថភាពនឹងទេវតានឹងប្រទានទេវតាជួយដល់យើង។ ព្រះគ្រូបាបាជី ជំនួសឲ្យអ្នកធ្វើធម៍ទាំងអស់ មកពី នេប៉ាល់សូមអរព្រះគុណព្រះគ្រូ រាដាស្វាមី ។

  Q & A @ N 2= 00--2:43

Baba Ji, you know everything ... please shower your mercy. The Lord’s grace is immense – sometimes, a person is unable to realize it. We are in a hurry. So, have faith and live in His will. He will give you everything when He deems fit. Okay

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូដឹងគ្រប់យ៉ាង់ ឥតខ្ចោះ សូមព្រះគ្រូ ប្រទានពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា។ ញោម ទេវតាទ្រង់មានព្រះមេត្តាដ៍័មហិមារ ជួលកាលមនុស្សលោកយើងមិនបានដឹងរឿងនេះទេ មនុស្សយើងមានការ តក់ក្រហល់ចង់បានភ្វីមួយភ្លាមៗ ដូច្នេះទេ យើងត្រូវតែមាន សទ្ធាជ្រះថ្លា ចូររស់នៅតាមបំណងទេវតា នោះទេវតានឹងប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាង គ្រាណាដែលទេវតាទ្រង់ទតឃ់់ញថា ដល់ពេលវេលា ប្រសើរបំផុត កូណាព្រះគ្រូ ។

  Q & A @ N 3= 00--3:22

 Baba Ji, why is the whole world unhappy? Is it because of destiny or karma? No, because of one’s desires! We try and copy others; we compare ourselves with others. If a person looks at his own strengths and builds his foundation based on those strengths, he will never have to look back. We don’t appreciate what the Lord has blessed us with. We look at others, copy them, and think, “They have this or that!” Even if we get those things, we can only handle what the Lord has written in our destiny. So, we should remain happy. The Lord has blessed us with far more than we deserve. Appreciate it. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ហេតុអ្វីទៅបានជាសកលលោកនេះគ្មានសេចក្តីសុខសប្បាយ? គឺដោយសារតែ វាសនាចារមកអីចឹង ឬ មួយថានេះជា កម្មា? ទេ ទេ ញោម គឺដោយសារតែ តណ្ហា desires ! ពួកយើងជាមនុស្សលោកតែងតែខំព្យាយាម និង ចម្លងតាមគ្នីតាមគ្នាទៅវិញទៅមក គឺដោយសារយើងប្រៀប​ធៀបខ្លួនយើងជាមួយអ្នកដ៍ទៃ បើសិនជាមនុស្សម្នាក់ៗសម្លឹងមើលភាពខ្លាំង របស់ខ្លួនឯង រួចហើយ កសាងជាគ្រឹះមូលដ្ឋានមួយឡើងមក អីចឹងយើងអត់ចាំបាច់ ងាកក្រោយសម្លឹងម់ើល អតីតកាលទេ។ យើងមិនបាន មានអំណរ គឺ អរគុណដល់ទេវតាដែលប្រទានជីវិតជាមនុស្សឲ្យយើងទេ យើងបែរជានាំគ្នាចម្លងធ្វើតាមគ្នា គិតតាមគ្នា ម៉េចបានជាគេមានអីចឹង ! គេធ្វើម៉េចបានជាមានអីចឹង !បើ ទោះបីជាយើងមាន របស់ទាំងនោះមកក្តី ក៍នោះគឺមានចែងក្នុងក្រាំងមាសជាវាសនាដែលទេវតា ចារមកដែរ បើអីចឹងទេ យើងត្រូវតែ រក្សានូ ភាពសប្បាយរីករាយទាំងនេះ ទេវតាទ្រង់ប្រទានអ្វីៗដែល ច្រើនលើសហួសពីអ្វីដែលជាបំណងជាតណ្ហារបស់យើងទៅទៀត។ ចូរមានអំណរគុណចំពោះទេវតា។

  Q & A @ N 4= 00--4:13

Radha Soami Ji. My first question is about the love between a loving disciple and the Master. You are an ocean of love. But the day you became the Master, you had said something to the sangat about love Today, that sangat loves you very much. We may be lacking in our meditation, but there is nothing lacking in our love for you. Referring to what you’d said that day to the sangat about love – are you satisfied with the sangat’s love today? There are two aspects to this. First and foremost, there can never be enough love – the more you will feel that something is missing. And secondly, in love, there is great sacrifice. If the child says, “I love my parents very much!” but he doesn’t listen to them, his parents will say, “Son, what kind of love is this?” So, love is not expressed in words; it is not superficial. Until we reflect all those things in our actions ... And Hazur has not asked us for anything! He has only asked us for a little time, so that we should take out a little time to be able to share that love with him and sit in his remembrance. So, until we can give at least that much ... If we talk about love, or list different examples of love, we are still trapped in external love. When a mother loves her child, she forgets everything else. If the child is suffering, she forgets to eat, drink, and sleep – she forgets everything! And this is just a physical relationship, whereas we are talking about a spiritual relationship. When we attain that state, we will become oblivious of everything else. When we are dyed in that color ... “Repeating the name of my beloved ‘Ranjha’, I have become Ranjha!” Could you please put a little love in this beggar’s heart? Love is not given – love will come from within you. The Lord has already given what He wanted to give. We only want to be in an awakened state so that we can realize it. My second question is about darshan. Can a lover have his Master’s darshan on his own, or does the Master grant that darshan when he chooses? Darshan is given, not taken – that is also a stage. As I said, when a mother looks at her child, she is so lost in that love, that even if the phone is ringing, or someone is calling her, she is completely oblivious of everything. So we also have to attain that state – then we will be able to have true darshan. At this stage, we are just looking. As long as we are thinking, “This is what I need to do,” or, “I need to look at his face!” or, “I need to look at his eyes” – that is not darshan! In darshan, one is completely oblivious of oneself.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូបាបាជី សំណូរជាដំបូងនេះ ខ្ញុំកូណាសុំសូរអំពីរឿង ទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់រវាង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះសាវគ្គ និង សេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះព្រះធម៍។ ព្រះគ្រូមានសេចក្តីស្រលាញ់ធំធេងដូចជា មហាសាគរ តែពេល លោកក្លាយជាព្រះគ្រូ លោកទូលថា ព្រះគ្រូ ស្រលាញ់ ព្រះធម៍ខ្លាំងណាស់។

ញោម សេចក្តីស្រលាញ់ចែកចេញជា ២ ផ្នែក​ទី ១ សំដៅថា យើងនៅមានការខ្វះខាតអ្វីមួយ និង ទី ២ សំដៅថា យើងលះបង់បូជា ដើម្បីសេចក្តីស្រលាញ់នោះ។ បើសិនជាកូនៗគាត់ថា គាត់ស្រលាញ់ឪពុកម្តាយណាស់ តែបែរជាមិនស្តាប់ការទូន្មានឪពុកម្តាយសោះ នោះឪពុកម្តាយនឹងសួរទៅកូនៗថា ជាសេចក្តីស្រលាញ់បែបម៉េច?  អីចឹង សេចក្តីស្រលាញ់ មិនះអាស្រ័យនៅលើ មាត់យើងនិយាយចេញមកឡើយ ទាល់តែយើងធ្វើអ្វីមួយសិន ទើបបញ្ចាកថាយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់់។  កូនៗសុំយើងអង្គុយលេងជាមួយពួកគេ បន្តិចមក ដូច្នេះ វាទាល់តែយើងចំណាយពេលអង្គុយលេងជាមួយពូកគេបានហៅថា នោះជាសេចក្តីស្រលាញ់។ យើងមានឧទាហរណ៍ច្រើនទាក់ទងសេចក្តីស្រលាញ់ ដូចជា ម្តាយបង្ខំកូន រៀន បង្ខំកូនញាំបាយ គេង ដើម្បីការពារកូនកុំឲ្យកូនឈឺ ទាំងនេះជាទំនាក់ទំនងនៃសេចក្តីស្រលាញ់រវាង ម្តាយ និង​កូន ដែលស្តែងចេញជាសកម្មភាពបែបនេះ។ ពេលយើងស្រលាញ់ ព្រះរាជានី យើងក៍ផាត់ពណ៍ដដែលៗលើរូបនោះ តើយើងអាចដាក់សេចក្តីស្រលាញ់ ដាក់បះដូងលើអ្នកសុំទានបានទេ? មិនអាចទេ ដោយសារយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់លើរាជនី ទាល់តែសេចក្តីស្រលាញ់ចេញពី ខាងក្នុង ចេញពី បេះដូង បានយើងអាចធ្វើអ្វីៗបាន។ ទេវតា ប្រទាន សេចក្តីស្រលាញ់ឲ្យយើងគ្រប់ៗគ្នាជាស្រេច អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺគ្រាន់តែ ព្រមទទួលស្គាល់រឿងនេះទៅបានហើយ។ 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរមួយទៀត រឿង ព្រះធម៍ Darshan  ទាក់ទងរឿងនេះ តើយើងមានព្រះធម៍ដោយខ្លួនឯង ឬ មួយ ព្រះគ្រូជាអ្នកប្រទានព្រះធម៍នេះមកឲ្យយើង? ញោម ព្រះធម៍ ប្រែថា ការឲ្យ ការប្រគេន ការផ្តល់ មិនមែនជាការទទួល ការយកទេ ដូចដែលអត្មាបានទូលស្រាប់ថា ម្តាយស្រលាញ់កូនណាស់ ស្រលាញ់ស្លុងលើកូន ទោះជាមានទូរស័ព្ទរោរិ ឬ មានគេហៅគាត់ ក៍គាត់មិនឮដែរ គាត់ស្លុងតែ ជាមួយការមើលថែកូនគាត់ អីចឹងគ្រានោះ ដែលថា ម្តាយមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួន សកម្ម​ភាពហ្នឹង ដែលថា ម្តាយស្រលាញ់កូន មិនមែនការស្រលាញ់ មើកលតាមផ្ទៃមុខទេ មិនមែនការម់ើលលើកែវភ្នែក ដែរ ការស្រលាញ់ ឬ ព្រះធម៍ សំដៅថា លែងខ្វល់ពីខ្លួនឯង ហ៊ានបូជា ដើម្បីអ្វីដែលខ្លួនស្រលាញ់។

  Q & A @ N 5= 00--8:04

 Radha Soami, Baba Ji. So nice to see you again after a long gap. Few years ago, when we met, one of the things you mentioned to me was, to do ... To serve my parent. I’ve noticed over the years that I hardly do any of their seva. It's opposite - they’re doing my seva. And I’m very much dependent on them for my discipline, for my life. Even my meditation I do it, the reason is because they are around. So my concern is that, my fear is, once, if they do pass away before I do, I’m afraid I won’t be able to take care of myself and keep my life in order. First and foremost, this dependency on our parents will always be there. As children, we can never repay them for what they do. And emotionally, we are always dependent for that love which they give us. Because that is what nourishes us. And where seva is concerned, i think sometimes, we take it too literally, you know? Seva doesn’t mean just, sort of, pressing their legs or doing something. It’s the atmosphere that you create around you. Anything that you do where there is no calculation, that becomes seva. You sit with them, share their day, what has been done, what has happened in their lives – that’s all that they want. So, whether physically we are present or we are not present, they’re in another country, now you have the means, so you can talk to them. That’s what is important. Just that they should feel that you are always available to them. Don’t put it into calculation, that they’ve done so much, and I have to do so much. All they want is your love. All they want is what? Your love. Okay. Baba Ji, I have another concern. I’m working in a school as a caretaker for an ADHD special needs student. And sometimes he acts really crazy and I lose my temper. How do I manage it? Sometimes, I try to remember you or Master Ji, but ... You’ve just used the words ‘special needs'. So when you are trying to teach him, or looking after him, if he has special needs, definitely, there’s going to be certain amount of frustration. Because he can’t behave like you. So you have to be more caring and more understanding in that right? Rather than getting annoyed on him. We’ve recognized the fact that he’s a special needs child. There are expectations from school and from parents as well for him to perform. So that’s what keeps me in a difficult bind. No, expectations is ... everybody is going to have big expectations! But you’re answerable to yourself. You should do your best. And the moment that you recognize that he is a special needs, which means he needs more care; he needs more love. Because with his issues, definitely, a certain amount of frustration is going to be there. So, we have to be positive to that.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី អស់រយៈជាយូរហើយដែលខ្ញុំកូណាមិនដែនបានជួបមុខព្រះគ្រូ កាលណោះព្រះគ្រូធ្លាប់ទូលប្រាប់ថាឲ្យខ្ញុំកូណាបំរើឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកាលណោះខ្ញុំកូណាដឹងថា ពិតជាអត់បានបំរើឪពុកម្តាយទេ គឺមានតែឪពុកម្តាយបែរជាបំរ់ើសេវាដល់ខ្ញុំកូណាវិញ គឺកាលណោះ ខ្ញុំកូណារស់នៅ ពឹងពាក់ទាំងស្រុង ពេញមួយជីវិត ពឹងតែលើឪពុកម្តាយ ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗតាមតែឪពុកម្តាយប្រាប់ឲ្យធ្វើ សួម្បីការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណានោះ ក៍ជាគំនិតណែនាំរបស់ពួកគាត់ដែរ។ អ្វីដែលជាការបារម្ភរបស់ខ្ញុំកូណាពេលនេះ គឺថាពេលណាមួយ ដែល លោកឪពុកអ្នកម្តាយស្លាប់ទៅ តើខ្ញុំកូណាពឹងអ្នកណា?បានអ្នកណាម់់លថែខ្ញុំ?បានអ្នកណាប្រៀនប្រដៅខ្ញុំកូណា?  ញោម ជាដំបូង និងជាចំណុចសំខាន់បំផុត គឺថា គុណឪពុកម្តាយមានទំហំធំធេងណាស់ មានគុណជាអនន្ត យើងជាកូន យើងមិនអាច សងគុណគាត់អស់ទេ ជាមនោសញ្ចេតនា យើងនូវតែស្រលាញ់ពួកគាត់ ដោយសារពួកគាត់ជាអ្នក បណ្តុះបណ្តាលយើង ។ គ្រាដែលញោម លើកឡើងអំពីការបំរើព្រះ ជាសេវានោះ អាត្មាមានរឿងត្រូវទូលថា សេវា ការបំរើទេវតានេះ មិនមែនគ្រាន់តែជាការស្មានៗ គ្រាន់តែជាការ ច្របាច់ដៃ ច្របាច់់ជើង ពួកគាត់នោះទេ គឺសំដៅថា បរិយាកាសជុំវិញខ្លួនដែលញោមធ្វើ ក៍ជាសេវា ដែរ គឺជាកិច្ចទាំងឡាយណាដែល ញោមធ្វើ ដោយគ្មានការគណនា គិតលេខបូកដកចែកលេខ គឺជា សេវា។ យើងអង្គុយលេងជាមួយ ពួកគាត់ និយាយលេងជាមួយគាត់ នោះក៍ជា សេវាការបំរើទេវតាដែរ ទាំងនេះជា អ្វីដែលឪពូកម្តាយប្រាថ្នា ចង់បាន។ អីចឹងទេ ទោះបីជាយើងនៅឆ្ងាយគាត់ នៅប្រទេសផ្សេងគ្នាក្តី យើងនូវតែមាន មធ្យោបាយ ដើម្បីបានឆ្ល់ងឆ្លើយជាមួយគាត់ នេះជាកិច្ចការសំខាន់ណាស់ ព្រោះការធ្វើអីចឹង គាត់គិតថា យើងជាកូនៗនៅក្បែរគាត់ជានិច្ច។ ចូរកុំមានការគណនា ព្រោះឪពុកម្តាយប្រឹងប្រែងច្រើនណាស់ ដើម្បីឲ្យតែកូនៗស្រលាញ់គាត់។

កូណាព្រះគ្រូ ពេលនេះខ្ញុំកូណានៅមានរឿងមួយទៀត គឺថា ខ្ញុំកូណាបំរើការនៅ សាលារៀនមួយ ដែលខ្ញុំកូណាទទួលបន្ទុកថែទាំកូនសិស្ស ឆ្លើយតប បំពេញតម្រូវការជាពិសេសសម្រាប់កូនសិស្ស ពេលខ្លះកូនសិស្សទាំងនោះ ធ្វើទង្វើរមិនគប្បីដាក់ខ្ញុំកូណាទេ ដល់ថ្នាក់ទ្រាំសឹងមិនបាន តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណាទៅ? ត្រូវគិតផ្ចង់អារម្មណ៍ដល់ព្រះគ្រូ?ឬ ធ្វើម៉េច? ។ អម្បាញមិញនេះ ញោមទើបតែបានប្រើពាក្យថា តម្រូវការពិសេស ដូច្នេះ ញោមដឹងស្រាប់ហើយថា កូនសិស្សទាំងនេះ មានតម្រូវការពិសេស មួយ ដែលពួកគេមិនអាច មានឬកពារធម្មតាដូចជា ញោមទេ គឺញោមត្រូវតែយល់ ដឹងពី តម្រូវការពិសេស របស់ពួកគេ ជាជាងការច្រឡោតខឹង ការរំខានដល់ពួកគេ ញោម ត្រូវតែផ្តល់តម្រូវការជាពិសេសដល់ ពួកគេវិញ ជាធម្មតា គឺមានការរំពឹងទុក Expectation ពិខាងសាលារៀន ពីខាងឪពុកម្តាយសិស្ស និង ពី កូនសិស្សផ្ទាល់ទៀត ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែច្បាសក្នុងចិត្ត ត្រូវតែសម្របសម្រួល។ មនុស្សម្នាក់សុទ្ធតែមាន ការរំពឹងទុក ការចង់បានដ៍ធំមួយចំនួន ញោមត្រូវតែឆក្លើយតបតាមសំណូមពរនេះ ញោមត្រូវតែបំពេញកិច្ចឲ្យល្អ អស់ពីចិត្ត កាលណាញោមដឹងពីតម្រូវការពិសេសរបស់សិស្ស គឺញោមដឹងថា ពួកគេត្រូវការការថែទាំងជាពិសេសកាន់តែច្រើន ត្រូវការសេចក្តីស្រលាញ់កាន់តែច្រើន បើការរំពឹងទុកច្រើន នោះការខកចិត្ត frustration ក៍មានទំហំធំដែរ ដូច្នេះ ញោមត្រូវតែ មានចិត្តវិជ្ជមានគិតរឿងល្អៗ។

  Q & A @ N 6= 00--11:43

 There are three parts to my question. The first one is regarding about the inner form of the Master. Is it necessary that the inner form of the Master has to be that same person who has initiated me? Or can it be anybody whom I wish to see, as the inner form of the Master? Like I just explained, He is formless, okay? Because of our lack of the inner planes, we tend to give everything a form. Now, you look at the cloud - cloud has no form. But depending upon the impressions you have on your mind, somebody will say it looks like a house, somebody says it looks like a plane, somebody will say it looks like something else. Now, the cloud has no form, but we are giving it a form depending on the impressions of our mind. So even when inner darshan is concerned, that association makes ... it give you a form. If you’ve seen Maharaj Ji’s pictorial album, on the last page, what has He written? “The formless" That you should have the ability to graduate from the form to the formless. 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរ ទាក់ទងរឿងព្រលឹងព្រះគ្រូ មាន ៣ ផ្នែក គឺថា តើព្រលឹងនោះចេញពីខាងក្នុងព្រះគ្រូមក? ឬ ព្រលឹងហ្នឹងចេញពី អ្នកដែលមកបំបួសខ្ញុំកូណា? ឬ ថាព្រលឹងនោះចេញមកពី មនុស្សដែលខ្ញុំកូណាស្រម៉ៃស្រលាញ់ចង់ឃើញទេ? ញោម រឿងហ្នឹងដូចអាត្មាបានទូលរួចថា ព្រះ ឬ ទេវតា គឺ អត់មានរូបរាងទេ អរូបិយ។ ដោយសារយើងអត់មាន ឋានខាងក្នុង ឬហៅថា ឋានទេវតា អីចឹងយើងនាំគ្នាខ្ចីរូបរាង ឬ ផ្តល់រូបរាងណាមួយ បញ្ជាក់ថានោះជា ព្រះជាទេវតា។ ញោមអាច សម្លឹងមើលរូបពពក ដែល ពពកគ្មានរូបរាងឡើយ តែវាអាស្រ័យលើចិត្ត អារម្មណ៍យើងដាក់លើពពកនោះ ខ្លះគេថា ពពកមានរាងដូចជា ផ្ទះ ខ្លះថាពពកមានរាងដូចជា យន្តហោះ ខ្លះថាមានរាងដូចនេះ ឬ ដូចនោះ គឺអាស្រ័យតាមចិត្តពួកគេថា។ នេះឃើញថាពពកគ្មានរូបរាងទេ តែយើងដាក់រូបរាងឲ្យពពក សូម្បី រូបរាងព្រះធម៍ ឬ សេចក្តីស្រលាញ់ក៍យើងដាក់ឲ្យដែរ បើមាននណាម្នាក់បានឃើញ អាល់ប៊ុមរូបថត ព្រះគ្រូ មហារាជាទេ នៅទំព័រចុងក្រោយ ព្រះគ្រូសរសេរថា " គ្មានរូបរាង ឬ អរូបិយ៍ The formess  នេះជា លទ្ធភាពមួយដែល យើងអាច កែប្រែក្លាយអ្វីដែលមានរូប ទៅជាអ្វីដែលគ្មានរូប ។

  Q & A @ N 7= 00--13:05

Radha Soami, Baba Ji. Thank you for this opportunity. Baba Ji, I have a question, that is, while being on the path - initiated by you about 25 years, Baba Ji, I was listening to satsang that pointed to non-duality or is like a pointer to the One. And while listening, without knowing that it would change my whole life or belief system, the self recognized itself. And it was realized with time, while abiding in that presence that, that was a second, a split second of no mind, or no identification. And there’s a knowing that if I come back, to do bhajan simran, it’s like going backwards after the recognition. I also understand, that there’s a knowing that He is here and now. As in simran, somebody sitting and focusing, doing simran is subject object. But when one is realized, do I continue on bhajan simran? Bhajan simran we still have to do. This duality is created because of the physical. So as long as we are focused on the physical, we see everybody as distinct, as separate. But when we go into the spiritual realm, we have gone beyond the physical. In the spiritual, there is only One. So today, because of the physical, we are thinking that we are separated.

 That’s why I said, spirituality is a realization, you know? So as the consciousness rises … What is the ray of light? What identity does it have as opposed to the sun? So the identity of the ray of light is based on the sun. It’s just a projection. So we are projections of that One. And what we are seeking is, to go beyond the physical - into the spiritual, which is the unlimited, to get that realization. Once the drop merges into the ocean, it becomes the ocean. This what you said, - ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' - In the Vedic thing it’s called ‘janana’ (to know). It’s an 'avastha' - it’s a stage : to know. Today we don’t know. For us, reality today is what we are seeing. The rest is only a concept for us. We’ve heard it in satsang, We’ve probably read it in our scriptures. But we haven’t realized that. Once you’ve realized that, that you are not the physical … The physical is eventually going to be left behind. So until we don’t realize the spiritual aspect - which is the soul ... Soul is eternal. The physical will come and go. When we go beyond the physical and identify ourselves with the soul, we will be go beyond duality. You just need to realize. And for that realization, you need a focus. And to get that focus, you need your meditation. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះឪកាសមួយនេះ ខ្ញុំមានសំណួរ ពេលខ្ញុំកូណាកំពុងដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ គឺខ្ញុំកូណាបានបួស ២៥ ឆ្នាំមកហើយ ខ្ញុំកូណា បានស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដែលទេសនារឿង គ្មានទ្វីកភាគ non-duality ឬគ្មានការសងទៅវិញទៅមក គឺដូចជា ព្រះ ឬ ទេវតាអីចឹង។ ក្រោយពេលស្តាប់រួច ដោយមិនបានយល់ដឹងផងនោះ នាំឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរពេញមួយជីវិត សូម្បីតែជំនឿ ក៍មានការប្រែប្រួលផ្លាស់ប្តូរដែរ គឺផ្លាស់ប្តូរគ្រប់យ៉ាង់ ដំបូងដឹងខ្លួនឯងជានណា ក្រោយមក លែងស្គាល់ខ្លួនឯងជានណា? វិលចុះឡើងៗទៅមកៗ ដូចជាការតាំងសមាធិ ដំបូងចាប់ផ្តើមពីការប្រមូលផ្ចង់អារម្មណ៍ ស្មឹង និង ស្មាត បន្ទាប់ត្រឡប់សារឡើងវិញដដែលៗ ព្រះគ្រូ ពេលដែលខ្ញុំកូណា ឈានដល់កម្រិតស្មឹងស្មាតដឹងខ្លួនជានណាហើយ ចាំបាច់អីខ្ញុំកូណាត្រូវត្រឡប់មក ផ្ចង់អារម្មណ៍ម្តងទៀតធ្វើអ្វី ? ញោម ៗ ត្រូវតែ បន្តធ្វើទាំង ការស្មឹង និង ស្មាតគិតឡើងចុះៗ ការដែលធ្វើចុះឡើងៗ ទៅមកៗ បែបនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយជាមនុស្ស ដល់ព់េលយើងសមាធិលើរូបកាយជាមនុស្ស​ នេះ យើងឃើញភាពខុសគ្នាចេញឡើងមក យើងឃើញការខុសគ្នានេះ នាំយើងឡើងដល់ឋានទេវតា បានន័យថាយើងទៅឆ្ងាយផុតពី ឋានមនុស្សលោកជាឋានរូបិយ៍។ នៅឋានទេវតា គឺមានតែ ទេវតាមួយអង្គ ​The One នេះឯង សព្វថ្ងៃនេះ ដោយសារយើងមានរូបកាយ អីចឹងយើងគិតថា យើងជាមួយទេវតា បែកគ្នាដាច់ស្រឡៈ។ 

អីចឹងបានជាអាត្មាភាពទូលថា ព្រះធម៍ គឺជាការទទួលស្គាល់ដឹងថាខ្លួនទេវតា អីចឹងកាលណា យើងមានសតិ ឡើងចេញមក នោះយើងមាន ភ្លើងជាពន្លឺ ជាកាំរស្មី តើកាំរស្មីនោះប្រឆាំងជាមួយ ព្រះអាទិត្យ ទេ? ដូច្នេះ ការកំណត់ថា នេះជាកាំរស្មី ដោយសំអាងយោងទៅលើ ព្រះអាទិត្យ។ កាំរស្មី ជាចំណោលនៃ ព្រះអាទិត្យ ហើយមនុស្សលោកយើងគឺជាចំណោលពន្លឺនៃ ទេវតា អ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ គឺត្រូវទៅឲ្យឆ្ងាយផុត ពីឋានរូបិយឬឋានកណ្តាល ដល់ឋានទេវតា​គឺជាឋានដែលគ្មានព្រំដែន ទាល់តែបានដល់ឋាននេះ ទើបយើងឈានដល់ការត្រាស់ដឹងថាខ្លួនទេវតា។ ពេលណាដំណក់ទឹក ធ្លាក់រំលាយចូលក្នុងមហាសារគរ ពេលនោះ ដំណក់ទឹកក្លាយជាមហាសាគរ ចំណុចនេះ ដែលគេហៅថា ចំណុចត្រាស់ដឹង ឬថាចំណុច ពុទ្ធិញាណ ‘understanding’ or this ‘divine knowledge' ដែលក្នុងព្រះគម្ពីរវេទ គេហៅថា ចេតនា ឬ ការដឹង ត្រាស់ ខ្លះគេថាជាដំណាក់កាល អវតា ជាដំណាក់កាលត្រាស់ដឹង។ សម្រាប់យើងជាមនុស្សលោក យើងគ្រាន់តែបានឃើញ ផ្សេងក្រៅពីហ្នឹង គ្រាន់តែជា អារម្មណ៍របស់មនុស្សលោក ដោយសារយើងបាន ឮសូរគេនិយាយក្នុងកម្មវិធីធម៍ទេសនា ឬ បានអានក្នុងគម្ពីរធម៍ផ្សេងៗ តែយើងមិនទាន់ឈានដល់កម្រិតមួយដែលមាន ញាណ ដឹងឡើយ  បើសិននណាម្នាក់ឈានដល់កម្រិត ត្រាស់ញាណ អីចឹងគាត់នោះ លែងជា បុគ្គលរូបិយ៍។ ព្រលឹងមនុស្សគឺ អនន្ត បើគេមានរូប គេនៅតែមិនមែន អានន្ត កាលណាមានរូបកាយ ត្រូវតែវិលទៅវិលមក ចំណែក ព្រលឹងធាតុអនន្តគឺ ផ្ទុយពីនេះ កាលណាព្រលឹងយើងឈានដល់ កម្រិតទេវតា គឺយើងលែងមាន កម្រិតទ្វីកភាព ទៅមកៗ។ យើងត្រូវតែមានការត្រាស់ដឹង ដើម្បីត្រាស់ដឹងបាន ត្រូវតែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ដើម្បីផ្ចង់អារម្មណ៍បាន ត្រូវតែធ្វើ សមាធិ។

  Q & A @ N 8= 00--16:52

Radha Soami, Baba Ji. I wanted to ask you that, right now, I'm researching about different religions and I am trying to learn about the Supreme Being. I want to know that, why we all are always attracted to the powers of Him, not teachings of Him? I agree with you. You see, because we want the easy way out! For us it's very easy, somebody is sitting in front of you, you bow to him and you praise him, and do all sorts of things. If somebody is the master, is he the master because of his physical or because of the teachings? Teachings. So the teachings have to be supreme. And if all of us were to focus on the teachings, there would be no divisions of religion or caste or anything. These walls have been created by us. The Lord never created religions. He created human beings. Human beings came here and when these mystics came amongst us, whilst they were there, we were okay. When they left us, there was a fear that people might misuse the teachings or interpret them in a different manner, so we made these walls. And by making these walls, we've kept, we think that we can sort of you know, imprison the Lord within those four walls. Bani says: “For the four castes, there is one common spiritual message.” His message is for the entire world, not only for a particular sect. But isn't that what we do? Till the people, the mystics are here, we are okay. The moment they leave, we create these walls around them.

ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្រាវជ្រាវភាពខុសគ្នារវាងសាសនាផ្សេងៗ និង កំពុងតែសិក្សារៀនសូត្រអំពី ព្រះបរមគ្រូ ខ្ញុំកូណាឆ្ងលណាស់ថាម៉េចបានជា យើងទាំងអស់គ្នា លង់ ជាមួយ ព្រះរាជថាមពលទេវតា ឬ ព្រះដ៍ឧត្តមអីចឹង? ម៉េចមិនលង់ជាមួយ មេរៀន ឬ ធមទេសនារបស់ព្រះសោះ?  ញោម អាត្មាភាពយល់ស្របជាមួយទស្សនរបស់ញោម រឿងនេះ ដោយសារមនុស្សលោកសព្វថ្ងៃចង់បានផ្លូវកាត់ រហ័សលឿន ! ស្រួលៗ យើងសព្វថ្ងៃស្រួលពេល គ្រាន់តែមានអ្នកណាម្នាក់អង្គុយមុខយើង យើងនាំគ្នា អោនក្បាលក្រាបថ្វាយបង្គំភ្លាម និងធ្វើរឿងគ្រប់យ៉ាងដើម្បី អ្នកនោះ បើសិនជានណាម្នាក់ជា ព្រះគ្រូ តើគាត់ក្លាយជាព្រះគ្រូ ដោយសារតែរូបកាយគាត់ ឬ ដោយសារតែ ការទេសនាបង្រៀនរបស់គាត់?  ដូច្នេះ ធម៍ទេសនា ត្រូវតែ លេខ ១ នៅលើគេ ខ្ពង់ខ្ពស់ជាងគេបង្អស់  ដូចគ្នានេះដែរ បើសិនជាយើង ផ្ចង់អារម្មណ៍គិតពី ធម៍ទេសនាបង្រៀន យើងមិនត្រូវ មានការបែងចែករវាងសាសនាផ្សេងៗទេ ដោយសារជញ្ញាំងសាសនា ឬ ជញ្ជាំងវណ្ណះទាំងនោះគឺយើងជា អ្នកបង្កើតឡើងមក ។ព្រះ ឬ ទេវតា អត់មានបង្កើតសាសនាឡើងមកទេ ទេវតាបង្កើតមនុស្សលោក ។ មនសុ្សលោកចូលដល់ ក៍មានព្រះគ្រូបាចារ្យចូលមកដល់ចំណោមមនុស្សលោកដែរ ពួកយើងរីករាយ សប្បាយណាស់ ពេល គ្រូបាចារ្យនោះស្លាប់ទៅ យើងនាំគ្នាយំ ទួញសោក ស្តាយស្រណោះ ខ្លាចថា ក្រែង មានគេផ្សេងចូលមក បកស្រាយ ទេសនាបង្រៀនខុសពីគ្រូមុន ឬ បកស្រាយខុសពីមុនៗ អីចឹង ជញ្ជាំងទាំងនេះ គឺយើងជាអ្នកដាក់ចុះមក ដោយសារតែមាន ជញ្ជាំងនេះ ទេវតា ឬ ព្រះត្រូវបានជាប់ឃុំ ក្នុងជញ្ជាំងទាំង ៤ ជ្រុងនោះ ដួចដែលព្រះគ្រូ បានី ទូលថា " វណ្ណះទាំង ៤ នេះ មានព្រះធម៍តែមួយដូចគ្នា " សាររបស់ព្រះគ្រូ បានី គឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល មិនសម្រាប់តែនិកាយសាសនាណាមួយឡើយ តែសួរថា យើងមានបានធ្វើតាមហ្នឹងអត់? គឺយើងនៅតែគិតថា គ្រូបាចារ្យហ្នឹងយើងពេញចិត្តណាស់ អូខេ ពេលព្រះគ្រូសុគតទៅ យើងលើកជញ្ជាំងទាំង ៤ មកបាំងភ្លាម។

  Q & A @ N 9= 00--18:39

 Radha Soami, Baba Ji. My question, Baba Ji, is, now how do you, nowadays the youth don’t really follow the spiritual path. So how can we kind of encourage them or ... to follow the path? Not our path, maybe any spiritual path. They are kind of misleading. I mean it’s … they are all over the … I mean, they are not following any spiritual path. We are to blame. Yeah, that’s because ... We are to blame. Firstly, we have not been ... Yeah, we are not a good example, yes. Firstly, we have not been good examples. And second is that we have become so dependent upon rituals and ceremonies. And until you don’t give them a certain logic, they are very justified in saying, “Why should I do this?” You see, so you have to give them a logical way forward. Rather than just talking about blind faith and making it into a contradiction. That’s right. So if you take it in a logical way, definitely. Sometimes, one has to face the ups and downs of life and get a little bit of a shock. It’s only then that you turn towards spirituality. Because we all need an anchor in our life. So the question is, what and who is going to be your anchor? If you have a weak anchor, then the ship is going to go with the storm. If you have a strong anchor, you can weather any storm. So when we are young, we use different forms of experience – sometimes, we want money to be everything, sometimes positions, sometimes something else, right? So we have to see, we have to come to that level of maturity where we find the right anchor. And when you have the right anchor, then you don’t falter. Yes, as parents you have to be good examples. Thank you so much, Baba Ji, for being here with us today. Thank you so much!

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សព្វថ្ងៃនេះ យុវជន ក្មេងៗ មិនដើរតាមផ្លូវព្រះធម៏សោះ ព្រះគ្រូ តើយើងត្រូវលើកទឹកចិត្តពួកគេបែបណា ដើម្បីពួកគេដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍របស់យើង?ញោម មិនមែនផ្លូវព្រះធម៍របស់យើងទេ គឺផ្លូវព្រះធម៍ណាមួយក៍ដោយ នេះដោយសារពួកគេមានការយល់ខុស បានជាមានការបកស្រាយខុស យើងយុវជនក៍មិនដើរតាមផ្លូវនោះទៅ អ្នកដែលត្រូវបន្ទោស គឺ យើងនេះទេ មិនមែនយុវជនឡ់ើយ ទី ១ គឺ យើងជាមនុស្សចាស់ គ្មានបង្ហាញជាឧទាហរណ៍ណាមួយមួយល្អទេ  ទី ២ ទៀត គឺថា យើងជាមនុស្សចាស់ ពឹងអាស្រ័យខ្លាំងជ្រុលពេកជាមួយ ក្បូន តម្រា គម្ពីរ ពិធីផ្សេងៗ កាលណាយើងជាមនុស្សចាសគ្មាន ហេតុផលបែប ឡូហ្សិកទេ គឺយើងមិនអាចបញ្ចុះបញ្ចូលក្មេងៗឡើយ  គេសួរយើងថា ម៉េចបានជាធ្វើអី៏ចឹង? ត្រូវរកចម្លើយឲ្យ ឡូហ្សិក កុំចេះត្រឹមតែប្រាប់គេធ្វើកិច្ចការណាមួយ ដោយងងឹតងងុល រហូតពេលធ្វើទៅ មិនបានផល ទៅជា ប្រឆាំងប្រទើសទៅវិញ Controversal បើសិនជាយើងលើកអំពី ឡូហ្សិកមកនិយាយ ជាកស្តែងយើងឃើញថា ជីវិតអ្នកខ្លះមានការឡើង ចុះ មានជូរ មានចត់ ជា រស់ជាតិជីវីត ទាល់តែអីចឹងបានមនុស្សគេជឿទៅលើ ផ្លូវព្រះធម៍ ។ ដោយសារជីវិតមនុស្ស ត្រូវការ យុថ្កា មួយសម្រាប់ ជីវិតជាបង្អែក ដូច្នេះ សំណូរអាចថា តើនណាក្លាយជា យុថ្កា នោះទៅ Anchor បើសិនណាជាយើង មាន យុថ្កាមួយដែលខ្សោយ មិនរឹងមាំទេ ពេលនោះ កប៉ាល់រវបស់យើងវានឹងរសាត់ទៅតាមព្យុះសមុទ្រ អីចឹង ប់ើយើងនៅក្មេង យើងប្រើបទពិសោធន៍មួយផ្សេង ជួនកាល ក្មេង ត្រូវការលុយកាក់ ជួនកាលត្រូវការ បុណ្យសក្តិ តួរឬនាទី មែនទេ? ដូច្នេះ យើងត្រូវតែរក យុថ្កាណាមួយ សមស្រប រឹងមាំតាមកាលទេសៈ គឺជាយុថ្កាមួយដែល សមស្រប ត្រឹមត្រូវ កាលណាមាន យុថ្កា រឹងមាំ ត្រឹមត្រូវ យើងមិន រសាត់តាមព្យុះទេ យើងជាឪពុកម្តាយ ត្រូវតែធ្វើជាគំរូល្អដលកូនៗ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណជាអនេកព្រះគ្រូ មានវត្តមានថ្ងៃនេះ សូមអរព្រះគុណ៕

  Q & A @ N 10= 00--20:46

 

Q & A with GSD 113 with CC

  ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ៣១  ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ២២ នាទី) 

  Q & A @ N 1= 00--1:12

  Radha Soami, Baba Ji. It is due to your grace that I am standing here today. Baba Ji, in 2010, my foot was amputated. I couldn’t walk at all after that. It is because you have showered your grace that I’m standing here before you. You see, there is no human being who has never faced pain, nor is there anyone who has received everything they wished for. These joys and sorrows are a part of life. So, we should just live in His will. “Whatever pleases Him, O Nanak, that alone is good.” If we live in His will, He will grant us the strength to be able to fulfill our responsibilities. We don’t have that strength. When a person cannot even look after his own body, what else will he look after? So, if we reach that level and thank Him, if we live in His will, He will automatically shower so much grace that we will be able to fulfill our responsibilities, and also make ourselves worthy of Him. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ដោយសារមាន ព្រះសណ្តោសប្រណី ពីព្រះគ្រូ បានជាខ្ញុំកូណាបានឈ ចំពោះមុខព្រះគ្រូថ្ងៃនេះ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី កាលឆ្នាំ ២០១០ ខ្ញុំកូណា ពិការជើង ខ្ញុំកូណាមិនអាចដើរបានឡើយ ដោយសារមាន ព្រះមេត្តាពី ព្រះគ្រូខ្ញុំអាចឈបានឡើងវិញ។ ញោម ឃើញទេ ជាមនុស្ស គឺ មិនអាច គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដែលគ្មានការឈឺចាប់ឡើយ ក៍គ្មានមនុស្សណាម្នាក់ បានសម្រេចតាមក្តីប្រាថ្នា គ្រប់យ៉ាង ឬ ១០០% ដែរ។ ការព្រួយ បារម្ភ ភាពរីករាយទាំងនេះ គឺជាផ្នែកមួយនៃជីវិតមនុស្សលោក។ ដូច្នេះ យើងជាមនុស្ស គឺមានតែត្រឹមរស់នៅតាម ព្រះរាជបំណងរបស់ទេវតា " ឪទេវតាអើយ អរគុណទេវតាណាស់ មានតែ ទេវតា មួយអង្គគត់ដែលល្អជាមួយខ្ញុំកូណា " បើកាលណាយើងរស់នៅតាមព្រះរាជបំណង ទេវតា នោះយើងនឹងមានកម្លាំងពលំ  បំពេញកិច្ចការ បំពេញរាល់ការទទួលខុសត្រូវនានា។ បើយើងគ្មានកម្លាំងកំហែងផង នោះសូម្បីតែកម្លាំងថែរក្សាសុខភាពខ្លួនឯង ក៍គ្មានដែរ អីចឹងមានអីទៀត ដែលយើងអាចធ្វើបាន?  ដូច្នេះ បើយើងមានកម្លាំង កំហែងហើយ ចួរអរគុណដល់ទេវតា បើយើងរស់តាមបំណងទេវតា អីចឹងទេវតាប្រទានពរ​ជ័យ មេត្តាឲ្យយើងអាចសម្រេចកិច្ចការនានា ឲ្យយើងមាន ព្រទ្យមានធន គឺដោយសារ អង្គទេវតានេះ។

Q & A @ N 2= 00--1:12

Baba Ji, you know everything about my life; you know what I went through. Despite that, my parents want me to think about getting married again. You know, if someone in the Air Force has an accident while flying a plane, they immediately make him go fly another plane so that fear doesn’t set in. Now, there will be many ups and downs in life. But if we get scared every time we go through difficulties, we will not be able to live our life. Parents only want what’s best for you. Baba Ji, I don’t have confidence in myself. Please tell me what to do, and I’ll do exactly as you say. I’ll do whatever you think is best. For me, everyone is good – how can I say anyone is bad? Everyone is good. The only thing is, when the Lord places two people together, each one has a different way of thinking. That’s why we start to complain about each other. So I cannot judge anyone. You are the one who has to bear the consequences, so you need to see what’s right for you. But definitely pay attention to what your parents tell you, because it becomes very difficult to spend one’s life alone.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូស្គាល់ដឹងគ្រប់យ៉ាងក្នុងឆាកជីវីតខ្ញុំកូណា ព្រះគ្រូក៍ដឹងថា ខ្ញុំកូណារស់តាមព្រះធម៍ តាមដំណើរ តែ ឪពុកម្តាយខ្ញុំកូណាកំពុងតែសុំឲ្យខ្ញុំកូណាគិតគូ ពិចារណារៀបការម្តងទៀត។ ព្រះគ្រូ លោកជ្រាបច្បាស់ រឿងហ្នឹង បើទ័ពអាកាសណាម្នាក់ មានគ្រោះថ្នាក់ដោយសារ ធ្លាក់យន្តហោះ នោះ គេតម្រូវឲ្យទ័ពអាកាសនោះ បើយន្តហោះថ្មីមួយទៀត ភ្លាមៗតែម្តង មិនរង់ចាំយូរឡើយ។ ឥលូវនេះ ឆាកជីវិតខ្ញុំកូណាមានឡើង មានចុះច្រើនណាស់ តែបើសិនជាយើងខ្លាចគ្រប់តែរឿងអីចឹង ជីវិតយើងកាន់តែពិបាកថែមទៀត ដូច្នេះ សូមព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាផង។ ញោម ឪពុកម្តាយ ចង់ឲ្យយើងបាន ល្អ តែ​ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសព្វថ្ងៃនេះ លែងទុកចិត្តខ្លួនឯង តែម្តង ដូច្នេះសូមព្រះគ្រូមេត្តាជួយខ្ញុំកូណាផង អ្វីក៍ដោយ បែបណាក្តីឲ្យតែព្រះគ្រូទូលមក ខ្ញុំកូណានឹងធ្វើតាមព្រះគ្រូជានិច្ចគ្រប់រឿង។ ញោម ស្រី មនុស្សទាំងអស់គ្នា សុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ តើឪ្យខ្ញំកូណាថាពួកគេជាមនុស្សមិនល្អមីចទៅ? គ្រប់គ្នាសុទ្ធតែជាមនុស្សល្អ ជាបញ្ហាស្ថិតត្រង់ថា កាលណាទេវតា រៀបចំទុកដាក់មនុស្ស ២ នាក់រស់នៅជាមួយគ្នា គឺ ពួកគេមានការគិតឃើញខុសៗគ្នា ដូច្នេះបានជាយើងចាប់ផ្តើមស្តីបន្ទោសគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះ អាត្មាភាពមិនអាច វាយតម្លៃ កាត់ក្តីនណាម្នាក់បានឡើយ ញោមស្រីជាមនុស្សម្នាក់ដែល នៅចាំទទួល លទ្ធផលផ្សេងដោយផ្ទាល់ខ្លួនឯង ដូច្នេះ គឺញោមស្រីត្រូវតែ រកមើលថា មួយណាដែលត្រូវ សម ជាមួយ ញោមស្រី តែដាច់ខាតត្រូវតែយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយ ដំបូលន្មានឪពុកម្តាយញោមស្រី ដោយសារញោម ស្រីមិនអាចរស់នៅ ពេញមួយឆាកជីវិត ដោយ ឯការម្នាក់ឯងបានឡើយ ។

Q & A @ N 3= 00--2:49

 Baba Ji, my question is: When we burn wood in the langar, if there are termites in the wood … Pardon? When the wood has termites. When we burn wood that has termites in it ... Then who has to pay for that karma – he person who burns the wood, or the person who eats the food cooked on it? Everyone! Everyone takes on karma? Yes. Look, even the breath that you take creates karma, because there are microscopic organisms living in the air that we don’t even see. So, everything creates karma. But certain karmas can be settled through our good conduct and our seva, while there are other types of karma for which we may have to come back. So don’t do anything wrong intentionally. But if someone says, “I have mice in my house! If I trap them and throw them out, will I take on karma or not?” But out of compassion, if you ignore the mice and later fall sick because of them, you’re the one who will suffer, right? 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណា​គឺថា ពេលយើង យកអុស ទៅដុតនៅ ផ្ទះបាយក្នុងវត្ត ដែលក្នុង អុសនោះមានសត្វល្អិតនៅក្នុងហ្នឹង..ញោមថាម៉េច? សុំម្តងទៀត ព្រះគ្រូ គឺនៅក្នុង ឈឺអុស មានសត្វល្អិតកំពុងរស់នៅ យើងយកអុសនោះទៅដុតធ្វើបាយ សម្លរ​ ដាំទឹក តើអ្នកណានឹងទទួលកម្មារ ឬ កម្មពារទាំងនេះ តើជាអ្នកយកអុសទៅដុត ឬ មួយ អ្នកហូបបាយទឹក សម្លរទាំងនេះ? ញោម គឺ គ្រប់ៗគ្នា ! ហ៉ាក ព្រះគ្រូ ម៉េចទៅជាអីចឹងវិញ? ញោម ​គឺដោយសារ អីចេះ សូម្បីខ្យល់យើងដកដង្ហើមមក ក័មាន អតិសុខុមប្រាណ សត្វតូចៗមើលនឹងភ្នែកមិនឃើញមានក្នុងខ្យល់ នាំឲ្យយើងមានបាបកម្មដែរ គឺគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមាន កម្មា តែ កម្មាមួយចំនួន ត្រូវបាន សាបរលាប ឬ ថយ ដោយសារយើងរស់នៅបែប មានសីល សមាជីវោ ប្រព្រឹត្តិល្អ  និងការ បំរើព្រះធម៍ (សេវា) តែក៍មាន​កម្មាខ្លះទៀតដែលយើងត្រូវ មកចាប់ជាតិជាថ្មីមកលាងជម្រះផងដែរ។ ដូច្នេះ ចូរញោម កុំប្រព្រឹត្តិអ្វីខុសដោយ ចេតនា don't do anaythings wrong intentionally . ព្រះគ្រូ ចុះបើនៅក្នុងផ្ទះសុខៗ មានឮ គេស្រែកថា កណ្តុរ ៗៗៗ យើងស្ទះវឹងទៅវ៉ៃសម្លាប់កណ្តុរ បោះចេញក្រៅផ្ទះភ្លាម អាហ្នឹងមានកម្មាដែរឬអត់ទេ? ញោម រឿងហ្នឹង វាហូសពីក្តីមេត្តា ឬ ថា មេត្តាមិនបាន ដោយសារ ថា បើសិនជាទុកកណ្តុរនៅក្នងផ្ទះហ្នឹង ថ្ងៃណាមួយ ញោមធ្លាក់ខ្លួនឈឺដោយសារមេរោគចេញពី កណ្តុរ អីចឹងគឺញោមជាអ្នកទទួលការឈឺចាប់ តើមែនឬអត់? ។

Q & A @ N 4= 00--3:03

Baba Ji, should we celebrate festivals like Diwali, Dussehra, Holi, etc.? You’re most welcome to do so! What difference does it make? But you see, there’s a reason behind each of these festivals. We celebrate and have fun, and we call it a festival. But we should also remember the reason behind it, right? Now, why do we celebrate Diwali? The Sikhs have a different association with Diwali. At that time, Guru Sahib had returned home. Hindus have a different association with it – Lord Ram had returned home. Right? So, if you celebrate it while keeping that reason in mind, then it would be worthwhile. But instead, if we think, “I’m going to celebrate Diwali by gambling!” and so on – that isn’t the purpose, right? Baba Ji, my second question is about the parshad that is given out after satsang. Should we make it a habit to eat it every day? That’s up to you, whether you want to eat it or not. Okay. 

ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងគួរតែរៀបចំបុណ្យផ្សេងៗដូចជា បុណ្យចូលឆ្នាំហិណ្ឌូ បុណ្យវិសាខបូជាហិណ្ឌូ បុណ្យភ្នំហិណ្ឌូដែរឬទេ? ញោម អាចធ្វើបានជាការល្អណាស់ មិនជាការខុសទាស់អ្វីឡើយ តែដូចជា ញោមបានដឹងថា​បុណ្យទាំងនេះ សុទ្ធតែមានគោលបំណងលាក់បាំងនៅពីខាងក្រោយៗ។ កាលណាយើងរៀបចំនីមួយៗ គឺយើងបានសប្បាយ អីចឹងយើងនាំគ្នាហៅថា បុណ្យសប្បាយ តែជាមួយគ្នានេះដែរ យើងគួរតែ នឹកឃើញផងអំពី គោលបំណងនៃការប្រារម្ភពិធីបុណ្យ ឧ ដូចជាថា ម៉េចបានជាយើងធ្វើបុណ្យចូលឆ្នាំថ្មីហិណ្ឌូ? ក្នុងសាសនាសិក្ខា គឺមានទំនាក់ជាប្រពៃណីខុសគ្នាជាមួយ ព្រះទែវលី ដែលកាលពោះ ព្រះគ្រូ គូរូ សាហ្សីបត្រឡប់មក ផ្ទះវិញ ចំណែកសាសនាហិណ្ឌូ គេមានរឿងខុសហ្នឹង គឺ ព្រះរាមត្រឡប់មកកាន់ ព្រះនគរ ឬ ព្រះរាជវាំង្គឡើងវិញ តែមែនទេ? ដូច្នេះពេលណាយើងរៀបចំពិធីបុណ្យទាន យើងត្រូវដឹងអំពី ហេតុផលគោលបំណងនៃបុណ្យនោះ ធ្វើបែបនេះជា ជាមគ្គផលប្រពៃណាស់។ តែបើសិនជាយើងគិតថា អូ រៀបចំបុណ្យចូលឆ្នាំដើម្បីសប្បាយលេងល្បែង អីចឹងឯណាទៅជាគោលបំណងពិតនៃពិធីបុណ្យពី​ដើម? ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថា ពេលបុណ្យបច្ច័យបួនក្រោយពេលស្តាប់ធម៍ទេសនាចប់វាមានន័យថាម៉េច តើយើងធ្វើបុណ្យហ្នឹងដើម្បីយើងនាំគ្នា ហូបចុងរាល់ៗថ្ងៃឬយ៉ាងណា? ញោម នេះវាអាស្រ័យលើញោមទេ បើញោមចង់ហូបចុកក៍តាមចិត្តចុះ កូណាព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 5= 00--5:18

Baba Ji, after initiation, if someone intentionally breaks the vows of Sant Mat, can they ever make progress in meditation again? Look, life has been given to us to learn. If we learn, if we realize that we’ve made a mistake and we try and rectify it, the Lord will definitely shower His grace. But human beings have made it a sort of habit … Now, a little child makes a mistake. He goes to his mother and asks for forgiveness. His mother says, “It’s okay, but don’t do it again.” He makes the mistake again and asks her for forgiveness again. His mother will say, “Don’t make it a habit!” But then he makes the mistake again, and goes to her again! She’ll say, “Unless I pull your ear, you won’t learn!” So, problems arise when people don’t learn. Why is history taught to us? So that we learn from the past. And if we don’t learn, then we’re the ones who will have to bear the burden, right? The Lord has created a law of Nature. When we break that law … If someone breaks this law, he will have to bear that burden – no one else will bear it for him. So why would I take a step that will increase my burden? The Lord has given me the sense of discrimination. I should at least use that discrimination, right? Baba Ji, my second question is: I worry so much about my children’s future, which interferes with my meditation. What should I do, Baba Ji? Look, parents have a relationship with their children, and with that comes a certain responsibility. But you cannot live your child’s life for him. What typically happens is that if the parents wanted to achieve something in their life but were unable to, they try to fulfill that desire through their children. This isn’t right, because your strengths and weaknesses are very different from those of your child. So, parents have the responsibility to do as much as they can for their child. They should create an atmosphere so that the child can stand on his own feet and become capable of thinking for himself. But don’t try and live his life for him because he may not have the same strengths as you. You should just support him. Okay. Please bless me with the strength to meditate, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូបាបាជី បើក្រោយពីបានបួសរួច យើងបែរជាបំពាន មិនប្រតិបត្តិតាម ព្រះសុទ្ធមាគ៍ាទេ សួរថា តើពេលតាំងសមាធិ យើងមានការរីកចម្រើនដែរឬអត់? ញោម រឿងនេះ គឺថា ទេវតាប្រទានជីវិតមនុស្សមកដើម្បីរៀនសូត្រ ។ បើសិនណាជាយើងចេះរៀនសូត្រ អីចឹងពេលណាមានកំហុស ធ្វើកិច្ចការណាមួយខុស យើងកែប្រែឲ្យត្រូវឡើងវិញ អីចឹង ពេលនោះគឺ ទេវតា ទ្រង់ប្រទាន ពរជ័យ ព្រះមេត្តាដល់យើង។  តែមនុស្សយើងមាន បញ្ហាត្រង់ធ្វើកិច្ចការអ្វីៗ គឺតាមទំលាប់ ដូចជា ក្មេង កាលណាធ្វើអ្វីខុស វាទៅសុំទោសម្តាយវា សុំការអាណិត សណ្តោសពី ម្តាយ ឯម្តាយ តបថា អូខេ មិនអីទេ តែលើកក្រោយ កុំមានការខុសម្តងទៀត តែថ្ងៃក្រោយមក គឺក្មេងប្រព្រឹត្តិខុសដដែល រួចទៅជួបម្តាយ ម្តាយនិយាយដដែល ក្មេងវានៅតែធ្វើខុសដដែលជាដដែល ពេលនោះ ម្តាយក៍ថា បើមែ មិនញឹង ទាញស្លឹកត្រចៀកឯងទេ ឯងនឹងមិនរាងចាល មិនរៀនសូត្រឡើយ។ ដូច្នេះ គឺថា បញ្ហាកើតឡើងដោយសារមនុស្ស មិនព្រមរៀនសូត្រពីកំហុស ថាម៉េចបានជាមានរឿងបែបហ្នឹងកើតឡើង? គឺមកពីគេមិនរៀនសូត្រកំហុសពី អតីតកាល ពីមុនៗ អីចឹងអ្នកណាដែលមិនព្រមរៀនសូត្រ គឺគេជាអ្នករកទុក្ខទារុណដោយខ្លួនឯង ទេវតា បង្កើតច្បាប់ទេវតាចេញមក ហើយអ្នកណារំលោភច្បាប់ទេវតានេះ អ្នកនោះនឹង រងទុក្ខទោសជាមិនខាន គ្មានអ្នកណាគេមករងទុក្ខជំនួសយើងឡើយ ម៉េចបានជាអ្នករំលោភច្បាប់ទេវតាមានទោស? ដោយសារអ្នកនោះមានពរ ពីទេវតាមានចំណេះដឹងអាចធ្វើការបែងចែកខុសត្រូវ អាក្រក់ល្អ ដែលមុនពេលធ្វើមួយ តម្រូវឲ្យមានការពិចារណា ថ្លឹងថ្លែង តើមែនទេ? ។

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញូំកូណាមានសំណួរទី ២ ទាក់ទងរឿង អនាគតក្មេងៗ មិនដឹងធំឡើងវាយ៉ាងម៉េច បើពួកគេមករំខានការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញុំកូណាយ៉ាងនេះ ? តើខ្ញុំកូណាត្រូវដោះស្រាយបែបណា? ញោម អាចកត់ចំណាបានថា ឪពុកម្តាយ​មានទំនាក់ទំនងជាមួយកូនៗ មានការទទួលខុសត្រូវជាមួយកូនៗ តែ យើងមិនអាចរស់នៅ ដើម្បីបំរើកូនៗទេ តើមានរឿងអ្វីកើតឡើង បើសិនជា យើងជាឪពុកម្តាយ មានបំណង មានប្រាថ្នាមួយ ដើម្បីកូនៗ តែបំណងនោះ មិនបានសម្រេច រួចប្រើប្រាស់ ក្មេងៗដើម្បីសម្រេចគោលបំណងខ្លួនឯង? នេះមិនមែនជាការត្រឹមត្រូវទេ ព្រោះថា ភាពខ្លាំង ភាពខ្សោយរបស់ ពុកម្តាយ ខុសពី ក្មេងៗជាកូន។ដូចនេះ ឪពុកម្តាយមានការទទួលខុសត្រូវខ្លាំង ប្រឹងប្រែងខ្លាំងដើម្បី កូនៗ ធ្វើឲ្យកូនៗមានលទ្ធភាព មានឪកាស ងើបឈដោយខ្លួនវាផ្ទាល់ មានសមត្ថភាពគិតពិចារណារកហេតុផល តែកុំព្យាយាមធ្វើជំនួសកូនៗដោយសារ កូនៗមិនខ្លាំង មិនពូកែដូចយើងជាឪពុកម្តាយ យើងគ្រាន់តែ គាំទ្រកូន។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូប្រទាន កម្លាំងពលំដល់ខ្ញុំកូណាដើម្បីការតាំងសមាធិ។

Q & A @ N 6= 00--7:44

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, as I go about my daily life and activities, there remains this lingering question at the end of the day : What is my real identity? And how can my mind be aware of the truth at all times? It depends on one’s scope. As long as a person’s scope is limited, he keeps trying to establish his own identity. But once he realizes the truth … What identity does a tiny blade of grass have? What identity does a drop have in relation to the ocean? Now, it’s true that in a small family, each person has their individual identity. But as you widen your scope to include your city, there will be many other families like yours. If you widen it further to include your state, there will be even more. So, as we expand our horizons … And this will not happen with just the intellect – it will happen through meditation. Then we come to understand that we are nothing. The world continued before us, and it will continue after we are gone. We have been sent here for a purpose. We think that our families or work cannot function without us. Great souls have come to this world, but even they had to depart. So what identity do we have? 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាមមើលឡើងវិញ កិច្ចការងារប្រចាំថ្ងៃ សកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃខ្លួនឯង ក្នុងឆាកជីវិតនេះ យួរៗទៅ បែរមានមានសំនួរ ឆ្ងល់ គាំង ឆ្លើយខ្លួនឯងមិនរួច មិនដឹងខ្លួនឯងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី? ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាធ្វើម៉េចដើម្បីក្នុងចិត្តយើងដឹងពី សច្ចៈពិតប្រាកដ គ្រប់ពេល គ្រប់វេលា? ។ ញោម រឿងនេះ វាស្រ័យទៅលើ វិសាលភាព ដែលជា Scope ដោយសារ មនុស្សយើងមាន វិសាលភាពតូច ចង្អៀត ដូច្នេះ យើងនាំគ្នាព្យាយាម កំណត់ខ្លួនឯងផ្ទាល់ កំណត់អត្តសញ្ញាណខ្លួនឯង តែ យើងមិនដឹងថា ស្មៅតូចមួយដើម មានប្រភពមកពីណា? មិនដឹងថា ដំណក់ទឹកតូចមួយ មានប្រភពមកពី មហាសាគរសោះឡើយ ។ សូម្បីគ្រូសារតូចមួយ មានសមាជិកគ្រូសារដែលមាន អត្តសញ្ញាណខុសៗគ្នា ចុះបើទំរាំមនុស្សមួយទីក្រុងធំវិញ ប្រាកដជាមានគ្រួសារច្រើនណាស់ និង មានគ្រួសារខ្លះដូចយើងអីចឹងដែរ បើសិនជា ប្រជាជនទូទាំង រដ្ឋ ទូទាំងប្រទេស នោះសមាសភាព អត្តសញ្ញាណ ក៍មានលំនាំបែបហ្នឹង បានន័យថា ជើងមេឃកាន់តែធំទៅៗ ដែលរឿងនេះ មិនមែបញ្ញាអាចយល់បានទេ -វាទាល់តែការតាំងសមាធិ បានគេអាចយល់បាន ។ ពេលនោះ ទើបយើងដឹងថា យើងគ្មានអ្វីទាំងអស់ ឬ ថាតូចតាចណាស់ សកលលោកនេះ មានដំណើរមុនពេលយើងចាប់កំណើត និង សកលលោកនេះនៅតែបន្ត ទោះជា យើងស្លាប់ទៅវិញក្តី ។ ទេវតា បញ្ជូនយើងមកផែនដីនេះ គឺមាន គោលបំណង។ យើងទេ ដែលជាអ្នកគិត ដោយគិតថា គ្រួសារយើង ផែនទីនេះ មិនដំណើរការទេ បើអត់ពីយើងទៅ សូម្បីព្រលឹងទេវតា ក៍ត្រូវបញ្ជូនមកទីនេះដែរ នឹងត្រូវ បញ្ជូនចេញទៅវិញដែរ អីចឹងសួរថា យើងជានណា? មានអត្តសញ្ញាណជាអ្វី ?

Q & A @ N 7= 00--9:15

Baba Ji, at the time of initiation, we are told that when we hear the Sound and see the Light … Can we focus more on the Light? Firstly, it isn’t a question of “when” we hear the Sound – the Sound resounds 24 hours a day. The Light is within you 24 hours a day. Now, if I choose to close my own eyes, what will I be able to see? So, the purpose of meditation is to enter a state of awakening. A state of awakening, meaning that we should realize the truth. When we close our outer eyes … This is why Soami Ji said that - saints tell us the opposite of what the world tells us. The world says, “Open your eyes and see.” Saints say, “Close your eyes and see!” The world says, “Listen with your ears.” Saints say, “Close your ears and listen!” The world says, “Learn to live.” Saints say, “Learn to die!” So, everything is inside us. We simply need to enter that state of awakening. Our attention is scattered outside. As we focus our attention and turn it inwards, all these things will automatically come before us. When we sit in meditation, some people see the Light first, while others hear the Sound first. But that doesn’t come and go; it’s our attention that comes and goes. So simply attach yourself to whatever comes before you; don’t analyze. If you see the Light, just enjoy it. If you hear the sound, enjoy that. Thank you, Baba Ji.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ពេលបំបួស គេណែនាំឲ្យយើងស្តាប់សម្លេងព្រះធម៍ Sound សម្លឹងមើលពន្លឺព្រះធម៍ Light តើយើងអាចផ្ចង់អារម្មណ័ថែមទៀតទៅលើ ពន្លឺព្រះធម៍នោះដែរទេ? ញោម ជាដំបូង នោះ គឺ​មិនមែនជា បញ្ហាថា ពេលណា យើងឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ទេ ដោយសារតែ ព្រះធម៍មានសម្លេងពេញ ២៤ ម៉ោង ឯ ពន្លឺព្រះធម៍ ក៍មាន ២៤ ម៉ោងដូចគ្នាដែរ ។ ពេលនេះ សួរថា បើសិនជា អាត្មាភាពបិទភ្នែកអស់ តើនឹងមើលឃើញអ្វី? ដូច្នេះ គោលបំណងនៃការតាំងសមាធិ​គឺដើម្បីយើងចូលដល់កម្រិតមួយ ដឹងខ្លួន ឬ ទ្រង់ញាណ ដំណាក់កាល ទ្រង់ញាណ ឬ ដឹង មានសតិ គឺការដែលយើងដឹងអំពី ការពិត អំពីសច្ចៈ គឺ យើងដឹង ទោះបីជាយើងបិទភ្នែកអស់ក៍ដោយចុះ។  អីចឹងបានជា ព្រះគ្រូ បាបាជី ទូលថា ព្រះគ្រូ ប្រាប់យើងរឿងផ្ទុយស្រឡៈ ឬ បញ្ច្រាសគ្នារឿងលើផែនដីនេះ ខាង អាណាចក្រគេប្រាប់ថា បើកភ្នែកឡើង អ្នកនឹងឃើញ ចំណែកខាង ពុទ្ធចក្រគេប្រាប់ថា ចូរបិទភ្នែកញោម ញោមនឹងបានឃើញ។ ខាងអាណាចក្រ ប្រាប់ថា បើកត្រចៀកឡើងមក នឹងស្តាប់ឮសួរ ចំណែកខាងពុទ្ធចក្រ ប្រាប់ថា បិទត្រចៀកចុះ នោះ ញោមនឹងស្តាប់ឮសួរ។ ខាងអាណាចក្រប្រាបថា ចូររៀនដើម្បីរស់ ឯខាងពុទ្ធចក្រប្រាប់ថា ចូររៀនដើម្បីស្លាប់ អីចឹងទេ អ្វីៗទាំងអសសណ្ឋិតនៅខាងក្នុងខ្លួនយើង គ្រាន់គ្រាន់តែរៀនវិធីចូលទៅខាងក្នុងខ្លួន ដើម្បីដល់កម្រិតទ្រង់ញាណដឹង​ អារម្មណ៍យើងនៅខាងក្រៅមិនល្អទេ ខ្លាចមុខខ្លាចក្រោយ កាលណាអារម្មណ៍យើងចូលខាងក្នុងខ្លួន ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូល នោះយើងឃើញរឿងគ្រប់យ៉ាងដោយស្វ័យប្រវត្តិ ។ កាលណាយើងអង្គុយតាំងសមាធិ ខ្លះមើលឃើញ ពន្លឺព្រះធម៍ ខ្លះស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ តែរឿងនេះ មិនមែនដូចគ្នា ចេញស្រួលចូលស្រួលទេ គឺត្រូវការ ការផ្ចង់អារម្មណ៍ Pay attention ភ្ជាប់អារម្មណ័នោះជាមួយ រូបភាពណាមួយដែលនៅចំពោះមុខយើង តែកុំវិភាគសោះឡើយ បើឃើញមាន ពន្លឺព្រះធម៍ យើងសប្បាយរីករាយជាមួយពន្លឺព្រះធម៍នោះចុះ បើឮសួរសម្លេងព្រះធម៍ ក៍ចូរសប្បាយជាមួយចុះ។ បាទ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 8= 00--11:12

 Baba Ji, you’ve given me so much, you’ve given me so much. I don’t want anything. Please just dye me in the colour of your love, Baba Ji. Please dye me in your colour. We will get the results of our actions. If someone just gives it to us without our effort, we won’t appreciate it. In the world, if we receive wealth without putting in the effort, we don’t appreciate it, and we end up squandering it away. We appreciate only what comes from our own experience and effort, what we earn with our blood and sweat. Similarly, in meditation, when we put in the effort ... if you take one step, He will take ten. That is when we will appreciate it; that is when we will be able to safeguard it. We keep asking for it, but even if He were to listen to us and grant our wish, if we cannot safeguard it, then the loss will be ours. So, reflect it through your actions. Baba Ji, in the past, I had such intense yearning for you. But as my responsibilities increase, I’m feeling distant from you, Baba Ji. Then I try to hold on to your refuge again, Baba Ji. I only want to be in your refuge, Baba Ji. We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, how can we fulfill them? In fact, when our responsibilities increase, we should do even more meditation. But we do the opposite. When responsibilities fall on us, meditation is the first thing we give up! We cannot fulfill these responsibilities. Unless He showers His grace, we cannot fulfill them. These shoulders do not have the strength to bear these responsibilities. So, we have to meditate because we need it; we are the ones who need it. If we meditate, He will shower His grace, we will get the strength, and then we will be able to fulfill them; otherwise, we won’t. Baba Ji, there is no other Master like you! We could never find another Master like you! You are the one who makes him great or small. He will only be great if you meditate. No one is going to become great just by your words! Reflect it in your transformation – that is where greatness lies. Every family is recognized by how competent the children are. If a child turns out to be incompetent, no one says anything to the child – the blame falls on his father. Someone asked Maharaj Ji about his life. Maharaj Ji said, “My life is my sangat.” So this responsibility falls on you – on how great or small you make me. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរគុណណាស់ គ្រប់យ៉៉ាងដែលព្រះគ្រូប្រទាន ពេលនេះខ្ញុំកូណាគ្មានប្រាថ្នាចង់បានអ្វីទៀតទេ សុំតែព្រះគ្រូជួយឲ្យខ្ញុំកូណាមានសេចក្តីស្រលាញ់ព្រះគ្រូកាន់់តែខ្លាំង។ ញោម យើងទទួលមានផល មកវិញ តាមរយៈអំពើដែលយើងបានសាង បើសិនជាមានគេណាម្នាក់ឲ្យអ្វីមួយមកយើងស្រួលៗ ដោយយើងអត់បានប្រឹងសោះ នោះយើងក៍មិនអរគុណគេដែរ ក្នុងលោកនេះដូចគ្នា បើគេឲ្យអ្វីមកយើងងាយៗស្រួល យើងមិនត្រេកអរទេ យើងមិនដឹងគុណគេទេ យើងមានអំណរតែកិច្ចការអ្វី ដែលយើងបានខិតខំ ​ប្រឹងប្រែង បើយើងចេញដំណើរពី ១ ជំហាន នោះ យើងនឹងដើរដល់ទំហានទី ១០ ជាមិនខានឡើយ ចំណុចហ្នឹងដែលយើងត្រូវការពារ ត្រូវមានអំណរគុណ បើពេលនេះ យើងសុំពីទេវតា ទេវតា ប្រទានឲ្យយើងមែន តាមសំណូមពរ តែយើងមិនចេះការពារ នោះវានឹងបាត់បង់ទៅវិញ ដូចនេះ អ្វីៗទាំងអស់ គឺទាកទងជាមួយទង្វើររបស់យើងផ្ទាល់។ 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពីមុនមក ខ្ញុំកូណានឹងឃើញព្រះគ្រូរហូត ក្រោយមក ខ្ញុំកូណាមានការមមាញឹកជាមួយ ការងារ ជាមួយការទទួលខុសត្រូវច្រើនឡើងៗ កាន់តែឃ្លាតឆ្ងាយពីព្រះគ្រូ ឥលូវនេះ ខ្ញុំកូណាចង់ចូលមកកៀក មកនៅក្នុងជំរុំ បីបាច់ព្រះគ្រូជាថ្មីឡើងវិញ ដោយខ្ញុំកូណាលែងអាចបំពេញកិច្ចការទទួលខុសត្រូវដូចមុនបានឡើយ។ ញោម ញោម មិនអាចបំពេញកិច្ចការនេះបានទេ បើសិនជាទេវតាមិន ថ្វាយពរ ជ័យ ឬ ព្រះមេត្តាធម៍ដល់ញោម ។ តាមការពិតទៅ កាលណាការទទួលខុសត្រូវរបស់ញោមកាន់តែច្រើនឡើងៗ នោះការតាំងសមាធិ ក័ត្រូវតែធ្វើច្រើនឡើងៗដែរ តែ យើងបែរជាប្រព្រឹត្តិផ្ទុយទៅវិញ គឺ ការងារច្រើនឡើងៗ ការតាំងសមាធិតិចទៅៗ។ បើកាលណាការទទួលខុសត្រូវធ្លាក់ចុះ ដូច្នេះត្រូវតែបង្កើតការតាំងសមាធិ បើមិនអីចឹងទេ យើងមិនអាចបំពេញ់ការទទួលខុសត្រូវបានឡើយ។ លុះត្រាតែទេវតា ប្រគេន ថ្វាយពរជ័យដល់យើង ស្មារយើងទាំង ២ នេះ មិនអាចរែកពុនរួចបានទេ​ គឺយើងត្រូវតែតាំងសមាធិ ព្រោះយើងត្រូវការកម្លាំង ពលំ ។ បើយើងតាំងសមាធិ ទេវតាប្រទាន ព្រះមេត្តាឲ្យយើង  បន្ទាបយើងមានកំលាំងពលំ រួចយើងអាចបំពេញការទទួលខុសត្រូវបានពេញលេញ។ គូណាព្រះគ្រូ  ព្រះគ្រូ​តើអត់មានព្រះគ្រូណាខ្លាំងពូកែដូចជាព្រះគ្រូ មានតែព្រះគ្រូ អាចធ្វើរឿង ធំ រឿងតូចបានគ្រប់សព្វបែបយ៉ាងទាំងអស់។  ញោម ខ្លាំង គ៍ដោយសារការតាំងសមាធិ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ខ្លាំងគ្រាន់តែដោយសារ សំដីរបស់យើងទេ ចូរញោម ប្រែក្លាយការតាំងសមាធិទៅជាកម្លាំងពលំឡើង កំលាំងកំហែងមាន កប់លាក់នៅខាងក្នុងខ្លួនយើង។ គ្រួសារមួយខ្លាំងក្លា អាស្រ័យលើសមាសភាពកូនៗនៃគ្រួសារនោះ បើសិនជាកូនៗ គ្មានសមត្ថភាព គ្មានអ្នកណាប្រដៅ ណែនាំ ពេលនោះគ្រួសារទាំងមូលដួលរលំ គេនឹងបន្ទោសយើងជា ឪពុក ។ ធ្លាប់មានគេសាកសួរព្រះគ្រូ មហារាជជី អំពីឆាកជីវិតរបស់ព្រះគ្រូ ព្រះគ្រូតបវិញថា ឆាកជីវិតព្រះគ្រូ គឺ សង្ឃហធម៍ ( ធម៍ទាំង ៨ គិតត្រូវ ធ្វើត្រូវ និយាយត្រូវ...)អិចឹងទេ ការទទួលខុសត្រូវ គឺនៅលើយើង រឿងធំ រឿងតូច គឺយើងជាអ្នកបង្កើតឡើងដោយខ្លួនឯង។

Q & A @ N 9= 00--14:07

Baba Ji, I am very grateful to you for giving me this opportunity today. Baba Ji, this child of yours is an artist. Can I sing any genre of songs, or should I only sing shabads (hymns)? No, that is up to you. Any field you work in will have its own requirements which you should fulfill. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណណាស់សម្រាប់ឪកាសនៅថ្ងៃនេះ ។ ព្រះគ្រូ សព្វថ្ងៃ កូនព្រះគ្រូ គឺជា អ្នកសិល្បះ តើខ្ញុំកូណាអាចច្រៀងចម្រៀងសប្បាយបានទេ ឬ មួយខ្ញុំកូណាអាចតែ ច្រៀងចម្រៀងធម៍ ឬ ស្មូត្រតែមួយមុខទេ? ទេ ញោម រឿងនេះអាស្រ័យលើញោមធ្វើការសម្រេចចិត្តតាមស្ថានភាព កន្លែង​ណាដែលញោមធ្វើការ ញោមត្រូវ គោរពតាមគោលការណ៍ណែនាំ តាមតម្រូវការនៅកន្លែងនោះ ។

Q & A @ N 10= 00--14:43

Hazur, sometimes after meditation or seva, there are days when I feel intense yearning within. It is a state of deep detachment where I don’t feel like talking to anyone. At that time, when my heart longs for my master, what should I do? You see, this longing is also a gift from Him. Because the mind is very powerful – unless it feels something is missing, it doesn’t make any sacrifices. So, if the Lord is showering His grace on us, if He is giving us that longing, we need to channelize it. If the Lord has given you that longing, then sit down again – do a little more meditation. The Giver has given His gift. Now it’s up to us to utilize it how we want. If we go back to the world and take our attention back into worldly matters, then we haven’t used that longing. But if we sit for 5 or 10 more minutes, our capacity to digest and appreciate His grace increases proportionately. Hazur, anything the Supreme Lord gives is parshad – every breath is parshad. But it is said there’s a certain kind of parshad that is considered to be the highest. What does one need to do to attain this? You have given the answer yourself. Whatever the Lord gives is parshad. And what has the Lord not given? We limit ourselves and consider external things to be parshad. Even this body is His parshad. Whatever He has given is parshad. Even this outer parshad – we fold our hands in humility to receive it. Similarly, in life, if we are appreciative, if we believe everything to be a gift from Him, and we serve Him with that appreciation, that is where greatness lies. Hazur, bless me with your glance of mercy and let me always contemplate on you. 

ព្រះគ្រូ ហ្សាហ្សូ ពេលខ្លះ ក្រោយពីការតាំងសមាធិ ឬ ក្រោយពីការបំពេញកិច្ចការបំរើព្រះធម៍មក ខ្ញុំកូណាមានអារម្មណ៍ថាចូលស្លុង ស៊ុប ជាមួយទេវតា រហូតដល់ថ្នាក់អត់ចង់និយាយរកអ្នកណាទេ ចុះឥលូវនេះ ពេលដែលខ្ញុំកូណាកំពុងតែស្លុង ស៊ុបជាមួយ ព្រះគ្រូ តើខ្ញុំកូណាគួរធ្វើយ៉ាងម៉េច?  ញោម ការចូលស្លុង ជាមួយទេវតាបែបនេះ គឺជា ពរជ័យ មគ្គផលមួយដែលទេវតាប្រទានដល់ញោម ដែលចិត្ត គឺជាធាតុ ដ៍មានកម្លាំងថាមពលមហាសាល ទាល់តែចិត្ត ខក ឬ ខាត មិនបានសម្រេចកិច្ចការណាមួយទើប ចិត្តប្រែជាសៅហ្មង មិនរីករាយ។ អីចឹង ដោយសារទេវតាប្រទានដល់ចិត្ត ទើបចិត្តវារីករាយ បានស្លុងអារម្មណ៍បែបនេះ ដូច្នេះ ចូរសម្របសប្បាយជាមួយពរនោះចុះ បើពេលយើងសប្បាយចិត្ត ដោយមានពរ ពីទេវតាមកហើយ ចូរអង្គុយចុះ តាំងសមាធិ។ ទេវតា ជាអង្គប្រទាន ពរ ដល់យើង ឥលូវយើងមានពរ ពីទេវតា បន្ទាប់វាអាស្រ័យលើយើងថា យើងប្រើប្រាស់ពរ ពីទេវតានេះបែបណា? បើសិនជាយើងមានពរ ពីទេវតា បែរជា ចិត្តចេញទៅក្រៅ ទៅរក អាណាចក្រវិញ ដូច្នេះ គឺយើងមិនបានប្រើប្រាស់ នូវ ការចូលរូប ឬ ស្លុងចិត្តជាមួយទេវតាឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ បើយើងបានចូលរូប ឬ ស្លុងជាមួយទេវតា យើងអង្គុយតាំងសមាធិបាន ១០ ទៅ ១៥ នាទី នោះការចម្រើនសមត្ថភាពពិតជាក់ើតមានគួរជាទីមោទនៈ។ ព្រះគ្រូ ហាស្សូ អ្វីដែលទេវតា ទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផល តែ បុណ្យ ឬ មគ្គផលទាំងនោះ ខ្លះវាដូចជាមានកម្រិតមួយខ្ពស់ពេក ឃោងចាប់មិនដល់ បើអីចឹងត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីឈោងចាប់យក មគ្គផលនោះ? ញោម រឿងនេះ ញោមឆ្លើយសំនូរខ្លួនឯងទៅ អ្វីដែលទេវតាប្រទានឲ្យញោម ញោមថាជា បុណ្យ ជាមគ្គផល ចុះអ្វីដែលទេវតា មិនប្រទានឲ្យញោម តើជាអ្វីវិញ ? គឺ យើងជាអ្នកកម្រិតខ្លួនឯងឲ្យទាប តូច យើងពឹងអាស្រ័យល់ើ ធាតុខាងក្រៅខ្លួន ដោយចាត់ទុកថានោះគឺជា បុណ្យ ជាមគ្គផលទេវតាប្រទាន  សូម្បីតែ រូបកាយរបស់យើង ក៍ជា មគ្គផលដែលទេវតា ប្រទានមកឲ្យយើងដែរ។ អ្វីក៍ដោយ ឲ្យតែទេវតាប្រទានមក គឺជា មគ្គផល Parshad របស់នៅក្រៅខ្លួន ក៍ទេវតាប្រទានដែរ អីចឹង ចូល លា​ដៃ លាតត្រដាងដៃ ចាប់យក មគ្គផលនោះចុះ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ បើយើង ទទួលស្គាល់ទេវា យើងដឹងគុណទេវតា ថាអ្វីៗទាំងអស់បានមកពី ទេវតា យើងបំរើទេវតា បំរើព្រះធម៍ដោយចិត្តស្មោះសរ ដោយចិត្ត អំណរ នោះគឺជា ចំណងធំ មាំណាស់ចងយើងជាមួយទេវតា។ កូណាព្រះគ្រូសូមព្រះគ្រូថ្វាយពរជ័យដល់ខ្ញុំកូណា ឲ្យខ្ញុំកូណាស្លុង ផ្ចង់អារម្មណ៍តែជាមួយព្រះគ្រូតរៀងទៅ។

Q & A @ N 11= 00--17:28

Baba Ji, thank you so much for giving me this precious opportunity. Baba Ji, thank you so much – everything you give us is always perfect. You love the entire sangat so much. Baba Ji, my first question is that I want to become an officer in the Civil Services. Could you please give me some guidance that I can hold on to for the rest of my life? First and foremost, you can never clap with one hand. I don’t know how much love I give – the sangat gives me much more. I am just one person, but there are so many of you. So why should we compare who gives more? On your other question, it’s true that we have an objective in life, but unless we put in the effort … We shouldn’t become beggars; don’t ask for it. Put in the effort. And the Lord will give us whatever He deems fit. 

ព្រះគ្រូីបាបាជី ខ្ញុំកូណាអរព្រះគុណណាស់ សម្រាប់ឪកាសដ៍មានតម្លៃនេះ ព្រះគ្រូបានប្រទានអ្វីៗសព្វយ៉ាងដល់ខ្ញុំកូណា ដែលជាប្រពៃ ត្រឹមត្រូវឥតខ្ចោះ ព្រះគ្រូស្រលាញ់អ្នកកាន់ធម៍កាន់អារ្យទាំងអស់គ្រប់ៗគ្នា ។ ជាសំនួរដំបូងខ្ញុំកូណាគឺសុំព្រះគ្រូជួយខ្ញុំកូណាឲ្យបានក្លាយជាមន្រ្តីនៅ ក្រសូងស៊ីវិលផង សូមព្រះគ្រូ ជួយជាព្រះឪវាទធ្វើបែបណា ដើម្បីខ្ញុំកូណាទ្រទ្រង់ជីវិតនេះបានពេញលេញអស់មួយជីវិត? ញោម ជាដំបូង និង សំខាន់ជាងគេ គឺថា ញោម មិនអាច ទះដៃ តែម្ខាង ឮសូរទេ ។អាត្មាភាពក៍មិនដឹងថា ប្រទានក្តីស្រលាញ់ប៉ុណ្ណាឲ្យញោមម្នាក់ទើបគ្រប់ទេ ព្រោះមាន ញាតិញោមច្រើនណាស់ អាចមានការ ប្រៀបធៀបថា ស្រលាញ់ច្រើន ស្រលាញ់តិច មិនស្មើរគ្នា។ ដូចជានៅក្នុង អង្គការ ឬ សង្គមមួយដែរ ដែលម្នាក់ៗគេមានគោលបំណងរបស់គេរៀងខ្លួនមែន តែគោលបំណងនោះមិនសម្រេចទេ បើសិនជាគ្មានការខិតខំ ប្រឹងប្រែង។យើងមិនអាចក្លាយជា អ្នកសុំទានទេ បើសិនជាយើងមិនប្រឹងប្រែងសុំទានផង នោះ ។ អីចឹងយើងត្រូវប្រឹងប្រែងសិន ទុកទេវតាទតមើល ទេវតាជួយតាមអ្វីដែលសម អ្វីដែល ទំនង ប្រកប អាចជួយបាន​ប្រពៃបំផុតសម្រាប់យើង ។

Q & A @ N 12= 18:33--21:30

Thank you very much for blessing me with this opportunity. I don’t have a question, just a request. But before that, I have a doubt I’d like to clarify. If I ask you about my inner experiences in meditation here, it won’t create any difficulties on my path later on, will it? The inner experiences we have during meditation are meant for ourselves - to increase our faith. But our destination is much further. Now, wherever we’ve reached is due to the Lord’s grace. We need to appreciate Him. It should build our inner faith knowing that His grace has led us to this stage. So, should I just continue to travel the inner path as I have done so far, with the Lord’s grace? You will get the results of your own actions. You aren’t going to get the results of someone else’s actions. Now, our effort … this is a relationship of love. Do we ever wonder whether our love for our children or parents is right or wrong? No, I mean I am experiencing something, but I am not sure whether I can trust it or not. When a horse is made to race, they place blinkers on its eyes. Then it cannot look left or right; it can only look straight ahead. Because the more it looks left or right, the slower it gets. So, we just have one objective; we have to go on working towards it. If I start thinking, “This is what I’m experiencing,” or, “Where have I reached?” – how does all this concern me? Maharaj Ji used to say that, there’s no mid-way on this path – you’re either there or you’re not! There’s no other way. So, until I reach my destination, I need to keep putting in the effort. The day I reach my destination, the matter ends. Bless the sangat with the strength to meditate, and please continue to keep me in your refuge.

សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ សម្រាប់ការប្រទានឪកាសនេះ ខ្ញុំកូណាអត់មានសំណួរទេ គឺមានតែ សំណូមពរ តែមុនពេលមានសំណូមពរ ខ្ញុំកូណាមានចម្ងល់មួយដែរសុំការបញ្ជាក់ពីព្រះគ្រូ។ បើសិនជាព្រះគ្រូសួរអំពី បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ តើនេះជាការបង្កើតនូវការពិបាកក្នុងការធ្វើធម៍ដែរទេ ឬ មួយវានឹងបង្ករការពិបាកទៅថ្ងៃក្រោយ?។ ញោម បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ គឺជា បទពិសោធន៍រៀងខ្លួនម្នាក់ ដើម្បី បង្កើននូវសទ្ធាជ្រះថ្លា ក៍ប៉ុន្តែរឿង វាសនាមនុស្ស គឺជារឿងមួយទៀត ទៅថ្ងៃក្រោយ។ ឥលូវនេះ ញោមអាចតាំងសមាធិបានស្រួល មិនពិបាក គឺដោយសារមាន ពរពីទេវតា តែញោមត្រូវតែដឹងគុណ ត្រូវតែអរគុណទេវតា យើងត្រូវតែដឹងគុណទេវតាថា ដោយសារទេវតា មានព្រះទ័យសណ្តោសបានជាយើងឈានដល់កម្រិតមានសតិ ដឹងខ្លួនពេលតាំងសមាធិ អីចឹងញោម បន្ត តាមអ្វីដែលញោមបានធ្វើកន្លងមកជាធម្មតាចុះ គឺញោមប្រឹងប្រែងខ្លួនឯង បានផលមកវិញដោយខ្លួនឯង អត់មានអ្នកណាមួយគេធ្វើ ដើម្បីយើងបានទទួលផលទេ។ 

ឥលូវចូលដល់រឿង ទំនាក់ទំនងរវាងសេចក្តីស្រលាញ់វិញម្តង  តើការស្រលាញ់របស់ឪពុកម្តាយ ចំពោះ កូនៗ ជាការខុស ឬ ត្រូវ? តើញោមចង់សួររឿងហ្នឹងឬ? ទេ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាចង់សួរថា ខ្ញុំកូណាមានបទពិសោធន៍ក្នុងការធ្វើសមាធិបែបហ្នឹង តែមិនដឹងថា ត្រឹមត្រូវ ឬ ខុសឆ្គង?  ញោម វាដូចជា សេះ កាលរត់អូសរទេស គេត្រូវ បាំងភ្នែកវា ទាំងឆ្វេងទាំងស្តាំ  ឲ្យវាមើលឃើញតែទៅមុខត្រង់ ដោយសារតែ កាលណាឲ្យសេះ មើលឃើញឆ្វេងផង ស្តាំផងអីចឹង នោះល្បឿននៃការរត់របស់វា កាន់តែ យឺតទៅៗ។ មនុស្សយើងមានគោលបំណងជីវិតតែមួយគត់ ដូច្នេះ យើងផ្តោតលើគោលបំណងនោះ ទៅធ្វើកិច្ចការនោះ និង ចាប់ផ្តើមគិតអំពីកិច្ចការនោះ នេះជាបទពិសោធន៍ដែលអាត្មាមាន ឬ មួយ សួរថា តើអាត្មា បានទៅដល់គោលដៅនោះហើយឬនៅ? ម៉េចបានជាអាត្មារំលឹក ចាប់អារម្មណ័ផ្តោតលើរឿងនេះខ្លាំងម្លេះ? ពីព្រោះដូចជា ព្រះគ្រូមហារាជ លោកទូលស្រាប ថាយើងគ្មាន ផ្លូវកណ្តាល គ្មានចំណុចកណ្តាលទេ គឺតែថា ទៅដល់ចំណុច ឬ មិនទៅដល់ចំណុចនោះ? គឺគ្មានជម្រើសផ្សេងឡើយ ដូច្នេះ បើចង់ទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ Destination ឬ វាសនា គឺយើងត្រូវតែខិតខំ ប្រឹងប្រែង។ ពេលណាយើងបានទៅដល់ គោលដៅចុងក្រោយ ឬ វាសនា ពេលនោះ រឿងឬបញ្ហាផ្សេងៗត្រូវបានបញ្ចប់់។ព្រះគ្រូ សូមប្រទាន ពរ ជ័យដល់យើងខ្ញុំឲ្យមានកម្លាំងពលំខ្លាំងក្លា បានស្ថិតនៅក្រោមម្លប់ព្រះគ្រូជារហូតទៅ ៕