ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៤ ខែ មិនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៨ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:41
Radha Soami, Baba Ji. My wife and I are preparing for initiation, and we read a book called ‘Honest Living’. It states that we should not partake of food given in charity. But in our social life, or at places like gurdwaras and temples, we end up having to eat food without being able to do seva there. So my question is, should we eat at such places, or should we politely decline? No, we take things too literally. The idea is that we should not take anything for free. For example, when we go to a gurdwara and eat at the langar, everyone sits there and eat together. So in exchange, you could go and donate little money there. We shouldn't take on karma. We need to learn to give, not take. Because this give and take will only continue our debit and credit. So at all times in life, there should be a credit, not a debit. But to say, "We will not take from anyone, we will not accept any gifts ..." If we want to live in this world, but instead we just isolate ourselves, it will become very difficult to go through life. So we have to live in this world. But hold onto this thought - we need to give. And even if we eat at someone's house, or we take parshad from a place of worship, or we eat a meal there, in exchange you can donate some money there. Okay, Baba Ji. Please bless me with the gift of initiation.
ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណានិង ភរិយាកំពុងតែត្រៀមរៀបចំខ្លួនដើម្បីបួស ពួកយើងបានអានសៀវវភៅមួយក្បាល មានចំណងជើងថា " ជីវីតរស់នៅតាមសមាជីវោ" ដែលសៀវភៅនោះ គេហាមមិនឲ្យយើងទទួលទានអាហារវត្ត ឬ បាយវត្ត ( ឬជា អាហារសម្បុរសធម៍ food given in charity) តែតាមជាក់ស្តែងជីវិតរស់នៅក្នុងសង្គមសព្វថ្ងៃនេះ យើងតែងតែ ទទួលទានបាយទឹក នៅតាម វត្ត វិហារ ដោយអត់មានបានបំរើព្រះ ឬ បំរើព្រះធម៍ឡើយ ដូច្នេះជាសំនូរខ្ញុំកូណា គឺថា យើងគួរហូបបាយទឹកនៅតាមវត្ត តាមវិហារអស់ហ្នឹង ឬ មួយយើងត្រូវ បដិសេធដោយការគោរព? ញោម រឿងនេះ មិនអីចឹងទេ យើងនាំគ្នាគិតទូលំទូលាយពេក ជាគំនិតនៅក្នុងសៀវភៅនោះ គេថាយើងមិនគួរទទួលទានបាយទឹកដោយគ្មានបង់លុយ free ឬ ហូបទទេៗ ឧ.ជាក់ស្តែងដូចជា ពួកយើងទៅ វត្ត ឬ វិហារ ដូចនាំគ្នាចូលទៅ សាលាឆាន់ នាំគ្នាអង្គុយហូបបាយទឹក ដែលតាម ត្រូវ យើងគួរតែ ចូលបច្ច័យជាលុយកាក់ តិចតួច។ យើងមិនត្រូវ ទទួលយក កម្មពារទេ Karma យើងត្រូវតែរៀនសូត្រ អំពីការធ្វើទាន ការចែកទាន donate or give គឺ កុំ យកឬ ទទួលទាន take ដោយសារការ ឲ្យទានគេ និង យកទាន ពីគេវិញ គឺនាំឲ្យកើតមាន ដេប៊ីត និង ក្រេឌីត debit and credit ដែលពេញមួយជីវិតមនុស្សយើង ត្រូវតែមាន ក្រេឌីតជាប់រហូត មិនមែន ដេប៊ីត ឡើយ។ តែការដែលយើង និយាយថា ខ្ញុំមិនទទួលយកពីគេ ទេ ខ្ញូំមិនទទួលជំនួន ឬ ជំនួយពីគេទេ តែខ្ញុំចង់រស់នៅក្នុងលោកនេះ គឺជា ការរស់នៅមួយបែប ដែលដាច់ឆ្ងាយចេញពីសង្គម នឹងធ្វើឲ្យឆាកជីវីតមនុស្សយើងកាន់តែ ពិបាកវេទនាទ្វេរឡើង។ អីចឹងបើចង់រស់នៅបន្តក្នុងលើកនេះ យើងត្រូវតែរស់ និងត្រូវតែគិតជានិច្ចថា ត្រូវតែ បរិចាកទាន ធ្វើទាន គឺថា បើទៅហូបបាយទឹកនៅផ្ទះគេក្តី ហូបបាយទឹកនៅតាមវត្តអារាមក្តី យើងត្រូវតែចំណាយទានតិចតួចខ្លះៗ ជាលុយកាក់ក្តី ។ បាទ ព្រះគ្រូ បាបាជី សូមព្រះគ្រូ ប្រទានជា រង្វាន់ដល់ខ្ញុំកូណា គឺការបំបួសផងចុះ។
Q & A @ N 2= 00--1:41
Radha Soami, Baba Ji. Thank you so much for everything – every good, bad times. Because of those times I’m standing here in front of (you) today. I want to remember you only, in every happiness and sorrow. And I know in bad times, we easily start losing faith and we start complaining to you. And somewhere in my heart, I always believe whatever is happening, happening for good. I want to know, what should I do to keep my faith in you strong enough, that I will not get any second thoughts or doubts on your decision, in any point of time in my life? Our faith today is very conceptual. It’s based on what we’ve heard, what we’ve seen. But real faith will only come through experience. Unless that experience is not there, it is very conceptual. (If) our wishes are answered, what we want gets fulfilled, we say we have faith. The moment we have to face adversity, or some illness or something happens, that faith gets shaken. Now, in Sant Mat, we must realize that whatever happens is because of our karmas. So, it’s not that somebody else is doing something to you, or somebody can change what is happening. Because everything is karmic. So, we have to go through our karmas. Now, we can make it easier for ourself, or we can make it difficult for ourself. (If) we are positive, we keep our faith, it becomes very easy to go through everything. (If) we resist, we traumatize ourself with all this worrying and thinking, you’re putting additional pressure on your mind and there’s a chance you might compromise somewhere. So you are making it more difficult for yourself. So it is for our own sake, we need to build up that faith and to be positive. There are certain things in life you can change, and certain things in life you can’t change. And what you can’t change, you must learn to accept. See, whatever has to happen is going to happen. You can protect yourself by increasing your positivity, your confidence level. And if you do that, you’ll go through everything without having to look back.
ខ្ញុំកូណា សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សម្រាប់រឿងល្អ រឿងអាក្រក់នានា ដោយសារមានទាំងល្អ មានទាំងអាក្រក់ បានជាថ្ងៃនេះ ខ្ញុំកូណា មកឈ នៅចំពោះមុខព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាចង់តែនឹកឃើញ ព្រះគ្រូតែប៉ុណ្ណោះ ទាំងពេលរីករាយ ទាំងពេលកើតទុក្ខ ពេលដែលខ្ញុំកូណាកំពុងតែពិបាកមែនទែននោះ ខ្ញុំកូណាទៅជាអស់សេចក្តីជឿជាក់ គ្មានជំនឿ និង ស្តីបន្ទោសព្រះគ្រូទៀតផង តែពេលខ្លះទៀត ក្នុងបេះដូងខ្ញុំកូណានៅតែជឿជាក់ថា រឿងដែលត្រូវកើតវានឹងកើត ហើយកើតឡើងសុទ្ធតែជារឿងល្អៗ ខ្ញុំកូណា ចង់ដឹងថា តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីឲ្យខ្ញុំកូណានូវតែមានជំនឿ កុំឲ្យមានគំនិតទី ២ កើតឡើង កុំឲ្យមានការរសេមរសាមក្នុងចិត្ត កុំមានការពិបាកធ្វើសេចក្តីសម្រេចិត្តផ្សេងៗ? ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ជំនឿរបស់យើងមានការប្រែប្រួល ស្រមើស្រម៉ៃណាស់ ដែលវាអាស្រ័យទាំងស្រុង លើអ្វីដែលយើងបាន ឮសូរគេនិយាយ អាស្រ័យលើអ្វីដែលយើងបានឃើញ តែជំនឿពិតប្រាកដ កើតមានតែករណីដែលយើងមាន បទពិសោធន៍ធ្លាប់ដឹង។ បើគ្មានបទពិសោធន៍ទេ គឺជំនឿនោះគ្រាន់តែជាការស្រមើស្រមៃ។ បើយើងប្រាថ្នាចង់បានអ្វីមួយ យើងបានសម្រេចតាមប្រាថ្នា នោះយើងនឹងថា ខ្ញុំកូណា មានជំនឿលើព្រះធម៍ណាស់ ។ បើសិនជា ប្រាថ្នាមិនសម្រេចទេ បើមានជំងឺដង្កាត់ បើមានរឿងមិនល្អ យើងក៍អស់ជំនឿលើព្រះធម៍ទៅវិញ។ ឥលូវយើងងាកមកមើល សៀវភៅធម៍ ចំណងជើងថា សុទ្ធម៉ាគា ដែលចែងមកថា ឬ រឿងអ្វីៗដែឡកើតឡើងមក គឺបណ្តាលមកពី កម្មារបស់យើង " ដូច្នេះ វាមិនមែនមានគេបង្កើតរឿងឡើងមកដាក់កំហុសយើងឡើយ ឬ មានគេបង្វែរឿងនោះទេ ព្រោះថា អ្វីសព្វយ៉ាង គឺជាបណ្ហា កម្មា ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ សម្រប បណ្តាយតាមកម្មា ធ្វើបែបនេះ ដើម្បីខ្លួនស្រួល ឬ ដើម្បីខ្លួនពិបាក? បើយើងសាងល្អ បានផលល្អ យើងក៍ជឿលើព្រះធម៍យ៉ាងរលូន បើយើងគិតអាក្រក់ សាងអាក្រក់ នាំឲ្យព្រួយចិត្ត ពិបាកចិត្ត មានសម្ពាធក្នុងចិត្ត បែបនេះ គឺយើងនាំទុក្ខដាក់ខ្លួនឯង។ ដូច្នេះ សំខាន់គឺយើងជាអ្នកសម្រេចិត្ត សាងល្អ គិតល្អ និងបង្កើតជំនឿ។ ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្សមានរឿងខ្លះ យើងអាចធ្វើការផ្លាស់ប្តូរបាន មានរឿងខ្លះយើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបាន គឺយើងត្រូវតែរៀនទទួលយក ការពិតបែបហ្នឹង។ រឿង ដែលវាត្រូវកើត វាត្រូវតែកើតឡើងជាដាច់ខាត យើងអាចការពារ ឬ បន្ថយគ្រោះបាន តាមរយៈការ សាងល្អ គិតល្អ ជាវិជ្ជមាន ជឿជាក់លើខ្លួនឯង បើយើងអាចធ្វើនេះបាន គឺថា រឿងអ្វីៗនឹងដំណើរការដោយធម្មតាៗ យើងមិនចាំបាច់ងាកបែក្រោយដែរ។
Q & A @ N 3= 00--4:26
Hi Baba Ji. Thank you very much for this opportunity to be here in your presence, and to come for seva as well. The week’s seva has been amazing, which is something I've tried recently. I wonder what a month’s seva or a year’s seva would look like, but interesting ... See, you’ve got the ultimate seva which is meditation. That’s true. Not to deviate from meditation; yes, definitely. I'm trying my best, actually. Not very much sitting in meditation ... I think somewhere we are getting confused with the teacher and the teachings. The teacher is there because of the teachings. What is important is the teachings. I think somewhere along the way, we’ve started giving too much importance to the teacher. Teacher is there to give you the teachings, not to have the focus on himself. So be focused on the teachings, rather than on the teacher. So my actual question was, when somebody’s going through an overwhelming situation, and it’s difficult to have objectivity and use of intellect as much as possible, but there is no purpose, you’re trying to reconstruct yourself, try new things. How does that work, and being still in the will of the Lord? Because I'm slightly confused with the whole ... because of the objectivity being missing. You have to give a purpose to life, nobody else is going to give you a purpose. Like I said, you have your strengths, and you have your weaknesses. You have to see what your goal is and how to give a purpose to your life. Now, if we say, "Okay, I'm just going to let life pass as it is!” Well, you’re just putting a burden on yourself, because then you’re going to be going around in circles. You’re not going to reach anywhere. So we’ve come here … I mean, Bani has given us, or hinted to us as to what our purpose should be. But now, it’s for us to fulfill that. “This human body has been given to you. This is your chance to meet the Lord.” All other efforts are in vain. Join the company of the holy and contemplate on only the One Name.” You know, that we’ve got this physical birth – “This human body has been given to you.” “This is your chance to meet the Lord.” This is the opportunity to realize the Divine within us. “All other efforts are in vain.” Everything else – fulfilling our responsibilities, our duties, earning money all this – it’s a means. I’m not saying that we have to just run away from life, but the main purpose or the main goal for which He’s given this human birth – “Out of all the 8.4 million species of beings, God has blessed mankind with glory. That human who misses this chance shall suffer the pangs of coming and going in reincarnation.” Okay. Thank you very much.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមថ្លែងអំណរគុណជាអនេកចំណោះឪកាសមួយនេះដែលបានមានវត្តមាន និង បានឪកាសបានបំរើព្រះធម៍ ព្រឹត្តិការណ៍សប្តាហ៍បំរើព្រះធម៍ពិតមានមានន័យជ្រាលជ្រៅល្អណាស់ ខ្ញុំកូណាក៍បានចូលរួមផងដែរ ខ្ញុំកូណាគិតថា ចុះទំរាំតែមាន ខែបំរើព្រះធម៍ ឬ ឆ្នាំបំរើព្រះធម៍ទៀត មិនដឹងជាល្អយ៉ាងណាទេ? មែន ញោម ញោមឃើញទេ បំរើព្រះធម៍ គឺជាការតាំងសមាធិ ធ្វើអ្វីក៍ដោយ កុំឆ្ងាយពីការតាំងសមាធិ កូណា ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាបានដឹងច្រើន គឺខ្ញុំកូណាអត់បានអង្គុយតាំងសមាធិយូរ ច្រើនទេ តែបានបំរើព្រះធម៍ច្រើន តែខ្ញុំកូណានៅតែមានការច្រលំគ្នា រវាង គ្រូ និង ការបង្រៀន ឬ រវាងព្រះគ្រូ និង ព្រះធម៍ទេសនា ។ ញោម ព្រះគ្រូ មកទីនេះ គឺដើម្បី ព្រះធម៍ទេសនាជាការបង្រៀន អ្វីដែលជាការសំខាន់គឺការបង្រៀន។ ព្រះគ្រូខ្ញុំកូណានៅតែឆ្ងល់ ដូចជា មនុស្សម្នាក់ជួបបញ្ហាក្នុងជីវិតដោះស្រាយមិនចេញ រកគោលដៅ មិនឃើញ ប្រឹងប្រើបញ្ញាដោះស្រាយបញ្ហានូវតែដោះវាមិនចេញ ។ ញោម រឿងហ្នឹង មកពីយើងគ្មានគោលដៅជីវិតជាក់លាក់ យើងដោះបែបនេះមិនចេញ ក៍ទៅដោះបែបនោះវិញ នូវតែមិនចេញដដែល ដូច្នេះ ប្រឹងតែការសម្រួលខ្លួនឯង តើយើងប្រឹងកែបែបម៉េច បើនេះជា បំណងទេវតា !ដោយសារមនុស្សមិនដឹង មនុស្សភ្លេចអំពី គោលដៅនៃជីវិតមនុស្ស គោលដៅនៃជីវិត គឺយើងខ្លួនឯង ជាអ្នកកសាង ជាអ្នកកំណត់ គ្មានអ្នកដ៍ទៃណាគេមកកំណត់ឲ្យយើងទេ។ ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលអីចឹងថា យើងខ្លួនឯងដឹងថា អ្វីជាចំណុចខ្សោយ អ្វីជាចំណុចខ្លាំង អ្វីជាគោលដៅជីវិត ដូច្នេះ យើងមិនបណ្តោយមានខ្យល់ពាសណាពាសណីទេ បើធ្វើបែបហ្នឹង ប្រៀបដូចជា វាលវដ្តសង្សា គឺ មិនអាចទៅមុខរួច មានតែ វិលចុះវិលឡើង។ ដូចនេះយើងដឹងថាគោលដៅជីវិត គឺ រស់នៅលើលោកនេះ ដូច្នេះបានជា មានកំណើតជាមនុស្ស មានរូបកាយជាមនុស្ស លោកឡើងមក គឺដើម្បីមានឪកាសជួបជាមួយ ព្រះ ឬ ជាមួយទេវតា យើងមកជួបជាមួយ ក្រុមមនុស្សធ្វើធម៍ កាន់សីល យើងផ្ចង់អារម្មណ៍តែលើព្រះធម៍ ដែលឲ្យយើងមានកំណើតមកជាមនុស្ស ឲ្យយើងជួបជាមួយទេវតា ឲ្យយើងបានក្លាយជាទេវតានៅក្នុងខ្លួន អ្វីៗផ្សេងទៀតគឺទេវតាអ្នករៀបចំដូចជា សរសៃឈាម យើងបំពេញកិច្ចការងារ យើងមានការទទួលខុសត្រូវ យើងធ្វើការរកលុយកាក់ គឺជាកិច្ចការយើងត្រូវធ្វើ មិនមែន រត់ចាកចេញពី ភពផែនដីនេះទេ នេះជាអ្វីដែលទេវតាឲ្យយើងមានរាងកាយជាមនុស្ស ចំណោម សត្វលោកទាំងអស់ ៨,៤ លានធម្មខន្ត ដែលទេវតាប្រទានឲ្យតែមនុស្សមានឧត្តមភាពខ្ពស់ជាងគេ។ បើបានជាមនុស្សហើយ បែរជាភ្លេចគោលបំណងនៃជីវិតនោះយើងនឹងវិលទៅវិលមកចាប់កំណើតចុះឡើងៗក្នុងវាលវដ្តសង្សា។ កូណាព្រះគ្រូសូមអរព្រះគុណណាស់ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 4= 00--8:01
Baba Ji, my question is from my husband. He said, if your disciple comes in your raza (will) and lives in your hukam, then what will happen with his virah (longing)? Firstly, what is hukam? Hukam is not just this mundane responsibility that is given to us. Hukam is the Shabd. “The One Name is the Lord’s Hukam (Command), O Nanak. The true Guru has given me this understanding.” So Hukam and Nam is the same thing. So meditating on Nam, that is the real Hukam. When you meditate on Nam, you and the Shabad are one, why do you need virah (longing)? The merger has taken place. We interpret everything from, let’s say, our limited knowledge. In normal talk we will say, "What is your hukam?" What is your hukam? The Hukam cannot be written, read, or explained to us.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរដែលប្តីខ្ញុំកូណាគាត់ចង់សួរព្រះគ្រូ។ គាត់ថា បើសិនជាសាវគ្គព្រះគ្រូធ្វើតាមព្រះរាជបំណងទេវតា និង រស់នៅ តាមបញ្ជាទេវតា អីចឹង ពេលនៅជាមួយគ្នា រលាយចូលគ្នាបែបនេះ តើនឹងមានរឿងអ្វីកើតឡើង? ។ ញោម ស្រី រឿងនេះដំបូងត្រូវដឹងថា អ្វីជា បញ្ជាទេវតា ឬ ព្រះរាជបញ្ជា? ព្រះរាជបញ្ជានេះ មិនមែនត្រឹមតែជាការទទួលខុសត្រូវទេ តែជា ព្រះធម៍ផងដែរ " The One Name is the Lord Hukam មានន័យថា ព្រះដ៍មានតែ១ គឺព្រះនាមគឺជា ព្រះ គឺជា ព្រះបញ្ជា។ មានតែព្រះបរមគ្រូពិតដែលបង្រៀនទេសនាឲ្យយើងយល់ន័យទាំងនេះ ដូច្នេះ សរុបមកវិ ព្រះរាជបញ្ជា និង ព្រះធម៍គឺតែ មួយ ដូចគ្នាសុទ្ធសាធ។ នេះសំដៅថា ការតាំងសមាធិលើ ព្រះធម៍ គឺជាការគោរពតាមបញ្ជាទេវតាដ៍ពិតៗ។ កាលណាយើងសមាធិផ្ចង់លើព្រះនាម និង លើព្រះធម៍ គឺដូចគ្នាតែមួយ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីចាំបាច់ រំលាយចូលគ្នាទៀត? ។ អ្នកដែលរំលាយខ្លួនចូលគ្នា គឺបានចាប់ផ្តើមរួចជាស្រេចអស់ហើយ ដោយសារតែយើង មានចំណេះដឹងទាប រាក់ យើងនាំគ្នាបកប្រែលំៗ យើងនិយាយជាមួយគ្នាយ៉ាងសាមញ្ញថា អ្វីជា បញ្ជាទេវតារបស់អ្នកឯង? តែព្រះរាជបញ្ជាទេ គេមិនអាចនិយាយពន្យល់បាន ឬ ក៍ សរសេររៀបរាប់បានឡើយ ។
Q & A @ N 5= 00--9:16
Hello. I like to study ancient civilizations. And what I’ve learnt from there, is the people from those times, they were a lot more spiritual, they were a lot more in tune with the earth. So, my question would be, nowadays, why have we forgotten about spirituality, and why do we lean more towards religions? Right from the beginning of time, people have fought wars, people have killed each other, disease has been there. In good old days, the media was not so advanced. So you lived in a village, you only knew what happened in your village. You probably didn’t know what was happening in the next village, or the next village. Our desires were also limited. Today, media has exposed us to so much, that it has increased our desires. So to that extent, we think that yes, we’ve gone backwards. But it’s not that the situation has changed. Situations are created by us. The world is the same! Spirituality … maybe there was less of a population. And being less of a population, there was more to share between everybody. Populations have increased, and therefore we are fighting with each other for our possessions. Earlier on, there were probably the lower creatures – the animals, the birds – were greater in number. Now, humans are more in number. So the population of the earth hasn’t decreased, it has shifted one species to another species. Now, this species – human beings were supposed to be the advanced prototypes. He gave us the ability to think, He gave us sense of discrimination, He gave us vivek. But what have we used this discrimination for? To discriminate against each other, rather than to see good and bad and to protect ourself. Our biggest enemy … we are our biggest enemy. I mean, I think the human being has created more destruction on this planet, than any animal or any other species. And we still call ourself the top of the creation. So it’s like we are in a self-destructive mode. Spirituality is the same, creation is the same, everything is the same. Now, how you interact … You know, it’s like a piece of iron. You can use that piece of iron to make cars, to make cooking vessels, other things which can be of use to you. You can use that same iron to make pistols, tanks, missiles, to destroy others. So it depends upon how you interact. Thank you.
សូមថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាជាមនុស្សចូលចិត្តសិក្សាអរិយធម៍មនុស្សសម័យបុរាណ អ្វីដែលខ្ញូំកូណាបានរៀនសូត្រដឹងគឺថា មនុស្សបុរាណគេមានព្រះធម៍ក្នុងខ្លួនច្រើនជាងមនុស្សសព្វថ្ងៃ មនុស្សបុរាណ គេរស់នៅចុះសម្រុងជាមួយធម្មជាតិ ជាមួយភពផែនដី នេះជាង។ ជាសំនួរខ្ញុំកូណា នោះគឺថា ម៉េចបានជាមនុស្សលោកភ្លេចអស់ ព្រះធម៍ ? ម៉េចបានជាមនុស្សចូលចិត្តសំដៅទៅរក សាសនាទៅវិញ? ញោម កាលពីដំបូងឡើយ វាអីចឹងមែន គឺមនុស្ស បង្កើតសង្រ្គាម សម្លាប់គ្នាទៅវិញទៅមក ថែមទាំងមានជម្ងឺដង្កាត់ចូលមកសម្លាប់មនុស្សជាតិទៀតផង រឿងដែលល្អកាលសម័យបុរាណ គឺកាសែតមិនទាន់រីកចម្រើនដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ ។ ដូច្នេះ យើងរស់នៅក្នុងភូមិតូចមួយ យើងដឹងតែរឿងកើតឡើងក្នុងភូមិយើងប៉ុណ្ណោះ ចំណែករឿងកើតឡើងក្នុងភូមិគេផ្សេង នៅជាប់ៗគ្នាជាមួយភូមិយើង គឺ យើងអត់ដឹងសោះឡើយ ។ កាលសម័យនោះដែរ បំណងប្រាថ្នា ក្តីស្រម៉ៃរបស់យើង ក៍មិនធំធូរលាយ សម្បើមដូចសព្វថ្ងៃ ។ សព្វថ្ងៃនេះ មានសារពត៍មានទំនើបខ្លាំងមែនទែន ដែលនាំឲ្យ ក្តីស្រមៃ បំណងប្រាថ្នារបស់យើងមានកំណើនខ្ពស់ខ្លាំង ធំទូលាយ គឺស្ថិតក្នុងបរិបទបែបហ្នឹង បានជាយើងនាំគ្នាគិតថា យើងចង់ដើរថយក្រោយរកសម័យបុរាណវិញ តែទោះជា ដូរយ៉ាងម៉េច ក៍ស្ថានភាពសង្គម មិនផ្លាស់ប្តូរទេ ត្បិតស្ថានភាពសង្គមប្រែប្រួល គឺដោយសារមនុស្សលោកយើងអ្នកបង្កើតឡើង ដដែលជាដដែល គឺពិភពលោកនៅតែដដែល ។ កាលណោះ អាចថាមានចំនួនប្រជាជនតិចជាង ប្រជាជនតិចជាង នាំឲ្យមិនសូវមានការផ្លាសប្តូរចែករំលែកគ្នា ដណ្តើមគ្នា ដល់ពេលមានកំណើនប្រជាជន នាំឲ្យមាន សង្រ្គាមកើតឡើងដណ្តើមគ្នាយក ភោគទ្រព្យធនធាន ជំនាន់បុរាណ មានចំនួនសត្វ ជើង៤ ឬ ចតុបាត ឬ សត្វស្លាប មានចំនួន ច្រើន ចំណែក មនុស្សលោក មានចំនួនតិច ឯសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សមានចំនួនច្រើន ហើយសត្វមានចំនួនតិចវិញ ដូច្នេះ ចំនួនមនុស្សលោកលើផែនដីនេះ មិនចុះថយឡើយ ចំណែកសត្វលោកទៀតសោត មានការបំលែងទៅជាសត្វលោក មួយផ្សេង ដូចជា មនុស្សលោក គឺបំលែងខ្លាំង វិវត្តន៍ខ្លាំង អាចឲ្យមនុស្សមានកម្រិតមួយចេះគិតគូរ ញែកដឹងខុស និង ត្រូវ តែ យើងបែរជាប្រើសមត្ថភាពទាំងនោះ ទៅ ប្រឆាំងគ្នា សម្លាប់គ្នា មិនមែនប្រើសម្រាប់ ការពារខ្លួនទេ គឺ មនុស្សលោក ក្លាយជាសត្រូវធំជាងគេបង្អស់លើភពផែនដីនេះ ដោយសារមនុស្សជាអ្នកបំផ្លាញភពផែនដី ជាង ពួកសត្វធាតុផ្សេងទៅទៀត ទោះជាបែបនេះក្តី យើងនៅតែហៅខ្លួនឯងថាជាកំពូល សត្វលោកដដែល។ រឿងនេះ វាដូចជាមនុស្សបំផ្លាញមនុស្សខ្លួនឯង។ ព្រះធម៍នៅដដែល សត្វលោកនៅដដែល អ្វីៗនៅដដែលដូចគ្នាទាំងអស់ ដែកវានៅតែជាដែក តែការប្រើប្រាស់ខុសគ្នា ការផលិតខុសគ្នា គេអាចយកកំទេចដែកទៅផលិតជា ឡាន ជាឆ្នាំងបាយ ឆ្នាំងខ្ទះ ឬ អ្វីៗដែលមានប្រយោជន៍ដល់មនុស្សជាតិ តែយើងបែរជា យកដែកទៅផលិតជា អាវុធ កាំជ្រួច កាំភ្លើងខ្លី រថក្រោះ ដើម្បីសម្លាប់គ្នា បំផ្លាញគ្នាទៅវិញទៅមក ដូច្នេះ រឿងនេះអាស្រ័យលើយើងធ្វើ អន្តរកម្ម បែបណា you interact បំលែងបែបណា?
Q & A @ N 6= 00--12:51
Baba Ji, Radha Soami Ji. Thank you so much for everything. My question is: Do our religious beliefs affect our spiritual beliefs? Spirituality is the core. That is the core. Now, religion is basically … We have enclosed spirituality within the four walls of religion. Saints came and tried to explain to us, they wrote scriptures to remind us so that we don’t forget. We became concerned that someone may misinterpret or misuse them. That is why we gradually started to create the four walls of religion. And the teachings that were meant for the whole world – we confined them within four walls for just one sect. In the Adi Granth, it says: “For the four castes of warriors, priests, farmers and menials, there is one common spiritual message.” Meaning that their teachings were for the whole world, not for one specific caste, religion, or country. So this word “religion” comes from a Latin word which means “to bind” – when people are bound together for a specific purpose. What was that purpose? God-realization. Okay? Is there any religion that doesn’t have this purpose? We used these very religions to divide ourselves. We made these religions into a ‘branding exercise’, even though they all shared a common purpose! When we go shopping, we say, “I want this brand or that brand!” What is the purpose? Is the purpose to cover our body, or is it to see which brand of clothing we are wearing? If I want to cover my body, what difference does the brand make to me? This is where we go wrong. The truth is spirituality, which is the foundation of every religion. We enclosed that spirituality within four walls and created religions. “Religion does not teach us to create differences amongst one another.”
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជីសម្រាប់គ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ សំនួរខ្ញុំកូណាថ្ងៃនេះ គឺថា តើជំនឿលើ សាសនា មានឥទ្ធិពល ឬ ផលវិបាកអ្វីខ្លះទៅលើ ជំនឿព្រះធម៍? ញោម ព្រះធម៍ គឺជាស្នូលសំខាន់ ចំណែក សាសនា គឺជា គ្រឹះខាងក្រោមសម្រាប់ទ្រទ្រង់។ សព្វថ្ងៃនេះ ជំនឿខាងព្រះធម៍ រងការររាំង ហ៊ុំព័ទ្ធ ដោយជញ្ជាំងសាសនា ចំនួន ៤ ((១) ជញ្ជាំងចិត្ត, (២) ជញ្ជាំងពណ៍សម្បុរជាតិសាសន៍ (៣) ជញ្ជាំងបក្ស ពួក ក្រុម ឬ និកាយ និង (៤) ជញ្ជាំង វណ្ណះ សេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច អ្នកមាន អ្នកក្រ )។ ព្រះបរមគ្រូ ចុះមកទេសនាបង្រៀន សរសេរពន្យល់ក្នុងគម្ពីរដើម្បីកុំឲ្យយើងភ្លេច ពួកគាត់មានការខ្វល់ខ្វាយថា អាចមាននណាម្នាក់ភ្លេច មិនចាំ ឬ បកប្រែខុស គឺ ប្រើប្រាស់ខុស នេះជាមូលហេតុដែលគេបង្កើតជញ្ជាំង សាសនាទាំង ៤ ឡើង ចំណែកធម៍ទេសនាគឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល ដោយកំណត់យក ជញ្ជាំងសាសនាទាំង ៤ ហ្នឹងមកចងធ្វើជា សំណុំតែ ១ ។ ក្នុងព្រះគម្ពី អាដីក្រាន មានចែងអំពី វណ្ណះទាំង ៤ រួមមានវណ្ណះអ្នកចម្បាំង វណ្ណះព្រះគ្រូ វណ្ណះកសិករ ទាសករ គឺមាន សារពីទេវតា តែមួយ ដូចៗគ្នា ត្រង់នេះ សំដៅថា ព្រះធម៍ទេសនាគឺសម្រាប់សកលលោកទាំងមូល ដោយមិនសំដៅជាពិសេស ទៅលើ សាសនាណាមួយ ទៅលើប្រទេសណាមួយ ឬ វណ្ណះណាមួយឡើយ។ ដូចនេះ យើងឃើញថា ពាក្យថា សាសនាគឺជា ភាសាឡាតាំង ដែលមានន័យថា ចងភ្ជាប់គ្នា សំដៅថា មនុស្សមួយក្រុមដែលគេចង់ភ្ជាប់គ្នាព្រោះមានគោលដៅ គោលបំណងដូចៗគ្នា ហើយគោលបំណងនោះគឺជា ការទទួលស្គាល់ខ្លួនឯងជាទេវតា God Realization ចុះពេលសួរថា តើមានសាសនាណាមួយ ដែលគ្មានគោលបំណងនេះទេ? យើងប្រើប្រាស់គ្រប់ សាសនាដើម្បីធ្វើការបែងចែករវាងក្នានិងគ្នា មនុស្សយើងព្យាយាមបង្ហាញឲ្យឃើញថា យើងមានសាសនាខុសៗគ្នា បើទោះបីជាយើងមាន គោលដៅ គោលបំណងរួមដូចគ្នាក្តី។ តើអ្វីទៅជាគោលបំណង ? តើមានគោលបំណងគ្របដណ្តប់បាំងលើរាងកាយ ឬ មួយគោលបំណងរកមើលថា ខោអាវសម្លៀកបំពាក់នោះ ម៉ាកអ្វី ម៉ូតអី? បើអាត្មាគ្រាន់តែចង់គ្របដណ្តប់រាងកាយទេ ចាំបាច់អីទៅខ្វល់រឿង ម៉ាកមូតសម្លៀកបំពាក់? នេះជាកំហុសដែលមនុស្សយើងសាងឡើង។ អ្វីដែលជាសច្ចៈពិត នោះគឺ ព្រះធម៍ ដែលជាគ្រឹះសម្រាប់គ្រប់សាសនាទាំងអស់។ យើងជាមនុស្សឃុំគ្រងព្រះធម៍ ជាមួយជញ្ជាំងទាំង ៤ និង ជាមួយការបង្កើតសាសនាឡើងមក។ សាសនា មិនបង្រៀនយើងឲ្យបង្កើតភាពខុសគ្នារវាង គ្នា និងគ្នាឡើយ។គំនូសបំព្រួញ ជញ្ជាំងទាំង ៤ នៃ សាសនា The Four Walls of Religion
Q & A @ N 7= 15:58--17:58
Radha Soami Ji. Baba Ji, what is the meaning of initiation? The Shabd is a power through which the Lord has created the entire creation, and that Shabd is within us. But slowly, people have gotten trapped in external observances, and they have forgotten what it means to go within. So at initiation, we are simply taught how to engage in devotion and what technique to adopt. But you will get the results of your own action. One should never think, “I’ve received initiation, so now everything will happen on its own.” It won’t! So if you engage in true devotion and attach yourself to the Shabd, then this karmic account … “The Shabd erases the imprint of karma; the Shabd leads us to the Primal Shabd.” A human being does not have the strength to fulfill these responsibilities. So when he connects to the Shabd, that is when he gets that strength to fulfill his responsibilities, and also to settle the account of his past karmas. Baba Ji, my second question is: where can one find true happiness? In the Lord’s will, because He knows best what is good for us. We are slaves to our desires; we are serving the mind. “Worries and desires have been eradicated – the mind is now carefree. The one who wants nothing is truly an emperor!” Baba Ji, please bless me with the gift of initiation.
ព្រះគ្រូបាបាជី តើអ្វីជាអត្តន័យនៃការបំបូស? ញោម នោះគឺ ព្រះធម៍ ដោយសារមានព្រះធម៍នេះ ដែលទេវតា បង្កើតសត្វលោកឡើងមក ។ ក្នុងខ្លួនយើងមានព្រះធម៍សណ្ឋិតនៅ។ បន្តិចម្តងៗ មនុស្សម្នា បែជានាំគ្នាស្វែងរកព្រះ រកទេវតានៅក្រៅខ្លួន ភ្លេចអស់ពី វិធីចូលក្នុងខ្លួនស្វែងរកទេវតា។ និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ទៅ ការបំបួស គេបង្រៀនយើងឲ្យស្គាល់សន្ធាជ្រះថ្លា និងបច្ចេកទេសចូលទៅក្នុងខ្លួន។ យើងនិងបានផល មកវិញ ទៅតាមអ្វីដែលយើងបានសាងផ្ទាល់ខ្លួនឯង អ្វីដែលយើងស្មានមិនដល់ គឺការបំបួស ពេលនោះ យើងដឹងថា អ្វីៗកើតឡើងលើខ្លួនឯងគឺគឺមកពី អំពើជាកម្មខ្លួនឯង ដូច្នេះ បើយើងជ្រះថ្លា ពិតប្រាកដ បើយើងយើងបូជាដើម្បីព្រះធម៍ពិត នោះ កម្មានិងត្រូវបាន កត់ត្រាទុកក្នុង ក្រាំងមាស។ ព្រះធម៍លុបបំបាត់កម្មាអាក្រក់ៗ ព្រះធម៍នាំយើងឡើងខ្ពស់ទៅទៅឋានព្រះធម៍។ ជាមនុស្សជាតិធម្មតា គ្មានសមត្ថភាពបំពេញនូវ ការការទទួលខុសត្រូវពេញលេញឡើយ ក៍មិនអាចជម្រះកម្មាពី អតីកកាលបានដែរ ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទី ២ ថា ពេលណាមនុស្សយើងមានសេចក្តីរីករាយពិតប្រាកដ? ញោម មនុស្សមានសេចក្តីរីករាយពិតអាស្រ័យតាមបំណងទេវតាដែរ ដោយសារទេវតា ទ្រង់ដឹងថាអ្វីជា រឿងល្អប្រសើរបំផុតសម្រាប់មនុស្ស សម្រាប់ញោម។ មនុស្សយើងជា ទាសករនៃ បំណងប្រាថ្នា មនុស្សយើងបំរើ ចិត្ត កាលណាអស់ គ្មានការព្រួយបារម្ភ គ្មានប្រាថ្នា ពេលនោះចិត្តបានស្រឡះផុតទុក មានសេរីភាព។ មនុស្សម្នាក់ដែលគ្មានចង់បានអ្វីសោះ គេគឺជា អធិរាជដ៍ពិតៗ។ ព្រះគ្រូបាបាជី សូមព្រះគ្រូប្រទានការបំបូសដល់ខ្ញុំកូណាមកចុះ ៕
No comments:
Post a Comment