Q & A with GSD 101

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ៣១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ ២០២៣

Q & A # 1 @ 00- 01-11

Message from the Creator Radha Soami, Baba Ji. Okay, Baba Ji, my question is that: What message is the Creator, the Almighty, trying to give us through this dreadful and painful episode of Covid? The problem with human beings is that we don’t learn. We teach history in schools so that we don’t make the same mistakes again. But have we learnt? And if you don’t learn, then you bring all these tragedies on yourself. So we have destroyed the environment; we’ve destroyed everything around us! And that’s why we’ve brought this onto ourselves. We keep on blaming others, but we need to blame ourselves. Is this the legacy that we want to leave for our children? So, this is an opportunity for us to stop and think as to what we are doing with the world around us, and what steps we should take in the future. Yeah, but Baba Ji, is suffering such a necessary part of human existence? What would be if people didn’t suffer at all? What would it be like? If they would learn, why would there be suffering? But is it so necessary to learn in such a hard way? Look at what’s happening around at the moment. You tell a child, “The fire is hot!” Until you are looking, he stays away. But the moment you are not looking, he’ll put his hand. And unless the hand doesn’t burn, he doesn’t learn! So that’s the problem with human beings – they don’t learn! If you could learn without burning your hand, why would you be in such a situation? The problem is we don’t learn. Won’t there ever be a point when it’ll be less and more bearable? No, there will always be a point, but let’s see as to what we need to do. Why blame others? If each one of us thought, that, “Okay, where have I gone wrong? Let me see, how can I correct and create a harmony within my life. And how do I respect the environment around me?” – the world will come back to normal. Thank you, 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទាក់ទងរឿង សារទេវតា ។ តើការឈឺចាប់ ទុក្ខវេទនាដោយសារជំងឺកូវីដ ១៩ ហ្នឹងគឺជាសារទេវតាដែរទេ?។ ញោម ទុក្ខសោករបស់មនុស្សជាតិ កើកឡើយដោយសារតែការមិនបាន " រៀនសូត្រ" បើយើងបានសិក្សារៀនសូត្រពីប្រវត្តិសាស្រ្តដូចនៅ សាលារៀន ម្លេះយើងគ្មានទុក្ខសោកនិរាស្រ្តព្រាត់ប្រាស់ដូចហ្នឹងទេ តែសួរថា យើងបាន រៀនសូត្រដែរអី? គឺដោយសារតែយើងមិនបានរៀនសូត្រហ្នឹង បានជាមានទុក្ខសោកវិនាសព្រាត់ប្រាស់ដូចពេលនេះដល់ខ្លួនឯង គឺយើងបានបំផ្លាញអស់នូវ បរិដ្ឋានជុំវិញខ្លួន យើងបានបំផ្លាញអស់អ្វីៗដែលស្ថិតនៅជុំវិញខ្លួនយើង ហេតុហ្នឹងបានជាវាមានផលកម្មពារអាក្រក់ធ្លាក់មកលើយើងវិញ យើងចេះតែនាំគ្នាបន្ទោសអ្នក ដ៍ទៃ តែការពិតយើងត្រូវតែបន្ទោសខ្លួនឯងវិញ តើយើងចង់ឲ្យមានរឿងសោកសៅបែបនេះធ្លាក់ដល់ កូនៗរបស់យើងទេ ?ដូច្នេះ នេះគឺជា ឪកាស ដែលយើងត្រូវតែ បញ្ឈប់វិនាសកម្ម និងឈប់គិតដូចអ្វីដែលយើងបានបំផ្លាញបរិស្ថានជុំវិញខ្លួនយើងដូចមុនទៀត និងជាពេលដែលត្រូវគិតគូរ រកជំហានណាមួយសម្រាប់ ទៅ អនាគត។  ពិតណាស់ ព្រះគ្រូ តើនេះជាសារមួយដែលឲ្យមនុស្សលោកសព្វថ្ងៃនេះ មានការឈឺចាប់ មែនទេ?  ញោម ចុះបើមនុស្សលោកមិនរាងចាល បើមិនលោកគ្មានការឈឺចាប់អ្វីទាំងអស់បែបហ្នឹង តែរឿងវាក្លាយទៅជា យ៉ាងម៉េច? បើសិនជាមនុស្សបាន រៀនសូត្រ​មែន ម្លេះគ្មានការឈឺចាប់របៀបនេះកើតឡើងទេ តែ សួរថា តើវាចាប់បាច់កម្រិតណាដើម្បីយើង បានរៀនសូត្រ អំពី មេរៀនដ័ពិបាកទាំងនេះ ? យើងគួរតែក្រឡេកមើលជុំវិញខ្លួនយើង ថាត្រូវឲ្យគេរៀនបែបម៉េច៉ បើយើងប្រាប់ក្មេងថា កុំលេងភ្លើង ភ្លើងវាក្តៅណាស់ បើយើងនៅក្បែរហ្នឹង ក្មេងក៍វាមិនមកក្បែរភ្លើងដែរ  តែពេលដែលយើងទៅណាឆ្ងាយភ្លាម ក្មេងលូកដៃចូលភ្លើងភ្លែត បើសិនជា ភ្លើងនោះ មិនរលាកដៃក្មេងទេ ក៍ក្មេងនោះមិន រៀនសូត្រដែរ ( មិនរាងចាល) អីចឹង នេះគឺជា បញ្ហារបស់មនុស្សលោកយើងសព្វថ្ងៃ គឺពួកគេមិនរៀនសូត្រ ឬ រាងចាលទេ ! បើសិនជាមនុស្ស រៀនសូត្រដោយ គ្មានធ្លាប់បាន រលាកដៃផង ម៉េចនឹងមានការឈឺចាប់ដូចថ្ងៃនេះ ? ជាបញ្ហាគឺយើងមិនបាន រៀនសូត្រ ឬ រាងចាល ។ ព្រះគ្រូ តើយើងមាន ចំណុចណាមួយ តិច ឬ ច្រើន ដែលយើងអាចរួមគ្នាដោះស្រាយបញ្ហាបានទេ? ញោម ចំណុចដោះស្រាយមាន ដែរ តែថា យើងដោះបែបម៉េច?  យើងដោះស្រាយដោយការបន្ទោសអ្នកដ៍ទៃ ? បើសិន ជាមានអ្នកណាម្នាក់គេថា " អូខេ បើថាខ្ញុំធ្វើខុសកន្លែងណា​ សូមប្រាប់ខ្ញុំមកចុះថាខុសកន្លែងណា? តើខ្ញុំកែកំហុសបែបម៉េច? ធ្វើម៉េចខ្ញុំអាចមាន សេចក្តីសុខចម្រើនក្នុងជីវិត? ហើយខ្ញុំគោរពការពារបរិស្ថានជុំវិញខ្លួនបែបណា? បើសិនជាមានអ្នកណាគេគិតបែបអិចឹង នោះ សកលោកនេះ និងវិលមករកភាពធម្មតា ប្រក្រតីវិញ។ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A # 2 @ 00- 02-12

Baba Ji. Radha Soami. What is intuition Radha Soami, Baba Ji. Can you please advise as to how we can find the balance between the mind and the body, and should we always listen to our intuition? What is intuition? I mean, I think we take out different meanings out of this word ‘intuition’. But, basically, it stems from an increased awareness. Now, awareness is born out of the experience that we go through. And so the mind starts projecting certain things. But then we are still in the control of the mind. We need to go beyond mind and maya. If we want to essentially experience the truth, we need to go beyond mind and maya. So till we are within the ambit of mind and maya, I would not trust anything until I don't feel, see and experience for myself. And balance is essential in everything that you do. Would you advise somebody that he should be sitting in the shop 24 hours of the day? He should go home, he should rest, he should eat. So isn't that essentially a balance? Child says, “I don't want to study, I want to play!” You tell the child, “No, there’s a time to play, and there’s a time to study.” Isn't that balance? So there are 24 hours in the day – sufficient time for us to pay attention to our work, to our families and to the spiritual aspect. Okay, thank you. Radha Soami.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទាក់ទងនឹងរឿង វិចារណញាណ  intuition សូមព្រះគ្រូជួយផ្តល់ជា ឪវាទដល់ខ្ញុំកូណាអំពី ថាតើធ្វើដូច្នេះ ដើម្បីរក្សាតុល្យភាពរវាង ចិត្ត  និង រូបកាយ ដើម្បីឲ្យ វាមានការស្តាប់បញ្ជាពី វិចារណញាណ នេះ ? ញោម តើ តើអ្វីជា វិចារណញាណ ? ព្រះគ្រូ តាមខ្ញំកូណាយល់​វា មានន័យខ្លឹមសារច្រើនខុសៗគ្នាក្នុងលោកនេះ តែជាគោលការណ៍ គឺសំដៅថា យើងមាន សតិ ដឹងខ្លួន ថាខុសឬត្រូវ។ ទេ ញោម ការដឹង Awareness កើតចេញខុសពី បទពិធសោធន៍ ដែលយើងធ្លាប់ជួបប្រទៈ ចំណែក ចិត្ត​វាកើតចេញពីការ ចាប់ផ្តើម ស្មានៗ ទស្សន៍ទាយ Projecting  តែទោះបីដូច្នេះក្តី យើងនូវតែអាច គ្រប់គ្រងលើចិត្តបានដដែល គឺត្រូវតែទៅ ហួសឆ្ងាយផុតពី និស្ស័យនៃចិត្ត និង មាយា។ បើសិនជាយើងចងើបាន បទពិសោធន៍មួយទាក់ទងនឹង សច្ចៈការពិត យើងត្រូវតែទៅឲ្យ ផុត ចាកឆ្ងាយពី ចិត្ត និង មាយានេះ តែ គឺវានៅតែស្ថិតក្នុងដែន គ្រប់គ្រងរបស់ ចិត្ត និង មាយាដដែលទេ ពេលនោះ យើងនិយាយថា ខ្ញុំអត់ជឿអ្វីទាំងអស់ ខ្ញុំមិនគិតឃើញអីចឹងទេ បើខ្ញុំជឿទាល់តែខ្ញុំបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក បានជួបប្រទះ មានបទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួនឯងសិន ។ ចំណែក តុល្យភាព សំដៅថា យើងធ្វើអ្វីៗ គិតអ្វីៗឲ្យមាន តុល្យភាព Balance តើយើងអាចស្នើរឲ្យ មនុស្សណាម្នាក់ អង្គុយលក់ដូរ ក្នុងហាងបាន ២៤ម៉ោង/ថ្ងៃបានទេ ? ដោយសារ អ្នកនោះគេត្រូវទៅផ្ទះ គេត្រូវការសម្រាក់​ គេត្រូវការហូបចុកដែរ ។ តើនេះ មិនមែនជាសារៈសំខាន់ចាំបាច់របស់ តុល្យភាពទេឬ?  កាលដែល កុមារម្នាក់ គាត់ថា " គាត់មិនដឹងរៀនទេ គាត់ចង់់តែរត់លេង " តើយើងអាចប្រាប់ទៅក្មេងនោះថា ទេ នេះជាម៉ោងត្រូវរៀន នេះជាម៉ោងត្រូវលេងទេ ? តើនេះមិនមែនជារឿង តុល្យភាពទេឬ?  ដូច្នេះ ក្នុងរយៈពេល ២៤ ម៉ោង/ថ្ងៃ គឺជាពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់់សម្រាប់យើង​យកចិត្តទុកដាក់​ ផ្ចង់អារម្មណ៍លើការងារ លើគ្រួសារ និង លើផ្លូវព្រះធម៍ iSpiritual aspect បាទ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាទទួលបាន សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ ។

Q & A # 3 @ 00- 03-55

 When is the right time to initiate Radha Soami, Baba Ji. Thank you for giving me this opportunity. My question is: When one has been on the path for a long time, how does one know when the time is right to be initiated? If I keep on thinking and I keep on planning, will I get anywhere? Somewhere, the action has to be taken. Now, if you (I) don’t take the action, and I keep on planning and I keep on planning, what’s going to happen? So that’s the problem with most of us, you know, we feel that somebody is going to come and take our hand and say, “Okay, come!” Now, nothing happens on its own. We have to start the process. Now yes, at different times of our life, we wanted different things. But there comes a time when you start understanding that what I want is peace of mind and happiness. So the question is, how do I get it? Am I going to get it from money, from relationships, from positions? Or am I going to get it from within myself? And if I’m going to get it from within myself, then I need a path which will take me within. If I just keep on thinking about it, “Oh! I’m going to be very happy; I’m going to be very happy,” will that make me happy? No. It’s just like reading the label on the medicine without taking the medicine! Thank you, Baba Ji. Radha Soami.

ដល់ពេលវេលាត្រូវបួស ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាសូមអរ ព្រះគុណ ព្រះគ្រូ សម្រាប់ឪកាសបានសួរសំណួរនេះ ខ្ញុំកូណាមានសំណួរថា ពេលយើងធ្វើធម៍អស់ពេលច្រើនឆ្នាំ តើយើងធ្វើម៉េចថា ពេលវេលាណា ដែលជាពេលដែលត្រូវបួស ? ញោម បើសិនជាយើងគិតបែបហ្នឹង យើងនឹងធ្វើចេញជា ផែនការ សួរថា ផែនការហ្នឹងនាំយើងទៅដល់ចំណុចណាទេ? ។ ការចាប់ផ្តើមធ្វើសកម្ម ឬ ប្រតិបត្តិ ត្រូវតែធ្វើឡើងក្នុងពេលណាមួយ ដូចជាពេលនេះ បើសិនជាយើងមិន ចាប់ផ្តើមបួសទេ គឺយើងនៅតែមានរក្សា ផែនការៗ តើវាទៅជា ម៉េចទៀតទេ ? ដូច្នេះ អ្វីដែលជា បញ្ហាសម្រាប់មនុស្សលោកយើងគឺ​យើងគិតថា​ មានមនុស្សណាម្នាក់ មកពីខាងក្រៅ មក ប្រាប់យើង មកដឹកដៃយើង និង និយាយមកកាន់យើងថា ៗ អូខេ មកបួសចុះ ដល់ពេវលាហើយ " តែឥលូវដូចឃើញស្រាប់ គឺគ្មានអ្នកមកពីក្រៅណាគេមកប្រាប់យើងទេ ដូច្នេះ គឺមានតែយើងចាប់ផ្តើមចេញពីខ្លួនយើង ពិតណាស់ ក្នងឆាកជីវិតមាន ពេលវេលាខុសៗគ្នា ចំណែក ចំណង់ចំណូលចិត្តក៍ខុសៗគ្នាដែរ តែពេលវេលាមួយមកដល់ យើងក៍ចាប់់ផ្តើមមានការយល់ដឹងក្នុងខ្លួន ដូចជា មានអារម្មណ៍ថា ចង់បានសេចក្តីស្ងប់ក្នុងចិត្ត ចង់បាន សេចក្តីសុខសប្បាយរីករាយ ពេលនោះ មានសំណូរសួរថា ធ្វើម៉េចបានដឹងថា ពេលវេលាមកដល់? តើដឹងថា បានមកតាមរយៈការប្រើលុយ ការប្រើមិត្តភាព ការប្រើឋានៈតួរនាទី ? ឬ មួយថា បានមក តាមរយៈខ្លួនឯងផ្ទាល់ទេ ? បើសិនជាយើងដឹងថា​ វាបានមកពី ក្នុងខ្លួនយើងផ្ទាល់ ដូច្នេះ យើងក៍នឹងចាប់ផ្តើមស្វែងរកផ្លូវព្រះធម៍មួយ ដើម្បីចូលទៅខាងក្នុងខ្លួន តែបើសិនជាយើងនូវតែបន្តគិតថា មិនអីទេ ខ្ញុំសប្បាយ ខ្ញុំរីករាយស្រាប់ហើយ តើការគិតបែបហ្នឹងនាំឲ្យយើងបានរីករាយសប្បាយទេ ? មិនអាចទេ វាដូចជាយើង អាន អក្សរគេសរសរនៅលើ ថ្នាំពេទ្យ ​ដោយអត់បាន លេប ឬ ប្រើថ្នាំពេទ្យអីចឹងដែរ ! សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូមហារាជ បាបាជី ។

Q & A # 4 @ 00- 05-22

 What is the role of the master Good evening, Master. My question consists of two parts: Firstly, for initiates who are single, and who, with His grace, try to do their meditation regularly, but haven't reached the level of spiritual satisfaction. And since they are single and, they don't have a life partner to consult their life's problems and matters, is it okay if they consider the Father as an invisible companion or guide, and talk over their daily matters and issues and expect some, sort of, guidance from Him? Actually, the idea of life is to help us to come to terms with ourself. To tune into ourselves. And once you have a comfort level with yourself, you'll never be worried or scared about anything. Anyway, the answers are going to come from within, not from outside. Outside, people can give you their perspective, they can give you their thoughts. But whether it applies to us or it doesn't apply to us, that's a different matter altogether. So if we do our meditation, and if we are able to come to terms with ourself, there's no question of needing some exterior support. Exterior support is only sought when, inside, we become blank. So at the ending of the day, we have to seek within anyway. True, true. 

And secondly Master, if at a certain point, can we expect the Father to help us sort out our emotional needs if we are not able to do so on our own? See, what is the role of the Master? The role of the Master is like a parent. What does the parent do? A parent will take his children through the experience of life, through ups and downs, so that they can stand on their own feet. The role of the parent is fulfilled when he finds his child standing shoulder to shoulder with him. Now, it doesn't necessarily mean … The easiest thing is to do everything for the child – but then the child won't learn. So sometimes, he'll let the child make mistakes because that's how he will learn. He will let the child fail – that's how he will learn. It's the same with the Master. He's there to support us; He's there to guide us, but the action has to be ours, you know? Each one of us will learn from personal experience. Until that experience is not there, it's not just … You see, in today's day and world we are, sort of, confusing knowledge and understanding. When you read your scriptures, when you hear satsangs, what you get is knowledge. Knowledge is a perspective. Knowledge helps you to conceptualize. Now, those concepts are as much a part of, you know, an illusion as anything else. You don't know what the reality is – is it wrong or is it right? When you put it into practice, practice gives you experience, and experience becomes the basis of understanding. And with understanding, you will reach that level of faith. Thank you, Master.

សំនួរទី ៤ ទាក់់ទងជាមួយហ្នឹង តួរនាទីព្រះគ្រូ-- ទិវាសួរស្តី ព្រះគ្រូ សំនួរខ្ញុំកូណាចែកចេញជា ២ ផ្នែក គឺ សំណួរទី ១ សួរថា មនុស្សម្នាក់នៅ លីវ តែមាន បុណ្យទេវតាជួយ គាត់ព្យាយាមតាំងសមាធិជាទៀងទាត់ នូវតែមិនបានផលតាមប្រាថ្នាសោះ ។ មនុស្សម្នាក់នៅ លីវ គ្មានដៃគូក្នុងជីវិតសម្រាប់ប្រឹក្សាយោលបល់ ដោះស្រាយបញ្ហាជីវិត បញ្ហារស់នៅ តែគាត់មាន ព្រះគ្រូជួយណែនាំពីក្រោយ (មើលមិនឃើញ) បើបែបនេះ អាចនិយាយបានថា គាត់នោះមានព្រះគ្រូចាំជួយ ណែនាំ បង្អុលបង្ហាញពីរឿងជីវិត រឿងការរស់នៅ បានដែររទេព្រះគ្រូ ?។ ញោម ជាសច្ចៈភាព ការជួយក្នុងឆាកជីវិត គឺសំដៅថា ជីវិតខ្លួនឯងជួយខ្លួនឯង បានន័យថា គឺជា បង្វិលខ្លួនឯង អីចឹងពេលដែលយើងឡើងដល់កម្រិត ឬ ចំនុចណាមួយដែលយើង ពេញចិត្ត នោះយើងគ្មានអ្វីត្រូវព្រួយបារម្ភទេ ។ តែអ្វីៗទាំងអស់ គឺវាកើតចេញពី ខាងក្នុងខ្លួនឯង គ្មានការរុញឡើងពី ខាងក្រៅទេ។ នៅខាងក្រៅ គឺ មានមនុស្សម្នាគេឲ្យជា អារម្មណ៍ ជាការយល់ឃើញ ការគិតឃើញរបស់ពួកគេ ប៉ុន្តែថា តើយក គំនិតគេ យោបល់គេទាំងនោះមក អនុវត្តន៍ជាក់ស្តែងឬអត់ គឺជារឿងខុសគ្នា អីចឹងបានជាថា បើសិនជា យើងបានធ្វើសមាធិ គឺយើងច្បាស់លាស់ខ្លួនឯង ប្រាកដជឿជាក់ខ្លួនឯង ដែលពេលនោះ គឺយើងគ្មានបញ្ហា គ្មានរឿងអ្វីដែលយើងត្រូវការជំនួយស្មារតីពីខាងក្រៅទេ ។ ជំនួយជាគំនិត យោបល់ពីខាងក្រៅ គឺនៅពេលណាដែល ខាងក្នុងខ្លួន គ្មានអ្វីទាំងអស់ គឺ ទទេសស្អាតតែម្តង។ អីចឹងជាចុងក្រោយ គឺមានតែត្រូវរង់ចាំ ជំនួយពីខាងក្នុងខ្លួនឯងជាដដែលហ្នឹង ។ បាទ ពិតណាស់ ព្រះគ្រូ ។

ជាសំណួរទី ២ ខ្ញុំកូណា ឆ្ងល់ថា បើករណីខ្លះ ស្រាប់តែមាន ទេវតាជួយជាយោបល់ ជាគំនិតដែរ តែយើងខ្លួនឯងមិនបានធ្វើតាមគំនិតយោបល់របស់ទេវតានោះទេ តើក្នុងករណីបែបនេះ ទេវតា មានតួរនាទីធ្វើអ្វីដែរ? ញោម តួរនាទី ទេវតា ឬ ព្រះគ្រូ គឺដូចតួរនាទីឪពុកម្តាយដូច្នោះដែរ សួរថាតើឪពុកម្តាយមានតួរនាទីបែបម៉េច? គឺគាត់មានតួរនាទី​ថែទាំ ការពារកូនៗ របស់គាត់ ដោយសំអាង យោងលើបទពិសោធន៍ក្នុងឆាកជីវិត ដែលជួនមានរាសីឡើង ជួលកាលមានរាសីចុះ តែគាត់អាច ឈ លើ ពឹងលើជើងរបស់ពួកគាត់ផ្ទាល់។ ជាតួរនាទីរបស់ឪពុកម្តាយគឺជួយកូនៗឲ្យអាចឈ ប្រកៀកស្មាជាមួយគាត់ ដើម្បិតតាំងជាមួយ បញ្ហាក្នុងជីវិត ។ បើសិនជា អ្វីៗវាពិបាកពេក ជាជម្រើសដ៍ងាយស្រួលជាងគេបង្អស់ គឺគាត់ប្រយុទ្ធជាមួយដើម្បីកូនៗតែម្នាក់ឯង តែការធ្វើបែបនេះ គឺ កូនៗវាគ្មាន ការរៀនសូត្រ/វាមិនចេះ ។ ដូច្នេះ​បានជាពេលខ្លះ គឺ ឪពុកម្តាយទុកឲ្យកូនៗមានកំហុស ដើម្បីកូនបានរៀនសូត្រពី កំហុសនោះ-​គឺគាត់ទុកឲ្យកូនគាត់បរាជ័យសិន ពេលនោះ កូនៗវាដឹងថា វាត្រូវរៀនសូត្របែបម៉េច ។ រឿងនេះ គឺដូចគ្នាសម្រាប់ព្រះគ្រូ ឬ ទេវតា Master តួរនាទីព្រះគ្រូ គឺសម្រាប់ជួយគាំទ្រយើង ព្រះគ្រូ នៅទីនេះ គឺសម្រាប់ ណែនាំយើង តែសកម្មភាព គឺខ្លួនយើងជាអ្នកធ្វើដោយផ្ទាល់ ។ ដូចយើងបានដឹងសម្រាប់ ម្នាក់ៗ គឺតែងតែរៀនសូត្រពី បទពិសោធន៍ផ្ទាល់ខ្លួន អីចឹងពេលដែលយើងគ្មានបទពិសោធន៍ គឺយើង​អត់អាចដោះស្រាយធ្វើអ្វិបានសោះតែម្តង។ សព្វថ្ងៃនេះ ពេញពិភពលោក កំពុងជួបប្រទៈបញ្ហា ដោយសារការ យល់ច្រលំ រវាងពាក្យថា ចំណេះដឹង និង ការយល់ដឹង Knowledge and Understanding កាលណាយើងបានអានសៀវភៅ អានសាស្រ្តា បានស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ពេលនោះ យើងមានការ ចេះដឹង ដែលចំណេះដឹង វាគឺជា Perspective ការមើលឃើញដោយអារម្មណ៍ ( ដោយចិត្ត) ។ ចំណេះដឹងវាជួយយើងឲ្យមានជាទស្សនៈផ្សេងៗ ហើយទស្សនៈនេះឯងដែលនាំឈានទៅរកការបោកបញ្ឆោត គ្រប់រឿងទាំងឡាយ ដោយសារ​យើងមិនដឹងថា ការពិត គឺជាអ្វី ? មិនដឹងមួយណាខុស ? មួយណាត្រូវ ? កាលណាយើងឈានដល់កម្រិតប្រតិបត្តិផ្ទាល់ ទើបវាចេញជា បទពិសោធន៍ គឺ បទពិសោធន៍នេះឯងដែលជាមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃការ យល់ដឹង ។ កាលណាយើងឈានដល់កម្រិត​ យល់ដឹង គឺយើងឈានដល់ កម្រិតនៃការមាន សទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់ The level of Faith សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ ។

Q & A # 5 @ 00- 08-36

 Radha Soami, Baba Ji. My question is that we often remain engrossed in the problems of this world because of our responsibilities. You tell us that when we face difficult times, we should do even more meditation. But at that time, my mind is filled with all kinds of fears, doubts, and complaints, and then I cannot meditate. All I can do is cry out, “Baba Ji, help me!” I solve one problem, and another crops up. Baba Ji, if this carries on, how will I ever be liberated from this world? Great Master used to say, “Come with your weaknesses or come with your strengths – but at least come!” Now look, when someone is sick, no matter how much he keeps thinking about it, unless he goes to a doctor, gets the medicine, and takes it, how will he get well? You see, whatever you focus on … If you focus on the problem, the problem will become larger than life. If you focus on the solution, you will definitely find a solution. So we have to try and find the solution to these things. And unless I get that strength from within, how would I be able to face anything? What you’re saying is true – at that time, we can’t seem to think of anything else – but if we sit in meditation at that time, we will get peace of mind, and we will automatically get the strength to move forward. But if we remain obsessed with that turmoil, we will end up doing something wrong, which we will regret later. So when we face problems and difficulties, isn’t it better to stay calm and think about the best way to move forward? Okay, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួររឿងថា មនុស្សលោកយើង ជាទូទៅមានាការជាប់គាំង ធ្វើអ្វីមិនចេញ ដោយសារការទទួលខុសត្រូវ  ព្រះគ្រូ ទូលប្រាប់ខ្ញុំកូណាថា កាលណាជួបបញ្ហា ត្រូវតែ បន្ថែមការតាំងសមាធិឡើងទៀត តែក្នុងពេលជាមួយគ្នា ចិត្តខ្ញុំកូណា ជួបប្រទះជាមួយរឿង ភ័យខ្លាច សង្ស័យ និងការ រិះគន់សព្វបែបយ៉ាង ដលើអីចឹងទៅ ខ្ញុំកូណាមិនអាចតាំងសមាធិបាន។  អ្វីដែលខ្ញុំកូណាអាចធ្វើបាន គឺមានតែ យំស្រែក ព្រះគ្រូ បាបាជី សុំជួយខ្ញុំកូណាផងចុះ ខ្ញុំកូណាដោះស្រាយរឿងមួយចប់ រឿងថ្មីមួយទៀតកើតឡើងមកដែរ ព្រះគ្រូ បាបាជី បើសិនរឿងនេះ​នូវតែបន្តកើតមានឡើង តែឲ្យខ្ញុំកូណារំដោះខ្លួនចេញពី លោកិយនេះបែបណាទៅ ? ញោម រឿងនេះ គឺដូចដែល​ព្រះគ្រូ ធ្លាប់មាន សង្ឃដីកាថា មនុស្សយើងកើតមក បើមិនមាន ភាពខ្លាំង ក៍មានភាពខ្សោយមកដែរ តែ ចំណុចទាំង ២ នេះ គឺ យើងមិនអាច អត់មាន ១ ណាឡើយ គឺត្រូវតែមានជាដាច់ខាត ! ឥលូវនេះ ចូរយើងសម្លឹងមើលទៅ មនុស្សឈឺមានជម្ងឺ មិនថា ពួកគេប្រឹងនាំគ្នា គិត បែបណាគេ គឺមិនជាឡើយ លុះត្រាតែមានការ ប្រើប្រាស់ថ្នាំពេទ្យ និង ជួយបជាមួយ គ្រូពេទ្យ បើមិនអីចឹងទេ ធ្វើម្តេចនឹងជាសះស្បើយ ? ញោមឃើញទេ អ្វីដែលយើងផ្ចង់អារម្មណ៍គិតទៅ គឺរឿងហ្នឹងវាកាន់តែរីកធំជាងជីវិតយើងទៅទៀត បើសិនជាយើងផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើដំណោះស្រាយ នោះយើងនឹងរកឃើញ ដំណោះស្រាយ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែព្យាយាម និងត្រូវតែរកឲ្យឃើញដំណោះស្រាយមួយជាដាច់ខាត។  ព្រះគ្រូ បើខ្ញុំកូណាគ្មាន ភាពខ្លាំងក្នុងខ្លួនផងហ្នឹង ធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាអាច ប្រឈមទល់នឹងបញ្ហាបានទៅ? នេះជាការត្រឹមត្រូវណាស់ ញោម ពេលនេះ យើងមិនអាច ទៅគិតឃើញរឿងអ្វីផ្សេងបានទេ តែបើសិនជាយើង អង្គុយតាំងសមាធិ គឺយើងនឹងទទួលបាន ភាពស្ងប់ ជាសន្តិ ក្នុងចិត្ត និងជាស្វ័យប្រវត្តិយើងមាន ភាពខ្លាំងក្នុងខ្លួន ដើម្បី ឈានទៅ ចូលទៅក្នុងខ្លួន ។ តែបើ យើងនៅមានតែមា​នអារម្មណ័ មានចិត្តច្របូលច្របល់អីចឹង គឺយើងអាចនឹងប្រព្រឹត្តិ ទង្វើណាមួយដែលជាការខុសឆ្គង និងចុងក្រោយទៅជា ស្តាយក្រោយ  បើដូច្នេះ កាលណាយើងកំពុងតែ មានបញ្ហា កំពុងតែជួបការលំបាក ជាការល្អ ត្រូវរក្សាភាព ស្ងៀមស្ងាត់ និង គិតសញ្ចឹងរកវិធីណាដោះស្រាយដែលល្អសម្រាប់ជាជំហានបន្ទាប់ ។ បាទ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A # 6 @ 00- 10-31

How long do you sit for meditation Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, when I sit down for meditation, for one hour, I do simran, and then I have to change my position. And also, when I sit down for my bhajan, I cannot sit down more than 15 to 20 minutes. So, my question is: Can I do one hour of simran and then sit down for 15 minutes bhajan? And then again, continue one-hour simran and 15 minutes bhajan? To start with, yes. But once you get used to sitting down, it'll come to you easily, don't worry. Then … you know, today we are fighting the body, the mind is there trying to trouble us. So it's a question of getting used to it. Practice makes perfect. Once you get used to it, your bodily pains will be the least of your problems. Okay, thank you Baba Ji. And thank you for coming into my life. Radha Soami. Should I focus my thoughts in the current master

សំណួរទី ៦​នេះ ទាក់ទងជាមួយ ប្រធានបទថា ត្រូវអង្គុយតាំងសមាធិ យូរកម្រិតណា ? ព្រះគ្រូ បាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ រយៈពេល ១ ម៉ោង គឺខ្ញុំកូណាធ្វើ សម្រាន្ត  ( អង្គុយផ្ចង់អារម្មណ៍) បន្ទាប់មកខ្ញុំកូណា ប្តូរជំហរអង្គុយ ដលើពេលខ្ញុំកូណាធ្វើ បាយន្ត គឺ ស្មឹងរំពៃសូត្រធម៍ បែរជា ខ្ញុំកូណា មិនអាចអង្គុយលើសពី ១៥ ទៅ ២០ នាទីទេ ដូច្នេះជាសំណូរខ្ញុំកូណា ចង់សួរថា ខ្ញុំកូណាអាចអង្គុយប្រមូលអារម្មណ៍ ពេល ១ ម៉ោង និង អង្គុយធ្វើការ ស្មឹងស្មាត រយៈពេល ១៥ នាទីបានដែរឬទេ?  បន្ទាប់មក ខ្ញុំកូណានឹងបន្តធ្វើ ការអង្គុយផ្ចង់អារម្មណ៍  ១ ម៉ោង រួចធ្វើ ការ ស្នឹងស្មាត ១៥ នាទី ? ញោម អាចធ្វើបានដែរ តែ បើញោម មានទំលាប់អង្គុយចុះតាំងសមាធិតាមសម្រួល ទ្រាំបានយូរប៉ុណ្ណា យក​ប៉ុណ្នឹងចុះ  កុំមានការព្រួយបារម្ភ ដូច្នេះ គឺយើង ប្រយុទ្ធ ទប់ទល់ជាមួយ រុបកាយផង ចំណែកចិត្ត ក៍វាវាយលុកយើងដែរ ដូច្នេះ បញ្ហាគឺស្ថិតត្រង់ថា យើងត្រូវតែមាន ទំលាប់ធ្វើឲ្យថ្នឹក ស៊ាំ ។ ការប្រតិបត្តិ ជួយយើងឲ្យធ្វើបានល្អ កាលណាយើងមានទំលាប់ រួបកាយយើងអាចទប់ទល់ជាមួយការអង្គុយបាន ១ ម៉ោង។ បាទ ព្រះគ្រូ​សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី។ សូមអរគុណ ដែលព្រះគ្រូ ចូលមកក្នុងជីវិតខ្ញុំកូណា រាដាស្វាមី ពញរះគ្រូ ។

Q & A # 7 @ 00- 11-29

Baba Ji, this brother says: he was initiated by Master Charan Singh, and he passed away without being able to see Him personally. He only has His picture. And the current Master was not the Master who initiated him. He asks: In moments of meditation, should he focus his thoughts and the feeling of love in Master Charan or in the current Master? Brother, visualization is not in our hands. Only simran is in our hand. Now, the mind is very strong. So mind gets easily influenced and many times, because we have had more of an association with the present Master, you may be able to see him. But when the actual dhyan, actual visualization takes place, it will always be of your own Master. So you don't have to analyze, you don't worry. Thanks. Thank you, Baba Ji.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាសួរជំនួសគេម្នាក់ គាត់ថា  គាត់បានបួសជាមួយ ព្រះគ្រូ​ ចាន់រ៉ាន់សឹង្ហ តែព្រះគ្រូ លោក សុគតបាត់ទៅ សព្វថ្ងៃនេះ គាត់នៅសល់តែរូបថតព្រះគ្រូ  ចំណែក ព្រះសព្វថ្ងៃនេះ មិនមែនជា ព្រះគ្រូ ដែលបំបួសគាត់ទេ ជាសំណូរគាត់់សួរថា តើពេលតាំងសមាធិ គាត់ត្រូវ ស្មឹងស្មាតនឹកដល់ព្រះគ្រូ​ ចារ៉ាន់សឹង្ហ ឬ មួយ ព្រះគ្រូសព្វថ្ងៃនេះ? ។ ញោម ប្រុស ការប្រមើលមើលរូបភាព មិនស្ថិតក្នុងដៃ យើងទេ គឺ ក្នុងដៃយើងមានតែការធ្វើ សម្រាន្ត (គឺការអង្គុយស្ងៀម ប្រមូលអារម្មណ៍) ។​ពេលនេះ ចិត្ត កំពុងតែមាន កម្លាំងខ្លាំងណាស់ ដូច្នេះ ចិត្តវាងាយបំពាន ងាយជះឥទ្ធិពលលើអ្វីៗគ្រប់បែបយ៉ាង គ្រប់ពេលវេលា ដោយសារតែយើងកំពុងតែមាន សម្ព័ន្ធមានទំនាក់ទំនងជាមួយ ព្រះគ្រូសព្វថ្ងៃនេះ យើងអាចមាន លទ្ធភាព បានជួប បានឃើញ ព្រះគ្រូ តែ ក្នុងដំណាក់កាល ធ្វើ បាយន្ត គឺ ស្មឹងគិត និង ប្រមើលមើលរូបភាព នោះគឺជា ភារកិច្ចកិច្ចក្នុងដៃរបស់ ព្រះគ្រូ។ ដូច្នេះ កុំគប្បីមានការវិភាគ កុំមានការព្រួយបារម្ភ ។ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A # 8 @ 00- 11-38

 How the mind works Radha Soami. Master, the sister asks if it is correct for her to try to know how the mind works, through other ways than Sant Mat? For example, for other kind of books, movies and so on. I don’t think so, sister, so far anybody has been able to understand how this mind works. You see, mind is like the memory of a computer. Now, when you buy a computer, the memory is blank. So what do you do? You start feeding in a program. Whatever is fed in into the computer, the output is going to be based on the input. So similarly, the mind is influenced. All the influences it collects – that becomes the memory. And how we react, what we do, is based on that. Now, that can’t be changed. Because every action that you have taken ... What is karma? Action, reaction, consequence. So, whatever is there in the memory, is all the actions we have taken, all our past experiences. And that cannot be changed unless we don’t feed in something more positive and start diluting that negativity. But I still haven’t come across anybody who can explain the working of this mind or how it gets influenced. 

សំណួរចម្លើយទី ៨ ទាក់ទងប្រធានបទថា តើចិត្តមានដំណើរការបែបណា? ខ្ញុំកូណាសូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ មាន ប្អូនស្រីម្នាក់ចង់សួរថា " តើនាងគិតអីចេះ ត្រឹមត្រូវតែឬទេ នាងថា បើនាងចង់ដឹងពីរឿងចិត្តមានដំណើរការបែបណា តើនាងអាចរកវិធីណាក្រៅពី សុទ្ធម៉ាគ៍ា នេះបានដែរឬទេ ព្រះគ្រូ ?ឧ ដូចជា សៀវភៅ ភាពយន្ត ឬ អ្វីៗផ្សេងទៀត ។ល។ ញោម អាត្មា មិនគិតឃើញឃើញអីចឹងទេ កន្លងមក មនុស្សយើងដឹងថាចិត្តវាធ្វើការបែបណា? ញោមដឹងហើយថា ចិត្ត ប្រៀបបានដូចជា  Memory of Computer អង្គចងចាំ របស់ ម៉ាស៊ីនកំព្យុទ័រ ពេលយើងទៅទិញកំព្យុទ័រមក​ ក្នុង អង្គចងចាំ គឺគ្មានអ្វីទាំងអស់ បើដូច្នេះ គេត្រូវធ្វើម៉េច? គឺយើងចាប់ផ្តើមបញ្ចូលកម្មវិធី  ដែលគេហៅថា Output មានដូចជា ទិន្ធន័យ ឬ កម្មវិធី ឬ អ្វីដែលយើងបញ្ចូលទៅក្នុង កំព្យុទ័រ វានឹងក្លាយជា លទ្ធផល Input បញ្ចេញ មកវិញ ដូច្នេះ គឺ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ចិត្តមានឥទ្ធិពលលើមនុស្សយើង កាលណា ឥទ្ធិពលនេះ ត្រូវបាន ប្រមូល បញ្ជូលទៅក្នុងខ្លួន វាក្លាយជា អង្គចងចាំ Memomy ដូចនេះ អ្វីដែមនុស្សយើង ប្រតិកម្ម អ្វីដែលមនុស្សយើងប្រព្រឹត្តិ គឺសុទ្ធតែអាស្រ័យលើ អង្គចងចាំនោះ។ ពេលនេះ យើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរអង្គចងចាំទេ ព្រោះវាបាក្លាយជា អំពើរ ជាសកម្មភាពអស់ទៅហើយ ។ ដូច្នេះ តើអ្វីជា កម្មា? កម្មា គឺស្មើរនឹង សកម្មភាព , ការប្រតិកម្ម និង លទ្ធផលត្រលប់ចេញពី សកម្មភាពរបស់យើង ។ សរុបមកវិញ អ្វីដែលមាន ក្នុង អង្គចងចាំ គឺត្រូវបានចេញជា អំពើរ ជាសកម្មភាព វាក្លាយជា បទពិសោធន៍ក្នុងខ្លួយើង ដូច្នេះ យើងមិនអាចផ្លាស់ប្តូរបានទេ បើចង់ផ្លាស់ប្តូរ គឺមានតែ បញ្ជូល កម្មវិធីល្អៗ វិជ្ជមាន រួចកំចាត់ចោល ការគិតបែបអវិជ្ជមានចេញ។ ទោះជាមានការពន្យល់បែបនេះក្តី នូវតែមានមនុស្សដែលមិនអាចធពន្យល់ បកស្រាយថាចិត្តធ្វើការលំនាំបែបណា ឬ ចិត្តមានឥទ្ធិពលលើយើងបែបណាដដែល ។

Q & A # 9 @ 00- 14-28

Radha Soami. How to enjoy meditation Radha Soami, Baba Ji. I make an effort to meditate. Please teach me a strategy to enjoy meditation. Sister, initially, I agree with you, because we are not getting any result, so it seems difficult, you know? When the child goes to school, everything seems to be very dull, very boring. But once he starts learning, once he starts understanding, then he starts enjoying it. So we need to be persistent. If you are persistent and you sit down every day and do it, when the consciousness starts rising, you will learn to enjoy your meditation. It’s something natural that will come to you. Another question: Is an initiate allowed an external treatment that contains eggs, beer, or fish products such as hair, skin and others? Why would you want to do that? You know? I think today, alternatives are available for everything. So why would we want to use these products? Not these products? Yeah, we should avoid, sister. Thank you, Baba Ji. 

សំណូរទី ៩ រឿងថា ធ្វើម៉េចឲ្យមនុស្សលោកមានការសប្បាយជាមួយការតាំងសមាធិ ? សូមក្រាបថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាកំពុងតែខំប្រឹងប្រែងតាំងសមាធិ សូមព្រះគ្រូជួយ យុទ្ធសាស្រ្តបែបម៉េចឲ្យខ្ញុកូណា សប្បាយជាមួយការតាំងសមាធិ ។ ញោម ស្រី អាត្មា យល់ស្របជាមួយ គំនិតញោមស្រី ដោយសារថាយើងអត់ទាល់ឃើញមានលទ្ធផលអ្វីជាដុំកំភួន ដូច្នេះ មើលទៅដូចជាពិបាកណាស់ ។  ញោមដឹងទេ កាលពីក្មេង យើងទៅសាលារៀន អ្វីដូចជា ធុញថប់ ព្រួយបារម្ភ តប់ប្រប៉ល់ណាស់ តែពេលដែលចាប់ផ្តើមចូលរៀន ចាប់ផ្តើមស្តាប់យល់ ពេលនោះ ក្មេងៗវាចាប់ផ្តើមសប្បាយ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែមានការ អត់ធន់ ទ្រាំ អត់ធ្មត់ បើសិនជាយើងមានការស៊ូទ្រាំ យើងអង្គុយតាំងសមាធិ ពេលណាដែល អារម្មណ៍យើងចាប់ផ្តើមដឹង ហៅថា មាន សតិ កើកឡើង ពេលនោះ យើងផ្តើមមានការរីករាយជាមួយ ការតាំងសមាធិ ។ នេះជារឿងធម្មតាៗទេ ដែលកើតឡើងសម្រាប់ញោម។ ខ្ញុំកុណានៅមានសំណួរមួយទៀត ថា តើ អ្នកដែលចូលបួសរួចហើយ គាត់អាចព្យាបាលជម្ងឺដោយការប្រើប្រាស់ សារធាតុមានជាតិ ពង ស៊ុត ស្រាបៀ ឬ ត្រី ដូចជា ការព្យាបាលសក់ ព្យាបាលស្បែក ឬ ព្យាបាលអ្វីៗផ្សេងៗទៀត ? ញោម ស្រី ម៉េចបានជា ញោមស្រីចង់ធ្វើបែបហ្នឹង? អាត្មាភាពគកិតថា សព្វថ្ងៃនេះ អ្វីៗសុទ្ធតែមាន ផលិតផលជំនួស ដូច្នេះ ម៉េចក័ញោមស្រី ចង់ប្រើប្រាស់ ផលិតផលដែលមានសារធាតុមិនបួសទាំងនេះទៀត?  យើងត្រូវតែជៀសវាងកុំប្រើប្រាស់ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ។

Q & A # 10 @ 00- 16-15

Radha Soami, Baba Ji. In life, one wants to achieve certain goals. But in spirituality, everything is meaningless. Baba Ji, how does one go through life without wanting to achieve goals? And how does one obliterate one’s ego while still being a human being? Is it possible? Yes! Ambition is not bad. Where does it say in spirituality that you should not move forward? Or you should not seek to make your life better? Now, the question is the means that you adopt. So it ends up in ends and means. Should we improve our lot? Yes! Should we look towards earning more money, having a better house, better circumstances? Why not? But what happens is that the means that we adopt sometimes, are the wrong means. So as long as you’re adopting the right means, you’re not compromising on your ideals, there’s nothing wrong in moving forward. Life can’t stand still, you know? You either move forward or you move backward. So it’s better to move forward than to move backward. But not at the cost of our ideals, of our values. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស ចង់សម្រេច ប្រាថ្នា ឬ បំណងមួយ តែបើគិតរឿងផ្លូវធម៍ ការគិតបែបនេះ គឺគ្មានន័យអ្វីឡើយ ព្រះគ្រូ បាបាជី តើ មនុស្សលោកធ្វើម៉េច អាចរ់សនៅដោយគ្មាន ចង់ប្រាថ្នាអ្វីជាគោលបំណងបានទេ ? តើមនុស្សលោកអាច កំទេចកំចាត់ចោល ចិត្តរឹង អាស្មិមានៈនេះបាន ខណះខ្លួនឯងនៅជាមនុស្សលោកនៅឡើយ ?តើវាអាចទៅរួចដែរឬទេព្រះគ្រូ ? ពិតណាស់ ញោម មហិច្ឆិតា មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេ ម៉េចបានជាយើងថា​ផ្លូវធម៍ មិនត្រូវគិតរឿងចង់មាន ចង់បាន ឬ រឿងទៅថ្ងៃក្រោយ? ឬ ម៉េចបានជាថា គេមិនត្រូវ សម្លឹងមើលទៅមុខ ឬ រកវិធីឲ្យជីវិតប្រសើរឡើង ? បញ្ហានៅពេលនេះ គឺ មធ្យោបាយដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះ។ តើយើងគួរតែធ្វើឲ្យជីវិតចម្រ់ើនដែឬទេ? ពិតជាចង់់ណាស់។ យើងចង់់រកលុយឲ្យបានច្រើនថែមទៀត យើងបានបានផ្ទះល្អជាងសព្វថ្ងៃ យើងចង់បានស្ថានភាពល្អជាងសព្វថ្ងៃមិនបានទេឬ? ម៉៉េចក៍ថាមិនបាន? តែអ្វីដែលខុសគឺត្រង់ការ ប្រើមធ្យោបាយដើម្បីសម្រេចបំណងនោះ គឺការប្រើមធ្យោបាយខុស។ ដូច្នេះ បើសិនជាយើងប្រើប្រាស់ មធ្យោបាយត្រូវ គឺគ្មានរឿងអ្វី ប្រឆាំងជាមួយគំនិតចង់មានចង់បាននោះឡើយ។  ការគិតចង់ចម្រុង​ ចម្រើនទៅថ្ងៃក្រោយ មិនមែនជារឿងខុសឆ្គងទេ ។ ឆាកជីវិតមនុស្សមិនអាចនៅដដែលឡើយ។ ឆាកជីវិតមនុស្សមានតែអាច ទៅមុខ ឬ ថយក្រោយ បើអីចឹងដដែល ជាការល្អ ឆាកជីវិតយើងចម្រើនទៅមុខល្អជាង ឆាកជិវិតធ្លាក់ចុះ នេះសំដៅថា គំនិតមិនមែនជាបញ្ហាទេ កត្តាធំគឺ តម្លៃជាមនុស្ស ។

Q & A # 11 @ 00- 17-26

Radha Soami, Baba Ji. Spiritual Knowledge to Spiritual Experience My humble question today is, how do we go from spiritual knowledge to spiritual experience of our true self, being in oneness with the Divine? You see, brother, in today's day and age, we have confused knowledge with understanding. You know, the day of the Net (internet) – you can press one button and get all the knowledge. But more knowledge means more confusion, it doesn't mean understanding. That knowledge that we get from our scriptures, from discourses and everything – that knowledge has to be applied; action has to be taken. When you take the action – like we say, “seeing is believing” – when you take the action, that will give you the experience. And experience teaches you the difference between concepts and truth. Then you know, because you have experienced. And that gives you an understanding. And that understanding will help you to build faith, not just knowledge. Which is my point, how do we grow to achieve that experience of the oneness with the Divine? Experience, experience – that meditation, experience. So as you go through the meditative experience, you are going beyond the physical. You're entering the spiritual realm. The physical realm is very limited. How much you can see, what you feel, it's all very limited. But once you go into the spiritual realm, the spiritual realm is unlimited. Then you're going beyond the physical. So your experience then is going to widen your horizon. And that widening of the horizon, then helps you to understand, see, and feel, which will give you the understanding. Thank you so much, Maharaj Ji. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាឆ្ងល់ថា តើយើងត្រូវ ដើរពីចំណុចមានចំណេះដឹងខាងផ្លុវព្រះធម៍ ទៅកា់ន់ចំណុចមួយទៀតដែលមាន បទពិសោធន៍ខាងផ្លូវព្រះធម៍ គឺសំដៅថា បានដល់ការស្គាល់ខ្លួនឯង បានរំលាយចូលទៅតែមួយជា ទេវតា ។ ញោម ប្រុស សព្វថ្ងៃនេះ រាល់ថ្ងៃ រាល់ពេលវេលា អស់កាលជាយូរ គឺមនុស្សលោកមានការ យល់ច្រលំ រវាង ចំណេះដឹង Knowlldeg និង ការ យល់ដឹង Understanding សព្វថ្ងៃ យើងឃើញមាន អាំងទែកណែត Internet គ្រាន់តែយើងចុះ ឃី នោះវាចេញមក សុទ្ធតែជា ចំណេះដឹង​ តែចងចាំថា ចំណេះដឹងកាន់តែច្រើន នោះការភ័ន្តការយល់ច្រលំកាន់តែច្រើនដែរ  នេះមិនមែនមានន័យថាជាការ យល់ដឹងទេ ។ ចំណេះដឹង យើងអាចទទួលបានមក ពី សាស្រ្តា មកពី សៀវភៅ មកពី សន្ទរកថា ឬ អ្វិៗផ្សេងទៀត ចំណេះដឹងទាំងនេះ ត្រូវតែយកមក អនុវត្តន៍ផ្ទាល់ ជាក់ស្តែង  កាលណាយើង អនុវត្តន័ឬប្រព្រឹត្តិ គឺដូចដែល សុភាសិត គេថា " ឃើញផ្ទាល់ភ្នែកបានជឿ Seeing is Believing អីចឹងកាលណាយើងអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ គឺយើងបានជា បទពិសោធន៍ គឺ បទពិសោធន៍ហ្នឹងដែលបង្រៀនយើងឲ្យដឹងពីភាពខុសគ្នារវាង "​ទស្សនៈ និង សច្ចៈ " គឺដោយសារតែមាន បទពិសោធន៍ ទើបបានជាយើងដឹងថាវាខុសគ្នា។ ចំណុចនេះ ដែលនាំយើងឈានដល់កម្រិត យល់ដឹង ។ ការយល់ដឹងនេះ ជួយយើងបង្កើតចេញនូវ សទ្ធាជ្រះថ្លា ជឿជាក់ និងឲ្យយើងមាន ចំណេះដឹងទៀតផង ។

ព្រះគ្រូ តើធ្វើម៉េចខ្ញុំកូណាអាចមានបទពិសោធន៍ក្លាយទៅតែមួយជាមួយ ទេវតា ? ញោម គឺ បទពិសោធន៍ ៗ នោះគឺមានន័យថា​ការតាំងសមាធិ គឺជា បទពិសោធន៍ ដូច្នេះ កាលណាញោមឆ្លងកាត់ការធ្វើសមាធិ គឺញោម ឆ្លងកាត់ទៅឆ្ងាយពី វិស័យនៃ រូបកាយនេះ ឬ អាណាចក្រនេះ គឺញោម ចូល ដល់កម្រិត ពុទ្ធចក្រ ។ ថ្នាក់អាណាចក្រ គឺមាន កម្រិតណាស់ ទាំងការមើលឃើញ ទាំងការគិតឃើញ គឺសុទ្ធតែមានកម្រិតទាបណាស់ តែបើញោមចូលដល់កម្រិត ពុទ្ធចក្រ គឺជាកម្រិតមួយដែលធំទូលាយ គ្មានព្រំដែន។ ចំណុចនេះ គឺញោមឆាកផុតពី អាណាចក្រ ។ អីចឹងបទពិសោធន៍គឺយើងទៅដល់ជើងមេឃមួយ រួចបន្តទៅជើងមេឃមួយទៀត ពេលនោះយើងមានការយល់ដឹង បានឃើញ បានឮ មានសតិ រួចនាំយើងឈានដល់ការ យល់ដឹង ។ បាទ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ មហារាជា ។

Q & A # 12 @ 19-24- 21-49

Householders Life Radha Soami, Baba Ji. Question, Baba Ji, or comment: Saints recommend a householder’s life for spiritual growth. But the family unit, as we know it, is collapsing, and marriages are disintegrating, divorces are up. Our children are now living in relationships without marriage. And now we find ourselves endorsing it, or even justifying it, which is totally against Sant Mat principles. Would you kindly care to comment on what’s happening globally with our young children who are adopting this lifestyle? Sister, a householder’s life is advocated because it helps you to bring about a certain balance in your life. Now, as human beings, we need support. Like we say, “No man is an island.” Each one of us, we need support. You need a partner with whose help you can go through the ups and downs of life. And if you can have a partner in your spouse, that makes life a little easier. Why aren't we getting married? Because we are running from responsibility. To say that, “Somebody’s marriage didn’t work, so my marriage is not going to work!” – it’s never like that. If one person has an accident, does the full world stop driving cars? These are justifications where we are shirking our responsibility. Now, marriage is basically to bind you down in a certain responsibility. When you have a responsibility, you know you are responsible for your spouse, for the children and everything. If you are in a live-in relationship, they’re jumping from partner to partner, and I don’t know what they are doing! It’s so easy to just get up one day and walk out and say, “No I don’t like you!” You don’t do it with marriage. Hazur used to say that, if you want the shoe to stay on, you have to tie the laces! Absolutely, Baba Ji. But I mean, it’s the new normal now. And divorce … There’s no ... No, no, there’s no new norm. It’s basically what we are doing. We don’t have the guts to speak to our children in that manner, so we are just accepting it. But that doesn’t make it right. Okay, Baba Ji. Thank you so much for that.

ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរឿង ជីវិតគ្រួសារ ដូចដែលព្រះគ្រូ ទូលថា ជីវិតគ្រួសាររុងរឿង នោះការធ្វើធម៍ក៍វាបានចម្រើនល្អដែរ តែក្នុងគ្រួសារវាមាន រឿង បាក់បែកគ្រួសារ រឿង លែងលះគ្នា ឬ រស់នៅបែកគ្នា ។ កូនៗ របស់យើងរស់នៅជាមួយគ្នា តែអត់រៀបការ ដែលយើងជាចាស់ៗត្រូវដោះស្រាយ ត្រូវរែកពុន ឬកាត់សេចក្តី ដែលទាំងអស់វាខុសជាមួយ គោលការណ៍សុទ្ធមាគ៍ា Sant Mat តើព្រះគ្រូ ព្រះមេត្តាជួយជា យោបល់ឪវាទណាមួយបាទេ ទាក់ទងជាមួយ ស្ថានភាព កុមារទូទាំងសកលោកដែលកំពុងតែ មានឆាកជីវីតបែបនេះ ? ញោម ស្រី មេរៀនស្តីពី ជីវិតគ្រួសារ ត្រូវបានគេ បង្រៀនគឺបំណងឲ្យយើងរស់នៅដោយមាន តុល្យភាពក្នុងជីវីត ជាមនុស្សលោក វាត្រូវមានការគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ដូចជា សុភាសិត គេថា " មនសុ្សអនាថានៅលើកោះ “No man is an island." គឺថា មនុស្សម្នាក់ សុទ្ធតែ ត្រូវការការគាំពារគ្នា។ យើងត្រូវការដៃគូរជីវិត ដើម្បី ដើរឆ្លងកាត់ ឆាកជីវិតមួយដែល មានឡើង មានចុះ ។ បើ យើងមាន ប្តី ឬ មានប្រពន្ធនៅជាមួយគ្នា នោះ ឆាកជីវីតវាងាយស្រួលជាងបន្តិច។ ម៉េចបាន ជាយើងត្រូវការការរៀបការ? គឺដោយសារយើងត្រូវការ ការទទួលខុសត្រូវ ។ អ្នកខ្លះគេនិយាយថា " អូ អ្នកខ្លះរៀបការរួច ក៍គ្មានបានប្រយោជន៍ស្អីដែរ " ចឹង ទោះបីខ្ញុំរៀបការដូចគេ ក៍​នៅតែគ្មានប្រយោជន៍ដូចគ្នា។ ការពិតវាមិនដូច្នោះទេ ញោមគិតមើល បើសិនជា មនុស្សម្នាក់ជួបគ្រោះថ្នាក់់ចរាចរណ៍ សួរថា សកលលោកទាំងមូលគេនាំគ្នាឈប់បើកបររថយន្តឬ?  នេះជាការកាត់សេចក្តីមួយ ដែលយើងមើលទៅលើការទទួលខុសត្រូវជាធំ ។ ដូច្នេះ ការរៀបការគឺជាការចងសម្ព័ន្ធ ចង់ភ្ជាប់ជាមួយគ្នាដើម្បីមានការទទួលខុសត្រូវ ។ កាលណាយើងមានការទទួលខុសត្រូវ យើងដឹងថា យើងទទួលខុសត្រូវ ចំពោះ ប្តី ឬ ប្រពន្ធ ចំពោះកូនៗ ឬ រឿងផ្សេងទៀត។  បើសិនជា យើងមានឆាកជីវិតគ្រួសារមួយ ដែលរសេមរសាម ផ្លាស់ប្តូរ ដៃគូរស្នេហារពីមួយទៅមួយ អាត្មាភាព មិនដឹងថា គេធ្វើអីដែរ?  យក ល្អ គឺមានតែ ងើបឈឡើង រួចដើរចេញ ដោយនិយាយថា " ខ្ញុំមិនចូលចិត្តមនុស្សដូចឯងទេ "តែបើមានការ រៀបការ គឺគេមិនអាចធ្វើបែបនេះបានទេ ។ ដូចដែល ព្រះគ្រូ ហាហ្សួ ទួលថា " បើញោមចង់ឲ្យ ស្បែកឃើងវានៅជាប់នឹងជើងយើង ត្រូវតែរឹតខ្សែ ៗ" ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញូំកូណាយល់ថា ពិតជាត្រឹមត្រូវណាស់ តែ ខ្ញុំកូណាគិតថា វាដូចជា រឿងថ្មីតែធម្មតាៗ គឺពួកគេ លែងលះគ្នាដូចធម្មតា ទេ ទេ ញោម នេះមិនមែនជា សីលធម៍ថ្មីទេ ។ នេះវាជាអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ ។ យើងមិនអាច យកពាក្យនេះ ទៅជនិយាយជាមួយកូនៗយើងទេ គឺយើងព្រមទទួលយក តែរឿងនេះ មិនមែនជារឿងត្រឹមត្រូវឡើយ បាទ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ ៕

Q & A with GSD 101