ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០២ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៩ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:00
Thank you very much for giving me this opportunity, O Lord. Baba Ji, every time my meditation and seva start to go smoothly, I end up facing very challenging circumstances, and then my mind gets scared and my faith wavers. What should I do at that time, Baba Ji? We have to fulfill our responsibility. So, if we take the support of Nam and our meditation, the Lord will reduce the blow of a hammer to a pinprick. So, we should never feel perturbed, nor should our faith waver. Our bodies do not have the capacity to fulfill these responsibilities. It is only by His grace that we will be able to fulfill them.
សូមអរគុណណាស់សម្រាប់ការផ្តល់ឪកាសមួយនេះដល់ខ្ញុំកូណា ។ ់ឪ ទេវតា អើយ ព្រះគ្រូបាបាជី ជារៀងរាល់លើក ការតាំងសមាធិ និងការបំរើទេវតារបស់ខ្ញុំកូណាមានដំណើរការរលូនល្អណាស់ តែ ពេលនេះ បែរជាជួបរឿងអាក្រក់ៗ ចិត្តខ្ញុំកូណាទៅជាភ័យខ្លាច សទ្ធាជ្រះថ្លាខ្ញុំកូណាទៅជា ល្អក់កករ ប្រែប្រួល បើតែ យ៉ាងនេះទៅ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េច?សូមព្រះគ្រូបាបាជីជួយខ្ញុំកូណាផងចុះ។ញោម ញោម ត្រូវតែ បំពេញឲ្យបានការទទួលខុសត្រូវរបស់ញោម ដូច្នេះ បើសិនជា ញោម ធ្វើកិច្ចការទាំងឡាយណាដើម្បីជា ប្រយោជន៍គាំទ្រដល់ព្រះធម៍ គាំទ្រដល់ការតាំងសមាធិ នោះ ទេវតា នឹងបន្ថយកម្មពារ កម្មា ជាបន្ទុកជាអំរែងលើស្មាររបស់ញោម បើដូច្នេះ ញោម មិនត្រូវមានចិត្តសៅហ្មង អស់សទ្ធាជ្រះថ្លាលើព្រះធម៍ទេ។ រូបកាយនៃយើងពិតជាមិនអាចមានសមត្ថភាពឯណាទៅបំពេញនូវការទទួលខុសត្រូវបានឡើយ គឺមានតែ ព្រះសន្តោសប្រណៃពីទេវតាប៉ុណ្ណោះ ទើបយើងអាចមានការទទួលខុសត្រូវកិច្ចការទាំងពួងបាន។
Q & A @ N 2= 00--1:00
Baba Ji, if we lose something very important to us, and there is no way to rectify the situation, then should we still try to find a remedy? A person should spend their whole life trying. The results are in the Lord’s hands; we can only put in the effort. So why should we get discouraged? If we stay strong and have faith, what is it that the Lord cannot accomplish?
ព្រះគ្រូបាបាជី បើសិនជាយើងបាត់បង់របស់មួយដ៍មានតម្លៃ តែ យើងគ្មានមធ្យោបាយណាអាច កែខៃស្ថានការណ៍ឡើងវិញបានទេ ដូច្នេះ យើងគួរតែព្យាយាមរកថ្នាំកែរោគ ឬ ថ្នាំទេវតាមកជួយដែរឬអត់? ញោម ជាមនុស្សលោក ត្រូវតែមានការខិតខំប្រឹងប្រែងព្យាយាមពេញមួយជីវីត។ លទ្ធផលនានា គឺស្ថិតនៅក្នុង ព្រហស្បត្ត ឬ ដៃ ទេវតាឯណោះទេ ក្នុងដៃយើងមានតែការខិតខំព្យាយាមតែប៉ុណ្ណោះ។ ដូច្នេះ ម៉េចបានជាយើងត្រូវបាក់ទឹកចិត្ត? បើសិនជាយើងនៅតែរក្សាភាពខ្លាំង មាំ និង មានសទ្ធាជ្រះថ្លា តើនូវមានអ្វីទៀតទៅដែលទេទវតាមិនអាចបំពេញបាន?
Q & A @ N 3= 00--1:35
Baba Ji, if someone speaks badly about us, how should we behave with them? Thank that person and say, “You have shown me my shortcomings!” This is a good thing. We should never react.
ព្រះគ្រូបាបាជី បើសិនមានអ្នកណាម្នាក់និយាយដើមយើងឬនិយាយអាក្រក់ពីយើង តើយើងត្រូវ ធ្វើអាកប្បបកិរិយាបែបណាតបទៅពួកគេវិញ? ញោម ៗ ត្រូវ និយាយអរគុណពួកគេវិញ និង ប្រាប់ថា " អ្នកឯងបានប្រាប់អំពីចំណុចខ្សោយ កង្វះខាតរបស់ខ្ញុំ ឲ្យខ្ញុំដឹង" ធ្វើបែបនេះជា ទង្វើរល្អណាស់ យើងដាច់ខាតមិនត្រូវខឹងច្រឡោតដាក់គេវិញទេ។
Q & A @ N 4= 00--1:57
Baba Ji, when I come here and listen to satsang, my mind wanders all over the place! Sometimes, I start looking here and there, sometimes, my entire body starts to ache, or I get sleepy. Why does this happen? Why can’t my mind focus when I am here? It comes back to the same point – we pay attention to something when we consider it to be of importance. When we don’t think something is important, then we become restless, like little children! Now, why do we come to satsang? Why do you wake up so early in this cold weather to come here? We must have thought about it before coming here. We must have felt a need to come – that is why we are here. Otherwise, we could have just remained in our own homes sleeping comfortably. We came here with an objective in mind, so we need to fulfill that objective, right? No one is going to take attendance here to see how many people have attended satsang. We have come here out of our own need. Baba Ji, my second question is that, these days, children get very anxious about their studies. Despite working hard day and night, they still don’t achieve success. What should they do in this situation? Everyone has always felt studies are difficult – it isn’t just nowadays. It is a matter of giving it our attention. What one needs to study changes as the world progresses. The children of today are much more intelligent than we were! But unless we take out the time to study and focus ... After all, you cannot study while just strolling about, right? Please continue to shower your grace, Baba Ji.
ព្ហរគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាមកទីនេះ បានស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ចិត្តខ្ញុំកូណាចង់ដើរហើរគ្រប់ទីកន្លែង ជួលកាល ចង់ទៅមើលកន្លែងនេះ ជួលកាលចង់ទៅមើលកន្លែងនោះ ខ្លួនប្រាណទាំងមូល ចាប់ផ្តើមឈឺឈីបៗ រួច ងងុយដេក តើម៉េចបានជាខ្ញុំកូណាទៅជាបែបនេះ ម៉េចបានជាចិត្តខ្ញុំកូណា មិនមូលល្អសោះ ទោះបីជាមកដល់ទីនេះក្តី? ញោម រឿងហ្នឹហ វាត្រឡប់ទៅរកចំណុចដើមវាឡើងវិញ គឺ យើង មានអារម្មណ៍ មានចិត្តមួយ ផ្តង់គិតទៅរឿងអ្វីមួយ ចំណុចណាមួយដែលយើងគិតថាមានសារសំខាន់ ពេលនោះ យើងក្លាយជាមនុស្ស មិនស្ងៀម ប្រៀបដូចជា ក្មេងៗតូច ពេលនេះ ម៉េចបានជាយើងមកចូល រួមស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង? ម់េចបានជាយើងងើបពីដំណេកទាំងព្រលឹមស្រាងៗ ពេលមេឃ ត្រជាក់បែបនេះ មកដើម្បីស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង? គឺយើងសុទ្ធតែបានគិតគូររួចអស់ យើងបានគិតថា មកទីនេះចំណេញជាងទៅកន្លែងផ្សេង បើមិនអីចឹងទេ ម្លេះយើងនៅដេកផ្ទះយ៉ាងស្រួល រំភើយ ។ យើងមកទីនេះដោយសារយើងមាន គោលបំណងរួចជាស្រេច អីចឹងយើងត្រូវតែបំពេញតាមគោលបំណងយើងតើមែនទេ? ។ នៅទីនេះ គ្មានអ្នកណាគេមកដើម្បីសង្កេតមើលថា មានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ចូលរួមស្តាប់ធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង គឺយើងមកទីនេះដើម្បីបំពេញសេចក្តីត្រូវការរបស់យើង ។ ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំណួរទី២ ទៀតថា សព្វថ្ងៃនេះ ក្មេងៗមិនខ្ជិលមិនចង់សិក្សារៀនសូត្រទេ ពួកគេមិនដឹងថា ថ្ងៃក្រោយពីបាកធ្វើការណាស់ ត្រូវធ្វើការច្រើនទាំងថ្ងៃទាំងយប់ ចឹងបើមិនខំរៀនទេ ប្រាកដជាពិបាកជាមិនខាន។ ញោម ចុះម៉េចបានជាក្មេងៗវាខ្ជិលរៀន គ្រប់ៗគ្នាសុទ្ធតែ គិតថា ការសិក្សារៀនសូត្រគឺជាការពិបាកណាស់ មិនមែនតែឥលូវនេះទេ ពីមុនមកក៍អីចឹងដែរ គឺវាអាស្រ័យលើការ យកចិត្តទុកដាក់ មនុស្សម្នាក់គេប្រឹងប្រែងរៀនសូត្រ អាស្រ័យតាមការវិវត្តិរីកចម្រើនរបស់ សង្គម សកលលោកទាំងមូល ក្មេងៗសព្វថ្ងៃនេះ ឆ្លាត មានបញ្ញាជាងយើងសម័យមុនដែលកំពុងនៅទីនេះ តែដែលចាំបាច់ សំខាន់ គឺការផ្ចង់អារម្មណ៍ យកចិត្តទុកដាក់ ក្នុងការរៀនសូត្រ យើងមិនមែនគ្រាន់តែ អូសចុះ អូសឡើង ហៅថា ប្រឹងរៀនទេ ទាល់តែយើងមានទេវតាក្នុងខ្លួនផងដែរ បានយើងដឹងថា ទេវតាមានព្រះសណ្តោសប្រណីដល់យើង។
Q & A @ N 5= 00--3:57
Baba Ji, my question is - that the Lord has created this entire world, in which natural disasters constantly occur. What can we learn from them? What are they trying to teach us? Well, a person should learn from what is happening around him. But human beings don’t learn. Human beings are the cause of their own destruction. If we don’t respect Nature, if we don’t respect vegetation, then we’re the ones who will have to reap the consequences later on. We should think about the legacy we are leaving behind for our children. Human beings cause their own destruction. You see, animals will only eat as much as they need; then they leave the rest for other animals. It is only human beings who think, “I need to earn wealth for many future generations before I leave!” This is man’s nature. It is man who wreaks the most havoc! Baba Ji, I have another short question. We come to Beas, and we also follow the Guru Granth Sahib Ji. Is this okay, O Lord? It’s completely up to you. Saints have written about their life experience in their texts. They have left us this priceless wealth – the purpose is for us to walk that path, right? Rather than just saying, “I follow this religion or read that scripture!” You can follow whomever you like, but put what you read into practice. Okay. Baba Ji, please protect my whole family. Please shower your grace on the whole world.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំនួរខ្ញុំកូណាថា ទេវតាបង្កើតសត្វលោកទូទាំងចក្រវាឡទាំងមូល នៅលើចក្រវាឡនេះ ដែរ កើតមានគ្រោះមហន្តរាយនានាជាប្រចាំ អីចឹងសួរថា តើយើងរៀនបានអ្វីខ្លះពីគ្រោះមហន្តរាយទាំងនេះ? តើគ្រោះមហន្តរាយទាំងនេះចង់ប្រាប់យើងពីរឿងអ្វី? ។ ញោម ជាមនុស្ស យើងត្រូវតែ រៀនសូត្រគ្រប់រឿងដែលកើតមានឡើងជុំវិញខ្លួនយើង តែ ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សបែរជាមិនរៀនសូត្រពី រឿងដែកកើតមានឡើងមកសោះ ។ មនុស្សលោក គឺជា អ្នកដើមហេតុបង្ករការបំផ្លាញចក្រវាឡនេះ។ ប់ើយើង មិននាំគ្នាគោរពព្រះបាទធម្ម ព្រះធម៍ ឬ ព្រះធម្មជាតិទេ បើយើងមិន ជាហូបបួស ជាអ្នកបួសទេអីចឹង យើងនឹងទទួលរងកម្មពារនូវអ្វីដែលយើងបានសាងកន្លងមក។ យើងត្រូវតែគិតគូរដល់ វាសនា ក្មេងៗ កូនចៅយើងជំនាន់ក្រោយ ដូចយើងបានឃើញថា សត្វវាស៊ីចំណី ត្រឹមតែ មួយចំអែត វាទុកឲ្យសត្វដ៍ទៃទៀតវាស៊ី គឺ មានតែ មនុស្សលោកទេ ដែលគិតថា ពួកគេត្រូវតែរកឲ្យបានច្រើនតាមអាចធ្វើទៅបានដើម្បីចិញ្ចឹមកូនចៅពួកគេនៅជំនាន់ក្រោយៗ នេះជាធម្មជាតិនៃមនុស្សលោក។ គឺ មនុស្សលោក ជាកំពូលអ្នកបំផ្លាញធម្មជាតិ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរផ្សេងទៀត យើងបានទៅ ព្រះវិហារ ប៊ីស យើងបានធ្វើតាម សង្ឃដីការព្រះគ្រូ គ្រាន់ សាហ្សីបជី តើធ្វើបែបនេះ ជាការត្រឹមត្រូវដែរ ឬទេ? ។ ញោម គឺវាអាស្រ័យលើញោមទេ ព្រះគ្រូទាំងឡាយសុទ្ធតែបាន សរសេរចងក្រងអំពីបទពិសោធន៍ នៃឆាកជីវិតពួកគាត។ ព្រះគ្រូបានបន្សល់ទុកនូវទ្រព្យសម្បត្តិមិនអាចកាត់ថ្លៃបាន ដោយសារព្រះគ្រូ មានបំណងឲ្យយើងដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍នេះឯង។ កុំគ្រាន់តែ និយាយឲ្យរួចតែពីមាត់ថាខ្ញុំដើរតាមសាសនានេះ ខ្ញុំដើរតាមគម្ពីរនេះ ញោមអាចដើរតាមផ្លូវណាក៍បានដែរ ឲ្យតែញោមមានការពេញចិត្តធ្វើ កុំគ្រាន់តែនិយាយ ត្រូវ ប្រែក្លាយការនិយាយទៅជាការអនុវត្តន៍ផ្ទាល់។ កូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូ តាមជួយថែរក្សាគ្រួសារខ្ញុំកូណាទាំងមូល នឹងចក្រវាឡទាំងមួល សូមប្រគេនពរដល់យើងខ្ញូំកូណា។
Q & A @ N 6= 00--5:57
Baba Ji, my question is that my family and I are all very emotional. We get emotional very quickly about the smallest things. Is this right or wrong? There’s nothing wrong with being emotional, but if we channelize that emotion, it will become devotion. If we don’t channelize it, it will start to spread our attention.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា មានសំណួរមួយ គឺថា ខ្ញុំកូណា និង ក្រុមគ្រួសារទាំងអស់ ពិតជា ឆាប់រំជួលចិត្តណាស់ ពួកយើងយើងរំជួលចិត្តភ្លាមៗ សូម្បីរឿងតូចមួយក៍ដោយ តើអីចឹងត្រូវ ឬ មួយខុស? ញោម បែបនេះ មិនមែនជាការខុសឆ្គងអ្វីទេ តែ បើសិនជាយើងអាច កែប្រែការរំជួលចិត្តឲ្យមានជា ខ្សែសង្វាក់វិញ គឺជាការប្រពៃណាស់់ ព្រោះពេលនោះ ការរំជួលចិត្តវាក្លាយជា ការគោរពប្រតិបត្តិ ការបូជាព្រះ បើយើងមិនធ្វើជា កាណាល់ជាខ្សែសសង្វាក់ វានឹងក្លាយជា ការ បែកអារម្មណ៍ ចិត្តរាយមាយ ចិត្តរវើរវាយទៅវិញ ។
Q & A @ N 7= 00--6:27
This is my first visit, and I’ve been walking around sarais and sheds and meeting people. And then when I had those walks, I was trying to understand how people are doing that seva, what motivates them. And how can one person, just on their own, is just sweeping the road? It took me a while … I went for couple of days on long walks, and then all I could come to was that it has to be their love for their master. Because love is such an immense energy, I believe. All our life, we have only received. I genuinely believe that everybody wants to give back to society ... what society has given them. They just don’t get the right platform. All we are doing is giving them that platform, where they have that confidence that their trust won’t be misplaced; it will not be used in the wrong manner – that’s all that we are doing. Everything else, I think everybody wants that in his own manner they should be able to contribute, whichever way they feel they have the capacity. Yeah, I agree Baba Ji, but I have seen a lot of NGOs and I myself worked for in the government sector. But when we do the volunteer work, we are so down with shoulders (unenthusiastic), it’s just a volunteer work, but the energy your sevadars have is like … This is love. This is not just a mundane work, this thing. Everybody does it out of love. And when you do out of love, there's a sense of belonging. And that is what makes this place work.
My first question to you, Baba Ji, is around the words. Words have lost complete meaning in this day and age, like ‘love’, ‘honesty’, and few others. So, my first question to you is, Baba Ji, what is the difference between reality and truth? That is what we have to experience, you see? You can be born with concepts. Experience of life should help you to see what is the reality and what is illusion. That’s the purpose of this life – to help you to be able to face reality. I don’t think so these things can be experienced. And, if we’ve had a bad experience, it doesn’t mean the world is bad. There are as many good people as there are bad people. So don’t get into a fixed mindset that, “I’ve had a bad experience so everybody’s bad!” There are plenty of good people also. So don’t create any fixed mindset. You be positive. You are responsible for yourself, for your karma – not for the others. Whatever they do, they’re responsible. We don’t know their circumstances. We don’t know why they acted in that manner. So never be judgmental on anybody. You be a good human being. You do the right thing. And Baba Ji, what would be the difference between truth, wisdom and intelligence? Are they one and the same thing, or they could be different ? Truth doesn’t change. Truth cannot change. It is timeless, it is beyond time and space. Everything else can change. I can give you one argument today through words. Tomorrow somebody else can give you another argument. So that is the intellect, that is the so-called wisdom. But truth doesn’t change; truth is eternal. And reality changes because … No, reality doesn’t change. Reality doesn’t change either. Reality doesn’t change – your perspective changes. Perspective changes. Thank you.
នេះជាដំណើរទស្សនកិច្ចលើកទីមួយរបស់ខ្ញុំកូណា ខ្ញូំកូណាដើរជុំវិញព្រះវិហារ និងបាននិយាយលេងជាមួយ មនុស្សម្នាទាំងឡាយ ពេលខ្ញូំដើរបែបនេះ បានខ្ញូំចាប់ផ្តើមយល់សាច់រឿងថា ម៉េចបានជាមនុស្សមកធ្វើបុណ្យ មកបំរើព្រះ មកបោសថ្នល់ ខ្ញុំដើរមើលបែបនេះ ៣ ទៅ ៤ ថ្ងៃ កាន់តែយល់ច្បាស់ អំពី ពួកគេថា ពួកគេធ្វើបែបនេះ មកពីមានសេចក្តីស្រលាញ់ ចំពោះព្រះគ្រូ គឺសេចក្តីស្រលាញ់ បង្កើតចេញជាថាមពលខ្លាំងក្លាឡើងមក ពេញមួយជីវីតរបស់យើង គឺមានតែការទទួលបានផលបុណ្យ ដោយសារគេបានបុណ្យ បានជាពួកគេចង់សងត្រលប់ផលបុណ្យទាំងនោះទៅឲ្យសង្គមពួកគេវិញ ដោយសារកន្លងទៅសង្គមបានផ្តល់បុណ្យទាំងនោះដលើពួកគេដែរ។ ក៍មានបញ្ហាដែរថា សង្គមជួយច្រើន យើងសងសង្គមវិញ មិនត្រឹមត្រូវសោះ ។ កាលណាយើងធ្វើបុណ្យត្រូវ គេសងបុណ្យមកវិញ ក៍ត្រូវដែរ នេះមកពី ពួកគេមានការជឿទុកចិត្ត ការធ្វើបុណ្យក៍មិនត្រូវធ្វើបុណ្យខុសសាច់រឿងដែរ។ តែ មនុស្សម្នាក់ គេចង់ធ្វើបុណ្យតាម បែប តាមលំនាំរបស់គេផ្ទាល់ខ្លួនម្នាក់ៗ ។ ខ្ញុំកូណាបានឃើញមាន អង្គការ NGOs ជាច្រើនគេធ្វើបុណ្យ ខ្ញូំខ្លួនឯង ក៍ជាអ្នកធ្វើការងារឲ្យខាងរដ្ឋាភិបាលដែរ ពេលដែលយើង បំរើការជាអ្នកស្ម័គ្រចិត្ត គឺ នៅលើស្មាយើង ស្រាល មិនសូវជាមានអំរែកធ្ងន់ទេ ហើយការងារក៍មិនសូវជាការ ពេញចិត្ត ចូលចិត្តអ្វីដែរ ដែលខុសពីការងារ ស្ម័គ្រចិត្តបំរើទេវតានេះ គឺធ្វើការងារដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ខុសពីការងារផ្សេងៗ ការងារនេះត្រូវធ្វើដោយសេចក្តីស្រលាញ់ បើធ្វើការដោយគ្មានសេចក្តីស្រលាញ់ នោះការងារហាក់ដូចជាគ្មានទេវតាក្នុងខ្លួន។
ជាសំនួរទី ១ ដំបូងគេ គឺទាក់ទងជាមួយពាក្យថា ព្រះធម៍។ ព្រះធម៍ មានអត្តន័យជ្រាលជ្រៅណាស់ តាំងពី រាប់កាលសម័យកន្លងមក ដល់ពេលនេះ នៅតែមានន័យខ្លឹមសារ ដែលមានន័យថា សេចក្តីស្រលាញ់ សេចក្តីស្មោះត្រង់ ដូច្នេះជាសំណួរគឺថា អ្វីជាភាពខុសគ្នារវាង ការពិត និង ព្រះសច្ចៈ ។ ញោម បានឃើញហើយថា សំណូរនេះកើតចេញមកពី បទពិសោធន៍ ពេលយើងកើតមក យើងមាន ការយល់ឃើញរៀងៗខ្លួនមែន តែតាមរយៈបទពិសោធន៍ក្នុងឆាកជីវីត យើងឃើញអំពី ការពិត និង ការបោកបញ្ឆោតឬជា មាយាការ។ គោលបំណងនៃជីវិតមនុស្ស គឺ ឲ្យយើងដល់ដឹង ដើម្បីប្រឈមមុខ ទទួលយកការពិតមួយ ។កាលណាយើងជួបប្រទះរឿងអាក្រកៗ យើងថា នេះមិនមែនជា មេរៀន ជាបទពិសោធន៍ក្នុងឆាកជីវិតនោះទេ រឿងនេះមិនសម មិនត្រូវកើតឡើងមកទេ បើយើងជួបរឿងអាក្រក់ យើងក៍គិតថា សកលលោកទាំងមួលនេះ អាក្រក់ណាស់ ព្រៃផ្សៃណាស់ ដែលតាមការពិតទៅ ក្នុងចក្រវាឡនេះ មានទាំងមនុស្សល្អ មានទាំងមនុស្សអាក្រក់ ដូច្នេះ យើងដាច់ខាតមិនត្រូវធ្វើការ ម៉ៅ ឬ វ៉ៃអ៊ួរ ឬ ម៉ិច បញ្ចូលគ្នាទាំងអស់នោះឡើយ យើងត្រូវតែគីតវិជ្ជមានលើខ្លួនឯង យើងត្រូវតែមានការ ទទួលខុសត្រូវនូវទង្វើរខ្លួនឯង ចំពោះកម្មាខ្លួនឯងសាង កុំបន្ទោសថាជា កម្មរបស់គេ គេធ្វើអាក្រក់ កម្មអាក្រក់ជារបស់គេ ជាការទទួលខុសត្រូវរបស់គេ ដោយសារយើងមិនដឹងពីស្ថានភាពកាលទេសរបស់គេ យើងមិនដឹងថា ម៉េចបានជាគេធ្វើបែបហ្នឹង? ដូច្នេះ យើងកុំមានការវាយតម្លៃលើគេ។ យើងធ្វើជាមនុស្សល្អ យើងសាងតែអំពើល្អ ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះអ្វីជាភាពខុសគ្នារវាង គតិបណ្ឌិត បញ្ញា និង ព្រះសច្ចៈ ? វាដូចគ្នាតែមួយ ឬ ក៍ខុសៗគ្នាទេ ? សច្ចៈភាព ឬ ព្រះសច្ចៈ គ្មានការផ្លាស់ប្តូរ គ្មានការប្រែប្រួល ជាដាច់ខាត វានៅជាអន្តនអស់កាល មិនថា ពេលណា មិនថា កន្លែងណា គឺនៅតែជា ព្រះសច្ចៈ អ្វីផ្សេងក្រៅពីនេះ មានការប្រែប្រួល ថ្ងៃនេះ យើងនិយាយផ្សេង ថ្ងៃស្អែកយើងនិយាយផ្សេង មានការអះអាងខុសគ្នា បែបនេះ គេហៅថា បញ្ញា ឬ គតិបណ្ឌិត តែព្រះសច្ចៈ គ្មានការប្រែប្រួលឡើយ ចំណែក ការពិត Reality ក៍គ្មានការប្រែប្រួលដែរ អ្វីដែលប្រែប្រួលគឺ ការយល់ឃើញរបស់យើង Perspective កូីណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។
Q & A @ N 8= 00--10:17
Radha Soami, Baba Ji. I wanted to clarify with you about destiny versus free will. So if somebody causes us pain, is that our destiny to endure it, or is it their free will that they can change? We can’t get into the other person’s reaction or his action. We can only control ourself. What he does or she does is their karma. How I react to that is my karma. So, I can only see what my reaction should be. Now, it is the lower creatures who react. As human beings, He has given us that sense of discrimination, which means that we need to be objective. That if somebody’s said something, maybe I've hurt him, maybe I’ve done something, And I think about that, you see. So rather than reacting and creating issues for ourselves, it's better to be objective.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាចង់មកសួរឲ្យជ្រះស្រឡះ អស់ចម្ងល់អំពី វាសនា និង ចិត្តគេចង់ធ្វើបែបហ្នឹង? បើសិនជាមានគេម្នាក់ មកយីយាយើងនាំឲ្យយើងមានការឈឺចាប់ ថាតើនោះជាវាសនាយើងត្រូវតែអីចឹង ឬ មួយថា ជននោះធ្វើដោយខ្លួនឯង? ញោម យើងមិនត្រូវ តប ត ឬ ប្រតិកម្ម ជាមួយទង្វើរបស់អ្នកណាម្នាក់មកលើយើងទេ។ អ្វីដែលយើងអាចធ្វើបាន គឺការគ្រប់គ្រងលើខ្លួនឯង អ្វីដែលគេធ្វើមកលើយើង ជាកម្មារបស់គេ ដែលគេជាអ្នកសាងឡើង យើងមិនអាច ប្រឆាំងតប តជាមួយ កម្មារបស់យើងបានឡើយ អ្វីដែលអាចធ្វើបាន មានតែ គ្រប់គ្រងថា ត្រូវតបយ៉ាងម៉េចវិញតែប៉ុណ្ណោះ។ មានតែ មនុស្សដែលមានញាណទាបទេ ដែលតបតវិញបែបនេះ ជាមនុស្ស គឺ កើតមាន មានញាណជាពិសេស អាចដឹងខុស ដឹងត្រូវ ដែលមនុស្សត្រូវតែមាន គោលការណ៍ មានគៅលបំណងត្រឹមត្រូវ។ បើមានគេប្រាប់ថា ខ្ញុំនឹងវ៉ៃឯង ខ្ញុំនឹងធ្វើបាបឯង ពេលនោះខ្ញុំគិត ពិចារណា ថាម៉េចបានជាគេធ្វើអីចឹង? ដូច្នេះ ខ្ញុំមិនត្រូវ តបត ទាំងកំរោលទេ ត្រូវតែគិត វែងឆ្ងាយ។
Q & A @ N 9= 00--11:18
I want to discuss something about my meditation, Baba Ji. I don’t have any doubts, but I wanted some clarification. Baba Ji, when I do simran, I see the light. And I also see your form changing into Hazur Maharaj Ji’s form. And after that, the Sound that was loud becomes very soft. I often hear the sound of ‘Om’ from within, and whatever I see inside also manifests outside in the physical world. It is only your grace that has helped me overcome all those obstacles, Baba Ji. I could only go through it by relying on you. You see, the inner Sound ... We are influenced by the impressions on our mind. So, we try and understand it from that perspective – “What is this Sound like?” Now, that Sound is the same for everyone, okay? But we are influenced by the impressions on our mind. So, if you ask a Westerner, he will say, “It sounds like a guitar.” If you ask us Indians, we will say, “It sounds like a sitar.” Because we will think of the instrument we are used to. So, whether we call it ‘Om’, or whatever we call it, it is our perspective that we think we are hearing that. Okay? So that is to give you a sense of direction. Baba Ji, I see the same experiences outside that I have internally. Outside also, I have seen, sometimes, I have seen the light. I have seen your face will be changed as a physical body when you are in the satsang. You are told not to pay attention to all this. Just pay attention. Enjoy the light. Light is basically ... Darkness is symbolic of ignorance, because we cannot see anything when it’s dark. Light is symbolic of seeing, of knowing. Okay? Sound is to give us a sense of direction. Now, with our interpretation, we confuse ourselves. So, just enjoy that. The more you enjoy it, the more your consciousness will rise. If you start analyzing ... analysis comes from the mind. You bring the mind into it, and the attention starts to fall. Okay.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាចង់បានការពិភាក្សា ទាក់ទងជាមួយការតាំងសមាធិរបស់ខ្ញូំកូណា ៗ ចង់សួរព្រះគ្រូខ្លះៗដើម្បីជាការជម្រះភាពមន្ទិលសៅហ្មងមួយចំនួន។ ពេលខ្ញូំកូណាធ្វើសមាធិ មើលឃើញមាន ភ្លើង ជាពន្លឺនៅខាងក្នុងខ្លួន រួច ឃើញ រូបព្រះគ្រូ ដូរទៅជារូប ព្រះគ្រូ ហ៊ូហ្សូ មហារាជ ជី វិញដែរ បន្ទាប់ខ្ញុំកូណា ស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ សែនពិរោះរណ្តំចេញពីខាងក្នុងខ្លួន អ្វីៗដែលខ្ញុំកូណាឃើញនៅ ខាងក្នុងខ្លួន ក៍ឃើញចេញមកនៅខាងក្រៅខ្លួន ស្អាតស្រស់ផូរផង់ណាស់ គឺដោយសារមានគុណបារមី ព្រះគ្រូ បានជាខ្ញុំកូណាអាចឆ្លងកាត់ជំនះរាល់ឧបសគ្គនានា សម្រេចដល់ការតាំងសមាធិជោគជ័យបែបនេះ បើគ្មានព្រះគ្រូទេ ខ្ញុំក៍មិនអាចជោគជ័យដូចពេលនេះទេ។ ញោម ឃើញទេ នេះជា ព្រះធម៍ ព្រះធម៍មាន ឥទ្ធិពលទៅលើចិត្ត ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ព្យាយាមយល់ សិក្សាថា ម៉េចបានជាយើងមានទស្សនៈ ឬ មើលឃើញបែបហ្នឹង ? តើសម្លេងព្រះធម៍ចេញពីខាងក្នុងខ្លួនមានរូបរាងដូចម៉េច? តើម្នាក់ៗឮសូរដូចគ្នាដែរ ឬទេ? តែ ត្រូវចាំថា យើងទាំងអស់គ្នា រងឥទ្ធិពលដោយសារ តែ ចិត្ត។ បើមានគេសួរថា សម្លេង ហ្នឹងជាអ្វី? សួរទៅកាន់ជនជាតិ អឺរ៉ុប គេនឹងតបវិញថា សម្លេង គឺដូចជា សម្លេង ហ្គីតា អីចឹងដែរ តែ បើយើងសួរទៅជនជាតិ ឥណ្ឌា គេថា សម្លេង គឺជាសម្លេង ចាប៉ី Sitar គេឆ្លើយអីចឹងមក ដោយសារគេ គិតទៅ ឧបករណ៍ភ្លេង តន្រ្តី អីចឹង យើងហៅសម្លេងនោះថា ម៉េចក៍បានដែរ តាមចិត្ត អាចហៅថា សម្លេងព្រះធម៍ សម្លេងទេវតា គឺតាមការយល់ឃើញរបស់យើង ដែលសម្លេងហ្នឹង នាំយើងសំដៅទៅរក ទីតាំងមួយដែលយើងចង់ទៅ។
ព្រះគ្រូបាបាជីខ្ញុំកូណាក៍មើលឃើញ នៅខាងក្រៅ ដូចគ្នាជាមួយអ្វីដែលនៅខាងក្នុងខ្លួនដែរ ខ្ញុំកូណាមើលឃើញ មុខព្រះគ្រូមានការផ្លាស់ប្តូរ ប្រែរូប មើលឃើញមានពន្លឺ ជាពិសេសនៅពេលព្រះគ្រូ សម្តែងធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ។ ញោម ញោម ត្រូវតែ យកចិត្តទុកដាក់ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ចូរសប្បាយជា ពន្លឺ ជាមួយភ្លើងនោះចុះ ពន្លឺនាំយើងភ្លឺស្វាង ងងឹតធ្វើឲ្យយើងមិនឃើញអ្វីឡើយ គឺ អវិជ្ជា ដោយសារ នៅទីងងឹត យើងអត់មានឃើញអ្វីទាំងអស់ ។ សម្លេងនាំយើងដើរតាមទិសមួយ ទៅរកគោលដៅ។ ការបកប្រែ នាំឲ្យយើងមានការច្រឡំបល់ តែ ចូររីករាយ ចូរសប្បាយ កាន់តែសប្បាយ សតិយើងកាន់តែយល់ ដឹងឡើងៗ បើយើងនៅតែវិភាគ នៅតែគិត គឺ ការគិតហ្នឹង ចេញមកពី ចិត្ត បើនាំចិត្តចូលមកគិតអីចឹង ការផ្ចង់អារម្មណ៍មិនមូលទេ គឺ បែក របៀបបែកកម្មដ្ឋាន ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 10= 00--13:41
Someone very close to me told me that you are very ... You shine very brightly, specially at the time of giving drishti. My question is why can’t I see that? I’ve absolutely no idea, sister! You see, I mean everybody sees what they want to see. It doesn’t change me. Somebody sees darkness and somebody sees light. So, that’s what they are seeing; the reality is very different. So the reality is what you will face within. On the outside, we have different, different experiences. Somebody sees you as a terror, and somebody sees you as kind, and somebody sees you as .... anything. So don’t go by other people’s experience, you have to go on your experience – what you see, what you feel.
ព្រះគ្រូបាបាជី មានគេប្រាប់ខ្ញូំកូណាថា ព្រះគ្រូស្អាតណាស់ ព្រះគ្រូមានពន្លឺចិញ្ចែងចិញ្ចាច ជាពិសេស ពេលព្រះគ្រូសម្តែងធម៍ទេសនាម្តង។ ជាសំនូរខ្ញុំកូណាគឺថា ចុះម៉េចបានជាខ្ញុំកូណាមើលមិនឃើញដូចគេប្រាប់សោះអីចឹង? អាត្មាគ្មានយោបលើទេ រឿងហ្នឹង ញោមស្រី ! ញោមក៍ដឹងដែរថា ម្នាក់ៗគែមើលឃើញ អ្វីដែលគេចង់ឃើញ ទោះជាគេមើលឃើញយ៉ាងម៉េច ក៍មិនផ្លាស់ប្តូរអាត្មាភាពដែរ។ អ្នកខ្លះគេមើលឃើញងងឹងឈឹង ខ្លះគេមើលឃើញភ្លឺចិញ្ចេងចិញ្ចាច ដូច្នេះ ពួកគេឃើញ ការពិត វាខុសៗគ្នា។ ការពិត គឺជា អ្វី ដែលយើងត្រូវតែប្រឈមមុខទទួលយកដាក់ក្នុងខ្លួន តែ នៅខាងក្រៅ គឺខុសគ្នា ខ្លះគេថា យើងជាមនុស្ស កាចឃោរឃៅ ខ្លះគេថា យើងស្លូត សុរាបរាបសារ គេថាតាមតែគេចង់ថា ដូចនេះ ចូរកុំបណ្តោយខ្លួនតាមបទពិសោធន៍នៃអ្នកផ្សេង។យើងម់លឃើញម៉េច យើងគិតម៉េចតាមខ្លួនឯង។
Q & A @ N 11= 00--14:41
Baba Ji, while meditating, the mind completely overpowers me. First, it makes me move my body. Then it really exerts its power over me, and it makes me shift out of my posture. The mind has no power; we give the mind power. The mind is going to play its tricks. Now, the Lord has given man the sense of discrimination to recognize what is good and bad for himself. So, we have to see what is right for us. And from our side, if we put in our effort every day, no trick of the mind can succeed!
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលតាំងសមាធិ ចិត្តខ្ញុំកូណាមានអំណាចខ្លាំង គ្រប់លើខ្ញុំកូណាសព្វយ៉ាង ដំបូង ចិត្តវាបង្ខំខ្ញុំកូណាប្រែខ្លួនចុះឡើង ធ្វើឪ្យខ្ញុំកូណាងាក រេ បង្វិលខ្លួន..ញោម ៗ ចិត្ត វាគ្មានអំណាចអ្វីទេ យើងទេ ជាអ្នកផ្តល់អំណាចឲ្យចិត្ត។ ចិត្តវាលេងល្បិចដាក់យើង។ ពេលនេះ ទេវតា ប្រទាន ឬទ្ធិបារមី ឲ្យយើងអាចមានលទ្ធភាពញែករវាងល្អ និង អាក្រក់ដោយខ្លួនឯង។ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែរកមើល មួយណា ចំណុចណាដែល សមស្រប តាមខ្លួនឯង អ្វីៗចេញពីខ្លួនយើង បើសិនជាយើងប្រឹងប្រែងរាល់ថ្ងៃ ដូច្នេះ ចិត្តគ្មាន ល្បិច កិច្ចកល្បណាអាចឈ្នះយើង ឬ មានជោគជ័យលើយើងទេ !
Q & A @ N 12= 00--15:36
Baba Ji, even a leaf doesn’t stir without the Lord’s will. We consider the Lord to be ever-present. then why do we still make mistakes? It’s true that without the Lord’s will, not even a leaf stirs, but man definitely does! Because the Lord has given man the sense of discrimination, so he uses his own intellect, and he categorizes everything as right or wrong.
ព្រះគ្រូបាបាជី គេថា ស្លឹកឈើសូម្បីជ្រុះ ក៍មិនជ្រុះមកដីដែរ បើគ្មានបញ្ជាពីទេវតា យើងឃើញថា ទេវតា ឬ ព្រះមានវត្តមានជាអន្តន ជាប្រចាំ ចុះម៉េចបានជាមនុស្សលោកនៅតែ សាងកំហុស? ញោម ជាការពិតណាស់ បើគ្មានព្រះរាជបញ្ជាពីទេវតាទេ សូម្បីស្លឹកឈើក៍មិនជ្រុះមកដីដែរ តែ មនុស្សលោកយើង អាចធ្វើបាន ! ដូច្នេះទេវតា ប្រទាន ញាណដល់មនុស្សដើម្បី ដឹងខុសដឹងត្រូវ ដឹងល្អ ដឹងអាក្រក់ មនុស្សប្រើបញ្ញា មនុស្សកំណត់ថា ជំពូកមួយណាត្រូវ ជំពូកមួយណាខុស ។
Q & A @ N 13= 00--16:06
Baba Ji, no matter what I do, I only fail. I never succeed. No, it isn’t that – we are in too much of a hurry. We focus more on the results and less on the effort. So, from your side, if you do your best, the Lord will automatically shower His grace sooner or later. Don’t be in a hurry. Okay. Baba Ji, my question is that sometimes, I feel very sad. Sometimes, I am in tears because I feel so lonely. I wonder what is wrong with me, because I cannot make friends. I purposely don’t make friends because, these days, youngsters are engaging in such bad deeds, and if I don’t support what they’re doing, they criticize me or gossip about me behind my back. They’re jealous of my success. So how do I remain strong in this situation? This also affects my studies. The first thing is that human beings have come alone and will go alone. We have created this fallacy that, “I have so many family members or friends.” May the Lord never test those relationships! So, we are the ones who have created these expectations. Now, what you say is true – if we feel we will compromise our principles when we are in their company, then it’s better to hold back a little and protect ourselves. So, make yourself so strong that no matter what they say, you do not ever compromise on your principles.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញូំកូណាមានរឿង ដោយសារថាគ្រប់រឿងដែលខ្ញុំកូណាធ្វើ គឺតែឺងតែបរាជ័យរហូត គឺមិនដែលបានជោគជ័យម្តងណាទេ...ញៅម រឿងនេះ ដោយសារ យើងមានការប្រញាប់ តក់ក្រហល់ពេក យើងផ្តោតខ្លាំងលើ លទ្ធផល តែ មិនសូវយកចិត្តទុកដាក់លើការខិតខំទេ ។ តាមសាច់រឿងញោម បើសិនជា ញោម ព្យាយាមបំពេញការងារបានល្អប្រពៃវិសេសអស់ពីចិត្ត នោះទេវតានឹងតាមជួយ មិន យូរ មិនឆាប់ទេ គឺទែវតានឹងបង្ហាញឲ្យឃើញអំពី ព្រះមេត្តាសណ្តោសនៃទេវតា ដូច្នេះ ចូរកំំមានការ ហក់ក្រហល់ខ្លាំងពេក។ កូណាព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាជួលកាល ស្រក់ទឹកភ្នែក ជួលកាលពិបាកក្នុងចិត្តខ្លាំងណាស់ ដោយគ្មានអ្នកជួយ មានអារម្មណ៍ថា កណ្តោចកណ្តែងម្នាក់ឯង ខ្ញូំកូណាមិនដឹងម៉េចបានជា អីចឹង ម៉េចបានជាមិនអាច មានពួកម៉ាកមិត្តភ័ក្រដូចគេ? ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំមិនយកមិត្តភ័ក្រក្មេងៗ ដោយសារ ពួកគេធ្វើអំពើរអាក្រក់ ពាលាអាវ៉ាសែ ខ្ញុំមិនគាំទ្រទង្វើពួកគេទេ ដូច្នេះ ពួកគេស្អប់ខ្ញុំ និយាយដើមខ្ញុំ រិះគន់សំអុយខ្ញុំពីខាងក្រោយខ្នង ពួកគេច្រណែនខ្ញុំដែលថាខ្ញុំជោគជ័យ ល្អជាងពួកគេ ព្រះគ្រូបាបាជី តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េច ដើម្បីឲ្យខ្ញូំកូណានៅតែខ្លាំងដដែល រឹងមាំ ? ទាំងនេះ វាបះពាល់ខ្លាំង ដល់ការសិក្សារបស់ខ្ញុំកូណា។ ញោម មនុស្សលោកយើង កើតមក តែ ឯង ហើយទៅវិញ ក៍តែម្នាក់ឯងដែរ ។ ស្ថានភាពបែបនេះ គឺយើងបង្កើតឡើងមក គឺ របៀបជា ជាការភូតកុហក មិនពិត យើងថា យើងកើតមក មានគ្រួសារធំណាស់ មានបងប្អូនច្រើនណាស់ សួរតែ ទេវតាមិនដែល ធ្វើតេស្ត សាកល្បង ទំនាក់ទំនងគ្រួសារធំនេះ ឬ ជាមួយ មិត្តភ័ក្រច្រើនបែបនេះទេឬ? ដូច្នេះ គឺមានតែ យើងទេ ដែល ជាអ្នកបង្កើត ក្តីសង្ឃឹមមួយ ឡើងមក អ្វីដែលញោមនិយាយអម្បាញមិញ គឺជា រឿងពិត ត្រឹមត្រូវ បើសិនជា ញោមអាច សម្របសម្រួលខ្លះៗជាមួយ ក្មេងៗទាំងនោះ ដូច្នេះ យើងអាចមាន ខ្នង មានអ្នកការពារគាំទ្រ ក៍ដូចជាមានរបាំងការពារខ្លួនឯងបានគ្រាន់បើជាងសព្វថ្ងៃ ។ ដូច្នេះ ចូរធ្វើខ្លួនឯងឲ្យខ្លាំង តែ កុំសម្របសម្រួលខ្លាំងពេករហូតដល់បាត់បង់ គោលការណ៍ជាមនុស្សល្អ ទោះជាពួកគេនិយាយ ដើម មិនល្អពីយើងក៍ដោយចុះ ៕
No comments:
Post a Comment