ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២៤ នាទី)
Q & A @ N 1= 03:06
Why is that today true love My first question is : Why is that today, true love, true feelings, are not valued or supported? In fact, the more loving you try to be with people they mock at you and they don't even value you at all. What should we do in that case? How do we balance? Should one be very good? Or we should come down to their level? I think we've become very individualistic in our attitudes – individualistic and materialistic. So that calculation has taken us away from the real purpose of life. But love has a lot of power. No matter how materialistic the other person is, if you reciprocate with love ... Like they say, love can move mountains, you see? So we are only seeing what they are doing. We are forgetting what we have to do. So if you create that harmony in the house and there’s always love in whatever you do, you will reach that stage, where the other person will start reciprocating. But sometimes it's really difficult because we are human beings and we get tired, to give so much to the other person, and then ... You tell me what is easy in life? Nothing. Is getting a degree easy? Is pleasing your parents easy? Is looking after children easy? Is earning money easy? Everything needs time and attention.
So why not for your relationships? Message to youngsters today And also, my second question is : what’s your message to the youngsters today, who seem to be totally lost, confused and stressed out? How to balance oneself in today’s tough, competitive environment that you see all around? There is so much cruelty, atrocities. So what would you suggest us? Because of the media today we are more aware of that. It was always there. Famine, disease, killing, wars – It has been there always. So it’s not that problems haven’t been there. The question is, how do you solve your problems? Today's generation is in a hurry. You need to space yourself out. And if you can space yourself out, there's always something to look forward to. And there's always something to achieve. But if I get everything just now, then you turn towards drugs, liquor and all that. So if you learn to space yourself out, life will be more positive and more productive. Okay. Thank you. I love you
ប្រធានបទសំនួរដំបូងនេះ ទាក់ទងជាមួយនឹង បញ្ហាថាហេតុអ្វី យើងត្រូវការសេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ? ខ្ញុំកូណា មានសំណួរថាម៉េចបានជា សេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ ម៉េចបានជា អារម្មណ៍ស្រលាញ់ពិតៗ បែរជាគ្មានតម្លៃ បែរជាគ្មានអ្នកណាគេគាំទ្រ? និយាយជារួម គឺគ្មានអ្នកណាម្នាក់គេឲ្យតម្លៃទាល់តែសោះ។ តើបើជួបករណីបែបនេះ យើងត្រូវធ្វើបែបម៉េច យើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីថ្លឹងឲ្យស្មើរ ឬ តុល្យភាពគ្នា ? យើងត្រូវតែប្រឹងធ្វើអំពើល្អលើសគេ ? ឬ មួយយើងធ្វើអាក្រកើដូចគ្នាដែរ បានន័យថា ទំលាក់តម្លៃខ្លួនឯងឲ្យស្មើរកម្រិតថោកទាបរបស់ជននោះ ? អាត្មាភាព គឺតថា រឿងនេះ មនុស្សយើងក្លាយជាមនុស្សដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាបុគ្គលនិយម individualistic គឺបានន័យថា ជាមនុស្សបុគ្គលនិយមផង និង សម្ភារនិយមផង ដល់អីចឹងទៅ ការគិតគូរ បូកលេខដកលេខ គណនា នាំឲ្យយើងដើរឈ្លាតចាកឆ្ងាយចេញពី គោលបំណងពិតនៃឆាកជីវិតមនុស្សជាតិ។ តែ សេចក្តីស្រលាញ់ មានថាមពល មហិឬទ្ធិមហាសាល មិនថាយើងជាមនុស្សដែលមានលក្ខណៈសម្ភារនិយមបែបណាឡើយ បើយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់រវាងគ្នានឹងគ្នា គឺយើងអាចធ្វើបានគ្រប់រឿង ដូចពាក្យគេថា មានសេចក្តីស្រលាញ់ គេអាច បង្វិល បង្វែរភ្នំ ក៍បានដែរ ។ ត្រង់នេះ យើងឃើញទេ គឺ យើងមើលឃើញតែអ្វីមួយ ដែលយើងកំពុងធ្វើវាប៉ុណ្ណោះ យើងភ្លេចអស់ ថា យើងធ្វើហ្នឹង មានបំណងអ្វី? ដូច្នេះ បើសិនជា ក្នុងផ្ទះមួយ យើងស្រលាញ់គ្នា អ្វីដែលយើងធ្វើ វាចេញជាលទ្ធផលល្អ តាមការស្រលាញ់នោះដែរ បើយើងធ្វើល្អជាមួយគេ គេក៍នឹងធ្វើល្អដាក់យើងវិញដែរ ។ តែមានករណីខ្លះ យើងពិបាកធ្វើបាន ដោយសារយើងជាមនុស្សលោក យើងមានការនឿយហត់ អស់កម្លាំង ប្រឹងធ្វើល្អដាក់គេច្រើន បែរជា បានផលមកវិញ អាក្រក់ បាន បាប មកវិញ អីចឹង ញោមអាច ប្រាប់អាត្មាភាពបានថា ឆាកជីវិតមនុស្សវាងាយ ស្រួលទេ? អ្វីៗ បានមកងាយៗ ស្រួលៗអីចឹងឬ? តើការយកចិត្តទុកដាក់ឪពុកម្តាយជាការងាយស្រួលទេ? តើការថែទាំកូនៗជាការងាយស្រួលទេ? តើការរកលុយចិញ្ចឹមគ្រួសារជាការងាយស្រួលទេ? គឺមិនស្រួលទេ អ្វីៗទាំងអស់ វាត្រូវការ ពេលវេលា ត្រូវការការ យកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ណាស់។ កូណាព្រះគ្រូ។
ព្រះគ្រូ ចូលដល់សំនួរទី ២ ខ្ញុំកូណាទាក់ទងជាមួយ ទំនាក់ទំនងសាច់ញាតិបងប្អូនម៉េចបានជាពិបាកយោះាងនេះ? យើងជា បង ប្រដៅណែនាំ ឬ បញ្ជូនសារទៅឲ្យ ប្អូនពៅ បែរជា គាតមិនទទួលបាន ឬ ស្តាបមិនចូលសោះ ជួលកាលទៅក៍ស្តាប់ច្រលំ ឬ ស្តាប់រួចគាត់ពិបាកចិត្ត ព្រួយចិត្ត តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច ថ្លឹងឲ្យស្មើរភាពគ្នា ធ្វើម៉េចអាចសម្របសម្រួលជាមួយ បរិស្ថានជុំវិញខ្លួនបាន? សព្វថ្ងៃនេះ សង្គមមនុស្សវា ឃោរឃៅ សាហាវព្រៃផ្សៃខ្លាំងណាស់ cruelty, atrocities. តើព្រះគ្រូមានអ្វីជា ពុទ្ធឪវាទ ឬ សារប្រៀនប្រដៅ ? ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ដោយ វត្តមាននៃ សារពត៍មាន បានជាយើងដឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗ អ្វីៗក៍យើងឃើញដែរ សព្វថ្ងៃនេះ ដូចជា គ្រោះទុរភិក្ស អត់ឃ្លាន សង្រ្គាម ជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗ ដូច្នេះ នេះ មិនមែនថា បញ្ហាទាំងអស់ខាងលើ អត់កើតមានទេ តែ បញ្ហាស្ថិតនៅត្រងថា យើងដោះស្រាយ បញ្ហាខាងលើទាំងនេះដោយបែបណា? សព្វថ្ងៃ មនុស្សជំនាន់យើង ដោះស្រាយអ្វីៗច្រើនតែ ប្រញាប់ តក់ក្រហល់ គ្រាដែលខ្លួនឯង ត្រូវការ ទីធ្លាមួយ ឬ space មួយសម្រាប់ជីវិតខ្លួនឯងដែរ អីចឹង បើសិនជា យើង មាន ទីធ្លាមួយសមល្មម ងាក ប្រែខ្លួនបាន នោះយើងអាចសម្លឹងមើលទៅខាងមុខ ឃើញហេតុការណ៍ ឃើញដំណោះស្រាយ អីចឹងបើសិនជាយើងប្រញាប់ពេក កំពុងតែពិបាកផង បានគេឲ្យ ថ្នាំញៀន បានគេឲ្យស្រាផឹក គេឲ្យអីផ្សេងៗទៀត យើងតាំងធ្វើតាមគេប្រាប់។ ដូច្នះ ចូរ ញាតិញោម រក្សា ឬរក ទីធ្លាមួយ សម្រាប់ខ្លួនឯង ពេលនោះ ឆាកជីវិតយើងនឹងល្អ ប្រសើរ មានសេចក្តីសុខ ចម្រើន កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាស្រលាញ់ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 2= 03:06
. Im going through a stage where nothing gives me joy What I want to say is that, from quite some time, I'm going through a stage where nothing gives me joy – no food, no clothes, nothing. And I have this immense sadness within me. And I have no reason to be sad. So I really don’t know what I'm going through. Sister, these are attitudes we create. Mind is very impressionable. So all the impressions which the mind has collected, it puts you in different perspectives, you know? So these are phases in life we go through – Sometimes, everything is very enjoyable, and sometimes, you don't like anything in life. So these are phases. What we need to do is, we need to be objective enough in our life. Keep that objective in front of you and work towards that. Everything else doesn't matter. You know ... food we eat to sustain the body. But today, the senses have taken over and we look towards the taste. So (for) everything there should be a purpose. There should be some objectivity to what you do. Life should take you to a logical conclusion. But we’ve given in to the senses. And the senses, when they predominate, they take us towards these different desires. So be objective and work towards that. Thank you so much Radha Soami, Baba Ji, this is the first time I’ve come here.
Baba Ji, my question is that every morning, I recite the Jap Ji Sahib (from the Adi Granth), and I try to do it sincerely and with dedication. But when I start the recitation, I’m repeating the words, but questions keep cropping up in my mind, or I start thinking of other things, and I cannot fully focus. Why does this happen, and how can I do it with complete focus and dedication? What is the essence of the Jap Ji Sahib? Guru Sahib said, "True in the primal beginning, true throughout the ages, true here and now. O Nanak, forever and ever true.” The essence of these words is captured in the word “Jap” (repeat and meditate). Now, unless we think carefully about everything we do ... If I am merely doing something as a formality, then I will not achieve anything. So when you read something, try to understand what it means, understand what its purpose is. Even if we only understand the Jap Ji Sahib ... The entire Adi Granth is an expansion of the Jap Ji Sahib. So if you read the Jap Ji Sahib and understand it, you will automatically understand what you should do and how you should mould your life. If we understand what we read and put it into practice, only then will we attain liberation. Okay. Thank you, Baba Ji.
ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា មានឆាកជីវិតមួយ ដែលមិនដែលបានសប្បាយទាល់តែសោះ ជួបប្រទះតែរឿង ទុក្ខវេទនា ខ្វះសព្វ ខ្វះគ្រប់ អត់អាហារ អត់ខោអាវស្លៀកពាក់ គឺ នៅក្នុងខ្លួន ពិបាកសែនមហាពិបាក ខ្ញុំកូណា រកមិនឃើញថា ម៉េចបានជាខ្ញុំកូណាពិបាកចិត្ត វេទនាចិត្តបែបហ្នឹង? ខ្ញុំកូណា មិនដឹងថា កន្លងមក បានសាងកម្មអីខ្លះ ? ញោម ស្រី អ្វីដែលញោម បានជួបប្រទៈ គឺជា អ្វីដែលញោម បានសាង កន្លងមក ចិត្តជា កំពូលអ្នកពូកែចាប់អារម្មណ៍ណាស់ បើសិនជា ចិត្តវាប្រមូលបានរឿងអ្វីមួយ នោះ អារម្មណ៍ ការគិតរបស់យើងប្រាកដជាគិតឃើញអីចឹងដែរ ញោមដឹងហើយ ថានេះជា ដំណាក់កាលនានា ដែលជីវិតត្រូវឆ្លងកាត់ ជួលកាលយើងពេញចិត្ត សប្បាយជាមួយរឿងហ្នឹង ជួលកាលមានរឿងកើតឡើងដែរ យើងអត់សប្បាយចិត្តទេ យើងមានទុក្ខទៅវិញ ដូច្នេះ អ្វីដែលជាតម្រូវការចាំបាច់នៃឆាកជីវីតមនុស្ស គឺ យើងត្រូវតែមាន សុទិដ្ឋិនិយម គិតរឿងល្អៗខ្លះទៅ ក្នុងកម្រិតមួយ ល្មម សម គ្រប់គ្រាន់ កាលណាយើងគិតល្អ រឿងនោះវានឹងទៅជាល្អដែរ ។ អ្វីផ្សេងក្រៅពី ហ្នឹង មិនមែនជាបញ្ហាធ្ងនធ្ងរទេ ដូចជា រឿង អាហារហូបចុក វាជួយទ្រទ្រង់រាងកាយមនុស្ស តែ សព្វថ្ងៃ វិញ្ញាណ វាគ្រប់គ្រងទាំងអស់ លើរាងកាយផងដែរ ដូច្នេះ អ្វីក៍ដោយ ក៍សុទ្ធតែមាន គោលបំណង។ យើងធ្វើអ្វីក៍ដោយ ត្រូវមានការគិតគូរ មានគោលបំណង ជីវិតត្រូវតែ មានការសន្ធិដ្ឋានមួយដែល ឡូហ្សិក សមហេតុផល ហើយ ឡូហ្សិកហ្នឹង គឺសម្រេចតាម វិញ្ញាណមនុស្ស ដែលវិញ្ញាណនេះ នាំមនុស្សឪ្យមានចិត្តប្រាថ្នាផ្សេងៗគ្នា បែ្លកៗគ្នា កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូណាស់។
ព្រះគ្រូ សំនួរបន្ទាប់គឺថា ខ្ញុំកូណា សូត្រធម៍ ជាធម៍ដែល មាននៅក្នុង គម្ពីរ អាឌីក្រាន ខ្ញុំកូណាសូត្រ ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ កំពុងតែសូត្រ សារឡើងចុះៗ ស្រាប់តែចិត្តចាប់ផ្តើម រាយមាយ ប្រសេចប្រសាច គិតទៅរឿងផ្សេង ខ្ញុំកូណាលែងអាច ផ្ចង់ ផ្តុំអារម្មណ៍ ព្រះគ្រូ ម៉េចបានជា កើតមានរឿងអីចឹង? តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីអាចផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូលឡើងវិញ? ញោម តើអ្វីទៅជាធម៍ Jap Ji Sahib? ព្រះគ្រូ សាហ្សីប មានសង្ឃដីកាថា " ព្រះសច្ចៈមានតាំងពីដំបូង មានជាប់រហូត អស់កាលរាប់សិបយុគ្គ នៅទីនេះ មានព្រះសច្ចៈ វេលានេះ ក៍មានព្រះសច្ចៈ អូ ម្នាល អនន្ត អូ ណាណាក ព្រះសច្ចៈមានជា អនន្តតរៀងទៅ អត្តន័យ នៃព្រះធម៍ដែលញោមសូត្រនោះ គឺដើម្បីឲ្យញោម សូត្រសារឡើងសារចុះដដែល និងដើម្បីញោមតាំងសមាធិ ទាល់តែយើងសូត្រដោយអារម្មណ៍មូល ទើបយើងបានផលល្អមកវិញ អីចឹង កាលណាញោមអាន អ្វីមួយ ញោម ត្រូវតែស្វែងយល់ដឹង អំពីខ្លឹមសារនោះថាគេនិយាយអំពីអ្វី ម៉េចបានជាគេនិយាយអីចឹង មានគោលបំណងអ្វី? កាលណាយើងយល់ដឹង ខ្លឹមសារក្នុង ព្រះធម័នោះ យើងនឹងដឹងអត្ថន័យទាំងមូលនៃ គម្ពីរធម៍ ហ្នឹងដែរ កាលណាយើងយល់ ជាស្វ័យប្រវត្តិ យើងដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វី? ដឹងថាត្រូវរៀបចំឆាកជីវិតយើងបែបណា? កាលណាយើងអានទៅយល់ យើងអាច យកវាទៅអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង មានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបយើងអាចឈានទៅដល់ កម្រិតមួយ ហៅថា ការរួចរំដោះទុក្ខ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Q & A @ N 3= 06:28
There is only one Lord Radha Soami, Baba Ji. Really thankful. Baba Ji, I don’t understand Sant Mat. All I know is that my father is sitting before me, and I'm following that. There is nothing to understand. Basically, what happens is that we come from different backgrounds, and we've been brought up with certain perspectives. So, to help you to relate to that, all these books are written. So that there is no contradiction in your mind, that “I’m going against my faith.” But at the ending of the day, it’s a very simple thing. There is only one Lord, and the only way to meet Him is through love. How difficult can that be? Now, we complicate our lives with all this. I will read so many books and it just complicates me further, rather than making it simple. Now, if I know that there is one Lord, and I just need to be grateful to Him, and take out some time during my entire day to show my gratitude, because He has given me everything … In life, aren’t we grateful to our parents? So similarly, we need to be grateful to Him. That's all you need to do. That’s why I still love my father. And I want to love more, more and more. Yeah, so let’s not restrict that love, let’s expand on that love. And if you expand on that love, you will automatically love the Lord through His creation.
ខ្លឹមសារទីនេះ និយាយអំពីន័យដែលថា ទេវតាមានតែ ១ អង្គ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណា អត់យល់សោះរឿង ព្រះធម៍ទេសនា សុទ្ធសាង អ្វីដែលខ្ញុំកូណាដឹងច្បាស់ គឺមានតែ ឪពុកខ្ញុំកូណាម្នាក់គត់ កំពុងតែអង្គុយ ពីមុខខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាធ្វើតាមតែ ពុកប្រាប់។ រឿងនេះ គ្មានអ្វីត្រូវយល់ទេ មនុស្សយើង កើតមក ចេញពីប្រភពផ្សេងៗខុសៗគ្នា ដែលការគិតឃើញ ក៍មានការខុសៗគ្នាដែរ ដូច្នេះ ដើម្បីជួយយើង ឲ្យយល់រឿងហ្នឹង បានជា មានសៀវភៅព្រះធម៍ សុទ្ធសាងនេះឡើង។ អីចឹង វាអត់មានអ្វីផ្ទុយ ខុស ពីការគិត ខុសពីចិត្តយើងទេ គ្មានអ្វីដែលជាការប្រឆាំងជាមួយ ជំនឿរបស់យើងទេ តែ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ រឿងដែលសាមញ្ញបំផុតមួយនឹងកើតឡើងមក គឺ ព្រះមានតែ ១ អង្គ ឬ ទេវតាមានតែ ១អង្គ ផ្លូវតែមួយគត់ ដើម្បីបានជួបជាមួយ ទេវតា គឺ ផ្លូវនៃសេចក្តីស្រលាញ់។ ចុះម៉េច បានទៅជា ពិបាក ស្មុកស្មាញដល់ថ្នាក់ហ្នឹង? រឿងពិបាកអិចឹង គឺមកពី យើងធ្វើឲ្យពិបាកដោយខ្លួនឯង យើងអានសៀវភៅកាន់តែច្រើន យើងកាន់តែពិបាកឡើងៗពិបាកក្នុងការធ្វើឲ្យវាទៅជា សាមញ្ញឡើងវិញ ដូច្នេះ បើយើងដឹងថា មានទេវតា តែមួយអង្គ យើងត្រូវតែស្មោះស្ម័គ្រជាមួយទេវតា យើងត្រូវតែសម្តែងការគោរពបូជាដល់ទវតា ពេញមួយថ្ងៃ ដោយសារទេវតា ប្រទានអ្វីៗសព្វបែបយ៉ាងដល់យើង ក្រែងក្នុងជីវិតយើង យើងគោរពប្រតិបត្តិតាមឪពុកម្តាយយើង ? ដូចគ្នានេះដែរ យើងគោរពប្រតិបត្តិតាមទេវតាទៅ នេះជាអ្វី ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើ។ គូណាព្រះគ្រូ ដូច្នេះ បានជាខ្ញុំកូណានៅតែស្រលាញ់ ឪពុករបស់ខ្ញុំកូណា។ ខ្ញុំគូណា ចង់ឲ្យមានការស្រលាញ់ កាន់តែច្រើនថែមទៀត ។ ពរ បើកាលណាញោម បន្ថែមការស្រលាញ់ នោះជាស្វ័យប្រវត្តិ ញោមនឹងស្រលាញ់ សត្វលោកទាំងមូល ដែលបង្កើតឡើងមកដោយទេវតាដែរ ។
Q & A @ N 4= 08:00
How to stop analyzing everything Radha Soami, Baba Ji. I would like to ask you, how can I stop my mind from analyzing everything and from wanting to have everything under control? Sister, analyzing is not bad. It’s only when you go to extremes that it becomes bad. So everything that you do, a certain thought process should go into that action. Because if you're going to take an action without thinking, again, we’re going to mess it up. So a certain amount of thinking is necessary. But if I just keep on thinking and I don't take the action, then also I won't get the result. So that is why it is very essential to keep a balance in life – not to go to extremes. The moment you go to extremes, then reactions start taking place. But if I keep a balance and I just give it a thought, Is it beneficial for me? What is my objective?” – the chance of my taking a wrong step will decrease. Life is a learning process. The truth we will only be able to experience when we take the step forward. Thinking only helps you to decide what to do. But unless you don't take the step, it's not going to happen So to some extent, yes, we should analyze, but not overdo it.
ប្រធានបទក្នុងសំណូរនេះ និយាយអំពីថា តើគេត្រូវបញ្ចប់ការវវិភាគគ្រប់បែបយ៉ាងដោយរបៀបណា? ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា មានសំណួរថា តើធ្វើម៉េចបញ្ឈប់ចិត្ត កុំគិត កុំវិភាគ និង នាំចិត្តឲ្យមកស្ថិតក្រោមការគ្របគ្រងរបស់យើងតាមបែបណា? ញោម តាមពិតទៅ ការវិភាគ មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេ តែ ការវិភាគជ្រុលពេក បានជាក្លាយជារឿងអាក្រក់។ ដូច្នេះ គ្រប់រឿងទាំងអស់ដែលញោមធ្វើ ត្រូវមាន ដំណាក់កាលៗរបស់វា ព្រោះថា ប់យើងធ្វើអ្វីមួយដោយគ្មានការគិត វិភាគ វានាំឲ្យក្លាយជា រញេរញ់ៃ រសេម រសាម ដូច្នេះ ការគិតមួយចំនួន ពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ តើបើគ្រាន់តែគិតៗ គ្មានធ្វើអ្វីសោះ នោះគឺជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ គឺយើងគ្មានបានផលអ្វីពីការគិត វិភាគឡើយ ដូច្នេះបានជា ដើម្បីឆាកជីវិតល្អ យើងត្រូវតែ មានតុល្យភាព គឺស្មើរគ្នា រវាងការគិត និងការធ្វើ កុំឲ្យ ផ្អៀងម្ខាងៗពេក កាលណា យើង ផ្អៀងខាងណាពេក ពេលនោះ វានឹងមាន ប្រតិកម្មតបវិញ Reaction តែបើសិនជា វាមាន ភាព ស្មើរគ្នា អីចឹងជីវិតយើង មានន័យ? សួរថា អ្វីជាគោលបំណងនៃ ឆាកជីវិតមនុស្ស? កាលណា ផ្អៀងទៅម្ខាង នាំឲ្យមានកំហុសខ្លាំង ឆាកជីវិតមនុស្ស គឺជាការរៀនសូត្រ។ សច្ចៈភាព យើងអាចទទួលបាន លុះត្រាតែយើងបោះជំហានទៅមុខ ការគិត ការវិភាគ វាជួយយើងបានត្រឹមតែថា អ្វីយើងត្រូវធ្វើ? តែ បើមិនធ្វើទេ ក៍អត់មានបានផលអ្វីដែរ គិតបានត្រឹមគិត ដូច្នេះជាការសរុបរួម ពេលខ្លះការគិតល្អណាស់ តែកុំគិត វិភាគជ្រុលពេក ។
Q & A @ N 5= 09:35
My father passed away Radha Soami, Baba Ji. My question is regarding my father, who passed away two years ago, and he was your disciple and ... I just wanted to know if he reached his true home? You are right in one manner that we are very anxious and thoughtful about the people we love. But our relationship with anybody is just for a few years. The Lord’s relationship with every soul is since the creation was created. Now, these few years have made us so anxious, don’t you think He’s anxious about all of us? Yes. And because you are still in the physical, that’s why you are putting it into calculation. Once the soul has left the body, he’s not aware of the relationships. So that soul, if you ask him about his children or his wife, he has absolutely no idea. But since we are still limited to the physical and we are looking at it from a physical perspective, that's why we become anxious about all that. And at the ending of the day, everything is governed by the law of karma, okay? So wherever anybody goes, it will be dependent upon his karmas. The idea is not to take you from one illusion to another illusion. The idea of the Master is to help you to face the reality. So it’s very easy for me to say, that don’t worry, everything will be okay! Will it? Yes. So I can be rest assured he’s safe wherever he is? No, no, everybody is safe. I mean, aren’t we concerned about our children? Aren't we protective about our children? Yeah. His relationship goes much further. So you don’t think that He’ll be protective of His souls? You see, you can love a child, you can protect him, you teach him, you give him all the guidance. But if the child insists in putting his hand into the fire, what will happen? It burns.
ព្រះគ្រូបាបាជី ឪពុកខ្ញុំកូណាស្លាប់ចោលខ្ញុំកូណា ២ ឆ្នាំហើយ គាត់ជាសាវគ្គ ជាកូនសិស្សព្រះគ្រូដែរ ខ្ញុំកូណាចង់ដឹងណាស់ថា ឪពុកខ្ញុំកូណាបានឡើងទៅឋានលើ ឋានទេវតាអត់? ជាការត្រឹមត្រូវណាស់ញោម ញោមជាមនុស្សដែលមានសេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ ចង់ដឹងសុខទុក្ខមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ តែ ទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និង មនុស្ស មានពេលតែ ប៉ុន្មានឆ្នាំប៉ុណ្ណោះមិនច្រើនទេ ធៀបជាមួយ ទំនាក់ទំនងរវាង ទេវតា នឹង សត្វលោក គឺមានអស់កាលរាប់យុគ្គតាំងពីកើតសត្វលោកមកម្លេះ អាលូវ ទើបតែ ២ ឆ្នាំសោះ ញោមមានការអន្ទះសារចង់ដឹងដល់ម្លឹង ចុះទំរាទេវតា តើទ្រង់មានការអន្ទះសារ បែបណាទៅ? ដោយសារ ញោម មានរូបកាយ បានជាញោម ប្រើវិធី គណនាលេខ ។ កាលណា ព្រលឹងមនុស្ស ចេញផុត ពីរាងកាយទៅ យើងលែងមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា ចឹង បើសិន យើង ហៅព្រលឹងនោះ មកសួរនាំថា ម៉េចហើយ កូន ប្រពន្ធរបស់ឯង? នោះព្រលឹងនឹងគ្មានចម្លើយតបទេ ។ តែ ដោយសារ យើងមានរូបកាយជាមនុសស្ស យើងក៍មានការគិតបែបជាមនុស្សលោកដែរ យើងក៍មានការ ចង់ដឹង ដូចមនុស្សលោកដែរ តែនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ឬ ហៅថា ថ្ងៃដែលយើងស្លាប់ទៅ អ្វីៗទាំងអស់ មិនមែនយើងអ្នកកំណត់ច្បាប់ទេ គឺមានច្បាប់ កម្មា ឬ ច្បាប់កម្មផលមួយដែលដឹកនាំ បញ្ជារឿងគ្រប់ យ៉ាង។ បើដូច្នេះទេ បើទោះជា ព្រលឹងនោះទៅដល់ទីណា? គឺអាស្រ័យតាម កម្មា ដែល គាត់មាន។ ជា គោលការណ៍ នៅពេលនេះ មិនមែននាំយើងចេញពី កន្លែងបោកបញ្ឆោតមួយ ទៅកាន់កន្លែងបោកបញ្ឆោតថ្មីមួយទៀតនោះទេ។ ជាទស្សនៈនៃព្រះបរមគ្រូ គឺនាំយើងឲ្យប្រឈមមុខជាមួយការពិត និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ទៅ គឺជា កុំព្រួយអ្វីឲ្យសោះ អ្វីៗនឹងប្រព្រឹត្តិទៅធម្មតា ងាយៗ។ ព្រះគ្រូ បើអីចឹង ខ្ញុំកូណាអាច និយាយបានថា ព្រលឹងពុកខ្ញុំកូណាមានសុវត្ថិភាព ។ ទេ ទេ ញោម គ្រប់គ្នា គ្រប់ព្រលឹងសុទ្ធតែមាន សុវត្ថិភាព អាត្មាចង់សំដៅថា យើងមិនស្រលាញ់កូនៗយើងទេឬ? យើងមិនការពារកូនៗយើងទេឬ? បើចឹងទេ ទេវតា មានទំនាក់ទំនង ស្និត ជាមួយ ឪពុកញោម ខ្លាំងជាងជាមួយ ញោមផង អិចឹង សួរថា ទេវតា មិនការពារព្រលឹងរបស់ទ្រង់ទេអី? យើងស្រលាញ់កូន យើងការពារកូន យើងបង្រៀនកូនៗ យើងណែនាំកូនៗ តែបើកូនៗនោះ ដាក់ដៃចូលភ្លើង ឬ សួរវា យ៉ាងម៉េចដែរ? កូណាព្រះគ្រូ ប្រាកដជា រលាក ឆេះដៃ ។
Q & A @ N 6= 12:22
Is Swami Baba an idol Radha Soami, Baba Ji. You’re such an idol – spiritually, personally and professionally also. The irony is that most of us, when we come into the spiritual path, we are making the master into an idol, you know? Where we venerate him, we say everything nice, but we don't follow the teachings. When the physical master comes into the creation, His purpose is not to be venerated, His purpose is to teach us. He’s the master, not because of the body, He’s the master because of the teachings. But somewhere, I think the teachings get left behind, and the body becomes more important. And that's what we need to correct. The important part, and our focus, always, should be on the teachings, rather than the physical. Physical will change. Physical will come and go. Teachings are permanent.
សូមក្រាបថ្វាយបង្កំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ ក៍ជា អាយដល Idol របស់ខ្ញុំកូណា ដូចជា ព្រះគ្រូ ស្វាមី បាបាជីដែរ-- រឿងព្រះធម៍ រឿង ឯកជន រឿង វិជ្ជាជីវ គឺដូចគ្នាដែរ គឺ ពួកយើងមាន ការគិតមួយ បែប ហូសចិត្ត ឆ្កួតៗ ឡប់ៗ ដោយសារពេលយើង កំពុងធ្វើធម៍ ដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ស្រាប់តែ ទាញ ព្រះគ្រូ យកទៅធ្វើជា អាយដល Idol របស់ខ្លួន ញោមដឹងទេ កាលណាយើង ថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូ we venerate him អ្វីដែល ព្រះគ្រូ ទូលទេសនាស្តាប់ទៅពិរោះ មានន័យខ្លឹមសារណាស់ តែ យើងអត់បាន អនុវត្តន៍ ប្រតិបត្តិតាមទេ ពេលដែលព្រះបរមគ្រូ និមន្តមកកាន់ផែនទីនេះ មិនមែនមានគោលបំណងឲ្យយើង ថ្វាយបង្គ គោរពព្រះគ្រូទេ គោលបំណងដែលទេវតាមានរូបជាព្រះគ្រូនេះ គឺបំណងចុះមក បង្រៀន ឬ ឲ្យធម៍ទេសនាដល់យើង។ គាត់គឺជា ព្រះគ្រូ មិនមែនដោយសារគាត់ មានរូបរាងកាយជាមនុស្សទេ គាត់ជាព្រះគ្រូ ដោយសារ គាត់មានធម៍ទេសនាបង្រៀន តែ ពេលខ្លះ អាត្មាភាពមើលឃើញថា ធម៍ទេសនានៅម្ខាងទៅ ចំណែក រូបកាយព្រះគ្រូមានសារៈសំខាន់ជាង នេះជាអ្វីដែលយើងចាំបាច់ត្រូវតែ កែប្រែ។ អ្វីដែលត្រូវ ផ្ចង់ យកចិត្តទុកដាក់ ជានិច្ចកាល នោះគឺ ធម៍ទេសនា ជាជាង រូបកាយព្រះគ្រូ។ រូបកាយអាចផ្លាស់ប្តូរ អាច មក អាចទៅវិញ តែ ព្រះធម៍ទេសនា គឺមានជាអមតៈជានិរន្តរៀងទៅ។
Q & A @ N 7= 13:37
Life a simulation My question relates to a topic that often comes up for discussion or even debate amongst our family and friends, which is – is life a simulation? In other words, is reality for real? And while we all understand that our life has a higher purpose than just our physical self, it often becomes very challenging to explain and evangelize this concept, especially with younger children. So what would be your guidance and advice on how best to address this? Especially, like I said, with our younger children? You know, when the telephone first came in – and I'm not talking about the cell phone, I'm talking about the one where we used to dial – And if you told ... and somebody who was not aware of it, if you told him that, “You can talk to somebody in some other town!” and he would say, “No, it’s not possible!” But once you dial that person and you made him talk to him ... That's why we say, “Seeing is believing.” So for us, today the reality is what we are seeing. So we are caught in the confines of our mind and our thinking, and we've created certain concepts. But the world is not limited to those concepts. So actually, life has been given to you, to put it into practice and become aware of what is illusion and what is the truth. But that will come only by experience, not just through concepts and not just by arguments or thinking. (If) I put something sweet in front of you, I say, “This is the sweetest thing in the world!” Out of respect for me you'll shake (nod) your head. But does that doubt go away from your mind? Somewhere there's always a lurking doubt – “Is this the sweetest thing or not?” But if you pick it up and taste it, then you can say for sure fact whether it is the sweetest thing or not. So how did we arrive at the conclusion? When the action was taken. So that is why this life has been given to us, for that action – where we can discern, where we can realize the truth. Not just think or talk about it. Radha Soami, Baba Ji. Thank you.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ ទាក់ទងជាមួយ ការពិភាក្សា ដេញដោលគ្នា ជាមួយ សមាជិកគ្រួសារផង ជាមួយមិត្តភ័ក្រផង គឺរឿងថា " ជីវិតគឺជាការសម្តែង ? is life a simulation? " ឬនិយាយន័យមួយបែបទៀតថា ការពិតហ្នឹង ពិតដែរអត់? កាលណាយើងយល់រឿងនេះ យើងដឹងថា គោលបំណងនៃជីវិត សំខាន់ជាង រូបកាយយើង។ ការនេះ ពិបាកនិយាយពន្យល់ណាស់ ជាពិសេស ជាមួយ ក្មេងៗ រឹតតែពិបាកមិនងាយយល់ទេ អីចឹងដើម្បីជំនះរឿងនេះ តើព្រះគ្រូមានអ្វីជា សង្ឃដីការ ជាព្រះឪវាទ? ជាពិសេសសម្រាប់ក្មេងៗ ។ ញោម អាត្មា សូមលើកឡើងរឿង ទូរស័ព្ទសម័យមុន ដែលគេបង្កើតឡើង អាត្មាមិនទាន់ទូលរឿង ទូរស័ព្ទអត់ខ្សែរ ដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ កាលណា កាលណោះ គេនិយាយរឿង វ៉ៃតេអូ កាលណឹង បើសិនជា យើងនិយាយប្រាប់គេថា យើងវ៉ៃតេអូ និយាយជាមួយ គេម្នាក់នៅ ខេត្តផ្សេង គេនឹងមិនជឿយើងទេ គេថា វាមិនដឹងអ្នកណាអាចនិយាយគ្នាបាន នៅឆ្ងាយពីគ្នាដល់ម្លឹងទេ ! ដល់ពេលយើង វ៉ៃតេអូទៅ ជួបជាមួយ ម្នាក់នៅខេត្តផ្សេង រួច យើងហុច ទូរស៍ព្ទ ឪ្យគាត់ និយាយជាមួយគ្នា ពេលនោះ គឺថា អូ ជឿ ហើយ ទាល់់បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកអីចឹងបានជឿ ។ ដូចគ្នានេះដែរ ពាក្យថា ការពិត វាទាល់តែយើងបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក អីចឹងរឿងអីក៍ដោយ មានកប់ក្នុងចិត្ត ពេលនោះ ចិត្តវា មានការគិត តែ សកលលោកនេះ វាមិនតូច ចង្អៀតដូចជាការគិតរបស់ចិត្តយើងទេ ហេតុនេះ ជីវិតយើង យើងបានជួប បានឃើញ បានអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ រហូតយើងអាចដឹងថា មួយណាជាការបោកបញ្ឆោត មួយណាជាការពិត ? តែ យើងអាចដឹងបែបនេះបាន លុះត្រាយើងធ្លាប់មានពិសោធន៍ ជាមុនសិន ដែលមិនមែនគ្រាន់តែជាការគិត គ្រាន់តែជា អារម្មណ៍ប្រថ្នូល គ្រាន់តែជាអះអាងមានហេតុផលទេ ។ បើសិន អាត្មា មានបង្អែមមួយចាន ដាក់មុខញោម ប្រាប់ញោមថា បង្អែមនេះ ផ្អែមណាស់ លើសគេក្នុងលោក ញោមនឹងងក់ក្បាលថា មែនព្រះគ្រូ តែធាតុពិត មិនជឿទាំងស្រុងទេ ។ យើងនៅតែសង្ស័យអីចឹងថា វាមិនដែលមាន បង្អែមណាផ្អែមជាងគេ? តើបើយើងដាក់បង្អែមនោះ ឲ្យគាត់ ហូបសាកល្បង ឬ ភ្លក់មើល គាត់និងច្បាស់ក្នុងចិត្តថា វាពិតជាផ្អែមមែន ឬ អត់? អិចឹង យើងអាច មានការសន្ធិដ្ឋានបាន ក្រោយពីការភ្នក់រសជាតិពិតៗដោយខ្លួនឯង ជីវិតក៍វាអីចឹងដែរ ទាល់តែសាកទាល់តែជួបផ្ទាល់បានដឹងច្បាស់ បានប្រាកដថា អ្វីជា ព្រះសច្ចៈ ? គូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 8= 16:19
Meditation My question is, how can I find a happiness in meditation? I have been meditating for a year and it's still just a duty for me – something I have to do. What can help me change that? You know, sister, I don't know about now, but in good old days, as we grew up and we wanted to learn driving, you know, what is the first thing my father used to make me do? Go and check the water, check the oil, change the tires, and all that. And I used to say, “What does that have to do with driving?” And he said, “These are the fundamentals. If you don’t know this, you’ll never be able to handle it properly.” So at the moment, we are just performing these basic functions. Your happiness is in your hands. Nobody can take it away from you. Nobody can give you happiness. Okay? You just have to come to terms with life. So through our meditative process, we are just tuning into ourselves. That’s why we say self-realization before God-realization. You become comfortable with yourself. You are able to accept everything. The next step to God-realization will happen on its own. There’s nothing you need to do. You see? So ... we fight! We fight with our destiny, we fight with circumstances. And that’s the turmoil we are creating. So it’s not that He’s taken your happiness away. We've pushed it away with the turmoil that the mind creates. So if you are able to control the mind … I mean, all our life, would we want to run every time somebody rings the bell, or would we want to ring the bell ourselves? We want to be in control, don't we? But here we are following the dictates of the mind. I mean, we’ve basically become servants of the mind. So get that mind into your control. Thank you. You will be in charge. Thank you. Radha Soami
ទាក់ទងជាមួយការតាំងសមាធិ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីបាន សេចក្តីសប្បាយរីករាយក្នុងការតាំងសមាធិ? ព្រោះថា ខ្ញុំកូណាតាំងសមាធិបាន ១ រយៈពេលមួយឆ្នាំ វាក្លាយជា កិច្ចការ តែមិនមែនជាការសប្បាយសោះ ជួលកាលខ្ញុំកូណាប្រឹងធ្វើឲ្យរីករាយ សប្បាយដែរ តែមិនបានសម្រេចទេ។ ញោម ស្រី ចង់ឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ? ញោមដឹងថា កាលពីមុន កាលយើងនៅតូច រហូតដល់វ័យធំ យើងចង់រៀន បើកបរណាស់ ឪពុកយើងគាត់បង្រៀនយើងពី រៀបឆែកម៉ាស៊ីន មើលទឹក មើលប្រេង មើលកង់សព្វបែបយ៉ាង កាលណោះ អាត្មាសួរទៅឪពុកថា រៀនបើកបរម៉េចចាំបាច់រៀនច្រើនម្លេះ? គាត់តបថា អាហ្នឹងជា មូលដ្ឋានគ្រឹះសិន មុនចូលដល់ មេរៀន ។ បើសិនជាយើងមិនដឹងរឿងនេះទេ ពេលមានបញ្ហា យើងមិនដឹងជាត្រូវដោះស្រាយ ជួសជុលបែបណាទេ ដូចគ្នានេះដែរ ពេលនេះ ញោមត្រូវតែរៀនអំពី គ្រឹះរបស់វាសិន ក្តីរីករាយ សប្បាយស្ថិតក្នុងដៃញោមស្រី គ្មានអ្នកណាអាចយកវាទៅណាបានឡើយ ក៍អត់មានអ្នកណាគេ ឲ្យភាពរីករាយ សប្បាយមកឲ្យយើងដែរ យើងគ្រាន់តែ ត្រូវរស់នៅតាមឆាកជីវិតយើងទៅ តាមរយៈការតាំងសមាធិ គឺយើង បង្វែរខ្លួនឯង ទៅរកភាពរីករាយនោះ អិចឹងបានជាយើង និយាយថា ស្គាល់ដឹងខ្លួនឯង មុនពេល ដឹងថាខ្លួនឯងជាទេវតា self-realization before God-realization. កាលណាយើងសប្បាយជាមួយខ្លួនឯង រីករាយជាមួយអ្វីដែលខ្លួនមាន នោះជំហានបន្ទាប់ គឺដឹងថា ខ្លួនឯងជាទេវតា ជាព្រះ ហើយយើងនឹងរីករាយចេញពីក្នុងខ្លួនឯង គឺយើងអត់ចាំបាច់ធ្វើអីទៀតទេ ញោមស្រីឃើញទេ ? អីចឹងការដែលយើងប្រឆាំង ប្រយុទ្ធជាមួយ វាសនា ប្រឆាំងតបតជាមួយ កាលៈទេសៈ សួរថាបានអ្វីមកវិញ ក្រៅពី ទុក្ខសោក វិនាសកម្ម គឺយើងអ្នកបង្កើតឡើងមក ដូច្នេះ មិនមែនទេវតា យកភាគរីករាយ ចេញពីយើងទេ គឺយកយកវាចេញដោយខ្លួនឯង ដោយសារចិត្តវាបញ្ជា ចឹងបើយើង អាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន យើងអាច បញ្ជាជួងឲ្យវាយម៉ោងណាក៍បានដែរ តែ បើចិត្តវាគ្រប់គ្រងយើង វាបញ្ជាតាមចិត្តវាចង់ យើងក្លាយជាទាសករនៃចិត្ត ដូច្នេះ ត្រូវតែក្លាយជា មេបញ្ជាការនៃចិត្តវិញ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរ ព្រះគុណព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 9= 18:34.
Closer to me than my skin My mom says that ... you are closer to me than my skin! So it’s a little strange to talk to you from here. It's a question of understanding, sister. I mean if we read the Bani, in the Bani, Guru Sahib says, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru’s teachings.” In the soul is the Lord, and the Lord is in the soul. But very few people have realized it. You see ... So He’s nearer to us than we can imagine. But because our attention is spread into the creation, and we are looking at it from a very physical point of view, that's why we are not able to realize it. He’s nearer to you even than your skin!
ព្រះគ្រូ ម្តាយខ្ញុំកូណាតែងតែនិយាយថា កូនឯងនៅជិតមែជាង ស្បែកមែទៅទៀត ខ្ញូំកូណាមិនគួរនិយាយពាក្យអាក្រកស្តាប់បែបនេះ នៅពេលនេះទេ តែខ្ញុំកូណាអត់សូវយល់មែន។ ញោម ស្រី នេះជា បញ្ហាដែលយើងមិនយល់អត្តន័យ អាត្មាភាព លើករឿង ព្រះធម៍ នៅគម្ពី ដែល ព្រះគ្រូ អូរូ សាហ្សីប លោកសរសេរថា " ទេវតានៅក្នុងព្រលឹង ហើយព្រលឹងនៅក្នុងទេវតា តែ មានមនុស្សតិចណាស់ ដែលយល់ រឿងនេះ ដូច្នេះ នេះសំដៅថា ទេវតា នៅក្បែរ កៀកយើង ជាងការស្រម៉ៃគិតរបស់យើងទៅទៀត តែ ដោយសារ យើងជាមនុស្សលោក ជាសត្វលោក យើងរកមើលអ្វីដែល មានរូប អាចមើលឃើញ អីចឹងយើងមិនយល់ដឹងរងនោះទេ គឺ ទេវតា ឬ ព្រះនៅក្បែរយើងជិត ជាងស្បែកយើងផង !។
Q & A @ N 10= 19:29. ---00.24
How to concentrate Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is about mind, like .... We have so many responsibilities, you know? When we try to sit for meditation, there’s like a constant chatter going on of the mind, all the time. It’s like ... That time only you get, “Oh, I have to do this, I have to do that!” You plan your schedule at that time. You know, everything happens, I don't know why that time only! And when finally, you try to concentrate and sit for meditation, you kind of .... it’s just your mind is so very relaxed that you fall asleep. So then how to concentrate? I don’t know how to do it. No, sister, we are all creatures of habit. Now, we’ve created this habit of not being still, constantly thinking. And nowadays, you have this ... something called “multi-tasking!” Yeah, for the likes of me, I can’t understand, how can you do two things at the same time! But today’s younger children, they have their headphones on, they have the computer open in front of them, and they’ve probably got the T.V on also. So they end up by doing nothing! They just confuse themselves, okay?
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាទាក់ទងជាមួយ ចិត្ត ដែលយើងមានការទទួលខុសត្រូវជាច្រើន ពេលយើងតាំងសមាធិគឺមានកិច្ចការទាក់ទងជាមួយចិត្តនេះដែរ គឺយើងដឹងក្នុងចិត្តថា ត្រូវធ្វើម៉ោង ត្រូវរៀបចំអ្វីខ្លះ ពេលដល់ម៉ោងភ្លាម យើងតាំងសមាធិភ្លាម យើងដឹងថាត្រូវធ្វីអីចេះ ឬ ត្រូវរៀបចំបែបនេះ គឺ យើងមានផែនការ កម្មវិធីរួចជាស្រេច អ្វីៗមានដំណើរការដោយរលូតតាមផែនការ គឺថា ដល់ម៉ោងដូចមានគេមកប្រាប់ ដឹងខ្លួនភ្លាម ស្រាប់តែ ដល់ម៉ោង សប្បាយចិត្តណាស់ អង្គុយតាំងសមាធិ រីករាយ ៗ ស្រាប់តែ ងងុយដេក ងោគភ្លាម ដូច្នេះ តើតាំងសមាធិម៉េចកើតទៅ? ខ្ញុំកូណាមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយបែបណាទេ។ ទេ មិនអីទេ ញោមស្រី យើងជាសត្វលោក កើតមកមានទំលាប់ស្រាប់ គឺទំលាប់នៅមិនស្ងៀមហ្នឹង ទំលាប់គិតសព្វយ៉ាង ជួលកាល យើងថា យើងមានការងារច្រើនណាស់ដែលត្រូវគិត គឺដូចតែអាត្មាអីចឹងដែរ អាត្មាក៍អត់យល់ដែរ ម៉េចបានជាមានរឿង ២ ផ្សេងគ្នា កើតឡើងជួនគ្នាក្នុងពេលតែ ១ ? តែ ក្មេងសម័យនេះ គេមាន កាសស្តាប់ទូរស័ព្ទ គេមានកំព្យុទ័រនៅពីមុខគេ គេអាចចោលភ្នែកសំលឹង ទូរទស្សន៍ថែមទៀត តែជា លទ្ធផល គេអត់អាចធ្វើអ្វីបានទេ គឺពួកគេ គ្រាន់តែ បំភ័ន្តខ្លួនឯង តើមែនអត់?
So whatever is worth doing is worth doing well. So we have to create a new habit, where the mind is focusing on one aspect and becoming good at that. That is what the meditation is for. Okay? So when you want to focus on something, pay really good attention … Suppose the child has to study. If there's loud music playing, he will get distracted. (If) his eyes are constantly wandering, he will get distracted. (If) he has to constantly answer somebody's question, you know .... So these are the three faculties that have to be brought together for the focus to come. So through the simran, the faculty of speech is occupied. So when you repeat something, what happens is, your attention which is scattered, starts converging on what you are repeating. Let’s say you are repeating the name of your father. So your attention which is spread out, is converging on that word that you are repeating. Now, that word has a special association, which is your father. So as the attention comes together, his image will come in front of you. And when the image comes in front of you, which is what we call dhyan, that helps to keep it focused, to hold on, you know. So it’s like we are swimming against the current. As long as we are swimming, we are making progress. The moment you stop swimming, the current again takes you back. So you need to hold onto something.
អីចឹង បើថាយើងធ្វើកិច្ចការណាមួយ ត្រូវធ្វើឲ្យបានល្អបំផុត យើងប្រែក្លាយឲ្យវាទៅជាទំលាប់វិញ គឺទំលាប់ធ្វើកិច្ចការបានល្អ អាហ្នឹង ដែលគេហៅថាការតាំងសមាធិ មែនទេ? ចឹង បើយើងចងគិតរឿងអ្វីមួយ ត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់បំផុត ឧ ដូចជា ក្មេងវាត្រូវការប្រមូលអារម្មណ៍ដើម្បី រៀនសូត្រ ចុះបើមានគេបើកភ្លេងខ្លាំងៗ សួរថា រំខានដល់ការសិក្សាវាទេ ? ភ្នែកវាសំលឹងទៅរកប្រភពសម្លេងចម្រៀងនោះ បើមានគេសួរសំណួរ វាត្រូវផ្ចង់គិតស្តាប់សំណួរថែមទៀត សរុបមកវិញដើម្បីផ្ចង ផ្តោតលើរឿងមួយ វាត្រូវការ ៣ សំណុំ បញ្ចូលគ្នា ទើបអាច ផ្ចង់បាន ដូចនេះ ក្នុងពេលតាំងសមាធិ សំណុំទី ១ គឺ សម្លេងសូត្រធម៍ Speech កាលណាយើងឮសូរសម្លេងធម៍ យើងត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ រួច សូត្រតាមឡើងវិញ ឥលូវ បើសិនជាតម្រូវឲ្យយើងសូត្រទន្ទេញឈ្មោះ ឪពុកយើង គឺយើងត្រូវតែនឹកឃើញ និងត្រូវតែសូត្រ ទន្ទេញខ្លាំង ៗ ឈ្មោះឪពុកយើង មានន័យថាម៉េចជាពិសេស ? ពេលនោះ យើងតែផ្ចង់ខ្លាំងថែមទៀត រហូតរូបភាពឪពុកយើងបង្ហាញនៅចំពោះមុខយើង ដែលចំណុចនេះ យើងហៅថា ភាវនាធម៍ ជាចំនុច យើងត្រូវ ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូល និយាយរួមវាដូចជាការ ហែលទឹកដែរ កាលណាយើងហែលទឹក យើងចល័តទីទៅមុខ កាលណាយើងឈប់ហែលភ្លាម វាមានតែ អណ្តែតថយក្រោយ ឬ លិច អីចឹងដើម្បីកុំឲ្យ ថយក្រោយ លិច យើងត្រូវតែហែលបន្ត ។
So dhyan is basically to hold on. And then the actual spiritual journey starts, where the Sound gives you a sense of direction, and the Light is symbolic of knowing. In darkness, you can’t see – you falter, you fall. In light, you can see. Yeah. You see? So the Light and the Sound then helps you to make your way forward. So your actual spiritual journey starts from there. And the mind, because its constant satisfaction is needed, you see, so until it gets something better than what it is used to, it's not going to give up all these thoughts. But once it starts tasting of the divine bliss within ... So once it gets associated with the sweetness of the Divine Melody within, then all these things will become irrelevant. So we have to approach it in a positive manner. Most of us, we come to the spiritual path – “Don’t do this, don’t do this, don’t do this!” – that’s a very negative approach. Positively see what you need to do. Do it! And as the attention starts focusing, automatically these things will become irrelevant in your life.
ដូច្នេះ កាលណាយើងភាវនាធម៍ យើងផ្ចង់អារម្មណ៍ ការធ្វើធម៍យើងមានដំណើរទៅមុខ ពេលណាយើង ឮសូរសម្លេងទេវតា សម្លេងនោះនាំយើងទៅរកទិស ផ្លូវ កាលណាយើងបានឃើញ ព្រះពន្លឺ មានន័យថា យើងបាន ដឹង មានសតិ កាលណាងងឹត បានន័យថា យើងអត់មើលឃើញអ្វីទេ ពេលនោះ យើងជំពប់ ជើង ដួល តែបើមានភ្លើង យើងើលឃើញផ្លូវ ចឹងមែនអត់? ព្រះពន្លឺ និង ព្រះសម្លេង គឺនាំយើងទៅរក គោលដៅ អិចឹង ដំណើរធ្វើធម៍ ត្រូវចាប់ផ្តើមពី ត្រឹមចំណុចនេះ ព្រោះត្រូវធ្វើចិត្តឲ្យនឹង ស្ងៀម កុំរាយមាយ កុំមានការគិតអ្វីផ្សេងក្រៅពី ព្រះធម៍ កាលណា ចិត្តបានភ្លក់រស់ជាតិ ផ្អែមនៃព្រះធម៍ វានឹង ងប់ជាប់ជាមួយព្រះធម៍ អីចឹងត្រូវតែ រៀបចំខ្លួនឲ្យបានសមសួន ត្រឹមត្រូវ កុំមាន ច្បាបច្រើនពេក គេហាមកុំធ្វើនេះ កុំធ្វើនោះ ធ្វើអីចេះ ធ្វើអីចុះ អាហ្នឹងគឺជារឿង អវិជ្ជមានខ្លាំងណាស់ មិនល្អទេ ជាការល្អធ្វើរឿង សាមញ្ញធម្មតាៗ បែប វិជ្ជមាន កាលណាអារម្មណ៍យើងមូល យើងគិតអ្វីៗសុទ្ធតែទាក់ទង ដល់ខ្សែជីវិតនៃយើងដែរ គិតល្អឃើញល្អ។
No comments:
Post a Comment