ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៦ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២២ នាទី)
Q & A @ N 1= 00:00
Baba Ji, when I sit down to meditate, the pace of my simran becomes very fast. It shouldn’t be too fast or too slow. The way you’re talking now is your natural pace. You should do simran at this pace. You will not be able to keep it up if it is too fast or too slow. So, you should do simran at your natural pace of speaking. Okay, Baba Ji. Baba Ji, sometimes we feel that whatever is happening to us is right. Is this true or is it just an illusion? At this time, everything is an illusion. Someone’s illusion is shattered sooner, someone else’s is shattered later – but one day or the other, it will shatter. So it is better to think carefully before we take a step rather than getting caught up in this illusion and increasing our load.
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ ពេលវេលាដូចជាដើរលឿនណាស់ គឺលឿនយកតែមែនទែន ញោម លឿនពេក ឬ យឺតពេក មិនមែនជាការល្អទេ តែ អ្វីដែលញោមនិយាយគឺជារឿង ត្រឹមត្រូវ គឺមនុស្សលោកមានធម្មជាតិបែបនេះ តែញោម ត្រូវតែរក្សាវាកំលឿនពេក កុំយឺតពេក ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណានៅមានរឿងមួយទៀតថា អ្វីដែលត្រូវកើតមក គឺកើតមកភ្លាមៗតែម្តង តើរឿងនោះ កើតពិតមែន ឬ មួយគ្រាន់តែជាមាយការ បោកបញ្ឆោតទេ ព្រះគ្រូ? ញោម អ្វីៗដែលកើតមានឡើង សុទ្ធតែជាការបោកបញ្ឆោតទាំងអស់ វាអាចកើតភ្លាមៗ ឬ មួយអាកើតក្រោយមកទៀត តែថា ទោះ ឆាប់ ឬ យូរក្តី រឿងនោះត្រូវតែកើតមានឡើងមក។ ដូច្នេះជាការប្រពៃណាស់ ដែលញោមត្រូវតែ គិត ឲ្យបានដិតដល់ ច្បាស់លាស់ កុំឲ្យរឿងបោកបញ្ឆោតវាបោកយើងបាន។
Q & A @ N 2= 01:13
Baba Ji, my elder sister is 12 years older than me. I treat her like my mother. When she ties rakhi (ceremonial thread) on my wrist, I never take it off. My father tells me, “When you’re part of a satsangi family, why do you wear this thread?” And I tell him, “It makes my sister happy, and I wear it to please her.” So I’m caught between my sister’s love and my father’s disapproval – who should I pick? Because my older sister is like my mother, and I wear this to make her happy. I never take it off – in fact, I’m wearing it right now. This is up to you, there’s no objection. But we should definitely bear in mind that there is nothing spiritual about this. As far as worldly things go, you are more than welcome to do whatever you please. But don’t consider this as something spiritual. Okay, Baba Ji.
ព្រះគ្រូ បាបាជី បងស្រីខ្ញូំកូណា គាត់ចាស់ជាងខ្ញុំ ១២ ឆ្នាំ ខ្ញូំគោរពស្រលាញ់បងស្រីខ្ញុំទុកដូចជាម្តាយ ពេលដែលបងស្រីខ្ញុំ យកអំបោះយន្ត មកចងដៃខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាមិនដែនដោះចេញសោះឡើយ ឪពុកខ្ញុំកូណា ប្រាប់ខ្ញុំកូណាថា ឯងជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារ សុទ្ធសាង ម៉េចបានជា ទៅពាក់ អំបោះយន្តបាលី មន្តអាគមបែបនេះទៅវិញ? ខ្ញុំកូណា តបទៅគាត់វិញថា ខ្ញុំកូណាធ្វើអីចឹងដើម្បីឲ្យបងស្រីគាត់សប្បាយចិត្ត ដូច្នេះ ខ្ញុំកូណា ស្ថិតនៅចន្លោះរវាងសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះបងស្រី និង រវាងការយល់ព្រមពី ឪពុកខ្ញុំកូណា តើខ្ញុំកូណាគួរតែ ដើរតាមអ្នកណា គោរពតាមអ្នកណា? ដោយសារតែ បងស្រីខ្ញុំកូណាប្រៀបដូចជា ម្តាយ ហើយអាការដែលខ្ញូំពាក់អីចឹងៗ ក៍តែដើម្បីឲ្យបងស្រីគាត់សប្បាយចិត្តដែរ ដូចព្រះគ្រូ ឃើញស្រាប់ នៅពេលនេះ ខ្ញំពាក់វាជាប់ជានិច្ច មិនដែលដោះចេញទេ។ ញោម រឿងនេះ គ្មានការរារាំង ប្រឆាំងអ្វីទេ វាអាស្រ័យលើ ញោមសម្រេចចិត្ត តែ ញោមត្រូវចងចាំ ដឹងក្នុងចិត្តថា អ្វីដែលញោម ពាក់់នេះ មិនមែនជារឿង ធម៍អារ្យអ្វីទេ ដោយសារសព្វថ្ងៃជាសម័យកាល សកលភាវូបនីយកម្មផង ដូចនេះ ញោមអាច ពាក់បែបម៉េច ស្រេចលើចិត្តញោម ឲ្យតែញោម សប្បាយចិត្ត តែ ចាំជានិច្ចថា នេះ មិនមែនជា របស់ធម៍អារ្យ បាលីយន្តអ្វីទេ កូណាព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 3= 02:09
When someone falls sick, both that person and their family greatly suffer. Is that illness part of God’s plan? Or does it come because of the person’s karma? Usually, illness is the settling of one’s karma. The rest of the family should stay positive, they should be his support. If they get dejected and give up hope, then they’ve become part of the problem, right? If one person is facing a problem, and the others remain positive, they will automatically be able to offer their support. But if everyone gets dejected and gives up, who will find the solution? Thank you, Baba Ji
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលមនុស្សម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ គ្រួសារគាត់ មានទុក្ខធំណាស់ តើទុក្ខដែលមានបបែបនេះ ជាផែនការរបស់ ទេវតា ឬ ព្រះមែនទេ? ឬ មួយថា វាកើតឡើយដោយសារតែ កម្មាផ្ទាល់ខ្លួនយើង។ ញោម ជាធម្មតា ជំងឺដង្កាត់ កើតឡើងដោយសារ កម្មា សមាជិកក្រុមគ្រួសារត្រូវតែ គិតល្អ បែបវិជ្ជមាន សម្រាប់អ្នកឈឺនេះផង ត្រូវតែគាំទ្រណលើកទឹកចិត្តឲ្យឆាប់ជាសះស្បើយ ផ្តល់ក្តីសង្ឃឹម ត្រូវតែ ចិត្តទុកថានោះ ក៍ជា បញ្ហាមួយរបស់យើងដែរ តើមែនអត់? បើសិនជា មនុស្សម្នាក់ឈើ ម្នាក់ទៀត ជា មានសុខភាពល្អ អីចឹងគេមានអ្នកថែទាំង គាំទ្រ បើសិនជា ម្នាក់ឈឺ ម្នាក់ទៀតស្តីបន្ទោស មិនយកចិត្តទុកដាក់ ព្យាបាល សួរថា បានអ្វីជា ដំណោះស្រាយទេ? កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ
Q & A @ N 4= 02:55
. Baba Ji, when someone passes away, and after a while, they appear in our dreams and talk to us, does it mean their soul is not at peace? Or is this just a fallacy created by our mind? No, the first thing is that anyone who has left this plane has no recollection of their past identity. But since we are still limited to the physical, we are still attached to them. So, we shouldn’t pay attention to these things. If a certain relationship has made a deep groove on us in our life, we will feel these things, but there’s no truth behind it. Baba Ji, with your grace,
ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលមនុស្សម្នាក់គាតស្លាប់ទៅ មួយរយៈ ស្រាប់តែ ពេលដេក យលសប្តិ ឃើញព្រលឹងម្នាក់ហ្នឹង និយាយជាមួយយើង តើនេះ មានន័យថា ព្រលឹងគេនោះ មិនមានសេចក្តីសុខទេឬ? ឬ មួយថា នេះជា រឿងដែលចិត្តវាគិតផ្តេសផ្តាស់បានជាមាន យសប្តិបែបនេះ? ញោម ចំណុចទីមួយ ត្រូវចាំថា មនុស្សម្នាក់ស្លាប់ទៅ ចាកចេញពី ផែនដីនេះទៅ ព្រលឹងនោះលែងដឹងខ្លួនឯងជានណា? តែ ដោយសារ យើងអ្នកនោះរស់នេះ ជាមនុស្សលោក មានកម្រិតទាបគ្មានញាណដូចទេវតា យើងនៅតែគិតឃើញបែប មនុស្សលោកអីចឹងទៅ ដូច្នេះ យើងមិនគួរយកចិត្តទុកដាក់ពេកជាមួយរឿងនេះទេ។ ទំនាក់ទំនងជ្រៅ ស្អិតរមួត កើតមានក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស ដូច្នេះ យើងមានអារម្មណ៍ឹងឃោះងរឿងនោះឡើងវិញ តែ នោះ មិនមែនជា រឿងពិត ឬ ព្រះសច្ចះទេ គូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូ ប្រគេនពរ។
Q & A @ N 5= 03:45
my mother sings shabds (hymns) at satsang. And when I tell my mother, “Let’s go to a folk-dance,” or, “You should dress like this!” – she says, “No, I don’t have permission to do that.” Baba Ji, is this true ? No, I have nothing to do with how anyone dresses; I am only concerned with spirituality. It’s true that if a person adopts the path of simplicity, life will become easier. But that’s up to you. Baba Ji, some people do a lot of seva, they dedicate all their time to seva. But they don’t talk nicely to their family or to their parents. Then is there any benefit to their seva? Whenever you bring these things into calculation, you limit the results you get. If we haven’t served our parents and elders, then how can we serve anyone else? But if we do it out of calculation, we won’t get much benefit. Unless we reflect that attitude of service in our actions, this is a mere show, right?
ព្រះគ្រូ បាបាជី ម្តាយខ្ញុំជាអ្នកស្មូត សូត្រធម៍ពេល កម្មវិធី សម្តែងធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ខ្ញុំកូណា ប្រាប់ទៅ គាត់ថា មែគួររាំ បែប របាំបាឡេ ឬ មួយស្លៀកពាក់បែប យាយជី! គាត់តបវិញថា ទេ ទេ គេមិនអនុញ្ញាត្តិឲ្យគាត់ធ្វើបែបនេះទេ ព្រះគ្រូបាបាជី តើនេះជារឿងពិតទេ? ទេ ញោម រឿងនេះអាត្មាភាព អត់មានយោបល់អ្វី រឿង ការស្លៀកពាក់របស់អ្នកណាម្នាក់នោះទេ អ្វីដែលអាត្មាភាព ចាបអារម្មណ៍ គឺរឿង ធ្វើធម៍ ។ ជាការល្អ បើសិនជា គេអាចស្លៀកពាក់បែប សាមញ្ញៗ ដូចគេដូចឯងទៅ នោះ ឆាកជីវិតនឹងមានភាពងាយស្រួលជាង។ តែ សំខាន់់ យើងខ្លួនឯង។ ព្រះគ្រូ បាបាជី អ្នកខ្លះ ចំណាយពេលវេលាច្រើន បំរើព្រះ បំរើទេវតា តែសំដីសំដៅ និយាយជាមួយ ក្រុមគ្រួសារ ឪពុកម្តាយ មិនពីរោះពិសារសោះ សួរថា ធ្វើអីចឹង បានបុណ្យដែរអី? ធ្វើបុណ្យបានការអី? ញោម កាលណា ញោម យករឿងនេះ មកធ្វើការគណនា នោះ ញោម រកលទ្ធផលមិនឃើញទេ ឬ បានបុណ្យតិចណាស់ យើងនិងមិនបានបុណ្យច្រើនទេ ញោមគិតមើល មែឪខ្លួនឯង បងប្អូនខ្លួនឯង បំរើមិនបានល្អផងហ្នឹង ចុះទៅ បំរ់ើទេវតា បំរើ ធ្វើម៉េចបានល្អទៅ? បំរើព្រះ បំរើទេវតា បានបុណ្យ ទាល់យើង រៀបឬកពារឲ្យល្អ បំរើដោយជ្រះថ្លា អីចឹងមែនទេ?
Q & A @ N 6= 05:11
Baba Ji, sometimes parents are not educated, but their children want to achieve a lot in life. But the parents get swayed by what other people say and stop their children. So should we try and explain things to them, or should we just do as they say? The first thing is that parents will never want what’s bad for their children. Every parent knows their child’s strengths and weaknesses. Whatever they explain to us is for our own welfare. Also, we should never feel that their thinking is limited just because they are not educated. One who has experienced life knows much more than others. Whereas, if someone only has knowledge from books but has no life experience – what does he really know? So it’s okay – as their child, if you feel, “I need to study if I want to move on in life,” then sit down and lovingly talk to your parents. Baba Ji, I was blessed with initiation in 2015
ព្រះគ្រូ បាបាជី ឪពុកម្តាយខ្លះ គាត់គ្មានការសិក្សាអប់រំ តែកូនៗគាត់ចង់រៀនបានខ្ពស់ មានអនាគតល្អ សម្រេចបានផលខ្អស់ក្នុងឆាកជីវិត តែឪពុកម្តាយគាត់ជំទាស់ ប្រឆាំង បន្ទុចបង្អាក់កូនៗ ឬ មួយគាត់ទៅស្តាប់គេអ្នកក្រៅជាកូន បញ្ឈប់កូនមិនឲ្យរៀន។ បើបែបនេះ យើងគួរតែពន្យល់ឪពុកម្តាយនោះ ឬ មួយ សម្រប់តាមឪពុកម្តាយនោះទៅ? ញោម ជាឪពុកម្តាយ គ្មានអ្នកណាចង់ឃើញ កូន អាក្រក់ គ្មានអនាគតទេ រាល់ឪពុកម្តាយ សុទ្ធតែដឹង ថា កូនខ្សោយខាងអី ខ្លាំងខាងអី? អ្វីដែលពួគគាត់ពន្យល់យើង គឺដោយសារ ធនធានរបស់គាត់មានកម្រិត។ ដូច្នេះ យើងមិនអាចថា គាត់គិតអីចឹង ដោយសារគាត់គ្មានការសិក្សារៀនសូត្រទេ មនុស្សម្នាក់ដែលគេមានបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត នោះ គេដឹងពី អ្នកផ្សេងបានច្រើន។ មនុស្សខ្លះចេះដឹងតាមតែសៀវភៅ តែគ្មានបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែងទេ អីចឹងសួរថា គាត់ចេះដឹងបានអី? ហេតុនេះបើកូនៗត្រូវការរៀនបន្តទៀត កូនៗត្រូវតែអង្គុយចុះ និយាយជាមួយ ឪពុកម្តាយ។ កូណាព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបានបំបូសខ្ញុំកូណាកាលឆ្នាំ ២០១៥ ។
Q & A @ N 7= 06:20
. Baba Ji, during that time, I sat in meditation and my consciousness started to rise. It rose beyond my legs and then stopped – it didn’t go up all the way. And it made me burst out laughing – it was like I was under too much pressure. Even after that, you gave me many experiences, Baba Ji. I experienced many things from the initial stages you described during initiation, but I couldn’t digest them. After all that, when I sit in meditation now, my mind wanders too much, Baba Ji. And, Baba Ji, when I try and concentrate, I cannot do it properly because my mind is constantly chattering. I cannot properly repeat the Names you gave me, Baba Ji. You are describing everyone’s condition. We all have to struggle with our mind. The mind is a creature of habit. Whatever habits we have developed, the mind is going to get pulled in that direction. So unless we concentrate and put it on the right path, it is our loss.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាអង្កូយតាំងសមាធិ អារម្មណ៍ចាប់ផ្តើមមូលតិច ឡើងពី ជើងឡើងមកលើ បានតែ បន្តិច ក៍ឈប់ទៅវិញ ខ្ញុំកូណាអត់អាចនាំអារម្មណ៍ ហួសពីជើងនេះបានសោះ ប្រឹងខ្លាំង ដោយស្ងួតក ទៅជាមានសម្ពាធ ក្តៅក្រហាមក្នុងចិត្ត ខ្ញុំកូណាប្រឹងណាស់ សូម្បីព្រះគ្រូបានណែនាំយ៉ាងម៉េច ក៍ខ្ញុំកូណាធ្វើតាមដែរ តែ មិនបានផលទេ គ្រាន់តែអង្គុយតាំងសមាធិភ្លាម ចិត្តវាគិតឃើញ ចង់បាននេះ ចង់បាននោះ ច្រើនមហិមារ ខ្ញុំកូណាមិនអាច ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូលបានសោះ សូម្បីតែ សូត្រ ឈ្មោះ ព្រះធម៍ ដែលព្រះគ្រូ ប្រគេនឲ្យ ក៍សូត្រអត់ត្រូវ អត់ចាំដែរ ។ ញោម រឿងគ្រប់យ៉ាងគឺមកពី ចិត្តនេះឯង ចិត្តវាបង្កើតចេញជាទំលាប់ កាលណាមានទំលាប់បែបនេះ ចិត្តក៍មាន រះ ត្រដែតឡើងមកតាម ទិសនោះដែរ ដូច្នេះ សំខាន់ត្រូវ ធ្វើចិត្តឲ្យមូលសិន បើសិនជា បែកកម្មដ្ឋានដូច្នេះ យើងប្រាកដជាខាងតបង់។
Q & A @ N 8= 07:35
To follow a spiritual life, is it necessary for a person to give up his culture and religion? No, it doesn’t matter what culture he’s from. The idea is to be a good human being and treat others well. He can belong to any culture. After all, no culture takes you away from the Lord. And all cultures say the same thing – treat everybody with love and affection. Okay, Baba Ji.
ព្រះគ្រូបាបាជី ដើម្បីធ្វើធម៍ ដើម្បីជីវិតមួយ មានសីល មានធម៍ ក្នុងខ្លួន យើងត្រូវតែ បោះបង់ចោល វប្បធម៍ និង សាសនាមែនទេ? ទេ ញោម មិនថា វប្បធម៍ សាសនាអ្វីទេ គឺ មិនចាំបាច់បោះបង់ចោលទេ ជាគោលការណ៍ គ្រាន់តែ ចង់ឲ្យយើងក្លាយជា មនុស្សល្អ ធ្វើដាក់មនុស្សទូទៅល្អៗ គេនៅតែ រក្សាវប្បធម៍ គេនៅដដែល។ គ្មានវប្បធម៍ណា គេនាំយើងទៅឆ្ងាយ ផុតពី ព្រះ ឬ ទេវតាឡើយ។ គ្រប់វប្បធម៍ និយាយដូចគ្នាតែ មួយ " គឹធ្វើដាក់មនុស្សគ្រប់គ្នាដោយក្តីស្រលាញ់ គេនឹងធ្វើដូចគ្នាមកលើយើងវិញ " គូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ។
Q & A @ N 9= 08:06
Please bless me with the gift of initiation. Baba Ji, my first question is that whenever I want something, I can control my mind for just a day or two. But by the fourth or fifth day, whether I can afford it or not, I go out and buy that thing! And then I regret it and think, “Why did I buy it?” Baba Ji, please give me a solution. How can I control this? Is there anything that actually makes a person happier once he attains it? The desire for anything remains for just 2 or 3 days and then it goes away. And then the person wants something else. So, we should move towards something that will always remain with us. When something isn’t going to remain with us – it makes us happy when we get it, but then makes us sad when we lose it – then why attach ourselves to that?
ព្រះគ្រូបាបាជី សូមជួយបំបួសខ្ញុំកូណាផងចុះ សំនួរដំបូងខ្ញុំកូណា គឺថា ពេលខ្ញុំកូណា ចង់បានអ្វីមួយ គឺ មិនអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបានទេត្រឹម ១ ថ្ងៃ ទៅ ២ថ្ងៃ លុះត្រាថ្ងៃទី ៤ ឬ ទី ៥ បានមានការដឹង ស្តាយក្រោយថា មិនគួរទិញរបស់ហ្នឹងសោះ ស្តាយណាស់ កាលណោះ ទិញអីវ៉ាន់ហ្នឹងមក មិនដឹងថា ដើម្បីអ្វី? ព្រះគ្រូបាបាជី សូមជួយជា ព្រះឪវាទផងចុះ។ ញោម ចិត្តមនុស្ស គឺអីចឹង កាលណាឃើញអ្វីមួយ វាចាប់អារម្មណ៍ចង់បានភ្លាម សួរថាត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្តបែបណា? ជាធម្មតា ចិត្តយើង ចង់បានអ្វីមួយ ត្រឹម ២ ទៅ ៣ ថ្ងៃ ផុតពីហ្នឹងទៅ វារសាយចិត្ត លែងចង់បានទៅវិញ គឺចង់បាន របស់ណាផ្សេងពីនោះ។ បើយើងបានរបស់នោះ យើងរីករាយសប្បាយចិត្ត បើមិនបានទេ ទៅជា ពិបាកចិត្តព្រួយចិត្ត បើដឹងចឹងដែរ ចាំបាច់អី យកខ្លួនទៅ ភ្ជាប់ជាមួយ របស់ទាំងនោះ ?
Q & A @ N 10= 08:57
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, words will always fall short but I promise you and Hazur Ji, I will always bring today’s gratitude to action. Baba Ji, my first question is what if you are different as a person to the standards or orientation (gender) which the world calls normal? Then how do you deal with it? And why have you been chosen to be so? Whatever you do in life, there must be an objective to it, right? Would you do anything without an objective? Would we do anything just for the heck of it? So we have a certain objective. So as long as logically we are working towards an objective we have put before us, there’s absolutely no problem. But if I'm going to do it just for the pleasure part of it, or because of my own mind, then don’t you think that I'm putting more weight on myself? I'm not trying to differentiate. I'm not trying to distinguish. It’s everybody’s own will. But shouldn't we do everything with an objective?
Baba Ji, my second question is: There are times when you can’t explain what you are going through to your family or friends. Only that Power can understand what's going on within you. But before achieving that stage in meditation, how do you feel His presence and closeness next to you? There are many things in life which we indulge ourselves, right? So, as I was saying, objectively if I feel this is going to help me, it’s going to take me further in whatever my ... goal is in life, I should adopt that. But if it is going to be mere indulgence – in anything, whether it is food, whether it is in drink, the moment you go beyond a certain limit, it’s going to be counter-productive. So, let’s take it step by step. And parents .... always confide in your parents. Parents will never let you down. So, they know the strengths and weaknesses of their children, and they will help you in whatever you want to do.
ព្រះគ្រូបាបាជី ពាក្យសំដីមនុស្សមានកម្រិត ប្រើទៅមិនអស់សេចក្តីសោះ តែ មិនថ្វីទេ ព្រោះគ្រូ ខ្ញុំកូណាបានសន្យាជាមួយ ព្រះគ្រូ ហ្សូហ្សូជី ថានឹងធ្វើឲ្យបាន ជាសំនួរខ្ញុំកូណានេះ គឺជា តើព្រះគ្រូសព្វថ្ងៃនេះ មានលក្ខណៈសម្បត្តិខុសពី មនុស្សនៅ អឺរ៉ុប ឬ គេហៅថា មនុស្សបច្ចិមប្រទេស យ៉ាងម៉ែចទៅ ? បើព្រះគ្រូ ឮសូរពាក្យហ្នឹង សួរថាព្រះគ្រួនឹងបកស្រាយថាម៉េច បើគេថា ព្រះគ្រូ ជាមនុស្សធម្មតាៗ ដូចជា មនុស្សនៅ អឺរ៉ុប។ ហើយមូលហេតុអ្វី បានជាព្រះគ្រូ ជ្រើសរើសផ្លូវដើរសម្រាប់ព្រះគ្រូបែបនេះទៅវិញ ? ញោម ក្នុងជីវិតមនុស្សយើងម្នាក់ ៗ ក្រែងសុទ្ធតែ រស់មក តែងតែតមានគោលបំណង គោលដៅនៃជីវីតតើមែន ឬ មិនមែនទេ? អចឹងទេ កាលគាមនុស្សមានគោលបំណងអ្វីមួយ គេយកគោលបំណងនោះ ដាក់ពីមុខគេ រួចគេប្រឹងប្រែងដើម្បីសម្រេចឲ្យបានតាមប្រាថ្នា គោលបំណង ដូច្នេះ រឿងនេះ មិនគួរមានអ្វី បញ្ហាទាល់តែសោះ ៕ តែ បើសិនជា អាត្មា ចេះតែធ្វើ ព្រាវៗ តាមតែចិត្តនឹងឃើញ ដូច្នេះ វាមិនក្លែងជា អំរែកលើស្មាខ្លួនឯងទៅវិញទេ? អាត្មាភាព គ្មានបានព្យាយាមធ្វើខលួនឲ្យខុសពីគេ ឬ ធ្វ់ើអ្វីដែល មិនចុះចំណោមជាមួយគេទេ មនុស្សម្នាក់ៗ គេមាន ប្រាថ្នារៀងៗខ្លួន។ ហើយសួរថា បើមានគោលបំណងបែបនេះ បំពេញតាមគោលបំណងខុសដែរអី?
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរទី២ នេះ ថា ម៉េចបានជាព្រះគ្រូ មិនអាចឆ្លើយសំណួរ ពន្យល់ដល់ ប្រជាជន គ្រួសារ ឬ មិត្តភ័ក្រអីចឹង ? ញោម អើយ ទាល់តែ មនុស្សយើងមាន ទេវតា មានព្រះនៅក្នុងខ្លួនដែរ បានគេពន្យល់់ទៅ វាចូល ស្តាប់បាន ដូចយើងបានដឹងស្រាប់ថា ទំរាំអាចយល់បាន លុះត្រាយើងតាំងសមាធិ តាមលំដាប់ លំដោយសិន ទាល់តែមានទេវតា មានព្រះ នៅក្បែរយើង បានយល់យល់ដែរ ជាធម្មតា កាលណាមនុស្សម្នាក់ យល់ឃើញថា ធ្វើតាមហ្នឹងទៅ វាមានប្រយោជន៍ អីចឹងគេនឹងប្រឹងប្រែងជាបន្តទៀត បើគេមិនឃើញមិនឃើញប្រយោជន៍ទេ គេក៍មិនបន្តដែរ ដូច្នេះ ជីវិតមនុស្ស ត្រូវតែ មានគោលបំណង។ អ្វីៗ សុទ្ធតែមានគោលបំណង មានថា ហូបអារហារ មិនថា ផឹកទេ ឬ កិច្ចការអ្វីផ្សេងទេ សុទ្ធតែមានគោលបំណង ឪពុកម្តាយ គាត់ធ្វើអ្វី ក៍មានគោលបំណងដែរ ឪពុកម្តាយ មិនចង់ឃើញកូនៗធ្លាក់ចុះ ទេ គាត់់សុទ្ធតែដឹងថា កូនមានចំណុចខ្លាំងត្រង់ណា មានចំណុចខ្សោយត្រង់ណា? ដូច្នេះ ឪពុកម្តាយគាត់នឹងជួយកូនៗតាមហ្នឹងដែរ ។
Q & A @ N 11= 11:41
Baba Ji, sometimes people stay awake all night, worshipping a deity, and some people start to shake violently. And people say, “That person has been possessed by the spirit of a god or goddess.” So, are they really possessed by a god or goddess? If we channelize our emotion, it will become devotion. If we don’t channelize it, then it affects our body. So, all these things happen when we become emotional When we become too emotional about something, we lose our balance. Some people channelize this towards devotion, others take it in a different direction. But as I said, if we channelize that emotion and use it in the right manner, that is when it will turn into devotion. Otherwise, it won’t take us anywhere. Some people claim, “I didn’t have any children, but then I lit incense in that temple, and the deity blessed me with a child and granted me my wish. Do gods and goddesses really grant wishes? On the one hand, we say that the Lord created our destiny. So can anyone change the destiny created by the Lord? If the Lord hasn’t placed something in our destiny, can any one grant it to us? It will only happen with the Lord’s will. Baba Ji, thank you, thank you.
ព្រះគ្រូ បាបាជី មនុស្សយើងខ្លះ អត់ដេកអត់ពូនសោះពេញមួយយប់ នៅធ្វើពិធីគោរព ប្រតិបត្តិ ទេវតា ទេពនិករ ខ្លះធ្វើរបៀបសាហាវ ព្រៃផ្សៃ ដូចជា អារសាច់ កាត់អណ្តាត ចាក់សាច់ រួចហើើយ អ្នកហ្នឹងគេ និយាយថា ព្រលឹងអ្នកតា ព្រលឹងទេវតា ព្រះ ចូលមកសណ្ឋិត បានជាគេធ្វើអីចឹងទៅ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ឆ្លល់ថា អាហ្នឹងទេវតាប្រុស ឬ ទេវតាស្រីចូលមកសណ្ឋិតមែនអី? ញោម កាលណាមនុស្សយើង ធ្វើអារម្មណ៍ ចូលស៊ុបបែបហ្នឹងទៅ វាក្លាយជាការគោរពបូជា ថ្វាយព្រះ តែ បើសិនជា យើងមិនចូលអារម្មណ៍អីចឹតទេ យើងបានត្រឹមតែឈឺខ្លួនប្រាណ ដូច្នេះ រឿងដែលវាកើតឡើងពេលនោះ គឺ ថា អារម្មណ៍របស់គេ ចូលស្លុងតែម្តង ពេលណាដែល គេចូលរូប ឬ ចូលស្លុងបែបនេះ វាទៅជាបាត់បង់ តុល្យភាព លែងដឹងថាខ្លួនជាមនុស្ស ។ ពេលណាគេធ្វើអីចឹងទៅ មានមនុស្សគេមកគោរពបូជា ថ្វាយនេះថ្វាយនោះ ខ្លះក៍នាំមនុស្សដើរទៅផ្លូវណាមួយផ្សេងអីចឹងទៅដែរ តែជាសរុបខ្លី ការនេះ អត់មាន ប្រយោជន៍អីសម្រាប់យើងទេ អ្នកខ្លះថា អត់មានកូនសោះ ដលើចូលព្រះវិហារ បន់ស្រន់ សុំកូនពី ទេវតា ស្រាប់តែទេវតាប្រទានកូនឲ្យមែន សួរថា ទេវតា ប្រុស ឬ ទេវតាស្រីហ្នឹង បំពេញតាមប្រាថ្នាយើងដែរទេ ? អ្វីៗស្ថិតនៅក្នុងដៃយើង យើងក៍ដឹងដែរថា ទេវតា ទ្រង់មាស ចារទុកនៅ ព្រេងវាសនាយើង សួរថា យើងអាចដូរ វាសនាដែលចែងដោយ ព្រះឬ ទេវតាបានទេ? បើសិនជាទេវតា មិនចង់ជួយយើងទេ សួរថា យើងអាចមានសម្រេចតាមបំណងទេ? អ្វីៗទាំងអស់ បើគ្មានទេវតា បញ្ជាមកទេ មិនអាចកើតមានឡើងទេ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី ។
Q & A @ N 12= 13:20
Baba Ji, the Guru does all my tasks for me – I’m aware of this. Is this true? He will definitely do what he’s supposed to do. We may not be aware of our own responsibilities, but he is fully aware of his. So, it is a person’s misconception to think, “If I do this or that, things will get resolved.” We are mere puppets in His hands. If we live in His will, He will automatically take on our responsibility. If we try and do it ourselves, we will only end up placing a burden on ourselves. Baba Ji, Hazur Ji showered his love on his souls, and you have nurtured that love. The Lord is the doer. We can only support and encourage each other, the rest is in the Lord’s hands. So, we should just thank Him at every moment. Thank you, thank you
ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបំពេញកិច្ចការសព្វយ់ាងដើម្បីខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាដឹងរឿងនេះ តែ ពិតមែនទេ ព្រះគ្រូ? ទេវតា ទ្រង់ធ្វើអ្វីដែលគួរធ្វើ ទេវតាមានការទទួលខុសត្រូវលើរូបយើង យើងអាចមិនដឹងថា អ្វីជាការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង តែទេវតាដឹងច្រើនជាងយើង ដូចនេះ វាជាការយល់ខុស ដែលមាន អ្នកណាម្នាក់គេថា អូ បើខ្ញុំធ្វើអីចេះទៅ ធ្វើអីចុះទៅ ដឹងតែបានសម្រេចជាមិនខានទេ ។ ញោម យើងជា អាយ៉ង របស់ទេវតា ស្ថិតក្នង ព្រហស្បតិទេវតា បើយើងរស់នៅ តាមបំណងទេវតា នោះទេវតា ទទួលខុសត្រូវលើខ្លួនយើង បើសិនជាយើងរសនៅ មិនតាមព្រះធម៍ មិនតាមទេវតាទេ នោះ មានរឿងអីកើតឡើង យើងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង ទេវតា មានព្រលឹងនៅក្នុងខ្លនយើង មានសេចក្តីស្រលាញ់ កើតចេញពីក្នុងខ្លួន បែបធម្មជាតិ ធម្មតាពិតៗ ទេវតា គឺជា អង្គ បំពេញកិច្ចការ យើង គ្រាន់តែជាអ្នក គាំទ្រ លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក កិច្ចការសល់ពីហ្នឹង ទុកឲ្យជាភារៈរបស់ទេវតាដូច្នេះ យើង ត្រូវតែ អរគុណទេវតា អរគុណគ្រប់ពេលវេលា កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 13= 14:37
Baba Ji, should we change our personality based on what others think of us? It depends – if it is your parents, then we should definitely pay attention to what they say. But as far as the world goes, they will not spare us! If two people praise us, another two will criticize us. If we keep changing ourselves according to what they say, how will we ever find stability?
ព្រះគ្រូបាបាជី តើមនុស្សយើងត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរ អត្តចរិកតាម អ្នកផ្សេងគេរិះគន់ ចង់បានដែរទេ ? ញោម រឿងនេះ អាស្រ័យតាមការជាក់ស្តែង បើសិនជា អ្នកថានោះជា ឪពុកម្តាយយើង នោះយើងដែរទៅ វា ត្រូវ វាសម តែពិពលោកលោកនេះ មានមនុស្សច្រើនណាស់ គេគាំទ្រយើងក៍មាន គេប្រឆាំង ស្អប់យើងក៍មាន បើសិនជាមនុស្ស ២ នាក់ គេសរសើរយើងគាំទ្រយើង នោះ មនុស្ស ២ នាក់ផ្សេងទៀតគេរិះគន់យើង ឲ្យយើងដូរដែរ អីចឹងយើងដែរ ដូររហូត ចុះឡើងៗ ដល់ពេលណា? តើយើងអាចនឹងមាន សន្តិភាពស្ងប់ដែរទេ?
Q & A @ N 14= 15:04
Baba Ji, my question is that we live in the world, so it is natural to have wordly thoughts. I have so many thoughts. I’ve often heard that when we come to the spiritual path, we shouldn’t have any thoughts in our mind. Does this affect our everyday life? That is our objective. Right now, the mind functions according to the habits we have created. The mind is very impressionable. So, each time we try to sit and concentrate, it is natural for all those impressions gathered by the mind to come forward. Now, it depends on us – at that time, if we keep our attention on simran, then slowly, those impressions will be erased. But we start analyzing them. If we analyze them, they will get stored in the mind again.
ព្រះគ្រូបាបាជី យើងរស់នៅលើផែនដី ជាអាណាចក្រ ដូច្នេះ យើងគិតរឿង អាណាចក្រជារឿងធម្មតារបស់មនុស្ស ខ្ញុំកូណាមានចំណល់ច្រើនណាស់ តែងតែឮសូរគេនិយាយគ្នាថា យើងដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍ ខាង ពុទ្ធចក្រ ដូចនេះ យើងមិនត្រូវគិត តាមចិត្តទៀតទេ តើការធ្វើបែបនេះ បះពាល់ដល់ឆាកជីវិតការរស់នៅរបស់យើងដែរឬទេ? ។ ញោម នោះគឺជា គោលបំនងរបស់យើង ពេលនេះ ចិត្តវាមានទំលាប់មួយ គឺ មានបង្កើតជាទំលាប់ឲ្យយើងគិត ចិត្ត រេ មិនដែលទៀងទេ ពេលណាក៍ដោយ ដែលយើងតាំងសមាធិ តែងតែមានការព្យាយាម ប្រមូលចិត្តឲ្យ មូល ដូចនេះ ពេលយើងធ្វើសមាធិ យលងត្រូវ ប្រមូលចិត្ត បន្តិចម្តងៗ វានឹងមិនគិតផ្តេសផ្តាស់ តើកុំមានការវិភាគលើចិត្ត បើយើងវិភាគចិត្ត ចិត្តកាន់តែ ប្រសេចប្រសាច រាយមាយ បែកកម្មដ្ឋាន ។
Q & A @ N 15= 16:08
Baba Ji, I think you know all the people sitting down here, like, you know what is the question in their mind. But we still come here on the mike and ask you question, you know, but you still know the answers. Well, I think, somewhere, you know, that interaction is important for all of us. We want to have a little bit of interaction where we can talk, where we can understand. So, some of us are very open, we understand; Some of us, we have those hidden questions which we are scared to ask. So, in this interaction, it helps us to resolve many issues. Radha Soami, Baba Ji.
ព្រះគ្រូ បាបាជី មនុស្សម្នាដែើអអ្គុយនៅទីនេះដូចដែលព្រះគ្រូឃើញ គឺម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានសំនួរ មានចម្ងល់ក្នុងខួរក្បាល តែយើងនៅតែព្យាយាម មកពី រាប់រយ ពាន់ គីឡូមែត្រ ដើម្បីមកសាកសួរ ព្រះគ្រូ ហើយព្រះគ្រូដឹងជាស្រេចថា ចម្លើយវាយ៉ាងម៉េច? មែន ញោម កន្លែងណា ក៍មានការសួរ ឆ្លងឆ្លើយ ទៅវិញ ទៅមកបែបនេះដែរ យើងអាច និយាយគ្នា ពិភាក្សាគ្នា យើងអាចយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក ម្នាក់ៗមកទីនេះ សុទ្ធតែមាន បេះដូងបើកទូលាយ ចិត្តល្អ អ្នកខ្លះមានសំណួរ លាក់កប់ទុក មានហ៊ាន ឡើងសួរទេ ខ្លាចគេដឹង ដូច្នេះ បានជាមានការដេញដោលធម៍នេះ ដើម្បី យើងមានឪកាស ដោះស្រាយបញ្ហា។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 16= 16:51
Baba Ji, I’ve traveled 850 kilometers to get here. And when I was coming here, everyone who knew me, including, my boss, started dissuading me, saying, “What will you get by going there?” “Don’t let go of your shifts at work, you’re needed here. It won’t matter if you don’t go, such events keep happening.” I said, “No, my Lord has called me there!” And that’s what happened, Baba Ji, you called me here. Baba Ji, thank you, thank you, thank you! It’s a question of love. When there is love, that is when we make sacrifices. Otherwise, people typically just bring everything into calculation. So, we need to build a relationship of love with the Lord as well. The Lord is the doer. Yes, we do need to earn a living, we do need to work hard, but unless we build a relationship with that Supreme Lord ... after all, He is the doer, right? “The Lord is the Giver of all peace and comfort. There is no other at all.”
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាធ្វើដំណើរចម្ងាយ ៨៥០ គម ដើម្បី មកកាន់ទីនេះ ម្នាក់ៗដែលគេស្គាល់ខ្ញុំកូណា មានទាំង ប្រធានខ្ញុំផង គាត់និយាយ បន្ទុចបង្អាក់ខ្ញុំកូណា គាត់ថា ធ្វើដំណើរពីចម្ងាយអីចឹងទៅ បានអីមកវិញ ? កុំទៅចោលការងារអី នៅទីនេះមានការធ្វើដែលត្រូវការ អ្នកឯង បើទោះឯង ទៅ ឬ មិនទៅ ក៍កម្មវិធីសុទ្ធសាងហ្នឹង គេនៅតែរៀបចំធ្វើដដែល។ ខ្ញូំកូណា តបវិញថា ទេ ព្រះខ្ញុំ ទេវតាខ្ញុំ ហៅខ្ញុំទៅទីហ្នឹង ដូច្នេះ បានជាខ្ញូំកូណាមកដល់ទីនេះ។ អរគុណ អរគុណណាស់ រឿងនេះ ជារឿង ទាក់ទងជាមួយ សេចក្តីស្រលាញ់ ដែលញោមមានចំពោះទេវតា កាលណាយ់ងមានសេចក្តីស្រលាញ់ យើងមានការ គោរពបូជាថ្វាយព្រះ។ បើមិនអីចឹងទេ ម្ល៉េះ ម្នាក់ៗ ខីតខំធ្វើការ គណនារកចំណេញ រកខាតជាមិនខាន ដូច្នេះជា តម្រូវការចាំបាច់ គឺការកសាងទនាកទំនងជាមួយ អង្គទេវតា រឿងក្រៅ ពីនេះ ទុកទេវតា ជាអ្នកធ្វើកិច្ចការនោះ មែនទេ? ទេវតា ប្រទាន ពរ សន្តិភាព សេចក្តីស្ងប់ សុខសប្បាយ មានតែ ប៉ុណ្ណឹង គ្មានអ្វីក្រៅពីនេះទេ ។
Q & A @ N 17= 17:55
Radha Soami, Baba Ji. Baba ji, you've allowed us to follow a lacto-vegetarian diet, and you do know that the cows are treated cruelly, in order to produce milk. And if they don’t, they are slaughtered in many parts of the world. By partaking a lacto-vegetarian diet, we are probably incurring a bad karmic, a heavy karmic load because of consuming dairy. And yet you’re okay with us to have dairy. Are you taking our share of karmas on yourself? What is it that separates us from the lower creatures? That the Lord has given human beings sense of discrimination, right? So if we have that vivek, that sense of discrimination, we shouldn’t wait for somebody to tell us every step in life, what we need to do. Now, good old days, when all this used to happen in India, cows were never mistreated. In India, the cow’s a very revered animal. So, already there are so many do’s and don’ts. Rest, again, you have to see what is beneficial for you. Don’t wait for somebody at every step, to tell you, “Okay, do this and don’t do this.” So, in a general manner, you’re told certain things, okay? Now, if you find that that is being misused, avoid it.
But where it’s not being misused, they have that option of drinking the milk. But if we go to that sort of finesse, these little, little things, the bigger picture, we’re not able to take care of, and we start (looking at) these little, little pinpricks. Now, first I need the ability also. I need that strength to be even able to follow this. If I don’t have that, I’m going to mess up my life anyway! So let's start from somewhere and then build up that strength where we don't need ... I mean, you won't even ... once you have that strength, you won’t even need to eat the three meals in a day! If we were to become vegans, does that help achieve the one-pointedness of the mind in meditation? Well, somebody else’s pain can’t be the basis of your happiness, can it? If I am creating pain for someone, then I’m sowing the seed of negativity within myself, am I not? I am fueling that fire. So, if I want peace of mind, there must be harmony and peace around me. Only then I can have that inner peace. I can’t live in dirt and think that inside I’m going to stay clean. Was that a yes? We won’t achieve one pointedness of the mind in meditation, if I feel that cows are being slaughtered. No, that can help you create an atmosphere – positive. But you need to go further. Just thinking that by being vegan, I’ll get peace of mind – it’s not like that. There are other steps also you need to take. It’s like saying that a child says, “I get admission into the best possible school, so, I’ll get flying colors.” He won’t! He has to apply himself. He has to work hard.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ ឲ្យយើងខ្ញុំទាំងឡាយ ទទួលទានអាហារបួស ព្រះគ្រូ ដឹងទេ ទឹកដោះគោ ទំរាំតែបាន ជាទឹកដោះគោនេះមក គេធ្វើបាបគោ ឃោឃៅណាស់ បើសិនជាគោរណាគ្មានទឹកដោះទេ គឺនឹងកាប់សាច់ លក់ចែកចាយពេញផែនដីជាមិនខាន។ អីចឹង ពេលដែលអាហារមួយ គេខ្ចប់ រួចសរសេរស្លាកថា អាហារបូស យើងប្រាកដជា នឹងក្នុងចិត្តថា អូ យើងបន្ថយបាកបកម្មជាមិនខានទេ ការពិតទៅ យើងមាន កម្មា ធ្ងន់ណាស់ ដែលយើង ហូបចុករាល់ថ្ងៃហ្នឹង ។ ហេតុនេះបានជាថា ពេលណា យើងហូបបួស គឺ យើង ចែកគ្នាបាប ជាមួយអ្នកផ្សេង។ ញោម តើ អ្វីជាការខុសគ្នា រវាងសត្វលោក កម្រតខ្ពស់ និង សត្វលោកកម្រិតទាប? ទេវតា ប្រទានរូបកាយជាមនុស្ស ដើម្បីយើងអាច បែងចែក មួណាល្អ មួយណាអាក្រក់ ? ហេតុនេះជា មនុស្ស អត់ចាំបាច់អី ត្រូវអង្គុយរង់ចាំគេប្រាប់យើង ថាត្រូវធ្វើនេះ ត្រូវធ្វើនោះ គ្រប់ជំហានឡើយ នៅ ឥណ្ឌា ពីដើមឡើយ គេមិន ចិញ្ចឹមគោយកទឹកដោះ បែប អាក្រក់អាក្រី ព្រៃផ្សៃដូចនេះទេ តែ មានអ្នកខ្លះគេទទួលទានទឹកដោះគោ ខ្លះគេមិនទទួលទានទឹកដោះគោអីចឹងដែរ ដូច្នេះ កុំចាំតែគេប្រាប់គ្រាប់ជំហាន បើសិនជា ទទួលទានទឹកដោះគោទៅ វាមានប្រយោជន៍ ទទួលទានទៅ បើគ្មានប្រយោជន៍ទេ កុំផឹក កុំទទួលទានទៅ។
បើសិនជាយើងនៅតែ សូវសាញ ជាមួយរឿងតូចតាច កំប៉ិកកំប៉ុក ខ្លាចមុខខ្លាចក្រោយ យើងប្រាកដជាអត់មានអី ផឹក ទទួលទានទេ នោះ រាងកាយយើងនឹងាមានបញ្ហាសុខភាពជាមិនខាន រឿងដែលធំ ដែលសំខាន់ ត្រូវ យកចិត្តទុកដាក់ គឺថែទាំង ខ្លួនឯង បើមិនអាច ថែទាំខ្លួនឯងបានផង ធ្វើម៉េច អាចសំរេចគោលបំណងជាមនុស្សលោកទៅ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ចាប់ផ្តើមចេញដំណើរ ធ្វើការទៅ ខ្សោយចំណុចណា កែចំណុចហ្នឹងទៅ កុំ សាំញ៉ាំពេក សួរថា យើងចាំបាច់ ត្រូវតែ ហូបបាយ ៣ ពេលក្នុងមួយថ្ងៃមែនទេ ដើម្បីធ្វើសមាធិ ? សួរថា បើយើងមិនហូបបួសទេ សួរថា អាចអង្គុយតាំងសមាធិបានទេ ? សួរថា ចិត្តយើងអាច មូលបានទេ? ជាការពិតហើយ ការឈឺចាប់សត្វលោកមួយ មិនមែន សម្រាប់សត្វលោកមួយទៀត សប្បាយរីករាយទេ បើសិនជាយើង សាងបាបកម្ម គឺ យើងជាអ្នកទទួលកម្មមកវិញ ភ្លើងឆេះ គឺ យើងអ្នកដុតឡើងមក បើយើងចង់បានសេចក្តីស្ងប់ លុះត្រាយើង សាងសេចក្តីស្ងប់ ជុំវិញខ្លួនយើងដែរ យើងក៍មិនអាច រស់នៅកន្លែងមួយដែលមានបរិស្ថានអាក្រក់ រួចគិតថា ក្នុងខ្លួនយើង ស្អាតស្អ ជ្រះថ្លាដែរ។ មិនដូចអ្វីដែលយើងគិតថា យើងធ្វើសមាធិមិនកើតទេ ដោយសារ សាច់គោ ទឹកដោះគោនេះ ទំរាំបានមក ព្រៃផ្សៃណាស់ ការពិតទៅ នៅមានដំណាក់កាលច្រើនណាស់ទៀត ដើម្បី ចិត្តយើង មូល ជ្រះថ្លាជាមួយ ព្រះធម៍ មិនមែនគ្រាន់តែថា ហូបបួសហើយ ចិត្តជ្រះថ្លាទេ។ ក្មេងដែលចង់រៀន បានខ្ពស់ក៍ដូចគ្នាដែរ មិនមែនគ្រាន់តែថា ចង់រៀនបានខ្ពស់ រៀនពូកែ ចប់ទេ ត្រូវតែ ប្រឹងប្រែងច្រើន ត្រូវការ ទិញសំបុត្រយន្តហោះ ដើម្បិទៅរកសាលាល្អ..៕
No comments:
Post a Comment