ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២២ នាទី)
My question today is as humans, we tend to tell white lies and get out of the situations that we don't like to be in. Does that affect our karma? There’s a saying: “Every penny makes a pound.” So everything that we do is going to create positivity or negativity. And at the ending of the day, the sum total of your karmas creates your destiny. So why would I do something which is going to enhance that negativity in my mind? Because whatever you do, (whatever) you say, it’s going to create a certain impression on your mind. And if, even unconsciously, we are doing something wrong, you're creating a negative impression on your mind. And when all these things add up ... today, it might just be a small thing. But when it starts adding up, it can put a lot of pressure.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាថ្ងៃនេះ ទាក់ទងរឿងមនុស្សលោក យើងតែងតែង និយាយ កុហកខ្លះៗ ដូរពីខ្មៅទៅជា សរ ដើម្បីបន្លំគេថា យើងមិនមែនជាមនុស្សខ្មៅ ឬ អាក្រក់ទេ សួរថា តើធ្វ់ើអីចឹងទៅមាន កម្មពារ បាបកម្មដែរឬអត់? ញោម រឿងនេះ ដូចពាក្យបុរាណគេថា លុយមួយរៀល វាផ្សំចេញពី មួយ សេន មួយកាក់ឡើងទៅ ដូច្នេះ អ្វីក៍ដោយចុះដែលយើង សាងឡើង តែងតែមានជា កម្មវិជ្ជមាន និង កម្មអវិជ្ជមាន ហើយនៅថ្ងៃ ចុងក្រោយពេលណាមួយនោះ ទេវតានឹង បូលសរុបរួម នៅកម្មារ ដែលយើងបានសាងកន្លងមក បង្កើតចេញជា វាសនា Destiny. ដូច្នេះ ម៉េចបានជាយើងត្រូវ សាងកម្ម អាក្រក់ៗទុកដាក់នៅក្នុងចិត្ត? ដោយសារ អ្វីក៍ដោយដែលយើងបានសាង ដែលយើងបាននិយាយចេញទៅគឺបាន រក្សាទុក តម្កល់ទុកនូវក្នុងចិត្តជានិច្ច បើទោះណាជាយើងសាង កម្មនោះ ដោយអចេតនាក្តី ក៍វានូវតែរក្សាទុកក្នុងចិត្តដែរ កម្មបន្តិចៗ តូចៗ ថ្ងៃនេះ តូចមែន តែការ បូកថែមឡើងៗ រាល់ពេល បង្ករជាកម្មធំ ក្លាយជា សំពាយកម្ម មានសម្ពាធមកលើរូបយើង ។
Q & A @ N 1= 01:08
Baba Ji, this is about all of us who live abroad. When we go to India and we listen to satsang, it has a deep impact on the mind and that creates an atmosphere. But Baba Ji, because of our jobs here, we cannot create that atmosphere. How can we create that atmosphere to help us remember the Master 24 hours a day? A person creates that atmosphere himself, no one else creates it. Bricks and mortar don’t create that atmosphere, people create it. So, wherever we go, if we have the right mindset, and we try to live in His will ... Christ said in the Bible, “Where there are two sitting in my name, there I am.” So, the Lord is closer than close. So, this depends on our perspective. As Bulleh Shah said, “That Lord is not separate from us; besides the Lord, nothing else exists! But we lack the eye that sees this.”
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទាក់ទងជាមួយ ជីវិតរស់នៅឯបរទេស ។ កាលពួកយើងរស់នៅ ឥណ្ឌា ពួកយើងស្តាប់ព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដែលបង្កើតនូវ បរិយាកាសមួយល្អនៅក្នុងចិត្ត មានផលវិជ្ជមាន ក្នុងចិត្តយ់ើង។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ដោយសារ ការងារយើងមាននៅទីនេះ គឺ បរទេស បែបនេះ យើងមិនអាច បង្កើតបរិយាកាសព្រះធម៍មួយបានឡើយ។ តើយើងត្រូវ បង្កើតបរិយាកាសព្រះធម៍ ឲ្យមាន ២៤ ម៉ោង ពេញមួយ អាទិត្យបែបម៉េចទៅ? ញោម មនុស្សយើងម្នាក់ៗជាអ្នកបង្កើតបរិយាកាស បែបនេះឡើងដោយខ្លួនឯង គ្មានអ្នកក្រៅណាគេមកបង្កើតបរិយាកាសឲ្យយើងទេ ទោះជា ដុំឥដ្ឋ ស៊ីម៉ង់ នេះក្តិ ក៍វាមិនអាចបង្កើតបរិយាកាសឲ្យយើងបានដែរ គឺ មានតែមនុស្សយើង បង្កើតឡើងដោយខ្លួនឯង ទោះបី យើងទៅដល់់ទីកន្លែងណាក៍ដោយ ត្រូវតែបង្កើតបរិយាកាសមួយឡើងមក ត្រូវរស់នៅ តាម ប្រាថ្នាទេវតា ដូចដែល ព្រះគ្រឹស្តិ ទូលក្នុង គម្ពីរ Bible ថា " កន្លែងណាក្តី ឲ្យតែមាន ឈ្មោះ មនុស្ស ២ នាក់ ទីនោះ មានអង្គអញ ដូច្នេះ គឺ អាត្មាអញ ជាព្រះជាទេវតា នៅជិតញោមញោមជាងគេបង្អស់"។ ដូច្នេះ អ្វីៗ គឺទាក់ទងជាមួយ ផ្នត់់គំនិតនៃការគិត ព្រះគ្រូ ប៊ូឡាហ្សាប ទូលថា ទេវតាគ្មានការបែកគ្នា ទីទៃពី ញោមញាតិឡើយ ក្រៅពីមនុស្សលោក ទេវតាគ្មានសណ្ឋិតនៅឯណាទៀតឡើយ តែ មនុស្សលោក អើយ គ្មានភ្នែកអាចឃើញទេវតាសោះ " ។
Q & A @ N 2= 02:14
Baba Ji, is desireless meditation possible .... with this mind? That is our objective – desireless action – that’s the objective. Look, as I said, at this stage, everything starts with a need. Okay? After all, even the desire for God is still a desire. If I meditate, that’s a desire too. If I wish to remain clean, or be able to serve my parents – that is also a desire, right? So at this stage, there will be desire. What you’re referring to is the objective. Slowly, we have to move towards that objective, where we go beyond calculating all these things, so that when we take an action, we do it just for the sake of taking the action, rather than thinking, “What will I gain from this?” At this stage, there will be calculation. Then, Baba Ji, what kind of positive desire should we have that helps us remain in simran? Whatever takes us towards the Lord. If something takes us away from the Lord, why should we get caught up in it?
ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងអាចធ្វើការតាំងសមាធិមួយ ដែលគ្មាន មហិច្ឆិតា ឬ ក្តីប្រាថ្នាបានដែរឬទេ? ញោម អ្វីៗសុទ្ធតែមាន ប្រាថ្នា មានគោលបំណង នោះគឺ សំដៅថា " ធ្វើអំពើជាកម្មដោយគ្មាន ប្រាថ្នា សងមិនវិញ Desireless action នេះជាគោលបំណង ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលថា អ្វីៗសុទ្ធតែចាបផ្តើមឡើងដោយ តម្រូវការ តើមែនទេ? ដូច្នេះ គឺថា សួម្បីតែ ប្រាថ្នាចង់បានទេវតា កឺនៅតែចាត់ទុកថាជា ប្រាថ្នា ជាបំណងមួយដែរ។ បើសិនជាយើង តាំងសមាធិ នោះ ក៍ជាក្តីប្រាថ្នា ជាបំណងមួយដែរ។ បើយើង ចង់បានខ្លួនជាមនុស្សមាន សីលទាន ស្អាតស្អំ ឬ ចង់ធ្វើខ្លួនជាអ្នកបំរើ មាតាបិតា ឪពុកម្តាយ នោះក៍ជា គោលបំណងដែរ មែនអត់? ដូច្នេះ ស្ថានភាពដូចរៀបរាប់ពីខាងលើ គឺជា គោលបំណង ជាប្រាថ្នា គឺជា អ្វីក៍ដោយដែលយើង មាន វត្ថុបំនង មានការចង់បាន ប្រាថ្នា នឹងកូច ភ្នកក្នុងចិត្ត។ បន្តិចម្តងៗ យើង ផ្លាស់ប្តូរពី ទាញខ្លួនសំដៅទៅរក គោលបំណងមួយនោះ គឺ គ្មានការគណនា ទេ គឺពេលដែល យើងធ្វើ អំពើរជាសកម្មភាពទៅ គឺធ្វើតាមគោលបំណងយើងដែលបានគ្រោងទុក គ្មានការគិតវិភាគ ចំណេញខាតឡើយ ដូចជាថា " បើធ្វើអីចឹងទៅ បានចំណេញអ្វីមកវិញ"។ បើបែបនេះ គេហៅថា ជាការគណនា។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះដើម្បី ឲ្យការប្រព្រឹត្តិយើងមានប្រយោជន៍ដល់ការតាំងសមាធិ តើត្រូវធ្វើ ដូចម្តេច? ញោម គឺអ្វីក៍ដោយដែល ញោមធ្វើ ដើម្បីបានទៅដល់ ទេវតា សំដៅទៅទេវតា បើសិនជា ទង្វើយើងនាំឆ្ងាយពីទេវតា ម៉េចយើងត្រូវប្រព្រឹត្តិទៀត?
Q & A @ N 3= 03:24
When we receive initiation, we take four vows. One of them is about alcohol or mind-altering drugs. Many people here take medicine. Almost everyone knows about Alprax – many people take this pill. My mother, for example – as soon as she feels a little tense or can’t fall asleep, she takes Alprax. And I always tell her, it’s equal to one glass of wine. I mean, even one glass of wine has less of an effect than that pill does! Since I work in a pharmacy, I know it’s Alprazolam which is meant for anxiety and depression. So could you please give some clarification on this? My mother just says, “Don’t worry, nothing will happen!” You see, they use alcohol as a base to help preserve the medicines. But the amount of alcohol in them is negligible. It is only used as a preservative. That doesn’t have any effect on the brain. No one will do anything wrong under the influence of that medicine. So, as long as we keep its use limited to that, it’s fine. If the doctor has prescribed a medicine, he has done so for a reason – we can take it. Yes, if we start taking medicines without consulting a doctor – we should avoid doing that. If you go to extremes in anything, it will cause a reaction. So, keep a slight balance. If there’s a problem and the doctor prescribes the medicine, you’re welcome to take it. But if you start self-medicating and become addicted to it, that isn’t good. Thank you, Baba Ji.
ពេលយើងចូលបួស គេតម្រូវយើងមាន សច្ចារ ៤ ប្រការ ឬ វាចាក ៤ ប្រការ ដែល ១ ប្រការចំណោមនោះ មានការ វាចាកនូវ សុរា មេរៃយៈ ឬ តម នូវ គ្រឿងស្រវឹង ថ្នាំញៀន។ មនុស្សជាច្រើនណាស់ ទទួលទាន ថ្នាំពេទ្យ ហើយសឹងតែគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែដឹងថា មានជាតិ Alprax ក្នុងថ្នាំពេទ្យហ្នឹង(ថ្នាំបំបាត់ការថបអារម្មណ៍ ពិបាកចិត្ត ឈឺក្នុងខ្លួន) គឺមានមនុស្សច្រើន ប្រើថ្នាំនេះ ជាឧ. ដួចជា ម្តាយខ្ញុំកូណា គឺ ប្រើពេលណា ដែល តុកសិច ពិបាកចិត្ត ឬ ពេលណាដែកមិនលក់ គាត់ប្រើថ្នាំហ្នឹង ខ្ញុំកូណាប្រាប់ម្តាយថា ថ្នាំនេះ ១ គ្រាប់ ស្មើរនឹង ស្រា ១ កែវ ឬ ថា សូម្បីតែ កន្លះកែវ មិនស្មើរជាមួយ ថ្នាំនេះ ១ គ្រាប់ផងទេ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹង ផលបះពាល់របស់វា។ កាលខ្ញុំកូណាធ្វើការនៅ ហ្វាម៉ាស៊ី ឪសថស្ថាន ខ្ញុំដឹងថា មានថ្នាំ Alprazolam សម្រាប់បំបាត់ការព្រួយចិត្ត ពិបាកចិត្ត ឬ ឈឺចាប់ផ្សេងៗ។ ព្រះគ្រូ តើព្រះគ្រូអាចជួយ បកស្រាយបន្ថែមបានទេ អំពីថ្នាំនេះ ដោយសារ ម្តាយខ្ញុំកូណា ប្រាប់ថា កុំភ័យ កុំព្រួយ វាគ្មានរឿងអីកើតឡើងទេ ញោម ៗ ឃើញទេ គេប្រើ ដល់ស្រាផង ដើម្បីកែរោគ ព្យាបាលជម្ងឺ តែជា បរិមាណ ស្រាដែលតិចតួច ឬ គ្មានផលវិបាក មិនបះពាល់ដល់ខួរក្បាល សរសៃប្រសាទ ។ គ្មានអ្នកណាមួយ ទៅជា ឆ្កួតប្រព្រឹត្តិបទល្មើសដោយសារការប្រើថ្នាំពេទ្យទេ បើសិនជាយើងប្រើឲ្យ ត្រឹមត្រូវ តាម ដូស តាម វេជ្ជបញ្ជា គឺ យើងអាច ប្រើបាន ។ បើសិនជាការប្រើថ្នាំ គ្មានពេទ្យប្រាប់ទេ ឬ គ្មានវេជ្ជបញ្ជាទេ ត្រូវតែ ជៀងវាសដាច់ខាត កុំប្រើ ព្រោះវានាំឲ្យមាន ប្រតិកម្មថ្នាំមកវិញ អីចឹង ត្រូវតែរក្សាឲ្យមានជា តុល្យភាព ស្មើរគ្នា បើថ្នាំហ្នឹង ប្រើទៅវាធ្វើទុក្ខ មានផលវិបាកមែន តែពេទ្យគេឲ្យប្រើ អីចឹងប្រើចុះ ។ តែបើប្រើថ្នាំ ដោយចិត្តឯង ពេលក្លាយជា ញៀនថ្នាំ នោះជាការមិនល្អឡើយ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 4= 05:08
Baba Ji, you often say that we will get what is written in our destiny. But sometimes, a person enters our life, and we feel that things start coming into our life because of that person. We have our own destiny. You cannot get something that is in someone else’s destiny. How do you know it wasn’t already written that this person would enter your life? No, I mean, if someone enters our life, and after that, our life is transformed – can that happen? No, how do you know this wasn’t already written in your destiny? You don’t know what’s in your destiny. Destiny is based on karma; those karmas or actions are yours. So, destiny cannot change. The Lord doesn’t make any mistakes.
ព្រះគ្រូបាបាជី គេតែងតែនិយាយថា ឆាកជីវិតមនុស្សយើង បើក្រាំងស្បែកឆ្កែ សរសេរចារមកយ៉ាងម៉េច គឺ វាសនាមនុស្សដើរតាមហ្នឹង តែមានមនុស្សខ្លះគេ គេកើតមក គេមាន ឆាកជីវិតរបស់គេ មួយបែប គឺតាមអ្វីដែលគេនោះជាអ្នករៀបចំឡើង។ ញោម យើងមាន វាសនា របស់យើង យើងមិនអាច មានឆាកជីវិតមួយ ដែលដើរតាមវាសនាគេអ្នកផ្សេងទេ។ ចុះញោម ធ្វើម៉េចដឹងថា មានក្រាំងស្បែកឆ្កែ ដែលគេមានចារ ចែងមកទុកស្រាប់? ទេ ទេ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ចង់ថា មនុស្សកើតមក គេមានការ ផ្លាស់ប្តូរក្នុងឆាកជីវិតរបស់គេ។ ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្នកណាដឹងថា មានវាសនា បែបណាឡើយ គ្មានអ្នកណាដឹងថា គេសរសេរថាម៉េចទេ ។ វាសនា គឺវា អាស្រ័យលើ កម្មា របស់យើង។កម្មា ឬ ទង្វើរ គឺជា របស់យើងផ្ទាល់ ដូច្នេះ បានជាថា វាសនា គេមិនអាច ផ្លាស់ប្តូរទេ។ ទេវតា ឬ ព្រះ មិនមែន សាងកំហុស សោះឡើយ សូម្បីតែ បន្តិច ។
Q & A @ N 5= 06:01
My question is whenever I'm sitting for bhajan-simran, if you could guide me a little bit – how to focus on third eye effectively, to concentrate more? The natural inclination is at the eye center. Hazur used to explain it that, you take a magnet and put an iron piece, it’s just going to get pulled by the magnet. So similarly, this is our magnet out here. So the natural inclination of the surat or or the consciousness is to the eyes center. But that consciousness is weighed down because of our karmas. So you put that iron piece which goes towards the magnet – if you put some weight on top of it, it will become slower. You put more weight; it only moves. You put them weight, it stops moving also. So similarly, because we are weighed down by our karmas … But as we keep on removing that weight, it is naturally inclined. So, through simran, we are trying to collect our attention and to focus so that we take our consciousness away from the karmic weight, towards .... So you don’t have to do anything. You just keep your attention here, do your simran and it will automatically start getting pulled towards that. So you just need to keep your attention there, and it’ll automatically find its place.
សំនួរខ្ញុំកូណា ទាក់ទងជាមួយការអង្គុយ ធ្វើ សមាធិ ប្រមូលអារម្មណ៍ និង ផ្ចង់អារម្មណ៍ សូមព្រះគ្រូ ជួយជា ព្រះឪវាទ ផង ធ្វើម៉េចអាចប្រមូលអារម្មណ៍មកផ្តុំនៅ ភ្នែកណ្តាល ឲ្យមានប្រសិទ្ធិភភាព? ញោម ជាធម្មជាតិ ការប្រមូល ផ្ចង់អារម្មណ៍ ត្រូវតែធ្វើនៅ ភ្នែកកណ្តាល ដូចដែលព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ពន្យល់ថា ឲ្យយើង យក ដែកឆក់ ឬ មេដែក ដាក់ក្បែរ កំទេចដែក នោះ នឹងមានកម្លាំងស្រូបទាញ ឆក់ កំទេចដែក ចូលមកភ្លាម។ ដូចគ្នាអីចឹងដែរ ឬ ភ្នែកកណ្តាលប្រៀបដូចជា មេដែក។ ចំណុចស្រូបនៃ ដួងព្រលឹង ឬ សតិ របស់មនុស្សយើង ស្ថិតនៅ ភ្នែកកណ្តាល តែ ដោយសារ មានកម្មា ដូច្នេះ សតិ វារអិលធ្លាក់ចុះ មកខាងក្រោមៗ យើងត្រូវតែ ធ្វើឲ្យកំទេចដែក ស្រូប ឡើងទៅខាងលើៗវិញ បើសិនជា យើង យកអ្វីមួយធ្ងន់ ដាក់ពីលើកំទេចដែកនោះ កម្លាំងស្រូបទាញវា ឡើងរាង យឺតៗ ដាក់ទំងន់ថែមកាន់តែច្រើន វាកាន់តែ យឺត បើដាក់ថែមច្រើនលើស វាទៅជាលែង កំរើកតែម្តង ។ ដូចគ្នានេះដែរ កម្មាយើងវាច្រើន នាំឲ្យ សតិ មិនអាច ឡើងមកខាងលើ ជាចំណុចភ្នែកកណ្តាលបាន តែ បើយើងរក្សាចិត្ត ដាកចេញ នូវ ទំងន់នៃកម្មានោះ ឲ្យស្រាលទៅៗ នោះ សតិ វានឹងឡើងមកខាងលើជាស្វ័យប្រវត្តិដែរ ពេលសតិ ឡើងមក លើ យើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ ធ្វើអ្វីទេ គ្រាន់តែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ធ្វើសមាធិ នោះ សតិវាឡើមកខាងលើ សតិ វារកកន្លែងត្រូវទៅ ដោយខ្លួនវា ដូចជា កំទេចដែក ស្វែងរក មេដែកអីចឹង ។
Q & A @ N 6= 07:42
Radha Soami, Baba Ji. This is a three-part question on the bhajan posture. The first part of the question is the position of the thumb. We were told at initiation to use the right thumb to close the right opening of the right ear. So, is it the tip of the thumb or the soft part of the thumb? Or any part of the any finger? Just lightly. Basically, to protect outside sounds from interfering. So very lightly. If you put too much pressure, then the ear will start paining. Or your thumb will start paining, throbbing. So very lightly you’re supposed to close it.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណួរនេះ ទាក់ទងជាមួយ ការអង្គុយតាំងសមាធិ ដែលមាន ៣ សំនូរ។ ជាសំនូរទី ១ គឺការ ការដាក់ មេដៃទល់មុខគ្នា បង្កើតជារង្វង់ អិចឹងខ្ញុំកូណា មិនដឹងថា ត្រូវ រុញ មេដៃចូលគ្នាខ្លាំង ឬ ថើៗ ស្រាលៗ ឬ យក មេដៃ មក ញ៉ុកត្រចៀក កុំឲ្យឮសូរសម្លេងខ្លាំងៗ រំខាន។ ញោម ជាធម្មតា គេដាក់ មេដៃ ស្រាលៗនៅក្នុងត្រចៀក បើដាក់ខ្លាំងពេក ទៅជា ឈឺត្រចៀកទៅវិញ ដូច្នេះ កុំខ្លាំងពេក ស្រាលៗ ជៀសវាងការឈឺ ស្រកៀ ត្រចៀក ឬ ទៅជា ហឹងត្រចៀក។
Second part of the question, Baba Ji, is related to the first question – the degree of pressure. From experience, pressure too light, we get distracted by external sound. If it’s too much, we can hear the physical sound of the blood circulating in the head. So, what’s the optimal pressure? No, that’s only initially. That's only initially. Yeah, you're right. If you sort of press too hard, you’ll feel the throbbing. But eventually, you will see that the throbbing will stop and you will be able to focus.
ជាសំនួរទី ២ នេះ ទាក់ទងជាមួយ សំណួរទី១ ដែរ គឺ កំរិតនៃសម្ពាធ កាលណាញ៉ុកត្រចៀក តិចពេក ឬ សូរសម្លេងខ្លាំង រំខាន បើដាក់ញ់ុកខ្លាំង ទៅជា ហ៊ឹងត្រចៀក ឮសូរសម្លេងឈាមរត់កក្នុងក្បាលផង។ ញោម ការមានអារម្មណ៍សម្ពាធបែបនេះ គឺជា ដំណាក់កាលដំបូង បើញ៉ុកខ្លាំង វាទៅជា អីចឹងមែន ដូចនេះ បើសិនជា ហឹង ត្រចៀកខ្លាំង យើងអាច ដក ចេញមកវិញ បែបនេះ យើងអាចនឹង ផ្ចង់អារម្មណ៍ តាំងស្មារតីធ្វើសមាធិបាន។
Third part of the question, Baba Ji, we were taught Sant Mat is a spiritual science. But there is some emphasis on the physicality of the bhajan posture. As an analogy, I am a Tai-Chi practitioner. To contribute to the success of Tai-Chi, we were taught in Tai Chi school, the physical posture of Tai Chi contributes only 10% to the success, the breathing 20%, mind control is 70%. So in the bhajan posture, there’s some emphasis on closing the right ear, opening the left ear. But we’re also taught that the Sound is from everywhere. So how many percent is importance of the physical posture of bhajan? You see, physical posture is, like I said, mind works by association. And since the mind in not in our control, we’re trying to create a positive atmosphere, and associate everything with focusing at the eye center. So, it’s like when you see people in athletics sprinting, they take a certain position, right? Now, it’s not that they can’t stand up and sprint also – they can.
សំនួរផ្នែកទី ៣ នេះ គឺទាក់់ទងជាមួយ វិទ្យាសាស្រ្តនៃ ព្រះធម៍ សុទ្ធមាគា៍នេះតែម្តង ដែលវាទាកទងជាមួយ កាយវិការអង្គុយតាំងសមាធិដែរ គឺរបៀបនៃកាវិភាគរាងកាយ ខ្ញុំកូណា គឺជា អ្នកធ្វើ សមាធិ បែប តៃជី Tai Chi practitioner គឺថាដើម្បីបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើ តៃជីនេះ ត្រូវតែទៅរៀន នៅ សាលាតៃជី ដែលសំខាន់ គឺកាយវិការតៃជី មានតែ១០%ទេ ចំណែក ការដកដង្ហើម មាន ២០% និង ៧០% សំដៅលើការគ្រប់គ្រងចិត្ត។ ចំណែក កាយវិការ ធ្វើសមាធិពេលនេះ សំខាន់ជាងគេ គឺការ បិទត្រចៀក តែសម្លេង គឺគេឮសូរពីគ្រប់ទិសទីទាំងអស់។ ដូច្នេះជា សំណូរថា តើការបិទសម្លេងបែបនេះ មានសារ់សំខាន់ ប៉ុន្មានភាគរយ % ? ញោម បានឃើញថាស្រាប់ថា ចិត្ត ធ្វើការបែបជា សម្ព័ន្ធ ប្រទាក់ក្រឡាគ្នា ដោយសារតែ យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន ដូច្នេះ បានជាយើង ងាកមកធ្វើការ គ្រប់គ្រង កាយវិការតាំងសមាធិវិញសិន ដោយផ្តោត អារម្មណ៍ ផ្ចង់ស្មារតីនៅ ភ្នែកកណ្តាល វាដូចគ្នា ដែល កីឡាករត់ប្រណាំង គេត្រូវមាន កាយវិការ ត្រៀមរត់ តើមែនអត់? បើគ្មានកាយវិការនេះទេ គេមិនអាចរត់កើតទេ ចំណែកយើងជា មនុស្សធម្មតា មិនអាចធ្វើដូចគេបានទេ តែពួកគាត់ជា កីឡាករ រត់ប្រឆាំង គាត់អាចធ្វើបាន ។
But that position gives them a little bit of a head start. So initially that posture is important. Eventually, you should be able to hear the Sound 24 hours of the day. So, at the moment, it is our limitation that we can’t hear the Sound. It’s not that the Sound is not there. Without the Sound, you won’t live. Because Sound is that Creative Power. So, the Sound is there in your entire body. But since we have the load of karmas, that covering, so we are not able to hear it properly. So, through the meditative process, we are trying to focus and go beyond the physical, and be able to hear that Sound. And eventually, with practice … I mean, you could be standing there talking to me and hearing the Sound. Then nothing is necessary. Thank you, Baba Ji.
កាយវិការសមាធិហ្នឹង ផ្តើមចេញពី ក្បាលទៅ ជាចំណុចសំខាន់ ដើម្បីគេស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ បានពេញ ២៤ ម៉ោង/ថ្ងៃ ហើយ ពេលខ្លះ យើងអត់ស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍នេះទេ មិនមែនបានន័យថា គ្មានសម្លេងព្រះធម៍ទេ គឺដោយសារតែ យើងស្តាប់មិនបានឮសួរ បើអត់មាន ព្រះធម៍នេះទេ មនុស្សយើង មិនអាចរស់នៅបានដែរ ដោយសារ ព្រះសម្លេងនេះ គឺជា ថាមពលបង្កើតសត្វលោក គឺ កម្លាំងទេវតា ហើយកម្លាំងទេវតានេះ មានពេញក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង តែដោយសារ យើងមាន កម្មា ដែល កម្មា នេះក្រសោមពីខាងលើ ព្រលឹង នាំឲ្យយើងមិនឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ ដូចនេះ តាមរយៈការតាំងសមាធិ គឺ យើងព្យាយាម ស្តាប់សម្លេងព្រះធម៍ ដោយសារ ប្រតិបត្តិ យើងរៀនស្តាប់ធម៍ ។ ក្រៅពីហ្នឹង គ្មានអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទេ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអុរណគុណ ព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 7= 11:32
Master, we are taught that we should hear the Sound from the right. But ultimately, the Sound is from above. I want to know, is the Sound from above divided into three parts – left, center, and the right? If this is so, could I listen to the sound from the left of the above at the eye center? Thank you, Baba Ji. So, as I was explaining to the brother, the Sound is there in our entire body. You know, if the Lord withdraws the Sound from any part of the body, that part of the body will stop functioning. So it is that Creative Power. Now, we need to focus it at the eye center. It’s like the sun’s ray and the warmth is given to the entire creation. But if you take a magnifying glass, you can channelize that, and that gives you energy. So similarly, we are trying to channelize at the eye center. So don’t analyze the left and right. Just focus at the eye center and try and listen, and automatically it’ll start centering. Now most of us, because we are told of this left and right, so our attention is to the left, thinking that it's coming from the left. You keep your attention at the eye center, and it will center by itself.
ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍នេះ ពីទិសខាងស្តាំ តែជាធម្មតា សម្លេងព្រះធម៍ ចេញមកពី ខាងលើ ខ្ញុំកូណាដឹងថា សម្លេងព្រះធម៍ ចេញពីលើមក ចែកជា ៣ ផ្នែកថែមទៀត គឺ ឆ្វេង កណ្តាល និង ស្តាំ តែមែនដែរឬទេ ព្រះគ្រូ? បើសិនជាអីចឹងមែន។ ញោម ព្រះសម្លេងនេះ មានពេញក្នុងរាងកាយមនុស្សយើង បើសិនជាទេវតា ដកសម្លេងព្រះធម៍ហ្នឹង ចេញពីផ្នែកណាមួយនៃរាងកាយ នោះ មនុស្សយើងនឹងស្លាប់ភ្លាមដែរ គឺវាលែងដំណើរការ ព្រោះនោះ គឺជា ថាមពល កម្លាំងទេវតា កំដៅទេវតា យើងត្រូវតែ ផ្ចង់សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល ប្រៀបដូចជា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ វាចែងចាំង កំដៅដល់សត្វលោកទាំងមូល បើសិនជាយើង យក កញ្ចក់មក ត្រងពន្លឺថ្ងៃនោះ វាអាចបំលែងជា ថាមពលក៍បានដែរ ដួចគ្នានេះដែរ យើង យកភ្នែកកណ្តាលធ្វើជា កន្លែងត្រងថាមពល កុំចាំបាច់ វិភាគថា ព្រះធម៍ មកពី ខាងឆ្វេង ឬ ខាងស្តាំ គ្រាន់តែ ផ្ចង់ស្មារតី សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល កុំគិតថា អូ ថាមពលមកពីខាងស្តាំ ត្រូវ រេ ស្តាប់ពីស្តាំ ខ្លះថា មកពីឆ្វេង ត្រូវ ប្រឹងស្តាប់ពីខាងឆ្វេង ជាការប្រពៃ ត្រូវ ផ្ចង់សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល អ្វីៗ នឹងត្រង ចម្រោះជាថាមពលដោយឯងឯង ទីនេះ ។
Q & A @ N 8= 13:00
Dear Master, I donate regularly, and I transfer the money to Charity. They use the donated money to buy or to make food for homeless people. I’m sure that the money I donate is used for food and the clothing for the homeless. But probably, there’s some meat in the food. That means I unintentionally pay for the meat consumed. Should I continue donating or I should stop it? Thank you, Baba Ji. Well, sister, there are two aspects to this. Whenever you donate, we should never judge, you know? But on the other side, yes, we’re becoming part of a chain. Because you’ve given money, that money was used to buy food, and that food if it was non-vegetarian, then some animal lost his or her life for satisfaction of that need. So, I’m sure there are lots of charities in your country, which could be just giving clothes or doing other support. So, you can donate to them. Try and not become part of any chain that causes pain or suffering. Thank you, Baba Ji.
ព្រះគ្រូជាទីស្រលាញ់ ខ្ញុំកូណាបាន បរិចាកថវិការ ធ្វើជាទានដល់ អង្គការមនុស្សធម៍ ខ្ញុំកូណាផ្តល់លុយកាក់នេះដើម្បីគេយកទៅទិញ អារហារធ្វើម្ហូបសម្រាប់ជន អនាថា គ្មានផ្ទះសម្បែង។ ខ្ញុំកូណាច្បាស់ណាស់ថា លុយកាក់នេះ សម្រាប់ទិញ ធ្វើម្ហូប និង ខោអាវ តែ អាច ថា មានអាហារសាច់ខ្លះដែរ គឺខ្ញុំកូណា គ្មានចេតនាបែបហ្នឹងទេ មិនចង់ឲ្យលុយទេ ទៅទិញអាហារសាច់អីចឹងទេ តើខ្ញុំកូណា គួរតែ បន្តជួយជាលុយកាក់ ឬ គួរតែ បញ្ឃប់? ល្អណាស់ ញោមស្រី សម្រាប់សំនូរនេះ យើងមានទិដ្ឋភាព ២ ដាច់ដោយឡែកពី គ្នា កាលណាញោមស្រី បរិចាកលុយនេះទៅ ញោមមិនត្រូវមានការវាយតម្លៃ កាត់សេចក្តីទេ នេះទី ១ ចំណែក ទី ២ ប្រាកដណាសញោម គឺជា ផ្នែកមួយនៃ ច្រវាក់កម្មនេះដែរ ដោយសារ ញោម ជួយលុយទៅគេ គេយកលុយធ្វើម្ហូប ហើយអាហារនោះ មិនមែនជាអាហារ បួស ដែលមានជីវិតសត្វ ជាច្រើន ត្រូវបានគេសម្លាប់ដើម្បីអាហារនោះ។ តែ អាត្មាភាពដឹងថា មានអង្គការមនុស្សធម៍ច្រើន នៅប្រទេសញោម ញោមស្រីអាចជួយជា សម្លៀកបំពាក់ខោអារ ឬ ផ្នែកណាផ្សេង។យើងព្យាយាម កុំធ្វើខ្លួនក្លាយជា ផ្នែកមួយនៃច្រវាក់កម្ម នាំឲ្យមានការឈឺចាប់ ទុក្ខសោកដល់ ជីវិតសត្វលោក កូណាព្រះគ្រូ ។
Q & A @ N 9= 14:32
Firstly, in the physical, you are my Master. From the spiritual point of view, you are God, and I am God too. There are no worldly relations. There is no Master-disciple, no brother-sister, no parents, no satsang, only God. But also no God, is it right? If this is true, should it be necessary for me to meditate every day? Thank you. You see today, God is a concept for us. We haven’t seen Him and therefore somebody – our religions or some scriptures – have told us, about this entity that we call God. Until you don't feel, until you don't see, until you don't experience, how do you know what the reality is? Now, you stand outside, you look on top, you can see one sun. On the ground, you see thousands and millions different rays of light. So, what is the reality? At a lower level of consciousness, we see ourselves separated because of the physical. But on top, there is only one sun. The sun can stay without the ray of light; the ray of light cannot stay without the sun. So we are all dependent on that One. We are projections of that One. In the Sikh scriptures, Guru Sahib says, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru’s teachings.” That in the soul is the Lord, and the Lord is in the soul but few have been able to realize it. So today for us the physical is the reality. Until we go within and we don't get the spiritual experience, we don’t even realize our own soul for that matter. And once you go beyond the physical … physical is a limitation. What we are seeking is unlimited. When you go into the spiritual realm, that is unlimited. That helps you to experience the Divine. And then you know who God is. So it's an experience.
សំណួរដំបូងនេះ គឺ រឿង រូបកាយ ព្រះគ្រូ ជាព្រះគ្រូនៃខ្ញុំកូណា តាមទស្សនៈព្រះធម៍ ព្រះគ្រូ គឺជា ព្រះជាទេវតា ខ្ញុំកូណាក៍ជា ព្រះជាទេវតាដែរ។ លើលោកនេះ អត់មានទំនាក់ទំនងលោកិយទេ គ្មានព្រះគ្រូគ្មានសាវគ្គ គ្មានបងប្រុសគ្មានប្អូនស្រី គ្មានឪពុកម្តាយ គ្មានសាវគ្គ គឺមានតែ ព្រះ តែ ក៍អត់មាន ព្រះដែរ តើអីចឹងមែនអត់ទេ ព្រះគ្រូ បើសិនជានេះជារឿងពិតមែន អីចឹងខ្ញុំកូណាត្រូវតាំងសមាធិរាល់ថ្ងៃ? ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ពាក្យថា ព្រះឬទេវតា ក្លាយជា ទស្សនមួយសម្រាប់យើងរាល់គ្នា យើងមិនដែលឃើញព្រះទេ យើងឮតែគេនិយាយរឿងព្រះ តាមគម្ពីរ សាស្រ្តា តាមសាសនា ដែលគេហៅ នោះ គឺជា ព្រះបើមិនដែលគិតផង បើមិនដែលឃើញផង បើមិនដែលឮផង ធ្វើមេចដឹងថា នោះជាការពិតមែន? ពេលនេះ យើងឈ នៅទីវាលមួយ មលទៅលើ ឃើញមានព្រះអាទិត្យ ក្នុងក្រុមព្រះអាទិត្យ មានពន្ធឺ កាំរស្មី រាប់លានរាប់កោដ៍ តើនោះជាការពិតដែរឬអត់? សតិយើងទាប យើងមើលឃើញខ្ឡួនឯងមានការបែកគ្នា ទីទៃដោយសារយើងមានរូបកាយ ក្នុងអាណាចក្រ តែ នៅខាងលើ មានតែ ព្រះអាទិត្យ មួយដួងទេ ព្រះអាទិត្យនេះ នៅតែមានវត្តមាន ទោះបីគ្មានកាំរស្មី ចំណែក កាំរស្មី មិនអាចមានទេ បើគ្មានព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះ កាំរស្មីទាំងអស់ សង្ឃឹមអាស្រ័យតែលើ ព្រះអាទិត្យតែមួយអង្គគត់ យើងរាល់គ្នា គ្រាន់តែជា ចំណោលរស្មីនៃ ព្រះអាទិត្យនេះជាការចែកក្នុងគម្ពីរ សិក្ខា និងមានចែងទៀតថា ព្រះនៅក្នុងព្រលឹង ឯព្រលឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងព្រះ ។ យើងដឹងរឿងនេះ តាមរយៈការបង្រៀនរបស់ព្រះបរមគ្រូ ដែលចែងអីចឹង ថា ព្រះនៅក្នុងព្រលឹង ព្រលឹងនៅក្នុងព្រះ តែមានមនុស្សតិចណាស់ បានដឹង យល់រឿងនេះ ដូច្នេះ យើងមានរូបកាយជាមនុស្ស យើងមិនយល់ទេ ទាល់តែយើងចូលទៅក្នុងខ្លួន ក្លាយជាទេវតា បានយើងយល់រឿងហ្នឹង មានបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែង បើយើងនៅមានរូបកាយជាមនុស្សនេះ គឺយើងមានកម្រិតមួយ ទាប ដែលជាគោលបំណង គឺយើងចង់បានកម្រិតខ្ពស៉គ្មានព្រំដែន គឺកម្រិតទេវតា កាលណាឡើងដល់ កម្រិតព្រះធម៍ គឺយើងចូលកម្រិតឋានទេវតា យើងមានញាញជាទេវតា នោះយើងក្លាយជាមនុស្សទេព មានបទពិសោធន៍ជាទេវតា។
Q & A @ N 10= 17:04
My question is, when I do simran, I put my attention in the eye center. Because I should repeat the five names, so, I need to put some attention in repeating five names, consciously or unconsciously at the same time. That means, I should pay attention in the two parts – one is eye center and the other is five names. Is that correct, or should I just pay attention at the eye center? You see, to start with, because we are not in that habit, we have to use our tongue to repeat. But once you do it on a regular basis ... it’s like if we’ve gone to a party late night somewhere and there was a song which kept on playing again and again, you get up in the morning and without even consciously trying to remember, that song is going on in your mind. So similarly, today, the tongue ... you’re consciously trying to repeat the simran. But at some stage, as we acquire that habit, the mind will pick it up. And when the mind picks up the simran, then the mind is going to repeat it – the tongue doesn’t even need to move. And when the mind starts repeating it, then the focus will take place. Because it is the mind that causes the distractions. So, if the mind picks up the simran, then there’s no distraction. So that is something we are all working towards. That’s why we are told that apart from our meditation, even during the day when we have time, do your simran. So, the mind picks it up. And when the mind picks it up, then you’ll be very focused. So put your attention ... and the eye center – it’s the natural inclination of the consciousness towards the eye center. So as you get focused, automatically the attention will start going there. Thank you, Baba Ji.
សំនួរខ្ញូំកូណា ពេលណាខ្ញុំកូណាតាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណាផ្ចង់អារម្មណ៍នៅភ្នែកកណ្តាលដើម្បីនឹង ទន្ទេញ ឈ្មោះ ព្រះធម៍ទាំង ៥ ខ្ញុំកូណាទន្ទេញព្រះធម៍ទាំង ៥ ឈ្មោះនេះ ជួនកាលដោយដឹងខ្លួន ជួលកាលដោយមិនដឹងខ្លួនទេ ខ្ញុំកូណាចង់និយាយថា ចែកជា ០២ ផ្នែកផ្សេងគ្នា គឺ ១ ផ្ចង់អារម្មណ៍នៅភ្នែកកណ្តាល ១ផ្នែកទៀត ផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើឈ្មោះ ព្រះធម៍ទាំង ៥ ហ្នឹង ព្រះគ្រូ តើធ្វើនេះជាការត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ឬ មួយខ្ញុំកូណាត្រូវតែផ្ចង់តែលើភ្នែកកណ្តាលបានហើយ? ។ ពរ ញោម ដោយសារ ញោមអត់មានទំលាប់ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ដូចនេះបានជា គេតម្រូវឲ្យញោម មានការទន្ទេញធម៍ទាំង ៥ គឺគេឲ្យយើងប្រើអណ្តាតទន្លេញដដែលៗ យូរៗទៅ វាក្លាយជាទំលាប់ ចាំស្ទាត់ ដូចយើងទៅចូលរួម កម្មវិធីជប់លៀង អីចឹងដែរ គេមានបទចម្រៀងឲ្យយើងច្រៀងៗ យូរៗចាំអស់ ស្ទាត់មាត់ដល់់ពេលចាំអស់ ព្រឹកឡើង ច្រៀងបាន ដូចគេមើលឃើញអក្សរ ចាំដោយអត់ដឹងខ្លួន ដោយសារយើងមានចម្រៀងនោះនៅក្នុងចិត្តអស់។
ការធ្វ់ើសមាធិ ក៍ទាមទារឲ្យធ្វើដូចគ្នានេះដែរ គឺធ្វើឲ្យក្លាយជាទំលាប់ ដុះចេញពីក្នុងចិត្តតែម្តង មិនចាំបាច់ប្រើអណ្តាតដូចមុនទេ អណ្តាតមិនចាំបាច់គ្រលាស ឬ កំរើកទេ គេធម៍សូត្រចេញពីក្នុងចិត្ត ពេលនោះ សតិ ឬ អារម្មណ៍យើងមូលឡើងៗ តាមធម៍នោះ កាលណាចិត្តមូលដូច្នេះ វាគ្មានការបែកកម្មដ្ឋាន ឬ ចិត្តរាយមាយប្រសេចប្រសាចទេ ហេតុនេះ បានជាគេប្រាប់យើងថា ធ្វើសមាធិ អាចធ្វើពេញមូយថ្ងៃ ឲ្យតែយើងមានពេលវេលាសមស្រប កាលណាចិត្តចង់ ចិត្តមានផ្ចង់ ផ្តុំឡើង នៅភ្នែកកណ្តាល ក្លាយជា កន្លែងស្រូបទាញ អារម្មណ៍ ទាញចិត្តឡើងពី ក្រោម ពីជើង ឡើងទៅ ភ្នែកកណ្តាលជាស្វ័យប្រវត្តិឡើង។ កូណាព្រះគ្រូ សួមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។
Q & A @ N 11= 19:40
No comments:
Post a Comment