ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០៤ ខែ កុម្ភៈ ឆ្នាំ ២០២៤ ( ១៨ នាទី)
Q & A @ N 1= 00--1:21Baba Ji, well, we’re always asking you for things, telling you all our problems. What I want to know is, what do you want … what do you want to happen? What would you like to see? Meditation. I want to see happy people, happy faces. You see, you’re right, you know, we’ve become beggars. I mean, I think it’s become a habit of ours to constantly ask, constantly want, and constantly desire. The Lord hasn’t sent us here to be beggars. He sent us here to achieve freedom. And freedom means freedom even from your desires. As long as you are wanting, you’ve become subservient to your desires. So, we need to be free from everything. And that will only happen when we are able to stand on our feet, we’re able to understand the truth about the creation. We need to come to terms with ourself. So meditation is a process where you are going above all this, understanding and learning what the truth is.
ព្រះគ្រូបាបាជី យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នាតែងតែសុំនេះសុំនោះពីព្រះគ្រូ និងរៀបរាប់ប្រាប់អំពីបញ្ហាដល់ព្រះគ្រូ អ្វីដែលខ្ញុំកូណាចង់ដឹងគឺថា ព្រះគ្រូចង់បានអ្វី? ព្រះគ្រូចង់ឲ្យមានរឿងអ្វីកើតឡើង? ព្រះគ្រូចង់ឃើញអំពីរឿងអ្វីដែរ? ។ ញោម អាត្មាចង់បានការតាំងសមាធិ អត្មាចង់ឃើញមនុស្សម្នាទូទៅ សប្បាយរីករាយ ទឹកមុខរីករាយ ញោមឃើញទេ ញោមនិយាយត្រូវថា យើងក្លាយជាអ្នកសុំទាន គឺយើងមានទំលាប់សុំទាន សុំជាប្រចាំ ចង់បានជាប្រចាំនិងប្រាថ្នាចង់បានជាប្រចាំជានិច្ចកាលដែរ។ ទេវតា ឬ ព្រះមិនបានបញ្ជូនយើងមកទីនេះដើម្បីសុំទានទេ។ ទេវតាបញ្ជូនយើងមកផែនដីនេះដើម្បី បេសកម្ម រួចរំដោះខ្លួនមានសេរីភាព សេរីភាព គឺមានន័យសំដៅថាជាសេរីភាពសូម្បីតែក្តីប្រាថ្នាក៍មានសេរីភាពដែរ កាលណាយើងទាំងអស់គ្នា មានបំណងប្រាថ្នា កាលណាយើងចង់បានអ្វីមួយ យើងក្លាយជា អ្នកបំ់រើនៃបំណងប្រាថ្នានោះ ដូច្នេះ គឺថាយើងត្រូវតែមានសេរីភាពពីគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់។ យើងមានសេរីភាពបាន លុះត្រាណាយើងអាច ឈ មានលំនឹងលើជើងរបស់យើងតែប៉ុណ្ណោះ លុះត្រាយើងយល់ដឹងអំពី សេចក្តិពិតជាសច្ចៈនៃ សត្វលោក។ យើងត្រូវតែពឹងលើខ្លួនឯងផ្ទាល់ ដូច្នេះ គឺមានតែការតាំងសមាធិនេះឯងដែលនាំយើងសម្រេច បាននូវអ្វីដែលពោលពីខាងលើនេះ ក៍ដូចជាដើម្បីយល់ដឹង និងរៀនសូត្រអំពី ថាអ្វីជា សច្ចៈ ៕
Q & A @ N 2= 00--1:21
Radha Soami, Baba Ji. Thank you for giving me this opportunity. My question is quite long, so I’m going to keep it sweet. Can you define the difference between reality and spirituality? Spirituality makes you experience reality. Today we are not experiencing – we are living in an illusion. That’s why Shakespeare, his famous quote, “All the world is a stage.” We are all actors on this stage. We’ve been given a part, we’re playing that. And while playing it, we’ve got so attached to it, that when the play is over, and we are asked to step off, somebody says, “No, but I’m a father.” Somebody says, “I’m a king.” Somebody says, “I’m a mother.” Play is over! Part is finished. We all have to go our separate ways. So, it’s an illusion. So, spirituality will help you to experience reality, and to accept reality. We are running away from reality today. None of us has the courage or the conviction to face reality today.
សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញុំកូណាសូមអរព្រះគុណសម្រាប់ឪកាសបានសាកសួរ ខ្ញុំកូណាមានសំនួរហាក់ដូចជារាងវវែង តែខ្ញុំកូណាបានរៀបចំសំនួរឲ្យបានល្អ រលូន ។ សូមព្រះគ្រូព្រះមេត្តាជួយ វែកញែកថា អ្វីជាភាពខុសគ្នាវាង ព្រះសច្ចៈ និង ព្រះធម៍ Realitu vs Sperituality ? ញោម រឿងនេះ គឺថា ព្រះធម៍ នាំបណ្តាលឲ្យយើង ជួបនូវបទពិសោធន៍ក្នុងឆាកជីវិតពិតៗ គឺ ព្រះជាសច្ចៈ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងនូវមិនទាន់មានបទពិសោធន៍ទេ យើងកំពុងតែរស់នៅ ក្នុងបរិបទ បោកបន្លំ Illusion គឺក្នុងន័យនេះ បានជាកំពូលអ្នកនិពន្ធប្រលោមលោក ឈ្មោះ សៀកកាភៀ Shakespeare គាត់បាន សរសេរថា " សកលលោកទាំងមូលគឺជាឆាកសម្តែង" យើងទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាតួរសម្តែងនៅលើឆាក ។ យើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវបានគេឲ្យ ប៉ារ៉ូល/ឈុតសម្តែង Part ហើយយើងទាំងអស់គ្នាក៍នាំគ្នាសម្តែងតាម Parole ប៉ារ៉ូល ទាំងនោះ Script ដល់ពេលយើងសម្តែងឈុតហ្នឹង យើងក៍ចូលតួរជាប់ជំពាក់ជាមួយ ឈុតទាំងនោះ តែដល់ពេល សាច់រឿងចប់ គេត្រូវឲ្យយើងឈប់សម្តែង រំសាយវិញ ពេលនោះ ក៍មានអ្នកប្រឆាំង ចេញមុខ មក និយាយថា ទេ ខ្ញុំមិនឈប់ទេ ព្រោះខ្ញុំជា តួរឪពុក ខ្លះថា មិនអាចឈប់ទេ ព្រោះខ្ញុំជាតួរ ព្រះមហាក្សត្រ ខ្លះថាខ្ញុំជាតួរម្តាយ ការសម្តែងចប់ហើយ ! តួរសម្តែង ឈុតសម្តែងក៍ចប់ដែរ គឺយើងត្រូវតែ បែកគ្នារៀងៗខ្លួន ដូច្នេះ ទាំងអស់នេះគឺជា ការបោកបន្លំ Illusion សរុកមកវិញ ព្រះធម៍ជួយញាតិញោមឲ្យទទួលបាន បទពិសោធន៍ពិតៗជាព្រះសច្ចៈ។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងនាំគ្នារត់ចាកចេញឲ្យឆ្ងាយពី ព្រះសច្ចៈ គ្មានអ្នកម្នាក់ក្លាហានចេញមកមកព្រមទទួលយក ឬ ប្រឈមមុខជាមួយ ព្រះសច្ចៈឡើយ។
Q & A @ N 3= 00--2:52
Baba Ji, my question is about leaving the body during meditation. I’ve read lots of books about people who’ve had near death experiences, and they see a light, or they recognize who they really are straightaway. But what happens and what can you do if you start to leave your body and you just see darkness and … No, nobody leaves the body. It is just a feeling that you experience. Leaving the body means finished! Soul never leaves the body. What does happen is you feel very light. And we symbolize that as if we think that the soul is leaving the body. Nobody leaves the body. So, it’s just a feeling, or just an experience within yourself. Because as your load becomes lighter, automatically you’ll feel light. And when you feel light, then, automatically, the consciousness starts rising. But it’s all within yourself. We say “out of body experience”. There’s nothing called ‘out of body experience’.
ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំមានសំណួរទាក់ទងនឹងការដកដួងព្រលឹងចេញពីរូបកាយ ពេលតាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណាបានអានសៀវភៅជាច្រើនដែលគេនិយាយអំពី មនុស្សធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ជិតស្លាប់ ពេលនោះគាត់ មើលឃើញពន្លឺភ្លើង ឬ ឃើញគេអ្នកមកនាំផ្លូវយកទៅ ។ ជាសំនួរថា វានឹងទៅជាយ៉ាងម៉េចវិញ បើសិនជា ជិតស្លាប់អីចឹងដែរ ស្រាប់តែឃើញ ងងឹងឈឹង ចំណែកព្រលឹងក៍ជិតផុត(ជិតដាច់ខ្យល់)...ទេ ទេ ញោម គ្មានព្រលឹងអ្នកណាចេញពីរាងកាយមនុស្សទេ រឿងវាគ្មានតែជា អារម្មណ៍មនុស្សសម្រាប់អ្នកគេ ធ្លាប់មានបទពិសោធន៍ជិតស្លាប់។ ព្រលឹងចាកចេញពីរូបរាងកាយ គឺ មានន័យថាស្លាប់ Finised ព្រលឹងមនុស្សមិនដែលចេញពីរាងកាយឡើយ មិនដែលមានព្រលឹងណាចេញពីរាងកាយទេ ដូច្នេះ នេះវាគ្រាន់តែជា អារម្មណ៍ ជាគិតរបស់មនុស្សដែលជិតស្លាប់។ ដោយសារតែ បន្ទុកឬ អំរែកកម្មា នោះវាស្រាល ជាងមុន បានជាគេមើលឃើញពន្លឺភ្លើង ដូច្នេះ កាលណាយើងមានអារម្មណ៍ថា ភ្លឺមានភ្លើង ពេលនោះជាស្វ័យប្រវត្តិយើងចាប់ផ្តើមមានសតិ ដឹងខ្លួន តែថា រឿងទាំងអស់នេះ វាកើតឡើងនៅតែក្នុងខ្លួនយើងដដែលទេ។ មនុស្សយើងតែងនាំគ្នានិយាយថា ធ្លាប់មានពិសោធន៍ក្រៅខ្លួន តែមិនមែនធ្លាប់ ព្រលឹងចាកចេញក្រៅខ្លួនទេ។
Q & A @ N 4= 00--4:05
Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is regarding the soul. At time of death, is the soul aware of its surroundings? And secondly, does it get impeded by its family grieving, when departing? Not after death, before the death – yes. Because once, what we call so-called death, the soul has left, it is not aware of anything. But before that if the family is grieving and you see long faces around you, then all the associations come forward – of your responsibilities, of monetary items, this, that and all, and that creates a hindrance. And that is why we were always given the example, leaving the body is like pulling. You throw a veil, a thin veil on a thorny bush, now, if you, one by one you take out the veil from the thorns, you’ll get the veil intact. But if you try and pull it at once, what will happen? It will tear. So that’s what happens. If throughout life, through our meditation, we’ve sort of realized what the reality is and we’ve kept a certain balance in our relationships, in everything that we do, it becomes very easy for the soul to depart the body. But if there are attachments, which have made us possessive, then those attachments, like those thorns, are holding us back. And that is what causes the pain and the agony. That is why you will see sometimes, you could be sitting next to the person, who’s dying and somebody calls you and behind the person … Full day long, you’ve been sitting there. But you’ve gone to the toilet, you’ve gone to drink water and the person has passed away. That was because we were being a hindrance. So the Lord, in His wisdom, knows what is best for each soul. We go too much into analysis of all that. So for us, what is important is to accept. And if we accept you know, it’s such a load lifted off you.
ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាទាក់ទងបញ្ហាដួងព្រលឹងមនុស្ស សួរថា ពេលមនុស្សយើងស្លាប់ទៅ តើព្រលឹងនោះដឹងពីហេតុការណ៍ជុំវិញខ្លួនដែរឬទេ? នេះជាសំនួរទី១ ចំណែកសំណួរទី២ សួរថា ព្រលឹងនោះ ត្រូវបានរារាំង រំខានដោយសារតែ សាច់ញាតិក្រុមគ្រួសារសោកសង្រេងកើតទុក្ខដែរឬទេ ? ឬ ថា ព្រលឹងមិនដាច់ចិត្តចាកចេញដោយសារឃើញក្រុមគ្រួសារយំស្រែកកើតទុក្ខ។ ទេ ញោម បើសិនជា មុនស្លាប់ គឺ មែន គឺព្រលឹងដឹងខ្លួននូវរឿងរ៉ាវ់កើតឡើងជុំវិញខ្លួន តែក្រោយពេលស្លាប់មិនអីចឹងទេ។ កាលណាមនុសុ្សស្លាប់ គេថាព្រលឹងចាកចេញពីខ្លួន ខ្លូនយើងលែងដឹងអ្វីទាំងអស់ តែ នៅមុនពេលស្លាប់ គឺព្រលឹងគេហ្នឹងរឿងគ្រប់យ៉ាង់ បើសិនជាក្រុមគ្រួសារមានទុក្ខ កើតទុក្ខ ឬ ឃើញមុខគ្នាយូរ ដែលនាំឲ្យ មានទំនាក់ទំនងគ្នាជាបន្តទៀត ឬ មានការទទួលខុសត្រូវជាបន្តទៀត ឬ មានទំនាក់ទនងខាងលុយ កាក់អ្វីជាមួយគ្នា ឬ មានរឿងអ្វីផ្សេងៗជាមួយគ្នា គឺដឹងរឿងទាំងអស់ ដែលទាំងនេះ វាបង្កើតជា ឧបសគ្គរារាំងពិតមែន។ ក្នុងន័យហ្នឹងបានជាយើងតែងតែលើកឧទាហរណ៍ថា ការដែលដួងព្រលឹងចាកចេញ ប្រៀបដូចជា ការស្រូបទាញ កន្រ្ទាក់ គឺស្រូប ការទាញយក ស្បែ ចេញពី គម្ពោតព្រៃបន្លាអីចឹងដែរ បើសិនណាជាយើងទាញស្បៃថ្នមៗ យើងនឹងបានស្បៃនោះស្អាតមិនរហែក បើសិនណាជាយើងទាញខ្លាំង កន្រ្ទាក់នោះស្បែនឹងរហែក សួរថាចង់និយាយថាម៉េច? គេសំដៅថា បើស្លាប់ភ្លាមៗ យើងទៅជាយំ សង្រេកខ្លោចផ្សារ។ បើដូច្នេះ ក្នងការតាំងសមាធិ យើងត្រូវតែព្រមទទួលយកអ្វីដែលជា ព្រះសច្ចៈ ការពិត និង ទទួលយក តុល្យភាពមួយ ក្នុងការមានទំនាក់ទំនងជាមួយ ក្រុមគ្រួសារសាច់ញាតិ ក្នុងគ្រប់កិច្ចការទាំងឡាយ ធ្វើអីចឹងដើម្បីយើងងាយទទួលយក ពេលណាដែលព្រលឹងចាកចេញពី រាងកាយ គឺ សេចក្តីស្លាប់។ តែបើករណី យើងមានចំណងកម្ម ឬ ចំណង ៥ ប្រការ ដែលចំណងកម្មនេះ ប្រៀបដូចជា បន្លាអីចឹងដែរ គឺវាទាញយើងត្រឡប់មកវិញ គឺ មកទទួល ការឈឺចាប់ និង ភាពខ្លោចផ្សារ។ ដូច្នេះ បានជាពេល យើងអង្គុយក្បែរ រយៈពេលយូរ នៅមនុស្សស្លាប់ អត់បានងើបដើរ អត់ហ៊ានទៅបន្ទប់ទឹក រហូតឮសូរថាមានសម្លេង គេហៅពីខាងក្រោយ សព ឬ ក៍ថា ខ្មោចហៅ នេះ គឺមកពីដោយសារ យើងខ្លួនឯង ក្លាយជា ឧបសគ្គ ជាបន្លា ទៅវិញ ដូចនេះបានជា ព្រះបរមគ្រូ ទូលទេសនាឲ្យព្រលឹងនីមួយដឹង អំពី វិធីណាដែលប្រពៃបំផុត កុំឲ្យមានការវិភាគពេលលើរឿង ព្រលឹងស្លាប់។ អ្វីដែលសំខាន់បំផុតរបស់ មនុស្សលោកយើងគឺ ព្រមទទួលយកការពិតជាព្រះសច្ចៈ។បើសិនជាយើងទទួលស្គាល់ការពិតថា មនុស្សត្រូវតែស្លាប់ ពេលនោះ ទម្ងន់កម្មក៍ទៅជាស្រាលផងដែរ។
Q & A @ N 5= 00--6:29
Thank you, Baba Ji. Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, we’ve always read in scriptures that God is Almighty, all-powerful, omnipotent. But we have so many views of Him. Some people are certain that God doesn’t exist at all. Some people are so strongly holding on to the dogmas of their faith that they are claiming that they’ve seen God, they’ve met God. But some people – I think most of the people are always struggling with the ambiguity whether God exists or not, and whether they are following the right path in pursuit of finding God. Baba Ji, my question is: Why can’t God just show up and tell us? I mean, even though you’ve said that we have to find God from within. But you see, there are so many distractions and so much extra information out there, that if we go through every piece of that information, it becomes pretty much impossible to comprehend the claims of His existence.
ព្រះគ្រូបាបាជី យើងខ្ញុំកូណាសុទ្ធតែបានអាន សៀវភៅធម៍៍ ដែលគេសរសេរថា ព្រះដ៍មានឬទ្ធិបារមី ព្រះដ៍មានឋាមពល ព្រះដ៍មានគ្រប់ទីកន្លែង តែជាមួយគ្នានេះដែរ យើងក៍មានទស្សនផ្សេងៗរាប់មិនអស់ទាក់ទងជាមួយ ព្រះ ឬទេវតា។ អ្នកខ្លះគេថា គ្មានសោះឡើយព្រះ។ អ្នកមួយចំនួនទៀតគេ អះអាងច្បាស់ថា ព្រះក្នុងសាសនារបស់គេមានពិតៗ គេថែមទាំងធ្លាប់បានឃើញព្រះរបស់គេផ្ទាល់ភ្នែកទៀតផង អ្នកខ្លះយល់ផ្សេងពីហ្នឹង។ ខ្ញុំកូណាគិតថា មនុស្សភាគច្រើនលើសលប់ប្រកែកគ្នាឈ្លោះគ្នារឿងថា មានព្រះ និង គ្មានព្រះ។ ដោយមិនទាំងដឹងថាពួកគេបានដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍ដែរឬអត់ក្នុងការស្វែងរកព្រះ? ព្រះគ្រូបាបាជី ជាសំនួរខ្ញុំកូណាថា ចុះម៉េចក៍ព្រះឬទេវតាហ្នឹងមិនព្រមបង្ហាញព្រះកាយ មិនព្រមចេញមកប្រាប់យើងភ្លាមៗ? ខ្ញុំកូណាចង់ថា សូម្បីព្រះគ្រូក៍នៅតែណែនាំឲ្យយើងស្វែងរកព្រះនៅក្នុងរូបកាយយើងផ្ទាល់ដែរ។ តែ ព្រះគ្រូដឹងទេ ថាមាន ការលើកឡើងច្រើនណាស់ ការប្រឆាំងតបច្រើនណាស់ និងមានពត៍មានអាក្រក់ៗច្រើនណាស់អំពីរឿងព្រះ បើសិនជាយើងមើលពត៍មានទាំងនោះទៅ ឃើញថា មិនគួរ មិនទំនងថា មានវត្តមានព្រះទេ។
Even though, also, in many religions, we perceive God in many different forms, yet we also say, “God is one,” as in "The One God". First and foremost, there is only one Lord. Because He exists in singular form, there can’t be duality where the Divine is concerned. Duality, we’ve created. Now, let’s take the Hindus. In the Hindu religion there are so many Gods, right? But the Vedas still talk about the One. They don’t talk about duality. So, what happens is that it becomes difficult for anyone who’s in the physical parameters to comprehend that there could be one person who is so powerful. If I was to explain to you that one particular human being could do so much, I mean, you know your limitations, and you would compare it with that. I mean, to ten percent more, twenty percent more, thirty percent more, you would agree. But to say that somebody could have thousand percent more than your ability, it becomes difficult to comprehend. So what did they do? They broke it up, okay? You have one sun. Now, you take every ray of light, and you give it a different name. So, Vidya (knowledge) – Sarasvati. The Creator – Brahma, The Sustainer – Vishnu. The Destroyer – Mahesh. So, the portfolios were allocated. But the ray of light cannot exist without the sun; the sun can exist without the ray of light. So, it was just for our benefit that they divided all this. In Christianity, they have the patron saints. There’s a patron saint for health, patron saint for travel, patron saint for business, for everything; they have a patron saint. So when you have a business problem, you pray to that saint. And it’s the same in our set-up, in the Eastern set-up. So these were our creations; God was not our creation.
ព្រះគ្រូបាបាជី ក្រៅពីនេះ នៅមានរឿងដែលថា យើងមានសាសនាជាច្រើន មានការគោរពព្រះ ឬទេវតាខុសៗគ្នាជាច្រើន ស្របជាមួយគ្នាហ្នឹងដែរ យើងមិនទាន់មានការឯកភាពគ្នាថា "មានតែព្រះតែ ១អង្គ" "The One God". ញោម រឿងនេះ ជាដំបូងគេត្រូវយល់ថាមានព្រះតែ ១ អង្គ និង សំខាន់ជាងគេបង្អស។ ដោយសារ ព្រះមានទម្រង់តែ ១ គ្មានទម្រង់ ២ បែបបញ្រ្ចាស់គ្នាឡើយ គឺគ្មានទេ ទ្វេភាគ Duality ( ល្អអាក្រក់ សខ្មៅ មានក្រ ខ្ពស់ទាប វែងខ្លី...) ទ្វេភាគ គឺយើងជាអ្នកបង្កើតឡើង។ អាត្មាភាព សូមលើករឿង សាសនា ហិណ្ឌូ ដែលសាសនាហិណ្ឌូមានព្រះច្រើនអង្គណាស់ តែក្នុងគម្ពី វេទ គឺមាននិយាយថា ព្រះតែ ១ អង្គ One ដែលគម្ពីរនេះ គ្មានការនិយាយអំពី ទ្វេភាគឡើយ ហេតុអ្វីបានជាគេនិយាយបែបហ្នឹង? គឺមកពីថា មនុស្សលោកគ្មានអ្នកណាគេជឿថា មានតែ ព្រះតែ ១ អង្គ គេពិបាកយល់ណាស់ ថា មានតែ មនុស្សម្នាក់គត់ដែលមានអំណាចខ្លាំងមហិមារ បើសិនជាខ្ញុំកូណាថា មានមនុស្សម្នាក់ខ្លាំងមានឬទ្ធិបារមីខ្លាំងក្លា នោះមានន័យថា អ្នកផ្សេងខ្សោយណាស់ មិនអាចប្រៀបបានទេ។ អាត្មានៅបន្ថែមទៀតថា គាត់នោះខ្លាំងជាងយើង ១០% ឬ ២០% ឬ ៣០% បើថា បែបនេះ ញាតិញោមនឹងជឿ តែបើថា គាត់នោះខ្លាំងក្រៃលែង ដល់ទៅ ១០០០%ខ្លាំងជាងយើង ដូច្នេះ គ្មានអ្នកណាអាចប្រៀបបានទេ ក៍មិនអាច យល់បានដែរ បើគេយល់មិនបាន សួរថាយើងពន្យល់បែបម៉េច? នោះគឺ ពន្យល់លំអិតថា ឧ ដូចជា យើងមានព្រះអាទិត្យតែ ១ ហើយឥលួវនេះ ម្នាក់ៗ យក កាំរស្មី ព្រះអាទិត្យ ១ /ម្នាក់ រួចដាក់ឈ្មោះខុសៗគ្នាទៅ ដូចជា ដាក់ថា វិជ្ជា ប្រែថាចំណេះដឹង ឬ ដាក់ថា សារាស្វាទី គឺ ព្រះបង្កើតលោក ដាក់ថា ព្រះព្រហ្មណ៍ ដាក់ថា ព្រះវិស្ណុរ គឺព្រះថែរក្សាលោក ឬ ដាក់ថា ព្រះវិនាស គឺព្រះបំផ្លាញលោក ។ល។និង។ល។ ដូច្នេះ យើងឃើញថាមានឈ្មោះព្រះជាច្រើនណាស់ តែ ថា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ មិនអាចមានទេ បើសិនជា គ្មានព្រះអាទិត្យ ឯ ព្រះអាទិត្យ អាចមាន បើទោះជាគ្មានកាំរស្មីព្រះអាទិត្យក៍ដោយចុះ។ ដូច្នេះ សួរថា មានប្រយោជន័អ្វីបានជាគេ បំបែកទៅជាច្រើនផ្នែកបែបនេះ?។ នៅក្នុងសាសនាគ្រឹស្តិ គេមានការបែងចែង តាមជំនាញ ដូចជា ព្រះគ្រូខាងសុខភាព ព្រះគ្រូខាងធ្វើដំណើរ ព្រះគ្រូខាងពាណិជ្ជកម្ម និងមានការងារជាច្រើនណាស់ថែមទៀត ដែលសុទ្ធតែមាន ព្រះគ្រូម្នាក់ សម្រាប់ដើរត្រួត ហៅថា ប៉ាត្រុង patron ដូច្នេះ បើសិនជាយើងមាន បញ្ហាក្នុងការធ្វើជំនួញរកស៊ី យើងត្រូវតែ បួងសួងដល់ ព្រះជំនួញ រឿងនេះ ក៍ដូចគ្នានេះដែរ ក្នុង ពិភពបូពា៍ គេមានបែងចែកជាផ្នែកៗដែលការបែងចែកនេះ គឺ យើង ជាអ្នកបង្កើតឡើង ឬជាការបង្កើតឡើងរបស់ មនុស្សលោក មិនមែនជា កើតឡើងដោយសារ ព្រះជាអង្គបង្កើតឡើយ។
The Divine, there’s only one. Now, in different religions, when people came, you had to create an entity for us to focus on. You can’t just say, that, pray to somebody who’s non-existence. So, to give Him some sort of a definition, they used words. What words did they use? So when they were talking about the qualities – the attributive or the descriptive qualities, you know? Let’s take any name: Parmaatma (Lord). What is the meaning of Parmaatma? Supreme Soul. So, these are descriptive names, which were used to help us to focus on that One. “Waheguru” – God is great. But using different words doesn’t mean that He goes into duality. So, God as an entity is the Creative Power. Now, you can call Him God, you can call Him Akaal Purakh, you can call Him Khuda, you can call Him Rab, whatever. These are all names given to that One. As we saw … as any spiritual leader saw Him, or what he visioned of Him. Giving words to his experience, he gave a particular name. But He’s nameless. He doesn’t have any name. So, why do we have to pray to Him? If there’s a picture, there has to be a painter. If there’s a creation, there has to be a creator. Now, things don’t happen on their own, do they? Now, even the people who don’t believe in the Lord, let’s say, the atheist – they believe that there is no Lord. So how was the creation created? Through energy, right? Now, there has to be a focal point of energy. Energy can’t just come out of nowhere – it has to come out of somewhere. So, let’s say, the focal point we call God, and the energy we call Shabd. Aren’t we saying the same thing? Everything is created from energy. “The Shabd created the earth and the sky, through the Shabd, light was manifested.” “The created universe is the manifestation of your Name. Without your Name there is no place at all.” That Everything has been created by energy, by the Naam or by the Shabd. We read the Bible: “In the beginning was the Word, and the Word was with God and the Word was God. And all things were created by it.” So it’s not that they are talking in different languages. Our perspectives are different. That’s why we divided ourself into different religions. So, the basic thing to understand is that there is a Creative Power, okay? Now, you can call Him by any name – whichever name you are comfortable with. You can call him Akaal Purakh (Eternal Lord), you can call him God. You can call him Kul Maalik (Supreme Creator). You call Him whatever you feel like. But He is the Creative Power. So, Baba Ji, with respect to His creation, we all know that God loves all His children very dearly. And we many times refer to Him as 'Daya Da Sagar' (Ocean of mercy).
ចូលដលរឿងព្រះ ព្រះគឺមានតែ ១ អង្គ។ ចូលដល់រឿង សាសនាខុសៗគ្នា គឺកាលណាមានមនុស្សលោក ចូលមកដល់ គេត្រូវបង្កើត អាណាចក្រ ១ ឬ ពិភព ១ សម្រាប់ពួកគេ ដែលយើងមិនអាច និយាយបានថា ឲ្យពួកគេបួងសួងដល់ អ្វីមួយ ឬ នណាម្នាក់ដែលគ្មានវត្តមានបានឡើយ ដូច្នេះ មនុស្សលោក គេផ្តល់នូវ និយមន័យណាមួយ ដើម្បីកំណត់ថា នោះគឺជា ព្រះរបស់ពួកគេ គឺគេប្រើភាសា របស់ពួកគេ ដើម្បីកំណត់។ តែ ពាក្យពេជ្ជបែបណាដែលពួកគេហៅ ព្រះរបស់គេនោះ? គឺថា បើសិនជាគេសំដៅលើ គុណតម្លៃ លើការពិពណ៍នា គេនឹងដាក់ឈ្មោះថា ប៉ាម៉ាត់ម៉ា Parmatma ប្រែថា ទេវ ឬ ព្រះ ដូច្នេះ នេះគឺជា ឈ្មោះដែលសំដៅលើការបរិយាយដើម្បីកំណត់ថា នោះគឺជា ព្រះតែ១ អង្គ The One . មហាគូរូ ប្រែថា ទេវតាដ៍មហិមារ តែការប្រើប្រាស់ ពាក្យសំគាល់ព្រះច្រើន មិនមែនមានន័យថា ព្រះមានទ្វេរភាគឡើយ។ ព្រះគឺជា ព្រះដ៍មានថាមពលបង្កើតលោក ឥលូវ យើងអាច ហៅព្រះបានថាដូចជា អគ្គ ឬ ពុរស ប្រែថា បុព្វបុរស ឬ យើងអាចហៅថា គត គឺ ព្រះ Khuda តថាគត ឬ មួយ ហៅថា រាប គេអាចហៅបែបណាក៍បានដែរ ដែលទាំងនោះ គឺសំដៅការរៀបរាប់អំពី ព្រះដ៍មានតែ ១ អង្គ ដូចជា សព្វថ្ងៃ ពេលណាយើងជួប ជាមួយ ព្រះគ្រូខាងព្រះធម៍ យើងនាំគ្នា ហៅពាក្យមួយសំដៅថា ជាព្រះ តែ តាមពិតទៅ ព្រះនោះ គ្មានឈ្មោះទេ គឺ អនាម nameless ព្រះគ្មានណោះណាមួយសោះឡើយ ដូច្នេះ ម៉េចក៍យើងនាំគ្នាបួងសួងដល់ ព្រះនោះ? បើសិនជាគ្មានរូបភាពទេ យើងនាំគ្នាគូរូបព្រះនោះឡើងមក បើសិនជាមានការ បង្កើតបែបនេះ Creation ប្រាកដជាមាន អ្នកបង្កើត គឺ ព្រះបង្កើត Creator .ឥលូវចូលដល់រឿង ក្រុមមនុស្សដែល គេមិនធ្លាប់ជួបរឿង ឬ មានបទពិសោធន៍ ដែលជាក្រុមមនុស្សមិនជឿព្រះ ហៅថា ពួក the atheist គឺពួកគេមានជំនឿដែរ តែជឿថា លើលោកគ្មានព្រះទេ ។ បើអីចឹង សួរថា សត្វលោកនេះ បង្កើតឡើងមក ដោយបែបម៉េច? គេថា កើតឡើងដោយ ថាមពល Energy មែនទេ? អីចឹងចំណុចស្នួលសំខាន់ គឺ ឋាមពល សួរទៀតថាថាមពលហ្នឹងកើតឡើងឯកឯងដែរឬទេ? ដាច់ខាត ថាមពលនោះ ត្រូវតែកើតចេញពីចំណុចណាមួយ។ អីចឹងបើសិនជាចំនុចស្នូលនោះជា ព្រះ អីចឹង ពាក្យថា ព្រះ គឺ សាប Shabd ប្រែថា ព្រះថាមពល សួរថា ពួកយើងនិយាយខុសគ្នាឬ? មិនខុសគ្នាទេ ព្រោះអ្វីៗកើតចេញមកពី ឋាមពល គឺ ព្រះសាប ព្រះណាម Naam or Shabd នោះ បង្កើតផែនដី និង ចក្រវាឡទាំងមួល ដោយសារមាន ព្រះសាប នេះ ទើបកើតចេញជា ពន្លឺ ។ ការបង្កើតចក្រវាឡនេះ ដោយសារតែ តាមរយៈព្រះ ណាម Naame ។ ពេលយើងអាច ព្រះគម្ពីរ គេសរសេរថា ដំបូងឡើយមាន ព្រះវើត Word (ខ្មែរហៅថា ព្រះធម៍ ឬ ព្រះសូត្រ) ដែល ព្រះធម៍នេះ នៅជាមួយ ព្រះពុទ្ធ ហើយព្រះធម៍ គឺជាព្រះពុទ្ធ អ្វីសព្វយ៉ាងកើតឡើងមក ដោយសារមាន ព្រះ ឬទេវតា ដូច្នេះ សរុបទៅ មិនមែនជារឿងថា មនុស្សប្រើភាសាខុសៗគ្នាដើម្បីសំដៅ ព្រះទេ តែដោយសារការយល់ឃើញខុសៗគ្នា ហេតុនេះ បានជា មានការបង្កើតសាសនាខុសៗគ្នាឡើង។ បើដូចនេះ មូលដ្ឋានគ្រឹះសំខាន់ឈានដល់ការយល់គ្នា គឺស្ថិតនៅត្រង់ថា មានថាមពលបង្កើតលោក Creative Power បែបនេះ គឺយើងអាចហៅ ព្រះ តាមឈ្មោះខុសៗគ្នាណាមួយក៍បានដែរ អាស្រ័យតាមឈ្មោះណាដែលយើងស្រលាញ់ពេញចិត្ត យើងអាចហៅព្រះថា ព្រះអគ្គ ព្រះបុព្វបុរស ព្រះអនន្ត ឬ អាចហៅខ្លីថា ព្រះ ៗ តែ ចងចាំថា មាន ថាមពលបង្កើតសត្វលោក ហេតុនេះ បានជា ព្រះគ្រូ បាបាជី មានការគោពខ្លាំងណាស់ចំពោះសត្វលោករបស់ព្រះអង្គ ដូចយើងបានដឹងថា ព្រះ ស្រលាញ់សត្វលោកទាំងអស់ សត្វលោកទាំងអស់សុទ្ធតែជា កូនៗជាទីស្រលាញ់ ជាទូទៅយើងហៅ ព្រះគ្រូបាបាជីថាជា ដាយ៉ាដាសាគៈ ដែលប្រែជា ខេមរភាសាខ្មែរ មហាសាគរនៃព្រះមេត្តា Ocean of mercy ។
Yet He allows evil to exist – for example, allows wars or riots, which lead to the destruction of His creation, when by all means He can stop them. So Baba Ji, the question is, knowing all this, how can I develop love for Him? Okay, let’s look at that. Now, when He created the creation, He created the law of creation. The law of nature was created. Now, the law of nature is, “As you sow, so shall you reap.” Right? Now, even in our governments and all, certain laws have been created. So why does police let crime function? Why don’t they just … before somebody is going to do (a crime), just catch him and put him up in the locker and all that sort of a thing? So, anybody who goes against that law of creation, the law of nature, what is going to happen? Action - Reaction - Consequence. Right? So, the Creator has created a beautiful creation. In this creation, whatever He’s created is positive, is beautiful. But who makes it bad? Our actions make it bad. You take a flower, take the rose. You see the flower. It’s beautiful, right? So, when we see beauty, it’s positive. Just below the rose is the thorn. Thorn creates pain – for us pain means negative. In isolation, positive - negative. But if you see it in totality, if the thorn wasn’t there, what would happen? The animals would come, eat up the rose. So the thorn is there to protect the rose. Now, if you look at it from that point of view, there’s a beauty to that thorn. In isolation I can say positive and negative. But if I see the total picture, there’s a reason for that. But that awareness has to be there for us to appreciate that. So there’s a purpose for everything. For us ... I mean, look at the lizards. Who likes to have a lizard around in the house! We all don't like. But if the lizard wasn't there, she wouldn't eat the mosquito, or she won’t eat the fly and all. So, there is a chain. Because we are looking at everything in isolation, so we can’t appreciate that chain. This Corona that we’ve got ourselves into – What … why? When you go into somebody's habitat, they are going to come into your habitat. All these viruses, bacterias, everything existed in all the forest and everything. You've destroyed the forest, you've destroyed everything – they’ve come into your habitat. So haven't we brought it upon ourselves? Now, after I take the negative action, when I have to face the consequence, then I remember that, “The Lord is a very loving Lord, why am I going through this?” So it's our lack of understanding. Whatever He has done, He has done with a … He’s created a beautiful creation; everything has been done objectively. We look at things in isolation.
ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះមានអំណាចខ្លាំង ចុះហេតុអ្វី ព្រះ បណ្តោយឲ្យមានសង្រ្គាម មាន កុប្បកម្ម មកបំផ្លាញសត្វលោករបស់ព្រះអង្គទៅវិញ? ដែលរឿងទាំងអស់នេះ ទេវតា ឬ ព្រះអាចបញ្ឍប់សង្រ្គាម ឬ កុប្បកម្មបាន។ ព្រះគ្រូបាបា ដោយសារព្រះមានសភាពបែបហ្នឹង តើឲ្យខ្ញុំកូណាមានចិត្ត ឬ បណ្តុះចិត្តស្រលាញ់ព្រះបែបម៉េចទៅ? ចម្រើនពរ ញោម ដូច្នេះ យើងត្រូវគាត់ថា ព្រះបង្កើតសត្វលោកឡើងមក ព្រះក៍បង្កើតច្បាប់សត្វលោកមួយទៀតដែរ He creates the law of creation ពេលនោះ ច្បាប់ធម្មជាតិមួយកើតឡើង ដែលច្បាប់ធម្មជាតិនេះ ចែងមកថា " អ្នកណាសាបព្រួសអ្វីនឹងបានផលវិញបែបនោះ " ឃើញទេ គ្រប់រដ្ឋាភិបាល គ្រប់ស្ថាបនសុទ្ធតែមាន ច្បាប់ អីចឹងសួរថា ម៉េចបានជា ប៉ូលីស បណ្តោយឲ្យកើតមាន ឧក្រិដ្ឋកម្ម? ម៉េចក៍បូលីសហ្នឹង មិនបង្រ្កាបជាមុនទៅ...ម៉េចមិនឃាត់រារាំងម្នាក់ហ្នឹងកុំឲ្យប្រព្រឹត្តិបទឧក្រិដ្ឋ? ដូច្នេះ បើសិនជាមានអ្នកណាម្នាក់ប្រឆាំងជាមួយច្បាប់ធម្មជាតិ ប្រឆាំង ច្បាប់សត្វលោកនេះ សួរថាមានរឿងអ្វីកើតឡើង? នោះគេនឹងបានជា អំពើរ ប្រតិកម្ម និង ផលកម្ម Action - Reaction and Consequence បើសិនជាគេប្រព្រឹត្តិល្អ គេនឹងបានផលល្អមកវិញ តែបើគេសាងអាក្រក់ គេនឹងបានផល មកវិញអាក្រក់ បើយើងយកផ្កា ឬ យកផ្កាកូលាប យើងនឹងបាន ផ្កាដ៍ស្រស់ស្អាត មែនទេ? បើនៅខាងក្រោមផ្កាកូលាប នោះ មាន បន្លា អីចឹងបន្លានោះធ្វើឲ្យយើងមានការឈឺចាប់។ សម្រាប់យើង ការឈឺចាប់ សំដៅថា ផលអវិជ្ជមាន។ អីចឹង យើងឃើញថា អាច ល្អ អាចក្រក់ ឬ មើលតែ ១ ជ្រុង Isolation ចុះសួរថា វាមានរឿងអ្វី បើសិនជា ផ្កាកូលាបនោះគ្មានបន្លាទេ? ច្បាស់ណាស សត្វផ្សេងនឹងមកស៊ីកូលាបនោះ ដូចនេះ បន្លាគឺដើម្បីការពារ កូលាបហ្នឹង ផលដែលគេនឹងទទួល បានជា កូលាប អាចថា វិជ្ជមាន ឬ អវិជ្ជមាន គឺគ្រប់រឿងទាំងអស់ មានលំនាំដូចគ្នាបែបនេះដែលទាមទារយើងទាំងអស់គ្នា ត្រូវ ទទួលយកថានេះជាការពិត គឺអ្វីៗកើតឡើងមកសុទ្ធតែមានគោលបំណង ដូចជា រឿង សត្វជីងចក់ អ្នកណាខ្លះ ចង់ឃើញសត្វជីងចក់រស់នៅជុំវិញផ្ទះយើង ! យើងមិនចូលចិត្តសត្វជីងចក់ទេ តែបើសិនជាគ្មានសត្វជីកចង់ទេ តើបានអ្នកណាស៊ីសត្វមូស? អីចឹងបើគ្មានជីចក់ ក៍អត់មានសត្វណាស៊ីមូលដែរ ដូច្នេះ អ្វីៗមានដំណើរការជាខ្សែសង្វាក់ ដូច្នេះ ដោយសារតែយើងមើលតែម្ខាងៗ មួយជ្រុងៗ Isolation ទើបបានជាយើង មិន អរគុណ មិនសរសើរចំពោះ ខ្សែសង្វាក់ធម្មជាតិ។ ជាក់ស្តែងដូចជារឿង ជម្ងឺ កូរូណា ឬ កូវីដ ១៩ គឺចេញមកពី យើង គឺ យើងយក ទំលាប់អ្នកផ្សេង មកធ្វើជាទំលាប់របស់យើង គឺថា មេរោគ បាក់តេស៊ី អ្វីៗទាំងអស់នេះ វានៅក្នុងព្រៃពេលដែលយើងបំផ្លាញព្រៃ គឺយើងបំផ្លាញអ្វីៗសព្វយ៉ាង ពេលនោះ មេរោគ បាត់តេរី មករស់នៅជាមួយយើង ។ ដូច្នេះ អំពើរអវិជ្ជមានដែលយើងសាង យើង ទទួលបាន ផល ជាកម្មពារមកវិញដែរ។ បំផ្លាញព្រៃឈើ វាជះផលដល់យើងវិញ។ ទេវតា ស្រលាញ់ ទេវតាណាស់ អ្វីដែលទេវតាបង្កើតមកសុទ្ធតែមាន ព្រះរាជបំណងរបស់ទ្រង់ តែមនុស្សលោក មើលតែ ម្ខាងៗ Isolation .
We are not willing to take responsibility. You know, if two children go and do something naughty and they get caught … So the moment they get caught, the one chap will say, “He made me do it!” He’s not ready to take the blame. And that's precisely what we do. Lay the blame on somebody else without understanding that we are destroying nature, we are destroying the environment. We are destroying everything. The most destructive creature in this creation is the human being. That’s beside the point that the Lord made him top of creation. Look at the animals – they don't hoard. Do they hoard? Whatever they need to eat, they eat, and the rest they leave for the next creature. What does a human being do? He will hoard and hoard and hoard, not only for himself – thinking that he will be able to protect even his future generations! Doesn't he do that? Now, if the Lord has made us the top of the creation, shouldn't we have more faith than those animals who can't even think? But what was given to us as an asset, we’ve reduced it to lack of faith. Thank you, Baba Ji.
មនុស្សលោកយើង មិនចង់ទទួលខុសត្រូវអ្វីដែលខ្លួនសាងទេ ប្រៀបដូចជា ក្មេងៗ ២ នាក់ ប្រព្រឹត្តិអំពើរិនល្អ ត្រូវគេចាប់ខ្លួនបាន ពេលគេចាប់ខ្លួនក្មេងម្នាក់បាន វាឆ្លើយថា អាម្នាក់ទៀតវាបង្ខំឲ្យវាធ្វើអីចឹង ! គឺក្មេងមិនម្នាក់នេះ មិនចង់ឲ្យមានគេស្តីបន្ទោសវាឡើយ ។ ដូចគ្នានេះដែរ យើងនាំគ្នាទៅស្តីបន្ទោសអ្នកផ្សេង ដោយមិនដឹងខ្លួនថា ខ្លួនឯងជាអ្នកបំផ្លាញធម្មជាតិ បំផ្លាញបរិស្ថាន បំផ្លាញអ្វីៗទាំងអស់សព្វបែបយ៉ាង។ តួរអង្គដែលបំផ្លាញសត្វលោកច្រើនជាងគេបង្អស់ផុតលេខ គឺ មនុស្សលោកនេះឯង។ គឺ ក្នុងបរិបទនេះ បានជា ព្រះ ឬទេវតាទ្រង់ជាគឺ សត្វលោកដែលមានឋានកម្រិតខ្ពស់ជាងគេលើសគេទាំងពួង។ យើងអាចក្រឡេកមើលពពួកសត្វ ពួកគេរកបានចំណី ក៍ស៊ីអស់ៗ គ្មានស្តុកទុកស្អែក ឬ ថ្ងៃក្រោយ បើចំណីណាដែលវានៅសល់ គឺ វាទុកសម្រាប់ឲ្យ សត្វផ្សេងចូលមកស៊ី។ ចុះសម្រាប់មនុស្សយើងគេធ្វើម៉េច? គឺថាមនុស្សយើង រកបានមក គឺស្តុកទុក ៗៗៗៗ មិនសម្រាប់តែខ្លួនងទេ គឺការពារទុកសម្រាប់ តកូន ត ចៅ តជំនាន់ ។ ចុះទេវតា ឬ ព្រះ មានបានធ្វើដូចមនុស្សលោកទេ? ដូច្នេះ បានជាទេវតាគឺ កំពូល ជាទេវ លើសត្វលោកទាំងឡាយ សួរថា មនុស្សគួរតែមានសទ្ធាជ្រះថ្លា ល្អជាង សត្វពាហនៈដែរឬទេក្នុងរឿងនេះ ? មនុស្សលោករកបាន ទ្រព្យសម្បត្តិ ដូច្នេះ មនុស្សលោកក៍ទៅជាខ្វះខាតនូវ សទ្ធាជ្រះថ្លាជាមួយ ទេវតា ឬ ព្រះ។ បាទ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណព្រះគ្រូជាអម្ចាស់។ សូមថ្វាយបង្គំលា៕
វីដេអូ
No comments:
Post a Comment