Q & A with GSD 122 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ២៣ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២២ នាទី)

 My question today is as humans, we tend to tell white lies and get out of the situations that we don't like to be in. Does that affect our karma? There’s a saying: “Every penny makes a pound.” So everything that we do is going to create positivity or negativity. And at the ending of the day, the sum total of your karmas creates your destiny. So why would I do something which is going to enhance that negativity in my mind? Because whatever you do, (whatever) you say, it’s going to create a certain impression on your mind. And if, even unconsciously, we are doing something wrong, you're creating a negative impression on your mind. And when all these things add up ... today, it might just be a small thing. But when it starts adding up, it can put a lot of pressure. 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាថ្ងៃនេះ ទាក់ទងរឿងមនុស្សលោក យើងតែងតែង និយាយ កុហកខ្លះៗ ដូរពីខ្មៅទៅជា សរ ដើម្បីបន្លំគេថា យើងមិនមែនជាមនុស្សខ្មៅ ឬ អាក្រក់ទេ សួរថា តើធ្វ់ើអីចឹងទៅមាន កម្មពារ បាបកម្មដែរឬអត់? ញោម រឿងនេះ ដូចពាក្យបុរាណគេថា លុយមួយរៀល វាផ្សំចេញពី មួយ សេន មួយកាក់ឡើងទៅ ដូច្នេះ អ្វីក៍ដោយចុះដែលយើង សាងឡើង តែងតែមានជា កម្មវិជ្ជមាន និង កម្មអវិជ្ជមាន ហើយនៅថ្ងៃ ចុងក្រោយពេលណាមួយនោះ ទេវតានឹង បូលសរុបរួម នៅកម្មារ ដែលយើងបានសាងកន្លងមក បង្កើតចេញជា វាសនា Destiny. ដូច្នេះ ម៉េចបានជាយើងត្រូវ សាងកម្ម អាក្រក់ៗទុកដាក់នៅក្នុងចិត្ត?  ដោយសារ អ្វីក៍ដោយដែលយើងបានសាង ដែលយើងបាននិយាយចេញទៅគឺបាន រក្សាទុក តម្កល់ទុកនូវក្នុងចិត្តជានិច្ច បើទោះណាជាយើងសាង កម្មនោះ ដោយអចេតនាក្តី ក៍វានូវតែរក្សាទុកក្នុងចិត្តដែរ កម្មបន្តិចៗ តូចៗ ថ្ងៃនេះ តូចមែន តែការ បូកថែមឡើងៗ រាល់ពេល បង្ករជាកម្មធំ ក្លាយជា សំពាយកម្ម មានសម្ពាធមកលើរូបយើង ។

Q & A @ N 1= 01:08

Baba Ji, this is about all of us who live abroad. When we go to India and we listen to satsang, it has a deep impact on the mind and that creates an atmosphere. But Baba Ji, because of our jobs here, we cannot create that atmosphere. How can we create that atmosphere to help us remember the Master 24 hours a day? A person creates that atmosphere himself, no one else creates it. Bricks and mortar don’t create that atmosphere, people create it. So, wherever we go, if we have the right mindset, and we try to live in His will ... Christ said in the Bible, “Where there are two sitting in my name, there I am.” So, the Lord is closer than close. So, this depends on our perspective. As Bulleh Shah said, “That Lord is not separate from us; besides the Lord, nothing else exists! But we lack the eye that sees this.”

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាមានសំនួរទាក់ទងជាមួយ ជីវិតរស់នៅឯបរទេស ។ កាលពួកយើងរស់នៅ ឥណ្ឌា ពួកយើងស្តាប់ព្រះធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ដែលបង្កើតនូវ បរិយាកាសមួយល្អនៅក្នុងចិត្ត មានផលវិជ្ជមាន ក្នុងចិត្តយ់ើង។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ដោយសារ ការងារយើងមាននៅទីនេះ គឺ បរទេស បែបនេះ យើងមិនអាច បង្កើតបរិយាកាសព្រះធម៍មួយបានឡើយ។ តើយើងត្រូវ បង្កើតបរិយាកាសព្រះធម៍ ឲ្យមាន ២៤ ម៉ោង ពេញមួយ អាទិត្យបែបម៉េចទៅ?  ញោម មនុស្សយើងម្នាក់ៗជាអ្នកបង្កើតបរិយាកាស បែបនេះឡើងដោយខ្លួនឯង គ្មានអ្នកក្រៅណាគេមកបង្កើតបរិយាកាសឲ្យយើងទេ ទោះជា ដុំឥដ្ឋ ស៊ីម៉ង់ នេះក្តិ ក៍វាមិនអាចបង្កើតបរិយាកាសឲ្យយើងបានដែរ គឺ មានតែមនុស្សយើង បង្កើតឡើងដោយខ្លួនឯង ទោះបី យើងទៅដល់់ទីកន្លែងណាក៍ដោយ ត្រូវតែបង្កើតបរិយាកាសមួយឡើងមក ត្រូវរស់នៅ តាម ប្រាថ្នាទេវតា ដូចដែល ព្រះគ្រឹស្តិ ទូលក្នុង​ គម្ពីរ Bible ថា " កន្លែងណាក្តី ឲ្យតែមាន ឈ្មោះ មនុស្ស ២ នាក់ ទីនោះ មានអង្គអញ ដូច្នេះ គឺ អាត្មាអញ ជាព្រះជាទេវតា នៅជិតញោមញោមជាងគេបង្អស់"។ ដូច្នេះ អ្វីៗ គឺទាក់ទងជាមួយ ផ្នត់់គំនិតនៃការគិត ព្រះគ្រូ ប៊ូឡាហ្សាប ទូលថា ទេវតាគ្មានការបែកគ្នា ទីទៃពី ញោមញាតិឡើយ ក្រៅពីមនុស្សលោក ទេវតាគ្មានសណ្ឋិតនៅឯណាទៀតឡើយ តែ មនុស្សលោក អើយ គ្មានភ្នែកអាចឃើញទេវតាសោះ " ។

Q & A @ N 2= 02:14

 Baba Ji, is desireless meditation possible .... with this mind? That is our objective – desireless action – that’s the objective. Look, as I said, at this stage, everything starts with a need. Okay? After all, even the desire for God is still a desire. If I meditate, that’s a desire too. If I wish to remain clean, or be able to serve my parents – that is also a desire, right? So at this stage, there will be desire. What you’re referring to is the objective. Slowly, we have to move towards that objective, where we go beyond calculating all these things, so that when we take an action, we do it just for the sake of taking the action, rather than thinking, “What will I gain from this?” At this stage, there will be calculation. Then, Baba Ji, what kind of positive desire should we have that helps us remain in simran? Whatever takes us towards the Lord. If something takes us away from the Lord, why should we get caught up in it?

ព្រះគ្រូបាបាជី តើយើងអាចធ្វើការតាំងសមាធិមួយ ដែលគ្មាន មហិច្ឆិតា ឬ ក្តីប្រាថ្នាបានដែរឬទេ? ញោម អ្វីៗសុទ្ធតែមាន ប្រាថ្នា មានគោលបំណង នោះគឺ សំដៅថា " ធ្វើអំពើជាកម្មដោយគ្មាន ប្រាថ្នា សងមិនវិញ Desireless action នេះជាគោលបំណង ដូចដែលអាត្មាភាពបានទូលថា អ្វីៗសុទ្ធតែចាបផ្តើមឡើងដោយ តម្រូវការ តើមែនទេ? ដូច្នេះ គឺថា សួម្បីតែ ប្រាថ្នាចង់បានទេវតា កឺនៅតែចាត់ទុកថាជា ប្រាថ្នា ជាបំណងមួយដែរ។ បើសិនជាយើង តាំងសមាធិ នោះ ក៍ជាក្តីប្រាថ្នា ជាបំណងមួយដែរ។ បើយើង ចង់បានខ្លួនជាមនុស្សមាន សីលទាន ស្អាតស្អំ ឬ ចង់ធ្វើខ្លួនជាអ្នកបំរើ មាតាបិតា ឪពុកម្តាយ នោះក៍ជា គោលបំណងដែរ  មែនអត់?  ដូច្នេះ ស្ថានភាពដូចរៀបរាប់ពីខាងលើ គឺជា គោលបំណង ជាប្រាថ្នា គឺជា អ្វីក៍ដោយដែលយើង មាន វត្ថុបំនង មានការចង់បាន ប្រាថ្នា នឹងកូច ភ្នកក្នុងចិត្ត។ បន្តិចម្តងៗ យើង ផ្លាស់ប្តូរពី ទាញខ្លួនសំដៅទៅរក គោលបំណងមួយនោះ  គឺ គ្មានការគណនា ទេ គឺពេលដែល យើងធ្វើ អំពើរជាសកម្មភាពទៅ គឺធ្វើតាមគោលបំណងយើងដែលបានគ្រោងទុក គ្មានការគិតវិភាគ ចំណេញខាតឡើយ ដូចជាថា " បើធ្វើអីចឹងទៅ បានចំណេញអ្វីមកវិញ"។ បើបែបនេះ គេហៅថា ជាការគណនា។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ចុះដើម្បី ឲ្យការប្រព្រឹត្តិយើងមានប្រយោជន៍ដល់ការតាំងសមាធិ តើត្រូវធ្វើ ដូចម្តេច?  ញោម គឺអ្វីក៍ដោយដែល ញោមធ្វើ ដើម្បីបានទៅដល់ ទេវតា សំដៅទៅទេវតា បើសិនជា ទង្វើយើងនាំឆ្ងាយពីទេវតា ម៉េចយើងត្រូវប្រព្រឹត្តិទៀត?

Q & A @ N 3= 03:24

 When we receive initiation, we take four vows. One of them is about alcohol or mind-altering drugs. Many people here take medicine. Almost everyone knows about Alprax – many people take this pill. My mother, for example – as soon as she feels a little tense or can’t fall asleep, she takes Alprax. And I always tell her, it’s equal to one glass of wine. I mean, even one glass of wine has less of an effect than that pill does! Since I work in a pharmacy, I know it’s Alprazolam which is meant for anxiety and depression. So could you please give some clarification on this? My mother just says, “Don’t worry, nothing will happen!” You see, they use alcohol as a base to help preserve the medicines. But the amount of alcohol in them is negligible. It is only used as a preservative. That doesn’t have any effect on the brain. No one will do anything wrong under the influence of that medicine. So, as long as we keep its use limited to that, it’s fine. If the doctor has prescribed a medicine, he has done so for a reason – we can take it. Yes, if we start taking medicines without consulting a doctor – we should avoid doing that. If you go to extremes in anything, it will cause a reaction. So, keep a slight balance. If there’s a problem and the doctor prescribes the medicine, you’re welcome to take it. But if you start self-medicating and become addicted to it, that isn’t good. Thank you, Baba Ji.

ពេលយើងចូលបួស គេតម្រូវយើងមាន សច្ចារ ៤ ប្រការ ឬ វាចាក ៤ ប្រការ ដែល ១ ប្រការចំណោមនោះ មានការ វាចាកនូវ សុរា មេរៃយៈ ឬ តម នូវ គ្រឿងស្រវឹង ថ្នាំញៀន។ មនុស្សជាច្រើនណាស់ ទទួលទាន ថ្នាំពេទ្យ ហើយសឹងតែគ្រប់គ្នា សុទ្ធតែដឹងថា មានជាតិ ​Alprax ក្នុងថ្នាំពេទ្យហ្នឹង​(​ថ្នាំបំបាត់ការថបអារម្មណ៍ ពិបាកចិត្ត ឈឺក្នុងខ្លួន) គឺមានមនុស្សច្រើន ប្រើថ្នាំនេះ ជាឧ. ដួចជា ម្តាយខ្ញុំកូណា គឺ ប្រើពេលណា ដែល តុកសិច ពិបាកចិត្ត ឬ ពេលណាដែកមិនលក់ គាត់ប្រើថ្នាំហ្នឹង ខ្ញុំកូណាប្រាប់ម្តាយថា ថ្នាំនេះ ១ គ្រាប់ ស្មើរនឹង ស្រា ១ កែវ  ឬ ថា សូម្បីតែ កន្លះកែវ មិនស្មើរជាមួយ ថ្នាំនេះ ១ គ្រាប់ផងទេ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹង ផលបះពាល់របស់វា។  កាលខ្ញុំកូណាធ្វើការនៅ ហ្វាម៉ាស៊ី ឪសថស្ថាន ខ្ញុំដឹងថា មានថ្នាំ  Alprazolam សម្រាប់បំបាត់ការព្រួយចិត្ត ពិបាកចិត្ត ឬ ឈឺចាប់ផ្សេងៗ។ ព្រះគ្រូ តើព្រះគ្រូអាចជួយ បកស្រាយបន្ថែមបានទេ អំពីថ្នាំនេះ ដោយសារ ម្តាយខ្ញុំកូណា ប្រាប់ថា កុំភ័យ កុំព្រួយ វាគ្មានរឿងអីកើតឡើងទេ  ញោម ៗ ឃើញទេ គេប្រើ ដល់ស្រាផង ដើម្បីកែរោគ ព្យាបាលជម្ងឺ តែជា បរិមាណ ស្រាដែលតិចតួច ឬ គ្មានផលវិបាក មិនបះពាល់ដល់ខួរក្បាល សរសៃប្រសាទ ។ គ្មានអ្នកណាមួយ ទៅជា ឆ្កួត​ប្រព្រឹត្តិបទល្មើសដោយសារការប្រើថ្នាំពេទ្យទេ បើសិនជាយើងប្រើឲ្យ ត្រឹមត្រូវ តាម ដូស តាម វេជ្ជបញ្ជា  គឺ យើងអាច ប្រើបាន ។ បើសិនជាការប្រើថ្នាំ  គ្មានពេទ្យប្រាប់ទេ ឬ គ្មានវេជ្ជបញ្ជាទេ ត្រូវតែ ជៀងវាសដាច់ខាត កុំប្រើ ព្រោះវានាំឲ្យមាន ប្រតិកម្មថ្នាំមកវិញ អីចឹង ត្រូវតែរក្សាឲ្យមានជា តុល្យភាព ស្មើរគ្នា បើថ្នាំហ្នឹង ប្រើទៅវាធ្វើទុក្ខ មានផលវិបាកមែន តែពេទ្យគេឲ្យប្រើ អីចឹងប្រើចុះ ។ តែ​បើប្រើថ្នាំ ដោយចិត្តឯង ពេលក្លាយជា ញៀនថ្នាំ នោះជាការមិនល្អឡើយ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 4= 05:08

 Baba Ji, you often say that we will get what is written in our destiny. But sometimes, a person enters our life, and we feel that things start coming into our life because of that person. We have our own destiny. You cannot get something that is in someone else’s destiny. How do you know it wasn’t already written that this person would enter your life? No, I mean, if someone enters our life, and after that, our life is transformed – can that happen? No, how do you know this wasn’t already written in your destiny? You don’t know what’s in your destiny. Destiny is based on karma; those karmas or actions are yours. So, destiny cannot change. The Lord doesn’t make any mistakes.

ព្រះគ្រូបាបាជី គេតែងតែនិយាយថា ឆាកជីវិតមនុស្សយើង បើក្រាំងស្បែកឆ្កែ សរសេរចារមកយ៉ាងម៉េច គឺ វាសនាមនុស្សដើរតាមហ្នឹង តែមានមនុស្សខ្លះគេ គេកើតមក គេមាន ឆាកជីវិតរបស់គេ មួយបែប គឺតាមអ្វីដែលគេនោះជាអ្នករៀបចំឡើង។ ញោម យើងមាន វាសនា របស់យើង យើងមិនអាច មានឆាកជីវិតមួយ ដែលដើរតាមវាសនាគេអ្នកផ្សេងទេ។ ចុះញោម ធ្វើម៉េចដឹងថា មានក្រាំងស្បែកឆ្កែ ដែលគេមានចារ ចែងមកទុកស្រាប់? ​ទេ ទេ ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ចង់ថា មនុស្សកើតមក គេមានការ ផ្លាស់ប្តូរក្នុងឆាកជីវិតរបស់គេ។ ទេ ទេ ញោម គ្មានអ្នកណាដឹងថា មានវាសនា បែបណាឡើយ គ្មានអ្នកណាដឹងថា គេសរសេរថាម៉េចទេ ។ វាសនា គឺវា អាស្រ័យលើ កម្មា របស់យើង។កម្មា ឬ ទង្វើរ គឺជា របស់យើងផ្ទាល់ ដូច្នេះ បានជាថា វាសនា គេមិនអាច ផ្លាស់ប្តូរទេ។ ទេវតា ឬ ព្រះ មិនមែន សាងកំហុស សោះឡើយ សូម្បីតែ បន្តិច ។

Q & A @ N 5= 06:01

 My question is whenever I'm sitting for bhajan-simran, if you could guide me a little bit – how to focus on third eye effectively, to concentrate more? The natural inclination is at the eye center. Hazur used to explain it that, you take a magnet and put an iron piece, it’s just going to get pulled by the magnet. So similarly, this is our magnet out here. So the natural inclination of the surat or or the consciousness is to the eyes center. But that consciousness is weighed down because of our karmas. So you put that iron piece which goes towards the magnet – if you put some weight on top of it, it will become slower. You put more weight; it only moves. You put them weight, it stops moving also. So similarly, because we are weighed down by our karmas … But as we keep on removing that weight, it is naturally inclined. So, through simran, we are trying to collect our attention and to focus so that we take our consciousness away from the karmic weight, towards .... So you don’t have to do anything. You just keep your attention here, do your simran and it will automatically start getting pulled towards that. So you just need to keep your attention there, and it’ll automatically find its place. 

សំនួរខ្ញុំកូណា ទាក់ទងជាមួយការអង្គុយ ធ្វើ សមាធិ ប្រមូលអារម្មណ៍ និង ផ្ចង់អារម្មណ៍ សូមព្រះគ្រូ ជួយជា ព្រះឪវាទ ផង ធ្វើម៉េចអាចប្រមូលអារម្មណ៍មកផ្តុំនៅ ភ្នែកណ្តាល ឲ្យមានប្រសិទ្ធិភភាព? ញោម ជាធម្មជាតិ ការប្រមូល  ផ្ចង់អារម្មណ៍ ត្រូវតែធ្វើនៅ ភ្នែកកណ្តាល ដូចដែលព្រះគ្រូ ហាហ្សូ ពន្យល់ថា ឲ្យយើង យក ដែកឆក់ ឬ  មេដែក ដាក់ក្បែរ កំទេចដែក នោះ នឹងមានកម្លាំងស្រូបទាញ ឆក់ កំទេចដែក ចូលមកភ្លាម។ ដូចគ្នាអីចឹងដែរ ឬ ភ្នែកកណ្តាលប្រៀបដូចជា មេដែក។ ចំណុចស្រូបនៃ ដួងព្រលឹង ឬ សតិ របស់មនុស្សយើង ស្ថិតនៅ ភ្នែកកណ្តាល  តែ ដោយសារ មានកម្មា ដូច្នេះ សតិ វារអិលធ្លាក់ចុះ មកខាងក្រោមៗ  យើងត្រូវតែ ធ្វើឲ្យកំទេចដែក ស្រូប ឡើងទៅខាងលើៗវិញ បើសិនជា យើង យកអ្វីមួយធ្ងន់ ដាក់ពីលើកំទេចដែកនោះ កម្លាំងស្រូបទាញវា ឡើងរាង យឺតៗ ដាក់ទំងន់ថែមកាន់តែច្រើន វាកាន់តែ យឺត បើដាក់ថែមច្រើនលើស វាទៅជាលែង កំរើកតែម្តង ។  ដូចគ្នានេះដែរ កម្មាយើង​វាច្រើន នាំឲ្យ សតិ មិនអាច ឡើងមកខាងលើ ជាចំណុចភ្នែកកណ្តាលបាន តែ បើយើងរក្សាចិត្ត ដាកចេញ នូវ ទំងន់នៃកម្មានោះ ឲ្យស្រាលទៅៗ នោះ សតិ វានឹងឡើងមកខាងលើជាស្វ័យប្រវត្តិដែរ ពេលសតិ ឡើងមក លើ យើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ ធ្វើអ្វីទេ គ្រាន់តែ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ធ្វើសមាធិ នោះ សតិវាឡើមកខាងលើ សតិ វារកកន្លែងត្រូវទៅ ដោយខ្លួនវា ដូចជា កំទេចដែក ស្វែងរក មេដែកអីចឹង ។

Q & A @ N 6= 07:42

Radha Soami, Baba Ji. This is a three-part question on the bhajan posture. The first part of the question is the position of the thumb. We were told at initiation to use the right thumb to close the right opening of the right ear. So, is it the tip of the thumb or the soft part of the thumb? Or any part of the any finger? Just lightly. Basically, to protect outside sounds from interfering. So very lightly. If you put too much pressure, then the ear will start paining. Or your thumb will start paining, throbbing. So very lightly you’re supposed to close it. 

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណួរនេះ ទាក់ទងជាមួយ ការអង្គុយតាំងសមាធិ ដែលមាន ៣ សំនូរ។ ជាសំនូរទី ១ គឺការ ការដាក់ មេដៃទល់មុខគ្នា បង្កើតជារង្វង់ អិចឹងខ្ញុំកូណា មិនដឹងថា ត្រូវ រុញ មេដៃចូលគ្នាខ្លាំង ឬ ថើៗ ស្រាលៗ ឬ យក មេដៃ មក ញ៉ុកត្រចៀក កុំឲ្យឮសូរសម្លេងខ្លាំងៗ រំខាន។  ញោម ជាធម្មតា គេដាក់ មេដៃ ស្រាលៗនៅក្នុងត្រចៀក បើដាក់ខ្លាំងពេក ទៅជា ឈឺត្រចៀកទៅវិញ ដូច្នេះ កុំខ្លាំងពេក ស្រាលៗ ជៀសវាងការឈឺ ស្រកៀ ត្រចៀក ឬ ទៅជា ហឹងត្រចៀក។

Second part of the question, Baba Ji, is related to the first question – the degree of pressure. From experience, pressure too light, we get distracted by external sound. If it’s too much, we can hear the physical sound of the blood circulating in the head. So, what’s the optimal pressure? No, that’s only initially. That's only initially. Yeah, you're right. If you sort of press too hard, you’ll feel the throbbing. But eventually, you will see that the throbbing will stop and you will be able to focus. 

ជាសំនួរទី ២ នេះ ទាក់ទងជាមួយ សំណួរទី១ ដែរ គឺ កំរិតនៃសម្ពាធ កាលណាញ៉ុកត្រចៀក តិចពេក ឬ សូរសម្លេងខ្លាំង រំខាន  បើដាក់ញ់ុកខ្លាំង ទៅជា ហ៊ឹងត្រចៀក ឮសូរសម្លេងឈាមរត់កក្នុងក្បាលផង។ ញោម ការមានអារម្មណ៍សម្ពាធបែបនេះ គឺជា ដំណាក់កាលដំបូង បើញ៉ុកខ្លាំង វាទៅជា អីចឹងមែន ដូចនេះ បើសិនជា ហឹង ត្រចៀកខ្លាំង យើងអាច ដក ចេញមកវិញ បែបនេះ យើងអាចនឹង ផ្ចង់អារម្មណ៍ តាំងស្មារតីធ្វើសមាធិបាន។

Third part of the question, Baba Ji, we were taught Sant Mat is a spiritual science. But there is some emphasis on the physicality of the bhajan posture. As an analogy, I am a Tai-Chi practitioner. To contribute to the success of Tai-Chi, we were taught in Tai Chi school, the physical posture of Tai Chi contributes only 10% to the success, the breathing 20%, mind control is 70%. So in the bhajan posture, there’s some emphasis on closing the right ear, opening the left ear. But we’re also taught that the Sound is from everywhere. So how many percent is importance of the physical posture of bhajan? You see, physical posture is, like I said, mind works by association. And since the mind in not in our control, we’re trying to create a positive atmosphere, and associate everything with focusing at the eye center. So, it’s like when you see people in athletics sprinting, they take a certain position, right? Now, it’s not that they can’t stand up and sprint also – they can. 

សំនួរផ្នែកទី ៣ នេះ គឺទាក់់ទងជាមួយ វិទ្យាសាស្រ្តនៃ ព្រះធម៍ សុទ្ធមាគា៍នេះតែម្តង ដែលវាទាកទងជាមួយ កាយវិការអង្គុយតាំងសមាធិដែរ គឺរបៀបនៃកាវិភាគរាងកាយ  ខ្ញុំកូណា គឺជា អ្នកធ្វើ សមាធិ បែប តៃជី Tai Chi practitioner គឺថាដើម្បីបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើ តៃជីនេះ ត្រូវតែទៅរៀន នៅ សាលាតៃជី  ដែលសំខាន់ គឺ​កាយវិការតៃជី មានតែ១០%ទេ ចំណែក ការដកដង្ហើម មាន ២០% និង ៧០% សំដៅលើការគ្រប់គ្រងចិត្ត។ ចំណែក កាយវិការ ធ្វើសមាធិពេលនេះ សំខាន់ជាងគេ គឺការ បិទត្រចៀក តែសម្លេង គឺគេឮសូរពីគ្រប់ទិសទីទាំងអស់។  ដូច្នេះជា សំណូរថា តើការបិទសម្លេងបែបនេះ មានសារ់សំខាន់ ប៉ុន្មានភាគរយ % ? ញោម បានឃើញថាស្រាប់ថា ចិត្ត ធ្វើការបែបជា សម្ព័ន្ធ ប្រទាក់ក្រឡាគ្នា ដោយសារតែ យើងមិនអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន ដូច្នេះ បានជាយើង ងាកមកធ្វើការ គ្រប់គ្រង កាយវិការតាំងសមាធិវិញសិន  ដោយផ្តោត អារម្មណ៍ ផ្ចង់ស្មារតីនៅ ភ្នែកកណ្តាល វាដូចគ្នា ដែល កីឡាករត់ប្រណាំង គេត្រូវមាន កាយវិការ ត្រៀមរត់ តើមែនអត់?  បើគ្មានកាយវិការនេះទេ គេមិនអាចរត់កើតទេ ចំណែកយើងជា មនុស្សធម្មតា មិនអាចធ្វើដូចគេបានទេ តែពួកគាត់ជា កីឡាករ រត់ប្រឆាំង គាត់អាចធ្វើបាន ។

But that position gives them a little bit of a head start. So initially that posture is important. Eventually, you should be able to hear the Sound 24 hours of the day. So, at the moment, it is our limitation that we can’t hear the Sound. It’s not that the Sound is not there. Without the Sound, you won’t live. Because Sound is that Creative Power. So, the Sound is there in your entire body. But since we have the load of karmas, that covering, so we are not able to hear it properly. So, through the meditative process, we are trying to focus and go beyond the physical, and be able to hear that Sound. And eventually, with practice … I mean, you could be standing there talking to me and hearing the Sound. Then nothing is necessary. Thank you, Baba Ji. 

កាយវិការសមាធិហ្នឹង ផ្តើមចេញពី ក្បាលទៅ ជាចំណុចសំខាន់ ដើម្បីគេស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ បានពេញ ២៤ ម៉ោង/ថ្ងៃ  ហើយ ពេលខ្លះ យើងអត់ស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍នេះទេ មិនមែនបានន័យថា គ្មានសម្លេងព្រះធម៍ទេ គឺដោយសារតែ យើងស្តាប់មិនបានឮសួរ បើអត់មាន ព្រះធម៍នេះទេ មនុស្សយើង មិនអាចរស់នៅបានដែរ  ដោយសារ ព្រះសម្លេងនេះ គឺជា ថាមពលបង្កើតសត្វលោក គឺ កម្លាំងទេវតា ហើយកម្លាំងទេវតានេះ មានពេញក្នុងខ្លួនមនុស្សយើង  តែដោយសារ យើងមាន កម្មា ដែល កម្មា នេះក្រសោមពីខាងលើ ព្រលឹង នាំឲ្យយើងមិនឮសូរសម្លេងព្រះធម៍ ដូចនេះ តាមរយៈការតាំងសមាធិ គឺ យើងព្យាយាម ស្តាប់សម្លេងព្រះធម៍ ដោយសារ ប្រតិបត្តិ យើងរៀនស្តាប់ធម៍ ។ ក្រៅពីហ្នឹង គ្មានអ្វីដែលសំខាន់ជាងនេះទេ។ កូណាព្រះគ្រូ សូមអុរណគុណ ព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 7= 11:32

Master, we are taught that we should hear the Sound from the right. But ultimately, the Sound is from above. I want to know, is the Sound from above divided into three parts – left, center, and the right? If this is so, could I listen to the sound from the left of the above at the eye center? Thank you, Baba Ji. So, as I was explaining to the brother, the Sound is there in our entire body. You know, if the Lord withdraws the Sound from any part of the body, that part of the body will stop functioning. So it is that Creative Power. Now, we need to focus it at the eye center. It’s like the sun’s ray and the warmth is given to the entire creation. But if you take a magnifying glass, you can channelize that, and that gives you energy. So similarly, we are trying to channelize at the eye center. So don’t analyze the left and right. Just focus at the eye center and try and listen, and automatically it’ll start centering. Now most of us, because we are told of this left and right, so our attention is to the left, thinking that it's coming from the left. You keep your attention at the eye center, and it will center by itself. 

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ស្តាប់ឮសូរសម្លេងព្រះធម៍នេះ ពីទិសខាងស្តាំ  តែជាធម្មតា សម្លេងព្រះធម៍ ចេញមកពី ខាងលើ ខ្ញុំកូណាដឹងថា សម្លេងព្រះធម៍ ចេញពីលើមក ចែកជា ៣ ផ្នែកថែមទៀត គឺ ឆ្វេង កណ្តាល និង ស្តាំ តែ​មែនដែរឬទេ ព្រះគ្រូ?  បើសិនជាអីចឹងមែន។ ញោម ព្រះសម្លេងនេះ មានពេញក្នុងរាងកាយមនុស្សយើង  បើសិនជាទេវតា ដកសម្លេងព្រះធម៍ហ្នឹង ចេញពីផ្នែកណាមួយនៃរាងកាយ នោះ មនុស្សយើងនឹងស្លាប់ភ្លាមដែរ  គឺវាលែងដំណើរការ ព្រោះនោះ គឺជា ថាមពល កម្លាំងទេវតា កំដៅទេវតា យើងត្រូវតែ ផ្ចង់សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល ប្រៀបដូចជា កាំរស្មីព្រះអាទិត្យ វាចែងចាំង កំដៅដល់សត្វលោកទាំងមូល បើសិនជាយើង យក កញ្ចក់មក ត្រងពន្លឺថ្ងៃនោះ វាអាចបំលែងជា ថាមពលក៍បានដែរ ដួចគ្នានេះដែរ យើង យកភ្នែកកណ្តាលធ្វើជា កន្លែងត្រងថាមពល កុំចាំបាច់ វិភាគថា ព្រះធម៍ មកពី ខាងឆ្វេង ឬ ខាងស្តាំ  គ្រាន់តែ ផ្ចង់ស្មារតី សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល កុំគិតថា អូ ថាមពលមកពីខាងស្តាំ ត្រូវ រេ ស្តាប់ពីស្តាំ ខ្លះថា មកពីឆ្វេង ត្រូវ ប្រឹងស្តាប់ពីខាងឆ្វេង ជាការប្រពៃ ត្រូវ ផ្ចង់សតិ នៅភ្នែកកណ្តាល អ្វីៗ នឹងត្រង ចម្រោះជាថាមពលដោយឯងឯង ទីនេះ ។

Q & A @ N 8= 13:00

Dear Master, I donate regularly, and I transfer the money to Charity. They use the donated money to buy or to make food for homeless people. I’m sure that the money I donate is used for food and the clothing for the homeless. But probably, there’s some meat in the food. That means I unintentionally pay for the meat consumed. Should I continue donating or I should stop it? Thank you, Baba Ji. Well, sister, there are two aspects to this. Whenever you donate, we should never judge, you know? But on the other side, yes, we’re becoming part of a chain. Because you’ve given money, that money was used to buy food, and that food if it was non-vegetarian, then some animal lost his or her life for satisfaction of that need. So, I’m sure there are lots of charities in your country, which could be just giving clothes or doing other support. So, you can donate to them. Try and not become part of any chain that causes pain or suffering. Thank you, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូជាទីស្រលាញ់ ខ្ញុំកូណាបាន បរិចាកថវិការ ធ្វើជាទានដល់ អង្គការមនុស្សធម៍ ខ្ញុំកូណាផ្តល់លុយកាក់នេះដើម្បីគេយកទៅទិញ អារហារធ្វើម្ហូបសម្រាប់ជន អនាថា គ្មានផ្ទះសម្បែង។ ខ្ញុំកូណាច្បាស់ណាស់ថា លុយកាក់នេះ សម្រាប់ទិញ ធ្វើម្ហូប និង ខោអាវ តែ អាច ថា មានអាហារសាច់ខ្លះដែរ  គឺខ្ញុំកូណា គ្មានចេតនាបែបហ្នឹងទេ មិនចង់ឲ្យលុយទេ ទៅទិញអាហារសាច់អីចឹងទេ តើខ្ញុំកូណា គួរតែ បន្តជួយជាលុយកាក់ ឬ គួរតែ បញ្ឃប់? ល្អណាស់ ញោមស្រី សម្រាប់សំនូរនេះ យើងមានទិដ្ឋភាព ២ ដាច់ដោយឡែកពី គ្នា កាលណាញោមស្រី បរិចាកលុយនេះទៅ ញោមមិនត្រូវមានការវាយតម្លៃ កាត់សេចក្តីទេ នេះទី ១ ចំណែក ទី ២ ប្រាកដណាសញោម គឺជា ផ្នែកមួយ​នៃ ច្រវាក់កម្មនេះដែរ ដោយសារ ញោម ជួយលុយទៅគេ គេយកលុយធ្វើម្ហូប ហើយអាហារនោះ មិនមែនជាអាហារ បួស ដែលមានជីវិតសត្វ ជាច្រើន ត្រូវបានគេសម្លាប់ដើម្បីអាហារនោះ។ តែ អាត្មាភាពដឹងថា មានអង្គការមនុស្សធម៍ច្រើន នៅប្រទេសញោម ញោមស្រីអាចជួយជា សម្លៀកបំពាក់ខោអារ ឬ ផ្នែកណាផ្សេង។យើងព្យាយាម កុំធ្វើខ្លួនក្លាយជា ផ្នែកមួយនៃច្រវាក់កម្ម នាំឲ្យមានការឈឺចាប់ ទុក្ខសោកដល់ ជីវិតសត្វលោក កូណាព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 9= 14:32

Firstly, in the physical, you are my Master. From the spiritual point of view, you are God, and I am God too. There are no worldly relations. There is no Master-disciple, no brother-sister, no parents, no satsang, only God. But also no God, is it right? If this is true, should it be necessary for me to meditate every day? Thank you. You see today, God is a concept for us. We haven’t seen Him and therefore somebody – our religions or some scriptures – have told us, about this entity that we call God. Until you don't feel, until you don't see, until you don't experience, how do you know what the reality is? Now, you stand outside, you look on top, you can see one sun. On the ground, you see thousands and millions different rays of light. So, what is the reality? At a lower level of consciousness, we see ourselves separated because of the physical. But on top, there is only one sun. The sun can stay without the ray of light; the ray of light cannot stay without the sun. So we are all dependent on that One. We are projections of that One. In the Sikh scriptures, Guru Sahib says, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru’s teachings.” That in the soul is the Lord, and the Lord is in the soul but few have been able to realize it. So today for us the physical is the reality. Until we go within and we don't get the spiritual experience, we don’t even realize our own soul for that matter. And once you go beyond the physical … physical is a limitation. What we are seeking is unlimited. When you go into the spiritual realm, that is unlimited. That helps you to experience the Divine. And then you know who God is. So it's an experience.

សំណួរដំបូងនេះ គឺ រឿង រូបកាយ ព្រះគ្រូ ជាព្រះគ្រូនៃខ្ញុំកូណា តាមទស្សនៈព្រះធម៍ ព្រះគ្រូ គឺជា ព្រះជាទេវតា ខ្ញុំកូណាក៍ជា ព្រះជាទេវតាដែរ។ លើលោកនេះ អត់មានទំនាក់ទំនងលោកិយទេ គ្មានព្រះគ្រូគ្មានសាវគ្គ គ្មានបងប្រុសគ្មានប្អូនស្រី គ្មានឪពុកម្តាយ គ្មានសាវគ្គ គឺមានតែ ព្រះ តែ ក៍អត់មាន ព្រះដែរ តើអីចឹងមែនអត់ទេ ព្រះគ្រូ បើសិនជានេះជារឿងពិតមែន អីចឹងខ្ញុំកូណាត្រូវតាំងសមាធិរាល់ថ្ងៃ? ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ពាក្យថា ព្រះឬទេវតា ក្លាយជា ទស្សនមួយសម្រាប់យើងរាល់គ្នា យើងមិនដែលឃើញព្រះទេ យើងឮតែគេនិយាយរឿងព្រះ តាមគម្ពីរ សាស្រ្តា តាមសាសនា ដែលគេហៅ នោះ គឺជា ព្រះបើមិនដែលគិតផង បើមិនដែលឃើញផង បើមិនដែលឮផង ធ្វើមេចដឹងថា នោះជាការពិតមែន? ពេលនេះ យើងឈ នៅទីវាលមួយ មលទៅលើ ឃើញមានព្រះអាទិត្យ ក្នុងក្រុមព្រះអាទិត្យ មានពន្ធឺ កាំរស្មី រាប់លានរាប់កោដ៍ តើនោះជាការពិតដែរឬអត់?  សតិយើងទាប យើងមើលឃើញខ្ឡួនឯងមានការបែកគ្នា ទីទៃដោយសារយើងមានរូបកាយ ក្នុងអាណាចក្រ តែ នៅខាងលើ មានតែ ព្រះអាទិត្យ មួយដួងទេ ព្រះអាទិត្យនេះ នៅតែមានវត្តមាន ទោះបីគ្មានកាំរស្មី ចំណែក កាំរស្មី មិនអាចមានទេ បើគ្មានព្រះអាទិត្យ ដូច្នេះ កាំរស្មីទាំងអស់ សង្ឃឹមអាស្រ័យតែលើ ព្រះអាទិត្យតែមួយអង្គគត់ យើងរាល់គ្នា គ្រាន់តែជា ចំណោលរស្មីនៃ ព្រះអាទិត្យនេះជាការចែកក្នុងគម្ពីរ សិក្ខា និងមានចែងទៀតថា ព្រះនៅក្នុងព្រលឹង ឯព្រលឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងព្រះ ។ យើងដឹងរឿងនេះ តាមរយៈការបង្រៀនរបស់ព្រះបរមគ្រូ ដែលចែងអីចឹង ថា ព្រះនៅក្នុងព្រលឹង ព្រលឹងនៅក្នុងព្រះ តែមានមនុស្សតិចណាស់ បានដឹង យល់រឿងនេះ ដូច្នេះ យើងមានរូបកាយជាមនុស្ស យើងមិនយល់ទេ ទាល់តែយើងចូលទៅក្នុងខ្លួន ក្លាយជាទេវតា បានយើងយល់រឿងហ្នឹង មានបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែង បើយើងនៅមានរូបកាយជាមនុស្សនេះ គឺយើងមានកម្រិតមួយ ទាប ដែលជាគោលបំណង គឺយើងចង់បានកម្រិតខ្ពស៉គ្មានព្រំដែន គឺកម្រិតទេវតា កាលណាឡើងដល់ កម្រិតព្រះធម៍ គឺយើងចូលកម្រិតឋានទេវតា យើងមានញាញជាទេវតា នោះយើងក្លាយជាមនុស្សទេព មានបទពិសោធន៍ជាទេវតា។

Q & A @ N 10= 17:04

 My question is, when I do simran, I put my attention in the eye center. Because I should repeat the five names, so, I need to put some attention in repeating five names, consciously or unconsciously at the same time. That means, I should pay attention in the two parts – one is eye center and the other is five names. Is that correct, or should I just pay attention at the eye center? You see, to start with, because we are not in that habit, we have to use our tongue to repeat. But once you do it on a regular basis ... it’s like if we’ve gone to a party late night somewhere and there was a song which kept on playing again and again, you get up in the morning and without even consciously trying to remember, that song is going on in your mind. So similarly, today, the tongue ... you’re consciously trying to repeat the simran. But at some stage, as we acquire that habit, the mind will pick it up. And when the mind picks up the simran, then the mind is going to repeat it – the tongue doesn’t even need to move. And when the mind starts repeating it, then the focus will take place. Because it is the mind that causes the distractions. So, if the mind picks up the simran, then there’s no distraction. So that is something we are all working towards. That’s why we are told that apart from our meditation, even during the day when we have time, do your simran. So, the mind picks it up. And when the mind picks it up, then you’ll be very focused. So put your attention ... and the eye center – it’s the natural inclination of the consciousness towards the eye center. So as you get focused, automatically the attention will start going there. Thank you, Baba Ji.

សំនួរខ្ញូំកូណា ពេលណាខ្ញុំកូណាតាំងសមាធិ ខ្ញុំកូណាផ្ចង់អារម្មណ៍នៅភ្នែកកណ្តាលដើម្បីនឹង ទន្ទេញ ឈ្មោះ ព្រះធម៍ទាំង ៥ ខ្ញុំកូណាទន្ទេញព្រះធម៍ទាំង ៥ ឈ្មោះនេះ ជួនកាលដោយដឹងខ្លួន ជួលកាលដោយមិនដឹងខ្លួនទេ ខ្ញុំកូណាចង់និយាយថា ចែកជា ០២ ផ្នែកផ្សេងគ្នា គឺ ១ ផ្ចង់អារម្មណ៍នៅភ្នែកកណ្តាល ១ផ្នែកទៀត ផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើឈ្មោះ ព្រះធម៍ទាំង ៥ ហ្នឹង ព្រះគ្រូ តើធ្វើនេះជាការត្រឹមត្រូវដែរឬទេ? ឬ មួយខ្ញុំកូណាត្រូវតែផ្ចង់តែលើភ្នែកកណ្តាលបានហើយ? ។ ពរ ញោម ដោយសារ ញោមអត់មានទំលាប់ ផ្ចង់អារម្មណ៍ ដូចនេះ​បានជា គេតម្រូវឲ្យញោម មានការទន្ទេញធម៍ទាំង ៥ គឺគេឲ្យយើងប្រើអណ្តាតទន្លេញដដែលៗ យូរៗទៅ វាក្លាយជាទំលាប់ ចាំស្ទាត់ ដូចយើងទៅចូលរួម កម្មវិធីជប់លៀង អីចឹងដែរ គេមានបទចម្រៀងឲ្យយើងច្រៀងៗ យូរៗចាំអស់ ស្ទាត់មាត់ដល់់ពេលចាំអស់ ព្រឹកឡើង ច្រៀងបាន ដូចគេមើលឃើញអក្សរ ចាំដោយអត់ដឹងខ្លួន ដោយសារយើងមានចម្រៀងនោះនៅក្នុងចិត្តអស់។ 

ការធ្វ់ើសមាធិ ក៍ទាមទារឲ្យធ្វើដូចគ្នានេះដែរ  គឺធ្វើឲ្យក្លាយជាទំលាប់ ដុះចេញពីក្នុងចិត្តតែម្តង មិនចាំបាច់ប្រើអណ្តាតដូចមុនទេ  អណ្តាតមិនចាំបាច់គ្រលាស ឬ កំរើកទេ គេធម៍សូត្រចេញពីក្នុងចិត្ត ពេលនោះ សតិ ឬ អារម្មណ៍យើងមូលឡើងៗ តាមធម៍នោះ កាលណាចិត្តមូលដូច្នេះ វាគ្មានការបែកកម្មដ្ឋាន ឬ ចិត្តរាយមាយប្រសេចប្រសាចទេ  ហេតុនេះ បានជាគេប្រាប់យើងថា ធ្វើសមាធិ អាចធ្វើពេញមូយថ្ងៃ ឲ្យតែយើងមានពេលវេលាសមស្រប កាលណាចិត្តចង់ ចិត្តមានផ្ចង់ ផ្តុំឡើង នៅភ្នែកកណ្តាល ក្លាយជា កន្លែងស្រូបទាញ អារម្មណ៍ ទាញចិត្តឡើងពី ក្រោម ពីជើង ឡើងទៅ ភ្នែកកណ្តាលជាស្វ័យប្រវត្តិឡើង។ កូណាព្រះគ្រូ សួមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូ។

Q & A @ N 11= 19:40

Q & A with GSD 121 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ១៦ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២២ នាទី)

Q & A @ N 1= 00:00

 Baba Ji, when I sit down to meditate, the pace of my simran becomes very fast. It shouldn’t be too fast or too slow. The way you’re talking now is your natural pace. You should do simran at this pace. You will not be able to keep it up if it is too fast or too slow. So, you should do simran at your natural pace of speaking. Okay, Baba Ji.  Baba Ji, sometimes we feel that whatever is happening to us is right. Is this true or is it just an illusion? At this time, everything is an illusion. Someone’s illusion is shattered sooner, someone else’s is shattered later – but one day or the other, it will shatter. So it is better to think carefully before we take a step rather than getting caught up in this illusion and increasing our load. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលខ្ញុំកូណាអង្គុយតាំងសមាធិ ពេលវេលាដូចជាដើរលឿនណាស់ គឺលឿន​យក​តែមែនទែន ញោម លឿនពេក ឬ យឺតពេក មិនមែនជាការល្អទេ តែ អ្វីដែលញោមនិយាយគឺជារឿង ត្រឹមត្រូវ គឺមនុស្សលោកមានធម្មជាតិបែបនេះ តែញោម ត្រូវតែរក្សាវាកំលឿនពេក កុំយឺតពេក ។ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណានៅមានរឿងមួយទៀតថា អ្វីដែលត្រូវកើតមក គឺកើតមកភ្លាមៗតែម្តង តើរឿងនោះ កើតពិតមែន ឬ មួយគ្រាន់តែជាមាយការ បោកបញ្ឆោតទេ ព្រះគ្រូ? ញោម អ្វីៗដែលកើតមានឡើង សុទ្ធតែជាការបោកបញ្ឆោតទាំងអស់ វាអាចកើតភ្លាមៗ ឬ មួយអាកើតក្រោយមកទៀត តែថា ទោះ ឆាប់ ឬ យូរក្តី រឿងនោះត្រូវតែកើតមានឡើងមក។ ដូច្នេះជាការប្រពៃណាស់ ដែលញោមត្រូវតែ គិត ឲ្យបានដិតដល់ ច្បាស់លាស់ កុំឲ្យរឿងបោកបញ្ឆោតវាបោកយើងបាន។

Q & A @ N 2= 01:13

Baba Ji, my elder sister is 12 years older than me. I treat her like my mother. When she ties rakhi (ceremonial thread) on my wrist, I never take it off. My father tells me, “When you’re part of a satsangi family, why do you wear this thread?” And I tell him, “It makes my sister happy, and I wear it to please her.” So I’m caught between my sister’s love and my father’s disapproval – who should I pick? Because my older sister is like my mother, and I wear this to make her happy. I never take it off – in fact, I’m wearing it right now. This is up to you, there’s no objection. But we should definitely bear in mind that there is nothing spiritual about this. As far as worldly things go, you are more than welcome to do whatever you please. But don’t consider this as something spiritual. Okay, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី បងស្រីខ្ញូំកូណា គាត់ចាស់ជាងខ្ញុំ ១២ ឆ្នាំ ខ្ញូំគោរពស្រលាញ់បងស្រីខ្ញុំទុកដូចជា​ម្តាយ ពេលដែលបងស្រីខ្ញុំ យកអំបោះយន្ត មកចងដៃខ្ញុំកូណា​ ខ្ញុំកូណាមិនដែនដោះចេញសោះឡើយ ឪពុកខ្ញុំកូណា ប្រាប់ខ្ញុំកូណាថា ឯងជាសមាជិកក្រុមគ្រួសារ សុទ្ធសាង ម៉េចបានជា ទៅពាក់ អំបោះយន្តបាលី មន្តអាគមបែបនេះទៅវិញ? ខ្ញុំកូណា តបទៅគាត់វិញថា ខ្ញុំកូណាធ្វើអីចឹងដើម្បីឲ្យបងស្រីគាត់សប្បាយចិត្ត ដូច្នេះ ខ្ញុំកូណា ស្ថិតនៅចន្លោះរវាងសេចក្តីស្រលាញ់ចំពោះបងស្រី និង រវាងការយល់ព្រមពី ឪពុកខ្ញុំកូណា តើខ្ញុំកូណាគួរតែ ដើរតាមអ្នកណា គោរពតាមអ្នកណា? ដោយសារតែ បងស្រីខ្ញុំកូណាប្រៀបដូចជា ម្តាយ ហើយអាការដែលខ្ញូំពាក់អីចឹងៗ ក៍តែដើម្បីឲ្យបងស្រីគាត់សប្បាយចិត្តដែរ ដូចព្រះគ្រូ ឃើញស្រាប់ នៅពេលនេះ ខ្ញំពាក់វាជាប់ជានិច្ច មិនដែលដោះចេញទេ។  ញោម រឿងនេះ គ្មានការរារាំង ប្រឆាំងអ្វីទេ វាអាស្រ័យលើ ញោមសម្រេចចិត្ត តែ ញោមត្រូវចងចាំ ដឹងក្នុងចិត្តថា អ្វីដែលញោម ពាក់់នេះ មិនមែនជារឿង ធម៍អារ្យអ្វីទេ ដោយសារសព្វថ្ងៃជាសម័យកាល សកលភាវូបនីយកម្មផង ដូចនេះ ញោមអាច ពាក់បែបម៉េច ស្រេចលើចិត្តញោម ឲ្យតែញោម សប្បាយចិត្ត តែ ចាំជានិច្ចថា នេះ មិនមែនជា របស់ធម៍អារ្យ បាលីយន្តអ្វីទេ កូណាព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 3= 02:09

When someone falls sick, both that person and their family greatly suffer. Is that illness part of God’s plan? Or does it come because of the person’s karma? Usually, illness is the settling of one’s karma. The rest of the family should stay positive, they should be his support. If they get dejected and give up hope, then they’ve become part of the problem, right? If one person is facing a problem, and the others remain positive, they will automatically be able to offer their support. But if everyone gets dejected and gives up, who will find the solution? Thank you, Baba Ji

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលមនុស្សម្នាក់ធ្លាក់ខ្លួនឈឺ គ្រួសារគាត់ មានទុក្ខធំណាស់  តើទុក្ខដែលមានបបែបនេះ ជាផែនការរបស់ ទេវតា ឬ ព្រះមែនទេ? ឬ មួយថា វាកើតឡើយដោយសារតែ កម្មាផ្ទាល់ខ្លួនយើង។  ញោម ជាធម្មតា ជំងឺដង្កាត់ កើតឡើងដោយសារ កម្មា សមាជិកក្រុមគ្រួសារត្រូវតែ គិតល្អ បែបវិជ្ជមាន សម្រាប់អ្នកឈឺនេះផង ត្រូវតែគាំទ្រណលើកទឹកចិត្តឲ្យឆាប់ជាសះស្បើយ ផ្តល់ក្តីសង្ឃឹម ត្រូវតែ ចិត្តទុកថានោះ ក៍ជា បញ្ហាមួយរបស់យើងដែរ តើមែនអត់? បើសិនជា មនុស្សម្នាក់ឈើ ម្នាក់ទៀត ជា មានសុខភាពល្អ អីចឹងគេមានអ្នកថែទាំង គាំទ្រ បើសិនជា ម្នាក់ឈឺ ម្នាក់ទៀតស្តីបន្ទោស មិនយកចិត្តទុកដាក់ ព្យាបាល សួរថា បានអ្វីជា ដំណោះស្រាយទេ? កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ

Q & A @ N 4= 02:55

. Baba Ji, when someone passes away, and after a while, they appear in our dreams and talk to us, does it mean their soul is not at peace? Or is this just a fallacy created by our mind? No, the first thing is that anyone who has left this plane has no recollection of their past identity. But since we are still limited to the physical, we are still attached to them. So, we shouldn’t pay attention to these things. If a certain relationship has made a deep groove on us in our life, we will feel these things, but there’s no truth behind it. Baba Ji, with your grace,

ព្រះគ្រូបាបាជី ពេលមនុស្សម្នាក់គាតស្លាប់ទៅ មួយរយៈ ស្រាប់តែ ពេលដេក យលសប្តិ ឃើញព្រលឹងម្នាក់ហ្នឹង និយាយជាមួយយើង តើនេះ មានន័យថា ព្រលឹងគេនោះ មិនមានសេចក្តីសុខទេឬ?  ឬ មួយថា នេះជា រឿងដែលចិត្តវាគិតផ្តេសផ្តាស់បានជាមាន យសប្តិបែបនេះ? ញោម ចំណុចទីមួយ ត្រូវចាំថា មនុស្សម្នាក់ស្លាប់ទៅ ចាកចេញពី ផែនដីនេះទៅ ព្រលឹងនោះលែងដឹងខ្លួនឯងជានណា? តែ ដោយសារ យើងអ្នកនោះរស់នេះ ជាមនុស្សលោក មានកម្រិតទាបគ្មានញាណដូចទេវតា យើងនៅតែគិតឃើញបែប មនុស្សលោកអីចឹងទៅ ដូច្នេះ យើងមិនគួរយកចិត្តទុកដាក់ពេកជាមួយរឿងនេះទេ។ ទំនាក់ទំនងជ្រៅ ស្អិតរមួត កើតមានក្នុងឆាកជីវិតមនុស្ស ដូច្នេះ យើងមានអារម្មណ៍ឹងឃោះងរឿងនោះឡើងវិញ តែ នោះ មិនមែនជា រឿងពិត ឬ ព្រះសច្ចះទេ គូណាព្រះគ្រូ សូមព្រះគ្រូ ប្រគេនពរ។

Q & A @ N 5= 03:45

 my mother sings shabds (hymns) at satsang. And when I tell my mother, “Let’s go to a folk-dance,” or, “You should dress like this!” – she says, “No, I don’t have permission to do that.” Baba Ji, is this true ? No, I have nothing to do with how anyone dresses; I am only concerned with spirituality. It’s true that if a person adopts the path of simplicity, life will become easier. But that’s up to you. Baba Ji, some people do a lot of seva, they dedicate all their time to seva. But they don’t talk nicely to their family or to their parents. Then is there any benefit to their seva? Whenever you bring these things into calculation, you limit the results you get. If we haven’t served our parents and elders, then how can we serve anyone else? But if we do it out of calculation, we won’t get much benefit. Unless we reflect that attitude of service in our actions, this is a mere show, right? 

ព្រះគ្រូ បាបាជី ម្តាយខ្ញុំជាអ្នកស្មូត សូត្រធម៍ពេល កម្មវិធី សម្តែងធម៍ទេសនាសុទ្ធសាង ខ្ញុំកូណា ប្រាប់ទៅ គាត់ថា មែគួររាំ បែប របាំបាឡេ ឬ មួយស្លៀកពាក់បែប យាយជី! គាត់តបវិញថា ទេ ទេ គេមិនអនុញ្ញាត្តិឲ្យគាត់ធ្វើបែបនេះទេ ព្រះគ្រូបាបាជី តើនេះជារឿងពិតទេ? ទេ ញោម រឿងនេះអាត្មាភាព អត់មានយោបល់អ្វី រឿង ការស្លៀកពាក់របស់អ្នកណាម្នាក់នោះទេ  អ្វីដែលអាត្មាភាព ចាបអារម្មណ៍ គឺរឿង ធ្វើធម៍ ។ ជាការល្អ បើសិនជា គេអាចស្លៀកពាក់បែប សាមញ្ញៗ ដូចគេដូចឯងទៅ នោះ ឆាកជីវិតនឹងមានភាពងាយស្រួលជាង។  តែ សំខាន់់ យើងខ្លួនឯង។ ព្រះគ្រូ បាបាជី អ្នកខ្លះ ចំណាយពេលវេលាច្រើន បំរើព្រះ បំរើទេវតា តែសំដីសំដៅ និយាយជាមួយ ក្រុមគ្រួសារ  ឪពុកម្តាយ មិនពីរោះពិសារសោះ សួរថា ធ្វើអីចឹង បានបុណ្យដែរអី? ធ្វើបុណ្យបានការអី? ញោម កាលណា ញោម យករឿងនេះ មកធ្វើការគណនា នោះ ញោម រកលទ្ធផលមិនឃើញទេ  ឬ បានបុណ្យតិចណាស់ យើងនិងមិនបានបុណ្យច្រើនទេ  ញោមគិតមើល មែឪខ្លួនឯង​ បងប្អូនខ្លួនឯង បំរើមិនបានល្អផងហ្នឹង ចុះទៅ បំរ់ើទេវតា បំរើ ធ្វើម៉េចបានល្អទៅ?  បំរើព្រះ បំរើទេវតា បានបុណ្យ ទាល់យើង រៀបឬកពារឲ្យល្អ បំរើដោយជ្រះថ្លា អីចឹងមែនទេ?

Q & A @ N 6= 05:11

Baba Ji, sometimes parents are not educated, but their children want to achieve a lot in life. But the parents get swayed by what other people say and stop their children. So should we try and explain things to them, or should we just do as they say? The first thing is that parents will never want what’s bad for their children. Every parent knows their child’s strengths and weaknesses. Whatever they explain to us is for our own welfare. Also, we should never feel that their thinking is limited just because they are not educated. One who has experienced life knows much more than others. Whereas, if someone only has knowledge from books but has no life experience – what does he really know? So it’s okay – as their child, if you feel, “I need to study if I want to move on in life,” then sit down and lovingly talk to your parents. Baba Ji, I was blessed with initiation in 2015

ព្រះគ្រូ បាបាជី ឪពុកម្តាយខ្លះ គាត់គ្មានការសិក្សាអប់រំ  តែ​កូនៗគាត់ចង់រៀនបានខ្ពស់ មានអនាគតល្អ សម្រេចបានផលខ្អស់ក្នុងឆាកជីវិត តែឪពុកម្តាយគាត់ជំទាស់ ប្រឆាំង បន្ទុចបង្អាក់កូនៗ ឬ មួយគាត់ទៅស្តាប់គេអ្នកក្រៅជាកូន បញ្ឈប់កូនមិ​នឲ្យរៀន។ បើបែបនេះ យើងគួរតែពន្យល់ឪពុកម្តាយនោះ ឬ មួយ សម្រប់តាមឪពុកម្តាយនោះទៅ? ញោម ជាឪពុកម្តាយ គ្មានអ្នកណាចង់ឃើញ កូន អាក្រក់ គ្មានអនាគតទេ រាល់ឪពុកម្តាយ សុទ្ធតែដឹង ថា កូនខ្សោយខាងអី ខ្លាំងខាងអី? អ្វីដែលពួគគាត់ពន្យល់យើង គឺដោយសារ ធនធានរបស់គាត់មានកម្រិត។ ដូច្នេះ យើងមិនអាចថា គាត់គិតអីចឹង ដោយសារគាត់គ្មានការសិក្សារៀនសូត្រទេ មនុស្សម្នាក់ដែលគេមានបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិត នោះ គេដឹងពី អ្នកផ្សេងបានច្រើន។ ​មនុស្សខ្លះចេះដឹងតាមតែសៀវភៅ  តែគ្មានបទពិសោធន៍ជាក់ស្តែងទេ អីចឹងសួរថា គាត់ចេះដឹងបានអី? ហេតុនេះបើកូនៗត្រូវការរៀនបន្តទៀត កូនៗត្រូវតែអង្គុយចុះ និយាយជាមួយ ឪពុកម្តាយ។ កូណាព្រះគ្រូ​បាបាជី ព្រះគ្រូបានបំបូសខ្ញុំកូណាកាលឆ្នាំ ២០១៥ ។

Q & A @ N 7= 06:20

. Baba Ji, during that time, I sat in meditation and my consciousness started to rise. It rose beyond my legs and then stopped – it didn’t go up all the way. And it made me burst out laughing – it was like I was under too much pressure. Even after that, you gave me many experiences, Baba Ji. I experienced many things from the initial stages you described during initiation, but I couldn’t digest them. After all that, when I sit in meditation now, my mind wanders too much, Baba Ji. And, Baba Ji, when I try and concentrate, I cannot do it properly because my mind is constantly chattering. I cannot properly repeat the Names you gave me, Baba Ji. You are describing everyone’s condition. We all have to struggle with our mind. The mind is a creature of habit. Whatever habits we have developed, the mind is going to get pulled in that direction. So unless we concentrate and put it on the right path, it is our loss.

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាអង្កូយតាំងសមាធិ អារម្មណ៍ចាប់ផ្តើមមូលតិច ឡើងពី ជើងឡើងមកលើ បានតែ បន្តិច ក៍ឈប់ទៅវិញ ខ្ញុំកូណាអត់អាចនាំអារម្មណ៍ ហួសពីជើងនេះបានសោះ ប្រឹងខ្លាំង ដោយស្ងួតក  ទៅជាមានសម្ពាធ ក្តៅក្រហាមក្នុងចិត្ត ខ្ញុំកូណាប្រឹងណាស់ សូម្បីព្រះគ្រូបានណែនាំយ៉ាងម៉េច ក៍ខ្ញុំកូណាធ្វើតាមដែរ តែ មិនបានផលទេ គ្រាន់តែ​អង្គុយតាំងសមាធិភ្លាម ចិត្តវាគិតឃើញ ចង់បាននេះ ចង់បាននោះ ច្រើនមហិមារ ខ្ញុំកូណាមិនអាច ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូលបានសោះ សូម្បីតែ សូត្រ ឈ្មោះ ព្រះធម៍ ដែលព្រះគ្រូ ប្រគេនឲ្យ ក៍សូត្រអត់ត្រូវ អត់ចាំដែរ ។ ញោម រឿងគ្រប់យ៉ាងគឺមកពី ចិត្តនេះឯង ចិត្តវាបង្កើតចេញជាទំលាប់ កាលណាមានទំលាប់បែបនេះ ចិត្តក៍មាន រះ ត្រដែតឡើងមកតាម ទិសនោះដែរ ដូច្នេះ សំខាន់ត្រូវ ធ្វើចិត្តឲ្យមូលសិន បើសិនជា បែកកម្មដ្ឋានដូច្នេះ យើងប្រាកដជាខាងតបង់។

Q & A @ N 8= 07:35

 To follow a spiritual life, is it necessary for a person to give up his culture and religion? No, it doesn’t matter what culture he’s from. The idea is to be a good human being and treat others well. He can belong to any culture. After all, no culture takes you away from the Lord. And all cultures say the same thing – treat everybody with love and affection. Okay, Baba Ji. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ដើម្បីធ្វើធម៍ ដើម្បីជីវិតមួយ មានសីល មានធម៍ ក្នុងខ្លួន យើងត្រូវតែ បោះបង់ចោល វប្បធម៍ និង សាសនាមែនទេ? ទេ ញោម មិនថា វប្បធម៍ សាសនាអ្វីទេ គឺ មិនចាំបាច់បោះបង់ចោលទេ ជាគោលការណ៍ គ្រាន់តែ ចង់ឲ្យយើងក្លាយជា មនុស្សល្អ ធ្វើដាក់មនុស្សទូទៅល្អៗ គេនៅតែ រក្សាវប្បធម៍ គេនៅដដែល។ គ្មានវប្បធម៍ណា គេនាំយើងទៅឆ្ងាយ ផុតពី ព្រះ ឬ ទេវតាឡើយ។ គ្រប់វប្បធម៍ និយាយដូចគ្នាតែ មួយ " គឹធ្វើដាក់មនុស្សគ្រប់គ្នាដោយក្តីស្រលាញ់ គេនឹងធ្វើដូចគ្នាមកលើយើងវិញ " គូណា ព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 9= 08:06

Please bless me with the gift of initiation. Baba Ji, my first question is that whenever I want something, I can control my mind for just a day or two. But by the fourth or fifth day, whether I can afford it or not, I go out and buy that thing! And then I regret it and think, “Why did I buy it?” Baba Ji, please give me a solution. How can I control this? Is there anything that actually makes a person happier once he attains it? The desire for anything remains for just 2 or 3 days and then it goes away. And then the person wants something else. So, we should move towards something that will always remain with us. When something isn’t going to remain with us – it makes us happy when we get it, but then makes us sad when we lose it – then why attach ourselves to that? 

ព្រះគ្រូបាបាជី សូមជួយបំបួសខ្ញុំកូណាផងចុះ សំនួរដំបូងខ្ញុំកូណា គឺថា ពេលខ្ញុំកូណា ចង់បានអ្វីមួយ គឺ មិនអាចគ្រប់គ្រងចិត្តបានទេត្រឹម ១ ថ្ងៃ ទៅ ២ថ្ងៃ លុះត្រាថ្ងៃទី ៤ ឬ ទី ៥ បានមានការដឹង ស្តាយក្រោយ​ថា មិនគួរទិញរបស់ហ្នឹងសោះ ស្តាយណាស់ កាលណោះ ទិញអីវ៉ាន់ហ្នឹងមក មិនដឹងថា ដើម្បីអ្វី? ព្រះគ្រូបាបាជី សូមជួយជា ព្រះឪវាទផងចុះ។  ញោម ចិត្តមនុស្ស គឺអីចឹង កាលណាឃើញអ្វីមួយ វាចាប់អារម្មណ៍ចង់បានភ្លាម សួរថាត្រូវគ្រប់គ្រងចិត្តបែបណា?  ជាធម្មតា ចិត្តយើង ចង់បានអ្វីមួយ ត្រឹម ២ ទៅ ៣ ថ្ងៃ ផុតពីហ្នឹងទៅ វារសាយចិត្ត លែងចង់បានទៅវិញ គឺ​ចង់បាន របស់ណាផ្សេងពីនោះ។ បើយើងបានរបស់នោះ យើងរីករាយសប្បាយចិត្ត​ បើមិនបានទេ ទៅជា ពិបាកចិត្តព្រួយចិត្ត បើដឹងចឹងដែរ ចាំបាច់អី យកខ្លួនទៅ ភ្ជាប់ជាមួយ របស់ទាំងនោះ ?

Q & A @ N 10= 08:57

Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, words will always fall short but I promise you and Hazur Ji, I will always bring today’s gratitude to action. Baba Ji, my first question is what if you are different as a person to the standards or orientation (gender) which the world calls normal? Then how do you deal with it? And why have you been chosen to be so? Whatever you do in life, there must be an objective to it, right? Would you do anything without an objective? Would we do anything just for the heck of it? So we have a certain objective. So as long as logically we are working towards an objective we have put before us, there’s absolutely no problem. But if I'm going to do it just for the pleasure part of it, or because of my own mind, then don’t you think that I'm putting more weight on myself? I'm not trying to differentiate. I'm not trying to distinguish. It’s everybody’s own will. But shouldn't we do everything with an objective? 

Baba Ji, my second question is: There are times when you can’t explain what you are going through to your family or friends. Only that Power can understand what's going on within you. But before achieving that stage in meditation, how do you feel His presence and closeness next to you? There are many things in life which we indulge ourselves, right? So, as I was saying, objectively if I feel this is going to help me, it’s going to take me further in whatever my ... goal is in life, I should adopt that. But if it is going to be mere indulgence – in anything, whether it is food, whether it is in drink, the moment you go beyond a certain limit, it’s going to be counter-productive. So, let’s take it step by step. And parents .... always confide in your parents. Parents will never let you down. So, they know the strengths and weaknesses of their children, and they will help you in whatever you want to do.

ព្រះគ្រូបាបាជី ពាក្យសំដីមនុស្សមានកម្រិត ប្រើទៅមិនអស់សេចក្តីសោះ តែ មិនថ្វីទេ ព្រោះគ្រូ ខ្ញុំកូណាបានសន្យាជាមួយ ព្រះគ្រូ ហ្សូហ្សូជី ថានឹងធ្វើឲ្យបាន ជាសំនួរខ្ញុំកូណានេះ គឺជា តើព្រះគ្រូសព្វថ្ងៃនេះ មានលក្ខណៈសម្បត្តិខុសពី មនុស្សនៅ អឺរ៉ុប ឬ គេហៅថា មនុស្សបច្ចិមប្រទេស យ៉ាងម៉ែចទៅ ? បើព្រះគ្រូ ឮសូរពាក្យហ្នឹង សួរថាព្រះគ្រួនឹងបកស្រាយថាម៉េច បើគេថា ព្រះគ្រូ ជាមនុស្សធម្មតាៗ ដូចជា មនុស្សនៅ អឺរ៉ុប។ ហើយមូលហេតុអ្វី បានជាព្រះគ្រូ ជ្រើសរើសផ្លូវដើរសម្រាប់ព្រះគ្រូបែបនេះទៅវិញ ? ញោម ក្នុងជីវិតមនុស្សយើងម្នាក់ ៗ ក្រែងសុទ្ធតែ រស់មក តែងតែតមានគោលបំណង គោលដៅនៃជីវីតតើមែន ឬ មិនមែនទេ? អចឹងទេ កាលគាមនុស្សមានគោលបំណងអ្វីមួយ គេយកគោលបំណងនោះ ដាក់ពីមុខគេ រួចគេប្រឹងប្រែងដើម្បីសម្រេចឲ្យបានតាមប្រាថ្នា គោលបំណង ដូច្នេះ រឿងនេះ មិនគួរមានអ្វី បញ្ហាទាល់តែសោះ ៕ តែ បើសិនជា អាត្មា ចេះតែធ្វើ ព្រាវៗ តាមតែចិត្តនឹងឃើញ ដូច្នេះ វាមិនក្លែងជា អំរែកលើស្មាខ្លួនឯងទៅវិញទេ? ​អាត្មាភាព គ្មានបានព្យាយាមធ្វើខលួនឲ្យខុសពីគេ ឬ ធ្វ់ើអ្វីដែល មិនចុះចំណោមជាមួយគេទេ មនុស្សម្នាក់ៗ គេមាន ប្រាថ្នារៀងៗខ្លួន។ ហើយសួរថា បើមានគោលបំណងបែបនេះ បំពេញតាមគោលបំណងខុសដែរអី? 

ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរទី២ នេះ ថា ម៉េចបានជាព្រះគ្រូ មិនអាចឆ្លើយសំណួរ ពន្យល់ដល់ ប្រជាជន គ្រួសារ  ឬ មិត្តភ័ក្រអីចឹង ? ញោម អើយ ទាល់តែ មនុស្សយើងមាន ទេវតា មានព្រះនៅក្នុងខ្លួនដែរ បានគេពន្យល់់ទៅ វាចូល ស្តាប់បាន  ដូចយើងបានដឹងស្រាប់ថា ទំរាំអាចយល់បាន លុះត្រាយើងតាំងសមាធិ តាមលំដាប់ លំដោយសិន ទាល់តែមានទេវតា មានព្រះ នៅក្បែរយើង បានយល់យល់ដែរ  ជាធម្មតា កាលណាមនុស្សម្នាក់ យល់ឃើញថា ធ្វើតាមហ្នឹងទៅ វាមានប្រយោជន៍ អីចឹងគេនឹងប្រឹងប្រែងជាបន្តទៀត បើគេមិនឃើញមិនឃើញប្រយោជន៍ទេ គេក៍មិនបន្តដែរ ដូច្នេះ ជីវិតមនុស្ស ត្រូវតែ មានគោលបំណង។  អ្វីៗ សុទ្ធតែមានគោលបំណង មានថា ហូបអារហារ មិនថា ផឹកទេ ឬ កិច្ចការអ្វីផ្សេងទេ សុទ្ធតែមានគោលបំណង ឪពុកម្តាយ គាត់ធ្វើអ្វី ក៍មានគោលបំណងដែរ ឪពុកម្តាយ មិនចង់ឃើញកូនៗ​ធ្លាក់ចុះ ទេ គាត់់សុទ្ធតែដឹងថា កូនមានចំណុចខ្លាំងត្រង់ណា មានចំណុចខ្សោយត្រង់ណា? ដូច្នេះ ឪពុកម្តាយគាត់នឹងជួយកូនៗតាមហ្នឹងដែរ ។

Q & A @ N 11= 11:41

 Baba Ji, sometimes people stay awake all night, worshipping a deity, and some people start to shake violently. And people say, “That person has been possessed by the spirit of a god or goddess.” So, are they really possessed by a god or goddess? If we channelize our emotion, it will become devotion. If we don’t channelize it, then it affects our body. So, all these things happen when we become emotional When we become too emotional about something, we lose our balance. Some people channelize this towards devotion, others take it in a different direction. But as I said, if we channelize that emotion and use it in the right manner, that is when it will turn into devotion. Otherwise, it won’t take us anywhere. Some people claim, “I didn’t have any children, but then I lit incense in that temple, and the deity blessed me with a child and granted me my wish. Do gods and goddesses really grant wishes? On the one hand, we say that the Lord created our destiny. So can anyone change the destiny created by the Lord? If the Lord hasn’t placed something in our destiny, can any one grant it to us? It will only happen with the Lord’s will. Baba Ji, thank you, thank you. 

ព្រះគ្រូ បាបាជី មនុស្សយើងខ្លះ អត់ដេកអត់ពូនសោះពេញមួយយប់ នៅធ្វើពិធីគោរព ប្រតិបត្តិ ទេវតា ទេពនិករ ខ្លះធ្វើរបៀបសាហាវ ព្រៃផ្សៃ ដូចជា អារសាច់ កាត់អណ្តាត ចាក់សាច់ រួចហើើយ អ្នកហ្នឹងគេ និយាយថា ព្រលឹងអ្នកតា ព្រលឹងទេវតា ព្រះ ចូលមកសណ្ឋិត បានជាគេធ្វើអីចឹងទៅ  ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា ឆ្លល់ថា អាហ្នឹងទេវតាប្រុស ឬ ទេវតាស្រីចូលមកសណ្ឋិតមែនអី?  ញោម កាលណាមនុស្សយើង ធ្វើអារម្មណ៍ ចូលស៊ុបបែបហ្នឹងទៅ វាក្លាយជាការគោរពបូជា ថ្វាយព្រះ តែ បើសិនជា យើងមិនចូលអារម្មណ៍អីចឹតទេ យើងបានត្រឹមតែឈឺខ្លួនប្រាណ ដូច្នេះ រឿងដែលវាកើតឡើងពេលនោះ គឺ ថា អារម្មណ៍របស់គេ ចូលស្លុងតែម្តង ពេលណាដែល គេចូលរូប ឬ ចូលស្លុងបែបនេះ វាទៅជាបាត់បង់ តុល្យភាព លែងដឹងថាខ្លួនជាមនុស្ស ។ ពេលណាគេធ្វើអីចឹងទៅ មានមនុស្សគេមកគោរពបូជា ថ្វាយនេះថ្វាយនោះ ខ្លះក៍នាំមនុស្សដើរទៅផ្លូវណាមួយផ្សេងអីចឹងទៅដែរ តែជាសរុបខ្លី ការនេះ អត់មាន ប្រយោជន៍អីសម្រាប់យើងទេ អ្នកខ្លះថា អត់មានកូនសោះ ដលើចូលព្រះវិហារ បន់ស្រន់ សុំកូនពី ទេវតា ស្រាប់តែទេវតាប្រទានកូនឲ្យមែន សួរថា ទេវតា ប្រុស ឬ ទេវតាស្រីហ្នឹង បំពេញតាមប្រាថ្នាយើងដែរទេ ? អ្វីៗស្ថិតនៅក្នុងដៃយើង យើងក៍ដឹងដែរថា ទេវតា ទ្រង់មាស ចារទុកនៅ ព្រេងវាសនាយើង សួរថា យើងអាចដូរ វាសនាដែលចែងដោយ ព្រះឬ ទេវតាបានទេ? បើសិនជាទេវតា មិនចង់ជួយយើងទេ សួរថា យើងអាចមានសម្រេចតាមបំណងទេ? អ្វីៗទាំងអស់ បើគ្មានទេវតា បញ្ជាមកទេ មិនអាចកើតមានឡើងទេ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរព្រះគុណ ព្រះគ្រូបាបាជី ។

Q & A @ N 12= 13:20

Baba Ji, the Guru does all my tasks for me – I’m aware of this. Is this true? He will definitely do what he’s supposed to do. We may not be aware of our own responsibilities, but he is fully aware of his. So, it is a person’s misconception to think, “If I do this or that, things will get resolved.” We are mere puppets in His hands. If we live in His will, He will automatically take on our responsibility. If we try and do it ourselves, we will only end up placing a burden on ourselves. Baba Ji, Hazur Ji showered his love on his souls, and you have nurtured that love. The Lord is the doer. We can only support and encourage each other, the rest is in the Lord’s hands. So, we should just thank Him at every moment. Thank you, thank you

ព្រះគ្រូបាបាជី ព្រះគ្រូបំពេញកិច្ចការសព្វយ់ាងដើម្បីខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាដឹងរឿងនេះ តែ ពិតមែនទេ ព្រះគ្រូ? ទេវតា ទ្រង់ធ្វើអ្វីដែលគួរធ្វើ ទេវតាមានការទទួលខុសត្រូវលើរូបយើង យើងអាចមិនដឹងថា អ្វីជាការទទួលខុសត្រូវរបស់យើង តែទេវតាដឹងច្រើនជាងយើង ដូចនេះ វាជាការយល់ខុស ដែលមាន អ្នកណាម្នាក់គេថា អូ បើខ្ញុំធ្វើអីចេះទៅ ធ្វើអីចុះទៅ ដឹងតែបានសម្រេចជាមិនខានទេ ។ ញោម យើងជា អាយ៉ង របស់ទេវតា ស្ថិតក្នង ព្រហស្បតិទេវតា បើយើងរស់នៅ តាមបំណងទេវតា នោះទេវតា ទទួលខុសត្រូវលើខ្លួនយើង បើសិនជាយើងរសនៅ មិនតាមព្រះធម៍ មិនតាមទេវតាទេ នោះ មានរឿងអីកើតឡើង យើងជាអ្នកទទួលខុសត្រូវខ្លួនឯង ទេវតា មានព្រលឹងនៅក្នុងខ្លនយើង  មានសេចក្តីស្រលាញ់ កើតចេញពីក្នុងខ្លួន បែបធម្មជាតិ ធម្មតាពិតៗ ទេវតា គឺជា អង្គ បំពេញកិច្ចការ យើង គ្រាន់តែជាអ្នក គាំទ្រ លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក កិច្ចការសល់ពីហ្នឹង ទុកឲ្យជាភារៈរបស់ទេវតាដូច្នេះ យើង ត្រូវតែ អរគុណទេវតា អរគុណគ្រប់ពេលវេលា កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 13= 14:37

 Baba Ji, should we change our personality based on what others think of us? It depends – if it is your parents, then we should definitely pay attention to what they say. But as far as the world goes, they will not spare us! If two people praise us, another two will criticize us. If we keep changing ourselves according to what they say, how will we ever find stability?

ព្រះគ្រូបាបាជី តើមនុស្សយើងត្រូវតែផ្លាស់ប្តូរ អត្តចរិកតាម អ្នកផ្សេងគេរិះគន់ ចង់បានដែរទេ ? ញោម រឿងនេះ អាស្រ័យតាមការជាក់ស្តែង បើសិនជា អ្នកថានោះជា ឪពុកម្តាយយើង នោះយើងដែរទៅ វា ត្រូវ វាសម តែ​ពិពលោកលោកនេះ មានមនុស្សច្រើនណាស់ គេគាំទ្រយើងក៍មាន គេប្រឆាំង ស្អប់យើងក៍មាន បើសិនជាមនុស្ស ២ នាក់ គេសរសើរយើងគាំទ្រយើង នោះ មនុស្ស ២ នាក់ផ្សេងទៀតគេរិះគន់យើង ឲ្យយើងដូរដែរ អីចឹងយើងដែរ ដូររហូត ចុះឡើងៗ ដល់ពេលណា? តើយើងអាចនឹងមាន សន្តិភាពស្ងប់ដែរទេ?

Q & A @ N 14= 15:04

 Baba Ji, my question is that we live in the world, so it is natural to have wordly thoughts. I have so many thoughts. I’ve often heard that when we come to the spiritual path, we shouldn’t have any thoughts in our mind. Does this affect our everyday life? That is our objective. Right now, the mind functions according to the habits we have created. The mind is very impressionable. So, each time we try to sit and concentrate, it is natural for all those impressions gathered by the mind to come forward. Now, it depends on us – at that time, if we keep our attention on simran, then slowly, those impressions will be erased. But we start analyzing them. If we analyze them, they will get stored in the mind again.

ព្រះគ្រូបាបាជី យើងរស់នៅលើផែនដី ជាអាណាចក្រ ដូច្នេះ យើងគិតរឿង អាណាចក្រជារឿងធម្មតារបស់មនុស្ស ខ្ញុំកូណាមានចំណល់ច្រើនណាស់ តែងតែឮសូរគេនិយាយគ្នាថា យើងដើរតាមផ្លូវព្រះធម៍ ខាង ពុទ្ធចក្រ  ដូចនេះ យើងមិនត្រូវគិត តាមចិត្តទៀតទេ តើការធ្វើបែបនេះ បះពាល់ដល់ឆាកជីវិតការរស់នៅរបស់យើងដែរឬទេ? ។ ញោម នោះគឺជា គោលបំនងរបស់យើង ពេលនេះ ចិត្តវាមានទំលាប់មួយ គឺ មានបង្កើតជាទំលាប់ឲ្យយើងគិត ចិត្ត រេ មិនដែលទៀងទេ ពេលណាក៍ដោយ ដែលយើងតាំងសមាធិ តែងតែមានការព្យាយាម ប្រមូលចិត្តឲ្យ មូល ដូចនេះ ពេលយើងធ្វើសមាធិ យលងត្រូវ ប្រមូលចិត្ត បន្តិចម្តងៗ វានឹងមិនគិតផ្តេសផ្តាស់ តើកុំមានការវិភាគលើចិត្ត បើយើងវិភាគចិត្ត ចិត្តកាន់តែ ប្រសេចប្រសាច រាយមាយ បែកកម្មដ្ឋាន ។

Q & A @ N 15= 16:08

 Baba Ji, I think you know all the people sitting down here, like, you know what is the question in their mind. But we still come here on the mike and ask you question, you know, but you still know the answers. Well, I think, somewhere, you know, that interaction is important for all of us. We want to have a little bit of interaction where we can talk, where we can understand. So, some of us are very open, we understand; Some of us, we have those hidden questions which we are scared to ask. So, in this interaction, it helps us to resolve many issues. Radha Soami, Baba Ji.

ព្រះគ្រូ បាបាជី មនុស្សម្នាដែើអអ្គុយនៅទីនេះ​ដូចដែលព្រះគ្រូឃើញ  គឺ​ម្នាក់ៗសុទ្ធតែមានសំនួរ មានចម្ងល់ក្នុងខួរក្បាល តែយើងនៅតែព្យាយាម មកពី រាប់រយ ពាន់ គីឡូមែត្រ ដើម្បីមកសាកសួរ ព្រះគ្រូ ហើយព្រះគ្រូដឹងជាស្រេចថា ចម្លើយវាយ៉ាងម៉េច?  មែន ញោម កន្លែងណា ក៍មានការសួរ ឆ្លងឆ្លើយ ទៅវិញ ទៅមកបែបនេះដែរ  យើងអាច និយាយគ្នា ពិភាក្សាគ្នា  យើងអាចយល់ពីគ្នាទៅវិញទៅមក ម្នាក់ៗមកទីនេះ សុទ្ធតែមាន បេះដូងបើកទូលាយ ចិត្តល្អ អ្នកខ្លះមានសំណួរ លាក់កប់ទុក មានហ៊ាន ឡើងសួរទេ ខ្លាចគេដឹង ដូច្នេះ បានជាមានការដេញដោលធម៍នេះ ដើម្បី យើងមានឪកាស ដោះស្រាយបញ្ហា។ កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណ ព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 16= 16:51

 Baba Ji, I’ve traveled 850 kilometers to get here. And when I was coming here, everyone who knew me, including, my boss, started dissuading me, saying, “What will you get by going there?” “Don’t let go of your shifts at work, you’re needed here. It won’t matter if you don’t go, such events keep happening.” I said, “No, my Lord has called me there!” And that’s what happened, Baba Ji, you called me here. Baba Ji, thank you, thank you, thank you! It’s a question of love. When there is love, that is when we make sacrifices. Otherwise, people typically just bring everything into calculation. So, we need to build a relationship of love with the Lord as well. The Lord is the doer. Yes, we do need to earn a living, we do need to work hard, but unless we build a relationship with that Supreme Lord ... after all, He is the doer, right? “The Lord is the Giver of all peace and comfort. There is no other at all.” 

ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណាធ្វើដំណើរចម្ងាយ ៨៥០ គម ដើម្បី មកកាន់ទីនេះ ម្នាក់ៗដែលគេស្គាល់ខ្ញុំកូណា មានទាំង ប្រធានខ្ញុំផង គាត់និយាយ បន្ទុចបង្អាក់ខ្ញុំកូណា  គាត់ថា ធ្វើដំណើរពីចម្ងាយអីចឹងទៅ បានអីមកវិញ ? កុំទៅចោលការងារអី នៅទីនេះមានការធ្វើដែលត្រូវការ អ្នកឯង បើទោះឯង ទៅ ឬ មិនទៅ ក៍កម្មវិធីសុទ្ធសាងហ្នឹង គេនៅតែរៀបចំធ្វើដដែល។  ខ្ញូំកូណា តបវិញថា ទេ ព្រះខ្ញុំ ទេវតាខ្ញុំ ហៅខ្ញុំទៅទីហ្នឹង ដូច្នេះ បានជាខ្ញូំកូណាមកដល់ទីនេះ។  អរគុណ អរគុណណាស់ រឿងនេះ ជារឿង ទាក់ទងជាមួយ សេចក្តីស្រលាញ់ ដែលញោមមានចំពោះទេវតា កាលណាយ់ងមានសេចក្តីស្រលាញ់ យើងមានការ គោរពបូជាថ្វាយព្រះ។ បើមិនអីចឹងទេ ម្ល៉េះ ម្នាក់ៗ ខីតខំធ្វើការ គណនារកចំណេញ រកខាតជាមិនខាន ដូច្នេះជា តម្រូវការចាំបាច់ គឺការកសាងទនាកទំនងជាមួយ អង្គទេវតា រឿងក្រៅ ពីនេះ ទុកទេវតា ជាអ្នកធ្វើកិច្ចការនោះ មែនទេ? ទេវតា ប្រទាន ពរ សន្តិភាព សេចក្តីស្ងប់ សុខសប្បាយ មានតែ ប៉ុណ្ណឹង គ្មានអ្វីក្រៅពីនេះទេ ។

Q & A @ N 17= 17:55 

Radha Soami, Baba Ji. Baba ji, you've allowed us to follow a lacto-vegetarian diet, and you do know that the cows are treated cruelly, in order to produce milk. And if they don’t, they are slaughtered in many parts of the world. By partaking a lacto-vegetarian diet, we are probably incurring a bad karmic, a heavy karmic load because of consuming dairy. And yet you’re okay with us to have dairy. Are you taking our share of karmas on yourself? What is it that separates us from the lower creatures? That the Lord has given human beings sense of discrimination, right? So if we have that vivek, that sense of discrimination, we shouldn’t wait for somebody to tell us every step in life, what we need to do. Now, good old days, when all this used to happen in India, cows were never mistreated. In India, the cow’s a very revered animal. So, already there are so many do’s and don’ts. Rest, again, you have to see what is beneficial for you. Don’t wait for somebody at every step, to tell you, “Okay, do this and don’t do this.” So, in a general manner, you’re told certain things, okay? Now, if you find that that is being misused, avoid it. 

But where it’s not being misused, they have that option of drinking the milk. But if we go to that sort of finesse, these little, little things, the bigger picture, we’re not able to take care of, and we start (looking at) these little, little pinpricks. Now, first I need the ability also. I need that strength to be even able to follow this. If I don’t have that, I’m going to mess up my life anyway! So let's start from somewhere and then build up that strength where we don't need ... I mean, you won't even ... once you have that strength, you won’t even need to eat the three meals in a day! If we were to become vegans, does that help achieve the one-pointedness of the mind in meditation? Well, somebody else’s pain can’t be the basis of your happiness, can it? If I am creating pain for someone, then I’m sowing the seed of negativity within myself, am I not? I am fueling that fire. So, if I want peace of mind, there must be harmony and peace around me. Only then I can have that inner peace. I can’t live in dirt and think that inside I’m going to stay clean. Was that a yes? We won’t achieve one pointedness of the mind in meditation, if I feel that cows are being slaughtered. No, that can help you create an atmosphere – positive. But you need to go further. Just thinking that by being vegan, I’ll get peace of mind – it’s not like that. There are other steps also you need to take. It’s like saying that a child says, “I get admission into the best possible school, so, I’ll get flying colors.” He won’t! He has to apply himself. He has to work hard.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ ឲ្យយើងខ្ញុំទាំងឡាយ ទទួលទានអាហារបួស ព្រះគ្រូ ដឹងទេ ទឹកដោះគោ ទំរាំតែបាន ជាទឹកដោះគោនេះមក គេធ្វើបាបគោ ឃោឃៅណាស់ បើសិនជាគោរណាគ្មានទឹកដោះទេ គឺនឹងកាប់សាច់ លក់ចែកចាយពេញផែនដីជាមិនខាន។  អីចឹង ពេលដែលអាហារមួយ គេខ្ចប់ រួចសរសេរស្លាកថា​ អាហារបូស យើងប្រាកដជា នឹងក្នុងចិត្តថា អូ យើងបន្ថយបាកបកម្មជាមិនខានទេ ការពិតទៅ យើងមាន កម្មា ធ្ងន់ណាស់ ដែលយើង ហូបចុករាល់ថ្ងៃហ្នឹង ។ ហេតុនេះបានជាថា ពេលណា យើងហូបបួស គឺ យើង ចែកគ្នាបាប ជាមួយអ្នកផ្សេង។ ញោម តើ អ្វីជាការខុសគ្នា រវាងសត្វលោក កម្រតខ្ពស់ និង សត្វលោកកម្រិតទាប? ទេវតា ប្រទានរូបកាយជាមនុស្ស ដើម្បីយើងអាច បែងចែក មួណាល្អ មួយណាអាក្រក់ ? ហេតុនេះជា មនុស្ស អត់ចាំបាច់អី ត្រូវអង្គុយរង់ចាំគេប្រាប់យើង ថាត្រូវធ្វើនេះ ត្រូវធ្វើនោះ គ្រប់ជំហានឡើយ  នៅ ឥណ្ឌា ពីដើមឡើយ គេមិន ចិញ្ចឹមគោយកទឹកដោះ បែប អាក្រក់អាក្រី ព្រៃផ្សៃដូចនេះទេ តែ មានអ្នកខ្លះគេទទួលទានទឹកដោះគោ ខ្លះគេមិនទទួលទានទឹកដោះគោអីចឹងដែរ ដូច្នេះ កុំចាំតែគេប្រាប់គ្រាប់ជំហាន បើសិនជា ទទួលទានទឹកដោះគោទៅ វាមានប្រយោជន៍ ទទួលទានទៅ បើគ្មានប្រយោជន៍ទេ  កុំផឹក កុំទទួលទានទៅ។

បើសិនជាយើងនៅតែ សូវសាញ ជាមួយរឿង​តូចតាច កំប៉ិកកំប៉ុក ខ្លាចមុខខ្លាចក្រោយ យើងប្រាកដជាអត់មានអី ផឹក ទទួលទានទេ នោះ រាងកាយយើងនឹងាមានបញ្ហាសុខភាពជាមិនខាន រឿងដែលធំ ដែលសំខាន់ ត្រូវ យកចិត្តទុកដាក់ គឺថែទាំង ខ្លួនឯង បើមិនអាច ថែទាំខ្លួនឯងបានផង ធ្វើម៉េច អាចសំរេចគោលបំណងជាមនុស្សលោកទៅ ដូច្នេះ យើងត្រូវតែ ចាប់ផ្តើមចេញដំណើរ ធ្វើការទៅ ខ្សោយចំណុចណា កែចំណុចហ្នឹងទៅ កុំ សាំញ៉ាំពេក  សួរថា យើងចាំបាច់ ត្រូវតែ ហូបបាយ ៣ ពេលក្នុងមួយថ្ងៃមែនទេ ដើម្បីធ្វើសមាធិ ? សួរថា បើយើងមិនហូបបួសទេ សួរថា អាចអង្គុយតាំងសមាធិបានទេ ? សួរថា ចិត្តយើងអាច មូលបានទេ?  ជាការពិតហើយ ការឈឺចាប់សត្វលោកមួយ មិនមែន សម្រាប់សត្វលោកមួយទៀត សប្បាយរីករាយទេ បើសិនជាយើង សាងបាបកម្ម គឺ យើងជាអ្នកទទួលកម្មមកវិញ ​ភ្លើងឆេះ គឺ យើងអ្នកដុតឡើងមក បើយើងចង់បានសេចក្តីស្ងប់ លុះត្រាយើង សាងសេចក្តីស្ងប់ ជុំវិញខ្លួនយើងដែរ យើងក៍មិនអាច រស់នៅកន្លែងមួយដែលមានបរិស្ថានអាក្រក់ រួចគិតថា ក្នុងខ្លួនយើង ស្អាតស្អ ជ្រះថ្លាដែរ។ មិនដូចអ្វីដែលយើងគិតថា យើងធ្វើសមាធិមិនកើតទេ ដោយសារ សាច់គោ ទឹកដោះគោនេះ ទំរាំបានមក ព្រៃផ្សៃណាស់ ការពិតទៅ នៅមានដំណាក់កាលច្រើនណាស់ទៀត ដើម្បី ចិត្តយើង មូល ជ្រះថ្លាជាមួយ ព្រះធម៍ មិនមែនគ្រាន់តែថា ហូបបួសហើយ ចិត្តជ្រះថ្លាទេ។ ក្មេងដែលចង់រៀន បានខ្ពស់ក៍ដូចគ្នាដែរ មិនមែនគ្រាន់តែថា ចង់រៀនបានខ្ពស់ រៀនពូកែ ចប់ទេ ត្រូវតែ ប្រឹងប្រែងច្រើន ត្រូវការ ទិញសំបុត្រយន្តហោះ ដើម្បិទៅរកសាលាល្អ..៕

Q & A with GSD 120 with CC

ធម៍ទេសនាដេញដោលព្រះធម៍ ថ្ងៃអាទិត្យ ទី ០៩ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ២០២៤ (២៤ នាទី)

Q & A @ N 1= 03:06

Why is that today true love My first question is : Why is that today, true love, true feelings, are not valued or supported? In fact, the more loving you try to be with people they mock at you and they don't even value you at all. What should we do in that case? How do we balance? Should one be very good? Or we should come down to their level? I think we've become very individualistic in our attitudes – individualistic and materialistic. So that calculation has taken us away from the real purpose of life. But love has a lot of power. No matter how materialistic the other person is, if you reciprocate with love ... Like they say, love can move mountains, you see? So we are only seeing what they are doing. We are forgetting what we have to do. So if you create that harmony in the house and there’s always love in whatever you do, you will reach that stage, where the other person will start reciprocating. But sometimes it's really difficult because we are human beings and we get tired, to give so much to the other person, and then ... You tell me what is easy in life? Nothing. Is getting a degree easy? Is pleasing your parents easy? Is looking after children easy? Is earning money easy? Everything needs time and attention. 

So why not for your relationships? Message to youngsters today And also, my second question is : what’s your message to the youngsters today, who seem to be totally lost, confused and stressed out? How to balance oneself in today’s tough, competitive environment that you see all around? There is so much cruelty, atrocities. So what would you suggest us? Because of the media today we are more aware of that. It was always there. Famine, disease, killing, wars – It has been there always. So it’s not that problems haven’t been there. The question is, how do you solve your problems? Today's generation is in a hurry. You need to space yourself out. And if you can space yourself out, there's always something to look forward to. And there's always something to achieve. But if I get everything just now, then you turn towards drugs, liquor and all that. So if you learn to space yourself out, life will be more positive and more productive. Okay. Thank you. I love you

ប្រធានបទសំនួរដំបូងនេះ ទាក់ទងជាមួយនឹង បញ្ហាថាហេតុអ្វី យើងត្រូវការសេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ? ខ្ញុំកូណា មានសំណួរថាម៉េចបានជា សេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ ម៉េចបានជា អារម្មណ៍ស្រលាញ់ពិតៗ បែរជាគ្មានតម្លៃ បែរជាគ្មានអ្នកណាគេគាំទ្រ? និយាយជារួម គឺគ្មានអ្នកណាម្នាក់គេឲ្យតម្លៃទាល់តែសោះ។ តើបើជួបករណីបែបនេះ យើងត្រូវធ្វើបែបម៉េច យើងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីថ្លឹងឲ្យស្មើរ ឬ តុល្យភាពគ្នា ? យើងត្រូវតែប្រឹងធ្វើអំពើល្អលើសគេ ? ឬ មួយយើងធ្វើអាក្រកើដូចគ្នាដែរ បានន័យថា ទំលាក់តម្លៃខ្លួនឯងឲ្យស្មើរកម្រិតថោកទាបរបស់ជននោះ ? អាត្មាភាព គឺតថា រឿងនេះ មនុស្សយើងក្លាយជាមនុស្សដែលគិតតែពីប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនជាបុគ្គលនិយម individualistic គឺបានន័យថា ជាមនុស្សបុគ្គលនិយមផង និង សម្ភារនិយមផង ដល់អីចឹងទៅ ការគិតគូរ បូកលេខដកលេខ គណនា នាំឲ្យយើងដើរឈ្លាតចាកឆ្ងាយចេញពី គោលបំណងពិតនៃឆាកជីវិតមនុស្សជាតិ។ តែ សេចក្តីស្រលាញ់ មានថាមពល មហិឬទ្ធិមហាសាល មិនថាយើងជាមនុស្សដែលមានលក្ខណៈសម្ភារនិយមបែបណាឡើយ បើយើងមានសេចក្តីស្រលាញ់រវាងគ្នានឹងគ្នា គឺយើងអាចធ្វើបានគ្រប់រឿង ដូចពាក្យគេថា មានសេចក្តីស្រលាញ់ គេអាច បង្វិល បង្វែរភ្នំ ក៍បានដែរ ។ ត្រង់នេះ យើងឃើញទេ គឺ យើងមើលឃើញតែអ្វីមួយ ដែលយើងកំពុងធ្វើវាប៉ុណ្ណោះ យើងភ្លេចអស់ ថា យើងធ្វើហ្នឹង មានបំណងអ្វី? ដូច្នេះ បើសិនជា ក្នុងផ្ទះមួយ យើងស្រលាញ់គ្នា អ្វីដែលយើងធ្វើ វាចេញជាលទ្ធផលល្អ តាមការស្រលាញ់នោះដែរ  បើយើងធ្វើល្អជាមួយគេ គេក៍នឹងធ្វើល្អដាក់យើងវិញដែរ ។ តែមានករណីខ្លះ យើងពិបាកធ្វើបាន ដោយសារយើងជាមនុស្សលោក យើងមានការនឿយហត់ អស់កម្លាំង ប្រឹងធ្វើល្អដាក់គេច្រើន បែរជា បានផលមកវិញ អាក្រក់ បាន បាប មកវិញ អីចឹង ញោមអាច ប្រាប់អាត្មាភាពបានថា ឆាកជីវិតមនុស្សវាងាយ ស្រួលទេ? អ្វីៗ បានមកងាយៗ ស្រួលៗអីចឹងឬ? តើការយកចិត្តទុកដាក់ឪពុកម្តាយជាការងាយស្រួលទេ? តើការថែទាំកូនៗជាការងាយស្រួលទេ? តើការរកលុយចិញ្ចឹមគ្រួសារជាការងាយស្រួលទេ? គឺមិនស្រួលទេ អ្វីៗទាំងអស់ វាត្រូវការ ពេលវេលា ត្រូវការការ យកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ណាស់។ កូណាព្រះគ្រូ។

ព្រះគ្រូ ចូលដល់សំនួរទី ២ ខ្ញុំកូណាទាក់ទងជាមួយ ទំនាក់ទំនងសាច់ញាតិបងប្អូនម៉េចបានជាពិបាកយោះាងនេះ? យើងជា បង ប្រដៅណែនាំ ឬ បញ្ជូនសារទៅឲ្យ ប្អូនពៅ បែរជា គាតមិនទទួលបាន ឬ ស្តាបមិនចូលសោះ ជួលកាលទៅក៍ស្តាប់ច្រលំ ឬ ស្តាប់រួចគាត់ពិបាកចិត្ត ព្រួយចិត្ត តើយើងត្រូវធ្វើម៉េច ថ្លឹងឲ្យស្មើរភាពគ្នា ធ្វើម៉េចអាចសម្របសម្រួលជាមួយ បរិស្ថានជុំវិញខ្លួនបាន? សព្វថ្ងៃនេះ សង្គមមនុស្សវា ឃោរឃៅ សាហាវព្រៃផ្សៃខ្លាំងណាស់ cruelty, atrocities. តើព្រះគ្រូ​មានអ្វីជា ពុទ្ធឪវាទ ឬ សារប្រៀនប្រដៅ ?  ញោម សព្វថ្ងៃនេះ ដោយ វត្តមាននៃ សារពត៍មាន បានជាយើងដឹងរឿងរ៉ាវផ្សេងៗ​ អ្វីៗក៍យើងឃើញដែរ សព្វថ្ងៃនេះ ដូចជា គ្រោះទុរភិក្ស អត់ឃ្លាន សង្រ្គាម ជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗ ដូច្នេះ នេះ មិនមែនថា បញ្ហាទាំងអស់ខាងលើ អត់កើតមានទេ តែ បញ្ហាស្ថិតនៅត្រងថា យើងដោះស្រាយ បញ្ហាខាងលើទាំងនេះដោយបែបណា? សព្វថ្ងៃ មនុស្សជំនាន់យើង ដោះស្រាយអ្វីៗច្រើនតែ ប្រញាប់ តក់ក្រហល់ គ្រាដែលខ្លួនឯង ត្រូវការ ទីធ្លាមួយ ឬ space មួយសម្រាប់ជីវិតខ្លួនឯងដែរ អីចឹង បើសិនជា យើង មាន ទីធ្លាមួយសមល្មម ងាក ប្រែខ្លួនបាន នោះយើងអាចសម្លឹងមើលទៅខាងមុខ ឃើញហេតុការណ៍ ឃើញដំណោះស្រាយ អីចឹងបើសិនជាយើងប្រញាប់ពេក កំពុងតែពិបាកផង បានគេឲ្យ ថ្នាំញៀន បានគេឲ្យស្រាផឹក គេឲ្យអីផ្សេងៗទៀត យើងតាំងធ្វើតាមគេប្រាប់។ ដូច្នះ ចូរ ញាតិញោម រក្សា ឬរក ទីធ្លាមួយ សម្រាប់ខ្លួនឯង ពេលនោះ ឆាកជីវិតយើងនឹងល្អ ប្រសើរ មានសេចក្តីសុខ ចម្រើន កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណាស្រលាញ់ព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 2= 03:06

. Im going through a stage where nothing gives me joy What I want to say is that, from quite some time, I'm going through a stage where nothing gives me joy – no food, no clothes, nothing. And I have this immense sadness within me. And I have no reason to be sad. So I really don’t know what I'm going through. Sister, these are attitudes we create. Mind is very impressionable. So all the impressions which the mind has collected, it puts you in different perspectives, you know? So these are phases in life we go through – Sometimes, everything is very enjoyable, and sometimes, you don't like anything in life. So these are phases. What we need to do is, we need to be objective enough in our life. Keep that objective in front of you and work towards that. Everything else doesn't matter. You know ... food we eat to sustain the body. But today, the senses have taken over and we look towards the taste. So (for) everything there should be a purpose. There should be some objectivity to what you do. Life should take you to a logical conclusion. But we’ve given in to the senses. And the senses, when they predominate, they take us towards these different desires. So be objective and work towards that. Thank you so much Radha Soami, Baba Ji, this is the first time I’ve come here. 

Baba Ji, my question is that every morning, I recite the Jap Ji Sahib (from the Adi Granth), and I try to do it sincerely and with dedication. But when I start the recitation, I’m repeating the words, but questions keep cropping up in my mind, or I start thinking of other things, and I cannot fully focus. Why does this happen, and how can I do it with complete focus and dedication? What is the essence of the Jap Ji Sahib? Guru Sahib said, "True in the primal beginning, true throughout the ages, true here and now. O Nanak, forever and ever true.” The essence of these words is captured in the word “Jap” (repeat and meditate). Now, unless we think carefully about everything we do ... If I am merely doing something as a formality, then I will not achieve anything. So when you read something, try to understand what it means, understand what its purpose is. Even if we only understand the Jap Ji Sahib ... The entire Adi Granth is an expansion of the Jap Ji Sahib. So if you read the Jap Ji Sahib and understand it, you will automatically understand what you should do and how you should mould your life. If we understand what we read and put it into practice, only then will we attain liberation. Okay. Thank you, Baba Ji.

ព្រះគ្រូ ខ្ញុំកូណា មានឆាកជីវិតមួយ ដែលមិនដែលបានសប្បាយទាល់តែសោះ ជួបប្រទះតែរឿង ទុក្ខវេទនា ខ្វះសព្វ ខ្វះគ្រប់ អត់អាហារ អត់ខោអាវស្លៀកពាក់ គឺ នៅក្នុងខ្លួន ពិបាកសែនមហាពិបាក ខ្ញុំកូណា រកមិនឃើញថា ម៉េចបានជាខ្ញុំកូណាពិបាកចិត្ត វេទនាចិត្តបែបហ្នឹង? ខ្ញុំកូណា មិនដឹងថា​ កន្លងមក បានសាងកម្មអីខ្លះ ? ញោម ស្រី អ្វីដែលញោម បានជួបប្រទៈ គឺជា អ្វីដែលញោម បានសាង កន្លងមក ចិត្តជា កំពូលអ្នកពូកែចាប់អារម្មណ៍ណាស់ បើសិនជា ចិត្តវាប្រមូលបានរឿងអ្វីមួយ នោះ អារម្មណ៍ ការគិតរបស់យើងប្រាកដជាគិតឃើញអីចឹងដែរ ញោមដឹងហើយ ថានេះជា ដំណាក់កាលនានា ដែលជីវិតត្រូវឆ្លងកាត់ ជួលកាលយើងពេញចិត្ត សប្បាយជាមួយរឿងហ្នឹង ជួលកាលមានរឿងកើតឡើងដែរ យើងអត់សប្បាយចិត្តទេ យើងមានទុក្ខទៅវិញ ដូច្នេះ អ្វីដែលជាតម្រូវការចាំបាច់នៃឆាកជីវីតមនុស្ស គឺ យើងត្រូវតែមាន សុទិដ្ឋិនិយម គិតរឿងល្អៗខ្លះទៅ ក្នុងកម្រិតមួយ ល្មម សម គ្រប់គ្រាន់ កាលណាយើងគិតល្អ រឿងនោះវានឹងទៅជាល្អដែរ ។ អ្វីផ្សេងក្រៅពី ហ្នឹង មិនមែនជាបញ្ហាធ្ងនធ្ងរទេ ដូចជា រឿង អាហារហូបចុក វាជួយទ្រទ្រង់រាងកាយមនុស្ស តែ សព្វថ្ងៃ វិញ្ញាណ វាគ្រប់គ្រងទាំងអស់ លើរាងកាយផងដែរ ដូច្នេះ អ្វីក៍ដោយ ក៍សុទ្ធតែមាន គោលបំណង។ យើងធ្វើអ្វីក៍ដោយ ត្រូវមានការគិតគូរ មានគោលបំណង ជីវិតត្រូវតែ មានការសន្ធិដ្ឋានមួយដែល ឡូហ្សិក សមហេតុផល ហើយ ឡូហ្សិកហ្នឹង គឺសម្រេចតាម វិញ្ញាណមនុស្ស ដែលវិញ្ញាណនេះ នាំមនុស្សឪ្យ​មានចិត្តប្រាថ្នាផ្សេងៗគ្នា បែ្លកៗគ្នា កូណា ព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូណាស់។

ព្រះគ្រូ សំនួរបន្ទាប់គឺថា ខ្ញុំកូណា សូត្រធម៍ ជាធម៍ដែល មាននៅក្នុង គម្ពីរ អាឌីក្រាន ខ្ញុំកូណាសូត្រ ដោយសេចក្តីស្រលាញ់ ដោយការយកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់ កំពុងតែសូត្រ សារឡើងចុះៗ ស្រាប់តែចិត្តចាប់ផ្តើម រាយមាយ ប្រសេចប្រសាច គិតទៅរឿងផ្សេង ខ្ញុំកូណាលែងអាច ផ្ចង់ ផ្តុំអារម្មណ៍ ព្រះគ្រូ ម៉េចបានជា កើតមានរឿងអីចឹង? តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីអាចផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូលឡើងវិញ?  ញោម តើអ្វីទៅជាធម៍ Jap Ji Sahib? ព្រះគ្រូ សាហ្សីប មានសង្ឃដីកាថា " ព្រះសច្ចៈមានតាំងពីដំបូង មានជាប់រហូត អស់កាលរាប់សិបយុគ្គ នៅទីនេះ មានព្រះសច្ចៈ វេលានេះ ក៍មានព្រះសច្ចៈ  អូ ម្នាល អនន្ត អូ ណាណាក ព្រះសច្ចៈមានជា អនន្តតរៀងទៅ អត្តន័យ នៃព្រះធម៍ដែលញោមសូត្រនោះ គឺដើម្បីឲ្យញោម សូត្រសារឡើងសារចុះដដែល និងដើម្បីញោមតាំងសមាធិ ទាល់តែយើងសូត្រដោយអារម្មណ៍មូល ទើបយើងបានផលល្អមកវិញ អីចឹង កាលណាញោមអាន អ្វីមួយ ញោម ត្រូវតែស្វែងយល់ដឹង អំពីខ្លឹមសារនោះថាគេនិយាយអំពីអ្វី ម៉េចបានជាគេនិយាយអីចឹង មានគោលបំណងអ្វី? កាលណាយើងយល់ដឹង ខ្លឹមសារក្នុង ព្រះធម័នោះ យើងនឹងដឹងអត្ថន័យទាំងមូលនៃ គម្ពីរធម៍ ហ្នឹងដែរ កាលណាយើងយល់ ជាស្វ័យប្រវត្តិ យើងដឹងថា​ត្រូវធ្វើអ្វី? ដឹងថាត្រូវរៀបចំឆាកជីវិតយើងបែបណា? កាលណាយើងអានទៅយល់ យើងអាច យកវាទៅអនុវត្តន៍ជាក់ស្តែង មានតែធ្វើបែបនេះទេ ទើបយើងអាចឈានទៅដល់ កម្រិតមួយ ហៅថា ការរួចរំដោះទុក្ខ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ បាបាជី ។

Q & A @ N 3= 06:28

 There is only one Lord Radha Soami, Baba Ji. Really thankful. Baba Ji, I don’t understand Sant Mat. All I know is that my father is sitting before me, and I'm following that. There is nothing to understand. Basically, what happens is that we come from different backgrounds, and we've been brought up with certain perspectives. So, to help you to relate to that, all these books are written. So that there is no contradiction in your mind, that “I’m going against my faith.” But at the ending of the day, it’s a very simple thing. There is only one Lord, and the only way to meet Him is through love. How difficult can that be? Now, we complicate our lives with all this. I will read so many books and it just complicates me further, rather than making it simple. Now, if I know that there is one Lord, and I just need to be grateful to Him, and take out some time during my entire day to show my gratitude, because He has given me everything … In life, aren’t we grateful to our parents? So similarly, we need to be grateful to Him. That's all you need to do. That’s why I still love my father. And I want to love more, more and more. Yeah, so let’s not restrict that love, let’s expand on that love. And if you expand on that love, you will automatically love the Lord through His creation. 

ខ្លឹមសារទីនេះ និយាយអំពីន័យដែលថា ទេវតាមានតែ ១ អង្គ ព្រះគ្រូ បាបាជី ខ្ញំកូណា អត់យល់សោះរឿង ព្រះធម៍ទេសនា សុទ្ធសាង អ្វីដែលខ្ញុំកូណាដឹងច្បាស់ គឺមានតែ ឪពុកខ្ញុំកូណាម្នាក់គត់ កំពុងតែអង្គុយ ពីមុខខ្ញុំកូណា ខ្ញុំកូណាធ្វើតាមតែ ពុកប្រាប់។  រឿងនេះ គ្មានអ្វីត្រូវយល់ទេ មនុស្សយើង កើតមក ចេញពីប្រភពផ្សេងៗខុសៗគ្នា  ដែលការគិតឃើញ ក៍មានការខុសៗគ្នាដែរ ដូច្នេះ ដើម្បីជួយយើង ឲ្យយល់រឿងហ្នឹង បានជា មានសៀវភៅព្រះធម៍ សុទ្ធសាងនេះឡើង។ អីចឹង វាអត់មានអ្វីផ្ទុយ ខុស ពីការគិត ខុសពីចិត្តយើងទេ គ្មានអ្វីដែលជាការប្រឆាំងជាមួយ ជំនឿរបស់យើងទេ តែ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ រឿងដែលសាមញ្ញបំផុតមួយនឹងកើតឡើងមក គឺ ព្រះមានតែ ១ អង្គ ឬ ទេវតាមានតែ ១អង្គ ផ្លូវតែមួយគត់ ដើម្បីបានជួបជាមួយ ទេវតា គឺ ផ្លូវនៃសេចក្តីស្រលាញ់។ ចុះម៉េច បានទៅជា  ពិបាក ស្មុកស្មាញដល់ថ្នាក់ហ្នឹង? រឿងពិបាកអិចឹង គឺមកពី យើងធ្វើឲ្យពិបាកដោយខ្លួនឯង យើងអានសៀវភៅកាន់តែច្រើន យើងកាន់តែពិបាកឡើងៗ​ពិបាកក្នុងការធ្វើឲ្យវាទៅជា សាមញ្ញឡើងវិញ ដូច្នេះ បើយើងដឹងថា មានទេវតា តែមួយអង្គ យើងត្រូវតែស្មោះស្ម័គ្រជាមួយទេវតា យើងត្រូវតែសម្តែងការគោរពបូជាដល់ទវតា ពេញមួយថ្ងៃ ដោយសារទេវតា ប្រទានអ្វីៗសព្វបែបយ៉ាងដល់យើង ក្រែងក្នុងជីវិតយើង យើងគោរពប្រតិបត្តិតាមឪពុកម្តាយយើង ? ដូចគ្នានេះដែរ យើងគោរពប្រតិបត្តិតាមទេវតាទៅ  នេះជាអ្វី ដែលយើងចាំបាច់ត្រូវធ្វើ។ គូណាព្រះគ្រូ ដូច្នេះ បានជាខ្ញុំកូណានៅតែស្រលាញ់ ឪពុករបស់ខ្ញុំកូណា។ ខ្ញុំគូណា ចង់ឲ្យមានការស្រលាញ់ កាន់តែច្រើនថែមទៀត ។ ពរ បើកាលណាញោម បន្ថែមការស្រលាញ់ នោះជាស្វ័យប្រវត្តិ ញោមនឹងស្រលាញ់ សត្វលោកទាំងមូល ដែលបង្កើតឡើងមកដោយទេវតាដែរ ។

Q & A @ N 4= 08:00

How to stop analyzing everything Radha Soami, Baba Ji. I would like to ask you, how can I stop my mind from analyzing everything and from wanting to have everything under control? Sister, analyzing is not bad. It’s only when you go to extremes that it becomes bad. So everything that you do, a certain thought process should go into that action. Because if you're going to take an action without thinking, again, we’re going to mess it up. So a certain amount of thinking is necessary. But if I just keep on thinking and I don't take the action, then also I won't get the result. So that is why it is very essential to keep a balance in life – not to go to extremes. The moment you go to extremes, then reactions start taking place. But if I keep a balance and I just give it a thought, Is it beneficial for me? What is my objective?” – the chance of my taking a wrong step will decrease. Life is a learning process. The truth we will only be able to experience when we take the step forward. Thinking only helps you to decide what to do. But unless you don't take the step, it's not going to happen So to some extent, yes, we should analyze, but not overdo it. 

ប្រធានបទក្នុងសំណូរនេះ និយាយអំពីថា តើគេត្រូវបញ្ចប់ការវវិភាគគ្រប់បែបយ៉ាងដោយរបៀបណា? ព្រះគ្រូបាបាជី ខ្ញុំកូណា មានសំណួរថា តើធ្វើម៉េចបញ្ឈប់ចិត្ត កុំគិត កុំវិភាគ និង នាំចិត្តឲ្យមកស្ថិតក្រោមការគ្របគ្រងរបស់យើងតាមបែបណា? ញោម តាមពិតទៅ ការវិភាគ មិនមែនជារឿងអាក្រក់ទេ តែ ការវិភាគជ្រុលពេក បានជាក្លាយជារឿងអាក្រក់។ ដូច្នេះ គ្រប់រឿងទាំងអស់ដែល​ញោមធ្វើ ត្រូវមាន ដំណាក់កាលៗរបស់វា ព្រោះថា ប់យើងធ្វើអ្វីមួយដោយគ្មានការគិត វិភាគ វានាំឲ្យក្លាយជា រញេរញ់ៃ រសេម រសាម ដូច្នេះ ការគិតមួយចំនួន ពិតជាមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងណាស់ តើបើគ្រាន់តែគិតៗ គ្មានធ្វើអ្វីសោះ នោះគឺជាបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ  គឺយើងគ្មានបានផលអ្វីពីការគិត វិភាគឡើយ ដូច្នេះ​បានជា ដើម្បីឆាកជីវិតល្អ យើងត្រូវតែ មានតុល្យភាព គឺស្មើរគ្នា រវាងការគិត និងការធ្វើ កុំឲ្យ ផ្អៀងម្ខាងៗពេក កាលណា យើង ផ្អៀងខាងណាពេក ពេលនោះ វានឹងមាន ប្រតិកម្មតបវិញ Reaction តែបើសិនជា វាមាន ភាព ស្មើរគ្នា អីចឹងជីវិតយើង មានន័យ? សួរថា អ្វីជាគោលបំណងនៃ ឆាកជីវិតមនុស្ស? កាលណា ផ្អៀងទៅម្ខាង នាំឲ្យមានកំហុសខ្លាំង ឆាកជីវិតមនុស្ស គឺជាការរៀនសូត្រ។ សច្ចៈភាព យើងអាចទទួលបាន លុះត្រាតែយើងបោះជំហានទៅមុខ ការគិត ការវិភាគ វាជួយយើងបានត្រឹមតែថា អ្វីយើងត្រូវធ្វើ? តែ បើមិនធ្វើទេ ក៍អត់មានបានផលអ្វីដែរ គិតបានត្រឹមគិត ដូច្នេះជាការសរុបរួម ពេលខ្លះការគិតល្អណាស់ តែកុំគិត វិភាគជ្រុលពេក ។

Q & A @ N 5= 09:35

My father passed away Radha Soami, Baba Ji. My question is regarding my father, who passed away two years ago, and he was your disciple and ... I just wanted to know if he reached his true home? You are right in one manner that we are very anxious and thoughtful about the people we love. But our relationship with anybody is just for a few years. The Lord’s relationship with every soul is since the creation was created. Now, these few years have made us so anxious, don’t you think He’s anxious about all of us? Yes. And because you are still in the physical, that’s why you are putting it into calculation. Once the soul has left the body, he’s not aware of the relationships. So that soul, if you ask him about his children or his wife, he has absolutely no idea. But since we are still limited to the physical and we are looking at it from a physical perspective, that's why we become anxious about all that. And at the ending of the day, everything is governed by the law of karma, okay? So wherever anybody goes, it will be dependent upon his karmas. The idea is not to take you from one illusion to another illusion. The idea of the Master is to help you to face the reality. So it’s very easy for me to say, that don’t worry, everything will be okay! Will it? Yes. So I can be rest assured he’s safe wherever he is? No, no, everybody is safe. I mean, aren’t we concerned about our children? Aren't we protective about our children? Yeah. His relationship goes much further. So you don’t think that He’ll be protective of His souls? You see, you can love a child, you can protect him, you teach him, you give him all the guidance. But if the child insists in putting his hand into the fire, what will happen? It burns. 

ព្រះគ្រូបាបាជី ឪពុកខ្ញុំកូណាស្លាប់ចោលខ្ញុំកូណា ២ ឆ្នាំហើយ គាត់ជាសាវគ្គ ជាកូនសិស្សព្រះគ្រូដែរ ខ្ញុំកូណាចង់ដឹងណាស់ថា ឪពុកខ្ញុំកូណាបានឡើងទៅឋានលើ ឋានទេវតាអត់? ជាការត្រឹមត្រូវណាស់ញោម ញោមជាមនុស្សដែលមានសេចក្តីស្រលាញ់ពិតៗ ចង់ដឹងសុខទុក្ខមនុស្សដែលយើងស្រលាញ់ តែ ទំនាក់ទំនងរវាងមនុស្ស និង​ មនុស្ស មានពេលតែ ប៉ុន្មានឆ្នាំប៉ុណ្ណោះមិនច្រើនទេ ធៀបជាមួយ ទំនាក់ទំនងរវាង ទេវតា នឹង សត្វលោក គឺមានអស់កាលរាប់យុគ្គតាំងពីកើតសត្វលោកមកម្លេះ អាលូវ ទើបតែ ២ ឆ្នាំសោះ ញោមមានការអន្ទះសារចង់ដឹងដល់ម្លឹង ចុះទំរាទេវតា តើទ្រង់មានការអន្ទះសារ បែបណាទៅ? ដោយសារ ញោម មានរូបកាយ បានជាញោម ប្រើវិធី គណនាលេខ ។ កាលណា ព្រលឹងមនុស្ស ចេញផុត ពីរាងកាយទៅ យើងលែងមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា ចឹង​ បើសិន យើង ហៅព្រលឹងនោះ មកសួរនាំថា ម៉េចហើយ កូន ប្រពន្ធរបស់ឯង? នោះព្រលឹងនឹងគ្មានចម្លើយតបទេ ។ តែ ដោយសារ យើងមានរូបកាយជាមនុសស្ស យើងក៍មានការគិតបែបជាមនុស្សលោកដែរ យើងក៍មានការ ចង់ដឹង ដូចមនុស្សលោកដែរ តែនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ឬ ហៅថា ថ្ងៃដែលយើងស្លាប់ទៅ អ្វីៗទាំងអស់ មិនមែនយើងអ្នកកំណត់ច្បាប់ទេ គឺមានច្បាប់ កម្មា ឬ ច្បាប់កម្មផលមួយដែលដឹកនាំ បញ្ជារឿងគ្រប់ យ៉ាង។ បើដូច្នេះទេ បើទោះជា ព្រលឹងនោះទៅដល់ទីណា? គឺអាស្រ័យតាម កម្មា ដែល គាត់មាន។  ជា គោលការណ៍ នៅពេលនេះ មិនមែននាំយើងចេញពី កន្លែងបោកបញ្ឆោតមួយ ទៅកាន់កន្លែងបោកបញ្ឆោតថ្មីមួយទៀតនោះទេ។ ជាទស្ស​នៈនៃព្រះបរមគ្រូ គឺនាំយើងឲ្យប្រឈមមុខជាមួយការពិត  និយាយឲ្យស្រួលស្តាប់ទៅ គឺជា កុំព្រួយអ្វីឲ្យសោះ អ្វីៗនឹងប្រព្រឹត្តិទៅធម្មតា ងាយៗ។ ព្រះគ្រូ បើអីចឹង ខ្ញុំកូណាអាច និយាយបានថា ព្រលឹងពុកខ្ញុំកូណាមានសុវត្ថិភាព ។ ទេ ទេ ញោម គ្រប់គ្នា គ្រប់ព្រលឹងសុទ្ធតែមាន សុវត្ថិភាព​ អាត្មាចង់សំដៅថា យើងមិនស្រលាញ់កូនៗយើងទេឬ? យើងមិនការពារកូនៗយើងទេឬ? បើចឹងទេ ទេវតា មានទំនាក់ទំនង ស្និត ជាមួយ ឪពុកញោម ខ្លាំងជាងជាមួយ ញោមផង  អិចឹង សួរថា ទេវតា មិនការពារព្រលឹងរបស់ទ្រង់ទេអី? យើងស្រលាញ់កូន យើងការពារកូន យើងបង្រៀនកូនៗ យើងណែនាំកូនៗ  តែបើកូនៗនោះ ដាក់ដៃចូលភ្លើង ឬ សួរវា យ៉ាងម៉េចដែរ? កូណាព្រះគ្រូ ប្រាកដជា រលាក ឆេះដៃ ។

Q & A @ N 6= 12:22

Is Swami Baba an idol Radha Soami, Baba Ji. You’re such an idol – spiritually, personally and professionally also. The irony is that most of us, when we come into the spiritual path, we are making the master into an idol, you know? Where we venerate him, we say everything nice, but we don't follow the teachings. When the physical master comes into the creation, His purpose is not to be venerated, His purpose is to teach us. He’s the master, not because of the body, He’s the master because of the teachings. But somewhere, I think the teachings get left behind, and the body becomes more important. And that's what we need to correct. The important part, and our focus, always, should be on the teachings, rather than the physical. Physical will change. Physical will come and go. Teachings are permanent.

សូមក្រាបថ្វាយបង្កំ ព្រះគ្រូ បាបាជី ព្រះគ្រូ ក៍ជា អាយដល Idol របស់ខ្ញុំកូណា ដូចជា ព្រះគ្រូ ស្វាមី បាបាជីដែរ-- រឿងព្រះធម៍ រឿង ឯកជន រឿង វិជ្ជាជីវ គឺដូចគ្នាដែរ គឺ ពួកយើងមាន  ការគិតមួយ បែប ហូសចិត្ត ឆ្កួតៗ ឡប់ៗ ដោយសារពេលយើង កំពុងធ្វើធម៍ ដើរលើផ្លូវព្រះធម៍ ស្រាប់តែ ទាញ ព្រះគ្រូ យកទៅធ្វើជា អាយដល Idol របស់ខ្លួន ញោមដឹងទេ កាលណាយើង ថ្វាយបង្គំព្រះគ្រូ  we venerate him អ្វីដែល ព្រះគ្រូ ទូលទេសនាស្តាប់ទៅពិរោះ មានន័យខ្លឹមសារណាស់ តែ យើងអត់បាន អនុវត្តន៍ ប្រតិបត្តិតាមទេ ពេលដែល​ព្រះបរមគ្រូ និមន្តមកកាន់ផែនទីនេះ មិនមែនមានគោលបំណងឲ្យយើង ថ្វាយបង្គ គោរពព្រះគ្រូទេ គោលបំណងដែលទេវតាមានរូបជាព្រះគ្រូនេះ គឺបំណងចុះមក បង្រៀន ឬ ឲ្យធម៍ទេសនាដល់យើង។ គាត់គឺជា ព្រះគ្រូ មិនមែនដោយសារគាត់ មានរូបរាងកាយជាមនុស្សទេ  គាត់ជាព្រះគ្រូ ដោយសារ គាត់មានធម៍ទេសនាបង្រៀន តែ ពេលខ្លះ អាត្មាភាពមើលឃើញថា ធម៍ទេសនានៅម្ខាងទៅ ចំណែក រូបកាយព្រះគ្រូមានសារៈសំខាន់ជាង នេះជាអ្វីដែលយើងចាំបាច់ត្រូវតែ កែប្រែ។ អ្វីដែលត្រូវ ផ្ចង់ យកចិត្តទុកដាក់ ជានិច្ចកាល នោះគឺ ធម៍ទេសនា ជាជាង រូបកាយព្រះគ្រូ។ រូបកាយអាចផ្លាស់ប្តូរ អាច មក អាចទៅវិញ តែ ព្រះធម៍ទេសនា គឺមានជាអមតៈជានិរន្តរៀងទៅ។

Q & A @ N 7= 13:37

 Life a simulation My question relates to a topic that often comes up for discussion or even debate amongst our family and friends, which is – is life a simulation? In other words, is reality for real? And while we all understand that our life has a higher purpose than just our physical self, it often becomes very challenging to explain and evangelize this concept, especially with younger children. So what would be your guidance and advice on how best to address this? Especially, like I said, with our younger children? You know, when the telephone first came in – and I'm not talking about the cell phone, I'm talking about the one where we used to dial – And if you told ... and somebody who was not aware of it, if you told him that, “You can talk to somebody in some other town!” and he would say, “No, it’s not possible!” But once you dial that person and you made him talk to him ... That's why we say, “Seeing is believing.” So for us, today the reality is what we are seeing. So we are caught in the confines of our mind and our thinking, and we've created certain concepts. But the world is not limited to those concepts. So actually, life has been given to you, to put it into practice and become aware of what is illusion and what is the truth. But that will come only by experience, not just through concepts and not just by arguments or thinking. (If) I put something sweet in front of you, I say, “This is the sweetest thing in the world!” Out of respect for me you'll shake (nod) your head. But does that doubt go away from your mind? Somewhere there's always a lurking doubt – “Is this the sweetest thing or not?” But if you pick it up and taste it, then you can say for sure fact whether it is the sweetest thing or not. So how did we arrive at the conclusion? When the action was taken. So that is why this life has been given to us, for that action – where we can discern, where we can realize the truth. Not just think or talk about it. Radha Soami, Baba Ji. Thank you.

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូ បាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាពេលនេះ ទាក់ទងជាមួយ ការពិភាក្សា ដេញដោលគ្នា ជាមួយ សមាជិកគ្រួសារផង ជាមួយមិត្តភ័ក្រផង គឺរឿងថា " ជីវិតគឺជាការសម្តែង ?  is life a simulation? " ឬនិយាយន័យមួយបែបទៀតថា ការពិតហ្នឹង ពិតដែរអត់? កាលណាយើងយល់រឿងនេះ យើងដឹងថា គោលបំណងនៃជីវិត សំខាន់ជាង រូបកាយយើង។ ការនេះ ពិបាកនិយាយពន្យល់ណាស់ ជាពិសេស ជាមួយ ក្មេងៗ រឹតតែពិបាកមិនងាយយល់ទេ អីចឹងដើម្បីជំនះរឿងនេះ តើព្រះគ្រូមានអ្វីជា សង្ឃដីការ ជាព្រះឪវាទ? ជាពិសេសសម្រាប់ក្មេងៗ ។  ញោម អាត្មា សូមលើកឡើងរឿង ទូរស័ព្ទសម័យមុន ដែលគេបង្កើតឡើង អាត្មាមិនទាន់ទូលរឿង ទូរស័ព្ទអត់ខ្សែរ ដូចសព្វថ្ងៃនេះទេ កាលណា កាលណោះ គេនិយាយរឿង វ៉ៃតេអូ កាលណឹង បើសិនជា យើងនិយាយប្រាប់គេថា យើងវ៉ៃតេអូ និយាយជាមួយ គេម្នាក់នៅ ខេត្តផ្សេង គេនឹងមិនជឿយើងទេ គេថា វាមិនដឹងអ្នកណាអាចនិយាយគ្នាបាន នៅឆ្ងាយពីគ្នាដល់ម្លឹងទេ ! ដល់ពេលយើង វ៉ៃតេអូទៅ ជួបជាមួយ ម្នាក់នៅខេត្តផ្សេង រួច យើងហុច ទូរស៍ព្ទ ឪ្យគាត់ និយាយជាមួយគ្នា ពេលនោះ គឺថា អូ ជឿ ហើយ ទាល់់បានឃើញផ្ទាល់ភ្នែកអីចឹងបានជឿ ។ ដូចគ្នានេះដែរ ពាក្យថា ការពិត វាទាល់តែយើងបានឃើញផ្ទាល់ភ្នែក អីចឹងរឿងអីក៍ដោយ មានកប់ក្នុងចិត្ត ពេលនោះ ចិត្តវា មានការគិត តែ សកលលោកនេះ វាមិនតូច ចង្អៀតដូចជាការគិតរបស់ចិត្តយើងទេ ហេតុនេះ ជីវិតយើង យើងបានជួប បានឃើញ បានអនុវត្តន៍ផ្ទាល់ រហូតយើងអាចដឹងថា មួយណាជាការបោកបញ្ឆោត មួយណាជាការពិត ? តែ យើងអាចដឹងបែបនេះបាន លុះត្រាយើងធ្លាប់មានពិសោធន៍ ជាមុនសិន ដែលមិនមែនគ្រាន់តែជាការគិត គ្រាន់តែជា អារម្មណ៍ប្រថ្នូល គ្រាន់តែជាអះអាងមានហេតុផលទេ ។ បើសិន អាត្មា មានបង្អែមមួយចាន ដាក់មុខញោម ប្រាប់ញោមថា បង្អែមនេះ ផ្អែមណាស់ លើសគេក្នុងលោក ញោមនឹងងក់ក្បាលថា មែនព្រះគ្រូ តែធាតុពិត មិនជឿទាំងស្រុងទេ ។ យើងនៅតែសង្ស័យអីចឹងថា វាមិនដែលមាន បង្អែមណាផ្អែមជាងគេ? តើបើយើងដាក់បង្អែមនោះ ឲ្យគាត់ ហូបសាកល្បង ឬ ភ្លក់មើល គាត់និងច្បាស់ក្នុងចិត្តថា វាពិតជាផ្អែមមែន ឬ អត់? អិចឹង យើងអាច មានការសន្ធិដ្ឋានបាន ក្រោយពីការភ្នក់រសជាតិពិតៗដោយខ្លួនឯង ជីវិតក៍វាអីចឹងដែរ ទាល់តែសាកទាល់តែជួបផ្ទាល់បានដឹងច្បាស់ បានប្រាកដថា អ្វីជា ព្រះសច្ចៈ ? គូណាព្រះគ្រូ សូមអរគុណព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 8= 16:19

 Meditation My question is, how can I find a happiness in meditation? I have been meditating for a year and it's still just a duty for me – something I have to do. What can help me change that? You know, sister, I don't know about now, but in good old days, as we grew up and we wanted to learn driving, you know, what is the first thing my father used to make me do? Go and check the water, check the oil, change the tires, and all that. And I used to say, “What does that have to do with driving?” And he said, “These are the fundamentals. If you don’t know this, you’ll never be able to handle it properly.” So at the moment, we are just performing these basic functions. Your happiness is in your hands. Nobody can take it away from you. Nobody can give you happiness. Okay? You just have to come to terms with life. So through our meditative process, we are just tuning into ourselves. That’s why we say self-realization before God-realization. You become comfortable with yourself. You are able to accept everything. The next step to God-realization will happen on its own. There’s nothing you need to do. You see? So ... we fight! We fight with our destiny, we fight with circumstances. And that’s the turmoil we are creating. So it’s not that He’s taken your happiness away. We've pushed it away with the turmoil that the mind creates. So if you are able to control the mind … I mean, all our life, would we want to run every time somebody rings the bell, or would we want to ring the bell ourselves? We want to be in control, don't we? But here we are following the dictates of the mind. I mean, we’ve basically become servants of the mind. So get that mind into your control. Thank you. You will be in charge. Thank you. Radha Soami

ទាក់ទងជាមួយការតាំងសមាធិ តើខ្ញុំកូណាត្រូវធ្វើម៉េចដើម្បីបាន​ សេចក្តីសប្បាយរីករាយក្នុងការតាំងសមាធិ? ព្រោះថា ខ្ញុំកូណាតាំងសមាធិបាន ១ រយៈពេលមួយឆ្នាំ វាក្លាយជា កិច្ចការ តែមិនមែនជាការសប្បាយសោះ ជួលកាលខ្ញុំកូណាប្រឹងធ្វើឲ្យរីករាយ សប្បាយដែរ តែមិនបានសម្រេចទេ។ ញោម ស្រី ចង់ឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរ? ញោមដឹងថា កាលពីមុន កាលយើងនៅតូច  រហូតដល់វ័យធំ យើងចង់រៀន បើកបរណាស់ ឪពុកយើងគាត់បង្រៀនយើងពី រៀបឆែកម៉ាស៊ីន មើលទឹក មើលប្រេង មើលកង់សព្វបែបយ៉ាង កាលណោះ អាត្មាសួរទៅឪពុកថា រៀនបើកបរម៉េចចាំបាច់រៀនច្រើនម្លេះ? គាត់តបថា អាហ្នឹងជា មូលដ្ឋានគ្រឹះសិន មុនចូលដល់ មេរៀន ។ បើសិនជាយើងមិនដឹងរឿងនេះទេ ពេលមានបញ្ហា យើងមិនដឹងជាត្រូវដោះស្រាយ ជួសជុលបែបណាទេ ដូចគ្នានេះដែរ ពេលនេះ ញោមត្រូវតែរៀនអំពី គ្រឹះរបស់វាសិន ក្តីរីករាយ សប្បាយស្ថិតក្នុងដៃញោមស្រី គ្មានអ្នកណាអាចយកវាទៅណាបានឡើយ ក៍អត់មានអ្នកណាគេ ឲ្យភាពរីករាយ សប្បាយមកឲ្យយើងដែរ យើងគ្រាន់តែ ត្រូវរស់នៅតាមឆាកជីវិតយើងទៅ តាមរយៈការតាំងសមាធិ គឺយើង បង្វែរខ្លួនឯង ទៅរកភាពរីករាយនោះ អិចឹងបានជាយើង និយាយថា ស្គាល់ដឹងខ្លួនឯង មុនពេល ដឹងថាខ្លួនឯងជាទេវតា  self-realization before God-realization.  កាលណាយើងសប្បាយជាមួយខ្លួនឯង រីករាយជាមួយអ្វីដែលខ្លួនមាន នោះជំហានបន្ទាប់ គឺដឹងថា ខ្លួនឯងជាទេវតា ជាព្រះ ហើយយើងនឹងរីករាយចេញពីក្នុងខ្លួនឯង គឺយើងអត់ចាំបាច់ធ្វើអីទៀតទេ ញោមស្រីឃើញទេ ? អីចឹងការដែលយើងប្រឆាំង ប្រយុទ្ធជាមួយ វាសនា ប្រឆាំងតបតជាមួយ កាលៈទេសៈ សួរថាបានអ្វីមកវិញ ក្រៅពី ទុក្ខសោក វិនាសកម្ម គឺយើងអ្នកបង្កើតឡើងមក ដូច្នេះ មិនមែនទេវតា យកភាគរីករាយ ចេញពីយើងទេ គឺយកយកវាចេញដោយខ្លួនឯង ដោយសារចិត្តវាបញ្ជា ចឹងបើយើង អាចគ្រប់គ្រងចិត្តបាន យើងអាច បញ្ជាជួងឲ្យវាយម៉ោងណាក៍បានដែរ តែ បើចិត្តវាគ្រប់គ្រងយើង​​ វាបញ្ជាតាមចិត្តវាចង់ យើងក្លាយជាទាសករនៃចិត្ត​ ដូច្នេះ ត្រូវតែក្លាយជា មេបញ្ជាការនៃចិត្តវិញ កូណាព្រះគ្រូ សូមអរ ព្រះគុណព្រះគ្រូ ។

Q & A @ N 9= 18:34. 

Closer to me than my skin My mom says that ... you are closer to me than my skin! So it’s a little strange to talk to you from here. It's a question of understanding, sister. I mean if we read the Bani, in the Bani, Guru Sahib says, “The Lord is in the soul, and the soul is in the Lord. This is realized through the Guru’s teachings.” In the soul is the Lord, and the Lord is in the soul. But very few people have realized it. You see ... So He’s nearer to us than we can imagine. But because our attention is spread into the creation, and we are looking at it from a very physical point of view, that's why we are not able to realize it. He’s nearer to you even than your skin! 

ព្រះគ្រូ​ ម្តាយខ្ញុំកូណាតែងតែនិយាយថា កូនឯងនៅជិតមែជាង ស្បែកមែទៅទៀត  ខ្ញូំកូណាមិនគួរនិយាយពាក្យអាក្រកស្តាប់បែបនេះ នៅពេលនេះទេ តែខ្ញុំកូណាអត់សូវយល់មែន។ ញោម ស្រី នេះជា បញ្ហាដែលយើងមិនយល់អត្តន័យ អាត្មាភាព លើករឿង ព្រះធម៍ នៅគម្ពី ដែល ព្រះគ្រូ អូរូ សាហ្សីប លោកសរសេរថា " ទេវតានៅក្នុងព្រលឹង ហើយព្រលឹងនៅក្នុងទេវតា តែ មានមនុស្សតិចណាស់ ដែលយល់ រឿងនេះ ដូច្នេះ នេះសំដៅថា ទេវតា នៅក្បែរ កៀកយើង ជាងការស្រម៉ៃគិតរបស់យើងទៅទៀត តែ ដោយសារ យើងជាមនុស្សលោក ជាសត្វលោក យើងរកមើលអ្វីដែល មានរូប អាចមើលឃើញ អីចឹងយើងមិនយល់ដឹងរងនោះទេ គឺ ទេវតា ឬ ព្រះនៅក្បែរយើងជិត ជាងស្បែកយើងផង !។

Q & A @ N 10= 19:29. ---00.24 

How to concentrate Radha Soami, Baba Ji. Baba Ji, my question is about mind, like .... We have so many responsibilities, you know? When we try to sit for meditation, there’s like a constant chatter going on of the mind, all the time. It’s like ... That time only you get, “Oh, I have to do this, I have to do that!” You plan your schedule at that time. You know, everything happens, I don't know why that time only! And when finally, you try to concentrate and sit for meditation, you kind of .... it’s just your mind is so very relaxed that you fall asleep. So then how to concentrate? I don’t know how to do it. No, sister, we are all creatures of habit. Now, we’ve created this habit of not being still, constantly thinking. And nowadays, you have this ... something called “multi-tasking!” Yeah, for the likes of me, I can’t understand, how can you do two things at the same time! But today’s younger children, they have their headphones on, they have the computer open in front of them, and they’ve probably got the T.V on also. So they end up by doing nothing! They just confuse themselves, okay?

សូមក្រាបថ្វាយបង្គំ ព្រះគ្រូបាបាជី សំណួរខ្ញុំកូណាទាក់ទងជាមួយ ចិត្ត ដែលយើងមានការទទួលខុសត្រូវជាច្រើន ពេលយើងតាំងសមាធិគឺមានកិច្ចការទាក់ទងជាមួយចិត្តនេះដែរ  គឺយើងដឹងក្នុងចិត្តថា ត្រូវធ្វើម៉ោង ត្រូវរៀបចំអ្វីខ្លះ ពេលដល់ម៉ោងភ្លាម យើងតាំងសមាធិភ្លាម យើងដឹងថាត្រូវធ្វីអីចេះ ឬ ត្រូវរៀបចំបែបនេះ គឺ យើងមានផែនការ កម្មវិធីរួចជាស្រេច អ្វីៗមានដំណើរការដោយរលូតតាមផែនការ គឺថា ដល់ម៉ោងដូចមានគេមកប្រាប់ ដឹងខ្លួនភ្លាម ស្រាប់តែ ដល់ម៉ោង សប្បាយចិត្តណាស់ អង្គុយតាំងសមាធិ រីករាយ ៗ ស្រាប់តែ ងងុយដេក ងោគភ្លាម ដូច្នេះ តើតាំងសមាធិម៉េចកើតទៅ? ខ្ញុំកូណាមិនដឹងថាត្រូវដោះស្រាយបែបណាទេ។ ទេ មិនអីទេ ញោមស្រី យើងជាសត្វលោក កើតមកមានទំលាប់ស្រាប់  គឺទំលាប់នៅមិនស្ងៀមហ្នឹង ទំលាប់គិតសព្វយ៉ាង ជួលកាល យើងថា យើងមានការងារច្រើនណាស់​ដែលត្រូវគិត គឺដូចតែអាត្មាអីចឹងដែរ អាត្មាក៍អត់យល់ដែរ ម៉េចបានជាមានរឿង ២ ផ្សេងគ្នា កើតឡើងជួនគ្នាក្នុងពេលតែ ១ ? តែ ក្មេងសម័យនេះ គេមាន កាសស្តាប់ទូរស័ព្ទ គេមានកំព្យុទ័រនៅពីមុខគេ គេអាចចោលភ្នែកសំលឹង ទូរទស្សន៍ថែមទៀត តែជា លទ្ធផល គេអត់អាចធ្វើអ្វីបានទេ គឺពួកគេ គ្រាន់តែ បំភ័ន្តខ្លួនឯង តើមែនអត់?

 So whatever is worth doing is worth doing well. So we have to create a new habit, where the mind is focusing on one aspect and becoming good at that. That is what the meditation is for. Okay? So when you want to focus on something, pay really good attention … Suppose the child has to study. If there's loud music playing, he will get distracted. (If) his eyes are constantly wandering, he will get distracted. (If) he has to constantly answer somebody's question, you know .... So these are the three faculties that have to be brought together for the focus to come. So through the simran, the faculty of speech is occupied. So when you repeat something, what happens is, your attention which is scattered, starts converging on what you are repeating. Let’s say you are repeating the name of your father. So your attention which is spread out, is converging on that word that you are repeating. Now, that word has a special association, which is your father. So as the attention comes together, his image will come in front of you. And when the image comes in front of you, which is what we call dhyan, that helps to keep it focused, to hold on, you know. So it’s like we are swimming against the current. As long as we are swimming, we are making progress. The moment you stop swimming, the current again takes you back. So you need to hold onto something.

អីចឹង បើថាយើងធ្វើកិច្ចការណាមួយ ត្រូវធ្វើឲ្យបានល្អបំផុត យើងប្រែក្លាយឲ្យវាទៅជាទំលាប់វិញ គឺទំលាប់ធ្វើកិច្ចការបានល្អ អាហ្នឹង ដែលគេហៅថាការតាំងសមាធិ មែនទេ? ចឹង បើយើងចងគិតរឿងអ្វីមួយ ត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍យកចិត្តទុកដាក់ខ្ពស់បំផុត ឧ ដូចជា ក្មេងវាត្រូវការប្រមូលអារម្មណ៍ដើម្បី រៀនសូត្រ ចុះបើមានគេបើកភ្លេងខ្លាំងៗ សួរថា រំខានដល់ការសិក្សាវាទេ ? ភ្នែកវាសំលឹងទៅរកប្រភពសម្លេងចម្រៀងនោះ បើមានគេសួរសំណួរ វាត្រូវផ្ចង់គិតស្តាប់សំណួរថែមទៀត សរុបមកវិញដើម្បីផ្ចង ផ្តោតលើរឿងមួយ វាត្រូវការ ៣ សំណុំ បញ្ចូលគ្នា ទើបអាច ផ្ចង់បាន ដូចនេះ ក្នុងពេលតាំងសមាធិ សំណុំទី ១ គឺ សម្លេងសូត្រធម៍ Speech កាលណាយើងឮសូរសម្លេងធម៍ យើងត្រូវផ្ចង់អារម្មណ៍ រួច សូត្រតាមឡើងវិញ ឥលូវ បើសិនជាតម្រូវឲ្យយើងសូត្រទន្ទេញឈ្មោះ ឪពុកយើង គឺយើងត្រូវតែនឹកឃើញ និងត្រូវតែសូត្រ ទន្ទេញខ្លាំង ៗ ឈ្មោះឪពុកយើង មានន័យថាម៉េចជាពិសេស ? ពេលនោះ យើងតែផ្ចង់ខ្លាំងថែមទៀត រហូតរូបភាពឪពុកយើងបង្ហាញនៅចំពោះមុខយើង  ដែលចំណុចនេះ យើងហៅថា ភាវនាធម៍ ជាចំនុច យើងត្រូវ ផ្ចង់អារម្មណ៍ឲ្យមូល និយាយរួមវាដូចជាការ ហែលទឹកដែរ កាលណាយើងហែលទឹក យើងចល័តទីទៅមុខ កាលណាយើងឈប់ហែលភ្លាម វាមានតែ អណ្តែតថយក្រោយ ឬ លិច អីចឹងដើម្បីកុំឲ្យ ថយក្រោយ លិច យើងត្រូវតែហែលបន្ត ។

 So dhyan is basically to hold on. And then the actual spiritual journey starts, where the Sound gives you a sense of direction, and the Light is symbolic of knowing. In darkness, you can’t see – you falter, you fall. In light, you can see. Yeah. You see? So the Light and the Sound then helps you to make your way forward. So your actual spiritual journey starts from there. And the mind, because its constant satisfaction is needed, you see, so until it gets something better than what it is used to, it's not going to give up all these thoughts. But once it starts tasting of the divine bliss within ... So once it gets associated with the sweetness of the Divine Melody within, then all these things will become irrelevant. So we have to approach it in a positive manner. Most of us, we come to the spiritual path – “Don’t do this, don’t do this, don’t do this!” – that’s a very negative approach. Positively see what you need to do. Do it! And as the attention starts focusing, automatically these things will become irrelevant in your life.

ដូច្នេះ កាលណាយើងភាវនាធម៍ យើងផ្ចង់អារម្មណ៍ ការធ្វើធម៍យើងមានដំណើរទៅមុខ ពេលណាយើង ឮសូរសម្លេងទេវតា សម្លេងនោះនាំយើងទៅរកទិស ផ្លូវ កាលណាយើងបានឃើញ ព្រះពន្លឺ មានន័យថា យើងបាន ដឹង មានសតិ  កាលណាងងឹត បានន័យថា យើងអត់មើលឃើញអ្វីទេ ពេលនោះ យើងជំពប់ ជើង ដួល តែបើមានភ្លើង យើងើលឃើញផ្លូវ ចឹងមែនអត់?  ព្រះពន្លឺ និង ព្រះសម្លេង គឺនាំយើងទៅរក គោលដៅ អិចឹង ដំណើរធ្វើធម៍ ត្រូវចាប់ផ្តើមពី ត្រឹមចំណុចនេះ  ព្រោះត្រូវធ្វើចិត្តឲ្យនឹង ស្ងៀម កុំរាយមាយ កុំមានការគិតអ្វីផ្សេងក្រៅពី ព្រះធម៍ កាលណា ចិត្តបានភ្លក់រស់ជាតិ ផ្អែមនៃព្រះធម៍ វានឹង ងប់ជាប់ជាមួយព្រះធម៍ អីចឹងត្រូវតែ រៀបចំខ្លួនឲ្យបានសមសួន ត្រឹមត្រូវ កុំមាន ច្បាបច្រើនពេក គេហាមកុំធ្វើនេះ កុំធ្វើនោះ ធ្វើអីចេះ ធ្វើអីចុះ អាហ្នឹងគឺជារឿង អវិជ្ជមានខ្លាំងណាស់ មិនល្អទេ ជាការល្អធ្វើរឿង សាមញ្ញធម្មតាៗ បែប វិជ្ជមាន កាលណាអារម្មណ៍យើងមូល យើងគិតអ្វីៗសុទ្ធតែទាក់ទង ដល់ខ្សែជីវិតនៃយើងដែរ គិតល្អឃើញល្អ។